DE VIJAND BINNEN DE GRENZEN
D
m
t
m
„Activiteit van verkenners"
Officieel Londen hult zich in
stilzwijgen
De strijd om Narvik
Irs».
ge/ucn woutea!
28 woorden in vijf
dagen
EEN VLUCHT BOVEN DE
VIJANDELIJKE LINIE
KARDINAAL VERDIER'S
LAATSTE GANG
VRIJDAG 19 APRIL 1940
PHILIPS
„PHILIDYNE'
Rijwiellantaarns
Molenaar's Kindermeel
Buitenlandsch Overzicht
Oversp00"®" 5'.
r. -f'SS*
Prijzen vanaf f. 6.85
ARRESTATIE IN BRIT SC H-
INDIË
STUDIECOMMISSIE VOOR DE
SCHOENBRANCHE
F. 3.50-3-75 - 3.95 - 4.25
Gids voor Katwijk aan Zee
Onnavolgbare moed
f Borstvoeding en daarna -
helpen dtr^p
Ontroerende uitvaart van een
groot en edel priester
'n Kwade kans..?!
e Noorsche minister van Buitenland-
sche Zaken, Koht, heeft op het ver
zoek van Duitschland om even ver
standig als Denemarken te zijn en Noor
wegen zonder slag of stoot te laten bezet
ten, zeer „ad rem" geantwoord met een
woerd van Hitier zelf, n.l. „dat een land,
dat zonder slag of stoot voor geweld buigt,
geen aanspraak kan maken op het recht
om te leven". Door dit antwoord belichtte
hij schérp de onoverbrugbare klove tusschen
woord en daad van de nationaal-socialis-
tische buitenlandsche politiek, een klove zóó
breed en diep, dat de meest principieel ge-
heeten principes van de nationaal-socialis-
tische machtsleer er te pletter vallen op den
rotsbodem van een meedoogenloos opportu
nisme. Men kan het gezonde verstand van
Denemarken, dat in het besef van zijn
weerloosheid tegen de Duitsche overmacht
zich enkel met een papieren protest tegen
den volkomen onrechtmatigen inval ver
zette en thans als een buitgemaakte melk
koe wordt leeggemolken, misschien erken
nen, de houding van Noorwegen tegenover
de invallers moet men bewonderen. Maar
indien men geneigd is de houding of liever
het gebrek aan houding van Denemarken op
het althans voorloopig over zijn onafhan
kelijkheid en neutraliteit beslissende mo
ment als een blijk van het gezonde ver
stand te waardeeren, omdat het van twee
kwaden: bezetting of vernietiging het schijn
baar geringste heeft gekozen, dan mag men
niet uit het oog verliezen, dat het tengevolge
van een ernstig gemis aan gezond verstand
en werkelijkheidszin in deze weinig benij
denswaardige dwangpositie is geraakt. De
nemarken had gedurende zeven maanden
niet gemobiliseerd, óók niet toen Scandina
vië tengevolge van den Finsch-Russischen
oorlog in een hachelijke positie geraakte.
Heeft het ondanks alles te veel vertrouwd
op de bijzondere en uitdrukkelijke garantie
van zijn integriteit en neutraliteit door
Duitschland? Is het nooit bij Denemarken
opgekomen, dat Duitschland over deze be
grippen er wel eens andere opvattingen op
na kon houden dan Denemarken zelf, en
dat de beste garantie van de neutraliteit
van eën land voor Duitschland schijnt te
bestaan in een militaire bezetting, waar
door het niet meer vrij en souverein zijn
eigen houding kan bepalen? Of heeft Dene
marken opzettelijk niet gemobiliseerd om
zich eventueel op overmacht te kunnen be
roepen en zoo zich zelf voor oorlogsgruwelen
te sparen? Hoe dit alles ook zij, het heeft
een weg gekozen, waarvan nog te bezien
staat of hij niet uiteindelijk toch nog op het
oorlogsterrein zal uitloopen. Zeker is, dat
Denemarken, hoe de uitslag van den oorlog
ook moge uitvallen, niet in de positie van
het dappere België van 19141918 zal ver-
keeren, en dat het in strijd met de gedane
toezeggingen tot een basis voor Duitsche
oorlogsoperaties wordt gemaakt, zoodat de
Geallieerden wel eens genoopt kunnen wor
den het practisch als vijand te behandelen
en tot slagveld te bombardeeren.
Noorwegen heeft ten aanzien van de
van buitenaf naderende gevaren tot
op zekere hoogte eenzelfde gebrek
aan verstand en werkelijkheidszin aan den
dag gelegd als Denemarken. Ook Noorwegen
had niet gemobiliseerd. Daardoor verkeer
de het in een staat van betrekkelijke mili
taire machteloosheid, die den weg van den
geringsten weerstand zoekende machten als
het ware moest aantrekken en tenslotte dan
ook aangetrokken heeft. Te elfder ure heeft
Noorwegen zich echter bezonnen en, of
schoon het militair technisch in geen enkel
opzicht tegen de Duitsche overmacht was
opgewassen, besloten niet den weg van De
nemarken te volgen. De Noorsche kustver
dediging, gebruik makend van de voor de
fensieve doeleinden buitengewoon geschikte
natuurlijke gesteldheid, was van dien aard,
dat, als zij goed had kunnen functionneeren,
zij zeker in staat geweest zou zijn de eerste
bliksems van den bliksemoorlog af te we
ren. Dat de Noorsche kustverdediging ech
ter niet heeft kunnen werken zooals het
moest, is te wijten aan een ander verzuim
van de Noorsche regeering, n.l. dat deze niet
voldoende aandacht heeft geschonken aan
en maatregelen heeft genomen tegen den
vijand binnen de grenzen, de nationaal-
socialistische verraders. De mededeelingen
over het verraad te Oslo en elders mogen
misschien niet in alle onderdeelen volko
men juist zijn, ontwijfelbaar vast staat, dat
het nationaal-socialislische verraad de be
zetting van de meest belangrijke Noorsche
havensteden in een overrompelend tempo
heeft doen slagen. Niet alleen officieele
Noorsche natiopaal-socialisten, maar ook
lieden, die met het nationaal-socialisme
sympathiseerden en in het militaire verde
digingssysteem beteekenende functies ver
vulden, hebben door tegenorders verwarring
gesticht, zoodat de Duitschers bij hun inval
aanvankelijk geen noemenswaardigen te
genstand ontmoetten. De lankmoedigheid
der Noorsche regeering ten aanzien van een
politieke richting, die niet geschroomd heeft
op het beslissende moment het vaderland te
verraden ten gunste van den politiek gelijk
gezinden aanvaller, heeft zich wel wreed
gewroken. Noorwegen moet nu goed en bloed
offeren om de heillooze gevolgen van het
verraad te overwinnen, omdat het den tijd
en de gelegenheid om de mogelijkheid van
verraad bij voorbaat te voorkomen voorbij
heeft laten gaan.
Heeft onze regeering uit deze gebeur
tenissen alle lessen en noodzakelijke
conclusies getrokken, die er te trek
ken vielen? Zeker, zij heeft ons de stellige
verzekering gegeven, dat zij ook ten aan
zien van de binnen onze grenzen dreigende
gevaren waakzaamheid betracht. Is waak
zaamheid onder de huidige omstandigheden
echter wel voldoende? Een handvol goed ge-
tnstrueerde en voor hun duistere taak be
rekende verraders kan by machte zijn om
bij wijze van verrassing althans voor en
kele uren de weerbaarheid ook van een ge-
mobiliseerden staat te desorganiseeren, wan
neer niet alle vitale en centrale punten
van het staatsorganisme en de belangrijkste
openbare gebouwen afdoende beveiligd zijn
met een scherpe bewaking en controle van
voortdurend op hun „qui vive" blijvende
wachten.. Wordt het niet tijd, dat de staat
van beleg, die aan de militaire autoriteiten
bevoegdheden geeft, welke de regeering
blijkbaar voor zich zelf niet durft vragen en
welke, indien zij ze vroeg, door het parle
ment wellicht niet snel genoeg zouden kun
nen worden verleend, over het geheele land
wordt afgekondigd? Wij onderschatten de
bezwaren, verbonden aan den staat van be
leg, geenszins, maar de staat van beleg ver
dient altijd nog de voorkeur boven den staat
van bezetting. Wij behoeven ons niet bo
venmate te verontrusten, maar het is beter
verontrust dan te gerust te zijn. In België
werden afdoende maatregelen genomen te
gen extremisten en hun organen, die de neu
traliteit en de veiligheid des lands in gevaar
konden brengen, maar hier te lande genie
ten diezelfde extremisten en hun organen
in de slechts in staat van oorlog en niet van
beleg verklaarde gebieden een onduldbare
mate van vrijheid, waarvan zij gretig mis
bruik maken. De historie van het verraad
van het paard van Troje af, de overrompeling
van de Bondskanselarij te Weenen, waarbij
Dollfuss het leven verloor, tot aan het ge-
Quisling in Noorwegen toe bewijst, hoe een
belachelijke minderheid een overgroote
meerderheid tijdelijk kan overtroeven en
overbluffen op een wijze, die altijd ernstige
en soms onherstelbare schade aanricht.
Wanneer er in een bepaalde streek één ge
val van cholera wordt geconstateerd, wor
den er direct uitgebreide maatregelen ge
nomen om de kwaal in de kiem te smoren,
maar wanneer de pestilentie van het ver
raad zich ergens manifesteert, schijnt men
het erop te willen wagen of men er zonder
het nemen van de meest effectieve maatre
gelen het leven af zal brengen. Ons land
dient o.i. tegen die pestilentie zooveel mo
gelijk en zoo spoedig mogelijk immuun ge
maakt te worden door den staat van beleg,
omdat het op een andere wijze niet snel en
afdoende genoeg schijnt te kunnen ge
beuren.
N.B. Dit artikel was reeds geschre
ven, toen wij tot onze groote voldoening
en geruststelling uit den mond van den
minister-president, Z. Exc. Jhr. Mr. de
Geer, in zijn radiorede mochten verne
men, dat de staat van beleg over geheel
het land is uitgebreid. Dit verstandige
en onder de huidige omstandigheden
noodzakelijke besluit zal voorzeker de
volledige instemming wegdragen van
alle weldenkende Nederlanders, die in
een strikte alzijdige neutraliteitshand-
having en het met afdoende maatrege
len bezweren van alle mogelijke ook van
binnenuit dreigende gevaar het eenig
doelmatige middel zien tot een ongerept
behoud van ons vrij, onafhankelijk en
zelfstandig volksbestaan.
PATNA, 19 April. (Reuter). Sarawati, die de
Britsch-Indische „anti-compromis"-conferentie
had georganiseerd, welke de vorige maand, toen
het Indische Nationale Congres bijeen was, te
Ramgarh is gehouden, is thans op grond van de
wet inzake de verdediging van Indië gearres
teerd. Sarawati wordt beschouwd als de rech
terhand van Subhas Chamdra Bose, den presi
dent van de conferentie van Ramgarh.
Het internationale congres ter bescherming
van de schoenenbrache, dat dit jaar in Amster
dam zou plaats vinden, zal, in verband met den
verwarden politieken toestand thans niet door
gaan.
Om contact te houden tusschen de diverse
landen is een speciale internationale commissie
benoemd, bestaande uit de heeren H. Fischil te
Zuerich, Nic. Witry te Luxemburg, J. A.
Melhado te Amsterdam en dr. G. Vago te Buda
pest, met den laatste als secretaris. Deze heeft
opdracht gekregen een rapport samen te stellen
over de economische verhoudingen van de leder
en schoenbranche in diverse landen tijdens den
oorlogstoestand en daarna voorstellen te ont
werpen ter bescherming van den schoenmidden
stand tegen de fabrikanten, tevens groot
schoenwinkels.
Extra manchetten
50 ct. meer
VOOR JONGENS:
Vlisco-blouses vanaf f. 1-80
Vliieo-overhemden vanaf f. 2.55
Een frissche omslag siert den gids, die de
Vereeniging voor Vreemdelingenverkeer te Kat
wijk aan Zee uitgaf. Het kleine boekje, dat met
talrijke foto's verlicht werd, geeft in kort be
stek een handig overzicht van verschillende
dingen, die men bij een verblijf ter plaatse dient
te weten; zondesr in onnoodig-lange beschrij
vingen te vervallen, noemt het werkje daarnaast
de speciale aantrekkelijkheden, die den zomer
gast wachten. Tenslotte kan men een lijst van
hotels, pensions en gemeubileerde huizen aan
treffen.
-i-v;
De begrafenis van Z. Em. Kardinaal Verdier
(Van onzen Parijschen correspondent)
De Royal Airforce heeft door haar stout
moedige verkenningsvluchten over de verst af
gelegen Duitsche gebiedsdeelen veler bewon
dering opgewekt. Thans verrichten de Engel-
sche verkenners hun werk in het Noorden,
waar zij de kostbaarste gegevens verzamelen
over de posities en troepenbewegingen van den
vijand. Dikwijls werpen sommige typen van ver
kenners zich zelfs in den strijd, meestal heb
ben zij het zwaar te verantwoorden tegen de
vijandelijke luchtstrijdkrachten en luchtafweer.
Worden zij opgemerkt en de zeer gevaarlijke
zendingen die zij te vervullen hebben sluiten
vrijwel uit, dat zij deze onopgemerkt kunnen
volbrengen dan moeten zij zich meestal
verweren tegen een vijand die talrijker is, snel
ler en beter bewapend.
Met weJke moeilijkheden de verkenner
te kampen heeft, blijkt uit het volgende ver
slag van een opdracht, door een Fransche
bemanning boven een deel der vijandelijke
linies van het Westfront uitgevoerd.
Het gebeurde in de vroegste ochtenduren.
Luitenant X had zich in korten tijd veelvul
dig weten te onderscheiden. In een vijftiental
zendingen, waarvan de eene nog gevaarlijkei
was dan de andere had hij de overvloedige be
lwijzen geleverd van zijn weergalooze vlieger-
hoedanigheden. Een ernstige verwonding ver-
DE DOKTER ZEI i
Het vertrouwde, betrouwbare kindervoedsel
Uiterst sober blijven de officieele communi
que's van de Britsche regeering over de actie
in Noorwegen. Bevatte de mededeeling over de
landing Maandag j.i. slechts tien woorden, het
communiqué dat gisteravond werd uitgegeven
en waarin gezegd werd, dat de landing var.
Britsche troepen voortduurt en dat er contact
tot stand is gekomen met de Noorsche strijd
krachten, wist men tot achttien woorden te
beperken. Dat is ailes wat officieel door de
Britsche autoriteiten over de situatie in het
Noorden is bekend gemaakt. Verder hult men
zich in stilzwijgen, want het verstrekken var
nadere bijzonderheden zou, naar men meent
in het huidige stadium der operaties ten voor
deel kunnen zijn voor den vijand. En derhalve
zwijgen ook Chamberlain en Winston Churchili
ln het Lagerhuis. Zelfs schijnen de afgevaar
digden een wenk gekregen te hebben, de regee
ring niet met vragen over het verloop der ge
beurtenissen in Noorwegen lastig te vallen.
Chamberlain, die toch nooit meer zegt dan hij
kwijt wil zijn, zal hier zeker niet om treuren,
maar de loslippige Churchill zal zich de laatste
dagen vaak geweld moeten aandoen, om te
zwijgen. Wellicht troost hij zich, dat spoedig de
dag zal komen, waarop hij de successen van de
Britsche vloot en het expeditiecorps aan eer
juichend Lagerhuis kan meedeeien.
Zijn er nu, naast de officieele acht en twin
tig woorden, die deze week over de Britsche
operaties in Noorwegen verstrekt werden, geen
gegevens, waaruit men eenigszlns kan opmaken,
hoe zich de situatie ontwikkelt? Vanzelf spre
kend zijn die er wèl. Dagelijks komt er een
stroom van berichten binnen uit Britsche.
Fransche, Duitsche en Noorsche bronnen. Het is
alleen de kunst uit deze tientallen berichten
het kaf van het koren te scheiden; eerst daarna
is het mogelijk een eenigszlns betrouwbaar beeld
van de situatie te construeeren. Hoe dit beeld
er dan op het oogenblik uitziet? Men kan er
vrijwel zeker van zijn. dat Narvik voor het
grootste gedeelte in handen der Britten is
Narvik bestaat echter uit een haven en eer.
stad. Na den zeeslag van Zaterdag J.I., waarbij
zeven Duitsche oorlogsschepen, welke in de
haven van Narvik lagen, vernietigd werden, zijn
de Britten hier heer en meester. Daarna zijn
in de omgeving van Narvik Geallieerde troepen
aan land gezet, die den strijd hebben aange
bonden met de Duitschers.
Deze strijd blijkt nog steeds niet definitief
beslist, hoewel hij zich in het voordeel der Ge
allieerden ontwikkelt. Dit valt weer te con-
cludeeren uit de Duitsche berichten, waarin
de beteekenis van Narvik thans gekleineerd
wordt, hoewel het bezit van deze ertshaven de
inzet van den strijd is geweest, die tien dagen
geleden in Scandinavië uitbrak.
De Duitschers beweren nu, dat zij van Nar
vik uit, langs de spoorlijn, die Narvik met Zwe
den verbindt, naar de Zweedsche grens opruk
ken. Dit kan volkomen juist zijn, alleen ligt
het er maar aan, wat men onder oprukken ver
staat. Dit oprukken kan evengoed beteekenen:
terugtrekken. Als de Duitschers werkelijk ge
dwongen zijn voor een Geallieerde overmacht
te wijken, zullen zij zich immers veel liever in
Zweden laten interneeren, dan zich krijgsge
vangenen te laten maken door de Britten.
Na een paar dagen de beteekenis van Narvik
verkleind te hebben, wie herinnert zich nog
de fabel van den vos en de zure druiven? wijst
de Duitsche pers thans op het gevaar, dat Zwe
den bedreigt, als Engeland hier werkelijk een
hechte basis verovert.
„Het is geen fantasie, wanneer men verwacht,
dat Engeland, nadat het een hechte basis in
Narvik veroverd heeft, zich van de contróle
over de Zweedsche ertsvelden wil verzekeren.
Ben dergelijke poging zou aan den eenen kant
leiden tot een openlijk conflict met Zweden,
aan den anderen kant zou het een slag tegen
Rusland zijn", aldus schreef de „Dienst aus
Deutschland" gisteren.
Berlijns bedoeling is duidelijk; het tracht
Zweden en Rusland, die beide neutraal trach
ten te blijven in het conflict, angst aan te jagen
floor hen op het Britsche gevaar te wijzen en
hen zoo toch nog aan Duitsche zijde te bréngen.
Het ziet er echter op het oogenblik niet naar
uit, dat Stockholm en Moskou aan de Duitsche
roepstem gehoor zullen geven.
Intusschen geraakt Zweden met den dag in
een moeilijker positie. Slagen de Duitschers
er niet in de verbinding tusschen Zweden en
Engeland te verbreken, dan blijft het voor hen
onmogelijk de hand op de geheele ijzerertspro
ductie van Zweden te leggen en te verhinderen
dat ook in de toekomst Zweedsche ertstranspor
ten naar Engeland gaan. Bovendien blijft het
gevaar dreigen dat de Geallieerden, zoodra zij
hun positie in het Noorden van Noorwegen heb
ben geconsolideerd, van hun kant zullen trach
ten zich van de geheele contróle over de Zweed
sche ijzerertsgebieden te verzekeren. Vooral in
Frankrijk dringt men op een zoodanige actie
aan.
Hoe zal Zweden hierop reageeren? Heel zeker
is men in Londen nog niet over de houding van
Stockholm. Dit bleek Woensdag wel uit de rede
van den Brltschen minister van Economische
Oorlogvoering Cross, die voorspelde dat Duitsch
land binnen een maand Zweden kon binnen
vallen om zich van het Zweedsche ijzererts
meester te maken. „Wü zijn bereid", zoo zeide
Cross, „Zweden te helpen, maar Zweden moet
ook bereid zijn zich zelf te helpen."
De slag om het ijzererts verkeert nog in zijn
beginstadium. Hü kan nog vele verrassingen
brengen.
plichtte hem gedurende eenigen tijd zijn werk
zaamheid te staken. Hoe hij die verwonding
opliep? Hieronder volgt het verslag van zijn
laatste heldendaad.
Het is 5 uur 's morgens. De dag gloort ter
nauwemood Het vliegerkamp is gealarmeerd
Nog is het vrijwel nacht boven het vliegveld
als de machine loskomt.
Luitenant X is bestuurder. Hij heeft als
waarnemer aan boord luitenant-kolonel Y en
als mitrailleur sergeant-chef Z. Dit is een élite
manschap. Een groepsleider, die de plaats van
waarnemer bezet voor elke gevaarlijke zending,
die er volbracht moet worden, ziet men niet
dagelijks.
Ook ditmaal zou het ter dege spannen. Zon
der kleerscheuren ervan af komen, zou een
wonder zijn. Het opvliegen alleen reeds plaatst
den vlieger voor een aantal typische moeilijk
heden. Het is nog volmaakt duister en het wol
kendek is zeer laag. De piloot moet zijn koers
geheel op de boord-instrumenten bepalen. Al
leen de vlammen die uit den uitlaat slaan wer
pen een licht schijnsel om het toestel. Ieder is
op zijn post. De piloot aan zijn commando's,
de waarnemer is over zijn kaarten gebogen, de
mitrailleur heeft zich in zijn geschutstoren
achter zijn machinegeweer opgesteld.
Op groote hoogte wordt de vijandelijke linie
overvlogen. Boven het gebied dat verkend moet-
worden sleepen de wolken evenwel op 500 meter
hoogte. Alleen daaronder kan er gewerkt wor
den. Dat belooft eenige spannende oogenblik-
ken voor de bemanning. Deze bereidt zich op
het ergste voor. Voor alles moeten de zenuwen
volmaakt in bedwang gehouden worden. Hel
kan niet anders, het zal een opwindende partij
van scheèrvluchten worden.
Langzamerhand woi'dt het dag. De bodem-
karakteristieken kunnen van eenige honderden
meters hoogte waargenomen worden. Men stelt
belangrijke vijandelijke troepenbewegingen vast,
nieuwe stellingen, lange konvooien. De waar
nemer noteert' dit alles met zorg. de piloot
maakt duik-, scheer- en glijvluchten. Het wol
kendek zakt, de machine daalt naar evenre
digheid. De aarde is n<Jg slechts op vijftig
meter. Een vijandelijk vliegveld moet overvlo
gen worden. De kansen om het er levend van
af te brengen zijn misschien vijf op honderd
Beneden is het of een vulkaan van vuur en
lood uitgebarsten is. De kogels der mitrail
leuses suizen rondom het toestel, de granaten
barsten in de buurt uiteen. De gevoelens der
inzittenden te beschrijven is niet mogelijk.
Wat er echter in hen omgaat, zij zijn vastbe
sloten. De zending moet zoo zorgvuldig moge
lijk worden uitgevoerd, niets kan ze er van
afbrengen dit te doen
Plots voelen de vliegers een schok voor
in het toestel, daarna hooren ze een on
heilspellend gekraak. Een granaat heeft
den neus van de machine getroffen. In
stinctmatig rukt de bestuurder aan zijn
knuppel. De machine luistert nog naar de
commando's. Zij schiet de hoogte in en be
reikt het logge wolkendek.
Het schieten van den grond verdubbelt.
Vijandelijke toestellen stijgen op om den in
dringer te bevechten. Gelukkig zijn er geen
vitale onderdeelen getroffen.. De vlucht kan
vrijwel normaal worden voortgezet. Maar met
den piloot is het slecht gesteld. Op verschil
lende plaatsen is zijn linkerbeen door granaat
splinters getroffen en danig toegetakeld. On
verstoorbaar doet hij evenwel zijn werk. Slechts
één gedachte vervult hem: Hij moet zijn ma
chine op den eigen bodem in veiligheid bren
gen Hij beluistert angstvallig het geronk der
motoren. Vele van zijn boord-instrumenten zijn
onklaar geraakt. Maar het toestel vliegt en
dat is het voornaamste. Hij kent ongeveer den
weg en met wat geluk is hij zeker de waarde
volle zending te redden. Over zijn lichamelijk
lijden zet hij zich heen. Als zijn been hem
ondragelijke pijn doet, klemt hij de tanden
op elkaar. Dat helpt.
De waarnemer maakt zifh bezorgd over
het lot van zijn piloot, dien hij ernstig ge
wond weet. Hij vraagt hem door de tele
foon, hoe het hem gaat. „Is het ernstig X?'
„Het stroomt een beetje in mijn laarzen,
maar de propeller draait nog en dat is
het voornaamste", antwoordt de vlieger la-
koniek.
Hij heeft slechts een gedachte; Veilig lan
den. Het koste wat wil, de waardevolle aan-
teekeningen en foto's redden Hij moet voorts
voor zijn makkers zorgen en voor zijn prach
tige machine. Hij lijdt en denkt niet aan zijn
verwonding. Een bovenmenschelijke kracht be
schermt hem, leidt hem. Hij behoudt zijn ge
heele geestkracht en helderheid van denken.
Hij stuurt voi Zuid, zeker van zijn weg, met
een onnavolgbaren moed tusschen 100 en 300
meter.
Na ruim een half uur zijn de linies weer be
reikt en enkele minuten later landt hjj feil
loos. Men bevrijdt hem uit zijn cabine. Zelf
is hij tot niets mêer in staat. Ja toch, hij
glimlacht tevreden. Hij heeft zijn gevaarlijke
opdracht volbracht. Hij is als een groot, lam
geslagen kind. Denzelfden avond nog brengt
de generaal hem in het hospitaal een bezoek.
Deze stond erop persoonlijk zijn dapperen lui
tenant-piloot te feliciteeren met de geslaagde
onderneming die van we«rgaloozen moed en
1
VISJES" breien
nie'
tot Iust' «Md»
Over de plechtige teraardebestelling van
Kardinaal Verdier, waarover wij reeds en
kele bijzonderheden meldden, schrijft onze
Parijsche correspondent nog het volgende:
De ouden van dagen herinneren zich niet, ooit
in oorlogstijd zoo'n aangrijpende gebeurtenis te
hebben bijgewoond als deze plechtige uitvaars
van een van Frankrijks meest beminde en hei
ligste zonen.
Het was even over acht uur toen alle klok
ken van Parijs over de stad hun bronzen droef
heid uitstortten. Lang te voren reeds was het
aartsbisschoppelijke paleis in de Rue Barbet-de-
Jouy door duizenden menschen, die kennelijk
ender den indruk waren, als belegerd. Op de
binnenplaats was het een onvergetelijk schouw
spel. Daar stonden bijeen 80 bisschoppen en 5
kardinalen, in violet gekleed ten teeken van.
hun rouw. Duidelijk herkenbaar afgescheiden
wachtten Mgr. Beaussart en de familieleden.
Elders zagen wü de kleine zangertjes met het
houten kruisje.
Een immense stilte omhulde de gansche buurt.
Indrukwekkender nog werd die stilte, toen de
lijkbaar voorgedragen werd. De kist was van licht
eikenhout, voorzien van zes koperen handvaten
en versierd door 'n groot koperen kruis, als die
van de Carmelieten zoo eenvoudig. Over de
lükbaar had Jean, de oude gedienstige, den
grooten scharlaken mantel gespreid, de herme
lijnen monnikskap en den kardinaalshoed daar
op geplaats. Even hierna klonken ontroerend
schoon het „De Profundis" en eenige Latijn-
sche gebeden met een strenge innerlijke devo
tie oo rdelkeien ijfj SHR DXZcen ,.;:d
tie door de kleine zangertjes uitgevoerd. Die
kleine zangertjes, waar Kardinaal Verdier zco
trotsch op was, hebben in hem zeer veel ver
loren.
De stoet vormde zich, die indrukwekkende
stoet, die voor ons het beeld was van den hoog-
sten wede in den afschrikwekkendsten oorlogs-
tü'd. Een groep van rouwende Fransche pad
vinders opende hem. Op hen volgden de 800 pre
sidenten en secretarissen van alle Katholieke
vereenigingen, tot de katholieke actie behoo-
rend, die actie, waarvan Kardinaal Verdier de
ziel vormde. Daarachter liepen plechtig in
violette, oranje en roode toga's de professoren,
die de verschillende faculteiten van het Katho
lieke Instituut vertegenwoordigden.
Achter hen kwamen weer padvinders. Deze
droegen den enormen krans, den eenigen, uit
roode rozen en zwarte irissen bestaande, dien
president Lebrun uit naam van Frankrijk den
grooten zoon, van dit volk aangeboden had. Daar
op kwam boven den geheelen stoet uitkomend 't
machtige kruis van Notre Dame. Onder leiding
van den pauselijken internuntius, Mgr. Valeric
Valeri volgden de 80 kerkprinsen, den 5 kar
dinalen voorafgaand. Bij het zien van dezen
stoet van prelaten konden velen hun aandoe
ning niet verbergen. In de voorste gelederen
van de toeschouwers waren talloozen neerge
knield. Het meest viel ook thans de rüzige,
forsche figuur van kardinaal Gerlier op. Voorts
zagen wü kardinaal Van Roey, primaat der
Belgen, kardinaal Suhard van Reims, kardinaal
Liénart van Rijssel, Mgr. Meijers, hulp-bisschop
van West-minster en Mgr. Gaulina, hoofd-aal-
moezenier van het Poolsche leger. De lijkwagen
was een imposante auto, omgeven door vier be
kende geestelijken, waaronder Mgr. Chevrot. de
prediker van Notre Dame, en generaal de Cas-
telnau, den beroemden landgenoot van kardi
naal Verdier, evenals hü een kind van de Rou-
ergue, de Katholieke provincie van Frankrijk
bij uitnemendheid. Achter den lijkwagen liep
Jean, de oude, zorgzame dienaar van den kar
dinaal, en verder nog droegen anderen drie kus
sens, waarop alle onderscheidingen van den af
gestorvene gespeld waren. Wü zagen voorts
Mgr. Beaussart, de vicarissen-generaal, de fa
milieleden, de religieuzes en de „heeren" van
Sint Sulpice, waarmee „Mijnheer Verdier" zoo
vele jaren het eenvoudige leven deelde, dit leven
dat hij liever niet had willen verlaten voor de
wereldsche pracht en praal van aartsbisschop
van Parü's.
Na anderhalf uur kwam de stoet bij de
Notre Dame aan. De kathedraal prükte in
haar schitterendsten lichttooi. Geheel Parijs,
geheel Frankrük, ja de geheele wereld was
er vertegenwoordigd. Het corps diplomatique
was vrüwel volledig aanwezig. Tusschen een
dubbele haag van nationale garden in groot
tenue geleidde Mgr. Beaussart, president Le
brun naar zün zetel. Talrijke andere hooge
regeeringspersonen ontbraken evenmin. De
pontificale Requiem-mis werd gecelebreerd
door kardinaal Liénart, den oudsten der
Fransche aartsbisschoppen.
Na den dienst defileerde het Parysche
volk voor den laatsten keer langs zün ge
liefden herder, waarvan het slechts noode
afscheid nemen kon. Kardinaal Verdier,
door zijn woord, door zijn leven, en door zijn
werk, was de kardinaal der hope, die, zoo
als uit zijn ontroerend testament ook weer
gebleken is, tevens de kardinaal der Christe
lijke liefde was.
van ongeëvenaarde bekwaamheid getuigt.
Eenvoudig antwoordt de jongen: „Ik deed
mün best, generaal, en ieder van mün kame
raden had hetzelfde gedaan."
Even bescheiden als moedig zün die bewon
derenswaardige verkenners, die het tot nog
toe het zwaarst gehad hebben van allen. De
medaille, die binnenkort op de borst van lui
tenant X gespeld zal worden, nadat hij eerder
reeds onderscheiden is met het oorlogskruis
met palm, is een welverdiende belooning te
meer. Want »het zün de gevaarvolle waarne
mingen der verkenners, die dikwijls over het
lot van den slag beslissen.
In uw wagen moet u niets wagen....
autorijden mag geen kansspel zijn:
op den weg moet u het zéker weten!
