een nieuwe paus
LEVENSOPGANG NAAR DE
HOOGSTE TOPPEN
Z.H. Paus Pius XII, een groot
redenaar
Een schitterende
loopbaan
Paus Pius XII
HOEDER DER TRADITIE
VAN PAUS PIUS XI
Kerkelijk leven
congregatie der zusters
m
Enkele passages uit zijn
magistrale redevoeringen
Zijn voorgangers, die den
zelfden naam droegen
VRIJDAG 3 MAART 1939
VAN SCHIJNDEL
Onvergetelijk is de slotrede, welke
Hij bij het Euch. Congres
te Buenos Aires heeft
gehouden
Audiëntie
Ontroerende toespraak
te Boedapest in Mei '38
Het Eucharistisch Rijk
van Christus
De Kerk in Europa
De taak der Kerk
De staatssecretaris
Bezoek aan Nederland
Frater Alexander overleden
Gouden kloosterjubilé
Terwijl de doorzichtige avondsche
mer over den machtigen koepel
van St. Pieter neerdaalde en in den
wijden schoot van het door colonnades
omvangen plein een sluier van geheim
zinnigheid over den gonzenden bijen
zwerm der opeengedrongen geloovigen
spon, was binnen één dag conclave de
beslissing reeds gevallen in de hooge
Vergadering van de purperen Prinsen
der Kerk en Kardinaal Eugenio Pacelli
onder inspiratie van den H. Geest, den
Trooster, die sinds Christus' Hemel
vaart Zijn wieken beschermend uit
spreidt over de H. Moederkerk tot aan
bet einde der tijden, tot opvolger van
Paus Pius XI roemrijker gedachtenis op
den Stoel van den H. Petrus gekozen.
°P zijn drie-en-zestigsten geboortedag
Werd Kardinaal Pacelli als Paus der H.
Roomsche Kerk geboren door de gena-
denrijke inwerking van den Geest Gods.
^ij hebben een nieuwen Paus en de
diepe rouw en verslagenheid over het
afsterven van den onoverwinn.elijken
eh onverbiddelijken kampioen voor
Waarheid en recht, die Paus Pius XI
ondanks zijn kranken en gemartelden
ouderdom tot aan zijn laatste levens-
oogenblik gebleven is, worden overwel
digd door een stormvlaag van jubelende
Vreugde. Het schip van Christus' Kerk
beeft weer een stuurman aan het roer,
die, alle kleingeloovigen beschamend,
bet met onfeilbare zekerheid zal weten
te leiden door het stormgetij van onze
dagen.
Wanneer de grooten en machtigen
der wereld hun oogen voor eeuwig siui-
pleegt de opvolging niet zelden een
sPel van felle ambities, kuiperijen en in
triges te verwekken en wat de macht
hebbers aan wereldlijke grootheid een
Prenschenleven lang hebben opgebouwd
fhet ijzeren energie en ten koste van
geweldige offers stort soms ineen als
een slecht gefundeerd bouwsel van lou
ter ij delheid. Maar in het rijk des gees-
tes, in de Katholieke Kerk, gaat nu al
eeuwen lang de Visschersring van St.
Petrus van de witte hand der overle
den Opperherders op den vinger van
bun Apostolische opvolgers overeen
komstig de Vingerwijzing Gods, die
zich in de stilte en de teruggetrokken-
leid van het voor de wereld gesloten
conclave kenbaar maakt. De Kerk is
met gebouwd op het drijfzand van on-
geregelde machtsbegeerte en mensche-
hjken grootheidswaan, maar op het
Woord van den Zoon Gods en op de
steenrots, waartegen de helsche mach
ten niets vermogen en te pletter slaan.
Wij hebben een nieuwen Paus,
die volgens de onveranderlijke
en eeuwige wettten van God de
Christenheid zal herderen naar haar
eeuwige bestemming en einddoel, en de
onverstoorbare continuïteit tusschen
bet Pontificaat, dat werd afgesloten, en
bat wat thans aanving, kon moeilijk
bjner en pieuzer gesymboliseerd worden
dun door den naam van Pius XII, wel
ken de staatssecretaris van Pius XI,
thans zelf Paus geworden, koos. Hij, die
Zoovele en belangrijke jaren de meest
onmiddellijke medewerker van den
SP'ooten en on verge telij ken Pius XI is
ëeweest, Hij die als met zichtbare voor
liefde uitverkoren Pauselijk Legaat
Verre reizen ondernam om den massalen
eerbetuigingen der volkeren aan den
Christus Eucharisticus den hoogsten
Uister bij te zetten, Hij, die als geen
under vertrouwd is met de ontzagwek
kende verantwoordelijkheid, den zwa-
reh, heel de wereld omvattenden ar-
beid van het Vaticaan en de ervaringen,
Zoowei bitter smartelijke als diep ver
heugende, van het vaderschap der
^bristenheid kent, troont thans zelf in
bet witte kleed van Pontifex op den
^tel van het zichtbaar Opperhoofd der
kerk, den plaatsbekleeder van Jesus
^hristus. Het moge waar zijn, dat er
mans een groote eenzaamheid gevailen
*s rondom de tot de hoogst denkbare
hardigheid uitverkoren rijzige en
slanke figuur van den voormaligen
buuselijken staatssecretaris, maar in de
®ehzaamheid van zijn nieuwe waardig
heid zal hij leven dichter aan het hart
va.n God en omkoesterd van de on
wankelbare trouw en de innige kin-
herlij ke genegenheid en volgzaamheid
van de millioenen en nogmaals millioe-
ben, die in één geloof in de eenig ware
kerk vereenigd zijn.
üe oude maar onvergankelijke Kerk
heeft een nieuwen levenskrachtigen
eh aan ervaring en gaven rijken
^aus. Te Deum laudamus, U God
°ven wij in een dankbaarheid, die
hechts te zingen weet op het ge-
Wijde rhythme van dien verheven lof-
Zang.
Te Mierlo-Hout, bij Helmond, zullen de Zus-
^Srs der Congregatie van Schijndel in het St.
^lphonsusgesticht het feit herdenken, dat zij
v'öór 50 jaren zich aldaar vestigden. Op initia
tief van pastoor Verhoeckx heeft zich een uit
gebreid feestcomité gevormd om deze herden
king luister bij te zetten. Het jubileum zal op
30 April a.s. worden gevierd.
Z. H. Paus Pius XII geelt van de Loggia van den St. Pieter Zijn eersten zegen „Urbi et Orbi(Telegrafisch overgebrachte foto)
2. H. Exc. de Bisschop van Haarlem zal a.s.
Dinsdag géén audiëntie verleenen.
2. H. Exc. de Bisschop van Breda zal Zater-
hag van deze week en Zondag, Woensdag en
Saterdag van de volgende week. geen audiëntie
Verleenen.
Z. H. Pius XII is bekend om zijn groot re
denaarstalent, dat onderlijnd wordt door
een statig gebaar en een gloedvolle stem, vol
ontroering, nimmer afstootend fel. maar al
tijd beminnelijk en zacht, met de nuances
van een waren Vader.
Wij brengen hier enkele passages uit de
redevoeringen van den nieuwen Paus. In
1929 zeide de toenmalige Mgr. Pacelli, Nun
tius in Berlijn, op de Algemeene Vergade
ring der Duitsche Katholieken in Preiburg
i. Br.:
„De staat is het land, waarin de individuen
en de families vreedzaam hun hutten bouwen;
de Staat is geroepen om hen terzijde te staan
in het scheppen van een menschwaardig be
staan, dat ook in godsdienstig opzicht gelukkig
is. Daarom is voor Katholieken de dienst voor
volk en staat een heilig en onverbreekbaar ge
bod Gods. De staatsautoriteit is in God ver
ankerd. Maar de staatsautoriteit is voor den
drager niets anders dan verantwoordelijkheid
voor het volk. De belijders van andere wereld
beschouwingen moesten ons, Katholieken, dank
baar zijn voor den steun, dien wij door onze be
ginselen over den staat aan den staat schen
ken. De katholieke levensopvatting bevestigt
niet alieen het bestaan van den staat, zij
houdt ook de wortels gezond, waaruit de staat
groeit. Deze wortel van den staat nu is de
familie".
Enkele passages uit de magistrale rede, wel
ke kardinaal Pacelli als Pauselijk Legaat bii de
sluiting van het Eucharistisch Congres te Bue
nos Aires den 14den October 1934 gehouden
heeft, laten wij hier volgen:
De huidige wereld gelijkt in menig opzicht
op het rechtshuis van Pilatus. De stemmen
van de menschen zonder geloof herhalen den
kreet: „Wij willen niet, dat Deze over ons
heersche". Het is de stem van de wetenschap
zonder God; het is de stem van de anti-Chris
telijke politiek, die alleen in de aardsche goede
ren opgaat; het is de stem van de oproerige
propaganda, die doet denken aan het gehuil der
wolven, die in de Bergrede zijn aangekondigd;
het is de stem van een sectarische menigte, en
al die stemmen, smelten samen tot een heilig
schennend en godslasterlijk rumoer.
Maar lot onzen troost kunnen wij zeggen, dat
Christus in dit nieuwe rechtshuis niet alleen
is, zooals in den Hof van Pilatus. Aan Zijn zijde
staan vele vurige zielen, staat de H. Kerk. En
hoe feller en roekeloozer de stem der goddeloos
heid zich tegen Hem verheft, des te vuriger
wordt Hij, ten getuige van hemel en aarde, tot
onzen onsterfelijken Koning der Eeuwen uit
geroepen.
In dit rechtshuis heeft Hij zich. in plaats van
met een koor van Engelen, omgeven met Zijn
Kerk, die Hem verdedigt, Hem verheerlijkt ei*
Hem als Koning huldigt.
Welk een volheid van vrede voelt de ziel, wan
neer zij met doordringende gedachten de har
monie tusschen het Rijk van Christus en hei
Sacrament van Zijn Liefde bloot legt. Alles is*
Liefde; de Eucharistie is Liefde. Op het pad der
Goddelijke Wijsheid gaan de Waarheid en de
Liefde immer met gelijke schreden. Het Eucha
ristisch Rijk van Jezus heeft in den loop der
geschiedenis stralende sporen achtergelaten
Liturgie en kunst, grootsche monumenten, his
torische daden, Eucharistische wonderen, tee
kenen den voortgang van Zijn weg. Maar dit
alles is slechts het bloeiende grastapijt, dat den
bodem bedekt. De Schar is verborgen en men
moet hem zoeken in het granieten inwendige
der Waarheid, waaruit de volheid der Liefde
springt. De rots der Waarheid splijtende, vindt
de ziel den toegang tot de Liefde. Eenmaal door
die. Liefde getroffen, brandt zij van ongeduld,
dat Christus in haar het Rijk van Zijn Liefde
vestigen zal en voelt zij zich doordrongen van
apostolisch vuur om de grenzen der Kerk uit te
zetten. Het Sacrament des Rijks zal het Rijk
van Jezus vergrooten langs de geheimvolle keten
der geestelijke wereld, door de weidsche ruimte
der Kerk, door de grenzenlooze uitstrekking der
Eeuwigheid.
Hierop doet ons de vlammende Liefde, die
God in uw hart gelegd heeft, maar meer nog de
Liefde, die als een brandend vuur uit de Eucha
ristie ontspringt, hopen.
Heden zal Jezus niet weigeren, zooals aan
den oever van het meer Genesareth, den schepter
van het Koningschap te aanvaarden. Wij willen
Hem geen Koningschap geven, dat Hem niet be
hoort. Hij zal onze bede, onze stem verhoorer
en heerschen in alle zielen over de gransche
Aardeen Zijn Rijk zal geen einde hebben.
Een van de prachtigste passages uit de rede
welke kardinaal Pacelli in Juli 1937 in de Notre
Dame te Parijs heeft uitgesproken, willen wij
hier eveneens afdrukken:
„Een groot gedeelte van de menschheid iri
het huidige Europa is in godsdienstig opzicht
zonder vaderland, zonder haard. Voor haar Is
de Kerk geen huiselijke haard meer; zij be
schouwen God niet als hun Vader, Christus is
voor hen slechts een vreemdeling. Gevallen uit
de hoogten der christelijke openbaring kan de
mensch geen orde meer zien in de contrasten
tusschen tijdelijk en eeuwig doel; hij kan de
harmonie, waarin de dissonanten zich oplossen,
niet hooren en niet smaken.
Een reusachtige economische organisatie
heeft de wereld in verwondering gebracht door
de fantastische stijging der productie, maar
groote menigten menschen sterven van ellende.
Een technische en wetenschappelijke organi
satie leek den mensch meester te maken ovei
alle natuurkrachten, maar de mensch sterft
van vermoeidheid en van angst om te leven.
Hij, die aan de machines bijna het leven geeft,
heeft angst om aan anderen zijn eigen leven
te geven, zoodat er meer graven zijn dan wie
gen. En alle pogingen, die werden aangewend
om een oplossing te vinden voor deze proble
men bewijzen slechts onmacht."
De geheele katholieke wereld heeft in Mei
1938 geluisterd naar de krachtige stem van den
Pauselijken Legaat op het Internationaal
Eucharistisch Congres van Boedapest. De rede
die Kardinaal Pacelli, die Pauselijk Legaat was,
daar heeft uitgesproken, getuigt van een diepte
en helderheid van geest, als maar weinig voor
beelden kunnen worden aangehaald. Uit de
slotrede van Kardinaal Pacelli laten wij hier
nog deze merkwaardige passages volgen:
In zuiver aardsche dingen en doelmatigheid
is de Kerk niet geroepen om partij te kiezen
tusschen de verschillende systemen en metho
den die in aanmerking komen om het probleem
van den nood van den huidigen tijd op te los
sen.
Haar dienstbaarheid aan de waarheid, haar
wereldomvattend apostolaat der liefde sluiten
iedere beperking van haar zending in den vorm
van eenzijdig partijkiezen uit.
Zoolang de achting voor Gods Wet en het
heil der zielen gew'aarborgd blijft volgt de Kerk
deze vaak zoozeer uiteenloopende wegen der
volkeren naar hun doel, met een ruimhartig
heid en liefde, waarmee een moeder de ont
wikkeling en groei van haar kinderen gade
slaat. De Kerk weet zich vrij van bekrompen
heid en vooroordeelen, gebrek aan begrip voor
nieuwe doelstellingen en eischen van den tijd.
Zij wantrouwt het nieuwe niet omwille van het
nieuwe zelf. Bij de Kerk vervult iedere tijd en
ieder volk zijn providentieele taak in het ge
weldige eeuwige Scheppings- en Verlossingsplan
Gods.
Zij weet, dat de Geest niet steeds waait in
het suizen van teen Zephyr maar soms ook in
den stormachtigen donder van het onweer. Zij
heeft in haar eigen geschiedenis vaak genoeg
ervaren dat tijden van diepingrijpende revolu
tionnaire omwentelingen meestal onbewust
de materieele en geestelijke voorloopers war
den van nieuwen bloei, groei en wasdom.
Het uur der belijdenis
Maar wanneer de geestelijke woordvoerders
van heden als een vervolg op vroegere dwalin
gen het individueele en gemeenschappelijke
geluk zonder Christus of zelfs tegen Christus
trachten te vestigen, dan is de ure gekomen
van „Gij zult mijn getuigen zijn''. Dan is het
de plicht van allen die aan de zijde van Chris
tus geschaard staan zich te verzetten tegen
deze verkeerde ontwikkeling en het „Alles her
stellen in Christus", onverschrokken, met groo
te liefde te verdedigen. Zij, die zoo handelen
eri zich bij hun daden niet laten leiden door
menschelijke motieven of belangen, doch dooi
den geest van Christus zijn geen vijanden van
hun volk, geen tegenstanders van aardsche
grootheid, geen beletsel voor haar natuurlijken
ontwikkelingsgang, geen vernielers van natio
nale eenheid.
Er is geen grooter geschenk voor de volksge
meenschap, geen kostbaarder steun voor de
oplossing der geweldige problemen, waarvoor
de volkeren thans staan als de verwezenlijking
van een eerlijke en ernstig bedoelde harmonie
tusschen aardsch en eeuwig einddoel, althans
in zooverre als. het aardsche het eeuwige niet
essentieel en met opzet weerstreeft.
Wij laten hieronder in chronologi
sche volgorde een lijst der Pausen
volgen, die eveneens den naam van
Pius gedragen hebben.
Pins I: Paus Piu.s I regeerde van 1-58167.
Den 11 Juli wordt zijn feestdag gevierd. Hij
was de elfde Paus in de reeks der Pausen
Pius II: Paus Pius II regeerde van 1458—1464.
Hij was de 212e Paus in de Pausenreeks.
Pius III: Paus Pius III was een neef van
Pius II, regeerde slechts 26 'dagen in het jaar
1503. Hij was de 217e Paus.
Pius IV: Paus Pius IV regeerde van 1559
1565-. Hij was de 226ste Paus.
Pius V: Paus Pius V regeerde van 15661572.
Hij is de laatste heilig verklaarde Paus. Hij was
de 227ste Paus'
Pius VI: Paus Pius VI regeerde van 1775 tot
1799. Hij was de 252ste Paus.
Pius VU: Paus Pius VII regeerde van 1800
tot 1823. Hij was de 253ste Paus.
Pius VIII: Paus Pius VIII regeerde van 31
Maart 1829 tot 1 December 1830. Hij was de
255ste Paus.
Pius'IX: Paus Pius IX regeerde van 1846 tot
1878. Hij was de 257ste Paus.
Pius X: Paus Pius X regeerde.van 1903 tot
1914. Hij was de 259ste Paus
Pius XI: Paus Pius XI regeerde van 1922 tot
1939. Hij was de 261ste Paus.
Onder de menschenmenigte op het St. Pietersplein te Rome heerschte tijdens de
stemmingen van het Conclave een geweldige spanning. Zusters turend naar den
schoorsteen van de Sixtijnsche kapel.
Hieronder bieden wij den lezer een
biografie van den nieuwgekozen Op
perherder, waaruit blijken kan welk
een zeldzame gaven en bekwaamheid
deze bezit eigenschappen die naast
zijn groote vroomheid hem als voor
bestemden om eenmaal de tiara te
dragen.
Eugenius Pacelli, die als Z. H.
Paus Pius XII den stoel van Sint
Petrus zal bestijgen, werd te Rome
op 2 Maart 1876 geboren uit een fa
milie van juristen. Zijn vader was de
ken van de consistorie-advocaten,
zijn broer Francesco voerde namens
Paus Pius XI de onderhandelingen
met den Italiaanschen staat omtrent
de Romeinsche kwestie en het con
cordaat, en was aanwezig bij de on-
derteekening van het accoord dat op
1 1 Februari 1929 aan de genoemde
kwestie een gelukkige oplossing gaf.
Zijn broer werd later de rechtskun
dige adviseur van den Vatikaanschen
staat, in welke functie hij na zijn dood
werd opgevolgd door zijn zoon Carlo.
Eugenius Pacelli ontving zijn wetenschappe
lijke opleiding op het Collegio Capranica te
Rome en op het Seminario Romano, waar hij
als een uitstekend student uitmuntte. Na zijn
priesterwijding werd hij reeds spoedig minutant
op de Congregatie der buitengewone kerkelijke
aangelegenheden. Zijn geheele carrière maakte
hij verder op de Staatssecret-arie, terwijl hij on-
dertusschen nog les gaf aan de Pauselijke aca
demie voor adellijke geestelijken, onder de» la-
teren Paus Benedictus XV, Giacomo della
Chiesa, toen substituut aan de Pauselijke staats-
secretarie, werkte hij als ondersecretaris en
werd later tot pro-secretaris benoemd.
In 1917, toen de post van nuntius te Mün-
chen door het heengaan van den lateren kar
dinaal Frühwirth leegkwam, werd hij daar
als nuntius benoemd en ontving uit de handen
van Paus Benedictus XV de Bisschopswij
ding. De tegenwoordige Opperherder telde toen
slechts 41 jaar.
Mgr. Pacelli in Duitschland
Als vertegenwoordiger van den H. Stoel in
Duitschland is Mgr. Pacelli twaalf jaar werk
zaam geweest, en in dezen tijd heeft hij kennis
kunnen maken met het Duitschland tijdens en
na den oorlog. Zoolang de vijandelijkheden
duurden, werkte hij aan het tot stand komen
van den vrede en aan het verminderen van de
oorlogsgruwelen. Hij bezocht de krijgsgevange
nen, en door zijn interventie werden velen uit
gewisseld.
Op 29 Juni 1917 had hij zijn eerste ontmoe
ting met- den Duitschen keizer, en hij speelde
een groote rol in de vredespogingen van den
Paus in dat jaar.
In 1918, op het einde van den oorlog, was hij
een van de weinigen van het corps diplomatique,
die tijdens revolutionnaire woelingen in Duitsch
land achterbleef.
Zijn groote taak was het voorbereiden van
een nieuw concordaat met Beieren dat het oude
van 1817 moest vervangen. Ondanks veel oppo
sitie slaagde hij erin dit concordaat in 1924 tot
stand te brengen. Ondertusschen was hij in 1920
benoemd tot nuntius te Berlijn, waar hij ook
het concordaat met het Duitsche Rijk tot stand
bracht.
Met deze concordaten verwierf nuntius Pacelli
voor de Katholieken van Pruisen en van Beieren
een positie binnen den Duitschen Staat, waar
bij hun religieuze rechten verzekerd werden,
en het kerkelijk bestuur opnieuw geregeld vol
gens de eischen van den modernen tijd. Wan
neer men weet, hoe slecht het Pruisisch Con
cordaat er voor heeft gestaan, en hoe sterke
tegenstand er te overwinnen was, en wat voor
beteekenis juist dit Concordaat voor de Prui
sische Katholieken had, dan mag men met allen
eerbied de voorzichtige politiek van nuntius
Pacelli herdenken, aan wien het toch voorna
melijk te danken is, dat dit Concordaat, het
welk den Katholieken alles behalve gegund
scheen, tot stand is gekomen.
In 1925 werd Mgr. Pacelli van nuntius te
München benoemd tot nuntius te Berlijn, maar
hij bevond zich niet meer op dien post, toen
Hitier aan de regeering kwam. In December
1929 was hij naar Rome teruggekeerd als kar
dinaal en Pius XI had hem benoemd tot opvol
ger van kardinaal Pietro Gasparri als staats
secretaris.
In zijn nieuwe functie kwam hij voor moei
lijke vraagstukken te staan: de kwestie van
Malta tusschen de bisschoppen en de Engel-
sche regeering, de eerste geloofsvervolging in
Spanje. In 1931 wist hij de moeilijkheden over
de Katholieke Actie tusschen de Kerk en de Ita-
liaansche regeering in der minne te schikken.
In 1933 en latere jaren volgden, ondanks het
concordaat tusschen het Derde Rijk en de Kerk,
de moeilijkheden tusschen het Vatikaan en de
Duitsche regeering.
Paus Pius XI heeft gewild, dat de geheele
wereld dezen kardinaal als staatssecretaris zou
kennen, en dat is de reden dat hij in 1934
pauselijk legaat was van het Internationaal
Eucharistisch Congres van Buenos Aires, in
1935 van het jubileum-triduum van Lourdes, in
1937 van de feesten te Lisieux en verleden jaar
van het Eucharistisch Congres te Boedapest.
Overal is de kerkvorst toen met jubel ont
vangen, niet in het minst in de Vereenigde
Staten, die hij tijdens zijn jaarlijksche vacan-
tie in 1936 bezocht. Op andere reizen heeft hij
Engeland bezocht, België, Zwitserland en Cen-
traal-Europa en weinig leden van het H. Col
lege kennen het *ijk van de H. Kerk beter dan
hij.
Zijn persoonlijkheid stemt in zijn wezens
trekken wonderwel overeen met die van den
grooten Paus, wiens opvolger hij werd. Als
Pius XI is hij tegelijk positief en mystiek
van aanleg, diplomaat en apostel; en wan
neer hij naar buiten komt met zijn inwen
dig gedachtenleven, waarin hij als verzon
ken schijnt, omvademt hij de werkelijkheid,
tot in de minste bijzonderheden, met de
scherpste en meest directe visie: getuigt hij
van het soepelst denkbaar begrip van het
fijnste aanvoelen van de moeilijkheden en
wisselvalligheden des levens.
Deze heldere geest en deze krachtige wil
worden gesteund door zeldzame en kostelijke ga
ven, o.a. die der talen en van een ontstellend
geheugen. Hij zegt uit het hoofd twintig verzen
van Homerus, na ze tweemaal te hebben gele
zen. Het is dezen polyglot zelfs gebeurd, dat hij
een redevoering uitsprak achtereenvolgens in
zeven talen: Fransch, Italiaansch, Spaansch,
Portugeesch, Duitsch, Engelsch en Latijn, zon
der ook maar zijn toevlucht te nemen tot ook
maar de geringste aanteekening. Wanneer men
hem met neergeslagen oogen voorbij zag gaan,
lijkt het alsof de stilte zijn eenig gezelschap is.
Welnu," hij is een schitterend redenaar, die „Ro
me doet uitloopen", wanneer hij in de Eeuwige
Stad preekt.
Groote werkkracht
Kardinaal Pacelli verzette 18 uur werk per
dag. Hij nam slechts een half uur wandeling op
den Pincio, en dan nog in gezelschap van een
boek. Hij kan zijn verpletterende dagtaak
slechts het hoofd bieden door een voorbeeldige
organisatie. Zijn nauwkeurigheid is feilloos. Ze
keren dag, dat hij te Rome den trein van 11 uur
moest halen, schertste de stationschef: „Wed
den dat de kardinaal te laat komt? Maar de
fascistische treinen moeten op tijd vertrekken.
Als het noodig is vertrekken we zonder hem."
Welnu, te drie minuten voor 11 verscheen de
kardinaal op het perron. Hij drukte de aanwe
zige persoonlijkheden en den stationschef de
hand en klom in zijn wagen. Te 11 uur precies
fascistischen tijd zette de trein zich in
beweging.
Maar de diepste wezenstrek van den H. Vader
is zijn diep inwendig leven. Als Pauselijk Legaat
op het Eucharistisch Congres te Buenos Aires
maakte zijn intense ingetogenheid grooten in
druk op de beweeglijke en vurige Argentijnsche
bevolking. Hij legde het traject van de processie
af op een rollend platform, getrokken door
levieten. Vóór het Allerheiligste, onder den gou
den baldakijn, bleef hij geknield, de gevouwen
handen eventjes steunend op den rand van het
gedragen altaar, de oogen gesloten. Een oog
getuige verzekerde mij, dat hij twee uur in deze
houding bleef, zonder dat zijn lichaam ook
maar een oogenblik zijn onbeweeglijkheid op
gaf. Toen men hem de film van de plechtigheid
vertoonde, riep hij uit: „Hoe schoon! Maar ik
heb er niets van gezien." En de getuige, waarvan
ik sprak, merkte glimlachend op: „Eminentie,
dat ligt aan U."
Den avond van een dezer congresdagen msakt.s
hij met een der geestelijken van zijn gevolg te
voet een wandeling door de roode voorstad
van Buenos Aires, die, daar het er wemelt van
anarchisten, communisten en obscure indivi
duen, voortdurend door de politie bewaakt
wordt. Meester van zichzelf als altijd, kalm en
zacht, ging hij door de straten, waar de lieden
verwonderd en gewonnen waren, glimlachend
tegen de kinderen, die de wouwen naar hem
ophielden, opdat hij ze zou zegenen, omgeven
door een vereering, die hij in eerten bij deze
duistere bevolking had opgewekt.
Het groote vertrouwen, dat Pius XI in hem
stelde, bleek duidelijk uit gewichtige zendingen.
In 1934 was Kardinaal Pacelli Pauselijk Legaat
op het Internationaal Eucharistisch Congres te
Buenos-Aires en in 1935 te Lourdes. In 1936
maakte hij een lange reis door de Vereenigde
Staten, waar o.a. zijn groote rede voor de al
gemeene Amerikaansche persvereeniging een
grooten indruk maakte. In 1937 nam hij na
mens den Paus deel aan de groote feestelijkhe
den van de inwijding der basiliek ter eere van
de H. Theresia te Lisieux, waar wederom zijne
groote en schitterende redevoeringen den weg
openden voor een betere verhouding tusschen
Kerk en Fransche regeering. In 1938 was hij
nog eens Pauselijk Legaat op het Internatio
naal Eucharistisch Congres te Boedapest.
Vermelden wij verder, dat Paus Pius XI hem
meermalen blijken van waardeering en vertrou
wen geschonken heeft. Op 25 Maart- 1930 werd
hij tot aartspriester benoemd van den St. Pieter.
en op 1 April 1935 tot camerlengo van de H.
Kerk.
En tenslotte mag zeker niet onvermeld blij
ven, dat de nieuw gekozen Opperherder in
Augustus 1927 ook eenmaal een bezoek aan Ne
derland heeft gebracht. Mgr. Pacelli was toen
nog pauselijk Nuntius te Berlijn en van daaruit
bezocht hij in genoemd jaar de Paters van het
Goddelijk Woord te Steyl.
Burgemeester Coenders van Sittard noodigde
den Nuntius uit vóór zijn -terugkeer naar
Duitschland, naar Sittard te komen. Spontaan
stemde de hooge bezoeker met dit verzoek in en
verscheen in Sittard, waar hij werd ontvangen
door burgemeester Coenders, mgr. Claessen en
prof. Cuypers van Rolduc.
In hun gezelschap werd toen de Groote Kerk
te Sittard bezichtigd waarna de heer Coenders
hem uitgeleide heeft gedaan tot de Duitsche
grens.
.err mensch kan evenmin een pri
vaten godsdienst hebben, alsdat
hij een private zon of een private
maan heeft.
In de bekende onderwijsinrichting Ruwen-
berg te St. Michielsgestel is in den ouderdom
van 74 jaren overleden Frater Alexander, in
de wereld de heer Com. Wevers. Leerlingen en
oud-leerlingen zullen dankbaar den beminden
frater in gedachte houden.
7 Maart as. hoopt de eerw. Zuster Josepha
Maria van de Zusters van J.M.J (in de wereld
Mej. A. C. C. Christen) haar gouden klooster-
feest te vieren in het St. Jacobusgesticht te
Roelofarendsveen.
