RIJKSMIDDELEN IN SEPTEMBER
Nieuwe aanval op de
Firth of Forth
Kabouter Flip en zijn vriendje Wip
<Ke£ veïfiaal van den day
STAD
DE_ONBEKENDE
in de kapel
Nog weinig beïnvloed door
den oorlog
w° f
Geneesmiddel JU Ë9. Ë9-
TEGEN huidaandoeningen
DINSDAG 17 OCTOBER 1939
.s
I
a S4
ra
L.T.B.
Algemeen voorzitter spreekt
Onrustige tijden: Onrustige gedachten
Luchtaanval op
Emden
DE HEER P. J. VAN KESSEL
BEDIEND
De luchtaanval op de
Schotsche kust
Geen lucifers
Aannemer verongelukt
Ernstig verkeersongeval
te 's Hertogenbosch
DOOR A. HRUSCHKA
nu verdien heeft niets te beteekenen tegen wat
Ja!
Wanneer wij niet wisten, dat Europa in oor
log, en ons eigen landje in mobilisatietoestand
verkeerden, zou de Septemberstaat der Rijks
middelen ons die feiten niet geleerd hebben.
Zoowel het totaal bedrag der ontvangen „overige
middelen" als de cijfers der samenstellende on-
derdeelen vertoonen het beeld van een nor
male, niet overmatig goede, maar toch ook niet
Uitgesproken zuinige, vredesmaand.
Een ontvangst toch van f 37.816.000, naar
een maandraming van f 36.510.000, registreert
nu niet bepaald 'een maand vol crisis op ieder
terrein van het leven. Zeker, in gewone tijden
hadden wij één a twee millioen méér mogen
verwachten, vooral ook, omdat sinds de raming
de invoerrechten verhoogd zijn, maar dergelijke
schommelingen kwamen toch in gewone tijden
ook geregeld voor.
Zelfs vergeleken bij de goede Septembermaand
van 1938 is er maar een décres van 3 ton.
In de eerste drie kwartalen is er nu geïnd
aan Overige Middelen ruim 349 millioen, ter
wijl de raming bedroeg 331 millioen, en de ont
vangst van vorig jaar over hetzelfde tijdperk
330 millioen.
Er is dus nog steeds een behoorlijk overschot
op de ministerieele verwachtingen, zooals die
vorig jaar September gekoesterd werden.
Iets anders is, of het laatste jaarkwartaal
geen kink in den kabel zal brengen. Wij zijn
in dit opzicht niet heelemaal gerust, al moge
dan de eerste oorlogsmaand de optimisten in
het gelijk gesteld hebben.
Dat de Dividend- en Tantièmebelasting nog
geen oorlogsinvloed vertoont is zonder meer
duidelijk. Het betreft hier immers heffingen
over winst in het vorig jaar gemaakt. Hoog
stens zouden zaken, die voor het uitbreken van
den oorlog hun jaarverslagen nog niet gereed
hadden, een wat voorzichtiger reserveerings-
politiek kunnen volgen, waardoor de belaste
winstuitkeeringen kleiner werden. Daar tegen
over staat echter, dat anderen het drukken
van het winst-cijfer gevaarlijk vonden met het
oog op een mogelijke herhaling der O. W.-bs-
lasting-misère. Hoe dit zij, de 2.2 millioen op
dit middel in September ontvangen, is nog zoo
kwaad niet.
Dat de Invoerrechten de 10 millioen over
schreden hebben, zal velen verwonderen. Niet
ingewijden denken wel eens, dat in deze maan
den de grenzen vrijwel pot-dicht zijn.
De statistiek echter leert wel anders.
De invoer heeft zich betrekkelijk goed ge
houden: 106 millioen tegen 117 millioen het
vorige jaar en 127 millioen over Augustus 1.1.
De export heeft daarentegen al dadelijk veel
sterker geleden: deze bedroeg slechts 66 mil
lioen tegen 101 millioen het vorig jaar en 91
millioen in Augustus 1.1.
Er is dus voor bijna evenveel ons land bin
nengekomen als vorig jaar September; alleen
door het verhoogde heffingspercentage, was de
opbrengst 1% millioen hooger.
Opvallend is, dat deze maand alle Accijnzen
een hooger bedrag noteeren o.an vorige maand.
De oorzaak hiervan zien wij ten deele in de
geforceerde voorraadvorming, maar ook voor
sommige, o.a. voor geslacht, in het door de
mobilisatie verhoogde gebruik.
Dat ons land in de afgeloopen maand toch
niet geheel zonder suiker heeft gezeten, blijkt
wel uit het feit, dat op dit voedingsmiddel ruim
5'/a millioen gulden belasting geheven is, tegen
over f 4.6 millioen als normaal geraamd en
f 5.3 millioen in September 1938.
Een heffing, die ronduit gezegd tegenvalt, is
de Omzetbelasting. Zij bracht nog geen 5 mil
lioen op, tegen f 6.8 millioen als maandraming
(v. j. f 7 millioen!). Wij weten allen, dat er,
ondanks alle aanmaningen om „gewoon te
doen", zeer behoorlijk of beter gezegd on
behoorlijk gehamsterd is.
De indexcijfers van het Bureau v. d. Statis
tiek geven daarover het volgende zeer leerzame
staatje.
Indexcijfers omzetten winkelbedrijven.
C rl 3
C K I
ï-t <D 2
4> O C- CM
bO
.3 tu
CO
oj
ra «2
O S
a
<u
ai rs
co
CM CD CM CO
t-4
1937 100 100 100 100 100 100 100 100
1938 105.4 107.7 97.5 85.8 S7.2 92.7 95.3 103.2
1939 100.8 110.9 121.6 128.9 148.6 171.1 171.1 152.5
Met deze gegevens voor oogen, is het haast
onbegrijpelijk, dat de Omzetbelasting geen
record-opbrengst vertoont.
De verklaring hiervan zal echter wel deze
zijn, dat de hamstervoorraden voor een goed
deel bestaan uit van omzetbelasting vrijge-
1 stelde noodzakelijkste levensbehoeften, terwijl
daarnaast de heffing bij aanslag den buit naar
latere maanden verschuift.
Bovendien vergete men niet, dat deze belas
ting bij de bron geheven wordt en dat dus van
de verkoopen uit voorraad bij de grossiers reeds
eerder belasting is betaald.
Er is nog een heffing, welke de verwachtingen
niet geheel vervuld heeft. Dat zijn de zegelrech
ten. Zij bleven 6 ton onder de maandraming en
zelfs nog een ton beneden September 1938. Bij
de op dit middel ontvangen 13 ton waren nog
geen 5 afkomstig van de Beursbelasting. De
groote bedrijvigheid op het Damrak in de eerste
Septemberdagen, toen de war-babies zoo in trek
waren, had andere cijfers doen verwachten. De
stilte van de laatste weken heeft blijkbaar het
geheele extra oorlogskinderen-winstje weer ge
compenseerd.
Dat tenslotte de post Loodsgelden slachtoffer,
der oorlogsomstandigheden zou worden, wie had
anders verwacht. Er werd nauwelijks 20.000
op gebeurd, wat nog geen derde is van de nor
male opbrengst.
Voor de schatkist beteekent zoo'n décres niet
veel, maar net geeft een droevig beeld van de
malaise, welke onze zeehavens overvalt, die nog
maar net bezig waren zich te herstellen van de
harde klappen door 8 crisisjaren veroorzaakt.
Wat de Directe Belastingen betreft, volstaan
wij ditmaal met de simpele vermelding, dat pei
ultimo September in totaal op kohier was ge
bracht ruim 122 millioen tegen vorig jaar op
denzelfden dag 100 millioen en een totale
raming van 126 millioen.
Dat ziet er voorloopig dus nog niet zoo kw'aad
uit.
Van de fondsen met speciale bestemming is
het nog wel interessant te weten, dat de motor
rijtuigenbelasting in September slechts opbracht
rond 1 millioen. tegenover een maandraming
van 2 millioen. Er blijken dus heel wat wagens
in militaire handen te zijn overgegaan, terwijl
anderzijds het verbod om op Zondag te rijden,
talrijke autobezitters zal doen besluiten hun
luxe-kar voor den winter „op stal" te zetten.
De R. K. Diocesane Land- en Tuinbouwbond
hield te Haarlem zijn jaarvergadering.
Des morgens om half negen droeg de geeste
lijke adviseur, prof. A. H. P. Cleophas, een H
Mis op in de St. Jozefkerk, voor het geestelijk
en tijdelijk welzijn van de leden van den L.T.B.
Om half tien vergaderden allereerst en voor
het laatst de boerenvakbond en de tuinders
vakbond.
De voorzitter van de tuinders, de heer Jac.
Groen Az., wees in zijn openingswoord op den
oorlog, die na zeven crisisjaren ook de al zoo
zwaar getroffen bedrijven meesleept. Er zijn
maatregelen tegen den uitvoer genomen, maar
wij moeten op de bres staan om het uiterste
te bedingen. Indien de geheele import in
Duitschland gecentraliseerd zal worden, dan
moet de regeering gevraagd worden den uit
voer te centraliseeren. Verder zal de regeering
de betalingen nauwkeurig moeten gadeslaan.
Groente en fruit zijn in het belang van de
voedselvoorziening. Het moet nu uit zijn met
de doordraaier^.
Voorraadvorming is van het hoogste belang.
De teeltregeling moet gehandhaafd blijven; ko
men er wijzigingen, dan dienen ze spoedig te
komen en in overleg met de organisatie.
De prijzen voor de producten moeten ioonend
zijn. De theorie van het crisispeil 30 pot.
van de productiekosten is de prijs gaat niet
meer op. Het kan best zijn, dat de prijzen een
dusdanig peil bereiken, dat het Landbouwcri
sisfonds buiten beschouwing kan worden ge
laten. Men zorge ook dan voor loonende prijzer..
Spr. besloot dan zijn rede met het zingen
van zijn zwanenzang ten aanzien van de sier
teelt. Deze tak van bedrijf dient thans uit het
Landbouwcrisisfonds gesteund, aldus spr.
Vervolgens werden de reglementen van de
vakgroepen tuinders en kweekers zonder dis
cussie goedgekeurd.
Tot voorzitter van de vakgroep kweekers
werd gekozen de heer Th. P. van Rijn te
Lisse, tot bestuursleden werden naast den voor
zitter gekozen de heeren C. Ph. Freriks te Hil-
fegom (bollenkweeker bezuiden het Noordzee-
kanaal), J. Boon Jzn. te Bovenkarspel en F. M.
Heeremans te Velsen (benoorden het Noordzee
kanaal), Th. Helsloot te Aalsmeer (bloemist),
C. Huigsloot (bollentrekker te Venen), P. Zig
te Wateringen (bloemist Westland) en M. Ma
thot te Boskoop (boomkweeker)
Tot voorzitter van de vakgroep tuinders werd
gekozen de heer Jac. Groen Azn. te Alkmaar,
tot bestuursleden koos de vergadering verder
de heeren C. Broersen (West Friesland). P. P.
Schipper (Tuinder-fruitkweeker) te Hoorn, N.
Vendel (Kennemerland), N. J. Duikgreve (Am
sterdam), J. T. Wolgering, C. Huigsloot (De
Venen), A. C. van Ruijzen (Westland), J. D.
de Kok (Delftland), M. Nijsten (FrUitkweeker
in Zeeland).
De vergadering van den Boerenvakbond stond
onder leiding van den heer A. J. Verkley. Spi.
prees de werkzaamheden van het secretariaat
ten aanzien van de reorganisatie.
Onze organisatie is dag en nacht in de weer
om de bedrijfsmaatregelen te verlichten. Als
gevolg van de mobilisatie worden zeer veel
persoonlijke offers van de leden gevraagd, maar
laten wij ten minste hopen, dat ons land voor
oorlog gespaard mag blijven.
Ook hier worden de reglementen, nJ. van de
vakgroepen akkerbouw en veehouders, goed
gekeurd.
Tot bestuursleden van de vakgroep akker
bouwers werden gekozen de heeren J. van
Saase te Stompetoren, J. v. d. Bijl te Houtrak-
polder, J. Groervswegen Hzn. te Zoetemeer, J.
de Wit te Achthuizen en A. v. d. Dries te Hei-
nikenszand. Tot voorzitter werd gekozen de
heer J. de Wit te Achthuizen. Tot bestuurs
leden van de vakgroep veehouders koos men
A. H. Eloothoofd (Consumptie-industrie-mel-
ker), J. B. van Kampen (Zuivelbereider)M.
J. Veeger (Schapenfokker), J. J. van Schie
(Consumptiemelker kring Haarlem), W. A. C.
Meckel (Consumptie-melker kring Amster
dam), A. J. Verkleij en M. P. van Weijden
(Zuivelbereiders Zuid-Holland), A. C. Paarde-
kooper (Consumptie-melker LeidenDen Haag)
en Jac. Paardekooper (Consumptie-melker
DelftRotterdam). Tot voorzitter den heer A.
J. Verkleij te Sassenheim.
Om twee uur werd de jaarvergadering van den
L.T.B. in gebouw St. Bavo gehouden.
De voorzitter, de heer G. W. Kampsc'nöer,
wees op de algeheele wereldverwarring en spoor
de aan tot gebed.
Terwijl de land- en tuinbouwbedrijven nog
gebukt gaan door de groote verliezen van de
laatste jaren en zij aan banden zijn gelegd
door diverse crisismaatregelen, komen nieuwe
maatregelen als gevolg van den oorlog. De mi
nister van Economische Zaken, die belast is
met de voedselvoorziening, draagt een ontzet
tende verantwoordelijkheid. Een beroep van de
regeering op de boeren en tuinders zal niet re
vergeefsch zijn, dat zul'en wij bewijzen, aldus spr.
Daartegenover zal echter gevraagd worden: loon
naar arbeid. Een loon, dat niet alleen beoogt
den kostprijs zoo ongeveer te vergoeden, maar
dat een redelijke winstmarge inhoudt.
Te lang hebben de boer en tuinder in de jar on
die achter ons liggen, gezwoegd en in plaats
van vooruitgang sterken achteruitgang in nun
zaak moeten constateeren.
Zeker, wij zijn de regeering dankbar voor den
zijn van nadeeligen invloed op Uw zenuwen. Kalmeer en sterk ze door
Mijnhardt's Zenuwtabletten. Deze werken zenuwstillend, zenuwsterkend.
Buisje 75 ct. Bij Apoth. en Drogisten
LONDEN, 17 Oct. (Havas) Heden heb
ben Duitsche vliegtuigen opnieuw een lucht-
raid ondernomen op de Firth of Forth. Om
elf uur 12 min. werd het alarm-signaal ge
geven, terwijl om half twaalf het eind-sig
naal afkwam. De sirenes kwamen eveneens
in werking te Boness om 11.20, waar het
eindsignaal om 12 uur werd gegeven.
Vanmorgen schijnt er, naar wij uit Winschoten
vernemen, een aanval op de Oost-Friesche haven
Emden in Duitschland te zijn gedaan. In Oost-
Groningen was het kanongebulder duidelijk
hoorbaar. In den ochtendnevel zag men snel
voortschietende vliegtuigen. Ook kon men dooi
de rookwolkjes het ontploffen der granaten
waarnemen.
Over het aantal vliegtuigen loopen de meenin
gen der waarnemers nogal uiteen.
Men spreekt van vier maar ook van veertig
vliegtuigen. Tegen elf uur hedenmorgen was het
schieten het hevigst, maar ook om half acht
zijn er reeds schoten gevallen.
geboden steun, waardoor de landbouw niet in
eengestort is. Wij moeten helaas toch /ast-
stellen, dat de steun niet voldoende is geweest,
gezien den financieelen toestand van de boeren
en tuinders.
Daarbij is de tuinbouw wel bijzonder in het
gedrang gekomen en de resultaten van dit jaar
zijn zoo erbarmelijk slecht, dat bijzondere
steun zeer gerechtvaardigd is. Door den sterk
verminderden export zijn de prijzen zoo abnor
maal laag, dat met zeer groote verliezen het
bedrijf wordt uitgeoefend. Extra financieeie
steun is hier geboden en wij zullen hierop met
den meesten aandrang wijzen.
Spr. wees op den noodzakelijken steun aan
de bollenbedrijven en op de wijzigingen door de
voedselvoorziening. De L.T.B. is paraat om te
helpen, niet-georganiseerden moeten nu zeicei
onc'er zijn vaan komen.
Spr. wees dan op de organisaties van de
jongeren; met de leiders der centrale jeugd -
vorming bestaat een hartelijke samenwerking
Zij ziin overtuigd van de beteekenis der vak
belangen.
Spr. bracht ten slotte dank aan de afgetre
den bestuursleden der bonden, aan degenen, die
de reorganisatie voorbereidden, aan den gees
telijken adviseur, het secretariat, etc.
Hoofden koel, harten warm. Wij zijn geiuk-
kig in Gods hand.
De onlangs afgetreden president van den
Bijzonderen Raad der St. Vincentiusvereeniging
te Haarlem, de heer P. J. van Kessel wordt
sedert eenigen tijd in het ziekenhuis St. Jo
annes de Deo verpleegd. Hedenmiddag zijn
den heer van Kessel uit voorzorg de laatste
H.H. Sacramenten toegediend.
LONDEN, 16 Oct. (Reuter). Officieel wordt
medegedeeld, dat twee vlootofficieren en dertien
manschappen gedood zijn bij den luchtaanval
van gisteren. Twaalf manschappen werden ern
stig gewond.
Vlug pakte Peter het bakje op. Het warme
eten smaakte hem best, want hij had ergen
honger. Flip zag hij echter niet en toen hij
hem riep kreeg Peter ook geen antwoord. Daar
begreep hij niets van en hij ging maar veer
door met eten.
Ook Wip werd niet vergeten en de eekhoorn
smulde naar hartelust. Toen het bakje leeg was
likte Wip nog zelfs de restjes uit. Spoedig vielen
beiden in diepen slaap, waarna ze eenige uren
later gewekt werden door....
Flip, die vertelde dat hij de twee sleutels had
machtig weten te worden, een van de celdeur en
een van de buitendeur. Met kloppend hart stond
peter op en op den tast Vist hij in het donker
naar buiten te sluipen. Weldra stond hij buiten
met Flip en Wip op zijn schouder.
„Wat ik zeggen wil," zei John Went tot Clare
Selly, „op den bodem van de slee heb ik een
stoof met gloeiende kooltjes gezet, 't Zal in de
bergen geweldig koud zijn."
Clare keek hem dankbaar aan. „U bent wer
kelijk te goed voor ons, mijnheer Went."
De aangesprokene antwoordde niet, maar
glimlachte geheimzinnig. Op dit moment kwam
Tom Selly, Clare's man, naar buiten, beladen
met een paar groote pakken, die door Went wer
den aangenomen en in de slede gelegd.
Het echtpaar nam plaats, gehuld in een aan
tal berenhuiden. Er blies een koude, snijdende
wind; de lucht zag dik grijs.
„Vanavond zal er wel een sneeuwstorm los
breken," zei Selly. „Denkt u dat we het nog
vóór dien tijd halen, mijnheer Went?"
„Zeker, om dien tijd ben ik weer hier in t
dorp terug."
John V/ent nam plaats op den bok en greep
de leidsels der ongeduldig trappelende kleine
steppenpaarden. Als het jonge echtpaar hem
op dit oogenblik in z'n gezicht had kunnen
zien, zouden ze zeker geschrokken zijn van de
wreede uitdrukking er op.
De slede schoot vooruit, den weg naar de ber
gen in.
Tom Selly was de eerste die sprak. „We kun
nen u niet dankbaar genoeg zijn, mijnheer Went,
voor de betrekking van huisbewaarder en hout
vester, die u ons hebt aangeboden en dat nog
wel in zoo'n keurig gemeubileerd huis."
John Went bromde wat in z'n baasd. Einde
lijk dan was het oogenblik aangebroken om
wraak te nemen op het gehate jonge echtpaar.
Lang had hij op een geschikte gelegenheid ge
wacht. Had Clare niet den armen Tom Selly
verkozen boven hem, den rijken grondbezitter?
Ze zouden er beiden voor boeten. Maar een
moord kwam altijd uit. Deze vrouw echter was
volkomen veilig.
De paarden vlogen over den hard bevroren
weg naar de hut boven in de bergen van Britsch-
Golumbia, die z'n eigendom was en waar 's win
ters geen sterveling kwam. De koude was daar
ondraaglijk.
„Heb je Wel voldoende etenswaren gekocht?"
vroeg Clare aan haar man.
„Voldoende voor maanden," vrouwtje.
Ze keken in de verte; de weg steeg steeds
hooger. Een uur lang renden de paarden met
onverminderde vaart voort. De twee jonge men-
schen waren vol hoop op een nieuwe toekomst.
Ze hadden het aanbod van John Went dan ook
met beide handen aangegrepen. Went dacht
slechts aan z'n wraak.
„Zoudt u vannacht niet bij ons in de hut blij
ven?" onderbrak Tom het lange zwijgen. „Er
is een hevige sneeuwstorm op komst, mijnheer
Went."
„Neen, de paarden zijn vertrouwbaar en sterk.
Ze brengen me binnen eenige uren weer veilig
thuis."
Ze wisten dat John Went gelijk had. Ze ste
gen al hooger en 't werd aldoor kouder, zóó
koud, dat ze die voelden door de zware beren
huiden heen, waarin ze gehuld waren.
Eensklaps riep Went: „We zijn er bijna," en
wees naar een huisje, in zware balken opge
trokken, dat hoog in (je sneeuw lag. Tom Selly
en z'n vrouw waren blij dat ze de plaats hunner
bestemming bereikt hadden. Went was van den
bok gesprongen en veegde de eerste vlokken
sneeuw weg, die op z'n gezicht neerdaalden.
Tom en Clare stapten uit de slede. Went liet
ze de hut binnengaan en ging zelf terug om de
pakken en de bagage te halen. Bij de slede aar
zelde hij even en morrelde aan de pakken. Blijk
baar wilde hij Clare en Tom in de gelegenheid
stellen hun nieuwe woning op hun gemak te
bezichtigen. Hij wist dat alles er in de puntjes
was. Er was een groote schoorsteen, waarom
heen stapels hout lagen. Achter in de hut lag
nog meer, genoeg voor een heel jaar. In de pro
visiekast hingen een aantal hammen en' zijden
spek. Juist toen ze de practische inrichting ge
prezen hadden, kwam Went met de pakken bin
nen, die hij op den grond legde.
„Zie zoo," sprak hij en stopte een pijp, „nu
laat ik jullie alleen. Heb je misschien ook een
lucifer voor me, Tom?"
Selly tastte gretig in z'n zak, maar z'n hand
kwam er leeg uit.
„Neen, die heb ik nooit bij me, want ik rook
nooit. Maar ik heb drie pakken gekocht, ik zal
ze even krijgen."
„Doe geen moeite," weerde Went af. „O, ik
heb ze zelf, zie ik. Nu gegroet hoor! Ik ga met
een weer terug."
Ze wilden hem nog bedanken, maar hij was
al verdwenen en kort daarop hoorden ze de slede
wegrijden. Clare keek hem na en zag dat hij
woest op de paarden lossloeg. De sneeuwstorm
was feller geworden en 't was te voorzien dat I
hij lang zou duren.
UllliMllllllll'l
Eerst nu begonnen ze te voelen hoe koud
het in de hut was. Ze klappertanden beiden.
„Ik zal direct het haardvuur aanmaken," zei
Tom en hij begon vlug de blokken onder den
schoorsteen op te stapelen. 'tWas noodig ook,
want het scheen wel of de koude in de hut
bij de minuut feller werd.
„Geef me even de lucifers aan, Clare," ging
hij voort. „Ze zitten in 't groote pak."
Clare's handen waren bijna verkleumd, maar
toen ze het heele pak had uitgepakt, waren er
geen lucifers in te vinden.
„Heb je je niet vergist, Tom?" vroeg de jonge
vrouw; „ze zitten er niet in."
Tom kwam zelf kijken. Hij zocht alle pakken
door, maar lucifers waren er niet bij.
„Men schijnt vergeten te hebben ze in te pak
ken," mompelde hij.
Ze zochten in de hut, maar nergens was een
spoor van lucifers te vinden.
„Dan moeten we maar hout tegen elkaar wrij
ven," fluisterde Clare.
Het spreken begon haar al moeilijk te wor
den door de nijpende kou. Met half bevroren
vingers pakte Tom een paar stukken hout, die
hij met alle „„„„„„„„„„„„.„„.i.»»".
macht tegen el-
kaar begon te
wrijven. Ook
Clare poogde het
te doen, maar ze
kon de houtblok-
ken bijna niet
meer vasthouden van de kou.
Toen Tom doodmoe was van 't vergeefscne
wrijven, wierp hij de blokken in een hoek en
keek angstig naar z'n jonge vrouw, die er lijk
bleek uitzag. Hier en daar zag hij reeds op haar
gelaat roode en paarse vlekken. Z'e was in een
hoek neergezegen en lag daar met gesloten
oogen. Tom ging met inspanning van al z'"
krachten naar haar toe en trok haar op den
divan, al de kleeden, vachten en dekens die MJ
vinden kon, over haar heenleggend. Maar die
verschrikkelijke kou drong door al die beschut
ting heen. Er kwam een bittere trek op zijn
gelaat, als hij er aan dacht hoe zij vol hoop
en blijdschap het voorstel van John Went had
den aangenomen en hoe nu alles wat eerst z°°
mooi leek, in een afschuwelijken bevriezings-
dood zou eindigen.
Buiten was de sneeuwstorm tot een orkaan
aangewakkerd; hij loeide over de kale bergtop
pen en 't was onmogelijk naar buiten te gaan.
Clare sloeg haar oogen naar hem op, vol liefde
en medelijden. De koude werd steeds ondraag*
1 ijker en alles scheen er op te wijzen dat 't bin*
nen een uur of twee afgeloopen zou zijn en
Went's afschuwelijke toeleg zou gelukken. Na
meerdere maanden zou men in de hut de twee
doodgevroren lijken vinden en niemand zou aan
een misdaad denken. Ze waren omgekomen doof
hun eigen onachtzaamheid: het vergeten van
lucifers.
Eensklaps zag Tom op 't gezicht van z'n vrouw
een uitdrukking van hoop en blijdschap.
„Tom," bracht ze met moeite uit, in m'»
taschjede aansteker!"
En de jonge man herinnerde zich eensklaP5
dat zij in hun verlovingstijd wel eens rookte
en hij haar toen een sierlijken sigarettenkoker
ten geschenke had gegeven. Wel had ze het ding
zelden gebruikt, maar sinds haar huwelijk had
ze niet meer gerookt, maar de aansteker had ze
nog altijd in d'r taschje bij zich.
Hij had 't wel uit willen jubelen en hij zocht
en vond den aansteker en het taschje. De aan
steker was leeg, maar in den snelverbandtrom-
mel, die ze voor-mogelijke kleine ongelukken
hadden meegenomen, lag een fleschje met
aether.
De geringste beweging om z'n verstijfde lede
maten deed hem pijn, maar eindelijk gelukte
het hem vuur te maken, 't Was of alleen reeds
de gedachte aan warmte het ontdooiingsproces
bevorderde en toen even later groote hooge
vlammen door de schouw omhoog schoten, voel
den zij zich bij iedere minuut weer meer mensch
worden. Ze waren gered.
Na drie dagen bedaarde de sneeuwstorm en
maakte plaats, voor helder vriezend weer. Eerst
toen kon men vanuit de nederzetting een red"
dings-expeditie zenden voor John V/ent, wiens
paarden op dien ongeluksavond alleen waren
komen binnenrennen. Een onderzoek wees uit
dat het tuig gebroken was.
Na uren zoeken vond men het lijk van de»
rijken grondeigenaar op den grond liggen: de
slede lag een honderd meter verder, verbrijzeld
tegen den bergwand.
In de zakken van z'n zware pelsjas vond me»
drie groote pakken lucifers.
(Nadruk verbode11'
Maandagavond, omstreeks middernacht, is op
den Vughterstraatweg, onder de gemeente
's-Hertogenbosch, een ernstig ongeluk gebeurd,
waarvan twee personen het slachtoffer werden.
Een hunner werd op slag gedood.
Omtrent de toedracht van dit ongeluk wordt
gemeld, dat ter plaatse kort tevoren eeil minder
ernstig verkeersongeluk zich voordeed. Daardoor
kwam het, dat een tractor met oplegger langs
den weg stond geparkeerd onder een lantaarn.
Uit de richting van de stad nu naderde een
personenauto, waarvan de bestuurder blijkbaar
den stilstaanden vrachtauto niet had opge
merkt, zoodat door de groote vaart, waarmede
hij op' dat oogenblik reed, zijn wagen met een
geweldigen klap tegen dezen opbotste. De gevol
gen waren ontzettend. De rijdende auto werd
volkomen opengescheurd en de bestuurder, de
heer van A„ uit Vught, slingerde uit den wagen
D.D.D. zuivert de P°'
doet de jeuk bedarenv
frigcht en sterkt de b°
weefsels. Flacons d 75
28
De 25ste Juli is een Zondag en wordt bij
de Socliors plechtig gevierd als Margrit's ver-
Jaardag.
En wederom heeft mama Sochor haar uiterste
best gedaan, om een behaaglijke en rijke sfeer
te scheppen. Evenals op 22 April wacht men
Baron Hohenheim, den jongen Kastelliz en
andere vrienden van den huize.
Er heerscht nu echter een andere toon: al
de leden van het gezin zijn diep onder den
aangenamen indruk van de groote erfenis, die
hun te beurt moet vallen
Baron Hohenheim, die middelerwijl doodelijk
verliefd op de mooie MaTgrit is geworden, be
taalt sinds lang haar lessen bij een gunstig be
kend acteur; en mevrouw heeft hij een aan
zienlijke som voor de aanschaffing van toiletten,
enz. overhandigd. Die som heeft zij tegen af
gifte van een schuldbekentenis genadig aange
nomen.
Doch mevrouw Sochor heeft daarbij laten
doorschemeren, dat men de hulp van haar
waarden baron eigenlijk niet meer noodig had;
die hulp werd enkel nog aanvaard, omdat men
Margrit's vorming niet nutteloos wilde ver
tragen.
't Betreft dan ook maar een leening op zeer
korten termijn, en die had zij gemakkelijk
elders kunnen verkrijgen, op grond van het
feit, dat Emil Sochor weldra in 't bezit der
nalatenschap van majoor Winkler zou worden
gesteld, 't Sprak echter vanzelf, dat men liever
door 'n vriend dan door een vreemde wordt
geholpen.
Aldus op de hoogte gebracht scheen
Hohenheim dan ook diep doordrongen van
het bewustzijn der eer, die hem werd aange
daan.
Voorloopig had mevrouw Sochor voor zich
en voor Margrit Hanna wilde er niet van
hooren een paar elegante wandel- en avond
toiletten en ook nog eens massa onmisbare
kleinigheden besteld.
Aldus uitgedost ontvangen mevrouw en Mar
grit vandaag haar gasten.
De heer Sochor, aanwezig omdat het Zondag
is, staat met zijn zoon Hubert een weinig ter
zijde. Zij spreken over het naderend proces,
waarvan zij den uitslag met groote zekerheid
voorzien; immers, rijksprocureur Erber, met
wien Emil Sochor onlangs eenige woorden wis
selde, heeft hem gezegd, dat aan twee dingen
niet meer te twijfelen viel: er bestond geen
testament en Eltz en zijn medeplichtigen zouden
veroordeeld worden.
Vader en zoon besluiten natuurlijk het proces
by te wonen.
Zulke verhandelingen, zegt Hubert, zijn
altijd interessant en spannend. Bovendien zal
't voor mij een groote voldoening zijn, die
trotsche Yvetta op de bank der beschuldigden te
zien, want 'n half jaar geleden, bij mijn laatste
bezoek aan oom Winkler, die mij, om 't maar
ronduit te zeggen, aan de deur zette, is zij ge
tuige geweest van mijn nederlaag. Ja, ja, zoo
veranderden de tijden.
Dan poogt Hubert zijn ouden heer over te
halen, den prachtigen Franschen auto te
koopen, dien hij bij zijn firma heeft uitge
zocht.
Sochor senior verklaart dat hij in principe tot
dien aankoop besloten heeft, maar dat hij 't
raadzaam oordeelt, te wachten tot de erfenis
wordt uitgekeerd.
En wanneer zal dat gebeuren? Heeft de
procureur u daarvan niets gezegd?
Hij gelooft, dat na afloop van 't proces,
waarbij ook de afwezigheid van een uiterste
wilsbeschikking moet worden vastgesteld, niets
meer aan de uitkeering van de nalatenschap in
den weg zal staan.
Nu, dan is 't ook maar een kwestie
van dagen. Zonder het minste bezwaar kunt u
den auto reeds morgen in bezit nemen. U be
taalt een kleinigheid op rekening en de rest
zoodra u de kapitalen hebt ontvangen.
Hmjadat zou misschien zóó ge
regeld kunnen worden.... Maar. beste jongen,
ik moet je openhartig zeggen, dat ook het be
talen van 'n kleinigheid mi) op het oogenblik
niet gelegen komt. Wij hebben op rekening van
die erfenis reeds wvweei nn.ntranen gedaan.
Mama had geld noodig jij ook, om niet van
mij zeiven te spreken. Ten gevolge van den
slechten gang der zaken, hebben wij er In den
laatsten tijd bijzonder schraal voorgezeten. Ik
heb reeds geld moeten opnemen. En nu is mijn
crediet uitgeput.
Och, dat komt vanzelf in orde. Ik ken men-
schen genoeg, die tegen redelijken interest op
zoo'n erfenis geld voorschieten. Ik kan er voor
zorgen, als u wilt.
Nu, als het zóó gelegen is....
Afgesproken dus. De auto is van morgen
af uw eigendomA propos, papa, nog iets
anders. Ik mag er toch op rekenen, nietwaar,
dat u mij zult bedenken, zoodra u definitief
in 't bezit der nalatenschap- gekomen is?
Ik zal binnenkort een groot kapitaal noodig
hebben, om voor eigen rekening zaken te gaan
doen. Ik zou dat geld natuurlijk wel kunnen
opnemen, maar dan zou ik 'n hooge rente moe
ten betalen, wat vooral bij den opbouw van
een zaak zeer hinderlijk is. Ik zou dus gaarne
hebben, dat u mij het kapitaal voorschoot; de
interest over het eerste jaar kunt u afhouden
van mijn erfdeel. Het tweede jaar betaal ik u
reeds de rente en in den' loop van het derde
begin ik met de aflossingen op de hoofdsom.
Hoeveel geld zou je noodig hebben?
Hubert noemde een som.
Zóó veel? En waarom wil je nu voor eigen
rekening zaken gaan doen? Als algemeen ver
tegenwoordiger van je firma heb je een goede
positie en een aardig Inkomen.
Voor 'n jonggezel misschienWat ik
ik zou kunnen verdienen, als ik een eigen zaak
in auto's opende. Ik heb dat sinds lang goed
uitgerekend. Bovendien ben ik van plan, te
gaan trouwen....
Dat is waarlijk groot nieuws! En met
wie? Ik heb me eens laten wijsmaken, dat je
heimelijk verloofd bent met de dochter van
Prof. Edelsbrunner.
Praatjes, papa! Ik denk er natuurlijk niet
aan. Mijn uitverkorene is van zeer rijken huize
zoodat ik u na mijn huwelijk de geleende
som wel spoedig zal kunnen teruggeven maar
ik heb den indruk, dat zij en waarschijnlijk
ook de familie van mij verwachten, dat ik geen
officieel aanzoek zal doen, vóórdat ik, als
eigenaar van een zaak, een zelfstandige positie
bekleed. Dat stemt trouwens met mijn eigen
verlangens overeen
Heb je het meisje al gevraagd?
Ja, een paar dagen geleden, zoo half en
half. Zij beloofde mij, haar ouders te zullen
polsen wat betreft de manier, waarop mijn
aanzoek zou worden opgenomen. Want voor
loopig ben ik voor de familie Neumann een
arme sukkel. Dat is mij uit de houding der
ouders al dikwijls genoeg gebleken.
De familie Neumann? Die te Rettenbach
op de villa „Lola" woont? Nu, jongen, als je
dat lukte! 't Zou waarlijk een prachtige specu
latie zyn.
Het zal mij lukken. U kent nu den toe
stand. En uw antwoord aangaande het kapi
taal? Mijn verzoek....
Zal ik gaarne inwilligen, zoodra fit de
erfenis in handen heb. Natuurlijk! Onder zulke
omstandigheden
In een hoek van de huiskamer zaten Hanna
en Kastelliz zacht te praten. Ook hun schee»
het fortuin toe te lachen.
Zooeven had Kastelliz het meisje dat hu
liefhad medegedeeld, dat het zeer gunstig oor^
deel van de bekende critici over zijn proef"
avonden het bestuur van de opera had be*
wogen hem voor vast te engageeren. Hij we*
voor twee jaar aangesteld tot tweeden ope^
rette-kapelmeester tegen een flink honoia*
rium. Dien morgen was het contract "e"
teekend
Hanna, fluisterde Kastelliz, in Augustus
word je 21 jaar en bent dus mondig en ku»
je doen wat je wiltJe ouders zullen ertegen
kunnen zijn, want ik kan je nog zoo weims
aanbiedenniets dan een bescheiden home
met geen anderen rijkdom dan liefde. Wil 1®
mij beloven, trots mogelijk verzet m'n vrouw
te zullen worden?
Dat korte woord valt 000 eenvoudig e»
duidelijk van haar lippen! Kastelliz, di
Hanna kent, weet, dat het de waarde heef
van een eed.
Hoe graag zou hij haar in zijn armen ge*
nomen hebben en door een kus die verloving
bezegeld hebben! Maar dat gaat voor he
oogenblik niet, haar moeder noodigt juist haa
gasten aan tafel. Misschien later wanneer nb
weggaat en in de halfdonkere vestibule ee
kansje ziet. Geduld!
.(■Wordt vervolgd*
en bleef zwaar gewond liggen. Nog noodlottig
werd deze aanrijding voor den naast hem zitfcei.
den heer De Boer, aannemer, wonende te A®1
sterdam, die op slag werd gedood. Dokter v ,g
Dijk, uit 's-Hertogenbosch, die met zijn auto
plaats des onheils passeerde, verleende c'
zwaargewonde de eerste hulp en liet hem ve
volgens naar het ziekenhuis te 's-Hertogenbos
overbrengen. Ook was spoedig geestelijke b t
aanwezig. Het stoffelijk overschot van den
De Boer is eveneens naar 's-Hertogenbosch v t
voerd. Kort na het ongeval kwam de Ott-i®
van Justitie te 's-Hertogenbosch zich van de t
dracht op de hoogte stellen. De politie heeft 0
zwaar gehavenden auto in beslag genomen.
