MORGEN
ZATERDAG
9 DECEMBER
ropenliefde
Westen
OUDIADVOCAAT
Het kosterschap der Groote Kerk
Weest milddadig, geeft *11 rijke gave
Haarlem, 8 Dec.
J
G. A. Luitingh 60 jaar
gaan onze collectanten(trices) van huis-tot-huis, en ook bij
„U" zal de klop op de deur vallen en een gave eeil
KerstJ*ave gevraagd worden voor onze arme stadge-
nooten. Bereidt deze armen een mooi, een blij Kerstfeest.
KAPELAAN S. MOL
W/2 JAAR PRIESTER
st Zit niet in 't kakelen
VRIJDAG 8 DECEMBER 1939
De koster was immer
een groot man
VERKOOPINGEN
fTt
Kerstgave-actie voor
onze arme stadgenooten
Kapelaan S. Mol
Door Charles Bruce
Reorssamsatïe van de
N.Z.H.T.M.
En het publiek belang
?fS *r
Actief zielzorger viert zijn
priesterfeest
Goudsiroop
Haarlemsche Waagkring
AGENDA
9 December
Bioscopen
Stadsschouwburg
Apotheekdiensten
COMITÉ WINTERHULP-ACTIE
Oproep voor collectanten
't zit in
•t Ei!
VAN WiScAjl NEDERLANDSCHE EIEREN
STAD
UWS
Men heeft ons verzocht er de aandacht op
le willen vestigen, dat de heer G A, Luitingh,
^dert 2 Februari 1912 koster van de Groote
St. Bavokerk aan de Groote Markt, op
December a.s. zestig jaar wordt. Wij vinden
daar wel aanleiding toe, want al is de oude
Bavokerk in gebruik bij de Ned. Hervorm-
dd Kerk, het gebouw zelf is bot op zekere
d°ogte stedelijk kunstbezit en in dien zin fce-
^eedt de heer Luitingh een min of meer open-
dare functie. Daar komt nog bij, dat tal van
0llze lezers, als particulier of in clubverband
bezoek hebben gebracht aan de Groote
**erk en (of) aan den toren en bij die gele
genheid den heer Luitingh niet alleen als een
ditstekend kenner van alle geheimenissen van
det oude kerkgebouw hebben leeren kennen,
doch tevens als een vriendelijk en behulp-
?aam man. Het zal om die reden pp 23 De
cember aan blijken van sympathie uit alle
dingen der maatschappij we! niet ontbreken
Bij gelegenheid van een of ander jubileum
doe ft de president-kerkvoogd van de Groote
prik, de heer H. Franken, eens tot hem ge-
2egd- „Er zijn in Nederland vele kerken en
er zijn in Nederland vele kosters. Maar zoo
§Oed als onze Groote Kerk, wat schoonheid
"rireft, onder al die kerken een bijzondere
Maats inneemt, zoo slaat de heer Luitingh on
der alle kosters van Nederland een uitstekend
dguur". Zoo is het.
Ook doet de heer Luitingh veel van zich
sPreken als calligraaf. Bij lal van feestelijke
gelegenheden heeft hij de oorkonde, behoorend
dij en of ander geschenk, vervaardigd en hij
deed dat immer op kunstzinnige wijze. Voor
at de heer Luitingh zijn vader in de kosterij
dpvolgde, was hij bij de firma Enschedé werk-
*dam, waar hij door zijn samenwerking met
den bekenden letterkenner Mr. Charles En
schedé een diepgaande studie van letters uit
Vrbegere en latere tijden kon maken, wat hem
calligraaf goed te pas kwam.
De heer Luitingh is, zooals de heer Franken
deed uitkomen, een waardig koster. Wie hem
j^t, denkt terug aan de tijden, dat het kos-
'ctschap der Groote Kerk een verheven en
felbegeerd ambt was en hij kan zich voor
dellen dat Lourens Janszoon Coster, de uit
vinder van de boekdrukkunst, behalve een
ffmaard drukkerspatroon en schepen der
dad Haarlem, ook koster van de Groote Kerk
^as.
°ver dat kosterschap lezen wij in het reeds
cenigft eeuwen oude „Algemeen Huishoudkun
dig Natuur- en Zedekundig Woordenboek" van
M. Noëll Chomel het volgende„Het woord
koster is afkomstig van het latijnsche custos,
V'elken naam in vroeger eeuwen men gaf aan
fh geestelijk persoon, die met de zorg be-
jast was om de kerken te openen en te slui-
e". Naderhand is er onder de geestelijke eere-
'itels, onder de kanunniken, wel altijd een
fn dezen naam gebleven, ooch deze liet zijn
a,hht altijd door een persoon van minder aan-
?j6n waarnemen. In de Protestantsche Kerken
h®eft men dit laatste voorbeeld ten deele ge-
v°lgd, want hoewel daar het ambt van koster
frntijds vereenigd is met dat van voorzanger,
d®at het nochtans ook op sommige plaatsen
P zich zelf en is zoo voordeelig, dat het door
dans aan lieden uit de regeerende families
V'ardt opgedragen, die wel inkomsten trekken
aarvan, maar het voor een geringe som door
fh ander bedienen laten. Dit is wederom
voegt het Woordenboek, dat uit de laat
je dagen der beruchte familieregeeringen
s amt, er aan toe een van die verkeerde
,chikkingen in de Maatschappij, door welke de
feondere leden genoodzaakt worden sommi-
hunner medeleden onder allerlei voorwend-
te voeden, schoon de laatste daar niets
v°or verrichten en datgene op hun gemak ver-
cten, wat anderen verdienen. Het zou eene
wenschelijke zaak zijn, dat alle publieke amb
tenaren genoodzaakt werden, zoo lang hunne
krachten toereikend waren, ook het ambt zelve
waar te nemen of indien zij door hun hoog
moed of onbekwaamheid daarvoor terugschrik
ken, zij daarvan ontslagen worden en hetselve
aan een ander mocht opgedragen worden, die
voor de lasten, welke hij heeft, ook de wezen
lijke vruchten van zijn arbeid konde genieten."
Uit deze ontboezeming van den heer Noël-
Chomel blijkt, dat het kostersambt hoog in
aanzien stond, dat het door aanzienlijke men-
schen vervuld werd, maar dat deze het werk
door anderen lieten opknappen. Maar er zat
dit als verzachtende omstandigheid aan
deze baantjesgeverij, wat het kostersambt be
treft, een oude geschiedenis vast. Van zeer
vroege tijden van het Christendom af, schijnt
koster- zijn een lucratieve betrekking te zijn
geweest. Wij lezen dan ook, dat de Graven en
Hertogen in deze streken zich het recht voor
behielden het ambt van koster als een be
looning aan gunstelingen uit te geven. Later,
sinds Albrecht van Beieren, werd dat rechl
aan de stedelijke regeeringen afgedragen, -die
het baantje reeds vóór de Hervorming den aan
zienlijken ingezetenen voorbehielden, zoodal
het geen verbazing behoeft te wekken, dat de
schepen Lourens Janszoon Coster tevens het
winstgevende ambt van koster bekleedde. Het
bewijst alleen, dat hij een deftig man was.
Ook na de Hervorming schijnt het op den
zelfden voet te zijn doorgegaan. In zijn Ge
schiedenis der Ned. Herv. Kerk in de 15e, 17e
en 18e eeuw schrijft dr. G. D. J. Schotel over
de kosters: „Na de Hervorming werden de
kosters door de Stedelijke Regeering aange
steld en daar in de steden hunne inkomsten,
zoo uit de kosterij goederen als uit de kerke
lijke inkomsten, soms zeer aanzienlijk waren,"
hield zij het ambt aan zich dat is, zij gaf het
aan den zoon van een burgemeester of lid
van de vroedschap tot pillegift, die dan die
bediening door een ander liet waarnemen. Zoo
werden in sommige steden ook de posten van
orgeltrapper, stovenzetster enz. aan dezen of
genen heerenzoon of dochter bij hunne ge
boorte geschonken die ze later voor een goede
som „verhuurden". Ten plattelande was het
kostersambt doorgaans met dat van voorlezer
en schoolmeester vereenigd, maar daar was het
schoolmeesters- en kostersambt „een sober re-
gement", „het salaris was magher", daarom
mochten de meesten, na schooldienst, nog wel
een of ander werk uitoefenen of ambt beklee-
den. Zoo mocht hij notaris, schotgaarder of
secretaris zijn „steenhouwen, schilderen, stoe
len verven en vernissen, ook schoenlappen en-
de clompen maken."
Maar in Haarlem is het kosterschap der
Groote Kerk altijd een voornaam ambt ge
weest. Jhr. dr. D. B. M. De Jonge' van Elle-
meet vertelt in zijn Geschiedenis der Groote
of St. Bavokerk zelfs, dat „de vier kosters door
Burgemeestaren werden beëedigd en dat de
Vroedschap hun salaris regelde". Onder de
kosters stonden de onderkosters, de deurslui
ters, de stoelen- en stovenzetsters, de turf-
stooksters, welke betrekkingen ook meestal ter
dispositie van burgemeesteren stonden.
Het is dus wel een historische functie, welke
door den heer Luitingh vervuld wordt; hij heeft
deze echter weten aan te passen aan de be
hoeften van den huidigen tijd, zijn ambt dra
gende met eere.
Uitslag der verkooping van 7 December 1939
in het Notarishuis te Haarlem:
Perceel Javalaan 32 Heemstede f 5800 N. N.
Perceel Javalaan 34 Heemstede f 4850 J. A.
Verdonschot q.q.
Perceel Kleine Houtstraat 111 zw. en rd.
f 6000 F. B. Wijnveld.
Perceel Julianalaan 315 f 6400 A. Breugel-
mans q.q.
Perceel Assendelverstraat 53 f 2710 M. Th.
"lessels.
Perceel Oranje Nassaulaan 127, Bloemendaal,
A. Th. Joosten q.q.
Comité ..Winterhulp-Actie'
v. d. Ned. R.K. Volksbond
Door comité „Winterhulp-Actie" van den
N.R.K. Volksbond1 zal op morgen Zaterdag 9
December een huis-aan-huis collecte gehouden
worden. Door de opbrengst van deze collecte
hopen wij in staat te ijn aan alle arme ge
zinnen of alleen staanlie personen, uit alle
groepen der bevolking, een Kerstpakket te ver
strekken.
Is een aanbeveling van deze collecte nog
noodig?
Wij meenen van niet.
Talrijk zijn de gezinnen waar tengevolge van
crisis en oorlogstoestand een tekort is aan het
noodzakelijke, waar gebrek geleden wordt.
Het doel van ons comité is, om al deze msn-
schen, dus crisis- en mobilisatie-slachtoffers
een mooi, een blij, een gelukkig Kerstfeest
te bereiden, door tenminste met de Kerstdagen
de allerergste materieel nood uit deze gezinnen
weg te bannen.
Om dit te bereiken doen wij een beroep op
al onze stadgenooten.
U maakt nu reeds waarschijnlijk plannen om
een blij Kerstfeest te vieren. Wij gunnen U dit
van ganscher harte, maar denk ook aan uw
armen, broeder en zuster die gebrek lijdt.
Geeft daaro mallen iets indien gij kunt
veel wanneer onze(n) collectante(n) morgen
bij U aanklopt.
Honderden harten zullen U dankbaar zijn en
U zegenen.
Wenscht U op andere wijze steun aan onze
Kerstactie te verleenen: het adres van onzen
pcnn.m. is: M. H. Jacobs, Kennemerplein 36,
giro 119759.
Pers- en Propaganda-commissie
van comité „Winterhulp-Actie".
Het heldere emeraldgroene der heuvels
ëiiig ongemerkt over in de onbepaalde
Schakeeringen van pauwblauw en mauve
haar het blauw van den Westelijken he-
hiel. Wat verder stond de rotsige gestalte van
öen Aru scherp afgeteekend tegen dit kleuren
schema der natuur. De zwarte wigvormige
klomp was bestreept en gevlekt met rose en
silver overal waar de verweerde rots de stralen
v&n de steeds stijgende zon opving en in de
kleurenbreking van het prisma terugzond.
Zeven uren later klom Desmond vermoeid
hit een kleine, uitgeholte kano, die als ferry
kootje dienst deed op de Bunan-rivier. Zij liep
hl een halven cirkel om den lagen, en lang
ham glooienden heuvelkant, waar zijn stand
plaats was. Even boven den landingssteiger
Mikkerden drie rijen barakken en enkele
kleinere bungalows, die tot huisvesting van zijn
kantoorpersoneel dienden, onder de tropische
z°n in al de helderheid van 'n schoone wasch.
Dp den kam van den heuvel, zoowat honderd
£°at de hoogte in, was een open vlakte, die
het huis van den bestuurder en zijn kantoor
te dragen had gekregen. De naaste omtrek was
prachtig met hagen afgezet. Hij bestond uit
gladgeschoren grasvelden. Struiken en prach
tige bloemsoorten droegen rose en gele bloe
sems. In fijn contrast met het groen der gras
velden was het rood der struiken en de gele
kelken der. alamanda. Een zestal kokospalmen
wuifden traag hun schaduwen over het gras en
waren een welkome beschutting voor de massa
aanklagers en getuigen die op de zittingsdagen
optrokken naar het rechtsgebouw.
Het kleine stadje, met zijn spoorwegstation lag
aan den anderen kant van den heuvel. Bunan
was het eindpunt van een smalspoorlijntje, dat
over een afstand van zeventig mijlen van Fort
Malcolm kwam gekropen naar het heuvel
landschap van het binnenland. Met groote ver
wachtingen had men het ontstaan van deze lijn
tegemoet gezien. Het moest een aantrekkings-
punt worden voor al de marktproducten uit
den omtrek. Alles wat de jungle opleverde,
meende men, zou hier worden aangevoerd om
verder zijn weg te vinden naar de landen over
zee. Heele treinen met zwaar beladen wagens
zouden door zijn breede straten trekken, onge
zuiverde rubber, guttapercha, rotting en damar-
gum zou men er zien heenbrengen. Anderen zou
den vertrekken naar de bergen om de dorpen
te voorzien met groote zakken Westersche klee
ding, pakken zaden, gezouten visch, koper
draad, alles wat de moderne beschaving had
uitgedacht zou men het geïsoleerde binnen
land als een zegen toereiken. De Chineesche
kooplieden zouden de winkels doen verrijzen
in dezen maalstroom van handel en natuur-
De vergadering van obligatiehouders der
N.Z.H.T.M., welke gisterenmiddag in. café-res
taurant Brinkmann te Haarlem werd gehouden,
was natuurlijk allereerst van belang voor de
bezitters van aie obligaties, omdat aan hen
een belangrijk financieel offer gevraagd werd
en zij zich een belangrijk geldelijk verlies zul
len moeten getroosten om de N.Z.H.T.M. weer
gezond te maken. Maar de vergadering was
toch ook van belang voor de geheele bevolking
van c.e streek, waar de N.Z.H.T.M. en de met
haar gelieerde maatschappijen verkeerslijnen
exploiteeren. Er was in den loop der jaren
langzamerhand zoo'n groot kapitaal ontstaan,
dat de rente en aflossing daarvan niet meer
op te brengen waren. Dat drukte geweldig op
de exploitatie van de Maatschappij. De grooLst
mogelijke zuinigheid, dat wil zeggen een zui
nigheid tot het krenterige toe, moest worden
toegepast om zoo mogelijk nog wat voor de
obligatie- en aandeelhouders over te houden, al
thans het verlies zoo laag mogelijk te stellen.
Wij kunnen ons voorstellen, dat deze zuinig
heid zelfs van invloed is geweest op de vast
stelling van de personeelsloonen, op materieel
enz. Het is duidelijk, dat als de obligatiehou-
ders de reorganisatie-voorstellen aanvaarden
(er moet nog een vervolg-vergadering worden
gehouden) die rentelast veel lichter wordt en
de directie een ruimeren armslag krijgt om te
doen wat zij nuttig en noooig acht m het
belang van het personeel en van de exploitatie.
Dat kan slechts aan de verkeersbelangen van
deze geheele streek ten goede komen. Prof.
Goudriaan, de president-directeur der Neder-
landsche Spoorwegen, heeft zich ietwat scep
tisch uitgelaten ten opzichte van het trambe
drijf. Men moet dat niet misverstaan. Hij be
doelde daarmede, naar onze meening, niet te
zeggen, dat binnen afzienbaren tijd de tram
zal moeten worden opgedoekt, doch dat de
tram een riskant bedrijf is, waarvan men niet
kan zeggen of zij over twee, vijf, tien of twin
tig jaar nog wel in de gunst van het publiek
zal staan en in populariteit niet verdrongen
zal zijn door een ander verkeersmiddel, zoodat
er dan met de tram geen cent meer te ver
dienen is. Prof. Goudriaan zal daarbij gedacht
hebben aan het den ouderen Haarlemmers
nog welbekende stoomtrammetje Haarlem
Alkmaar, dat bij de opkomst van de autobus
sen in een half jaar tijd geen passagier meer
overhield. Zoo iets zou ook den electrischen
trams HaarlemLeiden, LeidenDen Haag, en
andere kunnen overkomen. In dat geval zou
het geheele kapitaal, dat er in zit, verloren zijn
en daarom is het niet verantwoord1, volgens
prof. Goudriaan, oat kapitaal op de rekening
te houden. Het moet, zoo mogelijk, tot op één
gulden boekwaarde worden afgeschreven. Dat
is, uit een commercieel oogpunt bekeken, 'n zeer
gezonde opvatting, maar het behoeft o.i. heele-
rnaal niet te beteekenen, dat, volgens Prof.
Goudriaan, het einde van de Electrische tram
naby is. Zoolang van de tram een gebruik worat
gemaakt, zooals thans nog altijd het geval is,
voorziet zij in een behoefte en zal zij natuur
lijk moeten blijven bestaan, tenzij er iets beters
voor in de plaats zou kunnen gezet worden.
lijk, volgens hun gewoonte, het mes van twee
kanten doen snijden, door telkens voor tus-
schenpersoon te spelen by het koopen en ver-
koopen van goederen.
Helaas, het bleef bij deze droomen. Voor de
inlanders van Borneo gaat de machtspreuk:
tijd is geld, niet op. Nadat ze zich enkele maan
den hadden vergenoegd met het plezier van
het nieuwe ding, waren ze tot de ontdekking
gekomen, dat ze zich aan de hebzucht van
den tusschenpersoon konden onttrekken door
hun reis van een week of zoo nog met twee
dagen te verlengen en hun producten recht
streeks naar Fort Malcolm te brengen. Bunan,
dat in zijn opkomst dus leelijk was tegenge
werkt, verviel al spoedig tot een vergeten oord.
De handel verebde tot het hoognoodige af- en
aanvoeren van wat een kleine nederzetting nu
eenmaal niet missen kan. Dit werd eeniger-
mate verhoogd door de onmiddellijke nabijheid
van een rubberplantage, Sebrang. Maar het
aanvankelijk trotsche plan om eiken dag een
trein te laten loopen en minstens drie- of vier
maal in de week een grooten goederentrein
was langzamerhand vervallen tot een trein om
den anderen dag en Bunan sliep weer in de
droomen van een gekneusde eerzucht.
Het was het uur voor de lunch en de plaats
was leeg en rustig. Toen Desmond naar boven
klom hing er de sluimerstemming van een
tropischen middag, als de morgenwind verstoven
is en de natuur in slaap schijnt gevallen. Geen
blad aan de palmen bewoog en buiten enkele
scherpe gillen vanuit een verwijderd paddiveld
en het gerammel van de bamboe vogelwieken
Eenigen tijd geleden is door de Nederlan
aan Z. H. Exc. Mgr. Huïbers een gebrand
werd in de Sacramentskapel van de kathe
schepping van den glazenier Han Bijvoet,
uitgevoerd. Het groote glas stelt voor de
ging, den H. Christophorus, terwijl hij m
trouwen kijkt de heilige nadr het Kind op
afbeelding van het moment, waarop Chri
haald zijn liefdadig
dsche Reisvereeniging voor Katholieken
schilderd raam aangeboden, dat geplaatst
drale kerk St. Bavo. Hierboven ziet men de
door wien het raam werd ontworpen en
n beschermheilige van de Reisvereeni-
et het Kind in de rivier stapt. Vol ver
zijn schouder. Het kleine raam geeft een
stophorus door een monnik wordt overge-
werk aan te vangen
Op Maandag 11 December viert de Weleerw.
Heer S. Mol, kapelaan der St. Josephkerk in de
Jansstraat, zijn koperen priesterfeest.
Wanneer men de activiteit van dezen vol-
ijverigen priester ziet en men kent zijn buiten
gewone beminneiykheid, dan begrijpt men,
dat heel de parochië van St. Jozef zich op
maakt om a.s. Zondag op grootsche wijze het
feest van haar kapelaan te vieren!
Kapelaan Mol werkte in Den Helder. Rot
terdam en Assendelft; op 24 Augustus 1931
kwam hij naar de St. Jozefparochie in Haar
lem. En ook hier maakte hij zich door zijn
opgeruimd karakter en vriendelijk optreden
spoedig den vertrouwensman van velen.
Kapelaan Mol is Priester in den mooisten zin
van het woord.
Hy was o.m. belast met de leiding van het
Francisca-Romana-Liefaewcrk. waafvan hij nu
dus ruim vijf jaar directeur is.
Het was het Liefdewerk aan te zien, dat ka-
Vraagt U*
winkelier
-ZUIVERE RIETSUIKERSIROOP
IN FRAAIE BUSSEN
VAN V, - 1 en Th K.G. NETTO
die de hongerige spreeuwen van den kostbaren
rijstoogst moesten verjagen, werd de stilte door
niets verstoord.
Eindelijk was hij boven. Met zyn zakdoek
wreef hij het zweet van zijn gezicht en uit
zijn hals. Het was geen tijd om een oogenblik
langer dan noodig was buiten te blijven. Doodop
van zijn stevigen tocht kreeg hij ineens het
gevoel alsof de hitte eiken druppel vocht uit
zijn lichaam had getrokken.
„Ik heb dorst. Zouden ze al ijs gebracht heb
ben van Fort Malcolm? Gelukkig, dat ze alle
maal aan het eten zijn. Ik zal dus door nie
mand worden opgehouden.
Hij liep langs zijn kantoor en sloeg een pad
in, dat hem naar zijn eigen bungalow bracht,
die iets verder naar boven lag. Nog twee minu
ten en indien zijn verschroeide keel nog eenig
geluid zou kunnen voortbrengen, moesten zijn
bedienden het zeker hooren. Het gelukte hem
zelfs nog met een stentorstem te schreeuwen:
„Jongen!"
Meer was niet noodig. Zelfs de botste inlan
der weet, dat het eenige antwoord op zoo'n
kreet is een heerlijke, sprankelende en koele
drank. Dan een paar minuten om in een rie
ten stoel een beetje op je verhaal te komen met
het laatste nummer van de Sphere, een bad,
het heerlijk plassen van de Oostersche baden,
eten, een tukje doen. Menschenlieve, wat klonk
het allemaal heerlijk.
„En ik heb het vanmorgen ruimschoots ver
diend", dacht hy hardop.
„Vooruit, wacht, presenteer, geweer!"
Het roffelend neervallen van stalen kara-
pelaan Mol met krachtige hand aan het roer
stond: de congregatie bloeide. Moederavonden
werden gehouden, bijeenkomsten van oud-leden
werden belegd en het gebouw aan den Kou-
denhorn onderging vele verbeteringen.
Het Fra'ncisca-Romana-Liefdewerk omvat
maar even driehonderd kinderen; men kan
zich dus voorstellen, hoeveel geestelijke en tij
delijke zorgen het met zich brengt. Kapelaan
Mol beheerde het echter met een onverwoestba-
ren ijver en met uiterste toewijding.
In 1935 benoemde Z. Hoogw. Exc. den Bis
schop kapelaan Mol tot voorzitter van de R. K.
Industrie- er. Huishoudschool.
Ook dit werk verrichtte kapelaan Mol met
veel toewijding. Zelfs gedurende zijn ziekte
men zal zich herinneren, dat kapelaan Mol
dit jaar langen tijd ernstig ziek geweest is
bleef hij de loopende zaken vanaf zijn bed be
handelen.
Een van zijn eerste daden was: de invoe
ring van het godsdienstonderwijs op de Huis
houdschool.
Het bestuur der school werd door hem uitge
breid en hervormd; nadat Z.Exc. de Minister
van Onderwijs den Haarlemschen Bond van R.
K. Meisjespatronaten ontbonden had. werd deze
stichting door kapelaan Mol omgezet in do
Stichting R. K, Huishoud- en Industrieschool
voor Meisjes.
Het heuglijke feit zal a.s. Zondag door de pa
rochie worden gevierd met een algemeene H.
Communie.
Om half elf zal de jubilaris een plechtige
Hoogmis opdragen. Des middags van twee uur
tot half vier houdt kapelaan Mol receptie; de
feestdag wordt om zeren uur besloten met een
Plechtig Lof.
Op een bijeenkomst van de „Haarlemsche
Waagkring" op Woensdag 13 December, des
avonds 8 uur, in het gebouw van de Sociëteit
Vereeniging aan den Zijlweg, houdt mr. A. F
Zwaardemaker een inleiding over het Asyl
recht.
Gebouw SL Bavo: H. G. K., 8 uur; Schaak
club, 8 uur; R.K Bevolkingsbureau, 8 uur;
A. R. K.A., 8 uur; De Forel, 8 uur; Best. Me
taalbewerkers. 8 uur
Kunstzaal De Bnis: Expositie 105 uur.
Kunstzaal Leffelaar: Expositie 105 uur.
Frans Halsmuseum: Expositie 105 uur.
Stadsschouwburg: Geloof en Wetenschap,
8.15 uur.
Raadzaal Prinsenhof: Gymnasium-expositie,
2 tot 5 uur en van 7 tot 9.30 uur.
Gebouw St. Bavo: Geel Wit, 6.30 uur; Ge
wone zittingen, 4 en 7 uur.
Kunstzaal De Bois: Expositie 105 uur.
Kunstzaal Leffelaar: Expositie 105 uur.
Frans Halsmuseum: Expositie 105 uur.
Cinema: „Moto's laatste waarschuwing", „Drie
op het liefdespad", (boven 18 jaar), 2 en 8.15
uur.
Luxor: „Lokkend verleden", (boven 18 jaar)
2,30, 7 en 9.15 uur.
Frans Hals: „Boefje" (boven 14 jaar), 2.30,
7 en 9.15 uur.
Moviac: Doorloopend programma.
Spaarne: „De fluitende pijl" „She", 8 uur
'boven 18 jaar).
Vrijdag, 8 Dec, 8.15 uur: .Problemen en
methoden der Beroepskeuze", voordracht te hou
den door dr. L. H. M. Berger te Den Haag (voor
Ver. Geloof en Wetenschap)
Zaterdag, 9 Dec., 8.15 uur: Tobi's Cabaret „De
Spijskaart".
Zondag, lö Dec., 8.15 uur: ,,Die Csardas-
fürstin" (door Ned. Op. Gezelschap).
Maandag, 11 Dec., 8.15 uur: Abonnement le
serie Het Nederlandsch Tooneel „Ik ben Ze
ventien jaar".
Dinsdag, 12 Dec., 8.15 uur: Het Ruys Ensem
ble „Schoppen-Aas" (voor Nieuwe Haarl. Kunst
kring).
De avonddiensten der apotheken zullen tot en
met Vrydagavond worden waargenomen door
de volgende apotheken:
Duijm en Keur, Keizerstraat 6; Begemann
en Sneltjes, Kruisweg 30; Mamix-apotheek,
Marnixstraat 65.
Steeds geopend zijn: C. E. Schotman, Binnen
weg 206208; Elswout-apotheek, Bloemenöaal-
scheweg 341; Aerdenhout-apotheek, Zandvoort-
schelaan, tel. 26772; Heemsteedsche Apotheek,
Binnenweg 28, tel. 28127; Bloemendaalsche
Apotheek, Bloemendaalscheweg 85, telef. 22181.
In de gisteravond gehouden vergadering van
den Kath. Volksbond werd de klacht naar voren
gebracht, dat er nog zoo weinig collectanten
zijn voor de huis-aan-huis-collecte voor morgen
voor een Kerstpakket bij gelegenheid van het
aanstaande Kerstfeest.
Wil deze Kerst-actie slagen, dan moet er nog
een groot aantal collectanten zich beschikbaar
stellen.
Men wordt vriendelijk verzocht zich aan te
melden by den heer J. Meys, Karei van Mander-
straat 104 of in het gebouw St. Bavo, Smede-
straat 23.
e.L. <-'-M
"f "u -f» '"f* -
bijnstukken der wacht, die hem het gewone
eeresaluut bracht, stoorde hem in zijn over
peinzingen. Hij deed plichts- en gewoontegetrouw
enkele informaties naar het verloop en de hou
ding onder de troepen en de wacht die uit
vier kleine, in khaki gestoken inlandsche poli
tiemannen bestond.
De soldaten Junit, Sitau en Telangtang zagen
met een schuin oog naar hun patroongordels.
Stijf werden ze, als de boomen, op het uit
geschreeuwde commando van korporaal Ampau,
die daarna rapport uitbracht.
„Ja, alles was in orde. Er viel niets te rap-
porteeren. Maar daar kwam de sergeant al,
die den Toean alles wel zou zeggen."
Ja, daar kwam hij, sergeant Kandang, een
dik, eigenzinnig, verschrompeld mannetje, met
een bruin, steeds vergenoegd lachend gezicht,
waarover wat grijs krullend haar lag. Desmond
kreunde van wanhoop. Z'n verfrissching schoof
al verder en verder naar de toekomst. En al
dien tijd luisterde hij naar het in allen sol-
dateneenvoud uitgezegde langdradige verhaal
van wat er in de nederzetting gebeurd was,
sinds hij haar tien dagen geleden had verlaten.
Het lintwormverhaal scheen geen eind te heb
ben, een opeenvolging van in de grofste bewoor
dingen vervatte onbelangrijke gebeurtenissen,
van tijd tot tijd ineens onderbroken door plot
seling invallende episoden, die eigenlijk by een
vorige gebeurtenis thuis hoorden.
De soldaat Junit vroeg zich ondertusschen
zweetend af, of korporaal Ampau er eindelijk
niet eens aan denken zou „op de plaats rust" te
commandeeren. Hii wiegelde heel voorzichtig
van zijn eene been op het andere, maar overi
gens kwam er geen teeken van onrust in zijn
strak getrokken bruine facie. Voor de inland
sche politie van Borneo is het trekken en kam
peeren in de jungle een tweede natuur, de
kansen, de tegenslagen van het kampleven doen
hun niets, maar het ritueel van het excerci-
tieterrein is een te zware eisch voor hun be
vattingsvermogen.
Junit's geest begon te werken. Hij had
trouwens op het oogenblik niet anders te doen
en als een dikke olie kwam de gedachte lang
zaam naar zijn hersens gestroomd. Lange
maanden, die nooit schenen te eindigen, had hy
in de kazerne van het hoofdkwartier de vloeken
en schimpscheuten moeten verduren van den
ouden Sikh. sergeant instructeur, die vergeefs
getracht had hem de geheimen in te pompen
van „rechts om," „links uit de flank," „presen
teer 't geweer," „geeft acht!" en al de orakel
spreuken, die speciaal uitgedacht schenen, om
hem het hoofd op hol te brengen. Was het niet
veel gemakkelijker om te zeggen „Tabek Tuan"
tegen den president, in plaats van al deze pop-
peka.se. Indien de blanke man er echter op ge
steld was, dat hij krampen begon te krygen,
dat zijn gezicht pijn begon te doen en hij gek
dreigde te worden van den jeuk in zijn harten,
dan was het weer een van die buitensporig
heden, die Junit alleen» aan het onverklaarbare
karakter van een blanke toeschreef.
lWordt vervolgd)
