DE GEBROEDERS „GOOCHEM"
iion dm dag
ropenliefde
De torpedeering van de „Arendskerk
RELAAS VAN KAPITEIN
EN EERSTEN STUURMAN
AKKERTJE
Zenuwachtig
DONDERDAG 22 FEBRUARI 1940
11
Behandeling voor Raad
van de Scheepvaart
Neem "A
'n
Het Duitsche vliegtuig
boven Friesland
UIT DEN OMTREK
BENNEBROEK
BEVERWIJK
KLEEDING-INZAMEL1NG
VOOR FINLAND
Wat op de straat viel
HEEMSTEDE
R.K. Land- en Tuinbouwbond
OVERVEEN
IJMUIDEN
REGEERINGSSTEUN
GEWENSCHT?
Teruggekeerd
Schoorsteenbrand
Door Charles Bruce
V
(Berichten opgenomen in een deel van onze vorige oplaag)
By de behandeling door den Raad voor de
8cheepvaart te Amsterdam van den ondergang
van de Arendskerk werd kapitein C. J. H. Wij-
ker als tweede getuige gehoord.
President: Hebt u papieren van de lading?
Kapitein: Die had ik, nu zijn ze op de Duit-
•che duikboot.
President: En uw stuwplan.
Kapitein: De cargadoor heeft er waarschijn
lijk nog een.
President: Waaruit bestond de lading?
Kapitein: IJzer, cement, prikkeldraad, nieu
we vaten, automobielen. Alles was in Antwer
pen geladen. Een copie van de manifesten is
op het Departement van Buitenlandsche Zaken
President; Welke was Dw eerste haven?
Kapitein: Durban. Daarna Kaapstad waar
we mais voor de regeering zouden innemen
President: Had U instructies voor de route
over de Noordzee?
Kapitein: Ja, zeker.
President: Hebt u nog mijnen gezien?
Kapitein; Alleen in het kanaal.
De Arendskerk had vier reddingsbooten en
een giek aan boord. Alles was buiten boord ge
draaid. Reddingvlotten lagen aan dek.
Om één uur aldus de kapitein passeer
de men Ouessant. Tot half drie bleef ik op
de brug. Toen ging ik gekleed rusten.
President: Wie hadden de wacht?
Kapitein: De tweede en derne stuurman. Om
zes uur kwam de eerste stuurman. Om 7.30
uur jwam de eerste officier den kapitein roe
pen. Hij hoorde schieten en dacht aan een
zeegevecht. Toen de kapitein boven kwam
vlogen de 10 cm. granaten dwars over het
schip. Hij zette onmiddellijk de machines op
volle kracht achteruit. Toen zagen we een
donker torentje recht achteruit. Het moest
een onderzeeboot zijn. Over stuurboord ging
ik rond en gaf drie korte stooten
De onderzeeër bleef schieten Misschien heeft
de Duitscher de sirene niet gehoord, aldus de
kapitein. Op een mijl afstand kwam hij bij
het schip. Met de dagseinlamp vroeg nij mijn
papieren.
De eerste stuurman is met de giek naar de
duikboot gegaan.
President: Hoe lang duurde het bezoek?
Kapitein: Twintig minuten Intusschen liet
ik allen aantreden. Door mijn kijker kon ik
alles volgen.
De duikboot seinde, dat ik koers Zuid moest
nemen. Ik heb dat gedaan. Alle personeel kwam
boven, nadat we rond hadden gemaakt.
De onderzeeboot sleepte toen de giek met
den stuurman terug.
Daarna seinde hij: „Schiff sofort verlassen"
Aan bakboord vierde ik twee booten. Zelf ging
ik in een derde boot om later wat menschen
over te nemen. Dit is gebeurd toen het schip
getorpedeerd was.
D? Duitsche: torpedeerde de Arendskerk in
ruim vier Het schip brak in tweeën. Twee
derde van het schip bleef drijven Had ik toen
een sleepboot gehad, dan zou dit. deel gered
ziin. Zelfs de lichten brandden nog.
President; Wat deed de duikboot verder?
Kapitein: Deze ging op net drijvende stuk
schieten. Alles vloog in brana. Het schip ging
rechtop naar den bodem
President: Hoe iaat was het toen?
Kapitein: Het zal tien uur geweest zijn
Daarna ging de duikboot weg. Zij had beloofd
onze positie op te geven. Dat heeft zij ook
gedaan. Na 2>,4 uur kwam de „Fedora" Aan
vankelijk ging het schip voorbij. De kapitein
aacht, dat we visschers warenDen volgen
den morgen zijn we op de „Poelau Bras'
overgegaan. Zoo waren we drie dagen na de
ramp in Nederland terug.
Op een vraag van den heer Mante, zeide
kapitein Wijker nog, dat de Unceerafstand on
geveer 5C0 meter bedroeg. Er was een kanon
aan boord van de duikboot.
„Ik heb den marconist gezegd niets te zen
den. Deze had de noodinstaliatie al bijgezet
en een paar punten gegeven om den uitslag
van de meters te controleeren".
De duikboot was van het kleine type. Mis
schien was er een mogelijkheid geweest om
te vluchten. Mijn schip liep natuurlijk meer
vaart dan de duikboot. Had ik zelf een kanon
gehad dan had hij me nooit gekregen
De eerste stuurman, de neer J. H. Ooster
huis, werd vervolgens gehoord.
President: Wat hoorde U 's morgens op
wacht?
Stuurman: Aanvankelijk niets. De vierde
stuurman hoorde om 7.30 uur een explosie. We
gingen aan bakboord kijken Mijn eerste ge
dachte was: Er is iets niet in den haak Toen
heb ik het smalste deel van de Arendskerk
naar achter gebracht. Daardoor moest ik vier
«treken van koers veranderen.
De stuurman vertelde voorts zijn ervaringen,
opgedaan op de duikboot. Het was niet nieuw
voor hem, want in den wereldoorlog was hij
(als leerlinng) ook al eens na aanhouding
op een duikboot geweest
De papieren werden meegenomen.
De stuurman werd alleen op de duik
boot' toegelaten De matroos, die mij hielp,
gaf ik de papieren.
Op den toren trof ik een heel gezelschap
aan, de meesten in burgerkleeding De
commandant was misschien 27 of 28 jaar
President; Hoe was zijn houding?
Correct, hij vroeg waar we naar toe gin
gen en wat voor lading we in hadden. Daar
op zei hij, dat het contrabande was
President: Heeft hij nog gezegd, wat hij
als contrabande beschouwde.
Stuurman: Nee, maar hij noemde vooral
het prikkeldraad en het ijzer.
President: Raadpleegde hij iemand?
Stuurman: Tot drie keer toe sprak hij
met een anderen officier. Twee keer had
hij al gezegd: „Sie werden versenkt" Ik
heb hem gewaarschuwd voorzichtig te zijn,
omdat het schip op de terugreis gecharterd
was voor de Nederlandsche Regeering
De commandant haalde zijn schouders
op en zeide: Krieg ist Krieg.
Hij gaf vier redenen voor de torpedee
ring op: 1) Bestemming voor vijandelijk
land; 2) Vervoer van contrabande; 3) Mor
seseinen na waarschuwing; 4) Poging tot
ontvluchten.
Ik heb mijn best gedaan deze redenen
te weerleggen. Maar ik slaagde er niet in.
Vooral over de morseseinen was de Duit
scher zeer gebelgd Zoodra er iets was.
waarover discussie ontstond, haalde de
Duitscher zijn schouders op
Een schriftelijke verklaring wilde de
Duitscher niet geven
President: Hoe zag het schip eruit?
Stuurman: Nog geheel nieuw. Geen schram
metje zat erop. De boot had een kanon en een
afweermitrailleur op dek Om 8.50 uur ging ik
van de duikboot af We kregen een half uur
tijd. Om 9.30 uur schoot men ons in den grond
De Duitscher zei alleen, dat het hem speet
Zoo eindigde de Arendskerk in de golven
Het woord was vervolgens aan den waar
nemend inspecteur-generaal voor de scheep
vaart, den heer G Mante Het staat volgens
den inspecteur vast. dat het seinen met de
noodinstallatie van geen invloed is geweest. De
plaats kan hierdoor nooit gepeild worden.
Niemand aan boord heeft iets gedaan, dat
torpedeering wettigde.
Een woord van lof aan den kapitein is op
zjjn plaats.
Spr. maande nog tot uiterste voorzichtigheid
in dergelijke omstandigheden.
De Raad zal later uitspraak doen.
BERLIJN, 21 Febr. Het Duitsche Nieuwsbu
reau meldt:
De Nederlandsche regeeringspersdienst heeft
medegedeeld, dat Dinsdagmiddag boven Leeu
warden op Nederlandsch gebied een Duitsch
vliegtuig waargenomen en door een Nederland
sche vliegtuigpatrouille achtervolgd en beschoten
is. Volgens de ter beschikking van de officieele
Duitsche instanties staande berichten is bij dit
voorval geen Duitsch vliegtuig betrokken.
Hierbü kan worden aangeteekend zoo,
werd aan de redactie van gezaghebbende
zijde, medegedeeld dat het in pvertreding
zijnde vliegtuig ontwijfelbaar is herkend als
van Duitsche nationaliteit te zijn. De ken
merken dezer nationaliteit, zoowel als het
type: Heinkel III K. zijn duidelijk herkend.
R. K. Staatspartij. Woensdagavond ver
gaderde in het R. K. Vereenigingsgebouw de
afdeeling Bennebroek van de R, K. Staatspartij.
De heer J. F. v. Lierop opende de vergadering
met gebed, opk voor de in het afgeloopen jaar
overleden leden.
De voorzitter besprak vervolgens den toe
stand, welke sinds korten tijd zoo veranderd
is, en waardoor vooral het gemeentebestuur
zulke zware zorgen heeft, waardoor vele plan
nen tijdelijk uitgesteld moeten worden.
Uit het jaarverslag van den secretaris bleek,
dat er een goed en arbeidzaam jaar achter den
rug ligt. Vooral ten opzichte van de gemeente
raadsverkiezing was een mooi succes geboekt,
door met een absolute minderheid toch een
meerderheid van 4 tegen 3 in den Raad te
Krijgen. Dit succes werd" dank zij de geweidige
actie der propagandaclub en de groote ver
deeldheid der overige groepen behaald.
De aftredende bestuursleden F. G. Lommer-
se en H. Nieuwenhuizen werden herkozen. In de
vacature-P. J. v. Bakel werd de heer A. Otte bij
enkele candidaatstelling gekozen, en in de va-
cature-J. G. Jansen Hendriks werd de heer C.
Bregman, bij eerste stemming met groote
meerderheid gekozen.
Hierna besprak de heer J. F. v. Lierop de
gemeente-begroóting, welke dit jaar op een
bijzondere wijze zal staan in het teeken van
oorlog, werkloosheid en armenzorg. Vooral voor
het laatste zal er veel gevraagd worden; het
college van B. en W. lijkt thans meer op een
college van armvaders. Ook de werkloosheid
vraagt een ongekende zorg. Zag het er, aldus
spr., naar uit, gezien de uitkomsten van de ge
meente over het jaar 1938 en het begin van 1939,
dat de toekomst gunstig was, en daardoor plan
nen konden worden gemaakt voor eenige goede
werken, alles is anders geloopen. De zorgen
kwellen, en van plannen is nu zoo goed als
geen sprake meer, alleen het allernoodzakelijk
ste zal geschieden. Spr. eindigde met de hoop,
dat de toestand snel zou veranderen, en vroeg
aan allen den steun, welke nu meer dan ooit
noodig is.
Bij de rondvraag vroeg de heer Prins om een
andere regeling bij de steun-uitkeering op Dins
dagmorgen aan het Raadhuis. Spr. zou graag
zien, dat de verschillende uitkeeringen werden
gesplitst.
De heer L. G. Weijers verzocht er by B. en
W. op aan te dringen een betere waterloozing
aan te brengen aan de woningen op het Wilhel-
minaplein.
De Voorzitter zeide bespreking toe, waarna
deze geanimeerde vergadering met gebed ge
sloten werd.
Het damescomité dat zich hier ter plaatse
heeft belast met de inzameling van warme klee
ding voor de Finsche burgerbevolking, mocht
van vele zijden steun ontvangen. Het comité
ontving reeds een aantal pakken warme klee-
dingstukken, een mooie wollen deken en een
aantal wollen bivakmutsen en voorts f 64.50 in
geld. In verband met de door het landelijk co
mité voorgenomen spoedige verzending zal er
nog uiterlijk tot en met Zaterdag 24 Februari
as. gelegenheid zijn bijdragen te zenden. Goede
gedragen kleeding of gebruikte dekens zijn zeer
welkom. Wanneer volgende week alles uit het
geheele land samenkomt, moge de zending uit
Beverwijk daarbij een goed figuur maken.
In herinnering wordt gebracht, dat gelden
gaarne worden ontvangen op postrekening no.
119743 ten name van ir. T. Michielsen te Bever
wijk met vermelding „voor kleerencomité Fin
land."
Goederen, welke desverlangd ook worden af
gehaald, kan men voor dit mooie doel bezorgen
bij een der volgende adressen: mevr. Scholtens,
Zeestraat 128; mevr. Moens, Vondellaan 61;
mevr. M. <3. den Otter, Keesdelfsweg 8; mevr.
A.' Habers, Duinwijklaan 19; mevr. G. Strater,
Wijk aan Zee; mevr. M. C. Michielsen, Zee
straat 131.
penningmeester; bestuursverkiezing: aftredend
de heeren A. N. Aardenburg, G. Bakkum en
Luc. Langendijk (herkiesbaar); verkiezingvoor-
ztiter. Benoeming van afgevaardigden voor 1940
naar de vakgroepen: Tuinders, Boeren en
Bloembollenkweekers en den Kring Kennemer-
land. Lezing door den heer B. Maehielse, leeraar
aan de R.K. Tuinbouwwinterschool te Bever
wijk over het onderwerp: Kostprijsonderzoek
Tuinbouwgewassen, mede in verband beteling
vrijgekomen bloembollenland. Verloting.
Op den dag der jaarvergadering zal in de
Kerk van St. Agatha aan de Ireestraat een
H. Mis worden opgedragen voor de levende en
overleden der afdeeling Beverwijk, des morgens
om 9 uur.
Ten politiebureele werd aangifte gedaan van
de volgende gevonden en verloren dieren en
voorwerpen:
Gevonden: jong hondje, nummerbord, zuur-
weger, belastingmerk, want, passerdoos, jonge
foxhond, zilveren oorbelletje, bos sleutels, snel
binder, fox-terrier, scheermes in etui, jongens
rijwiel, sjaal.
Verloren: 3 Distributiekaarten, zilveren arm
bandje, liederenboekje, manchetknoop, roode
kinderwanten, Schotsche terrier, contributie
boekje, zak kippenvoer, schaats, bos sleutels,
bl. portemonnaie. 25 jutte zakken, cartonnen
doos met lampenonderdeelen, portemonnaie.
De afdeeling Beverwijk van den R.K. Dioc.
Land- en Tuinbouwbond, houdt haar jaarver
gadering op Vrijdag 23 Februari a.s„ des avonds
om half acht, in de bovenzaal van het K.S.A,-
gebouw.
De agenda vermeldt o.m.: Jaarverslag secre
taris; rekening en verantwoording van den
Muziek maken zonder vergunning. Door de
politie is proces-verbaal opgemaakt tegen een
woonwagenbewoner, die gedurig zonder ver
gunning muziek maakte langs den openbaren
weg. Een harmonica is in beslag genomen.
Hardrijderij bij De Volharding Woensdag
middag hadden de aangekondigde wedstrijden
plaats over 160 M. voor leden van De Volhar
ding. Er waren 16 deelnemers.
De uitslag was als volgt:
I G. Henscy, laatste rit 19 3/5 sec.; 2 Dik
Daan 20 sec.; 3 H. v. d. Weyden 21 sec.; 4 G.
Dalhuizen 21 2/5 sec.
Onder eenige toepasselijke woorden reikte de
voorzitter, dr. Onstein, na afloop de prijzen uit,
n.l. een emaille ster, ziiv. plaquette, zilv. tak en
verg. zilv. medaille. De jongste deelnemer ont
ving een troostprijsje.
Vergadering „Stille Omgang" De afd.
Heemstede van het Genootschap van den Stil
len Omgang houdt Vrijdag 23 Februari haar
jaarvergadering in het R-K. Jeugdhuis.
De agenda bevat o.m.;
Jaarverslagen, verkiezing bestuursleden en
een lezing met lichtbeelden door kapelaan R.
Oud over „Het Mirakel der H. Stede".
Jaarvergadering HPC Woensdagavond
hield de poloclub HPC haar dertigste algemeene
vergadering in' het Sportparkrestaurant.
Na een kort welkomstwoord van den waarn
voorzitter, den heer A. M. Heerkens Thijssan,
volgde een uitvoerig jaarverslag van den secre
taris. Zeer uitvoerig geeft dit verslag onder an
dere weer de verschillende verrichtingen, zoowel
wat betreft het zomer- als het winterseizoen;
het geeft ook weer de goede verstandhouding
tusschen de vereeniging en het Sportfondsenbad
om dan te besluiten met een beroep op alle le
den om in alle omstandigheden de eer va.n
HPC op te houden en de kleuren te verdedigen.
Uit het verslag van den penningmeester blijkt,
dat het batig saldo van het vorige jaar iets is
teruggeloopen.
De begrooting over 1940 wordt vastgesteld op
een inkomste en uitgave van f 650.^-,
Hierna volgen de verslagen der diverse com
missies, als die van de commissie tot viering va'n
het 25-jarig bestaan in 1941. die van de
archieven, de propaganda, de feestcommissie, de
redactiecommissie van het H.P.C.-blad, de ma
teriaal-commissie en tenslotte de zwem- en wa
terpolocommissie. Vooral deze laatste geven een
uitvoerig beeld van de verrichtingen, die zoo
niet best, dan toch hoop geven voor de toe
komst, mits, zooals het verslag besluit, volop van
de gelegenheid om te trainen, gebruik ge
maakt wordt. Onder dankzegging voor zijn be
heer werd den penningmeester, den heer H. W.
Bakker, decharge verleend.
In een reeds eenigen tijd betaalde vacature
V4
Vlug waren zij overeind en onder vreugdekreten haalden zij
een prachtvisch pp. t Zal wel een snoek zijn, veronderstelde
Pat. Nee, 't is vast een zalm, beweerde Pit, waarop zijn broer
hem hartelijk uitlachte.
Wat moet dat hier? liet opeens een barsche stem zich hooren.
Beiden keken verschrikt in het róode gezicht van Pieterse, den
veldwachter. Weten jullie niet, dat het hier verboden is om te
visschen? Geeef mij dien hengel en vischmand maar.
Trezy Lyndals las glimlachend de berichten,
die over haar in de dagbladen verschenen én
bekeek haar foto's welke er niet bij ontbraken.
Wat de menschen toch dwaas konden doen, om
haar zóó te vereeren! Ze verdrongen zich ge
woon om. al was het maar een glimp van haar
op te kunnen
vangen. Ze voch-
ten bijna met el- I ,1 j
kaar om haar L/C
handteekening te j i j j
bemadhtigen en dUOOeIgattgStCV j
dit alles omdat l i
zij als filmster
naam had gemaakt.
„En het mooiste is, Hans," zei ze lachend tot
haar man, „dat ze mijn dubbelgangster voor
hebben en dat ,jk" hier zoo heerlijk van mijn
rust kan genieten."
„Iedereen is, na mijn bericht, dat jij voor
eenige weken te Parijs verblijft, natuurlijk in
de meening, dat dit werkelijk zoo is," zei Hans.
„En die arme Betty Weensters moet maar op
zitten en pootjes geven."
„Dit vindt zij wel prettig en vooral zoo ver
eerd te worden als een echte filmster en een
leventje te kunnen leiden als de rijke Trezy
Lyndals
„Een nieuwtje voor haar. Ze zal al die drukte
cn die vereering, zooals jij dit noemt, ook wel
gauw moe worden. Het begint op den duur zoo
zwaar te wegen als een drukkende plicht: dat
poseeren voor de' fotografen telkens; die inter
views; dat bedelen om je opvatting over het een
of ander te kennen; die jacht naar mijn hand
teekening
Als men ergens komt, heeft men geen minuut
rust, zooals je weet, ze leggen gewoon beslag
op je en wat kan men anders doen, dan zich
onderwerpen om de eigen reputatie hoog te
houden?' Trezy Lyndals zuchtte. Maar dan zei
ze plots met een verheugd gezicht: „Zalig is
het hier, Hans! En ik kan nog vier weken van
dit verrukkelijk verblijf hier genieten. Het is
een heerlijk plekje en niemand heeft er erg in,
dat wij deze villa betrokken hebben, omdat ze
door mijn secretaresse gehuurd is. En deze
prachtig voor de buitenwereld afgesloten tuin
weert eiken nieuwsgierigen blik en op de stil
zwijgendheid van ons personeel kunnen wtj
rekenen."
Zooals Trezy Lyndals genoot van haar rust,
zoo vond Betty Weensters het prettig gevierd te
worden. En daar Trezy Lynsdal haar verzocht
had, zich voor haar uit te geven, maakte Betty
zich geen enkel gewetensbezwaar over het op
treden als van een rijke filmster, waartoe de
door Trezy goed gevulde beurs haar in staat
stelde, ten einde zich als een gefortuneerde
filmartist te kunnen voordoen.
Maar na een week begon dit alles Betty al
tegen te staan. Er was een jongeman, een ban
kierszoon, dien zij dikwijls in haar nabijheid
zag, als zocht hij haar gezelschap. John Parny
was verliefd op Betty. Dit kon men aan zijn
blikken- zien, die hij telkens op haar wierp. Maar
Trezy Lyndals was getrouwd en John Parny wil
de geen getrouwde vrouw het hof maken en
moest zich dus maar tevreden stellen met Betty
te begluren en haar in stilte te aanbidden. Maar
John voelde zich zeer ongelukkig en dit gevoel
kreeg Betty eveneens, maar ze mocht hiervan
geen blijk geven. Een beroemde filmster, zooals
Trezy Lyndals, moest altijd glimlachen en zich
een houding geven, alsof het leven voor haar
enkel vreugde was. Betty nam zich voor niet
meer zooveel in het publiek te verschijnen, maar
dan, gedreven door haar liefde voor John en ei
naar verlangend hem te kunnen zien. verwierp
ze haar voornemen weer.
En aldus werd de taak voor Betty, die zij met
zooveel blijdschap en geestdrift op zich genomen
had, een zwaar drukkend juk. Haar rol stond
haar nu tegen, want zij zag er nog enkel bedrog
in. Ze nam de wereld beet en mocht dit uit
komen, dan zou men haar verachten. De repor
ters, de fotografen, de autogrammenverzamelaars,
iedereen zou haar als bedriegster beschouwen.
Niemand wist immers dat Trezy Lyndals haar
verzocht had deze komedie te spelen. En nooit
zou Trezy hier voor uit willen komen, want men
zou haar mede van bedrog beschuldigen, hoewei
in de studio door haar, Betty, voor Rezy door
te laten gaan, eveneens bedrog gepleegd werd.
Maar dit bemerkte niemand op het doek....
„Ach," zuchtte Betty, „had ik John Parny
maar nooit gezien!"
Op een morgen schreef ze een langen brief
aan Trezy, waarin ze haar alles vertelde. Dit
was niet de eerste brief, want trouw gaf Betty
verslag van haar doen en laten en ondervinding
aan Trezy, welk schrijven „poste restante", "zoo
als afgesproken was, naar het dorpje, waar de
filmster verbleef, gezonden werd en door een
van haar personeel werd afgehaald.
Toen Rezy Lyndals den brief gelezen had en
hem haar map had verteld, zei ze: „Die arme
Betty! Nu verhinder ik haar misschien met dien
rijken bankierszoon te kunnen trouwen. Wat
moet ik doen, Hans? Ik kan haar geluk niet
in den weg staan."
„Ja, ik weet er ook niets op," antwoordde hij
en keek bedenkelijk.
Beiden peinsden.
Opeens juichte Trezy: „Ik heb een oplossing,
Hans! Mijn vacantle is bijna om; ik ga naar
Parijs en Betty komt zoolang hier. Betty blijft
op haar kamer in het hotel en vertrekt na mijn
aankomst. Ik neem dus doodgewoon haar plaats
in en ben toch ontkomen aan al die drukte, die
mij anders te wachten stond. Ik schrijf dien
John Parny dan een briefje en als hij het wer
kelijk met Betty meent, wel, dan komt hij wel
opdagen. Jij komt een paar dagen later naar
Parijs."
„Dat kan," stemde Hans in. .Alleen, dan sta
ik voor de branding en zal, als man van jou,
wel erg bekeken worden."
„Dit moet je dan maar voor die arme Betty
over hebben."
„En de dagbladen zullen verkondigen: „Heden
arriveerde Hans Onten, de echtgenoot van Trezy
Lyndals. De filmster wachtte haar man aan het
station op...." EU dan moeten we voor de lens
en zoo...."
„Jij komt met een nachttrein en ik blijf fijn
in het hotel. Voila!"
Alles gebeurde, zooals de filmster zich had
voorgesteld.
van voorzitter, werd als zoodanig met algemeene
stemmen benoemd de heer P. Colder, oud-voor
zitter der Amersfoortsche Poloclub HZ en PC.
Herkozen werden de heeren A. M. Heerkens
Thijssen, secretaris, H. W. Bakker, penning
meester, J. v. Zadel, commissaris en in de va
cature ontstaan door het bedanken van mej, G.
Grilk mej. Cobie Amels.
De waarn. voorzitter wenscht HPC geluk met
de benoeming van den heer Colder, in wien
hij den man ziet die HPC door de moeilijke im
passe heen zal" helpen, omdat déze zoo goed met
de nooden van een club als HPC op de hoog
te is.
Hierna volgde de samenstelling der verschil
lende commissies, waarbij o.m. voor de polo
commissie werden benoemd de heeren A. J. B.
v. Huysstede, voorzitter; A. M. Heerkens Thijs
sen, secretaris en H. Leyenaar en Han Bakker,
leden en voor de zwemcommissie J. v. Zadel,
voorzitter, Marius Maurits, secretaris en J, Wijk
huizen en mej. Ans Sevensma, leden.
Na een geanimeerde rondvraag sloot de
waam. voorzitter de goedbezochte vergadering
met een beroep op alle leden om het bestuur,
dat vol goeden riioed is, te helpen HPC weer op
haar hooge plaats te brengen, die zij zoovele
jaren had ingenomen.
Tuinliedenvereeniging Hedenavond ver
gadert. de onderlinge tuinliedenvereeniging
„Aerdenhout en O." in café-Restaurant Hof
van Heemstede.
Op deze vergadering heeft plaats de keuring
van de door de vereeniging uitgereikte bloem
bollen van huisbroei, waarvoor een wissel-
beker en andere prijzen zijn beschikbaar gesteld.
Luchtbescherming. De afd. Heemstede van
de Ned. Vereeniging voor Luchtbescherming
heeft, daartoe in staat gesteld door het Ge
meentebestuur, het plan om ingezetenen, die
financieel niet in staat zijn zelf luchtbe
schermingsartikelen te koopen, gratis materiaal
te verschaffen voor het afschermen van een
voorkamer, achterkamer, keuken en slaapkamer.
Het ligt in de bedoeling dit materiaal pasklaar
te verstrekken, zoodat dit op heel eenvoudige
wijze kan worden aangebracht en tevens ge
makkelijk in goeden staat kan worden bewaard.
Hiervoor is de hulp toegezegd van de Alge
meene vereeniging tot het behartigen der be
langen der werkloozen. Een aantal werkloozen
heeft zich belangeloos beschikbaar gesteld om
bij het vervaardigen van dit materiaal behulp
zaam te zijn.
Zij, die willen helpen kunnen zich melden
aan het secretariaat, politiebureau Raadhuis
straat 27.
R.K, Staatsparty De onderafdeeling Over-
veenAerdenhout der R.K. Staatspartij houdt
op Vrijdag 23 Februari te 8 uur in „Domi" haar
jaarvergadering.
De agenda vermeldt o.a.: Jaarverslagen; ver
kiezing van twee nieuwe leden van het bestuur,
wegens periodiek aftreden van de heeren" J. v.
Vlijmen (.niet herkiesbaar) en E. A. J, M. Povei -ca
(herkiesbaar).
De onderhandelingen in het IJmuider Vis-
scherijbedrijf tusschen werknemers en werk
gevers over 't regelen van de arbeidsvoorwaar
den, zoowel voor de vischers als voor de arbei
ders aan de wal, blijken tot heden nog niet het
gewenschte resultaat te hebben gehad.
Voor de visschers moest bij de vaststelling
van hun arbeidsvoorwaarden rekening worden
gehouden met de buitengewone omstandig
heden, ontstaan door het uitbreken van den
oorlog.
Er wordt door een klein deel van de vloot
gevaren.
De exploitatie van de visscherij is dan ook
allesbehalve gunstig voor de meeste reederyen.
De werknemers vragen zich hierbij af of hier
niet een taak ligt voor de regeering om bij te
springen.
In de laatste bespreking hebben de onder
handelingen in het teeken gestaan van de
vraag of zonder deze steun de uitoefening van
de visscherij mogelijk zal blijken.
De treiler „Knikker" IJm. 4 van de Maat
schappij „De Daad" was ter visscherij uitge
varen, doch moest na enkele uren weer terug-
keeren wegens een lekke ketel.
Ook de treiler „Utrecht" IJm. 73 had met
een soortgelijk euvel te kampen en moe6t de
visscherij ontijdig afbreken.
Woensdagmiddag rukte de brandweer met
groot materiaal uit naar de bakkerij van den
heer S. aan de Kalverstraat. Bij aankomst
bleek dat de schoorsteen van het woonhuis in
brand was geraakt, die spoedig werd gebluscht.
De kris lag er als een witte vlek boven
op. Dat was het! Nu werd hem alles
weer duidelijk! Pulangga lag daar dood. Dat was
zijn kris, zijn oude vriend Si Gajah en daar
onder dat donkere kleed lag het gesneuvelde
stamhoofd. Waar was Simuk? Simuk, zijn doch
ter? Die moest toch ook hier zijn. Wie anders
dan zijn eigen kind behoorde hier aanwezig te
zijn, om bij het lijk van haar vader te wee
klagen!
„Simuk," schreeuwde hij. „Simuk!" riep hy
nogmaals angstig. „Baji, waar is Simuk toch?
Is die niet hier?"
Baji keek snel naar Ampau, gaf hem een
veeibeteekenend knikje en fluisterde:
„Idioot, die ik ben. Hèlp me eens 'n handje,
dat we hem in de hut dragen."
Voorzichtig als liefdezusters hielpen ze Des
mond weer op zyn voeten.
„Geef mfl de kris!" mompelde hy met dikke
■tem.
,X»e moet ik voor Simuk bewaren!"
Langs de verwonderd starende gevangenen,
«He weer hoop hadden gekregen by het snerpende
geluid van de sorak, langs de meewarig t hoofd
achuddende dragers en manschappen, voerden ze
Desmond naar zyn hut. Toen ze hem op zyn bed
legden, zuchtte hy, en sprak fluisterend:
„Laat me nu wat rusten, maar als het noodig
is, moeten jullie me wakker maken."
Zy maakten zich zachtjes uit de voeten.
Buiten dacht Ampau even sterk na. Zyn grijze
kop was met het bloed bevlekt, dat zich aan-
vankeiyk niet had laten opvangen in de vlug
rond de wonde geslagen zakdoek. Het kwam van
een schram met een kris.
„Twee dingen staan zoo vast als een paal boven
water, Baji. We moeten den Toean zoo vlug als
we maar kunnen naar beneden zien te krijgen.
Ik geloof, dat hy er heel erg aan toe is. Zorg
dat er een behoorlijke draagbaar gereed ge
maakt wordt. Wij hebben gevangenen genoeg
en ik zal er geen hartzeer van krygen, als ze
wat zweet verliezen onder het dragen. Ze kun
nen elkaar wat aflossen, want ze moeten dag
-en nacht doorloopen, totdat we hem eindeiyk
thuis hebben afgeleverd aan den witten Toean."
„En het tweede, Ampau, wat is dat?"
„Simuk is dood. We moeten haar hier netjes
begraven."
„Hier? Hier in.de jungle?"
„Ja, hier, waar ze gestorven is. Ze moet een
plechtige begrafenis krijgen met militaire eer,
zooals "haar vader. Ik geloof dat de Toean niet
anders zou wenschen."
Desmond lag styf van pyn op zyn bed. Een
korte onrustige slaap, telkens onderbroken door
aanvallen van pyn en verschrikkelijke droomen,
had hem tenslotte tot kalmte gebracht en hy
lag nu na te denken: Van bui:en ving hy vaag
wat menschelijke geluiden op. Toen ineens
drong krachtig en duideiyk Ampau's stem tot
hem door, die in commandotoon uitriep:
„Presenteer het geweerrrr!"
Wat was er aan den gang? Wat voor wacht
werd daar betrokken? Hy deed enkele stappen
naar de deur en greep naar de verschrikkeiyke
kris.
Voor hem stond een volledige wachtcolonne.
Hun khakiuniformen en tunieken zagen er ver-
schrikkeiyk uit; de hoeden hadden overal
deuken gekregen; sommigen hadden ze weer
met prachtige veeren versierd; aan hun parang
dansten de scalpen; zes bruine mannen stonden
stram in de houding.
„Vuur!!!"
Een waar salvo weerklonk en een vormloos
pakje daalde in een pas gedolven graf.
Toen drong het langzaam tot hem door.
Een nieuwe gedachte verlichtte zyn ver
duisterd verstand. Daar werd Simuk begraven
en hy was er niet by! Hy, die de eerste en de
laatste zou zyn, om over haar te rouwen.
Langzaam hief hy Het machtige zwaard ten
groet naar de vertrekkende. Toen kroop hy zon
der een woord te spreken terug naar zijn bed.
Daar kromp hij ineen onder de hem bestor
mende gedachten. In stilte weende hy ,er zyn
verdriet uit over een, die hem werkelyk dierbaar
was geworden als een zuster. Hij voelde dat zich
nu by al de andere verdrieteiykheden van zyn
leven een nieuw element zou voegen, dat al het
andere, ook het laatste, overheerschen zou: het
element van twijfel en tweeslachtigheid. Simuk's
dood zag hy als het hoogtepunt van haar op
offering en zelfverloochening, en het was alsof
haar dood voor hem de poort naar het geluk
had gesloten. Hy treurde op de eerste plaats om
haar dood maar haar offer was tevergeefs
geweest. Zy had een pry's betaald, die alle per
ken te buiten gingen waarvoor? Uit liefde
tot hem. Dat had ze hem zelf verteld. En zyn
liefde was reeds vergeven aan een ander. Zyn
weg naar Stella voerde voortaan over de doode
lichamen van Simuk en haar vader. Zijn huwe-
lyk zou een onwaardig antwoord zyn op hun
woord en belofte om hem in alle eerlykheid en
vriendschap te hulp te komen. Veronderstel dat
Stella het te weten kwam? Wat zou ze er van
zeggen? En toch, was Simuk niet gestorven ter-
wille van hem en Stella?
Hy wankelde voor- en achteruit, hy zocht
naar allerlei argumenten, redeneerde zich ziek.
Eindelijk werd hy wat rustiger en begon hy
kalm na te denken. De verhevigde pijn in zyn
schouder bracht hem weer tot de werkelyk-
heid terug. Hy ging eens na wat hem voor het
oogenblik te doen stond. Hy moest zoo vlug
mogelyk naar Sebrang zien te komen en den
ouden Callaghan naar zyn wonden laten zien.
Hij had verder een behoorlyke party gevangenen
en die moesten toch ook verzorgd worden. Een
paar manschappen hadden blykbaar iets
ernstigs opgeloopen. Men zou het druk krygen
in. het hospitaal. Later zou er wel weer tyd
komen voor zyn innerlyke leven. Persoonlyk
gevoel moest nu althans maar worden buiten
gesloten. Tanden op elkaar! Hy riep Baji!
„Saji kom eens hier. Neem het verband van
myn schouder, dat ik zelf eens kan zien, hoe
het er mee staat. Het doet pyn genoeg. Geef me
myn scheerspiegel eens."
Voorzichtig werden windsels en watten wegge
nomen. De wonden zagen er zoowel aan den
achterkant als aan den voorkant verschrikkelyk
rood en verbrand uit.
„Ik heb het maar goed volgewreven met
jodium, Toean," zei Baji trotsch, toen Desmond
met behulp van zijn scheerspiegel de zaak
onderzocht, om te zien of er veel schade was
aangericht,
„Dat gaat best. Bind de zaak maar weer vast
en een beetje stevig, zoodat de boel niet losgaat
of verschuift, als ik loop. Hoe staat het met die
jaap over myn hoofd? Zelfs met mijn spiegel kan
ik er niet by komen."
„De hoofdwonde is niet diep, Toean. U hebt
uw hoofd alleen maar leelijk gestooten onder
het vallen. Maar u mag niet loopen, Toean. Ik
heb een draagbaar laten gereedmaken en de ge
vangenen zyn reeds in groepen verdeeld om
u te dragen. We zullen de rivier volgen en ze
zoo dikwyls laten aflossen, dat we zonder rus
ten verder kunnen trekken. Met de booten zullen
we verder gemakkelyk thuis komen. Ampau
heeft al order gegeven, om die zoo vlug mogelyk
naar boven te brengen."
„Draagbaar," schimpte Desmond, „ik ben
■jeen
Hy hield plotseling in. Nooit zou het woord
„vrouw" voor hem nog gelijk gesteld worden
met minachting, gemakzucht en ydelheid. Blank
of bruin, de vrouwen hadden in de laatste
dagen bewezen, dat ze gelyk stonden met de
mannen.
„Nee," voegde hy er.krachtig aan toe, „ik
zal loopen evenals de anderen. Dragen zou me
nog meer vermoeien. Het schudden, het struike
len der dragers, de hitte, ik zou het niet kun
nen verdragen. Hoe laat is het?"
„Ongeveer elf uur, Toean."
„Zeg dan tegen Ampau, dat hy alles gereed
moet maken voor het vertrek. Wy zullen loopen
naar Tiang's huis. Vandaar zullen we morgen
met het opkomen van de maan, vertrekken, dan
zyn we te Sebrang, voordat het nacht wordt."
„Een lange tocht en de Toean is gewond."
„Wat komt dat er op aan? Als ik het maar
volhoud. Een wond mag nooit te lang wachten
om verbonden te worden. Ik moet zoo vlug moge
lijk vertrekken."
Voordat Desmond het kamp verliet bleef hy
enkele oogenblikken met ontbloot hoofd bij
Simuk's graf staan.
„Vaarwel, zuster," mompelde hy, „jou ben ik
dit alles schuldig. Vaarwel. Rust in vrede, ik zal
je niet vergeten."
Hy draaide zich om en gaf kort het bevel om
te vertrekken. De lange colonne gevangenen,
wien men met slingerplanten uit de jungle de
handen op den rug had gebonden, ging voor
hem uit en was een zwarte streep onder de
lange tunnel der boomen. Politiemanschappen
en dragers volgden hen, zoodat hy' en Ampau
ten slotte alleen bleven. Nog eenmaal keek
hy over de kleine vlakte, een laatste blik op
Simuk's graf en Desmond had de inspanning
van al zyn krachten noodig om deze plaats te
verlaten, die voor hem zulke droeve herinne
ringen bewaarde.
(Wordt vervolgd).
In
hu.
