Nieuwe Haarlemsche Courant | 1938 | 8 augustus 1938 | pagina 11

De avonturen van een verkeersagentje

T(d mimi mn den icq

i

Jla.5t van da

Pë NIEUWE

HANDELSWETENSCHAPPEN

NEEM DAN EEN REXONA-BAD EN U
VOELT ZICH WEER LEKKER OPGEKNAPT

MAANDAG 8 AUGUSTUS 1938

Wedstrijden in heemstede

VIELRENNEN

PIJNENBURG SLAAT
GROENWEGEN

°ncier

In de achtervolging

Scben

In

"end

Snt.

CLUBWEDSTRIJD
EXCELSIOR—AMSTERDAM

R.K.W.V. Achilles

HONKBAL

E.D.O.—SALT LAKE CITY
13—12

H.H.C.Haarlem 010

CRICKET

Ille KLASSE N.C.B.

A.C.C. UIA WINT VAN C.V.H. II
MET 26 RUNS

TAFELTENNIS
R. K. TAFELTENNISBOND

District HaarlemBeverwijk

R.K.S.V. HERCULES EN
WINFRIED

HENGELSPORT
V. C. De Vrije Hengel

VOETBAL

Uitslag Nederlaagwedstrijden

R.E.S.A. VELP

f>WONAi»AD iS TOCH
VOOR
BODY

DOOR
CHARLES
GAR VICE

(Wordt vervoled)

jfraaie weersomstandigheden (mis-

'®n wel te fraai, nu koos het publiek liever
ter ssc'len en zee) hadden gistermiddag in-
st '^tionale wedstrijden plaats op de Heem-
'-Qsche Wielerbaan. De directie had gezorgd
Ver? een Programma met klinkende namen, de
torh°n<Je sP°r'; stontl °P een hoog peil, maar
f6(h WaS belangstelling hieraan niet even-

OnfeiSt '30nden de nieuwelingen den strijd aan
bet sprintkampioenschap van Haarlem. Er
fel gestreden en duidelijk bleek, dat er

later
floeö

r de nieuwelingen krachten schuilen, die
'n de andere categorieën van zich zullen
spreken. Ten slotte moest de rit tus-

8en.

G. Peters en C. Bijster de beslissing bren-

°P verrassende wijze wist Bijster zich even

J, r het luiden van de bel aan den kop te
atSen. maar Peters slaagde er toch in zijn
g°etlstander van de eerste plaats te verdrin
gt1 Een fraaie prestatie, al dient gezegd, dat
er zadelpech had. Onder groot applaus

de nieuwelingenkampioen zijn eere-ronde.
den klassementwedstrijd toonde C. de

zich verreweg de sterkste door 3 van de

klassementen winnen. Hij haalde 21 pun-
terwijl no. 2 er 14 had.

j^e revanche-achtervolging Jan Pijnenburg

Groenewegen had een buitengewoon span-

verloop. Aanvankelijk gaven de renners
tè*aar niets toe, toen liep Pijnenburg uit, maar
het einde zette Groenewegen zoo op, dat
H, zijn achterstand tot slechts twee M. terug-
a=ht.

Jsmmer was het, dat de koppelachtervolging
jas'-chen Van Schijndel_Van den Broek en
Yh van HoutG. Loncke door een val van
j b Schijndel een ontijdig einde nam. Er wa-
hog enkele ronden te rijden (Van Schijndel
j. ah den Broek hadden 10 M. voorsprong),
g 'b v. d. Broek een lekken band kreeg en v.
g^bijndei een halve ronde later een val maakte.
- Wedstrijd werd niet overgereden,
b de afvalrace zegevierde A. van Amsterdam,
hal fn *eleurstellinS was- dat in den internatio-
j. koppel wedstrijd Pijnenburg moest uitval-

-- -1-1.- j

biet

de a chtervolgings wedstrijd was daaraan
w' Vreemd. Deze had blijkbaar te veel van zijn

ohten gevergd.
jy strijd had overigens een vlot verloop.
Y ebals de vorige maal legden Van Schijndel
b den Broek beslag op de eerste plaats,
«ze kamp was een interessant sportfestijn.
„e Uitslagen lmden:

voor nieuwelingen: le serie: 1. G.
„ers; 2. p. Wesselman.

'b serie: 1. G. Portegies; 2. J. Ekel
Je
4e

serie: 1: P. Duins; 2. H. Veerman.

serie: 1. C. Bijster; W. Hobbelen,
jj^crkansingle rit: 1. H. Veerman; 2. W.

"ban-
2e'

beien. 2e rit: 1. J. Ekel, 2. P. Wesselman.
ehii-finale le rit: 1. G. Peters; 2. H. Veer-

3. C. Portegies.

ht: 1. C. Bijster; 2. P. Duins; 3. J. Ekel.
j «Jeine finale om de derde en vierde plaats:
8. Veerman; 2. P. Duins.
j Groote finale om de eerste en tweede plaats:
Peters (sprintkampioen van Haarlem

®bwelingen)2. C. Bijster.

^hfvairace voor profs en onafhankelijken: 1.
b' van Amsterdam; 2. N. v. d. Voort; 3. G.

Vven.

^chtervolging over maximum 20 ronden 4
1. J. Pijnenburg haalt D. Groenewegen
In, tijd 5. min. 4 sec.

Wedstrijd voor amateurs en onafhankelijken
bCl' 50 ronden met 5 klassementen: 1. C. de
^'st> 21 punten, 14 min. 35 .sec.; 2. A. Terburg,

bnt.; 3. Valkman, 13 pnt.; 4. P. Gruijters,
bht.; 5. p. van Halst, 9 pnt.

Internationale koppelwedstrijd voor profs en
afhankelijkcn over 60 K.M. (300 ronden)1.
J Schyndel—v. d. Broek, 15 pnt.; 2. Groene-
2 kenRoes, 9 pnt.; 3. Schieveenv. d. Stel,
fbnt.; 4. j. v. HoutG. Loncke, 2 pnt.; op één
t bbe: 5. Klink en N. v. d. Voort, 0 pnt.; op 2
j^bden: 6. A. v. AmsterdamG. v. d. Ruit, 16
3' op 3 ronden: 7. J. PijnenburgBoeyen,

.zondagmiddag zijn te Heemstede internatio-

wielerwedstrijden gehouden.

^jBegonnen werd met sprintwedstrijden voor
jjbUwelingen. Om derde en vierde plaats: 1.
t Veerman. 2. P. Duims. Om de eerste en
(j,eGde plaats: tevens sprintkampioenschap
bjaa,'lem). 1. G. Peters, tijd 12 4/5 sec. 2. C.

U$ter#

^^fvalrit voor profs, en onafhankelijken: 1.
•Van Amsterdam. 2. v. d. Voort. 3. G. Boeyen.
Achtervolging tusschen Jan Pijnenburg en
{jfk Groenewegen over max. 20 ronden (4
jj 'iVC;). Pijnenburg wint met enkele meters, tijd
b^n. 4 sec.

1«I.

koppelachtervolging tusschen van Schijn-

-van den Broek en Jan van HoutG.

Lcncke, over max. 20 ronden, werd drie ronden
voor het einde, toen van Schijndelvan den
Broek een kleinen voorsprong hadden, gestaakt
wegens een val van van Schijndel.

Wedstrijd voor amateurs en onafhankelij
ken over 50 ronden (10 K.M.) 1. C. de Best 21
pnt., tijd 14 min. 35 sec. 2. A. Verburg 14 pnt.
3. Valkman 13 pnt. 4. P. Gruyters 10 pnt.

Koppelwedstrijd voor profs en onafhankelij
ken c er 300 ronden (60 K.M.)1. van Schijn
delvan den Broek 15 p. tijd 1 uur 20 min. 56
sec. 2 GroenewegenRoes 9 p. 3. Schieveen
v. d. Stel 2 p. 4. Van Hout—Loncke 2 p.

Op één ronde: 5. Klinkv. d. Voort 0 p.

Op 2 ronden: 6. van Amsterdamv. d. Ruit
16 p.

Op drie ronden: Boeyen 3 p. Pijnenburg
bleek zich in de achtervolging te veel ingespan
nen te hebben en verliet spoedig de baan.

Er verschenen 50 renners, onafhankelijken,
amateurs en veteranen aan den start voor een
wedstrijd over 60 K.M. Er werd enorm hard ge
reden; de heer Post, tijdwaarnenjer, noteerde een
tijd van 1 uur 32 min. en 54 sec. voor de drie
eerstaankomenden, Schel Jr.-, J. Smit en J. van
Maris.

De uitslag werd: 1. B. Schell Jr. 10 pt.; 2. J.
Smit met gering verschil 9 pt.; 3. J. v. Maris
met klein verschil 8 pt. Tijd 1-32-54; 4. H. Jan
sen 7 pt.; 5. op 2 min. 32 sec. S. Jonker 6 pt.;
6. J. Walgien 5 pt., allen Excelsior; 7. Huivenaar
4 pt., Amsterdam; 8. C. de Gier 3 pt.; 9. B. Klein-
hout 2 pt.; 10. J. Banken 1 pt., allen Excelsior.

Zondag hield bovengenoemde Vereeniging een
trainingsrit over plus minus 30 K.M.

Nadat verscheidene renners een uitlooppoging
hadden ondernomen, was 't peleton tegen het
einde toch weer gesloten. Eenige uitgeloofde
premies werden gewonnen door G. van Stein
en Beekhuis. De totale uitslag werd: 1. D. Claas-
sen, 58 min.; op banddikte 2. Beekhuis; 3.
Schraipa-, 4. van Rooden, 5. Jouby, G. Stein,
Jaspers, v. Eyk, Rusman, Donkersloot, Nagel
hout, D. Heane, Helterman, Huisman, van Zijl
en Koppen Jr., allen in denzelfden tijd.

's Middags namen ook eenige leden deel aan
de wedstrijden op Heemstede. P. Duyns be
zette de vierde plaats in den Sprintwedstrijd
voor Nieuwelingen, terwtjl P. Gruyters als 4de
eindigde in den 50 ronden-rit voor amateurs en
onafhankelijken.

Hedenavond vergadering, tevens gelegenheid
om zich op te geven voor de fed. wedstrijden
op Woensdagavond te Heemstede.

OVERIGE UITSLAGEN

Blauw-Wit—V. V. G. A.

10—5

Ajax 2—D. W S.

23—4

Quick—V. V. G. A. 2

9—5

Haarlem 2Schoten 1

9—22

E. D. O. 2—D. E. C.

32—4

T. H. B. 1—E.-D. O. 4

17—16

EDO heeft een keurige prestatie geleverd door
dit sterke team een nederlaag toe te brengen.
Doch laten wij hier uirect aan toevoegen, dat
EDO dit resultaat niet alleen aan zichzelf te
danken heeft, want de oorzaak van de nederlaag-
der Amerikanen ligt hoofdzakelijk aan het slech
te veldwerk van laatstgenoemden in de eerste
twee innings. Waren in die twee innings niet 7
fouten gemaakt, dan had EDO ook niet acht
punten gemaakt en zou twee keer voor nul uit
zijn gegaan. Het was wel jammer voor Nelson,
den Amerikaanschen werper, dat hij zoo slecht
gesteund werd door zijn velders en hij liet zich
in de volgende innings dan ook vervangen door
De Haan. Deze werper was uitstekend in de
zeven innings, dat hij op de plaat stond. Alleen
in de vijfde innings gaven de EDO-ers drie
honkslagen, doch in geen der andere innings
wisten zij een honkslag op hem te geven. Daar
ook het veldwerk van Salt L. City nu prima
was, slechts in de laatste innings werd nog een
fout gemaakt, kon EDO niet veel punten meer
aan haar score toevoegen.

Bij EDO werden in tegenstelling met Salt
Lake City in de eerste innings weinig fouten
gemaakt, doch later meer. In totaal maakte
EDO 11 fouten, alle door de binnenvelders.

Verwonderlijk was in dezen wedstrijd, dat de
Amerikanen, die over het geheel toch uitstekende
vangers zijn, nu vier van de elf vangkansen niet
benutten.

Nelson en De Haan wierpen samen 13 x 3
slag, 6 x 4 wijd en kregen 8 honkslagen tegen.

Sehijvenaar en Kr. Zandstra wierpen samen
7x3 slag, 7x4 wijd en kregen 11 honkslagen
tegen.

Het slaggemiddelde van EDO en Salt Lake
City was resp. 0.20 en 0.26.

De inningscijfers zijn:

Salt Lake City 0, 0, 1, 0, 1, 3, 2, 3, 2 =12.

EDO 3, 5, 0, 0, 4, 0, 0, 0, 1 13.

Haarlem heeft een klinkende overwinning
behaald. De Haarlem-werper, de Mon, was in
ongenaakbare vorm. Van de 30 keer dat een
H. H. C.-er aan slag kwam, werden er 16 spe
lers op drie slag uitgeschakeld. Niet een keer
gaf hij een vrijen loop weg. Voorwaar een
prachtige prestatie. Door beide clubs zijn wei
nig fouten gemaakt in het veld.

Pijnacker, die voor H. H. C. op de werpplaat
stond, gooide wel zoo nu en dan goede curves,
doch hij gooide te veel wijd er tusschen door en
daarbij werd hij behoorlijk geslagen. Een wed
strijd zonder spanning, doch van goed gehalte.

De cijfers der innings zijn:

Haarlem: 1—2—Or-3—1—3—0—0—0 10.

H. H. C.: 0—0—0—0—0—0—0—0—0 0.

R. C. H.AJAX 9—27

In eén, van R. C. H. zijde, zeer slecht gespeel
den wedstrijd heeft Ajax een gemakkelijke over
winning behaald. Vooral in de eerste twee in
nings werden veel fouten gemaakt en in de
eerste innings maakte Ajax 9 punten door 3
fouten, 2 keer vier wijd en 5 honkslagen.

Ook in de tweede innings gaf Ajax eenige
nuttige tikken, vooral de tik van Beumer met
drie honken bezet kostte Ajax drie punten. In
de vierde innings was het veldwerk bij R. C.
H. weer uitstekend en Meijer deed een mooie

vang. In de vijfde innings ving achtervanger
Kors op schitterende wijze De Koning uit.

Ook in de zesde innings demonstreerde R. C.
H. uitstekend. Toen Blomvliet uitgevangen was.
kreeg Beumer drie slag, doch de derde slagbal
schoot door, zoodat Beumer het eerste honk be
reikte.

Weppner geeft een geweldigen tik, doch wordt
door Kaestner uitgevangen en daar Beumer was
gaan loopen, kon R.C.H. 'n dubbel-spel maken.

In deze drie innings scoorde Ajax geen punt.
In de volgende innings was het weer mis bij
R. C. H. en Ajax vergrootte haar voorsprong
regelmatig, zoodat de overwinning geen moment
in gevaar is geweest.

R. C. H. (Van Thiel en v. Eek) gooide 13 x
3 slag, 6x4 wijd en kreeg 12 honkslagen tegen.
Er werden 18 fouten gemaakt.

Ajax (Blomvliet) gooide 13 x 3 slag, 7x4
wijd en kreeg 11 honkslagen tegen. Er werden
6 fouten gemaakt.

De cijfers der innings zijn:

Ajax: 9—6—2—0—0—0—6—2—2 27.

R. C. H.: 1—2—2—1—0—2—1—0—0 9.

A.C.C. ging eerst batten. Het totaal werd niet
meer dan 116 runs, waarvan Kranendonk 35,
J. Meyer Jr. 28, Halman 14, I. Immig' 14.
Bowlingcijfers C.V.H.v. Roon 435, Eelman
011, v. d. Pas 018, A. v. d. Sluis 4—28, J. v.
d. Sluis 212, de Vos 02.

De innings van C.V.H. vertoonde vrijwel het
zelfde beeld als die van A.C.C. Ook nu was
het eerste wicket reeds spoedig verdwenen. De
beide volgende 2 batsmen schenen ook een
grondslag te leggen voor een hoog totaal.
Vooral A. v. d. Sluis speelde weer een uit
stekende innings. Hij zag zelfs kans de bal
twee maal over de boundery te slaan. Bij nog
een poging, welke mislukte, werd hij gestumpt.
Hiermede was de grootste tegenstand blijkbaar
tevens gebroken, want de overige batsmen
brachten er niet zoo veel meer van terecht.
Het totaal werd 90 runs waarvan A. v. d. Sluis
33, de Vos 12. Bowlingscijfers A.C.C.: Immig
529, Senegal 119, v. Weelde 435.

Aan de vereenigingen en leden van boven-
genoemden bond is deze week een circulaire ver
zonden waarin zij werden opgeroepen tot een
algemeene ledenvergadering. Er stond in deze
circulaire dat de vergadering was Woensdag 9
Aug. doch dit moet zijn Dinsdag 9 Aug. a.s. Wfj
hopen dat de leden hier goede nota van zullen
nemen, en dat in ieder geval van elke vereeni
ging een afgevaardigde ter vergadering aanwezig
zal zijn.

Het voornaamste punt van deze vergadering is

De gladharige terrier Rex scheen te slapen,
want z'n kop rustte op z'n voorpooten en
z'n oogen waren gesloten Maar toch hoor
de bil, dat z'n baas op stond. Slaperig opende
nij z'n oogen. Ja, z'n baas scheen wat te gaan
drinken. Hij vulde tenminste een kwart glas met
whisky, lengde het met soda-water aan en wierp
toen, geamuseerd, een blik' op Rex, die met
z'n staartje kwispelde.

Voor de aardigheid en om het beest een beetje
te plagen, hield mijnheer Jelgers den siphon
met sodawater in de hoogte en mikte op Rex.
In een oogenblik was de terrier overeind en
sprong, nijdig blaffend, op. Zachtjes drukte
mijnheer Jelgers op den trekker, waardoor het
bekende gesis ontstond, dat in ReX' ooren een
vreeselijk geluid was.

Wat een akelig ding was zoo'n siphon toch!
tex scheen het voorwerp zijner ergernis te willen
pakken en te vernielen, want dat sissen en brui
sen was -een vreeselijke kwelling in z'n honden
leven. Hij ging op z'n achterpooten staan en
trachtte met z'n voorpooten het glazen voor
werp te grijpen. Maar dat lukte zoo gemakkelijk
niet.

„Goed zoo! Heel goed, ouwe jongen! Pak 'm!"
vuurde de baas aan.

„O, domme Rex," zei mevrouw Jelgers, „zal
je dan nooit aan dat ding wennen? De baas

wel de aansluiting bij den D.H.S.B. om op deze
wijze te komen tot een Diocesaan verband, het
welk noodzakelijk is voor de verdere opbloei van
de R.K. Tafeltennissport.

Men verzocht ons plaatsing van het volgende:

De vorige week is er een klein foutje in ons
berichtje geslopen n.l. dat de meisjes die gaan
wandelen, om 9 uur van de Ramplaan vertrek
ken. Dit moet echter zijn: om negen uur vertrek
ken de meisjes uit Haarlem, vanaf de Wester
gracht en om 9.30 met de meisjes van Overveen
Vanaf de Ramplaan.

Tevens worden de leden, die mee doen aan het
openluchtspel, bekend gemaakt dat zij de maten
voor de costuums moeten opgeven bij mej R.
v. d. Veldt, Houtvaart 22.

De Tafeltennis heeft 14 dagen vacantie ge
kregen, omdat de school wordt schoongemaakt.

Op veler verzoek zal de club vermoedelijk 21
Aug. een boottocht maken. De leden die hieraan
willen deelnemen worden verzocht zich in ver
binding te stellen met het bestuur.

Het secretariaat van de heeren is van 10 tot
22 Aug. op vacantie.

•'/'Av... tJf

m

TL

Bovengenoemde vereeniging hield Zondag 7
Augustus haar jaarlijkschen kaswedstrijd op
witvisch tusschen Vijfhuizen en de Cruquius.
Prijzen bestonden uit huishoudelijke artikelen,
die na afloop door den voorzitter, den heer W.
Out, in het clublokaal van den heer IJ. Doves
met een toepasselijk woord aan de winnaars
werden uitgereikt.

1. IJ. Doves, grootste 32 c.M., 2. G. Maerten,
meeste visch, tevens extra prijs voor kleinste
visch 10j4 c.M., 3. E. Koelemeij, 4. W. Out.
5. Heijne, 6. T. Rijbroek, 7. J. Klumper, 8. N.
Out, 9. J. Vlug, 10. W. Boerboom, 11. Hilde-
brand, 12. Boekelaar, 13. W. Out Sr., 14. Herfst,
tevens extra prijs laatste visch je le uur, 15.
Frischolowsky, 16. B. Rijbroek, 17. C. Meijer, 18.
K. IJlstra, 19. S. Post, 20. J. IJven, 21. Servelle.
Er werden in totaal 183 stuks visch gevangen.

Bij de hindernis gekomen spreidde de kip haar vleugels uit,
en meteen sprong dé kikvorsch op haar rug en bereikte tege
lijk met de kip den overkant. Terwijl de kip door dien sprong
bijna alle pluimpjes van haar lampje verloor, bleef dat van
den kivorsch heel.

De slimme kikvorsch zette het spelletje voort. Terwijl de kip
over den paal balanceerde, bleef hij rustig op haar rug zitten.

Stormvogels—Kennemers 4—0.

Vraagt ons UITVOERIG PROSPECTUS voor

HET KAN U EEN JAAR STUDIE SCHELEN

heeft je er al zoo dikwijls mee geplaagd."

Rex stond nog steeds op z'n achterpooten en
blafte. Hij kon het ding niet tusschen z'n poo-
ten of z'n tanden krijgen en daarom blafte hij
maar door. Z'n baas had er plezier in en lachte.
Rex' kwaadheid vond hij grappig. Opnieuw
deed de hond een sprong naar den siphon.

„Pak 'm! Brave hond! Pak 'm!" tergde mijn
heer Jelgers.

Maar de terrier begreep toch, dat het geen
nut heeft te bijten naar iets, waar je toch je
tanden niet in kunt zetten.

„Stil Rex, kalm vermaande mevrouw. „Kom
hier en ga liggen," en ze klopte uitnoodigend
op haar knie.

Rex blafte nog eens extra hard, draaide dan
z'n rug naar den siphon toe en liep naar z'n
meesteres. Z'n staartje kwispelde, maar z'n keel
maakte ontevreden, grommende geluiden.

„Wat een gek beest is die hond toch!" meen
de de heer des huizes.

„Hoe kom je er bij? HU is een schat," zei z'n
vrouw.

„Nu ja. maar hü is suf en onhandig, geen
verstandige hond."

„Hy is m'n brave Rex," fluisterde mevrouw
in 't oor van haar lieveling.

Rex kwispelde weer met z'n staartje.

„Hij is een lafaard," begon mUnheer Jelgers
weer. „Als hij een anderen hond tegenkomt,
gromt hij, maar als waakhond is hij nog minder
waard dan een poes."

„Nu ja, erg waakzaam is hij niet, dat geef ik
toe, maar toch is hij een schat," hield mevrouw
vol.

Rex stond op en legde z'n pooten op haar
knieën en z'n kop op z'n pooten. Hij begreep
dat ze over hem praatten.

„Hij is zoo aanhankelijk," prees z'n meesteres.

„Dat is waar, maar hij is zoo dom en hard-
leersch. Hoe lang plaag ik hem nu al met met
dien siphon en nog altUd is hij er niet aan ge
wend. Maar 't is al bU half twaalf we moeten
naar bed gaan. Kom Rex, in je mand!"

De hond gehoorzaamde. Mevrouw Jelgers boog
zich over hem heen, streelde z'n kop en zei:
Slaap lekker, ouwe jongen!"

Met z'n pooten over z'n neus rolde Rex zich
nu behaaglijk in z'n mand op. HU hoopte maar
dat ze weg zouden gaan. Eenmaal in z'n mand,
wilde hij liefst alleen zU'n. Kijk, daar gingen de
lichten uit. Nu was er niets meer te zien dan
't flauwe schUnsel van het haardvuur. Hij had
een uur, twee uur misschien geslapen, toen hü
z'n ooren spitste. Wat was dat? Een zacht ge
ritsel kwam uit de eetkamer. Nu hoorde hij 't
geJuio duidelijker. Hij moest maar eens gaan
kUken en ging.

„Goede hond!" fluisterde duidelijk hoorbaar
een mannenstem. ,3raaf gaan liggen, goede
hond."

De man stak de hand in z'n zak en wierp een
stukje lever naar

Rex", dat hU gre-

tig opvrat. Daar- RgX etl de
na sloeg hU den -

man, die een va- cj-fi h nil

lies op een stoel f iipnun j

had staan, eeni- i - i

gen tijd gade. Hij

nam allerlei dingen uit de kast en uit t buffet
en deed die in 't valies.

Rex scheen geen lever meer te krijgen en be
sloot maar weer in z'n mand te kruipen. Maar
wat ging die man nu doen?

HU nam een glas, schonk er iets in en greep
den siphon, die op tafel stond.

Met één sprong was Rex overeind, sprong
tegen de beenen van den man op en blafte
woedend.

„Stil! Ga liggen.... zoete hond!" fluisterde
de man heesch.

De man scheen bang te worden. Opnieuw
blafte Rex.

„Stil! vervl.... mormel!" siste de man, en
dreigend stak hij den siphon in de hoogte.

Maar nu blafte Rex, alsof hU dol geworden
was, en weer sprong hU tegen den man op, die
woedend een deel van den inhoud van den
siphon tegen Rex z'n snuit spoot.

„O, dat verschrikkelUke ding," dacht de hond,
die nu op een stoel gesprongen was en 't heele
huis bU elkaar blafte en kefte.

Toen mijnheer Jelgers in nachtgewaad be
neden kwam, was de man door 't raam verdwe
nen. Z'n valies met het tafelzilver en andere
voorwerpen van waarde had hij in de haast
achtergelaten. Maar nog steeds blafte de ver
ontwaardigde Rex heftig door.

Inmiddels was ook de vrouw des huizes ver
schenen.

„Ze zUn weg en hebben alles achtergelaten.
Rex heeft ze op de vlucht gejaagd!" zei z'n
baas trotsch.

„O, die schat, dat verstandige beest!" riep
mevrouw, en smoorde haar lieveling bUna in
d'r liefkoozingen. „En jij zei nog wel, dat hij
zoo'n slechte waakhond was." -

Mijnheer Jelgers streelde den kop van Rex
en riep:

„Die beschuldiging neem ik terug, ouwe jon
gen! Ik geloof dat er geen betere waakhond be
staat dan jU!" (Nadruk verboden)

gex 15-A

hihri^t hinc*ert nie';' liefje," zei Greta kalmee-
ga „het is nog maar voor één dagje. Morgen
tl weg en ben je ons allemaal kwUt" en ze
Lo met een teeder gebaar haar arm om
j}e's middel.

nog maar één dag," zei Lorrie, niet met
Ciaf. ZUcht, of blozend, maar suf, berustend, met
°£e stem.

fcb atuui'lijk was lord Kendale, die met een
j,lv r van den bruidegom verloofd was, ge-
efd, evenals Diana zelf. Diana werd van-
°P De Dennen verwacht, maar Guy had de
öen ^diging tot nu toe niet aangenomen en
^0|hen^leri das vroeg koDie zich af: „Zal hü

*r 'S Middags werd die vraag beantwoord, want
Vqq kwam een brief niet voor Lorrie, maar
op 1 Greta en het wapen van Latcham stond
«3at ehveloppe. In een paar regels schreef hij,
hie, hem ten zeerste speet, dat hü z'Jn vader
Sjje alleen kon laten, maar dat'hü de bruid

q denkbaar geluk wenschte.
las h gaf Lorrie zwijgend den brief en Lorrie
te m om hem daarna weer zonder een woord

g^Bgen, terug te geven,
fcjy. o uur later werd er door de post een
gebracht. Dit was geadresseerd aan

mejuffrouw Dolores Latimer en werd naar
Lome's kamer gebracht, waar ze zat te midden
van haar reisjaponnen en haar uitzet.

„Nog een cadeau," zei Greta. „Raad eens van
wie het is?" voegde ze er zenuwachtig bij.

Lorrie keek op met lustelooze onverschillig
heid. .Misschien van den koning van de Kanni
balen-eilanden," zei ze, „wat kan het me
schelen? Ga je het hier openmaken?" want
Greta had een hamer en nijptang meegebracht.
„Asjeblieft niet, mijn hoofd kan niet tegen dat
gehamer."

Maar het kostte niet veel moeite om het
houten kistje te openen, en Greta haalde er een
étui van sandelhout uit.

„Maak het open, lieveling," zei ze.

Lorrie gehoorzaamde lusteloos. Ze lichtte het
deksel op en zag een prachtig stel sieraden uit
paarlen en granaten bestaande. Het geheel was
rijk en kostbaar genoeg om ieders verrukking
op te wekken, maar er kwam geen kleur op
Lome's wangen.

„O, wat mooi!" riep Greta uit. „Van wie
kunnen die zUn, Lorrie. Ik dacht, dat je de
voornaamste cadeaux al lang had gekregen."

Lorrie lichtte de juweelen uit de doos en zag
er een kaartje onder liggen. Ze nam het op,
las het en ze werd vuurrood.

„Van Guy Kendale voor Dolores Latimer met
de hartelijke wenschen van den gever," las ze
met een schorre, heesche stem; toen liet ze het
cadeau op tafel vallen en het kaartje er
bovenop en wendde zich af.

„Wat wat ga je doen, heuettog1?" vroeg ze
izacht.

Lorrie lachte kortaf, schel.

„Wat bedoel je?"

„Zal je zal je ze terugsturen?"

„Terugsturen? Waarom?" vroeg ze met een
roode vlek op iedere wang en onnatuurlijk schit
terende oogen. „Waarom zou ik zoo iets bar-
baarsch doen? Neen, ik zal ze houden en
dragen. Ja," ging ze met een bitter lachje
voort; ,jk zal ze dragen om me er aan te her
inneren, dat ik eens gek genoeg was om te ge-
looven, dat iemand in deze wereld gelukkig zou
kunnen zUn."

„Ik vind, ik vind, dat je ze moet terug
sturen," zei Greta zenuwachtig.

„Neen; ik zal ze houden. Waarom zou ik ze
terugsturen en herrie maken, zoodat er mis
schien ruzie komt tusschen mijn aanstaanden
man en zijn toekomstigen zwager. Dat zou niet
erg christelUk zUn, Greta en het verwondert mij,
dat zoo'n heilige als jU zulk een voorstel doet.
Leg ze" ze wees met haar hand naar het
étui, doch vermeed er naar te kUken „leg ze
op tafel in het salon bU de andere „zeldzame
en kostbare gaven" en zorg er voor, dat het
kaartje van lord Kendale zoo gelegd wordt, dat
iedereen het goed kan zien."

Greta nam het étui aarzelend op en ging er
mee naar beneden. Lorrie bleef weer alleen.

De dag kroop voort, de uren, die haar over
bleven, werden steeds minder en bUna iedereen
had het druk. Slechts twee personen in huis
schenen met de komende gebeurtenis niets te
maken te hebben en er totaal geen belang! in te
stellen; de eerste was de bruid, die alleen en

peinzend op haar kamer zat en de tweede was
de oude man, die achterover leunde in een stoel
in zijn stille studeerkamer.

's Middags kwam Seymour Meiford overwip
pen van De Dennen. HU was altUd knap, maar
hU soheen nu knapper dan ooit. Er stond
triomph op zijn gezicht te lezen, een schitte
ring van overwinning in zUn stekende, donkere
oogen. Hij keek het salon zoekend rond en
scheen teleurgesteld, toen hU zag, dat Lorrie er
niet was, maar even later glimlachte hU al
weer. HU knikte tegen Blos, die een kleur kreeg,
alsof hU haar aanstaande was en hij maakte
gekheid met Giechel, die lachte toen ze hem
zag. Hij was zacht, satijnig, een en al vriende
lijkheid en zelfs de nichtjes vonden hem „nog
al aardig."

Toen hU allen begroet had, vroeg hij zacht
aan Greta:

„Waar is Lorrie?"

„Op haar kamer," antwoordde zy. „Ze ze
is wat moe we hebben het erg druk gehad
ze is gaan rusten."

„Stoor haar niet," zei hU. „Diana is geko
men. Ze komt straks hier. Zeg maar aan Lorrie,
dat ze niet beneden hoeft te komen als ze moe
is. Diana zal het niet erg vinden."

„Ik zal het haar zeggen," zei Greta met neer
geslagen oogen en ze ging naar boven.

Ze vond Lorrie op haar bed liggen. De groote
reisdeken van sabelbont het laatste cadeautje
van haar bruidegom had ze over zich heen
getrokken; haar donker, zUdeachtige haar was
verward.

„Slaap ie?" voeg Greta.

.Slapen, neen? Waarom zou ik?" gaf ze on-
middellijk ten antwoord. „Ik lig hier alleen om
wat rust te hebben. Wat doen jullie allemaal?"

„Seymour is beneden, liefje," zei Greta.

„Zoo." Het kwam er onverschillig uit en ze
trok de deken nog dichter om zich heen.

„Ja, en Diana is thuisgekomen. Ze komt
straks hier, maar Seymour zegt, dat je niet be
neden hoeft te komen, als je moe bent."

Lorrie sprong van het bed af, haar oogen
schitterden.

„Och kom! Het is heel vriendelU'k van hem.
Waarom zou ik haar niet goeden dag gaan
zeggen? Denkt hU, dat ik bang ben? NatuurlUk
ga ik naar beneden!" En met haastige, zenuw
achtige bewegingen begon ze haar haren te
ordenen.

„Ik ik wil ook een van mUn nieuwe japon
nen dragen de mooiste die ik heb hoor je
me Greta? En en mijn diamanten armband.
Neen, wacht!" Haar gezicht werd een oogen
blik vuurrood. „Ik zal de sieraden aandoen, die
lord Kendale gestuurd heeft."

Greta hielp haar de prachtige japon aan
trekken en haalde toen het sandelhouten etui.
Maar toen. ze het deksel oplichtte, zei Lorrie op
scherpen toon:

„Wacht, ik zal ze zelf aandoen."

Ze nam de schitterende juweelen en deed ze
met haar koude vingers om hals en armen. Ze
stond recht voor den spiegel en bekeek zich zelf
met critische openhartigheid.

„Zie ik er uit als een bruid, een vroolUke
en gelukkige bruid, Greta? Zie ik er uit
alsof ik het meisje ben, «He het groote ge

luk heeft een van de beste partUen meester te
worden? Ben ik de toekomstige vrouw van een
millionnairszoon. Zeg, Greta?"

„Je ziet er uit ais een buitengewoon mooi
meisje," zei Greta met haar vriendelUke stem.

„Ach! Iedereen kan mooi zUn, dat heb ik je
al wel honderdmaal verteld! Zie ik er uit alsof
Ik een overwinning heb behaald? Dat wil ik!
Och! Je snapt er niets van! Ga maar vast naar
beneden!

Greta ging zonder iets te zeggen. Ze zag,
dat Diana al gekomen was Diana, de toekom
stige gravin van Latcham. Ze had een kostbaren
mantel aan over haar diner-japon zU en Sey
mour zouden dien avond op de pastorie dineeren.
Haar mooi gezichtje glimlachte een lachje
van tevredenheid en zelfvoldoening. ZU had
Lorrie niet gezien sinds hun beider verloving en
zij verlangde er naar haar in haar vernedering
te kunnen aanschouwen, hoewel de vreugde, waar
mee ze dit onderhoud tegemoet zag, niet in haar
groote slaperige oogen te lezen was en ook de
glimlachende lippen niets van haar aandoenin
gen verieden.

„Lorrie komt dadelUk naar beneden," zei
Greta. Maar terwUl ze nog sprak, ging de deur
open en Lorrie verscheen. Er was een blos op
haar wangen, haar oogen schitterden. Daarbü
kwam de prachtige japon en het mooie ge
schenk, zoodat ze er wel uitzag als degene, die
ze wenschte voor te stellen.