MENSCHEN
UIT MIJN WIJK
Wat we dragen op voorjaarsdagen
Thee
voor een
0%
TOESPIJZEN
BREIWERK
Bloemen van de misère
Ervaringen van een kraamverpleegster
Een Moederring
Kunnen Heerendassen
gewasschen worden?
NA DE HUISHOUDELIJKE
DAGTAAK
Afgewerkte handen, doffe
nagels, vermoeide Voeten
Hoeden met bloemboaquetten, bloementoeven waar een
hoed bij hoort
Hoe houden we Mimosa langer
dan één dag goed
ITVIN DINGEN
en Huisvrouwen-belang
SLAPELOOSHEID EN
HEILZAME DRANKEN
VOOR ONZE LEZERESSEN
Kent U de
rult&teek
ZONDAG 5 FEBRUARI 1939
NIEUWE UITGAVEN
Receptenboekjes
Modebladen
UITKOMST
Bewaren van eieren
Tarte a la minute
Pique congolais
Charlotte aux pommes
Pain perdu
Een recept voor een hoestsiroop
Een kwart liter
komt U op slechts 75 cent
DE VROUW EN HAAR TIJD
In mijn buurtje ligt een stuk grond, waar
Jaren geleden krotwoningen hebben gestaan,
die ik nooit anders heb gekend, dan met het
opschrift: „Onbewoonbaar verklaarde woning."
Voordien moeten de éénkamer-behuizingen,
waarvan het dak al op manshoogte schuin om
hoog begon te loopen, onverklaarbaar bewoond
zijn geweest, want zelfs in een minder ver
vuilden en verveloozen staat, moet het voor 'n
normaal gezin van arme lieden die anders
toch nog al wat gewend zijn op het gebied van
ontbering onmogelijk zijn geweest om in de
ze duiventillen te leven.
Omdat de huisbaas er heelemaal niets meer
van kon maken, zijn ze in het vroege voorjaar
dan maar afgebroken. In den hoogen zomer,
die voor hen anders niets feestelijks heeft, doch
hoogstens een te korte verademing van de win-
tersche ellende beteekent, hebben toen de kin
deren zich meester gemaakt van het open ge
komen terreintje. In Juni stond er zelfs vier
uren per dag zon en het hoog-opschietende on
kruid vormde een „idealen" speeltuin. De hand
vooral van een arm kind is gauw gevuld.
Toen ik op een ochtend de wijk in trok en
langs den speeltuin liep, waren alle kinderen
daar te hoop geloopen; zij verdrongen zich op
hun teenen en halzen-rekkend om een vier
jarige peuter, die opgetogen een bloem liet zien
aan de tientallen jaloersche oogen, die haar
omringden. Het was een anjelier, een teere
kleine, spierwitte bloem, die de milde natuur
in een gelukkige gril tusschen het woekerende
onkruid had geplant. De kleine had haar ont
dekt en op de vragen van de veie liefhebbers,
waar zij de bloem had gevonden, antwoordde
zij trots en een beetje kattig." „Daar! En er
was er maar ééntje!" Daarmee was aan aller
verwachting de bodem ingeslagen; de jongens
dropen het eerst af. „Ach jó, ze heb 'm gegapt
uit een winkel", zei er een, die daarmee uiting
gaf aan de meening van veel anderen. Immers
zóó'n bloem kon niet in hun buurt thuishooren.
Die groeiden alleen in mooie tuinen in verre
deftige wijken enin winkels.
De meisjes bleven om de gelukkige bezitster
staan, drongen zelfs op, dapper geworden nu
de jongens weg waren.
„Geemijnem!" zei een lange roode van een
jaar of tien. „Niks hoor! Die is voor me moe
der!" antwoordde de vierjarige dapper. „Je heb
geen eens 'n moedert" kaatste de groote ver-
nijnig terug. Haar tien jaren, die in 't buurtje
voor twintig tellen, hadden het drama van den
werkloozen kolensjouwer met de afgetobde
vrouw, die haar wettige plaats aan een ander
had moeten afstaan, al doorzien. „Welles!"
antwoordde het kleine kind dreinend, „ze is
best lief en die bloem is voor haar."
De lange had genoeg van het debat. Zij*greep
het kind bij den arm, schudde het door elkaar
en griste de bloem uit de wanhopig omhoog
gestoken hand. Voordat de anderen de dreiging,
die in haar eenparig „gemeene meid!" lag be
sloten, in daden hadden kunnen omzetten, was
de dievegge verdwenen. Het drama van hebben
en houden en nemen, wat je niet krijgen kunt,
het drama van de hebzucht en de afgunst, dat
in het buurtje dagelijks onder de grooten wofdt
opgevoerd, had zich afgespeeld tusschen de
kleinen. De strijd om het bezit der bezitloozen.
Het dragen van een Moeder-ring komt in
Engeland meer en meer in gebruik. Bij de heug
lijke gebeurtenis krijgt de jonge moeder van
haar echtgenoot dezen ring ten geschenke, die
gesierd is met een robijn, wanneer de eerstge
borene een jongen is en met een saffier, wan
neer ze het leven schonk aan een meisje. De
moederring wordt aan den middelvinger gedra
gen en is met den gekleurden steen door den
buitenstaander, die het gebruik kent, dadelijk
te classificeeren.
In Zweden bestaat dit gebruik van den Moe
derring al veel langer. Maar naar Zweedsche
traditie krijgt het jonge meisje bij haar enga
gement een gladden, gouden ring, bij haar hu
welijk een tweeden gladden ring en wordt de
jonge vrouw bij de geboorte van haar eersteling
een derde simpel-gouden ring geschonken!
Al die gouden ringen echter zijn voor den
vreemdeling, die 's lands gewoonten niet kent
eenigszins verwarrend. Want om bij de eerste
twee ringen, welke aan denzelfden vinger ge
dragen worden, te blijven: een symbool, dat
bij ons een droef verlies beteekent, siert daar
de hand van een jonge vrouw op de huwelijks
reis.
Het was dan ook bij een jong echtpaar, dat
de wittebroodsweken vierde in een Noordelijke
wintersportplaats, dat de twee gladde, gouden
ringen, die aan den vinger der jonge vrouw
blonken, voor ons met typisch vrouwelijke
nieuwsgierigheid een groot vraagteeken wa
ren. De opheldering ontsluierde tevens het ge
heim van de vrouw, die de drie gouden rin
gen droeg: stijlvol symbool van het drieledig
heuglijk gebeuren in haar leven.
Toen ik een uur later bij vrouw Bartels bin
nenging, om er op haar veertienden dag na de
bevalling mijn afscheidsbezoek te brengen,
stond het lange, roode kind schuw aan de deur.
Vrouw Bartels had het hard, zooals al deze
armen, maar zij was met een oppassenden man,
nog een van de gelukkigsten in het buurtje.
Eetji proper mensch, ruw, maar dankbaar en
goedhartig. Bij mijn weggaan nam ze van den
stoel naast haar bed een bosje magere rozen
knopjes, zeggende: „Zuster, u ben altijd goed
voor me geweest. D'r kan nie veel van de steun
af, dat snap u wel, maar me man en ik hebbe
iedere dag een cent apart gelegd voor 'n blom
metje. Hier!" en haar dikke arm reikte mij
de roosjes aan.
Toen ik buiten kwam, telde ik veertien ro
zenknoppen en een kleine witte anjelier.
P. v. H.
Zeker, de zoogenaamde onkreukbare dassen
heel gemakkelijk zelfs. Het beste is hiervoor
een lauw, bijna koud LUX-sopje te gebrui
ken. De voering hoeft men niet eens uit de
dassen te tornen, doch men moet bij het was-
schen de das zooveel mogelijk in het model
houden. Dit kan het beste geschieden door de
das dubbelgevouwen te wasschen.
U weekt de das even in water (lauw, bijna
koud) met een scheutje azijn er in, vervolgens
maakt u een lauw, bijna koud Lux-sopje en
perst voorzichtig met de handen het sop door
het weefsel. Vooral niet wringen! Is de das
bovenop bij de knoop erg vuil, dan even heel
voorzichtig over elkaar wrijven. Daarna de das
in water van dezelfde temperatuur spoelen, tot
het water helder blijft. Voeg aan het laatste
spoelwater een scheutje azijn toe. Druk dan
met de handen zooveel mogelijk vocht er uit,
doch niet wringen en rol de das om het water
er uit te verwijderen in een badhanddoek uit
en leg hem vervolgens verder te drogen, maar
niet in de zon of bij vuur. Wanneer de das
droog is, kan hij voorzichtig onder een doek ge
streken worden.
Tweemaal zooveel duizenden handen als het
aantal huismoeders, dat nu zonder hulp zit,
dragen na hun ongewende dagtaak de sporen
van keuken-arbeid en evenzoovele voeten, die
den ganschen dag gedribbeld hebben, snakken
op het einde van den dag naar zoete rust.
Ze hebben iets meer dan anders te verduren,
onze extremiteiten en daarom nemen we niet
alleen voorzorgsmaatregelen, maar we geven ze
ook onze nazorg.
Zooals we reeds eerder in deze kolommen ver
telden, behoort er geen enkel ruw werkje ge
daan te worden, zonder dat we gummi-hand-
schoenen aan hebben of, wat nog practischer is,
de afgeknipte losse rubber-vingers hebben aan
geschoven. Dat is de voorzorg. Wasschen we de
handen, dan doen we dit niet in ijskoud, maar
in lauw water. Tusschen haakjes zij opgemerkt,
dat wanneer we vischlucht aan de handen heb
ben, we ze niet onmiddellijk in warm zeepwa
ter moeten brengen, maar de handen in dit ge
val wel eerst even in koud water moeten af
spoelen.
In het zeepsopje, waarin men de handen
wascht, doet men enkele druppels citroen,
droogt de handen dan luchtig af en wrijft ze
vervolgens in met glycerine, waardoor een
scheutje kamferspiritus is vermengd. Is 't vet
tige goedje geheel in de huid ingewreven, waar
bij men de nagels over den binnenkant van de
hand wrijft, om de glycerine ook langs den na
gelrand te doen doordringen, dan poedert men
den bovenkant van de handen en droogt ze
luchtig af.
Aan de nagelriemen mag nimmer geknipt
worden; men moet, door de huid zacht te hou
den, zorgen, dat ze los blijven.
Niemand zal ontkennen, dat glanzende na
gels mooier zijn dan doffe. Toch is lakken niet
raadzaam voor wie weeke nagels heeft. Liever
bewerkt men ze dan met steentje en polissoir.
Voldoet het resultaat echter niet of constatee-
ren we, dat die behandeling ons witte vlekjes
op de nagels bezorgt, dan nemen we uiteindelijk
onze toevlucht tot lak, echter in naturelkleur.
Tot zoover over de handen-nazorg. Nu de
voet-verzorging.
Als voorzorgsmaatregel geldt: is men ge
doemd den geheelen dag in huis rond te drib
belen, draag dan gemakkelijke, ruimzittende
schoenen, géén hooggehakt schoeisel en ook
geen pantoffels, waarin de voeten geen steun
hebben.
Het is van sommigen een gewoonte om wan
neer ze vermoeide voeten hebben of in den
„U kunt de nagels, om ze gesoigneerd te
houden, nooit genoeg met vette crème
of olie bewerken" is de uitspraak der
manicure
MODEL LOUISE BOURBON Dii gedurfde modelletje in zachi-
rose vili, dai ons naar den Direcioire-iijd ierugvoeri, werd ge
garneerd mei een ijle 'voileiie, in dezelfde iini als de voyanie
foef rose-lila vioolijes
De beroemde „Agnes" heeft een voorjaars
hoedje gecreëerd, dat we zouden willen be
schrijven het klinkt misschien ietwat eer-
biedloos als een omgekeerde snuifdoos, welke
als een op het voorhoofd afgegleden kroon een
lila haardos sierde. De kleurnuancen van coif
fure, hoed en hoedensluier vormden één sym
fonie van hyacintenblauw en seringenlila tot
teeder pervenche en vieuxrose. Het bolletje van
deze hoofdbedekking was gekruifd door een
weelderige bloementoef van sleutelbloemen,
duizendschoonen, vergeetmij nieten en ander
fraais uit die kleurige, lieflijke overdaad,
die Flora ons 's zomers ruimschoots pleegt te
bieden.
Parijs dicteert: de voorjaarshoed negen en
dertig vraagt uitdrukkelijk een bloementuil-
garneering!
Niet dat wij hier, nu sneeuw en vorst nog
niet zoo heel zeker van de baan zijn, ons al
dadelijk bereid voelen, ons zonder meer met
dezen hoog-zomersch aandoenden tooi te gaan
dekken, maar het interesseert elke vrouw te we
ten, wat Mode voor het voor de deur staande
seizoen voorschrijft.
Konden wij nu in de Seine-stad bij de toon
aangevende modistes achter de coulissen kij
ken, dan werden we er wel van overtuigd, dat
bij den voorjaarshoed bloemen troef is.
Ze worden ook al gedragen, die hoedjes met
hun kleurige lenteweelde, maar nog slechts door
de vrouw, die weet, dat ze het dragen kan.
En waarom, zei een Fransche modiste, zou
den wij niet trachten in dit trieste, grauwe
seizoen ons zelf wat op te vroolijken? De bloe
men met hun feestelijke kleuren geven iets, wat
ons prettig stemt is de naargeestigheid van het
jaargetijde. De vrouw met een onverbeterlij
ke Fransche gratie is dit gezegd die zich ge
tooid weet met zoo'n kleine lente-voorbode,
krijgt daardoor al een tikje meer levensblij
heid.
Wie zou dat niet beamen? Een stelling, wel
ke ressorteert onder het uitgebreide chapiter:
de vrouw en haar ontvankelijkheid voor wat
ze draagt!
Behalve met viooltjes, margrieten, rozen en
bloemen, die geen naam hebben, omdat ze
slechts in het brein van den maker bestaan,
zullen de hoeden ook getooid worden met aan
zienlijke voiles, die ofwel coquet onder de kin
vastgestrikt worden of als een ijle wolk op den
rug fladderen.
winter „last" hebben van hun onderdanen, de
zen een soda-bad te geven. Tijdelijk mag dit
verlichten, helpen doet het echter niet. Want
sodabaden maken den voet droog en de droge
huid doet de voeten hinderlijk zijn. We nemen
des avonds onze toevlucht dus tot een ander
middel: we smeren de voeten in met vet, met
vaseline of cold cream, waarmee we den voet
tot boven de enkels inwrijven, de spieren zacht
masseerend. Voetzool, wreef, teenen, alles krijgt
een beurt, ook de hielen, waar soms pijnlijk,
harde eeltplekken ontstaan zijn. Men begint
eerst om den anderen avond een voetbad te ne
men en daarna de voeten in te vetten, te mas-
seeren en grondig af te drogen. Na een week
verricht men de bewerking om de twee dagen,
daarna om de drie, met telkens langer tus-
schenpoozen doorgaand tot het leed der „hin
derlijke" voeten geheel geleden is. J. R.
Een geïntteresseerde lezeres schrijft:
Bij het lezen van dit eenvoudige opschrift
denkt elke bloemenvriend, dat dit een onmoge
lijkheid is, en toch, ik heb bij ondervinding ge
zien, dat met een weinig moeite we de mooie
teere bloempjes minstens twee a drie dagen
goed kunnen houden.
We zetten het vaasje met de mimosa des
avonds in een emmer, zoo ver gevuld met wa
ter, dat de vaas er in kan staan en dekken de
emmer dan toe met een doek. Op die manier
ontstaat er een vochtige damp, die de wollige
fijne bloempjes frisch houdt. De mimosa komt
wel uit warmere streken, maar is daar bloot
gesteld aan frisschen wind; het kan er in het
Zuiden ook fiks waaien. Worden de bloemen
nu in een warme kamer gezet, dan moeten de
vele heel kleine bloempjes, waaruit zoo'n bol
letje bestaat, door een tekort aan waterdamp
verdrogen en is het zoo spoedig met die heele
lieve pracht, die ons de zonnige Italiaansche
Riviera in de gedachten roept, gedaan.
Probeert u het eens ik heb er zelf steeds
veel plezier van en probeerde het de eerste
maal met twee vaasjes: één werd vóór 't ven
ster gezet en kon daar beslist geen last van de
warmte hebben; resultaat den volgenden mor
gen, alles verschrompeld!
Een vaasje op de bovenomschreven wijze in
een emmer water gezet (de heele vaas, niet al
leen de bloemen) was den volgenden ochtend
fleurig en slechts enkele bolletjes waren ver
droogd.
H.
Het is een vrouwelijke eigenschap gevoe
lig te zijn voor kleine uiterlijkheden, goed
gestemd te worden, wanneer een detail prettig
aandoet.
Het serveeren van een om een restaurant-
uitdrukking te gebruiken één persoons thee
aan 'n zieke, of de ochtend-thee voor den logé
die op dit Engelsche gebruik gesteld is, zal
i meer geapprecieerd worden
naarmate de wijze van opdienen
verzorgd is en er de sporen van
draagt, dat liefdelijke handen
zich er mee belast hebben.
Deze teekening geeft aan, op
welke wijze een fleurig stelle
tje voor het kleine theeblad te
maken is. 't Dansende juffertje
kan met behulp van calqueer
papier op ware grootte worden
overgeteekend en met groven
sieelsteek in bonte kleuren op
den ondergrond worden ge
werkt. De kleine bloemmotiefjes
vullen het opengehouden vlak
en herhalen zich op het blad
kleedje en vingerdoekje.
Als materiaal komt linnen,
dat goed waschbaar is, in aan
merking.
De twee helften van de thee
muts worden elk afzonderlijk
afgewerkt en van ongefeston-
neerde gaatjes voorzien, waar
door een smal gekleurd band
geregen wordt. Wasschen en
strijken levert later dan geen
moeilijkheden.
Is rose linnen gekozen als stof
voor theemuts en kleedje, dan
zou het figuurtje gewerkt kun
nen worden in rood en donker
bruin. Overigens is de kleuren-
keuze geheel aan het initiatief
van de maakster; overgelaten.
Bij Nijgh van Ditmar in Rotterdam ver
scheen „101 manieren om rijst te koken" be
werkt door Marion Bekker, die ons door den
uitgever reeds eerder in de keuken werd ge
ïntroduceerd, waar ze ons leerde „eens iets an
ders" klaar te maken.
Rijst is een eerste klas voedsel, zindelijk,
voedzaam en goedkoop, lezen we en we zijn het
met samenstelster eens, dat deze honderd en
een uit Spanje afgekeken rijst-gerechten de be
langstelling van de Hollandsche huisvrouw ver
dienen.
Niet in Spanje, maar in het Amerikaansche
zijn de schrijfsters van „Cocktails en Cocktail
hapjes" door dezelfde uitgever gepubliceerd,
gaan snuffelen om hun aardig, overzichtelijk
boekje samen te stellen, waaruit de gastheei
kan leeren, zelf z'n cocktails te bereiden en de
gastvrouw een te over aan ideeën vindt om
haar genoodigden iets anders voor te zetten
dan de eeuwige blokjes kaas en augurkjes. Ver
schillende foto's verluchten den tekst.
„Beyers Mode für Alle" van de tweede jaar-
maand staat reeds in het teeken van de voor
jaarsmode 1939.
Nieuw is de zoogenaamde blousejurk, waarbij
de onderrok een belangrijke rol speelt. Mantel
pakjes voor de eerste zonnige dagen zijn er te
kust en te keur. En voorts vinden we, zooals we
dat gewend zijn van dit tijdschrift, in de ver
zorgde pagina's al waarnaar de belangstelling
der modieuze vrouw bij de wisseling der sei
zoenen uitgaat. Verkrijgbaar in den boekhan
del
Wanneer de rubber warmwaterzak een lek
kage vertoont, brengt een druppeltje nagellak,
waarmee het gaatje wordt dichtgeplakt. Van
zelfsprekend nemen we onze toevlucht slechts
tot dit middel, wanneer het om een miniem
scheurtje gaat.
(Als de zeemleeren lap hard en stijf als een
plank geworden is, r.adat ze langen tijd onge
bruikt heeft gelegen brengt een lauw waterbad,
waarin een flinke scheut ammonia. Hierna
krijgt de lap een sopje om tenslotte nagespoeld
te worden in water, waarin enkele druppels
olie. Dan voorzichtig oprekken.
Voor den plakkenden strijkbout bij 't strijken
var.' gesteven goed, geeft een handvol grof zout
op een lapje of een stuk papier gestrooid, waar
de bout eenige malen stevig overheen geschuurd
wordt.
il
De liefhebbers, die met een zacht gekookt
eitje den dag plegen te beginnen, zien bij het
korten van de dagen met leede oogen den prijs
van dit onvolprezen kippenproduct angstwek
kend stijgen.
En het meeste van wat het menschelijk ver
nuft bedacht heeft, om van den zomerschen
overvloed en de eierweelde wat te kunnen bewa
ren voor schraler dagen, kan bij hen geen gena
de vinden. Kalkeieren, koelhuiseieren, water
glaseieren, zij willen er niet aan. Ze kunnen 't
dan goedkeuren, dat moeder de vrouw ze in
haar pannekoekjes verwerkt, of de banketbak
ker in zijn gebakjes, hun verwende smaakpa
pillen weigeren, al deze proeven van huishoude
lijke voortvarendheid, bij het gebruik aan de
ontbijttafel, als gelijkwaardig met 't versche
product te erkennen.
In de Chemiker-Zeitung vinden wij de be
schrijving van een installatie voor het bewaren
van eieren bij lage temperatuur, onder een
overdruk van koolzuurgas. De eieren worden
deze installatie wordt in België aangewend
in enorme kasten en rekken geplaatst, die
250000 tot 1.000.000 eieren kunnen bevatten. Na
dat men de lucht uit deze kasten grootendeels
heeft weggepompt de luchtdruk bedraagt
nog slechts 10 m.m. kwikdruk laat men in
de kasten een mengsel binnenstroomen van
lucht en koolzuurgas, net zoo lang tot men in
de kasten een overdruk heeft van enkele m.m.
kwikdruk. De kasten worden, na gejsloten te
gijn, van buiten sterk afgekoeld. Dit veroor
zaakt condensatie van den in het vertrek aan
wezigen waterdamp op de buitenwanden van de
kasten. Deze dienen daarom goed geverfd te
zijn.
Eieren, die aldus waren opgeslagen, bleven bij
een temperatuur van 0 gr. tot 1 gr. in de op
slagplaats gedurende zeven tot acht maanden
volkomen goed. Reuk en smaak der eieren wa
ren niet het minst veranderd of hadden ook
maar iets geleden.
D.
Breit gjj reeds met Neveda-Wol
Aan Neveda, Heerengr. 483, A'd.-C.
M., U gelieve mij gratis te zenden
een Neveda-breipatroon voor een:
Damesblouse, Deuxpièces, Heeren-
slipover of Meisjesjurkje (doorhalen
wat niet verl. wordt), en den naam
van den Neveda-winkelier te mijner
stede op te geven. VIII
Naam Adres
te bereiden met den Franschen slag
Niet alleen dat van onderstaande desserten de
bereiding weinig tijdroovend is, maar ook kun
nen ze op het laatste moment aan het menu
worden toegevoegd, omdat de ingrediënten
meestal wel in huis zullen zijn.
een ons boter, een ons bloem, een soeplepel
poedersuiker, een likeurglaasje rhum.
Boter en bloem goed dooreenmengen, daarna
de suiker en de rhum toevoegen. Dun liefst
met den vinger uitstrijken op een beboterd
taartblik en tien minuten in een warmen oven
lichtbruin laten worden. Even voor het opdie
nen naar smaak met jam of gekookte vruchten
bestrijken.
per persoon rekent men hiervoor: een ei, een
reep chocolade. Laat de chocolade smelten,
roer er de eidooier doorheen en daarna het stijf
geklopte eiwit. Maak dit dessert liefst eenige
uren van te voren en bewaar het op een koele
plaats.
Gedroogde appeltjes, rozijnen, oud brood.
Kook de appeltjes op de gewone wijze, tot ze
half gaar zijn. Ontdoe het brood van de korst,
snijdt het in kleine, rechte sneedjes en bak
deze in de boter bruin. Bedek dan den bodem
en den rand van een vuurvast schoteltje met
het brood. Neem de appeltjes uit het water,
vermeng ze met de rozijnen en vul er het scho
teltje mee op. Dit wegr met brood bedekken en
gedurende tien minuien in een warmen oven
plaatsen. Naar verkiezing kan het in hetzelfde
schoteltje opgediend worden ofwel omgekeerd
op een platte schaal.
Voor zes personen rekent men zes dikke
sneetjes brood zonder korst, of zes beschuiten,
een kopje melk, een pakje vanillesuiker, een
ei. Laat het brood in de melk weeken, klop
het ei en wentel daar de beschuiten of sneetjes
in. Bak ze daarna in boter mooi lichtbruin. Be
strijk ze voor het serveeren met jam of ge
kookt fruit.
Een even oud als eenvoudig middel tegen
slapeloosheid, en volkomen onschadelijk, is het
drinken van een glas warme melk, en dit liefst
wanneer men kant en klaar onder de wol ligt.
Mogelijk dat de vriendelijk witte vloeistof, die
ons tot de kinderjaren terugvoert, een kalmee-
rende werking heeft op onze gespannen zenu
wen, hoe het ook zij: melk doet slapen. Echter
zijn er tallooze lieden, die ondanks den wijzen
slagzin, welke den rand van hun jeugdbeker
sierde, melk als zoodanig nimmer hebben kun
nen apprecieeren en hun antipathie nog niet
overwonnen hebben. Denzulken zette we een
melkdrank voor, waarin de melk, die 't 'm doen
moet op spitsvondige wijze is gecamoufleerd.
Een „gembermelk" bijvoorbeeld bereiden we
door in een halven liter melk, die aan de kook
gebracht is, een halven eetlepel suiker op te
lossen, de melk voorts te binden met een hal
ven lepel maizena, welke tevoren is aangelengd
en er daarna een halven deciliter gemberstroop
doorheen te roeren.
Wie een zoet verhemelte heeft, zetten we de
melk voor onder het mom van een caramel-
drank. De bereidingswijze is het smelten van
drie eetlepels suiker in een ijzeren pannetje,
tot ze caramel wordt, waarbij een liter melk
wordt toegevoegd. De hoeveelheden kunnen
naar verhouding verkleind worden.
Hier volgt ons receptje, dat zijn doeltreffend
heid bewezen heeft. Kook een kwart liter
Water, los er een eetlepel suiker in op en voeg
hierbij 30 gram Vervus (dubbel geconcentreerd)
die U bij eiken apotheker of drogist tegen den
vastgestelden prijs van 75 cent kunt verkrij
gen. Goed doorroeren en Uw hoestsiroop is ge
reed. Dosis: volwassenen: een eetlepel, kinde
ren van 8 tot 12 jaar: een dessertlepel. Kin
deren van 3 tot 8 jaar: een theelepel. Na de
voornaamste maaltijden en voor het naar bed
gaan. Neem vandaag nog een proef en bewaar
dit uitstekende receptje.
DAMES,
Indien U wilt weten hoe U deze prettige
nieuwe steek kunt breien, behoeft U slechts
een briefkaart (geen brief) met Uw naam
en adres te zenden aan de „3 Suisses" Wol-
fabrieken, afdeeling 90 te Tilburg. Plak er,
boven het gewone port, op de adreszijde
3 postzegels van 5 cent op. Omgaand ont
vangt U dan een zeer nuttig boekje:
„De 24 Breisteken". In dit boekje vindt U
op aangename wijze voorgesteld, de uitleg
van 24 geheel nieuwe breisteken. Door een
vernuftig systeem van plooiïng vindt men
in dit boekje onmiddellijk de steek die men
zoekt. Elke beschrijving van een steek is
duidelijk geïllustreerd. Doe Uw aanvraag
vandaag nog. U zult er beslist tevreden over
zijn.
