fHomen:
dSTOOPDI
KHilSEliiili
■f
Mantelvoering
Mantelvoering
Mantelvoering
de Groef
Vad@r Franciscus
RIHO
Haarlem, 18 April
rouw
N.S.B.-DEMONSTRA TIE
VERBODEN
RESA - ARNHEM
4 rx*
f 55.-
DONDERDAG 18 APRIL 1940
Door burgemeester Baron de Vos
van Steenwijk
met
GEBAKKEN AARDAPPELEN
DE LOONEN VAN HET PER-
SONEEL DER N.Z.H.T.M.
tfOUND
Krachtige stijging der ontvangsten
dezer maatschappij
UITSPRAKEN VAN DE HAAR-
LEMSCHE RECHTBANK
„God wacht op ons om de scheuren
in deze maatschappij te pleis
teren met het cement der
naastenliefde"
ANEGANG 34- HAARLEM
De eerw. heer H. de Greeve
De gekleede
mantel,
elegant
van lijn en
passend bij
alle japonnen
Mr. dr. F. S. Wittevean
met pensioen
Luchtbescherming
Nog groot gebrek aan mankracht
te Bloemendaal
PHILIPS en ERRES
HAGEMAN Ged. Oude Gracht 52
Administrateur der Prov. Griffie
gaat 1 Juli heen
voordeelen
GROOTE HOUTSTRAAT.
VEREENIGING
OPROEP VOOR COLLEC
TANTEN
K.J.M.V.
NOTARIS A. J. HULSEBOSCH
in alle kleuren
140 c.M. breed
niet in prijzen verhoogd
Groote Houtstraat 98 - Haarlem
J. VAN GINKEL
Provinciale Staten
Personalia
Haarlemsche Kegelbond
AGENDA
Bioscopen
Stadsschouwburg
19 April
Bioscopen
Apotheekdiensten
ALGEMENE ONTWIKKELING
EEN BUITENISSIGE
STAD
Door middel van hier en daar blijkbaar huis
aan huis bezorgde pamfletten had de Haar-
lemsche N.S.B. tegen hedenavond een groote
bijeenkomst in het Gemeentelijk Concertge
bouw aangekondigd, waar de heer A. A. Mussert
het woord zou voeren.
De pamfletten waren in de gebruikelijke
N.S.B.-t'erminologie gesteld en gaven er een
weinig smakelijk voorproefje van, wat de toe
hoorders op de bedoelde bijeenkomst te verte
ren zouden krijgen.
Menige Haarlemmer, die deze biljetten in zijn
brievenbus vond, heeft zich verbaasd afge
vraagd, ten eerste: of een vergadering als deze,
waarin onze volkseenheid natuurlijk weer ernstig
geweld zou worden aangedaan, nu zóó maai'"
geoorloofd was, ten tweede: of voor deze bij
eenkomst wel een gemeentelijk gebouw
had mogen worden afgestaan.
Inderdaad gaf het een onbehaaglijk gevoel,
te moeten denken dat in een tijd van zoo groot
gevaar-voor-heel-de-natie zulke uiterst be
denkelijke demonstraties van volksver
deeldheid en -oneenigheid zouden mo
gen voorkomen, demonstraties, welke
verscherping van de tegenstellingen en
nieuwe kweeking van haat en tweedracht tot
onvermijdelijk en natuurlijk gevolg zouden
hebben; meer dan ooit heeft ons land en
volk thans toch behoefte aan een sterke,
bindende eenheid.
Bovendien was het gevaar van ordeverstoring
in dit geval allerminst denkbeeldig; wanneer
door ophitsende taal de gemoederen verhit
zouden zijn en tegenstanders al dan niet
opzettelijk uitgedaagd in minder vriende
lijke termen (laten we zeggen)„van hun af
wijkende meening zouden doen blijken", kon
den de politieke poppen heel licht aan het dan
sen raken; en ernstige ongelukken waren dan
allerminst uitgesloten geweest.
Op het eerste oog deed het ook werkelijk
vreemd aan, dat het juist een gemeentelijk
gebouw moest zijn, waarin een zoo gevaarlijke
vergadering gehouden zou mogen worden.
Dit laatste is echter niet zoo vreemd als het
schijnt: het Concertgebouw is 0.1. wel gemeente
eigendom, maar wordt door het gemeentebe
stuur verpacht; de pachter heeft behou
dens een in een bepaald geval anders luidende
beslissing van het hoofd der politie, d.w.z. van
oen burgemeester volkomen het recht zijn
zalen te verhuren aan wie hij zulks wenscht te
tc doen en in zooverre hij het oirbaar acht.
Welnu, voor den pachter van het Concert
gebouw is de N.S.B. geen verboden organisatie
en in zijn positie zou hij den schijn van wille
keur gewekt hebben door zijn zaal juist aan
de N.S.B. te weigeren.
Maar dit alles neemt niet weg, dat hier toch
wel van een ietwat griezeligen samenloop van
omstandigheden gesproken had moeten worden,
indien niet de burgemeester van Haarlem,
de heer Dr. J. E. Baron de Vos van Steenwijk,
het koene en sympathieke besluit genomen
had, de openbare vergadering radicaal te ver
bieden!
De burgemeester heeft met dit besluit zeer
zeker een hooglijk te waardeeren daad van
wijs beleid gesteld en heel de burgerij, welke
het goed meent met de openbare orde en de
bescherming van de groote geestelijke en na
tionale waarden, welke hier bedreigd worden,
zal hem oprecht dankbaar zijn voor dit ingrij
pen.
OP ELK BLIKJE BEVINDEN ZICH VELERLEI KNAX-RECEPTEN
VERKRIJCBAAR IN BLIKJES VAN 5 EN 10 STUKS
UK50-01OI
Het personeel van de Brokwaybus-maat-
schappij heeft onlangs een verbetering der loo-
nen gekregen, nadat de rijksbemiddelaar een
met de directie gerezen geschil minnelijk kon
schikken, waardoor een aangekondigde staking
voorkomen werd.
De mannen van de N.Z.H.T.M. hebben in het
verleden ook menige veer moeten laten en zij
ijveren mede in verband met de duurte
eveneens voor loonsverbetering. Zij zoeken
kracht in de opmerkelijk betere financieele re
sultaten der maatschappij.
In „Het Rechte Spoor", orgaan van „St.
Raphael", lezen wij n.l.:
Het verschenen overzicht van de opbrengst
van het vervoer over de maand Maart geeft
ons aanleiding deze eens te beschouwen in ver
band met de actie tot vermeerdering van de
inkomsten.
De tot standkoming van de thans geldende
loonen is een gevolg van de financieele positie
der onderneming. Deze was toen zoo, dat de
kosten van de exploitatie omlaag móésten en
zoo werd ook de groote moot van de exploita
tielasten, de Iconen, aangetast.
Ook zonder 'n nadrukkelijke toezegging houdt
een dergelijke maatregel o.i. in, dat bij herstel
van de inkomsten ook de loonen weer op het
oude niveau teruggebracht dienen te worden.
Zélfs als er geen stijging van de kosten van
het levensonderhoud heeft plaats gevonden, wat
nu echter wel het geval is.
De inkomsten over het jaar 1939 zijn blijkens
den December-staat met rond f 120.000 gestegen
bij die van het vorige jaar. Dit is reeds een
mooie prestatie.
Het eerste kwartaal van dit jaar heeft deze
verbetering ,al weer verre overschreden. Januari
bracht reeds rond f 63.000 meer in het laatje,
terwijl het aantal treinkilometers 107.000 min
der was dan in 1939! Februari, dat een dag meer
telde dan het vorige jaar, bracht f 62.500 meer
op dan de gelijknamige maand van 1939, terwijl
het aantal treinkm. 52000 minder was. Over
Maart, dat bijna 30 pet. stijging der ontvangsten
te zien geeft, bedraagt dit f 67.000. Het aantal
treinkilometers is 63.000 minder (de 41.000 boot-
km. zijn natuurlijk ten onrechte vertienvou
digd!)
Telt men deze bedragen bijeen, dan blijkt dit
kwartaal alleen reeds f 193.000 meer ontvangen
te zijn dan over hetzelfde kwartaal 1939. De
opbrengst per treinkm. is van 26.9 tot 37.6 ge
stegen, wat het bedrag van bijna twee ton nog
meer relief geeft. De Paaschdrukte zal het vol
gende kwartaal niet zoo veel afbreuk doen.
Wij vertrouwen dan ook, besluit de schrijver,
dat ons verzoek om herstel der loonen van voor
de jongste loonsverlaging, dat thans in studie
is bij de N. S., ingewilligd zal worden, los zelfs
van de duurte.
Voor de Haarlemsche Rechtbank stond veer
tien dagen geleden een 51-jarige zeepfabrikant
uit Heemstede terecht, die er van verdacht
werd de prijsopdrijvings- en hamsterwet te
hebben overtreden.
De fabrikant zou 5 kg rose scheerzeep aan
een kapper tegen een abnormalen prijs hebben
verkocht. De Officier van Justitie achtte na
verhoor van een getuige-deskundige het wet
tig en overtuigend bewijs geleverd, waarvoor hij
een geldboete van 75 eischte. De Haarlemsche
Rechtbank heeft hedenmorgen verdachte vrij
gesproken.
De zaak van den radio-technicus, die ervan
verdacht werd bij zijn overbuurman, een café
houder in de Gierstraat, steenen door de ruiten
te hebben gegooid, werd heden verwezen naar
den Rechter-commissaris.
Op de gisterenavond in hotel De Leeu
werik gehouden bijeenkomst van de Ter
tiarissen van Haarlem sprak de bekende
radiopriester-redenaar Henri de Gresve
over „Het driepunten-ideaal." Spreker werd
ingeleid door den visitator van Woerden,
den Weleerw. pater Parmenius Büler, die
er met nadruk op wees, dat het doel van
deze bijeenkomst was, dat alle Tertiarissen
van het district zouden trachten het ideaal
van de Nieuwe Gemeenschap te verwezen
lijken.
Ter inleiding van „Het driepunten ideaal
schetste de eminente spreker in een vurig be
toog de persoonlijkheid van de menschen, die
in onzen tijd zoo sterk wordt overwoekerd. De
huidige menschheid wil oververzadigd en over-
heerschend zijn. Zij streeft naar het bezit van
geld, macht en wellust met het droeve gevolg
dat zij door het bezit hiervan bezeten wordt.
Het treurige van deze passie is echter, dat het
ten koste van anderen geschiedt. Hierdöor wordt
de maatschappij in haar grondslagen getroffen.
Het geld circuleert a.ls bloed en kan een gan-
sche wereld vergiftigen. Het driepuntenprogram
van den demon is dan ook de gulzigheid van
het vleesch, der oogen en van de hoovaardij
Aangezien de hebzucht de maatschappij ont
wricht en daardoor Gods plannen dwarsboomt,
hebben wij ons met dit probleem te bemoeien.
Zeker als lid van de Derde Orde hebben wij
het voorrecht hiertegen den strijd aan te bin
den. Zooals het er in den oorlog om gaat wie
het meest verdragende kanon heeft, zoo is het
ook met de strijders in het leger van de Kerk.
Want in het strijdende leger van de Kerk is
het keurkorps der Tertiarissen dé groep, die
het beste vuurwapen heeft tegen den duivel.
Om dit te bewijzen wees Henri de Greeve op
den grooten leider van de Derde Orde. St.
Franciscus, en op de middelen die deze levens
kunstenaar heeft aangewezen. Er is geen en
kele beweging in den loop der eeuwen geweest,
die kon bogen op het bezit van een Franciscus,
een man met geestelijke artisticiteit. Hij is een
betooverende figuur, die ons iets te leeren en
te geven heeft, n.l. de oplossingen der pro
blemen, waarover door groote geleerden is ge
twist in taaie boeken, maar die hij gegeven
heeft door zijn lichtend leven. Hij is een
ideaal mensch, van en voor alle tijden, die
alle tegenstrijdigheden in zich verzoent. Hij
vertrouwde niet op de relaties van zijn vader,
die toch een rijk lakenkoopman was. noch op
den steun van zijn vrienden, maar begon zijn
levenswerk door op God te vertrouwen.
Met geestdrift en warmte schilderde spreker
in een kleurige en soepele taal het leven van
het „zönnekind", dat straatarm en toch schat
rijk was. gebrek leed en toch overvloed genoot.
De tendens van de maatschappij vraagt niet
zooals Vader Franciscus naar een minimum,
neen zij eischt het maximum der genietingen,
macht en bezit. Geld is een wereld op zich en
het schijnt een geluk te zijn dat in groote
mate te bezitten, maar het geld blijft metaal,
stof dus, dat eens zal ontbinden. Franciscus had
het geld niet hef en toch was hij de gelukkig
ste mensch. Gods juk was hem zoet en de
last daarvan viel hem licht. Zijn leven, dat een
heilige bekoring en een hemelsche verleiding
is, wordt eeuwen later het antwoord op de pro
blemen van onzen tijd. Hij heeft het roepings-
bewustzijn hersteld, hij kon niet dulden dat een
ander zijn persoonlijkheid verloor door de be
geerte van zijn naasten. Het eigendom van den
mensch erkende hijmaar dat mocht geen
overwoekering der persoonlijkheid van anderen
tot gevolg hebben. Als de Derde Orde zoo'n
leider heeft, staat men wel eenigszins verbaasd,
dat de wereld van thans niet verbeterd is. Zoo
als velen in onze dagen bedoelen we het wei
goed, maar de daden blijven achterwege. De
Tertiarissen hebben een prachtig werkprogram
ma. Moge het dan ook zijn zooals de Paus het
ziet, die eens zeide: „De Derde Orde is mijn
sociale hervorming." Naar het voorbeeld van
Franciscus moeten wij zonnekinderen worden,
die ons gansche leven de zon, God, zoeken, Die
aan al het leven warmte en kleur schenkt.
Na de pauze besprak Henri de Greeve het
driepunten-ideaal, dat eigenlijk een samenvat
ting der tien geboden is en dat practisch neer
komt op: „Bemin je evennaasten en God bo
ven alles." Het zal echter maar een program-
DAMESCONFECTIE BONTWERKEN
ma blijven, als wij er niet door de daad
vleesch en bloed van maken. Beter kan men het
driepunten-ideaal nog het programma van de
drie gradaties noemen, waarlangs men den he
mel inwandelt. Zij komen hierop neer: döe geen
zonde ter wille van het bezit. Wij möeten dus
de overwoekering van eigen persoonlijkheid uit
roeien. Daardoor kunnen wij het sociale mon
ster dcoden. Hoe dikwijls zien wij het niet om
ons heen gebeuren, dat menigeen van zijn be
ginsel afstand doet als het om geld gaat? Men
schen en volkeren hebben alles vbor geld over,
maar voor Christus niets. En het ergste is dat
men zelfs voor geld Christus prijsgeeft.
Het tweede punt van het ideaal is de ont
hechting, ons los maken van de tyrannie van
het geld. Evenals Franciscus moeten wij het
gouden kalf onttronen. Geld is niet waard om
er zijn ziel voor te verkoopen. Zich onthechten,
wil zeggen vrij. blij en onbezorgd vertrouwen
op Gods Voorzienigheid. Als wij zoover zijn.
kunnen wij met gemak, zooals het derde punt
zegt, onze stoffelijke goederen gebruiken tot
eer van God en het welzijn van onze naasten.
Spreker besloot zijn rede, die door een talrijk
en aandachtig auditorium werd beluisterd, met
de woorden: „God wacht op ons om de scheu
ren in onze maatschappij te pleisteren met het
cement der naastenliefde."
„De Luchtbescherming der gemeente Bloe
mendaal is gedeeltelijk in werking gesteld en
reeds thans openbaart zich zoo schrijft Jhr.
mr. C. J. A. Den Tex, burgemeester van Bloe
mendaal aan de burgerij zijner gemeente een
gebrek aan mankracht om deze diensten gaan
de te houden. Er is een tekort aan vrijwilligers."
„Dit wijst op een onderschatting der gevaren
die thans ons land bedreigen. Is het in deze
dagen nog noodig aan te toonen dat ook neu
trale staten in enkele uren tijds in den oorlog
betrokken kunnen worden en aan luchtbombar
dementen worden blootgesteld?
Tot degenen die zich nog niet hebben aan
gemeld voor de Luchtbescherming zeg ik dit:
Laat niet anderen voor u waken over uwe
Veiligheid en die van uw gezin. Schuif uwe ver
antwoordelijkheid niet op de schouders van uw
buurman, omdat hij meer opofferingsvaardig
heid bezit. Ook zijne belangen zijn gewichtig,
ook zijn tijd is hem kostbaar.
Meent niet dat gij niets kunt doen.
Gij kunt chauffeeren, wij hebben nog een
vijftigtal chauffeurs noodig voor den ordonnan-
sendienst. Gij kunt een straalpijp hanteeren;
nog hebben Aerdenhout en Vogelenzang niet
hun volle complement brandwëer; daar zijn een
veertigtal mannen noodig.
Gij kunt telefoneeren en waarnemen; de uit
kijk- en luisterdienst mist nog een tachtigtal
mannen en vrouwen om dezen dienst voor de
deelnemers te verlichten.
De reserve-politie heeft nog een vijftigtal rus
tige en energieke mannen noodig, die gezag
kunnen uitoefenen en orde bewaren.
Handarbeiders kunnen bij den opruimings- en
hersteldienst nog tot een totaal van ongeveer
dertig man gebruikt worden.
Aan gasverkenners is nog groote behoefte.
Er is dus geen reden om stil te zitten; meldt
u aan bij den Luchtbeschermingsdienst. Politie
bureau te Overveen. Voor zooverre zich geen
voldoende vrijwilligers voordoen zal ik met wet-
telijken dwang de niet vervulde plaatsen doen
bezetten.
Een woord van dank en van hulde aan die
genen, die ook nu weder trouw hun plicht heb
ben gedaan.
OOK IN HUURKOOI'
TELEFOON 12762 HAARLEM
Naar wij vernemen heeft mr. dr. F. S. Witte-
veen, administrateur, chef der afdeeling onder
wijs ter Provinciale Griffie van Noordholland,
per 1 Juli a.s. wegens den pensioengerechtigden
leeftijd eervol ontslag uit zijn functie gevraagd.
De heer Witteveen werd in 1874 te Oost Don-
geradeel in Friesland, waar zijn vader burge
meester was, geboren. Hij studeerde te Leiden en
promoveerde op 17 Maart 1896 in de rechten.
Nadat hij eenigen tijd volontair ter secretarie
was te Leeuwarden, promoveerde hij tot doktor
in de Staatswetenschappen en werd op 22 Juni
1900 tot secretaris der gemeente Vlissingen be
noemd. Daarna was de heer Witteveen referen
daris ter gemeentesecretarie te Den Haag en
later secretaris der gemeente Delft.
Op 1 Januari 1918 volgde zijn benoeming tot
hoofdcommies, chef der afd. onderwijs en verkie
zingen ter Provinciale Griffie van Noordholland.
In den rang van administrateur neemt hij thans
van deze afdeeling afscheid. Enkele jaren gele
den werd zijn afdeeling uitgebreid met perso
neelszaken en militaire zaken. De heer Witte
veen was tevens belast met het maken der notu
len van de vergaderingen der Provinciale Staten.
In het openbare leven is mr. dr. Witteveen
o.a. secretaris der commissie van advies voor het
buitengewoon onderwijs te Haarlem.
Tot administrateur der afdeeling is met in
gang van 1 Juli benoemd mr. P. F. Westerling,
thans referendaris.
Gisterenavond werd in restaurant Brink-
mann op het Houtplein de jaarvergadering' van
de Groote Houtstraatvereeniging gehouden on
der voorzitterschap van den heer A. van Weer
den. In zijn openingswoord schetste de voorzit
ter o.m. den toestand van vijf en twintig jaar
geleden, In onze dagen hebben wij gebrek aan
rust en concentratie, maar toch dienen wij in
onzen arbeid rust te vinden.
Nadat de verslagen van den secretaris en
penningmeester waren voorgelezen, had de
verkiezing van twee bestuursleden plaats. De
heer A. van Weerden werd als voorzitter her
kozen, terwijl wegens het aftreden van den heer
J. E. Voet de heer Cornevoor gekozen werd.
Bij de rondvraag kwamen het parkeeren, het
lawaai en de verlichtingstarieven voor de
Groote Houtstraat ter sprake. Ook het nieuw'e
element-, de Luchtbescherming, werd door de
vergadering besproken.
Voor den optocht van* den Luchtbescher
mingsdienst, welke a.s. Zaterdag in Haarlem
gehouden wordt, zijn nog collectanten noodig.
Het bestuur van den LuchtbescUermings-
dienst doet een dringend beroep op allen die
dit sociale werk metterdaad willen steunen.
Zij, die zich als collectanten willen beschik
baar stellen, kunnen zich Vrijdagavond opge
ven aan onderstaand adres: H. Timmer,
Marsstraat 57.
Donderdag 25 April organiseert de K.J.M.V.
een vergadering met debat in restaurant Brink-
mann over „Waarom K.J.M.V.? Is de K.J.M.V.
overbodig of-wat dan?" Spreker zal zijn de heer
E. H. Tenckink, commissaris van politie te Haar
lem.
Naar wij vernemen, is, bij Koninklijk be
sluit als opvolger van wijlen notaris H. Fen-
seling te Gennep benoemd onze oud-stadgenoot,
de heer Ant. J. Hulsebosch, zoor van den be
kenden bouwkundige en aannemer G. Hulse-
bosch. De nieuwbenoemde notaris heeft reeds
verscheidene jaren het candidaat-notariaat te
Gennep waargenomen.
Wij wenschen onzen stadgenoot op zijn
standplaats veel succes.
In den ouderdom van 49 jaar is, na een
langdurig lijden, overleden de heer Jan van
Ginkel, lid van den Reclasseeringsraad en oud
kerkmeester der parochie van den H. Joannes
den Dooper aan de Amsterdamstraat.
Zaterdagmorgen 10 uur wordt in die kerk de
plechtige H. Requiem-mis opgedragen.
De eerste gewone zitting der Provinciale Sta
ten van Noord-Holland zal worden geopend op
Dinsdag, 18 Juni, des voormiddags te half
twaalf.
Bij het dezer dagen gehouden examen in het
St. Antonius-ziekenhuis te IJmuiden-Oost slaag
de voor het diploma-ziekenverpleging onze
stadgenoote Mej. G. Brockbernd.
Dinsdag 23 April zal in het Clubgebouw aan
de Tempeliersstraat de Haarlemsche Kegelbond
zijn jaarvergadering houden des avonds om
half negen.
Gebouw St. Bavo: Examen gemeente-admi
nistratie, om 9 uur 's morgens; Bestuur RK.
Volksbond, O. en O., Melkhandel St. Jozef, Co
mité Herwonnen Levenskracht. Proza en Poë
zie, R.K. Bevolkingsbureau, Federatie Groen
ten- en Fruithandel, om 8 uur; Rechtskundig
Advies 7—8 uur.
Brinkmann, Groote Markt: Ledenvergadering
van de Nederlandsche Reisvereeniging voor
Katholieken, 8.30 uur.
Huis van Looy, Kleine Houtweg 103: Bezich
tiging van schilderijen en teekeningen van
1012 uur.
Kunsthandel J. H. de Bois: Expositie Han
Boskamp. 105 uur.
Palestina-Diorama's, Schotersingel 117a: Ge
opend van 35 en 79 uur.
Cinema Palace: „De Moordzaak Franchetti",
voor volwassenen, 2 en 8.15 uur.
Frans Hals: „De dag breekt aan", voor vol
wassenen, 2, 7 en 9.15 uur.
Spaarnc: „Van Mars op Mars" en „De ge
helmde brigade".
Moviac: „Als het moederhart spreekt", 8.15
uur, boven 18 jaar.
Vrijdag 19 April, 8.15 uur, „Onder één Dak"
(voor Aerdenhouts Tooneel Ensemble).
Zondag 21 April, 8 uur, „Adel in Livrei" (voor
R.K. Ver. Thalia).
Maandag 22 April, 8 uur, idem.
Dinsdag 23 April, 8.15 uur, Het Residentie
Tooneel „Toontje heeft een paard geteekend".
Woensdag 24 April, 2.30 uur, Leerlingen uit
voering (voor mevr. Ruth Tobi).
Woensdag 24 April, 8.15 uur, Impr. Theo
Bouwmeester, Bonte Avond met Bob Scholte en
Silvain Poons.
Gebouw St. Bavo. O. en O., Cursus Melkhan-
handel, Schaakclub St. Bavo. R.K. Bevolkings
bureau, Stille Omgang Alkmaar, om 8 uur.
Huis van Looy, Kleine Houtweg 103: Bezich
tiging van schilderijen en teekeningen van
10—12 uur en 2.30—5 uur.
Kunsthandel J. H. de Bois: Expositie Han
Boskamp 10—5 uur.
Kcmbrandt: „Golden Boy", voor volwassenen,
2.30, 7 en 9.15 uur.
Cinema Palace: „Straten zonder einde", voor
volwassenen, 2, 7 en 9.15 uur.
Luxor: „De vrouw met het masker", voor vol
wassenen, 2.30, 7 en 9.15 uur.
Frans Hals: „Percy neemt vacantie", 2.30 7 en
9.15 uur.
Spaarne: „Het fluitende Doodshoofd" en „De
jacht naar het halssnoer".
Moviac: „Als het moederhart spreekt", 8.15 u.
De Zondag- en avonddiensten van de apothe
ken zullen tot en met Vrijdagavond worden
waargenomen door de yolgende apotheken: Fa.
Duym en Keur, Keizerstraat 6, telef. 10378; fa.
Begemann en Sneltjes, Kruisweg 30, telef.
10043; Marnix-apotheek, Marnixstraat 65, tel.
23525.
Steeds geopend zijn: C. F. Schotsman, Binnen-
weg 206208; Elswout-apotheek, Bloemendaal-
scheweg 341; Aerdenhout-spotheek, Zandvoort-
schelaan, tel. 26772; Heemsteedsche apotheek.
Binnenweg 28, telef. 28127; Bloemendaalsche
Apotheek, Bloemendaalscheweg 85. telef. 22181.
VRAAGT ONS PROSPECTUS:
Makelaar-Taxateur, Politiediploma
(Bekende Schriftelijke Cursus)
door
Fr. v. RIJN
D
8
Helen stond nog te mopperen en te razen in
een benauwde telefooncel op het station St.
Lasare, toen Doris voor het eerst met Nelson
Weldron kennis maakte. Voor het eerst van haar
leven was ze alleen op reis. Nog nimmer te
Voren had ze ook maar in het
Publiek alleen aan tafel gezeten. Nooit
eerder had een vreemde haar aangesproken.
Mannen, allerlei mannen, waaronder die zich
heel hoog voelden, waren in Monte Carlo bij het
tafeltje, waaraan Helen zat, blijven staan met de
tvoorden: „Nee, maar, als dat Helen Carlington
niet is? En wie is die knappe jonge dame bij
haar?" Maar geen enkele man, nuchter of dron
ken, had het nog ooit gewaagd, zichzelf aan
Doris voor te stellen. Dat een vreemde het wagen
kon, in het publiek haar aan te spreken en haar
handen vast te grijpen, was iets ongelooflijks
Voor haar. Ze was ervan overtuigd dat hij
haar het hof wilde maken. Al die praatjes over
..zaken" waren puur onzin. Wat voor zaken kon
den er nu tusschen twee volslagen vreemden m
den restauratiewagen van een boottrein worden
afgehandeld?
Buiten adem bereikte ze haar eigen wagon.
Ze was den hemel dankbaar voor de drie be
jaarde dames, die bij haar in het compartiment
zaten. Ze zagen er schrikwekkend genoeg uit,
om zelfs een dronken Amerikaanschen handels
reiziger de stuipen op het lijf te jagen.
„Wat scheelt er aan, lief kind?" vroeg een
harer, een grijsharige amazone in een heerachtig
mantelcostuum. „Je ziet eruit, alsof je een spook
gezien hebt."
„O, ik maak het best. Ik dacht alleen, dat we
ie Havre naderden en daarom heb ik wat hard
geloopen, om mijn handbagage bij elkaar te
halen.
De oude dames wisselden blikken van ver
standhouding. Dat kind maakte zeker voor hét
eerst een zeereis. Stel je voor, dat iemand niet
eens weet, dat de treinrit van Parijs naar le
.Havre twee en een half uur duurt!"
„Is het je eerste reis naar het buitenland,
lief kind?"
Do-is knikte van ja. Ze had er dadelijk spijt
van. En in de komende dagen zou ze het nog
veel meer betreuren, dat ze de dames Thompson,
Watkins en Taylor in den waan gebracht had, dat
ze verplicht waren een hulpbehoevend Ameri-
kaansch meisje op haar eerste reis naar het
buitenland bij te staan en te beschermen.
Haar naam beteekende niets voor haar vrij
willige beschermsters. Al hadden ze den Groo,ten
Vijver dan ook zevenmaal reeds overgestoken,
ze wisten totaal niets af van het soort Ameri
kanen, die gewoon zijn het Ritz Hotel te frequen-
teeren. Ze waren eerzame huismoeders uit Yowa
en wisten dus alles af van de Kathedraal van
Notre Dame, het Graf van Napoleon, de cata
comben onder de Seine, het museum van het
Louvre en van het Luxembourg, maar hoege
naamd niets van het Ritz Hotel. Dat was niet
meer dan een naam vóór haar, even onbereikbaar
als een Rolls-Royce. Als Doris tegen haar ver
teld had, dat ze „de" Doris Carlington was,
de eenige dochter van de ónder de Amerikanen
van stand in Europa algemeen bekende vrouw
dan zouden ze haar hebben aangegaapt, maar
verder aan haar lot overgelaten zooals de
menschen bewonderend kijken naar een of ander
wild dier in een dierentuin, waar ze liefst ver
vandaan blijven.
Had Doris tegen haar verteld, dat ze haar
Fransch even vloeiend sprak als haar Engelsch,
dat ze nog nooit het Empire State Building-
of het Rockefeller Center had gezien, dat haar
moeder een huis in Parijs, een villa aan de
Riviera en een flat in Londen had. dan zouden
ze zich terstond op een afstand hebben ge
houden.
Maar Doris vertelde daar niets van. Ze
knikte slechts. En zij zagen haar oogen, de
verschrikte, angstige oogen van een mooi
meisje. Ze voelden zich tot haar aangetrokken
door haar glimlachje; het korte, schuwe glim
lachje van een Artrerikaansch meisje, dat
vreemdelingen wantrouwt. Ze werden getroffen
door haar ernstig zwijgen en de eerbiedige
wijze, waarop ze naar hare raadgevingen luis
terde. Maar het viel haar niet op. dat zij een
complet var* Vionnet droeg, waaraan voor
vierhonderd dollar waarde aan crêpe zat, een
hoed van Reboux, waarvan het stroo alleen
al honderd dollar kostte, en schoenen van
Perugia, tachtig dollar aan lakleer waard.
Lang voordat de boottrein Havre binnen-
stoomde, hadden ze reeds afgesproken, dat mrs.
Thompson de grijsharige amazone in haar
halve heerenkleeding den purser zou vragen,
„het lieve kind" een plaatsje te geven in haar
hut en degene, die deze hut met haar zou
deelen, over te plaatsen naar de luxe-hut, oor
spronkelijk voor Doris bestemd.
„Je kunt maar nooit weten, schatje, wie ze
bij je in de hut stoppen. Zonder er op bedacht
te zijn, kon je je hut wel eens moeten deelen
met een totaal vreemde."
Doris betuigde haar heur hartelijken dank.
Nu ze eenmaal zoover gegaan was, kon ze Wel
niet anders doen. Ze wist wel, dat niemand,
laat dan staan een „totaal vreemde" haar hut
met haar deelen zou, want ze had de verzeke
ring van de maatschappij gekregen, dat ze
een hut alleen had, maar ze kon Mrs. Thomp
son's aanbod moeilijk afslaan. Zaj immers was
reeds volop bezig, Doris te bemoederen. En Doris
betrapte zichzelf op de gedachte, dat het niet
onpleizierig was, iemand aan te treffen, die nu
eens voor haar wilde zorgen, nadat zijzelf zoo
veel jaren voor haar moeder zorg had moeten
dragen. „Kom, ga nu maar een dutje doen," zei
Mrs. Thompson tot besluit. „Je hoeft nergens
meer over te tobben. Ik zal er wel voor zorgen,
dat je veilig en wel bij je tante in New York
terecht komt."
De „tante in New York" was een oogenblik-
kelijke uitvinding van Doris, omdat het, al was
het een verzinsel, in elk geval beter klonk dan
„een achternicht in Kew Gardens."
Doris sloot de oogen en hield zich slapende.
Ze hoopte, dat Mrs. Thompson gelijk had en
dat haar moeilijkheden voorbij waren. Ze hoopte
verder, dat New York per slot van rekening
beter zou blijken te zijn, dan Helen beweerd
had. „Zou het niet verrukkelijk zijn," dacht ze, al
luisterend naar het gefluister der drie oude
dames, „als ik werkelijk een baantje kon vinden
en den witten olifant op Long Island van de
hand kon doen voor een behoorlijke som? Dan
kon ik voor goed in Amerika blijven. Natuurlijk
zou ik moeder dan wel wat willen steunen
Ik zou allesletterlijk alles willen doen, als
ik maar niet terug behoefde. Ik wil niet terug
ik wil het niet!"
Ze verkeerde nog in een droomstemming, toen
twee uur later, op de boot, een Fransche
kwieke picolo haar twee pakjes en een brief
kwam brengen.
„Is dat voor mij bestemd?"
„Mais, oui, mademoiselle."
„Dat moet van moeder zijn," meende ze be
slist, „die stuurt me een cadeautje om me een
goede reis te wenschen; iets wat ik niet noodig
heb en zij niet betalen kan."
Onder het waakzaam oog van Mrs. Thompson
maakte ze de pakjes los. Het was een groote
doos met den naam van een beroemden Fran-
schen bloemist er op en een kleine doos met
kant versierd.
„Dat ziet er uit als een bonbondoos," zei
Mrs. Thompson, „het moeten fijne bonbons zijn
ook. Zoo'n doos kost wel driehonderd francs in
dien duren winkel op den Boulevard. Kijk die
kant maar eens. Is het niet schattig?" Dat was
zoo, maar toch trok Doris een zuur gezicht.
Bloemen en bonbons!
Nauurlijk weer van Wilbur! Met een ellen
dig voorgevoel maakte ze de groote doos open.
Orchideeëntwee dozijn orchideeën! Met een
kaartje „Wilbur Daniel Higgenstrom, eertijds
wonende te Parijs, nu aan boord van de Nor
mandie."
„Wat scheelt er aan, lief kind?" vroeg Mrs.
Thompson, in wier hut dit alles zich afspeelde.
„Je kijkt zoo bezorgd? Vind je die prachtige
bloemen dan niet verrukkelijk?"
„Dat is de zaak niet, Mrs. Thompson. Die
bloemen kunnen me niet schelen, maar ik zou
den man, die ze gestuurd heeft, liever niet ont
moeten."
„Bedoel je daarmee, dat hij aan boord is.
„Juist. Jammer genoeg. En hij zal me zeker
lastig vallen."
„O neen, geen denken aan," zei Mrs. Thomp
son, „laat dat maar aan mij over."
„Heel graag!"
Zé sloeg tersluiks een blik op de omvangrijke
gestalte naast haar en glimlachte heel eventjes.
Je moest meer- mans zijn om een dergelijke be
waakster aan te pakken, dan Wilbur Daniel
Higgenstrom was.
LWordt vervolgd)
