Rond het Centrale vliegveld
De avonturen van een verkeersagent je
rs O
K.
ALLE ABONNÉ'S
Elke Lepel
helpt
Belasting op
motorrijtuigen
De man van Iracema
SCHIPHOL GEHAND
HAAFD
HONIG's KEUKENSTROOP^fcay^/
t^e/rstoe^rassLwj
'T a& U dux:%iM Z&zfi
WOENSDAG 21 DECEMBER 1938
OVERZICHT TWEEDE KAMER
Algemeen belang eischt
dringend centralisatie
AKKER 'S v&istèsikte
Eenige
der 20
geneeskr.
kruiden
VERGADERING ALG. BESTUUR
A.N.W.B.
Benoemingen
De meening van de Tweede Kamer
over de voorgestelde verhooging
BEGINT HET NIEUWE JAAR
U BENT DAN WEER 100 pCt.l
REISBUREAUX
vS
DOOR OTFRID VON HANSTEIN
GER6
DEN HAAG. 20 December 1938
Drie sociaal-democraten zaten elkander met
«ure gezichten aan te kijken; dr. van der
Waerden, met zijn grijze sikje en zijn leven
dige oogjes zat met gekruiste armen naast
professor van Gelderen, op wiens kalen sche
del het scherpe licht van de zijlampen weer
kaatste. Zij keken elkaar niet aan. En ze
moesten ook allebei niets hebben van ir. Vos,
die op het eerste bankje zijn groven scherp-
gesneden kop tusschen zijn handen klemde en
met een cynischen grimlach over de neder
lagen van Botterdam de rede van den mi
nister aanhoorde.
Het vliegveld had den twistappel geworpen
tusschen de sociaal-democratische broederen.
Dr. van der Waerden vond, dat er twee vel
den moesten komen, nét zooals er twee havens
in ons land zijn; prof. van Gelderen vond er
één voldoende mits gevestigd op een geo-
graphisch centraal gelegen punt ergens tus
schen Amsterdam, Botterdam, Den Haag en
Utrecht; ir. Vos achtte Schiphol, in de on
middellijke nabijheid van de grootste der be
trokken steden gelegen, de meest aangewezen
plaats voor een centraal vliegveld.
Dat waren zoo de drie voornaamste meenin
gen in het debat over de vliegveldkwestie, die
vanavond, bij de voortgezette behandeling van
het Verkeersfonds, uit de Kamer naar voren
kwamen. Daaromheen groepeerden zich de an
deren. Bij dr. van der Waerden, die de zorg
voor luchthavens als een aangelegenheid van
de Bijksoverheid aangemerkt wilde zien en die
eventueel de beide vliegvelden, zoowel Schip
hol als Waalhaven, onder één directie, één
Bijkstoezicht en één financieel en technisch
beheer wenschte te stellen, opdat zij niet in
het vaarwater van stedelijke belangen elkander
zouden bestrijden en het nationale luchtvaart-
belang zouden schaden, sloten zich de iieeren
Schilthuis (V. D.) en Posthuma (C. D. U.) min
of meer aan. De heer Eongaerts (BK.) aarzelde
tusschen Dr. vah der Waerden's standpunt en
dat van diens partijgenoot Prof. van Gelderen.
Indien het Schiphol moet worden, dan moet
ook Botterdam zijn deel krijgen meende hjj,
maar een nationale oplossing, gelijk de aanleg
van een vliegveld in Leiderdorp, is dit niet. Dat
vond de heer van Lidth de Jeude óók. Konduit
de partij van Leiderdorp kozen de heeren Krij
ger (C.H.) en Diepenhorst (A.B.) terwijl Ir. Vos
«Heen steun vond bij den minister.
Minister van Buuren blijft tusschen de dik
wijls hartstochtelijk om hem heen slaande mee
ningen altijd de hoffelijkheid zelve; duidelijk,
beslist, een hartig woordje apprecieerend maar
steeds correct. De gemoederen mochten be
wogen zijn, hetgeen zich demonstreerde in het
feit, dat vele tientallen leden om in de ter
men van dezen avond te blijven voortdurend
heen en weer pendelden tusschen het spreekge
stoelte en de ministerstafel al naar gelang er
van de eene of van de andere zijde werd ge
sproken, de minister wond zich niet op, zette
kalm het standpunt van de Kegeering uiteen.
En dat was volkomen helder.
De Begeering acht, aldus minister van Buu
ren, op de' aller-eerste plaats centralisatie van
het nationale luchtverkeer gewenscht. Zooals
iedere kleine haven, die niet het eind- en begin
punt van groote lijnen kan worden, het ver
standigst doet het transito-verkeer tot zich te
trekken omdat zij daardoor verbindingsmoge
lijkheden krijgt, die zij zelf niet kan onderhou
den, zoo moet ook een klein land als het onze
volle profijt zien te trekken van het transito-
verkeer, dit verkeer over onze vliegvelden zien
te lokken, omdat dit niet alleen in feite de be
langrijkheid zoowel van het binnenlandsche als
van het buitenlandsche reizigersvervoer over
treft, doch ook de meeste mogelijkheden biedt.
Welnu: wil men het transito-verkeer lokken,
wil men de groote buitenlandsche luchtlijnen
ertoe bewegen binnen onze grenzen te landen,
dan moet men twee dingen doen: ten eerste
zooveel mogelijk het aanbod van lading concen-
treeren op één vliegveld en ten tweede dit ééne
vliegveld zoo goed mogelijk outilleeren. Het na
tionale belang van ons land op luchtvaartge
bied eischt dus, naar het oordeel der Begeering,
één nationale luchthaven. Verdeeling staat
gelijk met verspilling. Het belang van een of
andere stad moet wijken tegenover het natio
nale luchtvaartbelang. Dat gebeurt niet alleen
in ons land, maar ook elders. Antwerpen bij
voorbeeld heeft geen vliegveld van eenige be-
teekenis. Daar gaat geen enkele internationale
lijn van uit. Daar wordt alleen maar een vijf
tal pendeldiensten met Brussel onderhouden.
Dat is alles.
Staat dus, naar de meening der Begeering,
voorop de eisch, dat er een nationaal vlieg
veld moet komen, de vraag waar dat vliegveld
moet worden ingericht acht zij van secundair
belang. Aanvankelijk achtte zij, vooral om psy
chologische redenen, ter vermijding van iederen
naijver tusschen de twee grootste steden, een
plaats als Leiderdorp het meest aangewezen.
Zou zy thans nóg aan het begin van de kwes
tie staan, zij zou opnieuw deze plaats het meest
geschikt achten. Zij heeft echter in de Septem
berdagen „haar zevenmijlslaarzen aangetrok
ken", zooals de heer van Lidth, „haar loo
ping gemaakt", zooals de heer Diepenhorst
het uitdrukte. Niet in de eerste plaats, om
dat de kosten iets hooger dreigden te wor
den, dan aanvankelijk geraamd en omdat
dt toestand der staatsfinanciën in dien tijd
iets minder rooskleurig werd ingezien, dan en
kele maanden tevoren, doch vooral om een an
dere, heel ernstige reden. In de September
dagen eischte Defensie een spoedige beslissing
cm erent het vliegveld omdat de nieuwe mili
taire vliegvelden met den meest bekwamen
spoed moesten worden ingericht.
Botterdam bood toen actieven tegenstand,
weigerde loodsen voor de militaire luchtvaart
op Waalhaven toe te laten. De Kegeering zag
zich toen gedwongen haar aanvankelijk plan:
een burgervliegveld in het midden, in Leider
dorp, en terzijde op Schiphol en Waalhaven
twee militaire luchtvaartterreinen, prijs te ge
ven en een heel nieuw plan op te stellen. In
dat plan had zij Waalhaven en Schiphol niet
meer voor militaire doeleinden noodig doch
daarin paste Schiphol wel uitstekend als cen
traal burgervliegveld. Waarom dan 12 millioen
extra uitgeven voor Leidersdorp!
Botterdam zal Waalhaven wel kunnen behou
den. doch zal er, terwille van de nationale be
langen, in moeten berusten dat de Begeering
dit vliegveld als secundair beschouwt en het
niet dezelfde plaats in het internationale lucht
verkeer toekent als de ééne nationale lucht-
taven Schiphol. Dat neme men echter niet te
tragisch. Vergeleken bij Leiderdorp scheelt de
afstand Botterdam precies een kwartier. Als
men nu weet. dat het centrum van Londen 50
minuten van Croydon ligt, het centrum van
Kopenhagen even ver van het' bijbehoorende
vliegveld, het centrum van Parijs 55 minuten
van Ie Bourget, dan hoeft men toch over de
70 minuten, die Botterdams centrum van
Schiphol komt te liggen, wanneer de wegen
daarheen voltooid zijn, geen ach en wee te
roepen.
Dr. van der Waerden liet zich niet overtui
gen. Hij diende een motie in, waarbij de Be
geering werd uitgenoodigd ook Botterdam met
een vlieghaven te bedenken, passend bij zijn
beteekehis in het internationale verkeer, een
motie, die mede werd onderteekend o.a. door
de heeren van Lidth de Jeude en Bongaerts.
De minister bewonderde aanvankelijk de for
muleering dezer motie niet. De Begeering heeft
de overtuiging, dat haar politiek van thans
Botterdam geen onrecht doet. Een duidelijk
richtsnoer van een anders-gerichte politiek
geeft de motie niet.
Dat liet Dr. van der Waerden zich niet zeg
gen. Botterdam moest en zou een eigen vlieg
veld hebben, minstens even goed als Schiphol,
rlthans géén van slechts secundaire beteekenis
en daarmee uit. Als u het nu nóg niet be
grijpt, Excellentie!
De minister begreep het héél goed.
En slingerde altijd hoffelijk overigens
den heer van der Waerden in het gezicht, dat
hij de centralisatie, die de Begeering als een
groot nationaal belang ziet, niet wenscht. Ge
heel in strijd met zijn eigen betoog in 1933,
toen hij, Dr. van der Waerden, zelf met een
pleidooi voor de centralisatie kwam aandragen!
577
U \aJiUuwuT
Maar de ijzeren staven, welke door het matroosje naar het
bosch zouden worden gebracht, waren wat al te zwaar voor
hem. Tot zijn grooten schrik liet hij ze vallen, juist boven het
wachtlokaal van de nachtwachten, <fie het kasteel moesten
bewaken.
Met donderend geraas vielen de tralies door het dak van
het wachthuis en verschrikt vlogen de officier en zijn man
schappen uit de deur, schreeuwend, dat er onraad was. Een
van de soldaten wilde door het venster het huis verlaten, maar
omdat hij zoo dik Was, bleef hij in de opening steken.
Zoodra U een lepel Abdijsiroop hebt
ingenomen voelt U al direct de ver
zachtende, slijmoplossende werking.
Na elke lepel bemerkt U dat de slijm
loskomt, dat Uwhoest minder scherp
en minder veelvuldig wordt. Ge zult
U prettiger voelen, minder afgemat.
Binnen enkele dagen zal Abdijsiroop
dien haren hoest verdreven hebben.
Deze werking dankt AKKER's Ab
dijsiroop aan haar samenstelling
uit oude beproefde geneeskruiden,
waaraan nu nog is toegevoegd de
krachtig hoeststillende stof codeïne.
Terecht zegt men thans dan ook:
„'s-Werelds beste Hoestsiroop" Is
SERPYIU
tegen hoest, griep, ^fjj^bronchitis, asthma
Flacon 90 ct.. f 1.50, f2.40, f 4.20. Alom verkrijgbaar
Thans wil hij twee gelijkwaardige vliegvelden.
Het nationale belang opofferen aan het stede-,
lijke
Dat is benepen politiek.
Waarmee, naar wij vertrouwen, de Kamer
Donderdag, wanneer er wordt gestemd niet zal
meegaan.
En zoo kwam de Kamer in de Zuiderzee
terecht in de behandeling van het Zuider-
zee-fonds wel te verstaan, waarbij verschillen
de afgevaardigden, de heer van der Zaal (A.B.)
e.a. den minister vroegen een „zelfstandig-
heidspolitiek" te willen voeren een politiek,
die den Zuiderzee-visschers niet meer op de
plaats, waar zij vast liggen, „drooggelegd" laat
z'tten, doch hun een nieuw zelfstandig bestaan
„op eigen beenen" terug schenkt. De heer
Stumpel (BK.) liet in het midden of de kruk
ken intact moesten blijven, dan wel diende
weggeworpen en pleitte voor een rechtvaardige
schadevergoeding, hoe dan ook, als een natio
nale plicht. De Minister overweegt en hij
overweegt nog allerlei meer; een sluis bij
Euinre en de aansluiting van de Wieringer-
meer-gemeenten bij de gemeentelijke indeeiing
rondom dit nieuw-gewonnen land heen, enz.
Met onverflauwde belangstelling volgde een
groote groep Volendammers op de gereserveer
de tribunes de debatten. Tot laat, laat in den
racht, toen aan de overzijde nog slechts enkele
vaste klanten met hun ellebogen wijd-uit over
de tribune hingen, luisterden zij zwijgend-aan
dachtig, met de zwijgzaamheid, waarmee Tij
nachten op de zee doorbrachten en met de aan
dacht, waarmee hun vaste blikken de netten
en de vangst bekeken.
In de te Amsterdam onder voorzitterschap
van den bondsvoorzitter, den heer H. P. J.
Bloemers, gehouden vrijwel voltallige winter
vergadering van het algemeen bestuur van den
Koninklijken Nederlandschen Toeristenbond
A.N.W.B. is de begrooting voor 1939 goedge
keurd en vastgesteld op een eindcijfer van
f 1.139.800.
Tot leden van het dagelijksch bestuur zijn
vervolgens, ter vervanging van de heeren Edo
J. Bergsma, die reeds in 1937 als voorzitter van
den A.N.W.B. aftrad en daarna tot eerlid van
het D. B, werd benoemd, en H. P. M. E. graaf
van Limburg- Stirum, die wegens persoonlijke
redenen zijn functie als lid van het D. B. neer
legde, benoemd de heeren W. N. J. Baekers, in
dustrieel te Eindhoven en H. de Bordes, bur
gemeester van Bussum. Tot buitengewoon lid
van het D. B. (vacature mr. Nauta) werd ge
kozen jhr. mr. W. Michiels van Kessenich,
van Maastricht. Herbenoemd werden tot bui
tengewone leden van het D. B. de heeren C.
B. T. baron Kraijenhoff "en Ernst Crone.
Tot lid van het algemeen bestuur werd, ter
vervulling van een vacature in afd. 10 (Fries
land) gekozen jhr. mr. P. M. Baerdt van Smi-
nia te Oldeboorn.
In de vacature, ontstaan door het overlijden
van den heer A. J. W. Wienholts Koestal te
Oosterbeek., werd tot stemgerechtigde in de
afd. 7 (Gelderland) gekozen mr. H. T. Obreen,
bondsconsut te Zaltbommel.
Na afloop der vergadering werd de nieuwe
A.N.W.B.-propaganda-film gedraaid, welke op
de bondspropaganda-avonden wordt vertoond.
Eiykens het voorloopig verslag der Tweede
Kamer over het wetsontwerp tot wijziging van
de Motorrijtuigenbelastingwet hadden zeer vele
leden met instemming gezien, dat de regeering
thans het initiatief heeft genomen tot wegne
ming van de ongelijkheid in belastingheffing,
welke bestaat met betrekking tot het gebruik
van motorrijtuigen, voorzien van benzinemoto
ren. eenerzijds en het gebruik van motorrijtui
gen, voortbewogen door middel van diesel
motoren, anderzijds.
Intusschen heerschte onder deze leden geen
eenstemmigheid over de vraag, of de in het
entwerp vervatte regeling al dan niet moet wor
den beschouwd als het aangewezen of althans
als het beste middel om tot het genoemde doel
te geraken.
Verscheidenen hunner waren van oordeel, dat
ten beter middel om de bedoelde ongelijkheid
op te heffen gelegen is in de afschaffing van
d, motorrijtuigenbelasting voor auto's, welke
door middel van benzine worden voortbewogen,
rtngezien daarvan een sterke uitbreiding van
het motorisch wegverkeer en een daarmede ge
lijken tred houdende stijging van de opbrengst
van de heffingen op benzine zouden zijn te
verwachten. De verhoogde heffing zal slecht,?
o, het wegverkeer drukken en het railvervoer en
het vervoer te water, welke voor een zeer be
langrijk gedeelte met dieselmotoren plaats vin
den, vrij laten. Het gevolg daarvan is, dat het
bedrijfsleven in aanzienlijke mindere mate, dan
mogelijk zou zijn, baat zal vinden van het
prachtige nieuwe wegennet
Vele andere leden achtten de thans gekozen
oplossing, waarbij het bestaande tarief van de
motorrijtuigenbelasting wordt verhoogd voor
motorrijtuigen, waarin een dieselmotor is aan
gebracht en daartegenover dan eenige ver
zachting wordt toegepast in de op de benzine
drukkende lasten, in beginsel een gelukkige.
Zij meenden echter, dat getracht moet wor
den met behoud van het beginsel bestaande be
zwaren zooveel mogelijk te ondervangen. Zoo
wezen deze leden in het bijzonder op de po
sitie, waarin het locale autobusverkeer zal ko
men te verkeeren.
Naar het oordeel van sommige leden is niet
voldoende aandacht geschonken aan het feit,
dat de dieseltxactie op een geheel ander plan
staat dan de tractie met benzinemotoren.
Ook heeft men zich niet in voldoende mate
rekenschap gegeven van het feit, dat de voor
gestelde belastingverhooging voor een groot deel
een verschuiving van den druk van het luxe-
verkeer naar het bedrijfsverkeer beteekent.
Zeer te betreuren achtten deze leden het, dat
met een ski-reis naar
Davos-Glaris120.
of St. Moritz-Campfer 152.50
van 14 29 Januari 1939
Ce regeering de oplossing van hetgeen zij als
een ongelijkheid ziet, heeft meenen te moeten
zoeken in een verhooging van de vaste kosten,
aan de exploitatie van een dieselauto verbon
den. In tegenstelling met de regeering waren
deze leden van oordeel, dat boven het thans
gekozen stelsel de voorkeur zou verdienen een
regeling, waarbij de ruwe olie op gelijke wijze
als de benzine zou" worden belast.
Verschillenden leden wezen er nog op,
dat de voorgestelde regeling, indien daarin
geen aanzienlijke beperking wordt aange
bracht, zonder twijfel ernstige schade zal
toebrengen aan de Nederlandsche fabricage
van dieselmotoren.
Een aantal leden, die er aan herinnerden,
dat het platteland, nu zoovele spoorwegstations
zijn opgeheven, meer" nog dan voordien aange-
v.ezen is op het gebruik van autobussen, vroe
gen, of, als het ontwerp in zijn huidigen vorm
wet zou worden, geen aanleiding zou kunnen
worden gevonden, in bepaalde gevallen aan
autobusondernemingen een bijdrage uit 's Bijks
kas te verstrekken, opdat voor de platteland
bevolking geen reisgelegenheid kome te verval
len, die werkelijk in een behoefte voorziet.
Ten slotte verklaarden eenige leden het te
betreuren, dat de regeering niet eerder met dit
wetsontwerp is gekomen.
Gaarne zouden sommige leden zien, dat van
de omstandigheden, dat de Motorrijtuigenbe
lastingwet thans voor wijziging wordt voorge
dragen. gebruik wordt gemaakt om te voldoen
aan enkele reeds lang gekoesterde wenschen, te
weten:
1. dat belastingkaarten voor 30 achtereenvol
gende dagen zullen worden ingevoerd, benevens
kaarten voor een reeks van door den gebruiker
in te vullen dagen, bijv. 60 als minimum;
2. dat worde gebroken met den regel, dat een
kwartaalkaart slechts op den eersten eener
maand kan ingaan;
3. dat een soepele regeling worde ingevoerd
voor de overschrijving van kaarten van het
ecne motorrijtuig op het andere.
Verscheidene leden gaven als him meening
te kennen, dat het niet juist is, alle motor
rijtuigen, welke- door andere dan aan benzine
ontleende kracht worden voortbewogen, aan de
verhoogde heffing te onderwerpen.
O**'*
u
TABLETTEN
SLECHTS
Geef dit jaar Lux Toilet Zeep m Kerst
verpakking! Als Uw kennissen dit keurig
uitziende geschenk ontvangen, zijn zij ver
heugd, dat er Lux Toilet Zeep inzit.
Maar de vreugde stijgt ten top, als zij
ook nog een prachtig crêpe georgette
zakdoekje ontdekken en een sierlijk
uitgevoerde kalender van 1939. Een
smaakvol en waardevol geheel, dat
U toch voor slechts 50 cent kunt
krijgen. Verhoog de feestvreug
de van Uw kennissen met
zulk een welkome
Kerstverrassing
LTZ-F 8-044,1.A,
opdttWad«qnIngevolge de verzekerlngavourwaaraen tegen f-i btj Jevenatange geheele ongeschiktheid tot werken dooc IJ Hm/s btj een enge**) met f~* np A
ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeertngen 17 f DU»" verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen f OU»" doodelljken «Hoop mDU»"
AANGIFTE MOETOP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
B0 verlies van
of
een Mn®»
34
„Misschien heb je gelijk. Je bent nog jong
en de jeugd is niet zoo gauw geneigd iets op
te geven. Helaas, ik kan onmogelijk met je mee
reizen en ik ben zoo weinig bekend in Lissabon,
dat ik je niet eens het adres van een goeden
advocaat kan opgeven."
Met de eerstvolgende scheepsgelegenheid voer
Iracema naar Lissabon. Het bedrag, dat juf
frouw Turner ter harer beschikking had ge
steld, overtrof verre haar verwachtingen. Kustig
kon zij nu in Lissabon den gang der dingen
afwachten.
Ze stapte weer af, in hotel Metropole, waar
men haar tenminste reeds kende. Van daaruit
schreef ze aan Dr. Vieira.
„Ik* wil mijn rechten doen gelden en ein
delijk orde op mijn zaken stellen. Daar u
in kwaliteit van advocaat der tegenpartij
aan mij geschreven hebt, verzoek ik u
alvorens mij tot het gerecht te wenden
om een bespreking.
Het antwoord kwam spoedig.
„Hooggeachte Mevrouw,
De aangelegenheid staat er nu anders voor,
4aa tijdens uw laatste verblijf in t.i«ahon
Allerlei geruchten zijn in omloop gekomen, die
't aanzien en den goeden naam van mijn cliënt
geschaad hebben. De heer Bobert Severing heeft
dikwijls genoeg pogingen tot verzoening gedaan.
Deze heeft u afgewezen, en de oprechte liefde
waarmee hij u tegemoet trad, beloond met ver
dachtmakingen, die zijn eer en goeden naam
aantastten.
Onder deze omstandigheden heeft de heer
Severing het eenige mogelijke middel om zijn
goeden naam te herkrijgen te baat moeten
nemen. Sedert gisteren is hij tijdelijk ais leider
der firma teruggetreden en heeft het gerecht
ambtelijk een procurator benoemd.
Mijn cliënt heeft verder het gerecht medege
deeld, dat u hem van meineed beschuldigt, en
den officier van justitie verzocht, rechtsingang
tegen hem te openen.
Echter heeft hy natuurlijk gelijktijdig u
wegens meineed moeten aanklagen, want omdat
u onder eede verzekerd heeft niet zyn echtge-
noote te zijn, is het zonder meer duidelijk, dat
een van u beiden een meineed heeft gedaan.
Ik reken het tot mijn plicht, u mede te deelen,
dat de getuigen, die mijn cliënt tot staving zijner
verklaring aan het gerecht heeft opgegeven
reeds op weg naar Lissabon zijn.
Wanneer u, tot op heden zooals ik uit uw
brief meen te moeten lezen nog geen dag
vaarding hebt ontvangen, kan d*>t slechts omdat
deze is verzonden na het vertrek uit Madeira.
Het is uitstekend, dat u nu te Lissabon zijt,
zoodat de zaak voortgang kan hebben.
Het zal u zonder meer duidelijk zijn,,dat per
soonlijk contact tusschen u en mijn cliënt nu
geen zin meer heeft en dat wij eerst de beslis
sing van de rechtbank dienen af te wachten.
Ik heb het gerecht onmiddellijk van uw ver
blijf in Hotel Metropole op de hoogte gebracht
en raad u aan u ter beschikking te houden.
Ik moet u verder meedeelen, dat u natuurlijk
onder politietoezicht staat en hoop, dat u niet
door eenige onvoorzichtigheid een bevel tot
arrestatiedat ik gaarne zou zien vermeden
zult uitlokken.
Tenslotte geef ik nog uiting aan mijn smart
over het feit, dat u zelf zich in deze voor u
zoo pijnlijke situatie hebt gebracht en ik zou u
willen smeeken, nu het nog tijd is, de waarheid
te bekennen en zoo een veroordeelend vonnis
te ontgaan.
Zoodra Senjor Bobert Severing door het ge
recht in zijn eer hersteld zal zijn, zal hij onge
twijfeld ook weder bereid zijn om te onderhan
delen over de maatregelen, noodig om uw toe
komst te verzekeren.
Met de meeste hoogachting,
Dr. Vieira."
Met stomme verbazing had Iracema den brief
gelezen.
Ze moest hem nog een paar maal overlezen
eer ze hem geheel begreep. Toen kreeg zij een
ijskoude rilling.
Over welke hulpmiddelen moest deze man
beschikken! Hoe fijn moest het net niet ge
sponnen zijn, daar hij 't had aangedurfd terwijl
hij toch wist in Het ongelijk te zijn zich zelf
bij het gerecht aan te melden en zoo honds
brutaal va banque te spelen.
ÖüD~T~ FABRltli"
Een uur later bracht een deurwaarder haar
de mededeeling, dat zij het hotel niet mocht
verlaten en de zaak Severing tegen Severing
over vijf dagen voor zou komen.
NEGENDE HOOFDSTUK
De laatste dagen waren voor Iracema één
onafgebroken kwelling geweest. Ze had haar
hotelkamer niet verlaten; zich zelfs het eten
boven laten brengen. Toch was het haar alsof
zij de oogen van heel Lissabon op zich gericht
voelde. Iederen dag kreeg zij bezoek van haar
rechtsgeleerden raadsman, Dr. Montelro. Een
zeer bekwame man, maar zij kende hem niet.
Ziy vertrouwde niemand meer. Daar zij nu
toch eenmaal een advocaat hebben moest, had
zij de balie gevraagd haar er een aan te bevelen.
Dagelijks kreeg zij brieven. Van menschen die
zich allen vrienden haars vaders noemden, velen
van hen had zy als jong meisje, toen ze ook in
Lissabon leefde, gekend. Al deze lieden gaven
haar raad betuigden haar hun vriendschap,
maar zij had in geen enkelen van hen vertrouwen.
Ze was den toestand van vertwijfeling weer zeer
dicht naby en maskeerde dit alleen door te doen
alsof alles haar onverschillig liet.
3e zag tegenover zich een wemeling van
tegenstanders, waartegen zy zich niet opgewas
sen voelde en de eenige vrouw, waarnaar zy
verlangde, juffrouw Turner, zat op Madeira.
Eindelijk was de dag der rechtszitting aange
broken.
Eindelijk tenminste de beslissing.
Ook om andere redenen was het hoog tijd.
Het geld, dat juffrouw Turner haar geleend had,
begon aardig op te raken. Ook een dwaas spel,
wanneer het niet zoo bitter ernstig geweest was.
Zij, een der rijkste erfgenamen van Lissabon,
zou straks haar hotelrekening amper kunnen be
talen.
Opzettelijk las Iracema dezen morgen haar
ochtendblad.
Zy wilde weten, wat men van haar zei.
Natuurlijk was het actueele schandaal-
proces een dankbaar onderwerp voor alle
bladen. Naast elkaar drukten de kranten een
zeer slecht gelijkende foto van haar af op
straat geknipt en een uiterst geflatteerde van
Jenkins. Als kop stond er boven:
„Wie van beiden deed een meineed?"
Dr. Monteiro kwam haar met een gesloten
auto halen. Maar ook zoo lets had men ver
wacht en voor het hotel stond het zwart van
menschen.
Uit de laatste uitlatingen van haar advocaat
begreep Iracema wel heel duidelijk, hoe slecht
haar kansen stonden. „In elk geval hebben wy
doctor Costa aan onzen kant."
Zij antwoordde niet en had hem het liefst de
deur gewezen. Ze begreep heel goed, wat zijn
woorden beteekenden. Zou men haar heden
wegens meineed willen veroordeelen, dan was
er nog altijd de uitweg van het onderzoek naar
haar geestvermogens.
De groote rechtszaal, waar de zitting plaat5
had, was propvol. De aristocratie van Lissabon,
in het bijzonder de dames ervan, vulde de pu
blieke tribune om getuige te zijn van het groot
ste sensatieproces sedert jaren.
De president opende met een hamerslag d®
zitting en nam het woord.
„Dit proces is het droevigste, dat ik ooit
in mijn langdurige ambtelijke loopbaan be&
meegemaakt. Een echtpaar uit den hoogsten
stand der samenleving staat voor onze vier
schaar. De beide erfgenamen van een zeer ge'
zienen koopman van volstrekt vlekkeloozen
naam.
De beide echtelieden hebben elkaar over eD
weer van meineed beschuldigd. Van een alle*""
zondigsten meineed, want het gaat niet om bet
feit van het huwelijk zelf, het gaat om de
identiteit van den echtgenoot.
Ik roep eerst de namen der gedaagde getui
gen af: de heer John uit Londen."
„Hier!"
Onwillekeurig kromp Iracema ineen, toen z»
den gewezen koetsier herkende, die het ver
meed iemand anders aan te zien dan den presi
dent van het hof.
„Kellner Bowland Black, uit Londen."
„Hier!"
Iracema kreeg hoop. De rechter scheen on
partijdig te zijn dat was de kellner uit SeydS
Hotel zij herkende hem direct.
(Wordt vervolgd)
