Een jaar vol dramatische gebeurtenissen
is ten einde
7
...zóó zult ge U
weer voelen!
1
Moge 1940 een vredes
jaar worden
Daladier wenscht
waarborgen
Buitenlandsch Overzicht
De laatste dagen voor het
uitbreken Van den oorlog
W
RUSLAND
ESTLAND
Kerkelijk Leven
Slapend wordt Uw huid zacht en mooi
ZATERDAG 30 DECEMBER 1939
Baadt met
GELUKKIG NIEUWJAAR
MEER EN MOOIER
HAAR IN T 9 40
Zonder deze zal Frankrijk de
wapens niet neerleggen
Oorlogsonderscheiding
voor een monnik
BENAMINGEN DER STEDEN
PORIBJÖRNEBORG
PORVOOBORGA
RAAHEBRAHESTAD
RAUMARAUMO
USZEE-
WEG
RUSSISCHE VLOOT-
STEUNPUNTEN
VOORNAAMSTE
F/NSCHE HANDELS
HAVENS
SPOORWEGEN
0 50 KM.
/N
AAN'hf^=
TALLINN
Deken P. C. van Aken
ter aarde besteld
Bij het einde van het jaar, bieden wij onzen lezers een zeer uitgebreide kaart
van Finland aan. Veel gemak zal men ondervinden van de lijst van dubbele
plaatsnamenomdat deze zoowel in het Finsch als in het Zweedsch in de
persberichten worden vermeld. Wij geven onzen lezers den raad deze interessante
kaart uit ie knippen
Benoemingen bij de Minder
broeders
Audiëntie
Geen audiëntie
Door Charles Bruce
Tegelijk met de totstandkoming van het niet-
aanvalsverdrag tusschen Duitschland en Rus
land brak de zoo lang gevreesde crisis uit waar
van de afloop ditmaal weinig twijfelachtig kon
wezen, indien Hitier zijn eischen tenminste te
genover Polen zou doorzetten^Want tegenover
het Derde Rijk stonden niet nVr een totaal on
voorbereid Engeland en Framtrijk zooals in de
dagen van het accoord van Mtinchen, maar twee
landen, tot de tanden bewapend, gereed om ie
deren slag, die Duitschland hun zou geven, met
een even harden slag te beantwoorden. De Ner-
venkrieg, waarvan von Ribbentrop en Goebbel-
zich zoo n succes hadden voorgesteld, had hoog
stens deze uitwerking, dat het Engelsche en
Fransche volk er aan gewend raakte „gevaarlijk
te leven", zooals Mussolini eens den zenuwen-
oorlog definieerde. In een reusachtig tempo had
den Engeland en Frankrijk in den loop van het
jaar 1939 aan hun bewapening gewerkt. Wat het
eene land ontbrak, vulde het andere aan. Had
Frankrijk een machtig leger, Engeland kor.
trotsch zijn op zijn vloot en luchtmacht. Reeds in
Juli waren maatregelen getroffen voor het op-
Perbevel over de FranschBritsche strijdkrach
ten in geval van oorlog. Gamelin kreeg de func
tie, welke Foch in den wereldoorlog had oe-
kleed, het opperbevel over de gezamenlijke vlooi
en luchtmacht kwam in handen van de Engei-
schen. De geheele wereld begreep dat het Cham
berlain en Daladier ernst was, toen zij verklaar
den, dat zij geen Duitsche agressie tegen Polen
zouden dulden. Wanneer Londen en Parijs thans
voor de Duitsche dreigementen zouden terug
deinzen en hun belofte aan Polen niet gestand
zouden doen, dan zou dit het prestige van En
geland en Frankrijk dermate schaden, dat het
met een verloren oorlog vrijwel gelijk zou komen
te staan.
In de laatste weken voor het uitbreken van
den oorlog viel het op, dat de as RomeBerlijn
Wat stroever ging werken. Uit de jongste rede
van Graaf Ciano is gebleken, dat het militaire
pact, hetwelk in Mei tusschen Italië en Duitsch
land was gesloten, gebaseerd was op een pe
riode van vrede voor beide landen van minstens
drie tot vier jaar. Tijdens de conferentie van
Salzburg op 12 Augustus heeft Ciano Rijksmi
nister von Ribbentrop op deze restrictie gewezen.
Wanneer Duitschland dus thans tegen Polen zou
oprukken dan behoefde Italië geen militairen
bijstand te verleenen. Maar Duitschland had geen
Italiaansche hulp meer noodig na het Duitsch
Russisch accoord.
Hitier zette zijn plannen tegen Polen door.
Engeland en Frankrijk waarschuwden Berlijn
herhaaldelijk, dat zij hun verplichtingen jegens
Polen zouden nakomen. Chamberlain zond den
Britschen ambassadeur Henderson met een per
soonlijk schrijven naar Hitier, w'aarin hij nog
maals uitdrukkelijk verzekerde dat Engeland vol
ledig en onvoorwaardelijk achter Polen stond.
Toen von Ribbentrop op 24 Augustus uit
Moskou terugkeerde en dien nacht te Berlijn
onder Hitler's leiding de politieke situatie be
sproken werd, verwachtte iedereen, dat de
Duitschers den volgenden dag zouden mar-
cheeren. De Duitsche Rijkskanselier kwam
den 25sten Augustus echter met 'n nieuw voor
stel aan Engeland. Hij was bereid een over
eenkomst met Engeland te sluiten op voor
waarde, dat Duitschland de vrije hand kreeg
in Oost-Europa om samen met Rusland de
zaken daar te regelen, hetgeen dus hierop
neerkwam, dat Engeland Polen moest prijsge
ven. In de onderhandelingen, die toen volgden
en waarvoor Henderson zelfs naar Londen
vloog, weigerde de Britsche regeering Hitiers
voorwaarden te accepteeren.
Een oogenblik scheen het nog, dat de Führer
bereid was directe onderhandelingen met War
schau te voeren. Het was echter slechts schijn;
Polen had de Duitsche voorstellen te acceptee
ten of te weigeren, van onderhandelen kon geen
sprake zijn. Mussolini poogde nog door een con
ferentie van Vijf voor te stellen den vrede te
redden. Het was alles vergeefsch. 1 September
marcheerdehet Duitsche leger over de gren
zen van Polen. De Engelsche en Fransche re
geeringen, gesteund door parlement en volk,
aarzelden niet de volledige consequentie uit
deze agressie te trekken. Op zondag 3 Septem
ber des morgens 1114 uur deelde Chamberlain
door de radio mede, dat Engeland in oorlog
was met Duitschland. Des middags te 5 uur
volgde de oorlogsverklaring van Frankrijk.
Het verloop van den oorlog in het Westen
was heel anders dan' men algemeen verwacht
had. Het D.uitsche leger bleef rustig achter de
Siegfried-linie en ook het Fransche deed geen
doorbraakpoging. Alle kracht van het Duitsche
leger keerde zich tegen Polen. Reeds in de eer
ste week stortte het Poolsche verzet ineen. Op
17 September rukte ook het Russische leger
Polen binnen. De Duitschers en Russen regel
den snel de Poolsche kwestie; op 22 September
werd een militaire demarcatielijn vastgesteld,
op 27 September, tijdens Von Ribbentrop's twee
de bezoek aan Moskou, werd de politieke, veel
Oostelijker gelegen verdeelingslijn getrokken.
Tevens sloten de Duitsche Rijksminister en Mo-
iotof op dien dag een Duitsch-Russisch verdrag
van vriendschap. Hitier hoopte, dat het Wes
ten thans in het fait accompli zou berusten,
doch Frankrijk en Engeland besloten door te
vechten. Intusschen liet Stalin niet de gelegen
heid voorbij gaan om zijn slag te slaan. De Bal-
tische randstaten, Estland, Letland en Litauen
weken zonder slag of stoot voor den Russischen
druk en gaven hun onafhankelijkheid prijs.
Finland liet zich echter niet door den Russi
schen beer onder den voet loopen en greep naai
de wapenen. Vier weken houden de heldhaftige
Finnen thans reeds stand tegen de reusachtige
overmacht. Voor den zooveelsten keer in de
geschiedenis blijkt het Russische leger een kolos
op leemen voeten.
De laatste dagen hebben wij nog eens vluch
tig de dramatische gebeurtenissen van het af-
geloopen jaar geschetst. Onze gedachten gaan
nu uit naar hetgeen 1940 ons zal brengen. Zal
1040 aan de menschheid den vrede teruggeven
waarnaar zij zoo verlangend uitziet of zal in
het voorjaar de oorlog in het Westen, die tot
nu toe vrijwel tot een strijd ter zee beperkt
bleef, eerst recht in al zijn felheid losbarsten
en dood en vernieling brengen aan het reeds
zoo verdeelde Europa?
Machtige staten scharen zich rond den H
Stoel, om de wereld den vrede te hergeven,
maar dan een vrede, gebaseerd op rechtvaar
digheid en liefde. Moge 1940 een vredes
jaar worden
Heerlijk en heilzaam is dat Badzo-
bad... koolzuurhoudend, naar dennen
geurend: een weldadig, heilzaam
zoutwaterbad, dat zorgt voor 'n betere
huidfunctie, 'n beteren bloedsomloop.
Een weldaad voor wintervoeten,
verkoudheden en Rheumathiek!
Vraagt onze brochure I
1 K.G. pakken voor voetbaden 20 ets.
Voordeeliger en tevens voor kuipbaden:
3 K.G. pakken 45 ets.
Verkrijgbaar bij Apothekers en erkende Drogisten.
N.V. KON. NED. ZOUTINDUSTRIE - BOEKELO
PARIJS, 29 December (Havas) De Se
naat heeft met algemeene stemmen goed
keuring gehecht aan het wetsontwerp op de
militaire credieten.
In een rede, die aan de stemming voorafging,
heeft Daladier het woord gevoerd, nadat de
rapporteur het rapport van de financieele com
missie had voorgelezen.
Daladier zeide o.m.. dat de ondernomen
krachtsinspanning zonder weerga is in de ge
schiedenis des lands. Een geweldige concentratie
van krachten is noodzakelijk. Bij de gevraagde
credieten neemt de luchtmacht de eerste plaats
in, ook de fabrikatie van tanks en van artillerie
is zeer belangrijk.'"
Voorts zijn voorzieningen getroffen voor de
voortzetting van den bouw van 3 pantsersche
pen van 35.000 ton, aangezien de heerschappij
ter zee een kapitale factor is voor de overwin
ning. Kortom, het program is een voortzetting
van dat, hetwelk drie maanden geleden werd
ondernomen.
Voortgaande vestigde Daladier de aandacht
op hetgeen door Engeland verricht is. Wij willen,
aldus Daladier, onzen legers modern materieel
geven en daarom vragen wfj u zoo belangrijke
credieten. De manschappen zijn daarom niet van
minder belang, integendeel. Wat dat betreft kan
gerekend worden niet alleen op de krachten der
eigen bevolking, maar ook nog op die van ons
onmetelijke rijk en die van het Britsche rijk,
waarmede een volkomen eenheid bezegeld is.
Deze Fransch-Britsche eenheid staat
voor allen open, maar ik verklaar fermeel,
dat zonder materieele en positieve waar
borgen Frankrijk de wapens niet zal neer
leggen.
Zoozeer als ik groote theoretische concepties
wantrouw, evenzeer ben ik voorstander van
materieele waarborgen tegen een terugkeer van
gebeurtenissen als die, waaronder wij thans
lijden en evenzeer ben ik ervan doordrongen,
dat een nieuw Europa een breedere organisatie
zal moeten krijgen dan die, welke tot dus
verre bestond. De uitwisselingen zullen moeten
worden verveelvuldigd en wellicht zal men
federatieve banden tusschen de verschillende
staten van Europa moeten overwegen. Wat ons
betreft, wij zijn bereid tot samenwerking met
allen, die hetzelfde doel nastreven als wij.
Ik voeg hieraan toe, dat pogingen om ver
deeldheid te zaaien, en leugens der Duitsche
propaganda, geen effect zullen hebben op de
Fransch-Britsche solidariteit. Onze vastbera
denheid om den strijd tot het einde door te
zetten eischt harde offers van allen. Onze sol
daten bieden het offer van hun leven. Hoe zou
de rest der natie weigeren haar goud te offe
ren? Laat ons dus slechts één ziel, één wil
hebben om de overwinning te organiseeren.
Om haar te kunnen organiseeren, vragen wij
u de goedkeuring der credieten.
Na deze rede van Daladier werden de alge
meene debatten gesloten. Het ontwerp werd
met alle 301 stemmen vóór aangenomen.
Een Fransche pater Trappist, die door de mo
bilisatie zijn kloostercel heeft moeten verlaten,
heeft voor een eeredaad aan het front het „Le
gioen van Eer" en het „Oorlogskruis" ontvan
gen. Het is luitenant pater Decupper, die bij een
aanval aan het front in de voorste linies ern
stig gewond werd, maar toch het commando be
hield en op den grond ligend zijn mannen aan
spoorde. Pater Decupper zal levenslang kreu
pel blijven tengevolge van deze verwonding.
BEVOLKING
8> 200.000 INWONERS
30.000 - 73.000 INW.
10-000 - 30.000 INW.
5.000 - 10.000 INW.
2.500 - 5.000 INW.
SCHAARS BEVOLKT
.VAR DO
Ra bats ij
chie
VADSO
Kirkenes
FINSCH ZWEEDSCH
HAMEENLINNA--TAVASTEHUS
HAMINAFREDRIKSHAMN
HANKOHANGÖ
HELSINKIHELSINGFORS
IISALMIIDENSALMI
KAJAANIKAJANA
KAKISALMIKEXHOLM
KASKINENKASKÖ
KEMIJARVIKEMITRASK
KOIVISTOBJÖRKÖ
KOKKOLAGAMLAKARLEBY
KRISTIIAN-
Svanvtky.
Salmi
.„jarvi
MOER
MANSK
Kamaan
Virtaniemi
Kautokeino
Kvesmenes
KAUPUNKIKRISTINESTAD
KURKIJOKIKRONOBORG
LAPPEENRANTA-WILLMAN-
STRAND
MAARIANHAMN-MARIEHAMN
MIKKELIST MICHEL
OULUULEABORG
PIËTA RSAARIJACOBSTAD
SAVONUNNA-NYSLOTT
TAMMISAARIEKENAS
TAMPERETAMMERFORS
TORNIOTORNEA
TURKUABO
UUSIKAARLEPY-.NYKARLEBY
UUSI KAUPUNKI NYSTAD
VAASAWASA
VIIPURIWIBORG
Vuotso
Karesuando
Mètonio
Muodoslam-
polo
Kittila
Kuolajarvi
•Salla
Sodankyla
Kern/jar vi
Kauliranta
avasak
Vikajarvi
ovaniemi
Pos/o
Overt ome
Kuusa
Ranua
ikoski
HAPARANDA
KEM!
BODEN
S/mo
%Pudasjarvi
Puolanka
LULEA
Suomussalmi
Hyrynsalm
OULU
PITEA
Vaala
Kont torn
RAAHE
Oulujarv
m. W
KAJAANI
Katajoki /•puppoia
Sotkamo
Nurmes
teksa
IISALMI
KOKKOLA
PIETARSAARI
PielinèrTïrn
UMEA
Pihtipudas
OUSIKAARLEPY
Suojarvi
alia m
JOENSUU
Tolvaharju
Tohma
Seinajokt
y5
Juvat jSAVONÈINNA
Suolathi
Inha
SORTAVAL A'
Pitka'ranta
Salmi
JYVASKYL A
Alavus
KASKINEN
RISTIINANJ
Jamso
vi rry!
KÜ-QKI=
Parkano
SVAL
KAUPUNKI
AKISALMI
aPaijanne
Imatra
HEINOL A
lappeenranta
VilPURE
HUDIKSVALL
najan
ra
LAHTI
hameeKiLinna
Kouvoto
HAMINA
m Hu/ttinen
Kfüttua Loimaa
Forssa
Koivisto
Tènjoki
OTKA
LOVIISO
LENïïnGRAl
ONSTAD
Hyvmkaa
Seiskari
UUSI KAUPUNKI
Naantah
GORKA
TURKU
Hoqland
P-=Tytarsaan
TAMMISAAR. G 9
aarianhamn
OSTHAMMA
ALTISKI
In den kouden wintermorgen hebben te
Beek-Ubbergen de plechtige uitvaart en
begrafenis plaats gehad van wijlen den
Hoogeerw. heer P. C. van Aken, Deken en
pastoor der parochie Beek-Ubbergen en
gedurende 20 jaar geestelijk adviseur van
de R. K. vereeniging van werkgevers in de
metaalnijverheid.
Tegen het uur, dat de plechtigheid een aan
vang nam, stroomde de kerk vol geloovigen,
alsmede met vele familieleden, vrienden, goede
bekenden van den gestorvene, zoodat tegen
half 11 nagenoeg geen plaats onbezet was, toen
de fraters van het naburige klooster der Pries
ters van het H. Hart de Laudes inzetten. Het
H. Misoffer werd opgedragen door den Hoog
eerw. heer Deken J. van Mulukom uit Nijme
gen, met assistentie van den zeereerw. heer
pastoor W. Smulders uit Ooy en van den oud-
kapelaan der parochie, den weleerw. heer Puls-
indien U 's avonds Uw huid voedt met de huidzuiverende en huidverfraaiende Purol. Doos 30 ct.
kens. Aan een zij-altaar droeg de zeereerw.
heer professor van Beek, een vriend van den
overledene, een stille H. Requiemmis op.
Rondom het stoffelijk overschot waren tien
tallen autoriteiten en vrienden verzameld.
Naast alle pastoors van het dekenaat Beek-
Ubbergen waren aanwezig vertegenwoordigers
van studiehuizen, kloosters uit het dekenaat
en uit Nijmegen, verschillende oud-kapelaans,
aalmoezeniers, B. en W. der gemeente, verte
genwoordigers van nagenoeg alle plaatselijke
vereenigingen, zoowel van stand- als vakorga
nisaties, alsmede van de jeugdbeweging, waar
voor de overledene zoo hard heeft gewerkt.
Na het H. Officie hield de Hoogeerw. heer
Deken van Mulukom een sobere treffende lijk
rede.
Na de predikatie werd het stoffelijk over
schot, dat tusschen zeer vele brandende kaar
sen voor het priesterkoor stond opgesteld, on
der den immer ontróerenden zang „In Paradi-
sum" grafwaarts gedragen, waarbij behalve de
talrijke vrienden en familieleden de geheele
parochie in al haar vereenigingen en corporaties
vertegenwoordigd was.'Na de plechtige absoute
en de gebruikelijke gebeden werd het stoffe
lijk overschot ter ruste gelegd. Moge Deken van
Aken in vrede rusten.
In de vergadering van het Hoogwaardig De-
finitorium van de Nederlandsche Provincie der
Minderbroeders werd 29 December tot gardiaan
te Weert gekozen pater Agnus Ambrosius, tot
tot nu toe aldaar Vicarius en Algemeen Missie
procurator van de Minderbroeders in Neder
land; tot algemeen Missieprocurator werd be-
ioemd pater Majella Weenink en tot Vicarius
te Weert pater Aacadius v. d. Hoeven.
Z.H. Exc. A. F. Diepen, bisschop van "s-Her-
togenboscn, zal Maandag, Dinsdag en Zater
dag as. geen audiëntie verleenen.
Z. H. Exc. de Bisschop van Breda zal Zon
dag en Zaterdag van de volgende week geen
audiëntie verleenen.
Z. H. Exc. Mgr. dr. J. H. G. Lemmens, bis
schop van Roermond, zal as. Vrijdag geen
audiëntie verleenen.
23
Maar ze waren nu immers twee uur achter
en het zou dwaasheid zijn om zooveel te wagen
en wellicht vijf minuten uit te winnen. Het
kostte hem verschrikkelijken strijd om de teleur
stelling van het wachten niet op zijn metge
zellen te wreken. Elke seconde scheen hem een
eeuwigheid toe. Tenslotte kregen zij vanuit hun
hoogen uitkijkpost de twee booten in zicht. Tot
aan de gangboord waren ze geladen met de
politiemannen en de jagers. Ze vlogen als het
ware stroomafwaarts. Een wilde sorak, de oor
logskreet van die streek, weerklonk, toen ze het
Vlot langs den kant gemeerd zagen. Een paar
rukken aan het roer en de twee booten zwaai
den naar de baai en lagen weldra in hun eigen
kringen te dobberen.
Onder het wachten had Desmond een briefje
voor Temple gereed gemaakt. Hij riep den
eigenaar van een der booten bij zich, verzocht
hem om zoo snel mogelijk stroomafwaarts te
gaan en de boodschap aan Temple, den direc
teur der onderneming af te geven.
„De Toean zal je een dollar belooning geven,
#ls je vlug opschiet en goed doorpeddelt," zei
Toen keerde hij tot zijn mannen terug, die
ondertusschen het spoor hadden teruggevonden
en het reeds een eind-weegs waren gevolgd. Het
voerde hen eerst door een echte wildernis. Het
smalle pad, dat men volgde werd alleen door
inboorlingen gebruikt en voerde naar den
heuvel. Zich zenuwachtig wendend en keerend,
droeg het den kleinen troep op zijn gladden
rug door de zwijgzame gebieden van de jungle.
„Waar voert dit heen?" vroeg Desmond. „Het
schijnt tegenwoordig niet meer gebruikt te
worden."
„Toch wel, Toean," antwoordde Ampau,
„maar het is erg begroeid. Vroeger was het de
gewone weg van Antak's dorp naar dat van
Pulangga, maar het schijnt, dat men er de
laatste maanden geen gebruik van heeft ge
maakt. Daar moet Ansokol heel slim rekening
mee gehouden hebben."
Desmond- sjouwde verder, bukkend, uitglij
dend, zoo veel mogelijk trachtend om den op-
dringerigen plantengroei van deze haast onbe
treden streken te ontwijken. Het zweet droop
van onder zijn vilthoed en nog vuilere plekken
kwamen op zijn hemd. Een verkreukeld blad
aan den oever van een bergstroompje, een paar
strengen inlandsche tabak, en een plek modder
die intusschen op de rots weer half was opge
droogd, bleken de eerste teekenen van leven
van den vijand te zijn. Hier had men blijkbaar
even halt gehouden. Bajl scheen een oogenblik
te twijfelen wat hem te doen stond. Toen
sprong hij over het kiezelbed van het riviertje
naar den overkant, de jungle. Plotseling stond
hij stil. Hij; snuffelde aan den grond onder
zijn voeten, liep enkele passen voor en achteruit
en mompelde voortdurend in zich zelf. Met
enkele korte woorden in zijn dialect riep hij een
der jagers bij zich.
„Wat is er aan de hand, Baji?" liet Desmond
zich ontvallen. „Waarom wacht je? Vooruit,
voorwaarts! Het spoor is toch duidelijk genoeg,
zou ik zeggen, zelfs voor mijn oogen. De in
drukken van de laarzen ontgaan mij zelfs niet."
„Maar kijk eens goed, Toean. De indrukken
van de missy's laarzen vertoonen telkens maar
één voet en op zeer ongelijke afstanden. Kijk
het is telkens de rechtervoet, bijna anderhalve
meter van den andere verwijderd. Er is geen
linkervoet te bekennen."
„Wat bedoel je? Zij kan dien afstand toch
niet gesprongen hebben? De mannen die haar
gevolgd zijn, hebben natuurlijk telkens de
andere sporen met hun voeten uitgewischt."
„De missy is nooit hier langs gekomen."
„Doe niet zoo dwaas. Hoe kan dat nou? Er
was toch niemand, die laarzen droeg onder haar
ontvoerders."
„Toean het zijn de sporen van de laarzen van
de missy, daar heeft u gelijk in, maar het was
de missy niet, die ze gemaakt heeft. Er stak.
zelfs geen been in de laars, toen die indrukken
zijn gemaakt. Tot nu toe waren haar sporen
telkens beschadigd en soms uitgewischt door de
voeten van de kerels die haar volgden. Nu
laten de laarzen een helderen en onbesmetten
indruk in de modder achter. Toean, d-at is een
list, een heel prachtig opgezette list en als
Ampau er niet geweest was, of Baji, zou de
Toean met zijn mannen dit yalsche spoor zijn
gevolgd en nooit de missy hebben gevonden.
Zij hebben haar een laars uitgetrokken en een
der mannen heeft toen deze sporen gemaakt. De
missy zelf is hier nooit langs gekomen." Even
later ging hij verder: „Trouwens, Toean, er zijn
ook niet meer zooveel voetsporen der overige
mannen op dit pad. Ze hebben zich gesplitst
om ons te misleiden. We moeten terug, Toean!"
„Met uw verlof, Toean," viel Ampau hem in
de rede. „Het is zeker. Ze hebben ons een poets
gebakken. Ik denk dat de missy bij hen geble
ven is tot aan het laatste stroompje dat wij
zijn overgetrokken. We moeten tot zoover terug
en opnieuw zoeken."
Er zat niets anders op en in alle haast trok
ken ze terug naar het kleine riviertje. Een
vluchtig onderzoek langs het bed, dat met zware
keien als bezaaid was, leverde goede resultaten
op. Een der jagers vond heel duidelijk een paar
afgetrokken doornige rottingtakken, die laag
over het water hingen. Enkele draden goud en
blauw toonden duidelijk de plaats waar de
pagri van Stella's zonnehoed even. gehaakt had
aan den overhangenden tak en toen ze zich had
losgerukt, had ze ongewild dit bijna onzichtbare
herkenningsteeken achter gelaten.
„Kijk, Toean," fluisterde Baji, triomfantelijk,
„ze hebben haar hier langs ontvoerd. Ze zijn
dus dwars door het land getrokken om Tiangs
dorp van stroomopwaarts te bereiken."
Een klauterpartij van een minuut of tien
tegen den stroom in en toen leidde het spoor
hen links door een maagdelijke jungle langs den
kant van den berg. Telkens steiler en steiler
voerde hen het paö. Desmond's hart werd als
vaneen gereten van toorn en medelijden, toen
hij veel later in een poel boven op de steile
bergglooiing den indruk herkende van een
samengetrokken Europeeschen voet, die gewoon
was in laarzen te zitten. Het verschil met de
breedere sporen der ongeschoeide voeten was
duidelijk te herkennen.
„Denk eens aan. Ze sleepten dat kind dus
met haar bloote voeten door die wildernis.
Master Ansokcjl daar zul je voor boeten." Hij
keek naar zijn horloge. „Drie uur al. Baji, hoe
veel hebben we nu op hen ingehaald, ver
moed je?"
„Zoowat een uur, Toean, in ieder geval niet
meer. Het water in de sporen is nog troebel en
kijk eens dit bloed is nauwelijks geronnen."
„Jalan, jalan, we mogen niet treuzelen,"
schreeuwde Desmond, toen hij weer opstond,
stijf, maar toch bereid opnieuw verder te trek
ken. Weer begonnen ze den moeizamen tocht
tegen den steilen bergwand. In de beklem
mende hitte van de jungle brak het zweet hem
van alle kanten uit en bij eiken stap dacht hij
dat zijn longen zouden bersten. Het was een
opeenstapeling van kwellingen. Toen hij zuch
tend en steunend verder strompelde naar den
onpbereikbaren pas, kende Desmond maar een
gedachte: het meisje te redden, dat nog geen
uur geleden, te midden van een troep grijn
zende inboorlingen dezelfde ontberingen had
moeten doorstaan. Dat gaf hem weer nieuwen
moed. Die gedachte, en het feit, dat dit meisje
al de moeilijkheden had weten te overwinnen,
verhoogden zijn dooc^ttjingsvermogen tot het
oijgejoofeUjke. 1
Had Stella tegen zich een absolute onge
woonte, Desmond had een uitputtenden tocht
van negen dagen achter den rug.
Een klein stukje vlakke weg, een steile rots
aan weerskanten, ze waren op den top. Met
een bonzend hart viel Desmond bij gebrek aan
krachten tegen den grond. Vandaar zag hij de
anderen de laatste moeilijkheden nemen, die hij
reeds overwonnen had.
„Hoever zijn we nu, Baji?" vroeg hij.
„Misschien nog een paar uur, Toean, maar
ik ben hier geheel onbekend en moet dus gis
sen. De groote weg, dien alle menschen volgen,
gaat rond deze heuvels."
Een schelle kreet van de rots heelemaal in
de hoogte rechts van hen verbrak de stilte.
Desmond sprong op en op zijn speer steunend
fluisterde hij tegen Ampau:
„Wat is dat?"
Weer klonk de gil door de boomen en van den
muur van den hoogen, nauwen pas kwam de
echo terug.
„Misschien een aanval, Toan. Het was een
oorlogskreet. We zouden goed doen met een
beetje ahneen te sluiten, zoodat we hen kunnen
opwachten."
Het zware ademhalen van den kleinen troep
was het eenige wat men vernam. Zwijgend
zochten ze elkander op de kale overhangende
rotspunt.
(Wordt vervolg®
