„Den Tiest als getuige veur de
„Rechtbank"
fj
Met- mémi dag
B
DE GEBROEDERS „GOOCHEM"
I
j
j
een omroeper
De „Omroeper"
DE OP DEZE PAGINA GEPLAATSTE OMROEPERS KOMEN IN 90.000 GEZINNEN
VROEGER:
TEGENWOORDIG:
VRIJDAG 16 FEBRUARI 1940
BRABANTSCHE BRIEVEN
„Ik mot dus, om zoo te zeggen, getuigen
teugen 't manneke- in-de-maan
kleine advertenties
- - i: t -
Dienstbetrekkingen
gevraagd
10 cent per regel
bij vooruitbetaling
OMROEPERS V.K.P. 50 CENT PER REGEL
(Hiervan wordi slechis één Bewijsnummer
gratis verstrekt
GEVRAAGDE BETREKKINGEN
BEKWAAM CHAUFFEUR
ZOKKT BETREKKING
2 R.K. MEISJES
HUISHOUDSTER
B. z. a.: R.K. MEISJE
BESCHAAFD R.K. MEISJE
23 jaar, zoekt interne betrekking tegen 1 April. Algemeen ont
wikkeld, diploma Costumière. Omgeving Haarlem. Daar, waar
dienstbode aanwezig is. Kan goed met kleine kinderen omgaan.
AANGEBODEN BETREKKINGe1T|
EEN BEKW. HUISKNECHT
NETTE FL. R.K. DIENSTBODE
gevr,, bov. 18 j., voor d. en n.
JUFFROUW
FLINKE R.K. DIENSTBODE
MODES A. v. d. ENG
N. Hoofdstr. 28 - Krommenie
EEN MODISTE
FLINKE R.K. DIENSTBODE
NETTE R.K. DIENSTBODE
GEVRAAGD
FLINK R.K. MEISJE
EEN FLINK NET MEISJE
R.K. MEISJE
NET MEISJE GEVRAAGD
NET FLINK MEISJE
NET R.K. MEISJE
PRIMA EERSTE VERKOOPSTER
NET DEGELIJK R.K. MEISJE GEVRAAGD
voor dag en nacht, in gezin met drie kinde
ren. - AdresMevr. C. G. L. van Dijk, Schou-
tenboschje 10, Laren (N.H.),
EEN FLINK TWEEDE MEISJE, R.K.
ZAKEN EN HUIZEN TER OVERNAME
GEVRAAGD EN AANGEBODEN
LAREN BLARICUM
WONINGBUREAU C. G. L. VAN DIJK
TE KOOP AANGEBODEN
4000 K.G. BEST GEWONNEN
K0EH00I
RIJ-, VAAR- EN VOERTUIGEN
NUMMERBORDEN
SCHEUREN
HUISDIEREN
TE HUUR AANGEBODEN
RADIO
TELEFUNKEN EN PHILIPS
RADIO
BREEDVELD en SCHRöDER
Betere Service
'N TROUWE KLANT
TENNIS
AANTREKKELIJK
Lessen Gevraagd en Aangeboden I
KINDERVERZORGSTER (KINDERJUFFROUW)
A. S. S. 0.
de kleine annonce van de
Vereenigde Katholieke Pers
dagelijks in 90.000 gezinnen
Ulvenhout, 15 Febr. 19io
Amico,
Den avond terveuren zee den Joost: „Daar
kan gebeuren wa wil, maar ik gaai mergen-
vroeg eerst naar Zundert, den auwen Snepvan
gers begraven en impersant in Rijsbergen, daar
koom ik dan toch lankst, "nen halven wagel
balkenbrei, zult en bloedworst afleveren bij Tjeu
Vermunt. Den ouwen Snep is achttien jaren lank
'nen vasten cliënt van me gewist, dien laat ik
nie zóó-maar wegpooten in den bevroren eerde."
„Zóómaar?" vroeg den Jaan.
„Ja, zóómaar zonder 'n welgekozen woord
van ondergeteekende," zee den Joost zelfbewust
„Buitendatte: 'k ben uitgeinviteerd ok. Asle-
blieft!" Toen brocht ie 'nen zwartgeranden
rouwbrief veur den dag uit zijnen „portefulli
da's den harden kaft van 'n ouw notitieboekske,
waaromheen 'nen illastieken kousenband. „Za
ken gaan véur 't meske," zee-t-ie gedecideerd,
mee 'nen klap van den illastiek.
„Hamaal goed en wel, Joosje," mork den Fielp
bczurgd op: „Maar wjj meugen nie hovertijd
hop 't trimmenaal zijn! 'k Zeg jouw: ge kunt
oogjeplotste mannen, net has zukke rechters,
nie veur pietsnot laten zitten; Tc ben héiges
raadslid.,,.!"
„Tot oew orders, edelachtbare," meende den
Joost in 't midden te motten brengen: „Maar
gij en alle andere hoogen, guilie kunt, als 't om
den worst gaat, me allemaal de ma
..Houwes!"viel den Blaauwe tusschenbeien
„We zijn op tijd op 't gerechtshof, horre!"
„Offspotte den Fielp: „Of't Is
gin of. 't Of zit in Den Bosch. Ier his
't 'n doodgewoon harredissements-rechtbank,
Blaauwe!"
Waarop d'n Blaauwe zijn „Hedelachtbare ver-
assereerde, dat ie nie zo'nen hom-aal van woor
den moest gebruiken, want dat ie ten trimme-
nale nie alf zoo bekend was as den Tiest-hei-
gens, die daar nog al 'ns nen prijs getrokken
ad." (Als strooper, ge verstaat, amico!). Wat
den bakker weer „nie wou teugenspreken,'
maar,hij moest er toch even op wijzen, dat
hondanks den Blaauwe zijnen klandizie, de be
drijfsleiding van 't Gerecht de zaak nog altij
nie ad kunnen huitbreiën tot 'n Of!"
„Da's den kif," zee den Tiest.
„Nou staal 'k toch finaal complex," consta
teerde den Fielp.
Omtrent op die manier wierd ons Toerke-
naar-'t-Trimmenaal geregeld. En den anderen
mergen startte den Joost zn „kameel" ('t wa-
geitje staat nog al hoog op de pooten) volge-
lajen mee blinkende worsten, bibberende zulten
en z'nen hoogen hoed. Veur hum was, mee den
opjank van 'n ros vrieszonneke, den bonten
werkdag van 'n plechtige uitvaart, worst- en
rechtszaken begonnen. In Zundert stortte-n-ie
„óc" grafrede uit die er in de lange loopbaan
steeds schoonder op wierd onder 't geregeld ge
bruik in Rijsbergen gongen den worst-en-
aanverwanten er uit en op 't nipperke was den
Joost verom mee o.a. 'n dikke order van de
weduwe Snepvangers, waarvan den „Zeeleeuw
't water in z'n kunstgebit zou hebben gekregen,
Den Joost had zóó z'n best gedaan om op
tijd te zijn, dat ie, na in 't sterfhuis te Zundert
afscheid te hebben genomen, er niemeer aan
gedocht had z'nen hoogen hoed te verwisselen
mee z'n bolhoeike, zoodat ie hooggehoeid ten
kameele in Ulvenhout verom kwam.
Den Blaauwe stond al mee ons allen, gespoord-
en-geleersd, gereed aan den ingang van „De
Samenwerking", om zijnen compagnon op te
vangen, om zoo rap raeugelijk weer weg te rijeii.
„Nog verkocht, Jozef?" Want ieder orderke is
er één, in deuzen Grooten Vastentijd, ge ver
staat
,,'n Dotje van 'n bestellingske! Van de weduwe
Snepvangers," zee-t-ie er zegevierend achter.
Want ge wit. amico: den Joost heeft z'n zaken-
systeem gebouwd op "nen soortement van Bur
gerlijken Stand onder zijn eliënteele, waarvan ie
geboorten en dooppleehtighedens, verlovings,
jonge, zilveren en gouwen bruiloften, begrafenis
sen enz. enz. allegaar sjeeuur bijhoudt. Dus
als le duidelijk.aanwijsbare successen boekt op
zijn methode, dan is ie dubbel fier op zulke or-
derkes als dit van de kersversche weduwvrouw
uit Zundert.
„Hier is ocwen twaalfuren," zee den Blaauwe:
„Aantje hee-t-m maar in deus koektrommeltje
gepakt en ga nou maar opzij zitten, Josef, dan
kruip ik zooiank wel achter 't roer. Allee, jon
gens, instappen!" Meteen graaide den Blaauwe
't vergeten bolhoeike van de achterzitting, gaf
't den Jaan, knipte 'n oogske en die brocht 't
ding rap efkes in den huis, bij Aantje. Dat
lukte! Want den Joost zat al gaauw te schran
sen uit 't trommeltje. Hij zee: „Oemma boebei
sjoem. A, Woe-ik heb daarveur hoe-ap, oemma
boedelboer. A, Nie zo'nen barren honger hoe-ap,
oebeldeboebel, kroebeleboetsj. A. Want ik heb al
vijf soeskes-mee-kéés gebroekt koekelkoe oemele
oemele. A. Gebruikt in t sterfhui.!., vrek....
wie van juilie zit 't op m'nen bolhoed, sloebers?!"
„Ikke nie," zoo ontkenden vier onschuldige
bloeien in spreekkoor.
,,'t Is dik in orde, Josefus," suste den Blaau
we: „Oew hoeike is bij ons moeder."
„Mot ik dan mee den hoogen hoed naar 't
Gerecht?" vroeg den Joost verontwèèrdigd.
„Is ie daar nie mooi genogt veur?" zee den
Blaauwe.
„Dan ga Tc mee m'nen blooten kop!"
„Gin gedacht van, Joosje! Dan slaai 'k 'm
liever eerst over oew oogen. 'k Zal de helft van
onze Directie 'n kouw laten pakken't Vriest
'nen steen dik!"
Zoo, amico, kwamen we, op 'nen hardkouwen
middag mee z'n gezessen bij 't trimmenaal.
Stonden we, op 'nen zwarten, keiharden sneeuw
hoop te wochten op den hooggehoeiden Joost,
die 't gevuurlakte wageltje eerst moest afslui
ten veur we naar binnen gongen, deur 't sier-
ijzeren hekwerk. Daar wierd efkes gezwegen.
Hoe is dat, niewaar, als ge 't Voorgeborchte des
Rechts binnenkomt. We wisten den weg. Den
Jaan en den Tiest waren hier welbekend enne.,
nou, we zijn daar meer gewist mee de eigenste
propclub. Toen den Jaan, nog veldwachter, on
zen aanklager was. Misschient herinderde oew
eigen nog....? Da's alweer 'n jaar of vier ge-
lejen, omtrent. Maar wij hebben er altij nog
leutige herindering aan!
Boven, op den langen corridor, moesten we
ons dagvéérdings toonen aan 'n heerschap, dat
zoo kras optrad, dat den Blaauwe 'm aansprak
als: „meneer d'n president." En den Blaauwe
dee dat zoo gretig, dat dieëën kearel maar gaauw
zee: „Ikehik ben wel nie den presi
dent hier, maarehden portier
toch."
„Nimmeniekwalijk, edelachtbare," zee den
Tiest gedwee„Maareallee, ik docht, gij
waart den president maar, ee?"
,,'t' Is lekker werm, ier bij moeder Justitia,''
vond den Fielp. „En has we lank motten wach
tenkek 'ns jongens!" Toen brocht ie 'nen
stok kaarten te veurschijn, uit zijnen broekzak.
„Da's bestig", zee den Blaauwe: „En dan speu-
len we uit den pot, uit den Joost zijn kachel
pijp, hebben we nog gemak van dat ding."
„Da gereedschap mot langer mee," zee den
Joost: „Ge blijft er af!" En gedecideerd zette-
n-ie den hoogen zijen op. Zoo kwamen we in
de getuigenkamer, waar ons 'n verrassing wacht
te! Breeduit, wippend mee zijnen ijzerdraad
snor, norsch zat daar werendig den Zeeleeuw al.
Mee z'nen advocaat.
.Kekkek," groette den Blaauwe vrindelijk;
„Daar hebben we de concurrentie ook! Stille-
kes ee, heeren, nou mee da Vastentij?"
Maar de concurrentie zweeg. Den advocaat
snoot z'n neus, den Zeeleeuw wipsnorde. En
dee "nen knoop los van z'nen pels.
„En, brigges," vroeg den Blaauwe toen aan
den maréchaussee, die hier den dienst had veur
den rechter-commissaris: „Is dieën N. N. er
ook al?"
„N. Nvroeg de berenmuts koud en
stroef.
„Ja?! N. N.? Kek, hier op m'n dagveerding
staat da'k getuigen mot teugen zekeren N N.
Teugen 'nen Nico Nootenboem of zoo iets?'1
„N. N. wil zeggen: „teugen onbekende(n),"
lee de berenmuts uit.
„O. zee den Tiest peinzend en vriendelijk.
„Ik mot dus, om zoo te zeggen, getuigen teugen
't manneke-in-de-maan?"
„Ge zult 't zelf beter weten dan Ik," zee de
b.m.
„En óf!" riep den zeeleeuw.
„Man," zee den Blaauwe verschrikt: „Lot
dieën snor nie zoo titsenl As ie dalijk van oew
gezicht springt, zitte veur schandaal"
Den Joost, altij nog 'n bietje respect veur zij
nen ouwen patroon, hield z'nen hoogen hoed
veur z'n bakkes en stond zoo, in 'n hoekske,
stillekes te schokken. Den advocaat gong van
schrik heel rechtop zitten en begost na 'n oogen-
blikske heel benaauwd en mooi regelmatig te
hikken, 't Manneke zag spierwit en zwitte op
z'n hooge, smalle veurhoofd. De dunne horkes
langs de slapen piekten uit.
Den Fielp, die dalijk in 't midden van de kale
kamer was gaan zitten, bij de tafel, zat z'nen
stok kaarten te kneejen. En lachte op zijn ma
nier. Da's net of er 'nen boerenwagel over de
keien hobbelt: „Hóhóhóhó." Hij lacht om zoo
te zeggen uit de kelders van zijnen buik.
Den Jaan klom in z'nen eigen snor. Hij gong
op z'n teenen staan, pakte de snorrepunten mee
twee handen vast, bekeek 't plafond en koerde
deur z'n neus.
Den Joep dee zijnen broeksband los en lachte
zoo royaal of ie er veur betaald had, of ie in de
komedie zat.
Ik gong naar 't ende van den gang, deurke
„mannen". Hield me daarbinnen vast aan de
waterkraan en aan den knop van de deur er,
telkens zag ik, sjuust of 't 'n vleermuis was,
dieën snor van den Zeeleeuw deur de getuigen
kamer fladderen, nagekeken deur 't ontstelde
erg-eh-bloote gezicht van den rozen worst
koning. Wa k daar heb uitgestaanDe
scherpe lucht kroop in m'n keel!
De berenmuts zee: eh.... hihoha
ehde dedidodadeehhee,.
hihaheeren
„Kikakolonel," zee den Blaauwe!
Amico, 't wierd hier 'n „Gouwen Koeike", dat
't 'n lust was. Jammer dat 't' beestje droog
stond!
Als ik verom kwam, was de concurrentie
binnen, bij den rechter van instructie. Nou,
dat duurde lang. 'n Uur zekers! Wij gongen
dus proppen: den Blaauwe, den Joost, den
Fielp en den Jaan. Ik of den Joep zouwen
invallen, als een van de maats wierd binnen
geroepen. Den Joost schutterde mee zijnen hoed,
Was bang dat er iets aankomen zou. Dus den
Blaauwe nam 'm de kachelpijp af en zette 'm
eiges op. „Want 't tocht hier zoo in m'nen nek,"
zee-t-te: „Brigges, jonk, wat gifde gij 'n kou af!"
Nou heeft den Blaauwe 'n kleine maat Kopke
Ge snapt nie dat daarin zooveul plek veur leut
is, veur geest. Dus den hoed zakte over z'n
ooren, tot op den kraag van z'nen jas en hij
loekte nèt do weareld in. mee z'n lichte duiven-
oogskes onder dieën zwarten hoedenrand uit
als 'nen mol na den winterslaap.
Den Fielp vergooide 'n kaart. Janus was zij
nen maat, dus die „nam" zoo iets nie. Veterde
den Fielp uit, zooals alleen 'nen veldwachter..,,
mee pensioen'n Raadslid op z'n nommer
kan drukken.
Den maréchaussee zee:
Dan den Fielp mee den vuist op tafel bleirde
daar gèèf overhenen, of ie heel 't volk van
Ulvenhout toesprak.
Den maréchaussee zee toen:
Toen dee den Joost er ook 'n woordje bij en
den Blaauwe sloeg mee twee vuisten op tafel
De maréchaussee merkte op:
Den Joep gaf ook z'n indrukken ten beste.
Moest dus over 't heele gezelschap henen kwe
ken! En dat lukte 'm!
Den maréchaussee vond:
Teen kwam 'n menirke uit de kamer naastaan
'ns poolshoogte nemen. En vroeg:
Waarop de berenmuts antwoordde
OMROEPERS
Jongeman. 36 jaar. R.K., H B3 -opl.
bezit rijbew. A, vraagt een hem pas
sende
BETREKKING
Br. o. L 4—A 58364 bur. v. d. blad.
Biedt zioh aan:
leeftijd 39 jaar. Br onder letter
5 A 58366 bur. van dit blad.
BIEDT ZICH AAN
Jongema i 23 Jaar, v, g. g. v.
onverschillg wat. In bezit van rij
bewijs A en B Heeft verstand van
paurdenverzorging en tuinonder
houd. Indien geweiwcht onmiddel
lijke indiensttreding. Brieven onder
letter 7—A 58388 b. V. d. bl.
Net persoon 24 jaar, v. g. g. v.,
ZOEKT PLAATSING
bij motor-rijwlelherst. Haarlem ol
omg. om het vak verder te leeren.
Br m. opg. salaris enz- onder letter
3-A 58384. Bur. N. H- Crt., Hillegom.
Eör bieden zich aan
van -buiten, als le en 2e Meisje, gpe*
de behandeling gewenscht. Liefst
omgeving Haarlem. Br onder letter
4A 58361 bur. van dit blad.
PASTORIE
Biedt zich aan een flinke
voor Pastorie of dergelijke Inrich
ting. wegens sterfgeval buiten be
trekking. of als noodhulp, v. g. g. v.
Br. onder letter 7A 58367 bureau
van dit blad.
voor d. en n., liefst omtrek Haarlem
of Heemstede. Brieven onder letter
3A 58386 bur. van dit blad.
Biedt zich aan R.K. Dame, 40 J„ als
COUPEUSE
CONTROLEUSE, LEIDSTER of als
soortgelijke betrekking. Br. onder 1.
3A 58378 bur. van dit blad.
Heeft Cursus gevolgd in ZUIGEt TNGEN-VERZORGING. Brieven onder
letter 1—A 58406, bureau van dit blad.
Gevraagd voor 1 April In Den Haag
bekend met zilverpoetsen en het
verdere gebruikelijke huiswerk. Af
schriften van getuigschriften bij 't
schrijven te voegen. Br. o. 1, 10B
58389 bureau van dit blad.
ACTIEVE AGENTEN GEVUAAGI)
v. d. verkoop van groenten, en
bloemzaden. Hooge prov. Mooie bij-
verd. GoemansVisser, Zaadhanci'el,
Hillegom. 3—B 58340
in gezin met kinderen. Delftlniin 367,
Haarlem. 3-B 58358
Een R.K. bej. burger Juffr, te Haar
lem. vraagt een
voor alle huiselijke bezigheden en
voor gezelschap tegen kost en inwo
ning en klein salaris, goed tehuis
verzekerd. Brieven met opgave van
leeftijd onder letter 3B 58359 bur.
van dit blad.
3—B 58359
Gevraagd te Den Haag
voor dag en nacht, zelfstandig kun
nende werken en koken, in eenvou
dig burgergezin te Den Haag. Loon
7 gulden per week. Br. onder letter
3B 58360 bur. van dit blad.
Vraagt v. direct of tegen 15 Maart
Zelfst. kiinn. werken, in- of extern
3—B 58363
Gevraagd voor dag en nacht een
v.g.g.v. Zich aan te melden 's avonds
na acht uur Mevr. Kropman, Nic.
Maesstraat 114, Amsterdam.
1—A 58354
voor dag en nacht, geheel zelfstan
dig kunnende werken bij P. Admi
raal. kruidenier, Beverwtjkerztr. 8,
Castricum. 3B 58352
Gevraagd tegen 1 Maart
NETTE R.K. DIENSTBODE
v. d. en n. Mevr. POT, Frans van
Mierisstraat 22 hs. Amsterdam.
1—B 58369
Gevraagd voor direct
v. d. of v. d. e. n., met huiselijk
verkeer. Niet ben. 20 jaar. Aanm.
89 uur n.m. WickeVoort Cromme-
linstraat 11 Haarlem Nrd.
3—B 58362
Gevraagd voor zoo spoedig mogelijk
v.g.g.v., voor dag en nacht. Aanm.
's av. na 8 uur Mevr. Smit. Korte
Singel 29, Bussum. 9B 58387
Gevraagd voor 1 April
niet ouder dan 25 jaar. Helder en
zelfst- kunnende werken. Klein ge
zin. Br. met verlangd loon en vo
rige betrekking o. 1. 10B 58388
bur. van dit blad.
v. den dag of d. en n., v. g. g. v.
Liefst boven 20 jaar. Aanm. monde
ling of schriftelijk Deurïostraat
18 hs. Amsterdam. 1B 58375
Voor direct gevraagd
Zelfst. kunn. werken, in- of extern.
Mevr. Smits, Brouwerskade 13, Haar
lem.
Voor direct gevr.
v. cl. en n. Hoog loon. Br. o. 1. E,
Boekh. Th. Rosenberg, Bovenkerk.
1—B 58403
Terstond gevraagd In groote STOFFENZAAK te Arnhem:
Event. Cheffin kunnende vervangen. Hoog salaris. Zonder g. get. onn.
zich a. t. m Brieven onder No. 1810, MAX R. NUNES, Amsterdam.
„Nooit, nóóit leerde gij kaart-speulen!" riep
den Jaan.
„En gij gaat nooit meer mee ons naar 't trim
menaal!" kwekte den Fielp!
„Zoo?! Mokte gij uit of ik gedagvèèrd wordt,
Edelachtbare? Leer liever degelijk proppen. Veur
de rest zullen die gladdekkers hier wel zui'gen!"
Toen sprong 't meneerke op 'nen stoel,
zwaaiend mee z'n ermen.
En den Blaauwe, nog steeds onder den wijen
hoogen hoed, riep: „Stilte, jongens! We krijgen
dooi! Kek, daar is 't weermanneke!"
Toen wierd 't gezelschap efkes stil, keek ver
rast naar 't „weermanneke", dat ze daar nog nie
hadden gezien,
„Waar komt dé, vandaan?" monkelde den
Fielp, of ie 'n vrimd insect zag.
„Hèè, meneer," vroeg den Blaauwe: „Toe, da
mopke van den kiekakkapitein, dan doen wij 't
refreintje mee, ee? Jongens?!"
Toen sprak 't meneerke en 't zee: „Ik benn
de Rechterr-Commissaris! Wat beteekent
die hurrie hierr?! Je bent hier in 't
Gerrèchtsgebouw
„Kek 'ns, meneer de Rechtbank," zee den
Blaauwe: „Den Fielp had 'n klein klavertje
motten bijspeulen en nou gaat ie, die pekmuts,
'nen vrijen slag van z'n maat afsnijen. En da
waren wij nou uit 't weergaren aan 't halen,
ziede, meneer."
„Ik ben anders niethet weermannetje,'
zee den R.C. „Ik ben de Rechter van Instructie,
begrepe?!'' Toen klom ie van den stoel.
„Ik ben den Directeur van de Worstfabriek
„De Samenwerking", zee den Tiest. Hij lichtte
den hoogen hoed: „Aangenaam, meneer de
Rechtbank."
Gelukkig, amico, had de R.C. „oog" veur den
toestand. Och, misschien was ie wel jarig dieën
dag. Rechters zijn ook menschen, ee?
En als ik 'm later, in 't stil verhoor de zaak
moest klèèren, 'm duidelijk mokte dat d'n Zee
leeuw veul meer pijn had aan de concurrentie
dan aan dieën klap, dien ie beweerde in 't hard-
stikkedonker te hebben gekregen, dan was Z.E.A..
nadat ie eigens de „nachtploeg" aan 'n „rustig"
spulieke kaart had bezig gezien, veul duidelijk.
En we kregen allemaal twee kwartjes getuige-
geld.
Als ik oe nou ook nog moest vertellen hoe
we die opgesnoept hebben, dan was ik nou pas
op de helft, maarleut hebben we g'had.
Den Blaauwe heeft 't goed veurspeld: aan
dat verkensschavot zit nog 'nen bonk plazier
vast. En dat vei'koopen aan den Zeeleeuw
Veur die kaart passen wij.
Veul groeten van Trui, Dré III, den Eeker en
als altij gin horke minder van oewen
DRÊ
t. a. v.
ed«nk in uren van beproeving en
smart dat ied're menseh wel iets
te boeten heeft en het leed zal
lichter te dragen worden
Dit jaar doe ik het, nam Dora Erkels zien
coor. Als ik nu wéér vier jaren wacht, dan gaat
mijn tijd heelemaal voorbij.
Het was schrikkeljaar. Dit geeft aan de trouw
lustige dames het recht den man ten huwelijk
te vragen en van dit recht wilde Dora Erkels
gebruikmaken. Ontelbare jaren, ze wist zelf niet
meer hoeveel, had ze dit voornemen al gemaakt,
maar telkens, wanneer het opnieuw schrikkel
jaar was, hield haar schuchterheid haar terug
van den gewaagden stap. Als Hendrik Baten nu
eens niet van haar hield en zij een blauwtje
liep? Ze zou het besterven zulke nederlaag en
te weten, dat ze niets voor hem beteekende.
Wat konden zij samen een heerlijk leven heb
ben! Hij op kantoor, zij het huishouden bered
deren en zorgen, dat alles altijd netjes in de
puntjes was, Hoe vaak had zij zich dit alles al
niet voorgesteld. Al die jaren, dat zij elkaar
kenden, hadden ze goed met elkander kunnen
opschieten. Het gezamenlijk lunchuurtje op hun
kantoor was haar een waar feest. En had hij
wel eens vergeten,
dat ze jarig was
en haar geen
bloemen ge- I Het recht
stuurd? Niet één i
keer was dit ge- VCttl de WOUW
beurd. En ont- i i
ving ze met Sin-
terklaas niet steeds een kleine verrassing van
hem? En dan met Nieuwjaar weer bloemen?
Wie zou zoo Iets doen, als men niet van de
bewuste persoon hield?
Honderden vragen stelde Dora zichzelf en al
deze vragen werden telkens herhaald. Op ééne
meer.de ze het antwoord te weten: Hij was even
schuchter en bleu als zij. Hij durfde haar de
groote vraag niet stellen. Neen, hij durfde dit
stellig niet. Ze wist alles uit zijn leven. Met
beetjes had ze hem dit weten te ontfutselen.
Een ongelukkige liefde was de oorzaak, dat hij
vrijgezel bleef. Leida was zijn hoop geweest, zijn
geluk. Toen zij op trouwen stonden, kwam er
een jeugdvriend yan Leida een spaak in
het wiel steken. De jongeman was een brani.
een opschepper, had wat geld en een betere posi
tie. Leida kon zijn gevlei niet weerstaan en op
een avond vernam Hendrik Baten van haar.
dat ze meende, met dien ander gelukkiger te zul
len zijn. Dit was een slag geweest, die hem
langen tijd tot een eersten vrouwenhater had
gemaakt. Stilaan was die haat verdwenen, doch
aan trouwen had hij nooit meer willen denken.
Als Dora zich die woorden in herinnering
bracht, dan dacht ze er bij: Maar nu zal nij die
teleurstelling wel te boven zijn. Als hij weet, dat
ik van hem houd en ik hem overtuig', dat "ik
hem niet in den steek zal laten, dan zal h« wel
verlangen naar een eigen tehuis, waar ten slotte
toch elke man behoefte aan moet hebben.
Eiken middag, onder het lunchuurtje, nam ze
zich voor: Nü vraag ik het. Maar telkens ont
brak haar de durf. Als hij eens weigerde?
Dan zat Dora met een hoogroode kleur tegen
over hem, voelde haar hart bonzen en wist, dat
haar lippen beefden.
Hij had haar al eens gevraagd, of ze koorts
had? Ze had een antwoord gestotterd, maar kon
zich later niet meer indenken, wat zij precies
gezegd had.
Gp een anderen middag gaf' hij haar den raad,
haar bloeddruk eens te laten opnemen. Hij had
gehoord, dat men, eenmaal de vijfenveertig
overschreden, dit minstens ééns per jaar door
een dokter moest laten doen.
„Doet u het ook?" had ze gevraagd.
„Ja, maar bij mij is de druk normaal bevon
den. U ziet mij ook nooit met een hoogrood?
kleur, nietwaar?"
Dit moest Dora toegeven. Maar haar bloed
druk was evenmin te hoog, het kwam alleen
maar door haar zenuwachtigheid, die haar het
bloed naar het hoofd joeg. Ze schaamde zich
daar geweldig over. maar wat kon zij er aan
veranderen?
De dagen verliepen. Het schrikkeljaar zal ten
einde zijn, peinsde Dora, en dan is mijn recht
voor een huwelijksaanzoek weer verstreken.
Het scheen dat Hendrik haar gedachten ge
raden had. Op een middag begon hij over de
eenzaamheid in zijn vrijgezellenbestaan. „Ik heb
vrienden, die getrouwd zijn, en als ik daar eenige
uren in den huiselijken kring vertoef, dan voel
ik pas goed, hetgeen Ik tekort kom. Dat gezelliga
mist men in een kosthuis. Daar gaat alles machi
naal. Er wordt met geen wenschen rekening ge
houden. Ook geen verwennerijtjes, zooals, tegen
dat je thuiskomt, je pantoffels bij den haard,
waar men stiekem tóch op gesteld is. Geen
toetjes, waar men een voorliefde voor heeft, om
je te verrassen. En steeds is men op zichzelf
aangewezen."
Nu of nooit, dacht Dora. Dit zegt hij mij, op
dat ik uit den hoek zou komen. Ik geloof het
vast. En toen, vooraleer ze zelf goed begreep,
wat ze deed, vroeg ze: „Wilt u met mij trouwen,
meneer Baten?"
Hij keek haar blij-verrast aan, maar dit zag ze
niet, want ze hield het hoofd diep gebogen en
wachtte tussehen hoop en vrees zijn antwoord.
Hij was nog niet in staat een woord uit te
brengen,
„Het.... het is schrikkeljaar," hernam Dora,
„en.... nu mag een vrouw die vraag stellen.'
Ze keek hem nu aan. „Ik meende.,ik dacht.,,
wij zijn altijd zulke goede vrienden..."
Hij greep haar hand en zuchtte verlicht: „Ein
delijk zal het dan gebeuren. Ik hoopte, dat Je.
door mijn inleiding, wel zoudt begrijpen, dat net
vrijgezellenleven mij tegen begon te staan. Ik
wilde zien, hoe jij daarop zoudt reageeren: of ik
soms bij jou een blauwtje zou loopen. want dit
zou aan onze aangename verhouding hier een
minder prettige wending geven, vond ik."
„En ikik." stotterde Dora, „was ook bang
een blauwtje te loopen anders had ik wel eerder
het schrikkeljaar te baat genomen voor mijn.,
aanzoek," bekende ze eerlijk met een gelukkigen
glimlach.
(Nadruk verboden)
De boer vond den man ontzettend brutaal, om net te doen
of hij nergens van wist. Je dacht me zeker voor den gek te
houden, zei hij, de wegwerker zit buiten steenen te kloppen en
jij bent degene, die mijn konijn gestolen heeft. De wegwerker
begreep dadelijk, dat de boer beetgenomen was en had clirect
een prachtig plan voor elkaar.
De houweel en de schop, die hij gebruikte stonden nog in de
keet en hiermee bewferkte de man den grond recht tegenover
de deur. Tegelijkertijd maakte de boer een helsch lawaai door
op de deur te bonken en als maar te schreeuwen, terwijl Bert
zich buiten krom lachte.
Mevrouw PAUL LAMPE, Willemsparkweg 189, Amsterdam, vraagt voor
1 Maart of later:
zelfstandig kunnende werken. Zich aanmelden 's avonds na 7 uur.
MAKELAAR - TAXATEUR SUHOUTENHOSCHIE 10
SOLIDE BELEGGINGEN - LANDHUIZEN - BOUWTERREINEN
Inlichtingen gratis
1—Z 58311
Te koop
bij P. DEKKER Pzn„ Bergen.
4—E 58410
Te koop aangeboden
2 VRACHTAUTO'S
open laadbak: Ford en Chevrolet en
'n luxe Chevrolet, 5-pers Br. o. 1. 5
G 58365, bur. van dit blad.
Compleet 1.411. Ned. Oliecentrale, PI.
Middenlaan 30, Tel. 55331, A'dam.
1—G 58407
IN CYLINDER BLOK KEN
worden met staal dichtgespoten
zonder demontage v d. motor
N.V. OTTÖ MÜLLER,
Kerkstraat 425-427, A'dam, Tel. 34969
Te koop gevraagd door particulier
Zwarte- of bruine jonge Keeshond
of dito Spaniel. Br. onder letter
3C 58385 bur. van dit blad.
MODERN 3c BOVENHUIS
A'dam (W.), 4 k. baak., war., zold.
p. 1 Mrt. f '30 p. m. Inl. tel. 96355.
1—M 58408
Ons lab. niet zijn ervaren radio-
electrotechniei herstelt elk fabrikaat
PRINSENGRACHT 524 - TEL. 43979
Toonzaal: v. Baerlestraat 24. A'dam.
1—K 58378
Nietwaar, U bent 'n trouw lezer va,
onze rubriek „Omroepers". U moogt
er graag eens in grasduinen. De
zakenman weet van Uw speurlust te
profiteeren, bij plaatst Zaken-Om
roepers. die onze rubriek Juist soo
veelzijdig doen zijn en die Uwe regel
matige belangstelling inderdaad mo-
iveeren.
K.K. Tennisclub alle dagen spelend
Haarlem en Amsterdam vraagt nog
eanige beschaafde geoefd. en on
geliefd. leden. Br. onder letter 3RS
58224. bur. van dit blad.
en btllijk ls reclame tussehen da
Omroepers. Eiken avond hebben deze
de belangstelling van duiaenden ge
zinnen die dit blad lezen
Houdt U van kinderen? Studeer dan voor een prettig en dankbaar beroep.
Volg onze leerzame en goedkope, schriftelijke cursus
Voor hen. die de lagere school bezochten en voor gevorderden. Boeken
gratis. Hulp bil sollicitatie. Vraag zonder verplichting inlichtingen bij.
dir. J. van der Bü - Hoofdonderwijzer - Nieuwe Plein 31 - Arnhem
