Los van de aarde door de
eindelooze ruimte
gP*
De eerste rustdag kwam op het
juiste oogenblik
TUSSCHEN AMSTERDAM
EN BOEDAPEST
HARINGVISSCHERS VAREN
WEER UIT
ïilïi»
ONEENIGHEID MOEST
VAN DE BAAN"
ZONDAG 10 JULI 1938
De realiteit van een
wachtwoord
DE VACANTIEREIS VAN
DE KONINGIN
WIJLEN GEN. VAN HEUTSZ
GEËERD
Kranslegging op zijn graf op de
Nieuwe Oosterbegraafplaats
te Amsterdam
LEERLINGENSCHAAL
Onderwijzersorganisaties dringen
op verlaging aan
Terug te Batavia
Enthousiaste begroeting der
P K-A. F. M. op Tjililitan
Het conflict te Vlaardingen,
Scheveningen en Katwijk
opgelost
JONGETJE VERDRONKEN
AANGEREDEN DOOR EEN
STOOMTRAM
Meisje oogenblikkelijk gedood
VAKBEWEGING GROEIT
WEER
Na het vliegongeluk
Omgekomen korporaal-instructeur
wordt Dinsdag ter aarde besteld
ONVOORZICHTIG DEN WEG
OVERGESTOKEN
Aanrijding te Vogelenzang
DE HAAGSCHE POLITIE EN
DE N.S. B.
Vragen in Eerste Kamer over de
jongste relletjes
OFFERBLOKKEN GELICHT
TOUR DE FRANCE
Schulte is een zeer populaire
figuur, maar zijn Spaansch
is nog gebrekkig
Victorie op een lekken
band!
Storm op til
Schulte speelt in alles
een hoofdrol
Met de Spanjaarden klopt
het niet goed
TENNIS
HUGHAN EN KUKULJEVIC
FINALISTEN
Rij de dames mevr. MillerHeine
en mej. Wynne in den eindstrijd
CRICKET
NederlandBelgië
ZWEMMEN
Deane wint den zwemwedstrijd
MiddelburgVlissingen
UIT DE STAATSCOURANT
Burgemeesters
Wanneer ik uit het raampje van de
cabine kijk hangt de aarde schuin
aan mijn voeten als viel het haar
zwaar afscheid van mij te moeten nemen.
Die goede moeder Aarde ik word mij
opeens bewust met welk een veilig gevoel
ik mij door haar liet dragen nu ik haar ga
verlaten en naast haar, zelfstandig door
het luchtruim ga zweven. De kleine figuren,
die mij een laatst „tot weerziens" toewuiven,
zijn nu bijna vreemden voor mij: zij
behooren tot een wereld, die aanstonds niet
meer de mijne zal zijn. En een gevoel van
verlatenheid bekruipt me, wanneer voor in
de cabine de waarschuwing oplicht: „vast
binden!" en de aarde onder mij onwezenlijk
gaat draaien, in steeds sneller tempo. Even
rolt zij onder mij weg, verzinkt dan, steeds
dieper dan gaat het waarschuwingslicht
voor me uit, en ik spot met mezelf: „Zon
dags-luchtreiziger".
We vliegen. De „Hop" brengt ons naar
Boedapest.
De meeste luchtreizigers-bij-uitzondering
schijnen het te kennen, dat onbestemde, bijna
onbehaaglijke gevoel, maar alleen vóór het ver
trek. Want zocdra wijst de hoogtemeter niet
enkele honderden meters aan, of men wordt
gevangen in een onbeschrijflijke rust. Buiten
spant zich de forsche vleugel, als een draagvlak,
waarop men huizen kan bouwen; het vaste
punt, vanwaar Archimedes de aarde uit haar
voegen zou kunnen lichten. Och ja, die aarde
zij ligt nu heel ver en heel diep onder ons.
met haar speelgoedhuisjes, de kleurige warre
ling van haar stedenknooppunten in het net
van witte wegen, dat over de groene velden
gespannen ligt; blauw schittert in de verte de
zee, omgrensd door den onmetelijk wijd gespan
nen horizon, waar wazig de hemel begint. Ein
deloos ruim is die hemel, waarin als waterlelies
witte wolken drijven, naast ons, onder ons, ge
zellen op de reis van onze planeet die de vogels
zelfs achter zich laat op zijn vlucht naar onbe
kende verten.
Het vliegtuig schenkt den reiziger een
gevoel van vrijheid en onaantastbaarheid,
van gevaarloosheid, dat elk ander verkeers
middel, aan de aarde gebonden, moet ont
beren; los van de aarde aanschouwen wij
haar breede pracht, die onmerkbaar lang
zaam wisselt. En slechts de kleine, zwarte
vlek van de schaduw, die de Hop op de
aarde werpt, en die snel over het land be
neden ons meeschuift, herinnert ons er
aan, dat wij met haar verbonden zijn en
blijven.
Dit gevoel van veiligheid is geen schijn; de
rede weet slechts, dat die veiligheid afhangt van
voorwaarden, waarmede onze onafhankelijkheid
zweeft of valt. De piloot voorin weet ervan;
doch in de enkele oogenblikken, waarin wij hem
zien, glimlacht hij en zwijgt. „Safety first"
wat wij zoo licht geneigd zijn op te nemen als
een slogan van de K.L.M. een onder de vele
slagzinnen van de moderne reclame men
ervaart eerst bij een luchtreis hoezeer deze Ne-
derlandsche maatschappij dit tot een devies
maakte, dat 'n nauwgezet nagevolgde leefregel
is. Op het vliegveld van de Malért te Boedapest,
genoeglijk achter een glas tokayer, werden wij
dit gewaar uit 't verhaal van den K.L.M.-agent,
een Hollander van het oude, ondernemende,
rustelooze slag, die de honneurs van de K.L.M.
jegens ons, haar dankbare gasten, waarnam.
Vóór ons was het Indië-vliegtuig vertrokken,
dat in Leipzig een reiziger zou opnemen. Doch
in den vroegen voorjaarsmorgen zat Leipzig
dicht door den mist; dóórvliegen dus; de „Hop"
zou dezen passagier wel meenemen. Doch ook
de ,Hop" had, enkele uren later, boven Duitsch-
Jand met slecht weer te kampen; alweer: door
vliegen.
Een teleurgestelde passagier dan? Neen;
dan maar een gunstiger weerbericht af
wachten waarna de groote machine dien
eenen passagier van Boedapest uit gaat op
halen. Want vóór de kosten gaat de service,
maar vóór alles gaat de veiligheid: „Safety
first".
En dezelfde vroolijke Hollander, die gezellig
met de gasten van zijn maatschappij aanzit
aan een begroetingsdiner in het Lukasshotel,
offert een stuk van zijn vermaak en van zijn
nachtrust: een Indië-vliegtuig keert terug, en
wegens de weerberichten moet met alle even
tualiteiten rekening gehouden worden. Laat in
den nacht wisselt de agent te Boedapest tele
grammen met de weerstations en de vlieg
velden langs de Middellandsche Zeekust, want
de vermoeide vogel moet zijn nest bereid vin
den. De veiligheid gaat voor alles.
Slechts toevallig verneemt de K.L.M.-reiziger
zulke feiten, doch zij verhoogen zijn gevoel van
vertrouwen, daar hij zijn leven in handen weet
van menschen, wier aandacht voor hem ge
spannen blijft tot het laatste oogenblik.
Doch het zijn ook, het zijn vooral de kleine
dingen des levens, die zulk een greoten invloed
op ons uitoefenen. De kleine zorgen van de
stewardess, ze zijn onschatbaar. Een mede-rei
ziger uitte in het begin zijn vrees voor lucht-
ziekte; maar het kleine doosje met tabletten,
dat zij hem sierlijk gebarend overhandigt,
voorkomt alle ongewenschte maagbewegingen;
als de anderen kijkt hij geboeid naar 't prach
tige schouwspel van den woedenden storm, die
op eenige kilometers van ons vandaan door de
wolken raast. De piloot heeft ons tijdig om het
centrum heengeleid en terwijl de ailerons zacht
op en neer gaan om de schommelingen op te
vangen, zien we in de verte de nachtzwarte ko
kommen van de wervelwinden even voorbij
Praag aan ons voorbij jagen, terwijl de zon
lichtglansen toovert in de weelderige cabine en
de stewardess met rustige zekerheid een kop
thee aanbiedt. Onmogelijk, zich dan onvei
lig te voelen!
Voor mij zit een passagier weggezakt in de
kussens van zijn fauteuil; de stewardess spreidt
een plaid uit over zijn knieën: hij slaapt. Mis
schien doet hij dwaas, want de aanblik, dien de
aarde in dit deel van Europa biedt, het door
den zilveren Donau doorsneden dal en het
feest van de witgekuifde Oostenrijksche Alpen,
gezien van een vliegtuig uit, moet zelfs den
meest verwenden reiziger onvergetelijk zijn.
Maar in elk geval is hem dit K.L.M.-vliegtuig
zoo vertrouwd, dat hij zich zonder voorbehoud 1
aan Morpheus overgeeft en dit schouwspel is
stichtend, al verkiezen wij het andere.
De wijzer van den hoogtemeter loopt terug, 't
toerental van den motor daalt merkbaar. Onder
ons lig een prachtig beeld, dat steeds nader
komt. Een bocht, snel nadert ons weer moeder
Aarde, en met een lichten schok keeren wij tot
de bewoonde wereld terug: Wij staan op
Matyasfold, het vliegveld van Boedapest.
De droom is uit. Wij verlieten Schiphol
op een frisschen voorjaarsmorgen, en wij
verbazen ons nu plotseling de lentebloemen
reeds volop om ons te zien. Ongemerkt heb
ben wij een enormen afstand afgelegd, zoo
snel, dat wij de overgangen niet konden
volgen en nu plotseling in de volle warmte
van het Hongaarsche landklimaat zijn.
Met moeite verlaten wij de trouwe Hop,
waarin wij zulke blijde uren verwijlden,
doch na dit afscheid gaan wij een nieuwen
droom tegemoet.
wend, met een adres, waarin zij te kennen
geven, dat tot hun groote teleurstelling bij de
behandeling der Rijksbegrooting voor 1938 door
de Regeering geen gevolg is gegeven aan den
wensch van alle onderwijzersorganisaties, om
de in art. 28 der Lager Onderwijswet 1920 vast
gelegde leerlingenschalen belangrijk te verla
gen, niettegenstaande den aandrang, waarmede
die wensch door vele leden der Staten-Gene-
raal gesteund werd.
Dientengevolge zijn de groote bezwaren blij
ven bestaan, welke tegen de huidige schalen
van alle zijden zijn aangevoerd en deze zijn
zelfs nog toegenomen, als gevolg van de ver
dere afschaffing van boventallige leerkrach
ten.
De vigeerer.de schalen beantwoorden niet aar.
redelijke eischen van paedagogischen, algemeen -
socialen en hygiënischen aard. De organisaties
verzoeken daarom dringend bij de samenstel
ling van de Rijksbegrooting voor het jaar 1939
maatregelen te nemen, waardoor ten spoedig
ste zal kunnen worden overgegaan tot invoering
van een verlaagde leerlingenschaal, die voor
het gewoon lager onderwijs dezelfde verhouding
tusschen de aantallen leerlingen en leerkrach
ten waarborgt als de in 1920 vastgestelde
schaal deed en bij het uitgebreid lager onder
wijs voor de berekening van het aantal onder
wijzers een uniforme 26-schaal als grondslag
wordt genomen.
Men bericht ons officieel, d.d. 9 Juli:
H.M. de Koningin is vandaag per auto van
Ascona naar Brieg vertrokken en aldaar in
den namiddag aangekomen.
Zaterdagochtend om 11 uur had op de Nieu
we Oosterbegraafplaats te Amsterdam de her
denking van den sterfdag van generaal Van
Heutsz plaats. Mevrouw Kuipers-Van Heutsz,
oudste dochter van den overleden generaal, die
zoojuist uit Amerika in ons land was terug
gekeerd, legde namens den Kon. Bond van
Ridders der Militaire Willemsorde beneden den
rang van officier een krans bij de tombe.
Voor de kranslegging had de heer J. Jong-
mal, voorzitter van den genoemden bond, in
een korte toespraak de beteekenis van deze
plechtigheid uiteengezet. Hij zeide o.m.: In
ieder land, dat deelnam aan den wereldoorlog
vinden herdenkingen van een onbekend iemand,
die als soldaat het leven voor zijn vaderland gaf,
plaats. Wij Nederlanders bleven buiten dien
oorlog, doch wij hebben vele bekende soldaten
die, hetzij gevallen op het veld van eer, hetzij
eervol den strijd overleefden, verdienen aan de
vergetelheid te worden ontrukt.
Een der grootsten onder hen was de man
wiens stoffelijk overschot rust in dit mausoleum.
Het behoeft ons dan ook niet te verwonoeren,
dat telken jare op den sterfdag van den gene
raal, enkelen zich hier vereenigen. Zoolang zijn
vrienden, tijdgenooten, medewerkers en oud
soldaten nog leven, zullen velen van hen hier
jaarlijks ter bedevaart gaan.
Na afloop van de plechtigheid begaf mevr
Kuipers—Van Heutsz zich in het mausoleum
teneinde een bos rozen op de kist te leggen.
Onder de aanwezigen merkten wij o.a. de
heeren C. G. Vattier Kraane, den garnizoens
commandant, kapt. A. K. Hardenberg en kapt
ter zee J. Houtsmuller als vertegenwoordiger
van de marine op.
De Bond van Nederlandsche Onderwijzers.
Het Katholieke Onderwijzers Verbond in Ne
derland, Het Nederlandsch Onderwijzers Ge
nootschap, De Unie van Christelijke Onder
wijzers en Onderwijzeressen in Nederland en
de vereeniging van Hoofden van Scholen in
Nederland hebben zich tot minister Colijn ge
BATAVIA, 9 Juli (Aneta). Gistermiddag
te 16.55 landde de PK-APM op het vliegveld
Tjililitan, waar de bemanning en de passagiers
door een klein gezelschap op enthousiaste wijze
werden begroet.
De piloot Van Messel stapte uit het vliegtuig
met de vlag, welke de K.N.I.L.M.-directie uit
Nederland had toegezonden, in de hand.
In het stationsgebouw nam majoor Versteegh,
hoofd van den vliegdienst van de K.N.I.L.M.,
het woord en richtte zich achtereenvolgens tot
de vertegenwoordigers van de Australische pers,
de bemanning, het personeel van de grondor-
ganisatie en tot den hoofdredacteur van Aneta.
Onder de aanwezigen waren de heeren De
Jong en Zimmerman van de K.N.I.L.M., de
Stoppelaar van de K.L.M., alsmede de secreta
ris van de Nederlandsch-Indische Vereeniging
voor de Luchtvaart, de heer Kilian.
O-»
Vrouw: „Man, hoe meer je drinkt, hoe meer je gaat trans-
pireeren".
Man: „Eigenaardig, en hoe meer ik transpireer, des te meer
kan ik drinken I"
Partijen, betrokken in het conflict in de
haringvisscherij te Vlaardingen, Schevenin
gen en Katwijk hebben het voorstel van den
rijksbemiddelaar, prof. mr. A. C. Josephus
Jitta, aanvaard, nadat de reeders ten aanzien
van één bepaald onderdeel nog nadere in
lichtingen hadden gegeven.
In alle plaatsen zal Maandag het werk
worden hervat.
Zaterdagmiddag is in den Bleekerssingel te
Gouda het vijfjarig jongetje G. Kool, wonende
aan de Boelekade, verdronken. De knaap was
in gezelschap van een vierjarig buurjongetje,
dat de mededeeling thuis bracht, dat zijn
vriendje in het water was gevallen. Aanvan
kelijk hechtte men hieraan echter geen geloof,
maar toen het ventje uit bleef, werd de politie
gewaarschuwd, die onmiddellijk is gaan dreg
gen. Laat in den avond was het lijkje nog niet
gevonden.
Zaterdagmorgen is te Heerenveen de 17-ja-
rige G. Siebenga uit Rotstergaast die nabii de
Veensluis met haar rijwiel meest uitwijken
voor tegemoet komende wielrijders, te dicht
bij de trambaan gekomen. Zij werd door de
juist passeerende stoomtram tegen den grond
geslingerd en zoo ernstig gewend, dat de dood
eenige oogenblikken later intrad.
Blijkens opgave in het maandschrift van het
Centraal Bureau voor de Statistiek bedroeg het
aantal georganiseerde werknemers in ons land
naar 'n voorloopige berekening, begin '38 743.000
tegen 723.000 begin 1937. Het is dus na de
daling in de periode 19331936 in 1937 met
19.400 gestegen.
Het R. K. Werkliedenverbond telt 170,009
ledeD (v i 168.100)
Het stoffelijk overschot van den korporaal-
instructeur J. B. C. V. van Holten, die Vrijdag
middag bij het verongelukken van het marine-
lesvliegtuig L 10 op het Buiten IJ onder Dur-
gerdam om het leven is gekomen, wordt Dins
dagmorgen a.s. te Tilburg ter aarde besteld.
Zaterdagmiddag is op den Zilkerweg te
Vogelenzang tegenover het Graalhuis een auto
in botsing gekomen met een motor-bakfiets.
De bestuurder van dit laatste vervoermiddel
stak zonder voldoende op te letten den rijweg
over, juist toen een luxe auto, bestuurd door
Jhr. Röell, jachtjonker van BI. M. de Koningin
passeerde.
Een botsing was onvermijdelijk. Van den
motorbakfiets, bestuurd door den aardappel
handelaar N. uit Hillegom, was niet veel meer
over. De auto, die na de aanrijding nog langs
een paar boomen schuurde, was eveneens ern
stig beschadigd en moest worden weggesleept
De beide bestuurders bleven ongedeerd.
Het Eerste Kamerlid Van Vessem (NSB;
heeft aan de ministers van Binnenlandsche
Zaken en van Justitie vragen gesteld naar aan
leiding van de relletjes in Den Haag bij gele
genheid van het vertrek van de heeren Van
Geelkerken en graaf De Marchant et d'Ar.sem-
bourg naar Nederlandsch-Indië.
Gevraagd wordt een nauwgezet onderzoek te
doen instellen om vast te stellen, wie voor dit
optreden der politie verantwoordelijk is of zijn,
Voorts dat tegen hem of hen, die voor dit op
treden verantwoordelijk is of zijn, een strafver
volging zal worden ingesteld.
Tot op heden werden de etappes van den Tour de France nog op vrij vlakke wegen
geredenMaar zullen de renners óók zoo kalm hun kilometertjes „doen", wanneer
straks Galïbier en Izeran in zicht komen?
Zaterdagmiddag ontdekte de koster van de
R.K. kerk te Vorstenbosch bij Veghel, dat in
dringers zich meester hadden gemaakt van den
inhoud der vier in de kerk staande offerblokken
De marechaussee van Uden heeft het onderzoek
in handen.
(Speciale correspondentie)
ROY AN, 9 Juli
Zoo hebben we dan vandaag de eerste
pauze in den grooten Tour. Ruim 900 kilo
meter na den start in de Ville Lumière krij
gen de renners dus voor het eerst gele
genheid een vollen dag uit te rusten van
de vermoeienissen en velen ook om te be
komen van de verrassingen, welke de Ronde
van Frankrijk hun tot heden heeft ge
bracht.
Een vijfde gedeelte is er pas afgelegd van
den grooten rit langs Frankrijks grenzen, doch
reeds nu is het velen aan te zien en hier
mede bedoelen we vooral de debutanten dat
deze Tour de France niet heelemaal is, zooals
zij hem zich hadden gedacht; dat de medaille,
waarop zü 'n jachtenden renner aan het hoofd
van het peloton naar de overwinning zagen
oprukken, óók nog een keerzijde heeft. Een
keerzijde, waarop diezelfde pedaalridder in
koortsachtige haa.st zijn rijwiel staat te repa-
reeren, terwijl zijn collega's en concurrenten
hem voorbijstuiven en hijzelf straks zijn beste
en laatste krachten zal moeten inspannen, 'om
dien achterstand van vele seconden en zelfs
minuten weer in te halen.
Eindelijk dus een dag rust. En verlangen
doen ze er allemaal naar, zoowel de Luxembur
ger Majerus, die dan ook eens een dag zonder
zorgen voor zijn leiderspositie kan blijven, als
de hekkensluiters, die zich steeds tot het laat
ste moeten inspannen om niet al te ver en
kansloos achter te blijven bij het peloton, dat
alsmaar tracht verder te scheuren aan de groo
te gaping, welke de categorie der mindere
goden van de prominenten scheidt.
Maar deze rustdag is vooral ook besteed moe
ten worden om stormen te verdrijven. Het zijn
nu eenmaal ook menschen, die renners en in
een wedstrijd als deze, waar alle krachten wor
den vereischt en alle zenuwen gespannen staan,
gaan zij wel eens dingen zeggen en doen, die
den goeden geest niet bepaald bevorderen. Zoo
hing de lucht dreigend boven het Belgische
kamp, waar Sylver Maes nog steeds niet geheel
op volle toeren draait, maar ook bij de Duit-
schers, die elkaar de heftigste verwijten toe-
slingerden over niet steunen en zelfs in gevaar
brengen van eikaars posities, enz. Zelfs is het
zoover gekomen, dat de handen uit de mouwen
werden gestoken en in een minimum van tijd
een wedstrijd was georganiseerd, dien men ge
meenlijk niet op den weg, maar veeleer in den
ring uitvecht! En toen de bom eenmaal gebar
sten was, kwamen ook de Italianen hun duit
in het zakske doen en de Belgen ook, kortom
het werd min of meer een knokpartij.
Maar ach, men moet aan deze zaken niet
meer waarde toekennen, dan zij inderdaad ver
dienen. Het is alles niet zoo bedoeld en in de
hitte van het groote gevecht, waarin zoo veel
op het spel staat, ook alleszins verklaarbaar.
Intusschen hebben ook de Nederlanders de
aandacht voor zich opgeëischt. Ook bij ons
had het er even iets van weg, dat het niet ging
zooals het moest, maar al heel spoedig en
gelukkig zonder vuistgevecht! waren de
moeilijkheden uit den weg geruimd.
Doch dit is niet de reden, waarom men zoo
vol aandacht is voor het Nederlandsche kamp.
Die belangstelling gaat meer uit naar één per
soon; u hebt het natuurlijk al geraden, naar
onzen blonden, lachenden Gerrit Schulte. Hij
is hier de man, die allen verbijstert, renners
zoowel als publiek. Een wielerartiest is hij, die
schijnbaar alles kan wat hij 'maar ernstig wil,
althans zoo denkt men hier van hem. Hij is
minstens even populair als de stille Magne, ot
de geduchte Italiaan Bartali, die momenteel
nog- heelemaal niet geducht is, of als de Luxem
burger Majerus, die de leiding alleen al zoc
graag heeft willen veroveren, naar hij zelf zegt,
omdat de gele trui hem zoo goed staat!
De naam van Gerrit Schulte vangt men op
uit elk gesprek, zijn handteekening leest men
in het album van eiken Franschen jongen,
zijn portret vindt men in alle kranten. En al
len bezingen hier de toomelooze kracht van on
zen jongen landsman. Hem, dien zij eens den
„rijdenden gek" gedoopt hebben, ziet men nu
aan als een geweldenaar, die desnoods allen
tegelijk het hoofd biedt. Hij is de bewierookte
held, waarvoor eenieder de grootste bewonde
ring heeft, ondanks het feit, dat deze held zoo
ver en zoo veilig achterin de groote groep zit
opgeborgen.
En toch heeft Schulte over het geheel ge
nomen beslist niet beter gereden dan vele an
deren. Integendeel, hij heeft weer zulke rare
dingen uitgehaald met die rijke krachten van
hem, dat het er op den tweeden dag al om ging
spannen, of hij al dan niet zou opgeven. Roeke
loos op de eerste étappe, moedeloos op de twee
de, toen hij zoovele plaatsen in het klassement
terugbuitelde.
„Dat werk is niets voor mij, daar ben ik veel
te jong voor", riep hij dien dag uit, en er was
heel wat voor noodig hem te kalmeeren.
En ziet, wat bemerken wij den volgenden
dag? Wij weten niet wat wij er van zeggen
moeten en niemand, die hem met ons over de
Fransche wegen heeft zien stuiven. Is hij nu
plotseling zoo bijster tactvol geworden, dat hij
zich absoluut niet inspant en „maar rustig
achter in het peloton blijft hangen, terwijl an
deren de „vuile wasch" doen? Of is het mis
schien moedeloosheid, vecht hij daar op dien
langen weg naar Nantes vele kilometers met
zichzelf om volhouden of opgeven? Precies weet
niemand het, maar feit is, dat er 10 Kilometer
voor het einde plotseling beweging komt in die
strak en stijf op zijn fiets zittende lange figuur.
De beenen gaan weer sneller malen, de beken
de en gevreesde rukken worden weer talrijker
en eindelijk komt als een toelaatbare verkwis
ting, van al wat er leeft aan kracht en vitali
teit in dit kerngezonde athletenlijf een vlucht,
zoo mooi, zoo grootsch en vooral zoo onweer
staanbaar, dat de besten onder de besten nog
niet met de grootste moeite zijn wiel konden
houden. Zelfs een half leege band kan hem in
zijn victorie niet stuiten. „Dan maar zoo," zegt
Schulte en lachend als altijd stormt hij over
de finish. Hij had de derde étappe gewonnen
en daarmede tevens een overwinning op zich
zelf behaald.
Zooals ik u zeide, is de samenwerking tus
schen onze jongens thans uitstekend. Dit bleek
op die befaamde derde etappe, toen Schulte
pech kreeg en Dominicus onzen favoriet zijn
wiel afstond en zoo weer een achterstand op
liep, die hem zelf steeds verder van de kop
groep ging scheiden. Men zou zoo toch wel zeg
gen, dat de sport niet alleen een heksenketel
van laaienden hartstocht is, wel?
Hopeloos is echter de verhouding met de
Spanjaarden, die zooals men weet samen met
onze jongens een groep vormen. Ook hier is
het Schulte die de grootste rol speelt. De Span
jaarden waren werkelijk zoo vriendelijk als men
zich maar denken kan en behandelden vooral
Schulte met het grootste ontzag. Maar noch
Schulte, noch zijn kameraden bleken erg met
de makkers uit het land der Pyreneeën inge
nomen, ondanks het feit, dat Berrendero hun
bij hoog en laag beloofde, dat zij zich in de
bergen ware helpers van hun „amigos hollan-
dos" zouden toonen.
Schulte was en bleef koppig.
„ïkkos alios liever alleenos", besloot hij norsch,
toen boog hij zich weer over den brief, die
aan zijn familie in Holland een getrouw verslag
moest uitbrengen van het wel en wee der Ne
derlandsche renners in den grooten Tour.
Storm over Noordwijk. En regenvlagen, die
het verblijf op de banen van de Noordwijksche
Sportvereeniging zoowel voor het publiek als
voor de deelnemers, verre van aangenaam
maakten.
De regen had de banen glad gemaakt, zelfs
slipperig en dit stelde den spelers voor bijzon
dere moeilijkheden. Verraderlijke valwinden
deden voorts veel afbreuk aan het spel.
Abdessalam kon zijn vorm van Vrijdag, toen
hij Van Swol in 4 sets sloeg, geenszins bena
deren. Kukuljevic won in straight sets. Na 43
in de eerste set, waarbij de Zuidslavier steeds
de leiding had gehad, won Kukuljevic met 63.
Daarna presteerde Abdessalam bitter weinig
meer, van strijd was geen sprake en de Zuid
slavier won met 6—3, 6—0, 6—0, 14 games ach
ter elkaar scorend. Hughan kreeg een walk over
van Geelhand, omdat de Belg ook in de beide
dubbelspelen nog uit moest komen. Zoo wordt
het Zondag dus een eindstrijd tusschen Hughan
en Kukuljevic.
Een goede halve finale in het damesenkelspel
speelde mevr. Miller-Heine en Thelma Coyne.
Mevr. Miller nam de leiding met 41. De
Zuid-Afrikaansche gleed in de 6e game uit,
was in eens haar concentratie kwijt en verloor
twee games achter elkaar. Na 43 spitste men
zich reeds op een fel betwiste eerste set, doch
mej. Coyne kon zich minder vlot aan de gladde
baan aanpassen. Met 63 won mevr. Miller de
eerste set. De tweede set had een merkwaardig
verloop. Mevr. Miller-Heine serveerde het eerst
en won de game. Mej. Coyne wist eveneens
haar service te winnen en zoo ging het de ge-
heele set door. De zoo belangrijke zevende game
won mevr. Miller op love. Zij slaagde er echter
niet in door de service van haar tegenstandster
heen te komen. Tot 66 ging het gelijk op en
het werd 7—6 voor de Zuid-Afrikaansche, op
nieuw haar servicegame winnend. In de 14de
game zette zij er alles op om den wedstrijd uit
te maken. Op voorzichtige wijze speelde de
Zuid-Afrikaansche nu verder, wachtend op
fouten van haar tegenstandster, die inderdaad
kwamen. Twee maal belandde een drive na
een lange rallye in het net: Mevr. Miller had
den eindstrijd bereikt.
In den anderen halven eindstrijd werd het
een 2 sets zege voor mej. Wynne op mevr.
Hopman, iets wat geheel in de lijn der verwach
tingen lag.
De regen verhinderde na deze enkelspelen
voorloopig de verdere afwerking van het pro
gramma.
Na enkele uren pauzeeren klaarde het tegen
half 7 weer op en kon een aanvang worden
gemaakt met de halve eindstrijden heeren- en
damesdubbelspel.
Hughan en Van Swol leverden een spannen-
den strijd tegen de Belgen Geelhand en De
Borman. Het betere netwerk van de beide laat-
sten gaf tenslotte wel den doorslag. Een frisch
partijtje damesdubbelspel vond plaats tusschen
de Australische dames Wynne en Coyne en de
Zuid-Afrikaansche speelsters Craze en Piercey.
De uitslagen van de halve eindstrijden lui
den:
Heerenenkelspel
Kukuljevic sl. Abdessalam 6—3, 60, 60;
HughanGeelhand w.o.
Damesenkelspel
Mevr. Miller-Heine sl. mej. Coyne 63, 86;
mej. Wynne sl. mevr. Hopman 64, 75.
Damesdubbelspel
Mevr. Miller-Heine en mej. Morphew sl.
mevr. Hopman en mej. Stevenson 7—5, 62;
mej. Coyne en mej. Wynne sl. mej. Craze en
mej. Piercey 97, 64.
Heerendubbelspel
Geelhand en De Borman sl. Hughan en Van
Swol 3—6, 6—3, 6—0, 6—8, 6—4; Kukuljevic
en Moreau sl. Heijnen en Teschmacher 79,
8—6, 6—3, 7—5.
Gemengd dubbelspel:
Mevr. Hopman en Hughan sl. mej. Wynne
en Geelhand 6—2, 7—5; mevr. Miller-Heine en
De Borman sl. mej. Yorke en Van Swol 36,
6—1, 7—5.
De keuzecommissie van den Nederlandschen
Cricket Bond heeft het elftal voor den wed
strijd Nederland (overgangsklasse) tegen Bel
gië, die op 24 Juli a.s. te Tilburg op het terrein
van de Tilburgsche Cricket Club gehouden
wordt, als volgt samengesteld; Labouchère
(S.C.H.C.), aanvoerder, Rekkers (H.H.C. 3),
wicket-keeper, P. Sanders jr., (A.C.C.), Wun-
der (H.B.S.), Stroink (P.W.), Burki (Quick
N.), Everard (H.B.S.), Breuning (C.) (S.C.H.
C.), Immig (H.) (A.C.C.), Huinder (H.B.S.), en
Hooft Graafland (S.C.H.C.). Scheidsrechter:
J. v. d. Bos.
i
De jaarlijksche Scheldebekerwedstrijd, welke
Zaterdagmiddag te Vlisingen zou worden ge
houden, kon wegens het ruwe water geen door
gang vinden en in plaats daarvan werd beslo
ten een lange-afstand-zwemwedstrijd van Mid
delburg naar Vlissingen te organiseeren.
De Engelschman Deane, die ook de vorige
malen beslag wist te leggen op den Schelde-
beker, bleek ook nu weer een uitstekend zwem
mer óp den langen afstand te zijn. Hij werd
v/innaar met bijna negen minuten voorsprong
op den Amsterdammer Stender. Een zeef
fraaie prestatie verrichtte mevr. Rie Aarsber
genOlsen, door met ruim 1 minuut verschil
als derde achter Stender aan te komen.
Bij K. El. is met ingang van 1 Augustus be
noemd tot burgemeester van Ermelo H.
Martens, met toekenning van gelijktijdig eer
vol ontslag als burgemeester der gemeente
Wymbritseradeel
Is aan D. F. J. Walsum, op zijn verzoek, mes
ingang van 16 September 1938, eervol ontsla*'
verleend als burgemeester der gemeente Epe.
met dankbetuiging voor de langdurige diensten
door hem als burgemeester bewezen.
