Nieuwe Haarlemsche Courant | 1947 | 24 april 1947 | pagina 3

A'

K. V.P. bepaalt haar standpunt

Mr. SASSEN KEERT ZICH
TEGEN ONDERNEMERS
Eieren en melk niet van den bon

omroepers!

(4tO'OAcl

ENGELAND TUSSCHEN DE GROOTEN

VERVANGINGSWAARDE DE EENIGE
BILLIJKE BASIS

PU ROHM

NIEUWE BONNEN

THE KEYS OF THE KINGDOM

Film die niet alleen bij katholieken
indruk zal maken

op de heide

DONDERDAG 24 APRIL 1947

PAGINA 3

BUITENLANDSCH OVERZICHT

Sovjet-Unie stelt hooge eischen voor
Britsch-Russisch verdrag

Frankrijk voor een
broodcrisis

■pppppy

WmlËË

WSm5»t

TWEEDE KAMER

goedkoop

adverteeren

-

Groot congres te
Venray

Voor katholieke jeugd-

standsorganisaties

Rantsoenbonnen voor
waschpoeder en soda

(Wordt vervolgd)

Zomermelkprijs

2

Ernest Bevin is een van de men-
schen die het in Moskou bijzonder
druk hebben. Naast zijn aandeel
Jh de Viermogendhedenconferentie over
"et Duitsche vraagstuk, heeft de En-
gelsche minister immers nog een andere
taak: hij moet ook de mogelijkheden
onderzoeken voor een nieuwe Britsch-
Russische toenadering. Het initiatief
voor zulk een toenadering is, bij het
oegin van dit jaar, van hem uitgegaan,
t°en hij er op aandrong, het in 1942
tusschen beide regeeringen gesloten
Verdrag, waarvan in de praktijk zoo
geurig te bespeuren viel, weer op te
frisschen en eventueel te verlengen.

Stalin, met hem telegrammen wisselend,
xt®lde daarop voor, dat men het ver
lag niet slechts zou verlengen, maar
°°k zou herzien.

Sinds dien tijd zijn er slechts geringe
Vorderingen op dit terrein gemaakt. Een
aantal hooge Sovjet-autoriteiten heeft
Groot-Brittannië bezocht en bracht van
daar den indruk mee, dat er een stem
ming onder het Engelsche volk heersch-
t®. die overwegend vriendelijk jegens
Rusland was. En er zijn voorbereidende
besprekingen geopend voor een weder-
°Pnemen van de handelsbetrekkingen,
die dan aan Engeland vooral hout en
Sraan zouden, moeten opleveren.

Een nieuwe toon kwam er in de
onderhandelingen, toen Rusland,
door middel van het nagenoeg
°fficieele regeeringsblad „Pravda", en
kele dagen geleden deed verstaan, dat
een Engelsch-Russisch verdrag een in
houd moest hebben, die het wezenlijk
deed verschillen van dat van 1942. Toen
betroffen de bepalingen een gezamen-
i'iken afweer van eventueele Duitsche
a8ressie. Nu echter, schreef de „Pravda",
moet een verdrag beide partijen ver-
Plichten, zich te onthouden van alle
overeenkomsten en maatregelen, die,
zelfs indirect, tegen den ander gericht
zouden zijn. Hetgeen wel heel wat ver
der gaat.

Voor Engeland zou dit al dadelijk
meebrengen, dat het zich losmaakte van
zijn vriendschap voor de Vereenigde
Staten, die in Moskou, en niet geheel
ten onrechte, als de grootste vijand der
Sovjet-Unie worden beschouwd. Los
making van Amerika zou voor Groot-
®rittannië ongetwijfeld tot gevolg heb-
bph dat men meer van Rusland afhan
kelijk werd. En terwijl men aan den
eenen kant mag betwijfelen, of inder
daad >de stemming op het Britsche
eiland wel zóó gunstig voor Rusland is,
dat men het als partner-,n-de-wereld-
Politiek zou willen accepteeren en er
een goeden vriend voor zou willen ver
hezen, aan den anderen kant is het de
vfaaS. of Engeland zich wel van Ame
rika kan losmaken. Niet alleen is het
aan de V. S. groote sommen gelds schul
dig en is het sterk op hen aangewezen
voor den aanvoer van voedsel en grond
stoffen, het werkt ook ten nauwste met
hen samen op militair en politiek ge
bied en zou. als het deze samenwerking
opzegde, practisch zijn wereldpositie moe-
jm opgeven, omdat Amerika nooit, en
niet bij een Britsch-Russische
"ti-Amerikaansche overeenkomst, den
cfkregen Invloed in het Nabije Oosten,

ill
het

hi;

de onmiddellijke nabijheid dus van
Suez-Kanaal en den overland-ketting

sschen Europa en Azië, die door de

staten van Nabije en Midden-Oosten
wordt gevormd, zal willen afstaan.

Engeland kan dus niet ingaan op een
verdrag van zoo wijde strekking als door
de „Pravda" wordt geopperd. Het heeft
dit al eerder te verstaan gegeven, toen
Bevin enkele weken geleden voorstel
len, die de strekking hadden, een wig
in de Britsch-Amerikaansche vriend
schap te drijven, verwierp. En dat de
„Pravda" in hetzelfde artikel uitdruk
kelijk verklaart dat het niet de Russi
sche bedoeling is,. Engeland en Amerika
van elkaar te scheiden, verandert niets
aan het feit dat in dit artikel, waaruit
ongetwijfeld een regeeringsstandpunt
blijkt, dan toch ideeën naar voren ko
men, die op zulk een scheiding lijn
recht aansturen.

Is de Russische eischen inderdaad
zoo ver gaan als de „Pravda"
suggereert, dan zijn, dunkt ons,
de besprekingen van Bevin en de Rus
sische politici tot mislukking gedoemd.
Misschien overvraagt men te Moskou
slechts en is het genoemde artikel maar
een eerste, natuurlijk veel te hoog, bod,
waarop een tegenbod;, natuurlijk veel
te laag, verwacht wordt. De naaste toe
komst moet uitwijzen, of dit „misschien"
te optimistisch dan wel te pessimistisch
is: of, na het falen van de pogingen
om een viermogendhedenverdrag te slui
ten, ook een tweemogendhedenverdrag,
waar Rusland bij betrokken is, tot de
onmogelijkheden behoort: of Engeland
nog meer den Amerikaanschen kant,
dien van openlijken vredesstrijd met de
Sovjet-Unie, zal opgaan, dan wel tus
schen Moskou en Washington een eigen,
zelfstandige plaats zal weten te be
houden.

Frankrijk staat op den rand van een
broodcrisis en een verlaging van het
broodrantsoen tusschen 40 en 50 procent
wordt verwacht. In sommige wijken van
Parijs was het brood Woensdag zeer
schaarsch en ongeveer 10 pCt. van de
bakkerswinkels was gesloten. De hevige
vorst van dezen winter is de oorzaak van
deze schaarschte, aldus officieele verkla
ringen.

s

-si# t

Vergoeding oorlogsschade

Nasleep van den winter. Op Schiphol is men druk bezig met het herstellen van de
startbanen, die tengevolge van den strengen winter ernstig geleden hebben

(Van onzen parlementairen redac
teur)

M". Joekes' interpellatie over frau
de en knoeierijen heeft weinig re
sultaat opgeleverd. De Kamer
heeft er zeker geen politieke en dema
gogische munt uit geslagen; zij heeft
in het algemeen terecht geen aanlei
ding gevonden om de regeering in ge
breke te stellen, doch men moet niet
vergeten, dat het dientengevolge dan
ook gebleven is bij het constateeren van
ontstellende hoeveelheden knoeierijen,
misschien niet zoo zeer onder de amb
tenaren v/at de ministers daaromtrent
mededeelden klonk tamelijk geruststel
lend, al moet men ook in dit- opzicht
vooral niet generaliseeren maar des
te meer in den vrijen sector van 't maat
schappelijk leven. En men weet daar
practisch niets meer tegen te doen dan
er reeds tegen gedaan wordt. Dat was
ook op het slot van deze tweede debat
middag het einde van alle wijsheid. De
heer Joekes kon veilig constateeren. dat
de antwoorden der ministers hem het
bewijs hadden geleverd van den ontstel
lenden omvang, dien de fraude .èn
knoeierijen hebben aangenomen.

Had het overigens veel nut deze mis
standen nog eens te constateeren? Naar
onze meening heeft het eerder na- dan
voordeel- opgeleverd Als het publiek tot
de slotsom moet komen, dat ook regee
ring en Kamer als zij er samen overleg
over plegen er geen gat in zien, dan
kan dit op niemand een verheffende uit
werking hebben, terwijl het op de frau
deurs en de knoeiers daarentegen een uit
stekenden indruk moet maken. Zij halen
er verlichter bij adem Van ue gewone po-
litioneele maatregelen hebben zij niet al
te veel te duchten. Een middel, dat mis
schien op den duur meer afdoende is, is
een middel op langen termijn.

Het is opvoeding in bedrijfsethiek.
Mr. Sassen beva] dit aan als therapie,
«lie de kern van de kwaal kam aan
tasten, en hij deed dit in een opmerke
lijke en koene rede, waarin hjj zeer
openhartig twee redenen aanwees, al
thans twee symptomen van de geeste
lijke ziekte, die zich in dit kwaad open
baart.

Eén daarvan is de goederenschaarschte,
die mede te wijten is aan het falen van
de heele wereld om internationaal de
welvaart te organiseeren. Maar daarnaast
zajr mr Sassen als een ander symptoom
van het materialistische egoïsme, dat de
wereld beheerscht, niet alleen den zwarten,
maar ook den „witten" handel En hij be
doelde daarmede te zeggen, dat men in
sommige bedrijven met legale prijzen zoo
veel verdient, dat men bij minder pro
ductie dan vroeger meer winst maakt.

Byrd beschuldigd van Zuidpool-nepotisme
op" Hoogvlieger vloog fevergeefs

Belt U nog maar eens

Op het matje bij de Amerikaansche
autoriteiten voor aardrijkskundige
namen heeft een dezer dagen
Sestaan: admiraal Byrd, de man, die
ln den afgeloopen winter „den grooten
®Prong" maakte naar het Zuidpool-ge-
Wed. Men verwijt hem nu, dat hij zich
"aar aan „Zuidpool-nepotisme" heeft
schuldig gemaakt door bergen en deelen
Van de ontdekte streken naar zijn fa
milie-leden te noemen. Vroeger noem-
h® hij een streek Mary Byrd-land, naar
2iin vrouw, later Hal-Flood Range naaf
2'jh oom. Daar Byrd voor zijn vroegere
®xPedities het geld zelf fourneerde, wil-
~e men hem dat niet kwalijk nemen
■fear bij den laatsten door den staat ge-
Rhancierden tocht noemde hij een berg
op „Bolling Flood", naar zijn neef Bol-
'hg Byrd Flood, een employé bij de
radio. Deze neef, die eenige weken ge
iden telegrafisch met Byrds stap ge
lukkig werd gemaakt, zal dus zijn berg
op weer moeten afstaan. Heel erg kwa-
Ük neemt men het den Pool-reiziger
Overigens niet, „want", zoo verklaarde
h® commissie, „Byrd is een onstuimig
Plan. Als hij dat niet was, zou hij nooit
2uike groote dingen hebben verricht".

Denemarkens nieuwe koning Fre-
derik is een even eenvoudig man
als zijn vader. Zooals deze te
'lasrd door Kopenhagen reed, zoo fiet
ste Frederik door de straten van de stad.
'0en hij vroeger zijn bureau in de stad
Bij een van deze fietstochten heeft
6 nieuwe koning eens hoogloopende ru-
z'e met een Amerikaan gehad, die in
e®h rijke limousine reed en den kroon-
®r'hs bijna omver reed. „Kun je niet
Uitkijken", schreeuwde de Amerikaan.

denk je wel dat je bent?" „De
fyoonprins" antwoordde Frederik rus-
lg. „Zoo", klonk het sarcastische ant
woord van den Amerikaan, „en ik ben
Roosevelt". „Dat is vreemd", repliceerde
federik, „de heer, bij wien ik een tijdje
gleden op het Witte Huis heb gelo
erd, heette ook zoo".

Roning Frederik houdt meer van va-
Ep dan van paardrijden en in zijn jon-
|e. jaren heeft hij veel op zee gezworven,
j Jh voornaamste ontspanning zoekt hij
u de muziek, waarin hij het ver ge
acht heeft. Meermalen heeft hij het
'kest van het Koninklijk Theater ge-
'figeerd.

oning Gustaaf vertoeft, zooals ge-
V'oonlijk in dezen tijd van het
vjaar, in de Fransche Rivièra, waar
Ohr) dagelÜks met zijn kraag op en
tien 6en dikke plaid de tenniswedstrij-
bijwoont. zijn dagelij ksche beslom

meringen laten hem vanzelfsprekend
ook in Nice niet met rust. lederen dag
belt hij den kroonprins in Stockholm
op voor een korte bespreking van de fei
ten van den dag. Het toeval wil echter,
dat het particuliere nummer van den
kroonprins in het koninklijk paleis het
zelfde is als van een van Stockholms
grootste bioscopen. Zoo kon 't gebeuren,
dat de koning door een misverstand
verbonden werd met de loketjuffrouw
van het theater. „Wat is het program
ma van vandaag?" meende de koning
aan den prins te vragen. Hij vroeg het
echter aan de loketjuffrouw, die ant
woordde „Ingrid Bergman en Cary
Grant in den thriller „Notorious". Maar
er zijn geen plaatsen vóór Maandag
Belt u nog maar eens op". En zooals te
doen gebruikelijk ging de hoorn op den
haak.

Op een Californisch vliegveld werd
een dezer dagen een drama ont
dekt. Gespannen keken honder
den belangstellenden de snelle stijging
na van een vliegtuig, dat een poging
zou doen het hoogterecord te breken
voor lichte sportvliegtuigen. Kleiner en

kleiner werd de stip van het toestel en
de piloot volgde nauwgezet de beweging
van zijn instrumenten. Zes en twintig
duizend voet moest hij met vierhonderd
meter overtreffen om het vroegere re
cord te breken. En hij steeg hooger en
hooger tot hij ervan overtuigd was, dat
het genoeg was. Toen hij landde kwa
men de controleurs reeds aanloopen om
de barograaph te controleeren, waarbij

zij ontdektendat de piloot vergeten

had het instrument in werking te stel
len!

In de hoop een betrekking te krijgen,
wierp een Engelschman een offer
gave in een offerblok voor een An-
toniusbeeld in een kerk. En inderdaad,
hij kreeg wat hij verlangde. Alleen viel
hem na eenigen tijd het salaris tegen.
Kwaad over dezen tegenvaller ging hij
terug naar de kerk en haalde het offer
blok leeg.

De rechter dacht er niet zoo gemak
kelijk over als deze Engelschman en
vond de verontschuldiging van „ik wilde
alleen maar mijn geld terug hebben"
maai zwak en hij veroordeelde hem con
form den eisch tot zes maanden.

Men had mr. Sassen daar gaarne eens
wat verder op in willen hooren gaan. Hij
spreekt, anders nooit, wanneer het over
economische onderwerpen gaat. Doch men
kreeg hier een geluid te hooren, dat nog
nieuw was in dezen hoek, een geluid,
waarin men het rumoer waarnam van- een
ongenadigen, leelijken strijd; den strijd om
de onbeperkte winstvrijheid, dien onderne
mers voeren tegen iedere poging tot be
teugeling van dezen hartstocht om wille
van het algemeen belang. Bedoelde mr.
Sassen te zeggen, dat onze prijsbeheer-
sching hierop neerkomt, dat wij ln vele
gevallen op wettige wijze worden gebrand
schat? Men zou het haast vermoeden, en
als dit zoo is, dan zou het merkwaardig
kloppen met wat het publiek daaromtrent
vermoedt.

In ieder geval was mr. Sassen weinig
vriendelijk gezind jegens de onderne
mers, waarmede hij niet ver uit de
buurt bleef van de philippica, die de heer
Hofstra eenige weken geleden heeft af
gestoken, zij het dan dat de heer Sas
sen zich er voor wachtte te generali
seeren. Hij corrigeerde den heer Joekes,
waar deze had gesproken over de feilen
van het bedrijfsleven. Hij achtte het
juister den vinger maar op de wonde te
leggen en te spreken van de onderne
mers. En terloops merkte hij ook nog op,
dat men zich geen overdreven voorstel
ling moet maken van de publiekrechte
lijke bedrijfsorganisaties, wanneer men
niet voornemens is radicaal het mes te
zetten in ons kapitalistische vennoot
schapsrecht.

Als bijkomende oorzaak ziet de heer
Sassen dan ook nog de overbodige amb
tenarij, matig betaald bovendien, zooals
ambtenarij wordt, en daarom een zwakke
prooi voor krachtige ondernemers, die
voor hun bedrijf vechten En voorts moet
men niet alleen letten op een paar oneer
lijke douaniers, doch men moet vooral de
hoogere rangen in het oog houden.

Tenslotte vestigde mr Sassen nog spe
ciaal de aandacht op de'ongehoorde wan
toestanden van Baarie-Nassau en Baarie-
Hertojr met vierendertj„ Belgische encla
ves in Nederlandseh gebied, terwijl de
wegen, die er door loo*pen, geen nationa
liteit bezitten. Bat vraagt om sluikhan
del. zei mr. Sassen. Het is zacht gezegd.

Het i s krachtens zijn natuur sluikhan
del. Van de ministerstafel werd erop ge
antwoord. dat men het aan den ambtge
noot van Buitenlandsche Zaken zal over
brengen. Ze dronken een glas, zegt het
spreekwoord. De rest kent men.

Veel is er geklaagd over de lichte straf
fen, die er bij dergelijke delicten worden
uitgedeeld, en mr. Van Maarseveen heeft
in twee termijnen betoogd, dat deze straf
fen niet licht zijn. omdat er veelal ver
beurdverklaringen, die ruïneus zijn voor
de gestraften, bij worden uitgesproken.
Geheel overtuigend klonk het nog niet

Evenmin overtuigend was minister HÜys-
mans in zijn verdediging van het stelsel,
waarbij het lidmaatschap Tan een bedrijfs
groep in één persoon vereenigd is met het
lidmaatschap van een rijksbureau Men
zou zeggen, da+ dit knoeierij in dé hand
werkt Maar minister Huysmans betoogde,
dat dit nu juist de corruptie uitsluit'
Het blijkt in de practijk zoo goed te gaan,
hetgeen overigens te bewijzen viel en nog
valt.

Vermeld moet nog worden, dat minister
Mansholt tlians definitief heeft verklaard,
dat eieren en melk niet van den bon gaan
met het oog op de voorziening in den
komenden winter. Men wist het al, maar
waarom heeft een lid van het kabinet dan
eerst eenige maanden geleden verteld, dat
de eieren vrij zouden worden? Het is niet
de eerste keer, dat een minister dingen
aankondigt, die later niet waar blijken te
worden. Het is zelfs mode geworden sedert
de bevrijding. En dan klaagt men over ver
keerde berichtgeving door de pers

De plaatselijke afdeeling van de K- J-
M. V. „St. Andries" te Venray organi-
segrt 15 Augustus a.s. een algemeen
congres van alle B-K. jeugd-stands-
organisaties. Er wordt gerekend op on
geveer 20.000 deelnemers.

Uitncodiging zijn verzonden aan Z.
Em. Joh. Kardinaal de Jong, Mgr. dr.
G. Lemmens, Bisschop van Roermond,
en de ministers Beel, Gielen, Maarsse-
veen, Huysmans, en Fièvaz.

Speciaal huidmiddel
voor vrouwenschoon
uitdePurol-Fabrieken.

(Van onzen Haagschen redacteur)

Nu de komende wettelijke regeling van
de oorlogsschade een stadium heeft be-
reikt, waarin de algemeene belangstel
ling ten top is gestegen, hetgeen tot
spanningen heeft geleid, die vaak in
praegnante uitspraken tot uiting komen,
stemt het tot groote voldoening te ver
nemen, dat de Katholieke Kamerfractie
na lange en gedegen studie eindelijk
haar standpunt definitief heeft bepaald.
Het zal vooral de duizenden oorlogs
getroffenen ten zeerste verheugen te
vernemen, dat de K. V. P. tot de con
clusie is gekomen, dat de vervangings
waarde de eenige billijke basis is waar
op vergoeding van oorlogsschade kan
plaats vinden. De Kamerfractie zal dit
standpunt met hand en tand tegen
andere meeningen verdedigen.

Het was mr. F. Teulings, die zich
reeds langen tijd met de studie der in
gewikkelde problemen van de oorlogs
schaderegeling intensief heeft bezig ge
houden, die ons deze mededeeling deed
Het standpunt van de Katholieke fractie
werd daarbij als volgt geformuleerd:

„Naar goede parlementaire zede be
paalt de fractie definitief haar stand
punt na van het door "de regeering in
te dienen wetsontwerp te hebben kun
nen kennis nemen. Dit neemt niet weg,
dat ten' aanzien van de wijze van beoor
deeling dezer materie voor de fractie
voorop zal staan, het komende wets
ontwerp primair te toetsen aan deze
norm: staan de vervanging en het her
stel voorop en wordt de getroffene daar
bij rechtvaardig en naar sociale en eco
nomische maatstaven juist en billijk
behandeld?

De financieele en c.q. monetaire as
pecten mogen noch kunnen worden
uitgeschakeld. Deze behooren echter
niet het uitgangspunt te zijn en zeker
behooren de getroffenen financieel niet
in een toestand te worden gebracht,
waarin hun sociale zekerheid op losse
schroeven wordt gesteld. Om het popu
lair te zeggen: de rechtvaardigheids-
norm zal vers één moeten zijn, het
financieringsprobleem vers twee."

Deze formuleering raakt meteen het
kernpunt van de controverse in de
systemen die eenerzijds door de regee
ring, in casu door den minister van
financiën, anderzijds door de K.V.P., en
we mogen wel zeggen door alle oorlogs
getroffenen in ons land, worden voorge
staan. De Minister en blijkens een
onlangs verspreid pamflet, ook de Partij
van den Arbeid, stellen zich op het
standpunt, dat de financieele mogelijk
heden of liever de onmogelijkheden!
primair uitgangspunt moeten zijn bij de
beoordeeling van de basis waarop de
oorlogsschade zal worden vergoed, de
getroffenen en met hen de K.VP. (en
ook de verschillende Herstel-Stichtin
gen) zijn van oordeel, dat het financie
ringsprobleem er een is van de tweede
orde en dat voorop moet staan dat aan
de getroffenen wordt teruggegeven wat
verloren is gegaan.

De minister begint met te zeggen: we
kunnen het niet betalen. De rijksbij
drage beloopt toch al 3 a 4 milliard,
vergoeding op basis van vervangings
waarde zou 10 a 12 milliard eischen,
dat zou tot inflatie leiden, hetgeen een
nog veel grootere ramp beteekent. Het ls
daarom te verwachten, dat hij zich in
het komende wetsontwerp zal blijven
stellen op vergoeding op basis van de
waarde in Mei 1940 en dat hij slechts
de financiering van 't noodzakelijke te
kort zal willen perfectionneeren. Hij er
kent dus zelf, dat de waarde van Mei
onvoldoende is en wil door een finan
cieele tegemoetkoming het tekort over
bruggen. De credieten zijn dan rente-

De missionaris als zielszorger voor de
jeugd in de film „The Keys of the
Kingdom".

dragend voor het rendabel gedeelte der
herstelkosten en renteloos voor het ove
rige deel. De verhouding tusschen het
wel en niet rendabele deel der kosten
zal ieder twee jaar opnieuw bekeken
worden en eerst na 10 jaar definitief
worden vastgesteld.

In de praktijk zou van dit systeem
b.v. het gevolg kunnen zijn, dat een
boer die door hard werken er in slaagt
binnen de tien jaar de hooge herstel-
kosten van zijn boerderij volledig renda
bel te maken, alle voorschotten moet
terugbetalen. Hij zou dan tegenover zijn
niet getroffen collega en ook tegen
over zijn wel getroffen, doch minder
efficient werkenden collega wel in een
zeer onvoordeelige positie komen.

Hiertegen nu heeft de K. V. P. ern
stige bezwaren. Zij gaat uit van het
standpunt dat tijdens den oorlog het Ne-
derlandsche volk door zijn verzet collec
tief have en goed °P het spel heeft gezet
en dat daarom de geleden schade nu ook
collectief moet worden gedragen. De ge
troffene heeft recht op vervanging van
het verlorene, dus moet de basis vervan
gingswaarde zijn. De overheid zal de
vervanging kunnen vaststellen, uiteraard
met aftrek van een marge „nieuw-voor-
oud" (die nu nog niet vast te stellen is
maar vermoedelijk zal liggen in de orde
van 1012 pet.), terwijl men uiteraard
eventueele verbeteringen en uitbreidingen
zelf zal moeten betalen. Er zal ook so
ciale differentiatie moeten zijn en ver
schil in vergoeding van huisraadschaöe,
waar het b.v. gaat om luxe zaken, kunst
bezit en wat dies meer zij.

Het is welhaast overbodig te betoogen,
dat ook de K. V. P. geen inflatie wenscht
te veroorzaken, maar zij acht het zeer
wel mogelijk deze te voorkomen. De re
geering immers heeft het in de hand
door de ter beschikking stelling van ma
terialen en arbeidskrachten b.v. en door
een bindend voorschrift dat alle herbouw
in overleg met de overheid moet geschie
den het tempo van den wederopbouw en
dus van de financiering zelf te bepalen.
Bovendien beteekent het cijfer van 10 a
12 milliard een momentopname van het
oogenblik, terwijl niemand kan beoordee-
len, hoe het prijzenindexcijfer over vijf
of tien jaar zijn zal.

Het groote verschil met het regeerings-
systeem ligt vooral in twee aspecten: ten
eerste: het uiteindelijk recht op herstel
(uitgezonderd aanwijsbaar on-economisch
herstel) wordt erkend, zij het, dat voor
de minst urgente gevallen de wachttijd
geruimen tijd aal kunnen duren, en tén
tweede: het herstel geschiedt zonder de
getroffenen te belasten met een ophouw
schuld wegens credietvefleening. zoodat
oorlogsslachtoffers en niet getroffenen na
dat herstel in gelijke conditie verkeeren.

Mr. Teulings gaf ook een uitvoerig
historisch overzicht over hetgeen sinds
het Koninklijk Besluit van 9 Mei 1945
inzake de oorlogsschaderegeling is ge
daan, waaruit bleek, dat de Katholieke
fractie geen gelegenheid onbenut heeft
gelaten om haar standpunt naar voren
te brengen, doch dat vooral openbaarde,
dat er binnenskamers hard is gewerkt.

Na veel vijven en zessen heeft de mi
nister van Financiën zich tenslotte be
reid verklaard, met de afgevaardigden
van de daartoe aangewezen stichtingen
en organisaties overleg te plegen, al
vorens het wetsontwerp bij de Kamers
zou worden ingediend. Het voorontwerp
de< wet is thans gereed en Zaterdag a.s.
zal dit overleg ten departemente plaats
vinden.

voor het tijdvak van 27 April t.m.
10 Mei 1947

BONKAARTEN KA, KB, KC 705
(serie B)

B-01 brood 800 gr. brood
B-02 brood 400 gr. brood
B-01 boter 125 gr. boter
B-02 boter 125 gr. margarine

of 100 gr. vet
B-03 boter 250 gr. margarine

of 200 gr. vet
B-01 melk 4 liter melk
B-03, B-05 melk 7 liter melk
B-01 vleesch 100 gr. vleesch
B-02 vleesch 300 gr. vleesch
B-01 alg. 200 gr. kaas
B-02 alg..l ei

B-03 alg. 100 gr. bloem of zelfrijzend
bakmeel of kindermeel (niet uit
rijst bereid)

B-04 alg. 125 gr. koffie
B-05 alg. 50 gr. thee
B-06 alg. 250 gr. waschpoeder

250 gr. soda
B-03 reserve 1600 gr. brood
B-06 reserve 800 gr. brood

BONKAARTEN KD, KE 705 (serie B)
B-ll brood 800 gr. brood
B-ll boter 250 gr. boter
B-12 boter 125 gT. margarine

of 100 gr. vet
B-13, B-15 melk 12 liter melk
B-ll, B-12 vleesch 100 gr. vleesch
B-ll alg. 100 gr. kaas
B-12 alg. 1 ei

B-13 alg. 250 gr. waschpoeder

350 gr. soda
B-13 reserve 800 brood
B-14 reserve 100 gT. bloem of zelfrijzend
bakmeel of kindermeel (niet uit
rijst bereid)

B-16 reserve 600 gr. bloem of kindermeel
(niet uit rij'st bereid) of zelf
rijzend bakmeel.

BONKAARTEN MA, MB, MC, MD, ME,
MF, MG 705

(bijz. arbeid, as. moeders en zieken)
(serie B.)

B-21 brood 800 gr. brood
B-21 boter 250 gr. boter
B-22 boter 250 gr. margarine

of 200 gr. vet
B-21 melk 5 liter melk
B-21 vleesch 300 gr. vleesch
B-22 vleesch 100 gr. vleesch
B-21 kaas 200 gr. kaas
B-21 eieren 5 eieren

Op 1 Mei zullen bonnen worden aan
gewezen voor suiker, versnaperingen,
cacao en tabak.

Bovengenoemde bonnen kunnen reeds
op Vrijdag 25 April a.s. worden gebruikt,
met uitzondering van de bonnen voor
melk, waarop eerst met ingang van
Maandag 28 April a.s. mag worden ge
kocht.

Op de bonnen B-06 en B-13 is 250 gr.

waschpoeder benevens 250 gr. soda ver
krijgbaar.

De n i e t-aangewezen bonnen van de
serie A kunnen worden vernietigd.

Het Centraal Distributiekantoor deelt
mede, dat met ingang van 25 April op
de rantsoenbonnen voor waschpoeder
per rantsoen verkrijgbaar is 250 gTam
waschpoeder benevens 250 gram soda.

Vruchtenlimonade wordt goedkooper:

de prijs per fleschje is teruggebracht van
23 op 20 cent.

Het is op zichzelf al opmerkelijk, dat
een Amerikaansche filmmaatschap
pij zich gedrongen voelde een film
over de katholieke Missie te vervaardigen,
zelfs al constateert men achteraf, dat zij
ook bij deze materie volgens bekende
recepten werkt en met name nog al sterk
aan het sentiment appeleert.

E>e regisseur John Stahl kreeg de op
dracht én dit beteekent, dat de opdracht-

door HANS VERHOEVEN

Hij liep naar de hal, waar juffrouw
Klassen vergeefsche pogingen deed de
deur te sluiten. Schutter stond al met
een been in de gang en zag er uit, alsof
hij zijn strategische positie met geweld
wilde verdedigen.

„Laat mij maar, Martha", zei Bark
hof met eenig vertoon van flinkheid en,
zich tot den indringer wendend: „Wat
moét je hier?"

De gewezen boekhouder, dronken als
gewoonlijk, maakte van de gelegenheid
gebruik door ook zijn ander been bin
nen huize Berkenrode te brengen.

„Ik wou u maar een oogenblik spre
ken", jammerde hij. „U zult me toch
niet zoo wegsturen?"

Barkhof, die zich met een „operatieve
reserve" in de voorkamer betrekkelijk
veilig voelde, gaf de huishoudster een
wenk hen alleen te laten.

„Een oogenblik dan, maar maak het
kortl" zei hij.

Kruiperig-nederig keek Schutter den
jongen man aan.

„Och, mijnheer Barkhof, u kunt mis
schien wel raden waarvoor ik kom. Op
deze manier heeft het leven voor mij
toch geen waarde. Ik scharrel maar,
kan nergens een baantje vinden, mijn

gezin gaat er aan te grondeWilt u

het nog eens met me probeeren? Toe,
mijnheer Barkhof, u zult niet meer over
me te klagen, hebben

„Je bent in een mooien toestand om
te komen solliciteeren," spotte Barkhof
„En die praatjes over je gezin moet je
maar liever voor je houden. Je hebt
wee r gedronken

Schutters lippen begonnen te trillen
en een dronkemanstraan rolde tusschen
de baardstoppels door.

„Waar komt een mensch al niet toe,

mijnbeer Barkhofklaagde hij.

„Als ik bij u mag terugkomen, raak ik
geen druppel alcohol meer aan, dat ver
zeker ik u."

Als eenig antwoord liep Barkhof naar
de deur en hield die wijd open.

„Kort en goed: nee!" snauwde hij.
„Vooruit, maak dat je weg komt!"

„Eerst moet u beloven, dat ik weer
in dienst kan treden," hield Schutter
koppig vol.

„Wil je...."

„Assistentie noodig?" vroeg een rus

tige stem,

Winnink stond in de deuropening en
overzag het tooneeltje bedaard. Zijn tus-
schenkomst bracht Schutter tot hyste
rische woede.

„Waar bemoei die vent zich meel'
schreeuwde hij. „Die mooie meneer, die
fijne advocaat! Staat daar als een
baron en zal de zaak eens even opknap
pen! Nou loopt ie hier de deur plat,
maar ik weet nog goed hoe ze samen
mot hadden! Ik dacht, dat ze het kan
toor afbraken! Fijne vrienden" zijn
toon was sarcastisch geworden
„tjongejonge, weet je nog hoe ik jullie
bijna van elkaar moest trekken

Met driftige passen was Winnink na
derbij gekomen. Hij pakte den tegen
stribbelenden dronkaard stevig bij een
arm en drong hem de deur uit. Hij
veegde zijn handen af, alsof hij een sme
rig karweitje had verricht.

„Bah!" zei hij verachtelijk, „wat een
sujet!"

Terwijl Schutter op de deur bleef
bonsen en alle scheldwoorden uitbraak
te, die hij kon bedenken, begaven de
beide mannen zich naar de kamer en
gingen weer zitten Maar Winnink was
afwezig en ging niet door bij het punt.
waarop hun gesprek was gestokt. Hij
was nog met zijn gedachten bij de scène
in de hal.

„Laat u nooit door dien vent bepra
ten," waarschuwde hij. „Uw leed zou
niet te overzien zijn. Hij had het op mij
niet erg begrepen, hè?" Hij lachte kort
en zijn oogen flikkerden wraakzuchtig.

„Ja," vervolgde hij in gedachten, „een
paar jaar geleden hebben we inderdaad
eens ruzie gehad, hoogloopende ruzie
zelfs." Hoofdschuddend staarde hij voor
zich uit. „Ik wou, dat ik alle leelijke
woorden, die ik toen heb gebruikt, nu
nog kon terugnemen. Ik had volkomen
ongelijk

Hij schudde zich als een hond, die
in het water heeft gelegen, en stond op.

„Kom, ik moet vertrekken. Denkt u
nog eens over de kwestie na, die we van
avond hebben besproken?"

Dat beloofde Barkhof grif, blij er zoo
gemakkelijk af te komen. Hij bracht
zijn bezoeker tot het tuinhek. Schutter
had het hopelooze van zijn pogingen in
gezien en was vertrokken, merkten zij
op.

„Vanmiddag heb ik nog geprobeerd
hem thuis te bereiken," zei de jonge
man, „maar achteraf ben ik blij hem
niet te hebben getroffen."

„Hebt u er dan werkelijk ernstig over
gedacht dien vent weer in dienst te ne-
men?"

„Needat niet," zei Barkhof ver
legen, „Zooals ik vanmorgen al zei, be

vredigt het politie-onderzoek mij niet
en daarom wilde ik probeeren op eigen
houtje een oplossing te vinden." Hij
maakte een verontschuldigend gebaar.
„Och, baat het niet, dan schaadt het
ook niet, vind ik...."

Winnink haalde de schouders op.

„Wat denkt u nou te bereiken, zon
der de hlulpmiddelen van de politie?
Laat die zaak maar gerustaan haar
over."

Hij nam afscheid en liep naar huis.
Barkhof bleef hem nastaren en verweet
zich voor den tweeden keer, dat hij er
niet aan had gedacht naar den toe
stand van mevrouw Winjiink te vragen.

Om half zeven kwam J<x>p. Zij aten
samen en gingen vervolgens in den
wagen naar de stad, bezochten een bios
coop en zaten een tijdje in een restau
rant. Het was bij half twaalf, toen hij
den auto in de garage van Berkenrode
had gestald en over het grindpad naar
de voordeur wandelde. Ter hoogte van
de zitkamer van juffrouw Klassen hoor
de hij gerucht tusschen de berken, zag
niets, daar de maan achter de wolken
zat, huiverde en verhaastte zijn schre
den

Ongeveer kwart voor twaalf belde de
huishoudster, op den rand van een
zenuwtoeval, de politie op.

gever met aan zekerheid grenzende waar
schijnlijkheid een vlotte iUm mocht ver
wachten. Die dan ook gekomen is.

We zien een jongeman, die aanvanke
lijk meer voor de aardsche lleide voelt
dan voor het priesterschap, doch verscha
lende omstandigheden leiden er toe, dat
hij het voorwerp van zijn lleide geruimen
tijd uit het oog verliest, omdat de roep
tot het priesterschap hem blijkbaar toch
te pakken heeft. Hij erkent de juist
heid van het gemoedelijke woord, dat
een ouden leeraar formuleert, wanneer
hij Etancis, den jongeman, voorstelt God
zelf te laten beslissen. Francis wordt dus
priester en hij doet zijn best, overtuigd
van de ontoereikendheid zijner krachten.
Hij wordt, tegen alle verwachtingen in.
naar China gestuurd, waar hij een troos-
telooze ruïne vindt van wat eens een
missiepost is geweest. Het leven in dit
verre oord, het zwoegen van den jongen
missionaris, zijn tegenslagen, zijn volhar
den, zijn offers, ziedaar de stof, die deze
film verwerkt. We zien den missionaris
oud worden, we zien hem reageeren op de
bevolking, op de complimenten en ver
maningen van zijn overheid. We zien hem
langzaam terrein winnen en tenslotte
treffen we hem aan in zijn geboortedorpje
in Engeland, waar hij door zijn bisschop
zou worden weggehaald, doch niettemin
blijven kan, dank zij het feit, dat de
monseigneur, die hem het slechte nieuws
kwam brengen, kennis heeft kunnen ne
men van zijn priesterjournaal, waaruit
een zoo zuivere geest spreekt, dat men
hem zijn laatste dagen rustig zal laten
slijten op de plaats waar hy ademt ea
visschen vangt in dankbaarheid tot Hem.
die de rivier met visschen heeft bevolkt.

Het gaat ons als dien monseigneur. Men
zou eenige critiek kunnen uitoefenen op
de hier en daar nog al sentimenteele accen
ten en eveneens op vlakke en tooneel-
matige tafereelen. die echter soms wel
door een verzorgden dialoog worden goed
gemaakt. Maar hoe dit ook zij, de film
bezit een zoo zuiveren en sympathieken
geest, dat we geneigd zijn dit lange en
boeiende werk van John Stahl met respect
te begroeten. Het ontwapent door zijn
charme en bevat ook in werkelijkheid
tal van geslaagde scènes, die het onder,
werp waardig zijn. Er is met name een
lichte vergelijking tusschen een eenvou-
digen missionaris en een hooggeplaatsten
dignitaris, welke vergelijking in het voor
deel van den eenvoudigen priester uit
valt en aldus demonstreert, dat de een
voudige dichter bij God kan staan dan
de verhevene. De vergelijking is overigens
discreet genoeg om 'niemand te kunnen
kwetsen, en laat in tegenstelling tot
het boek van Cronin, dat het gegeven ver.
schafte, het zwaartepunt vallen op het
missiewerk en niet op het contrast tus
schen den eenvoudigen priester en een
conventioneele verstarring, die de practi-
sche moeilijkheden van de zielzorg wel
eens over het hoofd ziet.

Het lijdt geen twijfel, of The Keys of
the Kingdom zal een succes worden bij
het katholieke publiek, hetgeen geens
zins zeggen wil, dat deze film voor an
deren niet indrukwekkend zou zijn. We
mogen dit werk gerust aanbevelen. Bij
honderden films steekt het gunstig af.

Dbg.

Naar wij vernemen is de zomermelk
prijs voor den producent vastgesteld op
14 cent per kilogram melk van 3.3 pet.
vetgehalte. Deze prijs, die a.s. Zondag
van kracht wordt, is 1 cent lager dan
vorig jaar. Voor den consument zal de
ze verlaging geen gevolgen hebben.