Bij de „Soldaten-moeder
f
Beursoverzicht
Staatsloterij
SAMBO DE OLIFANT
<Kdim&aal ucuiden day
BEURS VAN AMSTERDAM
JxU
-k.
Meürouw Hiddink Vertelt
Engeland verloor bijna 20.000
burgers bij luchtaanvallen
MAANDAG 13 JANUARI 1941
91
Aanvankelijk weinig ge
drukt; later beter
Verder verloop
MARKTEN
ANTON DRUKKER Warmoesstraat 163
Beurs- Thermometer
MAANDAG 13 JANUARI 1941
DOOR CH. CARVICE
(Van onzen Haagschen redacteur)
"■-Gravenhage, 12 Jan.
Toen de oorlog over ons land
uitbrak, op den ochtend van den
tienden Mei, stond zij op post. In
alle vroegte begaf zij zich naar al
die plaatsen, waar gewonde mili
tairen konden worden binnenge
bracht, om een moeder voor hen te
zijn, onverschillig, wie zij waren of
tot welk leger zij behoorden. Zij
ontving de jongelui! zij stond aan
hun ziekbed; zij bediende hen op
hun wenken; zij deed boodschappen
voor hen, als die gedaan moesten
worden; zij liep 's nachts op kousen
voeten over de ziekenzalen om te
zien of zij wel goed waren toege
dekt haar jongens, en om ze toe
te stoppen, hun fluisterend een
vriendelijk woordje te geven, dat
hen weer even herademen deed in
die lange pijn-nachten, toen de ver
plegers en de zusters handen te
kort kwamen; in haar armen stier
ven zij met een laatsten wensch aan
moeder of ,,Mutti". En in die vijf
dagen, toen zij dag en nacht door
zwoegde zonder één oogenblik haar
goede humeur erbjj in te schieten,
heeft zy den eere-titel verworven
„Soldatenmoeder".
«Zij" dat is mevrouw M. A. Hiddinkden
Haan een vrouw, in de volle kracht van haar
leven, een vrouw met een altijd blijmoedig en
opgewekt humeur en met een niet gauw voor
moeilijkheden terugschrikkende energie.
«Ik heb altijd een opgewekt humeur gehad,
ben altijd gewend geweest te geven, ook als ik
niet had. U moet weten, dat ik zelf uit een huis
houden met zeventien kinderen kom. Wij waren,
vader en moeder mee, met negentien man thuis
en daar kon altijd nog Af. Toen ik trouwde
heb ik mij ook aanstonds aan allerlei sociaal
werk gegeven en mij nooit afgevraagd: kan dit
of kan dat nog wel, ik heb mij altijd gegeven
met mijn heele persoon.
Zóó ook aan de soldaten.
Direct bij de mobilisatie heb ik mij beschik
baar gesteld voor de zieke soldaten. Ik dacht
zóó bij mezelf: jij bent een flinke, sterke vrouw,
je hebt een opgeruimd karakter, zet je krach
ten in, daar, waar deze het meeste effect zullen
sorteeren: bij die jongens, die ver van hun vrouw
of hun moeder zijn, ziek of gewond, in ellende,
piekerend over thuis en tobbend over hun leed.
Geef daar je goede humeur, breng daar een
lach, een beetje liefde in naam van het
Kruis!...."
Zij is op haar vertelstoel geraakt, de soldaten
moeder, die ons op haar bureautje in haar groote
huis aan de Balistraat heeft ontvangen en zeer
gezellig, breed-uit over haar jongens aan den
gang kan.
En u werkt nu nog uitsluitend in Den
Haag?
„Al lang niet meer. Ik heb nu mijn jongens
over het heele land zitten. Door het heele land
ga ik naar hen toe, stuur ik hun pakjes met
Sinterklaas nog een heelen stapel pakketjes naar
de meer dan honderd jongens, die in onze ver
schillende Sanatoria worden verpleegd. En waar
ik zelf niet kan komen, daar hebben anderen
geholpen. In Utrecht bijvoorbeeld werd tot mid
den Juli practisch niets voor de jongens gedaan.
Zij werden uitstekend verzorgd, maar, schreven
zij, „hier is geen soldaten-moeder". Allerlei men-
schen in Utrecht zijn mij toen spontaan te hulp
gekomen; daar bestaat thans een prachtig co
mité, dat uitstekend werk doet. En zoo gaat
het overal.
Wat is nu eigenlijk uw werk voor de jon
gens?
„Dat kan ik moeilijk in één woord uitdrukken.
Ik zou zeggen: ik behartig él hun particuliere
belangetjes. Ze zitten bijvoorbeeld met hun
bonnen en hun textielpunten te kijken, ik help
ze een handje. Ik zorg voor htm schoenenbons.
Ik probeer hen, als zij dat noodig hebben, aan
een pak te helpen. Ik ga hun thuis eens bezoe
ken; zorg, dat als zij thuis komen, zij geen rom
meltje vinden, dat de boel aan kant is, dat er
een bloemetje op hen staat te wachten en een
hartigheidje, als ik het met mijn vleeschbonnen
een beetje kan schipperen.
En niet alleen de jongens zelf probeer ik te
bereiken.
Ook de moeders van onze gesneuvelden
en van onze blinde oorlogsinvaliden. Dé&r
heb ik een bijzonder zwak voor. Ik heb er
één, die heeft vijf kinderen en is blind uit
den oorlog gekomen. Ik ga er wel eens heen,
een spelletje doen met de kleintjes en hém
wat opkalefateren. En die moeders, die heel
den dag naar haar blinden jongen zitten te
kijken. „Hij kan mij nooit meer zien." En
als je dan maar zegt: „Maar hij kan u toch
nog hooren, hij kan uw streelingen toch nog
voelen, moedertje," dan moet je zien hoe ze
opklaren. Een beetje praten en het gaat
weer. Een klein cadeautje is het eigenlijk
niet een eereschuld van ons volk aan deze
mannen!
Veel menschen helpen my daarmee. Ik heb
zoo van die menschen, die hebben een grooten
vriendenkring of zitten op een kantoor en als
ik zoo iets heb, bel ik ze op en zij gaan rond,
praten eens met elkaar en het loopt al heel gek
als ik het 's anderen daags niet heb. Gisteren
nog een jongen. Hij had zoo graag 'n hobby
van *m een ochtendjas om in die enkele kwar
tiertjes, die hij op mocht, niet in zijn nauwe
uniform te hoeven kruipen, 's Avonds had hij
het ding.
Nu moet u vooral niet in de krant zetten, dat
ik zoo'n goed mensch ben. U kunt hoogstens
zeggen, dat ik probéér een goed mensch te zijn,
met de hulp van héél, héél velen
Er wordt geklopt.
Een opbouwer, die met den auto een in den
oorlog gewonden en thans herstellenden kame
raad is gaan halen.
„Kom binnen jongen!"
U bent heelemaal alleen aan den slag ge
gaan?
Ja, ja. Toen ik mijn besluit had geno
men, heb ik generaal Kramer opgebeld, die ken
de mij en heeft mij carte blanche gegeven in het
militaire hospitaal. Direct ben ik toen naar mijn
leveranciers gegaan, die mij iedere maand ten
minste iets voor mijn jongens toezegden ik
kon hun versnaperingen brengen. Ik kreeg hulp
van verschillende artisten, die zich beschikbaar
stelden om hen op te vroolijken. Natuurlijk had
ik mijn jonge, enthousiaste medewerkers, maar
het grootste deel deed ik toch zelf. Later eerst,
toen het mij te machtig werd, is het Comité voor
den zieken soldaat, waarvan Dr. Deckers het
voorzitterschap en Jhr. van Asch van Wijck het
vice-voorzitterschap bekleeden, mij te hulp ge
komen. Ik heb nu wat meer middelen ter be
schikking...."
„Excuseert u mij, ik ga met hem de stad in
vandaag. Hij is aan de beterhand. Hij heeft een
schoenenbon gekregen en nu gaan wij samen
schoenen koopen. En een nieuwe winterjas. En
dan een kopje thee en dan gaat hij weer terug
ïaar het ziekenhuis
„En jij jongen dat was tot den chauffeur
ga jij maar even naar de keuken, daar staat
een pan erwtensoep. Haal er maar een kop uit
als er nog maar wat voor mijn man in
blijft,..."
Zoo springt de soldatenmoeder om met haar
.jongens".
GENèVE, 11 Jan. (A. N. P.) Volgens een be
richt in de Daily Herald van Maandag jl. zijn
van Juni tot November bij de luchtaanvallen
19.570 personen gedood en 27.570 gewond. Het
blad schrijft vervolgens: „Laten we tevreden
zijn, dat de verliezen niet grooter zijn. Dat
hadden we werkelijk verwacht. In Engeland
wonen veertig millioen menschen. In een half
jaar zijn er nog geen twintigduizend gedood.
Het risico is dus werkelijk niet zoo groot."
Amsterdam, 13 Jan. 1941
De New Yorksche beurs is hi den loop der
vorige week vrijwel geheel gevoelloos gebleven
voor factoren, welke misschien een opgaande
koersbeweging deden verwachten. Het vooruit
zicht nl. dat de beiwapeningsplannen der re-
geering in versneld tempo zullen worden uitge
voerd, hetgeen een nog grootere expansie var,
verschillende industrietakken doet verwachten,
heeft nagenoeg geen kooplust van beteekems
uitgelokt. Als tegenwicht voor den verderen
bloei van het zakenleven golden allereerst de
komende hoogere belastingen, waarover presi
dent Roosevelt zich noe niet in bijzonderheden
heeft uitgelaten; voorts de niet t'e vermijden
eventueele verdere liquidatie van Amerikaan-
scbe fonosen in Britsch bezit, vervolgens de
verhoogde Amerikaansche Staatsschuld als ge
volg van de milliarden-uitgaven door de nieu
we begrooting te kennen gegeven en ten slotte
de internationale toestand, waarvan de verdere
ontwikkeling in Wallstreet aandachtig wordt
gevolgd.
Wat het Britsche fondsenbezit betreft zou
een Amerikaansche trust onderhandelingen
voeren tot overname van dit bezit, hetwelk eer.
waarde vertegenwoordigt van 600 millioen. Het
doel zou zijn, een snelle liquidatie van dollar
waarden te voorkomen, als gevolg waarvan de
New Yorksche beurs niet zou worden verstoord.
De minister van Handel heeft echter deze plan
nen tegengesproken, zoodat het gevaar voor
omvangrijke liquidaties niet is uitgesloten.
Voor onze beurs bleek vandaag weer geen
stimulans aanwezig te zijn. Dit wil echter niet
zeggen, dat er van een bevredigende stemming
geen sprake zou kunnen zijn. Deze openbaart
zich onder de huidige omstandigheden al aan
stonds, wanneer men zich van aanbod ont
houdt, waardoor de' technische positie der markt
gelegenheid biedt tot een koersherstel. Een
krachtige koopbeweging blijft echter uitgeslo
ten, zoolang nog zeer veel van de toekomst in
het onzekere verborgen ligt.
De New Yorksche slotkoersen van Zaterdag
j.l. waren meerendeels iets lager en als ge
volg hiervan bleek de ondernemingsgeest heden
ten onzent niet groot te zijn. De markt opende
weer in een kalme houding.
De stemming was aanvankelijk over vrijwel de
geheele linie zwak, aangezien geen vraag zich
ontwikkelde en licht aanbod overwoog.
Op de Amerikaansche afdeeling was de stem
ming voor staalfondsen flauw. Steels en Bethl.
Steel boekten koersverminderingen van 1%2
dollar, Republic Steel moest prijs geven. Ko
perfondsen verkeerden eveneens in een niet ge
animeerde stemming. Anaconda Copper verloor
A a en Kennecott 3A a, dollar. De handel in
genoemde soorten was spoedig na opening afne
mende. Voorts was de stemming voor Carfoundry
Vliegtuigaandeelen, General Motors en Spoorweg-
shares niet beter en eerder zwakker wegens ge
brek aan handel.
Op de locale afdeelingen was het vooreerst niet
beter gesteld.
Op de Petroleumafdeeling opende Koninklijke
Olie weinig veranderd, maar ontmoette spoedig
eenig aanbod, waardoor een achteruitgang volg
de van 2 pot. Amerikaansche olieshares waren
tamelijk gedrukt. Shell Union en Tidewater
boekten verliezen van 3/8 dollar.
In den Suikerhoek -was de belangstelling ook
al gering. Nochtans kon H. V- A. bij opening den
vorigen slót-prijs bedingen. Vorstenlanden Cul
tuur echter lag zwakker in de markt en gaf on
geveer VA pet. prijs.
Rubberaandeelen werden weer veronacht
zaamd. Vooreerst kwam het niet tot handel en
zelfs A'dam Rubber werd buiten beschouwing
gelaten. De ondertoon bleek ook hier niet vast
te zijn. Tabaksaandeelen maakten in zooverre
een uitzondering, dat voor Deli Batavia en Se-
nembah bij opening de vorige prijzen golden en
oude Deli 2 pet. in koers verbeterde. Met den
handel was het echter eveneens treurig gesteld.
Scheepvaartaandeelen waren ook niet in op
komst. De handel bleef op alle punten zeer
beperkt en behoudens JavaChina—Japan-lijn,
waarvoor de ondertoon iets vaster was, bleek
de stemming weinig veranderd te zijn.
Van binnenlandsche industrieën moest Unile
ver wegens gebrek aan vraag a 1 pCt. prijs
geven. Aku verloor ook 1 pCt. en Philipslampen
boekten een achteruitgang van circa 4 pCt.
Op de beleggingsmarkt was de stemming voor
Nederl. Staatsfondsen weer prijshoudend. De
3—3% pCt. 1938 bleek een tikje vaster te zijn.
Het verder verloop was op verschillende pun
ten licht herstellende. Koninklijke Olie o.a. trok
weer 1 a 2^ aan. HVA liep 1 2% terug om
weer 3 a 5 te herstellen. A'dam Rubber ver
loor 514, maar herwon weer 2 a 3 pet.
Tabakken waren voor Oude Deli en Senembah
2 A 3 A in reactie.
Scheepvaartwaarden weinig veranderd.
Scheepv. Unie eerder nog even zwakker.
Unilever bewoog zich om en nabij de openings-
prijzen. Philipslampen herwonnen weer 1 a 2
pet. Van beleggingen bleken Integralen weer
iets vaster te zijn.
Prolongatie 2pet.
BROEK OP LANGENDUK, 13 Jan. 12200 kg.
Roode kool 5.50, 41000 kg. Gele kool 4.40, 44500
kg. Deensche Witte kool 3.90, 5400 kg. Uien 5.00,
grove 5.00, 1900 kg. Peen 3.60, 400 kg. Bieten 2.80.
NOORDSCHARWOUDE, 13 Jan. 27300 kg.
Roode kool 5.50, 5900 kg. Gele kool 4.40, 74300
kg. Deensche Witte kool 350, 4000 kg. Uien 5.00,
500 kg. Ramenas 10.80.
OUDEWATER, 13 Jan. Kaasmarkt. Aangevoerd
1 party, 45 stuks, 225 kg. Prijs 41.50. Handel
matig.
LEIDEN, 1 Jan. Botermarkt. Prima boerenbo-
ter 1.75 per kg. Aanvoer 50 kg. Handel matig.
LEIDEN. Turfmarkt van f>-11 Jan. Geen aan
voer. Lange turf 15.00 per 1000 stuks.
BEVERWIJK, 11 Jan. Bolbloemen "aan t Cen
trum. Copland 2252, Pierson 1628, Mendels 24
49, Yellow 2231, Moore 1728, Due die Berlin
1218, Toreador 16—26, Cour. d' Or 35, Druifjes
DE 5e KLAS begint MAANDAG a.s.
4 AA AAA 30.000 - 25.000 15.000
1UU.UUU, 50 000 10.OOO, 5000, 2000. 3 1 500
F ww.vrwv, 55 4 10OQ 6S A 40Q mx
Loten verkrijgbaar t I/) i 72, 1/; 36, 1/4 18, 1/5 14.40,
l 10 7.20, I/30 3.60. Naer buiten franco na ontvangst
van postwissel ar» 71/j et. voor frankeering. - Clre 79244.
Eindelijk kwamen ze buiten de stadspoorten en zagen de
rotsen, waar de ezel van sprak. Ze zochten een geschikte spleet
uit en kropen er in. Laten we hier vannacht blijven,'' zeiden
ze. Ze zagen niet, dat de maan angsitfg keek, want het hol,
waar ze in kropen, was bewoond.
Nog geen twee meter waren ze in het hol of ze hoorden een
nijdig gesis. jSssssttttt, wie waagt het in heb hol van koning
slang te komen," en ze stonden voor een geweldigen python.
«Niet bang zijn," zei Flip- „De dierentaai kan ons ook hier
redden." En tegen den slang: Mogen Wij hier schuilen voor
booze menschen?" Ineens was de slang vriendelijk en zei: „Tot
zonsopgang mogen jelui Wijven."
Kees Ten Berge keek zijn oogen uit. Minder
van verbazing dan wel van bewondering. Dit
beloofde een prettige verjaarsvisite te worden,
stelde hij bij zichzelf vast! En Chris Ditterwey,
de gastheer en het feestvarken van dezen avond,
had hem geen betere plaats kunnen toewijzen
dan naast het meisje dat nu zijn buurdame
was. Els Van Wallen heette ze, meende hij. Iets
in dien geest had hij tenminste verstaan bij het
officieele voorstellen, waaraan hij zich bij het
binnenkomen had moeten onderwerpen.
Kees keek zijn oogen uit en het speet hem dat
hij het zeer tersluiks moest doen, omdat de an
deren dergelijke dingen altijd zoo gauw opmerk
ten! Intusschen prees hij zichzelf gelukkig, door
het lot zoo be
gunstigd te zijn 'j
Naast het meisje 1
van zijn droo- i jrv ,f
men! Niet alleen r JJC Vlftg
wat het uiterlijk
betrof, maar ook
voorzoover
het
IMMMIMMMmiMMIlivrtMIMMtMtifMIIMMtltl»
haar innerlijke hoedanigheden aanging. Zulk
een lief en zacht meisje had hij nog nimmer
ontmoet!
Er ontspon rich tusscnen hen een levendig
gesprek en Kees deed zijn uiterste best, een
aangenaam causeur te zijn, hetgeen hem, naar
rijn eigen smaak, nogal vlot afging. Het bleef
natuurlijk ook niet lang „Juffrouw" en „Me
neer". Zooiets verdraagt een ongedwongen ver
jaarsvisite niet! En daarom noemden zij elkaar,
op haar eigen voorstel, maar bij de voornamen.
„Els" en „Kees"! Een van de vrienden, die
■tegenover hem zat, knipoogde al eens tegen
Kees, min of meer jaloersch blijkbaar. Maar hij
■trok er zich niets van aan. Zoo'n meisje kwam je
maar eenmaal in je leven tegen en het was
zaak, de kansen dan niet te verspelen.
Later op den avond, toen de tafel tegen den
wand en de stoelen in de hoeken werden gezet,
moest er worden gedanst. Chris had voor goede
gramofoonplaten gezorgd en op de muziek daar
van gleden al spoedig de paren door de ruime
kamer. Het spreekt vanzelf, dat Els en Kees
den eersten dans samen maakten en zelfs den
tweeden ook. Daarna verloren rij elkaar eenigen
tijd uit het oog, omdat ook de andere mannelijke
bezoekers aanspraak maakten op een dans met
Kees' dame. Doch even later vond Kees haar
weer terug. Zij gingen in een hoek wat uitrus
ten.
Toen deed hij zijn ontdekking.
Zij reikte naar haar glas. Er glinsterde iets
aan haar vinger. Kees ving er een glimp van
op. Maar terwijl zij haar glas neerzette, kon hij
beter onderscheiden wat de oorzaak van die
flonkering was: een smalle gouden ring, met een
enkel bloedrood steentje erin! Een verlovings
ring, schoot het door hem heen! En wel een van
een zeer fijn maaksel. Er was geen twijfel mo
gelijk. Die slanke hand droeg een verlovings-
Zij had niets van zijn verwarring bemerkt en
praatte vroolijk door. Ook ontging het haar,
dat rijn antwoorden vaag en afwezig waren.
Kort daarna kwam er iemand op haar toe en
vroeg haar ten dans. Met een vriendelijk knikje
nam zij voorioopig afscheid van haar vroegere
gezelschap.
Kees bleef alleen.ritten, in gedachten. Nu had
hij het ideale meisje gevonden en daar bleek
ze allang door een ander ontdekt te zijn. Ver
loofd nota bene. Hij schold zichzelf voor een
ezel, dat hij zich illusies had gemaakt! Hoe kon
hij ook zoo dom zijn? Natuurlijk was hij niet
de eenige die over zulk een meisje gedroomd
had. Geen wonder dat men hem voor geweest
was! Zij moest iedereen wel opvallen!
Vervuld van bittere gedachten danste hij nog
een keer met haar. En het leek alsof ril nu ook
iets begon te bemerken van de verandering die
in hem had plaats gegrepen. Zij sprak ten
minste niet meer zoo opgewekt en onbekom
merd als aan het begin van den avond.
Hij bracht haar naar huis. Er waren er ver
schillenden geweest die zich voor het vervullen
van dezen plicht hadden aangeboden, maar ze
had hem uitgekozen. Ze moesten wandelen, want
de laatste tram was reeds lang voorbij en aan
een taxi viel niet te denken. Stevig stapten ze
voort door het donker.
Voordat hij het wist, kwam het gesprek op
edelsteenen. En ofschoon hij het eigenlijk niet
durfde, zei hij plotseling: „En die roode steen
op jouw verlovingsring? Wat is dat voor een
soort steen?" Hij was nauwelijks uitgesproken
of zij begon hard te lachen. Het klaterde tegen
de donkere huizen op en verstoorde weldadig
de stilte.
„Verlovingsring?" vroeg ze en lachte opnieuw.
Kees zag haar verwonderd aan. Hij begreep niet
dat hij iets belachelijks had gezegd. Doch dat
werd hem spoedig duidelijk. „Je moest eens
weten, Kees!" zei ze, nog proestend, „Je moest
eens weten wat dat voor een ring is! Ik heb hem
van mijn moeder, die hem weer van mijn groot
moeder kreeg. Deze ring is misschien al wel
honderd jaar in de familie! Een verlovingsring!''
En weer klaterde haar lach tegen de huizen-
Het scheen haar vroolijkheid zeer ten goede te
komen, dat Kees haar ring voor een verlovings
ring had aangezien.
En ook zijn opgewekte stemming keerde er
door terug. Zij was dus in het geheel niet ver
loofd! Hij had zich verwijten gemaakt die hij
niet eens had verdiend!
Toen hij haar had thuisgebracht en voor do
deur afscheid zou nemen, vroeg hij eerst nog:
„Els, mag ik je morgenavond komen halen? Dan
gaan we samen eens gezellig uit, als je zin hebt."
Zij antwoordde: „Pijn Kees! Kom maar hoor!"
Een half jaar later droeg zij weer een glad
den gouden ring met een enkel bloedrood steen
tje erin! Maar dezen keer was het wél een ver
lovingsring. Daar had Kees Ten Berge voor ge
zorgd. En dat het een andere was dan de fa-
miliering, bewees wel de korte inscriptie „Kees"
aan den binnenkant!
(Nadruk verboden).
IC27, Narcissen 1229, Hyacinten 2030, Cro
cus 9II.
OBDAM. 10 Jan. ..De Tuinbouw" 7600 kg.
Roode kool 5.00, 13700 kg. Gele kool 4.10. 38200
kg. Witte kool 3.50, 5500 kg. Uien 4.50 14800 kg.
Wortelen 3.60.
WARMENHUIZEN, 13 Jan. 425 kg. Uicn 5.00,
38550 kg. Roode kool 4.405.50, 6850 kg. Gele
kool 3.504.40, 35325 kg. Deensche Witte kool
3.10—3.90.
IJMUIDEN, 13 Jan. Visch. Kleine Schol 69.00
93, Puf schol 30.0032, Bot 85.00—90, Schar 47.00,
kleine Schar 23.0024, per 50 kg. Tongen 4.50
6.60 per kg. ZoetwatervischSnoek 1.14, Snoek
baars 1.70—2.20, Baars 1.121.32, Blei 7078
cent, Brasem 8290 cent, Voorn 5064 oent,
Spiering 1.02 per kg.
Besomming kustvisschers: IJm. 209 1640.IJm.
Nederl. Staatsleen. prijshoudend
Youngleening prijshoudend
Gemeentcieen
Philips swak
Unilever zwak
Aku zwak
Koninklijke zwak
H. V. Azwak
Amsterd. Rubber ....zwak
Tabak verdeeld
Amerik. waarden nauw
Vorige
Slotk.
Staalsleeningen
4% Nederl. 1940 II 98}}
3% Nederl. 1896—05 80
3 pet. Nederl. 1937 83
3—3'A Nederl. 1938 891
2% N.W. Schuld 69 i
3% Indië 1937 92 i
5A Younglecn. 1940
Banken
Koloniale Bank 198
Ned. Ind. Handelsb135
Cert. Handel-Mij124
Industrieën
Unilever 129
Calvé Delft 75
Alg. Kunstzijde 108
Van Berkei's Pat53
Philips 212 f
Ned. Ford 339}
Fokker 190
Industrieën Buitenland
Anaconda 30
Kennecott 38
Bethlehem Steel 88
U. S. Steel 71 i
Rep. Steel 2641-
Intem. Nickel 29}}
N. Am. Aviation 17-}}
Am. Car Foundry 34 f
General Motors 53-Jf-
Am. Enka 50
Petroleum
Kon. Olie 270
Continental Oil - 21}}
Shell Union Oil 12 i
Onderhands- en executiekoers
Slotk.
Heden
99
80 i
84
89
69
92
198
137
124
129
74}
107}
53
210
340
190
30-fc
38
86}
70}
26}
29}
17}
34}
53}
50}
270
21}
124!r
Vorige
Slotk.
Tidewater 11 -jjr
Rubber
A'dam Rubber 284}
Bandar 228
Deli Batavia Rubber 227
Serbadjadi 137
Silau 119}
V. I. C. 0183
Intereontin. Rubber 5}}
Scheepvaart
Java Chin. Japan 154
Holland—Amerika Lijn 119}
Kon. Ned. Stoomb161
Scheepvaart-Unie 185
Rett. Lloyd 149
St. Mij. Nederland 153
Suiker
H. V. A449
Jav. Cultuur 285
N. I. S. U274}
Vorstenlanden 129}
Tabak
Deli Batavia 203
Oude Deli 269
Oostkust (68
Senembah 228
Spoorwegen
Illinois Cert11}
New York Cert17}
Pennsylvania 27 f
South. Pac]2}
South. Railw16}}
Slotk.
Heden
10}
281
226
225
137
119
183
5*
155
120
159}
184}
149
153}
450
285
274
128}
205}
269}
168
222
11}
17}
27}
12
16}
t
ex dividend
nominaal
i.
„Je hebt het bedorven," zei Iris zachtjes
lachend. „Je waarheidsliefde is grooter dan je
verlangen mü een plezier te doen! Dat be tee
kent, dat ik Italiaanscher ben dan ik denk.
„De signorina heeft de schoonheid van het
Zuiden; ze heeft de Italiaansche oogen, de Itar-
liaansche stem, maar het Engelsche hart," zei
de vrouw rustig; „en ze is de dochter van een
Engelsch gentleman."
Ze zweeg even om af te wachten of Iris weer
zou spreken en gleed zachtjes de kamer uit.
Iris zat eenigen tijd naast het raam; toen
stond ze op en ging naar den ezel. Een paar
minuten werkte ze aan de crayonschets, liet
toen het houtskool vallen en met een glimlach
zette ze zich voor de piano en begon te zingen.
Maar even als het gericht van den jongeman
tusschen haar en de schets was gekomen, zoo
•cheen het zich ook te vermengen met het lied
dat ze zong; en dus stond ze op met een ge
baar van ongeduld en een blos van ergernis en
sloot de piano.
HOOFDSTUK IV
De dag verliep, de lichten in den salon waren
aan en Godfrey Knighton zat met een boek
in zijn hand te wachten op de bel voor het
diner.
Iris kwam gewoonlijk een half uur voor het
eten beneden en de Squire keek af en toe naar
de deur, want ze was laat. Eindelijk kwam ze
binnen en zijn oogen klaarden wat op, toen
ze op haar rustten met een glans van trots en
bewondering. Geen wonder, dat Lord Monta-
cuie haar tot vrouw begeerde! Geen wonder dat
alle mannen uit den omtrek aan haar voeten
lagen! Toen zuchtte hij, legde z"n boek neer
en keek haar aan met de gewone treurige,
bijna strenge uitdrukking.
„Je hebt me nog niets van den rijtoer van
vanmorgen verteld, Iris," zei hij.
Ze maakte haar armband vast en haar
wimpers trilden even.
„Ben je ver gegaan?"
„Nee, ik was op weg naar de Holt, maar ben
er niet gekomen," zei ze, opnieuw besloten hem
alles te vertellen. Maar op dat oogenblik hoor
den ze het grind knarsen en het ruischen van
een auto in de oprijlaan. De Squire keek op.
„Wie kan dat zijn?" vroeg hij.
„Ik weet het niet. Verwacht u iemand?"
„Nee," zei hij steeds luisterend.
.Misschien is het een van de leveranciers.
Dan benijd ik hem het standje niet, waarop de
tuinman hem zal tracteeren."
De deur ging open en een knecht kwam hin
tten. Sii begon juist: „Een heer voor u.
meneer," toen een stem achter hem zei:
„Permitteer me, mezelf aan te dienen!"
Een groote slanke man in een wijde overjas
was binnengekomen.
Toen Godfrey Knighton hem zag stond hij
op, deed wankelend een stap vooruit, hield zich
aan tafel vast en stond rijn bezoeker aan te
staren met een bleek, strak gericht.
Iris was te zeer in beslag genomen door den
man om te merken, welke uitwerking rijn ver
schijning op haar vader had; en de bezoeker
stond hem even aan te kijken met een glim
lach, die een vreemden en onplezierigen indruk
op Iris maakte.
Hjj was beslist niet leelyk. Zijn teint was
bruin, bijna tanig, zijn oogen zwart en glan
zend; een donker snorretje verborg zijn boven
lip, maar zijn glimlach liet een prachtig wit
gebit rien, dat contrasteerde met de zwarte
knevel en oogen.
Iris merkte op hoe wit zijn eene ongehand-
schoende hand was wit als een blad papier
en lang en welgevormd; het volgende oogenblik
legde hij zijn hoed neer en kwam hij op hem
toe.
„Ah, Knighton!" riep hij uit met een zachte
welluidende stem en een accent, dat door Iris
direct als ïtaliaansch herkend werd. „Een ver
rassing nietwaar? Je verwachtte my aller
minst! En je bent overstelpt van vreugde
net als ik by ons weerzien!"
Godfrey Knighton nam de uitgestoken hand
aan en de bezoeker legde onmiddeliyk zyn lin
kerhand weer bovenop die van Knighton.
„Het Ifi een verrassing," stemde de gastheer
toe; en het was duidelijk dlat hij beslist niet
overstelpt was van vreugde, hoewel hij zich
hersteld had van rijn emotie.
„Dat dacht ik al!" merkte de ander op, zich
richtend tot de meubelen. „Ik zei al, dat die
stommerds van het postkantoor m'n brief aan
den verkeerde hadden afgeleverd! Ik zei: ,3ap-
tiste, je goede vriend Knighton heeft je brief
niet ontvangen, hy zal je niet verwachten.
Maar wat geeft het? Hoe onverwachter het
plezier, des te grooter is het, nietwaar?" Hü
keek Iris aan.
„Dit is een oude vriend van my. Iris," zei de
Squire langzaam en duidelijk.
„O ja! Een oude vriend!" mompelde de be
zoeker, zijn glimlach op haar richtend.
Knighton, is deze charmante jongedame je
dochter? Ja? Dan ben ik verrukt. Stel me
voor, Knighton, doe mij die eer aan. Elk oogen
blik, dat we vreemden blijven, betreur ik." Hij
boog voor Iris en Knighton keek van den een
naar den ander met zyn strak, streng gericht.
„Iris, dat is signor Ricardo, uit Italië."
„Uit het zonnige Zuiden, het land der
schoonheid," vulde signor Ricardo aan. „Uit
uw land, juffrouw Iris. Ja, Ik ben een oude
vriend van uw vader" hy zweeg even om
lief te glimlachen tegen het strenge gericht
van den heer des huizes „en van uw
moeder."
Iris stak haar hand uit én de Italiaan nam
haar in de zijne, boog zich voorover tot rijn
mond ze bijna aanraakte. Toen verhief hij zich
in zyn volle lengte en keek hy Godfrey Knigh
ton aap met zyn voprtduxenden glimlach.
„Mijn vriend, je riet er patent uit. Juffrouw
Iris isi ah, heb geen woorden; en je bezit
ting is prachtig, vorstelijk! Ik kan niet zeggen
hoe groot mijn vreugde is, by je te zyn. Heb je
m'n brief dus niet gekregen?"
„Neen," zei Knighton, „maar ik ben bly je
te rien," voegde hij er langzaam aan toe. „Ons
diner is byna klaar. Wil je naar je kamer
gaan?" Hy liep naar de deur, maar de vreem
deling legde zyn hand op den arm van den
Squire.
„Neen," zei hij, „ik wil je niet derangeeren.
Geen plichtplegingen, beste Knighton ik ben
een oude vriend."
De Squire gaf den knecht een teeken; en de
signor werd weggeleid, nadat hy eerbiedig voor
Iris had gebogen.
Iris wachtte totdat de deur dicht was en
keerde zich toen tot haar vader.
„Wat een vreemd type!" zei ze half-lachend,
en toch met een eigenaardig gevoel van afkeer
en bezorgdheid. „Hoe zei u ook weer dat hy
heette?"
„Ricardo." Godfrey Knighton keek strak
naar de denr, waardoor zyn gast verdwenen
was.
„Ik heb u nooit over hem hooren spreken."
„Nee. Ik heb hem in jaren niet gezien. Lang
geleden, in Italië leerde ik hem kennen. Hy
bewees me een een zekeren dienst. Ik kon
niet weigeren hem te ontvangen."
Iris keek hem verwonderd aan.
„Natuurlijk niet, vader!" Waarom zou u wei
geren een ouden vriend te ontvangen? En W)
kende myn moeder?" voegde ae er zacht en
treurig aan toe.
De Squire bewoog zich onrustig en wendde
zyn gezicht van haar af.
„Iris," zei hy en zyn stem klonk heesch
en geforceerd, „je bent altyd een goede en
plichtsgetrouwe dochten geweest."
„Vader!" mompelde ze verbaasd.
„Luister naar my. Deze man, Signor Ricardo,
kan misschien genejgd zijn over over het
verleden te spreken. Je moet hem daarin niet
aanmoedigen. Denk eraan, dat dat alles wat
op je je moeder betrekking heeft, ptfnlyk
heel pynlyk voor me is."
Er was een toon van diepe smart, byna
vrees, in haar vader's stem en Iris legde haar
hand op zijn arm.
„U weet, dat ik het niet doen zal," ant
woordde ze.
„Goed goed! Ik kan je vertrouwen."
„Zou hy lang blijven?"
De Squire fronste het voorhoofd.
„Hoe kan ik dat zeggen? Nee, nee. Ik geloof
niet, dat hy lang zal blijven."
Hij ging naar de tafel en nam zyn boek op,
als om het gesprek te beëindigen en Iris
wachtte op den gast. Spoedig trad hy binnen.
Hij droeg, een smoking en had blijkbaar in die
paar minuten veel zorg besteed aan zyn
toilet.
De bel voor het diner luidde juist en God
frey Knighton trad naar voren om Iris zyn
arm aan te bieden zooals gewooniyk, maar da
signor gl.eed tusschen hen in.
X,Wprdt Kervolgd).
