De Katholieke Studenten en het
Pauselijk wereldplan
Zoekt gij betrouwbaar
Personeel?
Plaats dan een „Omroeper"
voor 90.000 gezinnen
Grootsche getuigenis van Katholiek
Haarlem
Interacademiaal contact
van groote waarde
Egypte zou Franc0
erkennen
HET JUDASMYSTERIE
VAN ONZEN TIJD
In de branding van
onzen tijd
ANTI-SANEERDERS
Oude argumenten
Dr. mr. Keulemans O. Carm.
houdt de feestrede op den
22sten K.S.D.
De uitvaartdienst vQ<>*
den H. Vader
|ii!iiiiiii]i!!!iii!iiiiiiiii!iiiiii!iii!iiiiiiiiiii!!!ii!!iii!iiiiiiiiiiliiiiliii!iii!i!i!i!imi!iiiiniiniinn[nnninnmnnniiig
DINSDAG 14 FEBRUARI 1939
Rector Drost sprak voor 2000
katholieken, die op initiatief van
het comité van katholieke
actie bijeengekomen
waren
Rede van rector Drost
Zonder God, in een chaos
geraakt
Het treurspel der menschheid
Wat doen wij?
Godsvertrouwen
GRAVEN EN GRAVINNEN
VAN HOLLAND
VOETBAL
HillegomLugdunum 02
GermaanBloemendaal 22
de belangstelling verminderd
door een gevoel van
onmacht?
Missie-problemen
De feestvergadering
ter>°
iiiiiiiiiiniiiiiiimiiiiiiiiiiiiiniumimiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiii
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT
miiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiriiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiüiia
STAD
Bijna tweeduizend katholieken, een
aantal, dat zoo groot was als de ge
meentelijke concertzaal plaatsruimte
bood, was gisteravond bijeen gekomen
op de massale vergadering, waarop
rector H. A. J. Drost hen opwekte tot
intense beleving van het katholieke ge
loof. Bijna tweeduizend katholieken
hebben de woorden van dezen rede
naar in zich opgenomen en zij zijn
naar huis gegaan met het stellige voor
nemen om te vernieuwen en te ver
beteren, waar dat noodig was. En de
stemmen van tweeduizend katholieken
hebben gegalmd door de wijde
ruimte van de concertzaal, toen zij ge
zamenlijk het Credo zongen, onze ge
loofsbelijdenis.
De groote openbare vergadering,
die het comité van katholieke actie te
Haarlem heeft belegd, is geworden
een getuigenis van het katholieke
Haarlem, zooals wij nog nooit be
leefden.
Op het podium voor het massale concertge
bouworgel had het bestuur met zijn geestelijken
adviseur, den hoogeerw. heer H. C. J. Sondaal,
deken van Haarlem, van wien het initiatief tot
deze vergadering was uitgegaan, plaatsgenomen,
onder voorzitterschap van prof. dr. Alphons
Steger, die het eerst het woord tot de hon
derden richtte en er zijn spijt over uitsprak, dat
Z. H. Exc. Mgr. Huibers, bisschop van Haar
lem, wegens drukke bezigheden verhinderd was
mede aanwezig te zijn. „Het ware een groote
eer en voldoening geweest Mgr. Huibers hier
in ons midden te zien. Als de kinderen bijeen
zijn is het zoo heerlijk en opwekkend als vader
in ons midden is."
Spr. heette vervolgens de geestelijke en
wereldlijke autoriteiten, die vrijwel alle aan
wezig waren, welkom.
Toen in het begin van deze wintercampagne
deken H. C. J. Sondaal het voornemen had om
als strijd tegen de toenemende verflauwing van
het Christelijk leven een massale vergadering
op te roepen en toe te spreken, zal wel nie
mand hebben vermoed, dat op den dag, waarop
dit voornemen ten uitvoer werd gebracht, onze
roemrijke Paus Plus XI verscheiden zou zijn.
Daardoor heeft deze avond tevens de be tee
kenis van een plechtigen herdenkingsavond ge-:
kregen. Nadat spr. de groote en vele verdiensten
van Faus Pius XI gememoreerd had, noodigde
hij de aanwezigen uit een kort gebed uit te
spreken als liefde jegens den H. Vader, Dien
God ons gaf en Dien God nam. Staande bad
men hierna het Onze Vader en het Wees Ge
groet. Vervolgens zong de Schola Cantorum var.
de St. Josephparochie, onder leiding van kape
laan W. van Lammeren, het derde Credo, waar
van de wisselende gezangen door de geheele
vergadering werden meegezongen, zoodat het
een machtig opklinkende getuigen weid van
ons H. Geloof. Albert de Klerk begeleiude aan
het orgel.
Dan was het woord aan den spreker van den
avond, den zeereerw. rector H. A. J. Drost, die
een vlammend betoog hield, een krachtige op
wekking, een machtige bezielende verklaring
van de goddelijke deugden van geloof, van hoop
en van liefde, juist in hun beteekenis voor het
maatschappelijke leven van dezen tijd.
De katholiek in de branding van dezen tijd,
had spr. zijn rede getiteld, in een tijd waarir.
het maatschappelijke leven, juist omdat het
niet meer gedragen wordt door deze drie: ge
loof en hoop en liefde, geloof in God, hoop in
God en liefde tot God en de medemenschen, in
de war is.
Het zijn juist de zuilen, waarop de triomph-
boog van de menschelijke gemeenschap moet
rusten, het zijn de drie zonnen aan den hemel
van het menschenleven.
De maatschappij is verward, de wereld is
deze laatste tientallen jaren in een branding
geraakt, zooals we nog weinige hebben gekend.
20 jaren geleden was het oorlog, thans zijn
we twintig jaar verder. En is de toestand ver
beterd? Eerder verergerd. De oorlog is voorbij,
maar de oorlogstafereelen zijn niet weg. Er fs
een sociale en een economische oorlog.
Terwijl duizenden wonden nog niet zijn ge
heeld, terwijl het Caïnswerk van den broeder
moord nog op het voorhoofd van Europa staat
gedrukt, terwijl duizenden en duizenden houten
kruisen nog naar den hemel wijzen en er nog
zooveel is dat aan dat alles herinnert, nu we
juist zouden mogen verwachten, dat de volkeren
over de graven heen elkaar de hand zouden
geven, staat burger op tegen burger, volk tegen
volk, ras tegen ras, werelddeel tegen werelddeel.
Het geloof in God is weg. Hij werd verban
nen uit het openbare leven; de mensch heeft
een socialen Godsmoord gepleegd. En dan wordt
de mensch een roofdier met meer dan het ge
wone roofdierinstinct door de middelen van de
moderne techniek. Dan wordt er een cirkel ge
smeed rond de volkeren, die een cirkel van vuur
en Staal is.
We moeten dus eerst het mes In de wonde
leggen, de oorzaak uitsnijden. Zoo'n toestand
komt niet ineens, het is geen plotselinge cata
strofe, het is de uitbarsting van een etterende
wonde, die al sinds eeuwen de maatschappij ziek
maakte. Het begon in de middeleeuwen met dc
renaissance, die teruggreep naar de vormen van
de heidensche klassieken, het zette voort in het
humanisme, dat teruggreep naar den geest van
het heidendom. En toen kwam de reformatie,
die dien geest van het heidendom terugbracht
in den godsdienst, al zal geen protestant het
zoo bedoeld hebben.
Toen was de dijk los, toen werden alle stroo
mingen mogelijk, men was immers los van den
Paus! En men werd het van de Kerk, en daar
door los van Christus. En toen men eenmaal los
van Christus^ was, kwam men los van God en
eindelijk....'los van elkander.
Het was de filosofie van de vorige eeuw, die
den mensch los heeft willen maken van God.
Weg met de rem van het geloof. De mensch
moet kunnen genieten wat er te genieten is in
het leven. En langzaam druppelde die gedach
te door in het volk.
Zoo kwam de verwarring op economisch en so
ciaal gebied, als gevolg van die op godsdienstig
gebied.
Willen wij de maatschappij herstellen, wil er
weer vrede komen, dan zal eerst de godsdienst
moeten worden hersteld.
De goddelijke deugd van geloof is een boven
natuurlijke gave Gods, waardoor wij alles ge-
looven wat God ons geopenbaard heeft en door
de H. Kerk te gelooven voorhoudt.
Waarom heeft God den mensch geschapen?
Omdat Hij naast zichzelf iemand wilde hebben,
dien Hij kon doen deelen in Eigen geluk. Dat zou
^ae mensch zijn. Toen speelde Satan zijn treur
spel in de wereld en de slang scheurde de schep
ping. Dat is het drama van de eerste menschen-
geschiedenis, dat herhaald wordt in onzen tijd.
Want wat Christus had hersteld door Zijn kerk
hebben wij vcor de tweede maal verscheurd.
Het leven is maar een doortocht naar dc
eeuwigheid. De menschen moeten terug naa"
God. Maar zp beseffen niet. dat daar het her
stel van de maatschappij ligt, de moderne men
schen zoeken eigen voordeel, eigen recht, eigen
wil.
Daarom komen zij in conflict met den God,
die de liefde predikte.
Dat is het Judasmysterie van onzen tijd.
De stem van God moet gesmoord. Daarom:
nieuw heidendom, Godloozendom. Dat is de dui
vel, vroeger zette hij op tot afgoderij, nu pro
beert hij het anders: de mensch moet zijn eigen
afgod worden.
Zoo tracht hij God van den troon te stooten
Dat is de branding van onzen tijd, dat maken
v.ij mee. In Spanje, in Mexico, in Rusland in
Duitschland, in het voormalig Oostenrijk.
En hoe staan wij tegenover die goddelooze
troomingen van onzen tijd? Hebben wij nog dé
goddelijke deugd van geloof tegenover dit onge
loof? Bij het doopsel hebben wij het vermogen
gekregen, maar dat moest worden ontwikkeld en
vaardig gemaakt.
Wij moeten katholieken hebben, die hun ge
loof durven beleven.
De wereld moet buigen voor God. of barsten!
De moderne wereld is verheidenscht. En zijn
wij niet veel te veel een speelbal op de golven
van de moderne stroomingen? Beleven wij ons
geloof, zooals God het van ons vraagt? Besef
fen wij wat het is katholiek te zijn in dezen tijd.
Daar bloeit in ons 'n leven, dat van Gods leven
komt. Heel ons leven moet een opgang zijn naar
Hem. Wij zijn burgers van het Godsrijk, kinde
ren van het Licht.
De burgers van de aardsche rijken brengen
millioenen op om hun legers zoo groot mogelijk
te maken, om hun aanzien te versterken. Waar
is onze expansiezucht, waar is onze Anschluss,
waar zijn onze territoriale eischen?
Wij hebben de opdracht gekregenom het
Godsrijk uit te breiden. Goed, wij kunnen niet
naar de missie. Maar leeft die opdracht in ons
hier, in ons land, in onze stad?
Zoo moeten wij onze 'roeping zien in onzen
tijd. En dan moeten wij ook hebben een leven
dig geloof, een diep geloof.
Geen suf katholicisme
Hoevelen zijn er niet, in iedere parochie, die
katholiek zijn uit sleur, het katholiek zijn ais
een familiekwaal beschouwen. Ze hebben geen
overtuiging, zij gaan niet fier op hun geloof, het
leven wordt door hen niet bezield en beïnvloed
door het geloof; in tijden van beproeving vallen
dezulken af. En wij hebben nog geen beproeving
gehad.
Doe alles ter eere Gods. Dat is levend geloof,
Dat is de goddelijke deugd van geloof, juist m
deze wereld.
Wanneer men in deze wereld nog een plekje
wil hebben, dan moet men een scheidingslijn
trekken tusschen geloof en leven. In het leven
is geen plaats voor het geloof. De kerk is niet
modern, zij gaat niet mee met den tijd. Doch
wij moeten juist den tijd vooruit zijn om de
wereld te kerstenen. Film en radio, het zijn
apostelen van de waarheid, moeten het zijn al
thans.
Maar dan hebben wij katholieken noodig, die
het geloof doorstralen temidden van staal en
ijzer, temidden van industrialisatie en rationali
satie, door hun amusement en hun arbeid.
En dat moet dan natuurlijk geen halfslacntig
of lichtzinnig geloof zijn. Het moet innerlijk
vorden beleefd. Christus in onze harten, opdat zij
vervuld worden van de volheid Gods. Dan treedt
in ons God zelf de moderne wereld tegemoet,
den Satan tegemoet.
Maar ja, dat kost offers en strijd. En daarvoor
hebben wij noodig de goddelijke deugd van hoop
en vertrouwen.
Maar ook dat Godsvertrouwen ontbreekt ons.
Katholieken, zij zijn zoo dikwijls lauw en on
verschillig, doch men dient voorop te stellen,
dat het niet'gaat om stoffelijke winst wij zijn
hier slechts op doortocht naar de eeuwigheid
maar om onze geestelijke goederen, die veilig
gesteld moeten worden.
Onder andere stelsels zouden wij misschien
een gulden meer verdienen, maar met dien gul
den meer zouden we levensbeschouwingen bin
nenhalen, die het Christendom radicaal ver
nietigen. We zouden dan misschien in enkele
jaren vernietigen, wat in honderden jaren is
opgebouwd.
Het leven is slechts een doortocht naar de
eeuwigheid. Wij zijn het geslacht, dat de klap
pen krijgt, wij zijn het, die de offers moeten
brengen om de wereld voor ons nageslacht te
behouden. Wij moeten de Samson zijn, die de
pijlers omver werpt waarop het afgodsbeeld is
opgebouwd.
Maar wat kan het ons schelen als we ons
hoofd maar kunnen neerleggen met de gedach
te, dat het geloof ongerept bewaard bleef voor
ons nageslacht.
Dan leggen wij ons hoofd in vrede.
Wij kunnen de nieuwe gemeenschap waar
schijnlijk niet meer beleven. Wij moeten de
voren ploegen.
Maar wat kan het ons schelen als wij in
dezen tijd gedrukt en gebukt zijn gegaan onder
zware lasten, als we onzen kinderen kunnen
nalaten een nieuwe maatschappij.
Het gaat er om de Kerk, het Christendom
te bewaren.
Door het Kruis naar het Licht.
Het Kruis heeft den Hemel geopend en dat
Kruis staat nu voor de hemelpoort.
De lichtkrans, die uit den hemel straalt, wordt
gebroken door het Kruis. En er valt 'n schaduw
over de aarde. Maar een schaduw, die ver
oorzaakt wordt door het licht van Gods
eeuwigheid.
De menschen vluchten voor de schaduw, doch
hoe verder zij gaan, hoe donkerder t rond hen
wordt. Want de schaduw houdt alleen op on
der het Kruis. Daar ls geen schaduw, maar staan
wij in de zonnestralen van Gods heerlijkheid
t
Godsvertrouwen, een innig Godsvertrouwen,
dat is ons programma in dezen tjjd. Vertrouwen
in de kerkelijke leiders, in de kerkelijke overheid
en ook in de wereldlijke leiders, die op politiek
en sociaal gebied. De bisschoppen en de Paus
zien verder dan wij, als zij zeggen, dat in de
eenheid onze kracht ligt.
En dat vertrouwen krijgen we als we hebben
liefde tot God. Er is een keten van leed ge
smeed om het menschenleven, van leed da-
ontzaglijk is, als er geen liefde is.
Aan het ziekbed van deze wereld ontbreekt
de engel van de liefde. Wij moeten God be
minnen met al onze kracht en onzen evennaaste
gelijk onszelven. De liefde moet opbloeien uit
de liefde tot God, anders is zij niet duurzaam.
Toen Christus aan het kruis van Calvarië
hing was er geen wereld meer en geen mensch.
Hij was de wereld en hij was de mensch. Hij is
de band, die ons bindt met God en Zijn mystieke
lichaam is de Kerk. Wanneer niet eerst de band
met Christus hersteld is kan er geen sprake
zijn van liefde.
Eigenlijk kan de werkelijke liefde slechts in
de wereld heerschen als alle menschen een zijn
in Christus' lichaam, in de Kerk. Daar ligt ons
streven. Wij moeten den menschen weer leeren:
zie hoe zij elkander liefhebben, wij moeten weer
engelen van liefde worden.
Begint dan met de liefde te beoefenen in
eigen gezin, ieder in eigen omgeving. Daar ligt
de redding van de maatschappij, houdt de kiem
gezond, vaders en moeders en kinderen
In de branding van dezen tijd zoo de goddelijke
deugden beoefenen, dan zijn wij verantwoord
voor onszelf en ons nageslacht
Na een geweldig applaus, dat telkens weer op
klonk in de groote concertzaal, een applaus, dat
een uiting was van het enthousiasme van de
honderden in de zaal, dankte professor Steger
doornogmaals een onstuimig applaus te ont
ketenen.
De avond werd besloten met het gemeenschap
pelijk zingen van het „Aan u, o, Koning der
eeuwen", terwijl in een korte pauze het Room-
sche blijdschap door de zaal had gegalmd, met
kracht gezongen.
Roomschen, dat zijn wij met ziel en harte
Roomschen, dat zijn wij met woord en met
daad.
Een groote getuigenis van katholiek Haarlem!
Een, zooals wij nog nooit beleefden.
De tentoonstelling in het Frans Halsmuseum
van de beeltenissen van de Graven en Gravin
nen van Holland (welke uit het stadhuis zijn
gehaald en schoongemaakt), heeft dermate be
langstelling gewekt, dat besloten is de expositie
tot het einde van Februari te verlengen.
Hillegom, dat eerst met de sterke wind in
den rug eenige goede aanvallen opzet en ook
een enkelen keer het Lugdunum-doel bestookt,
weet echter hiervan niet te profiteeren om dit
in doelpunten om te zetten. De eerste helft
verstrijkt zonder dat er gescoord is.
Lugdunum weet echter na rust in de eerste
minuut van den wind te profiteeren door een
goeden aanval op te zetten, waaruit de links
binnen weet te doelpunten. (01).
Na 4 minuten weten zij dit nog eens te her
halen (0—2), waarna voor een flinke regenbui
10 minuten gestaakt werd.
Na de hervatting doep beide clubs eenige aan
vallen, maar steeds blijven de beide achterhoe
des de situatie meester.
In deze ontmoeting verspeelden de Bloemen
dalers een kostbaar punt. De gasten kregen 't
eerst het windvoordeel en begonnen dan ook
onmiddellijk met een serie aanvallen, maar
voorloopig bleef de Germaan-verdediging de
situatie meester.
Na 15 minuten spelen benutte C. Cassee een
goeden voorzet van v. Bragt op uitstekende
wijze (01). Veel plezier beleefde Bloemendaal
van dezen voorsprong echter niet; uit 'n scrim
mage voor het Bloemendaaldoel wist de mid-
voor van Germaan den stand te nivelleeren
(11). Bloemendaal bleef sterker en in deze
periode lieten de witte aanvallers enkele
fraaie kansen voorbijgaan. Kort voor rust wist
C. v. d. Schalie met een fraai schot Bloemen
daal een 21-voorsprong te geven.
Na de hervatting was Immer wegens een
blessure vervangen door Kloos. De regen viel
nu bij sty-oomen neer en het veld werd in een
modderpoel herschapen.
Kort voor het einde kwam Germaan sterk
opzetten en het gelukte den linksbuiten v. Es
in de laatste minuut het leder langs doelman
de Haas te werken.
De Katholieke Universiteit steunen
is een praktisch apostolaat en
een ware Kruistocht voor weten
schap en geloof.
De leden van de Vereeniging tot Behoud
van het Bloembollenvak waren gisteren in
gebouw „Odeon" in algemeene vergadering
bijeengeroepen.
Waren er verleden jaar 132 leden opge
komen, ditmaal zag het bestuur zich slechts
omringd door nog geen 25 leden.
De wnd. voorzitter, de heer P. C. de Zeeuw,
deelde in zijn openingsrede mede, dat de sta
tuten der vereeniging thans de koninklijke goed
keuring hebben verkregen. De toestand in ons
vak is er niet op vooruit gegaan, aldus spr. Mede
als gevolg van de negeering van de zijde der
regeering van de denkbeelden, die onder het
vak leven, is er een groote lusteloosheid opge
treden, die, zooals de geschiedenis heeft geleerd,
doodelijk moet zijn voor de toekomst van vak
en volk. Wij zullen onzen strijd tegen de sanee-
ringsmaatregelen krachtig voortzetten, temeer,
daar er hoe langer hoe meer verschijnselen
komen, die de opvattingen van onze vereeniging
volkomen in het gelijk gaan stellen.
E£n zeer bedenkelijk verschijnsel is het ver
dwijnen van de kleine kweekers. De statistiek
wijst uit, dat de groote bedrijven bij de sanee
ring garen spinnen. Het aantal bedrijven be
neden 1 H.A nam verleden jaar af van 12.180
tot 11.419. Dan is er nog de immoreele handel
in teeltbewijzen, die in het loopende seizoen tot
verschuivingen aanleiding zal moeten geven, die
even groot, zoo niet grooter zullen zijn dan in
het afgeloopen seizoen.
Maar ook de verhouding tot het buitenland
wordt voortdurend slechter. De saneeringsmaat-
regelen stimuleeren inderdaad de bloembollen
cultuur in Engeland, ten bewijze waarvan spr.
eenige bekende argumenten naar voren bracht.
Hij betreurde het, dat de minister van Econo
mische Zaken het spel, dat op dit terrein ge
speeld wordt, niet doorziet en door het afschaf
fen van zoowel minimumprijzen als productie
beperking aan deze bijzondere aanmoediging van
de teelt in het buitenland paal en perk stelt.
Zoolang de leiding van den „Blombollenraad"
zal worden opgedragen aam onze eigen men
schen waarbij ieder vakgenoot de kans be
loopt door zijn eigen buurman geregeerd te
worden die aan niemand onzer verantwoor
ding voor hun daden verschuldigd zijn, kan zij
ook nooit het vertrouwen van de massa ver
krijgen, aldus spr.
Spr. protesteerde vervolgens tegen de verre
gaand lichtzinnige en onoordeelkundige wijze,
waarop in officieele kringen over het vak ge
sproken zou worden.
Aangezien het saneeringsstelsel uitgaat van de
foutieve idee een crisis-instelling te zijn, die in
het kader van „de tijd" niet past, omdat de om
standigheden voortdurend wisselen, is het een
stelsel, dat ten ondergang gedoemd is of den
ondergang van het vak tengevolge zal hebben.
De gezondmaking van het vak, besloot spr.,
wordt door de saneering noodeloos tegengehou
den. Er wordt verarming door het stelsel ver
oorzaakt en de cultuur in het buitenland wordt
er mee in de hand gewerkt. Daar een cata
strophe op deze wijze niet ts voorkomen is, riep
spr. allen op tot nieuwen strijd en verzet.
Uit het jaarverslag van den secretaris, dr.
Dijt, bleek, dat het bestuurslid, de heer Grulle-
mans, heen ging omdat hij den strijd hopeloos
achtte.
Gewezen werd op het gebrek aan een orgaan
en op het in het leven roepen van afdeelingen.
Hoe klein de contributie ook is, het bleek zeer
moeilijk te zijn om een belangrijk deel te innen
of op tijd te innen.
De begrooting sloot met een bedrag van
1430.
De bestuursleden J. de Brabander en J. Hoog
straten werden bij acclamatie herkozen; in de
plaats van den heer Grullemans werd jhr. W.
P. Barnaart uit Bennebroek met algemeene
stemmen gekozen.
Van de rondvraag werd druk gebruik ge
maakt. De heer Bos vroeg of het niet wensche-
Hjk zou zijn, dat de leden en bloc zouden be
danken voor de Algemeene Vereeniging voor
Bloembollencultuur. Deze vereeniging is onze
grootste tegenstandster, redeneerde dit lid en
het blijft anders vechten tegen de bierkaai. Hij
meende verder, dat het contact verslapt is, om
dat er geen verband is en zou op elke plaats
een afdeeling willen zien.
De voorzitter achtte den tijd voor de af
scheiding nog niet rijp. In het vakblad, dat
onze leden zelf mee betalen, aldus spr.,
wordt tegen ons gestookt. Wij hebben in
ieder geval de Alg. Ver. kunnen behoeden
voor den misstap die aan de reorganisatie
verbonden zou zijn. Blijf dus lid van de
moederorganisatie, adviseerde de voorzitter.
De heer Bos wenschte dan aandeel in de
kolommen van het Weekblad voor Bloem
bollencultuur en de voorzitter zegde een be
spreking toe.
Van andere zijde werd om propaganda door
middel van de radio gevraagd, omdat de tegen
standers ook aan het woord komen.
De heer Dijt zei daarop smalend: Je krijgt in
dit land geen gelegenheid om met je tegenstan
ders te kampen. Door de politiek wordt elke
tegenstand dood gemaakt, dat heb ik al ver
schillende malen ondervonden.
Een der leden vroeg of er in dén zomer nog
gelegenheid zou komen om voor of tegen de
saneering te stemmen. Hilariteit was het ant
woord.
Een ander lid vroeg wat de vereeniging eigen
lijk doet. Waar is een programma?
De heer Deen uit Hillegom meende te weten,
dat de anti-saneerders met 2500 leden ongeveer
ƒ12.000 contributie in de Alg. Ver. voor Bloem
bollencultuur- storten en dat er dus wat te
eischen zou zijn.
De voorzitter- moest dit bedrag tegenspreken,
hij maakte er een „zeer aanzienlijke contribu
tie" van.
De heer P. Bakker Kzn. vroeg inlichtingen
over den Bloembollenraad.
Hierop antwoordde de heer 't Mannetje, dat
men nog bezig is met het uitsteken van voel
horens. Men schijnt er ook anti-saneerders in
te willen hebben, maar de zaak vlot nog niets.
Een ander lid had minstens 300 tot 400 leden
op deze vergadering verwacht en hij verklaarde
zich dus zeer teleurgesteld. De voorzitter schaar
de zich achter dit lid. maar meende, dat de
oorzaak gezocht moest worden in niet voldoen
de publicatie.
De vergadering werd daarna gesloten.
Het programma van een K.S.D. is, hoewel
niet overladen, toch altijd zeer uitgebreid en
veelomvattend. De tijd is nu eenmaal kostbaar
en de problemen, die men zich voorgesteld had
in Tilburg te bestudeeren zijn omvangrijk en
moeilijk, zoodat men met oppervlakkige be
schouwing niet gebaat is.
Daarom was het Zondag reeds vroeg, dat de
Unie-moderator, Pater Dr. J. van Heugten de
H. Mis opdroeg, welke door veel K.S.D.-gangers
werd bijgewoond.
Na een gemeenschappelijk ontbijt heeft Mr.
F. Teulings in een vergadering van de Missie
Interacademiale gesproken over de staatkun
dige facetten van het Missiewerk in Neder-
landsch Oost-Indië.
De praeses van de M.I.A., de heer E. Geelen,
leidde den spreker met een kort woord in,
waarna de heer Teulings zijn betoog begon met
erop te wijzen, dat de reis van de delegatie der
R.K.S.P. naar Indië niet opgevat moet worden
als een propaganda-, maar als een studiereis
om inzicht te krijgen in de taak, die op ons
rust. Een juist inzicht van onze taak ten op
zichte van 't land en volk is zeer dringend
noodig. Het missiewerk vereischt alleen kerke
lijke activiteit, geen staatkundige. De missie
bepaalde zich vroeger tot de geestelijke verzor
ging van in Indië levende Europeanen, tegen
woordig is de werkzaamheid uitgebreid.
Er is ten aanzien van de Indische missie een
complex van staatkundige problemen. Voorop
staat art. 177 B.W. De Indische regeering heeft
aangaande deze kwestie overleg gepleegd met
de missie en de zending, welke afschaffing
principieel geboden achten. De consequentie van
177 is, dat inlandsche priesters geen dienstwerk
mogen verrichten in dpssa's, waaruit ze zelf
voortkomen, anderen, uitheemschen, worden wel
toegelaten.
De houding van het inlandsch bestuur ten
opzichte van de missie maakt een zeer voor-
treffelijken indruk. Daar waar het burgerlijk
gezag in aanraking komt met de missionnee-
ring zijn nog wel zwakke punten, maar in het
algemeen, is de verhouding goed en bevredigend.
In de buitengewesten zijn de besturen veel zelf
standiger en daarom treden daar nog wel eens
dictatoriale neigingen aan den dag.
Voor de missionneering zijn vooral onderwijs
en ziekenzorg factoren van pl-actisch belang.
Men zegt wel, dat de inheemschen geen Bij
zonder onderwijs verlangen en dat hun cultuur
gevrijwaard moet worden van Europeesche in
vloeden. Spr. legt er den nadruk op, dat de
inheemsche cultuur op hoogen prijs wordt ge
steld, maar dat het slechts de bedoeling is om
de katholieke waarheid in te bouwen in de
bestaande beschaving.
Zeer belangrijk is de beteekenis die de mis
sie heeft voor de economische verheffing en
omgekeerd.
Het christendom bevordert orde en welvaart,
het geeft een juiste harmonie.
Met het nationalistische streven in Indië
heeft de missie slechts indirect iéts te maken.
Velen beschouwen het Javaansch bestuur als
een ondermijning van het Nederlandsch gezag.
De missie heeft echter niet de taak deze pro
blemen op te lossen.
Spr. besloot zijn interessante uiteenzetting
met een dringend beroep te doen op de Neder -
landsche katholieken om meer begrip en be
langstelling voor de missie te toonen.
De vergadering werd met een woord van
dank door den voorzitter gesloten.
Inmiddels was een aantal groote touring
cars gearriveerd, die de deelnemers naar de
schoone en boschrijke omgeving van Vught
vervoerden.
Een geanimeerde Brabantsche koffiemaaltijd
werd in „de IJzeren Man" genuttigd.
In den namiddag werd in het auditorium van
het conservatorium der R. K. Leergangen de
feestvergadering gehouden, waarbij zeer vele
autoriteiten aanwezig waren.
Naast de gezagsdragers uit de katholieke stu
dentenwereld, die getooid met hun veelkleu
rige onderscheidingsteekens een stijlvolle sfeer
schiepen zagen wij alle professoren van de Ka
tholieke Economische Hoogeschool, den rector
magnificus van de Nijmeegsche Universiteit,
Prof. Dr. D. Franses, Prof: Dr. I. van den
Bergh, Pater Drs. P. Tummers, eerelid der
Unie en verder al de moderatoren van de ver
schillende R. K. Studentenvereenigingen en
corpora.
De Unie-praeses, de heer Jac. Gooden, sprak
een welkomstwoord, waarna hij eenige piëteit
volle woorden wijdde aan het verscheiden van
den Paus, die door de vergadering staande vier
den aanhoord. Medegedeeld werd dat een tele
gram van condoleance was verzonden aan den
Pauselijken Internuntius te 's-Gravenhage.
Vervolgens hield de Unie-praeses, J. Gooden,
een rede,waarin hij de mentaliteit van den
student schetste in de vorige eeuw. Het waren,
aldus spr., de socialistische studenten, die door
hun optreden een sociaal element in de stu
dentengemeenschap wisten in te voeren.
Het eind van de vorige eeuw bracht de orga
nisaties, opgebouwd door onze katholieke voor
vechters, die hierbij een groote vitaliteit ont
plooiden. Die geest van activiteit is in onze
dagen geheel verlamd en daarom is het noodig
dit vitale te hervinden.
Als katholiek student behooren wij ons pri
mair wetenschappelijk te vormen.
Een groote waarde moet hierbij worden ge
hecht aan philosophische vorming, omdat wij
ons moeten bezinnen op de toekomst.
Spr. juicht het streven naar een Nieuwe Ge
meenschap toe. De studenten moeten deze ac
tie steunen. Het zal wenschelijk zijn, dat er
in iedere academie-stad kernen komen ter be
studeering van de sociale problemen.
Wij moeten hebben 'n geestelijke upperten
en daarbij nemen de studenten een voorname
plaats in.
Spr. besloot zijn rede met een pleidooi voor
interacademiaal contact. Daarbij is de bestu
deering van 's Pausen wereldplan een arbeid die
door de Unie allereerst moet worden ter hand
genomen.
Pater Th. Keulemans O.Carm. hield daarna
een rede over: „De Vrede van Christus in he'
Rijk van Christus."
Paus Pius XI kan aldus spr. gekarakteriseerd
worden met de woorden „Fides in trepida", oB*
verschrokken geloof.
De Paus heeft direct een diagnose gestel"
van den toestand, waarin de wereld verkeert
en hij heeft telkens het geneesmiddel nadruk
kelijk aangegeven.
Met hetzelfde tempo waarmee het mensch'
dom Jezus verlaten heeft, heeft het ook defl
vrede verloren.
Daarom staat de Paus de leus voor: D*
vrede van Christus in het rijk van Christus.
Het bovennatuurlijke wordt in deze tijcie»
gescheiden van het natuurlijke en het result»®*
is een decadente smakeloosheid, die zich op ei'
gebied manifesteert. Deze fatale splitsing is t°
in de rijen der katholieken doorgedrongen.
De Paus laat echter niet na om steeds ine_
optimisme de mogelijkheid van een betere we
reld waar te maken.
Deze tijden zijn ontaard en een directe aan
slag op de wereld is de huidige zakenmora»1-
Dat alles wordt in de hand gewerkt door
overheid en vele andere instanties en het ein"
is het communisme.
Het wereldplan van den Paus geeft verscW1*
lende terreinen van actie aan op sociaal-econo
misch, op zedelijk en godsdienstg gebied.
dit verband wijst spreker op het energieke stre"
ven van den Paus om de zuiverheid en heilig
heid van het huwelijk te herstellen.
Hiermede hangt nauw samen het problee1»
van de opvoeding. De opvoeding moet gecon*
centreerd zijn op ons einddoel, op God.
daarom mag men de Kerk niet van de opV°e
ding uitsluiten. j(
Bij het opvoedingswerk is het gezin prim®1
vóór den staat.
Ook op sociaal-economisch terrein eischt
Paus niets onmogelijks, wanneer hij liefde f
rechtvaardigheid vraagt. Wanneer liefde e
rechtvaardigheid hun plaats weer hebben in"
genomen in de internationale samenlevi™
dan kan men zeggen, dat de vrede van Chr'
tus heerscht. Wij moeten bezield worden d°°
den geest van het apostolaat. Maar daarom
het noodig, dat wij ons bezinnen in geestelijk
afzondering, want onze gedachten zijn nog
veel verankerd aan het aardsche. De velde^
zijn wit van den oogst, niet alleen in de miss'e
landen, maar ook in onze streken.
De Paus heeft ons geroepen voor het rij»
apostolaatswerk en het is vooral de studeb
die hier een plicht te vervullen heeft. f
De student moet zich voorbereiden op de
verantwoordelijke taak van zijn later leven-
Daarom moet hij actieve en daadwerkelU
belangstelling toonen voor de sociale problem®
en vooral op dat terrein waar hij later leidi'-
zal moeten geven. -
Het streven naar een nieuwe gemeenscb f
ligt geheel in de lijn van het wereldplan
den Paus en het is dan ook de plicht van 0
student zijn beste krachten aan deze actie
geven. jgr
Het krachtig applaus, dat op deze rede v0 "jj,
werd door den praeses met een kort dan
woord onderstreept.
Daarna werd aan Mej. A. Haan en de b®
ren F. Prick en J. de Leeuw het insigne v
Apfl
verdienste uitgereikt, waarbij praeses J. G°°J
door het uitspreken van eenige latijnsche
zinnen den noodigen luister aan deze plecht
heid bijzette. j.
De heeren A. Berkhoudt, F. Smulders en
Sassen ontvingen het Avunculaatsinsigne, wa*Jet
na de vergadering met den christelijken 8T
gesloten werd.
En zoo is de 22ste K.S.D. welgeslaagd en 8
besteed. Men heeft in een prettige omge"'^
waardevolle ideeën kunnen opdoen en men
ongetwijfeld de goede vruchten van deze
teracademiale gedachte-uitwisseling kum>
plukken.
CAIRO, 13 Febr. (Havas). In door£»a'
goed ingelichte kringen deelt men mede, d
de Egyptische regeering voornemens is, b'11
nenkort de regeering te Burgos te erkennen-
Volgens berichten uit Perpignan, hebben
d®
31e en 32e divisie der regeeringstroepen
Spanje, onder bevel van kolonel Marquez,
va»'
Spa®"
morgen nog verscheidene dorpen in de
sche bergen ten Zuiden van Prats de
bezet. Een Er.gelschman, die vandaag den
van Prats de Mollo heeft bezocht, heeft kun11
jfl6
zien, hoe de troepen In uitstekende orde en
een onaangetast moreel Frankrijk binnen^1'
ken. Later, op den dag bereikten de troepen
Ao
Franco de grens bij Prats de Mollo en
heèle grens is thans door de rechtschen
a1'5
De plotselinge aankomst in Frankrijk van
troepen, die in het gebied van Campredon
ben gestreden, heeft een reeks hoogst moei'^
problemen voor de huisvesting en voeding
deze duizenden manschappen geschapen,
middellijk zijn tusschen Prats en Aries, en b
tech nieuwe kampen ingericht.
Een Havas-bericht uit Parijs maakt
er
melding van, dat het daar laat in den aVori',
vrijwel zeker scheen, dat de ministerra
morgen zal besluiten, Léon Bérard opnigU^
met een officieele zending naar Burgos
zenden.
pie1
Bérard zou tot taak krijgen, met Franc0 ^et
alleen de modaliteiten te bestudeeren vaI\reg-
aankoopen van normale diplomatieke $e'
kingen tusschen Parijs en Burgos, doch
kere economische en eommercieele vraagstuk jjij
waarbij Fransche belangen betrokken zijn- „0
zal ook het vluchtelingenvraagstuk met F1
bespreken.
id
ROME, 13 Febr. (Stefani). Dinsdag0®11^
om 9.20 (Ned. tijd) zullen de radiostations e
en Radio-Vaticana de plechtige uitvaarnn15'^'
in den St. Pieter zal worden opgedragen-
zenden. Des middags om 3.50 uur zal d®
zettingsplechtigheid worden uitgezonden.
