Nieuwe Haarlemsche Courant | 1939 | 4 september 1939 | pagina 10

Kabouter Flip en zijn vriendje Wip

r" «s

Mdveifiaal vonden

P

Het Geheim van de
zeven Schoorsteenen

MAANDAG 4 SEPTEMBER 1939

Officieel antwoord öp
gestelde vragen

GRENSFORMALITEITEN

KOLVEN

DE NATIONALE WEDSTRIJDEN
UITGESTELD

VOETBAL

R.K.A.V.-TOURNOOI

OM DEN GRONINGER
DAGBLADBEKER

Eerste ronde

OM DEN ZILVEREN BAL

Sc ,\v\V

/y^-

Vv Iff

IJ

ZWEMMEN

Het wereldrecord van
Doortje Heeselaars

Zal stellig erkend worden

LAWNTENN1S

HET TOURNOOI OM DE
DAVISCUP

Amerika leidt in de Challenge
round

CRICKET

DE UITSLAGEN VAN ZONDAG

Haar glorie Die w»0

hart

DOOR AGATHA CHRISTIE

Vraa.trHoe moet een gemobiliseerde of zie
ke arts handelen om een vervanger voor zijn
practijk te krijgen?

Antwoord: Volgens mededeeling van het de
partement van Sociale Zaken heeft de erva
ring van'de laatste dagen geleerd, dat de beste
weg de volgende is:

De arts, wiens practijk naar zijn meening
een' vervanger noodig heeft, wende zich tot
den inspecteur van de volksgezondheid, in
Wiens ambtsgebied hij gevestigd is.

In overleg met deze inspecteurs zorgt de
Hoofdinspecteur van de Volksgezondheid dan
voor vervanging. Aan iedere aanvraag zal he
laas niet kunnen worden voldaan, omdat zich
nog steeds niet voldoende vervangers hebben
aangemeld.

In afwachting van het tot stand komen eener
wettelijke regeling waarvan het ontwerp dezer
dagen bij de Tweede Kamer is ingediend, zijn
vrijwillige opgaven zéér gewenscht.

Vraag: Mijn auto werd dezer dagen door
de overheid gevorderd. Aangezien mijn bedrijf
niet zonder auto kan functionneeren, kocht ik
direct een andere auto. Wat moet ik doen in
verband met de personeele belasting voor deze
auto's.

Antwoord: U moet een gewoon aangiftefor
mulier voor de personeele belasting aanvragen
bij den Inspecteur der directe belastingen in
uw gemeente en daarop de gegevens van de
nieuw aangeschafte auto invullen onder ge
lijktijdige vermelding dat uw vorige auto is
gevorderd.

Vraag: Mijn man is met de mobilisatie op
geroepen. Zijn auto staat nu ongebruikt in de
garage. Kan ik teruggavg of ontheffing ver
krijgen van de personeele belasting voor deze
auto over de resteerende maanden van het
belastingjaar?

Antwoord: Neen. Teruggave of ontheffing
van personeele belasting voor niet in gebruik
zijnde motorrijtuigen wordt slechts verleend
wanneer het motorrijtuig gedurende het ge-
heele belastingjaar dus van Januari tot en met
December buiten bedrijf is en daarvan voor 15
Januari van dat jaar mededeeling wordt ge
daan aan den betreffenden inspecteur der di
recte belastingen. Wij vestigen echter uw aan
dacht op de mededeeling van de K.N.A.C. en
den A.N.W.B. dat zij ter zake stappen zullen
ondernemen bij de autoriteiten. Men wachte de
verdere berichten daaromtrent af.

Vraag: Wat te doen wanneer men zich wil
aanmelden bij de Vrijwillige F.'urgerwacht in de
verschillende gemeenten?

AntwoordDaartoe moet m en zich richten
tot den commandant van den plaatselijken
Burgerwacht. Persoonlijke aanmelding is ge
wenscht.

Vraag: Ik ben in het bezit van een amateur
zendvergunning en ben in militairen dienst op
geroepen. Wat gebeurt er nu met mijn zender?

Antwoord: In verband met de bijzondere om
standigheden is het gebruik van amateurzenders
alsmede het gebruik van dergelijke zenders door
onderwijsinrichtingen verboden. Verdere maat
regelen terzake zijn nog niet genomen.

Vraag: Wat is in het algemeen de houding
van de werkgevers ten opzichte van gemobili
seerd personeel?

Antwoord: Het is bekend, dat de centrale or
ganisaties van werkgevers per communiqué den
werkgevers in Nederland hebben verzocht om,
voor zoover in hun vermogen ligt, maatregelen te
nemen, ten einde het onder de wapenen geroe
pen personeel zoo weinig mogelijk persoonlijk
nadeel te doen ondervinden van de verplichtin
gen, welke zij in het belang van de landsverde
diging hebben na te komen.

Het stemt tot voldoening van vele kanten te
mogen vernemen, dat aan een zoodanig beroep
in het algemeen gehoor is gegeven.

De werkgeverscentralen vertrouwen, dat door
het nemen van dergelijke maatregelen de verdere
bezwaren, als b.v. het gescheiden zijn van gezin
of familie, aan de gemobiliseerden lichter zullen
vallen.

Vraag: Een luisteraar in Den Haag vraagt of
het veilig is om kinderen naar school te zenden
naar een plaats, welke buiten de IJsellinie ligt.

Antwoord: De beantwoording van deze vraag
hangt ten nauwste samen met de ontwikkeling
van den toestand. Mocht evacuatie van bepaalde
gebieden gewenscht of noodig blijken, dan wordt
hiervan zoo spoedig mogelijk mededeeling ge
daan.

Vraag: Wat zou, in geval van een Eurcpeesch
gewapend conflict, gebeuren met een Neder-
landsch passagiersschip, dat momenteel in Ame
rika op een z.g. „cruise" is?

Antwoord: Wat er in geval van een gewapend
Europeesch conflict met een dergelijk schip zal
gebeuren, is van te voren niet te zeggen. Een
dergelijke situatie moet door de reederij, even
tueel in overleg met andere regeeringen onder
de oogen worden gezien. Wend u tot de reederij.

Vraag: De brug te Dordrecht over de Maas is
afgesloten voor het gewone verkeer, zoodat weer
van het pontveer moet worden gebruik gemaakt.
Is het u bekend of meerdere bruggen zijn af
gesloten?

Antwoord: In de eerstkomende dagen zullen
sommige bruggen wellicht gedurende enkele uren
per dag zijn afgesloten ten behoeve vap het
troepenvervoer. De militaire autoriteiten kunnen
niet vooruit zeggen welke bruggen dit zullen zijn.
De brug te Dordrecht is echter open voor het
verkeer in beide richtingen en zal, onvoorziene
omstandigheden voorbehouden, ook open blijven.
Hetzelfde geldt voor de brug te Vianen.

Vraag: Zou ik eerstdaags per motor Eelgië en
Luxemburg nog kunnen ingaan? De tocht duurt
7 dagen.

Antwoord: De A.N.W.B. en de K.N.AX1. raden
ten stelligste af de voorgenomen reis in deze
omstandigheden toch teondernemen.

Vraag: Ontvangt iemand, in het bezit van
een nog tot Juli 1940 geldig triptiek voor België
bij de aanvraag van een nieuw triptiek daarvoor
vergoeding, wanneer hij zijn oude triptiek thans
bij den verkeersbond, die het uitreikte, inlevert?

Antwoord: Zij, die hun grensdocumenten voor

motorrijtuigen bij den A.N.W.B. of bij de
K.N.A.C. hebben ingeleverd, ontvangen, zoodra
de toestand weer normaal is en reizen naar het
buitenland met motorrijtuigen weer mogelijk
wordt zonder het groote financieele risico, dat
er thans aan verbonden is, kosteloos een grens-
document voor den geldigheidsduur van het
ingeleverde document.

Vraag: Mijn schoonzoon is werkzaam als
machinist op het s.s. „De Zaanland" van de
Holla ndsche Lloyd. Genoemde boot bevindt zich
thans aan haar einddoel in Zuid-Amerika. Is
het nu in de huidige omstandigheden geoor
loofd hem te schrijven, en zoo ja, mag hij ons
dan terugschrijven?

Antwoord: U kunt zonder bezwaar met uw
schoonzoon correspondeeren.

Vraag: Wat moet een luxe-auto-verhuurder,
die zijn triptiek niet missen kan, doen om bij
eventueele grenssluiting geen last te krijgen met
zuivering van het triptiek?

Antwoord: Het eenige advies, dat gegeven kan
worden, luidt: De loopende triptieken voor defi
nitieven uitvoer aan de grens te laten afteeke-
nen nu dit nog mogelijk is. Dit is de eenige
manier, om dadelijk van de financieele ver
plichting, die het bezit van documenten mede
brengt, ontslagen te worden.

Vraag: Moet een rondbrengdienst. welke krui
deniersartikelen in kleine hoeveelheden bij de
klanten aan huis bezorgt, voor eiken klant een
afleveringsbewijs uitschrijven?

Antwoord: Ja. Het bedrijf moet aan de be
zorgers voorraadlijstjes meegeven van hetgeen
de bezorger als voorraad meeneemt. De bezorger
moet van elke bestelling een afleveringsbon in
duplo maken en een exemplaar door hem onder
teekend, aan den consument ter hand stellen.

Vraag: Hoe kan men zich verantwoorden voor
het in bezit hebben van goederen, aangewezen
bij de hamsterbeschikking 1939, welke men zich
heeft aangeschaft vóór de inwerking-treding van
deze beschikking?

Antwoord: Men zal moeten aantoonen, wan
neer en hoe men zich deze goederen heeft aan
geschaft, hetgeen bijvoorbeeld kan blijken uit
kruideniersboekjes e.d.

Vraag: Hoe kunnen Nederlanders, die zich in
een andere gemeente bevinden, dan waarin zij
in het bevolkingsregister zijn opgenomen, in het
bezit komen van een rijks-distributiekaart?

Antwoord: Door zich aan te melden bij het
bevolkingsregister van de gemeente, waarin zij
verblijf houden.

Vraag: Indien een winkelier, die geacht wordt
voldoenden voorraad suiker te bezitten, weigert
aan een consument een normale leverantie te
verrichten, wat kan dan hiertegen worden ge
daan?

Antwoord: Men moet er rekening mee houden,
dat suiker niet in grootere hoeveelheden dan
1 kilo tegelijk mag worden vervoerd. Overigens
kan men het beste de politie waarschuwen.

Vraag: Wat moet geschieden met rijksdistri
butiekaarten. welke zijn uitgereikt ten behoeve
van personen, die in militairen dienst zijn?

Antwoord: Deze moeten worden nagezonden
aan den betrokkene, aangezien deze t.z.t. de kaart
aan zijn militairen commandant moet inleve
ren.

Vraag: Kan men thans suiker bestellen boven
de normale wekelijksche hoeveelheid benoodigd
om fruit te „wecken"?

Antwoord: Neen.

Vraag: Mag men aardappelen, dié men zelf
gekweekt heeft, behouden of wordt zulks als
hamsteren beschouwd?

Antwoord: Wat de hamsterbepalingen betreft,
zijn de voorraden vrij.

Vraag: Zal men te zijner tijd op de broodkaart
in plaats van brood, bloem of meel kunnen be
trekken om zelf brood te bakken?

Antwoord: De broodkaart wordt nog niet da
delijk ingevoerd. Wanneer dit het geval is, zul
len nadere regelingen worden bekend gemaakt.

Vraag: Hoe is de regeling voor het uitreiken
van distributiekaarten ten behoeve van dag
dienstboden?

Antwoord: Voor dagdienstboden worden de
distributiekaarten uitgereikt aan het woon
adres. zooals dat bij het bevolkingsregister be
kend is.

Voorts werd een -aantal vragen ontvangen,
welker beantwoording indien deze al gegeven
zou kunnen worden zou neerkomen op het
verstrekken van een privé burgerrechtelijk ad
vies. Deze vragen behelzen kwesties als opzeg
ging van huur ten gevolge van de buitengewone
omstandigheden, annuleering van overeenkom
sten van allen mogelijken aard, zooals het af
zeggen van feestavonden met de daaraan ver
bonden gevolgen voor zaalhouders, artisten, enz.
Op deze puur individueele vragen kan niet wor
den ingegaan. Men wende zich ter beantwoor
ding van dergelijke vragen tot een rechtsgeleer
den raadsman.

De evacuatie der Londensche schoolkinde ren geschiedde in snel tempo.

begeeft zich op weg

De jeugd

De laatste dagen is herhaalde malen melding
gemaakt van verandering in de voorschriften,
die in de verschillende landen gelden voo.r de
toelating van buitenlanders. Zoo eischte België,
dat tot nog toe genoegen nam met een niet
langer da.n vijf jaar verloopen paspoort, thans
een geldig paspoort of geldig bewijs van Neder
landerschap. Engeland eischt voor alle buiten
landers een visum.

De A.N.W.B. vestigt er de aandacht op, dat de
grensvoorschriften voor reizen naar het buiten
land thans ieder oogenblik kunnen veranderen

en dat het dus raadzaam is vóóir het onderne
men van iedere reis nauwkeurig te informeeren
bij den consul van het betrokken land om een
vergeefschen tocht te voorkomen.

Naar wij van het bestuur van den Neder-
la.ndschen Kolfbond vernemen, zijn de jaa-rlijk-
sche nationale wedstrijden, welke Vrijdag a.s.
te Oudkarspel een aanvang zouden nementot
nader order uitgesteld.

De uitslagen van den eersten dag van het
R.K.A.V.-tourncoi te Amsterdam zijn:

D.O.S.S.—G.V.O. 1—4; R.K.A.V.—Zwaluwen
Vooruit 1—0; N.E.A.—Constantius 41; De Mee-
W.S.V. 2—3.

De uitslagen van Zondag zijn: HSC—BRO
51; GVAVHoogezand 21; Be QuickVeen-
dam 0—1; WVV-GRC 0—3.

De uitslagen van Zondag zijn: Overmaas—
Quick 4-1; HeraclesFeijenoord 14; DFC—
SVV 1—2; ADO—Willem 2 3—0.

Halve eindstrijden: Overmaas—Feijenoord 2
2. Feijenoord wint na het nemen van straf
schoppen. SVV—ADO 0—7.

'/7mtt*nnw

KtrffJ

Zoo zwom hü met de lasso, waaraan de
kikker gevangen zat, naar Flip terug, die op de
wal den buit in ontvangst nam, waarna hij de
eend hartelijk voor zijn hulp bedankte.

Met vereende krachten brachten Flip en Wip
hun vangst nu in veiligheid. Het was een heel
werk, want de kikker was nogal zwaar. Wat zou
de ooievaar in zijn schik zijn met de lekkernij.

De dag van Flip's verjaardag brak aan. Het
was een heerlijk stralende dag. De zon scheen
zelfs pleizier te hebben in de groote gebeurtenis
en zond den heelen dag haar vriendelijke stra
len naar omlaag.

„Handen omhoog, alsjeblieft!"

De man in den kelder keerde zfch om. Op z'n
jong gezicht vertoonde zich een trek van toorn
cn verwondering, toen hij keek naar de vrouw
op 't ongeverfde trapje en naar de revolver, die
beverig naar hem wees. Langzaam hief hij de
handen boven z'n hoofd en vroeg:

„Zoo, wat nu?"

Hij begreep op dit oogenblik, dat het gevaar
voor hem nog grooter werd door de zichtbare
zenuwachtigheid der kleine bleeke hand, die het
schietwapen omklemde. Strak keek hij naar de
vrouw, 't Was maar een nietig menschje, nog
niet zoo oud; misschien vijftig. Haar licht
blauwe oogen stonden vastberaden. Ze leek op
gewonden. 't Is ook niet te verwonderen, dat een
vrouw wat opgewonden is, als ze een insluiper
op heeterdaad betrapt.

Even sloeg hij den blik neer, z'n oude, bruine
cosfuum was kaal en glimmend, op een knie en
een elleboog vertoonde zich wit van de kelder-
kalk. Z'n pet zag er vettig uit.

„Je hoeft me niet wijs te maken, dat je den
meter kwam opnemen," zei ze met een stem,
waaraan ze een strengen toon trachtte te geven.
„De man van 't electrisch licht is er gisteren
pas geweest en de gasman verleden week en die
komt maar eens in de maand. Ik kan misschien
een beetje vriendelijk voor je zijn, als je niet
probeert te liegen."

„Ja, mevrouw," zei hij nederig.

„Kom boven en denk er om, dat ik je steeds
onder schot houd."

Zij liep achteruit naar de keuken en hij klom
het trapje op, met de handen in de hoogte.

„Ga op dien stoel zitten en leg je handen op
tafel, dat ik ze kan zien," beval de vrouw.

Hij gehoorzaamde en legde z'n handen met
de palmen naar onder, op 't kleine tafeltje.
Even keek hij naar 't gerei in 't nette keuken
tje, toen keek hij haar weer aan.

Zij had dicht bij de deur een stc 1 genomen.
D'r kleine handen lagen in haar schoot, maar
de revolver wees nog naar hem. Ze scheen hem
te bestudeeren, maar het scheen haar weinig te

Op 14 Augustus j.l. verbeterde Doortje Hee
selaars het wereldrecord op de 100 yards school
slag door dezen afstand af te leggen in 1 min.
15.6 sec. Men herinnert zich, dat op de bestuurs
vergadering van de F.I.N.A. te Doetinchem
voor de'eerste maal deze afstand op de wereld -
recordiijst voorkwam, met een Amerikaansche
zwemster als wereldrecordhoudster, een en
ander tot verwondering van de T.C. van den
K.N.Z.B., die meende, dat dit niet in de regle
menten van de F.I.N.A. voorkwam.

Inmiddels werden bij het secretariaat van de
F.I.N.A. inlichtingen gevraagd.

Naar wij thans vernemen, is bij de T.C. van
den K.N.Z.B. bericht van de F.I.N.A. binnen
gekomen, dat de afstand 100 yards schoolslag
dames en heeren al sedert Augustus 1938 op de
wereldrecordlijst staat, zoodat de prestatie van
Doortje Heeselaars stellig als wereldrecord zal
kunnen worden erkend.

Op het congres van de F.I.N.A. tijdens de
Europeesche kampioenschappen te Londen zijn
deze afstanden op de lijst geplaatst, een en
ander op voorstel van den Amerikaanschen
vertegenwoordiger.

Het merkwaardige was, dat toen tegelijker
tijd de nummers 100 yards rugslag dames en
heeren op de lijst kw'amen te staan. Bij de hee
ren is het Adolf Kiefer, die het wereldrecord
houdt met een tijd van 58.8 sec. en bij de da
mes is het wereldrecord vacant, voor zoover ons
bekend is. Is dit niet iets voor onze rugzwem
sters?

In de Challenge round won Australië het
heerendubbelspel van Amerika. De Amerikanen
leiden thans met 21.

Tweede klasse B

Rood en Wit IIIHaarlem II. Deze wedstrijd
eindigde in een draw.

3e klasse

V. V. V. III—Haarlem III. Gewonnen door
Haarlem III met 4 runs op de le innings.

Hilversum—S.C.H.C. II. Gewonnen door S.C.
H.C. II met 81 runs op de le innings.

helpen, om tot een besluit te komen. Hij
een gewone, nette jonge man, maar volgens "e
kranten was dat juist liet gevaarlijkste type.
„U roept niemand," zei hij. „U bent zeke

BillCOll

„Ik heb dit." Haar hand ircep de revolver
vaster.

„Dus u bent alleen. Ik zag zooeven een meisje
uitgaan met een racket onder d'r arm."

„Dat is m'n dochter."

„Wilt u me soms vasthouden, totdat ze weer
thuiskomt? Ze leek me nog al stevig." Hii
naar de vrouw, alsof hij de dochter vergelee
met de tengere moeder.

„M'n zoon komt gauw thuis."

De man dacht even na en zei toen: „U ben
een dapper vrouwtje, om zoo'n inbreker als 18
ben gevangen te nemen."

„O ja, vindt u?" Ze stelde deze vraag, op een
toon alsof ze verheugd was ov°r z'n lof. E?
kwam wat meer kleur op haar gezicht. OP
gelaat van den man verscheen een uitdrukking
alsof hij er hoe langer hoe minder van begreep-
„Wat wilt u met me doen?" vroeg hij.
„Ik laat je natuurlijk door de politie halen-
Ze zweeg even. „Hoe lang doe je dat al?"

„Bij andere menschen in huis komen, me
vrouw? 't Is vandaag voor 't eerst."

„Waarom doe je 't? Waarom verdien je ni®1
op een eerlijke manier je brood?"

„Ik dacht de volgende week een goede be
trekking te krijgen, mevrouw."

„Och," zei ze medelijdend, geheel in overeen
stemming met haar tengere gestalte. Maar
begreep, dat ze 'zwak geweest was en kneep
haar vriendelijken mond strak.

„Ik geloof er geen steek van, jongmensch,
zei ze streng. „Je behoeft niet te probeeren, °P
m'n gevoel te werken. Dat helpt je alleen maar
gauwer de gevangenis in. Ik heb m'n heele leven
op zoo'n gelegenheid moeten wachten."

„Moeten wachten?" herhaalde hij en keeK
haar verschrikt en tegelijk vragend aan. Haaf
grimmigheid vormde een groote tegenstellins
met haar tengerheid. Zij scheen z'n gedacht
te raden.

„Ik bedoel," hernam ze, „dat ik gewacht heD

op een gelegenheid omomiets kraniS3

te doen."
Ze keek hem aan, alsof ze hoopte door bem
begrepen te worden, maar z'n gelaat bleef strak-
„U zei zooeven," begon ze weer, „dat u m'n
dochter uit huis had zien komen met een ten-
nis-racket. Ik zag heel goed, dat u haar stevige
gestalte met mi^nmijn zwakheid zat te ver
gelijken. Ze is hier nummer een op 't tennis
veld, in de stad. Misschien zegt u dat niet veel-
Maar als u belang stelde in sport, dan zou 11
niet zoo'n slecht leven leiden. Kaar misschi®11
weet u wel iets van voetbal. Mac Corny is mD
zoon

„Van 't Schotsche elftal?" vroeg hij ver
wonderd.

„Ja. Dus u weet toch wel iets van sport! MlS'

schien hebt

Iook wel eens

iets van m'n m3-

brigadier bij
E politie en

1 twee ridderorden-

t Heele huis bier

hangt vol van medailles en zilveren bekers

Maar o, dat had ik niet moeten vertellen!"

Haar vingers omklemden weer vaster de
revolver.

- „Nu, dat is dan in orde, mevrouw," sprak bU-
„Zulke dingen neem ik nooit weg. Dus, u ben
vrouw en moeder van helden

„Nu zit u me uit te lachen! Zeg maar niet
van neen. Ik heb 't gezien."

„Pardon, mevrouw, zoo is 't niet bedoeld."

„Als jij je heele leven had moeten luisteren

naar de successen van je familieals je een

zdon had, die je met één hand optilde en een

dochter, die 't ook wel zou kunnendan zQl1

je ook wel eens graag wat laten zien waar ze
van epkeken en waar ze je om meetelden."

„Nu, mevrouw, een inbreker 'vangen, dat Is
heel wat."

„Ik heb m'n heele leven op zoo'n gelegenheid
gewacht," verklaarde zij. Ze keek hem aan en er
kwam een pijnlijke uitdrukking in haar oogen-
„Als ik je laat arresteeren, dan ga je de gevan
genis in. Is dat waar, dat je de volgende week
een vaste betrekking kunt krijgen?"

„Ja, mevrouw."

„Gelukkig voor je; nu, ga dan maar."*

Hij stond op en zette z'n pet af, nu hij er de
kans toe kreeg.

,,'t Is jammer," meende hij. „Maar u hebt in
elk geval een inbreker gevangen, al hebt u hem
laten gaan. Dat kunt u aan uw familie ver
tellen."

„Ik kan 't toch niet bewijzen."

Hij glimlachte even. „Uw dochter kan 't be
wijzen. Ze heeft me naar binnen zien gaan. Ik
had haar wijs gemaakt, dat ik een nieter moes'
nakijken. Belt u de lichtfabrieken maar op, dab
kunt u bewijzen, dat 't niemand van 't gas o'
de electriciteit is geweest."

Op 't kantoor van de Waterleiding begreep de
eene man den anderen niet.

„Ja, dat snap ik wel," zei de eene. „Je vond
het beroerd, omdat ze je een revolver liet zien
en je wilde haar er eens tusschen nemen. Maat
nu wil je, dat ik hun meter ga nakijken, op
etenstijd, als de heele familie thuis is en als Z®
een beschrijving van je geven, moet ik zeggeb'
dat we zoo iemand hier niet hebben, om meters
na te kijken. Is 't niet? Maar ik begrijp niet,
dat iemand, die de volgende week een beter
baantje krijgt dan die meternakijkerij een hed
blok meters voor mij wil doen, als ik dien ééneb
van hem overneem."

„Maar man, ik had de dochter verteld, dat ik
een meter moest nakijken! Ik wil die 'moeder
haar glorie laten houden! Ze zouden haar an
ders op den koop toe nog uitlachen, omdat ze
vergeten had, dat er drie meters in den kelder
staan."

(Nadruk verboden)

58

„'t Is wat je noemt een ongunstig type,"
stemde Lord Caterham toe. „Ik heb gehoord,
dat de kamermeisjes het op hun zenuwen krij
gen als ze hem in de gang tegenkomen."

„Enfin, ik moet nu weg," zei Lemoine. „Ik
heb gedaan wat ik mijn plicht achtte, mylord:
u te laten weten, hoe de zaken stonden."

„Buitengewoon vriendelijk van u," zei Lord
Caterham. „Buitengewoon! Weet u zeker, dat
u niets wilt drinken? Neen! Zooals u wilt. Tot
morgen dan...."

t „Wat een onmogelijke vent," zei Bundie, toen
de deur zich achter de fatterige figuur gesloten
had. „Dat zwarte baardje en die uilenbril! Ik
hoop, dat Anthony 'm klopt! Ik zou er wat voor
over hebben, om dien kwast woedend te zien.
Wat vin-jij, Virginia?"

„Ik weet t niet," gaf Virginia ten antwoord.
„Ik ben moe, ik ga naar bed."

„Geen slecht idéé," zei Lord Caterham. „t Is
al half twaalf."

Toen Virginia de groote, ruime hal doorliep,

zag ze, door een van de deuren voor haar, een
breeden rug, die haar bekend voorkwam, be
scheiden verdwijnen.

.Rechercheur Battle," riep ze met iets ge
biedends in haar stem.

Battle keerde zich onwillig om eri kwam lang
zaam naar haar toe.

„Ja, Mrs. Revel?"

„Monsieur Lemoine is zooeven hier geweest.

Hij zegtIs 't waar, heusch waar, dat Mr.

Fish een detective is?"

Rechercheur Battle knikte.-

„Ja, dat is zoo."

„En dat u 't van het begin af geweten heeft?"

Battle knikte weer.

Virginia keerde zich half om naar den kant
van de breede trap.

„Dank u," zei ze.

Tot op dat oogenblik had ze het niet kun
nen gelooven.

En nu....?

In haar stoel vóór de toilettafel, met de
stilte van het huis zonder gasten om haar heen,
stelde ze zichzelf eerlijk, onomwonden die vraag.
En haar geheugen kwam haar te hulp. Elke
beweging, elk woord van Anthony legde het
haar vóór, nu anders van beteekenis, door de
openbaringen van het laatste uur.

Dat beroep, waarover hij haar gesproken had?
Het beroep, dat hij uit principieele overwegin
gen had opgegeven. Kon 't zijn

Een eigenaardig geluid onderbrak den gang
van haar gedachten. Ze schrok op. De wijzers
van het kleine vergulde klokje wezen kwart

vóór eenen aan. Bijna twee uur had ze daar zit
ten denken.

Het geluid kwam weer. De harde tik tegen de
vensterruit. Virginia ging naar het raam, deed
het open en keek naar buiten.

Op het pad, vlak onder haar, stond een don
kere figuur, die op hetzelfde oogenblik, dat ze
hem zag, zich bukte, om een handvol grint op
te rapen.

Even onderging Virginia een angst-sensatie,
was 't, of een hand zich om haar hart sloot en
het samenkneep. Maar meteen herkende ze de
massieve, oer-sterke silhouet. Het was de Herzo-
Slowaak, Boris.

„Ja," riep ze zachtjes naar beneden. „Wat
is er?"

„Ik kom van den Meester," zei Boris, even
eens zacht, maar opvallend duidelijk. „Hij heeft
me gestuurd om u te halen."

Hij deed die wel eenigszins overbluffende
aankondiging op een manier, of hij de ge
woonste zaak ter wereld vertelde.

„Om mij te halen!"

„Ja, ik moet u naar hem toe brengen. Hier
is een briefje. Ik zal 't omhoog gooien."

„Virginia ging een paar passen achteruit en
bijna op hetzelfde oogenblik viel er vlak vóór
haar voeten een klein wit pakketje een
briefje, om een steen gebonden. Ze vouwde het
papier open en las:

„Liefste. Ik zit in de knel, maar ik werk me
er wel uit. Wil je me vertrouwen en naar me
toekomen?"

Een paar minuten lang bleef ze met het

briefje in haar hand onbeweeglijk staan. Ze
las en herlas die twee simpele zinnen, die voor
haar zooveel beteekenden.

Dan hief ze haar hoofd op en keek de kamer
rond. Het was, of ze haar omgeving nu met
geheel andere oogen zag.

Ze boog zich uit het raam en wenkte Boris.

„Hoe moet ik 't doen?" vroeg ze fluisterend

„De detectives zijn aan den anderen kant
van het huisop het terra's voor de ver
gaderzaal. Kom naar beneden en ga deze deur
uit. Ik zal blijven wachten. Op den weg staat
een auto

Virginia knikte. Ze verwisselde haar avond
japon vlug voor een sportcostuum en beige
tricot en zette een klein beige-leeren hoed op.

Dan schreef ze staand een briefje, adres
seerde het aan Bundie en stak het op haar
toiletkussen vast.

Haar tocht door het huis werd zonder moei
lijkheden volbracht. Voor de kleine zijdeur bleef
ze staan en haalde diep adem. Dan maakte ze
een kleine, fiere beweging met haar hoofd,
dezelfde beweging, waarmee haar voorvaderen
zich, in de kruistochten, ten strijde hadden aan
gegord, schoof den grendel weg en ging naar
buiten.

HOOFDSTUK XXVI
DE DERTIENDE OCTOBER

Op den dertienden October 's morgens om
tien uur wandelde Anthony het Harrington
Hotel binnen en vroeg den portier om baron

Lolopretjzyl, die in het Harrington logeerde, te
spreken.

Na het gebruikelijke zooveel keer vijf minuten
wachten werd Anthony door een piccolo naar
de kamer van den baron gebracht. Bij zijn bin
nenkomen stond baron Lolopretjzyl kaarsrecht,
als de vleeschgeworden correctheid, op het
kleedje vóór den haard. Schuin achter den
grooten man, iets minder correct, stond kapi
tein Andrassy.

De begroeting had volgens het gewone pro
gramma plaats: stokstijf staan, hielen tegen
elkaar, buiging. Anthony begon, wat dat soort
begroetingen betrof, langzamerhand routine te
krijgen.

„Neem me niet kwalijk, dat ik u al zoo vroeg
stoor," begon Anthony, toen aan de Slowaaksche
beleefdheidseischen voldaan was. „Maar ik kom
met een voorstel, een zakelijk voorstel!"

„Aha," zei baron Lolopretjzyl. „Laat u eens
hooren."

Kapitein Andrassy keek achterdochtig. Hij
had Anthony van het begin af niet vertrouwd
en dat gevoel had hij nooit kunen overwinnen.

„Zaken doen," ging Anthony voort, „is ge
baseerd op vraag en aanbod. De een wil iets
hebben, de ander heeft het. Oplossing: prijs
vaststellen."

Baron Lolopretjzyl keek hem scherp aan,
maar onthield zich van eenig commentaar.

„Tusschen een Slowaaksch edelman en een
Engelschman, die een heer is, zullen de voor
waarden voor een dergelijken koop wel ge
makkelijk geregeld kunnen worden."

Bij de woorden: „Engelschman, die een heer

is," bloosde Anthony tegen wil en dank. Het viel
hem niet gemakkelijk, om dergelijke bombasti
sche beweringen als argumenten te gebruiken,
maar hij wist bij ondervinding dat ze op iemand
van de mentaliteit van baron Lolopretjzyl groo
ten invloed hadden.

„Dat denk ik ook," zei de baron, terwijl hij
goedkeurend knikte. „Dat denk ik ook."

Zelfs kapitein Andrassy begon onder de ver
warmende werking van dit compliment te ont
dooien. Hij knikte eveneens.

„Goed," zei Anthony. „Dan zal ik maar niet
langer om de zaak heendraaien en...."

„Wat is dat, wat u zegt?" informeerde de
baron. „Om de zaak heendraaien! Dat begrijp ik
niet."

„O, dat is figuurlijk bedoeld. In huis-, tuin
en keukentaal beteekent het: wij hebben de
waar, die u wil hebben. Het schip is in orde,
maar het heeft geen schegbeeld. Met dat schip
bedoel ik de royalistische partij in Herzo-
Slowakije. Op het oogenblik bent u het hoofd
nummer van uw politiek programma kwijt. U
heeft geen prins! En gesteld nu eens dat wij
u dien prins konden leveren?"

De baron staarde hem perplex aan.

„Ik begrijp niet," verklaarde hij. „Ik begrijp
u niet in de minste.'"

„Mijnheer!" zei kapitein Andrassy, terwijl
hij verwoed zijn snor opdraaide. ,.U bent belee-
digend!"

(Wordt vervolgd)

f