DAGBRIEVEN EENER MOEDER
Stille Omgang
1939
De luchtroovers van Hoitika
m
ÏÏCdu&diaal van den da9
Neuscatarrlf
Onvermoeide kinder-
waardeering
cheepsrecht
VRIJDAG 17 MAART 1939
MET KIESPIJN LACHT U NIET
VlCKS
Va-TRO-MOJ:
BRANDENDE KEEL DOOR
OVERTOLLIG MAAGZUUR
Hoe een vrouw baat vond
bij nieuw middel
EMAILLE
2e Zondag 19 Maart
verscheidene Uitverkoren* j
I Mijn Oostersche
Hii
DAN LACHT
U!
Driemaal is
na®
a'1
XI
Hulsmoeder zijn, Is het meest ondankbare
baantje, dat er is, is de verzuchting, welke bijna
iedere echtgencote en moeder wel eens slaakt.
Vele uren worden besteed aan het gereedma
ken en koken van het eten: in een kwartiertje
is het verorberd en hoe zelden krijgt moeder
te hooren, dat het lekker was; zelfs niet wan
neer de huisgenooten zichtbaar smulden!
Meestal wordt de goede maaltijd als iets van
zelfsprekends beschouwd en achten de kleinen
zich tot mopperen gerechtigd wanneer iets niet
naar smaak of wensch is.
De wasch aan huis de kinderwasch uit huis
sturen is een letterlijke onmogelijkheid be
zorgt de huisvrouw een wekelijks terugkeeren
den dag van ploeteren, zelfs met behulp van
een prima waschmachine denk slechts aan
't strijken! en dankbaarheid hiervoor is
bij man of kind even zeldzaam als het bewon
deren van een schoone zonsopkomst. Hoeveel
zorg en moeite, tijd en liefde wordt er besteed
aan het haken of breien van een jongenspak,
het naaien van meisjeskleeren, het onderhoud
van bovenkleeding of ondergoed; en waar blijft
de dank, of laten wij den eisch laag stellen: de
waardeering? Het is waar, een keurige huishou
ding schenkt onszelf ook voldoening; wij weten,
dat een goed verzorgde, smaakvolle aankleeding
van het huis en van de kinderen, ook een ge
zonden, geestelijken groei bevordert en op hooger
niveau brengt, maar tóch een beetje meer
dank zou ons leven meer fleur en kleur schen
ken, ons uithoudingsvermogen stalen, ons ini
tiatief en onzen ondernemingslust stimuleeren!
En waarom zoeken wij dikwijls een weinig meer
waardeering? Omdat wij weten, dat wij deze
verdienen, omdat wij voelen er recht op te heb
ben en.... omdat wij dikwijls zelf zoo vrijge
vig met waardeering zijn.
in mijn eigen gezin ondervind ik dit, want
meen met, dat mijn kinderen in dit opzicht een
uitzondering op aen regei zijn. Wij hebben hun
geleerd „aank u, mams" of „dank u, paps" te
zeggen bij aiies wat gewoon en regelmatig te-
rugzeerend is, en met een zoen te beioonen al
datgene, dat ais iets bijzonders kan worden be
schouwd, van een snoeperijtje tot nieuwe klee-
ren, van speelgoed tot een Zonaagstractatie.
Maar toen, ontnomen aan ae gedachte, dat ook
die dank meer aangeleerd dan gevoeld is, kun
nen wjj heel moeilijit. My althans is het onmo
gelijk, en mij teru6 trenzen van mijn overtui
ging „dat zij niet beter weten", „dat 't heusch
goed bedoeld is" of „zij zich wel veranderen
zuilen wanneer zij eenmaal groot zijn" is een der
moeilijKste dingen van mijn moederlijke en
huisvrouwelijke zelfverloochening, vele vrou
wen zullen met mij in hetzelfde schuitje va
ren.
Totdat zocals het mjj overkwam, de kinderen
ons de oogen openen volkomen onopzettelijk,
onbewust zelfs, geheel natuurlijk zooals alleen
een jong kind natuurlijk k*n handelen, en ons
verrassen op een wijze die ons even den adem
beneemtmet het bewijs dat zij werkelijk
dieper voelen, dan wij meenen, dankbaarder
zijn, dan wij hopen durfden. Een paar maanden
geleden werd ik door kleinen Frits aan het twij
felen gebracht. Elke veertien dagen sluit mijn
man in zijn brief aan mij kieine episteltjes voor
elk der kinderen in en elke maand zendt hij een
klein extra postwisseltje, eveneens speciaal voor
de kinderen. Weliswaar niat meer dan een klei
nigheid, doch 't bedragje wordt ook ten volle
voor hun genoegen besteed: een stukje speel
goed, een uitgangetje, een extra tractatie,
meestal mogen zij zelf kiezen of liever.... heb
ben zij reeds maanden vooruit hun wensch be
paald. In het begin spraken wij af, dat ik den
kleinen zeggen zou dat paps geld voor hen ge
zonden had; maar deze jnededeeling maakte
zoon overweldigenden indruk, dat zij mij met
het hoe en waarom en waardoor in het nauw
brachten en ik de consequentie van mijn nood
leugentje aanvaardde en mijzelf een postwissel
tje zond, dat natuurlijk door allen teza-
Ingezonden Mede deeling)
Het relaas van deze vrouw over wat zij door
maakte zou erg zijn, als het niet zoo'n goed
einde had. Dit schrijft zij: „Ik leed jarenlang
aan maagzuur. Eiken nacht lag ik wakker, ter
wijl het zuur brandde in maag en keel. Ik pro
beerde maagpoeders en andere middelen, maar
niets verlichtte het branden. Toen ik echter
eens Rennie Pastilles probeerde, kreeg Ik spoe
dig verlichting van de pijn. Kort daarop at ik
allerlei dingen, die mij vroeger het zuur be
zorgden speciaal fruit. Nu kan ik alle fruit
eten waar ik trek in heb. En wat een genot
naar bed te kunenn gaan zonder angst voor
opkomende pijnen." Mevr. A. S.
Rennie Pastilles hielpen deze vrouw het over
tollige maagzuur te overwinnen, omdat zij zuur-
neutraliseerende, gas-absorbeerende en de spijs
vertering-bevorderende bestanddeelen bevatten.
Rennies zyn aangenaam smakelijke pastilles, die
in den mond oplossen. Zij hebben een directe
uitwerking, omdat zij de maag in geconcentreer-
den vorm bereiken, niet verzwakt door
bijvoeging van water. Vraagt Uw apotheker of
drogist naar Rennie-Pastilles-proefpakje 0.40,
groot pak 1.25.
men geïncasseerd werd. Dit ging uitstekend tot
Juun by het overhandigen van het formulier
met den loketambtenaar aan het „praten" raak
te en geen tevredenstellend antwoord ontving
op zijn mededeeling, dat dit „de postwissel van
zijn paps uit Indië" was. Vanaf dien tijd zendt
mijn man inderdaad maandelijks het bij
zondere postwisseltje rechtstreeks uit Indië
en wordt dit soms eerst een week later geïn
casseerd, want het moet vooraf terdege op
school en bij de vriendjes de ronde doen.
Zoo gebeurde het op zekeren dag, dat ik den
kinderen de laatste briefjes van hun paps op
denzelfden dag voorlas, waarop zij het maande-
lijksch paps-extraatje ontvangen hadden. Dit
voorlezen gebeurde met 't gewone ceremonieel.
Juun is met hoogstens tweemaal voorlezen te
vreden, dicteert mij onmiddellijk daarna een
serie antwoorden en mededeelingen om te dui
zelen en bergt het briefje in broek- of blouse-
zak, waaruit het zelden, dikwijls zelfs nooit
weer, te voorschijn komt. Kees laat zich elk
briefje zes tot acht maal voorlezen, tot hij 't
woord voor woord van buiten kent en Fritsje
gelooft t wel. Evenals zijn zusjes, die meestal
niet anders dan een plaatje of zelfgeteekenden
krabbel ontvangen. Van bijzondere aandacht of
blijdschap voor 't briefje heb ik bij Fritsje nooit
iets bemerkt en dikwijls speet het me voor de
moeite, die mijn man zich voor het schrijven of
teekenen gaf.
Tot hij Fritsje mij de oogen opende, zoo
als ik zeide.
Op een gegeven moment, de kinderen bij el
kaar zoekend, vind ik hem in een hoekje van
de slaapkamer werkelijk in eenzaamheid
het nieuwe speelgoed naast zich, het briefje van
zijn vader rechtop tegen de stoelleuning ge
plaatst, waar hij voor staat, met rood gekleur
de wangen en glinsterende oogjes, niet anders
mompelend dan: „Dank u wel, lieve paps. Dank
u wel, lieve paps. U is zoet, heel zoet. Dank u
wel, paps". Dozijnen keeren achtereen! t Brief
je bleek hem meer Waard dan het speelgoed. Hij
is pas drie jaar oud! Ik heb hem met zijn paps
alléén gelaten en ongezien ben ik verdwenen.
Het extra snuffelen viel hem later ten deel.
Maarnooit sprak hij een woord met mij over
zijn dankbetuiging!!
Nog teekenender was Juun's handelwijze deze
week. Van Paps geld zouden lei en griffels ge
kocht worden: schrijven met inkt thuis, als Kees
en Fritsje hetzelfde willen doen wat hij doet,
is me te riskant.
Natuurlijk trekken wij met den heelen op
tocht naar den winkel, waar de juffrouw ons
leien in tal van maten laat zien. Volkomen on
bewust van de Innerlijke waarde mijner woor
den ik voed ook niet van minuut tot minuut
op! stel ik Juun de vraag: „Welke lel wil je
hebben? Deze kleine kan heelemaal van Paps'
geld betaald worden, maar die groote niet,"
Het antwoord bleek moeilijk, ofschoon hij van
de eigenlijke beteekenls van geld nog geen be
sef heeft.
„Hoe wordt diè dan betaald, mams", infor
meert hij op de groote wijzend.
„Half door paps en half zoo maar" antwoord
ik. pogend voor hem het vraagstuk niet inge
wikkelder te maken dan 't al is.
„Van gewoon geld, mams?" wilde hij nog
eens weten.
„ja van gewoon geld", waarmee wij 't huis
houdgeld bedoelden. Achter zijn voorhoofdje
zag ik de gedachten malen. Ten laatste schoof
hij, verlegen door zijn eigen daad, de groote lei
naar de verkoopster terug en nam de kleine
onder de arm. „Liever deze mams", zei hij
zacht.
Ik ben naast hem neergeknield en heb hem,
onverschillig voor het publiek, eens flink ge
pakt; zoo'n beslissing is een belooning waard;
die om begrepen te worden, onmiddellijk moet
worden verleend.
Hij besefte, wat er in me omging, ondanks
zijn zes jaren. Anders vindt hij zich voor een
zoen te groot worden, vooral wanneer andere
menschen toekijken; nu niet! En bij de kassa
zocht hij mijn hand en met zijn hoofd tegen mijn
rok, vroeg hij verklarend; „Wat je van je paps
of mams krijgt, is alleen van hen, hè mams?
daaraan mogen anderen niets mee doen."
't Kleine leitje is me lief!
EEN MOEDER
•"mam
Wij laten hieronder de gebruikelijke Ujst
volgen van de H.H. Missen voor de groepen,
welke Zondagnacht aan den Stillen Omgang
zullen deelnemen.
H. ANNA, WITTENBURGERGRACHT
2.30 uur Maastricht I 800 m.p.
4.00 uur Maastricht II 800 m.p.
6.00 uur Parochiemis
H. AGNES, AMSTELVEENSCHEWEG
3.30 uur Parochiemis
ALLERH. SACRAMENT, KOMETENSINGEL
3,00 uur Parochiemis
ALOYSIUSGESTICHT, ELANDSSTRAAT
DE BOOM (Franc. v. A.)
ADM.
2.00 uur
7.00 uur
DE RUYTERWEG
Hillegom
De Zilk
Parochiemis
800 m.p.
160 z.p.
BUITENVELDERT, AMSTELVEENSCHEWEG
7.30 uur Parbchiemis
ST. DOMINICUS, SPUISTRAAT
12.00 uur Lof
2.30 uur H. Mis
4.00 uur
7.15 uur
DE DUIF
2.15—3.15 uur
't Gooi
't Gooi
Den Bosch en O.
Oisterwijk
Vught
Qss
Parochiemis
1000 m.p.
1000 m.p.
550 m.p.
170 m.p.
120 m.p.
150 m.p.
3.15—5.00
5.30 uur
5.30 uur
uur
PRINSENGRACHT
Rotterdam
autobussen 500 m.p.
Haarlemmerliede 150 z.p.
Rotterdam II 700 m.p.
Haarlem I 700 m.p
Parochiemis
H. ANTONIUS, TICHELSTRAAT
1.30—3.00 uur
3.30 uur
6.00 uur
Halfweg
Den Helder
Den Burg
IJmuiden Oost
Parochiemis
200 m.p.
350 m.p.
50 z.p.
225 m.p.
H. AUGUSTINUS, NIEUWENDAM
7.00 uur Parochiemis
H. AUGUSTINUS, POSTJESWEG
6.45 uur Parochiemis
BEGIJNHOF, SPUI
12.30 uur Lof Weert 100 m.p.
Harderwijk 20 z.p.
Berkhout 30 z.p.
Meddo 25 m.p.
2.303.30 uur Weert 100 m.p.
Harderwijk 20 z.p.
Berkhout 30 z.p.
Vijfhuizen 60 z.p.
MeddO 25 m.p.
3.455.00 uur Alphen a.d. Rijn 150 m.p.
Santpoort 125 m.p.
5.15 uur Zandvoort 140 m.p.
ST. BERNARDUSGESTICHT,
N. PASSEERDERSSTRAAT
3.30 uur Helmond 150 m.p.
Deurne 200 m.p.
ST. BONIFACIUS, 2e OOSTERPARKSTRAAT
6.00 uur Parochiemis
EERW. ZUSTERS, N. HEERENGRACHT
12.30 uur Lof Bodegraven 125- m.p.
3.00 uur H. Mis Loosduinen 150 m,p.
4.00 uur Bodegraven 125 m.p.
H. FAMILIE, ZUIVELPLEIN
4.00 uur Parochiemis
ST. ELISABETHGESTICHT, MAURITSKADE
2.0o uur Schagen 60 m.p.
KAPEL FRANC. LIEFDEWERK,
WITTENBURG
H. GERARDUS MAJELLA, AMBONPLEIN
6.00 uur Parochiemis
H. HART, VONDELSTRAAT
3.004.30 uur
4.45—6.00 uur
7.00 uur
Lisse
Sloten
Bovenkerk
Parochiemis
400 m.p.
180 m.p.
200 m.p.
ST. IGNATIUS COLLEGE, HOBBEMAKADE
ST. JOANNES DE DEO, KEIZERSGR. 65
2.004.30 uur Oegstgeest 80 m.p.
ST. JOZEFSGEZELLEN,
3.30 uur
7.00 uur
STADHOUDERSKADE
K. J. C. 600 m.p.
Gezellenmls
ST. JOZEF (de Papegaai J KALVERSTRAAT
2.00—3.15
3.305.00 uur
5.15 uur
6.15 uur
Purm erend
Ve!sen Noord
Beverwijk
Wijk aan Zee
Haarlem LL
Parochiemis
275 m.p.
200 m.p.
600 m.p.
50 z.p.
700 m.p.
DE KRIJTBERG, SINGEL
1 uur Lof West Friesland 1000 m.p.
2.003.15 uur
4.00 uur
6.00 uur
Rotterdam I
West Friesland
Parochiemis
700 m.p.
1000 m.p.
DE LIEFDE (Nic. en Barbara),
BILDERDIJKSTRAAT
2.30 uur
6.00 uur
Arnhem
Parochiemis
MAAGDENHUIS, SPUI
4.30 uur Haarlem Noord
5.45 uur Overveen
HOo m.p.
125 m.p.
125 m.p.
IL MARIA MAGDALENA,
SPAARNDAMMERSTRAAT
5.00 uur
Parochiemis
II.H. MARTELAREN v. GORCUM,
LINNAEUSHOF
7.00 uur
Parochiemis
MOZES EN AARON, WATERLOOPLEIN
12.30—5.30 uur Utrecht 3 groepen 2800 m.p.
6.00 uur
Parochiemis
V
De drie mannen sprongen overeind en begrepen er natuurlijk
niets van, waarom Piet opeens zoo raar ging doen, want ze
waren zoo in hun gesprek verdiept geweest, dat ze op den heelen
Piet niet meer gelet hadden. „Wacht, ik zal hem wel even op
knappen," riep de planter, maar juist op dat oogenblik kwam
een bediende binnensnellen.
„Er schijnt iets met jullie vliegtuig te zijn, ga maar eens
gauw kijken, ik zal dien jongen wel weer gezond maken." De
vliegeniers vlogen het trapje van de galerij af en volgden den
bediende naar hun toestel. „Het staat in brand!" riep de
bestuurder uit, „kijk maar. de vlammen...."
Na een verblijf van een paar jaar in Sanda-
bar was eindelijk mijn verloftijd aangebroken
en ik besloot een Hollandsche boot te nemen.
Ik zat al aanstonds midden in een avontuur.
Aan boord bevond zich een meisje, dat mijn
hoofd op hol bracht. Het was haar aan te zien,
dat ze niet alleen Europeesch bloed in de aderen
had (inderdaad vernam ik dat haar vader een
Chinees was), doch dat maakte haar er niet
minder mooi om.
Het meisje was altijd en eeuwig aan de zijde
van een oude dame en ze hadden samen een
dubbele kajuit eerste klas. Aangezien ik ook in
die klas reisde, bedacht ik dat ik gelegenheid te
over zou hebben om kennis met de jongedame
te maken.
In den rooksalon trof ik mr Peil, een kennis
van me, die voor vacantie naar Parijs ging, en
ik nam me aanstonds voor hem voor mijn plan
nen te interesseeren, zoodra ik daaraan behoefte
mocht hebben.
Aan tafel zag ik het bekoorlijke meisje terug,
wederom in gezelschap van de oudere dame.
Deze laatste had iets autoritairs en beslists over
zich en ik bemerkte dat de Javaansche bedien
den haar met een zekeren eerbied behandelden.
Zij was stellig een belangrijk persoontje, hoe
wel ik, die alleen maar oogen had voor haar
metgezellin, haar niet de moeite waard vond.
Tegen het einde van den maaltijd keek ik toe
vallig om. Het meisje stond juist op, om de
andere dame te volgen. Onze oogen ontmoetten
elkaar en keken elkander een seconde lang aan
toen was de betoovering verbroken.
Ik begaf mij naar de muziekzaal, waar de kof
fie werd rondgediend. Tusschen de menigte kon
ik noch het meisje noch de dame in haar ge
zelschap ontdekken. Ik had geen belangstelling
meer voor de muziek, noch voor de conversatie
zaal, en ging aan dek, om naar de maan te sta
ren, die uit de zee opkwam.
Dien nacht kon ik geen oog dicht doen. Den
volgenden morgen ontbeet ik haastig en' ging
weer aan dek. Het meisje was er ook, natuurlijk
weer in gezelschap van de oudere dame. Ik
waagde het niet in haar nabijheid te komen en
bepaalde mij er toe van uit de verte haar
figuurtje in mij op te nemen, zooals zij daar
zat, met haar waaier in de hand en haar don
kere oogen naar den gezichtseinder starend. Een
keer leek het mij dat ze in myn richting keek,
alsof ze mij had opgemerkt en aanstonds wend
de ook de andere dame het hoofd naar mij om.
Ik kon de gedachte niet uit mijn hoofd zetten,
dat ik 'de belangsteling van het meisje had
gaande gemaakt. Als die andere er maar niet
geweest was!
Ik begaf mij naar den rooksalon en bestelde
een cocktail. Op dat oogenblik kwam ook mr.
Peil binnen. Hij kwam aan mijn tafeltje zitten
en bestelde eveneens een cocktail. Het schip zou
den volgenden morgen in Makassar aanleggen
en mr. Peil vroeg me of ik ook aan wal ging.
Bijna iedereen deed het, aangezien we een op
onthoud van 24 uur zouden hebben. Mr. Peil
noodigde mij darom uit samen met hem te gaan.
Ik nam het voorloopig aan.
Ik zal het u definitief zeggen, als we voor
den wal komen, voegde ik er bij. Misschien
dat ik op het laatste oogenblik toch nog besluit
om aan boord te blijven.
Mijn beslissing hing natuurlijk heelemaal
van wat het meisje deed.
Zooals u wilt, antwoordde mr. Peil, beleef"
als altijd.
Vertelt u me eens ging ik voort keb'
u misschien een meisje opgemerkt, dat onaf"
scheidelijk is van een afschuwelijke oude draak.
Ze reizen allebei ook eerste klas.
Zeker, antwoordde mr. Peil. Het is
Chineesche.
Kent u die dames?
Alleen van aangezicht.
Nu ik eenmaal begonnen was, ging ik er uit"
voerig op in. Mr. Peil luisterde met levendig*
belangstelling.
Jongeman, zeide hij, toen ik was uitgespro
ken laat ik u een goeden raad geven. Ik ken
het Oosten goed en ik heb nog nooit gelukkig*
resultaten gezien van zulke vereenigingen.
Wat een
ouderwetsche
man! dacht ik
bij me zelf.
Ik kan u
voorbeelden noe-
men, ging mr.
Peil voort, waarin dergelijke huwelijke^
met Oosterlingen een volledige mislukking wer"
den, door de totaal verschillende mentaliteit^
En hij vertelde me een paar gevallen.
Maar, meende ik te moeten opmerken
als een Oosterling bij óns komt, zal hij ook ®e
altijd gesticht zijn over ónze huwelijken....
Stellig, zei mr. Peil rustig. Maar bij
huw'elijk met een Oosterling loopt men he
gevaar tegemoet, dat scheelt zóóveel. Ik spr6*
uit ondervinding en laat mijn gezond verstalt
werken. En als u mij niet gelooft, vraagt u da
dien meneer, die daar bij de deur zit. Dat
Breen, een ambtenaar van de geheime po®1
uit Makassar, waar we morgen aankomen.
zou u nog heel wat meer kunnen vertellen. Al*
u wilt, zal ik u aan hem voorstellen.
Ik wees zijn aanbod beleefd af, aangezien
er nog altijd de voorkeur aan gaf, al of
met zijn hulp, toenadering tot de bekoorlijk
Chineesche te zoeken.
Dien nacht sliep ik maar weinig en den vol"
genden morgen kwamen we voor de reede va"
Makassar. Mr. Pell was vol geestdrift over be
aanstaande uitstapje en zijn vroolijkheid werkt*
aanstekelijk op me. Bovendien miste de bedru*
vigheid aan den wal haar uitwerking niet
mij en ik besloot aan mr. Pell's herhaalde uit*
noodiging gevolg te geven, zonder mij om d®
plannen van het meisje te bekommeren. U®
reis duurde immers nog lang genoeg.
Doch het meisje ging eveneens van boord, te*
zamen met haar onafscheidelijke metgezelU®
Ik trachtte zoo dicht mogelijk achter aan t*
komen Opeens hoorde ik hoe mr. Peil me op
gewonden iets in mijn oor fluisterde. Hij bs"
het pas zélf gehoord. Ik verstond alleen "e
woorden: berucht opiumsmokkelaarster
Op hetzelfde oogenblik zag ik dat de linker
pols van het meisje vastgeklonken was aan den
rechterpols van de vrouwelijke detective.
achter de beide vrouwen aan kwam Breen, d®
beambte uit Makassar.
(Nadruk verboden)
maar nó, gebruik van kiespynpoeders van
Dr. JT. B. MEENK
H. NICOLAAS, PR. HENDRIKKADE
12.30 uur Lof
3.00 uur H. Mis
4.30 uur
7.00 uur
Helmond
Deurne
Noord-Limburg
le groep
2e groep
Parochiemis
150 m.p.
200 m.p.
700 m.p.
700 m.p.
O. L. VROUWEKERK, KEIZERSGRACHT 218
3.004.00 uur
Heemskerk
300 m.p.
IJmuiden
100 m.p.
Lijnden
70 z.p.
Vogelenzang
80 z.p.
4.005.00 uur
Hoofddorp
80 z.p.
Bloemendaal
100 z.p.
Velsen Driehuis
140 m.p.
5.00 uur
Weesp
150 z.p.
Volendam
450 m.p.
Monnikendam
40 z.p.
6.15 uur
Parochiemis
O. L. V. v. ALTIJDD. BIJSTAND,
CHASSéSTRAAT
7.00 uur Parochiemis
O. L. V. v. LOURDES, JAC. CATSKADE
7.0Ö uur Parochiemis
KAPEL O. L. V. GASTHUIS,
's GRAVESANDEPLEIN
H. PANCRATIUS, SLOTERWEG
7.00 uur Parochiemis
ST. PETRUS BANDEN, DIEMEN
7.30 uur Parochiemis
DE POSTHOORN, HAARLEMMERSTRAAT
12.00 uur Lóf 1 Eindhoven,
3.30 uur H. Mis /Breda 1200 m.p.
6.30 uur Parochiemis
H. RITA, BUIKSLOTERWEG 95
7.00 uur Parochiemis
H. ROZENKRANS, JAC. OBRECHTSTRAAÏ
3.00 uur Roelofarendsveen en
Omstreken 400
Zevenhoven 30 ®.P'
Noorden 50 Z-P-
Soest 150 m.P'
Hbogland 50 Z-P'
6.00 uur Parochiemis
H. STEPHANUS, KAMPERFOELIEWEG
7.30 uur Parochiemis
H. THOMAS VAN AQUINO, RUNSTRAA1
3.30 uur Parochiemis
ST. VINCENTIUS a PAULO.
JAC. v, LENNEPKAP®1
5.00 uur Parochiemis
VREDESKERK, PIJNACKERSTRAAÏ
6.30 uur Parochiemis
ST. WILLIBRORDUS, AMSTELDIJK
I.30—3.30 uur Friesland 1300 ®-P'
6.00 uur Parochiemis
DE ZAAIER, ROZENGRACHT
2.30—4.00 uur
6.00 uur
Alkmaar
Bergen
Krommenie
Nieuwkoop
Aarlanderveen
Parochiemis.
400 m-f'
50 Z-P'
200 Z-P'
70 z-P'
70 Z-P'
de0
De vólgende plaatsen gaan direct na
Stillen Omgang terug om in eigen ParocM
kerken de H. Mis bij te wonen:
Amstelveen ®dam Ouderkerk a.d. A®^
Nes a.d. Amstel Nieuwveeh NieuV?
Vennep.
Een paar dezer aangename nieuwe druppe's
in ieder neusgat geneest opgezwollen slijm*
vliezen, verwijdert opgehoopt slijm, ver
zacht de prikkeling
laat U weer vrij aden®®
door Percy King
Margaret sprong van de vensterbank. Haar
gezicht leek een open boek zij vond 't aan
bod van twee honderd pond eenvoudig reus
achtig! Zij wilde dat te kennen geven óók.
Keith was haar echter voor.
„U vergist zich, Mr. Hulbert," zei hij koud.
„'t Detectivebureau Townley is geen obscure
onderneming. Met de eerste honderd pond ga "k
accoord dat is 't bedrag voor mijn bemoeiin
gen om uw cliënte haar vrijheid te hergeven.
Mijn discretie, zooals u 't diplomatiek uitdrukt,
ls niet te koop. Honderd pond dus en natuur
lijk vergoeding van onkosten."
„Onkosten?"
Cullingwood trok de schouders op. „Als 't
zaakje gesmeerd loopt, zullen er waarschijnlijk
geen extra onkosten zijn. Heeft daarentegen uw
cliënte een slinger om den arm gehouden, de
zaak anders voorgesteld, dan zij in werkelijkheid
zal blijken te zijn, zoodat Tc op onvoorziene
moeilijkheden stuit tja, dan zal er extra be
taald moeten worden! Zooveel zult u van dc
keukengeheimen ook wel afweten, dat Ie onmó
gelijk een omelette kunt maken zonder eieren
kapot te slaan. Als de heeren bijvoorbeeld haar
even graag in dat huis houden, als ik de jonge
dame er uit wil hebben reken dan maar, dat
we aan een omelette gaan, die de noodige eieren
zal kosten."
„U bedoelt, dat waarschijnlijk eh een
soort handtastelijke overreding noodig zal
blijken te zijn, om
„Noem 't kind toch gerust bij den naam, Mr.
Hulbert! De kans is heel groot, dat 't op knok
ken uitdraait, ja! Of dacht u, dat we een par
tijtje gingen trekken, wie *t sterkste is die
heeren aan den eenen arm van de jonge dame,
ik aan den anderen?"
„Maar 't voornaamste van alles blijft," drong
de notaris op benepen toon aan, „dat niets er
van uitlekt naar de buitenwereld' Niets, abso
luut niets! Wij eh onze cliënte
„Jawel! Dat heeft u al zesmaal gezegdKnoop
dit nu eens in uw oor, Mr. Hulbert, en als 't
u niet aanstaat, bel dan uw cliënt om nadere
instructies u betaalt, zonder een penny af te
pingelen, honderd pond. U bent persoonlijk op
mijn kantoor, Warwick Place 53, om uiterlijk
kwart over zeven, indien uw cliënte tot zeven
uur niets van zich heeft laten hooren. Belt ze u
daarentegen wèl op, dan geeft u er mij telefo
nisch kennis van en in dat geval zal 'k u een
rekening zenden voor tijdverlies. Indien de jonge
fame mijn diensten noodig heeft, licht u mij vol
ledig in haar naam, 't adres van 't huis; wie
't zijn, die haar wederrechtelijk vasthouden.
U vergeet daarbij niet, 't stuk mee te brengen,
dat om zoo te zeggen mijn pas is, mijn vrijbrief."
Mr. Josuah Hulbert knikte zenuwachtig.
„Ja, ja natuurlijk! U mijn woord er op,
lat 't zoo gebeuren zal. 'k Kom persoonlijk, ja.
Zonder mankeeren. Met de honderd pond en 't
stuk. Kwart over zeven op zijn laatst half
acht. Anders telefoneer 'k u vóór dien tijd."
„Niet half acht, Mr. Hulbert, kwart over
zeven," verbeterde Cullingwood. ,,'k Houd u 'aan
uw woord."
Nauwelijks stonden zij weer in Chancery Lane,
of Margaret kneep Keith in den arm. Zij deed
alsof ze boos was, maar haar oogen lachten.
„Zeg, wie is nu eigenlijk de baas van 't detec-
tievebureau M. Townley jij of ik?"
„Jij, natuurlijk!" antwoordde Cullingwood
glunder. „Heb 'k ooit 't tegendeel beweerd?"
,,'k Zal jou nóg eens mijn zaakjes laten op
knappen! Weet je wel, dat je me honderd pond
door den neus geboord hebt? Honderd pond!
Hulbert had mijn discretie voor heel wat min
der kunnen krijgen!"
„Plaats je altijd op een zoo hoog mogelijk
voetstuk dat is mijn paiool! Jij denkt nu,
dat je een strop van honderd pond gehaald hebt,
hè? Niets daarvan, compagnon! 't Detective
bureau M. Townley heeft door te weigeren, zich
voor zjjn discretie te laten betalen, zoo'n door
slaand bewijs van oer-degelijkheid gegeven, dat
notaris Hulbert 't bij iedere gelegenheid wèt
graag aanbeveelt! Jij moet de kunst nog leeren.
Peg, van spieringen uitgooien om kabeljauw te
vangen! Hoe denk je over een uurtje bioscoop en
daarna een vluchtige versterking van den in-
wendigen mensch?"
Margaret dacht er uitstekend over. Zij aten I
in „The old Cheshire Cheese," namen vervol-
gens een taxi en lieten zich naar Warwick 1
Place rijden. Zij waren alweer langer dan een
half uur op 't kantoor, toen de telefoon rinkelde.
Keith, die om den haverklap zijn horloge ge
raadpleegd had, sprong op en snelde naar 't
toestel. Mr. Josuah Hulbert's stem kwam over
de lijn. Hij deelde mee, nog geen tijding van zijn
cliënte te hebben, en 't beter te vinden, niet
overijld te werk te gaan.
,,'t Is ruim kwart over zeven," zei Cullingwood
kregel. „De instructies van de jonge dame zijn,
dunkt me, anders duidelijk genoeg: u mocht niet
langer wachten dan tot zeven uur. Verder was
de afspraak, dat u persóónlijk komen zou en
niet telefonisch de zaak afhandelen."
,,'k Kan op 't oogenblik onmogelijk weg.
'k heb
„Ja, ja!" sneed Keith af. „Dat doet er min
der toe! Schuif de zaak niet op de lange baan,
Mr. Hulbert! 'k Wil den naam en 't adres van
uw cliënte hebben. Niet straks nü!"
„Wat voor verschil kan een kwartier uitstel
maken?" De toon van den notaris deed in prik
kelbaarheid niet voor dien van Cullingwood
onder.
,,'t Grootste verschil van de wereld voor mjj
tenminste! 'k Houd niet van uitstel! Blijf bij
uw instructies, Mr. Hulbert! Vooruit de naam
van de jonge dame; de naam van den man,
die haar tegen haar wil in zijn*huis houdt; de
straat en 't nummer! U begrijpt toch zeker
wel. dat'k me vooraf deugdelijk op de hoogte wil
stellen? Dat 'k weten moet, met wat voor lui ik
te doen krijg? 'k Voel er niets voor, met open
oogen in een val te loopen!"
„Goeie genade!" Van verontwaardiging begon
de notaris te stotteren: „Denkt u denkt u
soms dat ik dat wij
„Ronduit gezegd Mr. Hulbert 't kan me
geen steek schelen, wat denkt! 'k Denk aan
mijzelf ren natuurlijk ook aan de belangen van
uw cliënte. U beloofde, dat u mij alle inlichtin
gen zou geven, zoodra de klok van zeven koud
was. En dat is al lang 't geval. Nu een van
tweeën u geeft ze me onmiddellijk, of 'k wil
met de zaak verder niets te maken hebben. Dan
moet u maar zien, hoe u zich bij uw cliënte
schoonwascht!"
„Daar gaan mijn tweede honderd pond!"
zuchtte Margaret.
Er volgde een lange pauze. Eindelijk sprak
de notaris weer. Zijn stem klonk onwillig. Maar
hij scheen tot inzicht gekomen te zijn, dat hij
zich aan de instructies te houden had, wilde
de firma niet een cliënte verliezen, die niet ge
makkelijk te vervangen was. Keith maakte
onderwijl aanteekeningen op de blocnote.
„Mooi," zei hij, toen hij de verlangde infor
maties had. „En 't stuk, waardoor ik buiten
schot blijf?"
,,'k Verzend 't vanavond nog. Met de chèque."
Cullingwood legde den ontvanger langzaam,
peinzend op 't toestel. Hij keek Margaret aan.
„De bewuste jonge dame is Roberta Falkner.
De voogd, die zijn meerderjarige pupil niet wil
laten gipan, als zij daar zin in heeft, woont
Ranelagh Road 72 en heette Benjamin Raff ill.
Zeggen de namen je iets?"
„Roberta Falkner. Een oogenblik." Margaret
ging naar de kast, haalde een lijvig boek met
krantenknipsels voor den dag. Bjj de F sloeg
zij 't open. zocht even. knikte. „Roberta Falkner
hier heb 'k haar. Met een tamelijk goed afge- 1
drukte foto er bij. 't Is een berichtje van °n^eJi
veer een maand oud. Zij bewoonde toen p
flat in Welbeck Street. Veroorzaakte herrie
Covent Garden tijdens een opvoering van
cini's Tosca. Had blijkbaar aan 't diner p
gedronken dan een dame past. Bevond
een loge met advocaat Alfred Oakton en^^.
Eric Carline. Werd met laatstgenoemde
gemeen en moest door suppoosten uit de 1
verwijderd worden." Margaret gaf 't boek18
Keith, ,,'k Plakte dit berichtje hoofdzakelijk
omdat de namen van twee zeer verdar t
heeren er in voorkomen. Trouwens, jü ,c)0t
eveneens 't genoegen, ze te kennen," bes
't meisje met een glimlach. t
Cullingwood knikte. „Er kon wel eem e
wat meer muziek in 't gevalletje zitten, dah ll.
oppervlakkig zouden denken, compagnon.
jamin Raffill mijn overleden oom, Sir
colm Beveridge, heeft een secretaris gehad. ,g
zoo heette. Sir Malcolm betaalde slecht en st vgf
maximale eischen; 'k heb me er altijd 0cfl
verwonderd, dat hij nog een secretaris krl1'
kon. Benjamin Raffill niet direct een n£,.gr
dien je eiken dag tegenkomt. Denk eens v^f„rd
na, Peg. Oakton is de advocaat van Wocfi-^j,
Chrichton, den schavuit, die Beveridge's c'u' 5e
wegpikte, vóór ik, de rechthebbende, as®.
beurt kwam. Van den nobelen Mr. Eric ca'^,£lii
heb 'k de bewijzen, dat hij niet vies
chantage is. Natuurlijk zegt dat allemsa1 n „d
schien nog niets, maar 'k vind 't toch rr,.je
toevallig, dat we op zóó'n trio en 't zelfde
stuiten.
(Wordt vervolgd'
