POLITIEK CARNAVAL
Simplex rijwielen, de beste voor den prijs 46
Bij een waarschuwingsbord
De duce voor een
voorrangsweg
"AKKERTJE
4
Bonnet is niet
ontevreden
Het wachten op zijn
eischen
Buitenlandsch overzicht
DONDERDAG 2 MAART 1939
De nationale dienst
in Engeland
Asylverleening voor leiders uit
linksch Spanje?
Duitsche troepen naar
Libye gezonden
Rapporten hierover zouden te
Londen zijn ontvangen
Schuschnïgg binnenkort
naar Duitschland?
Vele millioenen voor
Britsche luchtvaart
Gasmaskers en zandzakken voor
luchtverdediging
Het prestige van Frankrijk is in
vele landen aanzienlijk
gestegen
Polen blijft trouw aan
Fransche vriendschap
DE BRITSCHE BEGROOTING
VOOR SOCIALE ZAKEN
Intussehen begint de situatie in Noord»Alrika
Neem dadelijk 'n
als de Griep U grijpt!
1 of 2 "Akkertjes", direct genomen,
stuiten dien aanval. Die nare hoofd
pijn, dat grieperige, rillerige gevoel
en die opkomende koorts verdwijnen.
Per koker van 13 stuks -12 stuivers.
Per doos van 2 stuks - 2 stuivers.
Gaat de conferentie te
Londen spaak loopen?
Arabische tegenvoorstellen worden
heden bestudeerd
Ontploffingsramp in
Japansch arsenaal
Amsterdam—Batavia
door de lucht
„Wielewaal" volbracht de
700ste vlucht
De as Rome-Berlijn heet steviger ge
smeed dan het hardste staal, dat
uit de Krupp-fabrieken komt. Zij
wordt gevormd door levend vleesch. twee
uitgestrekte gespierde armen van twee ge
spierde autoritaire politici: Adolf Hitler,
den Führer, en Benito Mussolini, il Duce.
wier handen elkander in groote vriend
schap grijpen. De as is sterk. Wanneer men
er op tikt of slaat, komt er een luide klank
hit: een suggestief machtswoord, een biolo-
geerende tooverspreuk, waarin millioenen
en nog eens millioenen onvoorwaardelijk ge-
looven. Zóó kan men het lezen in de gelijk
geschakelde kranten, zóó kan men het
hooren in de officieele redevoeringen van
de oratorisch sterk ontwikkelde asgenooten
zóó is het ook wezenlijk in de groote be-
l&ngen-politiek. Duitschland en Italië, in
1914 nog bondgenooten op papier, in 1915
Oorlogsi/ijanden, zijn thans twee samen
werkende machten door den wil van hun
leiders. Zoo gaat het in de politiek, de
politiek, die tijdelijk zelfs sterker kan
schijnen dan de natuur. Zoo gaat het .soms
ook op carnaval, waar menschen voor een
avond hun wezen verliezen in het bonte
costume, waarin zij zich voor de scherts
hebben vermomd. Adolf Hitler verkondigde
de leer van alle Duitschers in het Duitsche
Rijk. Het Saargebied keerde tot de
„Heimat" terug. De Oostenrijkers werden
tot Duitschers verklaard, óók de Oostenrijk-
sche Tirolers, en zij werden ingelijfd bij het
Derde Rijk. Het Sudetenland viel als 'n met
Politieke hoogte-zon rijp gestoofde appel
in den wijden schoot van Groot-Duitsch-
land. Duitschers behooren bij Duitschers.
Dat was recht en rechtvaardig, behalve
in Zuid-Tirol. In Zuid-Tirol, een deel van
het lbon, dat Italië voor zijn breuk met
den Duitschen bondgenoot en zijn strijd
aan de zijde van de Geallieerden ontving,
woont hetzelfde volk als in Innsbruck en
spreekt er dezelfde taal. Het eert er in zijn
hart denzelfden nationalen vrijheidsheld
Andreas Hofer, maar terwijl het deel ten
Noorden van den Brenner thans „Heil
Hitier" heeft leeren groeten, zegt het
deel ten Zuiden van dien pas ondanks
alles nog het vrome: „Grüsz Gott", dat
zoo zuiver past bij zijn bonte kerkjes met
haald-spitse torentjes en de kruisen en
heiligenbeelden langs de gevaarlijk ge
wrongen en tot de wolken stijgende berg
wegen. Van Zuid-Tirol heeft Adolf Hitler
ten gunste van zijn grooten vriend Benito
Mussolini definitief afstand gedaan, toen
hy plechtiglijk en nadrukkelijk verzekerde,
dat de Brenner een onveranderlijke grens
vormde tusschen de nieuwe imperia: het
Germaansche en het Romeinsche. Een hand
vol arme Zuid-Tirolers is niet meer dan een
bord linzensoep, niet de moeite waard om
er de kostbare vriendschap van den Duce
voor te verspelen. Het axioma van de na
tuurlijke noodzakelijkheid van de veree-
niging van alle Duitsche volken binnen de
grenzen van Groot-Duitschland wordt niet
tot gelding gebracht tegenover zgn. Duitsche
minderheden overheerschende medestan
ders. Ook met de dogmata van de nieuwe
Germaansche ethnische mystiek van bloed
en bodem valt te transigeeren terwille van
zwaarder politiek belang. Adolf Hitler, de
kampioen der verdrukte en ontrechte Duit
sche minderheden, kiest zelf de minder
heden uit, waarvoor hij op wenscht te
komen. De Zuid-Tirolers behooren daar nog
Plet bij, ofschoon zij het onder Italiaansch
régime niet veel beter hebben dan de Su-
deten-Duitschers het hadden onder het
Tsjecho-Slowaaksche bewind van den zoo
gesmaden „Herr Bennesj". Zoo wil het de
hooge politiek, die staan blijft voor de
hoogste bergen.
Zuid-Tirol. Wij zijn de „onverander
lijke" Brennergrens gepasseerd, en
met den trein zoover als maar moge-
tijk was, door de klimmende dalen opge
stegen naar de harde bruine flanken der
bergen. Bij het eindpunt van de spoorlijn
hebben wij een auto genomen, die langs
kurketrekkende serpentine-wegen ons
bracht aan den voet van dik besneeuwde
blauw-groene gletschers in een wijd, maar
gesloten dal, een paar duizend M. hoog
boven den spiegel van de Middellandsche
Zee, welker reflexen de democratische Euro-
Peesche grootmachten hinderlijk in de be
zorgde oogen spelen. In het achteloos uit
gestrooide dorpje: een paar armoedige
Tiroler-huisjes en winkeltjes en een paar
Pensions en hotels voor touristen, temidden
Van overweldigende bergmassièven, die met
hun helmen van sneeuw en ijs, gevederd met
Witte wolkenpluimen, en in hun barre,
slechts schamel met wat door lawines aan
flarden gescheurde woudresten bedekte
naaktheid aan krijgshaftige reuzen uit den
bertijd doen denken, hoopten wij rust en
ontspanning te vinden, ver van de klein-
hienschelijke politiek en dicht bij den
hemel in de ijle hooge lucht, die den adem
verkort en den hartslag versnelt. Illusie: dé
Duitsche naam van het dorp is officieel
Veritaliaanscht, maar behalve de altijd pa-
trouilleerende carabinieri noemt een ieder
het bij den ouden vooroorlogschen naam.
Op de kleine „scuola elementare" (Lagere
School) staat op den buitenmuur met
groote zwarte letters geschreven: „Credere.
obedire, combattre" (Gelooven, gehoor
zamen, vechten) onderteekenc met een
Vervaarlijke, imperatieve MCussolini).
Maar na meer dan twintig jaar hebben de
Zuid-Tirolers in dit hooge bergnest nog
niet geleerd te gelooven en daarom gaat het
gehoorzamen en het vechten niet van harte.
Zy sturen hun kinderen naar school als
Daar het leger, omdat het moet, maar de
eerste maanden leeren de kleinen niets,
omdat zij geen Italiaansch verstaan en de
leeraar geen Duitsch kan of wil spreken.
Als die school en het postkantoortje en de
opschriften en de lires en vooral de cara
binieri er niet waren, zouden de inwoners
kunnen wanen, dat er eigenlijk sinds den
oorlog niets veranderd was, want ook de
paar hotels zitten propvol Duitschers, die
hier goedkooper dan in het eigen vergroote
Duitsche Rijk komen genieten van de win-
terbergsport. De paar carabinieri schijnen
echter alomtegenwoordig. Men ziet ze twee
aan twee wandelen over de bevroren
sneeuwstraat, zij duiken plotseling op tus
schen de boomen van de amechtig stijgen
de baschjes, zij verschijnen nu en dan in
de hotel-hall en zitten des avonds in de
dans- en drinklokalen, waar de gasten met
hun bespijkerde, zware ski-schoenen, verhit
van de Chianti of de Terlaner, een Lambeth
Walk huppelen of een tango sleepen op het
rhythme van een klein muziekje van cither,
harmonica en viool. Het is gevaarlijk hun
alomtegenwoordigheid te vergeten. Dat be
wijst een tweetal tijdens het seizoen gesloten
bote's, die als grafzerken staan terzijde van
de van uitbundigheid daverende andere.
Daar werden Tiroler-liedjes gezongen en de
eigenaar moet deze misdaad in de gevange
nis boeten. Een strafsom van 8000 lire werd
van hem geëischt en zijn bedrijf .staat stil
gedurende de enkele maanden, dat er wat
te verdienen valt. Het is geen vroolijk ge
zicht die doode hotels, maar binnen in de
warmte van de gelagkamer bij den rooden
wijn, waar de Duitschers uit „das grosze
Vaterland" hun gedisciplineerd gemoed
vrijer kunnen luchten dan thuis, bemerkt
men er niets van. Het is Rosenmontag en de
Düsseldorfer.s en de Koblenzers en de Ber-
lijners hebben hun moeheid van de zware
bergtoeren vergeten. Zij vieren carnaval met
veel gezang en lawaai en gelach en vooral
met heel veel wijn. Zij kunnen hier royaal
zijn en laten de Tirolers gaarne wat ver
dienen. De muziek zet den ski-walzer in en
het wordt een geklos en gestamp en gehos
waarbij je het hooren en zien vergaat. Als
de feeststemming het hoogst gestegen is.
komt de omvangrijke waard in zijn origineel
Tirolercostuum met korte gemsleeren broek
en hardgroene hartjes op de ellebogen, bij
ons tafeltje staan. Zijn anders altijd lachend
gezicht, rond en rood als een appel, staat
melancholisch en schuw rondom zich heen
blikkend begint hij met zijn oude heesche
stem een Tiroler-liedje te zingen, alleen
voor ons. Het lied moet vroolijk zijn als een
Schuh-plattern, maar het klinkt onzegbaar
droefgeestig. De Duitschers in ons gezel
schap begrijpen het niet. „Veel te ernstig"
zegt er een en wuift afwerend met zijn van
drank slap geworden hand. De waard zwijgt,
verlegen, onbegrepen door de vreemde volks
broeders en trekt zich terug als een kind.
dat wat vragen wilde, maar bij voorbaat
een weigering ontving. De dansers tillen bij
de laatste tonen van den ski-walzer hun da
mes bij het middel omhoog. Carnaval! Ser
pentines worden over lampen en tafels en
hoofden geblazen. En ginds staat de Wirt
weer glimlachend als altijd met de carabi
nieri Italiaansch te praten, terwille van zijn
bedrijf. De bergreuzen buiten blazen met
donderend geweld een lawine van hun ruige
borst, maar niemand hier binnen hoort dat
De waard is niet de eenige, die niet wordt
begrepen door de gasten. De Zuid-Tirolers
zitten hier tusschen de machtige hooge
bergen tusschen alle kleine politieke stoelen
in. Zij dulden noodgedwongen aan den wand
van hun woning de portretten van het
Italiaansche konings- en keizerspaar en van
Mussolini, maar zeggen liever „Grüsz Gott"
dan „Heil, Hitier". Zij zijn een minderheid
en voorbestemd om het te blijven, ztooals
hun bloedbroeders aan den anderen kant
van den Erenner het ondanks alles gebleven
zijn in het Groot-Duitsche Rijk. Mussolini
en Hitier mogen zegevieren, de eeuwig on
overwinnelijke blijft de verslagen Andreas
Hcfer, want hij werd martelaar.
Aan martelaren plegen Caesars vroeg of
laat ten gronde te gaan en het is blijkbaar
een natuurwet, dat Caesars martelaren ma
ken. De Zuid-Tirolers loopen verloren in het
tumult van het politiek Carnaval, maar zij
zyn de eenige die echt zijn, omdat zij zich
niet hebben verkleed.
LONDEN, 2 Maart (Reuter). In het La
gerhuis gaf de minister van Arbeid, Brown,
enkele cijfers omtrent de aanmelding voor den
nationalen dienst van 25 Januari, toen de gids
voor den nationalen dienst werd uitgegeven,
tot 18 Februari. Hij zeide, dat van de 371.000
personen, die zich hadden aangemeld, er niet
minder dan 212.270 by de verschillende dien
sten waren ingedeeld.
Verder heeft volgens het Handelsblad de
Labour-afgevaardigde Henderson de vraag ge
steld, of de regeering bereid was volledig asyl
te verleenen aan alle Spaansche republikein
sche leiders en hun volgelingen, die den wensch
mochten te kennen geven naar Groot-Brittan-
nië te gaan, omdat zij wegens mogelijke re
presaillemaatregelen niet in Spanje konden
blijven.
De onder-minister van Binnenlandsche Za
ken Geoffrey Lloyd antwoordde, dat, indien een
regeling kan worden getroffen omtrent borg
stelling voor het onderhoud van een beperkt
aantal republikeinsche leiders en hun volge
lingen, de minister van Binnenlandsche Zaken
bereid was die aanvragen in welwillende over
weging te nemen.
Henderson stelde daarop voor, dat de minis
ter zich in verbinding zou stellen met de
Spaansche republikeinsche leiders, waarop
Lloyd antwoordde, dat hy niet vond, dat de
minister daarvoor de verantwoordehjkheid op
zich behoorde te nemen.
Drukte op het St. Pietersplein te Rome, gedurende de dagen van het Con-
claat, dat thans in het middelpunt der belangstelling staat
PARIJS, 2 Maart (Havas). Ten aanzien van
het zenden van Italiaansche troepen naar Libye
schrijft de particuliere correspondent van de
.Figaro" te Londen, dat op Whitehall veront
rustende rapporten zijn ontvangen over het zen
den van Duitsche troepen naar Libye, alsmede
van materieel en koloniale uniformen. Verder is
uit Italiaansche bron te Londen vernomen, dat
Goering by zijn bezoek aan Italië ook Libye met
een bezoek zal vereeren. Hieruit biykt de groote
belangstelling welke Duitschland voor Libye be
toont.
Po be i~s bericht aan de „Jour" en de „Echo de
Paris" dat men binnenkort een stap van Lord
Perth te Rome kan verwachten om krachtiger
dan tot nu toe de verwondering van Engeland uit
te drukken over de versterking van de troepen
in Libye.
BERLIJN, 1 Maart (Havas). Ten aanzien
van de geruchten, welke in het buitenland de
ronde hebben gedaan inzake een binnenkort in
vrijheid stellen van Schuschnigg, geven de Duit
sche autoriteiten te verstaan, dat het niet on
mogelijk is, dat Schuschnigg op een nader te be
palen datum van hotel Metropole, waar hy m
verzekerde bewaring wordt gehouden, zal worden
overgebracht naar een villa in Duitschland. Om
trent het régime, waaraan hy onderworpen zal
worden, noch omtrent de plaats wordt iets gt-
zegd. Het schijnt, dat hij in dat geval een soort
„bewaakte vrijheid" zal genieten.
LONDEN, 2 Maart (Reuter) De begrooting
voor de luchtvaart voor 1939 bedraagt 205.951.000
pond sterling, meer dan vijftig procent, hooger
dan het vorig jaar.
Aan het einde van 1939 moet het aantal vlieg
tuigen in eerste linie 1750 toestellen bedragen,
terwijl men verwacht, dat het personeel zal
worden uitgebreid tot 118.000 man, hetgeen een
vermeerdering met 22.000 man beteekent. Het
aantal vrijwillige piloten voor de reserve zal ge
bracht worden op ruim 2500. De ovevzeesche
luchtmacht zal gedurende het komende jaar
versterkt worden met drie escadrilles in het
midden-Oosten.
De staf voor de luchtverdediging is in de
laatste paar maanden meer dan verdubbeld.
De regeering heeft de levering op zich geno
men van 50 millioen gasmaskers voor de bur
gers en 127 millioen zandzakken. Wekelijks zul
len 34 millioen zakken worden afgeleverd.
Voor de bescherming van zuigelingen zijn
1.400.000 speciale toestellen besteld en evenveel
maskers voor kleine kinderen. De leveringen
zullen de volgende paar maanden geschieden.
PARIJS, 2 Maart (.Havas) Minister Bon
net heeft gisteren in zijn uiteenzetting voor de
Kamercommissie van Buitenlandsche Zaken
verslag uitgebracht over de onderhandelingen
tusschen Bérard en Jordana, en over de om
standigheden waaronder de regeering tot er
kenning van Franco is gekomen. Hij zou mel
ding hebben gemaakt van door Jordana gege
ven verzekeringen ten aanzien van de terug
trekking der Italiaansche en Duitsche afdee-
lingen in Spanje.
Verder zou hij zich zeer voldaan verklaard
hebben over de verklaringen, door Chamberlain
en Halifax afgelegd ten aanzien van de Ita
liaansche eischen en daaraan hebben toege
voegd, dat de houding der Fransche regeering
niet gewijzigd is: zij blijft bereid tot onderhan
delingen in het kader der aanspraken, welke
voldoening hadden gevonden door de overeen
komst van 1935. Met voldoening zou de minis
ter melding hebben gemaakt van een verbete
ring van den toestand in Midden- en Oost-
Europa, waar het prestige van Frankrijk de
laatste maanden aanzienlijk is gestegen, eener
zijds door factoren van binnenlandsche politiek,
anderzijds door de herhaalde verzekeringen der
Fransch-Britsche solidariteit. Hij zou vermeer
dering van den Franschen invloed in Neder
land, Denemarken, Zuid-Slavië, Roemenië en
Polen daarvoor karakteristiek genoemd heb
ben.
Bonnet zou verder te verstaan gegeven
hebben dat de Italiaansche regeering te
leurgesteld is over de reis van Ciano naar
Polen, daar Beek duidelijk te kennen had
gegeven, dat Polen gehecht blijft aan zijn
bondgenootschap met Frankrijk en trouw
blyft aan zijn verplichtingen jegens Frank
rijk bij een aanval.
Ten slotte zou Bonnet verklaard hebben
de verzekering te hebben gekregen, dat de
bezetting van Hainan door de Japanners
slechts tijdelijk zou zijn.
Blijkens het officieele communiqué, dat na
afloop van de bijeenkomst der Kamercommissie
van Buitenlandsche Zaken is uitgegeven, heeft
minister Bonnet o.a. gewezen op de verheugen
de resultaten der reis van Bérard naar Burgos.
De gedachtenwisselingen, die in een atmosfeer
van vrijmoedige openhartigheid waren gevoerd,
hadden het mogelijk gemaakt dat de beide re
geeringen het over de kwesties, wtaarbij zij be
trokken zijn, eens zijn geworden. De beide
regeeringen hadden in het bijzonder uiting
gegeven aan den gemeenschappelijken wil, be
trekkingen van vriendschap en goede nabuur
schap te vestigen. Bonnet wees eveneens op
het bevredigend karakter van de betrekkingen
met andere landen, o.a. Polen. Hij ontkende
opnieuw, dat een particulier persoon met eeni-
gerlei missie te Berlijn of Rome was belast.
Ten aanzien van de Spaansche vluchtelingen
had de Fransche regeering aan verscheidene
buitenlandsche regeeringen verzocht om een
aantal vluchtelingen op te nemen, maar tot
dusver had zij slechts weigerende antwoorden
ontvangen. Enkele regeeringen hadden echter
ftnancieelen steun toegezegd.
Zooals United Press aan haar bladen meldt,
heeft bij de besprekingen met Ciano te War
schau minister Beek niets laten blijken van
solidariteit met de as. In het bijzonder maakte
Polen in de koloniale kwestie zyn eischen los
van die van de as-mogendheden.
Zeer bevoegde kringen hebben aan de „Un.
Press" verklaard, dat de Poolsche eischen be-
LONDEN, 1 Maart (Reuter). De sociale dien
sten in Engeland zullen dit jaar den belas
tingbetaler te staan komen op 534.596.000 pond
sterling. Hiervan is ongeveer vijf millioen be
stemd voor de verdediging tegen aanvallen uit
de lucht. De rest van de hiervoor benoodigde
gelden zal verkregen wórden uit de begrooting
voor oorlog.
Niemand kan zeggen, dat Chamberlain er
ditmaal niet tijdig bij gewVest is; vóór, en naar
wel eens kon blijken zéér lang voordat de Duce
zijn eischen stelt, heeft hij een uitspraak ge
daan óver Engelands solidariteit met Frankrijk,
die voor een goeden verstaander allen twijfel
moest wegnemen. Niettemin werd aan die ver
klaring door de Italiaansche en zelfs enkele
Duitsche bladen duchtig geknaagd, zoodat de
Britten het noodig oordeelden Chamberlain's
verklaring nog eens te onderstrepen; hetgeen
geschiedde door Lord Halifax, die het pakkende
beeld „Halt, voorrangsweg!" gebruikte.
Sedertdien breken Italiaansche kringen zich
het hoofd over verschillende vragen betreffende
dien voorrangsweg, daar zij, ondanks het devieo
van „vivere pericolosamente", gevaarlijk leven,
toch innerlyke bezwaren hebben tegen gecom
pliceerde botsingen.
benauwend te worden. In Libye werden de Ita
liaansche troepen opgehoopjtelkenmale moet
de Britsche ambassadeur te Rome den tocht
naar het Palazzo Chigi ondernemen, om in
lichtingen te vragen over nieuwe troepenzen
dingen, die een inbreuk vormen op het gentle
man's agreement tusschen Londen en Rome;
telkenmale verontschuldigt men zich daar met
te wijzen op de troepen, die Frankrijk naar
Tunis zendt: de ambassadeur kan zijn tochten
beter staken en regelmatig een der groote Ita
liaansche bladen lezen, die hem volledig kun
nen inlichten. Terwijl het hoofdartikel in de
eerste kolom vervulling eischt van de natuur
lijke aspiraties van het Italiaansche volk, wijst
de tweede kolom op de groote troepenzendingen
van Frankrijk naar Tunis, waardoor het on
schuldige Italië zich bedreigd voelt. Het gaat
lijken op het spel, dat wij verleden jaar in
Noordelijke regionen konden zien spelen, toen
het arme, onschuldige en wteerlooze Duitsch
land in allerijl in staat van verdediging ge
bracht moest worden tegen de agressieve plan
nen van de Tsjechische soldateska. De troepen
in Libye kan men thans schatten op een 100.009
man, en aan de andere zijde zal het aantal
wel niet veel minder zijn. Maarschalk Badoglio
hield een inspectietocht in de „bedreigde" ge
bieden, en hij is thans teruggekeerd naar
Rome, waar, volgens sommige berichten, de
Duce thans werkt aan een nota, waarin de
Italiaansche eischen aan Parijs zuilen vervat
zyn.
Zooveel beseft men thans te Rome wel, dat
Frankrijk niet op een presenteerblaadje ag
komen aanbieden, wat het „gehorsamst" kan
vermoeden dat Italië verlangt. Men zal zijn
verlangens kenbaar moeten maken, en de we
reld, die in spanning het moment verbeidt
waar oil de Duce zijn eischen zal formuleeren
is van meening, dat hij bij gelegenheid van de
opening der corporatieve kamers weer een
prachtige gelegenheid daartoe heeft laten voer
bijgaan. Het oogenblik is nog niet gunstig. De
wapenschouw, die Italië houdt, heeft geen
prachtige resultaten opgeleverd: Oostelijk
Europa begint weer wat meer afstand te nemen
van de as; te Warschau verneemt Ciano meer
betuigingen van hartelijke vriendschap in het
verleden dan beloften tot steun voor de toe
komst; en zelfs van zijn asgenoot, die eerst
eens de resultaten van het handelsoverleg met
Engeland wil afwachten, is het op het oogen
blik niet zeker. Vandaar, dat de Duce de zaak
traineert hij is tot dusver een goed tacticus
gebleken, die het geschikte oogenblik wist af
te wachten. Het eenige, waarvoor men eenigs-
zins moet Vreezen, is, dat een andere d'Annun-
zio op eigen initiatief Tunis of Dzjiboeti wil
gaan innemen dan zouden de partijen in een
gewapend conflict gewikkeld zijn voordat zij
het zelf willen.
Wenscht de Duce een ramp, vooral voor Ita
lië zelf, te vóórkomen, dan zal hij op den zij
weg, waarop hij zich thans bevindt, moeten
remmen. Weliswaar drijft hij, naar men zegt,
zelf in de „Popoio d'Italia" den spot met den
voorrangsweg, doch desondanks blijft een bot
sing met Frankrijk een riskante onderneming,
vooral nu hy weet, dat de Britsche vagen, die
dagelyks zwaarder wordt, de ravage volkomen
zal maken. Het Spaansche avontuur heeft hem
dienaangaande een harde les gegeven; zoo hij
al voor het waarschuwingsbord geen halt maakt,
zal hij zijn vaart toch wel minderen, in af
wachting van het moment, waarop de weg voor
hem vrij komt. Tot dan moet hy zich vergenoe
gen met het schrijven van artikelen in de dag
bladen, die door allen met belangstelling ge
lezen worden.
treffende ruwe grondstoffen en de emigratie
geheel afgescheiden zijn van de koloniale
eischen van de as-mogendheden. Polen wenscht
de vraagstukken van de ruwe grondstoffen en
van de emigratie volkomen vredelievend en
zakelijk op te lossen door middel van samen
werking met anderen. Deze samenwerking moet
geschieden met de staten, die koloniën bezitten,
niet met die, welke ze verlangen.
LONDEN, 2 Maart (Havas) Heden
middag om half vier zal te Londen een spe
ciaal gevormde commissie bijeenkomen ter
bestudeering van de Britsche voorstellen en
de Arabische tegenvoorstellen.
Van een zijde, die de Britsche delegatie
zeer na staat, wordt vernomen, dat de En-
gelsche regeering waarschijnlyk over een
tiental dagen een einde aan de besprekin
gen zal maken, indien de vooruitzichten op
een accoord niet beter worden.
Naar Reuter meent te weten, wijken de Ara-
Dische tegenvoorstellen, die Woensdag aan de
Britsche delegatie zijn voorgelegd, weinig af
van de voorstellen, die de Arabieren oorsprorf-
kelyk hebben ingediend.
De Arabieren verlangen met nadruk de sta
king van iedere Joodsche immigratie in Pales
tina en van allen verkoop van land, en on
middellijke vorming van een Palestijnsche re
geering. Na de vorming van zulk een regeering
zou deze, aldus wordt voorgesteld, een plan moe
ten opstellen voor de verkiezing van een wet
gevend lichaam.
Ook zou de Arabische verklaring er op wij
zen, dat er geen behoefte is aan een ronde
tafelconferentie, ter bespreking van de minder-
nedenkwestie en dat de kwestie van de waar
borgen en andere détails bij de thans aan den
gang zynde besprekingen kunnen worden be
sproken.
TOKIO, 2 Maart (Reuter) By een ontplof
fing en brand te Hirakata zyn ongeveer twee
honderd personen gewond en anderen, naar men
vreest, gedood. Officieel wordt medegedeeld
dat de brand ontstaan is in een arsenaal. On
geveer zeshonderd huizen zijn uitgebrand, ten
gevolge waarvan omstreeks 5800 personen dak
loos zijn.
Verder werd officieel medegedeeld, dat bij
den brand in het arsenaal van Hirakata 10
personen werden gedood, 32 zwaar gewond en
440 licht gewond. Nog 38 personen worden ver
mist, terwyl 800 huizen totaal plat zyn gebrand
en 100 ernstig werden beschadigd. Achtduizend
inwoners van de plaats moesten geëvacueerd
worden.
BATAVIA, 2 Maart (Aneta). Bij aankomst
van de „Wielewaal" waren verschillende verte
genwoordigers van de K.L.M. en de K.NJ.L.M.
aanwezig, daar dit vliegtuig met zyn aankomst
te Batavia de 700ste Nederland-Indiëvlueht
had volbracht.
Daarom was het dubbel jammer, dat de aan
komst van de „Wielewaal" een dag was ver
traagd, hetgeen te wijten was aan bijzonder
slecht weer in Frankrijk, waardoor ook de Air
France haar geregelden dienst moest onder
breken. Na Europa werd de weerstoestand ech
ter beter.
Piloot Brugman verhaalde het volgende van
dezen tocht. Tusschen Marseille en Rome stond
wind van een snelheid tusschen 90 en de 120
K.M., waardoor groote vertraging ontstond,
welke mede werd veroorzaakt door tusschen-
landingen buiten het schema. De hoop, dat deze
achterstand later kon worden ingehaald, ver
vloog. toen bleek, dat ook boven Britsch-Inchë
een ongekende depressie heerschte. De regens
waren daar zoo hevig, als Brugman ze n( g
nooit had medegemaakt. Dit was temeer op
vallend, omdat het hier de z.g. droge tyd was.
Veiligheidshalve werd daarom de poging tot
inhalen opgegeven.
