ONTWERP GELDLEEN 1NGEN
AANGENOMEN
Haar eigen rasgenooten verraden
WERELDNIEUWS IN BEELD
De sociale
wetgeving
BEZETTEN IS NOG GEEN BEZITTEN
I
ifpiimS
H
Minister Lieftinck bleef met
glans meester
spel
p!
Ag
Twintig jaar tegen
Jodin geëischt
Moutet over Indo-China
Duister
Brabantsche gemeenten
zonder stroom
/«fpppii
ZATERDAG 28 DECEMBER 1946
PAGINA 3
BUITENLANDSCH OVERZICHT
frankrijk effent den weg naar inlijving
van het Saargebied
Fransch vliegtuig in zee gestort
m
mm
ktjÉy t
Ufa1
I tg *n ml£f
yf
Mgmmam
wmmm^ÊÈËËËÊÈ
Verdeeling Unrra-goederen
in Joego-Slavië
„Beim Tannenbaum"
Verlaging van luchtrecht
voor Amerika
„Het nieuwe Testament"
Uitgave van „Het
Spectrum"
.J
(Wordt vervolgd
K
MM
mM. f.rl«
«Ui*
Kapelaan aangebracht
Bezinningsdagen op
.Drakenburgh"
Post voor de Sloterdijk
(Vervolg van pagina 1)
De laatste Amerikaansche
schoenen
Generaal Koenig, de Fransche opper
bevelhebber in Duitschland, heeft
gelast, dat het verkeer tuisschen
het Saargebied en de rest van de Fran-
bbhe bezettingszone voortaan streng ge
controleerd zou worden en er is een le-
gsr van 1200 douaniers aangekomen, dat
den ring om het Saargebied bezig is te
sluiten. Als reden hiervoor geldt, dat er
oen uitgebreide smokkelhandel gaande
is aan de betreffende grenzen: de mijn
werkers van de Saar immers worden be
ter van voedsel, kleeding e.a. voorzien
dan de bewoners van de omliggende ge-
bieden. En de wereldpers zou aan de
kwestie niet veel aandacht hebben ge
schonken als deze uitleg inderdaad af
doende was. Er is echter nog wel een an_
dere reden denkbaar.
Set Saargebied werd na den eersten
Wereldoorlog onder Fransch bestuur ge-
Plaatst. De befaamde volksstemming van
1934 voegde het gewest bij Hitler's Rijk
en daartoe heeft het behoord tot op het
oogenblik van de Geallieerde overwin
ning. Sindsdien neemt het een twee
slachtige positie in: de Franschen kwa-
ttien er als bezetters, maar mochten het
niet bij hun eigen land inlijven. Wel
richtten zij er de economie zoo in, dat
de Saar tenminste in economisch opzicht
bij Frankrijk behoorde. Doch zoolang geen
Vredesverdrag is gesloten, is politieke
Vereeniging nog niet mogelijk. Er is dus
Wijze waarop in het Oosten Polen meeS-
een belangrijk verschil in de wijze waar
op Frankrijk de Saar beheerscht en de
ter ig over enkele Duitsche gewesten.
polen doet en laat in zijn nieuwe gebied
Wat het wil en verwacht van het vredes
verdrag uitsluitend een bevestiging van
oen toestand, die niet slechts economisch
blaar ook politiek reeds bestaat. Wel op-
Peren de Westersche Grooten bezwaren,
Haar Warschau bezit in Moskou een
biachtig voorvechter.
Frankrijk heeft in de Duitsche kwes
tie niet veel geluk gehad. Het was
voorstander van de afsplitsing van
het Rijn-Roer-bekken. Eerst vanecono-
biische en politieke afsplitsing, later,
toen de andere bezetters hier niet op in
Wilden gaan, van economische. Ook dit
stuitte op afkeuring van de Big Three
en sinds een economische fusie tusschen
de Engelsche' en de Amerikaansche zones
tot stand kwam en het Rijn-Roer-gebied
als voornaamste kostwinner van het een-
geworden West-Duitschland was aange
wezen, was alle kans, dat er lets van de
Pransche verlangens terecht zou komen,
totaal vervlogen. Zelfs de kolenleveran-
ties aan Frankrijk zijn zeer verminderd,
terwijl lang niet zeker is of zij wel op
bet huidige lage peil zullen blijven.
Het is niet wonderlijk, dat men in Pa
rijs nu een duidelijke aanwijzing geeft,
dat de eischen betreffende het Saarge
bied allesbehalve verzwakt zijn. Door de
grenscontrole te verscherpen brengt men
°bderscheid aan tusschen Saarlanders
en „andere Duitschers"; er komen min
der .anderen" binnen; de toevloed van
Pajksmarken, die de door de Franschen
apart voor de Saar ingestelde munt
dreigde te overstelpeh, wordt tot stil
stand gebracht. Kortom, meer nog dan
voor-iieen is het Saargebied een afzon
derlijk landje geworden, dat onder Fran
schen invloed en Fransch bestuur staat.
De grenzen zijn evenwel niet geheel de-
ïelfde ais die van vóór de Duitsche in
eenstorting. Bij het Saargebied wordt
thans ook het Zuidelijke, tot de Fran
sche bezettingszone behoorende deel van
het Rijnland gerekend.
Terecht merkt men in Parijs op, dat
de jongste maatregel geen inlijving be
teekent. Wel echter wordt het ter
rein geëffend voor een toekomstige
ihlijving: er is nu een grens, bemand met
Personeel, dat over ©enigen tijd even-
Een reddingsboot is gisteren uit Brix-
ham in het Zuiden van Devon uitgevaren
°bi hulp te verleenen aan de passagiers
van een Fransch vliegtuig, dat ongeveer
l-Wintig k.m. ten Zuiden van deze haven
hl zee gestort zou zijn.
Het radiostation van Plymouth had de
s-0.s.-seinen van het vliegtuig opgevan
gen.
Het vliegtuig verkeerde om 3 uur 's
biorgens, volgens een radiografisch be
richt, dat door een Britsch radiostation
Werd opgevangen, in drijvenden toestand.
Hog altijd duurt het zoeken naar het
^hegtuig voort. Het eerder verspreide
bericht dat de reddingboot van Saxcom-
b*5 het toestel bereikt zou hebben, is on
juist gebleken. De reddingsboot heeft het
Sebiefl, waar men vermoedde dat de
Seinen werden uitgezonden, afgezocht
^nder iets te vinden. De Britsche admi
raliteit heeft inmiddels een fregat van
Plymouth uit zee laten'kiezen om aan de
^Psporingspogingen deel te nemen. Een
dozijn vliegtuigen kruist boven het Ka-
?aal, speurend naar het geheimzinnige
^hegtuig. Zelfs de nationaliteit ervan
•mat nog niet geheel vast, al gelooft men
dat bet een Fransch militair vliegtuig
2°u betreffen.
lsJ+,®xandre Champetter ae Ribes (M.R.P.)
i.mt voorzitter van den Raad der Repu-
bltëfc'
van Frankrijk gekozen.
goed de Fransch-Duitsche grens zou
kunnen bewaken als op het oogenblik
de Saar-Duitsche. In beginsel stemt En
geland, dat het hoofddeel van het Rijn
land bezet, in met toewijzing van de Saar
aan Frankrijk ook Amerika wel; maar
Rusland heeft zijn' goedkeuring nog niet
verleend; zij moet wellicht worden ge
kocht voor de Angelsaksische goedkeu
ring inzake 't opschuiven van de Pool-
sche grenzen naar het Westen. Onder
Saargebied verstaat men in Londen even
wel het territoir, dat tot Juli 1946 als
zoodanig heeft gegolden en met de toe
voeging van de streek rond Saarburg is
mien het niet zonder riteer eens. Het zou
ons niet verbazen als deze toevoeging
slechts geruild kon worden tegen een
zeer drastische verlaging van de Fran
sche eischen op herstelbetalingen, die
den Engelschen en den Amerikanen
hoogst onwelkom zijn.
K 1
Door het Arnhemsche gemeentebestuur
werden twee schilderijen aangeboden aan
de directie van de Harwich~lijn voor de
zoojuist te water gelaten bootwelke den
naam ArnhemontvingEen der schil
derijent voorstellende het Marktplein te
Arnhem vóór 17 Sept. 1944. Het schilderij
werd vervaardigd door Hendrik Valk
(Van onzen parlementairen redacteur)
De Eerste Kamer heeft Vrijdagmid
dag uitvoerig gespreken over het teere
en veel omstreden wetsontwerp aan
gaande geidleeningen ter conversie van
uitstaande schuld. Ook in den Senaat
kon het zich over groote belangstelling
en tamelijk veel oppositie verheugen, 'n
oppositie die grootendeels van beter al
looi was, dan welke het in de Tweede
Kamer ondervond. Het voornaamste
verzet, dat uit de Tweede Kamer kwam,
werd ook hier wel vertolkt bij monde
van de hecren Rip (A.R.) en Molenaar
(P. v. d. V.), maar het was van be
trekkelijk ondergeschikt belang in dit
debat. Bezwaren als ondermijning van
het staatscrediet, het niet nakomen
van dc aangegane verplichtingen en de
schending van Art. 183 van de Grond
wet, daarmede had minister Lief-
tinck spoedig afgerekend. Van gedwon
gen conversie is nu eenmaal geen spra
ke, zooals de minister nog eens aan
toonde. Dien krijgt zijn geld en wel zoo
spoedig mogelijk. Dat dit deel van de
oppositie zich er maar niet mee kan
vereenigen, dat degenen, die willen
converteeten, hun geld op dit moment
niet uitbetaald kunnen krijgen, het
speet den minister, doch begrijpen deed
hij het niet. Sinds meer dan een jaar
bestaat dit systeem als gevolg van de
blokkeering en men heeft er nooit een
woord bezwaar tegen in het midden ge
bracht. Wtarom begrijpt men die on
vermijdelijkheid dan nu niet? Op deze
vraag kreeg de minister geen antwoord.
Prof. Llefjjnck verbaasde zich echter
wel, dat fle minister van Financiën,
die in deze^ tijd harde, doch noodzake
lijke maatregelen moet nemen, om alles
wat hier scheef getrokken is, eenigszins
recht te kragen, niet op den vollen steun
van den volksvertegenwoordiging kan
rekenen. En cle rest van zijn betoog was
er vooral op gericht, goed duidelijk
te maken, hoe zeer het waar is, dat op
groote kwalen groote remedies passen.
Dit was dan, behalve tegenover het zoo
Juist beschreven deel van de oppositie
vooral noodig ten opzichte van den ka
tholieken spreker prof. Van den Brink,
die vooral bezwaren ontwikkelde teg-u*
den rentevoet, welke prof. Lleftinck in
de nieuwe leeningen wil aanleggen.
Hij is van oordeel, dat de kapitaal
rente een aanzienlijke kans maakt te
gaan stijgen en dat daarom de rente,
welke prof. bief tinck wil flxeefen op
3 a 3 'A%, te laag is en te weinig aan
trekkelijk zal blijken te zijn, vooral voor
de institutioneel® beleggers. In wezen
was hier wel iets van een beginselstrijd
in het geding, maar het is toch de vraag
of dit nu wel h*t meest geschikte tijd
stip was om zulk een beginsel uit te
vechten. In iedet geval zag prof. Van
den Brink den minister een poging doen.
om de rentevoet te gaan beheerschen
Over het gerechtvaardigde van zulk een
poging kan men natuurlijk twisten,
maar er is op het oogenblik een nood
toestand en de minister staat voor de
noodzakelijkheid tot groote budge-
taire bezuinigingen te geraken. Hij wil
nu in dit geval alvast beginnen de rente
van de nieuwe leeningen te bepalen op
3% en haar te zijner tijd te verhoogen
tot Z%%. Prof. Van den Brink echter
wilde en hij stelde er zijn stem van
afhankelijk een glijdende schaal van
3 tot 4%, die zich telkens aan den ver
anderden rentestand kan aanpassen.
Dit laatste nu wilde prof. Lieftinck,
die eon bijna welsprekend en zeer strijd
baar betoog hield, gedecideerd niet. Om
te beginnen hield hij Zijn opponent voor,
dat deze zijn stem afhankelijk stelde van
een kwestie, die bij dlt wetsontwerp niet
aan de orde was. Een formaliteit mis
schien, maar toch een, die voor de goede
orde reden van bestaan had.
De bepaling van de nieuwe leenings-
modaliteiten maakt geen onderdeel uit
van dit wetsontwerp. Het ls een zaak
van de regeering; wil de Kamer het
daarover hebben, dan kan ztj te zijner
tijd daarvoor den geschikten weg zoeken.
Doch de minister heeft er daarom toch
wel over willen spreken. HIJ zette uiteen,
dat hij het nu zeer zeker 'geen tijd acht
een fUictueersnden rentevoet door een
vrjje kapitaalmarkt te laten bepalen. Dat
veroorzaakt onzekerheid, die zeer onge-
wenscht ls. Bovendien kon men wel uit
de woorden van den minister verstaan,
dat hil inziet, hoe de markt er voor zal
weten te zorgen, dat de rente tot 4 pet.
zal worden opgeschroefd, indien de mo
gelijkheid, dat zij tot 4 pc. stijgt, een
maal gegeven is. Dit zou dan tevens be-
teekenen, dat andere toekomstige leenin
gen, die levensvoorwaarden zijn vcor het
herstel des lands, eveneens tot 4 pet. zou
den oploopen. Het gevolg van al deze
dingen moet zijn, dat het inflatiespook
weer dichter bij komt. Inflatie is het al
ternatief van een lage rente. Hoe de
marktsituatie zich zal ontwikkelen, ook
de minister kan daarover weinig met ze
kerheid zeggen.
Eenige stijgende bewegingen van den
laatsten tijd op de kapitaalmarkt achtte
hij nog niet symptomatisch. Doch in
ieder geval oordeelde de minister het een
eisch, die door het landsbelang gedicteerd
wordt, dat hij namelijk een beleid voert
om de stijging van de rente op de kapi
taalmarkt zooveel mogelijk tegen te gaan.
Een eisch, die nog dringender klemt als
pendant van de loonregeling. Als de re
geering een loonregeling handhaaft, dan
is het voeren van een krachtige politiek
ten aanzien van het rentepeil ook beslist
noodzakelijk. Er wordt hier een strijd ge
streden om het financieele en monetaire
evenwicht.
Weinigen hebben er blijk van gegeven
dit zoo goed in te zien als de Christelijk-
Historlsche spreker Pollema, die overigens
zijn fractie niet aan zijn zijde had. Deze
conservatieve financier stemde van harte in
met de maatregelen van den minister, dien
hij evenwel een uurlang kapittlde, omdat
hij zich had laten verleiden de rente van
de conversierekening te verhoogen van Vfe
tot 2 >4 pet., voorwaar, een op het eerste ge
hoor verrassend geluid. Doch de heer Pol
lema is bezorgd voor een monetair onge
schokte positie en hij ziet, dat deze positie
niet beter gediend kan worden dan door
met de uiterste consequentie te werk te
gaan. Hem speet het dus geducht, dat de
minister zoo tegemoetkomend is geweest
jegens de bezwaren van de K.V.P.-fractie
in de Tweede Kamer.
En daarom vreesde hl) zeer, dat langza
merhand het niet-converteeren en het bij
geschreven worden op de conversierekening,
waarvan men over vijf jaar zijn geld ten
volle krijgt uitbetaald, nadat men er 2
pet. rente van genoten heeft, voordeeliger
zou blijken te zijn, dan het wel convertee-
ren tegen 3 pet. voor een langen tijd, ter
wijl men koersverliezen kan lijden. Deze
hooge rente op de conversierekening doet
het voordeel van de conversie gedeeltelijk
teniet en voor een belangrijk deel, wan
neer zou blijken, dat de institutioneele be
leggers de voorkeur zouden geven aan de
eonversierekening. De heer Pollema wilde
dan ook zeer beslist, dat de niet conver-
teerenden nooit voordeel zullen genieten
boven de wel converteerenden.
Maar overigens achtte hij deze me
thode de beste om tot werkelijke bud-
getaire bezuinigingen te geraken. Men
had haar reeds voor den oorlog moe
ten toepassen en in dit verband zeide
de heer Pollema, booze dingen over de
„haute finance", die deze conversie
plannen van de regeering hard gecri-
tiseerd heeft, maar zich er wel toe
leent, voor lagere overheidsorganen
conversies nit te voeren tegen 3 pet. en
pari-koersen ter wille van de voordee-
len, die dit oplevert, woorden waar
de minister zich zonder er verder op
ln te gaan, gaarne bij aansloot, zoo
als hij trouwens groote waardeering te
kennen gaf voor den inhoud en den
geest van deze opmerkelijke rede van
den heer Pollema. Wat diens rede be
trof voor de institutioneele beleggers,
ook daarin had prof. Lieftinck reeds
voorzien.
De aanstaande leeningsvoorwaarden
hebben de instemming van een bedui
dend deel van de financieele wereld en
met name van de institutioneele beleg
gers- Ook de minister betreurde de ver
zwakking van zijn ontwerp tengevolge
van de verhooging van de rente op de
conversierekening. Het kon niet anders,
zeide hij. Het was de prijs, die betaald
moest worden om het ontwerp in de
Tweede Kamer aanvaard te krijgen.
Maar al bestaat daardoor inderdaad een
zeker gevaar dat er deconsolidatie van
de geconsolideerde schuld zal ontstaan,
er is voldoende zekerheid dat de in
stitutioneele beleggers der regering niet in
den steek zullen laten. En wat de voor
waarden van den heer Pollema betreft,
de minister wilde trachten een weg te
vinden bij de opstelling van de condi-
tes voor de gedwongen leening opdat
degenen, die wenschen te converteeren,
geen voordeelen zullen genieten boven
hem die wel de conversie zullen aan
vaarden.
De minister bleef met glans mees
ter van het slagveld. Het wetsontwerp
werd met 24 tegen 13 stemmen aan
vaard. Onder de tegenstemmers bevon
den zich vier katholieken, te weten de
heeren van den Brink, Barge, Van Lies
hout en Kraayvanger. Mr. Kropman had
tevoren een verklaring afgelegd, waarin
hij weliswaar het afwijzen van de be
zwaren yanprof. van den Brink betreur-
Voor het Bijzonder Gerechtshof te
's-Gravenhage stond Vrijdag de 27-
jarige Jodin Caroline Fransman te
recht, die ten laste was gelegd het
verraden van vele Joden.
De kroongetuige van het proces, de
leider van de afdeeling opsporing Joden
van den S. D., de 31-jarige C. H.
Kaptein. weigerde den eed af te leggen.
Uit een eerder door Kaptein afgelegde
verklaring kwam vast te staan, dat ver
dachte Fransman, die tijdens de bezet
ting optrad onder den naam Jopie van
Amerongen, aanvankelijk door den S. D,
was gearresteerd, doch later was vrijge
laten onder voorwaarde, dat zij den S. D.
behulpzaam zou Zijn bij het opsporen
van ondergedoken Joden. Volgens deze
verklaring zou zij in Leiden een 2^-tal
Joden verraden hebben, waaronder haar
eigen broertje.
Ook in Den Haag en andere plaatsen
in Nederland had zij de adressen van
ondergedoken Joden kunnen bemachti
gen, hetgeen haar, daar zij zelf Jodin
was, uiteraard gemakkelijk gelukte.
Verschillende getuigen legden voor deze
verdachte zeer bezwarende verklaringen
af.
Een der getuigen, eveneens van Jood-
schen bloede, verhaalde van de gevolgen
van het verraad van de verdachte. Zij
waa ondergedoken in een perceel aan de
Bankastraat, dat door „Jopie van Ame
rongen" aan den S. D. werd verraden.
De getuige werd gearresteerd cn zij
werd tijdens het verhoor door Kaptein
mishandeld. Via diverse kampen kwam
zij in Auschwitz waar zij zeer veel el
lende moest doorstaan, die zij evenwel
overleefde. Haar ouders, een nichtje en
haar echtgenoot zijn door dit verraad
echter omgekomen.
De verdediger mr. Van Duyne, had
twee getuigen a, décharge opgeroepen,
die verklaarden, hoe verdachte geheel
onder pressie van Kaptein stond. Vol
gens een van deas getuigen had» „Jopie
van Amerongen" hem gevraagd of hij
geen mogelijkheid wist, om Kaptein uit
den weg te ruimen. Ook had verdachte
verscheidene malen geprobeerd onder
te duiken. De andere getuige deelde
mede, dat de beklaagde ongeveer vier
maanden bij haar gewoond had. In dien
tijd was de verdachte zeer nerveus ge
weest en had dikwijls heele nachten
liggen huilen.
Volgens een schriftelijke verkla
ring van een anderen S.D.-agent
zou verdachte in totaal 58 Joden
aan dezen dienst hebben uitgele
verd, van wie zelfs eenmaal 28 op
één dag, hetgeen verdachte snik
kend ontkende.
Verdachte verklaarde tenslotte, dat
zij uit angst voor Kaptein gehandeld
heeft. Deze dreigde voortdurend haar
te laten deporteeren.
In zijn requisitoir zeide de procu
reur-fiscaal, mr. De Gruyter, dat ver
dachte de haar ten laste gelegde feiten
heeft bekend. Slechts het te Leiden ge
pleegde verraad ontkende zij. De schuld
van verdachte noemde spr." zeer zwaar
eenerzijds door het groote aantal
slachtoffers dat zij gemaakt heeft, an
derzijds door de ernstige gevolgen van
haar verraad. De zwaarste straf zou
hier op zijn plaats zijn geweest, ware
het niet, dat verdachte onder zekere
pressie had gehandeld. Spr. was even
wel van oordeel, dat de verdachte een
zware straf verdiende. Zij had geheel
uit eigen belang gehandeld, zonder zich
te bekommeren om het lot van haar
medemenschen. Spr. concludeerde tot
een gevangenisstraf van 20 jaar, als
mede ontzetting' uit de beide kiesrech
ten voor het leven.
De president bepaalde de uitspraak
op 10 Jan. a.s.
de, doch de door anderen gemaakte
bezwaren van de hand wees. Kij wilde
zich evenwel losmaken van hetgeen de
minister gezegd had over den staatsin
vloed van de kapitaalsinvesteeringen.
Voorts wilde hij bedenken, dat het af
traden van den minister van Financiën
en de wijziging, die dit in de samenstel
ling van het kabinet tot gevolg zou
hebben uiterst ongelegen zou komen.
Daarom wilden sommige katholieken aan
dit ontwerp hun stem niet onthouden.
Een formuleering, waarin de „esprit de
ccrps" naar het scheen een waar te
genwicht vormde tegen de „esprit de
gouvernement."
De Fransche minister van Koloniën,
Moutet, die thans een onderzoek instelt
naar den toestand in Indo-China, heeft
Vrijdag tijdens een diner te Saigon ver
klaard: ,,Ik kwam als vredesgezant om
het misverstand op te lossen en een ac-
coord te vergemakkelijken. Na alle ge
welddaden, die zijn bedreven, kan men
echter niet langer spreken van het be
reiken van een vrij accoord met de Viet-
nameezen."
In een gisteren in Parijs ontvangen
communiqué wordt gemeld, dat Vietna
mees che troepen op 25 December een
sterken tegenaanval gedaan hebben in
Hanoi.
Volgens de Fransche militaire autori
teiten werden de Vietnameezen met
zware verliezen teruggeslagen. Onder de
gedooden bevonden zieh acht Japanners.
De Franschen maken melding van an
dere successen in het geheele Noorden
van Indo-China.
Een speciale UNRRA-contrölecommis-
sie voor het onderzoek naar de verdee
ling van UNRRA-goederen heeft een
rapport gepubliceerd naar aanleiding
van beschuldigingen over de verdeeling
van deze goederen in Joego-Slavië. Het
rapport spreekt de desbetreffende be
schuldigingen geheel tegen. „Er zijn
ruimschoots voorzieningen getroffen",
aldus het rapport, „welke de armen ln
de gelegenheid stellen ondanks gebrek
aan koopkracht hun deel te krijgen." Er
wordt geen discriminatie gemaakt op
grond van ras, godsdienst of politiek.
In verschillenijde plaatsen in Groot-
Brittannië hebben Britsche gezinnen
Duitsche krijgsgevangenen uitgenoodigd'
tweede Kerstdag bij hen door te bren
gen.
In Schotland werden 120 gevangenen
uitgenoodigd op boerderijen, waar zij
gtwerkt hadden.
Daarna hebben de gevangenen op
hun beurt diverse feestelijkheden geor
ganiseerd, waartoe de bevolking van de
omgeving' uitgenoodigd was.
In Derby hebben 250 krijgsgevangenen
het kerstmaaj gebruikt bij families in
de stad.
Met ingang van 1 Januari a.s. zal het
luchtrecht voor correspondentie met ge
heel Amerika aanzienlijk worden ver
laagd.
Bedroeg b.v. 't luchtrecht voor stukken
naar Aruba, Bonaire en Curacao tot dus
ver ƒ0.55, nu zal dit worden terugge
bracht op ƒ0.25. Voor Suriname geldt
een verlaging van ƒ0.55 tot 0.30 per
5 gram. Voor de voornaamste overige
bestemmingen in Amerika gelden de vol
gende verlagingen: V. S. van Noord-
Amerika met Alaska en Canada van
ƒ0.40 tot 0.20, Mexico van 0.55 tot
ƒ0.25, Centraal Amerika van ƒ0.60 of
ƒ0.55 tot ƒ0.30 of ƒ0.25, Zuid-Amerika
van ƒ0.60 of ƒ0.55 tot ƒ0.30, voor alles
per 5 gram. De verzending van lucht
poststukken naar geheel Amerika ge
schiedt tfians viermaal per week.
Bij de uitgeverij „Het Spectrum" te
Utrecht is verschenen „Het Nieuwe Tes
tament", een hernieuwde uitgave van den
Canisiusbijgel. Dit uitstekend verzorg
de boek, pp zeer dun papier prachtig ge.
drukt, is reeds Jaren geleden voorbereid,
doch kon gezien de oorlogsomstandighe
den eerst thans verschijnen. Aan de»ver-
zorging van het aangenaam leesbare en
gemakkelijk hanteerbare boek (dat daar
door zelfs een „boekje" kon worden) valt
niets te bespeuren van de groote moeilijk
heden die de uitgeverij heeft moeten
overwinnen. Cuno van der Steene heeft
verschillende zeer geslaagde teekenlngen
geleverd, die het aanzien dezer uitgave
nog verhoogen. Het is een lust in „Het
Nieuwe Testament" te bladeren.
De katholieke gemeenschap zal dit boek
met geestdrift ontvangen. Er is immers
een groote sehaarschte aan Bijbelboeken
en deze uitgave zal velen tot lezen noo-
den.
De vertaling is die van den Canisius-
bijbel, voorzien van vele heldere noten,
die blijkbaar nog eens voor deze uitgave
critisch werden doorgenomen en, waar
noodig, herzien door deskundige mede
werkers. Het boekje verschijnt in vier
uitvoeringen. Men kan er zijn hart aan
ophalen. Het is zeer geslaagd. Dbg.
^onian op een
waddeneiland
45)
£iPP] een Middag trof hij Malwe Schott.
HooMif in een strandjurk nabij de
in dkaap op den oever, het schetsboek
het ,e hand en staarde droomerig over
haa eege wad- Toen hij zwijgend naast
overrpi 8ing zitten, wilde zij geschrokken
gor 'nd springen. Maar hij maakte een
kai,„ ellend gebaar en verzocht haar,
''n bhjven liggen.
••Ik \?al U niet lan5 ophouden," zei hij.
rnij cIj °u alleen van u weten, wat u
gen 'Zondagavond eigenlijk te zeg
den hp r U verlangde raad van mij of
Hoor lssinS. als ik me goed herinner.
83.B.^1 er KIqttav* m. 4*» ma
öo°rgaanr
.Door ri* ëueu nennner.
sprei- aanslag bleven we in ons ge-
d°orgaai^fn' Zou u er Ru mee willen
hernaI'Ve ®°hott richtte zich óp en zag
Oogpn f1 haar flakkerende donkere
Ik onderzoekend aan.
dient "Weeï niet' of 't n°g ergens toe
••'t twoordde zij ten slotte zacht,
etrof Hein Lührs."
teè' ^zinspeelde u toen op en ik kan
voorstellen, wat u onderweg met
dien armen jongen beleefd hebt."
Misnoegd liet zij haar hoofd zakken,
terwijl zij diep zuchtte.
„Hij deed u een huwelijksaanzoek,
nietwaar?"
„Ja," antwoordde zij aarzelend.
„En u wees hem af?"
„Neen, niet direct. Ik was zoo ver
bluft, dat ik geen antwoord wist.''
„Natuurlijk, dat begrijp ik."
„Steeds heftiger drong hij aan. Hij
schreeuwde 't bijna uit, dat ik zijn
vrouw moest worden, dat hij zonder mij
niet leven kon. Ik viel bijna flauw van
angst, maar hij raakte mij Riet aan.
Plotseling werd hij als een. kind, hij zat
op zijn knieën voor me en bedelde er
om, dat ik toch zijn zin zou doen."
„Wat 'n positie voor u!"
„Ik weet niet meer, wat ik in mijn
angst antwoordde. Want ik was angstig,
omdat ik zag, hoe moeilijk hij zich be-
heerschte. Eindelijk kon ik heiR weer tot
kalmte brengen en ik kwam weer wat
op adem- Maar hij hield met op. Den
laatsten dag herhaalde die scène zich.
't Was verschrikkelijk. Ik deed alles om
hem te overtuigen, dat het niet ging,
ook in zijn eigen belang niet, en toen
niets me meer scheen te helpen, vroeg
ik hem drie dagen bedenktijd. Ten laat
ste beloofde hij me, verstandig te zijn
en me tot bezinning te laten komen.
Dat leek al heel wat, maar wat hij er
toen bijvoegdeHij zei, dat hij me
niet meer uit zijn huis zou laten ver
trekken, als ik niet toestemde. Dan zou
er een ongeluk gebeuren, zei hij, en ik
had alle redan om in zijn dreigement te
gelooven."
Nadenkend staarde Kay voor zich uit
en toen antwoordde hij:
„Nee, ik had niet gedacht dat 't zoo'n
vaart zou loopen. Ik wist, dat hij tot
over zijn ooren op u verliefd was en ik
ken hem lang genoeg om te weten, wat
dat bij iemand als hem beteekent. 'n Door
en door goeie kerel, zoolang alles op
rolletjes loopt, maar 'n opgewonden
standje met forsche spieren, doch wei
nig wilskracht en zelfbeheersching. Toen
ik met hem aan het vechten raakte, u
weet wel. dien middag aan het Zuider-
zand, vertelde hij me ook, dat hij ihet
u wilde trouwen. Maar ik dacht, hij
meent dat Riet ernstig, 't is maar een
uitlating van jaloezie."
„Zelf had ik ook nergens erg in, toen
ik met hem mee voer. Ik vond hem
heel sympathiek door zijn vriendelijk
optreden en zijn behulpzaamheid, en ik
mocht hem zelfs graag. Maar ik weet
niet, dat ik hem ooit aanleiding heb
gegeven, te denken, dat ik zijn heime
lijke gevoelens beantwoordde. Integen
deel, ikmaar dat doet er niet toe."
Kay zag haar blozen en hij kon niet
nalaten op te merken:
„Ik begrijp wat er achter steekt, want
het is niet voor niets, dat Hein zich zoo
op mij verbeten toont. Maar als u wilt,
vertelt u dan door. Hein liet u dus drie
dagen bedenktijd, u kwam in Hallig
Hohne terug en de situatie was zoo, dat
u er geen raad mee wist, nietwaar?"
„Ja," bekende zij zacht. „Ik wist niet,
hoe ik me daar uit redden moest, want
ik zag direct dat hij me bewaakte en
dat het hem moeite kostte zich goed te
houden. Dien nacht en heel den Zondag
door piekerde ik over een uitweg. Dat ik
niet van hem houden kon, zooals hij
verlangde, daar hoefde ik geen oogen
blik aan te twijfelen en daarbij waren
er bezwaren vanvan maatschappe-
lijken aard. Bovendien schrikte zijn
hartstocht me af, nee, nee, ik zou nooit
zijn vrouw kunnen worden en ik was
dau ook vast besloten, zijn aanzoek af
te wijzen. Toch zag ik erg tegen dezen
stap op, want ik vreesde, dat hij 't
niet kalm over zijn kant zou laten gaan,
hij zou die teleurstelling niet kunnen
verdragen. Hoe meer ik er over na
dacht, hoe verschrikkelijker ik mijn po
sitie vond. Ik moest iemand hebben, die
me raden en helpen kon; daarom sloop
ik dien Zondagavond het huis uit en
kwam naar u toe
„En u dacht, dat ik u helpen kon? Ik
misschien minder dan wie ook, omdat
Hein met zijn jaloezie mij in het geheel
niet vertrouwde."
„Maar u hebt mij toen het leven ge
red, ik stelde vertrouwen in u, in uw/
verstand en uw karakter, en ik hoopte,
dat umij verdedigen zou."
Aan het trillen van haar stem hoorde
hij, wat haar innerlijk bezig hield en
het deed hem leed. Zij was overgevoelig
en misschien had hij door zijn houding
haar ook wel eens aanleiding gegeven,
te denken, dat zij hem bijzonder sym
pathiek was. En toch, hij kon het niet
helpen, het lot van zijn vriend ging hem
nog meer ter harte.
„Ik zou nooit gedacht hebben, dat
Hein zoo zijn hoofd er bij verliezen
zou," zei hij nu. „Nou begrijp ik ook,
waarom u toen dacht, dat die aanslag
op- u gemunt was. Ja, Hein had be
merkt, dat u er tusschenuit was en in
zijn krankzinnige jaloezie was hij u
achterna gegaanGoeie hemel, de
stakker!"
Malwe liet zich snikkend op den
grond vallen. Kay zag die uitbarsting
van radeloos verdriet enkele oogenblik-
ken aan; toen klopte hij haar kalmee
rend op den schouder.
„Kom nu toch, u moet u niet zoo
gauw laten neerslaan, 't Is al erg ge
noeg, dat u me eens gedwongen hebt, u
uit het water te halen, nadat u daar in
een dwaze bui ingeloopen was. Kom,
weg met die tranen!"
Bij sijn terugkeer uit London na de India-besprekingen onderbrak de MoslemZcider
Mohammed All Jinnah zijn reis voor een bezoek aan Cairo, waar hij confereerde met den
nieuwen Egyptischen premier en den Groot-Mufti, Jinnah op bezoek bij den premier,
links van hem: Mahmoud el Norrashi Pasha, de Egyptische Premier, rechts: mt.
Liagnat AH, de minister van financiën in het Indische Interim-Kabinet
Bijna bewegingloos hangt een helicopter boven het dak van een postkantoor in
Aurora (Ver. Staten), terwijl postzakken worden in. en uitgeladen. De geheele be-
stelling duurde vijf seconden. Het dak van het postkantoor was niet groot genoeg voor
een landing, daarom bleef de helicopter op een meter hoogte zweven. De helicopter»
komen om hun bijzondere vliegcapaciteiten steeds meer in gebruik. Vooral bij red-
dingen in moeilijk begaanbare streken hebben zij reeds hun nut bewezen
Hedenavond van 8 tot 10 uur zullen
vier Brabantsche gemeenten, die te vee)
electrische energie verbruikt hebben, op
last van het Rijkskolenbureau van
stroomvoorziening zijn verstoken. Deze
maatregel geldt als waarschuwing. Indien
overtredingen blijven voorkomen, zullen
langdurig onderbrekingen moeten worden
genomen.
Voor het Bossche Tribunaal had zich
te verantwoorden de gewezen burge
meester van het dorp Heesch bij Oss, J.
W. Offermans, die in den bezettingstijd
een schrijven richtte aan den SD-ei
v. Köller, waarin hij kap. De Rooy uit
zijn gemeente betichtte tegen een col
lecte van den Nederlandschen Volks-
dienst te hebben geageerd en waarin hij
verzocht „dezen saboteur'» tot een goed
begrip van den NVD te brengen.
Het Tribunaal adviseerde tot een in-
terneering van 27 maanden, ontzetting
uit de kiesrechten en voor het leven
uit het recht een openbaar ambt te be-
kleeden.
Aan den vooravond van Kerstmis zijn
op het katholieke gemeenschapsoord
„Drakenburgh" een aantal „bezinnings
dagen" gehouden, waar pater G. P. Sijen
het Joanes-Evangelie besprak en het
voortleven van Christus in de Kerk, pa
ter H. Hagen O.F.M. de beteekenis van d"
Kerstliturgie beschouwde en Jan Bee-
rends het Kerstgebeuren iR de beeldende
kunst heeft behandeld. Bernard Verhoe
ven droeg 'n aantal verzen op Kerstmis
voor, Jop Pollman sprak over den oor
sprong van het Kerstlied. Een koor uit
de deelnemers en een klein kamermu
ziekgezelschap verzorgden het muzikale
gedeelte van deze dagen, die aan het
doel: bezinning op het wonder vaR den
Kerstnacht, volkomen hebben beant
woord.
Correspondentie voor militairen, aan
boord van het m.s. „Sloterdijk" behoort
uiterlijk 2 Januari a.s. om 21 uur te Am
sterdam CE. te zijn bezorgd, teneinde
nog gedurende de reis in een aanloop
haven te kunnen worden uitgereikt.
17 Januari as. zal nog een hoeveel
heid post aan de opvarenden van de
„Sloterdijk" worden doorgezonden. Hier
voor moeten de stukken uiterlijk 16 Ja
nuari a.s. om 21 uur te Amsterdam C.S.
zijn. Over het algemeen zal de corres
pondentie dus uiterlijk 31 December en
15 Januari a.s. ter post bezorgd moeten
zijn. Nadere gegevens hierover verstrek
ken de postkantoren.
George E. Allen, een van Truman's
meest vertrouwde adviseurs, is vrijdag
Ef pet reden als voorzitter van het Ameri
kaansche Leenlngsbureau, het financie
ringslichaam voor den wederopbouw.
Beseft niet-invalide Nederland wel
eenigermate, wat het zeggen wil. dat be
trekkelijk jonge kerels niet eenige,
maar vele duizenden die de verant
woordelijkheid voor een gezin dragen, nog
altijd worden afgescheept met een invali-
diteitsrente van enkele guldens per week,
in de meeste gevallen niet eens voldoen,
de om de huur te betalen? Beseft poli
tiek- en sociaal-verantwoordelijk Neder
land, wat de dood van een arbeider voor
zijn vrouw en kinderen beteekent?
We maken ze mee, de liefhebbende
burgers, die krokodillentranen aan de
lijkbaar storten en vervolgens beweren,
dat de weduwe toch maar goed verzorgd
is met haar weduwe- en weezenrente, die
de vrouw recht naar het armbestuur
toejaagt. Er is nu een verhoogde kin
derbijslag, maar de weduwe van den bo-
na-fiden arbeider, die met een aantal
kinderen achterblijft, is geheel van kin
derbijslag verstoken.
De arbeider, die 26 weken onafgebro
ken ziek is en gedurende dien tijd een
ziektewet-uitkeering van b.v. f 32per
week ontvangt, valt dan plotseling te
rug op een I.W.-uitkeering van pl.m.
f 5.— a f 6— per week.
Dat zijn schreeuwende maatschappe
lijke onrechtvaardigheden, waaraan een
einde te maken Christenplicht van de
eerste orde is.
En dan de uitvoering der sociale wet
ten. In het orgaan van de Katholieke
Arbeidersbeweging „Herstel" lazen we,
dat alleen over 1846 reeds in eenige dui
zenden gevallen verzoeken na aanvan
kelijke afwijzingen krachtens een of an
dere sociale wet, via scheidsgerecht of
Raad van Beroep of ook wel (en dat
weten we uit eigen ervaring) na een ge.
sprek met het uitvoeringsorgaan, alsnog
werden ingewilligd.
Scheidsgerecht en Raad van Beroep
moeten er natuurlilk zijn, maar alleen
om kennelijke twijfelgevallen te beoor-
deelen en niet b.v. om na te gaan, of
men misschien een ander orgaan als het
risicodragend element kan zien aange
wezen.
Want maar al te vaak gebeurt het,
dat al pratende de arbeider maanden en
maanden op zijn geld moet wachten.
s. van Houten; 25 jaar in de Ka
mer. D. 2 pag. 169. Haarlem, 1908.
Van het laatste restant vaR de aan-
koopen van schoenen in Amerika, zijnde
driehonderdzestigduizend paar, zullen
tweehonderd duizend paar binnenkort
aan de noodgebieden worden verstrekt.
De overige honderdzestigduizend paar
zullen spoedig onder de winkeliers war
den verdeeld.
