Kopenhagen deed onze reputatie geen eer aan
Een gelijk spel tegen de Denen
STERK IN HET BEGIN, DAARNA
BEDUIDEND ZWAKKER
DrH.Dushkind
BLIJF KALM
Niet het poovere resultaat, maar de wijze
waarop dit tot stand kwam, was de
grootste desillusie
DE ELFTALLEN
EINDSTAND 2-2
neem een DrDUSHKIND
Spel en spelers
MAANDAG 24 OCTOBER 1938
De beslissende gelijkmaker
In de kleedkamers
Genoeglijke rustige stemming
Nederlandsche voorhoede faalde volkomen
De wedstrijd
Oranje leidt
Voorsprong teniet gedaan
en heroverd
Na de pauze
Reeds na enkele minuten had
Van Leur ons land de
leiding gegeven
Van de Veen scoorde
den tweeden goal
Voorhoede was machteloos
„Winning will" ontbrak
Scheidsrechter Nordboe deel
de in de misère
AMERICAN CIGARETTES
Olivieri in actie bij den wedstrijd van het Continentale elftal te Amsterdam
AMERICAN
CICARETTE
QHH?
Dumortier speelde 'n
behoorlijken wed
strijd, maar onder
vond te weinig steun
om productief te
zijn
Vlak voor de hervatting liet de Deensche ko
ning zich aan alle spelers voorstellen.
In het eerste kwartier van de tweede helft
speelde Denemarken uitstekend. Deze ploeg
had nog nimmer samen geoefend. Men kent
de gezamenlijke training niet, zooals wij dat in
Den Haag doen. Geen wonder, dat, toen in de
tweede helft de spelers meer aan elkaar ge
wend waren, het in de ploeg onzer tegenstan
ders meer en meer ging vlotten. Bij het snelle
aanvallen, over beide vleugels en ook over het
midden geleid, werd de Nederlandsche verde
diging zwaar op de proef gesteld. Enkele scho
ten werden gelost, eenmaal trad Weber als
redder op, een tweeden keer stompte van Male
een schot van Hansen tot hoekschop.
Na een half uur Denemarken had inmid
dels den tienden hoekschop genomen kwam
Christensen onverwacht alleen voor van Male
te staan. In zijn verbouwereerdheid schoot de
midvoornaast.
Ook Nederland kreeg een hoekschop te ne
men door de Harder. Thielsen wist echter al
spoedig een elfde corner voor zijn land er aan
toe te voegen.
Vijf minuten voor tijd kwam de gelijk
maker. Weber onderbrak een snellen aan
val van den linkervleugel, hij zag evenwel
geen kans om den bal behoorlijk weg te
werken, Caldenhove trachtte in te grijpen,
doch ook hij wist den bal niet op te ruimen.
Daar kreeg de Deensche midvoor plotseling
zijn kans. Van vrij verren afstand loste hij
een kogel, mooi in den rechterbovenhoek,
buiten het bereik van de lange armen van
Van Male (22). Een schitterend doelpunt.
Even reageerde Nederland fel, doch aan den
anderen kant zat men ook niet stil. Een twaalf
de en dertiende hoekschop werden nog geno
men op het Nederlandsche doel, doch zonder
resultaat, zoodat het einde kwam met een
puntenverdeeling.
Van Male heeft zijn doel goed verdedigd. Hij
liep by enkele hoekschoppen o. i. te weinig
uit, terwyi hy door zyn lengte toch een groot
voordeel bij het onderbreken had kunnen heb
ben.
Weber was goed, zonder meer. Er zat echter
te weinig tempo in zyn spel, hetgeen wij ook
by Caldenhove constateerden. Beiden vatten
het te licht op. zy speelden zonder innerlijke
spanning, alsof het hier de jongste oefenparty
tegen York City betrof. Vooral het wegwerken
duurde van beiden te lang. Bovendien was het
aangeven verre van zuiver.
Paauwe is dit seizoen in Feyenoord nog niet op
dreef. Vooral in de eerste helft van dezen wed
strijd kwam dit duidelijk tot uiting. Hy had
groote moeite met den snellen Deenschen links
buiten. In de tweede helft ging het wat beter.
Wim Anderiesen heeft een prachtigen wed
strijd gespeeld. Hij zwoegde van begin tot het
einde, verrichtte zijn destructief werk weer naar
behooren. En al kwam er van goed plaatsen
niet veel terecht, van de drie spelers der midden
linie was hij toch ook op dit onderdeel, boven
dien niet zijn sterkste zijde, de beste.
Van Heel speelde zijn gewone spel, doch kwam
nimmer boven het middelmatige uit. Over de
voorhoedespelers hebben wij reeds het noodige
gezegd.
Bij Denemarken vonden wij spil Joergensen,
rechtsbinnen Hansen en linksbuiten Thielsen de
besten. De laatste was pas uit het ziekenhuis
ontslagen, zoodat zijn medespelen tot kort voor
den wedstrijd niet zeker mocht worden ge
noemd. Niettemin heeft hij zeer verdiensteiyk
werk gedaan. Kaj Hansen is een ervaren bin-
nenspeler. Christensen, de jeugdige midvoor, zoo
uit de provincie naar Kopenhagen gekomen,
heeft nog veel te leeren. Zijn doelpunt mocht
er zijn.
De Vroet en van de Veen, onze actieve
binnenspelers, hebben hun zwoegen
maar zeer zelden beloond gezien. Van
de Veen scoorde het tweede Nederland
sche doelpunt
In de Nederlandsche en Deensche kleed
kamers heerschte na^ afloop een gemoedelijke,
rustige stemming. Beide partijen waren tevre
den met het resultaat.
De voorzitter van de keuze-commissie, de
heer H. W. H. Herberts, vertelde ons nog. dat
hij het zeker geen goeden wedstrijd heeft ge
vonden. Hy was het heelemaal niet met de be
slissingen van den scheidsrechter eens.
„Mijn opvatting was," aldus de heer Her
berts, „om den strijd in het eerste kwartier
te forceeren. Toen zijn ook onze beide doel
punten gemaakt, hetgeen den debutanten het
noodige vertrouwen heeft gegeven. De achter
hoede heeft het o. i. iets te licht opgevat. Wat
Dumortier betreft, hij bevestigde mijn indruk,
dat hij er nog lang niet is.
De Vroet en Van de Veen hebben zeer hard
gewerkt en zij waren dan ook volkomen uit
gespeeld, toen zij in de kleedkamer kwamen."
De heer Otto de Vries, voorzitter van de
technische commissie, vond het ook geen
mooien wedstrijd. „Het lijkt mij vooral voor de
toeschouwers heel erg," aldus de heer De
Vries, „het is matig geweest aan alle zijden."
Over het Nederlandsch elftal, was hy tevre
den, zonder meer. Er zal echter nog buiten
gewoon veel werk moeten worden gedaan, om
met een elftal, dat een behoorlijke kans op
winnen tegen Duitschlana heeft, in December
a.s. op het veld te komen.
Van de spelers van Denemarken zijn hem
vooral het spel van Joergensen en van den
rechtsbinnen Kaj Hansen bevallen.
Spelmoment uit den wedstrijd Dene
markenN ederland
schikt. Het was zijn eerste internationale ont
moeting enmisschien is het zijn laatste wel
geweest. Deze mijnheer Nordboe is er in ge
slaagd, de ontmoeting „stuk" te fluiten, deze
man speelde het klaar de mèest opvallende fi
guur uit den geheelen wedstrijd te zijn. Voor
ieder duwtje floot hij af, gaf een vrijen trap,
ook al was er niets aan de hand. „Fair char
ging" kent hij waarschijnlijk niet. Groote,
zware spelers als Dumortier, Anderiesen en
anderen hebben daar groot nadeel van. Eerst
hadden wij den induk, dat hij streng zou be
ginnen in het eerste kwartier, om den spelers
te toonen, dat hij de leiding in handen had,
een opvatting, welke misschien nog te billijken
zou zyn geweest. Maar geen moment is er van
forsch spel in dezen wedstrijd sprake geweest,
een botsing, een duwtje en dergelijke ontstonden
door te groot enthousiasme, snel inloopen,
maar al die duwtjes waren nog geenszins straf
baar.
Gelukkig heeft de heer Nordboe zijn foutieve
beslissingen over de beide partijen gelijkelijk
verdeeld en op het uiteindelijk resultaat heeft
het dan ook geen invloed gehad. Maar indien
spelers bemerken dat er voor elk wissewasje
gefloten wordt, gaan zij met een zekere reserve
spelen, geven zich niet meer geheel, het werkt
ontmoedigend en ook dit moge een verklaring
van het matige spel geven, dat aan beide zij
den vertoond werd.
In het gemoedeiyke sportpark van Kopen
hagen vond deze ontmoeting plaats; zeker
30.000 toeschouwers woonden den wedstrijd by.
Het veld was uitstekend, de weersomstandig
heden minder goed, want -er stond een vrij
sterke, koude wind over de lengte van het veld.
Vlak voor den aanvang arriveerde de Deen
sche koning.
Gemoedelijk liep hij het veld over, geëscor
teerd door den voorzitter van den K. N. V. B„
ar. D. van Prooye en zijn ambtgenoot van den
Deenschen Voetbalbond. Vlak bij de lijn was
een plaatsje gereserveerd en niet op de hooge
eeretribune.
Beide ploegen werden hartelijk ontvangen,
het oranjeteam met het „Wien Neerlandsch
bloed", de Denen met hun zangerig volkslied.
Joergensen won den toss en koos den wind
mee.
Het begin was veelbelovend. Een vrije trap,
een van de vele, welke nog zouden volgen,
werd door Paauwe voor doel geplaatst. Joer
gensen kopte het leder weg, Anderiesen zorgde
er echter voor, dat de bal weer voor het Deen
sche doel terug kwam.
Even een misverstand in de Deensche
verdediging, enkele Denen en Nederlanders
stonden vlak voor elkaar, maar van dit
moment van aarzelen profiteerde van Leur,
die heelemaal naar binnen gekomen was
en hij trapte den bal keurig in het net.
(0—1).
Ondanks het feit, dat onze tegenstanders
den wind mee hadden, kwamen ze er eerst
langzaam in. In dat eerste kwartier domineer
de het oranjeteam sterk, waarbij men niet
dient te vergeten, dat de spelers het consigne
hadden meegekregen, in die eerste vijftien mi
nuten volledig op den aanval te spelen. Goede
kansen dm den stand te verhoogen deden zich
voorloopig echter niet meer voor. De Deensche
voorhoede trachtte met kort spel, waarin alle
spelers betrokken werden, de Nederlandsche
Denemarken
Nielsen
P. Hansen Glumer
Jensen Jorgensen Soerensen
Soebirk R. Hansen Christensen Eldahler
Thielsen
O
De Harder De Vroet Dumortier Van der Veen
Van Leur
v. Heel Anderiesen Paauwe
Caldenhove Weber
v. Male
Nederland
achterhoede voorby te komen, doch gemakke-
ïyk ging dit niet.
Na 20 minuten zette Caldenhove den rechts
buiten Soebirk stevig, doch fair opzij. Natuur-
ïyk floot de heer Nordboe. De vrije trap, hai-
verwegen de cornervlag genomen, werd keurig
voor doel geplaatst. Van Male vergat uit te
loopen en Uldahler werkte den bal keurig in
het Nederlandsche doel, (I1).
Dit doelpunt prikkelde het Nederlandsche
elftal dermate, dat enkele snelle aanvallen
werden opgezet.
Uit een daarvan belandde de bal bij Du
mortier. Zwaar gehinderd door Joergensen,
die hem volkomen schaduwde, zag de
Utrechtenaar nog kans den bal met een
tikje naar den vrijstaanden van der Veen
te geven, die van wel 20 meter afstand on
middellijk inschoot. Het goed gerichte
schot trof doel. (12).
Nederland bleef in den aanval en van Leur
mocht den lsten hoekschop nemen, welke door
hem achter werd geplaatst. De laatste 20 min
voor de rust waren geheel voor de Denen. Het
begon met een schitterend schot van Kaj Han
sen, prachtig door van Male gestopt. De snelle
linksbuiten Thielsen trachtte na een van zijn
rennen zelf te scoren, doch zijn schot ging over.
Ook Denemarken kreeg nu den eersten hoek
schop te nemen, maar zonder resultaat. In
deze periode viel het op, hoe zwak het wegwer
ken van de Nederlandsche achterhoede en
middenlinie was, waardoor de Denen telken
male op gemakkelijke wijze aan den bal kwa
men. De heer Nordboe had inmiddels zijn vorm
gevonden. Hij floot voor de onmogelijkste wis
sewasjes, waardoor het spel veel te veel onder
broken werd. Een tweede hoekschop voor Dene
marken volgde, zelfs een derde, waaruit Ul
dahler fraai inkopte. Maar nu had van Male
het gevaar gezien en met zijn lange armen
greep hij het leder uit den hoek.
Zoowel van rechts als van links dreigde nu
gevaar en uit een gemeenschappelijken aanval
wist de Deensche debutant, de midvoor Chris
tensen, keurig in den hoek te koppen. Op zeer
gelukkige wijze sloeg van Male den bal uit zijn
doel tot hoekschop. De vierde al. Ook deze le
verde geen resultaat op, een vijfde volgde, zelfs
een zesde, maar tot de rust kon Nederland den
21 voorsprong behouden.
Met een groote kans op een over
winning in Kopenhagen hebben wij
Vorige week het Nederlandsche elftal
uitgeleide gedaan. Wanneer wij het
Weer op vaderlandschen bodem ver
welkomen, is het na een wedstrijd,
Waarin de Oranjetruien ons bitter te
leur hebben gesteld.
Niet omdat tegen de heusch niet
al te sterke Denen geen duidelijke
overmacht kon worden getoond, niet
omdat het internationale seizoen niet
niet een zege kon worden ingezet,
maar alleen vanwege het feit, dat
onze vertegenwoordigers in Kopen
hagen een van hun slechtste wedstrij
den hebben gespeeld en met het ge
lijke spel dubbel en dwars tevreden
mogen zijn.
Immers Denemarken speelde, met
uitzondering van het eerste kwartirr
Van den wedstrijd, beter en aantrek
kelijker voetbal, was over het alge
meen iets meer in den aanval en
kreeg ook veel meer scoringskansen
dan de Nederlandsche voorhoede,
maar aan het afwerken van de aan
vallen ontbrak veel, zeer veel zelfs.
Wij zijn geen uitgesproken voorstanders van
ftet systeem om uit het aantal hoekschoppen
Onze buitenspelers v. Leur en de Har
der speelden een onvoldoenden wed
strijd, al slaagde de Utrechtenaar er
dan ook in na twee minuten de score
te openen
voor en tegen de conclusie te trekken, dat de
eene partij veel sterker en gevaariyker ge
weest moet zijn dan de andere. Ditmaal wil
len wy echter een uitzondering maken: de
cornerverhouding was vandaag 132 ten gun
ste van Denemarken, cijfers, die spreken van
een duidelijke veldmeerderheid der gastheeren.
Het Nederlandsch elftal heeft niet aan de
verwachtingen voldaan. De voorhoede is sterk
tegengevallen, wy zullen dadeiyk uiteenzetten
waarom. De middenlinie was nog het beste
deel van het team. De achterhoede, voorname
lijk de beide backs, was goed, maar speelde met
te weinig overtuiging. Er was geen heilig wil
len, geen moeten, er was misschien wel een,
overigens begrijpeiyke, onderschatting van de
tegenstanders, omdat het Deensche elftal van
te voren niet bepaald als een sterk elftal be
kend stond. Het wegwerken was slordig, zoo
dat het leder in de meeste gevallen by een
Deen terecht kwam en alle energie voor niets
was gebruikt.
Het verband tusschen de linies was er niet
en dat bij de oranjeploeg, die meestal haar
meest glorieuze overwinningen behaalt door
homogeniteit! Elke linie, iedere speler, wist,
wat hij te doen had, wat er van hem verwacht
werd. In dit elftal was geen eenheid, er be
stond geen samenwerking tusschen de' .spelers,
sommigen speelden zeer zeker buitengewoon
ijverig, maar een sterke ploeg bewust van haar
kracht, van haar mogelijkheden, was het niet
Teleurstelling wekt dit, indien men dit ont
dekt bij spelers, die jarenlang in het Neder
landsche elftal hebben gespeeld, in het bijzon
der bedoelen wij hier de spelers van achter
hoede en middenlinie.
Dat de voorhoede niet aan de verwach
tingen voldaan heeft, is veel meer begrij
pelijk. Immers, hier stond een vijftal, dat
practisch debuteerde in internationaal voet
bal. Deze spelers hadden tegenover zich
een systeem, het drieback-spel, hetwelk
door de Denen tot in de puntjes werd uit
gevoerd. Met hun weinige ervaring liepen
onze aanvalsspelers op dit systeem dood.
Joergensen, de Deensche aanvoerder en spil,
vertolkte een uitstekende stopperspil-party. Hij
had Dumortier voortdurend volkomen in zyn
macht.
De beide backs dekten de Nederlandsche vleu
gelspelers en dit deden zij zóó consequent, dat
Van Leur en De Harder geen moment bewe
gingsvrijheid genoten. Van snelle rennen langs
de lijn hébben wij dezen middag niets kunnen
ontdekken. Men heeft bij de verkiezing van
Van Leur er op gewezen, dat Dumortier en hij
zoo goed met elkaar in het veld overweg kun
nen. Menigmaal ontstonden in de competitie
doelpunten door samenwerking van die twee.
Welnu, men kon nu alweer constateeren, dat
goed clubvoetbal spelen nog niet beteekent, dat
de betrokkene ryp is voor internationaal spel.
Wij hebben speciaal gelet op de verrichtingen
van dit tweetal en wy hebben kunnen consta
teeren, dat het samenspel tusschen hen niet
vlotte. Duidelijker gezegd, zij kregen totaal geen
gelegenheid om ook maar één poging in die
richting te ondernemen. En verder was De
Harder er aan den anderen kant hopeloos uit,
zyn spel was absoluut onvoldoende.
Achter dit drietal stonden De Vroet en Van
der Veen, die, het zü vooropgesteld, zeer hard J
gewerkt hebben. Beiden waren evenwel niet bij
machte om op het juiste moment ook voor het
Deensche doel te zijn om eventueele scorings
kansen te benutten. Zij hebben de zwervers
capaciteiten van Smit niet, maar wat niet is,
kan wellicht nog komen. Het feit was nu een
maal zoo en daarom was het o.i. beter geweest,
indien zoowel Van der Veen als De Vroet op
dracht hadden gekregen om meer in de voor
hoede op de iyn van Dumortier en de vleugel
spelers te opereeren en minder in het ge
bied, waar de middenlinie haar domein heeft.
Bovendien hadden de aanvallen een gevaar
lijker karakter gekregen, had het aantal sco
ringskansen grooter geweest. En wat nog be
langrijker zou zijn, dat in bovengenoemden zin
gewijzigde tactiek het verdedigingssysteem der
Denen wellicht gebroken zou hebben.
Het merkwaardige was, dat de Deensche
voorhoede ook met teruggetrokken binnenspe
lers aanviel, maar toch niet in dien uitgespro
ken vorm als by het Nederlandsche elftal. Het
gevolg was, dat, in het Hollandsche doelgebied
gekomen, de vijf Deensche aanvallers daar al
tijd gezamenijk te vinden waren.
Uit dit bovenstaande moge blijken, dat het
Deensche elftal qua spelopvatting een beteren
weg had gekozen dan het Nederlandsche team.
Technisch was niet veel verschil merkbaar.
Aan beide kanten werd goed gekopt, vele spe
lers hadden een magnifique balcontröle, waren
handig, doch het aantal schoten, op het doel
van Van Male en op dat van Nielsen gelost,
was geenszins groot.
Het is zoo de gewoonte geworden, dat aan
't slot van 'n lang verslag ook eenige regels ge
wijd worden aan den scheidsrechter. Wij moeten
ditmaal een uitzondering maken en hem nu
reeds voor het voetlicht brengen. Deze scheids
rechter, de heer Nordboe uit Noorwegen, moge
in Oslosche voetbalkringen een goed leider
zijn, voor internationaal voetbal is hij niet ge-
