kantjes van het
kabinet
O
Kampvuur in een grootsch
openlucht-theater
Londen tracht er het beste van
te maken
Terugtocht in het
Verre Oosten
Grootste ooit in Nederland gebouwde
militaire vliegtuig
Een waarschuwing
aan Sovjet-Rusland
W -
Kerkelijk Leven
ECONOMIE !mmm
BRIEF VAN KARDINAAL
HINSLEY
NATIONALE BEDEVAART
NAAR LOURDES
Fokker T9 is bijna voltooid
J
Buitenlandsch Overzicht
k
DINSDAG 25 JULI 1939
Dr
ten
ïen
4 W"~
H. PRIESTERWIJDINGEN
^OUDEN KLOOSTERFEEST
Werkvergunningen voor
vreemdelingen
Kosten met 1 Augustus verhoogd
MEISJE NEERGESTOKEN
Jongeman handelde uit minnenijd
ROVER SCOUT MOOT
Prachtige uiting van broederschap
der jeugd in de groote familie
der wereld"
Stem van den Chief
klonk uit Afrika
Boodschap van den Chief
Uit Roosendaal vertrokken, met
1780 deelnemers
Een vacantie aan zee
Wie is de gelukkige?
Jongeman had het niet
gemakkelijk
Studie-ijver thans beloond
ACTIE NAAR DE
NIEUWE GEMEENSCHAP
Belangstelling uit het
buitenland
SANATORIUM DEKKERSWALD
EN HELIOMARE
ooit
leSee:
nder de huidige internationaal
moeilijke omstandigheden eischt
het landsbelang dringender dan
zekerheid omtrent het te voeren
ja'ingsbeleid. Twee jaar lang heeft er
erheid daaromtrent bestaan, al is die
erheid niet zoo sterk gebleken als zij
'l4ar buiten wel scheen. Immers zooals
^olijn op een vrij willekeurig en in-
Nationaal hachelijk moment de posi-
Christelijke zekerheid prijs heeft
en, zoo had hij het naar zijn belie-
«tkele
pok vroeger b.v. na een jaar of na
maanden kunnen doen. Is die
Zakelijke zekerheid dus achteraf
J®leh niet steviger geweest dan de
'eken veranderlijkheid van Dr.
'ih's inzichten en standpunten zelfs
de meest belangrijke vraagstukken,
de namen van de nieuwe ministers,
met Dr. Colijn diens vijfde kabinet
dten, bekend zijn, is de zekerheid om-
®dt het te voeren beleid nóg onzeker-
dan de bij de kabinetscrisis verloren
Kane. Het is echter zaak, dat het land
j. de onzekerheid der te lange regee-
Sscrisis op zeer korten termijn de
°°tst mogelijke zekerheid krijgt ten
"Zien van de plannen en het program
A dit buiten het parlement om ge-
J-nide kabinet, de grootst mogelijke
y etheid, die Dr. H. Colijn geven kan,
ls die dan ook niet zóó groot als wel
dschelijk moet worden geacht.
Id afwachting van het regeeringspro-
&ram kunnen wij al wel eenige waar
schijnlijkheden signaleeren naar
^dleiding van de gepubliceerde namen.
v de waarschijnlijkheden, die de*
bitter van den raad van ministers
minister van Algemee'ne Zaken biedt,
UVen wij ons, gezien de met hem op-
ane ervaringen, nog niet uitlaten.
tJer houvast bieden de namen van Z.
,,,C' Gr. J. J. C. van Dijk als minister
Ijd Defensie en van Z. Exc. Mr. J. A.
^atijn als minister van Buitenland-
5j e Zaken. De eerste naam waarborgt,
jj. aan de militaire defensie van het
k alle aandacht zal worden besteed,
^aar niet dat er nog voldoende aan-
JJht en middelen zullen overblijven
r de sociale defensie, welke in be-
^f'jkheid niet voor de militaire mag
öerdoen. Bij minister Patijn blijft de
kdhaving van een strikte zelfstandig-
msp°iitiek jn goede handen, zoodat op
L Punt geen reden voor ongerustheid
koeft te bestaan. Met Jhr. Ir. O. C. A.
Lidth de Jeude heeft Dr. H. Colijn
minister van Waterstaat teruggeno-
e ed, wiens kunde en ervaring en voor
k liberaal merkwaardige sociale inslag
door de katholieken indertijd hoo-
V^ijk werden gewaardeerd. Het aanblij-
van Z. Exc. H. van Boeijen als
Jnister van Binnenlandsche Zaken
'jnt er op te wijzen, dat de plannen
t een Nederlandschen wereldomroep
f de daaraan verbonden consequenties
r radio-beluisterend Nederland zullen
rden uitgewerkt en doorgezet. Dat wij
ij1 ^r°f- dr. B. J. o. Schrieke aan On-
'^ijs minder zouden mogen verwach-
dan van zijn voorganger, die bijna
[J^anent dreigde te worden in die
ctie, js aj heei erg onwaarschijnlijk.
It rkwaardig is voorzeker de figuur van
V H. Damme aan Sociale Zaken,
Kirnrieer men bedenkt, dat onder dezen
l^6cteur-generaal het bedrijf der P.T.T.
t,, een zeer winstgevend is gemaakt,
e door een vérgaande mechanisatie,
l Erdoor levend personeel als overbodig
kË Worden uitgeschakeld en door een
H Van lijdelijke aanstelling op
k mdscontract inplaats van vaste aan-
50 'hg. Voor de moderniseering en
l]e merciaiiteit van het P.T.T.-bedrijf
ift ir. m. H. Damme zich zeker groo-
Verdiensten verworven dan voor het
hetlale welziin van een groot deel van
0 daaraan verbonden personeel. Over
ül aildere nieuwe ministers valt voor-
weinig te zeggen. Zeker is, dat
^o'ijn zich met in hun vak over het
.^meen bekwame en rijp erva-
1(1 mannen heeft omringd, maar ook in
jk vak hoogst bekwame en rijp ervaren
Pben zijn als minister wel eens jam-
lfi djk mislukt. In één opzicht dwingt
6 nieuwe combinatie onmiddellijk en
'ijrt eerbied af en wel door den leef-
van verschillende harer deelen.
men bedenkt, dat Indische
^lfdubdel Plegen te tellen, dan wordt
de zeventigjarige Dr. Colijn, die
tijy Indische jaren achter den rug heeft,
«.baarlijk oud-testamentarische wijze
enkelen van zijn nieuwe collega's
nroefd.
de kloosterkapel van de Paters der H.H.
W en te Valkenburg' zal Z. H. Exc. Mgr. dr. G.
'®ns de H. Priesterwijding' toedienen aan
Werenfridus (Herman Beekman)
paters;
(J° Hendriks), Polycarpus (Antoon
g erkamp), Gilbertus (Laurentius Duyx), An-
i -.winyt vauijci lus vAjauieutius uu^aj, nn-
Drjjj (Michel Scheyen), Marcellus (Louis
,Diya Wenceslaus (Jan Rutten), Thaddeus
d? v. d. Linden), Daniel (Wim Poels), Ju-
(Jac. de Visser).
2 Augustus zal de Eerw. Zuster Liguorim
W aa§ herdenken, waarop zij vóór 50 jaar haar
M(.(ö e deed in de Congregatie der Zusters van
ae. Moederhuis Tilburg.
•tgjJler Liguorini (in de wereld mej. M. Pol-
is geboortig van Amsterdam en reeds ge-
Vde 35 jaar verbonden aan het klooster te
Gr. Kerkstraat 13.
s d' Ontvangst van 't nieuioe Kabinet E
IË Is nogal tainelijlc koel,
s Maar één aspect ervan geeft mij
Toch heusch een warm gevoel. if
Het is iets, dat niet vaak gebeurt, §j
Maar echt, het doet toch goed,
Het geeft aan heeren rijmelaars s
i: En dichters weer wat moed,
Want daar is een minister bij,
Die is naast ingenieur
Ook nog professor, handelsman
En tevens directeur.
't Is zonder twijfel heusch een kei,
Die minstens telt voor drie,
Hij komt dus aan 't Departement
Van onz' economie,
Maar weet ge wel me dunkt, ik hoor s
Den kreet al, dien ge slaakt!
Dat deze prof, deez' econoom,
Gedichten heeft gemaakt!
De fabel van onpractisch-zijn
Van dichters is weerlegd:
Deez' Excellentie dichtte óók,
En lang nog niet zoo slecht!
't Bewijst dat men bij dichters tóch fj
Wel economen vond.
Wat logisch is; als 't niet zoo was
Dan kwamen ze nooit rond! j|
In elk geval: ik schep weer moed
En klim weer in mijn pen,
En blijf nog even rijmelaar
Tot ikminister ben!
HERMAN KRAMER I
illllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllllllllllllllllli
Bij K. B. van 23 Juni 1939 zijn de kosten der
werkvergunningen voor vreemdelingen verhoogd
Bij dit besluit, dat 1 Augustus in werking
treedt, zijn deze bedragen vastgesteld op drie
gulden voor iederen vreemdeling, te wiens be
hoeve een vergunning wordt verleend; twee
gulden voor een verlenging van zulk een ver
gunning.
In de herberg van W. te Terwinselen, Heer-
lensch gebied, tegenover de Staatsmijn, heeft de
20-jarige zoon des huizes, H. W., de 19-jarige
dienstbode M. J., op wie hij verliefd was, doch
die niets van hem wilde weten, daar zij kennis
had met een anderen jongen, met een aardap
pelschilmesje een steek toegebracht, vlak onder
het hart. Het meisje verloor veel bloed en zeeg
bewusteloos neer. Een ontboden geneesheer
achtte den toestand zeer ernstig. Het meisje
werd per ziekenauto naar het S. Jozef-zieken
huis te Heerlen overgebracht. De dader werd
gearresteerd en ter beschikking gesteld van den
Commissaris van politie.
Maandag was de toestand van de dienstbode
naar omstandigheden redelijk wel.
Het bergachtige land blijkt bij uitstek geschikt
voor het houden van kampvuren in grooten stijl.
Want je behoeft er niet lang te zoeken om een
natuurlijk openluchttheater te vinden, waar
plaats is voor duizenden menschen. In zoo'n na
tuurlijken openluchtschouwburg treedt hier wel
een zeer origineel gezelschap op, wanneer de
gloed in het houtvuur knappert en de duizenden
voortrekkers en bezoekers zich tegen de helling
neerzetten voor het groote kampvuur.
Ik zie een Zwitser met een zware bas sjouwen.
Die hebben ze expres van hun Heimat meege
bracht om er hun muziek mee te begeleiden.
Zweden hebben zich in nationale kleederdracht
gestoken om er hun dansen des te beter in te
doen uitkomen. Je hoort een dozijn en meer ta
len spreken, als je even rondloopt.
In de verte Zagen we nog een glimp van het
Loch More tusschen de bergen door. De toppen
hadden hun slaapmuts al op voor den nacht en
een flauwe schemering trok zich terug achter de
bergen, de zon zonk weg.
Het is een koude kille avond zooals we er hier
al verschillende hebben meegemaakt maar toch
is er overvloedig plezier en iedereen is goed ge
zind.
Vlot en geestig zijn de meeste nummers van
de Engelschen en Schotten, de zang van de Hon
garen en Polen klinkt zwaar en sonoor, terwijl
het Sarie Marais van ons Nederlandsche contin
gent keurig gezongen wordt, en door de meesten
wordt meegeneuried.
Het voornaamste van dezen avond is wel de
boodschap van den Chief Baden Powell. Die
woont al geruimen tijd in een bungalow in Mid
den Afrika en vanuit Kenya hèeft hij nu naar
Londen getelefoneerd. Daar is het opgenomen
en wordt het nu weer uitgezonden. „Hallo, Voor
trekkers, daar zit ik duizenden mijlen van jullie
af, want ik kan niet bij je zijn op de Moot. Maar
ik ben blij, dat ik toch in staat ben iets tot je
te zeggen en je persoonlijk te kunnen gelukwen-
schen."
Het is al tamelijk laat als ik in mijn slaapzak
schiet.
Ons Nederlandsche contingent heeft de laat
ste dagen in de Rover-Moot stad het initiatief
genomen voor eenige internationale partijen, die
naar we merken ten zeerste werden gewaardeerd.
Vooreerst was er een initiatief van ons uitge
gaan voor een hike met vertegenwoordigers van
vreemde contingenten. Ieder van ons zou een of
meer buitenlanders vragen voor een tocht in de
bergen. Die tochten kun je hier uitzoeken uit
een twintigtal en kun je tevoren aanvragen, zoo
dat ze voor een gids zorgen.
Zoo zijn we er dan deze week apart een keer
op uit getrokken om de broederschapsgedachte
tot uiting te brengen. Toen we startten, waren er
35 bij elkaar, van wie 10 Nederlanders en ver
der Engelschen, Schotten, een paar Hongaren,
een Belg, een Australiër, een Britsch-Indier,
twee Liechtensteiners, een Zwitser en nog en
kele anderen.
Vandaag heeft het Nederlandsche contingent
bovendien nog zelf een tea georganiseerd en was
het gezelschap nog uitgebreider. Jamaica zat
naast Canada en Zwitserland zag ik bij Austra
lië zitten. Enfin, als ik het naar de Rover Moot
moet afmeten is heel mijn aardrijkskundige ken
nis in de war.
Maar nu wist ik ook meteen, waarom Comm.
Telder die groote blikken beschuiten had meege
nomen. Het was voor onze teagasten, die wer
den n.l. getracteerd op Hollandsche beschuiten
met kaas.
Het is aardig om te zien, hoe de verschillende
landsaarden met elkaar in gezellig contact ko
men. Het was een aardige geste van Comm. Oos-
terlee, om de aanwezigen in drie talen te ver
welkomen; zijn wensch dat ze 'n prettigen mid
dag zouden hebben in het Nederlandsche kamp
is zeker vervuld.
Onze Nederlandsche katholieke verkenners ziin
goed verzorgd. Iederen morgen draagt de Neder
landsche aalmoezenier van het contingent de H.
Mis voor hen op. Maar behalve de contingents
aalmoezenier zijn er nog twee andere priesters,
die het contingent vergezellen, terwijl sinds gis
teren ook de hoofdaalmoezenier der Katholieke
Verkenners dr. A. Ramselaar is aangekomen.
Zondag om kwart over acht heeft de Bisschop
van Dunkill voor de katholieke jongens van de
Rover Moot een stille H. Mis gelezen, waaronder
liederen werden gezongen in de landstaal door
de verschillende contingenten, terwijl na de H.
Mis een brief werd voorgelezen dien kardinaal
Hinsley schreef aan Lord Somers, den vertegen
woordiger van B. P.
De derde wereld Rover-Scout Moot is een
prachtige uiting van broederschap der jeugd
in de groote familie van de wereld. Moge de
bijeenkomst van jongemannen van meer dan
42 landen bij gelegenheid van den 21sten ver
jaardag der voortrekkersbeweging leiden tot
een wijder en dieper beleven van het nieuwe
gebod van de liefde. Het spreekt vanzelf, dat
ieder zijn eigen land 't meest liefheeft. Maar
om dezelfde reden moeten alle andere lan
den worden samengebracht door wederzijd-
sche vriendschap omdat het welzijn van de
gezinsleden afhangt van het geluk van het
geheele gezin.
De toorts van kameraadschap zal op de
aarde een vuur doen ontbranden dat door
geen evangelie van eigenbelang of rassen
onderscheid moge worden gedoofd. Aan alle
katholieke deelnemers van deze Moot zend
ik mijn rijksten zegen, aan de geheele bijeen
komst mijn allerbeste wenschen en aan u,
dierbare Lord Somers, mijn hartelijke geluk-
wenschen met het volledige succes van deze
World Rover-Scout Moot.
w.g. A. Kard. HINSLEY
De grijze 83-jarige bisschop was zichtbaar on
der den indruk. Maar ook de voortrekkers zullen
dit H. Misoffer niet gemakkelijk vergeten, opge
dragen tegen de helling der bergen, terwijl rond
om de toppen zich omhoog heffen en het zware
wolkendak schoren, dat over het grootsche land
schap hangt.
Vandaag zijn de pelgrims van de Natio
nale Bedevaart naar Lourdes vertrokken.
Het aantal deelnemers is aanzienlijk grooter
dan verleden jaar, 1780 pelgrims, tegenover
bijna 1500 het vorige jaar, waaronder plus
minus 300 zieken.
De reis wordt gemaakt met vier extra treinen,
van welke één de z.g.n. Oranje-trein van
Nijmegen uit via Maastricht en de overige drie
van uit Roosendaal den tocht hebben aanvaard.
Deze vier treinen werden te Roosendaal uit
voornamelijk Belgisch en overigens uit Neder-
landsch en Pransch materieel samengesteld. Za
terdag was dit buitenlandsche materieel te Roo
sendaal aangekomen, waar het spoorwegperso
neel, in overleg met het bestuur der Nederland
sche Vereeniging voor Nationale Bedevaarten,
de handen vol had om de treinen naar de juiste
indeeling saam te stellen.
Dank zij het tijdig arriveeren van al dit wa-
genmaterieel had de samenstelling dezer treinen
een vlot verloop.
In den afgeloopen nacht is de Oranje-trein
naar Nijmegen vervoerd, om heden omstreeks 't
middaguur van daar via Maastricht den tocht te
aanvaarden.
Vanmorgen heerschte te Roosendaal op 't sta
tion wederom de jaarlijksche groote drukte niet
alleen in verband met het vertrek der overige
treinen, doch ook wegens de aankomst, enkele
uren te voren, van de honderden en honderden
pelgrims, velen uitgeleide gedaan door hun fa
milie, uit alle oorden van het land.
Behalve met de gewone diensttreinen, met
auto's en autobussen, arriveerden ook eenige
honderden beevaartgangers met een drietal extra
ingelegde treinen. Eerstens kwam te even over
10 uur een extratrein uit Den Haag, met enkele
speciale zieken-wagons.
De zorg voor het transport der zieken was toe
vertrouwd aan een groep Roode Kruis-man-
schappen. Vervolgens reed een kwartier daarna
de exratrein uit Amsterdam binnen, terwijl na
nog slechts circa vijf minuten de extratrein van
EindhovenTilburg binnenstoomde.
Er heerschte groote bedrijvigheid op de per
rons in verband met het transport van de hon
derden zieken naar den gereed staanden zieken-
trein, bij welk werk zich de dames en heeren
van de Roosendaalsche Transportcolonne alsook
verschillende religieuze en leeken-verpleegsters
wederom zeer verdienstelijk maakten.
Ook arriveerden een 60-tal Verkenners uit ver
schillende afdeelingen, die te zamen onder lei
ding van den heer B. H. Schute, uit Teteringen,
den tocht meemaken, teneinde in Lourdes als
brancardiers te fungeeren. Als hun geestelijke
leider maakt kapelaan D. Slootemaker, te Gin-
neken, den tocht mee.
De gehpele pelgrimsreis staat onder de tech
nische leiding van den heer Jos. Stieger, uit
Breda, terwijl Jhr. F. van Nispen tot Sevenaer
als directeur van den ziekentrein optreedt. Als
aalmoezenier voor de zieken treedt op pastoor
L. Willenborg van Bloemendaal, terwijl de ge
heele Bedevaart onder de geestelijke leiding
staat van deken H. Meijer uit Asten.
Dan Purol meenemen! Dit geneest zonnebrand
en voorkomt vervellen. Doos 30 ct.
In de trekking van de Staatsloterij is de
hoofdprijs van ƒ20.000.— gevallen op no.
16460.
-w*r-
In een van de hoekjes van de Fokker
fabrieken in Amsterdam, goed beschut tegen
nieuwsgierige blikken, hoort men al eenigen
tijd het fel gerucht van het lasschen en het
lawaai der overige metaalbewerkers. Hier
werkt men n.l. aan een geheel nieuw type
militair vliegtuig, dat in opdracht van de
Nederlandsch-Indisehe Regeering gebouwd
wordt. Het wordt een vervaarlijke, geheel
metalen bommenwerper, type T 9. Zoo op
het eerste gezicht lijkt het vliegtuig wel
veel op den T 5 luchtkruiser, zooals die op
het oogenblik bij ons luchtwapen in gebruik
is. Maar dat waren gemengde constructies,
terwijl de T 9, niet alleen grooter in af
metingen, zwaarder in gewicht en bewape
ning, bovenal grootere snelheid aan dito
actieradius zal paren.
Men doet erg geheimzinnig met dit toestel,
er wordt niemand, maar dan ook niemand, die
met den bouw niets te maken heeft, bij toege
laten, nog minder een nadere inlichting ver
strekt. Het eenige, wat we er op het oogenblik
over kunnen mededeelen, is, dat dit twee-
motorige toestel nagenoeg' gereed gekomen is
en zeer binnenkort naar één der vliegvelden
waarschijnlijk Schiphol zal worden vervoerd
voor de finishing touch en de proefvluchten.
Het ligt in de bedoeling van 't Indische Gou
vernement bij het welslagen der proefvluchten
een groote serie dezer T 9-bommenwerpers in
opdracht te geven. Het ontwerp is in alle op
zichten superieur aan de Glenn Martin-bommen
werpers, waarvan groote series in gebruik zijn.
Het behoeft geen betoog dat de eerste vluchter,
van dit jongste product der nationale vliegtuig
industrie met spanning worden tegemoet gezien.
I V> hris
1
Voor het begin der in Mei en Juni van dit
jaar gehouden examens ter verkrijging van net
middenstandsdiploma algemeene handelskennis
werd bekend gemaakt, dat de minister van
Economische Zaken besloten had een zilveren
medaille uit te loven aan hem of haar, die net
beste examen zou afleggen. Bij geljjkheid van
cijfers zou deze medaille worden toegekend aan
de (n) gene, die onder de moeilijkste omstan
digheden zou hebben gestudeerd.
Na zorgvuldige schifting onder de duizenden
geslaagden is gebleken, dat deze unieke onder
scheiding moet worden toegekend aan den heer
E. J. van Dijk, geboren 7 Augustus 1909, wonen
de te Schouwerzijl in Groningen.
Deze candidaat, een werklooze bakkersknecht,
komt voort uit een behoeftig gezin met tien
kinderen. Hij heeft de lagere school niet geheel
kunnen doorlocpen, want op zijn twaalfde jaar
reeds moest hij het zijne er toe bijdragen, om
in de behoeften van het groote veedrijvers-gezin
te voorzien.
In zijn zestiende levensjaar stond zijn vader
hem toe een vak te leeren en de jongeling koos
dat van bakker. Hij bleef in dit bedrijf werk
zaam, totdat hij in April van dit jaar buiten
betrekking geraakte.
Na de lagere school heeft hij geen ander on
derwijs genoten dan dat, benoodigd voor het
thans behaalde diploma.
Voor het bezoeken van den cursus moest hij
telkens 28 K.M. per rijwiel afleggen.
Aangezien zijn vak hem niet toestond, op de
werkdagen te studeeren, besteedde hij daaraan
den Zaterdagavond en den geheelen Zondag.
Hij behoorde tot de ijverigste leerlingen en
bleek over een goed verstand te beschikken.
Van Dijk heeft zijn lessen zelf moeten be
kostigen uit zijn weekloon, want zijn moeder,
die reeds eenige jaren weduwe is, was niet in
staat iets bij te dragen.
hristus heeft aan Zijn Kerk voor-
1 speld, dat zij om Zijnentwille vervol-
gingen zou moeten verduren. Zalig zij,
I die vervolging lijden om de Gerechtig- f
held, want hunner ls het Koninkrijk
der Hemelen.
IllIHMIIINiniHIIMIIIKMIIItllllMlimM
De verklaring, die minister-president Cham
berlain gisteren in het Lagerhuis heeft afgelegd
over de Britsche politiek in het Verre Oosten,
wijzigt weinig in het beeld, zooals dat ontstaan
is na de publicaties in de Japansche pers over
de resultaten op de conferentie te Tokio bereikt.
De Britten mogen al nadrukkelijk beweren, dat
de verklaring geen wijziging brengt in de Brit
sche politiek in China, de Japanners, en vele
anderen met hen denken daar anders over
en terecht. Lord Halifax heeft den Chineeschen
gezant, die ten zeerste verontrust een bezoek
aan den minister van Buitenlandsche Zaken
bracht om inlichtingen in te winnen, gepoogd
gerust te stellen, doch op de nauwkeurige vra
gen van den gezant over het negen-mogend-
heden-verdrag heeft hij slechts een vaag ant
woord kunnen geven. Dit verdrag van Washing
ton van 1922 bepaalt in art. 1, dat alle ver
dragsluitende partijen, waartoe zoowel Groot-
Brittannië als Japan behoorden, de integriteit
van het Chineesche grondgebied, zijn onafhan
kelijkheid en souvereiniteit zullen respecteeren;
art. 2 verlangt van die partijen, dat zij geen
overeenkomsten of arrangement zullen aangaan
met degenen, die art. 1 schenden. Nu kan de
Britsche regeering, en de conservatieve pers met
haar, langs allerlei kronkelredeneeringen de
overeenkomst te Tokio goedpraten, het lijdt
geen twijfel, dat de Britsche erkenning van de
Japansche behoeften in het bezette gebied strij
dig is zeker met den geest van het verdrag van
1922.
Toch is het verzet tegen dit gedrag van de
Britsche regeering zeer zwak; en wel om be
grijpelijke redenen. De situatie in Europa ge
doogt niet, dat Londen zijn aandacht en kracht
verdeelt tusschen Oost en West, en zelfs de
felste opposanten in het Lagerhuis beseffen, dat
zij geen politieke munt kunnen slaan uit de
houding van Chamberlain, daar hun simpelste
partijganger zal beseffen, wat het zwaarste is,
en dat men dat het zwaarste moet laten wegen.
De Duitsche pers knoopt hieraan de conclusie
vast, dat Engeland klaarblijkelijk niet tegelijker
tijd zijn belangen in het Verre Oosten en die
in de Middellandsche Zee kan verdedigen, on
danks de enorme maritieme macht, waarover
dit wereldrijk beschikt. Dit moge den Britten
een bittere pil zijn, doch zij waren voldoende
realisten om dit bijtijds te erkennen en „to
make the best of it". Dat zij er het beste van
gemaakt hebben, blijkt wel uit den zuren toon
waarop de totalitaire pers het succes van den
Japanschen anti-komintern-genoot bespreekt.
Dat met de Britsche verklaring „de achter
grond opgeklaard is", moge intusschen al Waar
zijn; niettemin blijft nog heel wat te bespreken
over. In beginsel is het Britsche front in het
Verre Oosten doorbroken; doch dat de Britten
bereid zijn zich thans volledig over te geven,
is op zijn minst twijfelachtig. Voor de Engel
schen gaat het er thans om hun terugtocht zoo
goed mogelijk te dekken, om nieuwe stellingen
te betrekken; voor de Japanners om hun over
winning zoo goed mogelijk te consolideeren. Dat
blijkt wel uit het verschil tusschen de Japan
sche en de Britsche bladen, die de pas bereikte
overeenkomst bespreken: terwijl de eerste van
Engeland een vérgaande medewerking eischen
zeggen de laatste, dat Engeland slechts een
strikte neutraliteit in acht blijft nemen. De strijd
can de „nieuwe orde" is nog lang niet opgelost,
en onder de rustig geworden oppervlakte blij
ven de krachtige stroomingen tegengesteld.
Behalve Tsjoengking, bitter teleurgesteld, staat
de vierde macht in Azië Rusland, verbeten aan
den kant toe te zien. Was een van de motieven,
die de Britten hadden om den Japanners toe
te geven, misschien het bijkans uitzichtlooze
verloop van de reeds vier maanden durende
onderhandelingen te Moskou? Iedere wijziging
in de verhouding tusschen twee componenten
van het krachten-parallclogram in Azië brengt
noodzakelijkerwijze ook een verandering voor de
twee andere mee dus ook voor Rusland, dat
in Sachalin en bij het Boeir-meer twee uiterst
gevoelige aanrakingspunten met Japan bezit.
Voor het eerst, en dat nog wel op den plechtig
gevierden vlootdag der Sovjet-Unie, klinkt in
de Krasnaje Zuanya uit Wladiwostock een ge
luid van vrees voor Japan, dat thans wel eens
geneigd kon zijn de militaire escapades aan de
Mongoolsche grenzen op grooter schaal te gaan
uitvoeren; en op Sachalin, Waar het visscherij-
conflict van dit voorjaar ternauwernood is bij
gelegd, dreigen nieuwe oneenigheden over ar
beidstoestanden in Japansche fabrieken, waar
over de Russische rechtbank een scherp vonnis
velde.
Beoogde Londen met de overeenkomst van
Tokio tevens druk uit te oefenen op Moskou, of
was het zelfs een duidelijke aanwijzing, dat de
Engelschen geen hoop meer hebben op deel
name van de Sovjet-Unie aan het anti-agres
siefront en op deze wijze den Russen hun
wraak laten gevoelen? Het eerste is op zijn
minst waarschijnlijk; Londen laat Moskou mer
ken, dat een houding van hautaine onaantast
baarheid niet past aan een land, dat kwetsbaar
is als Rusland in het Verre Oosten. Of de Brit
ten hiermee iets bereiken, blijft voorloopig nog
de vraag: Reuter wist over de besprekingen van
Zondag slechts mede te deelen, dat zij „normaal
vorderen". Is dit reeds een stap in de goede
richting?
De belangstelling voor de actie naar de Nieu
we Gemeenschap begint ook in het buitenland
zienderoogen toe te nemen.
In België, Zwitserland, Frankrijk, Ned. Oost-
Indië en Ned. West-Indië werd reeds in dagbla
den en tijdschriften over de actie geschreven.
Ook in de Vereenigde Staten blijkt de actie niet
onopgemerkt te zijn gebleven. Het weekblad
„America" bevatte onlangs een enthousiast
gestemd artikel van de hand van C E. Mc. Gui-
re, waarin om. wordt opgemerkt, dat „de
oude daadkracht, die de Hollanders uit vroeger
eeuwen rond de wereld deed varen en tot voor
aanstaande ontdekkers en kolonisten maakte,
niet dood is, zeker niet onder de katholieken,
maar zij is nu gericht op een ander doel." De
zer dagen vervoegde zich op het secretariaat
van de actie de Amerikaansche pater John W.
Stafford, C.S.V. op doorreis naar Leuven, al
waar hij een dezer dagen tot doctor in de so
ciologie zal promoveerer..
Gaarne had hij van de gelegenheid gebruik
gemaakt om persoonlijk te worcen ingelicht
over het genomen initiatief, het doel en de
wijze waarop de actie in Nederland is opge
zet, waarvan hij in Amerika reeds het een en
ander had vernomen. Blijkbaar was veel voor
hem als Amerikaan een openbaring en met
groote bewondering en geestdrift nam hij van
de plannen* kennis.
In Amerika blijken de katholieken in hun
actie op alerlei terrein nog te veel geïsoleerd
en geheel gescheiden te werken, zoodat voor
alles naar een meer organisatorisch en syste
matisch verband zal moeten worden gestreefd.
Als een eerste practisch resultaat van het
onderhoud met dezen Amerikaanschen pries
ter, die ook in de jeugdbeweging in de Ver
eenigde Staten een belangrijke functie ver
vult, werd besloten diverse daarvoor in aan
merking komende personen in Amerika met de
verdere ontwikkeling van de actie in Neder
land voortdurend en volledig op de hoogte te
houden.
Het jaarverslag van de Vereeniging R.K. Her
stellingsoorden voor longlijders en zwakke kin
deren bevat wederom zeer uitgebreide gegevens
over de onder haar beheer staande Sanatoria
„Dekkerswald" te Groesbeek en „Heliomare" te
Wijk aan Zee.
In een voorwoord herdenkt de voorzitter der
vereeniging dr. N. P. van Spanje, de in het
begin van 1939 overleden leden van den Raad
\an Bestuur, Em.-pastoor L. Stolk en Oud-
Notaris B. H. Grijseels, die beiden hun krach
ten gaven voor de Vereeniging.
Uit het verslag van dr. A. J. Henneman
over „Dekkerswald" blijkt, dat de kleine ver
bouw en de moderniseeringen zeer goed vol
doen. Het aantal verpleegdagen is wederom ge
stegen en wel tot 85107 over het jaar 1938.
Elke kleine uitbreiding wordt direct weder door
patiënten ingenomen. De Geneesheer-Directeur
schrijft: „Wederom hadden wij met plaatsge
brek te kampen, niet weinige patiënten trokken
hun verzoek tot opname in, toen zij vernamen,
dat de wachttijd zeker acht tot tien weken zou
duren". Het verslag bevat verder zeer uitgebreide
gegevens over de geneeskundige behandeling der
patiënten, de patiëntenbeweging, resultaten enz.
Dr. M. H. P. P. van Haeff, geneesheer-direc
teur van „Heliomare" deelt in zijn overzicht
mede, dat het aantal verpleegdagen in „Helio
mare" is gestegen van 60808 in 1937 tot 70196
in 1938.
Ook hier weder gebrek aan plaats. Zeer veie
patiënten moeten op opname wachten.
Zeer interessante mededeelingen bevat dit ver
slag over de geneeskundige behandeling, het
chirurgisch ingrijpen en de verkregen resultaten.
Van de 150 patiënten, die aan tuberculose in
beenderen enz. geleden hadden, vertoonde geen
enkele bij ontslag verschijnselen van actieve tu
berculose. In het algemeen zijn de verkregen
resultaten zeer gunstig.
De geneesheer-directeur sluit zijn verslag als
volgt; „Gaarne breng ik hier dank aan alle me
dewerkers. Zij mogen allen de voldoening sma
ken, dat elk van hen het zijne of hare heeft bij
gedragen om aan vele patiënten hun gezondheid
terug te bezorgen".
