THABUB
Reorganisatie-commissie
werkt in alle stilte
Helsinki in het teeken der
vijf ringen
IF
EEN „OPERATIE" MET
GESLOTEN DEUREN
WAAR DE SPELEN WORDEN
GEHOUDEN
ARCHITECTONISCHE I
VERLICHTING
m«
in
V£
W
E:
C
ti
h:
te
a:
h
h
ti
w
VAN HET KATHOLIEKE KAMP
In de eerste zittingen zijn reeds
verschillende voorstellen
ter tafel gebracht
Wat wordt er van de
diocesane bonden?
Strikte geheimh^r j'xng
V er schillende voorstellen
Sportprestaties als spiegel van den
Finschen volksaard
ÏOO.OOO vreemdelingen
verwacht
De macht van den wil
Helsinki, de Olympische stad
ZWEMMEN
WERELDRECORDS NEDERL.
ZWEMSTERS ERKEND
CRICKET IN AUSTRALIË
Bradman scoort zijn 4e century.
Een wereldrecord van Talton
NEDERLANDSE ORNAMENTEN FABRIEK
ZATERDAG 7 JANUARI 1939
IHEDERLATIDSE STOFZUIGER FABRIEK DEN
Ret
buiter
»nede
Cong!
Her
een i
eerste-
papi*
Heral
Dresic"
artikr
Me*
»ti h
Voller'
Geldig-
bng
Belan
AllC:
Werel
het r--
Peesc
Ma
een g
een g
matiej
Wa
Otn 1
aspec
Wa
He-
Ujk, e-
hen t
Wet
onoff
he a*
siden.
kunn
ten v
door
siach
s»u i
ande-
iuich,
Weet,
'and
Wees'
schoc
van
toch
stree
Velts
ontvi
Cong
een
Seen
*ulk
te b<
Or
mine
sche
Vasti
Wille
M:
lezer
'egel
Ee
Voor:
log,
Enge
onth
eenii
den,
ton.
Pro-
Engi
scha
heid
Brit
ter
de i
kom
mat
trek
het
°nei
Sche
solie
Sroc
Vooi
Was
ond
stor
Am
ove:
gele
dige
ore<
de
moi
Ik
log
gen
de
hoi
ais
opz
?OU
Zee
Wijr
Vee
Re
ket
dee
fee
*01
1
Va:
Voe
Vei
en
de:
lee
fir
lai
dii
ge
na
hi
te
kl
A]
0\
t
o
In de gelederen van de katholieke
voetbalbeweging heerscht, na vrij
veel rumoer in de laatste maanden
van het vorig jaar, plotseling een bij
na volkomen stilte. Niet alleen op de
velden, waar vorst en dooi tegen een
vlot verloop van de competitie sa
menspanden, maar ook binnenska
mers. De reorganisatiekwestie, waar
omtrent reeds bij voorbaat zooveel te
doen is geweest, schijnt zich nu ver
der te gaan ontwikkelen zonder de
uiterlijke bedrijvigheid, welke eeni-
gen tijd de baan, welke zij volgde,
heeft afgeteekend.
En al is deze verminderde belangstelling, of
althans de meer bescheiden uiting daarvan,
dan ook slechts uiterlijk, wij kunnen niet Ein
ders doen dan zulks van harte toejuichen. Het
voornaamste immers is dat men de zaken ob
jectief en met een helder hoofd kan beschou
wen. zonder dat men zich heeft te bemoeien
met stemmen, die zich van buitenaf in het
reorgamsatiekoor zouden trachten te mengen
Dit gebeurt dan ook niet, kan trouwens ook
moeilijk gebeuren nu de commissie zorgvuldig
alles uit hEiar midden weert, wat een objec
tieven kijk op de zaken zou kunnen belemme
ren. Ingezonden stukken, artikeltjes in streek-
ot clubbladen werden voor kennisgeving aan
genomen en terzijde gelegd. Zulks is natuurlijk
juist. Het preludium is voorbij en het woord
is nu aan de solisten!
fan den anderen kant lekt er ook weci niets
uit omtrent de punten, die in de beide tot op
heden gehouden zittingen der commissie ter
tafel werden gebracht. Voor den journalist die
het nieuws op den voet tracht te volgen, om
het zijn lezers zoo mogelijk heet van de naald
te serveeren, is zulks misschien minder prettig,
maar wanneer men de zaak van alle kanten
beziet, kan een strikte geheimhouding niet an
ders dan ten volle worden toegejuicht.
Zoodra er immers iets zou uitlekken van
wat er in de commissie ter tafel was ge
bracht, zouden de voor- en tegenstanders
van een gepubliceerde meening of even
tueel een voorloopig besluit aanstonds weer
de strijdbijl opgraven en zich andermaal
gaan mengen in de „conversatie".
En waar belangrijke besprekingen als deze
in een absoluut rustige en nuchtere sfeer die
nen te worden gevoerd, moet óók de sportscri-
fcent berusten in de volkomen gerechtvaardig
de stilzwijgendheid, waarmede de commissie
leden hun werkzaam heen omhullen.
Zonder dat wij dus in staat zijn, onze lezers
in te lichten over de kern van de zaak, kun
nen wij toch uit goede bron mededeelen, dat
de besprekingen tot op heden een alleszins be
vredigend verloop hebben. In de eerste zittin
gen zijn de zaken terstond stevig aangepakt en
met voldoening kan worden geconstateerd, dat
reeds verschillende positieve resultaten geboekt
konden worden. Diverse voorstellen kwamen
ter tafel en worden thans door de commissie
leden bestudeerd. Wat hiervan ten slotte het
resultaat zal zijn, dient natuurlijk te worden
afgewacht.
We merkten in den aanvang van dit arti
kel reeds op, dat momenteel de gemoederen
rond de reorganisatie-kwestie vrijwel tot rust
zijn gekomen. Toch klinkt er nog 'n eenzame
stem en wel uit het Zuiden, waar het Katho-
ïek Limburgsch Sportblad zijn tweede artikel
publiceert onder het opschrift: „Moet de RKF
verdwijnen?"
Uit de eerste bijdrage namen wjj reeds een
en ander over; wij laten hiei nog citaten vol
gen uit de tweede publicatie, waarin wij enkele
passages aantroffen, die ongetwijfeld de aan-
dacht verdienen.
„Naast de in mijn vorige bijdrage reeds
genoemde bezwaren, aldus schrijft Speur
der. welke een verdwijnen van de RKF
met zich zou brengen wil ik ter'oops nog
opmerken, dat meerdere clubs nog verder
willen dan nu het IVCB-bestuur, en een
nationalen bond willen hebben, met ver
dwijning óók der diocesane bonden."
„Destijds schreef een der IVCB-bestuurs-
leden reeds in de S. I„ dat in ieder be
hoorlijk dorp best een IVCB'er kon zitten
en is er ook anderszins over geklaagd, dat
de diocesane bonden nog te weinig elftal
len afstonden. Er werd trouwens in het
verleden door de IVCB-leiaers bij bespre
kingen enz. gepoogd te halen wat er maar
te halen viel. Nu heeft, als de RKF er niet
meer is, de IVCB de macht geheel aan
zich en zal daar natuurlijk een dankbaar
gebruik van maken.
De belangen van de (in aantal veel
grootere) kleine clubs, worden dan allicht
zonder meer ondergeschikt gemaakt aan
die van enkele groote. Daarnaast krijgen
we dus uitgemergelde diocesane bonden"
„Nu kan men wel zeggen, aldus vervolgt
de schrijver verder, zoo'n vaart zal het bi.i
ons niet loop>en, maar dan zeg ik op mijn
beurt; „Wie geeft die garantie? De RKF
waakt, dit in tegenstelling met den IVCB,
over de belangen van de groote en de kleine
clubs, evenals dit ook de diocesane bonden
doen. Nu hebben we een waarborg, dat
met a-Uer belangen rekening wordt ge
houden en dat hebben we bij de bedoelde
reorganisatie niet meer. Ik wil hier nog
eens nadrukkelijk wijzen op een misvatting
bij de drijvers ten deze in den IVCP:
„dat de diocesane bondsleiders alléén oog
hebben voor het lagere voetballen". Het
zou te bespottelijk zijn! Overigens, deze
heeren zelf weten toch ook wel, dat ver
schillende diocesane leiders lid waren
of nog zijn van zgn. groote vereenigingen
Ook wees ik reeds op liet dan ontbre
ken van het noodige contact tusschen de
verschillende bonden. Het is wel typieerend,
in dit verband echter niet verwonderlijk,
dat deze heeren zelf niet met voorstellen
komen. Ik wil tenslotte nog opmerken, dat
men bij de neutralen in het verleden nogal
eens klaagde over dwangpolitiek uit Den
HEiag, waartegen men practisch machte
loos staat. Bpj ons klaagde men in het ver
leden ook wel eens, dat men teveel „uit
Utrecht" geregeerd werd Een goed ver
staander heeft maar een half woord noo-
dig. Om nóg meerdere redenen zou m.i.
een algeheel verdwijnen van de RKF
zonder dat daarvoor in de plaats komt
zeggenschap der diocesane bonden in den
IVCB onze beweging wel eens noodlot
tig kunnen worden.
Wat enkelen ten onrechte vreesden, n.l.
dat dan sommige diocesane bonden ook de
hoogere elfta len onder hunne competitie
leiding enz., zouden gaan nemen, kon dan
wel eens het uiteindelijk resultaat worden
In het uiterste geval zou men de RKF
dan minstens nog moeten behouden, als
een soort commissie var. beroep, bij ge
schillen tusschen bonden, bijv. met den
IVCB.
Zooals ik reeds zoo vaak betoogde, dat
men den IVCB nog wat meer armslag
geve. inzake het aannemen van elftallen,
enz
Een nieuwe organisatievorm is echter
hiervoor niet noodig."
Finland is zooiets als de stille Olympi
sche liefde van alle volken. Dit land heeft
zich door zijn sportieve prestaties een roep
verschaft, die niet zoo vergankelijk is als de
nog zoa uitstekende verrichting van 'n enkele
ster aan den sportieven hemel, welke toeval
lig, nu eens hier, dan eens daar schittert.
Finlands sportprestaties zijn een spiegel
beeld van den volksaard. Zoo is de Fin, zoo
moet hij zijn: hard, gesloten, onbuigzaam,
taai en betrouwbaar. Zoo is ook de natuur
van het land: eenvoudig, karig, bestendig.
Wij zien ze voor ons, de steenige vlakten,
met moerassen, laag struikgewas, hooge,
slanke dennen en de vele meren, diep, koud,
verfrisschend. Zoo staan ook de athleten
vcor ons geestelijk oog met de magere, maar
krachtige lichamen, de scherpgesneden, hoe
kige gezichten en de strenge plooien der
energie in de gelaatsuitdrukking.
Finland vestigde zijn sportroem in het jaar
1912 op de Olympische Spelen met den onver-
geteljjken Hannes Kolehmainen. Diens indruk
wekkende overwinning op de 5000 M. tegen den
Franschman Bouin, tegenover wien de Fin nog
een kind scheen, was het begin van een onver
gelijkelijke loopbaan. Kolehmainen won in
Stockholm bovendien nog de 10.000 M. met
grooten voorsprong op nr. 2 en den 8000 M.-veld-
loop. Acht jaren later zette hij op deze prestatie
de kroon door tt Antwerpen den Marathon-loop
te winnen. Wanneer dit loopwonder nog te
overtreffen was, dan geschiedde het door Nur-
mi. Deze won bij zijn eerste Olympische optre
den te Antwerpen de 10.000 M., werd op de 5000
M. tweede en overwon weer op den 10.000 M.
veldloop. Vier jaren later bij de Olympische
Spelen te Parijs was hij sneller geworden; hij
behaalde drie nieuwe Olympische overwinnin
gen, die op de 1500 M., op de 5000 M. en op den
10.000 M veldloop Bij zijn derde Olympiade, in
het jaar 1928 in Amsterdam, vierde hij zijn
zesde Olympische overwinning op de 10.000 M.
en bovendien werd hij op de 5000 M. en de
3C00 M. met hindernissen tweede. Dat maakte
hem tot den meest succesvollen athleet van alle
tijden. Voor het jaar 1932 had hjj zich, het voor
beeld van Kolehmainen opvolgend, den Mara
thon-loop uitverkoren. Helaas is het daartoe
wegens een beweerde overtreding van de ama-
teursregels niet gekomen. De overwinning zou
hij waarschijnlijk wel behaald hebben.
Nog vele andere lange afstandloopers van we
reldnaam, speerwerpen, springers, tienkampers
sierden Finlands Olympische teams.
Maar de genoemde twee zijn ons toch eigen
lijk tot het zinnebeeld van Finlands sportkracht
geworden; zorgvuldig voorbereid, niet van de
wijs te brengend, volgens het horloge loopend,
d.w.z. de wet van het handelen in zich zelf
zoekend.
Zij zijn ons voorbeelden voor de macht van
den wil, die den mensch als het ware boven zich
zelve uit doet groeien.
Oerkracht is het kenmerk van den Finschen
aard: zoo hebben zij 500 jaren vreemde heer
schappij, eerst van de Zweden, later van de
Russen, van zich afgeschud, zoo ontrukken zij
aan den karigen bodem in den korten tijd van
den zomer een oogst, die hen voedt, zoo ver
schaffen zij zich brood in het zware bestaan van
den houthakker en den visscher, zoo schrijven
hun dichters als Sillanpaa, Kivi, Aho robuuste
werken, zoo componeeren hun musici als Sibe
lius, Kilpunen, zoo schilderen hun schilders als
Gallen-Kallela, Edelfelt en zoo werken hun
beeldhouwers als Aaltonen.
Dit eenvoudige volk heeft een hoogontwikkel-
den zin voor schoonheid, schoone volksdrachten,
schoone volksliederen en -dansen. Het breidt
thans zijn steden uit en het 130 jaren geleden
afgebrande Helsinki op de granietrotsen van
het schiereiland in de Finsche Golf wordt een
bijna dagelijks grooter en fraaier zich aandie
nende hoofdstad.
Helsinki is in het jaar 1940 de gastvrouw der
Olympische Spelen. Met haar 250.000 inwoners
is de stad in vergelijking met Amsterdam, Parijs
en Berlijn klein en haar achterland telt slechts
3.775.000 menschen. Maar dat beteekent geen
beperking. De Spelen der Xlle Olympiade zullen
hun eigen aantrekkelijkheid hebben: dat alles
hier. zooals nog nimmer te voren, bij elkaar ligt.
Het stadion zal het middelpunt en hart vormen
en daaromheen groepeeren zich dan hef zwem-
stadion. het ruiterstadion. voetbalvelden hallen
voor de worstel- en bokswedstrijden alsmede het
park voor den Marathonloop. In den volgenden
ring liggen het stadion voor de wielrenners, de
baan voor de roeiers, het Olympische Dorp met
alle oefenvelden en niet veel verder, in 'n derden
ring, de schietbanen, de schermzalen. het zeil-
district en het terrein voor de jachtritten.
Tusschen 't stadion en 't hoofdstation ligt
het gebouw van den Rijksdag, waarin de kun
stenaars uit alle landen van de wereld hun op
de sport betrekking hebbende werken zullen ten
toonstellen.
Deze plaatsen worden cirkelvormig omslo
ten door de straten en huizen, die zich op een
Niet alleen Europa, doch ook Amerika heeft reeds rijkelijk
zijn deel van den winter gehad. Sneeuwjacht te Rochester
in den staat New York
De eerste tentoonstelling «Pro Arte Christiana is in het Stedelijk Museum te
Amsterdam geopend door den Bisschop van Haarlem, Z. H. Exc. Mgr. J. P.
Huibers, in tegenwoordigheid van minister prof. dr. J. R. Slotemaker de Bruïne.
De laatste hand wordt aan de expositie gelegd
De Utrechtsche jeugd kan dezen winter voor het laatst het Lucas Bolwerk als wintersport-plaats gebruiken, daar zij
hel veld zal moeten ruimen voor den nieuwen schouwburg, waarvan de bouw spoedig begonnen wordt
bezoek van 100.000 vreemdelingen moeten voor
bereiden. Het spreekt welhaast vanzelf, dat in
een zoo betrekkelijk kleine stad een deel van
deze bezoekers in woonschepen zal moeten wor
den ondergebracht. De stad zal in zekeren zin
door een krans van met vlaggen versierde
stoomschepen, die den buitensten Olympischen
ring, den vijfden, vormen, omgeven zijn.
Zoo mag men hopen op een geslaagd feest, dat
de Finnen met de van hen bekende onopval
lende activiteit voorbereiden. De Nederlanders
zullen, zooals dezer dagen gemeld, ter plaatse
zijn en naar wij hopen met een sterke ploeg.
Naar wij vernemen zijn de volgende prestaties
door de FI.N.A. als wereldrecord erkend:
100 meter rugslag, 1 min. 13,5 sec., gevestigd
aoor Cor Kint op 1 November 1938 te Kopen-*
hagen.
150 yards rugslag, 1 min. 43,3 sec., gevestigd
door Irene van Feggelen op 10 November 1938
te Amsterdam.
200 meter rugslag, 2 min. 40,6 sec., gevestigd
door Irene van Feggelen op 26 October 1938 te
Düsseldorf.
De zoon van den Franschen premier
Daladier vertoeft in de omgeving van
Chamonix, waar hij de wintersport
beoefent
De toestand
strijdgebied,
in het verre Oosten. De Chineesche bevolking uit het
die have en goed heeft moeten verlaten, om zich in
veiligheid te stellen, bedelt om wat voedsel
De terugkeer
der delegatie
van den Soe-
soehoenanvan
Soerakarta
naar de Jubi
leumfeesten.
De aankomst
te Solo
Bradman scoorde voor Zuid-Australië te Mel
bourne tegen Victoria zijn 4de achtereenvol
gende century. Hij heeft in 4 innings alweer
een 600 runs bijeen. Hassett, de jongste Austra
lische testcricketer, sloeg voor Victoria 211 not
out uit 499 bijeen. De beide teams zijn nóg on
geslagen en de club van Bradman heeft 2521—4
bijeen 'Bradman 105, Whittington 100).
Talion, de wicketkeeper van Queensland,
bracht te Sydney een wereldrecord op zijn naam
door in den wedstrijd tegen Nieuw Zuid-Wales,
dien Queensland wel zal winnen, 9 batsmen
achter het wicket te vangen en 3 te stumpen.
N. Z. Wales zonder O'Reilly, Mc. Cabe, Chip-
perfuld en Fingleton 214 en 264 tegen Queens
land 200 en 112—0.
FOTOREPORTAGE
