Nieuwe Haarlemsche Courant | 1947 | 6 mei 1947 | pagina 3

treffende dodenherdenking

IN HET GEHELE LAND

Vaderland vraagt offers

Onze staatkundige vorming

Te gering aantal volwassenen
in dit corps

(Alaoxd

defile voor hm.

maant tot touw, bezinning
en hernieuwde werkkracht

Ernstig woord van dr. Beel

Ons nageslacht zal oordelen of wij de
bevrijding waard waren

Het Centrum onder leiding van
een Bestuursraad

PALESTIJNSE U.N.O.-DEBATTEN IN
HET EERSTE STADIUM

PRINS BERNHARD VRAAGT LEIDERS
VOOR DE PADVINDERS

11 Mei

Goudschat bijna
gedolven

Moederdag*
bloemendag

PLECHTIGHEID OP DE
„WOESTE HOEVE"

op de heide

DINSDAG 6 MEI 1947

PAGINA 3

Rede H. M. de Koningin

;fc*(

Elders Sn hat land

Is er een andere weg?

^Éssi
-

:-*t -

Kesselring ter dood
veroordeeld

Franse kloosterzuster
zalig verklaard

BUITENLANDS OVERZICHT

Mogendheden nog .op zoek n^ar vaste
lijnen in hun politiek

Op de Grebbeberg

Wordt vervolgd)

j. DE KONINGIN

Droef einde van vacantie

Honderden, uiteraard meest uit de naaste omgeving, doch eveneens uit alle
delen van het land, waren Zaterdagmiddag naar de „Woeste Hoeve" aan de
Rijksstraatweg tussen Apeldoorn en' Arnhem gekomen om getuige te zijn van
de plechtigheid, waarin H. M. de Koningin eej zou betonen 'aan de nagedach.
tenis van de daar door de brute hand van de overweldiger neergeschoten slacht,
offers van het verzet en aan allen, die in de oorlogsjaren het leven voor het
vaderland hebben gegeven. Tal van autoriteiten waren daarbij aanwezig. Onder
hen bevend zich o.m. de minister van Marine, de heer J. J. A. Schagen van
Reeuwen.

Even na drie uur arriveerde H. M. de
Koningin bij het gedenkkruis, naast het
welk de vlag halfstok wapperde. In haar
gezelschap bevond zich haar commissaris
voor de provincie Gelderland, jhr. dr. C.

C. Quarles van Ufford. Terwijl de
vorstin voortschreed tussen de rijen, hief
een koor van vier Apeldoornse mannen-
^ngverenigirigen het „Wilt heden nu trè.
deri" aan. Intussen naderden twee kinde-
van Apeldoornse slachtoffers, Tj-uus
<*e Jong. en Paul Borgers, met een groot
bloemstuk van Hare Majesteit, dat zij,
baarbij door de Koningin geholpen, neer-
}®8den aan de voet van het kruis. Het
koor zong vervolgens het „Ecce quo modo
^oritur". Daarna begaf de Koningin zich
haar de microfoon voor 't uitspreken van
be gedenkrede

Voor de tweede maal na de bevrij.
ding van ons vaderland komen wij op
de derde Mei tezamen om hen, die in
de oorlog gevallen zijn, een ogenblik
•net elkander te gedenken. Dit is de
dag van de nationale bezinning, de
bron, waaruit opvolgende geslachten
kracht zullen putten tot het in
Rationale eensgezindheid verwezen.

Uiken van de taak, die dok de geval.

'enen voor ogen stond: de vemietf.
toing van ons volksbestaan. Hier, bij
de „Woeste Hoeve", sta ik op heilige
grond, op één dier ontelbare plaatsen
over de gehele wereld verspreid, waar
dié voor vrijheid en gerechtigheid
streden, het offer van hun leven
hebben gebracht.

Onze gedachten gaan naar hen uit,
eerbied en ontzag voor hun strijd en
be geestelijke en lichamelijke folteringen,
e'ke zij hebben doorstaan. Wij denken
het gemis en verdriet van, hert, dje
y Vereenzdamd achterlieten. Gy, die
j*ler thans met rouw in'uw hart staat,

^eet, dat zeer velen in ons volk oprecht,
arm eh menselijk mét U voelen. Moge
fb thans en altijd Gods troostende liefde
*vareu.

kunnen wij nu de voetstappen
h deze helden drukken? Zij zullen ons
- *«0rdèn, dat wij ons niet ter neer
latenslaan door de teleurstel-
ng, die gevolgd Is op de te hoog ge
spannen verwachtingen, welke wij allen
van de na-oorlogse tijd hebben gekoes-
terd. Tè simpel hebben wij ons gedacht
het herstel van een wereld, welker ont-
reddering voor de oorlog reeds' duidelük
&an de dag was getreden. Wij hebben

eeh opgave ondèrschat, waarin wij.
Cll-dere generatie, als wij het ruiterlijk
jennen, reeds toen hebben gefaald.

moeten opnieuw beginnen en de
tongeren vragen ons te helpen. Aller-
®erst moeten bij dezen de teleurstelling
h Verbittering overwonnen worden, die
vele oudferèn .en jongeren bevangen
a°Uden. Deze doen hen allen en voort-
bfend zien naar het ontoereikende in
»?®e tijd en belet hen oog te hebben
.^r het goede, dat daarnaast eveneens
kbwezig is.

Raten wü uitgaan van de nuchte-
Werkelijkheid: „ons volk is heel
arni geworden". Er is nog steeds een
ontstellend gebrek aan kleding en
huisraad. Het tekort aan woningen
Zet een domper op het dagelijkse
'even, vooral van talloze huisvrou
wen, het belet vele jonge mensen
een gezin te stichten.

klaar er is ook een andere zijde aan
e werkelijkheid. In onze havens, in de
*abriekeh, in "de- mijnen, in de landbouw
het verkeer en op vele andere gebie-
?en worden iedere dag opnieuw, in- eer-
^iefl voor een gemeenschappelijk doel,
jtot'soons- en groepsbelang onderge-
chikt gemaakt aan wat het. belang van
0lls land vraagt. Daar vindt men de
^menwerking, die ons economische en
°°ciale leven kan herstellen en daar
Wordt reeds veel verwezenlijkt van wat
e Bevallenen voor ogèn stond.
Vervolgens wendde de Koningin zich

tot

de jongeren:

Op u rust een grote taak in het ge-
uid maken van de zieke samenleving
'®t alleen in ons 'vaderland, maar ook

onze westerse wereld. Versterkt de
'oederband met kameraden in andere

'anden. Deert hun problemen kennen
.°dat gy ze zakeiyk onder de ogen kuilt
Wn. Maakt zelf uw plannen en voerl
7? Uit langs democratische weg ieder op
'gen wüze. Met de warmte -van mijn
"ai"t sta ik achter u. Als ik dam uit mijn
Sen levensovertuiging iets tegen umag
,cg£en: nieuwe volken en nieuwe vuren
Christendom praétisch in toepassing
racht over de breedte en door de
topte des levens. En tot mijn gehele
oik zeg ik:' Laat ons op deze dag aan
gevallenen plechtig beloven voor-
aarts te gaan en te werken, ieder op
Ve ®'aa's' waar hij gesteld Is, aan de
'Uieuwing van ons vaderland.

jOmu'op zongen allen het Wilhelmus".
va- Koningin begroette toen de minister
Bïot rine> die namens' de regering een
Ve,. hrans bij het gedenkteken legde,
tcj.^ens legde de commissaris der
nuigin in Gelderland een krans. Ieder
huirf daarna gelegenheid een bloemen-
Oou e to brenaen waanan zeer veler

WÊkvf&ÊÊÊÊÊi.I

t y -

Op het Canadese militaire kerkhof te
Groesbeek had in. tegenwoordigheid van
HM. de Koningin, Z.K.HPrins Bernhard
en het gehele corps diplomatique een
pleöhtige herdenking plaats. De vorstin en
de prins legden aan de voet van het
monument gen krans

höofdlèger-aalmoezenier kolonel H. J. J.
M. van Strae'en en de commissaris der
Koningin in de provincie Utrecht, mr
Reinalda. Om 11 uur arriveerde gene
raal Winkelfhan per auto op het kerk
hof, waarna twee strofen van het „Wil
helmus" weerklonken. De generaal richt
te zich vervolgens in een korte toespraak
tot alle aanwezigen. Wanneer "de maand
Mei zijn intrede heeft gedaan aldus
de generaal spreekt het vanzelf dat
onze gedachten in het bijzonderterug
gaan naar de gebeurtenissen, die zich in
Mei 194.0 hebben afgespeeld. Onder valse
voorwendsels trokken de, Duitse colonnes
in volle vredestijd in de -nacht' van 9
Mei over onze grenzen én was de oorlog
met Duitsland een feit geworden.

Het was voor leger en weermacht
een zware taak deze zo uitste
ken bewapende en- strijdlustige troe
penmacht te bevechten. De strijd
heeft dan ook niet lang knnnen du
ren, aldus spr., doch het doel om het
regeringscentrum bij verrassing te
overmeesteren, werd niet bereikt.
Uit de grónd van ons hart voelen wij
de behoefte om hier een eresaluut te
bréngen .aan diegenen, die het hoogste
offer hebben gebracht, wat een mens
kan geven;

wy kunnen échter niet volstaan
met de doden te gedenken. Hetgeen zij
volbracht hebban, heeft ons een morele
verplichting opgelegd. Wy moeten hun
offers waardig tonen en voortgaan in de
zelfde geest. Laten wy ieder voor zich Se
plechtige gelofte afleggen eendrachtig
samen te werken om het vaderland uit de
inzinking* op te richten en tot bloei te
brengen, opdht wij. wanneer zulks r.odig
mocht zyn, hetwelk God verhoede, ook
pal mogen staan voor onze onafhanke
lijkheid.

Nadat de regimentskapel van de stoot
troepen „0,kHeer, wie daar" uit Valerius-
klanken,' plechtig had gespeeld en twee
minuten van doodse stilte in acht Waren
genomen, las kapitein Wildeboer het K.
B. voor, waarby aan een twintigtal mili
tairen posthuum onderscheidingen wer
den toegekend, n.l. vier militaire Willems
orden 4e klasse, zeven bronzen Leeuwen
en negen bronzen ^Kruisen. Ook de na
bestaanden van Jan van Hoof van de
Binnenlandse Strijdkrachten, de redder
van de Waalbrug hij Nymegen, waren
aanwezig om de hem 'posthuum toege
kende Willemsorde 4e klasse in ontvangst
te nemen.

In tegenwoordigheid van H. M. de Ko
ningin en Prins Eérnhard is Maandag
middag op de Canadese militaire be
graafplaats te Groesbeek een herden
kingsplechtigheid gehouden. Ben aal
moezenier en een veldprediker zegden
enkele gebeden en- daarna begaven Ko-
ningfri en Prins zicli naar de voet van
het kruis eit legden er een krans met
lint in de nationale kleuren. Vervo'gens
werden kransen gelegd namens de Ca
nadese ambassade, en door de gezanten
van Gr.-Brittannië, de V.S. en Frankrijk,
alsmede door vertegenwoordigers van
Polen, Mexico, Tsjechoslowakije, Austra
lië, Zuid-Afrika.

Op de Waalsdorpervlakte nabij Den
Haag, waar zovele illegale werkers oni
het leven zijn gekomen, waren Zaterdag
avond duizenden bijeengekomen. Er
werd een gezamenlyke, grootse bloemen
hulde gebracht en twee minuten stilte
In acht genomen. v

Eenzelfde plechtigheid gsechieddé
op het geallieerde kerkhof te Mar
graten, waaraan een deputatie van het
Amerikaanse leger deelnam. Bü het mo
nument „Voor hen, die vielen" in Den
Helder heeft schout bij nacht Wiliinge
de gevallenen- herdacht. Er werden
kransen gelegd namens de koningin, de
marine en de koopvaardij.

In dè Ridderzaal te Den Haag heeft
de „Commissie Nationale Herdenking
1940—1945" een herdenkingsbyeenkotnst
gehouden, waarbij o.a. prinses Juliana
en prins Bernhard 'aanwezig waren. D-~
voorzitter van de Eerste Kamer, prof.
mr. R. Kranenburg, hield de herden
kingsrede, waarin hy er vooral op wees,
dat wij by de verscheidenheid der
staatkundige en geestelijke stromingen
nooit zullen vergeten, wat ons in de
bange jaren samenbond: de, grote his
torische traditie van geestelijke vrijheid
en de liefde voor ons vaderland.

Ook te Londen zijn onze gevallenen
in de oorlof herdacht. Onze ambassa
deur, jhr. Michiels van Verduynen, zei.
de, dat hét de .plicht en de taak van
het Nederlandse volk Is te werken voor
het herstel en geluk van het vaderland.

Bij gelegenheid van de tweede herden
king van het einde van de oorlog in
Europa beeft prof. Schermerhom. voor
zitter van de Commissie-Generaal, voor
radio-Ba tavia een rede uitgesproken,
waarin hy er op wees, dat het goed is
op een dag als deze zich te bezinnen op
de weg, die de mensen en de volkeren
ingeslagen hebben en zich af te vragen
of er geen andere weg bestaat, die naar
een hoger doel leidt en meer uitzicht
biedt op een duidelijke samenleving.

l

r--—.-

Een overzicht van de Waalsdorper vlakte, waar op indrukwekkende wijze de helden

van het verzet door tienduizenden werden herdacht
l

Twee jaren gjeleden viel de druk
van de bezetting van ons af. Onge.
twijfeld herinnert, ge n nog die dag, -
waarop Radio Oranje n mededeelde,
dat de Duitsers in dit gedeelte van
Europa hadden gecapituleerd, en u,
zij het ten overvloede, opwekte tot
r vreugdebetoon over het einde van de
hongerwinter, van de bombardemen.
ten, van de tyrannie en de terreur,
aldtts begon de minister.president, dr.
L. J. M. Beel, Maandagmiddag zijn
radiorede.

„Gy herinnert u hoe het besef van de
herwonnen vryheid u zó diep tót in uw
inrterlijkste wezen aangTeep, dat het u
nog weken, ja maanden later tot uitbun.
dige feesten leidde, die als een laaiend
vuur straat na straat, wijk ma 4ijk door
uw steden en dorpen gingen.

Hoe hebt gij in die dagen de vrij
heid verstaan? Ongetwyfeld als een
breuk met wat achter u .lag. De vraag
is echter gewettigd, of de onstuimige
vreugde van het ogenblik, waarop uw
boeien werden geslaakt niet gepaard is
gegaan met, ja gevoéd is door te gróte en
onvoldoend doordachte verwachtingen
van hetgeen de verkregen vrijheid met
zich brengen zou en of, als gevolg daar
van, de twee jaren, die -sinds dat ogen
blik verliepen, niet veel ontgoocheling
hebben gebracht.

Luisteraars, de moeihjkheden, die hét
herstel van onze welvaart en de vernieu
wing van onze samenleving in de weg

v*Sf5T V"

J. M. Beel

De baggermolen Schelde"

werkt gestadig d*or bij het kruit-
havontje m de Nieuwe Waterweg om
de resten van de in de Mei-dagen van
1940 verloren gegane goudschat aan
de oppervlakte te brengen. Het succes
is groter dan optimisten hadden dur
ven dromen'. Thans zgn opnieuw 27
staven goud uit de baggerbakken te
voorschijn gekomen, waarmee hét
cijfer van 190 reedsj gepasseerd is.
Van de 11,1 goudstaven, die na de oor
log ijog vermist wérden, moeten er nu
nog slechts enkele te voorsohjjn ko
men. Vandaag wordt een nieuwe po
ging gewaagd. De baggermolen zal
dan de allernaaste omgeving van de
plek, waar de' laatste kostbare vond
sten zün gedaan, systematisch gaan
afgraven.

Veldmaarschalk Kesselring, Hitler's
opperbévelhebber in Italië, is tot de dood
door de kogel veroordeeld.

Na de bevrijding werd van katholieke
zijde opgericht éen Centrum voor staat
kundige vorming, beogende, onder geloofs
genoten de staatkundige gedachte te acti
veren. .Er was grote belangstelling in het
begin, maar die heeft zich niet gehand
haafd, getuige ook de minimale opkomst
bij gelegenheid van de -j.l. Zatérdag Jn
Utrecht gehouden bijeenkomst.

Nu is het geiuk,kig zo, dat hei Centrum
niet beoogt, .een massa'-beweging te zim,
maar dat zijn leden kwaliteit bezitten? Het
aantal van -1387, verdeeld over zestig af
delingen, is zeker niet te klein.

In de aanvang heteft het Centrum advies
uitgebracht - over het electoraal optreden
der katholieken. Het werd - een stut en
steun voor de politieke organisatie maar
het bleef zelfstandig en onafhankelijk.
Partij-en Centrum zyn niet gebonden aan
eikaars adviezen, nochtans wel georiën
teerd op elkander.

De voorzitter, pvr. W. C L'. van dei- Grin
ten, heeft' ter vergadering iets meegedeeld
over de tot nu toe' v.errichte werkzaam
heden. Er werden commissies ad hoe in
gesteld, die over bepaalde onderwerpen
adviseerden; Enkele uitgebrachte rapporten
bleven niet zonder Succes, o.a. rapporten
over de publiekrechtelijke bedrijfsorganisa
tie en over het welvaartsplan. Verder kwa
men zeven organisatie-commissies tot
stand, die door 'n grote verspreiding van on

derwerpen de aandacht vragen. Nog slechts
is een rapport over de processie-vrijheid
binnengekomen: maar het ligt in de be
doeling, dat per maand over twee onder
werpen zal worden gerapporteerd.

Het bestuur van het Centrum onderging
sedert de stichting enige wijziging. De voor
zitter, prof. Romme, trad af, toen hij leider
van de Tweede Kamer-fractie werd; thans
heeft hij 't adviserend bestuurslidmaatschap
aanvaard. Eveneens wegens verandering in
hun werkzaamheden traden af de beide
vice-voerzitters, de heren Andriessen en
prof. De Quay. Van de bestuursleden be
dankte oijder meer minister HuySmans.
Het bureau staat thans onder leiding van
drs. Aarden.

,De -vergadering nam een wijziging van
statuten aan, waardoor het Centrum ver
der zal worden geleld door een Bestuurs
raad. Tot die raad zullen ook adviserende
leden toegang hebben, echter zonder stem
recht. Door deze nieuwe bepalingen hoopt
het Centrum te komen tot. verhoogde acti
viteit.

Het nieuw gekozen be3tuur is aldus Sa
mengesteldMr. v. d. Grinten, voorzitter,
mr. Speetjens. magister Stokman, Mr. Struy-
ken, allen herbenoemd, verder mr. Hillen
te Arnhem mr. Mastboom te Oud-Gastei,
dr. Vennings te Eindhoven en dr. Winkel
man te Den Haag.

stondèn en nog staan, zijn u niet verzwe
gen. Het is voor u geen geheim, dat de
toestand van onze handels- en betalings
balans de grootste voorzicljUgheid bij het
toelaten van invoer, de grootste zuinig
heid in het uitgeven ran buitenlandse
betalingsmiddelen en hoge prioriteit voor
iedere bédryvlgheid, die in een behoefte,
van de buitenlandse markt yoorziet, ge
biedend voorschrijft.

i Het is voor u. geen geheim, neen, gtj
zijt er u van bewust, dat alleen wanneer
wij alien onze schouders gezamenlijk on.
der het "werk van de- wederopbouw onzer
welvaart stellen, alleen wanneer de pro.
ductiviteit van onze arbeid zo hoog mo
gelijk wordt opgevoerd, een menswaardig
bestaan voor ons zelf en onze kinderen
kan worden verktegen. Het is voor u
goen geheim, dat een loslaten van het
economisch leven, van de concurrentie,
de prijs- en loonvorming, de aanschaffing
van grondstoffen en verbruiksgoederen,
schrille tegenstellingen in het leven zou
roepen en de harde werkers, de kleine
luiden en de ouden van dagen in armoe
zou dompelen.

i

Het is voor u geen geheim, dat dit
alles uw zaak is en niet enkel die
van een overheid, die ergens ver weg
of zeer hoog zetelt. Immers het .is uw
overAeid, het is een regering, steu
nend op uw keuze, op uw vry uitge.'
brachte stem, op uw vertrouwen en
arbeidend in uw opdracht, die met
al deze dingen rekening moet houden
in uw belang, In het belang van onze
hele Nederldndse gemeenschap.

De regering weet, dat het belang
van het vaderland offers van u
vraagt. Óffers, waaraan gy twee ja
ren geleden nog niet dacht, welke gij
althans niet hebt kunnen peilen. Ik
wil de vreug'de van de herdenking
onzer bèvryding niet verstoren door
u aan die offers te herinneren.

Ik moge die vreugde sléchts de steun
van de rede geven door u te herinneren
aan de offers, die anderen in bewogen
tyden brachten voor onze vryheid. Deze
anderen hebben, als fiere mannen en
vrouwen, zich hua waardigheid en ver-
antwoordelykheid bewust, gedaan wat
zy meenden dat hun plicht was in het
verzet tegen den verdrukker. ~Zy hebben
die fierheid gekocht met het hoogst»
offer: het offer van hun leven. Onze
vryheid danken wij. aan hen. Eenmaal
zal het komende geslacht in Nederland
ons de vraag stellen, hoe wy defc. her
kregen vrijheid hebben perrut, nf wy
onze plicht hebben verstaan, of wij be-
reid zijn geweest pok terwille van onze
kinderen ons 'de offers te getroosten die»
noodzakelijk moesten worden gebracht;
kortom, of wij ons de bèvryding waardig
hebben getoond.

Luisteraars, herdenken wy heden met
'grote vreugde en innige dankbaarheid
deze bevrijding en putten wy uit de her.
innering akn die daden de geestelijke
kracht, om ondanks de stórmen, die over
ons vaderland, over Eifropa, ja over de
gehele wereld woeden, gestadig voor.
waarts te gaan op de weg, die ons voeren
zal naar de verwezenlijking van de idea,
len, waarvoor zij stierven, die wU hebben
herdacht.

Zegene" God ons pogen."

Alessia le Qlerc, een Franse klooster
zuster, die -300 jaar geleden de orde van
de Augustinessen heeft gestieht, is Zon
dag in de St. Pieter zalig verklaard. De
plechtigheid wérd door -vier duizend
pelgrims uit Frankrijk. België, Neder
land, Engeland. Brazilië, Indo-China en
de Belgische Congo bijgewoond.

Mgr. Smit, de Nederlandse kanun
nik van de St. Pieter, droeg H. Mis
op, geassisteerd door Mgr. William Hem-
mick, uit Washington, die het vorig jaar
December tot kanunnik is benoemd.

eigen bondgenooten verliezen, hun te
genstrevers als vrienden moeten aanne
men. De hele actie heeft dus niet
meer resultaat gehad dan de Zionis
ten gehoord zullen worden door de po
litieke, commissie van de vergadering,
doch geen recht krijgen, deel te nemen
aan de discussie.

Rusland schynt zich niet geheel voor
de Joden te willen verklaren. Men is in
de Sovjet-Unie niet zeer op de Jodrn
gesteld, zeker niet nu de v.oomaamste
Impuls van het Zionisme uit Amerika
komt, van waaruit de Joodse wereld
actie, en pok het terrorisme in Palestina
zelf, gefinancierd wordt. Bovendien flirt
Moskou een beetje met deArabriche
staten, in de hoop, door een voor hen
gunstige houding enige invloed in het
Nabije Oosten te verwerven als tegen
wicht tegen de groeiende Amerikaanse
invloed-

Engeland -houdt zich zoveel mogelijk
op de vlakte. Het heeft geen uitvoe
rige aanbevelingen voor de opl~s;l»~g
voérige aanbevelingen voor de oplossing
aan de hand gedaan. Geen wonder: men
is te Londen niet nieuwsgierig naar de
eigen mening doch juist naar die v^n
anderen, en men wil in geen opzlfht
de bewerker heten van de slotsom der
U.N.O.-discussie.

De Palestynse kwestie *is door
Engeland voor de U. N. O. ge
bracht, om het advies van de
Algem. Vergadering te vernemen. Nor
maal zou geweest zyn, dat Engeland
eerst zijn opvattingen uiteengezet had,
en dat de vergaderden vervolgens Ara
bieren en Joden, respectievelyk ver
tegenwoordigd door het Hoge Arabische
Comité voor Palestina en door het Joods
Agentschap, het uitvoerend comité van
de Zionistische organisatie, zouden horen.
Daarna zou dan een commissie moeten
worden ingesteld, die voor de definitie
ve vergadering van Septeember een rap.
port zou opmaken.

De Arabische staten (Egypte. Syrië,
Libanon, Irak en Saoedie-Arabië) heb
ben ziqh echter tegen zulk een gang van
zakèn verzet. Zy hebben min of meer
te verstaan gegeven, dat instelling van
een commissie, die het Arabische recht
op Palestina, recht dat °°k Engeland
uitsluit, zou bestrijden, wel eens hun
vertrek uit de u- N- kunnen mee

brengen.

Daar stonden de Zionisten tegenover
die, omdat zy geen staat vormen, «iet
in de U. N. O. vertegenwoordigd zyn,
en nu ^verlangen, minstens gehoerd te
worden over de* zaken die hen zo van
nabij betreffen.

Wat zijn nu de kansen voor Ara
bieren en Joden? Het had er de
■schijn van,'dat Amerika, waar
de Joodse invloed sterk is. 'de zijde der
Zionisten z°U kiezen. President Tru
man heeft nooit zijn pogingen opgege
ven om, in tegenstelling tot de Britse
verlangens, 1Q0.000 Joden in Palestina te
doen opnemen. En toen Engeland de re
gering te Washington verzocht, zoveel
•mogeiyk de illegale emigratie van Joden
te belemmeren, verklaarde deze, dat, ZÜ
hiertegen „machteloos" was.

Op de U.N.O.-vergadering heeft de
Amerikaanse delegatie echter niet zo'n
uitgesproken standpunt ingenomen. De
redenen hiervoor waren, dat .Amerika
nu zelf grote belangen in het Nabije
Oosten .gekregen heeft, vooral na hec
begin van de hulpactie aan Griekenland
'en Turkije, zodat men de Arabieren met
al te zeer voor het hoofd durft te sto
ten. De V.S. waren ook weinig zeker van
de houding dia de Zuid-Amerikaanse
staten zouden aannemen. Er was reden,
te veronderstellen dat deze de Arabi
sche kant zouden kiezen terwijl Polen,
Tsjechoslowakije, en wellicht nog an
dere Russische vrienden, de Joden zou
den steunen. De V. S. houden dan hun

De Britse voorkeur voor een verde
lingsplan is bekend: een deel van het
land voor de Arabieren, een ander ceel
voor de Joden, een de*de deel voor En
geland, en misschien nog een vierde
deel onder gezamenlhk bestuur: het ge
heel zou dan moeten komen te staan
onder een centrale resrerinv. die ofwri on
grond van het oude maar nog geldend»
mandaat ofwel on grend van een nieuwe,
door de U.N.O. te verstrekken ondracht
zou moeten worden ingericht. Zo'n ver
delingsplan is des te aantrekkelijker
voor de Engelsen, omdat het hun^ gele
genheid laat. toch nog die militai-e
punten in bezit te houden, we'ke nu
eenmaal nodig'ziin èn voor de impede
defensie èn voor het handhaven van in
vloed ln het Nabije Oosten zelf.

Hoe dit alles af zal lopen is op dit
ogenblik niet te voorzien.. Er is nog te
weinig party gekozen, en de grote mo
gendheden, die uiteraard de belang
rijkste stem in het kapittel zul'en heb
ben, zijn nog te weinig uij; hun tent ge
haald. Met het vorderen der debatten
zal er ongetwijfeld meer tekening in de
bepaling der diverse standpunten en in
de krachtsverhouding komen.

Zaterdag heeft Prins Bernhard in
Hoy all" te 's-Gravenhage met een
korte toespraak de Nationale Pad
vinders Raad geïnstalleerd. De
hoofdcommissarissen van de „Neder
landse padvinders" en van de „Ver
kenners van de „Kath. Jeugdbe
weging", de heren W. C. Roest van
Limburg en H. F. M. baron van
Voorst tot Voorst, hebben daarna
namens beide organisaties hun grote
ingenomenheid betuigd met de wel
willendheid van de Prins de raad te
'installeren.

Prins Bernhard zeide o.m.: In padvin
derskringen zal men ongetwijfeld mét
vreugde hebben vernomen, dat de „Ne
derlandse padvinders" en de „Verken
ners van de Katholieke Jeugdbeweging"
onlangs besloten tót het weder instellen
van de Nationale Padvinders Raad, waar
in reeds voor de oorlog deze beide orga
nisaties met elkaar samen werkten aan
de behartiging van die belangen, welke

t

door HANS VERHOEVEN

<tobj

'riiik

brengen, waarvan zeer velen
blaakten,

begj^^gochtend zijn op de militaire
laats op de Grebbeberg te
de de in de Meidagen var 1940 en
stryde» ohdergronds verzet gevallen
^arenrS plec:Ótig herdacht.- Aanwezig
téyvjij, °'a- schout bij nacht Rost van
li. j,j gen> als vertegenwoordiger van
I°B a jj Koningin, de minister yan Oor-

*1. JT_

»ar°n Vn„ ,7" O-"—-— -- -• I

R H. R v°°rst tot Voorst generaal

R. Fièvez, generaal J. J. G.

Kciindi

ers. generaal Diixhoorn,

55)

zy i gingén maar al te gaarne; Lankman
merkte op, dat- Barkhof zyn armen, be
schermend om de schouders van de
dames had geslagen. Hij grinnikte even,
waarschijnlyk bedacht hij, dat Barkhof
de rol van beschermer niet al t'e zeer
paste.

Aldus verd-wynen Den Droogen,
Schutter, juffrouw Klassen, Joop van
Null en Roelof Barkhof tegelykertyd
uit dit verhaal. De twee eersten zijn
werkelijk te onbelangrijke figuren om
er ons nog langer mee bezig te houden.
De drie laatsten werden onafscheidéijk
Binnen een maand na de zooeven ge
schetste gebeurtenissen zullen Barkhof
en Joop van Nuil zonder veel vertoon
trouwen en zich op Berkenrode vesti
gen. Juffrouw Klassen' heeft wel ver
diend haar betrekking te behouden,
zy zal op voortreffeiyke wijze den in-
wendigen dienst verzorgen; soms, ln

stille uren, zal zij nog een sentimen
teel© gedachte wyden aan den ouden
heer Barkhof.

Joop zal trachten van haar man een
man te maken. Geheel 6lagen zal zij
hierin nodit, Barkhof is nu eenmaal
niet voorbestemd boven de middel
maat uit te komen.

Dr. Masselink was met de politie
mannen en den advocaat in het vertrek
achtergebleven. De laatste, wiens weer
stand was gebroken, legde een volledige
bekentenis af. Hy zat -voorovergebogen
met zyn gezicht in de handen en sprak
met toonlpozé stem; Toen hy ten laat
ste door "Laiikman en Ruigeflesch in
den politiewagen naar het bureau wei^l
overgebracht, barstte hy in, 'snikken
uit en geleek in niets meer op den man
van de wereld, die hy tot dusverro
steeds was geweest.

Commissaris V&n Dollem .Brenia "en
dr. Masselink wanen in "het sportwa-
gentje van den politie-expert nageko
men. Nadat de urrestaTit in een cel was
gesloten, riep'de commissaris Lankman
^nog even by rich. Hy gaf uiting aan
~zijn groote tevredenheid over het werk
van zyn ondergeschikte.

„Dat heb je uitstekend opgeknapt
Lankman,"-zei hij. „Maar er zijn nog
een paar punten, die voor mijnheer
Masselink nog een raadsel zyn gebleven
Misschien wil Je liever zélf uitleggen

hoe je tot verschillende conclusies bent
gekomen, en welke beweegreden Win-
nink dreef."

„Met genoegen'', zei Lankman. „Dat
het hier een geval van moord- en niet
van zelfmoord betrof, was van den be
ginne af duidelyk. Dat ziet u natuur
lijk even goed als ik. Maar het merk
waardigste in deze zaak is geweest, dat
"de dader iemand blijkt te zyn, die in
de eerste plaats schijnbaar op zeer goe
den voet stond met het slachtoffer en
in de tweede plaats slechts nadeel ón
dervónd van' diens dood. Hoewel ik zyn
fout met den brief al denzeifden avond
voni, werd ik door deze tegenstrijdig
heid in de war gebracht en ik ben zelfs
een tydje geneigd gewéest dén brief
verder te verwaarloozen, denkende, dat
er zich op dat'punt wel éen natuurlyke
oplossing zou voordoen.

De opzet tot den moord was geslepen
en doortrapt gemeen. Toch moet ik er
bijlykheidshalve by vermelden, dat er
ook een zeer tragische kant a in ver
bonden was. Stel u voor, een jonge,
stralende vrouw, zooals mevrouw Win-
nink was, voor haar leven verminkt
door het ongeluk, dat haar was over
komen, terwyi de heer Barkhof de auto
bestuurde. Ik'ben er van overtuigd, dat
hij het ongeluk niet heeft kunnen ver
hinderen, mogelijk deelde Winnink die
overtuiging wel. Niettemin heeft hy,

van dat moment ai, in zyn vroegeren
vriend slechts den man gezien, die hem
had beroofd van zijn kostbaarste bezit,
vap de vrouw, die voor. hem 'alles in het
leven be.teekende."

Onder het spreken dwaalden rijn ge
dachten onwillekeurig af en het aar
zelende in zUn verdere spreken was er
het bewys van.

„Ben buitengewone vrouwik heb

haar slechts enkele malen gesproken
en ik moet erkennen, dat zy een by-
zonderen indruk op my heeft ge
maaktHy lachte kort, veront
schuldigend. „Het 'lijkt wat sentimen
teelmaar het zou mij werkehjk niet

gemakkelijk zyn gevallen haar verdriet

aan'te doen-Hoe paradoxaal het

ook édinkt, de arrestatie van haar man
"zou haar dood hébben beteekend en
daarom is Jie£ maar goed, dat zy op
normale manier is doodgegaan

Zyn' toehoorders zwegen tactisch.
Beiden, verhard in een' leven van stryd
tegen de misdaad- in allerlei vorm, wis
ten de gevoeligheid van, den inpescteur
haar juiste waarde te schatten.

„Maar kom, laat ik zakeiyk blijven.

Nog onder den indruk van het ge
beurde, maakte Winnink 'zyn vriend de
bitterste verwyten. Juffrouw -Klassen
vertelde my van een ruzie op Berken
rode, Schutter flapte er Zondag uit, dat

er een soêne was geweést by Barkhof op
kantoor.

Vlak daarna moet by hem al het plan
zyn opgekomen den man, die zyn geluk
had vernietigd, uit den weg te ruimen.
Voor het oog van'de wereld werd de
verhouding weer goed, hartelyk zelfs.
Barkhof zelf vermoedde niets van Win-
ninks bedoelingen, mevrouw Winnink
evenmin.

Zoo leefden zy by elkaar, musiceerden
samen, deelden elkanders zorgen welk
een vriendendaad was niet de leening
van Winnink aan Barkhof! en al
dien tyd koesterde Winnink zijn feilen
haat en zon op een middel om, zonder
eenige risico voor hem, wraak te nemen.

Een afschmvely'ke#situatie, zult u zeg
gen. Inderdaad, er ligt een duivelsche
gemeenheid in, die elke poging, om ver
zachtende omstandigheden voor den
moordenaar te vinden, a} by voorbaat
uitsluit.

De rest weet u. Op dien bewusten
Dinsdagavond achtte hy den tyd ryp en
hy sloeg toe."

Dr. Masselink had met groote aan
dacht naar de uiteenzetting van Lank
man geluisterd. Vopr 'den .commissaris
was zy niet nieuw meer door het rap
port van den inspecteur, en de bespre
king, die zy er vervolgens aan hadden
gewyd.

op gemeenschappelijk terrein lagen.
Immers alle padvinders in Nederland
spelen het spel van verkennen, de geniale
schepping van Baden Powell. Waarom
zou er dan niet éérf orgaan zijn, dat
zyn stempel op dit geheel drukt en naar
buiten de beide organisaties vertegen
woordigt, welke in eigen kring onver
kort elk naar hare zienswijze en geeste
lijke opvattingen de zorgen kunnen be
hartigen van de jongens, die zich bij
haar aanmelden.

Alle principiële opvattingen mllen
ook by deze hereniging volledig tot haar
recht tounnen komen. In ons volk leeft
nu eenmaal een verscheidenheid van
opvattingen op geestelijk gebied, en,in
een beweging, welke 140.000 Neder
landse jongens omvat, moeten deze dus
tot-haar recht komen. Dit alles in goede
banen te leiden behoort dus tot de be
moeienis van de Nationale Padvinders
Raad.

By drommen hebben de jongens zich
aangemeld sedert de bevrijding. By
duizenden moestenze worden afgewe
zen, omdat er geen plaats was in het
padvinderscorps, waarvan de capaciteit
wordt bepaald door het aintal volwas
senen. dat zich beschikbaar stelt voor
liet geven ven leiding.

Thans wordt aan honderden jon
gens wederom de gelegenheid om
dit spel te'spelen ontnomen, omdat
zoveel leiders onder de wapenen
worden geroepen. Is het teveel ge
vraagd hen,die niet onder
dienst moeten, om de taak van hen,
die naar Indië yertrekken, over te
nemen en de leeggekomen jriaatsen
aan te vullen? De toekomst van het
land is erbij gebaat. De jeugd heeft
de goede wil getoond. Zy tieeft recht
op onze hulp, zo besloot de Prins.

De padvindery hier te lande telt 2700
groepen, waarvan 1700 voor katholiéke
verkenners en 1000 algemene groepen.
Er zyn in totaal 140.000 leden. De N.P.V.
telt 17 000 welpen, 24 000 verkenners,
2.200 voortrekkers en 4.500 leiders. De
katholieke organisatie telt 30.000 welpen,
35.000 verkenners. 4.000 voortrekkers,
9 000 leiders en 1.500 aalmoezeniers. In
totaal zijn er 150 zeeverkennersgroepen,
waarvan" 80 R.K. en 25 luchtyerlfenners-
groepen, waarvan 8 R K.

De feesten op nationale feestdag te
Apeldoorn genoten, ondanks de aan.
houdende regen, grote belangstelling.
Het hoogtepunt vormde 's avonds toen
het droog was, een fakkeloptocht van
enige duizenden jongelui van 'diverse
verenigingen, die op de Loolaan voer
H. M. de Koningin d:fileerden. H. M.
sloeg de optocht gade vanuit haar auto.
De stcet, die duizenden fakkels te.de,
bood een fantastische aanblik.

De 14-jarige Haagse scholier J. B. Is
Zaterdag by het balspel door een zsnd-
verschuiving bij een afgraving aan öe
Lindebcomsberg onder Lunteren bedol
ven geraakt. De jongen werd spoedig uit
gegraven. Drie artsep verleenden» hulp,
doch slaagden er niet in de levensgees
ten weer op te wekken. Do verongeluk -e
jongen was met mede-scholieren onder
leiding van onderwijzend oersoneel met
vacantie te Lunteren. -