I
een
D
De Zijlweg-bult
Haarlem, 3 Mei
hoogstaande vrouw
Kort en volledig
DINSDAG 3 MEI 1938
Gouden jubileum van
den Ned. R.K. Volksbond
5348 werkloozen
JUBILEUM NACHT
VOORSTELLING A. BENNO
De tweelingen
Rechtspraak aan den loopenden
band
Gemeente doet geen pogingen
meer voor den aankoop van
het huis van de fa. Viets
Onteigeningsproces
verloren
De heer Viets wil geen
verkoop
Wel geprocedeerd
JAARVERGADERING
„SNELVERBAND"
öHeen bij KREYMBORG
HET MOBILISATIEKRUIS
AGENDA
Bioscopen
4 Mei
Bioscopen
UW STOFZUIGER
DE STOFZUIGER CENTRALE HAGEMAN
Programma Radio-Centrale
jurséance van betaling Zaanland-
sche Bank N.V.
xsmr
STAD
Zondag 15 Mei zal in onze bisschopsstad het
gouden jubileum van den Ned. R.K. Volksbond
in het bisdom Haarlem worden gevierd. Om
10 uur zal in de kathedrale kerk döor Z. H.
Exc. Mgr. J. P. Huibers, bisschop van Haarlem,
een Pontificale H. Mis worden opgedragen De
namiddag zal worden besteed aan receptie en
herdenkingsvergadering. Ook de burgerlijke
autoriteiten willen van hun belangstelling blijk
geven door een officieele ontvangst ten stad-
huize van de afgevaardigden. Deze zal Maan
dag 16 Mei plaats hebben.
De R.K. Volksbond is een der meest sympa
thieke vereenigingen, die er bestaan. De idee,
waaruit hij geboren werd, was zuiver als goud,
en de mannen, die er zich voorspanden, een
voudige, maar uiterst moedige katholieken. In
üe dagen toch, dat het roode gevaar als een
revolutiespook opkwam en in een snellen groei
allen, die het tegenwerkten met vernietiging
bedreigde, was de stichting van den Ned. R.K.
Volksbond de eerste schuchtere poging om een
dijk tegen dezen revolutievloed op te werpen.
En deze poging is een daad van groote waarde
geworden. Zfj is het begin geworden van dat
machtig heir van principieel georganiseerden,
dat o.m. in 1918 aan Troelstra een halt toeriep.
Het is een bewogen en een aandoenlijke ge
schiedenis, die van het ontstaan van de afdee-
ling Amsterdam, de eerste, van den R.K. volks
bond. Mgr. Dr. G. C. van Noort, Deken van
Amsterdam, verhaalt er van in het gedenkboek.
„Tal van voortrekkers," aldus Mgr. dr. van
Noort, „uit de eerste jaren, ik noem slechts
Kok, Smit, Wittmarschen en Wessendorp, wa
ren „eilanders" en ik was kapelaan op de eilan
den, kapelaan met voor dien tijd nog al sterken
socialen inslag. Zoo werd ik als vanzelf zoo'n
beetje bij den Volksbond betrokken en leefde
vol belangstelling zijn eerste jaren mee.
Wat was er een heerlijke geestdrift, als bij
de vergaderingen de groote zaal van Plan-
cius volliep om te lusteren naar den onver-
getelijken eersten voorzitter, Passtoors, of den
voorzichtig stuwenden eersten adviseur, Rector
Eygenraam; als uit volle borst het bondslied
gezongen werd door die honderden mannen,
die voor het meerendeel nog wel niet precies
Wisten, waar het heen moest, maar die voelden
dat zij te lang alleen hadden gestaan, dat orga
nisatie een eisch van den tijd was, terwijl de
besten onder hen ook aanvoelden, dat alleen
een organisatie op principieelen, d.i. katholieken
grondslag in staat zou zijn om al hun belangen
harmonisch te bevorderen.
Een wèl markante, maar vrij onbeduidende
gebeurtenis werd de naaste aanleiding tot de
stichting van den Volksbond, maar bracht te
vens het gevaar mee, dat die Bond niet veel
meer zou worden dan een vereeniging tot. het
organiseeren van Roomsche feesten. Echter Mgr.
Bottemanne heeft terstond doelbewust het
rechte spoor gewezen; de nieuwe vereeniging
moest bij gelegenheid feestelijke bijeenkomsten
organiseeren, goed, maar dit moest bijzaak zijn
en ook dat bijkomstige moest dienstbaar ge
blaakt worden aan het groote doel: de gods-
dienstig-zedelijke, cultureele en stoffelijke ver
heffing van den arbeidersstand. Beveiliging van
den katholieken werkman tegen de dwalingen
van het Socialisme werd natuurlijk ook beoogd,
maar de doelstelling was positief, niet negatief.
De sterke leiding van Mgr. Bottemanne. die
d.Oor Passtoors aanstonds begrepen en daarom
te gereeder gevolgd werd, is voor den jongen
hond van onschatbaar voordeel geweest, terwijl
de warme sympathie en de steun van den bis
schop veel heeft bijgedragen tot zijn snelle uit
breiding in die dagen, toen zeer velen nog van
bordeel waren, dat zulke vereenigingen eer een
kwaad dan een goed, en op zijn best een nood
zakelijk kwaad waren.
Uit den Volksbond groeiden spoedig allerlei
OP ELKE BUS EEN BON
VOOR GESCHENKEN
Bewerkt naar het Fransch
door CHRISTINE KAMP
sociale voorzieningen, aanvankelijk natuurlijk
op zeer bescheiden voet, later, overeenkomstig
den eisch des tijds, talrijke vakvereenigingen.
Er is 'n tijd geweest, dat deze vakvereenigingen,
inzonderheid in de groote steden, de moeder
niet enkel over het hoofd groeiden, maar ook
de trouw aan de moeder sterk verminderden,
met het zeer reëele gevaar, dat de zorg voor
stoffelijke belangen de principieele doelstelling
naar den achtergrond zou dringen. Daarin is
gelukkig, in de laatste jaren, althans in Amster
dam over andere plaatsen kan ik niet oordee-
len kentering gekomen. Het bewustzijn, dat
de mensch weliswaar zonder brood niet kan
leven, maar daarom toch geenszins leeft van
brood alleen, wordt geleidelijk weer levendiger
en versterkt hoe langer zoo meer de belang
stelling voor den ouden Volksbond, die als
standsorganisatie de nobele roeping heeft de
godsdienstig-zedelijke en cultureele belangen
van den arbeider te bevorderen."
Zooals in Amsterdam is het in vele plaatsen
van ons bisdom gegaan. In den R.K. Volksbond
kwamen de besten onder de katholieken bijeen.
Thans is het een standsorganisatie geworden
voor bijna uitsluitend werknemers, maar in
die eerste dagen waren er de katholieken van
allen rang en stand bijeen, die zich daar één
en krachtig voelden. Met welk een prachtig
élan werd daar het bondslied "Voor God en
Kerk, Vorstin en Land" gezongen! De RK
Volksbond is gesticht door mannen met zoua-
venbloed in hun aderen en het is dit soort
moed, dat het katholicisme in Nederland zijn
huidige krachtige positie heeft bezorgd ert doen
behouden.
Wel is er reden om feest te vieren!
In de afgeloopen week daalde het aan
tal werkloozen tot 5348, of 213 minder dan
in dezelfde periode van 1937 en 935 minder
dan in 1936. Ook zijn we beneden 1935.
Ondanks de zeer bijzondere omstandigheden,
waaronder de gala-nach tv oorstelling in het Rem
brandt Theater ter huldiging van den Holland-
schen filmpionier A. Benno werd gehouden
(verjaardag van H.K.H. Prinses Juliana), zoo is
zij voor den jubilaris toch een groot succes gé
worden.
Alleen reeds de vertooning van de film: Veer
tig jaren Cinematografie, was een hulde die er
zijn mocht, daar dit filmwerk een document
van groote waarde is, dat de film toont vanaf
haar primitieve oer-stadium tot het perfecte,
geraffineerde schouwspel dat we heden ten
dage kennen. Daartusschen in is aandacht ge
schonken aan alle uitingen van de film en zijn
er voorbeelden van in opgenomen, o.a. van de
filmende absolutisten, die hun gave en zuivers
filmopvattingen verwerkten (Oscar Fischinger),
van op filmgebied experimenteerende biologen,
zooals van J. C. Mol te Haarlem met zijn prach
tige stukjes kristallenfilm, van Amerikaansche,
Russische en andere Europeesche speel- en ope
rettefilms, in een woord: er wordt een totaal
overzicht in gegeven van de ontwikkeling* der
film in al haar geledingen. Er bevinden zich in
deze film uiterst zeldzame gedeelten, welke een
groote waarde vertegenwoordigen. We herinneren
ons zelfs, dat toen deze filmpjes het vorig jaar
voor een uitgelezen publiek in de Cité Universi
taire te Parijs werden vertoond, de toenmalige
minister-president van Frankrijk ze qualificeer-
de als een der grootste schatten welke Frankrijk
Is het te verwonderen, dat de vertooning1 van
een dergelijk filmwerk ter eere van een jubilaris,
inderdaad als een zeer groote hulde beschouwd
kan worden, temeer wanneer zoo'n zelfde jubila
ris een 35 jaar lang de ontwikkeling van de film
van zeer nabij heeft gadegeslagen en er zelf ook
een werkzaam aandeel in heeft gehad om haar
nader tot het publiek te brengen?
„Eerst nu kunnen we pas goed begrijpen", al
dus de heer D. Hamburger Jr., de voorzitter van
den Nederlandschen Bioscoopbond, tijdens zijn
huldigingspeech, „wat een ontzaglijk werk het
voor U geweest is, tientallen jaren her voor ons
eigen land een acceptabele film te maken, als
we zien welk een geweldige moeite er thans nog
voor noodig is, dat vandaag den dag nog te
doen". En dat is inderdaad juist.
Want al amuseeren we ons kostelijk met de
producten, die toentertijd in de Hollandia-film-
fabriek aan het Suaarne,, mede door den heer
Benno tot stand kwamen, ze waren toch heusch
niet zoo heel veel slechter dan hetgeen toen de
wereldfirma's van naam leverden.
Het zwaaien met de armen en het aannemen
van .een kalfsachtige gezichtuitdrukking waren
zoowel voor Mary Pickfcrd als voor Lily Bouw
meester nod zakelijke gebaren en houdingen om
verdriet en teleurstelling uit te drukken. Dat do
heer Benno echter niet blind bleef voor den
vooruitgang op filmgebied, bewees hij met zijn
„Op Hoop van Zegen", welke als film in haar ge
heel genomen tot de allerbeste van de Neder-
landsche totaalproductie gerekend kan worden.
Vanzelfsprekend werden er van al die 35 jaren
lang dat de jubilaris zich in het filmbedrijf be
woog, ook fragmenten van films vertoond, waar
mede hij annex is geweest, terwijl Sylvain Poons
en Heintje Davids een der even te voren op de
film geziene gedeelten uit ,„De Jantjes" op het
tooneel naspeelden, wat natuurlijk een geweldig
succes had.
Trouwens, dat hadden alle artisten die op
dezen avond belangloos hun medewerking had
den toegezegd en „een stukje ten beste gaven"
zooals dat heet. Louisette drceg op haar gebrui
kelijke, zeer beweeglijke manier eenige pittige,
stemmingverwekkende dingen voor, Tilly Ferin
Bouwmeester zong' eenige liedjes van haar ABC-
Cabaret-repertoire, Johan Kaart conferenceerde
met eenige leutige moppen, terwijl Willy Mullens
uit Den Haag de ouderwetsche gedeelten van
zijn film: „Veertig jaar Cinematografie" toe
lichtte op de wijze van den eertijds zoo in aan-
zienden staanden explicateur.
Er zouden nog meer aantrekkelijkheden te zien
en te hooren zijn geweest, indien de tijd niet had
gedrongen en het reeds tegen vieren liep.
Het was toen, dat de jubilaris zelf ten tooneele
verscheen en met prachtige bloemstukken en een
schitterenden krans van den Bioscoopbond
door den heer Hamburger werd gehuldigd, ter
wijl hem tevens namens het huldigingscomité
een enveloppe met inhoud werd overhandigd.
De jubilaris dankte getroffen in een kort
woord alle medewerkers en in het bijzonder den
heer W. Bakker, den directeur van het Theater
die de organisatie van het feest had gehad.
Onder de aanwezigen merkten wij o.a. op: den
commandant van de brandweer, den heer J.
van den Breek, wethouder Reinalda, terwijl
zeer vele telegrammen, zoowel van autoriteiten
en particulieren, als van uit het bedrijf voor den
jubilaris waren binnengekomen.
Misschien had de Fiscus den dag van afreke
ning met opzet op 2 Mei gesteld. Zaterdag heeft
immers ieder zijn salaris of weekloon ontvan
gen en dan kan men dus Maandag, zij het niet
met pleizier, de boete betalen, welke de politie
rechter oplegt voor het vergeten van zijn pa
pieren tijdens een autoritje, voor het niet-be-
talen van wegenbelasting en wat voor kwellin
gen aan de geneugten van het autorijden ook
meer zijn verbonden.
En dat gaat als het ware aan den loopenden
band. Voor twintig, veertig rechtszaakjes in een
uur draait men zijn hand niet. Het is'n mengel
moes van verdachten, die elkaar voor den rech
ter opvolgen en men verbaast zich erover wie
zooal met een auto rijdt.... slagersjongens,
kantoorbedienden, dienstmeisjes en wat al niet.
Er zijn twee jongemannen, die probeeren op
een listige wijze aan een boete te ontsnappen.
Of nee, er zijn er natuurlijk meer, maar alleen
aan hen gelukt het doorgaans....
De kruik gaat echter zoolang te water tot ze
breekt of m.a.w. de truc kan ook mislukken.
Die truc bestaat hierin, dat de jongemannen
altijd elkaar de schuld geven als ze aangehou
den worden wegens het rijden met een motor
bakfiets zonder wegenbelasting te betalen. Ze
rekenen erop, dat geen politieman of belasting
ambtenaar hen uit elkaar kan houden. Ze zijn
even groot, even oud, hebben denzelfden ach
ternaam, en rood haar, kortom ze lijken als
twee druppels water op elkaar. Op den koop
toe zijn ze beiden bietenkoker van beroep en
rijden' met dezelfde bakfiets. Hou dat nu maar
eens uit elkaar!
Maar er is één lëepe veldwachter, die, hoe
dan ook, verschil kan ontdekken en die draaide
hen er nu in. 10 boete was de eisch zoowel
als het vonnis. Dat resultaat heeft ettelijke zit
tingen gekost!
Voor de fiscale beslommeringen aan de orde
waren, werd een minder stichtelijk zaakje af
gedaan. Een Haarlemmer had twaalf jaar lang
verkeering met een meisje gehad, dat daarna...
met een ander was getrouwd. Den Haarlemmer
verdroot dat en bovendien kwamen er nog an
dere onsmakelijke bijzonderheden bij. Hij spuw
de zijn gal in eenige briefkaarten, die de Post
plichtsgetrouw bij de gehuwde dame bracht,
die ze op haar beurt naar de politie zond... De
Haarlemmer moet zijn schriftelijke beleedigin-
gen met veertien dagen gevangenis boeten, ten
zij hij bij het Gerechtshof in Amsterdam nog
wat „clementie" kan bereiken.
Een andere Haarlemmer mag een maand lo
gies op 's lands kosten genieten. Hij kwam bij
een 69-jarige dame met het verzoek of hij even
de tuinschop mocht leenen. Feitelijk verdiende
hij toen een ander soort schop onder een zeker
lichaamsdeel, want, terwijl de dame even den
melkboer aan de voordeur te woord stond, gapte
hij uit een kast in de kamer een bedrag van
12.50. Hij was zoo beleefd om nog wat geld
in de kast achter te laten. De jongeman is al
herhaaldelijk veroordeeld, maar toch zal hem
de gastvrijheid van de gevangenis wel niet zoo
goed bevallen als de door hem zoo misbruikte
gastvrijheid van de vriendelijke oude dame!
e optimist is een beter hervormer
dan de pessimist.
Wij hebben gemeld dat het huis in de
Esschilderstraat door de gemeente is aan
gekocht waardoor de leelijke en gevaarlijke
sta-in-den-weg in de Rusterburgerlaan ver
dwijnen zal. Naar aanleiding daarvan heb
ben wij ook eens geïnformeerd hoe het met
den aankoop van een anderen sta-in-den-
weg staat: het huis van de fa. Viets op den
Zijlweg.
Moeten wij nog den vroegeren Zijlweg in de
herinnering roepen? Met zijn te breede trottoirs,
den smallen rijweg, waarvan een groot gedeelte
door twee tramsporen werd ingenomen, en de
bultige kinderhoofdjes, was de Zijlweg de erger
nis van iedereen, die er langs moest passeeren.
Een schoone, geasphalteerde baan kwam eenige
jaren geleden verbetering brengen en wij zijn
daaraan al weer zoo gewend, dat we haast niet
beter weten of het is altijd zoo geweest. Toch
was de toenmalige weg nog maar een „nood
oplossing". Eén huis verhinderde dat men den
weg definitief overal op de gewenschte breedte
kon brengen. En de gemeenteraad besloot te
procedeeren want de eigenaar was niet bereid
zijn eigendom aan de gemeente te verkoopen.
Dat alles is oude historie, hoewel die „immer
neu bleibt". Ambtelijke molens malen langzaam,
maar we vermoedden dat in dit geval de ambte
lijke molen bij gebrek aan windkracht was
blijven stilstaan, want vijf jaar is toch wel wat
lang voor een onteigening. Het bleek bij nader
onderzoek zelfs nog erger te zijn.
Het onteigeningsproces is gestopt en de
gemeente doet geen pogingen meer om het
huis van de fa. Viets aan te koopen, zoodat
de Zijlweg dus wel in een reeks van jaren
de huidige „noodoplossing" zal moeten
blijven.
De heer Viets vertelde ons, dat hij zijn huis
niet wil verkoopen omdat hij' nu al 41 jaar aan
den Zijlweg gevestigd is en verplaatsing kan
voor hem een groot nadeel zijn. Het gaat niet
zoozeer om den prijs dien de gemeente voor zijn
huis wil betalen, alswel om het feit zelve: den
aankoop. Hij voelt er nu eenmaal niets voor om
van zijn huis afstand te doen.
Een eigenlijk onteigeningsproces is er nooit
gevoerd. De gemeente heeft vroeger wel aanbie
dingen gedaan, welke altijd door hem werden
afgeslagen, maar geprocedeerd is er feitelijk
niet.
De heer Viets vindt het ook niet noodig, dat
zijn huis moet verdwijnen. Het verkeer heeft
plaats genoeg om te kunnen passeeren. Wel is
er destijds eens een ernstig ongeluk geweest,
waarbij een aangereden wielrijder op de punten
van het hek om het huis werd „gespietst", maar
dat ongeval: was geheel te wijten aan een dron
ken man, die den wielrijder aanreed en heb zou
bij ieder ander hek ook gebeurd kunnen zijn.
De voornaamste reden voor den aankoop van
het huis vond men in het minder mooie gezicht,
dat de Zijlweg nu door de „bult", welke het
huis vormt, levert. Maar de heer Viets acht dat
nu niet zoo van belang dat hij er zijn huis aan
wil offeren. En daarom wijst hij iederen aan
koop steevast van de hand.
Ten stadhuize deelde men ons mede, dat
er wel degelijk een onteigeningsproces isi ge
voerd en wel op grond van een bouwverbod.
De gemeenteraad had vroeger al eens ver
boden om gronden voor den openbaren
dienst bestemd te bebouwen. De rechtbank
heeft dat echter afgewezen en „de instanties
vervallen verklaard", zooals dat heet. Het
gemeentebestuur besloot toen geen hooger
beroep in te stellen, waardoor het proces
verder verviel. Men kon het toch niet eens
worden met den heer Viets over den prijs
van zijn huis en eenig succes verwachtte men
niet bij verder procedeeren.
Dat zou alleen maar hoogere kosten hebben
gegeven. Vooral ook omdat de gemeente dan het
geheele terrein van den heer Viets aan den Zijl
weg zou moeten onteigenen, terwijl in werke
lijkheid maar een strook grond voor verbreeding
van den Zijlweg noodig is.
Met dat al is het bultig gezicht van een van
Haarlems voornaamste straten nu niet bepaald
erg florissant en bevorderend voor het stads-
schoon. Zooals de situatie nu is, lijkt de Zijl
weg erg veel op een gemoderniseerde dorps
straat, waar men vergeten heeft nog een
restant uit oude tijden op te ruimen. De dorps
huisjes zullen echter dus ook nog in de toe
komst den Zijlweg blijven „versieren". De ge
meente heeft in ieder geval het bijltje erbij
neergelegd.
Toch lijkt ons een oplossing vrij eenvoudig.
Als men de huisjes eens naar achteren rolde,
waar nog genoeg vrij terrein aanwezig is? De
heer Viets bleef dan aan den Zijlweg gevestigd
wat voor hem den doorslag geeft en de weg kon
definitief verbreed worden. Dat is wel een een
voudige oplossing, maar die wordt niet altijd
het gemakkelijkst bereikt!
De jaarlijksche algemeene vergadering der
Eerste Hulp-Vereeniging „Snelverband" werd
29 April onder voorzitterschap van den heer J
H. de Boer gehouden.
In zijn openingswoord memoreerde de voor
zitter het feit, dat van gemeentewege thans
gratis een oefenlokaliteit ter beschikking is ge
steld, waaruit mag worden afgeleid, dat dc
autoriteiten het mooie w'erk der vereeniging
het geheel belangeloos verleenen van eerste
hulp, waardeeren. Het jaarverslag, uitgebracht
door den heer C. Gramkow, wijdt eenige woor
den aan de nagedachtenis van wijlen den heer
W. Waalewijn, één der mede-oprichters, die 2-5
jaar secretaris van „Snelverband" is geweest.
Tevens werd het vele wérk van den kortelings
afgetreden voorzitter, den heer J. H. Fortgens.
nogmaals dankend onder de aandacht ge
bracht.
De rekening van baten en lasten over 1937,
evenals de begrooting 1938, uitgebracht door
den penningmeester, den heer J. B. Heystek,
werden met algemeene stemmen goedgekeurd.
De aftredende bestuursleden, mej. A. v. Don
selaar en de heeren C. Gramkow en D. Zonne
veld, werden in hun functies herkozen.
De Bootcommissie, die zich jaarlijks belast
met de uitvoering van de door „Snelverband"
georganiseerde boottochten voor lichamelijk
gebrekkigen mocht ervaren, dat een „motie
van vertrouwen" met algemeene stemmen
werd aangenomen. Het door de secretaresse
van deze commissie, mej. G. W. Bout, uitge
bracht jaarverslag, alsmede de rekening en ver
antwoording van de penningmeesteresse, mej.
A. v. Donselaar, werden met algemeene stemmen
goedgekeurd.
Nadat eenige punten van huishoudelijken
aard waren afgedaan, sloot de voorzitter de
vergadering.
Hoe groot ook de toeloop van klanten bij
Kreymborg is, de soiteering Waarborg-
Kleeding is altijd nog grooter.
In het gebouw van „Zang en Vriendschap"
heeft de afd. Haarlem van den Nationalen
bond „Het Mobilisatiekruis" haar algemeene
jaarvergadering gehouden.
De voorzitter deelde in zijn openingswoord
mee, dat de afdeeling thans 230 leden telt.
Sedert de vorige vergadering is er in de Wereld
veel gebeurd. In Januari is immers een Oranje-
Prinses geboren; mogen de goede eigenschappen
van het Oranjehuis ook op dit Prinsesje over
gaan! Spr. bracht een drie-werf hoera uit op
Prinses Beatrix, waarmee de aanwezigen spon
taan instemden
De voorzitter zette daarna uiteen wie wél en
wie niet van „Het Mobilisatiekruis" lid kunnen
worden. Lieden, die Nederland niet als hun va
derland beschouwen, behooren in de vereeniging
niet thuis. Maar wel zij die evenals in de jaren
19141918 ook thans pal willen blijven staan
voor Koningin en vaderland.
Dan werd een driewerf hoera uitgebracht op
H. M. de Koningin. De bestuursleden, die dit
jaar aftredend waren, de heeren Budel en Van
Poorten werden vervolgens bij acclamatie her
kozen. De jaarverslagen werden goedgekeurd,
evenals het verslag van den heer Van Driel van
de bondsvergadering, die het vorig jaar in
Utrecht is gehouden. De heer Van Driel werd
opnieuW afgevaardigd naar de jaarvergadering
dit jaar in Amsterdam.
Groote belangstelling bestond er voor de plan
nen om deel te nemen aan het défilé van „Het
Mobilisatiekruis" voor H. M. de Koningin, ter
gelegenheid van Haar veertig-jarig jubileum, op
6 September te Amsterdam. De voorzitter hoop
te, dat de afd. Haarlem bij dit défilé flink ver
tegenwoordigd zal zijn.
Aan enkele leden werd daarna het mobilisa
tiekruis met oorkonde uitgereikt, waarbij de
voorzitter er den nadruk op legde, dat alleen
kruis en oorkonde te zamen een waardevol bezit
voor den eigenaar vormen.
Nadat een der aanwezige hoofdbestuursleden
nog een kort woord had gesproken, waarin hij
meedeelde, dat de belangstelling voor „Het Mo
bilisatiekruis" overal, vooral bij Nederlanders in
den vreemde, stijgende is, sloot de voorzitter de
vergadering.
In een gezellige stemming bleven de leden nog
geruimen tijd bijeen.
Gebouw St. Bavo: Rechtskundig Bureau, 8
uur; St. Caecilia, 8 uur; Coöp. Arb. Adelt, 8
uur; Best. Overheidspersoneel, 8 uur; Best.
Spoorwegpersoneel, 8 uur; Fed. Gr. en Fr.
handel, 8 uur; Vertrouwensmannen metaalbe
werkers, 8 uur.
Frans Halsmuseum: Expositie 104 uur.
Kunstzaal Reeker: Expositie 10—5 uur.
Kunstzaal De Bois: Expositie 95 uur.
Rembrandt: ,,'n Prachtexemplaar van een
man", 2.30, 7 en 9.15 uur.
Cinema: „De Boekanier" en „De groote Gam-
bini", 2 en 8.15 uur.
Luxor: „Het meisje in de taxi", 2.30, 7 en
9.15 uur.
Gebouw St. Bavo: Coöp. Arbeid Adelt, 8 uur;
Afdracht Gr. Bond. 8 uur; Bakkers, half 7;
Schaakclub St. Bavo, 8 uur; Trampersoneel, 8
uur; Herwonnen Levenskracht, 8 uur.
Brinkmann, Gr. Markt: Algemeen Ned. Ver
bond, kwart over 8.
Frans Hals-museum: Expositie 104 uur.
Kunstzaal Reeker: Expositie 105 uur.
Kunstzaal De Bois: Expositie 9—5 uur.
Rembrandt: „Een pracht-exemplaar van een
man", 2.30, 7 en 9.15 uur.
Cinema: „De Boekanier" en „De Groote
Gambini", 2 en 8.15 uur.
Luxor: „Het meisje in de taxi", 2.30, 7 en
9.15 uur.
KOOPT
in een SPECIAALZAAK. Keuze uit 45 ver
schillende merken.
GED. O. GRACHT 52 - HAARLEM - Tel. 12762
Woensdag 4 Mei
Programma 1 Hilversum I
Programma 2: Hilversum II
Programma 3: 8.00 Keulen, 9.20 Diversen,
10.20 Parijs Radio, 11.20 Brussel Ned., 12.35
Keulen, 2.20 Danmarks Radio, 3.00 Londen R„
4.20 Parijs Radio, 5.20 Brussel Fr., 5.50 Brussel
Ned., 6.05 Brussel Fr., 6.20 Brussel Ned., 7.05
Diversen, 7.20 Keulen, 8.20 Parijs Radio, 9.50
Weenen.
Programma 4: 8.00 Brussel Ned., 8.20 Diver
sen, 9.35 Londen Reg., 12.05 Droitwich, 1.20
Londen Reg., 2.20 Droitwich, 5.40 Londen Reg.,
6.00 Droitwich, 8.40 Londen Reg., 9.20 Brussel.
Ned„ 9.30 Pauze, 9.35 Praag.
Programma 5: 8.007.00 Diversen. 7.00 Eigen
gramofoonplatenconcert. 1. Schwarzwaldmadel.
2. Kind du kannst tanzen, 3. Der Zarewitch,
4. Der Graf von Luxemburg, 5. Komm' Zigany.
6. Rose Marie selectie, 7. Victoria und ihi
Husar, 8. Dollarwalzer, 9. Potpourri uit Die
Czardas Fürstin, 10. Fragmenten uit de Vogel
handier, 11. Ball im Savoy. 8.0012.00 diversen.
Aan de algemeene vergadering van aandeel
houders van de N.V. Cultuurmij. „Kalie Djom-
po", gevestigd te Haarlem, zal worden voorge
steld over 1937 10 pet. dividend uit te keeren
(vorig jaar 6 pet.).
Bij het gisteravond gehouden examen van de
Roode Kruis Transport Colonne voor Haarlem
en Omstreken, ter verkrijging van het een
heidsdiploma voor het verleenen van Eerste
Hulp bij Ongelukken slaagden de volgende acht
heeren: C. Booms, L. Broekman, A. A. A.
Haans, W. Pool, G. J. Sarlet, J. H. F. Schou
ten, J. L. Vos, J. S. van Westerhoven. 1 Candi-
daat werd afgewezen.
Op 13 Mei hoopt de heer J. Timmermans den
dag te herdenken, dat hij voor 25 jaar in
dienst trad bij de firma J. Peeperkorn en Zn.,
wasscherij te Heemstede.
Zooals bericht, zal een A. N. W. B.-avond
met tentoonstelling, lezing en filmvertooning
gehouden worden op 5 Mei in het gebouw van
den Haarlemschen Kegelbond, Tempeliersstraat
te Haarlem. Teneinde meer bekendheid te ge
ven aan de thans geldende verkeersregels en
mede te werken aan de verbetering van den
chaos op den weg bij het steeds intensiever
wordende verkeer en beperking van het aantal
verkeersongevallen, wordt de film „de Veilige
Weg" vertoond. Wij raden onzen lezers aan den
Bondsavond te bezoeken om kennis te nemen
van hetgeen deze nuttige vereeniging in het
belang van haar leden niet alleen doch ook
in het algemeen belang verricht.
Tot tijdelijk leeraar aan het gemeentelijk
lyceum van Zaandam is benoemd de heer A.
Ch. van Beek uit Haarlem.
Voor de eerste maal dat deze diploma's in
Nederland zijn uitgereikt werden de rijksdiplo
ma's voor leeraar in bloementeelt en bloem-
sierkunst uitgereikt aan den heer G. C. Pool,
te Haarlem.
In de maand Juni zal hier een tentoonstel
ling gehouden worden ter gelegenheid van de
vergadering van de Ned. Maatschappij voor
Geneeskunde. Gevraagd is om daarvoor de Sta
tenzaal te mogen gebruiken.
De politieagent M. Groenendaal vierde zijn
zilveren jubileum in dienst van de Haarlem-
sche politie. Hij werd ten stadhuize door den
burgemeester gefeliciteerd en ontving het ge
bruikelijke geschenk. Ook door den commissaris
en andere politiechefs werd hij gecomplimen
teerd.
De Haarlemsche Rechtbank heeft hedenmor
gen gunstig beschikt op het verzoek van de
Zaanlandsche Bank N.V. tot verlenging van de
surséance van betaling. Met ingang van 7 Maart
1938 is haar anderhalf jaar uitstel van betaling
verleend.
16
De dokter wenkte zijn nicht om hem te vol
gen. Zij gingen door de eetzaal, dan door de
hal, met gebeeldhouwd eikenhout beschoten,
Waarboven mooie gobelins hingen. Bij de
groote trap ontmoetten zij de huishoudster en
de dokter belastte haar er mee, Julia naar haar
hamer te geleiden.
Juffr. Beckwitt bracht Julia in een ruime
hamer, behangen met een zijachtige stof, licht
grijsblauw met groote arabesken in zachte kleu-
r«n. Die stof was ook gebruikt om de stoelen
te bekleeden en viel in plooien langs de twee
hreede vensters. De meubels waren van licht
grijs satijnhout en mooi gevormd. -In al de
details, in de niet talrijke, maar kostbare voor-
Werpen, die den schoorsteenmantel en een paar
salontafeltjes versierden, vertoonde zich een
%ae smaak en groote weelde.
„Dit is uw kamer," zei de juffrouw.
Julia kon een lichten kreet van verrassing
hiet weerhouden. „Mijn kamer?Maar u ver
ast u toch, juffrouw;!-Mfesetw», iS-hfetka-
De huishoudster keek haar verwonderd aan.
„Neen, miss, ik vergis mijl niet. Dit is de kamer,
die mevr. Brice speciaal voor u heelemaal nieuw
heeft laten stoffeeren en inrichten. Hiernaast is
een toiletkamer, ook goed en practisch ingericht,
die komt uit in de kamer van miss Lily
Heeft u soms ietsnoodig? Zal ik u het kamer
meisje sturen?"
Julia antwoorde j ontkennend en juffr. Beck
witt verwijderde zich.
Het jonge meisje ging naar een der vensters
jen opende dit. Het kwam uit op eeni breed bal
kon, vanwaar men uitzag over een tuin, met
fluweel zachte grasvelden, groote bloembedden,
boschjes, waarvan de bladeren aan het uitbot
ten waren. Verder op was een groote serre, waar
twee tuinlieden aan het werk waren. De tuin
liep uit op een park en daarachter zag men een
donkere lijn, daar begon het bosch.
Links zag Julia' sappige weiden, landelijke
woningen verscholen in het groen, boomgaarden,
die een rijken oogst schenen, te beloven, beladen
als zij waren met bloesem. Dat alles was zoo
frisch, zoo aantrekkelijk, dat Julia wel uren
zou kunnen blijven staan om het landschap te
bewonderen.
Rechts achter een gordijn van populieren
stroomde de Milly, die hier de allures van een
bergstroom scheen te willen aannemen, daar
hier de bedding bestrooid was met groote stee-
nen, waar het water schuimend overheen
schoot. Op een der oevers strekte zich een tuin
uit, niet breed, maar zeer lang, een ware bloe
menhof. Het terras van zwarte steen, dat langs
ïde -ri»ifir>iiBBS „gebomwd, „vspMsteHifflÉsa.egtt
een menigte geraniums. Aan het eind van den
tuin stond een huis met een enkele verdieping,
waarvan het platte dak verdween in een warre
ling van klimop, clematis en rozen.
Julia wendde zich om en wierp een blik, een
beetje ongeloovig, op haar nieuwe kamer. Dit
vertrek, door zijn ligging, zijn mooie indeeling,
de artistieke decoratie van plafonds en deuren,
was ontegenzeggelijk een der voornaamste ka
mers van het kasteel. Welke bedoeling had Ma
rian gehad om die te bestemmen voor de arme,
bescheiden nicht?Er was maar een ant
woord te vinden: zij had op kiesche manier
Julia willen schadeloos stellen voor het verzuim
van haar tante; haar op die wijze doen deelen
in het fortuin, dat haar was te beurt gevallen.
Julia kon er zich niet over verwonderen, want
zij wist, hoe Marian altijd stipt was geweest,
wat plichten betreft en zij had haar zoo dik
wijls hooren zeggen, dat rechtvaardigheid alles
te boven gaat.
Het jonge meisje hadi zich juist verkleed, toen
Cecile en Ellen binnen kwamen, beiden rood en
opgewonden, daar zij Alshem-Park reeds hadden
bezichtigd vanaf den kelder tot aan den zolder.
„Er is nog niet geluid voor het diner, Julia
zei Cecile. „Nu je toch gereed bent, gaan wij je
de salons voor de recepties toonen. Er is een par
ticuliere trap vanuit onzen vleugel, maar wij
zullen langs de groote gaan, om je meteen de
appartementen van Marian te laten zien."
Met z'n drieën gingen zij den langen corridor
door en Cecile opende een deur, plechtig aan
kondigende: „De kamer van mevrouw Brice."
kon reeds deftige weelde bewonderen, vereenigd
met het meest geraffineerd comfort. Een boudoir,
een werkkamer, gemeenschappelijk voor Marian
en haar man, de vertrekken, bestemd voor re
cepties, alles was gedacht in een rijken, impo-
santen, maar misschien een beetje zwaren stijl.
„Marian heeft weinig willen veranderen hier
-in' deze salons," verklaarde Cecile. „Dit alles
was zoo gemeubileerd door sir Peel en zijn vrouw
toen zij dit huis hebben doen bouwen. Marian
vond dit arrangement nogal naar haar zin....
Maar zij heeft het vertrek op de eerste verdie
ping, dat je zooeven gezien hebt, heelemaal
nieuw laten inrichten. Het was de kamer van
haar tante. Toen sir Peel gestorven is, heeft zij
dit kasteel verlaten om te gaan wonen op Flo
wer-Cottage, een landhuis, niet ver van hier
verwijderd, aan den oever van heb riviertje.
„Ja, ik kan dat landhuis zien vanaf mijn bal
kon," zei Julia. „Maar laten wij naar de eetzaal
gaan, want er is al geluid en wij mogen op den
eersten dag toch niet te laat komen."
In de huiskamer vonden zij Lily, die met Ar
thur zat te praten, terwijl de kleine Joe tegen
haar knie leunde. Een glimlach verhelderde haar
gelaat, toen zij Julia zag binnenkomen en zij
stak de armen naar haar uit.
„Lieve Julia, ben je tevreden?Heb ik een
goede keus voor je gedaan?.... Want Marian
had mij geraadpleegd voor de inrichting van je
k&incr."
„Het is prachtig, veel te mooi voor mij lieve
Lily," antwoordde zij, terwijl zij teeder het jonge
meisje omhelsde. „Je maakt van mij een ver-
schfiDficl.en latér_atdJisi.ïttii DiQ^ii)is -vair.
len, het eenvoudige leven weer te leiden, dat
eigenlijk het mijne moet zijn."
„Och kom, wie weet!" mompelde Lily, terwijl
zij den schouder ophaalde. „Hier zul je altijd een
tehuis vinden. Marian heeft mij aanbevolen het
je bij elke gelegenheid te herhalen.. Niet waar,
vader?"
De dokter sloot op dat oogenblik het raam,
waardoor de ietwat te frissche avondlucht bin
nendrong, nadeelig voor zijn zwakke dochter.
Zonder zich om te keeren zei hij op beslisten
toon: „Laat dat nu eens en voor altijd overeen
gekomen zijn, Julia. Hier is je tehuis, zoo lang
je er wilt blijven wonen. Als je het verlaat,
moet het met je volkomen tevredenheid zijn en
niet anders."
HOOFDSTUK 8.
Marian en James kwamen op een avond in
Mei terug van hun huwelijksreis. Het was een
heerlijke avond met helder weer, de natuur
maakte zich gereed om tot rust te komen, de
lucht was verzadigd van fijne en zoete geuren.
Dokter Mac-Rae had de reizigers aan het sta
tion afgehaald. Marian was gekleed in een kost
baar maar oogenschijnlijk eenvoudig reiscos-
tuum; zij beklom deftig de stoep, waar haar
broeders en zusters haar opwachtten en waar
achter het personeel gereed stond om haar te
verwelkomen. Het was een indrukwekkende ont
vangst. De kinderen, onder den indruk van de
majestueuze houding hunner zuster, gedroegen
zich zoo, dat het als voorbeeld zou kunnen die
nen voor de ontvangst van een vorstelijke .fa
milie. Dokter Brice zelf gad in dit plechtige
oogenblik het type weer van een prins-gemaal;
hij toonde een waardigheid en ernst, die ieder
een in de war zou kunnen brengen, die den
vroolijken en luidruchtigen James kende. De
zeer natuurlijke, maar onvergelijkelijke majes
teit van Marian, de trotsche houding van dokter
Mac-Rae schenen op hem neergekomen te zijn
en de kinderen wisselden een ongerusten blik,
zich afvragend of zij met de aanwinst van een
nieuwen broer misschien den vroolijken kame
raad van vroeger hadden verloren.
Maar die ongerustheid verdween spoedig, toen
de geheele familie in de huiskamer vereenigd
was. Hier verscheen weer het natuurlijke karak
ter van James en de kleine Ambroos riep op
naïeven toon uit: „Stoute James, waarom was
je zoo trotsch en uit de hoogte? Dat leek heele
maal niet op je!"
Hij lachte en haalde de schouders op. .Kom
aan, kleintje, je moet nog leeren, dat men zich
moet weten aan te passen aan de omstandig
heden. Dat is soms vervelend, maar och, men
went er wel aan.... In dit opzicht is Marian
bewonderenswaardig. Waarlijk, zij is geschapen
om vorstin te zijn!" voegde hij er met overtui
ging aan toe.
(Wordt vervolgd)
1
