NOG KLINKT HET LIED
VAN DEN MEREL
DE VICIEUZE CIRKEL
IN FRANKRIJK
HET GAAT NIET GOED
Adagio in weld rust
Prijzen- en loonenmisère
NOREN LEVEN OP DIËET
met de training van onze
amateur-wegrenners
ZATERDAG 6 JULI 1946
PAGINA i
Merelnest met eieren
Gromyko over het
recht van veto
Critiek op Amerikaansche
dagbladpers
De jonge Koning Feisal van Irak gaat aan boord van een marine-
flat te Westminster voor een tochtje op de Thames, om een be
zoek te brengen aan het Royal Navy College te Greenwich
ONDERLINGE NAIJVER
Een overzicht op de zaal „de
Buck" in Brugge, waar 1 Juli j.l.
een groote bijeenkomst plaats
vond van de Belgische Konings-
gezinden. Vicomte Charles Ter
linden, professor aan de univer
siteit te Leuven, sprak over „de
rol van de monarchie in België".
Op den achtergrond een foto van
Koning Leopold
Oudheidkundige vondst
in Engeland
Geen week langer
BETERE RIJWIELBANDEN
Tegenover een verslaggever van de
New York Herald heelt Gromyko o.m.
liet volgende verklaard;
„De Spaansehe kwestie ls zeer
ernstig. Fascisme en oorlog zijn on
afscheidelijke begrippen." Vervolgeus
weerlegde Gromyko de kritieken der
laatste dagen, volgens welke de Sov
jet-Russen te veel van hun recht
van veto gebruik zouden maken. Hij
zeide: „in den loop van de debatten
over spanje waren er niet drie nieuwe
veto's in een dag, maar de veto's
waren een gevolg' van herhaling van
een zelfde vraag." Gromyko nam in
het interview met den Amerikaan-
schen Journalist de gelegenheid te
baat om kritiek uit te oefenen op
de houding van zekere. Amerikaan
sche bladen, die de mogelijkheden
van een conflict bespraken én zelfs
een oorlog voorspelden. „Een derge
lijke daad", aldv.s Gromyko, „kan
beschouwd worden als verraad tegen
de zaak der Ver. Volken". Wat be
treft de kwestie van de censuur,
waaraan telegrammen van Ameri
kaansche correspondenten in de Sov
jet-Unie onderhevig zijn, verklaarde
"Gromyko: „Het Amerikaansche ver
soek. zooals het bil het congres is
ingediend, tot vrijwaring van cen
suur op berichten van Amerikaan
sche Journalisten in de Sovjet-Unie,
iou een onrechtvaardige discrimi
natie tegenover correspondenten van
andere landen, die onderworpen zijn
aan den algemeen geldenden regel
in de Sovjet-Unie, vooronderstellen".
Volgens de New York Herald zou
de Sovjet-Russische gedelegeerde er
zijn afkeuring over uitgesproken
hebben, dat een dergelijke kwestie
zelfs maar aanhangig gemaakt kon
worden. (A.F.P.).
Als iederen avond luisteren
wij in den tuin naar het
lied van onzen merel. Het
is warm en bijna windstil, al
leen brengt nu en dan een
nauwelijks merkbare zucht een
vleug van jasmijngeur mee.
Vier, vijf steenhommeltjes drij
ven zoemend rond tusschen de
jange bloeistelen van het vin
gerhoedskruid, van den eenen
beker naar den anderen.
De zwarte poes van den over
kant laten we met rust nu, ons
grasveldje heeft immers al stevig
wortel gezet en poesje kan er niet
veel kwaad meer doen. Met de
soepelheid, haar geslacht eigen,
sluipt ze langzaam over den dun
nen rand van de schutting, houdt
even in om ons een oogenblik on
derzoekend aan te staren en dan
glijdt ze lenig weg achter het tuin
huisje. Herinnert ze zich iets? Maar
wij zijn in een vreedzame stem
ming.
De merel fluit. Als we de moede
leden willen strekken, maar de on
gedurige geest weer bezig is met
de zorgen van allen dag of met
plannen voor morgen, dan is daar
opeens de merel met zijn heerlijk
adagio. Het kalmeert en bemoedigt
tegelijk er gaat een weldadige
rust uit van het lied van dezen
vogel.
De merel fluit onze merel mo
gen wij wel zeggen zeggen wij
althans. Want sinds hij zijn eerste
broedsel heeft grootgebracht in
onze open serre, zijn wij hem als
ons privé-eigendom gaan beschou
wen. Wij hebbén de evoluties van
de familie merel van a tot z ge
volgd, we hebben al haar angsten
en vreugden gedeeld. Is het dan
wonder dat we spreken van onzen
merel, onzen privé-merel?
Wij luisteren naar onzen merel.
En de heele buurt luistert mee,
gratis. Wij zijn welwillend genoeg
(Van onzen Parijschen corresp.).
Terwijl de prQzen met (le lift
naar boven gaan, volgen de
loonen en salarissen over de
trap", luidt een hier gebruikte
beeldspraak, die heel aardig het pro
bleem typeert, waarvoor de econo
mische conferentie van 4 tot 20 Juli
een oplossing moet trachten te vin
den, binnen het raam eener onder,
iinge afstemming van produciic,
loonen en prijzen.
Aan de conferentie nemen deel
vertegenwoordigers van de regeering,
van de arbeidersverbonden, van de
patroonsorganisatie en van het syn
dicaat der landbouwers. De C.G.T.
handhaaft onverkort den eisch eener
algemeene verhooging der loonen,
salarissen en pensioenen met 25 pCt.
De regeering' is bereid onmiddellijk
de slechtst betaalden te helpen door
een tijdelijken df.urtetoeslag en door
aanzienlijke verhooging der kin
derbijslagen. De landbouwers zorgen
voor een kleine complicatiezij
eischen een belangrijke verhooging
van den prijs van het graan, waar
uit het Fransche basisvoedsel bij
Uitstek bereid wordt.
Aan de conferentie neemt ook deel
de Natuur: met de belofte van'een
zeer goeden oogst.
Een feit is, dat de lponen en sa
larissen bij hun trappenklimmerij
Binds het vorige najaar, toen zij in
overeenstemming met de arbeiders-
verbonden geblokkeerd werden, aan
het uitblazen zijn. Blokkeering ten
spijt zijn ondertusschen de prijzen
blijven stijgen, zoodat grof genomen
te Parijs de loonindex in Mei van dit
Jaar 500 was tegenover dien van de
prijaen 600 1939 als basisjaar ge
nomen. Wanneer men echter aan
neemt, dat in het verschil tusschen
de beide indexcijfers de achteruit
gang van de werkelijke welvaart tot
uitdrukking komt, die het natuurlijk
gevolg is van den oorlög, vraagt men
zich af, hoe een nominale vereffe
ning der indices anders dan denk
beeldig kan zijn, en niet heel spoe
dig de werkelijkheid weer te voor-
Echijn zal komen in de gedaante
van een nieuwe stijjlng van net
prijspeil, teweeg gebracht door plot
seling vermeerderde vraag naar niet
plotseling vermeerderde artikelen.
Aangenomen, dat de regeering
er in slaagt de prijzen van de
gecontroleerde markten te stabi-
liseeren zij is er tot dusverre
nog nooit in geslaagd blijven de
prijzen van de zwarte markt haar
toch ontsnappen.
Tot deze aeer omvangrijke en goed
voorziene markt, liler heel treffend
de „marché parallèle" geheeten, is
teder genoodzaakt zijn toevlucht te
nemen, die geen zin of gelegenheid
heeft zijn leven liggend door te bren
gen. Voor wie, zij het ook matig,
werken wil, zijn de officleele rant
soenen volstrekt onvoldoende. Com
mentaren uit C.G.T.-kriagen gaven
tusschen de regels door dan ook vrij
duidelijk te verstaan, dat de her
waardeering der loonen mede voor
iedereen vereischt werd door deze
noodzaak, welke overigens niet al
leen op etenswaren betrekking heeft.
Het probleem der loon-revalofi-
satie is in werkelijkheid slechts op
te lossen door vermeerdering der
productie: het is ongelukkig, dat de
C.G.T. dit door haarzelf tot dusver
gehuldigd en verdedigd realistisch
standpunt, onder invloed van de
politiek, heeft verlaten. Als econo
mische rechtvaardiging van haar
eisch heeft de C.G.T. aangevoerd,
dat de toename der productie sinds
den datum der loonblokkeering thans
een algemeene loonsverhoóging van
25 procent toestaat en dat de sinds
die blokkeering voortgezette stijging
der prijzen deze verhooging eischt.
Deze motiveering onthult tenvolle,
hoe een duisteren chaos de financiën
en economie van het land eigenlijk
vormen. Indien immers, ondanks
vermeerderde productie en gelijkge-
bleven loonen, de prijzen zijn blijven
stijgen, waarom zullen zij dan op
houden te stijgen, wanneer de
loonen verhoogd worden, er dus meer
vraag komt en de productiekosten
toenemen?
om ook anderen van dit genot te
gunnen. Ons hart zwelt van trots,
hij is vanavond weer op zijn best,
hij maakt ons niet te schande.
Gindsche daknok is om zoo te
zeggen zijn podium. Vandaar over
ziet hij ook zijn gansche territo
rium: een rechthoekige ruimte van
een 100 bij 20 M., ingesloten door
een ononderbroken carré van vier
huizenblokken. Dit gebied moest hij
in het voorjaar, zingend en met
imponeerende dreighoudingen, te
gen een soortgenoot verdedigen.
Nog zie ik hem over den c^k-
rand rennen, m sluipende houding,
kóp en snavel in rechte lijn met
het lijf, den nek omhoog gekromd,
pal op den tegenstander af, als
een rat.
„Tsjieng, tsjieng, tsjieng
fel en driftig daar was geen
woord Fransch bijEn het pleit
was gauw beslecht. Sindsdien is hij
hier heer en meester.
Wij luisteren. Is -dit dezelfde vo
gel? Boe bedaard en beheerscht
berouwt hij vanaf dien hoogen post
zijn donkere rollers de stille,
avondlijke ruimte in. Hoe krachtig
en nadrukkelijk klinkt dit diepe
tremolo, hoe rijp en zuiver de
vloeiende tonen daar tusschen
door, hoe verrassend telkens het
accelerando aan het slot.
Beschikt de merel bij oppervlak
kig luisteren maar over één enkele
strophe, de aandachtige toehoorder
telt er wel tien, zij het steeds vól
gens eenzelfde schema. Soms hoo-
ren wij hem duidelijk den karekiet
nabootsen. Ook dan wijkt hij niet
van het sohahlooh af 't past er
wonderwel in. „Orre, orre, iet, iet!"
Nu en dan scheert een snelle
gierzwaluw in een speelsche bui
vlak over hem heem. Dan duikt hij
even weg, om een oogenblik later
weer rustig door te zingen. Pier en
zelfbewust steekt zijn donkere sil
houet af tegen den lichten avond
hemel. Een beejd van robuustheid.
Nog zingt de merel. Met den
zanglijster, den spotvogel en en
kele andere mindere goden, is
hij een der weinigen die ons na
den langsten dag nog op hun
lied vergasten.
En, heeft nief iedere groep
huizen haar eigen merel, üw
merel? Ga 's avonds in uw tuin
zitten en luister. Wie dit lied
verstaat gaat rustig slapen.
J. O.
Eenigen tijd geleden heeft de
Nederlandsche Wielren Unie een
stuk of acht Nederlandsche ama
teurs aangewezen, uit wier midden
straks het viertal zal worden ge
kozen, dat'onze kleuren gaat ver
dedigen op de wegkampicenschap-
pen in Zwitserland. Het idee leek
zoo kwaad niet. Men had immers
op die wijze een mooie gelegenheid
om uit een klein kringetje van be
slist goede renners een sterk vier
tal te kiezen voor de eerste na-
oorlogsche wereldkampioenschap
pen.
Althans, dat was de theorie. In
de praktijk komt het hierop neer,
dat de gekozen renners elkaar bij
elke voorkomende gelegenheid op
nieuw zooveel in het vaarwater
zitten als ze maar kunnen. Ze
gunnen elkaar eenvoudig de zege
niet omdat ze bang zijn, wanneer
zij een plaatsje minder krijgen, niet
voor Zwitserland in aanmerking
te zullen komen. Ze bekommeren
zich om den koers dien zij rijden
maar heel weinig, zoolang hun ri
valen rustig bij hen zitten. Gaat
één van hen echter aan de haal,
dan zijn ze erbij om hem een of
andere stoute daad onmogelijk of
althans zeer moeilijk te maken.
Men heeft dit grapje nu een week
Noorwegen, de oor
logswees van Scan
dinavië, .komt dgv
gevolgen van den
oorlog meer en meer te
boven.
Het devies is hard
werken op een diëet van
brood, aardappelen en
visch.
Dank zij het feit, dat
de economie voor na don
ooVlog zorgvuldig uitge
stippeld is men was
hier reeds druk mee be
zig toen de nazi's nog
heer en meester waren
is Noorwegen *op zijn
minst even hard op
weg naar volledig her
stel als welk ander land
dan ook, waaraan de
Du'itschers zich te ga£t
hebben gedaan.
Er is een groot gebrek
aan schoeisel. Veel kin
deren konden eten af-
geloopen winter niet
naar school gaan omdat
zij geen schoenen had
den. En verder heeft ODk
Noorwegen zijn nijpend
gebrek aan woonruimte,
maar met dit voordeel,
dat er ln ieder geval
volop hout ls.
De Noren zijn een
stoer en trotsch volk en
ofschoon zij op het
oogenblik een eiland van
schaarschte zijn in den
Scandinavischen hoorn
van overvloed, beklagen
zij zich weinig. Dene
marken zwemt in de
melk en room en heeft
voor de hartigheid volop
spek en hun Oosterbu-
den, de Zweden, zijn het
Een zeevarend
volk is flink
rijkste land van Scan
dinavië.
Er bestaat geen tegen-
Stelling tusschen de No
ren en de vrij van zor
gen zijnde Denen. Dit
kan niet gezegd worden
ten opzichte van de Zwe
den en hieraan is de
oorlog niet vreemd.
De verhouding tus
schen Noorwegen en
Zweden is te vergelijken
met die tusschen de
Vereenigde Staten en
Groot-Brittannië in net
begin van de vorige
eeuw. Een hoogstaande
Noor vertelde den cor
respondent van Associa
ted Press, dat hij van
meening was, dat zijn
landgenooten leden aan
een minderwaardigheids
complex. „Wij genieten
niet zoo van het leven
als de Denen en wij voe
len ons de minderen
van de Zweden, waar
schijnlijk omfiat zij een
grooter verleden hebben
en beschaafder en be
leefder zijn. En ik vrees
ook, dat zij betere za
kenlui hebben."
„Ons woeste land
dwong ons naar zee te
gaan en dit heeft in ze
kere mate onze cultu-
reele ontwikkeling tegen
gehouden. Verder is Sit
de reden; dat wij met
duizenden naar prettiger
streken trokken."
Maar een zeevarend
volk is flink en daarom
wordt er zonder morren
gewerkt aan den weder
opbouw. En hierbij
speelt de scheepvaart een
voorname rol, want de
ze helpt de Noren aan
deviezen.
Een boer, die op een akker te West
Row (Eng.) aan het ploegen was,
vond onder zijn ploegijzer een Ro-
meinsch zilveren zwaard, dateerend
uit de derde eeuw voor Christus.
Toen hl) hierna begon te graven,
vond hij nog 33 stukken, waaronder
presenteerbladen, schalen, bokalen,
vingerkommen en lepels.
Een deskundige van het British
Museum heeft verklaard, dat de
voorwerpen van onschatbare waarde
zijn en dat het hier een ontdekking
betreft van groote beteekenis. Alle
voorwerpen zijn goed bewaard ge
bleven.
Van 1620 September zal in Am
sterdam een nationaal congres „Volks
gezondheid 1946" worden gehouden.
H. M. de Koningin treedt als bescherm
vrouwe op. H. K. H. Prinses Juliana
heeft het eerevoorzitterschap aan
vaard.
of vier, vijf aangezien, maar er
getuige de Zaterdag jl. verreden
Ronde van Wormerveer, waar het
weer bar was noggeen verbe
tering in kunnen brengen.
Dit kan echter geen week langer
geduld %orden. Onze amateurs, die
straks in Zwitserland een heel
moeilijk karwei krijgen denk
aan dé Boschbaan! mogen niet
pas een ploeg gaan vormen, wan
neer ze boven hun collega's zijn
gesteld om de reis naar Zwitserland
mee te maken. Ze moeten nu reeds
het moeilijk karwei van saamhoo-
righeid oefen'en, willen ze eenige
hoop koes-teren, dat het hen in
Zurich althans eenigermate naar
den vleeze gaat. Wij kunnen het
eens zijn met de bewering van on
zen collega Van M-okum, die be
weert. dat de selectie toch wel een
beetje vroeg gedaan is. Maar dat is
niet het eeni-ge. Deze selectie is ook
te groot, althans in dezen vorm.
Terecht wil men zic-h nü nog niet
tot vier renners beperken, omdat
men uiteraard niet weet hoe deze
vier eind Augustus in vorm zullen
zijn. Men kiest er dus acht of
negen.
Maar waarom dan geen A-ploeg
en een reserve-ploeg (B) aangewe
zen? Waarom deze twee formaties
niet tegen eikaar in het harnas ge
jaagd? Men maakt er den koers
zooveel interessanter mee en te
vens bereikt men dat de renners
op elkaar ingesteld zullen raken,
omdat ze samen tegen elkaar moe
ten vechten.
En is het nu werkelijk zoo'n kar
wei den jongens aan he>t verstand
te brengen, dat niet de best ge
plaatste renners oo(k persé de bes
ten hoeven te zijn? Me dunkt, het
moet toch mogelijk zijn hen in te
pompen, dat niet de overwinnaars-
zon der-tegenslag de helden van een
kosrs hee-ten. De helden? -Dat zijn
jongens, die twee of drie keer van
een onklaar geraakte fiets moesten
en het tóch niet opgeven, dat zijn
binnen zekere grenzen de
dervers, jongens die niet bang zijn
voor werk en die het niet kunnen
laten in de voorste gelederen te
zitten, óók al weten ze dat er in
hun kielzog profiteurs varen, die
straks hun wieltje zullen gebruiken
om de beslissende sprint te winnen.
Geef mij drie van deze strijdlu6ti-
gen en ik zal er drie winnaars-op-
lengte voor passeeren.
Het interesseert maar heel weini
gen in Nederland of nu Kleefstra,
dan wel Middelink of De Booij een
verrassende prestatie gaat leveren
in het Alpenland. Ons gaat het er
om of Nederland beter uit het fel
gevecht van Europa's beste ama
teurs op den weg te voorschijn
komt dan bij de jongste kracht
meting op de Amsterdamsche
Boschbaan. En dat is noodig!
Cr'
Naar wl) vernemen ls de productie
van rijwielbanden per 1 Juli voor
wat de kwaliteit betreft, aanmerke
lijk verbeterd, hetwelk o.m. tot uit
drukking komt in de kleur der
banden. Deze wordt weer ongeveer
zooals voor de» oorlog en benadert
de teint van stopverf. Voorts is het
canvas ock al weer van een bet,er
soort
De eerste Engelsche actrice, die
door de Comédie fran<;aise ln haar
300-jarig bestaan geëngageerd ls, 1b
de 25-jarige Pamela Stirling, die
thans in Londen optreedt.
