AUSTRALE
AVOND
TOILETTEN
HET HAARNET
Soep is voedzaam
-wm
■Bi
De poes en het voorjaar
in een Ital. huishouden
j Waaraan gaat mijn
geld weg?
LEKO RIJWIELLAMPEN
REESINK
HET JONGE LAND
WAAR HET HUISHOUDEN
VEEL GEMAKKEN HEEFT EN
WAAR DE VROUW VAN ALLE
MARKTEN THUIS IS
mm
SM
Door haar, die hier ten üoeten
uit geteekend staat
HOLS' KATTENBROOD
G. SCHOORL
Helfys"
LEKO LICHT - BETER ZICHT
SANITAIR
De huizen zijn pradisch
gebouwd
Veelzijdig zijn de vrouwen
De vrouwen zijn er van alle
markten thuis
De opgroeiende jeugd is een
voorbeeld voor andere landen
- WSÊÊË
mJP*'-
'*m
MmMBI
Voor schoonmaakdag
Voedzame groentesoep
Aardappelsoep
SMYRNA HANDWERK
ZAANLANDSCH
ZILVER
lOcent
VOORALLE
DE VROUW EN HAAR TIJD
Wat dringt er ln ons leven, dat toch onder
vele invloeden van buiten de grenzen staat,
eigenlijk weinig door van dat aantrekkelijke
werelddeel, waarnaar als kind ons heele hart
uitging als we „de zeven kleine Australiërs"
van Ethel Turner verslonden hadden.
Temeer realiseerden wij dit, toen de moeder
van een van onze vaderlandsclie schrijfsters
ons met warmte sprak over dit land, waar ze
vele jaren gewoond heeft en met beide han
den namen we de uitnoodiging aan, ons te
haren huize meer te laten vertellen over het
leven in dit jonge werelddeel, dat degenen, die
er gewoond en gewerkt hebben, blijft binden
terug in het vaderland met een onuit-
bluschbaar heimwee. In Australië, het land van
de groote eenzaamheden, is de „levensruimte'
nog onbeperkt; de mensch wordt er niet on
der den voet geloopen door de massa en wie
meent vleugels te hebben, kan ze uitslaan in
dit jonge gewest, waar de mogelijkheden nog
niet zijn platgetrapt, gelijk het gras van een
zomerplantsoen op een warmen Augustusmid
dag. Het kleine Nederland heeft ruim achtmil-
lioen inwoners, het werelddeel Australië telt er
evenveel. Dat spreekt voor zichzelf. Toen de
eerste emigranten, nog niet zoo heel lang ge
leden, misschien een honderd jaar, naar
Australië vertrokken (de allereersten kwamen
uit de Londensche strafgevangenissen) vonden
ze in het nieuwe werelddeel een handjevol don-
kergetinte inboorlingen, die zóó onbeschaafd
waren, dat ze niet eens wisten wat vuur was!
En nóg zijn er streken, waar de oorspronkelij
ke bewoners zich voeden met levende insecten.
Kijkt men thans rond in 'n stad als Mel
bourne, die nu honderd en drie jaar bestaat,
dan begrijpt men, dat in dit pas ontdekte we
relddeel de beschaving voor zoover wij daar
mee de automatische telefoon en den electri-
schen eiwitklopper bedoelen er niet trapsge
wijze, maar sprongsgewijs z'n intrede heeft ge
daan.
Men heeft bii den bouw der zeer snel groeiende
groote steden terstond overal electrisch licht
kunnen aanleggen; de tusschenphasen petro
leum en gas zijn er in zekeren zin overgesla
gen. Telefoon werd er niet anders dan auto
matisch gekend; men kookt er in hoofdzaak
electrisch en waar personeel, dat hoog loon
vraagt en hooge eischen heeft, voor de huis
vrouw moeilijk te krijgen is en men bovendien
rekesring heeft gehouden met stakingen op dit
gebieti. is het domein der huisvrouw: keuken
en eetkamer, veelal tot één vertrek vereenigd.
Het eetgedeelte is dan door een gordijn afge
scheiden van het kookgedeelte, wat het culi
nair proces in de huishouding zeer vergemak
kelijkt. Op de Australische huisvrouw komt toch
al veel meer neer dan wij Hollandsche huis
moeders gewend zijn.
Stel u voor, dat uw dienstmeisje midden on
der het bakken van een biefstuk haar schort
af zou doen en met een laconiek: „Mijn acht
uren ziin om," de deur uit zou gaan! Want
geen minuut langer dan de voorgeschreven acht
uur wordt er door het personeel gewerkt en
aan dezen maatregel houdt men streng de hand.
Bij overtreding wordt boete opgelegd, hoewel
er heusch wel niet veel huisvrouwen op dit ge
bied in overtreding zullen zijn, daar zorgt het
dienstmeisje zelf wel voor.
Een zware taak in het huishouden is de
groote wasch, die. wanneer men niet in de stad
woont, aan huis gedaan moet worden. Als com
pensatie droogt het goed echter zeer vlug. De
laatste sloop is nog niet aan de lijn gehangen
of het eerste laken is al droog en men kan
met strijken beginnen.
Het spreekt wel haast vanzelf, dat, waar het
personeel zoo schaarsch is, alle huisgenooten
gewend zijn flink aan te pakken. Het is dan
ook niets bijzonders, wanneer men ergens te
gast is voor het avondeten, de dochter des hui
zes in de pannen te zien roeren met een groot
schort over haar avondjurk, omdat ze op het
punt is naar een feest te gaan.
De Australische vrouw is flink en neemt
door haar veelzijdigheid een belangrijke plaats
in de samenleving in; ze kan als uitstekende
huisvrouw perfect naaien en breien, koken en
bakken, ze is echter hoegenaamd geen slavin
van haar huishouden. Ze staat altijd klaar om
uit te gaan en ze denkt aan anderen. Iemand,
die te gast was op een bungalow in de een
zaamheid eenige uren buiten Melbourne, vroeg
haar gastvrouw, waarom ze de gordijnen des
avonds niet dicht deed Het antwoord was:
„Omdat me. toen we hier pas woonden, eens
gezegd werd: u moest uw gordijnen niet slui
ten 's avonds. Voor ■degenen, die in deze onbe
woonde wereld 's avonds voorbijtrekken, is het
een troost ergens licht uit de ramen te zien
stralen."
In Melbourne is een garage, die alleen door
vrouwen gedreven wordt. Wie des avonds laat
een taxi naar huis neemt, is dan ook niets
verbaasd door een vrouwelijke chauffeur thuis
gebracht te worden. Er bestaat zelfs een gy
naecologisch ziekenhuis, waar zoowel de admi
nistratieve krachten als de werkende staf, van
chirurg tot apotheker, uit vrouwen bestaat.
De volksgezondheid wil men er op hoog peil
houden, vandaar dat de gezondheidscommissie
uiterst streng is: zelfs in zijn eigen huis mag
men een waschtafel met een barst er in (een
kweekplaats voor bacteriën werd me als kind
altijd geleerd) niet langer gebruiken. En in de
restaurants zijn zelfs borden met barsten ver
boden. Om lijfsgevaar bij brand te verminde
ren. is aan alle huizen bij den oorspronkelij-
ken bouw een brandladder aangelegd. Het
moet voor de architecten, die „Australië" ge
bouwd hebben, trouwens een prettige taak ge
weest zijn, op gaaf terrein, zonder bestaande
belemmerende moeilijkheden moderne wonin
gen neer te zetten, waarbij zij vooruitzienden
blik en practischen zin konden botvieren. Zoo
heeft bijvoorbeeld elk huis bij de stoep een
handle, waarmee men door een handgreep, bij
het verlaten van z'n huis de geheele electri-
citeitsvoorziening in de woning afsluit. Er kun
nen dus nooit ongelukken gebeuren met «trijk-
ijzers, die ingeschakeld bleven, of een kacheltje,
dat dicht bij een gordijn maar dóór blijft
branden. En wie na afwezigheid bij **nker
i
thuiskomt, hoeft niet in een ongezellig donker
huis binnen te stappen; door de handle over
te halen branden vanzelf weer die lichten, die
men niet uitknipte bij het weggaan.
De straatjeugd maakt van dit verleidelijke
baldadigheidsattribuut géén misbruik. Naar
wat onze zegsvrouwe vertelde, zouden de Hol
landsche straatjongens wel eens bij de Austra
lische jeugd in de leer mogen gaan. Straat
schenderij komt er zoo goed als niet voor;
misdoet een jeugdige Australiër in het open
baar, dan wordt hem door de oudere voorbij
gangers meteen een fiksch standje gegeven.
We moeten elkaar niet hinderen, maar ons
bestaan mét elkander zoo goed mogelijk ma
ken, zoo ongeveer zou te formuleeren zijn. hoe
de Australiër sociaal denkt. In de parken staan
geen bordjes met verboden dit en verboden dat,
bij den ingang leest men slechts: „Dit park is
van het volk, wil je het bederven, dan bederf
je je eigen land."
Het is de weldadige mentaliteit van 'n dun
bevolkt, onvruchtbaar land, waar de menschen,
gehandicapt door klimaat, eenzaamheid en af
standen op eikaars hulp aangewezen zijn.
Ondanks het feit, dat de Australiërs hard
werken en de afstanden er zoo zijn, dat dat
ons vaderlandsche begrip te boven gaat, treft
men er geen analfabeten. Bij sommige kleine
plaatsen is een dorpsschooltje, waar ook de kin
deren van de nederzettingen uit de buurt, dik
wijls te paard heen gaan. Niet als kleine cow
boys, maar met vieren of vijven op den bree-
den rug van een goedige merrie, die tijdens de
uren, dat zijn klantjes lezen en schrijven lee-
ren, in een weitje naast de school wordt vast
gebonden. Dat schoolkinderen hier zijn dan
bedoeld, kinderen die eigenlijk naar school
moesten onderwijs per correspondentie ont
vangen, wat op afgelegen oorden heel veel het
geval is, kan, lijkt ons, alleen mogelijk zijn,
omdat Australische kinderen zoo buitengewoon
leergierig zijn. Dit systeem wordt er namelijk
veel gevolgd en met succes worden eens per
jaar in de stad de examens afgenomen.
Een zevenjarig kindje, dat wèl de school kan
bezoeken en eiken dag den langen weg liep,
dacht eens, toen ze onderweg naar school was,
dat ze een natuurverschijnsel zag; er vielen uit
de lucht namelijk roode natte druppels en haar
wit jurkje zat in 'n minimum van tijd vol spat
ten. Het regende. Dit kind had in de zeven
jaar van haar leven nog nooit regen meege
maakt. Door den roodachtigen grond, waarvan
de eeuwige wind het stof in de lucht jaagt, wa
ren de regendruppels, met dit stof vermengd,
rood als bloed. Geen wonder, dat iemand uit dit
dorre werelddeel waar het soms in geen ze
ven jaar regent naar Europa reizend, de
kleur van het gras in Holland „onnatuurlijk
groen" vond. De natuurkleur in Australië is
grijsgroen en toch groeit alles er in dien dro
gen, weinig sappigen grond: graan, bloemen,
appelen en peren.
Een merkwaardig doodschen indruk maakt de
natuur er zonder zoemende insecten en zonder
zingende vogels; de eenige vogel, die er geluid
maakt, is de lachvogel met zijn schril, door
dringend geluid.
Als onze gastvrouw over de Australische na
tuur vertelt en het landschap voor ons uit
beeldt, is het achter elk woord te voelen, dat
zij er weer is, in dit haar zoo dierbaar gewor
den land. Ze verbloemt het ook niet, dat ze
heimwee heeft; dat vanaf haar Amsterdam-
sche flatje een rusteloos verlangen haar trekt
naar de wijdheid van het eenzame werelddeel,
waar ze jarenlang een kippenfarm dreef. Wie
van het vrije leven in een rustiek land is gaan
houden, die went moeilijk weer aan het leven
in een opgepropte stad. „Soms ga ik naar Ar-
tis," zegt ze met een half schalksch, half wee
moedig lachje, „en daar sta ik dan voor de leeu-
wenkooi en zeg tegen den leeuw, die me door
de tralies aanstaart: „Is 't niet zoo, wij begrij
pen elkaar."
A. Bgl.
Dit avondtoilet werd in
Hollywood gedragen.
De wijze waarop wit
en zwart in deze creatie
gecombineerd werden,
is meer excentriek dan
mooi
'-V-
i-
V
y
die zoo luxueus zijn,
dai hei maar een en
kele gegeven is ze ie
beziiien, boeien ook de
vrouw, die nooit zoo
iets zal dragen, omdai
er een zekere roman
tische bekoring van
uiigaai.
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIII
Zoo'n avondtoilet als hier afgebeeld, meer
excentriek dan mooi, misschien om aan een
gril van de draagster te voldoen ontworpen,
zult u zich wellicht niet wenschen. Maar het
fascineert u om den durf en de elegance en om
dat elke vrouw graag mooie kleeren ziet, ook
al zal het haar nimmer beschoren zijn, ze zelf
te bezitten.
Dat in Amerika zonder zelfs aan Hollywood
te denken de kleeding zeer luxueus is, verwon
dert ons niet en waarom zou het ons dan wel
verbazen, dat de Parijsche haute couture, die
immers vele klanten aan de overzijde van den
oceaan heeft, nu Frankrijk in oorlog is, haar
stijl iets heeft versoberd. Dat dit niet ten
minste niet over de geheele linie het geval
is, konden wij nogmaals constateeren op de
show, kortgeleden gehouden in het Amsterdam-
sche Carlton-hotel, waar negen Parijsche huizen
hun modellen door Fransche mannequins lieten
voordragen.
Voor wie van verfijnde kleeding houdt, van
modellen, door geraffineerden smaak en vol
maakte toepassing gecreëerd, willen wij trachten
enkele der getoonde modellen uit deze exquise
mode-revue, waaraan de
huizen Alix, Lanvin, Le
Long, Rouff, Molyneux
Paquin, Patou, Piguet
en Worth deelnamen, te
doen herleven. Ditmaal
blijven wij bij hetgeen de
vrouw aan het einde van
den dag draagt.
Er was dan een diner
toilet, bestaande uit een
japon van donkerblauwe
doffe zijde tot op den
voet vallend, waarover
een korte bolero werd
gedragen met groote revers van wit piqué, die
in den vorm van een blad waren uitgesneden.
Een strik van hetzelfde materiaal als de jurk
o.p het rugeinde bevestigd, suggereerde even de
queue de Paris. Hoewel er opvallend veel don
kerblauwe creaties waren, was het zwart aller
minst van de baan.
Piquant was een dinerjurk van zware zwarte
marocain, het korte mouwtje met glinsterende
pailletten bewerkt, en losse fel roode, gepaille-
teerde mouwen aan den arm geschoven, van
waar de japonmouw eindigde tot aan den pols.
Rood, het diepe, edele rood van granaatappels,
vlamde vele keeren op. Een wit satijnen avond
blouse, hoog sluitend aan den hals, werd van
den pompeuzen witzijden rok, met zwarte guir
landes bedrukt, gescheiden, door een breede
rood zijden ceintuur in dezelfde warme roode
tint als de ripszijden getailleerde avondmantel,
die met achteloos gebaar aan- en afgleed.
De voorliefde voor de avondblouse inspireerde
waarschijnlijk tot het avondtoilet voor een jeug
dige draagster van een lijfje uit rose satijn,
maar van een rose zoo schuchter en teer als
men in de natuur misschien alleen vindt bij
den bloei van de eerste Meiroosjes, en een zeer
wijd uitwaaierenden rok van ijle georgette.
Feëriek was van eenzelfde teerrose teint een
tulen avondgewaad, waarvan de zeer wijde rok-
zoom een smal zwart lint droeg en waarbij rond
den hals aan den voorkant een doorzichtig val
letje werd gedragen ook met dit lint even ge
accentueerd.
Een jeugdige mannequin droeg een avond
jurk van minder grootschen stijl, in de
nationale kleuren: het witzijden fond bedrukt
met roode en blauwe bloemen, waarbij als hoofd
tooi een roode, een witte en een blauwe klap
roos op den kruin waren bijeengevoegd. Bij een
imprimé zijden cocktailjurk, waar de bonte
bloempatronen in elkaar vloeiden, waren hoofd
tooi een nauwsluitend kapje en armbe-
dekkingen van gentianenblauw.
Was er opvallend veel pailletten-versiering
aan de verschillende creaties, bij 'n robe panier
van witte zijde waren de sierlijk afhangende
hardgroene lintien met bloemboeketjes afge
werkt, terwijl bij dit toilet een biedermeier
boeketje in de hand gedragen werd. Een zeer
Het haarnet heeft werkelijk stormenderhand
de vrouwenhoofden veroverd. En deze overwin
ning heeft het zeker meer te danken aan den
practischen zin dan aan de fraaiheid. Want
praetisch is deze .snood" zonder eenigen twij
fel. Niet alleen dat zij kunstig gewrochte krul
len in haar fatsoen houdt, maar zij is in staat
een slordig dotje een schijn van verzorgdheid
te geven. Echter, is dit net vol haar achter aan
ons hoofd nu een versiering? Op deze vraag
moet ik eerlijk antwoorden, dat dat in mijn
oogen niet het geval is. Ik vind die compacte
massa van achteren bepaald lcclijk. Het doet
mij denken aan de afzakkende haarrol van een
jaar of twintig geleden. Maar ja, smaken ver
schillen, zegt men. Er zullen hier zeker men
schen te vinden zijn, die dit gestyleerde haar
wel mooi vinden. En na dus geconstateerd te
hebben dat ik persoonlijk geen aanhangster van
de „snood" ben en de „snood" dus ook geen
aanhangsel van mij is, kan ik er rustig over
verder praten. Want het is niet mogelijk het
ding te negeeren, daar iedere zaak die zichzelf
respecteert ze bij dozijnen voorradig heeft en
velen zich van dit net voorzien hebben. Maar,
en dit is toch wel curieus, voor zoover ik ge
zien heb, was het voorwerp op geen enkele
show aanwezig. Het is dus een mode, die het
pleidooi via de praktijk gewonnen heeft. En
dit zal zij wel aan haar doelmatigheid te dan
ken hebben.
Deze „snood" nu komt in vele vormen voor.
Eigenlijk is „vele vormen" niet juist, want het
instrument zelf is altijd eender. Maar het wordt
gecombineerd met van alles en nog wat. Ten
eerste met een hoed. Het net wordt dan los
gedragen en de hoed gaaV er over heen. Het
net is dan gewoonlijk in de kleur van dien hoed
genomen. Verder zijn er de losse netten, die
aan den bovenkant versierd zijn met 'n groo-
ten strik of met een dotje van bloemen of lint.
Eigenlijk is dit een beter geheel dan de hoed
met net en het staat ook aardiger. De donkere
netten zijn over het algemeen flatteuzer, dan
de heel lichte.
Wanneer wij de voorspellingen mogen geloo-
ven voorspellingen die men al hier en daar
bewaarheid ziet worden dan kan deze snood
toch geen lang leven beschoren zijn. Het nieu
we kapsel vertoont ontegenzeglijk een nei
ging in opwaartsche richting. Gedeeltelijk om
hoog gekamd en bovenop vastgemaakt, gedeel
telijk kort geknipt en in een bepaalde richting
gekamd. En ja, waar blijven wij dan met ons
net, als er niets meer in te stoppen valt?
CLARA
De ideale vrouw is een volmaakte huis
vrouw, zonder dat haar omgeving voort
durend moet merken, dat zij het immer
actieve middelpunt daarvan is. Ze is zelf
standig zonder het altijd beter te weten
dan anderen en ze weet te behagen zonder
geaffecteerd te zijn,
verfijnd cachet droeg het wit georgette avond
toilet, waarbij handschoenen van hetzelfde door
zichtig witte materiaal hoorden.
Beëindigen wij den greep, dien wij uit deze
exquise modellen-collectie deden met de im-
primé-japon, waarvan het donkere fond roode
en paarse tulpenrijen toonde. Wellicht een
tegenbeleefdheid voor de „Marianne"-creatie
met de roode klaprozen.
A.
Er werd bij ons thuis voortdurend oorlog ge
voerd, een achterbaksche, geniepige oorlog,
zooiets als die van de duikbooten en mijnen,
dien we vandaag beleven. Dc strijdende partijen
waren: Agatha, ons dienstmeisje, en Mimosa,
onze kat.
De kat stal de gehaktballetjes, die Agatha
juist met veel zorg gemaakt had. Voor straf
kreeg het beest twee dagen lang water in plaats
van melk en wij, de neutralen aten gehaktbal
letjes, die bijna uitsluitend uit brood beston
den.
Mimosa deed haar middagdutje op de sofa
en vond 's avonds haar mandje in de koude
schuur in plaats van in de warme keuken. Dit
alles, als ik, de vriendin en gezworene van Mi
mosa niet tusschenbeide kwam. Meestal had
den de vijandelijkheden in mijn afwezigheid
plaats. Dit was ook 't geval dien keer, dat Mi
mosa kleintjes gekregen had. Vier snoezige grij
ze poesjes lagen 'er naast haar in 't mandje.
Dat was te veel voor Agatha. „Van die eene
heb ik zeker nog-geen last genoeg," zei ze (in
mijn afwezigheid natuurlijk!) „ik moet van al
dat kattengespuis niets hebben." Zij zag van
moeder verlof te krijgen, om drie van de vier
poesjes te verdrinken. Lafhartig stopte zij ze
alle vier in een zak en gooide ze in de gracht.
Mimosa raakte nu het vleesch en de melk, die
de valsche Agatha haar voorzette, niet aan. Zij
zocht den heelen dag in alle hoeken en kasten
en den volgenden morgen was zij verdwenen. Te
vergeefs riep ik, toen ik uit school kwam: „Mi
mosa, Mimosa." Er kwamen geen vier fluwee-
lige pootjes haastig aantrippelen en er streek
geen zacht kopje langs mijn beenen.
„Een teeken van protest," dacht ik, „maar 't
beest heeft gelijk." Ook den volgenden dag Het
zij zich niet zien.
Den derden dag hoorde ik een gezellig ge
snor en achter mij stond Mimosa.
„Zoo," zei ik, „ben je teruggekomen en nog
wel in een goed humeur. Nu laten we maar
vergeten wat er gebeurd is."
Toen ik 's avonds naar bed ging, keek ik
- eerst of Mimosa's
mandje wel in de
keuken stond en of
haar schoteltje met
melk gevuld was.
Natuurlijk was al
les in orde. Agatha
had wel wat goed
te maken aan onze
poes.
Nadat ik mij uit
gekleed en mijn
avondgebed gedaan
had, schoot ik on
der de dekens. Er
kwam me iets
warms tegemoet en
ets zachts kriebel
de aan mijn teenen.
Ik vloog overeind.
sloeg het dek opzij en wat ontdekte ik? Vier
katjes, 'n beetje lichter grijs dan de andere,
maar even lief en klein. Terwijl ik sprakeloos
stond te kijken, kwam Mimosa op het bed ge
sprongen en vlijde zich beschermend over de
katjes heen. Zij snorde van blijdschap. En nu
begreep ik, wat er gebeurd was. Mimosa was
er op uitgegaan, om haar kindertjes te zoeken
en toen ze die niet vond, had ze zich met an
dere tevreden gesteld. Zij had ze weliswaar
aan een andere kattenmoeder ontstolen, maar
daar scheen ze zich niets van aan te trekken.
Wie zou den moed hebben om Mimosa van haar
nieuw verworven schat te berooven? Ik was
heilig van plan om de kattenfamilie tot het
uiterste te verdedigen. Om te beginnen nam
ik een van de dekens, rolde de poes met haar
pleegkinderen er in en legde het heele zaakje
aan het voeteneinde van mijn bed.
„Morgen zal ik je een mooi nieuw mandje
koopen," zei ik, „heelemaal gevoerd en ik zal
je in mijn slaapkamertje houden net zoo lang
tot de kleintjes groot genoeg zijn, om hun na
gels uit te steken, als Agatha ze maar met een
vinger durft aan te raken."
Zoo gebeurde het. Toen de poesjes zes weken
waren, heb ik voor elk van hen een goed tehuis
gezocht.
Het herhaald overslaan van den warmen
maaltijd, uit gemaksoverwegingen, is tegenover
het gezin niet verantwoord. Dus bedenken we
in den schoonmaaktijd een gemakkelijk menu,
dat zoowel door de bereiding als door het aan
tal pannen en schalen, dat er bij noodig is,
niet veel tijd vraagt. Een éénpansmaaltijd zal
uitstekend te pas komen. U vindt er hieronder
een recept voor. De aardappelen kunnen met
een harden boender of met een pannespons
schoongemaakt worden. Dat spaart het tijd-
roovende aardappelen-schillen.
Anderhalf a twee kg. aardappelen, wat sel
derij of peterselie, een ons boter, een pond
wortelen, anderhalve liter water, een half
pond uien, een halve liter gekookte melk, een
eetlepel zout.
Maak de wortelen en de uien schoon en snijd
ze fijn. Laat ze met de boter in een gesloten
pan tien minuten zachtjes smoren. Doe er de
geschilde of schoongeboende, doorgesneden
aardappelen bij, de helft van het water en het
zout. Laat alles aan dc kook komen en een
half uur zachtjes doorkoken. Stamp dan de
aardappelen fijn en voeg langzamerhand de
melk, de rest van het water en de fijngehakte
Nu de levensstandaard omhoog
gaat en mogelijkerwijs rekening
moet gehouden worden met een
verminderd, inkomen, is het de
moeilijke taak der huisvrouw
maar waarin zij een eer moet
stellen rond, te komen, zonder
dat de huiselijke gezelligheid daar
de dupe van ivordt. Nietwaar, het
is zoo gemakkelijk om allereerst te
besnoeien op die uitgaven, die geen
directe levensbehoeften zijn: een
bloemetje, 'n uitgangetje, den kap
per, een Zaterdagavond-tractatie,
een geschenkje. Ofwel men gaat
bezuinigen op het eten, waardoor
de voedingswaarde in het gedrang
kan komen, wat bij nader inzien
niet verstandig blijkt.
Aan de hand van een uitgaven-
tabel, wekelijks ot maandelijks bij
te houden en waarop de uitgaaf
posten die in elk gezin naar om
standigheden varieeren door
ieder volgens eigen inzicht zijn
aangegeven, heeft men een over
zicht, waaraan het wekelijksch of
maandelijksch inkomen wordt uit
gegeven. Door deze overzichtslijst
van een afgeloopen tijdsbestek te
raadplegen kan men voor het ko
mend tijdvak een noodzakelijke be
zuiniging over verschillende posten
verdeelen.
Nemen wij als voorbeeld een ge
zin, waar men op de begrooting
o.m. de posten: huur, belasting,
etenswaren, kleeren, ontspanning
verlichtingheeft staan. Dan is het
wel zeer radicaal, den post ..ont
spanning" te schrappen, maar
daarmede gaat een groot deel
van de fleur in het gezin heen en
dat is, juist in dezen tijd, nu wij
onzen levensmoed meer dan noo
dig hebben, niét juist. Verdeelt men
de aan te brengen bezuiniging ech
ter over 'n grootere linie, waardoor
de eerste twee onaantastbaar zijn.
dan kost dat even hoofdbrekens en
ongetwijfeld óók opoffering, ecu-
ter over de laatste tien posten, wijl
het de gezelligheid en de goede ge
zinssfeer minder zal aantasten.
Bezuinigen moet niet zijn: be
knotten maar ivel: voorzichtig be
krimpen op onze uitgaven, die wij
regelmatig noteeren. volgens vast
systeem.
Een goed bijgehouden kasboek
geeft overzicht en is daarom voor
elke huisvrouw een onontbeerlijk
hulpmiddel om eventueele bezuini
ging sproblemen die iéder kun
nen wachten voor haar gezin zoo
tactvol mogelijk op te lossen.
Commissie tot Voorlichting
op huishoudelijk gebied.
selderij of peterselie toe. Laat de soep nog vijf
minuten doorkoken, voor ze in de soepterrine
wordt overgedaan.
Voor Vier personen: Een kg. aardappelen,
anderhalve liter melk, een halve liter water,
een prei, bosje bladselderij en peterselie, een
half ons boter, wat zout.
Snijd de ongeschilde, maar goed schoonge
boende aardappelen in parten en laat die met
de fijngesnipperde prei en selderij in de helft
van de aangegeven hoeveelheid water gaar
worden, ongeveer een half uur. Stamp het
mengsel tot een gelijke purée, verdun die op 't
vuur geleidelijk met de melk en de rest van t
water, laat de soep nog een oogenblik doorko
ken en maak ze op smaak af met wat zout.
Roer er in de soepterrine de boter door en de
fijngesneden peterselie.
en toch vindt Uw POES
het lekkerst.
12^ ct. per pak. Vraagt Uw winkelier
„Wolta", Ieplaan 25, Haag. Deventer Smyrna-
wol, gegar kleurecht, loopt niet- plat. Ruime
keuze patr Stramien in alle br. inl. en lev d.
geh. Nederland. (Adv.)
AMSTERDAM
ROKIN 42
OPGERICHT
1868
VOORHEEN KALVERSTRAAT 51
Hoest-
bonbons
per doof
Verkrijgbaar
Imp.; Rotten! Prod MTf-
WITTE HUIS -Rotterdam
Van dg oudste en meest bekende
fabriek in Nederland. Pr. fabrik.
VRAAGT UWEN WINKELIER
VRAASl
(JW-WINKELIER OF DROGIST
tl CT.K ZAKJE, GELIJK AAN 1 POND SU1KIR
ZUTPHEN ROTTERDAM (Leuvehaven 127)
AMgTFRDAMï*fd d. Berg 4 Co s Metaalhande'
t-ixUMIVI prihs Hendrikkade 162
