bakzeil
Stralende bloemenrijkdom op
de „Polyantha"
D
l
Een storm van critiek gaat over het
Britsche kabinet
Spïen
pup
r>ntU>stinqp
PrlBMEENK
Na het échec in
Noorwegen
Winston Churchill achter
Chamberlain
Rheumafsek
AKKERTJE
Om een garantie
van f 150.000
VREDIGE OASE VOL
HEERLIJKE KLEUREN
Buitenlandsch Overzicht
Neem'n
Kerkelijk Leven
DINSDAG 7 MEI 1940
gekeurd
maakt wat smaakt!
De rede van minister
De Geer
Indische pers uit haar waardeering
OUD-RESIDENT OVERLEDEN
cte Bloedzuiverende .|lAn
4Q ct/o. doosie van 4Qp.
Boerendorp" vormt
gezellig eindpunt
Katholieke en natio
nale plicht
Visa voor Belgïsch-
Nederlandsch verkeer
Ten behoeve van het Hoog
waardig Episcopaat
R.K. BUITENCENTRUM
TE NUNSPEÈT
Prinses Juliana bij Bijz, Nooden
Minder dan Christus
.T.H. Wijdingen bij de Paters
Jezuïeten
De heer Mussert, die aan de Ameri-
kaansche radiodame mededeelde,
dat hij en zijn N.S.B. ingeval van
een Duitschen aanval op ons land niet
v°or Koningin en vaderland zouden
strijden, maar met gekruiste armen
zouden blijven zitten, zooals hij zelve op
dat moment zat, is ijlings uit zijn stoel
Roeten komen om die van uitzonderlijke
'efde voor vorstin en vaderland getui
gende verklaring nader toe te lichten en
^at bakzeil te halen. Niet alleen het
s°ciaal-democratische kamerlid van der
^es van Naters trok onverbiddelijke
Consequenties uit de door Mussert ge
bigde woorden, zoodat hij er een aan
boring tot dienstweigering of desertie,
gericht tot de gemobiliseerde N.S.B.'ers,
b meende te moeten zien, maar ook in
hdië schijnen zelfs de N.S.B.'ers ver
entrust geworden door de woorden van
hun Algemeen Leider, dien zij volgens
net leiderprincipe ook in de ure des
gevaars zouden hebben te volgen. Dat
blijkt uit het telegram (er was dus groo-
e haast bij), dat Mussert aan de Indi-
Sche leden van zijn beweging zond ter
hadere verklaring van zijn order over
.■de gekruiste armen". In dit telegram
bgt hij„Officieren uit het leger ge
gooid: dus gekruiste armen. Of dacht
^n soms franctireurs?" fteen, heer
Mussert, niemand heeft er in Nederland
°°it aan gedacht, dat de N.S.B.'ers bij
aanval van Duitschland op Neder-
ahd als franctireurs tegen de leger-
bharen van het Duitsche nationaal-
bcialisme zouden optreden. Wij kunnen
11 met de hand op het hart verzekeren,
Öat de Nederlandsche fantasie niet zóó
Ver reikt als de uwe, die deze vraag
beent te moeten stellen. „Ambtenaren
bt hun ambt ontzet. Leden uit luchtbe
scherming gezet. Overal uitgezet, dus
bnige oplossing: gekruiste armen", te-
brafeerde Mussert verder. De zoo hoog
geprezen liefde en aanhankelijkheid van
N.S.B. voor Koningin, volk en vader-
ahd hebben dus blijkbaar den stimulans
Vah de eer en het loon van officiers-
kaatsen, ambten en luchtbeschermings-
bheties noodig om actief te kunnen zijn.
7°hder deze bepalen zij zich tot een zit-
bhd afwachtende passiviteit ten aan-
van de dingen die komen kunnen,
een lijdelijkheid, die in de ure des ge-
Vaars dezelfde uitwerking zou kunnen
hebben als sabotage of lijdelijk verzet,
^hj zijn Mussert dankbaar voor zijn bij -
Zonder waardevolle toelichting op dit
kmt.
Dat zijn order tot het eventueel
kruisen der armen niet voor gemo
biliseerde N.S.B.'ers geldt, maakt
hij duidelijk met de volgende woorden:
"Soldaten in het leger doen natuurlijk
huh plicht, ditvalt buiten iedere be
spreking, dus geen vraagstuk voor be
hoorlijke menschen." Inderdaad, voor
behoorlijke Nederlanders is dit geen
Waagstuk, maar helaas hebben de
^■S.B.'ers blijk gegeven heel wat anders
Pnder „behoorlijke menschen" te ver
staan dan vele behoorlijke menschen
daaronder meenen te moeten verstaan.
aar zit 'm de kneep. Interessant is, dat
be inzichtrijke leider van de N.S.B. blij
kens zijn gecensureerd telegram slechts
Wee mogelijkheden ziet betreffende den
bitslag van den oorlog. „Als Engeland
bónt, wint de internationale democratie,
ban wordt in geheel Europa fascisme
bitgeroeid: dan heeft de N.S.B. af ge-
baan, zeer eenvoudig", dicteert hij, en
hij voegt daaraan toe: „Als Duitschland
bónt met Italië, dan wordt geheel Euro-
Pa nationaal-socialistisch-faseistisch;
ban is onze taak alles te doen wat mo
gelijk, tot opbouw in Nieuw-Europa van
b^tionaal-socialistisch, onafhankelijk,
sterk Nederland, onafscheidelijk ver
bonden met welvarend, sterk verdedigd
hhdië." Wat er zou gebeuren, als noch
ingeland, noch Duitschland wint, maar
be oorlog met remise eindigt, heeft hij
blijkbaar niet overwogen. Het is duide-
lijk, dat Mussert wenscht, dat Duitsch
land wint, maar het is een veeg teeken,
bat hij en wie kan het beter weten
ban hij? het niet voor mogelijk
Schijnt te houden, dat Nederland dan
het huidige staatsbestel zal handhaven,
^eigens hem zal dit alleen mogelijk zijn,
b'anneer Engeland wint. Wij hebben
baar goede nota van genomen.
In antwoord op de door het kamer
lid van der Goes van Naters gestelde
vragen heeft de Voorzitter van den
Eaad van Ministers terecht geantwoord,
bat de nadere telegrafische toelichting
bp Mussert's met gekruiste armen zitten-
be houding deze houding allerminst
rechtvaardigt. „Een goed vaderlander",
bldus verklaarde hij, „zal, zelfs indien hij
°hbillijk behandeld meent te zijn, in de
bze des gevaars niet zijn armen kruisen,
biaar desnoods in de nederigste functies
Zijn plicht doen." De nederigste functie
Is echter niet aantrekkelijk voor een dic
tatoriaal man als Mussert, die van het
bekleeden van de hoogste functie in ons
h*nd droomt. Intusschen heeft de leider
Van de N.S.B. nog juist op tijd telegra
fisch zóóveel bakzeil gehaald, dat de re
geering op dit oogenblik geen aanleiding
vindt om hem met de 21 geïnterneerden
te verzamelen. Een niet onverdienstelijk
Zesuitaat voor den man, die zich er wel-
is-waar niet over wenschte uit te laten
01 hij Hitier gesproken heeft, maar die
in 1935 op den Landdag van de N.S.B.
W het R.A.I.-gebouw te Amsterdam in
teder geval Vidkun Quisling heeft ge-
fiProken.
Sinds jaar en dag laat Zwanenberg zijn groenten door
experts op tuinbouwgebied allerstrengst keuren. Wat
uit het Zwanenberg-blik komt, mag gerekend worden
tot het beste, dat Neerland's gronden voortbrengen.
Een speciale conserveeringswijze houdt geur, smaak
en frischheid volkomen intact:
BATAVIA, 7 Mei. De groote bladen op Java
toonen hun instemming met de rede van mi
nister de Geer.
Het „A.I.D. de Preangerbode" merkt op, dat
o. a. het beperkte optreden van de regeering
beteekent, dat onze rechtsstaat trouw blijft aan
de hooge beginselen. Thans is opgetreden, niet
op grond van eenige overtuiging of politiek in
zicht, maar op grond van persoonlijke gedragin
gen, die duidelijk genoeg zijn geteekend.
De „Indische Courant" is van meening, dat
zoowel door de militaire machthebbers als door
de regeering gezorgd is voor de handhaving van
alle waarborgen voor recht en redelijkheid. Er
is niet in het wilde weg op toegeslagen, maar
weldoordacht en na een serieuze voorbereiding.
Dit is vooral geruststellend, omdat wel eens
wordt gemeend, dat, als de militairen practisch
de baas zijn, zooals na afkondiging van den staat
van beleg in het geheele land het geval is, het
met de grondwettelijke vrijheden feitelijk ge
daan is. Dat hiervan niet in het minste sprake
is, is door den minister-president treffend juist
aangetoond.
,,De Locomotief" is van oordeel, dat minister
de Geer, van wien Indië in zijn rede van Zater
dagmiddag zulk 'n voortreffelijken indruk kreeg,
nog een uitmuntende beurt maakte met het
antwoord op schriftelijke vragen inzake het
interview van den heer Mussert voor de Ame-
rikaansche radio. Dit antwoord wekte door de
beknoptheid en zuiverheid bewondering.
Het „Soer. Handelsblad" noemt de rede een
knap betoog, welks degelijke constructie getuig
de van gevoel voor wat in het Nederlandsche
volk leeft. De rede liet geen enkelen twijfel aan
de overwegingen en de bedoelingen van een re-
geeringj die hoe langer hoe meer het vertrouwen
van haar onderdanen gaat winnen. Dit kabinet
heeft de lessen van de jongste politieke historie
niet misverstaan. Dat er ten slotte slechts 21
arrestaties zijn geschied, is daarmede niet in
strijd. Het blad betoogt ten slotte, dat er nu
ook in Indië eens iets zal moeten gebeuren.
Hedennacht is in den ouderdom van 64 jaar
te 's-Gravcnhage overleden de heer G. D; P. A.
Reflardel de la Valette, oud-resident van Ned.-
Indië.
De overledene was ridder in de orde van
Oranje-Nassau.
ijzge/x ovohdxrUlg vot,
'rrft-jtj/on cla stoetQang e/\ veSifruMc/uan
hot -dicAaasre
Men kan zich het feit, dat ons land nog
een oase vormt temidden van helsch wa
penrumoer, wel bijna niet beter gesymboli
seerd denken dan in een nationale bloe
mententoonstelling. Wat is er vrediger en
vreugdiger dan de blanke, kleurige pracht
van het beste, dat onze wereldberoemde
kweekerijen kunnen bieden''
De kweekers, die het hoofd niet lieten han
gen en zich vooral nu tot eigen landgenooten
richten, hebben dit ongetwijfeld begrepen. Het
publiek begint het blijkbaar te begrijpen. An
ders had men het zeker niet aangedurfd en
kele weken na de „Amstelflora" te Amsterdam
de „Polyantha" te Schiedam open te stellen.
Toch kan men de vraag stellen of ons pu
bliek de waarde van deze tentoonstelling vol
doende beseft. Een vollegrondsexpositie van
dit formaat kende ons land tot nu toe niet.
De omgeving, het Sterrcbosch te Schiedam, is
uitgezocht mooi. Majestueuze boomgroepen met
dicht onderhout vormen een heerlijke omlijsting
voor de uitgestrekte, bevallig glooiende perken,
waar de kundigste aanleg en het beste mate
riaal samenwerken tot iets unieks, dat den
naam „Polyantha": „bloemenrijkdom" geheel
rechtvaardigt. Bovendien getuigt hier alles er
van, dat men den smaak van het uitgaande
publiek uitstekend wist aan te voelen.
Zöo'n tentoonstelling moet inderdaad .sma
kelijk" worden gemaakt. Anders blijft men lie
ver in het eigen, zelfbewerkte tuintje, dat im
mers juist door de daaraan bestede zorgen #een
charme bszit, die moeilijk kan worden ge
ëvenaard. Komt daarbij dan nog dat een
bloemenexpositie duidelijk het karakter draagt
van een show voor belangstellenden uit de
kweekerswereld, dan zaï het publiek daarvan
graag de waarde erkennen, maar doorgaans lie
ver toch andere bezienswaardigheden opzoeken.
Het verlangt niet meer, maar ook niet minder
dan een tijdlang op aangename wijze de zorgen
van drukkende omstandigheden te vergeten in
een even bevallig als natuurlijk aangelegd ge
heel, waar niet veel naambordjes met Latijn-
sche opschriften, maar wel veel mooie bloemen
te vinden zijn.
Aan deze eischen van genietbaarheid nu vol
doet de Polyantha in hooge mate. Hier kan de
bezo'-ker werkelijk enkele uurtjes ronddwalen,
telkens nieuwe schoonheden ontdekken en ook
het aangename tusschen het schoone vinden,
zonder dat men ook maar een oogenblik het
gevoei heeft van een gekunsteld „programma"
te moeten afwerken
Elke bloemenliefhebber en wie is dat
niet in ons land? voelt zich hier dade
lijk „thuis" en zal, als hij tenslotte bij de
oud-Hollandsche „Koe op 'zolder" den in-
wendigen mensch gaat laven, het betreu
ren dat hij sommige perken of groepen
nog maar onvoldoende zag, en zal wellicht
nóg eens de mooiste plekjes opzoeken.
Zoo tenminste verging het ons op een stra-
lenden zonnedag, toen de bloemen wei zeld
zaam mooi kleurden en geurden tusschen het
uitbottende groen van het loofhout, dat als
goudkleurige sluiers langs de takken hing. Het
was toen betrekkelijk stil en de zang van lijster
en merel klonk daarom des te helderder. Toch
hadden de afwezigen zeker ongelijk. Wij kun
nen hier geen uitvoerige beschrijving der vele
inzendingen geven, maar doen hier en daar
een greep om te doen zien, welk een weelde
Flora over deze perken heeft uitgestrooid.
Het mooiste was wellicht het groote gazon,
waar tienduizenden Mei-tulpzn en narcissen
nog in vollen bloei stonden en een veel dieper-
gaande schoonheidsimpressie gaven dan de
bollenvelden, welke de treinreis ons had ge
toond. Zoo moet men inderdaad onze bolge
wassen zien, als versiering tusschen grasvelden,
struikgewas en opgaand geboomte^ dan ook
zijn hun kleuren helder en boeiend, zonder
zich brutaal op te dringen. En in het algemeen
zeer geslaagd was ook de opstelling tusschen
dezen kleurengloed van enkele decoratieve
beeldhouwwerken door Rotterdamsche kun
stenaars, die het hier door ongedwongen
plaatsing beter deden dan bijvoorbeeld de
sculpturen, welke op de Dahlia-show in het
Amsterdamsche Vondelpark het vorige jaar
te zien waren. Overigens dient te worden ver
meld, dat op ditzelfde, aan de achterzijde ge
legen Polyantha-terrein in het najaar Ook een
Dahliatentoonstelling zal worden gehouden,
waarover de verwachtingen hoog gespannen
zijn.
De groote hal biedt thans een keurcollec-
tie van Boskoopsche kweekproducten. Het
eenigszins gedempte licht schept hier een
exotische sfeer, waarin rhodo's en azalea's
zacht staan te gloeien en clametis-kelken
Of blanke bruids-orchideeën nog eens zoo
mooi lijken te zijn.
Spoedig echter zullen hier andere tentoon
stellingen volgen: van Westlandsche groente,
bloemen en fruit, van rozen en Orchideeën,
van volkstuinen en aquaria, en een Dahlia
show, waar men de nieuwste aanwinsten op
dit gebied zaï kunnen bewonderen.
Verder ziet men hier nog fraaie voorbeelden
van bloemen als middel om het interieur on
zer woningen grooter schoonheid te verieenen;
het was dan ook geen wonder dat eenige
fotografen reeds trachtten, en wel zonder
eenigen angst voor foto-verordeningen van
hoogerhand, enkele bijzonder mooie hoekjes
te vereeuwigen wellicht met het doel om
mee te dingen in een door het Polyantha-
bestuur uitgeschreven wedstrijd. En ook biedt
de hal nog tai van bezienswaardigheden, zoo
als de beroemde maquette van „het over
stroomde Nederland", die in New York op de
Wereldtentoonstelling de Amerikanen zoo
heeft verbaasd.
Wij mogen verder niet vergeten te wijzen
op de fraaie beplanting van het eerste hoofd
terrein, die reeds dadelijk de aandacht trekt,
wanneer men de Polyantha binnenkomt. Ver
schillende bekende kweekers groepeerden hier
hun planten om enkele waterpartijen heen, en
hoewel men soms nog de sporen van den
„aanleg" kan waarnemen, wordt dit thans met
den dag beter, naarmate alles tot ongedwon
gen eenheid vergroeit. Een rotstuin en enkele
modeltuinen verdienen vele bezoekers te trek
ken, die hier ideeën voor eigen tuinaanleg
willen opdoen. De jeugd kan zich dichtbij
vermaken in den „kindertuin", die zoo gezel
lig is dat vader en moeder ondertusschen
rustig Westland-producten kunnen gaan proe
ven, of de populair-wetenschappelijke inzen
ding gaan bezichtigen. In het daarvoor be
stemde gebouw wijde men tevens aandacht
aan de teekeningen, door Schiedamsche
schboljeugd voor een „Polyantha-wedstrijd"
vervaardigd. Men vindt daar een heel merk
waardige reeks van vogel-, bloem- en land-
schapschetsen, met serieuze toewijding of ook
zin voor humor vervaardigd. En ook bezich-
Witte bruidsorchiaeccii. Een hoekje
vol schoonheid op de „Polyantha" te
Schiedam
e rijke dierrt te handelen als de
rentmeester van God.
,,Het optreden der Britten in Noorwegen is
niet alleen een blunder, doch een fiasco geweest,
dat tot de reeks van ongeloofelijke knoeipartijen
behoort, welke tot nu toe reeds zijn begaan."
Met deze woorden hekelde Lloyd George, het
oude, maar nog altijd vurige rossinant, dat in
den wereldoorlog tot de beste paarden van de
politieke arena behoorde, het beleid van de
Engelsche regeering in de Noorsche campagne
Het is een der talrijke uitingen van ontevre
denheid, welke de laatste dagen als een lawine
op het hoofd van minister-president Chamber
lain zijn neergekomen en Waartegen hij zich
vandaag en morgen'in het Lagerhuis tijdens de
debatten over de buitenlandsche politiek zal
hebben te verweren. Opnieuw is Chamberlain
het doelwit waarop de pijlen der critiek worden
gericht, maar ook thans zullen zij wel weer af
stuiten op het ondoordringbare schild, dat hem
reeds zoo vaak heeft beschermd.
Het is deze maand drie jaar geleden, dat
Neville Chamberlain de leiding van de regeering
uit de handen van Baldwin overnam. Een on
dankbare taak stond hem te wachten, want
reeds toen zagen velen, dat slechts een wonder
het naderende oorlogsspook zou kunnen verdrij
ven. Chamberlain nam de taak op zich dit won
der te wrochten. Of hij zelf echter ooit geloofd
heeft, dat het hem zou lukken, is iets anders,
maar in ieder geval begon hij vol enthousiasme
aan het groote experiment, zijn zoogenaamde
verzoeningspolitiek, wtelke in het accoord var.
München van September 1938 haar hoogtepunt
en in Maart 1939, na de annexatie door Hitler
van Tsjecho-Slowakije, haar dieptepunt bereik
te. Het experiment was op een groot fiasco uit-
geloopen: nog geen jaar na München was En
geland met Duitschland in oorlog.
Ondanks dit fiasco van zijn heele politiek
bleef Chamberlain aan het bewind. Hij nam de
twee groote tegenstanders van zijn verzoenings
politiek Winston Churchill en Eden in zijr
kabinet op, maar de teugels hield hij strak in
handen. En er volgden nieuwe blunders en
nieuwe fiasco's, waarvoor hij de verantwoorde
lijkheid droeg, stormen van kritiek men her-
innere zich slechts het rumoer rondom het af
treden van Hore Belisha gingen over zijn
hoofd, maar hij stond daar steeds „saevis
tranquillus in undis", kalm, te midden van de
woedende baren.
De eerste zes maanden van dezen oorlog
verliepen vrij rustig, zoo rustig soms, dat velen
geen verschil zagen tusschen den vrede, dien
Europa vóór September 1939 kende, welke geen
vrede was en den oorlog, waarin het oude we
relddeel na dien gewikkeld was, een oorlog,
die ook weer geen eigenlijke oorlog was. Het
is in die periode, dat er herhaaldelijk gespro
ken wordt over de richting-Chamberlain en
richting-Churchill; Chamberlain, die slechts
heel traag de oorlogsmachine op gang wil
brengen, daarbij nog steeds rekening houdend
met de mogelijkheid van een compromis met
den vijand en Churchill, de dynamische, de
man van het initiatief, van de gewaagde on
dernemingen. Langen tijd streden deze twee
richtingen om den voorrang; na de bijeen
komst van den Oppersten Oorlogsraad der Ge
allieerden 28 Maart jl. scheen de richting-
Churchill de overhand te hebben gekregen. De
blokkadeschroef zou worden aangedraaid zoo
wel in Noord- als in Zuid- en Zuid-Oost-Europa.
Het gevaar, dat de oorlog hierdoor waarschijn
lijk zou worden uitgebreid, nam men op den
koop toe, en zelfs scheen dit laatste den Geal
lieerden wel aan te lokken.
Intusschen kon men in Frankrijk een zelf
de ontwikkeling in de politiek gadeslaan. Ook
daar was een roep om meer actie, om meer
daden, om den greep naar het initiatief, dat
nog steeds in Duitsche handen scheen te zijn.
Daladier werd door het parlement gedwongen
af te treden en als premier opgevolgd door
Paul Reynaud, die men graag den Fran-
schen Churchill noemde. De Engelsche en
Fransche Churchill werkten samen, maar juist
op dat moment nam Duitschiand wederom het
initiatief in Scandinavië en begon Hitier zijn
stoute onderneming tegen Noorwegen.
Een maand later staan de Geallieerden bij
de puinhoopen van hun overhaaste, blijkbaar te
weinig voorbereide, tegenactie in het Noorsche
land. En het is hiervoor dat Chamberlain als
hoofd der Britsche regeering zich te verant
woorden heeft. Draagt hij alleen de schuld? Is
het niet merkwaardig, dat Winston Churchill
den prime-minister bij de verdediging van zijn
houding volkomen zal steunen en voelt de Eer
ste Lord der Britsche Admiraliteit zich mede
verantwoordelijk voor hetgeen in Noorwegen
geschied is? Of steunt hij Chamberlain slechts
daarom, omdat deze hem wederom grootere
bevoegdheid in het kabinet zal verieenen?
Langzaam maar zeker schijnt Churchill steeds
een treetje liooger op de regeeringsladder te
komèn, totdat hij de hoogste sport bereikt
heeft. Zoover is het intusschen nog niet. De
oorlogsmachine komt in Engeland slechts zeer
langzaam op gang; zou men het willen ver
haasten dan loopt men groote kans, dat de
machine defect raakt. Daarom heeft men nog
steeds Chamberlain noodig, den trage, bedacht
zame en voorzichtige, zooals men in den wereld
oorlog ook de trage Asquith twee jaar aan het
bewind liet, totdat de machine op volle toeren
draaide. Eerst toén nam de voortvarende Lloyd
George de leiding in handen. Er zijn veel pa
rallellen tusschen den wereldoorlog en de hui
dige gebeurtenissen.
t-ige men de mooie kleurenfoto's van bloem
bollen, die in dit gebouw te vinden zijn.
Tenslotte vermelden wij nog het „psycholo
gische eindpunt" <van een zwerftocht door dit
bloemenbosch; het „boerendorp" met de lunch-
weide. Namen als „De Koe op Zolder" en „De
Soete Inval" duiden reeds aan, welk een ge
zellig hoekje in heerlijke omgeving hier op de
bezoekers wacht. Tevens vindt U vlak daarbij
een aardig dierenhoekje, waar enkele herten
uit de verhuizende Rotterdamsche Diergaarde
een onderdak vonden.
Zoo mag de Polyantha een in alle on-
derdeelen verzorgde tentoonstelling van
onze schoonste nationale producten worden
genoemd. Het bezoek was reeds op enkele
dagen bevredigend, maar verdient nog veel
gröoter te worden. Nu vormt bovendien 't
jonge groen wel de mooiste omlijsting, die
men zich denken kan. Moge daarom reeds
op de Pinksterdagen een ongekend groot
aantaj bezoekers hier een ontspanning van
de nobelste soort gaan zoeken!
Katholieke landgenooten! De Koloniale Mis
sie Week is volop in gang! Van 5 tot 12 Mei,
deze week vóór het groote, zoo beteekenisvolle
Pinksterfeest, bidden en offeren duizenden en
duizenden in Nederland èn in Nederlandsch
Indië, om zegen af te smeeken over den moei-
zamen arbeid onzer Nederlandsche missiona
rissen in het mooie land van ons eilandenrijk
in de Stille Zuidzee.
Doet ook gij mede?
„Beleeft" ook gij deze week zeer bijzonder
en intens het Missie-ideaal voor ons Rijksgebied
overzee
Wanneer ik er 'over peins, hoe u het best
aan te sporen en op te wekken, komen mij weer
voor oogen al die heerlijke ervaringen, welke
ik mocht opdoen tijdens de studiereis, in 1938
door mij in Nederlandsch Indië gemaakt. Ik
denk aan die noeste werkers over den geheelen
archipel verspreid, aan hun prachtig apostolisch
werk. Ik denk aan Moentilan, de bakermat van
de Midden-Java-missie, en aan de vandaar uit
uitgezette missieposten, sommige reeds bloeiend
en volledig uitgebouwd, andere in hun aller
eerste ontwikkelingsstadium. Ik denk aan het
onvergetelijke Pohsahrang (bij Kediri) met zijn
geheel in Javaansche cultuur en stijl aangepaste
kerk en missiewerk. Ik denk aan de mooie
Chineezenmissie in Semarang, aan ons zoo tref
fend bezoek aan de bloeiende Floresmissieaan
de jonge, maar zooveel belovende Batak-missie
Ik denk aan al die scholen, ziekenhuizen, poli
klinieken! Aan het prachtige jeugdwerk in Soe-
rabaia, met zijn enthousiast 'défilé!
Met schroom en huivering hebben Max van
Poli en schrijver dezes over deze ervaringen ten
aanzien van het eigenlijke werk van de Geloofs
verkondiging gerapporteerd. Schoone ontroering,
diepe indrukken werden ons deel. Indrukken
van overstelpende schoonheid, uitstralend uit
dezen apóstelarbeid, waifn rods zeven zoo
overvloedig rust!
Och, er wordt in Indië zoo.eei en zoo'n mooi
werk door Nederlandsche werkers gewrocht.
Daar waait onze vlag, onze dierbare driekleur.
Nederland op z'n best. Het pakt je aan!
Is dit zoo op stoffelijk gebied, hoeveel te meer
wanneer daar doorheen zich mengt de liefde
voor ons geestelijk ideaal, de liefde voor ons
Heilig Geloof, de liefde voor den oneindig goe
den God, voor onzen Vader in den Hemel, Die
door het Missiewerk aan de millioenen Neder
landsche onderdanen nader wordt gebracht.
Ja, dan beseft ge zoo diep, zóó diep, dat wij
in Nederland nooit, neen nooit voldoende kun
nen doen om dat heerlijke werk van Gods
genade met al de ons ten dienste staande mid
delen te bevorderen. Dan zegt ge tot u zelf:
Katholiek Nederland moest dat alles óók eens
zoo kunnen zien en doorvoelen! W|t zouden de
Katholieken van Nederland meehelpen!
Katholieke landgenooten, gij kunt meehelpen
en steunen. „Beleeft" mede de Koloniale Missie
Week! Bidt en offert! Offeren in den geeste
lijken zin. Offeren ook in geestelijken vorm.
In zijn vruchtbaar, werkzaam leven hield jhr.
Ruys de Beerenbrouck z.g. in zijn staatkundigen
arbeid aan zijn medewerkers steeds voor:
Wcest Katholiek en Nederlander Nederlan
der en Katholiek! Deze twee-eenheid bezielde
zijn geheele persoon.
Ik zou in verband met de Koloniale Missie
Week aan .alle Katholieke landgenooten wil
len toeroepen: Toont u nu in den meest ver
heven zin: Katholiek en Nederlander Ne
derlander en Katholiek!
Als KATHOLIEK kan u de arbeid van de
Missie, de arbeid aan den opbouw van het
Godsrijk in onze overzeesche gebieden niet on
verschillig laten! Het gaat om Gods eer en het
heil der zielen!
Als NEDERLANDER moet gij zeer bijzonder
het Missiewerk in het eigen Rijksgebied een
vurig hart toedragen! Het is de meest natuur
lijke zaak ter wereld, dat de belangen en zor
gen der Missie in Nederlandsch gebied overzee,
in ONS eigen gebied, waar onze driekleur wap
pert, waar onze Nederlandsche missionarissen
werken en zwoegen, naast zoovele Nederland
sche leeken-voortrekkers ik zeg: het is de
meest natuurlijke zaak ter wereld dat wij als
Nederlanders die belangen en zorgen daar wel
zéér speciaal als onze eigen belangen en zorgen
moeten gevoelen!
Daarom, Katholieke Nederlanders, beleeft nu
eens echt en diep mede de Koloniale Missie
Week van 1940!
Het is de Katholieke, het is de Nederlandsche
plicht tegelijk!
frRANS TEULINGS
Den Bosch, Mei 1940.
Het ministerie van Buitenlandsche Zaken
brengt ter algemeene kennis, dat van 10 Mei
a.s. af, Nederlandsche onderdanen voor toela
ting in België weder een Belgisch visum zullen
behoeven. In verband hiermede zal van Bel
gische onderdanen, die zich naar Nederland
wenschen te begeven, met ingang van genoem
den datum weder het bezit van een Neder
landsch visum worden gevorderd, om in Nede
land te worden toegelaten.
Het Katholiek Vluchtelingencomité verzoekt
opneming van het volgende:
Het Katholiek Vluchtelingen Comité heeft
zich gewend tot een aantal vooraanstaande ka
tholieken met het verzoek, het Hoogwaardig
Episcopaat te willen ontlasten van een garan
tiebedrag ad 150.000, voor welk bedrag het
Hoogwaardig Episcopaat in de bewogen dagen
van September 1938 tegenover de regeering ga
rant bleef voor de onderhoudskosten, verbonden
aan het toelaten van katholieke vluchtelingen
In die dagen, toen de Nederlandsche katho
lieken met overtuiging en aandrang verzoch
ten: „Laat deze van alles beroofde vluchtelin
gen binnen, lever hen met over aan het land,
dat eenmaal hun vaderland was; wij zullen hel
pen"; toen er een kreet opging, als de dag
bladen meldden, dat in deze of gene grens
plaats een groot aantal vluchtelingen belet
werd binnen te komen toen heeft het Hoog
waardig Episcopaat niet geaarzeld, namens de
katholieke volksgemeenschap, de groote en zeer
zware garantie ad 150.000.aan de Regee
ring te geven, teneinde de grenzen voor tal
rijke katholieke vluchtelingen te openen.
De St. Maarten-actie van het Katholieke
Vluchtelingencomité bracht weliswaar vele
kleine giften binnen, maar de enorme kosten,
aan het vluchtelingenwerk verbonden, konden
hieruit niet worden bestreden, zoodat het
Hoogwaardig Episcopaat nu zelf voor de ver
plichting staat, het garantiebedrag te four-
neeren. Dit mag niet gebeuren, dit zal niet
gebeuren. Katholiek Nederland geve het be
wijs, dat de Bisschoppen in moeilijke uren.
staande voor plotselinge beslissingen, namens
katholiek Nederland kunnen en mógen spre
ken. Het Katholiek Vluchtelingen-Comité heeft
daarom een allerdringendst beroep gedaan op
de beter gesitueerden, om een deel van deze
garantie, ieder voor zich, voor zijn rekening
te nemen en in te lossen
De inschrijvingsbiljetten worden dezer dagen
verzonden en zullen zoo dadelijk aangeboden
worden aan het Hoogwaardig Episcopaat als
een bewijs, dat de»katholieke Nederlanders ach
ter hun Bisschoppen weten te staan.
Het zal op zeer hoogen prijs gesteld worden,
indien zij, die een gedeelte van deze garantie
voor hun rekening willen nemen en nog geen
inschrijvingsbiljet mochten ontvangen, dit als
nog aanvragen bij het Katholiek Vluchtelingen
Comité, Drift 10. Utrecht.
Te Nunspeet. op één van de mooiste plekjes
der Veluwe, zal 8 Mei het R. K. Vacantiehuis
„Mosterdveen" geopend worden. De inzegening
zal geschieden door d<>n Weleerw. Pater Don
Bakker.
Het huis, dat geieg-'n is in een schitteren
de omgeving van bosschen en heide, met heu
vels en zandverstuivingen, biedt plaats aan
250 jongens. Het geheele complex, waartoe
o.a. behoorsn sportvelden, een speelkuil, een
zwemgelegenheid en een pr'achtterrein voor
kampeerders, is ruim 28 H.A. groot.
Van hieruit kunnen zij de meest heerlijke
uitstapjes ondernemen: naar de kust van het
IJssoimeer, naar Gortel (herten en wilde zwij
nen), naar Elburg (typisch oud-plaatsje met
stadspoorten), naar het kasteel Staverden, naar
Zilverbeek met waterval. Rokende Berg. Mar-
garethabosch enz.
Nu de oorlog hun treklust aan banden legt,
is het een gelukkige omstandigheid, dat onze
jongens op deze wijze in de gelegenheid ge
steld worden om de schoonheid van hun eigen
vaderland beter te leeren kennen en waar-
deeren
H. K.H. Prinses Juliana heeft heden de we-
kclijksche vergadering van het dagelijksch be-
stuur van het Nationaal Fonds voor Bijzondere
Nooden bijgewoond.
De daklooze!
Wat hij mist?
Dat, wat de meesten hebben en allen zoeken:
Wat hij zoekt?
Dat, wat wij ten hoogste begeeren en wat hij
wel nooit meer zal krijgen: een eigen huis.
Wie geen drempel heeft waarover hij terug
keert, geen plek die op hem wacht, blijft een
vreemdeling.
De zwerver kómt om te vertrekken. Hij is al
tijd op punt van gaan.
Iedereen kijkt hem de deur uit.
Men staat met den knop in de hand.
De hond besnuffelt hem als een dief.
Zijn verblijf is op den weg. Maar de weg
maant tót gaan.
Hij kent alleen wantrouwende oogen.
Zoo'n leven is onherbergzaam en troosteloos.
Een vogel heeft een nest, een vos een hol.
Jen daklooze niets.
Christus had geen steen om het hoofd op neer
te leggen. Hij was zonder bezit, maar binnen
de vier muren van Bethanië was er een vrien
denkring die Hem ontving.
Christus deed het met een minimum.
Een daklooze blijft ónder dit minimum.
Hij heeft minder dan Christus.
Het Benedictus Labre-huis geeft aan zwer
vers een tehuis, een bed om te slapen, een tafel
om te eten, een kleerkastje van 130 bij 30 bij 15
c.M. Dat kastje is hun trots. Het is hun eenig
eigene! Achter de deuren hangt hun afgedra
gen plunje. Maar ze staan voor de open deur
als een bankdirecteur voor een kluis.
Wien ontroert niet dit kinderlijk geluk!
Daar is iedereen welkom....
De zwerver vindt er werk.
Uit lorren maakt hij papier waarop menschen
schrijven.
Het leven maakte hun leven als tot een lor.
Maar de liefdadigheid maakt er een blad van
waarop een blij-eindigend verhaal afgeschreven
wordt.
Een groote loterij moet de basis stuwen on
der dit Benedictus Labre-huis een funda
ment van beton.
De liefde, die altijd bouwt voor de eeuwigheid,
zal wel helpen de fundamenten te leveren die
voor de eeuwigheid gebouwd zijn.
H. DE GREEVE, pr.
Secretariaat: Willem van Noortplein 3,
Utrecht. Gironummer: 384316 ten name van
Secretaris Comité Loterij t. b. v. Benedictus
Labre-Huis.
Zie de advertentie in dit nummer.
In de kerk van de Paters Jezuïeten (Tonger-
sohe Straat 53) te Maastricht, zal Z.H. Exc.
Mgr. Dr. J. M. Buckx S.C.J. Maandag 13 en
Dinsdag 14 Mei a.s. de H.H. Subdiakonaats- en
diakonaatswijding toedienen aan dë fraters:
L. C. A. Buys, Herm. J. M. Hagdorn, Th. J. P.
Hanssen, W. J. J. v. d. Meulen, G. Mulders,
Th. A. van Peperstraten, H. A. P. Schmidt,
R. Sockarta, A. Spauwen, J. Térpstra, Hi. J. J.
Toebosch, H. P. J. M. van Waesberghe, en J. L.
Witte, allen van de Sociëteit van Jezus.
