Voortreffelijke film van Lang
Laatste Nieuws
B
I Zoekt gij betrouwbaar
Personeel?
Plaats dan een „Omroeper
voor 80.000 gezinnen
KATHOLICKGN
VOLTOOIT
UW CIGGN
UNIVGRSITCIT
De achtste big
Jij en Ik
Eere-avond in
Den Haag
Paarden en muziek
De defensie van
Frankrijk
DONDERDAG 1 SEPTEMBER 1938
IiiniiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiJiiiiiiiiiiiiiüiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimaiis
Een prachtig geslaagde hard
draverij met een beetje regen
en veel zon
KERKCONCERT
Werd geboren onder het stoplicht
in de Groote Houtstraat
8 pooten, 4 ooren,
2 staarten
Graalnieuws
CRICKET
DERDE KLASSE N.C.B.
Rood en Wit IIIHilversum
99
99
In de gevangenis, uit „You and Me"
De samenkomst der boeven uit „You and Me" van Frits Lang
H. Af. de Koningin en het prinselijk
paar woonden de voorstelling
van „1813" bij
Rijtoer van het prinselijk paar
Berichten reeds geplaats in een deel
onzer vorige oplaag)
De radiorede van
de Koningin
(Gedeeltelijk gecorrigeerd)
Uiteenzettingen van Daladier in
de leger commissie der Kamer
Britsch-Amerikaansche
handelsovereenkomst
Onderteekening in de eerstvol
gende weken te verwachten
Poolsche klacht over
Duitschland
Verduitsching van de Slavische
namen van de minderheid
Geen bijeenroeping
van Rijksdag
DE VLOOT VAN PIET HEIN
Bemanning stelt zich voor aan het
Rotterdamsch gemeentebestuur
jyin;iiiiiiiiiiiiiiiiilililllllllil|||||lllllllllllllllllllll!llllllllllllll!llllllllllllllllllllllllllllllll1lllllllllllll!llllll!llllilliy|
siiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiH
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT
3
STAD
Zus Braun was favoriete gisterenmiddag.
Niet de zus Braun van vroeger, van
vóór Willy den Ouden en Rie Mastenbroek,
maar de Zus Braun van meneer v. d. Sande,
die paardeneigenaar is, hetgeen u misschien
duidelijk maakt, dat het hier ever de hard
draverij op de Dreef gaat, gisteren voor
het eerst sinds 1927 te Haarlem gehouden.
Doch de favoriete heeft niet gewonnen. Wel
wist zij een prijsje in de wacht te sleepen, toch
nog een aardig resultaat voor een paard, dat
nog niet gehandicapt is. (Voor outsiders zij hier
vermeld, dat een paard gehandicapt wordt als
het reeds eerder een prijs gewonnen heeft en
de handicap bestaat hierin, dat zijn startstreep
dan eenige meters verder dan die van zijn tegen
stander ligt.)
Het is een spannende race geworden over de
met zand bestrooide Dreef, die een ideale baan
zou zjjn geweest, als daar niet de N.Z.H. trams
om de zooveel minuten voorbij kwamen. Nu wer
den de paarden daardoor dikwijls min of meer
opgeschrikt, wat hun draf niet ten goede kwam.
Het bleek niet zoo slecht bekeken van het
centrum-comité Koninginnedag om deze hard
draverij te organiseeren; achter de touwen
stonden de gansche 300 meter lange baan langs
duizenden menschen geschaard.
De burgemeester, dr. J. E. Baron de Vos van
Steenwijk, de gemeente-secretaris mr. Th. Wes-
stra. wethouder W. J. B. van Liemt en tal van
raadsleden met en zonder hun dames zaten op
de stoeltjes voor genoodigden en bleven daar
zitten tot het einde.
De einduitslag is:
le prijs f300 benevens den door de Kon. Mij.
voor Landbouw uitgeloofden beker „Zoo-Door-
looper", eigenaar van der Pol berijder W. Geer-
sen; 2e prijs f125 Aura V, eigenaar Jan Haan,
berijder Karei Bakker; 3e prijs f 75 Anzolor,
eigenaar en berijder Jan Vliegêr; 4e, 5e en 6e
prijs ieder f 10 Welkom van M. J. Kout, berij
der K. Schreuder, Princess van M. S. W. van
Renswoud, berijder L. Ensingh en Zus Braun,
eigenaar v. d. Sande, berijder W. Geersen.
In een der bovenzalen van Lido reikte de
voorzitter van het Centrum-comité, mr. dr. F.
A. Bijvoet, de prijzen, verminderd met hetgeen
den fiscus toekwam, aan de verschillende eige
naars uit. Hij bracht talrijke bedankjes aan
overheidsinstanties en aan den heer A. Blom,
voorzitter der Beverwijksche Harddraverij Ver-
eeniging „Prins Bernhard". die als algemeen
voorzitter had gefungeerd, aan den starter A.
Commijs, aan den rechter Joh. v. d. Stad en
aan alle anderen, die medewerking verleenden.
Ook was aanwezig de nestor der pikeurs,
de heer Bas Schippers, die op zijn 77-
ste jaar nog prijzen heeft gewonnen.
Het verder programma van den middag kun
nen wij in enkele woorden samenvatten. Er
waren tal van muzikale rondwandelingen het
is ongeloofelijk zooveel muziek onze ooren kun
nen verdragen en zooveel centen als we vinden
in ons colbertzakje er waren vlot verloopen
kinderspelen aan de Lijsterstraat en het op na
tionale feestdagen periodiek terugkeerende op
treden van een hoogdraadkunstenaar in Haar
lem-Oost.
Tenslotte hebben velen genoten van een con
cert op het Stationsplein.
Moeten we nog iets van de kermisvermake
lijkheden zeggen? Ze waren nog in vollen gang,
toen we deze copie verzonden.
Het traditioneele kerkconcert had, evenals
gewoonlijk, op het meest stille uur van den
feestdag plaats. Desondanks was de groote
Bavokerk matig bezet. Wellicht moet de oor
zaak hiervan worden gezocht in het feit, dat
H. M. de Koningin even te voren voor de radio
had gesproken en bijna een ieder op dit moment
zich nog thuis bevond.
Jammer dat deze twee onderdeelen van dezen
nationalen feestdag elkander pal opvolgden,
want vele oranjegezinden hebben daardoor het
concert gemist en door de niet groote opkomst
kwam de koorzang van de Koninklijke Lieder
tafel „Zang en Vriendschap" niet goed tot zjjn
recht. De acoustiek der oude Bavo doet den
klank, vooral bij legato-zang, sterk ineenvloeien,
ten schade van de duidelijkheid, bijzonder van
den gefigureerden stemmenloop; b.v. zooals die
in dc door Duvosel bewerkte Valeriusliederen.
Bovendien zingt het dan iets moeilijker, wat
soms tot forceeren leidde (bas I, laatste cou
plet van „Bede").
Het best waren de meer kloek en eeniger-
mate gemarkeerd gezongen nummers of on
derdeelen. b.v. het eerste couplet van her-
Wilhelmus, de climax in Palestrina's „O bone
Jesu" en de imponeerende hoogtepunten in
Roeske's „Bede".
Organist Georg Robert speelde tusschen de
koornummers: een drietal oud-Fransche, kleine
nummers van Couperin, Marchand en Lebégue,
onderling zeer varieerend (Benedictus, Plein
Jeu en Les Cloches) en oorspronkelijk van ge
dachte. Verder Bach's Preludium en Fuga in a
moll, dat door gedegen vorm, hoogst logischen
gedachtengang en algemeen kerkelijk karakter
het centrale punt van het programma vormde.
Tot slot speelde onze stadsorganist de Varia
ties op het mooie geestelijk lied „Heer Jezus
heeft een hofken" van Flor Peeters. Dit werk
hooren wij ter wille van moderner getinte orgel
timbres liever op ons concertzaalorgel.
Het concert werd o.a. bijgewoond door der.
edelachtbaren heer burgemeester De Vos var.
Steenwijk en wethouder W. van Liemt
O. K.
Een veevervoerder had order gekregen om
een zeug van een boerderij in de Haarlem
mermeer naar een boer te brengen. En aan
gezien het vervoeren van zeugen, varkens,
schapen en koeien in alle grootten en zwaar-
ten dagelijks op het programma van een
veevervoerder staat, waren zijn gedachten min
der bij de zeug dan bij de komende feestelijk
heden
Doch de zeug scheen dat niet te kunnen zet
ten. En toen de chauffeur stoppen moest voor
de verkeerslichten in de Groote Houtstraat,
maakte het beest een zoo geweldig kabaal, dat
hij wel verplicht was te blijven stoppen, ook
toen het licht weer groen werd. Er kwam po
litie bij te pas, maar de chauffeur hield voet
bij stuk en beweerde, dat hij zijn varken toch
niet in de knel kon laten zitten. Hij opende
de deur van de tijdelijke gevangenis van de
schreeuwende zeug en kwam toen tot de won
derlijke ontdekking, dat het beest gezelschap
had gekregen. Daar zwermden om haar heen
met minder dan zeven piepjonge biggetjes, die
het eerste levenslicht hadden aanschouwd door
de reten van den vrachtwagen.
Maar de achtste scheen geen belang te
stellen in het licht. En er was heel wat
moeite voor noodig om dit biggetje zoover
te krijgen, dat het zich uit kon spreiden
op het stroo. Want er zat een schaduw
zijde aan zijn bigzijn en misschien aarzelde
het den volke zijn bijzonderheden te
toonen.
Deze laatstgeborene was een zeer bijzon
der biggetje. Niet alleen, dat het twee
staarten had, maar er waren ook acht
pooten, waarvan er twee uit zijn rug
staken. En als kroon op de eigenaardig
heden stond er op zijn hoofd een propeller,
tenminste de vier ooren, die op hetzelfde
punt begonnen, leken er veel op.
Het prettige voor de big is, dat de acht poo
ten haar niet in den weg zitten. Zij heeft twee
voorpooten, twee achterpooten en twee midden-
pooten, die ook gewoon dienst doen. De andere
twee zijn er alleen als versiering. Zij staan op
haar rug met een keurigen knik in de knieën.
Doch men moet niet denken, dat het beestje
nu ook met evenveel gemak op zijn rug kan
loopen. De pooten steken onbeweeglijk de
hoogte in.
De achtste big was een hopeloos raar geval.
De chauffeur zat er wat mee en waarschuwde
een veearts. De veearts vond de achtste big een
machtig interessant geval en hij waarschuwde
een collega en samen gingen ze de acht pooten
na en de twee staarten en de propeller en ze
waren eenparig van meening, dat het best met
al zijn uitsteeksels en aanhangsels misschien
nog langer zal leven dat zijn zeven broertjes
en zusjes.
En omdat zij zoo een heel bijzondere big
was, werd zij vanmorgen naar de Artsenij
kundige Kliniek in Utrecht vervoerd. Zoodat
zij op haar tweeden levensdag al heel wat
kilometertjes heeft afgelegd.
Alleen de Bloemendaalsche boer was erg in
den put toen hij zijn nieuwe bezit aanschouwde.
„Dat me dat nu juist moet gebeuren op den
dag voor Koninginnedag," jammerde hij en
hij kreeg visioenen van afgebrande boerderijen
en ziekte onder zijn vee en van nog meer ijse-
lijke dingen. Want hij was zeer bijgeloovig.
Maar toch is hij vastbesloten geld uit deze
wonderlijke big te slaan. Daar zijn trouwens
de ergste dingen op deze wereld nog goed ge
noeg voor.
De meest sensationeele gebeurtenissen be
ginnen, zooals duizend andere dingen beginnen.
Ook dit verhaal brengt in den aanvang niets
bijzonders.
Alle geüniformde leden (lila-paars en groen-
groen) worden Donderdagavond 1 Septembei
om 7.15 op het Stationsplein verwacht voor de
opstell"* g, om daarna op te marcheeren naar
de Groote Markt en aldaar een haag te vormen
om de diverse zangvereenigingen.
Gewonnen door Rood en Wit III met innings.
Rood eri Wit III 167 voor 7. Hilversum 35 en 67.
Er zjjn vrijwel geen filmers en zeker niet
in de industrie van wie men met meer
belangstelling een nieuw werk tegemoet
ziet dan de boeiende figuur van Fritz Lang, aan
wiens ontwikkeling men om zoo te zeggen de
geheele geschiedenis der filmkunst kan aflezen.
Terwijl een man als Walter Ruttmann van zijn
eersten meter film tot zijn laatsten die onfeilbare
zekerheid van filmen aan den dag heeft gelegd
en tot „a thing of beauty" maakt, wat hij aan
raakt, is Fritz Lang ouder dan Ruttmann
en in de eerste jaren zijn chef alleen met
schade en schande wijs geworden. Zjjn eerste
film als b.v. „Der müde Tot", bij ons vertoond
onder den titel „De dood en het meisje", zwom
in de vaagheid en een zoogezegd mysticisme,
dat vergeefs naar een vorm zocht, en met iedere
nieuwe film zag men Lang worstelen met zijn
stof en zijn instrument, zoekend naar expres
sies, die hem pas jaren later zouden geopen
baard worden. Na „De Nibelungen" (waarin
Ruttmann in een historisch geworden fragment
het geheim verried), na Metropolis en de eerste
Mabuse-films en zelfs pas na Spione kwam
Fritz Lang tot een stijl, die zijn eigen stijl ge
bleven is en waarin het geluid hem als het ware
van zijn vroegere dwalingen heeft verlost. Lang
vond zijn weg in de geluidsfilm, nadat hij in
iedere stomme film een stap dichter tot zijn doel
was gekomen, en het lijkt wel, alsof het geluids
element hem de mogelijkheden van een bezielde
filmdynamiek aan de hand heeft gedaan.
Hoe dit ook zij, met de film „M" heeft
Lang zich voor goed een plaats veroverd
onder de eerste filmers van zijn tijd, een
plaats die bevestigd werd door zijn Amerikaan-
sche films „Fury" en „You only live once". Dat
wij „Fury" als de gaafste en menschelijkste
film van Fritz Lang beschouwen, belet ons niet
ook voor zijn jongste film „You and me" be
wondering te gevoelen, zij het om niet geheel
dezelfde redenen. In beide films intusschen wordt
het leed der misdaad aan de orde gesteld, zoo
als dit eveneens geschiedt in „You only live
once" die in zekeren zin een schakel vormt tus
schen beide andere films en op haar beurt weer
groote overeenkomst vertoont met Lang's jong
ste film door het onderwerp der reclasseering,
dat de stof voor beide films leverde. Terwijl
echter in Lang's voorlaatste film de tragische
oorzaken worden aangegeven, waardoor een
reclasseering van misdadigers mislukken kan,
zoekt de jongste film naar de middelen, die tot
een doeltreffende reclasseering kunnen leiden
en hier ligt nu, als we goed zien, de groote ver
dienste van Lang's jongste werk, waarin be
toogd wordt, dat het herstel van den misdadiger,
zijn terugkeer in een geregelde maatschappij,
niet alleen van socialen, doch ook van moree-
len aard is. Wil de ex-gevangene zich sociaal
rehabiliteeren- dan zal hij moeten beginnen met
een herstel van zijn eigen moreel evenwicht.
Dat Lang deze tendenz aan zijn film heeft
willen geven, blijkt overduidelijk uit den titel
„You and me", die het drama der reclasseering
terugbrengt op zijn eenvoudigste basis, op zijn
oervorm: de individueele bekeering van den mis
dadiger en in dit licht moet men den titel
voortreffelijk noemen.
Wanneer Joe en Helen, de twee hoofdfiguren
vari het drama, tot het inzicht gekomen zijn,
dat zij het eerst met zichzelf en met elkaar in
orde moeten maken, alvorens zich sociaal te
kunnen reclasseeren, dan geldt deze overweging
voor alle Joe's en alle Helens. De erkenning
van dezen eenvoudig-menschelijken factor is
het 'gevolg Van een dramatische bezinning, die
zich zelden laat gelden in de filmerij, doch er
toe zal meewerken, dat wellicht de filmdrama-
tiek in de naaste toekomst een verdieping zal
ondergaan. Bij Lang geschiedt dit althans en
daarmede toont hij zich, waarlijk niet voor het
eerst, een filmkunstenaar, die zich vernieuwt en
de consequenties van deze vernieuwing aan
durft. Een van deze consequenties zou namelijk
kunnen zijn, dat Lang in gebreke bleef te vol
doen aan bepaalde verwachtingen, die het
avantgardisme van hem heeft, maar dan toch
het avantgardisme, dat zich gaarne verlustigt in
gedurfde vormgevingen, die dan desnoods maar
niet door een geestelijken of artistieken invloed
worden verantwoord. Het is dus voornamelijk
het snobbisme, dat tegen deze film in verzet
zal komen, waar de menschelijkheid er bij win
nen zal.
Wij willen hiermede niet betoogen, dat
Lang doorloopend de krachtige en gave
expressie van „Fury" heeft hervonden,
doch tegenover dit verlies staat een winst aan
dramatiek, die men niet onderschatten mag.
Overigens toont de kunstenaar ook hier weer
Ter gelegenheid van Haar veertigjarige
regeering heeft het gemeentebestuur van
's Gravenhage Woensdag een eere-avond
aan H. M. de Koningin aangeboden in het
Gebouw voor Kunsten en Wetenschappen.
Tusschen half acht en acht uur vulde de zaal
zich met een uitgelezen gezelschap.
Op het frontbalcon waren de rijen stoelen
verwijderd en hier waren drie zetels geplaatst,
bestemd voor H. M. de Koningin, H. K. H. Prin
ses Juliana en Z. K. H. Prins Bernhard.
In de koninklijke loge waren Perzische ta
pijten op den grond gelegd en van het plafond
van de loge hing een in den vorm van een
baldakijn gedrapeerd ivoorkleurig doek af.
De balustrade van het eerste balcon was ver
sierd met guirlandes en doeken, bevattende de
wapens van Nederland en de elf provinciën.
Naast de plaatsen van den burgemeester van
Den Haag en mevrouw De Monchy, ter linker
zijde van de koninklijke loge, waren gezeten de
voorzitters van de beide Kamers der Staten-
Generaal. In de loges, ter linkerzijde van het
eerste balcon, hadden plaats genomen de mi
nister-president, dr. H. Colijn en mevrouw Co-
lijn, de leden van het Kabinet met uitzondering
van de ministers Slotemaker de Bruine en
Romme, de ministers van Staat prof. Aalberse,
jhr. Van Karnebeek en jhr. De Geer, de vice-
president van den Raad van State, de presi
dent van en de procureur-generaal bij den
Hoogen Raad, de voorzitter van de Algemeene
Rekenkamer, de gouverneur der residentie, de
chefs van den generalen staf en van den ma
rinestaf, de kanselier der Nederlandsche orden,
oud-minister prof. Kraus en verschillende In
dische sultans.
Ter rechterzijde van de hofloge waren de
plaatsen van den minister van Buitenlandsche
Zaken en mevrouw Patijn, den deken en de
leden van het corps diplomatique.
Nog vele andere hooge autoriteiten waren
aanwezig, onder wie mr. D. Fock, oud-Gouver
neur-Generaal, de leden van den Raad van
State, Indische prinsen van den bloede.en ver
schillende oud-ministers.
In" totaal waren er ongeveer 2000 genoodig
den.
Precies te acht uur nam de voorstelling een
aanvang. Het symphonie-orkest van de Ko
ninklijke Militaire kapel, onder leiding van ka
pitein dr. C. L. Walther Boer speelde de ouver
ture Egmont van L. van Beethoven. Het applaus
na deze uitvoering getuigde van groote waar
deering. Onmiddellijk daarna begon de voor
stelling van „1813", een tooneelspel in vier be
drijven, dat leden van het gezelschap „Het
Residentietooneel" opvoerden.
Na het eerste bedrijf, te tien minuten
over negen, betraden H. M. ae Koningin,
Prinses Juliana en Prins Bernhard de hof-
loge.
De kapel zette het Wilhelmus in en de
aanwezigen zongen het Volkslied staande
mede.
H. M. de Koningin was gekleed in een robe
van blauw brocaat, waarover H. M. het Groot
kruis van den Nederlandschen Leeuw droeg. De
Koningin had een diadeem in het haar. De
Prinses droeg een blauwe fluweelen japon en
eveneens het Grootkruis van den Nederland
schen Leeuw. Ook H. K. H. droeg een diadeem.
Prins Bernhard was gekleed in het groottenue
van ritmeester van de rijdende artillerie en
droeg eveneens het Grootkruis van den Neder
landschen Leeuw.
Nadat de Koningin, Prinses Juliana en Prins
Bernhard en de leden van het gevolg hun
plaatsen hadden ingenomen, werd het tweede
bedrijf en daarna het derde bedrijf van het
tooneelstuk opgevoerd. Na het derde bedrijf was
er een pauze van ongeveer 20 minuten, gedu
rende welken tijd de vorstelijke personen in hun
loge ververschingen gebruikten.
Tijdens de pauze heeft H. M. de Koningin in
Haar loge ontvangen mevrouw Bets Ranucci
Beekman en Johan de Meester, de schrijvers van
het stuk en ook Dirk Verbeek, die de hoofdrol
van Gijsbert Karei van Hogendorp in „1813"
speelde. De Koningin heeft hun Haar groote
ingenomenheid met den inhoud van het spel
uitgesproken.
Tegen half twaalf was de voorstelling, welke
met het Wilhelmus gesloten werd, ten einde.
De zaal bracht den vorstelijken personen
eenige langdurige ovaties. Precies half twaalf
reed de Koningin met Prinses Juliana en Prins
Bernhard weg, toegejuicht door honderden en
honderden, die op straat stonden opgesteld.
Na afloop van den eere-avond hebben Prinses
Juliana en Prins Bernhard geheel onverwachts
een rijtoer gemaakt door de verlichte residen
tie.
Te ongeveer half twaalf vertrokken Zij, ge
zeten in een gesloten auto, van den Ruigen-
hoek naar de binnenstad.
Op vrijwel alle gedeelten van dezen tocht
werden Prinses en Prins luide toegejubeld door
het publiek, dat samenstroomde: de duizend
koppige menigte was evenwel van het Lange
Voorhout en van den Vijverberg verdwenen, zoo
dat Prinses Juliana en Prins Bernhard hier in
den vroegen morgen van den dag, welke volgde
op den luisterrijken verjaardag van H. M. de
Koningin, op rustige wijze konden genieten van
de versieringen en de verlichtingen, waarmede
gemeente, Rijk en particulieren hulde hebben
willen betuigen aan Koningin Wilhelmina.
De verlichting van sommige gebouwen, welke
al reeds in duisternis gehuld waren, werd zoo
snel mogelijk aangestoken, toen men hoorde van
dezen avondlijken rit van het Prinselijk Faar.
zijn weergalooze drift en filmvaardigheid in
enkele fragmenten, die naast de beste stukken
uit „Fury" mogen gesteld worden. Zoo is daar
de inzet, waarin op suggestieve muziek van Kurt
Weill (men denke aan Dreigroschenoper!) een
documentair overzicht gegeven wordt van de
goede dingen der aarde, welke men alleen ver
krijgen kan, als men er voor betaalt en waarvan
de inbezitneming onherroepelijk wordt gestraft.
Nochtans kan een bezoekster van Morris' wa
renhuis haar handen niet thuis houden en zij
wordt betrapt door de winkeljuffrouw Helen,
die haar met een uitbrander „reclasseert".
Waarom? Deze Helen we zitten onverwacht
midden in de handeling heeft eveneens voor
diefstal drie jaar achter den rug en is op eere
woord vrijgelaten, dank zij den heer Morris,
die een sociaal voelend mensch is en onder zijn
talrijk personeel een aantal ex-gevangenen heeft
rondloopen, wier verleden aan de collega's on
bekend is. Onder hen is ook de vroegere bende
leider Joe, die Helen zijn verleden heeft bekend
en haar trouwt zonder haar geheim te kennen.
Om twee redenen zwijgt Helen, ten eerste omdat
Joe haar gezegd heeft geen vertrouwen te kun
nen hebben in een ex-gevangene en tweedens
omdat Helen krachtens haar strafbepalingen
nog niet trouwen mag in tegenstelling met Joe.
wiens straftijd om is.
Het conflict breekt plotseling uit: Joe, die
vergeefs door vroegere kameraden tot zijn oude
beroep wordt uitgenoodigd, krijgt het verwijt,
dat Helen hem onder den duim houdt uit angst,
dat zij zelf weer bezwijken zal en daar verneemt
Joe dus het geheim, dat Helen in een onbe
waakt oogenblik bevestigt. Hij verlaat haar,
zoekt zijn oude makkers op en beraamt met
hen een inbraak inMorris' warenhuis. He
len, gewaarschuwd, zet alles op het spel om
Joe en zichzelf te redden en midden in den
nacht, als de inbrekers in het warenhuis rond
sluipen, staan zij plotseling in het volle licht
tegenover Helen, Morris en detectives met drei
gende snelvuurgeweren. Morris pakt uit en stelt
de heeren voor de keuze: gevangenis of hervat
ting van het werk en dit laatste onder voor
waarde, dat zij rustig' zullen luisteren naar
Alleen gelaten met de boeven entameert zij een
Alleen gelaten met de boeven extameert zij een
rekensom op een kinderbord in de speelgoed-
afdeeling en betoogt aan de hand van nuchtere
cijfers, dat de misdaad niet eens materieel voor
deel oplevert, terwijl zij tevens zinspeelt op de
moreele motieven om de misdaad voor een
normaal leven prijs te geven. De heeren komen
inderdaad tot andere inzichten met uitzondering
van Joe, die zich afwendt en zijn wrok niet
overwinnen kan. Is hij eenmaal onder de pres
sie van zijn kornuiten tot een milder inzicht
gekomen, dan zoekt hij vergeefs naar zijn vrouw,
die haar huis verlaten heeft en door de stad
zwerft. In zijn verlatenheid roept Joe zijn mak
kers te hulp om Helen te gaan zoeken en men
vindt haar in een ziekenhuis, waar zoo juist
haar zoon geboren werd
Wil men met eenigen haast een verwijt
tegen de film formuleeren, dan grijpt
men allereerst naar de rekensom van
Helen, die zeker niet op deze naieve manier
boeven moet bekeeren, doch meer dan een naïve
teit kan men dit fragment toch niet noemen
en men vergeet het gaarne om de verschillende
brillante passages, welke de film vertoont. Een
van deze passages noemden wij reeds door te
wijzen op den aanhef van de film, doch deze
staat niet alleen. De feestelijke tocht der jong
gehuwden door de restaurants van de stad en
het navrante einde van de feestvreugde; de
samenkomst der boeven, die herinneringen aan
de gevangenis ophalen onder een suggestief ge
rucht van kjopgeluiden.ziedaar enkele
staaltjes van geluidsfilmkunst, welke men slechts
met moeite bij Lang's collega's zal kunnen ont
dekken. We staan hier dus voor een film, die de
oppervlakkige bioscoopbezoeker zeker niet op haar
juiste waarde zal schatten al zal hij er on
bewust toch de volle charme van ondergaan
maar die in de ontwikkeling van Fritz Lang
als filmer en in de evolutie van de filmkunst
zelve een niet geringe rol speelt.
Redenen, waarom wij van harte de film „You
and me" aan lezers boven de achttien jaar aan
bevelen.
Voor het uitspreken van haar radiorede tot
het Nederlandsche volk begaf H. M. de Ko
ningin zich gistermiddag 12.30 uur van het
Paleis in het Noordeinde naar het gebouw van
de P.T.T. aan de Kortenaerkade. Voor den
hoofdingang van het gebouw was een baldakijn
opgesteld, terwijl een breede looper over het
trottoir tot aan de straat was uitgelegd.
De duizenden menschen, die in den loop van
den morgen langs de touwafzettingen voor het
Paleis Noordeinde defileerden om de versiering
van het paleis te bekijken en misschien ook in
de hoop H. M. de Koningin te zien uitrijden,
waren tegen den tijd, dat de Koningin naar ue
Kortenaerkade zou rijden, niet van hun plaats te
krijgen. Zij bleven zich achter de touwen ver
dringen en de pogingen van de politie om be
weging in de massa te krijgen, bleven vruch
teloos. Om half één reed een hofauto voor en
oogenblikkelijk daarna kwam de Koningin naar
buiten om plaats te nemen in den wagen, welke
haar naar het P.T.T.-gebouw bracht.
Bij het gebouw van het hoofdbestuur was de
belangstelling enorm en toen de Koningin voor
reed, steeg een luid gejuich op.
H. M. de Koningin was vergezeld door kapi
tein Romswinckel, adjudant van H. M-, en door
een hofdame. Zij droeg hetzelfde toilet als des
morgens bij de aubade.
Aan den ingang van het gebouw werd de
Koningin ontvangen door den Minister van
Binnenlandsche Zaken, den heer H. van Boeyen,
en door den directeur-generaal van de P.T.T.
dr. ir. M. H. Damme, terwijl bij deze ontvangst
tevens aanwezig waren de algemeen secretaris
van de P.T.T. mr. J. F. van Rooyen, de hoofd
ingenieur H. J. Boetje en de referendaris der
derde afdeeling de heer P. A. Enserinck.
PARIJS, 31 Aug. (Havas). De legercom-
missie der Fransche Kamer heeft vanmiddag
een uiteenzetting van Daladier aangehoord.
Vblgens een daarna uitgegeven communiqué
heeft Daladier een uiteenzetting gegeven van
den internationalen toestand en nauwkeurige
inlichtingen verstrekt over de militaire bedrij
vigheid der voornaamste buitenlandsche mo
gendheden op het tegenwoordige oogenblik,
benevens over den omvang van haar voorraden,
haar arbeidskrachten en haar voornaamste
industrieën. Tevens definieerde hij de essen-
tieele beginselen van de Fransche buitenland
sche politiek en toonde hij de resultaten aan
van de verrichte krachtsinspanning ter uitvoe
ring van de door regeering en parlement aan
genomen bewapeningsprogramma's. Hij gaf
verklaringen over het tempo der materieel-
productie, den staat van vordering der pro
gramma's en de maatregelen ten aanzien de»-
troepensterkten.
WASHINGTON, 31 Aug. (Reuter). Van
officieele zijde te Washington wordt ver
klaard, dat het Britsch-Amerikaansche
handelsaccoord snel zijn voltooiing nadert.
Nog slechts drie producten worden bespro
ken. De formeele onderteekening van het
accoord zal waarschijnlijk in de eerstvolgen
de weken geschieden.
WARSCHAU, 31 Aug. (Havas). Het Poolsche
„Persagentschap van het Westen", de spreek
buis van de Poolsche minderheid in Duitsch
land, keert zich tegen de kortelings door de
Duitsche regeering afgekondigde maatregelen,
die een onderscheid maken tusschen Duitsche
voornamen en andere. Het persagentschap ver
klaart, dat dit wederom een middel is tot ver-
duits'ching der Poolsche bevolking in Duitsch
land. Op het oogenblik, zoo schrijft het, komt
het vaak voor, dat Duitsche ambtenaren van
den burgerlijken stand weigeren op de ge
boorteregisters de Slavische voornamen in te
schrijven van Poolsche kinderen, en dat zij
die namen slechts in den Duitschen vorm aan
vaarden".
BERLIJN, 31 Aug. (Havas). Gezaghebbende
Duitsche kringen verklaren niets te weten ten
aanzien van het in het buitenland verspreide
bericht, volgens hetwelk Hitier den Rijksdag
bijeen zou hebben geroepen.
Rotterdam heeft, vooral met het oog op de
.lUbileumfeesten, zeer veel werk gemaakt van de
versiering' der stad en de bevolking is er op uit
om bij deze feesten, die de geheele week zullen
duren, op zii.n best naar voren te komen.
De drukte van Woensdagmiddag, die zelfs
voor een drukke stad als Rotterdam op vele
plaatsen overstelpend was, concentreerde zich
om den Coolsingel, waar de bemanning van de
vloot van Piet Hein begroet werd door den loco
burgemeester, wethouder A. B. de Zeeuw.
Op het bordes van het stadhuis had zich het
gemeentebestuur met de leden van den gemeen
teraad en hun dames opgesteld, om den beroem
den admiraal, later schepen van Rotterdam, te
ontvangen.
Ongeveer half vijf stelde Piet Hein zich aan
het gemeentebestuur van Rotterdam voor met
een welkomstrede, waarin hij gewaagde van de
vlucht, die Rotterdam als havenstad had geno
men.
De loco-burgemeester beantwoordde de rede
van den admiraal met een geestig speechje,
waarin hij een parallel trok tusschen den tijd.
vlak na het Twaalfjarig Bestand, toen Piet Hein
ais schepen den schepter over Rotterdam zwaaide
en den tijd van nu. Volgens spr. verkeeren wij
tr.ans .ook in een soort twaalfjarig bestand, een
tijdperk, dat geenszins een periode van voor
spoed voor Nederland was. Gelijk Piet Hein met
zijn medeschepenen de schouders zette onder
het werk, zoo hoopte het gemeentebestuur van
Rotterdam thans de moeilijkheden te overwin-
ngn.
Na deze toespraken trok de optocht voorbij.
Hij werd gevormd door de geheele bemanning
van de vloot van den roemruchtigen admiraal,
met allegorische wagens, welke de macht van
Neptunus en de zilvervloot voorstelden.
Een uitstekende kapel speelde op de trappen
van het stadhuis verschillende populaire
liederen.
'oven het recht op eigendom gaat
het recht op leven en beide rech
ten liggen verankerd in de natuurwet.
