Simplex Cycloïde rijwiel, 70% minder wrijving
Waar Franschen tegenover
Duitschers liggen
De Britsch-Fransche samenwerking
De ring om het
Derde Rijk
ROODE STER
Onder den grond in de
Maginot-linie
Een volledige
oorlogsgemeenschap
De waarde van zeven
maanden oorlog
ZATERDAG 6 APRIL 1940
Buitenlandsch Overzicht
DE NIEUWE BEURS TE
ROTTERDAM
Examen Verpleging van Zenuw
en Geesteszieken
Technische Hoogeschool
Zeldzaam zacht en
licht in de pijp!
Dreigend conflict in de
metaalnijverheid
TE PAARD DOOR HONGARIJE
Beschenen door veel lampen verrichten de Fransche soldaten hun arbeid, welke
deze ook is. Op den voorgrond de transformatiezaal, op den achtergrond de toestellen
die de electriciteit opwekken
Komt er een kink in den kabel, dan worden
VLISSINGEN
MINISTER WELTER
WERK IN DUIT SC HE VENEN
NIEUWE BOULEVARD TE
Nederl. Wereldomroep
Eindeloos zijn de gangen in de Maginot-linie. In 't midden loopen de rails van den
ondergrondschen, trein, aan weerskanten zijn op geregelde afstanden munitiecellen
in de muren aangebracht
Vlissingen beschikt reeds eeuwenlang over
kilometerslange breede boulevards, de zoo ge
waardeerde wandelpromenades met haar bree-
den verkeersweg en volgebouwd met hotels,
pensions, scheepvaartkantoren, dienstgebouwen
van het Belgisch en Nederlandsch loodswezen,
de De Ruytersehool en vele particuliere wo
ningen.
Tot voor kort werden deze boulevards ter
hoogte van de bomvrije kazerne onderbroken
door een smalle twee meter breede houten
brug, die rond den gevangentoren, het oudste
gebouw van Vlissingen, dateerend uit de 13e
of 15e eeuw, was gelegd, terwijl voorbij de zee
vaartschool de breede boulevard plotseling over
ging in een 150 meter langen rechthoekig om-
gelegden zeedijk, eveneens twee meter breed.
Dit waren belemmeringen, die het onmogelijk
maakten om de boulevards overeenkomstig hun
beteekenis te doen aanpassen aan de eischen
van het moderne snelverkeer.
Thans is, dank zij de overeenstemming die
kon worden bereikt met het departement van
Defensie, den rijks- en provincialen waterstaat,
den polder Walcheren en met medewerking
van het provinciaal- en gemeentebestuur en
een belangrijke bijdrage uit het Werkfonds,
een breede verkeersbaan ontstaan. De gevan-
gentoren kwam hierbij geheel vrij. Het Rijk
nam daarbij de restauratie van dezen toren
voor zijn rekening.
Langs de boulevards werden breede tegelpla,-
teaux voor de wandelaars aangelegd. Dit sei
zoen zal Vlissingen zijn gasten dus de gereed
gekomen boulevards als nieuwe attractie kun
nen aanbieden.
Vandaag is de vernieuwde boulevard officieel
in gebruik genomen. Tegen drie uur verzamel
den de genoodigden zich bij het standbeeld van
De Ruyter, vanwaar de particuliere auto's en
touringcars in file afreden voor den eersten
tocht langs de nieuwe zeepromenade.
Bij den gevangentoren werd stil gehouden.
Hier memoreerde burgemeester C. A. van Woel-
aeren het heugelijke gebeuren met een rede.
vervolgens spraken de waarnemend wethouder
voor openbare werken, tevens voorzitter van
de plaatselijke vereeniging oor vreemdelingen
verkeer J. L. Verhagen en mr. H. L. van Zan
ten als waarnemend voorzitter der V.V.V. Hier
op voltrok mevrouw Van WoelderenSpren-
ger de symbolische handeling der openstelling
en ingebruikneming, door het doorknippen van
een oranje-lint. Hierna werd de tocht voortge
zet over de verder gelegen overdamming van
den voormaligen spuiboezem naar hotel-restau
rant Oosterhuis, waar gelegenheid tot het aar-
bieden van gelukwenschen was.
De beurshal in de nieuwe beurs aan den
Coolsingel te Rotterdam zal 1 Juni a.s. in ge
bruik worden genomen. Er zullen geen feestelijk
heden aan deze opening zijn verbonden.
Op 5 Mei zal de schutting rondom het gebouw
verdwijnen. Het zal nog wel eenigen tijd duren
voor het geheele gebouw gereed is. Zoo zal de
concertzaal niet voor het volgende «eizoen in
gebruik kunnen worden genomen en ook het
groote café-restaurant is voorloopig nog niet
klaar.
De examencommissie van de R.K. Gestichts-
artsen-vereeniging heeft de overgangsexamens
afgenomen in de psychiatrische kliniek St. Ja-
cobusstichting, Wassenaar. De uitslag der exa
mens luidt:
Eerste overgangsexamen. Geslaagd: de dames
P. M. van Lingen, C. Lentering, A. Vogel en
A. van Pelt.
Tweede overgangsexamen. Geslaagd: de da
mes M. J. A. v. Dalen, C. Franz, D. Giling, F.
A. A. van Heusden, M. J. Kerkhof, P. Meyer,
A. H. Nefkens, A. van Paradijs, H. F. v. Poete
ren en M. P. A. A. v. d Vaart.
De katholieke, algemeene en christelijke me
taalbewerkersbonden hebben sinds begin Fe
bruari met de katholieke vereeniging van werk
gevers in de metaalnijverheid onderhandeld
over de toepassing van een duurtetoeslag.
Tot heden is hierover geen overeenstemming
bereikt. De samenwerkende metaalbewerkers
bonden hebben thans ter verkrijging van 10
procent duurtetoeslag bij de volgende leden van
genoemde werkgeversorganisatie een ultima
tum gesteld, dat Zaterdag 13 April afloopt:
Auping N.V, Eerste Nederlandsche fabriek
van stalen gezondheidsmatrassen te Deventer;
Ijzergieterij en haardenfabriek H. C. Beckers,
te Bergen op Zoom; Bodewes, N.V. Scheeps
werven te Millingen; Anker- en kettingfabriek,
te Schiedam; Cosijn, N.V. IJzer- en Metaal
gieterij te Breda; Daalderop, N.V. Kon. Me-
taalwarenfabriek te Tiel; Etna. N.V. Ijzergiete
rij en Emailleerfabrieken, te Brede; Everts en
v. d. Weyden, schroefbouten, moeren etc., te
Helmond; Lemafa, N.V. Ledikanten- en Ma-
trassenfabriek, te 's-Gravenhage; H. van Thiel,
N.V. Sch roef bouten fabriek, te Helmond; P. van
Thiel en Zonen, fabriek van Klinknagels etc.,
te Beek en Donk; N.V. van Thiel's Draadin-
dusttie te Beek en Donk; Frans Smulders, N.V.
Utr. Machinefabriek te Utrecht; Rogier. Ne-
rincx. Richter, N.V. Machinefabriek te Berg""!
op Zoom.
Voor de vereeniging „NederlandHongarije"
afd. Amsterdam, hield de heer W. A. M. Wes-
terouen van Meeteren, in samenwerking met
de Noord-Hollandsehe Jachtvereeniging, Vrij
dagavond een lezing over het onderwerp „Te
paard door Hongarije".
Na den oorlog van 1914, zoo begon de heer
Westerouen van Meeteren, begon in Hongarije
het vreemdelingenverkeer op te komen. Maar
behalve per trein en per auto is er nog een an
dere wijze om Hongarije te leeren kennen, n.1.
te paard. Het paard ligt den Hongaar na aan t
hart, en omgekeerd heeft het Hongaarsche paard
ook eigenschappen van zijn heer, het is trouw,
aanhankelijk en dankbaar, en heeft initiatief.
De mogelijkheid, om Hongarije te paard te
doorkruisen, werd het eerst in het leven geroe
pen door den „Bund Ungarischer Landwirte" die
begon met de z.g. Horthy-ritten buitenlandsche
paardrijders uit te noodigen naar Hongarije te
komen. Daar deze ritten veel succes hadden, was
dit een aanleiding voor de Nederlandsche rui-
tertouristenclub eveneens dergelijke tochten in
Hongarije te organiseeren.
Tijdens deze ritten maakten de deelnemers
niet alleen kennis met het Hongaarsche volk
van het platteland, maar ook met de verschil
lende stoeterijen, waar de Hongaarsche paar
den, gedeeltelijk zuiver Arabisch ras, gedeelte
lijk gekruist met inheemsche paarden, worden
gefokt. Op onderhoudende wijze liet spr. zich
uit over de buitengewone^ gastvrijheid der Hon
gaarsche bevolking, over de zeer aparte schoon
heid van het landschap, dat niet, zooals men
zich vaak voorstelt, een onafzienbare vlakte is,
doch afwisselend bouwland, hooggelegen wei
land, bergen en natuurlijk ook de puszta's. Het
rijden in zulk een omgeving is prettig en inte
ressant, al heeft men natuurlijk in de uitge
strekte bosschen een gids noodig. De hotels in
de kleine dorpen zijn, in tegenstelling met wat
men vaak aanneemt, zeer goed, alhoewel ietwat
primitief. Maar de buitengewone hartelijkheid
van de eigenaars en de vroolijke nachten, daar
met zigeunermuziek en Hongaarschen wijn door
gebracht, doen dit laatste spoedig vergeten.
Aan de hand van eenige films, opgenomen door
den heer v. Westerouen van Meeteren Jr., il
lustreerde spreker zijn voordracht.
(Van onzen Parijschen correspondent)
Dien middag waren er schoone bloemen in
een der voornaamste vestingwerken van de Ligne
Maginot, die, zooals ge weet, een keten van per
manente vestingwerken vormt. Die bloemen
Waren een attentie van het officierscorps aan
het adres van de eerste vrouwelijke verslaggeef
ster, wie het vergund was een bezoek te bren
gen aan Frankrijks voornaamste verdedigings
werken. Vóór haar had geen pers-zuster nog
dit deel van de Maginot-lijn betreden.
Die pers-zuster was een Iersche. Zij had in
zeer moeilijke omstandigheden den Spaanschen
burgeroorlog meegemaakt, was herhaaldelijk in
levensgevaar geweest en kende dus het klap
pen van de zweep. Zij was groot, vriendelijk en
wist wat ze wilde. Mij was de eer te beurt ge
vallen den auto met haar te mogen deelen. Daar
zij op haar tallooze zwerftochten zeer veel had
beleefd en een boeiend vertelster was, viel de
tijd mij kort, korter nog dan hij reeds was in
deze wereld, waarin men niet uitgekeken raakt,
waarin iedere mensch zijn werkelijke beteekenis,
elk ding haar volle waarde herkregen heeft.
Een gedenkwaardige ontvangst was ons be
reid voor den hoofdingang van de' werken, die
wij bezoeken zouden. Daar stonden, onder lei
ding van den bevelvoerenden officier, van vrij
wel eiken lageren rang in het Fransche leger
een of meer vertegenwoordigers. De hartelijke
begroeting bestond uit het militaire saluut, dat
Wjj elkaar brachten, de ferme handdrukken die
Wij wisselden en eenige gevoelige woorden van
Welkom door den commandant uitgesproken.
Dien commandant zullen we zeker nooit meer
vergeten. Wat een fijnzinnig, geestig mensch
Was hij! Hij zag eruit als een slotheer, een dier
zeldzame nakomelingen van de kruisridders. Hij
had een bijzonder aristocratisch gezicht, een
slank en lenig lichaam, mooie verzorgde han
den. Aan den Duitschen kant heeft men den
gordel van versterkingen den naam Siegfried
gegeven, maar de moderne Parcival is een on-
vervalschte Franschman, de waardige zoon van
het volk der kruistochten.
De laatste officier, die ons werd voorgesteld,
was een jonge tweede luitenant. In zijn blik
trof ik een zachte weemoedigheid, in zijn stem
een groote deernis. Ik voelde instinctmatig, dat
deze man niet geboren was voor dit leven, doch
dat hij er tegelijkertijd een schoone roeping te
vervullen had. Luitenant X. was de aalmoeze
nier van dezen sector, een van de duizenden
priesters in uniform, die op zoo ontroerende
wijze demonstreeren, dat levend Christendom
en vaderlandsliefde elkaar aanvullende begrip
pen zijn.
Al wandelend door de ondergrondsche gan
gen hadden wij ruimschoots de gelegenheid ons
met onzen jongen geestelijke te onderhouden.
Ir. vergelijking met velen van zijn collega's had
hij hier een bevoorrechte positie. Vrijwel alle
verdedigers van de Maginot-linie hebben een
dubbele selectie ondergaan. Zij zijn niet alleen
buitengewone militairen, zij zijn tevens hoog
staande menschen, menschen met een ernstige
levensopvatting, die de beste waarborg is voor
een uitstekend moreel. Want de wacht en de
dienst in deze ondergrondsche ruimten zijn
zwaar. Niemand kan ontkennen, dat de mili
taire autoriteit alles in het werk gesteld heeft
om het hun zoo aangenaam mogelijk te maken.
Met het gerief van de manschappen is in alle
opzichten rekening gehouden. De verzorging en
de omgang zijn voorbeeldig. De officier is er
niet alleen de chef van den soldaat, hij is vooral
zijn vriend, die met hem lief en leed deelt.
Hierom heerscht er zoo'n uitmuntende geest.
Maar zwaar is en blijft het er voor allen. Want
allen leven er weken achtereen geheel geïso
leerd van de rest der wereld en het gebeurt, dat
de jongens geruimen tijd zelfs het daglicht niet
Zien.
Onze jonge aalmoezenier, tevens tweede lui
tenant, heeft dus de zielzorg van een uitgebrei
de ondergrondsche parochie. Hij beleeft er een
der moeilijkste episodes van de menschelijke
geschiedenis op de meest intense wijze zijn
roeping. Met een niet te onderdrukken aan
doening betraden wij zijn eenvoudig kapelletje
met het grove houten altaar en de vermoeide
stoelen, het oude tapijt. Hieraan ontbrak elk
uiterlijk schoon, maar welk een verheffenden
innerlijken rijkdom bezat dit alles en van welk
een onbeperkte liefde sprak het. Hier, op eenige
tientallen meters onder den grond vindt de be
zoeker het ware, het levende Christendom. Zoo
als men op den bodem van een diepen put over
dag duidelijk de sterren kan zien, zoo schouwt
men hier door de dikke betonnen wanden van
uit de duisternis ver onder de aardoppervlakte
in het stralende, het jubelende licht van de
Goddelijke vreugde. En wat beteekent de on
verbreekbare materieele kracht van deze gewel
dige versterkingswerken, indien zij niet gedra
gen wordt door den onvernietigbaren geest van
offervaardigheid, waarin de Christelijke leer
den mensch drenkt? Het is het vaststellen van
deze harmonieuze verbinding tusschen de be
zielende en de stoffelijke krachten, die den be
zoeker van de Maginot-linie de overtuiging
schenkt, dat het ditmaal geen vijandelijk leger
gelukken zal het Fransche grondgebied binnen
te vallen.
Het is onmogelijk de schier cindelooze gan
gen van den sector, dien wij bezochten, af te
wandelen. Men gaat in den regel niet te voet
dwars door Amsterdam of door Parijs. Men
stapt hiervoor in de tram of in de onder
grondsche. Zoo heeft ook de Maginot-linie haar
metro, die het midden houdt tusschen een ten
toonstellingstreintje en een echte ondergrond
sche.
Alvorens het andere einde van deze wereld
te bekijken, namen we nauwkeurig alles in
oogenschouw, wat zij aan deze zijde ter bezich
tiging bood.
We begonnen met de keuken, een ruime, mo
derne, zindelijke en helderverlichte keuken.
Daarin waren de koks, die zelfs in den letter
lijken zin uitmuntend gemutst waren, druk in
de weer. Het verzorgde menu van den dag kon
men van een bord aflezen. Voor het diner be
stond het hoofdgerecht uit ossevleesch, dat in
een bewerkelijke saus werd opgediend. De daar
bij behoorende groente bestond uit speciaal toe
bereide linzen. Dit alles zag er zeer smakelijk
Uit en, na zorgvuldig geproefd te hebben, von
den zelfs de lastigsten onder ons, dat het ook
inderdaad zeer goed smaakte. Voor zoo'n avond
maal waren we best te vinden, oordeelden wij.
En naderhand, toen we die gezonde, stevige
jongens van de Maginot-linie zagen, waren we
er meer dan zeker van, dat ze hier niet van
honger sterven zouden. Zulke goede en goed-
koope pensions vinden we in de steden niet.
We zagen de indrukwekkende machinekamer,
Waarin voor deze samenleving het licht wordt
opgewekt, het licht dat zij geen oogenblik ont
beren kan. Electro-motoren en dynamo's zijn er
in rijen opgesteld.
DELFT. Geslaagd voor het candidaatsexamen
voor civiel ingenieur A. Lekkerkerker, Bame-
veld; candidaatsexamen voor bouwkundig inge
nieur mej. C. Strumphler, Oldenzaal.
De heer Ch. J. I. M. Weiter, minister van Ko
loniën, is vandaag zestig jaar geworden.
Toen Hitier, thans ruim een jaar geleden, het
accoord van München, dat de handteekeningen
droeg van den Führer, Mussolini, Chamberlain
en Daladier in flarden scheurde door de be
zetting van Bohemen en Moravië, bsloot En
geland door middel van verdragen een ring te
smeden om Duitschland, teneinde het volkomen
te isoleeren en daardoor nieuwe agressies on
mogelijk te maken. Engeland trachtte door een
zoogenaamd vredesfront den vre.de te win
nen. Men weet, dat de ring door de houding-
van Stalin niet gesloten kon worden, daar noch
Londen, noch Parijs den prijs, dien de Russische
dictator vroeg het opofferen van de zelf
standigheid van de Oostzeestaten wenschte
te betalen. Het nat.-socialistische Duitschland,
dat jarenland de rol gespeeld bad van verde
diger der Europeesche beschaving tegen het
barbaarsche communisme, wenschte den prijs,
dien Stalin eischte, w e 1 te betalen en sloot den
23sten Augustus met Moskou een non-agressie
pact. De wereld sloeg met verbijstering het
schouwspel gade. Engeland wist, dat zijn vre
desfront mislukt was; het kon den vrede niet
meer winnen: de oorlog werd een feit.
Thans, een jaar na het „verraad van Mün
chen" en zeven maanden na het uitbreken van
den oorlog tusschen Engeland, Frankrijk en
Duitschland, zijn de Geallieerden opnieuw be
gonnen een ring rond het Derde Rijk te sme
den, thans echter niet om den vrede, maar
om den oorlog te winnen. De Geallieerden
trachten nu dan ook geen vr e d e sfront, maar
'n oorlogsfront te vormen. Daar deze oorlog
echter op het oogenblik nog steeds niet op het
slagveld, maar op economisch terrein wordt ge
voerd en mogelijk hier de beslissing valt, stre
ven de Geallieerden er naar een economisch
front tegen Duitschland te formeeren, waar
door, naar zij meenen, het Derde Rijk spoedig
gedwongen zal 'zijn de wapens neer te leggen.
De blokkade moet zóó effectief gaan werken,
dat zij de strop wordt, dien Londen en Parijs
maar behoeven toe te halen om Hitier te doen
capituleeren.
Zullen de Geallieerden in dezen opzet slagen
of zullen zij Over eenigen tijd, evenals in Augus
tus van het vorig jaar, moeten erkennen, dat
het niet gelukt is Duitschland te isoleeren? Er
is één groot verschil met de situatie van zeven
maanden geleden: Engeland en Frankrijk zijn
veel sterker geworden, zeker op militair, en
waarschijnlijk ook, ondanks iiet Finsche échec,
op diplomatiek terrein. De Geallieerden weten
thans heel precies, hoe Moskou tegenover Ber
lijn staat; zij weten, dat de Russische beloften
aan Duitschland nog niet door daden behoeven
te worden gevolgd; zij weten, dat de Roode
Tsaar voor iederen dienst aan Hitier een bui
tengewoon hoogen prijs bedingt: niets gratis
is immers zijn parool; zij weten, dat, toen Ber
lijn, na de bijeenkomst van Hitler en Mussolini
op den Brenner hoog opgaf over de sensatio-
neele gebeurtenissen, die de wereld zouden ver
bazen bedoeld werd de driehoek Berlijn
MoskouRome de Russische ambassadeur te
Londen Maisky, een bezoek aan Halifax
bracht en den Britschen minister voorstelde,
onderhandelingen te openen over een handels
verdrag. En de FinschRussische oorlog heeft
eveneens de talrijke zwakheden van het Roode
leger, waar zoovele politici in het Westen hoog
tegen op zagen, bloot gelegd. Londen en Pa
rijs kennen nu de waarde van het Duitsch
Russische vriendschapsverdrag
Maar er is nog iets in deze zeven maanden
oorlog gebeurd, waardoor de Geallieerden te
genover Duitschland militair en diplomatiek
s! erker zijn komen te staan: dat is de nauwe
samenwerking op alle gebieden, die langzaam
gegroeid is en welke in het officieele commu
niqué van den Oppersten Oorlogsraad op 28
Maart tot uitdrukking is gekomen. Beiden ver
plichten zich geen vrede te sluiten, zonder dat
zij het beiden over de vredesvoorwaarden vol
komen eens zijn. Ook na den oorlog zal de
samenwerking blijven bestaan en het schijnt,
dat Engeland zelfs bereid is garanties aan
Frankrijk hiervoor te geven. Frankrijk zal dus
niet meer, zooals na Versailles zoo vaak ge
beurd is, door Engeland worden tegengewerkt
inplaats van gesteund. Beide willen van de
vruchten van een eventueele overwinning op
Duitschland profiteeren en ze elkander niet
misgunnen, zooals in het verleden.
De samensmelting van Engeland en
Frankrijk tot één. militair politiek en econo
misch blok maakt deze landen sterker dan
zij ooit ook in den wereldoorlog ge
weest zijn. Langzaam maar zeker verdwijnt
de angst, dien Frankrijk voor het steeds mach
tiger wordende nat. socialistische Duitschland
koesterde. De angst, die grooter werd, naar
mate Engeland tot steeds meer concessies aan
het Derde Rijk bereid scheen.
15 Maart 1939 was een keerpunt, 28 M'aart
1940 kan beslissend geweest zijn voor de toe
komst van Europa. Zal deze datum misschien
den vrede een heel stuk dichterbij gebracht
hebben?.
Maandag zal onder leiding van de Arbeid -
oemiddeling te Emmen een groep van ongeveer
honderd veenarbeiders uit deze omgeving via
Nieuweschans naar Duitschland vertrekken om
daar, evenals andere jaren, in het turfbedrijf te
werk gesteld te worden. De Duitsche autoritei
ten hebben toelating zonder pasvisum goedge
keurd voor zoover betreft arbeiders voor de ve
nen in Oldenburg en onder voorwaarde, dat col
lectief gereisd wordt. De mannen gaan van
Emmen naar Nieuwe-Schans en worden daar
overgedragen aan de zorgen van het Duitsche
Arbeitsamt. Naar wij vernemen zullen de ar
beidsvoorwaarden gelijk zijn aan die van an
dere jaren en kunnen de arbeiders, wanneer zij
dat verkiezen, een visum voor de terugreis krij
gen. De vraag naar Nederlandsche arbeids
krachten voor de Duitsche veenderijen is grooter
dan het aantal arbeiders, dat om uitzending
heeft gevraagd.
Er was eens een hopman in Vught
„Roode Ster" sprak hij „smaakt mij geduch'
En niet duur ook, zoo'n pak
Van die prima tabak!
Kolossaal, wat 'n heerlijke lucht!"
de eigen motoren onmiddellijk ingeschakeld en
zorgt de sector zelf voor zijn electriciteit.
Aangezien we een bezoek brachten aan een
volledige maatschappij troffen we er ook een
zieken-inrichting onder leiding van een dokter
chirurg en voorzien van het noodige medische
personeel. We bezochten de operatiekamer, de
consultatiezaal, de ziekenzalen en meer nog, en
we stelden vast, dat de inrichting aan alle
eischen voldeed. De dokter deelde ons mede,
dat hij nog steeds op zijn eersten patiënt wacht
te. De dokter, die natuurlijk een officier van
gezondheid was, deed ons eenigszins denken
aan den rechtsgeleerde, die, net afgestudeerd,
op zoek is naar zijn eersten klant. Dikwijls laat
die klant lang op zich wachten. Laten we voor
onzen officier van gezondheid in de Maginot-
linie hopen, dat hij zijn post daar spoedig ver
laten kan, zonder een gewonde of zieke te heb
ben behandeld. Dat er zich tot nog toe zelfs
geen ziektegeval in dezen sector heeft voorge
daan, bewijst dat het er gezond leven is.
We zagen een der ruime, vroolijk versierde
ontspanningslokalen der soldaten. We zagen
een keurige mess voor de onder-officieren en ten
slotte gebruikten we onze ondergrondsche thee
in de gezellige mess der officieren.
We voelden, dat we die thee verdiend had
den. We waren onzen fijnzinnigen gastheer
recht dankbaar voor zijn goede zorgen op het
oogenblik, dat we, na het eene eind van deze
wereld nauwlettend opgenomen te hebben, onze
reis naar het andere einde ervan zouden aan
vangen. De thee was voortreffelijk, de toast,
die welke we verorberden en die waarnaar we
aandachtig luisterden, was het ook. De cake
detoneerde evenmin. De fraaie bloemen, welke
de commandant uit naam van de officieren
onze vrouwelijke collega aanbood, vormden
de climax van deze ongedachte ontvangst. In
dit jaargetijde zijn er geen bloemen te krijgen
in de nabijheid van de Maginot-linie. Wij re
kenden uit, dat ze een reis van minstens 150
K.M. hadden gemaakt. De eerste journaliste,
die de Maginot-linie bezocht heeft, toonde zich
zeer getroffen. Zoo'n lieve attentie had zij niet
kunnen verwachten. Voor haar was deze bloe
menhulde het bewijs, dat Frankrijk zelfs in de
zwaarste oogenblikken van zijn bestaan zijn
ridderlijken geest niet verloochent. Nadat de
commandant elk van ons een insigne van de
Maginot-linie had uitgereikt, moesten we, veel
eerder dan ons lief was, verder. We hadden na
melijk niet veel tijd meer te verliezen en er
moest nog zoo'n groote afstand worden af
gelegd en zooveel worden bekeken.
Dies stapten we in de metro.
We reden in de open wagentjes langer dan
een kwartier met een betamelijke vaart. Het
was alsof we ergens op de Place de la Con
corde waren ingestapt voor een ritje naar de
Place de la Bastille. In werkelijkheid stapten
we in het andere deel van den sector uit. De
afgelegde afstand was vrijwel gelijk, 4% K.M.
Toen waren we in het deel, dat ons onmid
dellijk aan den oorlog herinnerde. Dat deel
rechtvaardigde in alle opzichten den naam
„moderne vesting". Voor enkelen van ons werd
het zooveel trappen loopen als ze zeker al in
geen jaren hebben gedaan. Anderen deden zeer
verstandig door de lift te nemen. Toen we een
hoogte van ruim zes étages geklauterd hadden,
konden we ons goed voorstellen hoe diep onder
den grond we geweest waren. Boven den grond
zijn we in de Maginot-linie niet geweest. De
geschutskoepels die we bezocht hebben komen
daar ter nauwernood boven uit. Het zijn ruime,
men zou bijna zeggen, comfortabele geschuts
koepels. Men kan zich erin bewegen. De bedie
nende manschappen zitten er niet als haringen
opeen gepakt. Maar zij zien ook nooit den vij
and of zelfs het landschap, waarin die vijand
zich verborgen kan houden. We zagen dat deel
van den sector, waar men, in overeenstemming
met den sector ernaast, een ongenaakbaar sper
vuur kon afgeven. Als de kraters hier en ginds
in eikaars richting hun inhoud van dood en ver
derf verspreidende granaten uitbraken, dan kan
er ook niets meer voorbij. Elke opening is dan
hermetisch dichtgegrendeld en de meest in
genieuze inbreker moet zich gewonnen geven.
Een demonstratie moesten we toch meemaken.
De korte bevelen volgden elkaar op. Het
alarmsein stampte de bedienende manschappen
uit den grond, „zooals wanneer Achilles zijn
Myrmidonen te zamen riep". Op een bord flak
kerden roode en groene en witte lichten. Dat
waren de commando's die electrisch vanuit den
commando-toren werden aangegeven. Een der
manschappen richtte het kanon, een ander laad
de het, een derde, een vierde en een vijfde kwa
men eraan te pas. Dit alles ging zoo snel, dat we
ei ons geen duidelijke rekenschap van geven
konden. Vuur! Onze verbazing veranderde in
spanning. De laatste man vuurde! Er ging geen
schot af. Het was een demonstratie, maar een
die zoo bedrieglijk was, dat we ons heelemaal
in het oorlogsbedrijf opgenomen voelden, maar
dan als volslagen leeken. Hoe verschrikkelijk de
moderne oorlog is, merkten we daar, toen we
naast die vervolmaakte oorlogswerktuigen ston
den, die dagelijks duizenden tonnen springstof
fen de ruimte kunnen inslingeren. Het groote
leger van Napoleon heeft nooit meer dan 1
millioen kanonskogels afgeschoten, thans ver
slindt een oorlog milliarden granaten. Het is
niet moeilijk vast te stellen, dat de wereld ook
in dit opzicht vooruit is gegaan.
Na de geschutstorens bezochten we de cham-
brées en ook wat deze aangaat moesten we be
sluiten, dat niets over het hoofd is gezien om
het soldatenleven in deze ondergrondsche we
reld te veraangenamen. Ook in hun slaap heb
ben de jongens het er goed.
Op onze terugreis naar den uitgang hadden
we veel te overpeinzen.
De gevolgtrekkingen van ons bezoek aan de
zen sector van de Maginot-linie kunnen kort
samengevat luiden:
Het leven is er draaglijk, zoo draaglijk moge
lijk gemaakt. In alles wat voor een mensche-
lijk bestaan strikt noodig geacht moet worden
is voorzien. Daarnaast is met zorg gelet op de
mogelijkheid van ontspanning; de soldaten zijn
er goed gehuisvest en genieten de verzorging,
die zij verdien»!. Zij ontberen er hun vrijheid,
leven niet als vrije menschen in de buitenlucht,
doch daarvoor in de plaats hebben zij de liefde
en de vriendschap van hun chefs. Het zijn
jonge menschen, waaruit deze samenleving in
hoofdzaak bestaat, jonge menschen met ge
zonde levensidealen, die begrijpen, waarom hun
aanwezigheid er noodzakelijk is, en die dit des
te beter begrijpen, omdat zij voor het grootste
gedeelte overtuigde Christenen zijn. Zij zijn
bereid alle offers te brengen, die men van hen
eischt voor de goede zaak, welke zij verdedigen.
Als versterking moeten de werken van de
Maginot-linie onneembaar worden geacht. De
bezettingen kunnen zich gedurende zes maan
den tegen den vijand verdedigen. Zij beschikken
over zes maanden munitie en leeftocht. Dé
constructie is zoo sterk, dat er geen projectiel
bestaat, dat deze werken zou kunnen beschadi
gen. Een granaat op een der koepels van de
Maginot-linie maakt hetzelfde effect als een
hagelkorrel, die uit een windbuks op een olifant
wordt afgeschoten.
Na ons bezoek aan deze versterkingswerken
waren we ervan overtuigd, dat Frankrijk daar
achter gerust kan zijn. Een vijandelijken inval
heeft het niet te duchten.
Volgens het Handelsblad zal een dezer dagen
bij de Staten-Generaal een wetsontwerp worden
ingediend dat de totstandkoming van den Neder -
landschen Wereldomroep regelt. Dit voorstel van
wet is reeds door den ministerraad behandeld en
heeft den Raad van State bereikt.
