Vraagstuk der woningruimte
Persdebatten geëindigd
r
Nationalisatie van grote banken
in Hongarije
Aan samenwoning, als noodzakelijk
euvel, valt niet te ontkomen
c
Zware-belastingen aangekondigd
TEXTIELSCHMRSTE
en werklust
UI
0-C- V.KOJUW
Huisvesting van ouden
van dagen
Grote woorden in het
Hogerhuis
Gewijzigd amendement-Burger aanvaard
Een oud modeboek
gaat open
die terugkeerde
WOENSDAG 11 JUNI 1947
PAGINA 3
RAPPORT KATH. BUREAU OVER:
Ouden van dagen
Als de aardbeien
goedkoper worden
Als Rheumatische pijnen
U het leven vergallen -
Geert intimidatie
NED. BOEREN NAAR
CANADA
In opdracht van het Katholiek Bureau voor Maatschappelijk en Cultureel
Overleg heeft een commissie een rapport uitgebracht over het vraagstuk der
Woningruimte. De commissie acht het noodzakelijk, dat overheidsmaatregelen,
welke reeds in feite werden genomen, ook in de toekomst niet zullen kunnen
Uitblijven. Deze maatregelen zullen in de eerste plaats er op gericht moeten
lïin, dat de woningvoorraad op peil wordt gebracht.
Bijzondere aandacht wordt gewijd aan de concentratie van het wonen van
Ouden van dagen.
Het samenwonen van meer gezinnen in één woning wordt in de huidige
omstandigheden een noodzakelijk euvel genoemd.
Het gebrek aan woonruimte is het
grootste sociale kwaad, hetwelk op dit
tooment bestaat. De gevolgen van het
Woonruimtegebrek op godsdienstig, ze
delijk en maatschappelijk terrein zijn
haar onze mening veel erger, dan men
oppervlakkig wel vermoedt, zo zegt het
rapport. Alle andere sociale problemen
Zijn minder urgent dan dit.
Zwaar getroffen door de huidige wo
ningnood zijn duizenden oorlogsslacht
offers, de jonggehuwden, die nog ge
scheiden moeten leven of op een onmo
gelijke wijze inwonen bij familie, de tij
dens de oorlog uit hun woningen ge
groeide gezinnen, de gerepatrieerden, die
ha jaren van scheiding in het kamp
leven zo hunkeren naar herstel van hun
gezinsverband, de vrijgelaten delinquen
ten, die wij op verzoek der overheid in
de geest van christelijke vergevingsge
zindheid weer in ons midden opnemen.
Ook degenen, die wensen te trouwen
on zelf geen voorlopige woongelegenheid
kunnen vinden, dienen geholpen te wor
den.
Actio Catholica geeft in haar orgaan
Van Maart 1947 een overzicht van heb
Woningtekort ontstaan door de oorlog,
Zowel door verwoesting als door achter
stand in aanbouw.
1 Januari 1947 bestond een tekort op
het gebied der woningvoorziening van
globaal 400.000 woningen.
De bevolkingsaanwas en noodzakelijke
krotopruiming vragen jaarlijks de bouw
Van circa 50.000 huizen.
Wil men dus de achterstand in 10
jaar inhalen, dan zullen er in deze
periode gebouwd moeten worden
400.000 woningen plus 10 X 50.000
woningen is 900.000 woningen, ofwel
90.000 woningen per jaar. Vermeden
moet worden het streven naar per
fectionisme.
Men stelle zich op het standpunt, hoe
kunnen met het beschikbare materiaal
Zoveel mogelijk eenvoudige doch dege
lijke woningen worden gebouwd.
Met kiem wordt ook aanbevolen by de
houw er rekening mee te houden, dat
He woningen aan een toekomstig hoger
Voningpeil zoveel mogeiyk kunnen wor-
Vn aangepast.
Met kleine woningen kunnen worden
geholpen kleine gezinnen (jongehuw-
den en ouden van dagen).
Een rouleersysteem zal toegepast moe
ten worden om gegroeide gezinnen naar
grotere woningen over te brengen, ter-
Wijl de omstandigheden het noodzake-
li.ik maken, dat de gehuwden, wier kin-
Heren het ouderlijk huis verlaten heb
ben, zich gaan vestigen in een kleinere
Woonruimte.
De grote gezinnen behoren te worden
opgenomen in het gewone leven.
By het bouwen van woningcomplexen
dient aan verschillende typen van wo-
nigen te worden gedacht.
In daarvoor in aanmerking komende
gevallen worde ook de bouw van seml-
permanente woningen bespoedigd.
Het samenwonen wordt zeker niet
al® een ideale oplossing beschouwd.
De woningen zün er niet geschikt
voor en gevaren dreigen voor on
dermijning van het intieme gezonde
huiselijk leven.
Men zal echter goed doen, aldus
het rapport, zich met de gedachte
vertrouwd te maken, dat aan samen
wonen niet te ontkomen valt. Wel
zal naar beperking gestreefd moeten
worden.
Het streven van de Landelyke Stich
ting voor Behuizing van Bejaarden, al
dus het rapport, verdient vermelding
vanwege haar initiatief om te komen
tot een centrale oplossing van het huis
vestingsprobleem der bejaarden. Van
65-jarige leeftijd af schat men het aan
tal katholieke ouden van dagen op
250.000. Gedacht wordt aan een reeks
pensiontehuizen tot een aantal per te
huis van circa 40.
Bij verwezenlijking van deze plannen
zou woonruimte voor jongere gezinnen
disponibel komen.
Nagegaan kan worden, of in eigen
gemeente een grote woning (landhuis)
voor ouden van dagen kan worden be
stemd, waardoor het gewenste doel;
woonruimte voor jonge gezinnen, ge
deeltelijk is te bereiken.
In de meeste gevallen zal er wel ge
legenheid zijn oudere paren, die Voor
zich z©!f grote huizen ter beschikking
hebben, gezamenlijk in een woning onder
te brengen.
(Van onze parlementaire redacteur)
Toen het gordijn Dinsdagmiddag weer
opging over het laatste bedryf van de
eomedie Noodvoorziening Perswezen,
bleek het onteigeningsamendement van
de heer Burger vernieuwd en gegroeid
te zijn. Het was een complete paragraaf
van de wet geworden en dat alles strek
te om de onteigening nu althans for
meel aan te passen aan de Grondwet,
weshalve de heer Burger dan ook aan
sluiting had gezocht bij de bepalingen
van de onteigeningswet.
Merkwaardig, hoe eenvoudig het toch
is, een amendement, dat strijdig is met
de Grondwet, conform de Grondwet te
maken. Men zet er doodbedaard in „ter
verzekering van de zuivering van het
Nederlandse perswezen in het algemeen
belang" en op hetzelfde moment is het
ook het algemeen belang. Het werkt als
een toverwoord.
Prof. Romme gelukkig heeft men
bij de katholieken ingezien, dat men
toch beter doet de juiste vormen in acht
te nemen prof. Romme dan kon noch
tans helemaal niet onder de indruk ko
men van 's heren Burger's pogingen om
de Grondwet te eerbiedigen. Hy zeide,
dat hij het amendement slechts opper
vlakkig had kunnen lezen, doch daarna
hield hij een toespraak van drie kwar
tier, na afloop waarvan er over het
amendement niet heel veel nieuws meer
te zeggen overbleef.
Hij ziet in de onteigening wel een
straf, en als zodanig blijft onteigening
in strijd met de Grondwet. Maar, wierp
mr, Bürger tegen, er staat nu toch een
bepaling bij omtrent de schadeloosstel
ling, die men de onteigende moet uit
keren! Jawel, antwoordde prof. Romme,
dochzowel mr. Burger als zijn partij
genoot mr. Donker heeft ook toegege
ven, dat de onteigening in dit geval een
sanctiemaatregel is. De Grondwet kent
geen onteigening als sanctiemaatregel.
Daar stond de hypocrisie opnieuw ln
het blote hemd
Verder had prof. Romme een menigte
juridische detailbezwaren, die al.'e teza
men demonstreerden welk een overhaast
en gewrongen in e.kaar geflanst amende
ment we hier hebben. Ook minister Gie-
len had zo enige practische bezwaren,
waaruit duidelijk bleek hoezeer hij een
afkeer heeft van dit soort van dilettan
tisme.
Weliswaar had hij op advies van Justi
tie het grondwettige bezwaar laten val
len, maar hij voorzag toch een zo grote
menigte van onoplosbare puzzles, dat men
wel kan begrijpen, dat hij er niets voor
voelde, de bevoegdheden, zouden ze
hem door aanneming van dit amende
ment gegeven worden, te hanteren.
En dit te minder, omdat hij voorne
mens is, ook bij aanneming van het amen
dement-Burger, toch een nieuw wets
ontwerp uit te werken, waarin dezelfde
materie grondig geregeld wordt.
De minister somde overigens enige van
de moeilijkheden op, die hij voorziet. Als
men spreekt van onteigening van de be
zittingen, dan is in de eerste plaats de
vraag: wat zijn bezittingen? De wetge
ving kent het woord „bezittingen" niet.
Vervolgens: bedoelt men de gebouwen, of
de machines, of beide? Maar dan kon
het wel eens op schadeloosstellingen van
enorme bedragen uitlopen. En als de boel
dan weer ondershands verkocht wordt, en
de prijs zou veel lager zijn, dan de scha
deloosstelling, die de Staat heeft moeten
betalen, wie draait dan op voor het ver
schil? De Staat? Ja, bij de goede, eerlijke
onteigening komt het ook nooit zo te pas,
dat de overheid onteigent met het doel
een andere partij in de gelegenheid te
stellen het onteigende machtig te wor
den. Als men eenmaal begint te knoeien,
dan blijft het geknoei aan de gang.
Wat ervan zij, de Kamer zag in grote
meerderheid niets anders dan dit alge
meen belang, dat stond te springen om
het amendement-Burger. Een door prof.
Romme ingediende motie, om het amen
dement, in afwachting van het door de
minister aangekondigde nieuwe wetsont
werp, af te voeren, werd verworpen met
49 tegen 40 stemmen, met de stemmen
van katholieken, liberalen, enkele Chris-
teiyk-Historischen en de Staatk. Ger.
voor, en het amendement-Burger kwam
er daarna met vlag en wimpel door. Met
56 tegen 33 stemmen werd het aanvaard.
Het wetsontwerp werd daarna zh.st.
aangenomen, waarbij de liberalen slechts
de aantekening verlangden tegen te zijn.
Verder heeft de Kamer na korte dis
cussie nog aanvaard de verlenging van
het wetsontwerp Dienstplichtvoorzie
ningen.
Hongaarse minachting voor sigaret en dollar Lord Pakenham
zegt vreemde dingen Over de moed van het Duitse karakter
Huwelijksfeesten in Nukualofa Senora Peron reist door Europa.
Engelands minister van de Bezet-
tingszalcen in Duitsland, Lord Pa
kenham, heeft vreemde dingen ge
zegd tijdens redevoeringen tot Duitsers
in Duitsland. „U kunt er trots op zijn
Duitsers te zijn", zeide hij tot jeugdlei
ders in Düsseldorf. „We moeten onder
hand alle bitterheid uit het verleden
blaar eens vergeten, «enk niet dat de
Wereld tegen u is. In Engeland bestaat
er grote vriendschap voor u, En ver
geet niet dat u de moed van het Duitse
karakter geërfd heeft."
Bijna logisch, dat de lastigste inwo-
hers van Hamburg, wonende in de ge
troffen St. Pauli sloppenwijk van de
havenstad, deze aardige minister toe
juichten, toen hy op de hoek van een
straat beloofde „alles te doen, wat hy
kon". De Hamburgenaren vonden het
ondanks alles prachtig en enige vrouwen
Hepen: „Good luck" en „So long".
Op de Tonga-eilanden worden de vet
ste varkens, de beste schapen en
duizenden kuikens en haantjes op
het ogenblik van merktekenen voorzien.
De hofmeesters van hare hoogheid ko
ningin Salote trekken iedere dag door
de dorpen en laten de omroepers op de
drums slaan om de bevolking kond te
doen, dat er grote feesten op komst zijn
eh het beste van het beste op de tafels
ihoet komen.
Twee zonen van de koningin zullen
°P dezelfde dag door een methodistische
driester in de echt worden verbonden en
de hoofdstad Nukualofa zal dagen bele
en. zoals de kleurrijkste Amerikaanse
*ilihs ons niet kunnen voorstellen. Van
f-He eilanden in Polynesië komen de gas-
teh: prinses Te Puea heeft een Dakota
gecharterd om van Nieuw Zeeland zo
Stlel mogelijk te kunnen reizen. De vor-
ften en prinsen uit het uitgestrekte ge
bied van de Stille Oceaan maken de
"^ohten in prauwen en Zuidzee-vaartui-
gen. zó groot is zelfs de toeloop, dat de
g^ten in de hutten moeten worden in
gekwartierd en de" koks van de koninklij-
6 keuken nu reeds iedere avond de
geuren van gebraad en gebak over het
hoofd-eiland laten waaien.
Wanneer ik in één zin het verschil
zou willen vermelden tussen het
- Hongarije van nu en dat van
j^rtien maanden geleden, zou ik zeg-
y nj -De sigaretten en de dollars zyn
'dwenen en er is weer een stabiele
munt", aldus schrijft een correspondent
in de „Daily Herald". Hij bemerkte het
tot zijn schade, toen hij de portier by 't
station van Boedapest met sigaretten
wilde betalen en een minachtende af
wijzing in ontvangst moest nemen. Zijn
verbazing steeg, toen hij van een ver
volgens aangeboden dollar slechts één
Hongaarse florin terug kreeg. Opnieuw
dus een bewijs voor de minachting, die
een deel van de Hongaren plotseling
voor de dollar aan de dag meent te
moeten leggen. Was deze eerst enige
milliarden pengös waard, sinas de in
voering van de nieuwe munt is het stads
beeld van Boedapest vele malen gevuld
geweest met rijen van duizenden mensen,
de zo snel mogelijk huif dollars kv.ijt wil
den worden. Want een te groot bezit aan
dollars betekent in het uieuwe Honga-
rye de zwaarste straf als voor het
zwaarste misdrijf: de dood.
Er was ook nog iets anders veran
derd sinds het vorige bezoek van de
correspondent: Nagy was per telefoon
afgetreden. Maar daarover zullen we het
hier maar niet hebben.
Nidat de Argentijnse regering met
het uitdelen van pakketjes de Ro
meinen en Romeinsen het hoofd
op hol heeft gebracht, is nu mevrouw
Perón. de vrouw van de president, per
soonlijk op reis naar Europa gegaan om
voor haar land goodwill te verzamelen
eneen beetje propaganda te maken
Senora Perón is een moderne vrouw.
Zy werkt dageiyks op het Ministerie
van Arbeid, droeg bij de herfstmanoeu-
vres van het vorig jaar tot veler verba
zing een lange broek en heeft sinds Juni
1946 17.120 000 pesos uitgedeeld. Zy ver
toeft nu in het „moederland" Spanje,
waar zy met mevrouw Franco vriend-
sehappeiyke betrekkingen gaat aankno
pen. Italië is het tweede reisdoel, Enge
land en Frankrijk zyn de andere landen,
die zij op deze geheel zelf bekostigde reis
zal aandoen.
De nieuwe Hongaarse premier Lajos
Dinnyes heeft Dinsdag in zijn eerste
redevoering voor de Nationale' Vergade
ring aangekondigd, dat de Hongaarse
regering zal overgaan tot nationalise
ring van de grote banken, wat noodza
kelijk is voor de voltooiing van het drie
jarenplan, dat op 1 Augustus zal in
gaan.
Dinnyes kondigde aan, dat vermogens
boven de 70.000 Forints (19.000 gulden)
zwaar beiast zouden worden. Voorts deel
de hy mede, dat de overbrenging van
de Zwabisch-Duitse bevolking uit Hon
garije naar de Sovjetzone van Duitsland
zou worden voortgezet, „daar de Ameri
kaanse zone gesloten is"-
In verband met de berichten uit Bern
dat de voormalige Hongaarse gezant
Ferenc Gordon zich op last van Nagy
.meester heeft gemaakt" van bezittingen
die aan de legatie toebehoren, zal, naar
Dinnyes verklaarde, een proces tegen
Gordon geopend worden.
Het Hongaarse Nieuwsbureau meldt,
dat de Hongaarse regering een witboek
zal publiceren over de recente samen
zwering tegen de republiek. Dit zou ver
klaringen bevatten van Bela Kovacs en
bijzonderheden omtrent diens mede
plichtigen in het complot, met name Fe
renc Nagy, de voormalige premier, en
Bela Varga, de voormalige voorzitter
van de Hongaarse Nationale Vergade
ring.
De Hongaarse communistische afge
vaardigde Jossef Revai heeft in een ar
tikel in het communistische dagblad
„Szabadsag" Nagy ervan beschuldigd,
dat hy geheime betrekkingen onder
hield met Dean Acheson en met deze
ln briefwisseling had gestaan over de
toepassing van de Truman-doctrine in
Hongarije. De briefwisseling zou plaats
gehad hebben via Nagy's zoon, die ln de
V. S. verbiyft.
HIT DOMIIINI OER VROUW
Welke vrouw interes
seert zich tegenwoordig
niet voor textiel in het
algemeen en voor de textielposi-
tie van ons land in het bijzon
der? Is er kans, dat het binnen
kort beter wordt of is er nog
geen verbetering te zien? Het is
zo typisch vrouweiyk, deze
interesse voor textiel en daarmee
natuurlyk voor kleding, dat
„ien zich werkelijk verbaasd
afvraagt, hoe het komt, dat niet
veel meer meisjes naar de mo
deateliers stromen. Het zelf be
denken, tekenen en maken
van nieuwe modellen is wel een
zeer aantrekkelijke bezigheid. Er
moeten toch talloos veel meisjes
zijn, die hier een prettige en af
wisselende werkkring in zouden
kunnen vinden, juist ook meis
jes, die zich nu niet zozeer tot
huishoudelijke arbeid voelen
aangetrokken. Hoeveel meisjes
zyn er niet met een aangeboren
aanleg voor tekenen? In cos-
tuum tekenen zou voor haar
misschien een aardig, goed be
taald werk liggen. Het is een
interessant en practisch beroep.
Men maakt iets, dat nut heeft
voor tientallen mensen en kan
meteen toegeven aanzijn
schoonheidsdrang. Dan het ma
ken van de kleding zelf. Er zijn
veel meisjes, die er wel voor
zouden voelen costuumnaaister
te worden, maar die terug
schrikken voor een lange oplei
ding. Waarom zouden zy niet
naar een confectiebedryf gaan
en daar h©t vak in de praktijk
leren?
De directie van de Nationale
Confectie Industrie was zo
vriendelyk ons in de gelegen
heid te stellen eens een kykje
te nemen in haar bedrijf, terwyl
het in werking was. Eerst een
tochtje door de opslagruimten,
die op ons de indruk maakten,
zeer rijk voorzien te zyn, maar
die door de „mannen van het
vak" met andere ogen werden
bekeken. Mantelstoffen zijn er
nu weer eens genoeg, maar de
voering blijft nog steeds een
groot probleem. Ook zomerstof-
jes voor dames- en kinderkle
ding zijn nog altyd moeilijk te
krijgen.
in de naaiafdeling, waar de
vrouw de scepter zwaait. Tien
tallen naaimachines staan ach
ter en naast elkaar. Aan elke
machine een fris meisje en ter
wyl de machines ratelen, schui
ven vlugge handen het goed er
onder door. Een effen lapje ging
er in en 'n keurig gesmookt lijfje
komt er uit. Dat lijfje gaat door
naar de volgende machine, waar
een ander meisje er met de
zelfde snelheid een kantje aan
stikt. De volgende zet er een
mouwtje in of een kraagje op.
Nu lijkt het op het oog een
beetje saai, steeds maar lyf-
jes te smocken- of altijd door
mouwtjes in te zetten, maar dit
bezwaar wordt opgeheven, door
dat de meisjes geregeld wisselen.
De nieuwelingen worden door de
afdelingschefs opgevangen en de
eerste weken wat wegwijs ge
maakt. Dan krijgen ze een vaste
plaats en gaan echt meewerken.
Van lieverlede leren ze het hele
bedrijf kennen en na verloop
van enige jaren zyn ze volleerde
naaisters. Op een prettige ma
nier hebben ze een beroep ge
leerd, waar ze hun hele verdere
leven plezier van hebben.
Er is natuurlyk meer keuze,
maar een oonfectie-atelier lykt
ons geen gekke plaats voor een
meisje, dat wil werken. Natuur
lyk moet nten zich even goed
op de hoogte stellen van de gang
van zaken en de opvattingen en
verhoudingen, die in een zaak
bestaan, alvorens men zyn kind
er heen stuurt. Wat wij in het
genoemde bedrijf zagen, ook op
het &ebied van sociale zorg voor
het personeel, was uitstekend,
maar zo zal het wel niet overal
zyn. Daarom blyft het altyd
aan te bevelen, eens inlich
tingen in te winnen of te laten
inwinnen door een betrouwbaar
persoon omtrent dg zaak, waar
ons kind heen wil. Dat zouden
wij u trouwens altyd willen
aanraden by elke nieuwe betrek
king. Misschien vindt u de raad
overdreven, maar bedenk wel:
voorzichtigheid is de moeder van
de porceleinkast.
In het Stedelyk Museum te
Amsterdam wordt een tentoon
stelling gehouden. Dat is niets
bijzonders. Maar wat daar te
zien is, is wel bijzonder, zo by-
zonder, dat wy durven zeggen:
dat mag geen enkele vrouw
overslaan. U hebt het druk, u
hebt geen tijd voor uitgaan en
tentoonstellingen .bezoeken, goed,
maar deze keer moet u zien, dat
u tijd maakt. U zult geen
spijt van hebben, u zult een
uur, of twee uur, of misschien
een hele middag ronddwalen in
het modeboek van moeder,
grootmoeder en overgrootmoe-
een nauwkeurig onderzoek on
derworpen, zodat eventuele weef
fouten by het snyden kunnen
worden vermeden. Dit snijden
gebeurt ook al in het groot. Van
reclame maken en op de prijzen
van die tijd.
H©t mooiste vinden we in de
costuumzalen, waar toiletten uit
de Franse Revolutie tentoonge
steld staan, uit de Napoleonti
sche tijd, de tyd van Restaura
tie en tweede Keizerrijk. We zien
er de prachtige oude stoffen, die
vaak na tweehonderd jaar r.og
volkomen ongeschonden zijn. We
bewonderen de kostelijke kanten
lubben en fichu's. We worden
vastgehouden door de magnifie
ke herencostuums uit die da
gen. Een beige satijnen redingo
te, geheel omzoomd met een
rand van de fynste, handge-
borduurde bloemetjes in allerlei
fraaie tinten. Herenvesten, ge
heel bedekt met kostbaar bor
duurwerk. We denken aan de
saaie herencostuums van nu,
die allemaal eender zyn en voe
len. dat er toch wel heel wat
der. Monsieur Gobion van de
Al lesstoffen worden eerst aan Gaieties Lafayette in Parys
bracht een collectie costuums
uit de tijd van 1750 tot 1900 naar
Amsterdam, waar wy niet °P
uitgekeken komen, 't Begint al
0by het binnenkomen, waar de
een stapel stof wordt op de bo- kleine vitrines vol liggen met
venkant het patroon getekend, snuisterijen en sieraden uit oude romantiek uit het dagelykse le
Dit gaat zeer snel, doordat men tyden. Prachtige haarkammen, ven is verdwenen. Maar dat
het geperforeerde patroon door- die zowaar in onze moderne
stuift, yiymscherpe messen snij- kapsels ook weer succes zouden
den vyf en twintig cf dertig hebben, armbanden, gespen,
mantels ineens met een snel- odeurflaconnetjes, zo fijn en be-
heid, waarmee de naaister er koorlyk, dat men er geboeid
niet één kan knippen. Dit sny- naar blijft kyken. Hier vinden
den gebeurt veelal door mannen, we ook een verzameling oude
maar dan belanden de stoffen affiches en nota's, die een aar-,
dige kijk geven op de wijze van
Echte oude porceleinen modepopjes, gekleed in echte, oude costuums
bevolken de straten van Parijs op de tentoonstelling, „Mode als
spiegel der historie" in het Stedelijk Museum te Amsterdam. De
toiletten van de winkelendeen wandelende dames herinneren we
ons nog slechts uit grootmoeders foto-album. Deze kostelijke ver
zameling werd door de Galeries Lafayette te Parys naar
Amsterdam overgebracht
geldt ook voor de dameskledy.
Wat waren de dames in haar
ryk bewerkte keurslijfjes en wijde
hoepelrokken veel eleganter,
maar ook veel onpraktischer ge
kleed, dan de dames van nu.
Want terwijl onze vrouwelijke
ydelheid de hoepelrok en queue
bewondert, flitst het beeld van
een overvolle tram en een sport-
fiets door onze geest. Ze is on
gelooflijk elegant en vrouweiyk
deze dracht, maar ze hoort bij
sierlijke karossen en rustig thee
drinkende dames
Het is aardig, ook de kin
dermode eens te vergelyken
met <iie van r.u. Er zijn diverse
jongens- en meisjescostuums.
Een prachtcollectie treffen we
aan rond de wieg van Napo
leon's zoon, de Koning van Ro
me. Een fluwelen jongenspakje
is van maaksel wel absoluut
verouderd, maar de meisjes
jurkjes, die er naast staan, zou
den het nog best doen. We zou
den er nu een ander materiaal
voor kiezen, maar de modelle
tjes zouden zo of met een kleine
wijziging voor onze meisjes te
gebruiken zyn. Aardig is ook een
vitrine met kleertjes van de
kleine Kaning van Rome, ge
schenken van burgers voor de
prins.
Een paskamer tydens het
GmSkbbn
Gezellig, zo'n gestreept bloesje
op een donkere rok, maar ge.
kleed zijn we er niet mee. Als we
er echter zo'n kort, vlug jasje op
dragen, kunnen we er rustig mee
op visite gaan. En als we dan nog
eens een keertje van blouse kun
nen verwisselen, biedt het ene
pakje vele mogelijkheden
tweede Keizerrijk van het mo-
dehuis Worth, dat n°£ altijd
toonaangevend is in Parijs,
vraagt verder onze aandacht.
Dan volgen een drietal pano
rama's in Parijs rond 1890.
Echte porceleinen modepopjes,
eigendom van Galeries Lafayet
te, bevolken de Champs Elysées
en de Avenue de l'Opéra. Ze
zyn gekleed in oude toiletten,
zo minutieus en keurig, dat we
alleen hier in een uur niet uit
gekeken komen.
Tot slot nog een salon om
streeks 1900. De heer in het ge
zelschap is hier in uniform ge
kleed. Dat is jammer, want
doordat op het gebied van he
renkleding vaak de uniform
als voorbeeld wordt genomen,
missen we een volledig beeld
van de burgerherenmode van
deze tyden. In dit laatste tafe
reel zien we nog eens de hoe.
pelrok en verder de juist toen
zeer populaire queue. Aardig
zyn ook de afdelingen die ons
in staat stellen de geheimen
van deze vrouwelijke uitspattin
gen te doorvorsen: de corsetten,
die de wespentaille veroorzaak
ten, de onderrokken met hoe
pels, de rugkussentjes, die de
queue droegen, en de enorme
aantallen rokken die de dames
in de oude tijd haar omvang
verschaften. Al deze geheimen
liggen daar open en bloot, zicht
baar voor ieder, die ze zien wil.
De naakte onthulling van het
vrouwelyke raffinement.
De tentoonstelling als geheel
is een kostelijk schouwspel, dat
niemand mag nalaten te gaan
zien.
Al kunnen we de aardbeien
nu niet onder de meest vita
mine-rijke vruchten scharen,
toch zyn ze ieder jaar opnieuw
zeer welkom, omdat ze de eer
ste zijn in het nieuwe fruitsei-
zoen. Door haar aromatische
geur en smaak kunnen we ze
op verschillende wijzen zowel
bij de brood- als warme maaltijd
tot allerlei heerlijkheden ver
werken. Fyngewreven met wat
suiker vormen ze een fris en
smakelyk broodsmeersel. We
kunnen de aardbeien ook koken
met wat water, daama door
een zeef wrijven, dit vruchten
moes binden met wat aardap
pelmeel en op smaak brengen
met wat suiker. Ook dit receptje
is uitstekend geschikt om in-
plaats van Jam gebruikt te
worden. Op warme dagen vor
men fijngewreven Eiardbeien
vermengd met suiker en karne
melk of spuitwater een heerlyk
verfrissende drank.
Hangop met aardbeien
2 1. karnemelk, 250 gr. aard
beien, suiker, enkele beschui
ten. Leg op een diepe kom een
vochtig gemaakte schone witte
doek, welke enigszins als een
zak doorhangt. Giet hierin de
karnemelk en laat deze heel
langzaam op een koele plaats
doorlekken. Neem zodra het
water uit de karnemelk door
de doek gelopen is, het dikke
gedeelte met een lepel van de
doek af en doe dit over in een
glazen schaal. Verwyder van de
aardbeien de kelkblaadjes en
snijd de zachte plekken er af.
Was ze vervolgens in ruim
water en laat ze in een vergiet
uitlekken. Maak de helft van
de hoeveelheid aardbeien met
een vork fijn en klop dit moes
luchtig door de hangop. Breng
de massa op smaak met suiker
en klop ze luchtig op. Gameer
ze tot slot met de fijngewreven
beschuiten en de overgebleven
heelgehouden aarbeien. Presen
teer dit gerecht als koud toetje.
Gestoofde aardbeien
750 gr. aardbeien, ongeveer
100 gr. suiker, 1 dl. water, wat
aardappelmeel of maizena. Ver
wyder de groene blaadjes van
de aardbeien, snijd de zachte
plekjes weg en was ze in ruim
water. Laat ze dan op een ver
giet zeer goed uitlekken. Ver
meng het water met de suiker
en kook dit tot een stroop. Leg
de aardbeien erin en laat ze
enige minuten zachtjes door
koken. Neem ze dan met een
schuimspaan voorzichtig uit het
vocht en doe ze over in een
schaal. Bind het vocht met wat
aardappelmeel of maizena, dat
met een scheutje koud water
tot een glad papje is aange
maakt. Giet dit stroopje over
de aardbeien, laat ze afkoelen
en presenteer ze als nagerecht
of als compóte by vlees.
Aardbeienvla
1. melk, 50 gr. griesmeel, 40 gr.
suiker, 1 eiwit, 250 gr. aardbeien.
Breng de melk aan de kook,
vermeng het griesmeel met de
suiker en strooi het roerende
door de kokende vloeistof. Laat
de vla onder roeren ongeveer
5 minuten doorkoken. Neem de
massa van het vuur, klop het
eiwit stijf en schep het luchtig
door de vla. Maak de aardbeien
op de bekende wijze schoon,
laat ze uitlekken en maak de
helft van de hoeveelheid met
een vork fyn. Voeg er desver-
kiezende nog wat suiker aan
toe. Giet een gedeelte van de
vla in een schaal, leg daarop
wat aardbeienmoes en giet er
vervolgens weer een laagje vla
overheen. Vul de schaal op deze
wyze laag om laag, zorg dat de
bovenste laag uit de vla bestaat.
Laat de massa geheel afkoelen
en gameer ze tot slot met de
hele aardbeien.
dan is het hoog tijd een Kruschen-kuur
te beginnen. Iedere morgen de kleine
dosis Kruschen doet wonderen. In thee
proeft ge er niets van, maar de wel
dadige werking doet zich spoedig voelen.
Kruschen staat, bekend om zyn stimule
rende invloed op de bloedzuiverende orga
nen. Die doen dan Uw bloed weer krach
tiger circuleren, onzuiverheden kunnen
zich niet meer vastzetten, ze worden
regelmatig afgevoerd en zo neemt Kru
schen de oorzaak weg van aie slopende
rheumatisohe pijn. Weifel niet langer;
begin Uw kuur dadelijk. Uw apotheker en
drogist hebben Kruschen Salts voorradig
(Adv.)
Nadat de regering reeds by twee
amendementen op het wetsontwerp tot
nationalisatie van het binnenlandse ver
voer door het Britse Hogerhuis was ver
slagen, heeft de minister van Dominions,
Lord Addison, het Huis gewaarschuwd
zeer voorzichtig te zijn by het gebruik
maken van zijn conservatieve meerder
heid, daar dit „zeer gevaarlijk" zou zijn.
Addison zeide, dat het Hogerhuis zeer
spaarzaam dient te zyn in het aanbren
gen van veranderingen in een wetsont
werp, dat door het Lagerhuis met zeer
grote meerderheid is aangenomen.
De leider der oppositie, de markies
van Salisbury, verklaarde hierop, onder
luid gejuich van zijn partijgenoten, dat
Lord Addison's waarschuwing een vorm
van chantage is.
Het derde amendement werd vervol
gens in stemming gebracht en opnieuw
werd de regering verslagen.
De Canadese minister van Wederop
bouw heeft Dinsdag in 't Canadese La
gerhuis bekend gemaakt, dat 1000 Ne
derlandse boeren 17 Juni scheep zullen
gaan naar Canada.
f<n
door BARBARA BOWER
niiiiiiiiniimiiimiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiininis
14)
„Ja, maar" Miss Ranskill had haar
stem verheven „ik ben net aangeko
men. Ik heb Zy aarzelde. Ze kon
onmogelijk tegen die stem ginds zeggen:
„Ik heb drie-en-een-half jaar op een
onbewoond eiland gezeten," en dus ein
digde zij neutraal: „Ik heb nogal een
moeilijke tijd achter de rug) en"
„Dat spyt my." De stem van de dok
ter klonk argwanend. „Wel Miss Ran
kin, ik zal Marjorie de boodschap over
brengen en als u vanavond na etenstyd
nog eens kunt opbellen."
„Ranskill!" riep zij uit. „R-a-n-s-
k-i-1-1 Nona Ranskill. Marjorie zal
zich mij vast herinneren. We zaten
in dezelfde klas op St. Catherine en
„Ranskill; juist, ik heb het iehoord. Ik
zal het niet vergeten. Ik zal het op
schrijven en nu
„Denkt u, dat Marjorie niet voor van
avond thuiskomt? Weet u, het is allemaal
nogal moeilyk. Ik ik ben ziek geweest,
en als
„Dat is jammer."
De woorden zelf mochten van deelne
ming getuigen, de toon echter waar
schuwde haar omonwonden: „Als kennis
spijt het mij, maar niet als dokter.
Schoolvriendin te zyn geweest van Mar
jorie, geeft u nog niet het recht my gra
tis te consulteren."
Miss Ranskill onderbrak zijn waarschu
wing. „O, ik maak het uitstekend, maar
ik zou Marjorie graag zo spoedig moge
lijk spreken."
„Natuurlyk. Nu, laat eens kijken. Ik
weet het wel byna zeker, dat ze vanmid
dag hier een of andere vergadering
heeft; dan is ze dus met theetijd thuis.
Als u eens om ongeveer half vier langs
kwam?"
„Graag," zei Miss Ranskill dankbaar.
„Uitstekend dan. Tot ziens."
Er klonk een klik aan de andere kant
van de lijn, maar zy legde de hoorn niet
neer Haar vingers klemden zich om het
eboniet. Het leek een vreemd „welkom-
thuis" na al de jaren van gevaar en ont
beringen. Ze had niet verwacht, afge
snauwd te worden in een vierkant hokje,
in het bijzijn van een verveelde politie
agent en een jonge marine-officier die
haar zo gauw mogeiyk wenste kwyt te
raken, zodat hij van zijn kort verlof kon
genieten.
Zy hing de hoorn op.
„Myn vriendin is niet thuis. Ik ben
vanmiddag op de thee genodigd. Ik zal
de tyd daarvóór zien zoek te brengen.
Lykt het u ook niet het beste, dat ik
eerst naar de bank ga om te proberen
of men zich daar met mijn eigen bank
in verbinding kan stellen?"
„Gaat u liever eerst een kop koffie
met mij drinken," zei de luitenant en
zich tot de politieagent wendend: „Je
wordt bedankt, brigges; ik breng het
verder wel in orde."
„Uitstekend, sir."
De mist scheurde, slonk en vluchtte
weg, toen zij het hek door gingen en het
door een flauw zonnetje beschenen pla
veisel betraden. Een adelborst salueerde,
een voorbijwandelend in khaki gekleed
meisje, met een uitdagend - gezicht, trok
haar schouders naar achteren en wiegde
in haar heupen toen zij de marine
officier in het oog kreeg.
Een paar meisjes in lange broeken, de
krullen half opgenomen onder een ban
deau, staarden naar Miss Ranskill. Zij
merkte het niet. Al haar aandacht werd
opgeëist door het lawaai het geratel
van een paar legerauto's, het aanzetten
van motoren, getoeter van claxons, een
fluitende jongen en het geroep van een
paar mannen. Gedreun vermengde zich
met geratel; gegier met geloei. Het enige
vertrouwde geluld was het gekrijs van
de meeuwen; al het andere verdoofde
haar.
Een bordje trok haar aandacht: „Open.
bare schuilkelder op 500 meter af
stand!" Ze wendde zich tot haar metge
zel: „Zijn er al luchtaanvallen geweest?"
Hy beantwoordde het saluut van een
matroos en zei toen: „Myn hemel, dat
zou ik denken! U moest het eens zien.
Hoewelwe geven ze tegenwoordig
dubbel en dwars hun portie terug."
Hy salueerde weer. ,Jk zal proberen,
een taxi te krijgen." Er naderde er een,
maar het vaantje was neer. „Er komt er
zo wel weer een."
„Maar ik vind het niets erg om te
wandelen," zei Miss Ranskill.
„Met een taxi zyn we er vlugger. Je
wordt dat salueren zo beu."
Er was op dat ogenblik nergens een
uniform te bekennen, maar een plotse
ling en schel: „Kyk es! Moet je die
rok zien!" van een klein meisje, dead
Miss Ranskill inzien, waarom haar be
geleider zo gesteld was op de veilige be
schutting van een taxi.
Een troepje kinderen, elkaar aan
stotend, gichelend en fluisterend, dren
telde dichter en dichterby.
De jonge officier maakte een halve
draai om en deed twee stappen ln hun
richting. „Mars!" zei hy. „In looppas!"
Ze stoven naar alle kanten uiteen en
barstten in een schel gelach uit, als een
koor boze geesten.
„Ongemanierd tuig. Als u 't niet erg
vindt hier even te wachten, dan ren ik
om een taxi. Er is een standplaats vlak
om de volgende hoek."
Hij stak in draf de weg over, maar
vóór hy de overzyde had bereikt, storm
den de kinderen weer op haar af. Ze
gaapten Miss Ranskill aan en vormden
een kring om haar heen.
Eén kind, met een vuil, maar vriende
lyk gezichtje, lachte tegen haar. „Waar
gaat u naar toe?"
„Naar een winkel."
„Nou, schiet op dan!" krijste het kind
en stak een rose tong uit. „Schiet op dan!
Nou, vooruit!"
Een taxi schoof aan door de modder,
de jonge luitenant sprong van de tree
plank en zwaaide het portier open, ter
wijl de kinderen uiteen stoven. „Het is
my een raadsel wat dat geboefte tegen
woordig mankeert. Vader weg en moeder
te slap, denk ik."
(Wordt vervolgd)
4
