Duitsche nota aan de
Sovjet-Unie
Bevrijding
Verklaring van Von Ribbentrop
Malta gebombardeerd
Transpiratie en stukloopen van
KINADRUPPELS
MAANDAG 23 JUNI 1941
De verdragen
Activiteit der Komintern
Russische ondermijnings-
arbeid
Rusland en de Oostzee-staten
Rusland en de Balkan
Brief van Von Ribbentrop
aan Stalin
_ie verbergen. Daartoebehoor^ Wjvoor
Dr. H. NANNING'a
Verklaring der Rijksregeering
Ital. weermachtsbericht
De Amerikaansche piloten in
dienst van Tsjoengking
BERLIJN, 22 Juni. (D.N.B.) De minister
van Buitenlandsche Zaken, von Ribbentrop,
heeft hedenochtend te zes uur in aanwezig
heid van de vertegenwoordigers van de
Duitsche en de buitenlandsche pers in de
bondsraadzaal van het ministerie van Bui
tenlandsche Zaken de wereld per radio in
kennis gesteld van de nota van het ministe
rie van Buitenlandsche Zaken aan de Sov
jet-regeering.
In de eerste alinea herinnert de nota er aan,
dat de Duitsche regeering, die tot een regeling
der belangen tusschen Duitschland en de Sovjet-
Unie wenschte te komen, zich in den zomer van
1939 tot de Sovjet-regeering wendde, waarbij
zij over de ernstige bedenkingen heen stapte, die
voortvloeien uit het principieele verschil tus
schen het politieke doel van Duitschland en
Sovjet-Rusland en uit de scherpe- tegenstelling
tusschen de wereldbeschouwing van nationaal-
socialisme en bolsjewisme,- die diametraal tegen
over elkaar staan.
De Duitsche regeering, aldus vervolgt de nota,
liet zich hierbij leiden door de gedachte, dat de
uitschakeling van een oorlog, waarvoor een toe
nadering tusschen Duitschland en Rusland
voorwaarde was en de daardoor bereikbare be
veiliging dér levensbehoeften van beide volken,
die van oudsher op voet van vriendschap heb
ben geleefd, de beste waarborg zouden zijn te
gen een verdere uitbreiding van de communis
tische leerstellingen van het internationale Jo
dendom naar Europa. In deze onderstelling
werd zij gesterkt door het feit, dat het op grond
van zekere gebeurtenissen in Rusland en zekere
maatregelen der Russische regeering op inter
nationaal gebied althans mogelijk leek, dat men
zich zou afwenden van deze leerstellingen en
van de vroeger gevolgde methode van ondermij
ning van andere volken.
De ontvangst die den Duitschen staf te Mos
kou ten deel viel, leek deze verandering te be
vestigen. Zoo kwam het op 23 Augustus 1939
tot het non-agressiepact en op 28 September
1939 tot de onderterkening van de grens- en
vriendschapsovereenkomst tusschen beide staten.
De kern dezer verdragen bestond uit:
1. De wederkeerige verplichting, elkander niet
aan te vallen en in vreedzame nabuurschap te
leven.
2. Een afbakening der belangensferen, waar
bij Duitschland afzag van het oefenen van in
vloed in Finland, Letland, Estland, Litauen «en
Bessarabië terwijl een deel van den vroegeren
Poolschen staat tot aan de lijn NarevBoeg
San op wensch der Sovjet-regeering bij Rusland
zou worden ingelijfd.
Inderdaad heeft de Duitsche regeering bij het
sluiten van het niet-aanvalsverdrag haar -poli
tiek tegenover de Sovjet-Unie ook onverwijld
gewijzigd en sedertdien een vriendschappelijke
houding jegens de Sovjet-Unie aangenomen.
De met Rusland -gesloten verdragen zijn naar
letter en geest getrouw nagekomen, maar boven
dien heeft zij door het overwinnen van Polen,
dus door het'offer van Duitsch bloed, de Sovjet-
Unie geholpen aan haar grootste succes sedert
haar bestaan op het gebied der buitenlandsche
politiek. Dit is slechts mogelijk geweest door de
welwillende Duitsche politiek jegens Rusland
en door de overweldigende zege her
"Duitsche weermacht. Met recht meende de Duit
sche regeering dan ook te mogen aannemen, dat
de Russische houding tegenover Duitschland
overeenkomstig zou zijn. Helaas zou spoedig
blijken, dat de Duitsche regeering zich bij deze
onderstelling ernstig vergist heeft.
In feite is, zooals In alinea 2 van Von Rlbben-
trop's verklaring wordt vastgesteld, de Komin
tern reeds spoedig na het tot stand komen der
Duitsch-Russische verdragen weer op ieder ge
bied actief geworden. Door de sterke en doel
treffende afweermaatregeien der politie werd
de Komintern gedwongen haar bedrijvigheid
op het gebied van ondermijning en inlichtingen
dienst naar Duitschland langs omwegen over
centra in de aan Duitschland grenzende lan
den te trachten te leiden. Men maakt daarbij
gebruik van vroegere Duitsche communistische
functionarissen, die in Duitschland een onder
mijningsactie moesten bedrijven en sabotage
moesten voorbereiden. Te dien einde was ei
een systematische opleiding onder leiding vaa
den Gepoe-commissaris Krylov.
Daarnaast werd een intensieve ondermijnings
actie bedreven naar het door Duitschland be
zette gebied, vooral naar het protectoraat en
het bezette Frankrijk, maar ook naar Noor
wegen, Nederland, België enz.
De Sovjet-Russische vertegenwoordigingen,
vooral het consulaat-generaal te Praag, ver
leenden hierbij een waardevolle hulp. Met radio-
zend- en ontvanginstallaties' werd een drukke
berichtendienst onderhouden hetgeen een vol
komen bewijs levert voor den tegen Duitschland
gerichten arbeid der Komintern. Men beschikt
ook over een omvangrijk documentair getuigen-
en actenmateriaal over den geheelen onder-
mijnenden en spionnage-arbeid van de Komin
tern.
Verder werden sabotagegroepen gevormd, die
haar eigen laboratoria hadden, waarin zij
brand- en brisantbommen voor daden van
sabotage vervaardigden. Dergelijke aanslagen
zijn bijv. gepleegd op niet minder dan zestien
Duitsche schepen. Naast de actie van ondermij
ning en sabotage stond de spior. ge. Zoo maak
te men van den terugkeer der Duitschers uit
Sovjet-Rusland gebruik om deze Duitschers met
de meest verwerpelijke middelen te winnen voor
de doeleinden der Gepeoe. Zelfs de Russische
ambassade te Berlijn, met den ambassaderaad
Koeboelof aan het hoofd, deinsde niet terug
voor een gewetenloos misbruik der exterritoriale
rechten voor spionnage-doeleinden. Te Praag
stond een lid van het Russische consulaat. Mos
jof, aan het hoofd van een Russisch spionnage-
net, dat zich over het geheele protectoraat uit'
breidde. Andere gevallen, waarbij de politie tij
dig kon Ingrijpen, leverden een duidelijk en
ondubbelzinnig beeld dezer omvangrijke Rus
sische kuiperijen.
Wat den ondermijningsarbeid in Europa bui
ten Duitschland betreft, deze strekte zich uit
over fcijna alle met Duitschland bevriende of
door Duitschland bezette landen. Zoo stelde bijv
in Roemenië de communistische propaganda
door middel van uit Rusland komende pamflet
ten Duitschland verantwoordelijk voor alle
moeilijkheden, om aldus een anti-Duitsche stem
ming te wekken. Hetzelfde kwam sedert den
zomer van 1940 duidelijk tot uiting in Joego
slavië. In het gezanrschap te Belgrado is den
Duitschen troepen het documentaire bewijs vooi
den Sovjet-Russischen oorsprong der anti-Duit'
fiche propaganda in handen gevallen.
Terwijl de communistische propaganda In
huid en voeten. Purolpoeder houdt huid en voeten koel en droog, gezond en gaaf.
Strooibus 60 ct.
Joego-Slavië zich van nationalistische leuzen
trachtte te bedienen, werkte zij in Hongarije
vooral onder de Roetheenscfae bevolking, welke
zij de komende bevrijding door Sovjet-Rusland
voorspiegelde. Zeer levendig was de anti-Duit
sche ophitsing in Slowakije, waar openlijk actie
werd geveerd voor een inlijving bij Sovjet-Rus-
land. In Finland was de beruchte „Vereeniging
voor Vrede en vriendschap met de Sovjet-Unie"
werkzaam, die in samenwerking met den zender
Petroskoi Finland trachtte te ondermijnen en
daarbij optrad in duidelijk anti-Duitschen zin.
In Frankrijk, België en Nederland werd tegen
de Duitsche bezettende macht opgehitst. Onder
den dekmantel van nationalisme en Pan-Slavis-
me werd op dezelfde wijze in het gouvernement-
generaal opgehist. Nauwelijks was Griekenland
door de Duitsche en Italiaansche troepen bezet,
of ook daar ging de Sovjet-Russische propagan
da .aar. het werk.
Het totale beeld toont een In alle landen
stelselmatig gevoerde campagne der Sovjet-Unie
tegen het Duitsche streven tot het oprichten
eener stabiele orde in Europa. Daarnaast is de
directe propagandistische tegenactie gericht te
gen de maatregelen der Duitsche politiek. In
Bulgarije werd geageerd tegen de toetreding tot
het Pact van Drie en vóór een garantieverdrag
met Rusland, in Roemenië werd door Infiltratie
in de IJzeren Garde en misbruik van haar lei
ders, onder meer van den Roemeen Greza, de
revolte-poging van 23 Januari 1941 geënsce
neerd.
Ten aanzien van Joego-Slavië beschikt de
Duitsche regeering over documenten, volgens
welke de Joego-Slavische gedelegeerde George-
witsj reeds in Mei 1940 op grond van een onder
houd met Molotof te Moskou de overtuiging
kreeg, dat men daar Duitschland beschouwde
als „den machtigen vijand van morgen". Nog
ondubbelzinniger was de Russische houding ten
aanzien van de door Servische militairen naar
voren gebrachte wenschen op het gebied van be
wapening. In November 1940 verklaarde de chef
van den Russischen generalen staf tegenover
den Joego-Slavischen militairen attaché: „Wij
geven alles wat verlangd wordt en wel onmid
dellijk."
Slechts één voorwaarde werd daarbij gesteld:
geheimhouding tegenover Duitschland. De voor
bereiding van den putsch te Belgrado van 27
Maart 1941 vormde het hoogtepunt van dit com
plot van Servische samenzweerders en Engelsch-
Russische agenten tegen Duitschland. De Ser
vische leider van dezen putsch, de aanvoerder
van de „Zwarte Hand", Simitsj, bevindt zich
thans nog te Moskou en ontplooit daar ook nu
in zeer nauwe samwenwerking met de Russische
propaganda zijn activiteit tegen het Duitsche
rijk.
Om de buitenwereld een volledig overzicht
van de werkzaamheden der Sovjet-Russische
instanties sedert de totstandkoming van de
Duitsch-Russische verdragen te geven, zal de
Duitsche regeering het omvangrijke materiaal,
waarover zij beschikt, bekendmaken. De Duit
sche regeering moet constateeren, dat de Sov-
jet-regeering bij het sluiten der verdragen met
Duitschland herhaaldelijk de ondubbelzinnige
verklaring heeft afgelegd, dat zij niet voorne
mens was zich direct of indirect In Duitsche
aangelegenheden- te mengen. Bij het sluiten van
het vriendschapsverdrag had zij plechtig ver
klaard, dat zij met Duitschland zou samenwer
ken om in overeenstemming met de ware be
langen van alle volken een einde te maken aan
den oor'ogstoestand tusschen Duitschland eener-
zijds en Engeland en Frankrijk anderzijds en
om dit doel zoo spoedig mogelijk te bereiken.
Deze Sovjet-Russische afspraken en verklarin
gen zyn een bewuste misleiding erf een bewust
bedrog gebleken.
De Duitsche regeering heeft moeten con
stateeren, dat de stelling van Den in, volgens
welke „met eenige andere landen verdragen
kunnen worden gesloten, wanneer zij dienstig
zijn voor de belangen der Sovjet-regeering en
voor het onschadelijk maken van den tegen
stander", ook hefft gegolden bij het sluiten
der verdragen van 1939. Het sluiten van deze
vriendschapsverdragen was voor de Sovjet-
regeering dus slechts 'n tactische manoeuvre.
Het eigenlijke doel was, dat men voor Rusland
voordeelige overeenkomsten wilde bereiken en
daardoor tegelijkertijd een verdere machtspoli
tiek der Sovjet-Unie wilde voorbereiden.
De leidende gedachte bleef de verzwakking
der niet-bolsjewistische staten, omdat die ge
makkelijker ondermijnd en op 'n zeker oogen-
blik overweldigd konden worden. De Russische
regeering te Moskou heeft geen gehoor ge
geven aan de stem van het Russische volk,
dat met het Duitsche volk eerlijk in vrede en
vriendschap wüde leven, maar heeft de oude
bolsjewistische politiek van de twee aange
ziGhten voortgezet en daardoor een groote
verantwoordelijkheid op zich geladen.
Alinea drie houdt zich bezig met de hou
ding van de Sovjet-regeering tegenover Duitsch
land op militair geibed en dat van de buiten
landsche politiek sedert het sluiten van het
Duitsch-Russische verdrag. Te Moskou had de
Sovjet-Russische regeering bij de afbakening
van dé belangensferen aan den Duitschen
minister van Buitenlandsche Zaken verklaard
dat zy met uitzondering van de gebieden van
den voormaligen Poolschen staat, die zich in
staat van ontbinding bevonden, niet 't voor
nemen koesterde, de staten binnen haar be
langensfeer te btzetten, te bolsjewiseeren of
te annexeeren In waarheid is evenwel, naar
uit het verloop der gebeurtenissen is geble
ken, de politiek van de Sovjet-Unie in deze
periode uitsluitend gericht geweest op één
doel, namelijk uitbreiding van de militaire
macht van Moskou ir. het gebied tusschen IJs
zee en Zwarte Zee, in Westelijke richting, waar
haar zulks maar mogelijk scheen, en verdere
bolsjewiseering van Europa.
In dit verband herinnert de nota aan de
sluiting van het zoogenaamde pact van hulp
verleening tusschen de Sovjet-Unie en Estland,
Letland en Litauen hl Ootober en November
1939 en de vestiging van militaire steunpunten
in deze landen, aan de vorming van de com
munistische Finsche pseudo-regeering Kousi-
nen, aan het ultimatum aan Finland en den
inval van het Roode leger eind November 1939.
In Juli 1940, zoo vervolgt de verklaring, trad
de Sovjet-Unie tegen de Oostzee-staten op Li
tauen had, volgens het eerste verdrag van Mos
kou, tot de Duitsche belangensfeer behoord. Op
verzoek van de Sovjet-Unie gaf de Duitsche
regeering bij het tweede verdrag haar belangen
In het overgroote deel van dit land ten gunste
der Sovjet-Unie prijs, terwijl een strook van
dit gebied nog binnen de Duitsche belangen
sfeer bleef.
Na een ultimatum van 15 Juni werd geheel
Litauen, dat wil dus zeggen een deel van de
Duitsche belangensfeer, door de Sovjet-Unie
bezet, zonder dat de Duitsche regeering hier-
vaa eeaig bericht ontving, zoodat nu de U.S.
S. R. onmiddellijk doordrong tot de geheele Oos
telijke grens van Oost-Pruisen. Toen men zich
naderhand hieromtrent tot Duitschland wend
de, liet de Duitsche regeering na moeizame on
derhandelingen en om nogmaals iets te doen
voor een vriendschappelijke regeling, ook dit
deel van Litauen aan de Sovjet-Unie over.
Kort daarop werden op dezelfde wijze met
misbruik van de met deze staten gesloten bu
st andspacten, ook Letland en Estland militair
bezet. Het geheeleOostzeegebied werd nu m
tegenspraak met de uitdrukkelijke toezeggin
gen van Moskou, gebolsjewiseerd en enkele we
ken na de bezetting zonder omwegen door de
Sovjet-regeering geannexeerd. Tegelijkertijd
volgden in den geheelen Noordelijken sector
van de Sovjet-Russische stelling tegen Europa
de eerste aanzienlijke concentraties van het
Roode Leger. De economische overeenkomsten
van Duitschand met deze staten, die voor de
overeenkomsten van Moskou niet zouden wor
den geschaad, werden door de Russische regee
ring eenzijdig opgeheven.
De Duitsche regeering heeft, naar voorts in
de nota wordt betoogd, onweerlegbare bewij
zen, dat de Sovjet-Unie ondanks afspraken
van tegengestelde strekking reeds spoedig na
de bezetting van het door haar verworven
Poolsche gebied, in het Gouvernement-Gene
raal een anti-Duitsche agitatie en bolsjewisti
sche propaganda steunde. Ook in dit gebied
werden onmiddellijk na de bezetting sterke
Russische garnizoenen gedetacheerd.
Terwijl het Duitsche leger Iri" het Westen
nog strijd voerde tegen Frankrijk en Engeland,
rukte toen de Sovjet-Unie tegen den Balkan
op. Terwijl de Sovjet-regeering by de onder
handelingen te Moskou had verklaard, dat zij
van haar kant nooit het initiatief zou nemen
tot oplossing van het Bessarabische vraag
stuk, ontving de Duitsche regeering op 24 Juni
1940 van de Sovjetregeering de mededeeling, dat
zfj thans besloten was het Pessarahi^che vr^a~-
stuk met gewela op te lossen. Te vans werd
medegedeeld, dat de Russische aanspraken zich
ook uitstrekten tot de Boekowii)a, dus tot een
gebied, dat een Oudoostenrijksch kroonland
was, nooit by Rusland had behoord en waar
over destijds te Moskou in het geheel met was
gesproken. De Duitsche ambassadeur te Moskou
verklaarde aan de Sovjet-regeering dat haar
besluit voor de Duitsche regeering volkomen
onverwacht kwam, en moest leiden tot aanzien
lijke schade van de Duitsche economische be
langen In Roemenië, belemmering van het
leven der talrijke Duitsche nederzettingen al
daar en van de Duitsche nationaliteit in de
Boekowina. De heer Molotof antwoordde daar
op, dat deze aangelegenheid uitermate drin
gend was en dat de Sovjet-Unie binnen 24
uur het standpunt van de Duitsche regeering
in deze aangelegenheid verwachtte. Ondanks
dit bruuske optreden tegen Roemenië heeft de
Duitsche regeering ook ditmaal weer, ter in
standhouding van den vrede en haar vriend
schap met de Sovjet-Unie te haren gunste
ingegrepen.
Zij heeft de Roemeensche regeering, die zich
tot Duitschland gewend had om hulp, aange
raden toe te geven en haar aanbevolen Besse-
rabië en het Noordelijke deel van Se Boeko
wina aan Sovjet-Rusland af te staan. Met het'
toestemmende antwoord van de Roemeensche
regeering wer<j aan de Sovjet-regeering het
verzoek van de Roemeensche regeering overge
bracht haar voldoenden tijd te laten ter ont
ruiming van deze groote gebieden en ter be
veiliging van leven en have der inwoners. Doch
weer stelde de Russische regeering Roemenië
een ultimatum en begon vóór het einde daar
van op 29 Juni reeds met de bezetting van ge
deelten van de Boekowina en daarna van ge
heel Bessarabië tot aan den Donau. Ook deze
gebieden werden door de Sovjet-Unie terstond
geannexeerd, gebolsjewiseerd en daarmee in
feite ten gronde gericht. Door de bezettingen
bolsjewiseering van de geheele belangensfeer
in Oost-Europa en op den Balkan, die de Duit
sche regeering aan de U. S. S. R. te Moskou
had overgelaten, heeft de Sovjet-regeering dui
delijk en ondubbelzinnig gehandeld in strijd
met de overeenkomsten van Moskou.
Alinea vier behandelde de territoriale vraag
stukken op den Balkan, die gerezen zyn door
het opdringen van Rusland naar dat gebied.
Duitschland dat van Hongarije en Roemenië
herhaaldelijk verzoeken tot bemiddeling in "t
bekende territoriale geschil tusschen deze beide
staten had ontvangen, deed met Italië op 30
Augustus 1940 de arbitrale uitspraak van Wee-
nen. Om het de Roemeensche regeering moge
lijk te maken de door haar gebrachte territo
riale offers tegenover haar volk te motiveeren
en voor de toekomst iederen twist In dit ge
bied uit te sluiten, garandeerden Duitschland
en Italië den nieuwen Roemeenschen staat. Daar
de Russische aspiraties in dit gebied bevre
digd waren, kon deze garantie in geen enkel
opzicht tegen Rusland gericht zyn. Desniette
min maakte de Sovjet-Unie bezwaren en ver
klaarde zij, in strijd met haar vroegere verkla
ringen, volgens welke haar aspiraties op den
Balkan bevredigd waren door het verkrijgen
van Bessarabië en de Noordelijke Boekowina,
dat zij belangen bleef behouden bij de Balkan-
vraagstukken. Deze belangen werden aanvan-
kelyk niet nader omschreven.
Van dit tijdstip af teekent zich de tegen
Duitschland gerichte politiek van Sovjet-Rus'
land steeds duidelijker af. De Duitsche regeering
krijgt steeds concreter berichten, volgens welke
de reeds sedert geruimen tijd gevoerde onder
hindelingen van den Britschen ambassadeur te
Moskou, Cripps, zich gunstig ontwikkelen. Tege
lijkertijd komt de regeering in het bezit van do
cumenten over intensieve militaire voorbereidin
gen van de Sovjet-Unie op elk gebied. Deze be
wijsstukken worden o.m. bevestigd door een
onlangs te Belgrado gevonden rapport van den
Joegoslavischen militairen attaché te Moskou
van 17 December 1940, waarin o.m. woordelijk
gezegd wordt: Volgens mededeelingen uit SoV'
jet-kringen is de bewapening van luchtmacht
pantserstrydkrachten en artillerie op grond van
de ervaringen van dezen oorlog In vollen gang
en zal zij in Augustus 1941 voor het belangrykste
deel voltooid zijn. Dit is waarschynlijk ook de
uiterste limiet voor het verstryken waarvan men
geen belangrijke veranderingen in de Russische
buitenlandsche politiek behoeft te verwachten.
Ondanks de onvriendschappelijke houding der
Sovjet-Unie in het Balkanvraagstuk, doet
Duitschland daarop opnieuw moeite om tot een
regeling met de Sovjet-Unie te komen. De mi
nister van Buitenlandsche Zaken geeft in een
brief aan Stalin een uitvoerige uiteenzetting van
de politiek der Duitsche regeering sedert de on
derhandelingen te Moskou. Hy geeft in dezen
brief uiting aan den wensch en de hoop, dat
men er ln mag slagen de vrlendschippeiyke hou
ding van de Sovjet-Unie, die door de mogendhe
den van het Pact van Drie gewenscht werd,
gemeenschappeiyk een concreten vorm te geven.
Ter verdere behandeling van deze vraagstuk
ken noodigt de minister van Buitenlandsche Za
ken den Russische» volkscommissaris Molottof uit IPQhUek
voor een bezoek aan Berlyn. Gedurende dit be
zoek moet de Duitsche regeering const iteeren,
dat Rusland tot een werkelijk vriendschappelijke
samenwerking met de staten van het Pact van
Drie en met Duitschland in het bijzonder, slechts
bereid is, indien Duitschland den prys 'wil be
talen, dien de Sovjet-Unie daarvoor verlangt.
Deze prijs bestaat uit een verder opdringen der
Sovjet-Unie in het Noorden en het Zuidoosten
van Europa. De eischen, die door Molotof te Ber
lijn en daarna bij de diplomatieke besprekingen
met den Duitschen ambassadeur te Moskou ge
steld werden, zijn reeds bekendgemaakt in den
oproep van den Führer aan het Duitsche volk.
Duitschland kon, aldus vervolgt de nota, deze
Russische eischen, die door de Sovjet-regeering
voorwaarden voor een aaneensluiting met de
staten van het Pact van Drie genoemd werden,
natuurlijk niet aanvaarden. Daarmede waren de
pogingen van de staten van het Pact van Drie,
óm met de Sovjet-Unie tot een regeling te ko
men. mismkt.
Het gevolg van deze houding was, dat Rusland
zyn politiek, die steeds onomwondener tegen
Duitschland gericht was, intensiveerde en dat
zijn steeds nauwere samenwerking met Enge
land duidelijk aan den dag trad. In Januari
1941 kwam deze weigerachtige houding van Rus
land voor de eerste maal ook op diplomatiek
gebied tot uiting. Toen Duitschland namelijk in
die maand bepaalde veiligheidsmaatregelen in
Bulgarije trof tegen landing van Britsche troe
pen in Griekenland, heeft de Russische ambas
sadeur te Berlijn in een officieele démarche ge
wezen op het Russische standpunt, dat het ge
bied van Bulgarije en van de beide zeeëngten
tot het veiligheidsgebied van de UJS.S.R. be
hoort, en dat zij niet onverschillig kon staan
tegenover de gebeurtenissen in deze gebieden,
die de belangen van deze veiligheid bedreigden.
Op grond hiervan waarschuwde de Russische
regeering tegen de verschijning van Duitsche
troepen in het gebied van Bulgarije en de beide
zeeëngten.
De Duitsche regeering heeft de Sovjet-regee
ring er vervolgens op gewezen, dat Duitschland
elke poging van Engeland om vasten voet in
Griekenland te krijgen, met alle middelen zou
verhinderen, doch dat het niet de bedoeling had,
de zeeëngten té bezetten, doch dat het 't Turk-
sche territoriale gebied wilde lespecteeren. Het
doortrekken van Duitsche troepen door Bulgarye
kon niet beschouwd worden als schending van de
veiligheidsbelangen der 'Sovjet-Unie. De Duitsche
regeering meende veeleer door deze operaties de
Russische belangen te dienen. Na voltooiing van
de operaties op den Balkan zou Duitschland zijn'
troepen weer van daar terugtrekken.
Ondanks deze verklaring van de Duitsche re
geering heeft de Sovjet-regeering van haar kant
onmiddellijk na aankomst van de Duitsche troe
pen een verklaring aan Bulgaarsch adres gericht,
die een rechtstreeks vijandelyk karakter voor het
Duitsche Rijk droeg en de strekking inhield,
dat een aanwezigheid van Duitsche troepen ih
Bulgarye niet den vrede op den Balkan, doch
den oorlog diende.
In dezelfde lyn ligt de rugdekking, die de
Sovjet-regeering in Maart van dit jaar aan
Turkije heeft gegeven voor het geval, dat dit
land mocht deelnemen aan den oorlog op den
Balkan. Dit was, naar aan de Duitsche regee
ring bekend was, het resultaat van Engelsch—
Russische onderhandelingen tijdens het bezoek
van den Britschen minister van Buitenlandsche
Zaken aan Ankara. Zijn streven was er op
gericht Ruslarid langs dezen weg steeds nau
wer by de Engelsche combinatie te betrekken. -
Alinea 5 behelst o.a.De politiek van de
Sovjet-regeering tegenover het Duitsche Rijk,
die sindsdien in stijgende mate agressief werd
en de tot dusver nog steeds ietwat gecamou
fleerde politieke samenwerking tusschen de
Sovjet-Unie en Engeland wordt bij het uit
breken van de Balkan-crisis begin April van
dit jaar voor de geheele wereld duidelyk. Thans
staat onmiskenbaar vast, dat de na de toe
treding van Joego-Slavië tot het Drie-mogend-
hedenpact te Belgrado op touw gezette coup
door Engeland in overleg met Sovjet-Rusland
in scène werd gezet. Reeds sedert lang, name-
lyk sinds 14 November 1940, had Rusland ln
het geheim aan de bewapening van Joego-Slavië
tegen de As-mogendheden gewerkt. Toen de
putsch van Belgrado gelukt was, sloot Rusland
5 April met de illegale Servische regeering en
Simovitsj een vriendschapsverdrag, dat aan de
samenzweerders rugdekking verschafte en
waaflvan het gewicht ten goede moest komen
aan het gemeenschappelyke Joego-Slavisch—
Engelsch—Grieksche front. Met zichtbare vol
doening verklaarde hieromtrent de Amerikaan-
sche onderstaatssecretaris Sumner Welles, na
dat hy te voren verscheidene besprekingen had
gevoerd met den Russischen ambassadeur te
Washington, op 6 April j.l„ dat het Russisch -
Joego-Slavische pact eventueel van de groot
ste beteekenis kon zyn. Het wekte allerwegen
belangstelling en er bestond aanleiding voor
de veronderstelling, dat het meer dan louter
een vriendschaps- en nonagressiepact was.
Tezelfder tijd nu, waarop Duitscne troepen
op Roemeensch en Bulgaarsch gebied werden
geconcentreerd tegen de steeds omvangrijker
Engelsche landingen in Griekenland, poogt de
Sovjet-Unie, nu reeds in klaarblykelijk overleg
met Engeland, Duitschland in den rug aan te
vallen, doordat het ten eerste Joego-Slavië po
litiek openlijk enmilitair in 't geheim steunt,
ten tweede poogt, Turkije door een belofte om
trent dekking in den rug te bewegen tot een
agressieve houding tegen Bulgarije en Duitsch
land en te brengen tot een opmarsch van de
Turksche legers in Thracië in een zeer on
gunstige militaire stelling; ten derde zelf een
sterke troepenmacht in Bessarabië en aan de
Moldau aan de Roemeensche grens concentreert
en ten vierde de plaatsvervangende volkscom
missaris van Buitenlandsche Zaken, Wisjinski,
plotseling begin April een poging onderneemt
om in gesprekken met den Roemeenschen ge
zant, Gafencu, te Moskou tot een politiek van
snelle toenadering tot Roemenië over te gaan
ten einde dit land tot afval van Duitschland
te brengen.
De Engelsche diplomatie streeft door bemid
deling van de Amerikanen te Boekarest naar
hetzelfde doel. De opgerukte Duitsche troepen
in Roemenië en Bulgarije moesten hier dus
volgens het Engelsch-Russische plan van drie
kanten worden aangevallen, n.l. van ECssara-
bië, Thracië en Servië-Griekenland.
Slechts de loyauteit van generaal Antonescoe
de realistische houding van de Turksche regee
ring enJ vooral het snelle Duitsche ingrijpen en
de beslissende overwinningen van het Duitsche
leger waren oorzaak, dat dit Engelsch-Russi
sche plan werd verijdeld.
Naar de Duitsche regeering uit berichten
heeft vernomen, zijn bijna 200 Joego-Slavische
vliegtuigen, bemand met Russische en Engel
sche agenten benevens Servische samenzweer
ders, onder aanvoering van den heer Simitsj,
ten 'deele naar Rusland gevlogen, waar deze
officieren thans dienst doen ln het Russische
leger; ten deele zyn zy ook naar Egypte geolo
gen. Reeds deze bijzonderheid werpt een uiter
mate karakteristiek licht op de nauwe samen
werking van Engeland en Rusland met Joego
slavië. v
Tevergeefs heeft de Sovjet-regeering herhaal
delijk gepoogd de ware bedoelingen van haar
Het aangewezen middel bij:
BLOEDARMOEDE BLEEKZUCHT
MALARIA GEBREK AAN EETLUST enz.
Men lette op den naam ,.Dt. H. Nanning" bulten
op de roode doos en op de (lacon. Prijs f 1.30
Dr. H. NANNINGV fh.rm. Cl«n. fabriek. N.V, DEN HAAG.
beeld de maatregel, dien zij enkele weken ge
leden heeft genomen, toen zy den Noorschen.
Belgischen, Griekschen en Joego-Slavischen ge
zant wegzond, het stilzwijgen, dat de Britsche
pers bewaarde over de verhouding Duitschland
—Rusland, daartoe genoopt door ambassadeur
Cripps in overleg met de Russische regeering en
ten slotte ook het onlangs gepubliceerde dé
menti van Tass, dat probeerde de betrekkingen
tusschen Duitschland en Rusland als volkomen
correct voor te stellen.
Eerst dit optreden van Rusland heeft de
Duitsche weermacht tot tegenmaatregelen ge
dwongen.
Indien evenwel nog de geringste twijfel
mocht bestaan aan de agressiviteit van den
Russischen opmarsch, dan is deze volstrekt op
geheven door de berichten, die 't opperbevel
van de weermacht de laatste dagen heeft ont
vangen. Uit de waarnemingen van de laatste
dagen blijkt, dat de groepèering van de Russi
sche troepen en vooral van de gemotoriseerde
en gepantserde formaties geschied is op een
wijze, waardoor het Russische opperbevel te
allen tijde in' staat was op verscheiden plaat
sen een aanval op de Duitsche grens te doen.
De berichten uit Engeland over de onderhan
delingen van den Engelschen ambassadeur,
Cripps, over nog nauwere samenwerking tus
schen de politieke en militaire leiding van En
geland en die van Sovjet-Rusland benevens de
oproep van den vroeger steeds anti-Russisch
gezinden lord Beaverbrook tot steun aan Rus
land in zijn komenden stryd, me"t alle beschik
bare krachten en de opwekking aan de V. S.
cm hetzelfde te doen, bewijzen ondubbelzinnig
welk lot men het Duitsche volk zou willen be
reiden.
Resumeerend heeft de Duitsche regeering
derhalve de volgende verklaring af te leggen
In tegenstelling tot alle verplichtingen,
die de Sovjet-regeering op zich'heeft geno
men en in uitdrukkelyke tegenspraak tot
haar plechtige verklaringen, heeft zy zich
tegen Duitschland gekeerd.
Zij heeft
1. Haar tegen Duitschland en Europa ge
richte pogingen tot ontbinding niet slechts
voortgezet, maar sedert het uitbreken van
den oorlog nog versterkt.
Zij heeft
2.In steeds sterkere mate haar buiten
landsche politiek een voor Duitschland vy-
andig stempel gegeven en zy ls
3. Met al haar strijdkrachten gereed tot
den sprong opgerukt naar de Duitsche grens.
Daarmee heeft de Russische regeering dé
verdragen en overeenkomsten niet Duitsch
land verraden en gebroken. De haat van het
Bolsjewistische Moskou tegen het nationaal-
socialisme was sterker dan het politiek In
zicht.
Het bolsjewisme staat in doodelyke vy-
andschap tegenover het nationaal-socialisme.
Het bolsjewistische Moskou staat op het
punt het nationaal-socialistische Duitsch
land bij zyn stryd om het bestaan. In den
rug aan te vallen. Duitschland ls niet van
zins bij deze ernstige bedreiging van zyn
Oostelijke grens werkeloos toe te zien.
De Führer heeft thans derhalve de Duit
sche weermacht bevel gegeven tegen deze
bedreiging met alle beschikbare machtsmid
delen op te treden. Het Duitsche volk beseft,
dat het in den komenden strijd niet slechts
ter bescherming van het vaderland aan
treedt, doch dat het geroepen ls de geheele
beschaafde wereld te redden van de doode-
lijke gevaren van het bolsjewisme en den
weg te banen voor den waren maatschap-
pelijken vooruitgang in Europa.
ROME, 22 Juni. Het 382ste communiqué
van het Italiaansche hoofdkwartier luidt;
In den afgeloopen nacht hebben afdeeiingen
van onze luchtmacht het arsenaal van Burmu-
la op Malta gebombardeerd.
In Noord-Afrika heeft de luchtmacht van de
As aanvallen gedaan op opslagplaatsen, batte
rijen en versterkingen te Tobroek. In de zone
van Boeg-Boeg zijn gemechaniseerde strijdmid
delen en Britsche troepenconcentraties ge
troffen,
In Oost-Afrika hebben onze troepen in het
gebied van Galla en Sidamo de stad Djimma
ontruimd, dié tot open stad verklaard is, om
verliezen onder de burgerbevolking te voorko
men. Onze troepen hebben stellingen verder
naar het Westen betrokken. Het kleine Ita
liaansche garnizoen, dat te Djimma was geble
ven, heeft de stad aan de Engelschen overge
geven en wapeneer verkregen.
Op den Atlantischen Oceaan hebben onze
duikbooten in een collectieven aanval geduren
de de eerste helft van Juni op een belangrijk
vijandelyk cónvooi, waarvan melding werd ge
maakt ln het weermachtsbericht van 6 Juni,
15 schepen met een gezamenlyken inhoud van
98.000 ton tot zinken gebracht, een vyandely-
ken torpedobootjager getorpedeerd en een groot
tweemotorig vliegtuig neergeschoten. Deze duik
booten stonden onder bevel van korvetten-
kapitein Luigi Longanesi Cattanea, korvetten-
kapitein Marüio Petroni, korvetten-kapitein
Guiseppe Roselli Lorenzini, luitenant ter zee
Marlo Pollona en luitenant ter zee Pasquale
Terra.
TOKIO, 21 Juni. (S.P. T.) De woordvoerder
van hot Japansche leger, majoor Akizama.
heeft op de persconferentie verklaard, dat Ja
pan alle piloten, die in dienst der T,sjoengking-
regeering vliegen, onverschillig tot welke na
tionaliteit zy behcoren, als vijand zal beschou
wen -en dienovereenkomstig behandelen. Deze
verklaring vindt zijn oorzaak in het feit dat,
zcoalsbekend, op het oogenblik Amerikaansche
piloten en technici de Tsjoengking-luchtmacht
ondersteunen en instrueeren.
's-GRAVENHAGE, 22 Juni (A.N.P.). Van goed
ingelichte zijde ontvangen wij de volgende be
schouwing.
De ontknooping in zake Rusland is een be
vrijding.
Reeds lang wisten ingewyden, dat de Sovjet
republiek een dubbel spel speelde, waarvan het
karakter aan de oude bolsjewistische praktyken
herinnerde.
Dat dubbel spel had een wel zeer immoreelen
grondslag. Eenerzij ds had men door het non
agressiepact met Duitschland zich gedekt tegen
eiken stryd met het machtige .en gevreesde
Duitsche leger, anderzyds verheugde men zich
van harte in het feest, dat de oorlogvoerende
mogendheden haar bloed en materiaal ófferden
en berekende met een zeker soort Aziatisch cy
nisme, op welke wijze Rusland daarvan het
neeste profijt trekken kon.
Vriendschap was dit natuurlijk niet.
Non-agressie was het evenmin.
Het was alleen de houding van den lafaard,
die zelf zorgt buiten gevaar te blijven, zoolang
de strijdenden frisch zijn, doch op het moment
loert, dat ze amechtig naar adem hygend, vol
doende krachten hebben ingeboet om als de jak
hals deze prooi te bespringen en eigen lusten te
stillen.
In het kader dezer politiek paste het, dat de
bolsjewistische machthebbers op alle mogelyke
punten de Duitsche overwinning in het geheim
tegenwerkten. Zij waren niet neutraal, doch
hadden belang by verlenging van den oorlog en
verzwakking der stryders.
Men vindt in de officieele documenten, met
name de proclamatie van den Führer, de nota
van rijksminister von Ribbentrop opgesomd, hoo
zy te Belgrado kuipten, hoe zy in Roemenië een
chaos trachtten te stichten, hoe zy in Bulgarije
de regeering ten val zochten te brengen, hoe zü
de Baltische staten overweldigden en Finland
opnieuw bedreigden. Dat alles is geen non
agressie, doch het tegengestelde er van.
Berlyn wist dit, doch zweeg.. Eenerzijds omdat
het het tydstip, waarop definitieve opheldering
noodig zou worden, zelf wilde kiezen, anderzyds
omdat het zoo lang mogelijk de hoop wilde be
houden, dat betere gevoelens te Moskou de over
hand zouden krijgen en men op werkeiyk moreel
te verantwoorden wyze de consequenties uit het
sluiten van het non-agressiepact zou trekken.
Te Moskou overwonnen de betere gevoelens
niet. Integendeel, de brutale eischen van Molo
tof, namelijk dat Duitschland en Italië hun ga
rantie aan Roemenie verloochenen zouden, zoo
dra Sovjet-Rusland Roemenië aanviel, dat Fin
land geheel aan Rusland zou worden prysgege-
ven, idem Bulgarije, de Dardanellen en de Bos
porus, laten zien, hoe ver de afpersingstactieken
van de Sovjet-machthebbers gaan, hoe ze van
de Europeesche situatie party willen trekken en
welke bedoelingen eigenlyk te Moskou bestaan.
Het is Duitschland en Italië te bar geworden.
Tegenover den Russischen lust om ln troebel wa
ter te visschen en het Russisch bolsjewisme ver
der in Europa door te dry ven, hebben zy, gelijk
generaal Franco in Spanje weleer, ten slotte het
„hiertoe en niet verder" moeten spreken. En
thans beslist het zwaard.
Wij noemden het een bevrijding.
Met de mannen, die eenmaal onder Lenin en
Litwinof de bolsjewistische atheïstische wereld
revolutie begonnen en nog niet lang geleden in
Spanje toonden, waartoe dit Aziatisch barba
risme in staat is, is geen wezenlijk verdrag mo
gelijk, tenzy zij zien van hun wereldrevolutie
ideeën bekeeren en de Europeesche beschaving
aanvaarden. Men kon de hoop voeden, dat dit
gebeuren zou. Maar die hoop is beschaamd. En
al naar mate dit gevoeld werd, ging de band
met Rusland drukken, hij werd een ban.
Thans is zuiverheid bereikt. De Aziaat kon
zich niet vérloochenèn. Ook Europa verloochent
zich niet. Thans staat de Europeesche bescha
ving tegenover het Aziatische barbarisme en is
het in naam van de gansche blanke cultuur-
wereld noodig, dat het bolsjewisme uit ons
relddeel verdreven wordt en de Russische volk®"
gemeenschap en met haar gansch Europa v*11
dezen geesel bevrijd wordt.
De stryd zal offers kosten. Oorlog kost Woed
en tranen, geld en goed. Doch het doel is de
offers waard. Ook voor het nationaal-socialisme
als wereld- en levensbeschouwing is het beter,
dat de band met Rusland niet tot een blijvende
unie gevoerd heeft, aangenomen, dat het bolsje
wisme bolsjewisme bleef. Deze twee levensbe
schouwingen zyn immers diametraal verschil"
lend. Een werkelyke unie is onmogeiyk. Een va0
beide of beide moeten dan ontaarden.
De loop der dingen bevrijdt het nationaal"
socialisme van deze angstwekkende verantwoor
delijkheid. Het kan weer, zonder door politieke
noodzakelijkheden belemmerd te worden, voluit
beginsel tegenover beginsel stellen en eigen
wezen als exponent der Europeesche cultuur
ongehinderd uitleven.
Dit is uit Europeesch gezichtspunt hartelijk
toe te juichen. Men wordt er vrijer, sterker door.
De ban is weggenomen.
Laten thans mr. Churchill en mr. Roosevelt
den lof van het bolsjewisme zingen. Toen
Duitschland het non-agressiepact met Ruslan
sloot, rilde het christelyk Engeland hoorbaar-
Hoe kon het land van Luther met het rood-
leger samengaan? Maar wat van Duitschla»
verschrikkelyk gevonden werd, had Engels»
zelf wat graag gedaan en zal het thans n
innige blydschap doen.
Niettegenstaande alle christelyke rillingen zyn
de joodsch-kapitalistische kringen te Londen e^
New York en de joodsch-bolsjewistische krin®g_
te Moskou elkander als kinderen van één r^
volutie verwant de interventie in Spanje
wees het en Rusland behoeft nu niet an
meer' te knoeien. Het masker werd a*gcrUnder
In ons vaderland en in het bijzonder
ons Christelyk volksdeel, waar het athe
bolsjewisme als het eigenlyk anti-chr
gevaar steeds werd onderkend en he
van Finland diep werd medcgevoeld, za worden
de positie-keuze veel gemakkeiyker
zyn en zal er oorzaak gevonden w°r e
velen om nu van harte in te stemmen alle0.
slotwoord van den Führer: ,,Moge God^n strijd
ook ons eigen vaderland in de
bijstaan." gans^1®
Europa zelf staat op het spel en
Europeesche beschaving.
