Bevredigende revanche van de Oranjeploeg
SB
De Belgen met 4-2 bedwongen
Van Male faalde
volkomen
Bij rust leidde Nederland
reeds met 3-0
UITSTEKEND WERK VAN ONZE
DEBUTANTEN
Geen grootsche maar, vooral voor rast,
wel een snelle wedstrijd met een
verdiende zege tot besluit
Het was druk op de
eere-tribune
Vente kon er zelfs
nog 4~0 van maken
MAANDAG 22 APRIL 1940
Het Prinselijk paar onder
de toeschouwers
M
BOVEN: Doelman Van Male, die een
slechten wedstrijd heeft gespeeld. HIER
NAAST: De Harder scoort het tweede
Nederlxmdsche doelpunt uit een voorzet
van v. d. Engel
Arr-U'^
(Van onzen sportredacteur)
AMSTERDAM, 21 APRIL. Het is in vele opzichten een
prettige dag geweest voor de Nederlandsche voetbalwereld. Tal
rijke factoren hielpen eraan mee om de somberheid, welke door de
resultaten van de laatste interlandwedstrijden was gewekt, weer
door een vroolijker stemming te vervangen. Op de eerste plaats was
er het resultaat van den wedstrijd: een 42-overwinning op het
Belgische elftal, dat ons in Antwerpen met 71 sloeg; op de twee
de plaats het uitstekende spel van onze debutanten, waaruit blijkt, dat
we toch meer goede voetballers hebben dan men in Antwerpen en
Rotterdam zou hebben vermoed; en last not least, het hooge bezoek
van het prinselijk paar, dat met levendige belangstelling den wed
strijd van het begin tot het einde heeft gevolgd. En over dat alles
heen lag. nog de warmte en behaaglijkheid van een stralenden en
kleurrijken zomerdag, welke de goede stemming rond de inter
nationale gebeurtenis in het stadion nog enkele graden verhoogde.
Belgische débacle hing
in de lucht
Twee verschillende speelhelften
Wilders
Maar.... we juichen nog niet
De Nederlanders
NEDERLAND
VAN MALE
De Belgen
Drie doelpunten van
onze buitenspelers
Van den Engel opent de score
Vente brengt den stand op 40
Vente
Maar zelfs dit zonnetje en het
prettige gevoel dat men heeft, wan
neer men weer eens in zijn colbertje
op de tribune kan zitten, kunnen
ons er toch niet toe verleiden om
onze beoordeeling van den wed
strijd eveneens enkele graden en
thousiaster te maken. Inderdaad, het
was een wedstrijd, welke het aan
zien waard was, maar een grootsche
vertooning hebben we de revanche
van Antwerpen toch niet gevonden.
In zekere opzichten, was de eer
ste helft een getrouwe copie van
Deurne, met het verschil dan, dat
de Belgen het er toch nog wel beter
afbrachten dan de Nederlanders het
beneden den Moerdijk hadden ge
daan en ten tweede met het onder
scheid, dat thans onze Oranje
mannen den toon aangeven.
Het was niet moeilijk te zien, dat het Ne
derlands ch elftal „geladen" in het veld kwam.
Al direct trokken de gastheeren zoodanig van
leer, dat de Belgen gedwongen waren zich ge
heel te geven.
Het begin was bepaald overtuigend, ai moe
ten we direct toegeven, dat het ons daarbij niet
tegen heeft gezeten. Maardat was in
Deurne met de Belgen toch ook het geval.
In ieder geval zagen we dat de Nederlan
ders het benutten van opgelegde kansen nog
biet verleerd waren. Al heel gauw vieï te con
stateren, dat het resultaat thans beduidend be
ter zou worden, dan in de beide laatste ont
moetingen. Na tien minuten reeds leidde de
Oranje-ploeg, door een verstandig doelpunt van
den jeugdigen debutant van den Engel en toen
vijf minuten later de Harder kans had gezien
den stand op 2—0 te brengen, zat de moed er
Weer zóódanig in, dat men redelijkerwijs alles
Van de spelers mocht verwachten.
En dat scheen heel wat te worden, want
na een half uur spelen slaagde de Harder
er zelfs in den stand op 3—0 te brengen
en in de tweede helft werd het zelfs 4—0,
toen onze landgenooten na tien minuten
Belgisch overwicht hun eersten aanval
reeds met succes konden bekronen. Het be
gon toen danig in de richting van een Bel
gisch débacle te gaan, maar dank zij de
taktiek, welke men toen in de Oranje-ge
lederen ging toepassen kregen de Belgen
weer wat adem en konden zij tenslotte nog
twee doelpunten maken. Wij vragen ons ech
ter af of het noodig ware gewsest bij een
dergelijken grooten voorsprong de midden
linie, die toch al niet agressief speelde, tot
over de helft van het veld terug te trek
ken. Nu het ontwikkelde systeem immers
bewezen had een succes te zijn, kon men
het rustig voortzetten, temeer omdat de
voorsprong toch praetisch onaantastbaar
was.
Maar enfin, we zullen dan maar aannemen,
dat men daarvoor zijn speciale reden heeft
gehad. Misschien was het de zorg voor de ach
terhoede, waarin de beide backs voortreffelijk
werkten, maar waarin van Male op de meest
volkomen manier heeft gefaald. Hoe het ook
zij, de Nederlandsche ploeg heeft bewezen, dat
de Belgen nog niet direct een klasse sterker
zijn en dat ook zij haar sterkste wapenen:
Verrassend snel en open spel en doeltreffende
combinatie nog vlot weet te hanteeren.
Het was een wedstrijd van twee geheel ver
schillende speelhelften. In dé eerste domineer
den de Nederlanders en kregen de verraste
Belgen geen tijd om zich tegen die onbereken
bare tegenstanders schrap te zetten. Herhaal
de malen wandelde onze nationale voorhoede
door de Belgische defensie en het heeft waar
lijk niet alleen aan de achterhoede gelegen,
dat de stand voor rust nog niet hooger was op-
gevoerd, ook al zou zulks wel wat al te ge
flatteerd zijn geweest.
In de tweede helft hebben de Belgen den
toon aangegeven. Zij verloren weliswaar den
wedstrijd definitief toen de gastheeren hun
eersten aanval 10 minuten na de hervatting
met 'n doelpunt wist te bekronen, maar in
het verdere gedeelte van den wedstrijd hebben
zij doorgaans de hoofdrol gespeeld en moesten
de Nederlanders zich met enkele snelle uitval
len tevreden stellen. Zij konden des te gemak
kelijker alles op denaanval zetten omdat, zoo
als gezegd, de Nederlandsche middenlinie uit
sluitend voor eigen doel opereerde, en er dus
een groot gat ontstond in het middenveld, dat
de roode duivels gemakkelijk konden aanvullen.
In zijn geheel was de wedstrijd voor rust
het meest het aankijken waard. Niet omdat
het toen onze eigen voorhoede was, die het
meest actief optrad, maar omdat het spel toen
snel en open was en de doelpunten van achter
aan werden opgebouwd, terwijl de Belgen door
de taktiek van de oranje-middenlinie als het
ware werden geinviteerd een beleg rond de
Nederlandsche veste te slaan en met deze om-
singelingstaktiek een paar voltreffers te plaat
sen. Dat is den Belgen inderdaad gelukt, maar
in gevaar brengen konden zij de Nederland
sche overwinning toch niet meer. Trouwens,
dat zou ook te veel zijn geweest, want onze
landgenooten. hebben de zege dubbel en dwars
verdiend. Het had misschien evengoed 43
kunnen worden en dat zou ook niet te weinig
zijn geweest, maar een ander resultaat zou
in sportief opzicht ongetwijfeld minder bevre
diging hebben geschonken.
Het bracht algemeen opluchting en voldoe
ning, dat de debutanten in onze ploeg hun
partijtje stuk voor stuk met succes geblazen
hebben. Het begon al hoopvol, toen de jeug
dige van den Engel de score kon openen en
naargelang de tijd verstreek bleek meer en
meer, dat de keuze-commissie eindelijk weer
eens reden tot tevredenheid zou kunnen heb
ben over de spelers waarin zij haar vertrouwen
had gesteld.
Natuurlijk mogen we nog niet aan het jui
chen slaan. We zouden ons daartoe niet eens
laten, overhalen, wanneer we bijvoorbeeld met
dezelfde cijfers hadden gewonnen als de Bel
gen in Deurne en dus doen we het zeker niet,
nu de overwinning al is zij dan ook ruim
voldoende van meer bescheiden aard is.-
Want men vergete vooral niet, dat dit elf.
tal onder zeer gunstige condities speelde. Over
het algemeen immers verwachtte men niet veel
resultaat van het derde optreden in dit sei
zoen tegen de Belgen en temeer toen de sa
menstelling van de ploeg bekend werd en ook
bleek, dat Drager absent zou zijn, daalde het
vertrouwen van de Nederlandsche supporters
tot onder nul. Deze ploeg echter, die niets te
verliezen, maar alles te winnen had was
dat in Antwerpen met de Belgen ook niet het
geval? heeft zichzelf en daarmede de ver
wachtingen overtroffen. Men dient nog af te
wachten, in hoeverre hieruit ons elftal voor de
toekomst kan worden opgebouwd. Immers, er
moet nog veel verbeterd worden; er zijn nog
zwakke plekken en vooral moet nog blijken,
dat dit elftal niet maar eens in dit speciale
geval een goeden wedstrijd heeft gespeeld.
Maar in ieder geval willen we voorloopig den
tijd niet vooruit leven, en ons sportief ver
heugen over de bevredigende revanche, welke
onze jongens op hun oudste tegenstanders
hebben genomen.
De ouderen in de ploeg, zullen bet ons niet
kwalijk nemen, dat we ditmaal eerst de de
butanten aan een beschouwing willen onder
werpen.
Op de eerste plaats een woord van lof
over de wijze waarop spil DE VRIES zich
door de moeilijkheden van zijn eerste op
treden in dezen zwaren wedstrijd heeft
heengeslagen. De V. S. V.-er was overal in
den strijd te vinden en de keeren, dat
hij zegevierend met den bal uit een duel
te voorschijn kwam, waren talrijk. Natuur
lijk moet hij nog internationale routine op
doen. Men is niet in een of twee wedstrij
den internationaal, maar wanneer we ver
gelijkingen gaan maken met Stam en
vooral met Poulus, dan hebben we weinig
moeite om uit te maken, dat de Vries
veruit het beste figuur heeft geslagen. Hij
is het waard dat er bijzondere zorg aan
hem wordt besteed. Misschien dat hij
voorloopig de oplossing kan' brengen voor
het spil-vraagstuk, dat sinds Andericsen
nog steeds in hooge mate actueel was.
Linksback VAN DER HEYDEN is vooral
voor rust een verrassing geweest. De Feyenoor-
der wist van flink opstellen en wegwerken. Hij
speelde niet bijzonder tactisch of wat ook,
maar wel zeer nuttig met een gezonden en
snellen kijk op de situatie. Hij bleek trapvast
en strijdlustig genoeg. Na rust was hij iets
minder, maar toch nog in ruime mate vol
doende.
De jeugdige VAN DEN ENGEL op de
rechtsbuitenplaats is ons bijzonder meegeval
len. Eerlijk gedacht hadden we gevreesd, dat
j de jeugdige Delftenaar physiek niet tegen een
wedstrijd als dezen zou zijn opgewassen. Hij had
echter het geluk, dat hij kort na het begin een
goed doelpunt kon scoren en dat heeft hem van
zelfsprekend den noodigen moed gegeven voor
den verderen wedstrijd. Eerlijkheidshalve moeten
we toegeven, dat de Belgen, die onzen inval
ler waarschijnlijk onderschatten, hem veel te
veel vrij lieten. Maar daar staat weer tegen
over, dat van den Engel dit uitstekend heeft
weten te benutten. Want behalve dat hij zelf
het eerste doelpunt scoorde, had hij door zijn
goede voorzetten dat doet hij tusschen
haakjes sneller en beter dan Drager het vaak
aanlegt een groot aandeel in de twee vol
gende Nederlandsche goals. Na de rust was
ook hij iets minder, maar dat kwam voor een
deel, omdat hij maar zeer weinig in het spel
werd betrokken.
Aanvoerder PAAUWE heeft zich deze onder
scheiding volkomen waardig getoond. Dat was
weer eens de oude Bas, de nijdige foxterrier,
de onvermoeide nimmer toegevende vechters
baas, die geen duel verloren geeft vooraleer
de tegenstander den bal heeft weggewerkt. De
Feyenoorder was een der besten, zoo niet de
beste van het veld.
Anders was het gesteld met zijn clubgenoot
VAN MALE. Deze Rotterdammer heeft vol
komen gefaald. Als we het goed onthouden heb
ben, noteerden we zeker niet meer dan twee
schoten welke hij goed wist te stoppen. Hij was
onzeker, stak geen hand uit naar ballen die
niet over of naast gingen en liep ver en onver
antwoordelijk uit, hetgeen ons bijna twee doel
punten had gekost-. Zelfs het feit dat de tweede
Belgische voltreffer, en misschien ook de eerste,
onhoudbaar was en hij dus praetisch aan geen
enkel doelpunt schuld heeft, doen niets af aan
het feit, dat van Male ook ditmaal een mis
lukking is geweest. We zullen hem dan voor
loopig ook wel niet meer in de Nederlandsche
ploeg terugzien. Even voor het einde werd hij
vervangen door Wille van E.D.O., die met een
mooien, krachtigen vangbal begon, maar te kort
heeft gespeeld om ons van zijn internationale
capaciteiten te kunnen overtuigen.
WILDERS heeft een hoop goed gemaakt.
Samen met van der Heyden vormde hij een
zeer hechte defensie en vooral na rust, toen het
Belgische overwicht soms zeer groot en gevaar
lijk was, stond hij, om het nog maar eens op
een bekende wijze te zeggen, als een rots in
de branding. Zijn kopwerk in deze periode was
eenvoudig schitterend.
DEVROET heeft ons niet kunnen bevredigen.
Hij heeft hard gewerkt, maar erg veel succes
had hij toch niet, al moeten we toegeven, dat
hij zoo af en toe heel aardige dingen deed en
tot het einde toe moedig heeft volgehouden.
De vijfde Feyenoorder, VENTE, heeft niet
bovenmate veel geluk gehad, maar ook zonder
dat kunnen we niet erg enthousiast zijn over
zijn prestaties. We willen nu niet direct zeggen,
dat Vroomen beter is, maar ongetwijfeld zal
het er binnenkort, wel op uitdraaien, dat de
Julianaman zijn tweede, overigens verdiende
kans krijgt. Ook de beide andere binnenspelers,
VAN SPAENDONCK en LENSTRA, blonken
bepaald niet uit. Van Spaendonck was van deze
twee de beste, maar Lenstra speelde bepaald
zwakker dan in Rotterdam.
DE HARDER kan weer op een uitstekenden
(Feijenoord)
WILDERS
(Blauw Wit)
v. d. HEYDEN
(Feijenoord)
PAAUWE
(f eijenoord)
DE VRIES
(V.S.V.)
DEVROET
(Feijenoord)
v. d. ENGEL v. SPAENDONCK VENTE LENSTRA DE HARDER
(D.H.C.) (Nentunus) (Feijen.) (Heerenv.) (V.U.C.)
EECKEMAN NELIS VAN CRAEN VOORHOOF v. d. WOUWER
(C. S. Brugge) (Berch. Sp.) (Liersche S. K.(Beerschot)
HENRY
(Daring)
HENRIET
(S.C. Charleroi)
v. CAELENBERG
(Anderlecht)
v. d. KERKHOVE
(White Star)
PAVERICK
(Antwerp F.C..
DERAEDT
(Gantoise)
BELGIE
wedstrijd terugzien. Hij was snel en.... pro
ductief, want hfj nam twee doelpunten voor
zijn rekening. Mét het doelpunt van v. d. Engel
hebben onze buitenspelers dus wel het leeuwen
aandeel in de score gehad.
De Belgen speelden een stuk minder dan op
Deurne. Natuurlijk waren de omstandigheden
nu geheel gewijzigd en dat schijnt onzen Belgi
schen vrienden toch te veel te zijn geweest. Doel
man DERAEDT was al niet veel beter dan van
Male Ook hij heeft rare dingen gedaan en moet
zeker twee van de vier doelpunten op zijn naam
schrijven. Van de backs vonden we ditmaal
van Caelenberg beslist beter dan Paverick, al
heeft ook de Anderlechtspeler volstrekt niets
grootsch laten zien. De middenlinie was geen
schaduw van Antwerpen en bleef gedurende den
geheelen wedstrijd op den achtergrond In de
voorhoede hebben we ook niet veel kannen be
speuren, wat aan de productieve linie ran Palm
zondag herinnerde. De rechtervleugel 1 oorhoof
van de Wouwer was nog het beste deel van
den aanval, maar veel bijzondere dingen hebben
we toch ook hier niet gezien.
Zeker niet de minste van het veld was
scheidsrechter Barlassina, die de teugels
van dezen fairen wedstrijd goed in handen
had.
Het uitgezochte voorjaarsweer het had niet
mooier kunnen zijn lokte de duizenden toe
schouwers reeds vroeg in den middag naar het
stadion, waar de Amsterdamsche verkeers
politie, zooals steeds, voor een voortreffelijke
regeling had gezorgd.
In het stadion zelf maakte het muziekcorps
van de Amsterdamsche post van twee uur af
menig rondje, waarbij pittige marschen ten ge-
hoore werden gebracht.
Precies kwart over twee, een kwartier voor
den aanvang van den wedstrijd dus, versche
nen Prinses Juliana en Prins Bomhard op de
eeretribune. Naast Prinses Juliana zat de voor
zitter van den K. N. V. B., dr. D. J. van Prooye,
en naast Prins Bomhard, de gezant van
België, de heer Nemry. Verder zagen we op
de eeretribune om. nog de ministers Steen-
berghe, van Kleffens, Dijxhoorn, Weiter en
van den Tempel, staatsraad mr. J. B. Kan,
den voorzitter van de Tweede Kamer, mr. J. R.
H. van Schaik, den Commissaris der Koningin
in de Provincie Utrecht, jhr. mr. dr. L. H. N
Bosch Ridder van Rosenthal, den burgemees
ter van Rotterdam, mr. P. J. Oud, den burge
meester van 's-Gravenhage, mr. S J. R de
Monchy, den burgemeester van Utrecht, mr. dr.
G. A. W. ter Pelkwijk, den wethouder van On
derwijs te Amsterdam, dr. E. Boekman en den
voorzitter van den Koninklijken Belgischen
Voetbal Bond, mr. O. Vankesbeeck.
Hiernaast de genoodigden tijdens 't Wilhelmus.
In het midden het Prinselijk paar. Tweede van
links minister mr. E. N. van Kleffens.
Precies half drie komen de Belgen door
een eerehaag van Blauw Wit-aspiranten op
het veld. Zij worden begroet met een har
telijk applaus. Een stralend blauwe lucht
overkoepelt het stadion, dat op circa 3000
open plaatsen na geheel is gevuld en waar
in op dat moment de klanken van de Bra-
bangonne galmen. Even later verschijnen onze
landgenooten, die met het Wilhelmus wor
den begroet. Als altijd een even prettig als
treffend oogenblik. De militairen, die in het
stadion zijn ingekwartierd, en die op banken
aan den rand van het speelveld een plaats
hebben gevonden, staan stram in de hou-
ding.
Vier minuten over half drie trapt Vente af.
Beide voorhoedes gaan voorloopig slechts op
verkenning uit. De eerste serieuze aanval wordt
op het Belgische doel ondernomen. Van Spaen
donck besluit dezen aanval met een goed schot,
dat even onberispelijk wordt gestopt. Onze land
genooten behouden den eersten tijd het initia
tief. Onze voorhoede, waarin van Spaendonck
als zwerver fungeert, is zeer agressief en meer
malen komt het Belgische doel in gevaar.
Vooral onze rechtervleugel van den Engel
van Spaendondk is zeer gevaarlijk. Aan den an
deren kant is het eveneens de rechterwing van
de Belgische voorhoede, die het gevaarlijkste
opereert. Het Belgisch aanvalsspel wordt te kort
gehouden in tegenstelling met dat van onze
landgenooten.
Het bewijs wordt geleverd in de elfde minuut,
wanneer onze voorhoede snel en overrompelend
is doorgebroken en de Harder den bal keurig
voor het Belgische doel plaatst. Op het moment,
dat hij wil inschieten komt Vente met twee
Belgische verdedigers in botsing. Het trio valt,
de bal komt bij den naar binnen geloopen van
den Engel, die als debutant in het nationale
team het groote voorrecht geniet Nederland de
leiding te geven. Met alleen den Belgischen
doelman Deraedt vóór zich, kost het hem geen
De Harder
moeite den bal in het Belgische doel te depo-
neeren (10).
Aangemoedigd door dit succes, blijven de
oranjehemden het meest in het offensief. Van
den Engel ontsnapt voortdurend aan de waak
zaamheid van den Belgischen linkshalf, waar
door hij herhaaldelijk goede voorzetten kan ge
ven.
Zoo ook in de veer
tiende minuut., wanneer
hij met den bal naar de
hoekvlag is gesneld en
zich daar met moeite
van een toegeloepen
Belg weet vrij te maken.
Zijn voorzet, met den lin
kervoet voor het Belgi
sche doel geplaatst,
een keurig staaltje voet
bal wordt goed dooi
de Harder opgevangen,
die niet aarzelt en on
houdbaar inschiet (20).
Na het tweede Neder
landsche doelpunt golft
het spel op en neer, zon
der echter hoogtepunten te bereiken.
Zoo gaat een kwartier voorbij. Dan echter
hebben de duizenden op de tribunes voor de
derde maal reden tot juichen. Weer is het
een goede voorzet van Van den Engel, waar
door de bal voor den Belgischen doelmond
komt Van Spaendonck, die is toegeloopen,
mist, maar De Harder doet het beter. Via
den paal verdwijnt de bal voor de derde
maal in het Belgische doel (30).
Er zijn dan 29 minuten gespeeld. Onze land
genooten blijven sterker. De eene verrassende
aanval volgt op den anderen en van menig
spannend moment voor het Belgische doel valt
te genieten.
Het slot van de eerste helft speelt zich echter
af in de nabijheid van het Nederlandsche doel
waar kort voor de pauze door fouten van Van
Male gevaarlijke situaties ontstaan. Bij een
dezer Belgische aanvallen heeft onze verdedi
ging waarlijk niet over geluk te klagen. Uit
een voorzet van den Belgischen rechtsbuiten,
komt de bal hoog voor het Nederlandsche
doel. Van Male. die is uitgeloopen, vangt den
bal niet goed. Hij laat het leder vallen, juist
voor de voeten van den Belgischen linksbinnen
NeJis, die keihard.tegen den paal schiet. Een
minuut later is het rusten.
De Belgen beginnen de tweede helft beter dan
de eerste. Zij bouwen direct een serie aanvallen
op, waardoor onze voorhoede voorloopig op non-
actief wordt gesteld en onze middenlinie en
verdediging daarentegen bergen werk geeft, De
Belgische voorhoede maakt echter dezelfde fout
als in de eerste helft, veel te kort gehouden spel
met als gevolg doodloopen op een rij verdedi
gers, die stand houden en door een goede op
stelling geen gelegenheid geven tot schieten.
De aanvallen van onze landgenooten zijn veel
minder talrijk dan in de eerste helft. Door hun
snel en overrompelend karakter, waartoe Vente
en Van den Engel een belangrijk deel bijdragen,
zijn zij echter veel gevaarlijker dan die der
Belgen.
Het bewijs wordt geleverd in de elfde minuut
na de hervatting. De Harder is met den bal
naar binnen geloopen. Vlak voor het Belgische
doel raakt hij in een dup] met een tegenstan
der, als gevolg waarvan de bal bij Vente te
recht komt, die onberispelijk inschiet (40.)
Evenals voor de rust volgt er ook nu een perio
de, waarin het spel op en neer golft zonder mo
menten, die het vermelden waard zijn. In de
zestiende minuut scoren de Bei gen een buiten-
speldoelpunt, dat terecht wordt geannuleerd.
Ruim 10 minuten later doen onze zuider
buren het beter. De Belgische rechtsbuiten,
een kwiek spelertje, ziet dan een van zijn
vele goede voorzetten eindelijk met succes
bekroond. De bal komt terecht bij v. Craen,
die een gat in de Nederlandsche verdedi
ging ziende hard inschiet, onhoudbaar
voor Van Male (41).
De Belgen, moreel gesteund door dit succes,
blijven aanvallen. Van Male maakt fout na fout.
Telkens laat hij den bal vallen. Even zooveel
malen beleven de duizenden toeschouwers
angstige momenten.
Tien minuten voor het einde moet het spel
eenige oogenblikken worden onderbroken. Bij
een aanval op het Ne
derlandsche doel is Van
Male aan een knie ge
raakt. De Rotterdammer
besluit echter door te
spelen. Nauwelijks is het
spel hervat of Voorhoof
brengt den stand met een
prachtig ver en hoog
schot op 42 het
mooiste doelpunt van den
wedstrijd.
Van Male kan het
toch niet volhouden Hij
staat zijn plaats af aan
Wille van E. D. O- die
de nog resteerenae acht
minuten het Nederland
sche doel zal verdedi
gen.
De Belgen zetten alles op alles. Hun voorhoede
en middenlinie opereeren voortdurend bij het
Nederlandsche doei, doch verder dan eenige cor
ners brengen zij het niet. Vente kriigt nog esn
prachtige kans, wanneer hij alleen is doorge
broken en slechts den Belgischen doelman nog
voor zich heeft. Het schot gaat evenwel naast.
Wanneer het eindsignaal klinkt, heeft Neder
land niet 4—2 gewonnen.
