5
Kath. studenten van Nederland
bijeen te Tilburg
>,Vincentiaansch
Franco schrijft
aan Hitier
DEBOMAANSLAGEN TE LONDEN
V \V5\
I'
II
VEEL WETENSCHAP OP
DEN TWEEDEN DAG
La tie
't
ZONDAG 12 FEBRUARI 1939
VAN WEEK TOT WEEK
99
haa,
lieS,
b«na
v«n
Hun kindje gedood?
Onderzoek naar het verdachte
sterfgeval te Rotterdam
VERDEDIGINGSMIDDELEN
OP CURASAO
Vice-admiraal Van Duim
naar Amerika
Interessante faculteitsvergaderin
gen en een cross-country
Verbreking van het
katholiek isolement
Realisatie der ordening
Het beroepsgeheim van
den arts
Het begrip totaliteit
Franqois Mauriac als katholiek
romanschrijver
Brief handelt wellicht over
onderhandelingen met
Parijs en Londen
Ministers te Valencia
De avondvergadering
Sint Frans van Sales is de patroon van de
Journalisten, maar Sint Vincent de Paul is de
Cerste heilige, die een krant heeft uitgegeven.
Ju dezelfde dertiger jaren van de zeventiende
teUw, waarin Théophraste Renaudot zijn „Ga-
<ette de France" redigeerde, die hem den eere-
"tel bezorgde van vader der periodieke pers,
Schreef meneer Vincent geregeld zijn „Magasin
^aritable" vol, dat het verband onderhield tus-
^hen den organisator van de charitas en zijn
'medewerkers in heel Frankrijk. Renaudot, die te
^arUs zijn standbeeld heeft op het naar hem
êeneemde pleintje, waar de b'ioemenmarkt wordt
^houden, beoogde met zijn Gazette niets anders
öari louter informatieve nieuwsverschaffing;
®*ut Vincent stelde de krant in dienst van een
'öee. Hij zou de vader van de propaganda-pers
eu van het journal d'opinion mogen heeten. Lan-
®eU tijd heeft men dit gedeelte van zijn werk
trekkelijk veronachtzaamd, maar het nauw
keuriger onderzoek onzer eeuw bracht een ken-
6ring in de waardeering teweeg, en tegenwoor
dig wordt Vincentius niet alleen gehuldigd als
liefdadig man en als maatschappelijk hervor
mer.
ais
maar verwierf hij ook een grooten naam
Prozaschrijver.
Men wil zelfs, al zijn de bewijzen aan-
Vechtbaar, dat Bossuet geschoold zou zijn door
öeU stijl en door de ideeën van Sint Vincent de
aul. Het is zeker, dat de diepgaande gedachten
Vau Bossuet betreffende het probleem der ar
moede met de zoogenaamde „sociale ideologie"
Vari Sint Vincentius op verscheidene punten tref-
j®Ud overeenkomen, en degenen, die nog altijd
frhalen, dat Bossuet alleen maar berusting in
armoede zou hebben gepredikt en dat hij
feitelijk aan de zijde van de bezitters stond,
eilnen de teksten van den grooten schrijver
S'€cbt! Zelfs is het vatbaar voor bespreking, of
06 sociologie van de katholieke denkers der ze
stiende eeuw niet gezonder en effectiever was
öaU de hedendaagsche, die grootendeels door
S ..dieszeitig" en deswege onvolledig humanis-
1)10 wordt gekenmerkt.
Sint Vincentius was ongetwijfeld een huma-
ri's'l hij behoort tot de school, waaraan Bre-
Snd in een gelukkig oogenblik den naam heeft
Seven van „l'humanisme dévot". Het besef der
^eUschelijke waardigheid is onafscheidelijk van
'Ucentius' inzichten betreffende de naasten
de. Hij zag in den evenmensch Gods beeld
gelijkenis, niet een principieel „verworpene",
^aar een principieel verloste en geroepene.
°cstijnvaders-bespiegelingen over de slechtheid
"y den mensch bleven hem gelijk trouwens
eU meesten woestijnvaders! even vreemd als
^keloos vertrouwen op de aangeboren goedheid
^Uer medemenschen. Hij wist, dat in ieder
ensch het vermogen aanwezig is om mede te
erken met de genade, en hij wist ook, dat dit
^Uiogen soms door onvrijwillige ellende wordt
Proefd, soms erdoor verzwakt. Het ondergaan
V°" barre onrechtvaardigheden is niet voor
%llA
- zielen bevorderlijk. Wanneer de rijken hun
^verantwoordelijkheid voor het lot van de
Uien mt het oog verliezen, schaden zij niet
een aan de maatschappelijke verhoudingen
Öeze tijdelijke samenleving, maar zij schen-
11 öe heilsorde van Christus, waarin de cha-
as haar onvervreemdbare plaats heeft. Even
gelijk als Bossuet heeft Sint Vincentius er
j wezen, dat abnormale levensverhoudingen,
°r maatschappelijk onrecht bestendigd, door-
c';a"s de zonde meer in de hand werken dan
de Öeugc1, en dit naar beide zijden: naar de zij-
fJer armen, die tot weerzin tegen het leven
8cdrongen' en naar de zÜde van de rij-
die verharden in de gehechtheid aan hun
Sit -
Ueeii
De vraag, waar het geld blijft in deze we-
is voor den christen een minder interes-
vraag dan de vraag, waar de ziel blijft.
'lr de ziel is bij een onrechtvaardige ver-
«Üti,
'kat
'g van het aardsche goed gewoonlijk niet
^'ervan was Sint Vincent zich scherp bewust,
h-
g "J had zeker niet minder medelijden met
- Nken, die hun heil verdeden aan het ver-
«i eüjk bezit, dan met de armen, die in de
le»ste
!gehWi
ontbering het mystieke voorrecht ge-
den lijdenden Christus levend te ver-
°ordigen. Vincentianen mogen dan ook
VS|
bedenken, dat vincentianisme minder een
van maatschappelijke armenzorg dan
evangelische zielzorg, die op de allereerste
h^3 hun eigen ziel aangaat! De heilige zelf
'"hert hen hieraan in een dier nuchtere,
fly itonisch-droge opmerkingen, waardoor
s^ ^uveel practisch overwicht over de maat-
zijner dagen verwierf. Het mooie van
tkai W°°rden hgt niet in eenige zwelling van de
Vaj ('°or het gemoed gestuwd, maar in de on-
cSbare preciesheid, door het gezond ver-
Als
Sedicteerd.
"heneer Le Gras in 1625 sterft, blijft zijn
tej. *VG| Louise de Marillac, ontroostbaar ach-
bbh h 2(i richt zich zoo verhaalt Leo Weis-
c' - tot meneer Vincent „opdat hij haar
We^e' bedrukte ziel onder zijn hoede zou
hej. n. Zij smeekte haar zielzorger, haar in
'°oster te laten gaan. Maar hij droeg haar
laVc^'dden m Parijs in haar rijk huis verder te
°m haar angstige gedachten
Zj baar weg te nemen liet hij haar
Dit6,11 bezoeh®n-"
k6r, is zuiver Vincentiaansch. Wie de goede
jpge 'h alleen beschouwt als goed voor degenen,
het 'i' Wie worden ondernomen zooals bij
Cec. 6genwoordig hulpbetoon de algemeene ge-
ViriCeetlS!mg is begrijpt den geest van Sint
6iih heslist verkeerd. De goede werken
fler 1 de sociologie van de katholieke denkers
v0orïevenhende eeuw vooral een weldaad Gods
dp?onen, die de goede werken bedrijven
bi6t contrareformatorische gedachte vond
Uqi
a]leen
der
steun in het evangelie en de brie-
'Or
aPostelen, maar ze werd nog versterkt
de talrijke polemieken over de waarde
de
aSt}ei,^c goede werken, waartoe de Hervorming
^abbe boriderd jaar had uitgedaagd. Eerst
orij-Q er WÜ ze zoo bezien, heeft het zin, een
dat 111118 geven van het voornaamste.
UHUge "neer Vincent aan charitatieve onderne-
ln en tot stand bracht.
UiiSSjc 17 hegint hij met het werk der volks-
'l1dSci C''W'Z- de prediking voor de verwaar-
hevolking van de landgoederen der
grootgrondbezitters. Hierbij is de Gravin Gon-
di, de moeder van den lateren Kardinaal de
Retz, zijn voornaamste helpster. Hij controleert
meteen de rechtspraak in deze districten, want
het is hem gebleken, dat het arme volk vaak
door een partijdige justitie het hevigst wordt
onderdrukt en opgejaagd.
In 1618 organiseert hij de zielzorg voor de
galeiboeven, en bepleit voor deze veroordeel
den een behandeling, die meer overeenstemt
met hun ook door de misdaad onschendbare
menschelijke waardigheid. Hij sticht in het
zelfde jaar de Broederschap van Barmhartig
heid, waarin bemiddelde leeken zich vereeni
gen om den nood van de armsten te lenigen.
In 1625 komt de Congregatie van de missie
tot stand, die later naar het moederhuis de
Congregatie van de Lazaristen zal worden ge
noemd, een priestercongregatie, die tot spe
ciale taak heeft, de zielzorg voor de meest ver
waarloosden te behartigen.
In 1628 begint meneer Vincent met de reor
ganisatie van de seminarie-opleiding, om
dat hij bij den priesterstand zijner dagen eer.
tekort aan levensdiepte waarneemt. De groo-
te man van deze reorganisatie is meneer Olier
en het zou onjuist zijn, diens verdiensten aan
Sint Vincent toe te schrijven, maar het staat
vast, dat Sint Vincent veel werk heeft ge
maakt van de retraites voor wijdelingen en het
is niet uitgesloten, dat hij het eerst dit mid
del tot heiliging van den priesterstand in
Frankrijk heeft toegepast.
In 1632 geeft hij zijn genoemd „Magasin
charitable" uit, een orgaan, dat de organisa
tie van de naastenliefde in Parijs en allengs
in heel Frankrijk verbreidt.
In 1633 begint hij met het werk der priester-
conferenties, waarbij hij den vollen nadruk
legt op de bovennatuurlijke begrippen, die de
maatschappelijke functie van den priester die
nen te beheerschen.
In hetzelfde jaar sticht hij de Congregatie
van de Zusters van Barmhartigheid of Zus-
terkens der armen, wier liefdadig hulpbetoon
zich uitstrekt tot alle werken van barmhartig
heid, zoodat zij nog heden in Frankrijk, naast
de ziekenzorg en de zorg voor verwaarloosde
kinderen, de zorg voor de vrouwelijke gevange
nen en voor de gevallen meisjes behartigen.
Noemen wij nog, in de twintiger jaren, de
organisatie van de zorg voor de christenslaven
in Noord-Afrika, waarvan Vincentius er tij
dens zijn leven twaalfduizend wist vrij te koo-
pen.
In 1635 organiseert Vincentius de zorg voor
de emigranten uit Lotharingen, verdreven door
de krijgsverrichtingen van Gustaaf Adolf.
„Men zag rondzwervende benden van ellendigen
die trachtten door den muur van soldaten heen
te breken en al deze menschen stroomden
naar Parijs en bevolkten de binnenplaatsenen
de zalen van St. Lazare. Een heel volk vluchtte
in de armen van één enkelen mensch, meneer
Vincent," verhaalt Weismantel. Tengevolge der
godsdienstoorlogen onder Cromwell kwamen
hier nog bij de tallooze emigranten uit Enge
land, Schotland en Ierland. Om al deze vluch
telingen te herbergen en verplegen, sloot me
neer Vincent een verbond van den Franschen
adel, dat de benoodigde gelden bijeenbracht.
In 1643 staat hij Lodewijk XIII bij tijdens
diens laatste levensuren, en wordt lid van den
„Conseil de Conscience" van de koningin-re
gentes Anna van Oostenrijk, in welke functie
hit aandringt op de behartiging van de belan
gen des volks, tegen den politicus Mazarin, die
slechts met de belangen van de dynastie, re
kende, hetgeen op den duur de dynastie, na
een hooge opvlucht onder Lodewijk XIV, ten
val zou brengen bij de Fransche Revolutie.
In 1649 laat hij de lijken van tweeduizend
gesneuvelde Spanjaarden begraven door zijn
missiepaters, om aldus de epidemieën iii de
nabijheid van het slagveld van Rethel te on
derdrukken. Huizen, waar besmettelijke ziekte
had geheerscht, liet hij stelselmatig uitrooken.
Tenslotte het werk, dat hem het meest ter
harte ging: hij organiseerde de zorg voor de
vondelingen, die hij aan de Zusterkens der armen
toevertrouwde, bij wie ze bleven, tot ze opge
groeid waren en hun eigen brood konden ver
dienen. Dit bracht mede, dat hij zich moest
bezighouden met de zorg voor het volksonder
wijs, waarbij hij zocht naar doelmatiger en
practischer methoden.
Zijn staat van dienst is zeer onvolledig weer
gegeven in deze lijst, die uiteraard alle parti
culiere daden van charitas verzwijgt. Maar een
indruk van hetgeen hij tot stand bracht, krijgt
me» nu toch. Df meeste dezer werken bestaan
nog heden, vrijwel of geheel in den vorm, dien
Sint Vincentius eraan gaf.
Hij stierf op 27 September 1660, half vijf in
den morgen. Maar„armen zult gij a 11 ij d bij
u hebben". „Het geduld van de armen zal niet
teloor gaan" zegt de Psalmist. „Patientia 'pau-
perum non peribit."
A. v. D.
Politie en justitie te Rotterdam hebben een
onderzoek ingesteld naar aanleiding van het
overlijden van een kindje van 6 maanden van
het echtpaar v. d. S. in de Zoutziederstraat al
daar, dat in zijn bedje gestikt is.
De politie heeft de ouders in het bureau Oos-
tervantstraat, na verhoor, voorloopig vastgehou
den. Zij ontkennen, dat het kindje een geweld-
dadigen dood is gestorven. Op het lijkje zal
sectie worden verricht
De gepensionneerde vice-admiraal M. H. van
Duim is, naar de Telegraaf ter oore komt, ver
gezeld van eenige deskundigen, scheep gegaan
naar Amerika, in verband met eventueele maat
regelen, rakende de verdedigingsmiddelen op
Curagao.
T* v V- i 't
99
f99
Een K.S.D. is geen louter feestelijkheid.
De katholieke student weet maat te houden,
hij weet dat er naast de genoegens van het
leven ook een plaats behoort te worden in
geruimd aan den ernst en zoo hebben de
organisatoren van de Tilburgsche Studen
tendagen er voor gezorgd, dat de deelnemers
ruimschoots gelegenheid krijgen hun ver
stand te scherpen en hun levensblik te ver
ruimen.
De tweede dag van de K.S.D. stond zoodoende
in het teeken van de wetenschap en reeds in
de vroege ochtenduren hebben vele sprekers op
voortreffelijke wijze verscheidene zeer interes
sante onderwerpen belicht. Voor de economis
ten en juristen sprak Drs. Frans Gijzeis over
het onderwerp: „Naar practische realisatie van
de corporatieve ordening in Nederland."
Na een uiteenzetting van de in Quadragesimo
Anno gegeven aanwijzingen voor de beëindiging
van den klassenstrijd door de vorming van krach
tige organen in 't lichaam der Mij., met name
de bedrijfsschappen, wijdt spr. 'n beschouwing
aan de maatregelen, die in de laatste jaren in
Nederland door particulieren en organisaties
daarvan en door den Staat genomen zijn. Spr.
gaat verder de ontwikkeling der vakorganisaties
van werkgevers en werknemers na. Het instituut
der collectieve arbeidsovereenkomst wordt uit
voerig uiteengezet, alsmede de daardoor bereikte
resultaten, waarbij het collectief contract der
typografie als voorbeeld wordt gesteld.
De vakvereenigingen zullen op grond van prac
tische overwegingen, ingeschakeld moeten wor
den bij den opbouw der bedrijfsorganisaties hier
te lande. De collectieve arbeidsovereenkomst biedt
nu ruime perspectieven, doordat de mogelijkheid
van wettelijke verbindendverklaring is gescha
pen. De bedrijfsradenwet, waarin de verorde
nende bevoegdheid in uitzicht is gesteld, wordt
door spr. behandeld en als basis beschouwd voor
'n bedrijfsgewijze organisatie binnen de gemeen
schap. Voor de toepassing is echter vereischt,
dat er 'n samenwerking tusschen belanghebben
den in de practijk gegroeid is. Behalve de C.A.O.
biedt hier de ondernemersovereenkomst en de
verbindendverklaring daarvan 'n mogelijkheid.
Als consequentie van het ordeningsstreven ziet
spr. de noodzakelijkheid van 'n nationalistische
economische politiek ook t.o.v. 't buitenland.
Met betrekking hiertoe zal vooralsnog de Staat
een belangrijke functie te vervullen hebben. Het
beschikbare apparaat, crisiswetten bedrijfsver-
gunningswet enz. worden nagegaan.
Tenslotte wijdt spreker enkele piëteitvolle
.woorden aan de nagedachtenis van Paus Pius
XI, wiens ideeën zullen moeten doordringen in
de harten der menschen, om tot een nieuwe
gemeenschap te komen. I
Terzelfdertijd werd een faculteitsvergadering
gehouden voor de medici, waarbij de heer E.
Geelen het beroepsgeheim van den arts behan
delde.
Spreker onderwierp daarbij allereerst de theo
logische zijde van dit vraagstuk aan een be
schouwing. Na te hebben vastgesteld, dat soms
het particulier of algemeen belang den arts van
den plicht tot geheimhouding kan ontheffen,
ging hij dit voor verschillende gevallen na. Ten
slotte behandelde spreker de verhouding van
medicus en rechtspraak, waarbij hij ook enkele
gedachten wijdde aan den beroepseed.
Voor de natuurphilosofen sprak Dr. Th. van
der Bom over de totaliteitsgedachte in natuur-
en geesteswetenschap.
Prof. dr. v. d. Bom begint zijn voordracht
met er op te wijzen, dat er bepaalde begrippen
en opvattingen zijn, welke het geheele denken
van een of ander tijdvak beheerschen. Zoo meen
de de wetenschap van de vorige eeuw, dat eik
ding volkomen was verklaard, wanneer men
zijn deelen en onderdeden kende en wist op
welke wijze deze waren samengevoegd. Voor het
geheel als geheel had men geen oog. In tegen
stelling met deze mechanistische denkwijze
spreekt men thans op allerlei wetenschappelijk
gebied over totaliteiten. De spreker gaat ver
volgens na, hoe in de wetenschappen van het
levenlooze het begrip totaliteit wordt toegepast
op atomen, moleculen en kristallen. Deze le
venlooze vormingen zouden volgens het oordeel
van verschillende moderne natuurgeleerden op
gevat moeten worden als dingen, die meer en
anders zijn dan de som van hunne samenstel
lende deelen.
Een dergelijke totaliteit is volgens nieuwer
inzicht ook het levende geheel ten opzichte
van zijn samenstellende deelen: organen, weef
sels, cellen en celdeelen. Heeft men eenmaal
ingezien, dat het levend wezen een totaliteit is,
dan komt men zonder veel moeite tot het in
zicht, dat de levende totaliteit in tegenstelling
met de levenlooze zelfwerkzaam is en men
trekt een scherpe scheidingslijn tusschen leven
en niet-leven.
Na in 't kort te hebben aangetooryl dat de
totaliteitsgedachte zich ook toegang wist te
verschaffen tot het gebied der psychologie, op
voedkunde, taalwetenschap, economie en socio
logie, betoogt de spreker, dat het begrip tota
liteit dezelfde elementen bevat als het aristote-
lisch-thomistisch wezensbegrip en de daar
mee verwante idee „forma", hij betreurt het
echter, dat 't weinigen nog buiten onze kringen
het onderscheid hebben ontdekt tusschen sub-
stantieele en accidenteele formae; vandaar vele
dwalingen vooral op sociologisch gebied. Wie
eenmaal het begrip totaliteit heeft aanvaard,
staat midden op het gebied der finaliteit. Men
moet dan wel van doel en doelmatigheid spre
ken. Spreker toont dit aan en besluit zijn voor
dracht met de bemerking, dat, zoo ooit de tijd
rijp is om onze aristotelisch-thomistische in
zichten uit te dragen in de wereld, dan is het
wel nu, in deze totalitair-finalistisch denkenden
tijd.
In de vergadering der litteratoren belichtte Pa
ter J. van Rijckevorsel S. J. Francois Mauriac
als katholiek romanschrijver.
Na in groote lijnen den levensloop van Mau
riac te hebben geschetst, en den nadruk te heb
ben gelegd op de te groote godsdienstige ge
voeligheid, die de opvoeders van Mauriac bij
hem hadden ontwikkeld, liet Pater van Rijcke
vorsel zien, hoe de romanschrijver, heidei
schouwend in hetgeen er in hem omging, eerlijk
tegenover zichzelf, moest komen staan voor
het probleem: hoe het uitbeelden van den strijd
in een zondige ziel te schetsen zonder ergernis
te geven.
Met alle kracht hecht Mauriac zich aan de
gedachte, dat alle waarheid heilig is, ook de
„éléments impurs", die een katholiek roman
schrijver evengoed als een romanschrijver „tout
court" heeft te aanvaarden.
Maar de katholieke romanschrijver heeft een
bevoorrechte plaats, hij alleen ziet het leven in
zijn volheid: „ne truquez done pas le réel'
vraagt Mauriac; eerbiedig de volle realiteit, ook
de reëele verlossingsgenade, die inwerkt op de
menschelijke ziel. Maar aangezien wij alleen
zoeken en vinden wat wij reeds in ons omdra
gen, is het noodig dat wij voor ons zelf door
zichtig zijn in ons zieleleven, eerlijk in ons ge
loof.s beleven, den geest, die in ons bidt, gastvrij
bejegenen en beluisteren.
Het probleem ligt dus niet in den roman,
maar in den roman s c h r ij v e r
„II faut purifier la source," dan zullen wij
Gods genadewerking ook in anderen ontwaren
en daarentegen afleggen alle verstandhouding
met het kwaad, die glans en charme geeft aan
de beschrijving van de zonde.
Hoe Mauriac deze theorie heeft toegepast, liet
spreker zien in eenige passages van „le noeud
de vipères."
Wat zou een K. S. D. zijn zonder meisjes?
Zij vormen steeds een groot en fleurig con
tingent onder de deelnemers en zij weten
door hun aanwezigheid een sfeer van op
gewekte charme te geven, waardoor deze
dagen een aangenaam en stijlvol aspect
krijgen.
De dames-studenten hebben zoo hun eigen
problemen en het is goed en verstandig, dat zij
samen in onderling overleg deze vraagstukken
bekijken.
Daarom vergaderden zij onder leiding van
haar praeses, mej. Lucy Bartels, waarbij zij zich
lieten voorlichten door mej. mr. C. van den
Dungen, die de taak en de verantwoordelijk
heid van de meisjes-studente ten opzichte van
haar later leven breedvoerig en helder uiteen
zette.
Het is begrijpelijk, dat na al deze leerrijke
doch inspannende vertoogen de geest vermoei^
raakt en daarom had men voor gezonde en ori-
gineele ontspanning gezorgd. De nog zeer jon
ge, maar niet weinig actieve Tilburgsche Stu-
aenten-rijvereeniging „Gleipniz" had een prach
tige cross-country georganiseerd, waarbij meer
dan veertig ruiters in een prachtige omgeving
elkaar op sportieve wijze bekampten.
De Rielsche heide is wel bij uitstek ge
schikt voor chevalereske capriolen en zoo
wel deelnemers als bezoekers hebben dan
ook ruimschoots kunnen genieten van de
hippische prestaties, die met veel élan wer
den ten toon gespreid.
Tijdens een geanimeerden borrel werden de
prijzen uitgereikt, waarbij bleek, dat de heer
BERLIJN, 11 Febr. (Reuter) De ambas
sadeur van het rechtsche Spanje heeft
rijkskanselier Hitier een persoonlijk schrij
ven van Franco overhandigd.
Men gelooft, dat dit schrijven betrek
king heeft op den toestand in Spanje. Mo
gelijk stelt Franco den Rijkskanselier in dit
schrijven in kennis van den stan.d der on
derhandelingen met Frankrijk en Engeland.
Volgens het Spaansche persbm-eau te Lon
den, hebben de rechtsche autoriteiten de haven
van Barcelona vrjj voor alle scheepvaart ver
klaard.
Naar Reuter uit Madrid verneemt, is gedu
rende een luchtaanval op Valencia het Britsche
stoomschip „Lucky" getroffen en gedeeltelijk ge
zonken. De „Standford" werd beschadigd. In de
havenwijk zijn twintig menschen omgekomen en
45 gewond.
De minister van Verkeer. Hospitaiet, de mi
nister van Financiën, de Los Rios, en minister
zonder portefeuille, Mendez Aspe, zijn vanoch
tend te Valencia aangekomen. Volgens Havas
hebben zij direct een bespreking gehad met de
ministers Negrin en Del Vayo.
Del Vayo heeft tegenover de pers verklaard,
dat de andere ministers achtereenvolgens zou
den aankomen, üribe, minister van Landbouw,
is om 13 uur aangekomen. Alle ministers zijn
in het kabinet van den minister-president bijeen.
Del Vajfc heeft in den ministerraad van
vandaag gezegd, dat zich naar schatting 400.000
Catalaansche vluchtelingen in Frankrijk op
houden.
Duizenden soldaten en burgers aldus meldt
Havas uit Toulouse van wie men dacht, dat
zij door de rechtsche troepen bij Andorra inge
sloten waren, zijn in het departement Ariège
over de grens gekomen en naar concentratie
kampen gebracht.
De Fransche generaals Duffieux, Tillion, Duval
en kolonel Segonne, die te zamen een reis door
Noord-Oost Spanje hebben gemaakt, hebben
tegenover Havas verklaard, dat zij nergens spo
ren van offensieve of defensieve voorbereidingen
hebben gezien op de wegen, die naar de Fran
sche grens leiden.
Over de internationale brug te Hendaye zijn
8.861 Catalaansche miliciens, die den wensch te
kennen hadden gegeven naar het rechtsche
Spanje te gaan, uit Frankrijk vertrokken.
Albers Pistorius de beste prestaties had ge
leverd.
In de avondvergadering hield de heer G.
J. Hammerstein uit Rbtterdam een rede
waarvan vooral de slotconclusie een belang
rijk nieuw voorstel inhoudt voor de kath.
studenten-gemeenschap.
Spr. begint met er op te wijzen dat de Paus
een levensplan ontvouwd heeft dat bedoeld is
voor de geheele wereld. De universaliteit blijkt
volgens spreker uit het feit dat de mensch
slechts dan zinrijk leeft als hij den wil van
den Schepper volbrengt. Alleen door de genade
van God kunnen de menschen tot het Godsrijk
komen. Dus is Christus de eenfge redding voor
persoon en gemeenschap.
De genade heeft dus de gezonde natuur als
voorwaarde. Dit is van beteekenis, omdat het
regelmatig handelen van katholieken niet be
antwoordt aan het bovennatuurlijk leven.
Verder eischt ook de bovennatuur dat de men
schen zich uit alle kracht geven aan het ge
meenschapsleven.
Dit is de eenige practische manier om het
laïcisme en ook het r.ationaal-socialisme onder
de knie te krijgen.
Tenslotte hebben de katholieken met alle
goedwillende andersdenkenden een geeste
lijk plafond voor samenwerking.
De opzet van de actie voor een nieuwe
gemeenschap voldoet aan dit apostolaat.
Het theoretisch wereldplan van liefde van
den H. Vader geeft den inhoud van onze levens
roeping, zooals God deze concreet van ons wil.
De taak van den Katholieken Student is: dit
plan concreet uit te werken. Primair is de zorg
voor het eigen zieleheil. De student heeft een
specifieke zielzorg noodig. Het is te betreuren,
dat de vereenigir.gsmoderatoren zoozeer bezet
zijn met allerlei bijkomstige werkzaamheden,
dat voor de studentenzielzorg geen tijd meer
overblijft. Ook in verband met de Kath. Actie
zijn priesters dringend noodig. Het feit, dat de
leiding der K.A. berust bij leeken, wil nog niet
zeggen, dat de priesters verwisseld kunnen
worden.
Wat tegenwoordig aan katholieke beginselen
door middel van de R.K.S.P. voor het staat
kundig leven van ons volk wordt voorgehouden,
zal moeten geschieden door katholieken in hun
beroepsstanden. Wil dit niet ontaarden, dan
zal daarvoor noodig zijn het organisatorisch
kader van de Katholieke Actie.
Wat is nu de taak van den katholieken Stu
dent t.a.v. het wereldplan?
Voorop staat zelfheiliging. Hij moet het eigen
wetenschapsterrein puik beheerschen. Hierop
moet men wel oppassen voor twee ernstige fou
ten: Het positivisme en 't rationalisme in zijn
intellectueele vormen. De Student moet trach
ten te worden een gespecialiseerde intellectueel:
geen louter vakmensch.
In de R.K. Studenten-Vereeniging zal de
werkzaamheid van ieder voor het algemeen wel
zijn scherper op den voorgrond geplaatst moe
ten worden.
Een andere taak van den R.K. Student is
de verbreking van het katholiek isolement.
Om tot een goede oplossing te komen,
moeten alle plaatselijke R.K. Studenten-
vereenigingen op de eerste piaats een ge
meenschappelijke lijn trekken. Aan elke
Universiteit moet een algemeen corps ge
vormd worden, waarvan de verschillende
principieele vereeniginger. leden zijn. De
huidige corpora zijn op grond van hun ver
leden hiertoe niet geëigend. Zij zullen in
die te vormen nieuwe algemeene Studen-
ten-vereeniging een der or.derafdeelingen
zijn.
De algemeene Studentenvereeniging zal tot
taak hebben de behartiging van het algemeen
Studenten-welzijn aan haar Academie. Met een
weinig goeden wil zal dit alles gemakkelijk te
bereiken zijn.
De Paus is gestorven op het veld van eer:
„voor God". Zijn werk leeft en moet groeien door
den arbeid van alle studenten.
Op deze rede volgde een interessant debat
terwijl ook na de vergadering de rede druk
besproken werd.
