Britsche regeering ongerust
IMPOSANTE
LIGT TE
NEDERLANDSCHE VLOOT
DUISBURG
M
De verwarring in Griekenland
neemt nog steeds toe
0
U.N.O. EN VEILIGHEIDSRAAD ELK
DRIE NIEUWE LEDEN
Oppositie in de Labour-gelederen
een bron van ernstige zorg
Initiatief van Bevin in
WERELDNIEUWS IN BEELD
Tot werkeloosheid gedoemd
Oppositie verlaat het parlement
Nieuwe leden van de Ver. Naties
officieel geïnstalleerd
Columbia, Syrië en België voor drie
maanden in Veiligheidsraad
Duister
spel
I
Spaansche kwestie?
HET FORTUIN IN EEN
GRAMOFOON
Maar er is niets veranderd
Ook het Comomeer heeft
zijn monster
Van Beinum oogst succes
in Londen
Het rood-wit-blauw
op den Rijn
WOENSDAG 20 NOVEMBER 1946
PAGINA J
BU1TENLANDSCH OVERZICHT
JAMES WALKER OVERLEDEN
LT.-KOL. TONNET
BEGRAVEN
HERMAN DE MAN
BEGRAVEN
DC4 te Los Angeles
X-
Wordt vervolgd)
fwan
Gisteren hebben voor 't eerst de drie
nieuwe leden van de U.N.O. aan
de vergadering deelgenomen: Zwe
den, Usiand en Afghanistan. Er zijn
nogal wat woorden gesproken voordat
het zoover was, want niet minder dan
negen landen dongen naar een plaats te-
niidden van de naties. Siam echter trok
sich terug, Rusland sprak zijn veto tut
tegen opname van Ierland, Portugal en
Transjordanië, en de Westersche grooten
vérklaarden zich tegen het lidmaatschap
Van Buiten-Mongolië en Albanië. Als er
dan over de drie thans toegelaten lan
den overeenstemming bereikt is, kan men
zich afvragen of er een belangrijke wij
ziging in de samenstelling van de U.N.O.
is gekomen: of er een verandering is
aangebracht in de verhoudingen tus
schen de Grooten.
Zweden is gedurende den oorlog neu
traal gebleven, maar het was een actieve
neutraliteit: in Stockholm heeft men
zich, uiteraard, buiten de kwesties van de
strijdenden gehouden, maar toch ook
gunsten aan beide partijen toegestaan.
Er werden troepen doorgelaten, die de
Pinnen moesten steunen, maar er werden
ook Britsche troepen doorgelaten. Noor-
sche ijzertransporten gingen via Zweden
naar Duitschland, en ook het land zelf
leverde aan de Nazi's, maar 'men heeft
altijd weerstaan aan de bekoring open
lijk voor Hitier partü te trekken. Het was
een politiek van welwillendheid en re
serve naar beide kanten. Het heeft er
allen schijn van, dat men deze neutrali-
teitstactiek ook in vredestijd wil voort
zetten en dan tusschen Rusland en het
Westen. Men verzet zich tegen Engelsen
economisch binnendringen in Skandina-
vië, richt zich veeleer op de Sovjet-Unie,
daarmee onlangs een commercieel ver
drag tot stand kwam, maar is toch in
eultuur, in opvatting van democratie, e.d
ten nauwste met het Westen verbonden.
Eerwacht mag worden, dat Zweden ook
In de U.N.O. zulk een tusschenipositie zal
trachten in te nemen en dat het een
schakel, een brug zal vormen tusschen
de groote tegenstanders. Ook in den oor
log zond Stockholm zijn bemiddelaars
uit, waarvan Graaf Bernadotte wel de
bekendste is geworden.
IJsland was in den oorlog een Ameri-
kaansch vloot- en luchtsteunpunt. Na
het beëindigen der vijandelijkheden wilde
de regeering van Reikjavik de vreemde
militairen wel kwijt, en voor het grootste
gedeelte zijn de Amerikanen inderdaad
verdwenen. Er is een duidelijke afkeer
Jegens Washington waar te nemen, ter—
Wijl aan den anderen kant IJsland
slechts beteekenis heeft als station tus
schen West-Europa en Oost-Amerika,
d.w.z. staat of valt met Westersche be
langstelling. Zulk een tusschenland is
ook Afghanistan, sinds lange jaren twist
appel van Engeland en Rusland. India,
een geloovig, sociaal ouderwets ingericht
en daarom niet-communistisch land,
heemt thans de taak van Engeland over.
De nieuwe leden zijn dus geen van
drieën uitgesproken partijgangers van
een der_Grooten. Men heeft zijn best ge-
daan het in de U.N.O. ontstane even-
wicht niet te verbreken, heeft slechts een
middenmoot durven opnemen. Voor het
oogenblik treedt er dan ook geen veran
dering in de krachtsverhouding op, maar
heeft men slechts enkelen weifelaars het
lidmaatschap verleend, terwijl de landen
die duidelijk aan één kant stonden nu
aan den kant moeten blijven staan.
Ook het nieuwe beeld van den Vei
ligheidsraad, waarin drie tijdelijke
leden moesten worden vervangen,
Is hetzelfde gebleven. Men heeft angst
vallig de vroegere verdeeling gehand
haafd. Nederland werd opgevolgd door
België, waarmee het op tal van punten
mnig samenwerkt; Egypte, een Midden
°°sten-staat, werd vervangen door een
anderen Midden-Oostenstaat, Syrië, dat
evenmin als Egypte volkomen Engelsch-
gezind maar nog minder pro-Russisch is.
En Mexico, lid van de Pan-Amerikaan-
sche Unie, stond zijn zetel af aan een
collega in die Unie, Columbia.
Met zóóveel moeite heeft men in het
afgeloopen jaar een soort rechts-links-
verdeeling in de vereenigde naties weten
te bereikeh, dat men huiverig is voor ook
maar het kleinste doorslaan van de
schaal naar den eenen of den anderen
kant. Er zijn geen avonturen toegestaan
met den vrede, evenmin met het orgaan
dat den vrede moet verzekeren. Maar zou
verstarring van dat orgaan niet reeds op
zichzelf een hachelijk avontuur zijn?
Visschers, die gisteren terugkeerden
van het Comomeer aan den voet van
de Alpen bij de Italiaansch-Zwitsersche
grens, vertelden, dat zij een „zeemon
ster" hadden ontdekt.
De schrik zat hun nog danig in de
beenen, toen zij hun verhaal deden.
Eerst hadden Zij nog een vergeefsehe
poging gedaan, het monster te van
gen. Volgens hun beschrijving was het
dier ongeveer honderd voet lang, het
had horens op den kop, was bedekt met
reusachtige schubben en rose-bruin
van kleur.
Bewoners van deze streek brachten
een verhaal van den Itahaanschen
schrijver Polo Giovo in herinnering,
waarin het Comomeer beschreven
wordt als de schuilplaats van *n soort
Mastodon, 'n reusachtigen visch, die de
netten en de booten van de visschers
vernielt.
Bronnen van Whitehall onthullen,
dat de vele onthoudingen Onder de La-
bourleden tijdens de stemming van
Maandag in het Lagerhuis over de
Britsche buitenlandsche politiek, voor
Premier Attlee en het kabinet een punt
van ernstige zorg uitmaken.
Hoewel het Lagerhuis een voor de
Britsche buitenlandsche politiek kritiek
amendement met 353 tegen nul stemmen
verworpen heeft, blijft het feit bestaan,
dat tusschen de zestig en honderd La-
bourafgevaardigden onder het huidige
parlementaire systeem in Engeland is
het onmogelijk het juiste cijfer vast te
stellen zich van stemming onthouden
hebben.
De „Times", die de regeering in een
artikel steunt, zegt, dat de stemming niet
geheel gelijk staat met een nederlaag van
de critiek der rebellen, zooals deze door
de regeering werd gewenscht. Het blad
noemt het aantal onthoudingen „betee-
kenisvol."
Sommige politieke waarnemers zinspe
len er op, dat wellicht een „disciplinaire
actie" tegen de rebellen zal worden on
dernomen, terwijl anderen de meening
zijn toegedaan, dat de regeering een mil
de houding zal aannemen en een poging
zal doen de critici er van te overtuigen,
dat de huidige politiek volkomen ge
rechtvaardigd is.
Beide acties zouden in feite een over
winning beteekenen voor de rebellen, die
onderworpen zijn geweest aan een partij
discipline, welke vefel scherper is dan die
welke in het Amerikaansche Congres ge
volgd wordt een discipline, die hun
het recht ontzegd heeft hun persoonlijke
politieke critiek in het Lagerhuis te doen
hooren.
Diplomatieke kringen in Londen ver
wachten, dat Bevin, teneinde aan de cri
tiek in de Labourpartij het hoofd te kun
nen bieden en krachtiger eischen van
de Sovjets te verhinderen, op de bijeen
komst van de UNO te New York het
initiatief zal nemen in de Spaansche
kwestie. Bevin zou, volgens deze bronnen,
aan de assemblee een resolutie voorstel
len, ingeval het Franco-regime door het
Spaansche volk omvergeworpen wordt.
In de resolutie zou voor Spanje econo
mische en financieele bijstand in uitzicht
gesteld worden, wanneer een einde komt
aan het regime van Franco.
James Walker, de beroemde burge
meester van New-York uit het tijdperk
van het drankverbod, is gisteren in een
ziekenhuis te New-York overleden. Se
dert Zondagochtend was hij buiten be
wustzijn en zoo is hij ook gestorven,
waardoor hü geen kennis heeft kunnen
nemen van de sympathie-betuigingen
die honderden van zijn vrienden uit het
politieke, theater- en zakenleven hem
gestuurd hadden.
Walker was een van de weinigen die
hun functie onder verdenking neerleg
den en toch hun populariteit bij 't volk
wisten te behouden.
In 1932 trad hij als burgemeester van
New-York af, toen de toenmalige gou
verneur Franklin Delano Roosevelt een
onderzoek gelastte naar den zwendel en
de corruptie in zijn bestuur.
Onder zeer groote belangstelling, zoo
wel van militaire als van burgerlijke
zijde, is Dinsdagmiddag op de Algemeene
Begraafplaats te Vorden de teraarde
bestelling geschied van den bij het vlieg
tuigongeluk op Schiphol omgekomen
Luitenant-kolonel Ch. Tonnet. Traditie
getrouw werd het stoffelijk overschot op
een boerenwagen naar de laatste rust
plaats vervoerd. Een wagen met de vele
bloemen en kransen ging vooraf. Behalve
de familieleden volgden vele militaire en
burgerlijke autoriteiten de baar. O.a.
merkten wij op luitenant-generaal mr.
H. J. Kruis, chef generalen staf, verder
als vertegenwoordigers van Prins Bern-
hard, den ritmeester G. C. Geertsema, ad
judant van den Prins, en generaal-ma-
joor H. Koot, voormalig commandant der
B.S. in bezet gebied. Een eerewacht werd
gevormd door een detachement van
honderd man en een vuurpeleton, be
staande uit dertig man van het eerste
verkenningsregiment uit Amersfoort.
Aan de groeve sprak generaal Kruis,
niet als chef, doch als vriend. Hij had
luitenant-kolonel Tonnet als soldaat lee-
ren kennen en waardeeren en wees op de
groote behoefte, die ons leger en ons
volk juist heeft aan mannen als Tonnet.
Cedurende drie weken dirigeert momen
teel Van Beinum het LOndensch Philhar-
monisch Orkest. Zondag j.I. gaf hij zijn
eerste concert in Covent Garden met
werken van Mozart, Britten en Tschai-
kowsky en oogstte zeer veel succes. Ook
de pers is bijzonder ingenomen met zijn
prestatie. De „Times" schrijft oa-» dat
de uitvoering Van Britten's werk een
eerste klas vertolking kreeg. De opvatting
en uitvoering van Van Beinum's lezing
van de Linzer Symphonie van Mozart
stelt deze criticus boven die van Sir Tho
mas Beecham die dit werk een dag tevoren
had gegeven. De begeleiding van de so
liste noemt de „Times" zeer fijnzinnig.
Ook de andere bladen zijn eenparig in
hun lof.
De 29ste verjaardag van de Russische rev. olutie is door de Russische bezettingstroe pen in Berlijn gevierd, waarbij het over-
winningsmonument in den Tiergarten niet tegenstaande de schaarschte aan electrische energiemet schijnwerpers verlicht werd
Even. sober als het land. waarover hij
zoo vaak boelend heeft geschreven en
waarin hij nu zijn laatste rustplaats heeft
gevonden, is Hes-man de Man gistermid
dag op het R.K. kerkhof te Oudewater
ter aarde besteld. De afstand naar het
kerkhof werd te voet afgelegd. Een slin
gerende dorpsweg, langs een van die stil
le polderwaters met hier en daar een
groepje nu kale hoornen. Voorop gingen
de zangers, gevolgd door de koorknapen
en de dragers met de kist. Daarachter de
chauffeurs van de firma, waar hij sinds
de bevrijdihg was werkzaam geweest en
die de kransen droegen, die hem op zijn
laatsten tocht waren medegegeven. Tot
slot zijn familie, zijn vrienden en be
kenden. Onder hen waren Wouter Lut-
kie, pr., pastoor A. F. Rlentjes uit Maars-
sen, J. M. v. Doomlnck. burgemeester van
Oudewater, en de heer H. M. C. Duymaer
van Twist, hoofd van den Zuid-Atlanti-
schen dienst van de K.L.M., die aan de
groeve nog enkele woorden sprak en na
mens de K.B.M. een krans neerlegde.
Toen de hekken van het kleine kerk
hof, waar Herman de Man nu ligt begra
ven onder een bruine beukenhaag, wer
den opengezwaaid, zong het koor het ont
roerende „In Paradisum dedueant te An-
geli".
Het K.N.I.L.M.-vliegtuig D.C. 4, dat
van Batavia uit een proefvlucht naar
Los Angeles ondernomen heeft, is
Maandag 18.30 uiur gearriveerd. Volgens
K.NXL.M.-autoriteiten zal Vrijdag
nacht de terugtocht aanvaard worden.
De commandant van het vliegtuig ver
klaarde, dat de vlucht in ieder opzicht
voorspoedig was geweest.
(Van onzen eigen verslaggever in de
Britsche zone)
et een wijde bocht stroomt de
Rijn langs Duisburg, de haven
stad van het Roergebied, dat tot
de zwaarst geteisterde gebieden van
het voormalige Derde Rijk behoort. Veel
van de bedrijvigheid die deze binnen
haven, de grootste van Europa en mis
schien van heel de' wereld, eens heeft
gekenmerkt, is verdwenen. De stad zelf
is nauwelijks minder gehavend dan de
meeste andere steden in deze streek:
jammerlijke puinhoopen van huizen en
fabriekshallen, bergen steep en stof
De toestand in Noord-Griekenland
*°rdt steeds ernstiger. Het gchecle
gebied van Grevena, waar de guerilla's
®en onafhankelijken staat willen stich-
is in hun handen. Alleen de stad
f»revcna, waar zich het hoofdkwartier
bevindt van den gouverneur van West-
Macedonië, en drie kleine dorpen zijn
n°g in het bezit der regeering.
Volgens een bevel van het guerilla-
hoofd, kapitein Lassanis, wiens troepen
het gebied van Grevena opereerden,
heeft een speciale krijgsraad van de gue-
ri'latroepen achttien personen ter dood
^eroordeeld onder beschuldiging, dat zij
het staatsgezag steunden. De vonnissen
Kün reeds ten uitvoer gelegd. Zeventig
tieren werden, naar gemeld wordt, bi;
verstek ter dood veroordeeld.
L)e berichten melden verder, dat de
guerUlatroepen nieuw overheidspersoneel
in dit gebied hebben aangesteld en een
eigen krant uitgeven.
De Grieksche minister van Oorlog za±
zich vandaag naar Saloniki begeven om
zich van den toestand op de hoogte x
stellen. Amerikaansche en Britsche offi
cieren slaan de operaties tegen de re
bellen ter plaatse gade.
In het parlement dreigt het intussohen
tot een ernstig conflict te komen In ant
woord op een schriftelijke verklaring van
Venizelos, waarin deze opnieuw een re
geering van nationale eenheid eischce,
beschuldigde Tsaldaris de oppositiepar
tijen van anti-nationale oppositie. Alle
leden der oppositie verlieten daarop het
parlement.
langs de straten, welke gevelstukken,
die praotisch boven de ruïnes uit
steken, beelden van desolate verwoes
ting, troosteloos en grauw. Maar de
haven is grootendeels gespaard gebleven,
al zou men dat een jaar geleden niet
gezegd hebben, toen men over de ver
schillende kanalen en havenvakken
heen kon loopen over de wrakstukken
van door handgranaten, mijnen en
bommen tot zinken gebrachte Rijn
schepen. Maar nu zijn deze wrakken
voor een groot deel gelicht en ligt. het
uitgebreide en ingewikkelde havenoom-
plex weer open voor de schippers van
het Westen. En die hebben niet op
zich laten wachten. Want in de bocht
van de grijze rivier, die traag tusschen
de vlakke oeverlanden doorstroomt, ligt
een imposante vloot van Rijnaken en
sleepbooten voor anker, vaak zeven a
acht naast elkander en minstens een
anderhalven kilometer lang.
Een groot deel van deze vloot is Ne-
derlandsch, draagt Nederlandsche na
men, is afkomstig uit Rotterdam,
Dordrecht en Amsterdam en voert het
rood-wit-blauw aan den achtersteven.
Maar zelfs wanneer die kenteekenen
zouden ontbreken zon men geen oogen
blik in twjjfel kunnen verkeeren om
trent het land van herkomst van deze
eindeloos lang gerekte schepen, want
hun rompen, zwart of blauw geverfd,
blinken alsof zij een week geleden in
de verf zyn gezet, de dekken zijn smet
teloos en de gordijntjes hangen in onbe
rispelijke plooien voor de vensters der
cabines.
De Nederlandsche schippersvrouwen
zijn minstens even proper op haar
schepen als hun op den wal wonende
zusters het op hun huiskamer en salon
plegen te zijn.
Dat Nederlandsche Rijnschepen thans
reeds weer een zoo groot gedeelte vormen
van de internationale vloot, die bi) Duis
burg voor anker ligt, wachtend op hun
bevrachting, is voor het grootste deel te
danken aan het werk van de Nederland
sche Rijnvaart Missie, die in Duisburg
haar hoofdkwartier heeft in een gebouw
waarvoor de Nederlandsche naast de En-
gelsche vlag ls geheschen. Zij heeft een
groot aandeel genomen tn de lichting en
berging van de tot zinken gebrachte
Rijnaken, die ter plaatse zoover gerepa
reerd worden, dat zij naar Nederland ge
sleept kunnen worden, waar zij op de
werven onder handen worden genomen.
Sommige ervan zijn in twee of drie
stukken gebroken, die weer vrij gemak
kelijk aan elkaar gelascht kunnen wor
den. Bij andere is de voor- of achter
steven vernield en in die gevallen is re
paratie een vrijwel onbegonnen werk. De
gezonken Nederlandsche Rjjnschepen zijn
thans voor het grootste gedeelte gelicht
en al is de schade uiteraard enorm, wat
gered kon worden, stelt ons land toch in
staat zijn eerste plaats onder de den Rijn
bevarende naties te blijven innemen. De
Nederlandsche Rijnvaartmissie onder de
energieke leiding van Dr. Prins is er ook
In geslaagd een aanzienlijk aantal tijdens
den oorlog in Duitschland zoek geraakte
schepen weer op te sporen.
Een aam zienlijk aantal, want een
klein gedeelte van deze schepen bevindt
zich nog altijd in de Russische zone,
waar zjj gedwongen zijn het Oost-Duit-
sche kanalenstelsel en zelfs de Botni-
sche Golf te bevaren, tot aan Leningrad
toe. Maar de Nederlandsche bemanning
is aan boord gebleven. Zij is gehecht aan
haar vaartuigen en al dringt er van hen
slechts bitter weinig nieuws tot het
Westen door, de Nederlandsche Rijn
vaartmissie heeft toch van verschillen
de opvarenden van Nederlandsche sche
pen in de Russische zone het bericht
ontvangen: „Wij blijven aan boord, ook
al zouden wij moeten omkomen.''
Helaas, deze voortreffelijke vloot behoeft
slechts weinig dienst te doen. De sche
pen, die er deel van uitmaken en die
grootendeels gestationneerd zijn in Rot
terdam, worden bij toerbeurt opgeroepen
naar Duisburg, wanneer daar lading voor
hen is en aangezien de industrieën en
mijnen in het Roergebied nog maar nau
welijks werken, gebeurt dat slechts wei
nig, veel te weinig voor de capaciteit van
deze in belangrijke mate tot werkeloosheid
gedoemde vloot. De opvarenden daarvan
ontvangen wanneer zij in Duitschland ko
men een speciaal distributiepakket, dat
echter niet altijd geapprecieerd wordt,
ten eerste omdat het betaald moet wor
den. ten tweede omdat het geen sterke
drank bevat. In verband daarmede zijn
er wel eens kleine stakingen onder het
varend personeel uitgebroken, maar over
het algemeen heeft de Nederlandsche
Rijnvaartmissie toch geen reden tot kla
gen.
Voor de Nederlandsche Rijnvaart Is de
herleving van het Roergebied een kwestie
van levensbelang. Maar er is voorloopig
nog geen sprake van de vervulling dezer
levensvoorwaarde.
Inmiddels zouden de Nederlandsche
schepen ook elders in Duitschland nut
tig emplooi kunnen, vinden, als er geen
deviezen- en tarievenmoeilijkheden be
stonden, die ten deele hun oorzaak vin
den in het feit, dat de Mark nog niet
gestabiliseerd is, anderdeels in de wei
gering van Russische zijde om deze
schepen in Oost-Duitschland toe te
laten.
Over de tarievenkwestie zijn thans on
derhandelingen gaande, waarvan men
een goeden uitslag verhoopt. En in het
bijzonder streeft men er naar een einde
te maken aan de productie van Duit-
sche Rijnschepen, waardoor het voor
heen voor de Nederlanders vrijwel on
mogelijk was daarmede te concurreeren.
De Nederlandsche driekleur moet vrij
en onbelemmerd kunnen wapperen op
den vrijen scheepvaartweg van den Rijn.
De „New Lancastrian", het eerste straalvliegtuig voor passagiersvervoer. Op de fotc
ziet men de beide krachtbronnen. De straalmotor bevindt zich 't dichtst bij de came,a
I Van de 44.460 eieren bleven er slechts 460 heel. toen in Hollywood een vrachtauto
over den kop sloeg. Volgens gezaghebbende
eieren geteld, doch de
bron werden
460 heele
niet de 444)00 kapotte
De afgevaardigden van Afghanistan
IJsland en Zweden hebben Dinsdag of
ficieel de documenten voor het lidmaat
schap van de organisatie der V. N. on
derteekend, alvorens zij voor het eerst
hun plaatsen Innamen In de plenaire
zitting van de algemeene vergadering,
Dinsdagmiddag te Flushing Meadc
gehouden.
De plechtige onderteekening had
plaats in een commissie-kamer in het
tijdelijk hoofdkwartier van de V. N. on
der aanwezigheid van Paul-Henri Spaak,
voorzitter van de algemeene vergadering.
Trygve Lie, secretaris-generaal der V. N.,
en den assistent-secretaris-generaal
Nadat Spaak de nieuwe leden had wel
kom geheeten, bracht de afgevaardigde
van Afghanistan. Hosayn Azlz, den dank
van zijn regeering over. Hij verklaarde,
dat Afghanistan steeds aan zijn verplich
tingen tegenover de N V. zou voldoen.
Thor Thors, hoofd der IJslandsche de
legatie, sprak eveneens een korte tede
uit, waarin hij zeide, dat veiligheid voor
de kleinste natie tevens veiligheid voor
de grootste en voor de geheele wereld
beteekende.
Vervolgens betrad de Zweedsche minis
ter van buitenlandsche zaken, Oesten
Unden, het spreekgestoelte. HU werd met
een luid applaus begroet. Uit eerbied voor
Spaak sprak hij in het Fransch.
Dn nieuwe leden namen daarna hun
zetels in.
Het eerste punt van de agenda was een
Egyptische resolutie, die geloofs. en ras-
vervolgtng veroordeelt. Wisjinski verklaar
de zich in principe met de resolutie ac-
coord. Hij vond haar echter te vaag,
daar geen namen en feiten worden ge
noemd.
Roman op een
Waddeneiland
14)
••O, dat is de moeite niet om hoofdpijn
Xan te krijgen. Dat maak je een volgen-
n keer wel weer goed." En toen hü,
verwonderd over die opmerking, zweeg,
°egde zij er aan toe: ,,'t Zal nu wel
Rauw bekend worden, dat jouw Helke
Th met Uwe Tonner verlooft
t Was alsof hij een steek door de borst
Hij was hard geschrokken. Hij
ilde tegen het meisje uitvaren en haar
toeschreeuwen; „Wat klets je daar voor
T,„ Je hegt en dat doe je met op-
lu /'laar hij bracht geen woord uit,
j zat daar als verstijfd, stompzinnig in
het donker te turen.
iu?f_waren nu al gauw aan den zuide
lijken
oever, waar enkele eilanders met
misthoren stonden te wachten en
opgewonden om een vaartuig riepen.
?Pi t* schrok °P- "Breng hun de boot!"
dp ruw' en t'oen Desa zwijgend uit
ropfrt was eestaPt en naar den oever
den-' ,Wierp hfj met een driftig gebaar
in hf boom om, zoodat de wind breed
\_Ze11 greeP en de J01 met groote
net donkere wad inschoot.
•snkele minuten later volgde Steffen
Hinrichsen hem met de bijboot. Spoedig1
daarop verschenen ook, door Paulsen ge
zonden, de oude Jasper Kroeger, om in
een roeiboot aan het zoeken deel te ne
men. Maar op het erf van den schout en
strandvoogd Tonner had men het nood
sein van den misthoren niet vernomen.
Hein Lührs laveerde met zijn motor
boot naar Nordstrand. Steffen Hinrich
sen en Jasper Kroeger roeiden voor het
eiland op hoorwijdte heen en weer. Kay
Möller kruiste intusschen westelijk naar
het eiland. Spookachtig schalden de
misthorens in de duisternis, .terwijl de
vloed onophoudelijk steeg.
Bijna een half uur verstreek. Kay Möl
ler, die steeds weer aan Helke Paulsen
moest denken, kon zich maar met moeite
op het gevaarlijke onderzoek concentree-
ren. Maar hjj gaf aan zijn verstrooid
heid niet toe. Gewetensvol dwong hij zijn
zintuigen tot waakzaamheid en vastbera
den stuurde hij ziin jo! door de donkere
nevelsluiers
Maar het water in het wad steeg nu
sneller. Hij peilde „Eén-zestig", stelde
hij vast. „Nog tien minuten, dan kunnen
we het zoeken wel opgeven
Plotseling trof een gedempt ge
schreeuw zijn oor. Verbaasd luisterde hij
met ingehouden adem. Daar, weer zoo'n
kreet! En nog eens. rauwer nog en hee-
scher. Maar het was geen vrouwestem,
het moest een man zijn, die daar om
hulp riep.
Opgewonden blies Kay op zijn horen.
Toen zwaaide hü zijn seinlantaren en
schreeuwde uit alle macht;
„Ahoi!Waar ben je?"
„Hulp, hulp!" klonk het ijzingwekkend
uit den dichten mist terug.
Hij stuurde de jol op de schreeuwende
stem aan, hield de lantaren overboord,
zoodat haar roode schijnsel het water
flauw verlichtte en dacht ontsteld: Zou
't Hein Lührs zijn? Misschien heeft hij
'n ongeluk gekregen
Nu was hij er dichtbij. In den licht-
kegel doemde een menschelijke gedaante
op, die, nog maar met het hoofd boven
water uit komend, in doodsangst met
den vloed worstelde.
Kay kon niets duidelijk onderscheiden.
Maar het scheen hem toe, alsof uit de
warreling van borrelend water en spat
tend schuim nog een tweede mensch, een
donker vrouwenhoofd, oprees. Intusschen
bleef hem geen tijd tot nadenken. Het
volgend oogenblik boog hij zich ver over
den boordrand. Bliksemsnel greep hij
toe. En toen trok hij een menschelijk
lichaam uit het water op. Het was een
bewustelooze jonge vrouw!
Kay legde de "geredde op den bodem
van de jol en belichtte nieuwsgierig haar
gezicht.
„Dat zal die vermiste schilderes moe
ten zijn," mompelde hij. „Maar wat
drommel, er riep toch duidelijk een man
om hulp! Zou dat misschien Hein we
zen?"
En opnieuw hief hij de lantaren op om
met haar licht het water af te zoeken.
Nu was er vlak bij de jol een geplons
en het volgend oogenblik ontdekte de
jonge visscher het van angst vertrokken
gezicht van een drenkeling. Het was een
vreemd gezicht, doodelijk bleek en op
eigenaardige manier met breedê strepen
bloed overdekt. Daaruit staarden hem
een paar groote oogen aan, waarin een
ontzettende angst gloeide, en de mond
schreeuwde weer heesch: „Hulp, hulp!"
Kay was een oogenblik van schrik als
verstijfd.
„Nee, dat is Hein Lührs niet," bromde
hü. „Man, wie ben je? Hoe kom je hier?"
„Help!" riep het deerniswekkende ge
zicht in uiterste wanhoop. „Help me,
Kay, help me dan toch!"
Nu greep de jonge man vlug de armen
beet, die naar hem werden uitgestoken,
en toen trok hij uit alle macht. Maar de
man lag als een looden blok In het wa
ter, dat hem scheen vast te klemmen;
hij kreeg hem geen handbreed van zijn
plaats.
Ontsteld lichtte hij nog eens in het
gezicht. Toen herkende hij opeens den
drenkeling en meteen zag hij duidelijk
dat de ongelukkige lange bloedende won
den in zijn hoofd had.
„Kerel, ben jij 't? Jens Rickmers!
Wat is er met jou gebeurd?"
„O, Kay, Kay," jammerde de Jonge
zeeman in onbeheerschten angst, „ik
verdrink! Help me alsjeblieft! Mijn voet
zit vast, ik kan niet loskomenHelp
me in 's Hemels naam!"
Kay vermoedde iets verschrikkelijks.
Hij zetfe de lantaarn op den bodem van
de jol, sprong kort besloten ln het wa
ter, nadat hij zijn zwaren jekker had
uitgegooid, dook onder en tastte naar de
voeten van den zeeman.
Toen hij zich weer oprichtte, wist hij,
dat Jens Rickmcsr met één voet door
den dikken schakel van een oude anker
ketting had getrapt en nu voor den snel
stijgenden vloed alleen nog döor een
wonder kon worden gered!
Ontdaan door zijn ontdekking pakte
hij Jens onder de armen om hem heen
en weer te sleuren. Maar het hielp niets.
Hij had moeite, den wanhopigen man.
die zich niet liet kalmeeren en die ln zijn
doodsangst zich aan hem vast probeerde
te klemmen, af te weren. Ten einde raad
klom hij ten slotte weer ln de boot. Hij
zag geen mogelijkheid, hoe hij dien aan
den grond van het wad vastgeketenden
man nog helpen kon vóór het vloedwater
over zijn hoofd golfde. Grimmig greep
hij hem nog eens bij de handen, rukte
°n trok telkens op en neer, ln de hoop
dat de geklemde voet daardoor uit den
schakel zou losraken.
De afgevaardigden van China. India,
Amerika en Engeland steunden de resolu
tie, die daarop met algemeene stemmen
werd aangenomen.
Ter vervanging van de niet-permanente
leden van den Veiligheidsraad. Nederland.
Egypte en Mexico, die in Januari uittre
den, werd een geheime" stemming gehou
den. De drie landen, die bij twee-derde
meerderheid werden gekozen, zijn Colum
bia. Syrië en België, met resp. 51, 45
en 43 stemmen. India kreeg 18 stemmen
Bij een stemming voor zes leden van
den economisch-socialen raad behaalden
slechts drie landen de vereischte meerder
heid van twee-derde. n.l. de V.S., Vene
zuela en Nieuw-Zeeland.
Na een nieuwe stemming werd Liba
non gekozen, doch voor de beide andere
zetels kwam men niet tot een beslissing.
Tusschen Moskou en Stockholm zal vla
Helsinki vanaf morgen een 3 maal weke-
lijksche luchtverkeersdienst onderhouden
worden.
Dr. Philip Etter uit tienzingen zal voor
1947 Zwitsersch Bondspresident zijn. Hij is
56 jaar oud. In 1939 en 1942 stond hij
eveneens aan het hoofd van den
Bondsraad
De minister van Sociale zaken heeft
de rente van door het invaliditeits- en
ouderdomsfonds aan het kinderbijslagver-
eveningsfonds voorgeschoten gelden vast
gesteld op drie procent 's Jaars. De be
schikking is ln werking getreden met In
gang van 15 Nov. 1946.
n ©en rommelige, dood
arme buurt van New
York is ©en million-
nair uit Londen op be
zoek geweest. Een geadel
de millionnair nog wel
sir Louis Sterling uit Re
gent Park, die heimwee
had naar zijn jeugd
vriendjes uit Grand
Street. Sir Louis Sterling
is een Britseh magnaat,
die toen hij twintig jaar
was heit aloude gezegde,
dat Amerika het land is.
waar men er boven op
kan komen, liet voor wat
het was en naar Enge
land overstak om fortuin
te maken.
,Ik ging weg" zoo
zegt hij thans „omdat
ik in een exportfirma de
tweede plaats innam en
de baas er niet uit zag
alsof hij spoedig naar den
hemel zou gaan." Hij ging
dus naar Engeland en al
zijn bezittingen beston
den in een diploma van
het Hebreeuwsche Techni
sche Instituut, zes pond
sterling en een gramofoon.
Het was de gramofoon
die hem zijn fortuin be
zorgde. Binnen vijf jaar
was hij de vertegenwoor
diger voor Europa van de
Columbia Phonograph
Company en binnen vijf
tien jaar bracht hij een
fusie tot stand van de
vier grootste maatschap
pijen tot vervaardiging
van gramofoons onder den
naam „Hls Master's Voice"
en niet een kapitaal van
18 millioen dollar. Zoo
werd het jochie uit
Grand Street een mag
naat van Threadneedle
Street de straat waar
de Bank van Engeland is
gevestigd.
Het meest treffende in
de geschiedenis van dezen
een immigrant
die baron werd
man, die werd geboren in
een huurkazerne achter
een spoorlijn, is niet, hoe
veel geld hij bijeen heeft
gebracht, maar hoeveel hü
heeft weggegeven.
Naar eigen schatting
heeft hij „evenveel weg
gegeven als behouden".
Op zijn vijftigsten ver
jaardag schonk hij an
derhalf millioen dollar
weg. „Mijn lager perso
neel kreeg een half mil
lioen, dat ik verdeelde
naar hun dienstjaren. De
bedrijfsleiders en afdee-
lingschefs kregen ook een
half millioen en een flink
bedrag ging naar liefda
dige instellingen."
Toen hü onlangs in
Amerika was aangeko
men, deelde hij mede, dat
hü zijn bibliotheek, waar
van de waarde wordt ge
schat op meer dan een
millioen dollar en die de
kostbaarste particuliere
bibliotheek in Engeland
was, aan de Londensche
universiteit had geschon
ken.
„Ik heb 35 jaar noodig
gehad om deaen boeken
schat büeen te brengen
en ik kon de gedachte,
dat hfj na mün dood uit
een zou vallen, niet ver
dragen" zeide hü- „Ik
heb mijn geld in Londen
verdiend en de universi
teit bezat geen letterkun
dige bibliotheek De mijne
bestaat uit de eerste uit
gaven van Shakespeare
tot heden".
Louis Sterling wist zich
zelf op te werken van den
zoon van een armen Rus-
sischen immigrant tot een
lid van de Engelsche aris
tocratie, maar zijn oude
vrienden uit de New
Yorksche achterbuurt zeg
gen, dat hü in wezen niet
is veranderd. Zün accent
heeft na een verblijf van
zooveel Jaren te Londen
een zeker Engelsch ver
nisje gekregen, maar het
is niettemin nog onver-
valscht New Yorksoh.
(A. P.)
