niet verstandig
KEPS
Venkcdk,
De Caudillo spreekt over de
toekomst van Spanje
is z'n HOOFDPIJN
OU
De moeilijke onderhandelingen
over een pact met Moskou
dank wd-een,
De rede van Molotof:
een koude douche
PHALANX VERGADERT
TE BURGOS
MINTA
m mrpKviPH
Buitenlandsch Overzicht
Rusland wil het onderste uit
de kan hebben
DINSDAG 6 JUNI 1939
verm
^ritsch Koningspaar
bezoekt nikkelmijnen
Verfijnde pepermunt.
Neem ze in huis.
2 ons voor 25 cent
en in fleurige doo-
zen van 35 cent.
Na den aanslag op de
hertogin van Kent
Klachten over wantrouwen in het
buitenland tegenover de nieuwe
regeering
Pleidooi voor grootere
productie
„De as overheerscht"
Italiaansch oordeel over krachts'
verhoudingen in Europa
Hollandsch program in
Amerikaanschen aether
in een paar minuten, zóó vlug werken
"AKKERTJES" bij hoofd- en zenuwpijnen,
kiespijn, rheumatische pijnen, spit in den
rug, enz. Bovendien verdrijven ze ook snel
en zeker gevatte kou, koorts en griep.
Nederlandsche Bank
Jaarverslag Maart 1938/39
PERMANENTE DIENST VOOR
BALLONVERSPERRING
H. Ms. O 16 te Tandjong Priok
Men behoeft niet alles aan elkan
ders neus te hangen en elke
nieuwsgierige, die graag van alles
eh nog wat het naadje van de kous wil
^eten, heeft op grond van die nieuwsgie-
righeid alleen geen recht om opening
Van alle voor hem min of meer gesloten
Za-ken te eischen. Het kan zelfs plicht
2lih zuik een nieuwsgierige de kous
°P den kop te geven in plaats van
het naadje daarvan te laten zien.
Geldt dit in het algemeen in het privé-
'even der burgers onderling, het geldt in
Zekere mate ook voor de regeering ten
^Pzichte van het volk. In een land als
het onze, waar men in tegenstelling met
ahdere landen nog prat gaat op een
aterk levenden vrijheidszin en op open
baarheid ook van officieele zaken, dient
be regeering echter voorzichtig te zijn
baet het betrachten van een al te groote
geheimzinnigheid, welke slechts wan-
tiouwen wekt of aan de meest wilde en
b'et altijd gevaarlooze fantasieën ruim
aan geeft. Het wil ons voorkomen, dat
Ij het aftreden van Z. Exc. de Wilde
a^s minister van Financiën door het
doen van al te spaarzame officieele me-
edeelingen niet verstandig is gehandeld
en Weer te weinig rekening is gehouden
met de psychologie van ons volk. Offi
cieel weten wij, dat minister de Wilde
het
nationale huishoudboekje neerlegde,
°mdat hij het met enkele nieuwe uitga-
yen, door zijn collega's voor de begroo-
'hg van 1940 gevraagd, niet eens kon
Zlin, maar officieel weten wij niet, welke
collega's te veeleischend waren naar De
Glide's smaak en welke die zijns inziens
'hancieel niet te rechtvaardigen uitga
an waren. Noch minister De Wilde zelf,
h°ch de regeering heeft het noodig of
enkel maar wenschelijk geoordeeld iéts
hieer over dit toch niet geheel onbelang-
tijke heengaan van een zoo zorgzame
Nationale huismoeder aan het groote
Eezin Van het Nederlandsche volk mede
,e deelen en het gevolg is geweest, dat
n de daardoor ontstane troebelheid door
^elen dapper politiek wordt gevischt.
mgens den een was het De Wilde's par-
1 genoot, de minister van de Defensie, die
v ®er vroeg dan De Wilde toe wilde staan,
gens den ander was het minister Rom-
e' die voor de bestrijding van de jeugd-
ejkloosheid te diep in de door De
1 de angstvallig op een smallen kier
ouden nationale knip wilde tasten,
h hopen, dat dit laatste overeenkomt
et de waarheid, want dan zou Colijn,
£le det departement van Financiën van
e Wilde tijdelijk overnam, wèl kans
ch om aan de jeugdwerkloosheidsbe-
riJding de middelen te verschaffen,
elke Z. Exc. minister Romme ook onder
e huidige financieel en economisch
Olijke omstandigheden onontbeerlijk
acht.
Het is merkwaardig, hoe populair
minister De Wilde plotseling ge-
worden is, nu hij is heengegaan,
'j. die hem steeds verketterd hebben als
6ca blijkbaar onoverkomelijken hinder
paal voor een ruime en inzichtige, aan
e eischen en de nooden des tijds aan-
®®Paste financieele politiek of als den al
toegefelijken organisator van een
chrikbarend op handen zijnd staats-
ahkroet, weenen nu zilte krokodillen-
■en over zijn ministerieele afscheid,
zij
oedelijk om te maskeeren, ho.e blij
J m hun hart er over zijn, dat er een
bh in den kabel van de christelijke
alitie scheen gekomen. Zij, die zichzelf
eds hebben gesierd met een martel-
;m van kunstgroen om zich voor weer-
Ze slachtoffers van de allesbehalve
hde de-Wilde-politiek uit te geven,
ehen thans van waardeering en deer-
ls voor De Wilde, dien zij het nieuwste
achtoffer noemen van de kongsie der
reede katholieke ministers. Zelfs zij,
2 e van den nood des volks een verkie-
pgsieuze maakten en thans om vier
a§schepen van niet minder dan 35.000
d elk krijschen, vinden nu nog goede
°erden om de ministerieele nagedach-
bis van De Wilde te eeren, terwijl zij
bi tijdens zijn ministerieele leven
chts verguisden. Dit zou allemaal heel
^hdoenlijk zÜn> indien het niet zoo
ergaloos politiek onsmakelijk was.
-Usschen de regeering zwijgt en blijft
'Jgen, en oud-minister De Wilde even-
j r- Wil de regeering haar afgetreden
h bij wijze van laatste eer en gunst in
onverdeelde genot laten van deze
bl gegroeide populariteit en zou oud-
g bbstbr De Wilde, die heusch niet zoo
rand leek op populariteit, deze
t geheel onbedenkelijke populari-
oen onverdeeld genoegen vinden?
Verwacht men van een naar waarheid
6er gepreciseerde mededeeling over de
zaken van het heengaan van den
bbni,
j^bschte reacties dan nu reeds het geval
■ba dat geval zou de betrachte ge-
(j 'Vinnigheid gemotiveerd zijn, maar
b zou er ook gegronde reden zijn voor
ister van Financiën nóg meer onge-
®thst;
ige bedenkingen.
(Ontario), 6 Juni (Havas) Het
aa ''clle koningspaar heeft een bezoek gebracht
ter öe nikkelmijnen van Sudbury, de rijkste
8t%-Wereld- De 2500 mijnwerkers hadden vrij
t® j®gen om het koningspaar bij hun aankomst
jb®roeten, waarna het werk werd hervat.
k]ee5°ning en de Koningin staken zich in de
kcrsnZaal van de mijnwerkers in een mijnwer-
28oq en daalden met de gewone liftkooi
lanc V°et oncier de aarde. Zij stelden veel be-
ln het werk der mijn.
diüDt 0-50 uur Greenwichtijd verliet het ko-
*>aar Sudbury.
LONDEN, 6 Juni. (Havas.) De Daily Mirror
schrijft over den aanslag op de hertogin van
Kent het volgende: „Toen de hertogin zich met
lady Port Arlington naar de bioscoop begaf werd
een schot gelost. Geen der beide dames werd
getroffen en ook merkten zij niet dat werd ge
schoten."
Het blad voegt hier aan toe dat een voorbij
ganger een schot hoorde en een man op den
grond zag zitten met een geweer met afgezaag-
den loop. Hij vroeg den man wat hij deed, doch
kreeg geen antwoord. Vervolgens waarschuwde
hij de politie, die den man arresteerde. De po
litie heeft vastgesteld dat het schot werd gelost
ter hoogte van Belgrave Square no. 1, op twee
huizen afstand van de woning van de hertogin
De gearresteerde is drie weken geleden uit
Australië gekomen.
BURGOS, 6 Juni (Havas) Gisteren heeft
de nationale raad van de Phalanx vergaderd.
Een boodschap van den secretaris-generaal
Fernando Cuesta en van Franco werd voorge
lezen.. De secretaris-generaal bracht hulde aan
den Caudillo en verklaarde, dat de Phalanx
blindelings aan zijn orders gehoorzaamt. Hier
na legden de leden van den raad den eed af
steeds aan Franco te zullen gehoorzamen.
Franco verzocht vervolgens krachtige hulp om
den staat op te bouwen volgens de nationaal-
syndicalistische theorie van de Phalanx. Hij
zeide dat na den oorlog, welke de aandacht van
de Spanjaarden in beslag heeft genomen, de eco
nomische en administratieve moeilijkheden ko
men. Het nationale Spanje werd door de wereld
miskend en kreeg geen buitenlandsche credie-
ten. De grondslagen van het werk zijn soberheid
en discipline. Tegenover het nationale Spanje
stonden enorme reserves aan goud en deviezen
van het land en een bijna volkomen afwezigheid
van vertrouwen in het buitenland. Toch heeft 't
den toestand verbeterd door zijn voortdurer.de
overwinningen en de gelukkige maatregelen van
den wordenden staat.
In zijn verklaring in den nationalen r*ad
heeft Franco verder hulde gebracht aan
Duitschland, Italië en Portugal, die tezamen
met Spanje een front hebben gevormd in den
moeilijken slag, welke moest worden geleverd
in de buitenlandsche politiek.
Verder klaagde Franco er over dat met de
officieele erkenning van het nationalistische
Spanje na de overwinning de moeilijkheden en
het wantrouwen niet zijn verdwenen. Hj lever
de critiek op de langzame wijze waamp de
overeenkomst van Bérard met Jordan-- welke
den grondslag vormt voor de betrek) gen tus
schen Frankrijk en Spanje, wordt gevoerd,
hetgeen fnuikend is voor de Spaansefce econo
mie, en hij voegde hieraan toe, dat in Engeland
een groot deel van de bankwaardeii bevroren
blijft, tengevolge van het voortbestaan van
een weldadigheids-instelling, welke door de
Rooden werd opgericht in de laats'- dagen voor
vlucht.
Vervolgens sprak Franco over een „geheim
offensief tegen Spanje, dat wordt geleid door
hen, die de afschuwelijke misdaden in het ge
martelde Spanje hebben aangemoedigd, gehol
pen door de internationale vrijmetselarij."
Franco verklaarde dat men zich gereed moet
maken zich te verdedigen en weerstand te
bieden aan de omsingeling.
Verder besprak Franco de economische en
financieele situatie van Spanje. Het is nood
zakelijk Spanje opnieuw op te bouwen en de
nationale revolutie doeltreffend te maken door
het lot van den middenstand en de armen te
verbeteren. Hij verklaarde het noodzakelijk te
achten dat de invoer wordt verminderd en de
productie wordt opgevoerd teneinde den uit
voer te vergrooten. Op deze wijze moet een bron
van deviezen woiden gevonden en economische
vrijheid. Ten slotte zeide hij: ^ons devies moet
zijn produceeren, produceeren, produceeren".
Franco's geloofsbelijdenis
Over de indrukwekkende godsdienstige plech
tigheden, welke hebben plaats gehad bij gele
genheid van de overwinning feesten te Madrid,
bericht de Spaansche cor. adent van het
Engelsche Katholieke Wee „The Tablet"
o.m. de volgende bijzonderheden:
De grootsche plechtigheden vonden plaats in
de kerk van de H. Barbara, een der grootste en
meest artistieke bedehuizen van Spanje, die
Koning Ferdinand VI in de ïgde eeuw liet bou
wen, als laatste rustplaats v» .r zichzelf en zijn
gemalin Barbara van Brag: -,za. Voor het al
taar, waarop het vermaar oeeld prijkte van
den Christus van Lepante, heeft de Kardinaal
Primaat van Spanje, Zijne Excellentie Goma y
Tomas, aartsbisschop van Toledo, omringd door
20 bisschoppen, op plechtige wijze den zegen ge
geven aan den generalissimus Francisco Fran
co. Na het „Te Deum" zongen twee koren van
Benedictijnen en Dominicanen een plechtigen
Lofzang, waarmee in de Middeleeuwen de over
winnaars en legeraanvoerders van het Ko
ninkrijk Castilië na hun terugkeer uit den oor
log ontvangen werden. Hierna trad generaal
Franco voor het altaar en legde zijn degen neer
voor de beeltenis, terwijl door het koor der Mon
niken het volgende gebed gezongen werd:
„O God, aan Wien alle menschen onderdanig
zijn en aan Wien alle dingen dienstbaar zijn,
verleen genadig, dat de regeeringstijd van Uw
trouwen dienaar, den Caudillo Francisco Fran
co, een tijdperk van vrede moge zijn en verwij
der van ons, volgens Uwe groote barmhartig
heid, iederen moorddadiger oorlog, opdat er
onder Uwe bescherming en met Uw steun steeds
vrede moge heerschen onder de volkeren."
Daarop sprak generaal Frapco, terwijl hij- voor
den troon stond, waarop de Kardinaal Primaat,
gezeten was, het volgende gebed: „Mijn Heer
en Mijn God, aanvaard genadig den helden
moed van dit Uw volk, dat met mij in Uw naam
op heldhaftige wijze de vijanden der waarheid
in het huidig tijdsgewricht overwonnen heeft.
Mijn Heer en God, in Wiens handen alle recht
en alle macht gelegen is, verleen mij Uw hulp
en bijstand om dit volk te mogen geleiden naar
volledige vrijheid van het Rijk, tot eer van U
en van Uwe Kerk. God, Dien alle menschen
belijden als Jezus, Christus, den Zoon van den
Eeuwigen God."
ROME, 6 Juni De diplomatieke redacteur
van Stefani schrijft:
„Men kan in den huidigen staat van zaken de
meening zjjn toegedaan, dat de opstand der
Baltischg landen tegen de omsingelings-poli-
tiek er» de moeilijkheden tusschen de twee
Weste" xe mogendheden cn Rusland werkelijke
gar .jties voor den vrede vormen, althans voor
het oogenblik.
Andere moeilijkheden voor de omsingeling en
bijgevolg andere daadwerkelijke garanties voor
den vrede vloeien voort uit 't feit, dat de Weste
lijke mogendheden geen voldoende continentale
troepen hebben om ze te plaatsen tegenover
het formidabele ItaliaanschDuitsche blok.
Het Fransche leger zit vast aan den Rijn, de
Alpen, in Libye en bovendien in de koloniën en
zal niet kunnen nalaten de Pyreneeën en Ma
rokko te bewaken.
De troepen der gevasalliseerde staten in
het Oosten zijn niet voldoende, kortom het
Italiaansch—Duitsche blok, waarbij de
steun nog kan komen van bevriende volken,
overheerscht.
Men kan een omsingelingspolitiek improvi-
seeren, maar men kan geen groote legers im-
proviseeren. Tegenover deze moeilijkheden der
omsingeling vindt men het aeer hechte blok
van het nieuwe Italië en het nieuwe Duitsch
land, dat men kan berekenen op een honderd
tal geoefende en machtig bewapende divisies.
Dit blok is de werkelijke behoeder van den
vrede in Europa op de grondslagen der recht
vaardigheid".
De Municipal Broadcasting Company te New
York heeft een uitzending gewijd aan Neder
land, naar aanleiding van de Nederlandsche
deelneming aan de wereldtentoonstelling. Voor
deze uitzending hebben gesproken de heeren
Van Paassen, wiens boek „Days of our Years"
tot de meest gelezen werken in de Vereenigde
Staten behoort, prof. Barnouw van Columbia
university, dr. Van Aken, secretaris van de Ne-
derlandsch-Amerikaansche K. v. K., Van den
Hoek, de tuinbouwkundige adviseur van Rocke
feller center en mr. Bierens de Haan, general-
manager van het Nederlandsche paviljoen. Jan
van Bommel, solo-tenor van St. Patricks Cathe
dral, heeft gezongen „Mooi Holland" van Hak
ker en „O jubel mijn hart" van Cor Kuiler. Een
min of meer humoristisch element ontbrak
niet, door het vurige pleidooi van den heer Van
Dijke voor de hutspot, waarbij deze bekende
hoteldirecteur verklaarde dat de nationale spijs
der Nederlanders bezig is zich in New York
groote populariteit te verwerven.
Alb. H. Eekens f
De directeur der Lips-Vago te Milaan, dochter
maatschappij der bekende Lips' brandkasten en
slotenfabrieken N. V. te Dordrecht, de heer Alb.
H. Eekens, is plotseling overleden. De heer
Eekens was meer dan 25 jaren aan de firma
Lips verbonden, waarvan 20 jaren te Milaan.
Overal verkrijgbaar in
doosjes van 2 stuks - 2 stuivers
kokers van 13 stuks - 12 stuivers
IET OP DIT
"AKKER"-MERK
In de op heden gehouden algemeene ver
gadering van aandeelhouders der Nederland
sche Bank heeft Mr. L. J. A. Trip, president
der Nederlandsche Bank, verslag uitge
bracht over het boekjaar 1 April 193831
Maart 1939.
In dit verslag wordt opgemerkt, dat in de
taak en de werkzaamheden van De Neder
landsche Bank in het afgeloopen jaar geen
belangrijke veranderingen kwamen. Het be
heer van het Egalisatiefonds bleef voort
durende aandacht en omvangrijken arbeid
vergen. Zooals bekend, is het aan- en ver-
koopen van goud, dat een van de belangrijke
onderdeelen van het werk van De Nederland
sche Bank vormde, sedert het verlaten van
den gouden standaard aan het Egalisatie
fonds overgedragen. Daarmede is pen winst
bron afgesloten, die als gevolg eenerzij ds van
de groote goudbewegingen der na-oorlogsche
jaren, anderzijds van het terugioopen der
credietverleening door de Bank, een naar
evenredigheid stijgende beteekenis heeft ver
kregen. De remuneratie, welke de Bank voor
haar beheer van het Fonds ontvangt, is niet
voldoende gebleken om het zooeven bedoelde
verlies goed te maken.
De stijging der bankbiljettencirculatie, waar
door het voorafgaande boekjaar gekenmerkt
werd, heeft zich ook in 1938/1939 voortgezet. Het
boekjaar begon met het laagste maandgemid-
delde (ƒ920,4 millioen), waarboven het cijfer
zich aanvankelijk niet zeer veel verhief. In ver
band met de internationale spanning liep de cir
culatie in den loop van den zomer en vooral
gedurende de maand September 1938 echter
prachtig op. Het maximum werd op 29 Septem
ber bereikt, waarna de terugvloeiing slechts
langzaam plaats vond. Tot aan het einde van
het kalenderjaar bleef het maandgemiddelde,
dat in October 1938 tot 1.053,6 millioen was op-
geloopen, in de nabijheid van 1.000 millioen
Pas in het eerste kwartaal van 1939 daalde het
maandgemiddelde beneden laatstgenoemd cijfer;
het bleef in deze periode tamelijk stabiel. Het
boekjaar eindigde met 'n gemiddelde van 982,7
millioen voor Maart 1939.
Beschouwt men de ontwikkeling der bank
biljettencirculatie in het kader van het ver
loop van de totale opeischbare schuld, dan
blijkt, dat in tijden van spanning op groote
schaal omzetting van creditsaldi in bank
biljetten plaats vond. Zoowel in September
1938 als in Maart 1939 is het aandeel, dat de
biljetten hadden in de totale opeischbare
schuld, sterk gestegen. Over het geheele jaar
berekend beliep het echter in 1938/1939 53,19
pet., tegen 55,41 pet. in het voorafgaande
boekjaar.
De uitkomsten van het bedrijf der Neder
landsche Bank, verkregen over het boekjaar
1938/1939, zijn opgesomd in de winst- en ver
liesrekening. Hieruit blijkt, dat de netto
winst, vergeleken met het vorige boekjaar,
een daling vertoont van 2.576.087 tot
2.551.833.
Dat de achteruitgang van het totaal der cre-
ditposten der Verlies- en Winstrekening niet
grooter was dan 360.427, is hoofdzakelijk toe te
schrijven aan de groote bedragen, waarmede en
kele bijzondere posten ditmaal voorkwamen.
Uit hoofde van niet opgekomen bankbiljetten
kon een bedrag van 552.750 in het credit van
de winst- en verliesrekening worden gebracht.
Ten aanzien van de debetposten der winst- en
verliesrekening is op te merken, dat de onkosten
ƒ253.236 lager waren dan over 1937/1938. Zulks
is voor een belangrijk gedeelte het gevolg van
de daling der kosten van aanmaak van bank
papier, die ditmaal 531.661 beliepen, tegen
ƒ686.581 in het voorafgaande boekjaar.
Van de winst komt in mindering van de vor
dering op den Staat der Nederlanden 1.275.916.
Deze vordering staat dientengevolge nog met
7.629.955 te boek.
Voor de aandeelhouders is beschikbaar, na
aftrek van ƒ601.705, als het aandeel in de winst
van den Staat en vermeerderd met het onver
deeld saldo van het boekjaar 1937/1938,
681.829.
Zooals reeds gemeld, laat dit bedrag, rekening
houdende met de te betalen dividendbelasting,
een uitkeering van ƒ30 per aandeel toe (onv.).
Met het s.s. „Ariadne" vertrokken dezer dagen naar IJsland v.l.n.r.: Pater Thimo-
theus O.C., Provinciaal, zustèr Veronica (Fr. Bröring), moeder Priorin van den te
stichten Karmel op IJsland (Corn, de Wit) en zuster Martina (T. Moolenschot)
Toen de Britsche premier Neville Chamber
lain op dien gedenkwaardigen middag, een dag
na de sluiting van het „accoord van München",
op het Heston-vliegveld uit zijn vliegtuig stapte,
werd hij door de duizenden, die op het vliegveld
waren samengestroomd, als de redder van den
Europeeschen vrede hartstochtelijk toegejuicht
Vol trots zwaaide hij met een document, dat
de handteekeningen droeg van Rijkskanselier
Hitier en hem zelf en waarin de beide staats
lieden elkander beloofden nooit met elkandei
oorlog te zullen gaan voeren en te zullen trach
ten alle voorkomende conflicten vredelievend
op te lossen. En toen de menigte dit document
zag, juichte zij nog harder en zij beschouwde
hem bijna als een bovenaardsch wezen, als een
vredesengel, die over Europa was gevlogen en
het loof van den vredespalm had uitgestrooid,
ook over de hoofden van de dictatoren Hitier
en Mussolini.De wereld scheen een oogenblik
minder ongelukkig.
Nog geen half jaar later marcheert Hitier
aan het hoofd der Duitsche troepen Praag bin
nen en zetelt als een vorst op het Hradschin.
Het in September reeds zoo verscheurde Tsje-
cho-Slowakije verdwijnt en wordt een Duitsch
protectoraat. De Duitschers marcheeren, de
Hongaren marcheeren, de Polen marcheeren
en allen bezetten stukken land, waarop zij om
de een of andere reden meenden aanspraak te
mogen maken. Maar de Duitschers weten van
geen halt en zij bedreigen Polen en Roemenië
en heel Oost-Europa. Ook Italië komt in bewe
ging en annexeert in een minimum van tijd
Albanië. De as RomeBerlijn wentelt steed,
sneller en sneller. Europa vreest een nieuwen
oorlog: zes maanden na München!
Engeland neemt zich voor, al zijn krachten
in te spannen, om een einde te maken aan elke
agressie. Het is Chamberlain, dezelfde Chamber
lain, die vredestakken naar München bracht. Hij
wil nu op een andere wijze dan in September
den vrede redden, want hij heeft in deze zes
maanden veel geleerd. Hitier bezet Tsjeeho-
Slowakije; Chamberlain antwoordt met een
garantie-verklaring aan Polen, aan Roemenië
en aan Griekenland en stelt een verplichten
militairen dienst in Engeland in. Mussolini bezet
Albanië, Chamberlain antwoordt met een bond
genootschap met Turkije; Hitler en Mussolini
sluiten het politieke en militaire pact
van Milaan; Chamberlain's antwoord? Het is
nog niet volledig uitgesproken, het antwoord
is nog niet precies geformuleerd, doch het komt
hierop neer: een verbond tusschen Londen—
ParijsMoskou.
Heel de wereld volgt met spanning de vor
ming van dit merkwaardige verbond. De onder
handelingen zijn moeilijk, gaan stroef, want het
conservatieve Engeland vertrouwt het commu
nistische Rusland niet en omgekeerd en toch
willen beide het verbond, want beide zeggen,
dat ze een vredesfront willen oprichten tegen
verdere agressie in Europa. Principieel zijn beide
het dus eens en men kan onderhandelen; het
wordt een loven en bieden.
In de onderhandelingen, welke nu al sinds
begin April gevoerd worden, zijn verschillende
phases te onderscheiden. Engeland had na de be
zetting van Tsjecho-Slowakije eenige verplich
tingen op zich genomen om de veiligheid van
eenige staten in Oost-Europa te garandeeren;
in de eerste plaats Polen, met Wederkeerigheid,
in de tweede plaats Roemenië, zonder wederkee-
righeid. Londen nam deze verplichtingen op
zich zonder de Sovjet-regeering uit te noodigen
er direct aan deel te nemen. Een directe deel
name zou toen van de zijde der gegarandeerde
staten op bezwaren zijn gestuit. We komen nu
aan de eerste phase: Londen vraagt de Sovjet-
regeering een verklaring af te leggen, gelijk
aan die van de Engelsche regeering, en wel in
dien geest, dat in geval Engeland en Frankrijk
bij de uitvoering van de reeds op zich genomen
verplichtingen in een conflict geraken, de
Sovjet-regeering bereid is liulp te verleenen, in
dien er om gevraagd wordt. Moskou wijst dit
voorstel af, en komt met een uitgebreider en
rigoureuzer plan voor den dag: de garantie
moet niet beperkt blijven tot Polen en Roemenië
en de uitvoering der garantie moet automatisch
werken. Dit was de tweede phase.
Er worden nu drukke onderhandelingen ge
voerd tusschen Lord Halifax en Maisky, den
Russischen ambassadeur te Londen, tusschen
Halifax en Bonnet te Parijs en ten slotte tus
schen Fransche, Engelsche en Russische gede
legeerden te Genève. Het Russische persagent
schap Tass zet in een opzienbarend artikel het
standpunt van Moskou nog eens uiteen en eischt
dat het eventueel te sluiten verdrag op weder-
keerigheid zal berusten.
De vierde phase kenmerkt zich door het steeds
moeilijker worden der onderhandelingen. Moskou
voelt zich in een sterke positie en buit deze zoo
veel mogelijk uit. Potemkin, die te Genève met
Halifax besprekingen zou voeren, verschijnt
niet. Chamberlain zegt in het Lagerhuis, dat
er een soort scherm, een soort muur tusschen
de twee regeeringen schijnt te bestaan, maar
het is Londen, dat concessies doet, hoewel aar-
zeiend en met duidelijken tegenzin.
We komen nu aan de phase, waarin de huidige
onderhandelingen plaats hebben en welke be
gint met de rede van Molotof. Met spanning
ziet men in de Europeesche hoofdstad de woor
den van den Sovjet-Russischen minister-presi
dent en volkscommissaris van Buitenlandsche
Zaken tegemoet. De persbureaux en buitenland
sche correspondenten seinden berichten, w'aar-
uit men den indruk kreeg, dat het verdrag Lon
den—ParijsMoskou zoo goed als in kruiken en
kannen was. Het Kremlin zweeg, zooals het
sinds 10 Maart gezwegen had, toen Stalin een
rede hield, waarin hij de Westersche democra
tieën beschuldigde, dat zij niets liever zagen dan
dat Duitschland Rusland zou binnenvallen.
Molotof zette een domper op het al te voorbarige
optimisme. Zeker, er was wfel een schrede voor
waarts gedaan Londen en Parijs waren be
reid tot wederkeerigheid dus hulp te verlee
nen, in geval van een directen aanval op Rus
land maar Moskou had nog meer wenschen:
o.a. moest het pact zonder uitzondering alle
landen aan de Westgrens van de Sovjet-Unie,
dus ook de Oostzee-staten garandeeren. Boven
dien wilde Moskou er niets van weten, dat
Engeland den Volkenbond inschakelde. Het be
ruchte artikel dook weer op, dat hulp aal
worden geboden overeenkomstig art. 16 van het
handvest van den Volkenbond. Moskou vreest
de blijkbaar omslachtige procedure van beraad
slaging van den Volkenbond.
En om het Londen en Parijs nog lastiger te
maken, herinnerde Molotof er aan, dat er kans
bestaat, dat de economische onderhandelingen
met Duitschland spoedig hervat zullen worden.
Verder voelde Rusland er niets voor „om voor
andere volken de kastanjes uit het vuur te ha
len" enz. Veel vriendelijks had Molotof nog niet
over voor den te vormen driebond. Rusland wil
nu, dat Engeland en Frankrijk garanties geven
aan Estland, Letland en Finland, voor het ge
val deze aangevallen Worden. Maar nu is het
merkwaardige, dat deze landen van een
garantie niets willen weten. Dit is op het oogen
blik het belangrijkste geschilpunt. Of er dan
weer geen nieuwe zullen opduiken?
„Paris Soir" schetste na de rede van Molotof
de situatie als volgt:
Men verwachtte te Londen, dat Molotof over
het EngelschRussisch verdrag een heel klein,
kort woordje zou zeggen, dat in het Engelsch
luidt: „yes" en in het Russisch: da....
Molotof heeft niet „ja" gezegd; hij heeft ook
niet „neen" gezegd; hij zeide alleen „nog niet".
LONDEN, 6 Juni. (Havas). Het Ministerie
van Luchtvaart heeft bekend gemaakt dat het
systeem der ballonversperring tot bescherming
van Londen tegen luchtaanvallen permanent
gehandhaafd zal worden in het meest kwetsbare
centrum van de bebouwde kom van Londen.
De afdeelingen, die ingedeeld zijn bü de ver
sperring zullen elk een dienst van een maand
bij toerbeurt verrichten te beginnen op 11
Juni as.
H. Ms. onderzeeboot O. 16, onder bevel van
luitenant ter zee le klasse P. A. Mulock van der
Vlies Bik is Maandag te Tandjong Priok aange
komen.
De commandant der zeemacht, vice-admiraal
Ferwerda begaf zich aan boord, en hield een
korte toespraak tot den commandant, de offi
cieren en de andere leden van de bemanning.
Spr. heette hen namens de marine in Neder-
landseh-Indië welkom.
