25 jaar Vlaamsche kunst
in Nederland
<Kd oeïfiaal den dag
Kabouter Flip en zijn vriendje Wip
WIL
BREDERODE-
DUIN
VERLOTING
5000 GULDEN
AAN PRIJZEN
JULIA DE GRUYTER
HET CENTRUM
VISCH DIE SMAKELIJK IS!
INVENTA-HAARDEN
DONDERDAG 28 SEPTEMBER 1939
HEEMSTEDE
STEENWEG 37
UTRECHT
illil!
Julia de Gruyter als Maria in Shakespea
voering door Het Nederlandsch Tooneel.
en als Fabio
re's „Driekoningen-avond"tijdens een op-
In de rol van Oom. Tobias Jules Verstraete
Ben Royaards
krib werd het JJe redding
vijfmaal zwart I
PLANTENZIEKTENKUNDIGE
ONTWIKKELING
Rijwielpad door
de duinen
RIJKSVISCHAFSLAG
^Ilemand kan twee heeren dienen*
Alle heeren moeten God dienen.
jlwrf
DE HANDEL IN POOT-
AARDAPPELEN
Voor de maag
verstopping,
Wortelboer's
Pillen
R.K. DAGBLAD
ONZE VOORRAAD MINDERT SNEL
HET ZLJN NOG DE OUDE LAGE PRIJZEN
Haarlem:
{Kleine Houtstraat 17
Cronjéstraat 29
Spaarnwouderstr. 85
Heemstede: Binnenweg 138
Visch die smakelijk is, zorgvuldig
gekozen en bereid daarin bie
den wij U een enorme keuze. Voor
deze week pracht sortering, wat U
maar wenschi: Tongen, Tarbot,
Griet, Schol, Bot, Baars, Snoek
baars, Stoof- of Bakpaling, Spie
ring, Schelvisch, Kabeljauw, Heil
bot, Versche Mosselen, Oesters,
Kreeften, Zalm, Forellen, Siokvisch
en nog veel meer.
Inderdaad: BALM IS HET ADRES
VOOR VISCH DIE SMAKELIJK IS!
BEZORGEN
OVERAL
VRAAGT ONZE
RECEPTEN
Slachtoffers der Tubereulose mogen
geen slachtoffers worden der mobilisatie
Koopt daarom nog heden een lot der loterij, waar
door U kans maakt op de
700 prijzen
die worden verloot.
Prijs per lot 1.
20000 loten.
Loten worden franco toegezonden na overschrijving
op de postrekening der Haarl. Ver. tot Bestrijding
der tuberculose, No. 119600.
(Verl. goedgek. bij Min. besl. v. 14 luni '39, No. 1116)
NERGENS BETER, NERGENS
goedkoopeb-
Vijfentwintig jaar geleden.
De wereldoorlog was ontbrand en onmiddellijk
aan onze grenzen vlamde de strijdgilde het
leed. Het waren maanden van ongekend leed in
het zuidelijk broederland. Ik heb den val van
Antwerpen meegemaaktmeegeleefd het vree-
selijk leed der vluchtelingen, die naar het „neu
trale" Nederland stroomden, terwijl gezinnen uit
elkaar waren geslagen en men op schuttingen
en muren in vluchtig neergeteekende krijtletters
kon lezen waar vader, moeder of kinderen waren
langs gegaan, verzoekende aan de achterge
blevenen denzelfden weg te volgen.
Heel het leven in België was ontwricht.
Toen zijn Magda Janssens, Julia de Gruyter
en John Gobau naar Nederland gekomenen
weldra zal een van deze drie, Julia de Gruyter,
haar zilveren tooneeljubileum vieren, of, zooals
ze het zelf uitdrukt: zal ze het feit herdenken,
dat ze 25 jaar Vlaamsche kunst in Holland heeft
gebracht.
Ouderen onder ons kunnen zich nog herinne
ren welk een opgang het groepje jonge Vlaam
sche kunstenaars in de Amstelstraat te Amster
dam maakte, toen ze daar „Fientje Beulemans"
opvoerden. Dat was een geweldig succes. Magda
Janssens was Fientje en ze veroverde stormen
derhand de harten van alle Noorderlingen. Dat
was gezapige, leutige, fleurige en huiselijke toon-
neelkunst met een tempo, dat we niet gewend
waren. Later heeft Julia de Gruyter van Magda
Janssens de rol van Fientje overgenomen, na
eerst met Magda in een andere rol, n.l. van de
meid, te hebben samengespeeld. Nooit hebben er
spontanere, innemender Fientjes op onze Neder-
landsche planken gestaan. Magda Janssens, Julia
de Gruyter, John Gobaudie waren „onze"
oorlogswinst in die voor Vlaanderen zoo treurige
maar roemrijke dagen.
En sedert zijn deze Vlamingen het Noord-
Nederlandsch tooneel trouw gebleven. Zij hebben
hier een opgang gekend als zelden tooneelisten
beleven. Ze hebben in latere jaren ook de downs
meegemaakt! Maar zonder hun namen kan geen
geschiedenis van ons Noord-Nederlandsch too-
neelleven der laatste kwart eeuw geschreven
worden. Zij, gedrieën, hebben daarin een voor
aanstaande plaats ingenomen.
De feestdag van Julia de Gruyter valt op
25 October. Dan zal ze in den eersten
schouwburg des lands, in den Amsterdam-
schen Stadsschouwburg, haar eere-avond
hebben. Niet in een tooneelstuk als actrice,
maar met verschillende Vlaamsche schetsen
als voordrachtskunstenaresse treedt ze op met
werk van Vlaamsche schrijvers, o.a. van
Felix Timmermans, waarmede ze nu gedu
rende drie jaren alreeds zoo'n groot succes
in den lande, vooral in de provincie, oogst.
En er vormt zich natuurlijk een comité
van bekenden in de tooneelwereld om deze
kunstenaresse dan te eeren!
„Eigenlijk ben ik al 26 jaar aan 't tooneel"
zoo vertelde ze mij, toen ik van haar jubileum
plannen vernam. „Ik was reeds een jaar in
Antwerpen aan het gezelschap verbonden, dat
onder directie van Adriaan van der Horst en
Louis Bertrijn aldaar speelde in den Koninklij
ken Vlaamschen Schouwburg. Toen brak de oor
log uit en o.a. met Magda Janssens, Gobau e.a.
zijn we in begin 1915 naar Holland, naar Am
sterdam gekomen. In April kwamen we, speel
den Fientje Beulemans in de Amstelstraat met
daverenden bijvalRoyaards zag ons spelen
en engageerde ons dadelijk bij zijn troep. Zoo
speelden we reeds in Mei onder directie van
Willem Royaards verder.
„Dat was een mooie tijd. Welk een geweldige
tooneelleider was Royaards. We hebben ontzet
tend veel bij hem geleerd. En we hebben zijn
opgang in die dagen meegemaakt. Mijn eerste
rol bij Royaards was in Herman Teirlinck's „Me
neer Serjanzoon", waarin de moeder van Jules
Verstraete, mevr. Marie Verstraete, de oude
meid speelde.
Ik heb mooie herinneringen uit die begin
jaren. Ik heb Hubert la Roche leeren bewonde
ren als een groot speler. In Antwerpen nog had
hij tot me gezegd: „Als je heel goed je best doet,
kun je later misschien nog wel in Molière's Tar-
tuffe spelen." Voor een jonge actrice als ik toen
was, werden zulke woorden uit den mond van
een kunstenaar als La Roche een groote be
moediging. Hij heeft destijds zoowel den Hof
slachter als Cyrano gespeelden jaren later
heb ik werkelijk met "hem in Molière's tooneel
stuk mogen optreden. Dat was zijn laatste rol!
„Zeven jaren ben ik bij Royaards geweest.
Deze was een waarachtig kunstenaar, die tel
kens en telkens opnieuw een rol schiep. Nooit
was hij tevreden met het bereikte, hij verbeterde
immer zich zelf. Zeven jaren heb ik met hem
saamgewerkt. Daarna speelde ik twee jaar in
het blijspel-ensemble van Mullens en De Bree
in de Amstelstraat. Vervolgens kwam ik bij „Co-
moedia" en ben bij het samengaan van Ver
kade en Verbeek in den Stadsschouwburg ge
komen. Verkade heeft me in de gelegenheid ge
steld om in „Blanke Ballast" bij Louis Saalborn
op te treden, toen deze de taak van Royaards
voortzette
„Welke m'n liefste tooneelherinneringen zijn?
Ik zou 't zoo voetstoots niet kunnen zeggen. Ik
heb heerlijke herinneringen aan mijn optreden
in Shakespearestukken bij Royaards als „De
Vroolijke Vrouwtjes van Windsor", „Driekonin
genavond". En zooals ik reeds zei: met La Roche,
die zijn laatste rol in Tartuffe speelde, heb ik
saamgewerkt.
„Vele wisselingen van het Nederlandsche too-
neelleven heb ik meegemaakt. Anderhalf jaar
lieb ik piet Louis Saalborn bij de herrezen Ko
ninklijke Vereeniging Het Nederlandsch Tooneel
gearbeid. U herinnert zich misschien nog „Het
Joodsche Bruidje"
„Vergeet uw jeugdspelen niet!" merkte de
journalist op. Neenneen, die jeugdspelen
vormden een afzonderlijke herinnering. Onder
Verkade e.a. heeft Julia de Gruyter kostelijk
jeugdtooneel voor oud en jong gebracht. Haar
sinds overleden broer, de tooneelspeler Dom
de Gruyter, bewerkte de jeugdboeken van
Cissy van Marxveldt tot tooneelstukken en Julia
de Gruyter speelde daarin zoo spontaan rollen
als van Joop ter Heul. Duizenden zullen zich nog
met veel genoegen haar creaties in „Joop ter
Heul" en „Zomerzotheid" te binnen brengen.
Julia de Gruyter is een actrice, die kostelijke
tooneelkunst op onze planken heeft gebracht.
Het waren vooral hare spontaneïteit, haar warme,
temperamentvolle ongekunsteldheid, hare ge
zapige joligheid, haar onmiddellijk tot het hart
gaande menschélijkheid, welke troffen. Haar
lach zoowel als haar traan ontroerden ons. Ze
was een meesteresse in het blijspel maar óók in
de tragedie vermocht ze zeer veel.
Drie jaren is zij nu voordrachtskunstenaresse.
Voor radio en voor de menschen in de provincie
houdt ze haar kleurige, fleurige voordrachten
van Vlaamsche vertelsels. Als voordrachtskun
stenaresse zal ze haar zilveren tooneeljubileum
in Holland vieren.
In 's lands eersten schouwburg!
En wanneer dien dag de vele waardeerders van
haar talent de jubilaresse willen complimentee
ren, zullen zij daartoe gelegenheid hebben in de
ruime huizinge van deze kunstenaresse, waar
ze vele jaren met hare overleden moeder woon
de, in het nauwe historische ouderwetsche Am
sterdamsche straatje, Voetboogstraat 13, met de
ongekend ruime woning vol kunstschatten en
van een Zuid-Nederlandsche Rubensaansche le
venshouding.
LEONARDUS VAN DEN BROEKE
Wij bevinden ons in 't Noorden van Alaska.
Binnen de lage, oversneeuwde hut was het koud
en stil. In den hoek bij de deur zoemde het
verroeste kacheltje niet meer den nauwen
schoorsteen in. De hoog op den rooster gesta
pelde asch was koud en dood. Op de krib, ge
huld in een vuile slaapjas van hazenvellen, lag
een gedaante, roerloos als een lijk. Nu en dan
trokken de gezwollen oogleden zwaar op van de
ontstoken oogen en waarde de moeie blik van
den man de kamer rond.
Een oogenblik bleef Turner's blik rusten op
het geladen geweer, dat tegen den houten wand
aan de andere zijde der kamer stond. Maar
zco'n uitweg kwam bij Turner niet in aanmer
king. Moest hij sterven, dan als mensch. Hij
staarde naar de deur, met de spijkerkoppen dik
onder de witte vorst. Z'n honden? Hij vroeg zich
af, of z'n honden nog in 't leven zouden zijn.
Hij had ze te eten gegeven, ja, maar wanneer?
Hij wist niet, hoelang 't geleden was, dat hij
die koorts had gekregen. Dagenal heel
wat dagen. Ja, hij had uit blikjes gegeten, die
al lang aangebroken stonden. Maar die honden,
waarschijnlijk lagen ze aan hun kettingen te
verhongeren. Wat was het koud! 't Drong door
tot je gebeente. Hij moest vuur 2ien te krijgen,
dat was de hoofdzaak. De hondendaar kon
hij zich niets van aantrekken. Nu zochten z'n
matte oogen den hoek bij de kachel, waar hij
z'n hout opstapelde. Nietsgeen spaander
zelfs. Ja, nu wist hij 't weer; hij was er heen
gekropen en had alles in de kachel gestopt
Wanneer? Enfin, dat kwam er niet op aan.
Niets kwam er meer op aan. Alleen die kloppen
de pijnen in z'n lichaam en 't geweer, 't was
geladen met lange, slanke patronen.
Buiten in de ijzige kou jankte een hond. 't
Was Mouflar, dacht Turner, die goeie, oude
Mouflar, een raszuivere, groote terrier. En dat
schrandere dier, had hem eens, toen hij door 't
ijs gezakt was, gered. En nu lagen Mouflar en
de andere honden buiten te verhongeren aan 't
einde van hun ketting.
Peinzend staarde de doodzieke man naar de
zolderbalken. Waarom maakte hij zich toch
eigenlijk zoo druk over vuur? Daar zou hij 't ten
hoogste een paar uur mee redden. Maar de hon
den, die konden in 't leven gehouden worden.
Hij niet. Voor hem was er geen hoop, z'n hon
den, eenmaal los van hun ketting, zouden mis
schien wat opduiken en wellicht bij een anderen
pelsjager terecht komen.
Bij Couvreur bijv., den Franschman, die een
goede twintig mijl verder woonde, bij Couvreur,
die altijd en eeuwig mopperde.
Hun jachtgronden grensden aan elkaar. Een
beek vormde de grens. Turner jaagde aan den
eenen kant van 't water; de Franschman aan
den anderen kant. Maar hü stelde geen belang
in Couvreur. Er waren maar twee dingen die
hem nog interesseerden: hij zou de honden
losmaken, al moest hü z'n laatste krachten er
aan besteden en dan moest hij bidden, dat de
koud maar spoedig een eind aan z'n leven
maakte.
Turner zwaaide z'n beenen buiten de krib,
waarbij z'n blauwe, bloedende lippen trokken
van pijn. Hij stond nu op z'n gezwollen voe
ten en z'n gezicht werd grauw en vlekkerig. Hij
deed z'n best om te hlijven staan, maar hij viel j
voorover en lag op handen en voeten te hijgen
op den ruwen, plankenvloer.
't Was niet meer dan een afstand van een
meter of vier naar de deur, maar Turner deed
er meer dan een kwartier over om zoover te
komen. Hij tastte naar omhoog en greep de
kruk en werd half bedolven onder den val van
de sneeuw, die tegen de deur was opgejaagd en
naar binnen tuimelde.
Tranen van woede en angst verduisterden z'n
oogen, maar hij hield vol.
Toen de honden hem zagen begonnen ze door
dringend te huilen. Zoo had hij hen nog nooit
gehoord
Hun halsbanden morrelde hy een voor een los;
z'n gezwolle, paarse handen bloedden er van
De honden scharrelden om hém heen en keken
hem angstig-vragend aan. Hij was een goeie
baas voor hen geweest. Mouflar, de voorlooper,
huilde in Turner's oor.
„Vooruit! Weg!" kreunde hij; „weg!". Aarze
lend liepen ze het
veld in, behalve
Mouflar. Op den
terugweg naar z'n 5
voor z'n oogen,
maar telkens weer
kwam hij tot een vaag bewustzijn en sleepte
^ich weer voort. Bij z'n hoofd snoof en jankte
iets. Mouflar, die stommeling!
„Ga weg!" mompelde Turner knorrig, „pak je
weg!"
De zon stond laag achter de saamgedrongen
sparren, toen de pelsjager zich eindelijk lang
zaam optrok op z'n krib en zich in z'n jas van
hazenbont rolde. Over enkele minuten was 't
weer nacht. Opeens begon hij te snikkendie
kou, die kou! Toen verloor hij het bewustzijn.
Hij ontwaakte en 't leek klaarlichte dag te
zijn. Hü was warm, heerlijk warm van binnen
en van buiten. Er hing een geur in de hut; hü
zag een groote geëmailleerde pan, dampend en
daarachter zag hij een glimlachend gezicht met
een baard en ruige wenkbrauwen, het gezicht
van^ Couvreur, den Franschman.
„Mon ami", grinnikte een stem.
„Ben je wakker? Sapristi, je lacht! Over één,
twee weken, ben je gezond, guéri mon cher! Ja,
die scheurbuik, die ken ik."
Maar.... fluisterde Turner.
„Zwijg; ik spreek alleen vandaag", onderbrak
hem Couvreur.
„Ik merkte verleden week, dat je de vallen
niet kwam nakijken. Er zat een prachtige vos
in Je val, toen ik nabij kwam en ik begreep,
dat er iets niet in orde was. Toen zag ik een
van Je honden. Ik volgde z'n spoor terug en
vond deze hut. Dat was gisteravond, heel laat.
JU en die groote hond lagen op de krib; die
hond hield je warm en heeft je gered. Toen
maakte ik een groot vuur, deed m'n pak open
en kookte. Voila! En nu gaan we eten."
Turner keek naar 't geladen geweer dat te
gen den wand stond en knikte ernstig en een
groote vrede kwam over hem, die zich op z'n
droevig, uitgeteerd gelaat afspiegelde.
utauruk verboden.)
Nu de lange winteravonden, die zich zoo bij
uitstek leenen voor studie, weer naderen, leest
men in verschillende couranten oproepen van
tuinbouwvereenigingen, die een tuinbouwcursus
in het leven willen roepen.
Ook het feit, dat er in verband met de ves
tigingswet eischen gesteld werden of kunnen
worden, draagt er toe bü, dat men aan de vak
ontwikkeling weer meer aandacht gaat besteden.
Vakontwikkeling is in alle rijden toe te juichen.
Eigenaardig is het bij dit alles te constateeren,
dat er aan het vak Plantenziekten zoo weinig
aandacht wordt besteed. Weliswaar wordt ook
dat vak op de gewone tuinbouwcursussen aan
geroerd, doch het zal duidelük zijn, dat men in
de weinige uren, die voor dat vak disponibel
zijn, slechts een zeer onvolledigen en misleiden
den indruk kan krügen van wat er op planten-
ziektenkundig gebied te koop is.
Dat er inderdaad een groote achterstand op
dit gebied in te halen is, moet ik dagelijks con
stateeren en dat men nog niet algemeen beseft,
dat de kennis van plantenziekten onmisbaar
is voor den tuinbouwer, die zich vakman wil
noemen, is te betreuren. Slechts de besturen der
tuinbouwvereenigingen kunnen daarin veran
dering brengen.
Dat die kennis onmisbaar is, behoeft wel niet
meer bewezen te worden. Daarvoor behoef ik
slechts te wijzen op het feit, dat bij het gebruik
van bestrijdingsmiddelen jaarlüks nog groote
fouten worden gemaakt, fouten, die niet ge
maakt zouden worden als men meer bekend was
omtrent den aard van de te bestrüden ziekte of
het te bestrüden dier.
Zoo is het mij bekend, dat iemand, die zich
nogal bezig houdt met het bestrijden van plan
tenziekte b.v. Parijsch groen gebruikt voor
het bestrijden van bladluizen, niet wetende, dat
deze stof slechts voor vretende dieren gebruikt
kan worden en niet voor zuigende. Dat vrucht-
boomen met Normaalpappoeder gespoten wor
den, inplaats van een ander koperhoudend spuit-
middel, komt ook ieder jaar nog voor. Ook het
gebruik van Normaalpappoeder voor het bespui
ten van tulpen) kwam nog in de laatste jaren
voor. Dat er een verschil is en wel een tamelijk
groot verschil, tusschen aardrupsen en emelten
(scheren of groetwormen) wil er bü velen ook
nog niet in. Het gevolg is dan, dat het goede
bestrijdingsmiddel (Parijsch groen en zemelen)
niet aan de verwachtingen voldoet, niet vol
doen kan.
Dat er een groot verschil is in kopmaden en
gewone maatjerigheid bij kool (vooral in de be-
strijdingsmethoden) is bij de meesten niet be
kend, terwijl dat toch van veel, ja van zeer veel
belang is. Zelfs ken ik aardappeltelers, die voor
kort niet wisten, wat Rhyzoctonia was. Of ze
nü een helder inzicht hebben in den aard van
de ziekte, laat ik nog maar in het midden.
Dat knolvoet door een zwam en niet door een
„beestje" wordt veroorzaakt, wil er ook bij som
migen nog niet in.
Nu kunnen wü zoo nog wel een tüdje door
gaan en wij kunnen ook wel iets van dien ach
terstand verklaren, omdat de kennis van plan
tenziekten degelijke studie vereischt en omdat
er met het ongewapende oog soms zoo weinig
te zien valt en er dus voor de fantasie zulk een
groot veld overblijft. Noodig is dat toch in
dezen tijd niet meer.
Vooral de jongeren, voorzoover ze niet onder
dienst zün, kunnen hier nog veel bereiken en ik
hoop, dat deze enkele regels hiertoe iets mogen
büdragen.
Inlichtingen worden gaarne en gratis gegeven.
De ambtenaar bij den Plantenziekten-
kundigen dienst
St. Pancras. VAN HERWIJNEN.
De toekomst zal het leeren, of ook dit seizoen
weer een gelijke hoeveelheid poters zal Kunnen
worden geëxporteerd. Als dit niet het geval is,
zullen weer groote hoeveelheden voor overname
door de Centrale in aanmerking komen.
Zooals wij reeds eerder meldden, zijn de ga
rantieprijzen voor de met A goedgekeurde poot-
aardappelen f 3.70, met B f 3.50 en met C f 3.30
per 100 Kg., plus f 0.50 bewaarloon.
Deze aardappelen zullen, om voor de garantie
prijzen in aanmerking te komen, voor 1 Augus
tus moeten zijn gerooid.
Wielrijdend Nederland zal binnenkort een
zeer mooi rijwielpad rijker zijn in een streek,
welke tot dusver op dit gebied eenigszins mis
deeld was. Het rijwielpad door de duinen van
's-Gravenhage naar de Noordhollandsche grens
nadert namelijk zijn voltooiing.
Naast het fietspad treft men over vrijwel de
geheele lengte een met zoden bedekt
wandelpad aan, zoodat ook de wandelaar ruim
schoots van de schoonheid van het duinland
schap zal kunnen profiteeren.
Met het oog op de tijdsomstandigheden is er
van afgezien aan de openstelling een officieel
karakter te geven. Enkele mooie najaarsdagen
zullen echter zonder twijfel verpoozing zoeken
de fietsers en wandelaars tot een bezoek aan
het pad lokken en aldus de in gebruik neming
daarvan zonder eenig officieel ceremonieel tot
een feit maken.
Vergaderimg: tuinlieden. Woensdagavond
hield de Onderlinge Tuinlieaen-Vereeniging
Aerdenhout en O. een goedbezochte ledenver
gadering in Café Restaurant Hof van Heem
stede.
Na een kort openingswoord van den-, voorzit
ter, den heer H. v. Gurp< volgden enkele mede-
deelingen, o.a. dat de Dahlia-avond de vorige
week geen doorgang had kunnen vinden, daar
geen zaal disponibel was, en dat de leden die in
militairen dienst zijn, dien tijd vrij zullen zijn
van contributie.
Vervolgens deed de secretaris der tuinkeurin-
gen voor de prijsvraag, de heer G. Boting, ver
slag over de laatste keuring. Hoewel nog ver
schillende aanmerkingen werden gemaakt over
minder juiste kleuren-combinaties, aanleg en
bloeibaarheid in sommige tuinen, was het alge
meen oordeel der jury zeer goed.
De einduitslag over de 4 gehouden keuringen
was als volgt:
1. B. Nieuwenhuis 662 punten; 3. K. Goud
zwaard 658 punten; 3. J. de Boer 610 punten;
H. v. Gurp 608 punten; 5. H. Brokken 590 Pun*
ten; 6. W. A. v. Zadel 582 punten; 7. D. Hoeve
515 punten; 8. H. Bierman (over 3 keuring®11
426 punten.
De jury bestond uit de heeren K. Goud
zwaard, W. Schuilenburg, P. Klaassen en G. BO"
ting. De prijzen bestonden uit luxe voorwerp®
De heer Nieuwenhuis dankte de jury voo
haar moeilijk en omvangrijk werk en zeide vee
geleerd te hebben van de gedurige aanwijziu®6
der jury.
Ter keuring was door den heer B. Nieuwen*
huis ingezonden een collectie Begonia Re* e
Begonia Mensing. Hierbij gaf de inzender e®
zeer leerzame causerie over de wijze van stek"
ken, bemesting, grondbehandeling en ziektebe*
strijding. De keuringscommissie kende voor bei'
de inzendingen 10 punten toe.
Ter opluistering toonde de heer Nieuwenhui
ook een tweetal potjes Kalanchoë Glubilivera'
de een opgekwèekt met korte dagbehandeling-
die nu al in bloei was, de ander gewoon behan
deld, maar pas in Februari a.s. in bloei komend-
Ook hierover gaf de inzender een uiteenzet
ting van de behandeling.
Mede ter opluistering had de heer H. v. GurP
een fraaie collectie Dahlia's van nieuwere en
oude soorten, die zeer de aandacht trokken.
De heer K. Goudzwaard had een groote ver
scheidenheid afgesneden bloemen van vaste
planten en besheesters tentoongesteld, waarover
hij een leerzame bespreking hield, met betrek
king tot de kweek en snoeiwüze en het plaatsen
dezer planten in hoorders en heestergroepen.
Nadat verschillende vragen door inleider wa
ren beantwoord, sloot de voorzitter deze inte
ressante en leerzame vergadering.
IJMUIDEN, 28 Sept. Visch. Tarbot 1.60-—1-8®'
Tong 0.832.05 per kg. Kleine Schol 13.503"-
Bot 18—19.50, Schar 3.80—8.50, kleine Poontjes
12.00—16, Wijting 12.00 per 50 kg.
Stom van verbazing over zooveel moois lie
pen Flip en Wip de eene zaal in en de andere
uit, totdat Flip doodmoe van al het loopen,
zich eindelijk op een .bank met zachte roode
kussens liet neervallen.
Wip begon zich intusschen te vervelen, want
hü kreeg genoeg van al dat bekijken. „Rust jü
maar wat uit, Flip," zei hij, „dan ga ik zoolang
in den tuin kijken." En weg was hü met een
grooten sprong door een openstaand venster.
Nu was Wip in zijn element. Uitgelat-eb
sprong hü van den eersten boom op den anderen
en genoot van het heerlijke om hem heen. Rb
eens zat hij boven in het topje van een boom,
dan weer schoot hü plotseling naar beneden.
T rrc, n 90
De handel in pootaardappelen is op het
oogenblik, ook al tengevolge van de bijzondere
omstandigheden, practisch stilgelegd. On de
veilingen worden geen poters meer verkocht en
ook de niet bij een veiling aangesloten poot-
aardappelbedrijven zullen ongetwijfeld niet veel
verkoopen, tenminste niet voor export. Men
heeft een afwachtende houding aangenomen
hetgeen in de gegeven omstandigheden ook wel
het verstandigste was. Wat de afzetmogelijKheid
betreft, onze grootste afnemer van pootaard
appelen is onze Zuidelijke nabuur, België, met.
welk land naar alle waarschijnlijkheid wel weer
een flinke poter-transactie zal kunnen worden
afgesloten. In het afgeloopen jaar heeft België,
met inbegrip van Luxemburg, niet minder dan
ruim 7200 spoorwagons pootaardappelen uit ons
land betrokken. Een andere groote afnemer van
goedgekeurde pootaardappelen is Frankrijk, dat
in het seizoen 19381939 6140 spoorwagons heelt
afgenomen. Hoe het met den handel met dit
land zal gaan is moeilijk te zeggen; het is wei
in oorlog, maar men zal toch aardappelen
moeten hebben.
Duitschland kocht in het afgeloopen seizoen
lang niet zooveel als de beide zoo juist genoem
de landen, n.l. 760 wagonladingen, hetgeen nog'
aanmerkelijk minder was dan in het voorvorige
seizoen, toen 1186 wagons naar Duitschland
gingen. Italië, dat neutraal is, kocht in 1938
1939 776 wagonladingen, blijkens de gegevens
in het pootaardappelexportnummer van het
Centr. Orgaan voor den handel in groenten en
fruit.
Er gaan ook nog vrij groote hoeveelheden
goedgekeurde poters naar overzee. Naar Zuid
Amerika werden eenige wagons verzonden. Ar
gentinië kochj 85 wagons, terwijl Brazilië 11';
wagons afnam. In het seizoen 1937—1938 was
dit laatste cijfer 211. De totale export van ooot-
aardappelen was in het tüdvak van 1 Augustus
1938 tot 31 Juli 1939 161167 ton. Een respectabele
hoeveelheid.
Hoe een en ander verloopen zal, wordt met
belangstelling tegemoet gezien.
Intusschen heeft de NAK bericht, dat het zeer
waarschijnlijk is, dat de export van pootaard
appelen spoedig weer zal worden toegestaan
zij het dat deze export aan bepaalde regelen
gebonden zal zün.
ontlasting traag, opgeblazen,
heid, gevatte koude, griep,
influenza, slechte spijsver
tering, hoesten, geen eetlus
hoofdpijn, koorts, gal of
slijm, gebruikt de beroemde
Wortelboer's Kruiden en
Gij zult geen andere midde
len meer willen. Wij geven
U een goede raad. Neemt
deze middelen te baat. Zij
zün wereldbekend en kosten
bü Apothekers en Drogisten
maar zestig cent.
Jacoba Maria Wortelboer.
Chem. Pharm. Industrie.
Oude Pekela.
men in Utrecht en breeds
omgeving, in Twente enz.
met sneeea adverteeren,
dan ia t aangewezen blad
daarvoor
Bureaux:
TELEFOON 10064
Olieblikkcn m. schroefdop Zw. Oliekannen m. tuit en hengsel
5 liter 10 liter 20 liter 5 liter 10 liter 20 liter
0.60 0.80 1.25 1.50 2.25 2.75
Oliekannen diverse kleuren
1 liter 2 liter 3 liter 4 liter
0.55 0.75 0.95 1.15
Verduisteringslampen Verduisteringskapjes tevens reflector
1.00 1.35 Sterk en practisch 0.50
Onze electrlsche lampen 0.39 en 0.49 zijn een groeiend succes
EEN MAAND GARANTIE
EMENDAAL
TELEF
L'JNEN
Het is misschien vroeger wel waar ge
weest, dat wü konden leeren Thee-drin
ken van de Chineezen, de Japanners of
de Engelschen.
Nu is de toestand zóó dat deze naties
in het smakelijk theedrinken een les?e
kunnen nemen bij ons.
„FLUKS" serveert heerlijke "Thee, de fijnste die er
voor geld te krijgen is, met begeleiding van een
stukje cake, chocolaadje en schuimpje voor 12V4 et.
Dit zult U tevergeefs zoeken in Engeland, ChWa
of Japan.
Zulk een compleet geserveerde THEE voor 121/2 ot-
vindt U alleen bü Restaurant „FLUKS", Groote
Houtstraat 21, Haarlem.
De geheele collectie HAARDEN en HAARDKACHELS in
voorraad. NOG GEEN VERHOOGDE PRIJZEN.
Betaling desgewenscht in overleg.
Verlichtingsmagazijn „DE KROON", Smedestr. 7
(naast het Politiebureau?
