.R
Historische oogenblikken in den
Salon de l'Horloge
Bekoring van het omroepbedrijf
In den ban van het busje
van Z.M. de baby
EENZAAM
VERZET
STALIN HEEFT DEN PRIJS GENOEMD
SUOMI MOET DETALEN
ft
Finland werkt om een grootmoedigen
vrede te overwinnen
Aan het bureau waaraan Lodewijk XV zetelde
teekenen de satellietstaten den vrede
In de radio-keuken
J
WERKERS ACHTER DE
SCHERMEN
DINSDAG 11 FEBRUARI 1947
PAGINA 3
BUITENLANDSCH OVERZICHT
SI
METALEN HUISHOUDELIJKE
VOORWERPEN VRIJ
ONTVLUCHTE S.S.-ER
GEGREPEN
Bij Ruwe Handen
^CggSQSiè
Er wordt met energie gewerkt om den smaak
van den luisteraar te bevredigen
Artisticiteit
r EERSTE VROUWELIJKE
NOTARIS
BongarijI
Spanning
ZEEP VOOR VUILEN
ARBEID
BON VOOR TWEE EIEREN
HALF ONS KAAS EXTRA
(Wordt vervolgd)
Usland heeft Finland grootmoedig
behandeld", verklaarde Molotof
eens op de Parijsche vredescon
ferentie. En wanneer men de behande-
oppervlakkig beschouwt, dan vindt
en waarheid in deze woorden. Finland
r®. niet ingelijfd, er zijn nog slechts wei-
big Sovjet-soldaten (op zijn hoogst en
kele duizenden), er heerscht weer werke
lijke vrijheid van meeningvorming, de
Pers wordt slechts licht gecensureerd
fff2' In menig opzicht is het land er
ï^ter aan toe dan de Baltische staten,
Bulgarije of Roemenië.
Hoe Farizeesch echter Molotof's uit
braak was, bemerkt men bij een beoor
deling, die een weinig dieper gaat. Men
Wordt dan gewaar, dat een bezetting ten
hjde van de Fïnsche capitulatie (herfst
944) veel te veel Russische troepen, die
°bmisbaar waren, geëischt zou hebben,
®b dat er van annexatie geen sprake
°n zijn, omdat Engeland en Amerika
ffich daartegen met allé kracht zouden
«ebben verzet: bereidde Engeland niet
bn expeditie voor, die de Finnen in
1940 te hulp moest komen tegen de Rus-
Seb, en meden de Vereenigde Staten
biet hardnekkig een oorlogsverklaring
dn deze kleine, heldhaftige, maar tra
nche natie?
Wie het hierbij afgedrukte kaartje be
schouwt, wordt allerminst door Russi
sche grootmoedigheid getroffen. Petsamo,
ée concurrent van Moermansk, worde
biet een groote strook lands, waar een
spoorlijn doorheen loopt, bij Rusland
gevoegd. Het Karelische industriegebied
eveneens, waardoor tevens de ietwat
bioeilijke positie van Leningrad en de
aarvoor gelegen vlootbasis Kroonstad
handig verbeterd wordt. Porkala, in de
onmiddellijke nabijheid van de Finsche
hoofdstad, wordt een marinesteunpunt
her Sovjets, van waaruit het gansche
land onder militaire controle zal komen
*e staan en druk wordt uitgeoefend op
he andere Oostzee-staten. Onder Rus
sisch toezicht worden de versterkingen
°P de Aalandseilanden geslecht, hetgeen
he heerschappij der Roode marine in Fin
sche en Botnische Golf van een laatsten
hinderpaal verlost. De bewapening van
he Finsche strijdkrachten is zoodanig
aa«i grenzen gebonden, dat zij voldoende
is voor het bescheiden staands leger,
«laar niet moer toereikend is voor de
bitrusting van een in moeilijke tijden
Eventueel op te roepen reserve-macht.
Aldus militair aan handen en voeten
gebonden, weerloos en onmachtig,
is Finland ook economisch over
geleverd aan de grootmoedigheid van de
leiders te Moskou. Het is veroordeeld tot
herstelbetalingen in goederen tegen
^ooroorlogsche prijzen ter waarde van
3°0.000.000 dollar, te verrichten in 8 jaar
ha. den wapenstilstand; bovendien moe
ien de Finsche oorlogsschulden aan
hluitschland nu nan Rusland betaald
Worden en moeten ook de Duitsche
eigendommen in Finland aan de Sovjet
unie worden uitgeleverd; tezamen ook
bedrag van vele millioenen. Dit alles
®ischt Stalin de grootmoedige van een
hoor den oorlog èn door den vrede ge
dineerd land.
In het eerste jaar na den wapenstil
stand kwam Finland zijn verplichtingen,
daarvan het zich volgens de toen ge
haakte afspraak binnen zes jaar moest
'JS.'T
-NOORDELIJKE.
USLAND
ROv^NIEMI
WITTE-
IJSLAND
6EDEMILITARISEERO
/LOOTBASIS
/OOR RUSLAND
Lï.iUK:
IINGRAD
147091 VPClT
De territoriale gevolgen van het
vredesverdrag voor Finland
kwijten, getrouw na; 15 millioen werd
betaald in den vorm van koopvaardij
schepen, de resteerende 35 millioen in
nog voorhanden of snel gefabriceerde
goederen en in producten, die uit Zwe
den werden betrokken. In het tweede
jaar werd de betalingstermijn van zes
op acht jaar gebracht,'hetgeen een jaar
betaling van nog' "„slechts" 35 millioen
noodzakelijk maakte. Wel leverde Fin
land bijna een millioen meer dan voor
geschreven, maar niet de gewenschte
goederen (schepen en machines), zoo
dat het 5 procent van het achterstallige,
bi' wijze van straf, moest betalen.
Het derde jaar, waarin Finland zich
nu bevindt, belooft het moeilijkste der
acht te worden. O. a. moeten 30 com
plete fabrieken, 500 locomotieven, 5500
goederenwagons en vele schepen van
allerlei soort geleverd worden. Dit ver-
eischt een groote staalindustrie, doch de
eenige groote industrie van het land is
die der houtbewerking. Er is nu een ge
heel nieuwe zware industrie in het leven
geroepen, die vrijwel volledig voor de
herstelbetalingen werkt, terwijl de helft
van de lichtere industrieën bezig is met
de vervulling van de grootmoedige Rus
sische eischen. Intusschen zijn de grond-
stofvoorraden bijna uitgeput, evenals de
buitenlandsche credieten waaruit nieuwe
aanvoer zou kunnen worden bekostigd.
Van de bevolking wordt reeds het
uiterste geëischt. Gelijk wij eeni-
gen tijd geleden hebben gemeld,
betaalt een lagere ambtenaar, die
f3000— per jaar verdient (in de hui
dige Nederlandsche geldswaarde omge
rekend) f 1000.belasting, en van
de grootere inkomens wordt een voort
schrijdend hooger percentage gevraagd.
De levensstandaard is dan ook schrik
barend laag.
Finland heeft zich derhalve om finan-
cieelen bijstand gewend tot de Veree
nigde Staten en daarvan inderdaad en
kele credieten gekregen: 5.000.000 dollar
in December 1945, 35.000.000 in Januari
1946, en 32.000.000 dollar in Januari
van dit jaar. Voor de herstelbetalingen
mogen deze credieten echter niet ge
bruikt worden: zij dienen alleen voor het
levensonderhoud van de Finnen zelf. Het
vraagstuk van de verplichtingen jegens
Rusland wordt er dan °otk vrijwel niet
door opgelost.
Voor menigen Fin is, zooals onlangs de
Neue Zürcher Zeitung schreef, de Sovjet-
politiek ten opzichte van zijn land dui
delijk. Eerst moet zooveel mogelijk gele
verd, het land uitgezogen en tot op het
hand uitgekleed worden. Daarna zal, als
het spaak loopt met de betalingen, Fin
land economisch, dus politiek, eenvoudig
een provincie van de Unie worden. Wij
voor ons deelen die opvatting en geloo-
ven dat dit dreigend gevaar de oorzaak
is van de Russische successen ten aan
zien van Zweden, dat met de Unie een
verdrag gesloten heeft, volgens hetwelk
vrijwel uitsluitend Rusland profiteert van
den Zweedschen export. Wij elooven ook
dat dit gevaar gehanteerd wordt tegen
Noorwegen in de juist nu aanhangige
kwestie-Spitsbergen. En wij gelooven dat
Moskou Finland tot een politieken en
militairen uitvalspost wil maken tegen
gansch Noord-West-Europa.
Wanneer Finland thans slechts werkt
en leeft voor het torsen van de zware
lasten van dien grootmoedigen vrede,
welke gisteren te Parijs van kracht
werd, wanneer het zijn uiterste best doet
om zijn verplichtingen jegens de Sovjets
te voldoen, dan strijdt het daarmee een
vredesstrijd, die slechts door de veran
derde „strategie" van den oorlogsstrijd
verschilt: strijd tegen het Russische op
dringen. En wij begrijpen hoe grimmig
en verbeten de woorden bedoeld zijn, die
de Finsche minister-president Paasikivi
Donderdag in den Rijksdag sprak: „Het
volk van Finland is vastbesloten, de her
stelbetalingen te verrichten." Want in
die vastbeslotenheid ligt de eenige kans
op een overwinning.
Het Rijksbureau voor metalen in Den
Haag heeft het ministerie van Econo
mische Zaken in overweging gegeven
alle huishoudelijke voorwerpen, die uit
metaal vervaardigd zijn, zoowel emaille
als aluminium, voortaan zonder bon te
laten verkoopen. Wanneer de minister
deze toestemming verleent, zullen dus
potten en pannen nog deze maand vrij
van distributie komen. -
De S.S.-er Leeuwis, die in Juli 1946
uit het interneeringskamp Rijnauwen bij
Utrecht ontvluchtte en sindsdien onvind
baar bleef, is heden door de recherche
van de PRA te Utrecht in een woning
in de Nachtegaalstraat 80 na een wilde
achtervolging gearresteerd. Op het al
lerlaatste moment trachtte Leeuwis via
het dak te ontsnappen.
Toen hij klauterend en springend via
den achterkant van de woning den be-
ganen grond had bereikt en zich veilig
waande, werd hij in zijn kraag gepakt
door een inspecteur, die hem achterna
was gesprongen.
■f» Ruwe huid, Ruwe lippen
PUROL30c
met meer crème-karakter, daarom
geliefd door de vrouw. Doos 40 ct.
(Telefonisch van onzen Parijschen
correspondent)
Achter het masker van een stommetje
spelend ceremonieel en protocol, dat voor
zichtigheidshalve slechts aan den voor
zitter toestaat het woord te voeren,
raadt men toch de historische betee-
kenis van deze oogenblikken. Zij is niet
voor allen dezelfde. Vandaag, hier in
den „Salon de l'Horloge" van den Quai
d-Orsay, houdt de oorlog op tusschen de
Vereenigde Naties en de bondgenooten
van Duitschland. Maar de herwonnen
vrede gaat niet altijd vergezeld van her
wonnen vrijheid, en de mogendheid, die
met den vrede weliswaar waarschijnlijk
nog de meeste vrijheid herwint, .onder-
teekende vandaag toch het diplomatiek
instrument, dat het doet vervallen van
zijn. rang van groote mogendheid en dat
het vergaan bezegelt van vele hoogge-
vlogen droomen. Het gelaat van den
Italiaanschen gevolmachtige Baron Lupi
di Soragna verbergt van alle gevolmach
tigden der ex-vijandelijke machten, die
achtereenvolgens tegenover Bidault aan
de groene tafel plaats nemen, dan ook
het minst zijn innerlijke ontroering.
Tegen IX uur komen de delegaties der
overwinnende mogendheden den „Salon
de l'Horloge" binnen, waaronder die
van Nederland, welke onder leiding staat
van den ambassadeur jhr. mr, A. W. L.
Tjarda van Starkenborgh Stachouwer,
en nemen plaats aan de groote ovale
tafel, die met het traditloneele groene
kleed gedekt is. Aan den kristallen luch
ter branden de electrische lampen tever-
De „Vrede van Parijs" Eerste vrucht aan een mageren
vredesboom. Deserteurs, die er goed afkomen.
Alle gevolmachtigden, die door hun
respectievelijke regeeringen naar
Parijs zijn gezonden om voor hun
a«den het vredesverdrag van Parijs te
°bderteekenen, hebben als met een
rjodexi last beladen de reis aanvaard.
Italië was van plan niet te onderteeke-
tle«; Joego-Slavië achtte zijn eischen
ais overwinnaar te weinig gehonoreerd
wilde de onderteekening eveneens
Vigeren. Tito heeft zich op het laatste
°°genblik nog toedacht. Finland heelt
®6e« keus en Hongarije wordt het kind
a« de Balkan-rekening, omdat het te
,^ei«ig in Russisch vaarwater heeft ge-
3'eii. Roemenië, over veel in het ver-
-Tag eveneens niet te spreken, is ver-
v e«d door zijn aanwinst van Zeven
den.
.Bijna een jaar geleden begonnen de
Verhandelingen over deze verdragen
sschen de ministers van de Groote
ler te Parijs. En wel met zóóveel on-
«igheid, dat de bijeenkomst moest
0rden verdaagd. De groote conferentie
ah Parijs bracht over de banken van de
jhferentie-zaal een internationaal ge-
t0>,. vooral tusischen Bevin en Molo-
V dat pas na veel concessies in New
resultaten konden worden geboekt
Het is de eerste vrucht aan een
mageren vredesboom. En zoo ma-
Zji, ger als 't resultaat is, zoo nuchter
V,de verdragen Maandag ondertee-
jj Niet dat een verdrag evenredig
ep *°rden beoordeeld aan de pracht
Horpraal. die bij de onderteekening
dt tentoongespreid. Allerminst. De
XaV van Versailles heeft dit genoeg-
V« bewezen. Maar de onderteekening
V dezen vrede van Parijs (de zooveel-
öy iri de geschiedenis) is wel erg in
e®«stemming met de nuchterheid
«et heden. Ook de diplomatie ver-
bioc! t- 1)6 diplomaten van de groote
V dheden hebben het te druk voor
h»., Gebeurtenis als het zetten van de
'dteekening onder vredesverdragen.
Tegenwoordig benoemt men een ver
trouwd man, die met de verdragen de
hoofdsteden van de overwinnende lan
den afreist. Alleen de overwonnenen
moeten zich de moeite getroosten per
soonlijk te komen.
Toch zullen deze verdragen, in de ge
schiedenis bekend blijven. Want is het
niet om andere verdiensten, dan toch
om de meer dan 11.000 km., die ze heb
ben afgelegd om geteekend te worden.
En onder de verdragen met de vier door
Rusland beïnvloede landen iets wat
uiteraard ook in de verdragen tot uiting
is gekomen staat „Printed in Ame
rica". Latere beoordeelaars zullen het
misschien als een humoristische neet
opmerken.
Het deserteurs-vraagstuk in Enge
land, reeds eenige malen hier ter
sprake gekomen, ia Zaterdag weer
een nieuw stadium ingegaan, toen het
Engelsche Ministerie van Oorlog zijn op
roep aan de 20.000 Engelsche deserteurs
herhaalde en een lichtere bestraffing
dan in een vroegeren oproep beloofde.
Het resultaat van dezen oproep is be
droevend gering geweest. Van de wei
nigen, die zich aanmeldden, zijn echter
de eersten onmiddellijk gedaagd en ver
oordeeld. In een militair kamp in Wor
cester stonden de eerste vijf soldaten
terechten zij hebben het er niet zoo
slecht afgebracht. Want de eerste be
klaagde, 45 jaar oud en 6 jaar deser
teur, werd veroordeeld tot negen maan
den. De tweede, oud 49 jaar, 5 jaar de
serteur, kreeg ruim negen maanden, de
derde oud 37 jaar, deserteur 8 maanden,
zes maanden, de vierde, oud 26 jaar,
deserteur 6 maanden, negen maanden,
en de vijfde, deserteur 7 maanden, werd
veroordeeld tot zes maanden intemee-
rlng.
Aan deze vijf veroordeelingen waren
18 onmiddellijke invrijheidstellingen
voorafgegaan.
Deze straffen zijn wonderlijk licht.
Vooral als men bedenkt, dat vol
gens den nieuwen oproep van Za
terdag j.l. de meeste deserteurs, indien
zij zich vóór 31 Maart melden, na een
derde van hun straf te hebben uitgeze
ten, in vrijheid zullen worden gesteld.
Vanzelfsprekend, dat men zich in En
geland afvraagt, waarom deze straffen
zoo gering zijn voor menschen, die zich
in den oorlog hebben schuil gehouden
en hun dienst aan het land hebben ge
weigerd.
Willen de rechters een val opstellen
voor de nog voortvluchtige groote jnassa
van de deserteurs? De rechter in het
kamp van Worcester wil hier niet over
hooren spreken. Toen de verdediger van
een van de vijf beklaagden zeide„Indien
er geen soepelheid betracht wordt, zul
len al die duizenden, die nog voortvluch
tig zfjn
Hier viel de rechter hem in de rede
met de opmerking, dat „hij op dit moment
niets te maken had met de voortvluch-
tigen, maar alleen met den beklaagde ln
kwestie."
De advocaat vond de straffen blijkbaar
nog niet licht genoeg.
De publieke opinie heeft er in ieder
geval haar eigen oordeel over.
„Want," zoo zeggen velen in na
gezonden brieven in de kranten, „ter
wijl anderen vochten en sneuvelden, ont
trokken de deserteurs zich aan hun
plichten. Waarom zouden wij ons nu
druk maken om hen? Terugkeer naar de
maatschappij voor deze menschen en hen
laten genieten van de weinige vrijheid,
die door de inspanning van anderen is
overgebleven? Nee, dat in geen geval."
geefs, want alle licht, evenals het ver
guldsel, verbleekt in het schijnsel van de
filmlampen en overigens stroomt het
licht van een zachten zonnigen dag door
de hooge vensters naar binnen. Slechts
de gezichten van twee in superbe jacquets
gestoken Ethiopische gedelegeerden ver-
bleeken niet. De Polen waren niet aan
wezig en zullen later teekenen. Verge
zeld van Monsieur Foucques Duparc, den
secretaris-genera al van de oonferentie
van het Luxembourg, en Monsieur l)u-
maine, chef van het protocol van den
„Quai d'Orsay'' en „introducteur des
ambassadeurs", doet vervolgens Monsieur
Bidault zijn entrée.
De zitting wordt geopend met een be
groetingswoord tot de vertegenwooi di-
gers der geallieerde mogendheden, waar
in Bidault o.m. zegt, dat de zware onge
rustheid van het oogenblik nochtans
verlicht wordt door de belofte van de
toekomst. Daarop worden de Italiaan-
sche gevolmachtigden naar hun plaat
sen aan de groene tafel geleid door
Monsieur Dumaine, die, bijgestaan ooor
deftig gekleede, met zilveren kettingen
omhangen en zwarte driekante sceken
uitgeruste lakeien, zijn ambt vervult met
een waardigheid, waarin vriendelijke
hoofsehheid vermengd is met de graci
eusheid van gebaar eens balletmeesters.
Zóó gaat hij ook de gevolmachtigden on
der de wijd opengeslagen rooddamasten
portières door vooraf naar den „Salon
de la paix", waar zij, als hun naam door
Monsieur Foucques Duparc is afgeroepen
hun handteekening zetten op den perka
menten tekst van 't verdrag, voor welks
authenticiteit Bidault in zijn toespraak
tot de ex-vijandelijke delegaties neeft
ingestaan. Een voor een zetten de on
derteekenaars zich achter het bureau,
waaraan nog Lodewijk XV en Lodewijk
XVI hebben gewerkt en in de fauteuils,
waarin deze doorluchtige majesteiten
hebben gezeten. Zij schrijven hun na
men met een der zware ivoren penhou
ders, gedoopt in den Chineeschen inkt
van het antieke inktstel. De donkerroode
lakken, waarachter hun handteekenin-
gen moeten komen, zien wij glanzen in
het licht. Voor Groot-Brittannië, Sov
jet Rusland en U. S. A. zetten de Pa
rijsche ambassadeurs slechts te contra
signatuur, daar de ministers van Bui
tenlandsche Zaken dezer mogendheden
de verdragen reeds in hun respectieve
lijke hoofdsteden geteekend hebben.
Toen Joego-Slavië werd afgeroepen be
trad dc Joego-Slavische minister van Bui-
tenlandsclie Zaken, Stanoje Simitsj, net
zang en voordracht hebben. Zoodra zij
tijdens een concert bemerken, dat een
bepaalde bezetting van een orkest niet
goed doorkemt, is het hun taak, daar
de aandacht op te vestigen en de noo-
dige aanwijzingen te geven. Geen ge
makkelijke opdracht, welke alleen ver
vuld kan worden door krachten, die
Het moderne gebouw aan de Emmastraat te Hilversum, waarin de staf van den over aanleg en ervaring beschikken-
K. R. O. zetelt, geniet ook in den winter de bijzondere nieuwsgierigheid en
belangstelling van vreemdelingen. Het gebeurt maar al te vaak, dat een
autobestuurder zijn wagen een tikje langzamer laat rijden, om dan, gebogen over
het stuur, een glimpje in 't voorbij gaan van het gebouw op te vangen. Er zijn
meer dergelijke gebouwen in Hilversum, achter welker muren en hooge ramen
dagelijks een uitgebreid personeel in een vlot tempo werkt aan de verzorging van
een verantwoord cultureel en artistiek programma, ten behoeve van het luisterend
publiek. Het is zeker een mooie en aantrekkelijke werkkring, maar evenals elders is
het ook hier veel klatergoud dat er blinkt.
Het zijn dikwijls slechts enkele fi
guren, die in de verbeelding van
het radio-minnend publiek een rol
spelen bij het omroepbedrijf. Men kent
den vertrouwden klank van den stem van
den omroeper, die de programma's aan
kondigt en als het ware een schakel is
tusschen de uitvoerenden in de studio's
en de luisteraars bij het toestel. Men
heeft in het algemeen slechts een vaag
vermoeden van het bestaan aan de tal
rijke „stille werkers," zooals o.a. de tech
nici, de samenstellers en organisatoren
der reportagediensten en programma's,
de studio-chefs en de leden van de ad
ministratie en den huishoudelijken
dienst. Al verneemt men nimmer hun
stemgeluid door den aether, zij zijn on
misbare personages in het gansche in
gewikkelde systeem van een radio-om
roepbedrijf. Wanneer men ergens op het
B|j Kon. Besluit van 7 Februari js
mevrouw C. H A. Bletz benoemd tot
notaris te Amsterdam.
Mevrouw Bletz is de eerste vrouw
in Nederland, die in dit ambt be-
1 noemd is.
N
naastgelegen vertrek en plaatste daar rijn
handteekening onder het verdrag zonder
een verklaring af te leggen.
Achtereenvolgens teekenden ae verte
genwoordigers van de Sovjet-Unie, Groot-
Brittannië, de Vereenigde Staten, CLma,
Frankrijk, Australië, België, Wit-Rusland,
Brazilië en Canada het verdrag met Italië.
Namens de Sovjet-Unie teekende ambas
sadeur B'ogomolof, namens Groot-Brit
tannië ambassadeur Duff Cooper; ambas
sadeur Jefferson Caffery voor de Ver
eenigde Staten, Spaak voor België en Jhr.
Tjarda van Starkenborgh Stachouwer voor
Nederland.
Terwijl de gedelegeerden achtereenvol
gens de „vredes-kamer" binnentraden om
het verdrag te onderteekenen, zat markies
Lupi dl Soragna met opgeheven hoofd
en een uitdrukkingloos gelaat recht voor
zich uit te kijken. Nu en dan wendde een
van zijn assistenten, die naast hem ge
seten waren, zich tot hem om hem iets
toe te fluisteren, doch de markies rea
geerde daar niet op- Als laatste teekende
hij het Italtaansche verdrag. Te 10.30 ver
klaarde Bidault de plechtigheid der onder
teekening van het vredesverdrag met Ita
lië officieel voor beëindigd.
Daarna werden de andere verdragen ge
teekend, wat in totaal slechs 70 minuten
in beslag nam.
Simitsj, de Joegoslavische minister van
Buitenlandsche Zaken, verklaarde, dat zün
land het verdrag had doen teekenen, om
dat het volk de verantwoordelijkheid van
niet het zijne bij te dragen tot de verwe
zenlijking van den vrede, niet wilde aan
vaarden.
De onderteekening van het vredesverdrag
met Italië hield niet in. dat Joegoslavië
zijn aanspraken op gebied, dat ethnologlsch
Joegoslavisch is, opgeeft.
Tsaldaris minister van Buitenlandsche
Zaken van Griekenland, heeft aan de
Grieksche gedelegeerden in Parijs de in
structie gegeven, het vredesverdrag niet
te teekenen, indien geen rekening wordt
gehouden met de erkenning van de
Grieksche rechten op de Noordelijke
Epirus, en met de „wijziging" van de
Bulgaarsche grens.
De Grieksche bezwaren tegen de toke
ning zijn in een nota vervat aan het Fran-
sche ministerie gezonden.
Markies Lupi dl Soragna, die namens
Italië heeft geteekend. verklaarde later, dat
Italië op de vredesconferentie niet het min
ste gewicht in de schaal heelt kunnen
leggen en dat het land nu gedwongen
wordt een verdrag te teekenen, waaraan
het eigenlijk geen deel heeft.
DF VREDESVERDRAGEN VOOR DE AS-SATELLIETEN
Gebied onder de Duitse
overheersing
ËÜ3 Gebied volgens de
dfliYydragfifl
^O-SlOwakije
POLEN
J.suvtf
et som o
Sf.$pedap?sf
grer.swiizigingen
ten gurufe van
Frankr,
ROEMENIË
OVJET-UNlc
Ladogameer
SOYJET-UNIE
ROEMENIË
roeasia
röemVni^
BULGARIJE
TURKIJE
arto 4704
üLGARUt.
werk van elkander is aangewezen, dan
is dat wel hier het geval. Evenmin als
een redacteur op zijn eentje een courant
kan maken, is een musicus of declama
tor in s^aat een uitzending te verzorgen.
Teamwork is een eerste vereischte.
Het spreekt vanzelf, dat in een der
gelijk bedrijf met den regelmaat van
een uurwerk moet worden gewerkt en
dat onder een spanning als op een
wetenschappelijk laboratorium, waar
de chemici bezig zijn met het nemen
van belangrijke proeven, of, om een
ander voorbeeld te kiezen, als op de
redactiebureaux en zetterijen van
een groot dagblad, wanneer binnen
korten tijd een extra .editie van de
rotatiepersen moet rollen.
Deze spanning kan men voortdurend
van de gezichten aflezen, wanneer een
uitzending in de studio's wordt verzorgd.
Men vraagt zich zelf dan steeds af, of
de uitzending goed „door komt" en cf
de resultaten beantwoorden aan de ver
wachtingen. Zoodra de roode lichten aan
de wanden opgaan treedt een diepe stilte
ln en wordt deze spanning voelbaar,
evenals wanneer tijdens een wedren het
startschot is gelost. De technici in de
geluidskamers volgen het gebeurde in de
studio's op den voet en door een glazen
wand van de studio ontwaart men de
z.g. „bespiedingsruimte" met den ambte
naar, die met de controle is belast.
De luisteraar, die in zijn huiskamer
achteloos aan de knoppen van het toe
stel draait, beseft geenszins hoeveel
geld, tijd en moeite aan de voorberei
dingen van belangrijke uitzendingen zijn
besteed en met welk een energie tijdens
de uitzending wordt gewerkt om zijn
verwenden smaak te bevredigen.
Alvorens een hoorspel voor den mi
crofoon wordt gebracht, gaan er uren
met instudeeren en repeteeren aan voor
af en bij het uitzenden van concerten is
het al niet anders. Het organiseeren van
een reportage vereischt eveneens een
enorme voorbereiding, waarvan de leek
zich moeilijk een voorstelling kan ma
ken. Er bestaat in het omroep-bedrijf
een variatie in de talrijke werkzaamhe
den. Het vastleggen van een belangrijke
uitzending vraagt vakkennis, evenals het
„opnemen" van een reportage. En bij
dat alles, ook wanneer het de technische
werkzaamheden betreft, mag een zekere
artistieke aanleg van het personeel niet
ontbreken.
De technici, die in de geluidskamers
een concert volgen, moeten niet alleen
theoretisch en practisch technisch zijn
geschoold, maar ook kennis van muziek,
Het samenstellen van een programma
vraagt ook de noodige kennis en een ar
tistiek element van de programmalei
ders. Er moet afwisseling zijn; niet al
leen wat de onderwerpen betreft, maar
ook voor zoover het de tijden aangaat,
welke vooj- ieder programma-onderdeel
worden uitgetrokken. Het is hetzelfde
artistieke element, hetgeen evenmin b«
een opmaak-redacteur van een dagblad
mag ontbreken. Een kunst op zichzelf.
Soms doen er zich in de radiowereld
gevallen vcor, welke, evenals op het too-
neel, in een concertzaal, een filmstudio
of een circus-arena, een regisseur tot
radeloosheid brengen of een dirigent zijn
kalmte doen verliezen. Het zijn vaak
vergissingen, welke het publiek niet be
merkt, ja zelfs meent dat het er bij
hoort. Zoo entstaan de anecdoten over
den een of anderen tooneelspeler cf musi
cus, die op een vermakelijke wijze op
eigen gezag, of dank zij eigen vinding
rijkheid, een tekstpassage invoegde, welke
in het origineele manuscript niet voor
kwam.
Evenals bij de filmtecniek trucjes wor
den toegepast, gebeurt hetzelfde bij het
maken van opnamen. De technici zijn
in staat de meest fantastische stukjes
uit te halen bij het fabriceeren van gra-
mofoonplaten, zooals het weglaten van
gedeelten en zelfs het laten terugdraaien
van een plaat, waarbij de wereld op zijn
kop wordt gezet. Alleen al de ..fabriek'
van allerlei geloiden< als het rijden van
trams, het gieren van een stormwind ol
het rollen van de branding, is een won
der op zichzelf.
Het C.D.K. deelt mede. dat de distri-
butiediensten op plaatselijk nader te be
palen tijdstippen aan de daarvoor in
aanmerking komende personen rantsoen
bonnen voor huishoudzeep of toiletzeep
vuilen arbeid zullen uitreiken voor de
3e en 4e periode 1947 (16 Febr. t.m. 12
April). Zij, die vuilen arbeid verrichten
ontvangen 2 rantsoenen, terwijl aan
personen, die zeer vuilen arbeid ver
richten, voor genoemd tijdvak vier
rantsoenen zullen worden uitgereikt.
Artsen, verpleegsters enz. ontvangen
voor bovengenoemde perioden eveneens
rantsoenbonnen voor huishoudzeep of
toiletzeep.
In de fconnenlijst, die Donderdag as.
bekend gemaakt wordt, is vcor alle
leeftijdsgroepen een bon aangewezen
voor twee eieren.
In de periode van 16 Februari tot ea
met 1 Maart zal aan diegenen, die een
A-, B- af C-kaart hebben, 50 gram
kaas boven het gebruikelijke rantsoen
van 200 gram kaas worden verstrekt.
(Van onzen spccialen verslaggever)
Uit onze prille Jeugd ln de thans le
gendarisch ver teruggeweken, rozekleu-
rige dagen van vóór den eersten wereld
oorlog, heugen wy ons een premieplaat
van het destijds zoo populaire Engel
sche modeblad „Weldon". Zij stelde een
druk Londensch verkeerspunt voor, waar
zoo'n ouderwetsche, dikbuikige Bobby
ige dubbelspannen
van omnibussen en sleeperskarren, ner
veus trappelende dieren voor rijtuig en
equipage En op Let smalle pad tusschen
dien dubbelen, levenden, moeizaam be
dwongen muur steekt kalm en onbekom
merd een dreumes over, parmantig klein
wicht met blonde lokken en slobkousen.
De agent staat plechtig recht. Ondanks
hun alteratie glimlachen koetsiers en
bestuurders. Het onderschrift luidde:
Hls Majesty the Baby! Zijne Majesteit
de Baby! Aan deze plaat nu moesten
wij terugdenken, toen Maandagmiddag
midden op de ernstige lees- en werk
tafel van de heeren journalisten ln het
Baarnsche Chalet een busje kinderpoe
der werd neergezet.
Alles kwam toegeloopen: dagbladschrij
vers, fotografen, menschen van film en
radio. Zij groepten om de tafel: twee rijen
aan weersaijden en keken naar het witte
busje, dat in het midden was geplaatst.
Iemand lichtte toe, dat van zulke busjes
een aantal aan Let Prinselijk palels was
afgeleverd namens de drogisten van Baam.
Al de mannen, jong en oud, bezagen daar
op het busje. „Wond- en Kinderpoeder",
lazen zij: „Biologisch, heilzaamwerkend,
zacht vetpoeder voor een beschermende en
geneaingbevorderende verzorging van een
teere huid". Deskundig fronsten zij het
voorhoofd. „Juist ja", zei er een. Het
busje elng van hand tot hand. Vrijgezel
len gaven het door, onverwijld en met
een lichten schroom, jonge vaders knikten
en meesmuilden eens, de ouderen traden
terug of staken een sigaret op. Toen
plaatsten de fotogTafen het ln verschil
lende standen en verzonken ln gepeins
En tenslotte nam een radioreporter Let op
en spelde woord voor woord den tekst.
Het busje stond weer op tafel tusschen
den dubbelen muur van mannen, dia
glimlachten. Even waren de gesprekken
verstomd, onderbrak men zijn lectuur of
het zwoegend reppen der pennen. Het
busje biologeerde allen, want het bracht
hen tastbaar nader tot het object van
alle wachten, schrijven en telefoneeren
van dag tot dag- Het was of een geheim
zinnig fluïdum van dat witte busje uit
ging en leder betrok ln eenzelfden ban:
de dwingende nabijheid van Zijne Ma
jesteit de Baby. die daar parmantig na
derde en rustig voortschreed tusschen
al die ernstige, waardige gerenommeerde
lieden, qie eerbiedig terzijde weken om
ruim baan te maken. Zooveel mannen
en één baby, maar deze regeerde heu
nog voor hij was verschenen, maakte
Len vindingrijk, voortvarend, lyrisch en
productief, zoo goed als duidend en
lijdzaam; Lij hield hen ln *t gelid.
Men zetbe het busje op de piano. Daar
bleef het staan, klein en wit boven het
blinkend politoer. Uit eiken hoek van de
lounge had men er den blik op. Het leek
de vraag of het ooit zyn bestemming be
reiken zou, zijn taak vervullen, waar
toe het werd gefabriceerd. Niemand dorst
het aan te raken Het stond daar als sen
waarteeken. Tot later op den middag een
oudere vrijgezel het meenam naar zijn
kamer om het te gebruiken na het scheren.
De ban was gebroken. Het luchtig verkeer
der gaande en komende krantenmenschen,
pratend en schrijvend, rookend en drin
kend en dravend naar telex en telefoon,
werd hervat. Zijne Majesteit de Baby was
voor al die mannentoreinen weer iets on
wezenlijks en verafs.
Roman uit den
bezettingstijd
door Hans Verhoeven.
19)
Zij knikte, echter met een twijfelachtig
gezicht. Zij vermoedde, dat de mededee-
ling haar vader niet aangenaam k>u zijn.
En Maarten? Met hem was het onge
veer hetzelfde gesteld, met dit verschil,
dat hij niet, zooals Joop, iemand had om
zijn hart bij uit te storten. Overigens
onderscheidde zich zijn gemoedstoestand
in niets van den hare Ook hij deed zijn
bezigheden werktuiglijk en zonder en
thousiasme en zelfs zijn studie wilde niet
vlotten, hoe hij zich ook voorhield, dat
de bekroning van zijn verlangens ten
minste tot noodzakelijke voorwaarde zou
hebben, dat hij zijn toekomstige vrouw
een behoorlijk bestaan moest kunnen
aanbieden.
Zijn toekomstige vrouw? Als hij die
woorden zacht voor zich uit prevelde,
klonken zij hem onwerkelijk en tegelijk
grootsch in de ooren. Mocht hij Joop zoo
in gedachten beschouwen? Het was pret
tig genoeg er over te fantaseeren, doch
om de fantasie tot werkelijkheid te ma
ken was minstens de bereidheid van
twee partijen noodig. En al weefde hij
nog zulke romantische droomen om het
meisje, van wie hij hield, in de oogen
blikken van nuchterheid moest hij zich
zelf bekennen, dat hij geen te hooge ver
wachtingen mocht hebben, aangezien hij
geen positieve belofte van haar had ont
vangen. Later, ja, zouden zij nog eens
praten, maar wat beteekende dat? Zou
het van haar kant meer zijn dan meis
jesachtige dweperij? Waren het niet de
omstandigheden, die haar er toe brach
ten zich een beeld van hem te vormen,
dat verwrongen was door de geheimzin
nige sfeer, waarin zij elkaar hadden lee-
ren kennen?
En dan kwamen er andere overwegin
gen. Welke redenen waren er, die Joop
dezelfde gevoelens voor hem zouden bij
brengen als hij die ten opzichte van haar
had? Zü was mooi, bezat charme en
geest, kwam uit een beter milieu dan hij,
kortom, hij miste alles wat haar aan
trekkelijk maakte. Wat kon *tj in den
lompen dorpsklerk zien? En in die mo
menten werd hü geheel overmeesterd
door neerslachtigheid en vertwijfeling.
„Groenveld!" balkte Bolderbom. Met
een verwenschlng op de lippen voldeed
Maarten treuzelend aan het bevel. Zoo
ging het iederen dag; minstens vijf maal
in eiken werktijd hoorde hij dat hatelijke
geroep uit de burgemeesterskamer. Die
vent kon niets alleen. Iemand met een
middelmatig verstand zetj zich al maan
den geleden zelfstandig hebben gemaakt,
ook al zou hij het vak op een burge
meesterscursus hebben geleerd. Piet Sur
rogaat zag er geen gat in.
Als Maarten hem niet met alles ach
ternaliep, zou hij den eenen blun
der na den anderen begaan. Soms
kwam het wel eens in hem op hem een
kolossalen flater te laten slaan, doch
dan bedacht hij altijd weer, dat hü zün
illegale activiteit het best kon voort
zetten, als hij zorgde voor een vlot ver
loop van zaken.
„Pak een stoel, Groenveld en kom bij
me zitten." De geükte formule, inleiding
tot een kwestie, waarmede Bolderbom
geen raad wist
„Ik heb vanmorgen een dreigbrief ont
vangen. Daar kük je van op, hè?" En
hü lachte met valsch pathos, terwül er
een wereld van angst in zün oogen te
lezen stond. „Ja, Blokzijl is niet de
eenige, die anonieme brieven omvangt..."
„Wat willen ze u doen? Voor het ge
meentehuis ophangen?"
Dergelijke grapjes kon hij zich onge
straft veroorloven; Piet Surrogaat dacht
toch, dat hü het niet meende.
„Zoo iets!" Grinnikend overhandigde
hij zün assistent het voddige briefje.
Doch het papier trilde in zün hand.
Maarten las het zwügend. Enkele zin
nen in blokschrif t bevatten den raad zoo
snel mogelijk te verdwünen. De brief-
tcüryyer yras er mede bekend, dat Bol
derbom verschillende personen aan de
moffen had overgeleverd en dat zou men
hem na den oorlog wel betaald zetten.
In zün eigen belang werd hem aangera
den zijn onvaderlandlievende activiteit
stop te zetten en het dorp te verlaten.
„Vind je 't niet kostelük?" vroeg Piet
Surrogaat angstig en met 'n zekeren trots
„Maar snap je zoo'n vent? Wat wil hü
van me? Heb ik ooit iemand kwaad ge
daan, aangebracht of zoo? Heb ik ooit
anders dan het beste met de menschen
voor gehad? Zeg nou zelf!"
Maarten bleef strak kijken. „U moet
dergelüke waarschuwingen niet te licht
opvatten," adviseerde hü- „Er zijn in de
zen tüd wel meer gekke dingen gebeurd."
Piet Surrogaat, getroffen door den
ernst, die ln Maartens woorden lag op
gesloten, verheelde niet langer slecht op
zün gemak te zün.
„Wat raad je me aan te doen? Weg
gaan doe ik natuurlijk nooit! Zal ik den
brief aan Meister Dammert laten zien?"
„Dat zal weinig helpen, vrees ik. Het
schrift geeft geen enkel houvastWat
moet hij er aan uitzoeken?"
Piet Surrogaat verviel in een somber
zwijgen. Zün onafscheidelijke sigaar was
uitgegaan en hij bemerkte het niet. Ein
delijk maakte hü een hulpeloos gebaar.
„Ik zal me er maar niet druk om ma
ken," sprak hü zichzelf moed in. En
wraakzuchtig liet hij er op volgen; „Laat
ie liever als een kerel voor den dag ko
men. Zie je, zoo ver is 't in ons land al
gekomen, met terreur probeeren de
schurken ons klein te krügenNou, je
weet, dat ik niet graag groote woo den.
gebruik, maar die ondergrondsche ban
diet kan er van op aan, dat ik tot het
uiterste zal vechten!"
Maarten vond het niet noodig op deze
exclamatie te antwoorden.
Twee dagen later kwam Bolderbom
lijkbleek op kantoor. Hü had een twee
den brief in tte bus gevonden, ditmaal
in nog scherper bewoordingen gesteld. Er
werd hem een week tüd gegeven om zün
biezen te pakken. Was hü na afloop van
dien termen nog in Ruigendam, dan.
zouden de gevolgen voor hem en zijn ge
zin verschrikkelük zün.
„Is er dan geen recht en orde meer in
Nederland?" riep hü dramatisch uit en
hü hief zijn handen in wanhoop omhoog.
Maarten dacht inderdaad van niet,
doch in anderen zin dan de burgemeester
bedoelde, zoodat hü zün gedachte maar
voor zich hield. Hij liet zün chef uitra
zen, plaatste enkele ernstige opmerkin
gen, waardoor de angst van het slacht
offer nog grooter werd, in plaats van
hem te bemoedigen.
Hij had oorspronkelük aan een op zich
zelf slaand en toevallig incident gedacht,
doch na den tweeden brief begon hü
schik in het geval te krügen.
