Indonesiërs hebben hun strijdkrachten
I niet in de hand
Maakt het varen "is nog
steeds niet gegeven
Bevel
Schumacher wil decentralisatie
Een eeuw Don Bosco-werk herdacht
Grove nalatigheid van de
bewakers
Britsche burgers moeten uit
Palestina evacueeren
1
Geert sprake van noodzaak zich
in café te verwarmen
ANTWOORD
AAN „DE LINIE"
Huid
e aan onze
troepen
Sv3
Tot hoofd en hart
Er bestaat geen collectieve Daitsche schuld"
Duitsch protest tegen
Nederl. eischen
Gewonde militairen
terug uit Indië
Man van den dag
^lÜDAC 1 FEBRUARI 1947
;J»°NNtMEN,iS9S.p3g.° 5.» p. k.„t
69sfe JAARGANG No. 23762
GENERAAL SPOOR VOOR DE PERS:
Hernieuwde pogingen
Samenwerking met T.R.1.?
Het weer
De Waai „zit"
X
Plechtige viering in
de Residentie
ONTVLUCHTING VAN S.S.-ERS
Brandstoffen voor
kantoren e.d.
Bonnen geldig verklaard
BRANDSTOF F EN KAART
BEWAREN
DISTRIBUTIE VAN APPELEN
OPGEHEVEN
LEOPOLD FIGL
Gerucht in eigen huis
F—
BUREAUX VAN REDACTIE EN ADMINISTRATIE:
Tel»? SMEDESTRAAT 5 - HAARLEM
o°n: Redactie 21544; Ad-ninistratie 21543
Directeur- 3. 3. W. Boerrigter
wnd. hoofdredacteur: -JV Severin.
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT
ADVERTENTIETARIEF 30 cents per millimeter
hoogte. Ingezonden mededeellngen dubbel
tarief. Omroepers 16 cents per rrun. hoogte.
De administratie behoudt zien net recht voor
advertentiën eventueel zonder opgave van
redenen te weigeren.
<Van
an onzen Haagschen redacteur)
ik""? beb in de kranten gelezen waarom
naar Nederland ben gekomen. Mis.
Schien
öiii iS het wel interessant dat ik ook
visie daarop uiteenzet", aldus, met
ironie, begon Generaal Spoor
conf1Jite0nzettingen, die hij in een pers
je ®rentie van twee uren, gisteren in
tine^eb0UW van den ReSeeringsvoorlich-
Vaf enst, heeft gehouden. Het is een
flie r ^truisvuur van vragen geworden,
den generaal werden afgevuurd,
gie hij toonde daarbij, ook de strate-
schenan bet debat volkomen te beheer-
het18 doel van ziJn overkomst gaf Ge-
bisoif1 Spoor aan: bespreking van tech-
?anmditaire kwesties (zooals de ver.
jnri-'nS en aflossing van de troepen in
UiW €n het seven van een duidelijke
sjt^nzetting over de huidige militaire
bestandskwestie". aldus zijn ant-
oord op de eerste vraag, „is een moei-
ni-obleem. De totstandkoming in Oc-
was zeer verheugend, ten eerste
dat het bewees dat
t„. Probleem
wber
]j,ndat het bewees dat we den goeden
Pt op gingen, ten tweede omdat het
sfeer schiep voor den voedingsbodem
sta1 Verdere onderhandelingen Het be-
bj. nd heeft dan ook wel zijn geld opge-
8ew al 45 er in fcite seen dag sprake
Vii van een ecbte sehorsching der
^lelijkheden. Integendeel de verlie-
n aap onzen kant waren grooter dan
"woren.
)Van onze zijde is getracht de af
braken zoo eerlfjk mogelijk ten nit-
°Cr te leggen, hetgeen echter zeer
•boeilijic was omdat wij stonden tegen-
Ver tal van strijdorganisaties, die
j,et eenhoofdig geleid worden. Van
,ntlonesische zijde heeft men de strijd
krachten niet in de hand en het bevel
"Staakt het vuren" is dan ook tot op
dag van vandaag niet gegeven. Ik
wel teleurgesteld, doordat er van
e uitvoering van het bestand zoo
Weh*ig is terecht gekomen en er zoo
öl®e gesold is. Dat is zoover gegaan
terwijl er ondertusschen maar steeds
^vochten werd dat ik op een ge
seven oogenblik de demarcatielijn
^aaa- aaudjdig (met inachtneming van
■«Ie wapenstilstandsvoorwaarden) heb
Vastgesteld.
Dat, is misschien een typisch dictato-
'aal militair optreden, maar het kon
'efc anders. In de politiek heeft men te
?aken met bestudeerde en ontwikkelde
Jbtfonesiërs, maar als U wist waar ik
s 66 moet spreken! Er is nergens zoo
Promotie gemaakt als in het Indo-
leger (stom uit de zaal: „In
Militair Gezag misschien?!") Men
soms spreken met oen generaal,
e van militaire zaken of zelfs van to-
Srafie geen verstand heeft.
(je at nog erger is, in Soerabaja hebben
Indonesische troepen zelfs van de
de
ens die wiJ tijdens de onderhande
lt^®11 aan de hand van de kaarten ver-
ekten, gebruik gemaakt om onze troe-
t.,11 te beschieten! Zelfs bij de moderne
°rantie gaat dit iets te ver.
tfij hebben moeilijke tijden achter
J*en rug en ik breng dan ook gaarne
bide aan onze troepen, die op be-
b®«rschte wijze hun taak goed hebben
°'bracht, hetgeen niet eenvoudig was.
tij^b zijn we zoo ver, dat wij weer op-
V»b Pogingen in het werk stellen om
v^r de Indonesiërs het bevel „staakt het
®n los te krijgen. Onze troepen hou-
2ich aan de vastgestelde scheidslijn,
dat kunnen natuurlijk niet toestaan,
tref;r5e tegenstander in ons gebied infil-
Mdnapt en dat er gemoord en ge-
jhdschat wordt.
ergste is nog wel, dat er aan
zijde een mentale sfeer heerscht
cy «Phitsing. van leugen en bedrog, die
eet"t in een voorlichting, die zoo
thy btleus is, dat ik zou zeggen: geef
Dagvaar mijn goede oude leugencam.
®ers» van Domei terug. Deze sfeer zal
CftBit moeten veranderen. Ons geduld is
dig jjPhUelijk, maar het is toch wel noo-
ar een einde aan komt."
be vraag of hij Sjarafoeddin wel
Seng!: achtte in dit opzicht, antwoordde
8«neraa} Spoor, dat in de republiek een
bilniot bus Soerdiman niet onder den
Vera„fer van oorlog staat, maar alleen
Pfesirtp 00rbing verschuldigd is aan den
bJahri„ Het bestand is aangegaan met
eJ' biet met de T.R.I. Soerdiman
Stom-, biet bij. De Indonesiërs hebben de
Veej Te moeilijkheden, omdat zij met
tjaken schi1lende strijdorganisaties te
•h.i hebben, waarvan sommige de
feti .hiet eens erkennen en vele weige-
hbn H'ch door de republiek weer naar
óe fSsa te laten sturen,
i ®eds al bevestigde, dat er nog
tahd ^vepenleveranties door het buiten-
bon_ ,..°°k wel door Australië aan
«hêeoo^i tvorden gedaan. Hij achtte dit
0lTne doch met het oog op de
-v. de Japanners
doorslaggevend.
5chtgr0 voorraden door
a® vraa weinig
v® dan de wapenleverantfes aan
tiaaifMers ook niet geoorloofd wa.
o, hiao .den generaal een beetje kre-
het - voelbe niets voor een debat
Öe
^berl:
volkenrecht.
Indo-Europeesche
-ln het
'bate- e Ieser kan tot de beste
hooöi n gerekend worden, wei is het
en voor oogen te houden wat
Hike jdiJ0®11-. omdat men de mensche-
?®h en niet uIt het oog mag verlie-
•Jur gevoelens van wraak om de ter-
®hschoÜ eenigen tijd geleden, deze
ASn a- n bog wei eens willen bezielen
«daan ï?orllchting op dit gebied wordt
'ki nic? mogelijk is. Dat is langen
Zelf .gemakkelijk geweest, omdat
k'bgen wisten, waar we naar toe
«•«It!» nu wordt echter de regeerings-
heb^®chen P de" V°6t geVO,f?d'
®®h
k-ear'n
zieb November en 30 December
V-efrt'h het k r gevallen voorgedaan.
t,®hig„ geschn„5tand door de Indonesiërs
?boo® Sevan?- Soedirman had ook
z°o deelde hij generaal
- - _ba het sluiten van het
Toen de generaal hem
jjet h,j !j. ,n hem bekend te maken
bis evB?,?4 -.morgen" te zullen doen
S;?®e f. m®be.
tf'oc^beze
V h evpnwr "ul§en 21
inoer^ een Aziatische „morgen"
ontko n' Toch wilde de gene.
ziidl P dat ook aan Neder-
t. rtSvu w?? eens fouten worden
uoch die werden fiiuniddelUjk
gecorrigeerd en de schuldigen worden
streng gestraft. „Het is vaak moeilijk onze
jongens in dezen goed voor te lichten
omdat er aan den anderen kant zooveel
smerigheid en vuiligheid wordt gedebi
teerd," aldus generaal Spoor die vervolg
de- „Tot mijn spijt zijn er aan de andere
zijde nog steeds instructeurs en officieren
werkzaam die stammen van een ons niet
welgezind volk waarmee wy de laatste
jaren in het Verre Oosten zekere moeilijk
heden hebben gehad." Later noemde hij
in dit verband de Japanners by den naam
en zei dat er ook nog wel hier en daar
een Duitscher aanwezig is.
Van verschillende zyden werd de vraag
gesteld, of het Nederlandsche leger
voor het geval het in Indonesië eens
heelemaal mis zou loopen sterk ge
noeg is om de situatie te beheerschen.
Generaal Spoor weigerde eenige malen
een rechtstreeks antwoord op deze vraag
te geven, totdat zy werd gesteld in
dezen vorm: „Als Linggadjati toch nog
zou mislukken, kan dan het Nederland
sche leger in het belang van de inland-
sche bevolking de handhaving van rust
en orde garandeeren?" toen antwoordde
de generaal pertinent bevestigend.
Overigens verklaarde hij de meening
te zijn toegedaan, dat de republiek zal
moeten inzien, dat de aanwezigheid van
het Nederlandsche leger ook voor haar
onmisbaar is. Samenwerking met de
T.R.I. achtte de generaal niet onmoge
lijk, doch dan zal deze eerst terdege
moeten worden gezuiverd. Er zitten im
mers veel elementen in, die tegen de
eigen regeering in opstand komen.
„Soedirman ook?" werd er gevraagd.
„Ik zai mij niet wagen aan de beoordee-
ling van mijn collega," zei Spoor „maar
ik geloof wel dat hij en zijn omgeving een
sterke plaats in de leiding van de repu
bliek innemen. Of hij in rebellie is of nog
zal komen weet ik niet. wel dat hetgeen
hij in Djoitja zegt vaak in strijd is met
Verwachting tot Zaterdagavond:
Geleidelijk wat toenemende bewol
king doch nog vrijwel nergens sneeuw.
Meest matige, Oostelijke tot Zuid-Oos
telijken wind. Overdag in het Noorden
van het land matige vorst, in het
Zuiden lichte vorst tot temperatuur
om het vriespunt.
Zondag: zon 8.20—17.28, maan
12.445.14. Maandag: zon 8.1917.30,
maan 13.456.26.
Het was voor het laatst in den winter
1939/1940, dat de Waal voor Tiel ging
„zitten". Vrijdagochtend zetten de ijs
massa's zich voor de stad vast. Dit was
echter niet van langen duur, want om
streeks 12 uur ging het ijs weer drijven.
Tegen den avond kwam er in de groote
ijsvlakte geen beweging meer en zat de
Waal definitief.
Indien de vorst aanhoudt en het ijs
voldoende sterkte krijgt, zal er een pad
over de rivier gemaakt worden, waar
over het vervoer zal worden geleid. Dit
is afhankelijk van de prestaties van de
ijsbrekers, die reeds bij Gorinchem bezig
zouden zijn de rivier open te breken.
de besprekingen te Batavia. Ik weet ech
ter niet hoe de onderlinge krachtsverhou
dingen zijn.
Van verschillende zijden o.a. van den
eommunistischen kant. werd gevraagd,
of de generaal nader wou uiteenzetten
wat hü bedoelde met .,dat het nu toch
moet ophouden" en wat hü dan wel van
plan was. „Er kunnen zich omstandig
heden voordoen," aldus het antwoord,
„waarbij de uitvoering van hetgeen is
overeengekomen wordt gesaboteerd of
in het geheel niet nagekomen. Dat kan
zoover gaan, dat het een kwestie wordt
van to be or not to be (de zaak kan
economisch ontwricht raken of de be
volking kan er onder Hjden. doordat er
b.v. geen water meer voorhanden is) en
dan moet er opgetreden worden. Ik kan
u echter ter geruststelling mededeelen,
dat de Landvoogd tevens opperbevelheb
ber is. zoodat steeds de politieke leiding
uit zal maken wat er gebeuren moet."
„Maar dat is dan toch in Soerabaja niet
gebeurd," aldus de laatste vraag, „daar
is ingegrepen nog voordat het ultimatum
van de Commissie-Generaal was afge-
loopen." Generaal Spoor beaamde dat en
veronderstelde dat de bevelvoerende offi
cier wel een gegronde reden gehad zal
hebben om vroeger in te grijpen b.v. om
dat onze troepen werden bestookt. Deze
zaak moet echter nog onderzocht worden.
Generaal S. H. Spoor tijdens de con
ferentie welke gistermiddag werd
gehouden in het gebouw van den
R. V. D. te Den Haag.
In verband met de naderende con-
ferentie van Moskou, waar het (Duit-
sche vredesverdrag door de Groote
Vier zal worden besproken, heeft
United Press aan den bekenden Duit-
schen sociaal-democratischen leider
dr. Kurt Schumacher eenige vragen
gesteld, waaruit zou kunnen blijken
hoe de Duitschers zelf over dat ver
drag denken.
In de eerste plaats werd dr. Schuma
cher gevraagd, hoe hij het verdrag be
schouwt. „Men moet in aanmerking ne
men dat het niet slechts een verdrag is
met een land, maar met een nieuwe or
ganisatie van Europa. Het continent van
Europa is afhankelijk van politieke en
economische samenwerking. Duitschland
heeft natuurlijk een zwaarder last te
dragen dan de andere landen. De eischen
der overwinnende naties in Europa, die
geplunderd en verwoest werden door
Hitler's legers, tot terugkeer naar
hun voormaligen levensstandaard zijn
in wezen even reactionnair als de
verlangens van vele Duitschers om hun
levensstandaard van 1939 of 1933 terug
te krijgen. De schade is te groot om ge
heel uitgebalanceerd te worden. De ge
allieerde staatslieden moeten daarom al
hun ervaring en politiek gevoel bij de
opstelling van het verdrag gebruiken"
aldus Schumacher.
„Gelooft u dat het een harde vrede
zal worden?"
„Versailles was kinderspel vergeleken
bij wat nu dreigt. De Duitschers zijn be
reid herstelkosten te betalen, doch daar
voor moet eerst Duitschlands economi
sche structuur hersteld worden. De hui
dige levensomstandigheden der Duit
schers zijn onmogelijk en dreigen anar
chie en complete demoralisatie teweeg
te brengen."
„Gelooft u in de collectieve schuld van
het Duitsche volk?"
„Er is duidelijk verschil tuuschen de
moreele collectieve schuld, die ik ont
ken, en de historische schuld. Collectief
moreel schuldig zijn alleen de Nazi's en
degenen die de Nazi's aan de macht hiel
pen. De historische schuld is min of
De Engelsche koninklijke familie is met het slagschip „Vanguard" ver
trokken voor haar reis door Zuid-Afrika. Vóór de vorstelijke personen
aan boord kwamen, werd het dek grondig geschrobd.
(Van onzen Haagschen redacteur)
De groote zaal van den Dierentuin in
Den Haag is in deze koude dagen vrij
wel nooit behoorlijk gevuld, gisteravond
echter was zij nagenoeg geheel bezet in
verband met de viering van het eeuw
feest van het Don Bosco-werk, een hulde,
die door< talrijke kerkelijke en wereld
lijke autoriteiten werd bijgewoond. On
der de aanwezigen bevonden zich de pau
selijke internuntius Mgr. Paolo Giobbe
en de deken van de residentie, de hoog-
eerw. heer W. J. Pompe. Voorts de mi
nister-president dr L. J. M. Beel, de
excellenties minister A. H. J. L. Fiévez,
dr. J. J. Gielen, dr. G. W. M. Huys-
mans en mr. J. H. van Maarseveen; de
voorzitter der Tweede Kamer mr. J. R.
H. van Schaik en vele andere autori
teiten.
Na een kort welkomstwoord, uitgesproken
door den geestelijk adviseur van het werk
comité, pater drs. W. C. van Remmen Sal.,
schilderde de feestredenaar dr. Pr. Thijssen
pr. de figuur van Don Bosco en de beteeke-
nis van zijn werk.
Spreker schetste de provldentieele op
dracht van Don Bosco, die op negenjarigen
leeftijd een droom had, waarin hij een
kudde wilde dieren zag veranderen in een
troep gewillige schapen en waarin hem
werd bevolen om door middel van een bij
zondere opvoedingsmethode eenzelfde resul
taat te bereiken met een menigte onhan
delbare jongens. Eerst dertig jaar later tee-
kende de Heilige dezen droom op bevel van
Pius IX op. Later maakte Don Bosco zijn
droom tot praktijk door zich bij de op
voeding der jeugd te laten leiden door den
stelregel, dat niet door slaan, doch door
zachtheid het kind gewonnen moet worden.
De heilige paedagoog stelde daarbij voor
op, dat als het kind niet deugt, dit vooral
te wijten kan zijn aan het gebrek aan goed
heid in den opvoeder.
Spreker besloot zijn met veel vuur uit
gesproken rede met een aanhaling van den
H. Chrysostomus: „Ais alle christenen echte
christenen waren, dan waren er geen heide
nen meer."
Het programma werd verder verzorgd door
het Matrozenkoor onder leiding van Th.
van Elferen. Na de pauze voerde het Bem-
hardustooneel „De Spelewaghe" in zeer
kleurrijke décors „De sultansdochter en de
goede tuinman", een moderne versie van
..Des Soudaens dochterken" door Henry
Ghéon, ten tooneele. Het amateursgezelschap
van Jan Zoutendijk verdient een woord van
lof voor de goed verzorgde uitvoering.
meer een product van ongeveer 300 jaar
Duitsche geschiedenis."
„Welk soort regeering behoort
Duitschland te hebben?"
„Een democratische. Het bestuur moet
gedecentraliseerd worden. Slechts het
parlement moet door het geheele Duit
sche volk worden gekozen en een alge-
meene regeering benoemen, die niet te
machtig mag worden. Zooveel mogelijk
verantwoordelijkheid moet worden gedra
gen door de staten, met eventueele uit
eindelijke beslissingen door het centrale
parlement. De groote ondernemingen
moeten gesocialiseerd worden, middelma
tige en kleine ondernemingen echter
niet."
„Wat is uw meening over de Oost
grens?"
„De huidige administratieve Oostelijke
grenzen kunnen noch door de Duit
schers noch door Europa geaccepteerd
worden. Wü erkennen Polen als een
noodzakelijke en krachtige macht, maar
het is niet in staat het nieuwe grond
gebied economisch en politiek te bestu
ren. Ik ben er zeker van dat deze kwes
tie in de toekomst veel verstandiger en
op een vriendschappelijker basis zal
worden besproken dan thans, nu dat
slechts door één partij geschiedt."
„Meent u dat Duitsche waarnemers te
Moskou moeten worden uitgenoodigd?"
„De beslissing is natuurlijk geheel aan
de Geallieerden. Maar ;jj dienen te be
seffen dat zij niet slechts besluiten over
het lot van een land, maar van geheel
Europa. Duitsche partijleiders zouden te
Moskou kunnen optreden als woordvoer
ders van het Duitsche volk, of Duitsche
deskundigen zouden aan den opstellers
van het verdrag de Duitsche problemen
kunnen uiteenzetten."
Op vragen van het Tweede Kamerlid,
Jonkvr. Wttewaal van Stoetwegen, in
verband met de ontvluchting van een
aantal S.S.-ers, tijdens het vervoer van
Hoensbroek naar Den Helder, heeft de
minister van Justitie het volgende ge
antwoord:
Tijdens het vervoer van 42 gedeti
neerden in een gesloten en gecapi-
tonneerden verhuiswagen met
aanhangwagen uit de Mijnstreek
naar Den Helder, 8 Januari, zijn 12
(niet 23) gedetineerden ontvlucht,
van wie 5 denzelfden dag weer ge
arresteerd werden.
Teneinde een burgerchauffeur de ge
legenheid te geven eenig voedsel te nut
tigen, heeft het transport, dat onder
bevelen van eeij transportgeleider met
drie andere bewakers stond, bij een café
te Renswoude halt gehouden. Met in
achtneming van een normale aflossing
gingen ook de bewakers aldaar een kop
koffie drinken. Eén bewaker zou toen
hebben toegestaan, dat vier gedetineer
den, die zich met zijn toestemming even
buiten den wagen bevonden, op een
vrachtauto zijn gestapt en zijn wegge
reden.
Nadat, zonder dat appèl gehouden
was, de tocht was voortgezet, is in
Amsterdam uit den aanhangwagen, die
ter wille van luchtverversching geopend
was, weder een gedetineerde ontsnapt.
Daarop is, toen de auto voor de pont te
Velsen stilhield, de deur van den aan
hangwagen gesloten. De bewaker, die in
dezen aanhangwagen toezicht moest
houden, heeft na deze sluiting in den
voorsten wagen plaats genomen. Dien
tengevolge viel het den gedetineerden,
die zich in den aanhangwagen bevon-
De Kamers van Koophandel van
Aken, Duisburg Wezel, München, Glad-
bach en Munster hebben een verklaring
gepubliceerd, waarin geprotesteerd wordt
tegen de Nederlandsche eischen betref
fende de grenscorrecties. De kamers zeg
gen, dat het economische leven in het
Ruhrgebied door inwilliging van de Ne
derlandsche eischen zeer getroffen zou
worden. Volgens de verklaring is het
grenscerrectiegebied langs Limburg van
groot belang voor de voorziening van de
bevolking in het Ruhrgebied. Het bezit
rijke kolenlagen en heeft voorts een be
langrijke productie van dakpannen. De
door Nederland gevraagde mijnconces-
sies worden door de kamers aangemerkt
als een blijvende bedreiging voor de ko-
lenvoorziening van Duitschland.
Sir Alan Cunningham, de Britsche
hooge commissaris voor Palestina, heeft
het volgende bevel uitgevaardigd:
„Naar aanleiding van de jongste ge
beurtenissen in Palestina is besloten de
Britsche vrouwen en kinderen en be
paalde andere Britsche burgers uit Pa
lestina te evacueeren, opdat de regee
ring en de strijdkraohten niet zullen
worden gehinderd bij het handhaven van
de orde. Betrokkenen zullen nog nadere
instructies ontvangen."
Naar uit betrouwbare bron wordt
vernomen, zal de evacuatie op 4 Fe
bruari beginnen.
Naar schatting vallen 2000 gezinnen
onder het bevel tot evacuatie. De regee
ring heeft allen Britschen verslaggevers
aangeraden Falestina te verlaten. In
dien zij wenschten te blijven, doen zij
zulks op eigen risico.
Naar officieel wordt medegedeeld, is
het besluit uitsluitend genomen om
orde en recht te handhaven. Het besluit
is geen gevolg van eventueele ontwik
kelingen tijdens de onlangs gevoerde
„Bü uw terugkeer in het vader
land heet ik u van harte welkom.
Uw taak buiten Europa is voor de
meesten uwer ten einde, anderen
zullen haar voortzetten naar het
voorbeeld, dat gij hebt gegeven. Het
offer, dat velen uwer hebben ge
bracht, is zwaar, maar het is
gebracht voor de vrijheid van mil-
lioenen onzer medemenschen.
Dit zijn de eerste woorden van de
door Prins Bernhard onderteekend'e
oorkonde, die hedenmorgen aan de
repatrieerenden van de „Kota Inten"
werd uitgereikt.
Om bij zevenen hedenmorgen passeer
de het eerste schip uit Indië, waarop
zich 250 militairen bevonden, van wie
107 zieken en gewonden, Hoek van Hol
land. Om half tien meerde de „Kota
Inten" aan de Rotterdamsche kade,
Aan den wal stonden o.a. de man
schappen van den Repatrieeringsdienst
van den Kwartiermeester-Generaal, die
de ontvangst der militaire patiënten ver
zorgden en het comité „Nederland helpt
Indië" dat de zorgers voor de burgers op
zich had genomen. De familieleden van
de opvarenden kregen een schriftelijk
bericht, naar welk hospitaal hun man
of jongen zou worden overgebracht. 75
van de opvarenden werden rechtstreeks
naar een ziekenhuis vervoerd. Een aan
tal zieken kon direct met wagens van
het Roode Kruis naar huis worden ge
bracht.
besprekingen tusschen Britten en Ara
bieren te Londen of de informeele ge
dachten wisselingen tusschen Joden en
Britsche regeeringsvertegenwoordigers.
Voorts wordt van officieele zijde ver
klaard, dat de bestemming van de ge-
evacueerde vrouwen en kinderen nog
onbekend is.
den, gemakkelijk de deur, die met een
pin gesloten was, door een gat te openen.
Er zijn toen wederom 6 gedetineerden
ontvlucht, terwijl een bij ongeluk uit den
wagen is gevallen. Deze laatste werd la
ter met een hersenschudding aan den
kant van den weg gevonden.
De minister is van meening, dat het
weergegeven verloop van zaken getuigt
van grove nalatigheid van de bewakers
en van een misdadig optreden van één
van hen. Het is de plicht der bewakers,
ondanks eventueele koude hun be
wakingstaak te blijven vervullen en deze
niet ter wille van hun persoonlijk gemak
te verwaarloozen. Van eenige noodzaak
zich in een café te verwannen, is
geen sprake geweest, noch voor de be
wakers, noch voor de gedetineerden.
De minister heeft onverwijld een on
derzoek doen instellen. In afwachting
van de resultaten van het verdere on
derzoek zijn drie bewakers geschorst.
Van 1 Februari tot en met 12 April
1947 geven de bonnen van de WA-
kaarten. gemerkt ,.10e periode" en
„12e periode", elk recht op het koo-
pen van één eenheid vaste brand
stoffen, terwijl de bonnen, gemerkt
„10e periode", „lle periode" en „12e
periode" van de WB-kaarten elk
recht geven op het koopen van vijf
eenheden vaste brandstoffen in ge
noemd tijdvak.
„Groosverbruikers huisbrand" dit zijn
zij, die van de toewijzingskantoren van
het Rijkskolenbureau een indentiteits-
kaart voor het stookseizoen 19461947
hebben ontvangen zijn of zullen een
dezer dagen worden opgeroepen voor het
in ontvangst nemen van de bijzondere
toewijzingen voor de 10e tot en met de
12e periode. Met nadruk wijst het mi
nisterie van Economische Zaken er op,
dat de kolenpositie niet toelaat tot ver
hooging van de aan niet-particuliere
huisbrandverbruikers toegekende rant
soenen over te gaan.
De aandacht wordt er op gevestigd, dat
t. z. t. bij de uitreiking van de brand
stof fenkaart voor het seizoen 1947/1948
de voorafgaande injv vering van een na
der bekend te maken bon van de kaart
„T 606" zal worden verlangd. Men be
ware laatstgenoemde kaart dus zorg
vuldig.
Met ingang van 3 Februari a.s. zal de
Augustus 1946 ingevoerde distributie.rege.
ling voor appelen, peren en pruimen
worden opgeheven. Het ministerie van
Landbouw, Visscherij en Voedselvoorzie
ning voegt hieraan het volgende toe: De
hoeveelheden, welke voor de distributie
beschikbaar waren, zijn voor het grootste
gedeelte in consumptie gebracht en de
resteerende voorraden bij den handel
wettigen niet de aanwijzing van een
nieuwen bon. De op distributie geba
seerde regeling der prijzen kan thans
worden verlaten, hetgeen echter niet wil
zeggen, dat de prijzen zullen worden
vrijgelaten. Er zullen maximumprijzen
worden vastgesteld, waarbij rekening is
gehouden met de kosten van opslag.
Aan de vergadertafel van de
plaatsvervangers van de ministers
van Buitenlandsche Zaken heeft de
laatste dagen mede aangezeten Leo
pold Figl, in vroeger dagen ingenieur
van technische werken, thans een
van de bouwers van een nieuw Oos
tenrijk. Deze 43-jarige man heeft in
zijn betoog voor den Raad al die om
standigheden aangevoerd, gie als ver
zachtend voor Oostenrijk kunnen
worden aangemerkt. Hij bestempelde
Oostenrijk als het eerste slachtoffer
van agressie, terwijl de Joegoslavi
sche afgevaardigde Figl's delegatie-
genooten voor nazi's uitmaakte en
het enthousiasme van den 12en Maart
1938 in herinnering bracht, toen
Hitler's troepen Weenen binnenruk
ten. Figl heeft vrienden, maar ook
vijanden in den Raad.
Leopold Figl, thans minister-presi
dent van de Oostenrijksche regeering,
heeft zijn politieke trouw aan een
onafhankelijk Oostenrijk in de oor
logsjaren ruimschoots bewezen. Eerst
als gevangene in een Weensche ge
vangenis, vervolgens als ter dood ver
oordeelde en weer later na wijzi
ging van het vonnis als gedeti
neerde van 't beruchte Mauthausen-
concentratie-kamp. Meer dan zes
achtereenvolgende jaren bracht Figl
aldus in gevangenschap door.
Hij heeft zijn leven te danken aan
den snellen opmarsch van de gealli
eerden, die hem en duizenden lotge-
nooten in April 1945 behoedden voor
de laatste moordplannen van de SS-
leiding van het kamp.
Na zijn bevrijding en die van Oos
tenrijk werd Figl lid van de voorloo-
pige Oostenrijksche regeering als mi
nister van den politieken Raad. Als
leider van de Oostenrijksche Volks
partij boekte hij bij de verkiezingen
van Nov. '45 een groote overwinning.
Hij werd aangewezen als forma
teur van een nieuw kabinet. De moei
lijkheden begonnen toen eerst: een
vaak tegemoerkend, plagerig Russisch
Militair Gezag, dat de nederlaag van
de communisten moeilijk kan ver
kroppen, de verdeeling van het land
in vier verschillende zones, de wan
hopige toestand van de voedselvoor
ziening. De moeilijkheden, wélke in
Duitschland het leven vaak ondraag
lijk maken, worden dnar op rekening
van de bezetting smog endheden ge
schreven. In Oostenrijk is de regee-
ring-Figl voor bijna alles verant
woordelijk, ondanks het feit, dat zij
zooals president Renner het eens
uitdrukte samen met vier olifan
ten in een klein bootje moet trach
ten te manoeuvreeren. In Londen
gebruikt premier Figl op het oogen
blik al zijn argumenten en overre
dingskracht om deze vier opvaren
den er uit te werken. Als het zoover
is. zal Oostenrijks herstel dat is
zijn vaste overtuiging sneller en
beter voortgang kunnen maken.
Het geldduiveltje stookt twist en
tweedracht, haat en nijd. Zou dan
wat overal scheiding brengt in het
huwelijk plots een band kunnen
zijn? j
(Van een bijzonderen medewerker)
Daar is iets wereldschokkends ge
beurd! In „De Linie" van 24 Ja
nuari voert een Amsterdamsche
arbeider een gedachtenwisseling met den
rector-magnificus van de Utrechtsche
Rijksuniversiteit, welke gedachtenwisse
ling de redactie van „De Linie" als
merkwaardig aanduidt.
Waarschijnlijk bedoelt de redactie
hiermede het feit, dat een arbeider en
een professor schriftelijk van gedachten
wisselen. Want in de uitingen van den
heer Vocht hebben we. ondanks naar
stig speuren, niets merkwaardigs kun
nen ontdekken, tenzij een merkwaardi
ge geschiktheid van den schrijve- om
sophismen en algemeenheden tot een
gToot artikel aaneen te rijgen. Of die
andere merkwaardigheid, dat een blad
als „De Linie" deze verzameling ge
meenplaatsen zoo belangrijk acht, dat ze
haar geheele vóór-pagina (wie spreekt
daar over papierschaarschte?) er voor
beschikbaar stelt.
Inmiddels kan een artikel als het on
derhavige beslist kwaad doen. En daar
om meenen we er tegen te moeten op
komen.
Ten negatieve verwijt de schrijver den
katholieken het gemis aan een concreet
(maatschappelijk) ideaal, zoo zelfs, da^
„ook wij, katholieke arbeiders, evenals
onze communistische collega's, wanhopen
aan deze liberaal-kapitalistische be
schavingsperiode". Voorts ook, dat de
pennevruchten van de arbeiders syste
matisch uit de bladen worden geweerd
en dat de arbeiders zich niet meer
„voelen."
Positief beveelt de schrijver aan „te
rug te keeren tot de organische econo
mische structuur van de Middeleeuwen,
maar dan aangepast aan het huidige
tijdsgewricht."
Ons beperkend vooralsnog tot
deze drie punten, moge het volgende
worden opgemerkt:
Dat de pennevruchten van de arbei
ders systematisch uit d e bladen worden
geweerd, is schuldige onwetendheid of
bewuste misleiding. Schrijver dezes b.v.
is arbeider pur sang. Misschien heeft
hij met den heer Vocht in Amsterdam
nog wel op één bouw gestaan. Hij beoor
deelt dus onze katholieke pers mede uit
denzelfden hoek als waaruit Vocht zijn
oordeel behoort te vormen: de hoek van
het arbeidersbelang. Welnu, nog afge
zien van de invloedrijke eigen pers der
K.A.B. treft het schrijver dezes, dat onze
over het algemeen voortreffelijk gere
digeerde gewestelijke katholieke dag
bladen, zooveel ruimte openstellen voor
het behartigen der belangen van de
economisch minst draagkraehtigen. En
zulks zoowel door eigen beschouwingen
als door regelmatige en onregelmatige
bijdragen van arbeiders zelf. Het is een
onrechtvaardigheid van Vocht alles
met de onbewezen bewering van „mooi-
praterij" aan kant te schuiven.
Veel ernstiger evenwel achten wij het
verwijt, dat de katholieken geen con
creet maatschappelijk ideaal zouden
kennen. Ook hier geldt: schuldige on
wetendheid of bewuste misleiding. Heeft
de schrijver wel eens van dr. Schaepman
gehoord en van diens betoog in 1893, dat
het „niet gaat om een cent loon per
uur meer of een uur arbeid per week
minder, niet om beperking van Zon
dags. en vrouwenarbeid, maar om dat
alles en nog iets meer. En op dat „iets
meer", aldus Schaepman, „komt het nu
juist aan. Dat iets meer, dat is: het
verkrijgen tfan een nieuwen, of beter het
herstellen van een ouden rechtstoe
stand".
Dit verwijzen naar Schaepman, naar
de modern aangepaste „organische, eco
nomische structuur der Middeleeuwen",
hebben de katholieke arbeiders en him
beweging overgenomen, niet als een pro
pagandistische leuze, maar als een con
creet realiseerbaar ideaal. En wie de
ontwikkeling in de sociale historie van
Nederland gedurende de laatste halve
eeuw ziet, weet, dat wij niet maar „zoo'n
beetje sukkelen met personalisme en
met het kapitalisme geen raad weten."
Laat ons goed bedenken, wat het be-
teekent, dat de voor-oorlogsche socia
listen den klassenstrijd-uit-beginsel heb
ben afgezworen en den privaten eigen
dom als een onmisbaar natuurrecht er
kennen. Hierop heeft de katholieke so
ciologie haar invloed uitgeoefend. Het
feit, dat ook in werkgeverskringen vrij
algemeen het recht wordt erkend op
medezeggenschap van den arbeider in
het bedrijfsleven, getuigt evenzeer van
een omgebogen mentaliteit. Nu een van
twee: óf we wijlen als katholieken in een
geleidelijke evolutie de maatschappelijke
ontwikkeling laten groeien naar haar
natuurlijke en logische constructie, óf
we doen het revolutionnair. Wat wil de
heer Vocht? Het eerste misschien met
wat meer tempo? Best, laat hij dan bin
nen de beweging der K.A.B. zijn actie
ontplooien, stuwen, overtuigen. Hij zal
er begrijpende vrienden treffen. Of wil
hij het tweede? Jammer, maar van re
volutie heeft men in katholieken kring
nooit veel moeten hebben, tenzij een
revolutie van den geest, die Gods Zoon
zelf op aarde heeft ontketend en in
welk opzicht allen behooren mee te re
volteeren.
Maar laat Vocht ons van het lijf blij
ven met imperatieve gemeenplaatsen
als: „Over Quadragesimo Anno worden
wij het als katholieken nooit eens."
Ten slotte een goede raad aan „De
Linie." De redactie van dit blad zou
goed doen zich eens op wezen en ver
schijningsvorm van de KAB. te bezin
nen. Het is thans reeds de derde maal
in korten tijd, dat ze haar kolommen
openstelt voor rechtstreeksche of zijde-
lingsche aanvallen op de K.AJB., die by
nuchtere beschouwing gaten in de lucht
blijken te zijn. Zoo wordt het arbeiders
belang zeker niet gediend.
In het hoofdartikel van gisteren wordt
in de tweede alinea gesproken van ka
tholieke lezers, die een andere houding
verwacht hadden van hun vertrouwens
mannen in de Tweede Kamer. De wel
willende lezer zal begrepen hebben, dat
hier kiezers bedoeld was.
In een der gezinnen in de Vogelstraat
te Den Bosch is een baby dood in de wieg
gevonden. Een poes was in het wiegje
gesprongen en op het gezicht van het
kindje gaan liggen met het gevolg dat
het stikte.