Tien jaren conciliatie
JSmeB
Gevaarlijke politieke verwikkelingen
in België
Beginselen en opportu
nisme bij een verdrag
HET LAND IN TWEE
KAMPEN VERDEELD
6
I nbouwref lector s
ZATERDAG 11 FEBRUARI 1939
Strijd ontbrand naar aanleiding
van de benoeming van Vlaamsch
oud-activist tot lid der Kon.
Vlaamse he academie
Liberalen lokten de
regeeringscrisïs uit
Eden ziet twee redenen
voor optimisme
Gezicht op de Vaticaanstad met de paleizen en bijbehoorende tuinen
Politieke hereeniging
Het voorstel om de K.D.P.
te ontbinden
NAAR DE NIEUWE GEMEEN-
SCHAP
Contact met de jeugdbeweging
N.V. WILLEM VAN RIJN
HET CONFECTIEBEDRIJF
Vakorganisatie van winkeliers
DUITSCH SCHIP VERKEERDE
IN MOEILIJKHEDEN
Nieuwe Waterweg binnengesleept
Oudheidkundige vondst
Verdacht sterfgeval in
de Maasstad
De ouders zijn in arrest gesteld
KEESJE VERRICHT TOCH
ARBEID!
Het „biljartwonder" te Waalwijk
STATIONSINBRAAK TE
VLAARDINGEN
Drie verdachten voor de rechtbank
Van onzen correspondent te Brussel:
De nieuwe politieke verwikkelingen in Bel-
6[ë zijn gevaarlijk voor 's lands evenwicht, orn
aat zij op buitengewone wijze de Vlaamsch-
^ransche tegenstellingen in België verscherpen.
strijd, die sedert een zestal weken woedt
r°nd de samenstelling van de Koninklijke
^'aamsche Academie van Geneeskunde, onlangs
2elfstandig opgericht, heeft het land in twee
kampen verdeeld en een feitelijke politieke
Scheiding teweeggebracht in de opinies en de
bemoederen, welke ons herinnert aan de felste
eh bitterste perioden van de nationaliteiten-
kwestie in België.
Waar het om gaat? Begin November 1938
heeft de regeering, na beraadslaging, aan de
handteekening der Konings de benoeming on
derworpen van de eerste kern van leden der
koninklijke Vlaamsche Academie van Genees
kunde. De lijst van candidaten was opgesteld
door de wetenschappelijke Vlaamsche vereeni-
Shigen en instellingen. De regeering heeft tij
dens hare beraadslagingen geweten, dat onder
de voorgedragen leden zich een oud-activist
hevond, n.l. dokter Adriaan Martens, een hoog
staande en geleerde figuur uit de Vlaamsche
jbedicinale wereld, die destijds bij verstek werd
tei'doodveroordeeld door het Assisenhof van
Gent voor zijn lidmaatschap van den activisti-
^hen Raad van Vlaanderen maar sedertdien
°hder toepassing valt van de amnestiewet en
dus zijn plaats in de nationale gemeenschap
^eder had ingenomen. De regeering heeft geen
opmerkingen gemaakt bij de candidatuur van
dokter Adriaan Martens. De Koning heeft de
hjst van benoemingen, voorgedragen door de
tcgeering, aangenomen. Er is in breeden kring
hekend, dat men op correcte wijze den Vorst
heeft doen opmerken, dat zich onder de voorge
dragen personaliteiten een oud-activist, een
'erdoodveroordeelde, bevond. De vorst heeft ge
oordeeld, dat tengevolge van de amnestiewet
de feiten van activisme volkomen moeten wor
den vergeten, dat er geen rekening meer mag
borden gehouden met deze feiten noch met de
straffen welke voor de reëele of vermeende mis
drijven van activisme werden uitgesproken door
de Belgische rechtbanken. Het is trouwens op
vallen, dat het Belgisch Hof sedert jaren een
opmerkelijke, schrandere, politiek volgt van we-
deropnemjng van al de interessante elementen
Vah het Vlaamsch activisme in den schoot der
Rationale gemeenschap, een politiek van assi
milatie waardoor het nationale leven wordt ver-
en de verzoening in de hand gewerkt,
koning Albert is reeds in 1927 begonnen met
^ooraanstaande Vlaamsche activisten ten hove
ontvangen, opzettelijk vergetend wat er vroe-
k®r Was gebeurd. De pacificatie van het toen
maals nog oproerige Vlaanderen, de uitschake
ls van de toen nog scherpe Vlaamsch-Belgi-
Sohe tegenstellingen, werden daardoor op een
bitengewone wijze bevorderd.
koning Leopold III handelde niet anders. De
erioeming van de eerste kern van leden der
?®kstandige Koninklijke Vlaamsche Academie
Geneeskunde (evenals de benoeming van
o eerste kern van leden van de Koninklijke
'aamsehe Academie van Wetenschappen, Let-
ren en Schoone Kunsten) verwekte dan ook
buitengewoon gunstigen indruk bij de Vla-
phgen. Men moet trouwens terloops vaststel-
n. dat de Belgische idee in Vlaanderen de
,°bgste jaren nieuw prestige won, een feit dat
'b eerste instantie te wijten is aan drie facto-
eb: de wijze politiek van het Vorstenhuis je-
«ebs dg Vlamingen, de zelfstandige en onaf-
ankelijke oriënteering van de nieuwe buiten-
,abdsche politiek van België, en de verzoening
lachen het leger en de Vlamingen (wat o.m.
fbt gevolg had een buitengewonen toevloed van
bftiingen voor de carrière van beroepsofficier).
Meer dan twee maanden na deze benoemin-
6eb heeft een gedeelte der Belgische oud-strij-
~®rs met pro-fascistische neigingen, gegroepeerd
de zoogenaamde C.N.A.C. (Confédération
Nationale des Anciens Combattants) en in de
6reeniging van de „Croix de feu" (Vuurkrui-
v®b), gen agitatie ingezet tegen de benoeming
?jab dokter A. Martens tot academielid. Hel.
"b dezelfde organisaties van oud-strijders, die
ch vaak in het verleden op het politieke ter-
ln hebben bewogen en een soort van super
rum over het .openbare leven van België
blen uitoefenen, een recht dat zij meenen
rWorven te hebben in de oorlogsjaren, maar
hun door anderen, ook door de machtige
Q°epeering van Vlaamsche oud-strijders (V.
gj' s>, wordt betwist. Het zijn ook dezelfden,
j^e Drussel in rep en roer hebben gezet toen
abier en Senaat de amnestiewet aannamen
Vj toen ook op grove wijze den Koning lastig
Lp en" °°h nu hebben zij voortdurend Koning
echf°1(^ in het geding gebracht. Zij hebben
jbter niet kunnen verhinderen, dat Zijne
Jesteit toch de plechtige gemeenschappelijke
ste vergadering der Academiën bijwoonde, en
m Vah de zijde der beste Vlaamsche mtellec
elen *-
lO'
een buitengewone demonstratie van
bemeSme 6n royalisme mocht in ontvangst
de eerste minister Spaak en de geheele
tl<Tering boden standvastigen weerstand aan
jpiibe maar zeer rumoerige groep, die onder
big van kolonel Louvau en advocaat Cox
Cf b^betoogiiigen heeft op touw gezet om
Ü0, de intrekking van de benoeming van
sia<, r Martens tot academielid, ofwel het ont-
iw der regeering te verkrijgen. De rumoer-
ki-p ers hebben vooreerst dit ontslag niet ver
been
v,^iet 'and splitste zich intusschen m twee
ge^bdige kampen. Het Vlaamsche land bleek
Yj eel eensgezind, en er was geen enkel
15 abisch dagblad, dat naliet er voor uit te
cjc 6n hoe grotesk en tenslotte anti-nationaal
bctie der C.N.A.C. tegen de Vlaamsche Aca-
Yjbi'ën was. Ook de Kamer splitste zich in een
aamsch en een Waalsch-Brusselsch Blok.
;it eerste minister Spaak, als antwoord op
dot lit3erale interpellatie, de benoeming van
6r Martens had verdedigd, werd immers
ger. eetlv°udige dagorder aangenomen met de
löSe meerderheid van twee stemmen, door
de Vlamingen der partijen tegen de Brusselaars
en de Walen der partijen.
Omdat nu de leiders van C.N.A.C. en „Croix
de leu" geen resultaat oereikten tegen regee
ring en Academie, hebben zij het anders aan
gelegd, en pressie uitgeoefend op de liberale
partij. Deze kleine partij overleeft hier zich
zelf. Zij telt nog 23 zetels op 202 in de Kamer.
Een staatkundig programma heeft zij met meer,
de economische opvattingen verschillen van
persoon tot persoon. Zij heeft zich eenter de
specialiteit verworven van de patriottische para
des. Bij de agitatie tegen dokter Martens heb
ben de liberale partijleiders dan opnieuw, op
aanstichting van de aanvoerders van C.N.A.C.
en Croix de feu, zulk een aanleiding voor een
patriottische parade gevonden. Zij hebben de
drie liberale ministers in de regeering Spaak
verplicht ontslag te nemen, indien eerste minis
ter Spaak niet bereid zou gevonden woraen het
Koninklijk besluit tot benoeming der leden van
de Academie van Geneeskunde in te trekken
of te herzien, ofwel te verkrijgen dat Dokter
Martens zelf het initiatief neemt tot het schrij
ven van een ontslagbrief. Eerste ministei Spaak
heeft geweigerd aan dezen eisch te voldoen. Hij
noemde zulk een eisch ongrondwettelijk en
onwaardig en kon niet aannemen dat het lot
van ae regeering zou afhankelijk gemaakt wor
den van een beslissing van Doxter Martens in
den eenen of anderen zin, en daar de 'iberalen
met dergelijke kinderachtigheden het leven en
het werk der regeering bemoeilijken, besloot
hij het collectief ontslag zijner regeering der.
Koning aan te bieden, den liberalen de volle
verantwoordelijkheid latend voor den aldus ge
schapen toestand.
Deze verantwoordelijkheid der liberalen
is niet gering. De toestand van België is
immers in economisch en in financieel op
zicht opnieuw hachelijk geworden, en de
werklcosheid is de jongste weken in schrik
wekkende proporties aangegroeid. Nu heb
ben zij niet geaarzeld om het geval van een
academielid te exploiteeren uit partij-zelf
zucht, terwijl zij toch weten, dat een toe
stand van regeeringsloosheid kan ontstaan
daar het zeer moeilijk zal zijn de ontstane
ideologische kloven nog te overbruggen. Het
gevaar is niet denkbeeldig dat er geen an
dere uitweg zal overblijven dan een ont
binding van het Parlement bij Koninklijk
decreet en buitengewone nieuwe wetgevende
verkiezingen. En hoe zal het er dan voor
België gaan uitzien, wanneer deze verkie
zingen worden gevoerd in het teeken
van de bittere nationale tegenstellingen
Vlaamsch-Waajsch (en Brusselsch)?
Als men de zaken op de keper beschouwt,
blijkt het spoedig, dat zoowel de agitatoren van
de bovengenoemde oud-strijdersvereenigingen
als de liberale partij in nationaal opzicht een
volkomen averechtsch effect hebben bereikt: de
agitatie van C.N.A.C. en Croix de feu heeft bij
de Vlamingen den bitteren indruk verwekt, dat
er nog geen verzoening is ingetreden en de
gevolgen van de amnestie niet worden aan
vaard, dat de Vlamingen dus maar op voet
van oorlog moeten blijven en het moeten uit
vechten in België „tot het bittere einde". En
de handelwijze der liberale beunhazen van het
patriottisme heeft eenvoudig tot gevolg, dat de
geheele zaak nog erger wordt gedramatiseerd,
en dat in de oogen der Vlamingen de kleine
liberale partij weer verschijnt als de verzinne
beelding van wat er in België nog leeft aan
verstokten haat tegen den vrijen opgang van
het Vlaamsch cultuurleven, en tegen een blij
vende normaliseering der verhoudingen tus-
schen België en Vlaanderen. Dus, in nationaal
opzicht,, niets dan averechtsche resultaten.
Daar de liberalen de crisis hebben uitgelokt
zal volgens de Belgische traditie een liberale
personaliteit het eerst de gelegenheid krijgen
om een poging te wagen tot de vorming van een
nieuw kabinet. Er kan nu reeds worden voor
zien, dat hij daarbij op groote moeilijkheden
zal stuiten, zoowel bij de Katholieken als bij
de socialisten, evenals men kan voorzien, dat
de Vlaamsche extremisten voordeel zullen trach
ten te halen uit den gespannen toestand voor
hun propaganda ten gunste van de scheiding
van België.
Franco's troepen zijn onverwacht aan de Fransche grens verschenen. In allerijl
brachten de linkschen nog zwaar veldgeschut in veiligheid
LONDEN, 11 Febr. (Havas) In een te Li
verpool gehouden vergadering van de Volken-
bondsvereeniging heeft Eden verklaard: Wij
leven in een tijdperk van ongerustheid. Er zijn
echter twee teekenen voor optimisme, n.l. de
verklaring van Chamberlain in het Lagerhuis,
waarin de houding van Engeland jegens Frank
rijk wordt vastgesteld, en de stijgende Engel-
sche verdedigingskracht. Eden drong er op aan
het geloof in de democratie te bewaren, niet als
het midden tusschen communisme en fascisme,
doch als een positief geloof.
(Van onzen Romeinsclien correspondent)
In de tien jaren der conciliatie, welke thans
verstreken zijn, is het tusschen de partijen dei-
verzoening niet altijd pais en vree gew'eest. In
het jaar, dat de conciliatie tot stand kwam.
1929, en wel nauwelijks drie maanden na de
onderteekening van het verdrag van Latera-
nen, verklaarde Mussolini voor de Italiaansche
Kamer, dat de Katholieke Kerk haar alge
meenheid en onvergankelijkheid te danken had
aan haar vestiging in Rome. De Paus protes
teerde in een toespraak tot de professoren en
leerlingen van het College van Mondragone en
in een schrijven aan den staatssecretaris. Maar
veertien dagen later, in een rede tot den Se
naat, herhaalde Mussolini zijn kettersche stel
ling. Weer protesteerde de Paus.
Men neme zich eens de moeite om de stel
ling van Mussolini op de keper te beschouwen.
De Katholieke Kerk heeft haar algemeenheid
en onvergankelijkheid te danken aan haar ves
tiging in Róme dat wil zeggen, dat de Ka
tholieke Kerk in Haar essentieele eigenschap
pen een Romeinsch nationale verschijning is.
Dat wil dus ook zeggen, dat de Katholieke
Kerk in rangorde na de Romeinsche natie,
komt, dat de Romeinsche natie primair en de
Katholieke Kerk secundair is, en dat de Ka
tholieke Kerk aan den staat, die over de Ro
meinsche natie waakt, onderworpen is.
Wanneer men, terwijl men dergelijke opvat
tingen huldigt, aan bepaalde handelingen van
de Katholieke Kerk publiekrechtelijke gevolgen
toekent, dan kan men dit, althans consequent
zijnde, alleen doen puur uit. overdracht; dan
doet men ten gunste van de Kerk afstand van
eigen rechten. Het kerkelijk huwelijk bijv.
kreeg bij het verdrag van Lateranen in Italië
de rechtskracht van het burgerlijk huwelijk.
Wanneer Mussolini echter meent, dat de Ka
tholieke Kerk haar algemeenheid en onver
gankelijkheid te danken heeft aan het feit, dat
Zij zich te Rome vestigde; wanneer Hij dus
meent, dat Zij slechts de w'are Kerk is in zoo
verre als zij deel uitmaakt van het Romeinsche
imperium, dan kan hij dientengevolge bij het
verdrag van Lateranen aan het kerkelijk hu
welijk slechts bij wijze van gunst de rechts
kracht van het burgerlijk huwelijk hebben toe
gekend en niet, omdat hij inzag, dat het huwe
lijk volledig tot het terrein van de Kerk be
hoorde, niet dus als een recht. Een recht zou
dat, volgens zijn opvatting, eerst geworden
kunnen zijn bij de onderteekening van het ver
drag.
Hier ziet men, hoe het mogelijk is, dat de
partijen der conciliatie het eens werden, ter
wijl zij het volmaakt oneens waren. Het ker
kelijk huwelijk kreeg de rechtskracht van het
burgerlijk huwelijk, volgens de Kerk als conse
quentie van de Haar door God gegeven totale
jurisdictie over het huwelijk, volgens Musso
lini waarschijnlijk, omdat de staat zoo bereid
willig was zijn zeggingsmacht over het huwelijk
op de Kerk over te dragen.
Een analoge oneenigheid is waarschijnlijk
aanwezig ten aanzien van het fundament,
w'aarop de vrijheid van de Katholieke Actie
baseert. Volgens de Kerk vloeit die vrijheid
noodzakelijk voort uit haar absolute souverei-
niteit op religieus gebied, volgens Mussolini
baseert zij als recht waarschijnlijk slechts op
overeenkomst; is zij voor de Kerk een boven
natuurlijk recht, voor Mussolini valt zij waar
schijnlijk slechts onder het natuurrecht en dan
nog maar in zooverre als het recht op naleving
van een overeenkomst natuurrecht is, dus niet
direct.
Als om dit alles te bevestigen, ontstond in
het tweede jaar van de conciliatie een ernstig
conflict over de rechten van de Kerk in de
opvoeding der jeugd en werd in het tiende jaar
het concordaat met de Kerk geschonden door
een wettelijke bepaling, waarbij den Italiaan-
schen onderdanen op straffe van nietigheid het
huwelijk met een niet-Ariër (niet-Arische)
verboden wordt. Hoe verdedigt de Italiaansche
staat zich? Wat het eerste betreft, zegt hij, dat
de Kerk de grenzen van het religieuze niet in
acht neemt, maar zich op het terrein der po
litiek begeeft, en wat het tweede aangaat, be
roept hij zich op zijn verantwoordelijkheid voor
het behoud van de nationale kracht en zuiver
heid.
Wij laten nu nog eens buiten beschouwing,
dat er een overeenkomst aanwezig is en een
overeenkomst niet eenzijdig verbroken kan
worden. Dit dus terzijde gelaten, zou boven
staande verdediging opgaan, wanneer de bij het
verdrag van Lateranen aan de Kerk toegeken
de rechten in wezen rechten van den staat
waren. Wanneer die rechten echter wezenlijk
behooren tot de souvereiniteit van de Kerk,
dan is het de Kerk. die beslist, hoe ver die
rechten zich uitstrekken. Wanneer de vrijheid
van de Katholieke Actie voortvloeit uit de ab
solute souvereiniteit van de Kerk op gods
dienstig gebied, dan is het vanzelfsprekend deze
souvereiniteit, welke die vrijheid beheerscht. En
wanneer- de staat aan het kerkelijk huwelijk de
rechtskracht van het burgerlijk huwelijk ver
leent op grond van het feit, dat God aan de
Kerk de totale jurisdictie over het huwelijk
heeft gegeven, dan kan de staat, zooals logisch
volgt, zich niet het recht voorbehouden om uit
zonderingen te maken.
De conciliatie wanneer men een terugblik
slaat over de tien jaren van haar bestaan, kan
men moeilijk tot een andere conclusie komen
berust niet zoozeer op een overeenstemming
in beginselen, als wel op de omstandigheid, dat
hetgeen voor de Kerk een beginselkwestie is,
het fascisme practisch wel convenieert.
Onlangs maakten wij melding van een arti
kel in „Critica Fascista", het tijdschrift van
minister Bottai, welk artikel voorstelde niet
langer meer van Italië te spreken als van een
katholieken staat, aangezien dit alleen maar
verwarrend werkte. De argumenten, welke het
artikel aanvoerde, waren alleszins zonderling,
maar voor het voorstel als zoodanig zou men
iets kunnen voelen, omdat het fascisme nier,
katholiek is (katholiek dan in den zin, waarin
bijv. in Nederland de Staatspartij katholiek is)
Het fascisme erkent de Katholieke Kerk niet
als de ware Kerk, maar als de kerk, waartoe
het Italiaansche volk nu eenmaal behoort. Het
Italiaansche volk is nu eenmaal katholiek en
daar houdt een verstandig politicus rekening
mee.
Zoekt men bij de conciliatie dus naar eer,
overeenstemming in beginsel, dan vindt men
deze niet zoozeer tusschen de Kerk en de fas
cistische regeering, als wel tusschen de Kerk
en het Italiaansche volk. Het is de katholici
teit van het Italiaansche volk, welke voor de
bij de conciliatie van staatswege erkende rech
ten van de Katholieke Kerk de beste garantie
biedt. En nu is het onmiskenbaar, dat de toe
stand, door de conciliatie geschapen, het apos
tolaat onder de Italianen zeer tegemoet komt.
Men kan daarom de beteekenis van de conci
liatie in zekeren zin progressief noemen. En
wanneer heden de Italiaansche overheden het
met de conciliatie niet meer zoo nauw schijnen
te nemen (men overdrijve dit overigens niet;
in de practijk bleef tot nog toe de officieele
positie van de Katholieke Kerk in Italië vrij
wel ongewijzigd), dan staat daar tegenover
dat de Kerk in de afgeloopen tien jaren winst
mocht boeken aan overtuigde Italiaansche ka
tholieken.
Het Italiaansche volk als katholiek volk voer
bij de tien jaren conciliatie wèl, en daarvoor,
daarvoor allereerst, is de Kerk dankbaar.
ff
Het pas verschenen nummer van „Onze
Vaan", het weekblad der Katholiek-Democrati
sche Partij, geeft een uitvoerige toelichting op
het bestuursvoorstel tot ontbinding der partij.
„Dit besluit zal allicht, zoo begint de redactie
haar uiteenzetting, tot verwondering, misschien
wel tot eenige sensatie leiden in en buiten den
kring van onze leden en lezers. Geen verwon
dering zal het evenwel baren, als wij mededee-
len, dat het vraagstuk der politieke hereeniging,
der katholieke politieke eenheid in de laatste
jaren steeds meer de hoofden en harten van
de leiders der partij en dezer afdeelingen heeft
bezig gehouden. Wie de wereldomstandigheden
gadeslaat, die is zich met steeds grooter zorg
gaan afvragen, wat zal er met Nederland ge
beuren, wat zal het lot der katholieke kerk
ook in ons vaderland worden.
De tegenwoordige tijd roept, neen, schreeuwt
cm eenheid op allerlei gebied, om samenwerking
van alle beschikbare en goedwillende krachten
tot leni^mg der stoffeliike, maar vooral ook
der geestelijke nooden, tot heil van het vaderland
maar vooral ook der kerk. De verantwoordelijk
heid begon op de leiders in ons kamp, maar
ook daarbuiten, steeds zwaarder te drukken.
Van eenig initiatief tot hereeniging kon om
verschillende redenen van onzen kant geen
sprake zijn. Toen van den overkant een welwil
lende hand werd uitgestoken, kwam het viaag-
stuk in een acuut stadium. Na rijp beraad kwam
het P.B. tot een voorstel om de partij te ont
binden.
In verband met de thans reeds gebleken be
hoefte om voor de actie naar de nieuwe ge
meenschap te beschikken over een eigen tijd
schrift meer speciaal bedoeld als documen-
tatie-middel voor de nationale, diocesane en
plaatselijke bestuurders van de verschillende
katholieke organisaties werd op de laatste
vergadering van het werkcomité in beginsel be
sloten tot de uitgifte daarvan over te gaan.
Getracht zal worden de katholieke jfugd ten
nauwste bij de actie te doen betrekken door
de vorming van een speciaal comité, dat tot
taak zal hebben een nauw contact te leggen
en te onderhouden tusschen het Nationaal werk
comité en de jeugdbeweging en daarnaast de
verschillende vraagstukken en mogelijkheden
onder het oog zal zien, welke zich met betrek
king tot de propaganda voor en de beleving van
het gemeenschapsideaal in de kringen van de
jeugd voordoen.
Plannen zijn daarnaast in voorbereiding om
de leerlingen van de hoogste klassen der lagere
scholen, de nijverheids- en middelbare scholen
met geëigende middelen vertrouwd te maken
met begrip en inhoud van de gemeenschaps
gedachte.
Als gevolg van het toenemend aantal ver
zoeken uit allerlei kringen, tot het houden van
inleidingen over de actie naar de Nieuwe Ge
meenschap, zal worden overgegaan tot het op
stellen van een sprekerslijst, terwijl binnenkort
een eerste brochure zal worden gepubliceerd
waarin een beknopte samenvatting van doel, op
zet en middelen van de actie is opgenomen.
De opbouw van het plaatselijk propaganda-
apparaat heeft behoorlijken voortgang, aange
zien uit de ingekomen berichten blijkt, dat in
talrijke plaatsen de vorming van plaatselijke
commissies van samenwerking tot stand is ge
komen, terwijl in andere plaatsen deze plannen
in een vergevorderd stadium van voorbereidin;
zijn.
Uit het zeer groot aantal sinds de vorige
vergadering van het Werkcomité ingekomen brie
ven, zoowel van individueele personen als van
organisaties en instellingen, is opnieuw de sterke
weerklank gebleken, welken de actie zoowel in
katholieken kring als daarbuiten heeft gevon
den.
voor beter licht en grootere veilig
heid! Als U één keer met Boscn
licht hebt gereden, kunt U er niet
meer buiten. Voor Ford, Chevrolet,
Buick, Dodge en de meeste andere
Amerikaansche wagens zijn
Bosch inbouwreflectors, voorzien
van Rykskeur, leverbaar.
Met Bosch op weg voorkomt
men pech I
Prijzen van F. 17.- tot F. 40.- p. paar.
Verkrijgbaar bij alle Bosch-Diensten,
automobielhandelaren en garage
houders in Nederland.
AMSTERDAM (C.) - KEIZERSGRACHT IZ1
TELEFOON 31308 14 L IJ N E N)
Dezer dagen werden de besprekingen voortge
zet tusschen belanghebbenden, om te komen tot
organisatie van de winkeliers in de heeren- en
kinder-confectie hier te lande. De werkzaamhe
den van het ingestelde, voorloopige comité ble
ken zoover gevorderd te zijn, dat definitief kon
worden besloten tot oprichting van een vakor
ganisatie in deze branche.
Besloten werd deze organisatie ter hand te
nemen zoowel in de kringen van de Katholieke,
Protestantsch-Christebjke als Neutrale winke
liers, en van meet af aan een federatieve samen
werking tot stand te brengen.
Tot het Comité, dat de werkzaamheden voor-
loopig ter hand zal nemen, is de heer J. A. C.
Lindeman, directeur van de Coöp. Manufactu-
renhandelsvereeniging „De Faam" toegetreden
zoodat het thans als volgt is samengesteld: W.
Berbers, Roermond; B. Kamerbeek, „St. Homo
bonus", Rotterdam; Flucie Witteveen, „Noord-
Nederland", Heerenveen; W. Voss, Leeuwarden;
J. A. C. Lindeman, „De Faam", Amsterdam; J
Heeger, Zwolle.
Het secretariaat van dit comité werd nader
opgedragen aan het bureau van den Ned. R. K.
Middenstandsbond, Mauritskade 23. Den Haag.
Het Duitsche s.s. „Kassar-Wiek" op reis van
Hamburg en bestemd voor Pernis (terrein Ba-
taafsche Petroleum Maatschappij), dat sedert
Vrijdagavond voorgaats den Nieuwen Waterweg
wegens ketelschade in moeilijkheden verkeerde
en later eenige mijlen is afgedreven, is door de
sleepboot „Maas" ter hoogte van Scheveningen
vastgemaakt en hedenmorgen den Nieuwen Wa-
teweg binnengesleept.
Onder de gemeente Maarheeze, ter plaatse
genaamd Sterksel, op het z.g. „Cynsgoed" is door
Van D. een bronzen bijl gevonden. Bij deskundig
onderzoek is gebleken, dat deze afkomstig is uit
den Gallischen tijd, dit is ongeveer 400 jaar
vóór Christus. Deskundigen nemen aan, dat
zich ter plaatse nog meer bronzen voorwerpen
moeten bevinden.
In een pand aan de Zoutziederstraat te Rot
terdam is een kind van zes maanden onder zeer
verdachte omstandigheden overleden, zoodat de
politie de ouders van het kind heeft gearres
teerd en beslag heeft gelegd op het stoffelijk
overschot van den kleine.
Men vermoedt, aldus bericht het Hanuels-
blad, dat een der ouders zich aan kindermoord
heeft schuldig gemaakt. Ook is de veronderstel
ling gerezen, dat een kind van eenige jaren,
dat eenigen tijd geleden overleed, eveneens met
geweld om het leven is gebracht. Dat kind was
n.l. in een emmer met heet water gevallen.
Thans vermoedt men. dat het er in is gewor
pen.
Vrijdagavond omstreeks negen uur werd een
arts te Rotterdam gewaarschuwd, dat 't eerst
genoemde kind niet goed was. Toen de dokter
ter plaatse kwam, moest hij den dood con-
stateeren. Hij meende, dat de omstandigheden
zeer verdacht waren en hij achtte het raad
zaam de politie op de hoogte te stellen.
Eenige inspecteurs begaven zich naar 't pand;
zij hebben het echtpaar aan een zeer langdu
rig verhoor, dat tot diep in den nacht heeft
geduurd, onderworpen. Tegen twaalf uur arri
veerde ook de commissaris van politie van het
bureau Oostervantstraat en ook een lid van 't
parket. Deze hebben eveneens aan het verhoor
deelgenomen.
Het lijkje is in beslag genomen.
Het echtpaar woonde nog maar drie maan
den in het pand. Herhaaldelijk was de aandacht
van de omwonenden op de woning gevallen,
omdat er telkens oneenigheden in het gezin
waren. Inwonend waren twee broers van den
vader. Vrijdagavond tegen zeven uur hebben
zij de woning verlaten om zich naar een bios
coop te begeven. Na hun terugkomst zijn ook
zij door de politie aan een verhoor onderwor
pen.
De 26-jarige vrouw is in den loop van den
nacht gearresteerd verdacht van moord, de man
is, onder politiebewaking, in de woning geble-
De rechtbank te 's-Hertogenboseh heeft Vrij
dag vonnis gewezen in de strafzaak tegen den
caféhouder H. de R. uit Waalwijk, vader van
het bekende Waalwijksche „biljartwonder", en
L. V., zonder beroep, thans woonachtig te
Veghel, die in hooger beroep waren gekomen
van vonnissen van den kantonrechter. De va
der was door den kantonrechter veroordeeld tot
100.boete, waarvan 75 voorwaardelijk,
terzake dat hij, de ouderlijke macht uitoefenend
ever zijn kind beneden veertien jaar, na schrif
telijke waarschuwing van het districtshoofd
der arbeidsinspectie, niet had gezorgd, dat dat?
kind geen arbeid verrichtte. De heer V. was
veroordeeld tot 25.boete ter zake dat hij
als hoofd en bestuurder van een onderneming
niet had gezorgd, dat in die onderneming geen
arbeid werd verricht buiten de voorschriften.
Bij biljartséances, door Keesje de R. gegeven,
was geldelijke winst gemaakt en om die reden
had de arbeidsinspectie ingegrepen Zij stelde
zich daarbij op het standpunt, dat hier aanwe
zig was een onderneming in den zin der wet
tot exploitatie van het kind.
De Officier van Justitie had bevestiging van
het vonnis geëischt. De verdediger had ontslag
van rechtsvervolging, subsidiair vrijspraak ge
pleit.
De rechtbank, vonnis wijzend, heeft beide
verdachten veroordeeld doch ieder tot een geld
boete van 10 of 5 dagen hechtenis.
Voor de Rotterdamsche rechtbank hebben
drie personen, die in den nacht van 8 op 9 De
cember van het vorige jaar aan den Schiedam-
schen dijk te Vlaardingen in het station hadden
ingebroken, terecht gestaan. Het waren de 30-
jarige F. A. K., koopman te Rotterdam, die bij
de inbraak de brandkast bewerkt had, de 30-
jarige stoker H. J. R. uit Rotterdam, die een
deur van de vestibule had geforceerd en ook
op uitkijk had gestaan en de 24-jarige fabrieks
arbeider G. W. R. uit Rotterdam, een broer van
H. J. R. Zij waren door de politie in hun werk
gestoord en gevlucht zonder iets mee te nemen.
De drie verdachten bekenden het hun ten
laste gelegde. Alle drie hadden zij reeds meer
malen met de gevangenis kennis gemaakt en
daarom eischte de Officier van Justitie, mr.
Reumer, tegen ieder van hen een gevangenis
straf van twee jaar met aftrek van preven
tieve hechtenis.
De verdedigers, mrs. K. W. Zuileman en M. J.
Pool. bepleitten clementie met het oog op den
maatschappelijken toestand van de drie ver
dachten.
De uitspraak werd bepaald op 24 Februari
