H
M
■MÊÊÊÈÊ
MADONNA IN DE WITTE BOOT
WKÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊfè; fwêtèk**?- si
SSCHIN TWEE POLEN
H'
H
Voedselpositie
AMERIKAANSCHE POLITIEK JEGENS
RUSLAND WORDT SCHERPER
Maria, bewerkster van Frankrijks
grooten terugkeer
s-mi*
wiïBBm
Finsche regeering afgetreden
in het huidige Duitschland
Liberaal candidaat
Verschuiving Poolsche grens
een gevoelig verlies
MMth
r
V
Nieuwe prijzen voor
chocolade
ZATERDAG 12 APRIL 1947
PAGINA 3
BUITENLANDSCH OVERZICHT
Ter voorkoming van oorlog
wmm
IMM—
wm
mmMj
I»
Red Frankrijk
Leerstoel in het Neder-
landsch te Rome
gig»
W
N. P. ANDRIESMA
Minister Gielen in Maastricht
Door heel het land
Een echte boete
Reep kost nu tien cent
Jam blijft op den
suikerbon
■et is de moeite waard, een kleine
bloemlezing samen te stellen uit
de heftige uitlatingen aan het
aöres van Rusland, die in den laatsten
tijd door vooraanstaande personen in
■Amerika zijn gedaan. Onder de vele ver
klaringen die men dan zou kunnen -ver-
Zamelen, valt een beschuldiging op van
Frank Shea, hoofd van den inlichtingen
dienst van het departement van Buiten-
landsche Zaken, betreffende onjuiste
anti-Amerikaansche propaganda in Eu
ropa door de Russen f26 Januari). Dean
Acheson, plaatsvervangend minister van
Buitenlandsche Zaken, noemde in den
Senaat de Russische politiek agressief en
expansief (11 Februari). De Republi-
keinsche senator Ralph Flanders diende
oen resolutie in, om geen leveringen
meer aan Rusland te verrichten, zoolang
dit Amerika zou blijven tegenwerken
(14 Maart). De vroegere ambassadeur in
Moskou, William Bullitt, verzekerde dat
Rusland de V.S. zou bombardeeren, als
het maar atoombommen had en dat het
een aanval op de V.S. in den zin had
(24 Maar). De Republikeinsche afge
vaardigde F. Crawford verklaarde, dat
een wijziging in de Russische regeering
moest worden aangebracht (31 Maart),
terwijl de democratische senator Harry
F. Byrd Rusland van de U.N.O. wilde
Uitsluiten (31 Maart). Robert Taft
spoorde aan, toch vooral het atoom
geheim niet aan Rusland mee té dee-
len, in geen enkelen vorm ook (3 April).
de „New York Times" schreef nog
onlangs (7 April), dat Sovjetexpansie
oen nieuw gevaar voor Amerika zou be-
teekenen,
Wijzen deze woorden allen in de
richting van verbittering, vij
andschap en argwaan ten aan
zien van Rusland, die induk wordt nog
Versterkt door de jongste twee redevoe
ringen van den hoogsten leider van den
staat, president Truman, die wel de
zaak een weinig verbloemde en niet in
haar scherpsten vorm debiteerde, maar
desondanks weinig twijfel liet bestaan
aan de uitgesproken anti-Russische
richting van zün politiek. Dien indruk
Wekt verder nog de verklaring van
Hean Acheson, afgelegd voor leden van
het Huis van Afgevaardigden bij ge
legenheid van de publicatie der docu
menten, die betrekking hebben op de
omstandigheden, die Amerikaansche
hulp aan Griekenland noodzakelijk
maken: „De communistische organisa
ties over de geheele wereld blijken met
een dergelijke discipline en eensgezind
heid te handelen, dat de mogelijkheid van
een toevalligen samenloop van omstan
digheden uitgesloten is", terwijl hij
verder zei, dat het bestaan van com
munistische regeeringen, waar ook ter
wereld, een gevaar is voor de veiligheid
der V. S.
Men zal zulke regeeringen natuurlijk
bestrijden, om veiligheidswille. Dat be-
teekent aanval-uit-verdedigingsoverwe
gingen op die regeeringen. Op de eerste
plaats zal men er voor zorgen, dat niet
de V.S. zelf onder communistischen In
vloed komen te staan. De communisten
worden dan ook sinds eenigen tijd ge
weerd uit overheidsbetrekkingen, uit het
leger, enz. Er is een soort zuiverings
actie in het gar.sche Amerikaansche pu
blieke leven aan den gang, die de com
munisten tot onderwerp heeft.
Men zal ze ook elders bestrijden; in
Griekenland, in China, in Korea, waar
zij de oorzaak zijn van voortdurende
troebelen, zelfs van burgeroorlog; m de
Slavische landen, waar zij, ondanks hun
minderheid ten opzichte van de bevol
king, het bewind voeren; en in alle sta
ten waar zij tot partijvorming zijn over
gegaan.
en zal de communisten zelfs in
Rusland bestrijden. Truman zei in
zijn „tweede rede" (7 April), dat
het Amerikaansche volk zich schrap
moet zetten tegen elke onderdrukking
en agressie, en dat het elh conflict dat
het gevaar bergt, zich over de wereld te
verspreiden, in de kiem moet smoren. En
zulke agressie, zulke conflicten, zijn
slechts te verwachten van Rusland, dat
voor de Amerikanen het klassieke voor
beeld van, onderdrukking is.
In dit kader van „conflicten in de
kiem te smoren" vatten de yereenigde
Staten hun- politiek van stelling-kiezen
tegen de Sovjet-Unie, op punten die wij
■gisteren noemden, op, en daarin vindt
hun hulpverleening aan Griekenland en
Turkije een plaats. Men ziet de bezet
ting van strategische posten niet als een
voorbereiding op den oorlog, maar als
het beste middel om oorlog te voorko
men, en redeneert daarbij, dat slechts
als Amerika zich sterk toor.t en den
Russen duidelijk maakt, dat zij in een
eventueelen gewapenden strijd tóch het
onderspit zouden delven, de Moskousche
leiders het niet tot dien strijd zullen la
ten komen. Daarentegen, zoo meent men,
zal Rusland des te eerder den krijg aan
durven naarmate het ziet dat er kans
op overwinning is, naarmate het dus
ziet, dat Amerika zich niet voldoende
teweer kan stellen.
De geschiedenis van het V. S.-mandaat
over de eilanden in den Stillen Oceaan
is er, om voor deze redeneeriu-g het be
wijs te leveren. Amerika verklaarde, dat
het die eilanden beslist niet zou verla
ten, ook niet als de U.N.O.-raad voor de
mandaten de eilanden aan anderen zou
toewijzen. En zonder slag of stoot, vol
komen tegen de Russische be-langen in,
gaf de Sovjet-Ur.ie haar toestemming
voor het Amerikaansche beheer over de
eilanden.
Een krachtige houding nu moet Ame
rika niet alleen in aparte kwesties, doch
in alle zaken waar ook Rusland bij be-
-
-
Een Kentsche boer trekt de voren open in den rullen grand. Op den
achtergrond, het oorlogsmonumentopgericht om de gevallenen uit den
vorigen oorlog te herdenken. In den laatsten oorlog werd de befaamde
„Battle of Britain" vooral boven Kent uitgevochten.
(Van een bijzönderen correspondent)
Is Frankrijk nog dc oudste dochter van
de Kerk, of is het de jongste spruit van
I Moskou geworden? Heeft het een diep
zwarte of een hel-roode kleur? Moet men
het een land van heiligen of een land van
heidenen noemen? Het is zoo moeilijk uit
te maken en alleen al daarom is het be
ter, geen radicaal oordeel uit te spreken.
Misschien zijn wel beide mogelijkheden
tegelijk waar, bestaan geloof en ongeloof
wel vurig en strijdbaar door elkaar heen
en tegenover elkaar.
Misschien is er wel tegelijk veel hei
ligs en veel heidensch in dit land, waar
de snelle nachttrein mij doorheen voerde,
ver weg van de groote hoofdstad, naar
Seyssel, een klein station aan de Rhöne.
Het was donker toen ik daar aankwam
en iemand vond, die mij den weg kon
wijzen naar het doel van mijn tocht,
Clermont, dat een eind verder ergens in
de bergen ligt. Alleen, zwijgend, aan
vaardde ik de wandeling naar dat dorpje,
met boven mijn hoofd een heerlijke ster
renhemel en niets dan de stilte der ber
gen rond me. En voor mij uit, gaandeweg
beter zichtbaar, licht tegen den hemel.
Steeds duidelijker werd het, steeds meer
licht, steeds meer, tot ik in een zee van
licht binnenwaadde toen ik eindelijk in
het dorpje arriveerde, 700 a 800 m. hoog-
Zooveel licht, dat is iets bijzonders in
dit land waar de electriciteit zoo streng
gerantsoeneerd is. Er is ook iets bijzon
ders: Hier is Maria, hier geschiedt le
Grand Retour de la France, Frankrijks
Groote Terugkeer.
Ik loop door de straten. Het zijn lange
lanen van dennegroen. Honderden, hon
derden denneboompjes vormen een eere
haag vol kleurige guirlandes. Clermont
heeft dezen avond zijn Koningin willen
huldigen.
Ik ga de kerk binnen. Vooraan, bij
i euwen geleden roofde een
h man een kostbaar Mariabeeld
uit de hoofdkerk van Athene.
Hij werd ontdekt en in de wanhoop
der achtervolging wierp hij het
beeld in het water, waarna het
wegdreef de zee in. Den volgenden
ochtend zagen eenige visschers van
Boulogne Sur Mer, een stadje aan
den Noordkust van Frankrijk, een
bootje naderen van uit de zee. Op
den achterstevenals hield zij het
roer, stond de Madonna uit Athene.'
Zij had Frankrijk gekozen tot haar
nieuwe vaderland. In triomf* haal
den de visschers haar binnen en
gaven haar een eereplaats in de
kerk van de bovenstadSindsdien
heeft de „Madonna in de witte
boot" Frankrijk niet verlaten.
Eeuwen achtereen heeft zij een
zegetocht gemaakt door de steden
van Frankrijk wanneer de nood
zoo hoog was dat men haar bij
zondere hulp behoefde. 1
sy
de Communiebank, staat in het volste
licht een witte boot, met een blanke
Madonna. Enkele mannen, vrouwen en
meisjes houden er de wacht omheen.
Ze bidden den rozenkrans en zingen
met uitgestrekte armen; „Paree Domi-
neSpaar Heer, spaar Uw volk
Sauve, sauve la France.... Red, red
Frankrijk."
De kerk wordt voller. Er wordt afwis
selend gepreekt, gïbeden en gezongen
met uitgestrekte armen. Om 12 uur, als
alles stampvol is, begint een plechtige
Nachtmis, met algemeene H. Communie,
voorafgegaan door gezamenlijke toewij
ding aan het Onbevlekt Hart van Maria.
En na de Nachtmis komen alle aanwe
zigen hun onderteekende acte van toe
trokken is, innemen, vinden groote groe
pen van het publiek. Men moet dus
vooral niet toeschietelijk en vriendelijk
zijn, maar dadelijk zijn tanden laten
zien. En wel voert Henry Wallace pro
paganda voor het tegendeel, maar meer
dan een roepende in de woestijn is hij
niet. Zijns ondanks keert Amerika zich
steeds scherper tegen Rusland.
De raad van Italiaansche ministers heeft
een wetsvoorstel goedgekeurd houdende de
instelling van een lectoraat in de Neder-
landsche taal aan de faculteit der letteren
en philosophie aan de universiteit te Rome.
De reeds eerder gemelde clandestiene
graan- en smokkelzaak in Midden- en
West Brabant breidt zich steeds verder
uit. Thans zijn arrestaties verricht te
Kaatsheuvel en Loon op Zand. De bur
gemeester van Baarle-Hertog is naar het
Huis van Bewaring te Breda overgebracht.
Homer en Langley: de zonderlingen van de Fifth Avenue
Hun huis was een vesting.
Stil en bescheiden waren Homer en
Langley Collyer: twee Amerikaan
sche broers, die op hun 27ste en 23ste
Jaar nog bij hun ouders inwoonden zon-
(ter zelfs een poging gedaan te hebben de
wereld met zijn lief en leed te trotseeren.
Zij studeerden met ijver en hun moeder
jas hun uit Homerus' Odyssea voor. Homer
|eËde zich toe op de advocatuur en Lang-
verdiepte zich in technische vraag
stukken. Zoo verging hun leven rustig,
gezapig zelfs, tot hun ouders op een kwa
den dag besloten te scheidenen zij ver
lieten het huis op de Fifth Avenue, in de
dagen van 1909, dat dit drama begon, een
nette wijk, maar nu het centrum van
Harlem, New Yorks neger-stad. De twee
broers sloten zich op. Er kwam een oor-
jog en die oorlog ging voorbij, er kwamen
rueuwe uitvindingen, er kwam zelfs weer
een oorlog, maar Homer en Langley
Woonden in hun huis op de vroeger zoo
deftige Fifth Avenue. Dit alles was nog
niet zoo heel erg geweest. Indien zij zich
Ierr?5 als normale menschen gedragen
hadden. Maar dat deden zijniet. On
danks hun rijkdom betaalden zij him
rekeningen niet en zóóver sloeg de kolder
in hun hoofden, dat zij zich en hun huis
gingen barricadeeren met alles wat zij
vinden konden. Water-, gas- en electri
citeit-toevoer werden afgesneden; per slot
van zaken zijn dat ook geen philantropi-
sche instellingen.
In 1933 werd Homer blind, maar Lang
ley riep geen dokter. Volkomen on-
noodig, verklaarde hij: Homer is ge
zond, hij eet zelfs honderd sinaasappelen
jf de week en hij gunt zijn oogen rust
door ze dicht te houden. Maar Homer werd
biet beter, integendeel, in 1920 werd hij
j&m.
Intusschen stroopte Langley 's nachts
donkere straten van New York af om
bijn. barricades steeds verder te kunnen
^bouwen. Hij bedelde bij slagers om
'eesch-afval en op Brooklyn om een
'bk brood. En bij heel bijzondere gele
genheden wipte hij een café binnen, om
®r- omzichtig in het rond blikkend, een
'hiskey naar binnen te slokken.
Naarmate de jaren verstreken, namen
"e verhalen over het huis op de Fifth
Venue toe. De bijgeloovigste negers
meenden er spoken te moeten vermoe
den,
de meer zakelijk aangelegde ver-
0I-derstelden er een fortuin.
De New Yorksche geheimzinnigheid
zou vandaag nog niet bekend zijn,
indien de politie niet een dezer
dagen een telefoontje gekregen zou
«ebben, dat mededeelde;
..Er ls een doode op de Fifth Avenue
"^078.,»
He politie kwam terecht bij het Col
ter's huis. De bel ging niet over en op
het kloppen werd niet open gedaan. De
mrceering van de deur deed de agenten
bijna terugdeinzen: stapels kranten,
oud yzer> doozen, stukken meubelen
een voor hen opgestapeld.
He brandweer moest er met een lad
der aan te pas komen om een venster
v
sj
Het Collyers-huis. Deuren en vensters waren gebarricadeerd met oud-papier
en afval. Politie en reinigingsdiensten hebben heel wat werk gehad om het
'huis uit te mesten.
te openen. Achter de luiken lagen op
nieuw stapels kranten, stukken ijzer en
alles wat ook achter de deur lag. Alleen
toonde het licht van een sterke lantaarn
op den vloer.... Homer, dood, in een
badmantel, met een verschrompelden
appel in zijn hand.
et raadsel van de Fifth Avenue
begon zich op te lossen. Alleen
bleef de vraag: wie was de ge
heimzinnige man aan de, telefoon en
waar was Langley, de andere zonder
ling? Systematisch zijn de politie, de
stadsreiniging en welke diensten New
York voor dergelijke doeleinden nog
meer mag bezitten, het huis gaan uit
graven. In een kamer kwamen zij bij
deze werkzaamheden veertien piano's
tegen, ergens anders eenige duizenden
boeken over technische onderwerpen,
tientallen fietsen met rottende banden
twintigtallen kleermakersbustes, meer
dan dertig zakken kolen en ton na ton
aan papier dit alles als resultaat van
een zich over drie decenniën uitstrek
kende verzamelwoede.
Maar niemand vond Langley. De
Manhattan-kranten gingen de kwestie
spoedig vervelend vinden en de „Daily
News" stelde voor, dat de politie maar
Het Finsche kabinet-Fekkala is Vrij
dag afgetreden. De sociaal-democratische
en de agrarische parlementsfractie heb.
ben Donderdag den eersten minister me
degedeeld, dat hun ministers zouden af
treden, als hij geen toezegging deed in
zake een vastere politiek tegen de inflatie.
De eerste minister, wiens gezondheid te
wenschen overlaat en die door zijn eigen
part® is gecritiseerd, antwoordde, dat hij
liever zou aftreden dan toegeven.
Hoewel soc.-democraten en agrariërs
zich gezamenlijk tot den eersten minister
hebben gericht, moet het uiteenvallen
der coalitie-regeering worden toegeschre
ven aan de tegenstrijdige belangen der
beide partijen. Waneer de soc._democra-
ten hogere loonen voor de arbeiders ver
kregen, antwoordden de agrariërs met
een prijsverhooging voor landbouwpro
ducten-
Finland bevindt zich op den drempel
naar een nieuwe inflatie en de bevolking
ziet thang met belangstelling uit naar den
man, die een kabinet zal vormen, sterk
genoeg om den strijd aan te binden tegen
de stijgende prijzen en de steeds drin
gender eischen voor hoogere loonen.
In zjjn woning te Alkmaar is gister
avond op 54-jarigen leeftijd overleden
de heer N. P. Andriesma, die van 1929
tot 1942 chef-redacteur was van het
Noord-Hollandsch Dagblad. Na lid te
zijn geweest van den nood-gemeenteraad,
werd de heer Andriesma bij de laatste
gemeenteraadsverkiezingen tot lid van
van den nieuwen raa dgekozen, waar hij
fractievoorzitter was van de K.V.P. Na
de plechtige Requiemmis in de parochie
kerk van den H. Dominicus om 9.15 uur
Dinsdag as., volgt de begrafenis op het
R. K. kerkhof te Alkmaar.
Toen de huisdeur openging
stiekum zou verdwijnen en een paar
flesschen melk en brood voor Langley
achter zou laten. „De man zou wel hon
ger hebben-"
et Collyer's huis was een vesting
het papier was als een barricade
Maar wat is een moderne vesting
zonder landmijnen en booby-traps? De
technicus Langley had deze niet verge
ten en als men alles goed heeft gere
construeerd is hij over een van zijn
eigen afweerwapenen gestruikeld. De
ontploffing veroorzaakte een papierver
schuiving, Langley werd bedolven en
stierf. En zijn blinde en lamme broer
onderging een langzamen dood.
„De man, die telefoneerde" is het niet
opgeloste probleem, waarmee de New
Yorksche kranten zich nu bezig kunnen
houden.
Terwijl de Engelsche genie de laat
ste voorbereidingen legt aan de
verwoesting van Helgoland, tracht
een Engelschman via een brief in de
„Times" het eiland nog van zijn onder
gang te redden. „Mag ik uw aandacht
vragen voor een buitengewoon dringen
de vraag?", aldus begint de briefschrij
ver zijn betoog, waarin hij verder zegt:
„Over eenige dagen zal er een knop
worden ingedrukt om Helgoland te ver
woesten. Is het eigenlijk niet zonde
dat te doen? Kan het sterke eiland niet
veel beter als een basis worden inge
richt voor de troepen van de Vereenigde
Naties?" De Engelsche regeering heeft
er natuurlijk niet op geantwoord. Zij
zal het vermoedelijk wel het veiligste
vinden dat eeuwige pistool op Engeland
nu maar eens definitief te verwijderen.
De Vereenigde Volkeren kan per slot
van zaken ook maar iets voorbijgaans
zijn.
Eén verhaal over Ford moet er ge
weest zijn, dat Ford zelf graag na
vertelde. Het luidt aldus: Op ze
keren dag reed Ford alleen met zijn
Ford, toen hij onderweg een boer aan
trof, die pech had met zijn Ford. Ford
stopte en vroeg of hij kon helpen. Hij
hielp en even later was de Ford klaar.
De boer was Ford zeer dankbaar en gaf
hem een dollar. Ford weigerde; voor
een vriendendienst neemt men niets
aan. De boer hield echter aan: hij had
den auto gerepareerd en moest er ook
voor betaald worden. Ford trachtte er
zich van af te maken met de opmer
king, dat hij meer geld had dan hij op
kon maken. De boer lachte daar eerst
eens goed om en zei toen: „Meer geld
dan je op kunt? En je rijdt in een
Ford!1'
In welingelichte politieke kringen
meent men een gesehikten candidaat
voor deze functie te zien in Sakari Tuo-
mioja, den jongen liberalen directeur
van de Bank van Finland, die als welbe
kend financieel en economisch deskun
dige zoowel het vertrouwen van de Sov
jet-Unie als van de Westelijke geallieer
den bezit.
De Charles Eyck-tentoonstelling in de
Bonnefanten te Maastricht had Vrijdag
middag bezoek van den minister van O.,
K. en W., dr. Jos Gielen. De minister die
werd opgewacht door den oud-commissaris
der Koningin, mr. dr. van Sonsbeek, den
burgemeester van Maastricht en den heer
Fouraschen, directeur van de Bonnefanten.
werd rondgeleid door den zeereerw. heer
Lmssen, directeur der R.K. H.B.S. te
Maastricht. De jubilaris Charles Eyck was
bij dit bezoek niet aanwezig,
De ijsman had op de eerste zonnige voor.
jaarsdagen waarlijk niet over gebrek aan
klandizie te klagen
Na de ongeregeldheden van den laat
sten tijd in de Britsche bezettings
zone van Duitschland ls het on
getwijfeld interessant, de voedselsituatie
in het huidige Duitschland eens nader te
bezien.
De verschuiving naar het Westen vah
de Poolsche grens was een gevoelig ver
lies voor de Duitsche voedselvoorziening.
Doordat de Polen geen enkelen Duitscher
vergunning gaven in het Poolsche gebied
te blijven, was er voor de hier wonende
Duitschers 13% van de bevolking
geen andere mogelijkheid dan zich te
verspreiden over de vier overige zones-
Om te beginnen steeg het aantal inwoners
van de Fransche, Amerikaansche, Brit
sche en Russische zone van 59(4 millioen
tot ruim 66 millioen. Tegenover deze stij
ging van het aantal consumenten staat
echter een belangrijk productieverlies.
Het Poolsche gebied levert, zooals de gra
fiek laat zien, 30% van de agrarische pro
ducten van Duitschland en 20% van den
veestapel. Het laat zich verstaan, dat de
Polen deze producten niet hebben gedis
tribueerd over de rest van Duitschland,
doch deze ten eigen bate hebben benut.
Hoe is nu de toestand in de vier zones
van Duitschland? Naast de twee zooeven
omschreven factoren, de vermeerdering
van de bevolking en het verlies van een
belangrijk productiegebied, is natuurlijk
een belangrijk feit, dat tengevolge van de
oorlogshandelingen de vroegere produc-
zijn hier aanmerkelijk lager. De gunsti
ger positie van den veestapel is te dan
ken aan de veeteelt in de Noord-
Duitsche laagvlakte. De Britsche bezet
tingsautoriteiten stellen echter alles in
het werk om de veel te geringe agra
rische productie te vermeerderen. Hier
toe zijn uitgebreide plannen opgesteld,
welke onder meer beoogen de beteelde
oppervlakte voor graan met 40 pet. te
vermeerderen. Voor aardappelen is dit
cijfer zelfs 80 pet. Zoolang echter de
Duitschers onwillig blijven aan deze
plannen mede te werken, zal de situatie
zeer zorgelijk blijven.
In de Amerikaansche zone zijn de
cijfers weliswaar gunstiger dan ln de
Britsche zone, doch voldoende voor de
hier levende 24 pet. van de bevolking
is er niet. Ook hier poogt men door
opstelling van een teeltplan voor 1947 de
moeilijkheden te boven te komen. Tus-
schen de opstelling en uitvoering van
deze plannen is echter een groot ver
schil, temeer daar de andergrondsche
nazi-propaganda hier zeer veel kwaad
verricht.
De Fransche zone met haar 9 pet.
bevolking heeft vooral te kampen met
een tekort aan graan. Hier staat echter
een voldoende productie van aardappelen
en melk tegenover. Het teeltplan voor
de Fransche zone is dus hoofdzakelijk
BEVOLKING EN AGRARISCHE PRODUCTIE IN DUITSCHLAND
^Sedert 1945 »«rlor««
voor Duitschland
POLE*
a*/rscn£
ZONE
AMERIKAANSCHE" ICf.un
ZONE i TSJECHO
SLOWAKIJE
Bevolking
Agrarische -
Producten
s.^
WCEMt»^
OOSTENRIJK
Veestapet
ZWITSERLAND
U'gJIVPlLT
tiecapaciteit op het moment nog bij lange
na niet is bereikt.
Gaan wij de bezettingszones stuk voor
stuk bezien, dan blijkt, dat de Russische
zone verreweg de gunstigste positie in
neemt. Ruim 30% van de huidige Duit
sche bevolking woont in het door de Rus
sen beheerschte gebied. Dit gebied heeft
ruim 40% van de agrarische productie
gerekend naar de cijfers van 1939/43.
Ondanks de sedertdien opgetreden belem
merende factoren, is momenteel voor
sommige producten nog exportmogelijk
heid aanwezig.
In de Britsche zone wonen ongeveer
een gelijk aantal menschen als in de
Russische zone. doch de productiecijfers
gericht op een vermeerdering van de
graanproductie.
De voedseltoestand in het huidige
Duitschland is dus uitgesproken
"slecht te noemen. De situat.e zal
echter nog slechter worden zoolang
de Duitschers meer waarde blijven
hechten aan de inblazingen van de
overgebleven Hitler-knechten dan
aan de plannen van de bezettende
macht. Het "iet er echter naar uit,
dat dit volk nog steeds niet over
tuigd is van het onnoemelijke kwaad,
dat de verafgode „Führer" hun heeft
berokkend.
wijding deponeeren in de witte boot van
de blanke Madonna.
Zoo gaat het al vier jaar lang. sinds
het oogenhlik, waarop de witte boot van
Lourdes uitvoer over de dorpen en ste*
den van Frankrijk. In meer dan 12.000
parochies is er dag en nacht om het
beeld gezongen, hebben mannen en
vrouwen vrijwillig de eerewacht gehou
den, heeft men den rozenkrans gebeden.
E„ 15 millioen Franschen heb
ben zich plechtig, zwart Op wit, aan
Maria toegewijd.
Om 9 uur in den morgen gaat het
beeld de parochie weer verlaten. Ik
neem een korte nachtrust op twee stoe
len in de ijskoude spreekkamer van de
pastorie, en sta dan weer klaar om mee
te gaan. Het is maar een doodeenvou
dige processie. Voorop een zwaar Kruis
beeld. Dan twee banieren van de twee
patronessen van Frankrijk: Jeanne
d'Arc en de Kleine Theresia. Daarna
een groep deelnemers en aan het einde
van den stoet, boven op een motorloczen
auto, die door tien. twaalf mannen ge
trokken wordt, de witte boot, de Blanke
Madonna.
We passeeren eerebogen: „Soyez la
Bienvenue, Wees Welkom"; „Chez nous,
soyez Reine, Wees Koningin bij ons".
Wat een guirlandes. Het is volop Zon
dag, volop feest. Alle huizen zijn ver
sierd met groen, met tapijten, en overal
hangen de rozenkransen, van dennen
appels, van leege eierschalen, zelfs van
uien. En aldoor het bidden, aldoor het
zingen van „Sauve. sauve la France''.
Vele pelgrims, mannen, vrouwen, gaan
op bloote voeten over de scherpe berg-
steenen.
Daar komt een andere groep men
schen ons tegemoet; een pastoor met
misdienaars voorop. Ze houden stil,
vallen op de knieën, midden op straat.
En met uitgestrekte armen beginnen
ze te bidden, driemaal: „Monstra te
esse Matrem, Toon dat Gij onze Moe
der zijt." Een van de priesters, die
het beeld begeleiden, klimt boven op
de witte boot. Een kort afscheidswoord
tot de eene, een kort welkomstwoord
tot de andere parochie. En allen knie
len om den zegen te ontvangen, die
gegeven wordt met dat groote Kruis
beeld.
En wat wil je? Ik, nuchtere Hollander,
die aan zooveel uitbundigheid niet ge
wend ben, ik kon toch niet alleen recht
op blijven staan? Ik knielde mee en na
een halven dag liep ik zelf ook met uit
gestrekte armen te bidden en te zingen,
samen met de anderen. Toen heb ik pas
geleerd, dat het van hun kant niet alleen
maar „enthousiasme" was, maar dat het
moeilijk viel, dat het pijn deed, dat het
een echte boete was, en dat er toch nog
iets meer in de wereld is dan louter nuch
terheid
Wij trekken het volgende dorp binnen.
Aan den ingang staat de burgemeester,
om officieel Onze Lieve Vrouw te ont
vangen. Hij heeft zijn deftigste pak aan
getrokken, en hij draagt zijn driekleurige
Fransche sjerp. Plechtig reikt hjj de Sla-
donna de sleutels van zijn gemeente over.
En dan alles opnieuw. Versiering, volle
dige Zondag, drukte van dorpelingen en
van hen, die van verre, soms wel 20 K.M.,
gekomen zijn. Bidden, zingen, boete.
Stampvolle kerken, toewijding, commu
nie, en dan de onderteekende acte in de
witte boot.
En zoo is het kerk na kerk, gehuchten,
dorpen en steden. Overal komt Maria in
haar witte boot. Overal wijdt men zich
aan haar toe, overal bidt en zingt en
feest men tot haar eer. Ja, er is misschien
veel heidensch in dit wonderlijke land.
Maar veel heiligs is er ook. een laaiende,
begeesterde godsdienstzin, en een kinder
lijke liefde zonder grenzen, voor de Moe
derkerk, en voor de Maagd, die de Moe
der van alle menschen, maar op een heel
speciale manier bovendien nog de Moe
der van Frankrijk is.
De minister van Landbouw, Visscherij
en Voedselvoorziening heeft nieuwe
prijzen voor chocolade goedgekeurd. De
prijs van geïmporteerde cacaoboonen,
waarop oorspronkelijk de verbruikers-
prijs hier te lande was gebaseerd, is
den laatsten tijd met meer dan 100
procent gestegen. Desondanks wordt de
verbruikersprijs van cacaopoeder ge
handhaafd. De chocolade-artikelen
moeten daarentegen duurder worden.
De reep van 8 cent kost nu 10 cent, de
gevulde reep van 8 oent 9 oent. Choco
lade aan stukjes kost voortaan 35 cent,
gevulde stukjes (bonbons enz.) 32 cent
en los strooisel 22 cent per I°C gram.
Voorts zullen ook bij deze nieuwe
prijsregeling voor een beperkt deel van
de productie speciale kwaliteitsartikelen
tegen hoogere prijzen mogen worden
verkocht en wél chocolade aan stukjes
voor ten hoogste 50 oent en bonbons voor
ten hoogste 60 oent per ons. In dit ge
val moeten de artikelen echter verpakt
worden verkocht met vermelding van
den prijs en van den naam van den
fabrikar-t op de verpakking.
Op vragen van het Kamerlid Manen
in verband met de distributie van stroop
en jam heeft de ministe- van Landbouw,
Visscherij en Voedselvoorziening om. ge
antwoord, dat er geenerlei aanleiding be
staat te verwachten, dat handhaving van
den gecomblneerden suiker-jam-bon bin
nenkort stillegging van stroop- en jam-
fabrieken ten gevolge zal hebben. De ver
koop van stroop en jam te zamen over
treft zelfs thans nog vrij aanzienlijk den
vooroorlogschen afzet.
De minister is niet bereid te bevor
deren, dat stroop en jam weer be
schikbaar worden gesteld op een
aparten bon, los van den suikerbon.
Het verkrijgbaar stellen van stroop en
jam zonder bon is niet mogelijk met het
oog op onze suikerpositie.
Vrijdag beeft de minister van Weder
opbouw en Volkshuisvesting, de heer L.
Neher, een bezoek gebracht aan het
Westelijk deel van Zeeuwsch-Vlaande-
ren, om den heropbouw in oogenschouw
te nemen en een conferentie te houden
met burgemeesters van West-Zeeuwsch-
Vlaamsche gemeenten,
