IN EEN EUROPESE
SAMENWERKING
E'
Goede gaven van Argentinië
voor zuster-klooster
r
DIT JAAR BOUWPROGRAMMA
VAN 28.000 WONINGEN
Noodregeling ouderdomsvoorziening
Medewerkers van „Vrij Nederland"
veroordeeld
RUSLANDS PART
ECONOMISCHE
Feestelijke ontvangst te Steyl
Pakjes voor militairen
in Indië
Financiële moeilijkheden vormen vaak
een struikelblok
Spoedige aanbesteding
gerede bouwplannen
V.hOMM/
Hoe en hoelang?
L
Wie krijgen uitkering en hoeveel?
Hoofdschuldige van het verraad krygt
20 jaar gevangenisstraf
die terugkeerde
DINSDAG 24 JUNI 1947
PAGINA 3
BUITENLANDS OVERZICHT
De Volendam naaf
Nederland
„Bikini Bob" Maagoperatie Huis op de scheepshelling
De „Groene Kamer Club".
ONVOORZICHTIG MET
HANDGRANAAT
Eén dode, één gewonde
Voorbeelden
Wat wordt afgetrokken?
Zelf zorgen
STOFFELIJKE RESTEN VAN
STIJKELGROEP
Op weg naar ons land
door BARBARA BOWER
(Wordt vervolgd)
Men moet, in zaken als de voor
bereiding van het Amerikaanse
hulpprogram voor Europa, niet
op alle slakken zout leggen. En nu de
Sovjet-Unie zich bereid verklaard heeft,
aan de eerste besprekingen deel te
nemen, overheerst voldoening de andere
gevoelens, omdat hierdoor de mogelijk
heid geschapen wordt, geheel Europa
binnen één economische kring te bren
gen, hetgeen van enorm gewicht kan
zijn voor het vervagen van de schei
ding tussen Oost en West en daarmee
voor de wereldvrede. Toch viel het op,
dat de nota, waarin de Russische be
reidverklaring was vervat, o. a. een in
formatie-'inhield naar aard en omvang
van de Amerikaanse hulp. Zomin als
men in Engeland en Frankrijk, en wel
licht zelfs in Amerika, ai iets weet van
die aard en die omvang, zomin weet
men het in Moskou. Maar dat doet ook
weinig ter zake bij de voorbereidingen,
en het is dus geen punt dat uitdrukke
lijk in de nota behoefde vermeld te
worden.
De voorbereidingen hebben namelijk
allereerst ten doel, na te gaan, in hoe
verre Europa wel Amerikaanse hulp
behoeft Of, anders gezegd, in hoeverre
Europa zichzelf te hulp kan komen. Het
gaat er om, ^gezamenlijk vast te stellen,
wat men uit Europa aan Europa kan
leveren. Het gaat op de eerste plaats
om een inventaris van de eigen hulp
bronnen. Vervolgens dienen deze hulp
bronnen door een centraal lichaam zo
aangewend te worden, dat niet alleen
het land van voortbrenging van een be
paald product er van profiteert, doch
ook de andere landen. En dit niet door
allerlei handelsovereenkomsten, doch
door delegering van bevoegdheid aan
dat centrale lichaam, dat een grote zeg
genschap over de nationale economieën
behoort te krijgen,.
Dit houdt afstand van een deel der
souvereiniteit door de afzonder
lijke staten aan een inter-Euro-
pees economisch orgaan in. En hier
ontwaart men in de praktijk moeilijk
heden, die onoverkomelijker zijn naar
mate de betrokken staten in staat zijn,
hun eigen souvereiniteit onbeperkt te
handhaven. Die moeilijkheden zijn lo
gischerwijs het grootst bij de staat,
welke het meest voor zichzelf kan op
komen en opgekomen is, de Sovjet-
Unie, die aan haar eigen macht nog de
zeggenschap over bijna geheel Oost
onder druk, niet van een land maar van
Europa heeft toegevoegd. M. a. w. Rus
land zal heel wat eisen stellen, alvorens
met het Amerikaanse plan accoord te
gaan, en zal zoveel mogelijk van zijn
eigen vrije beschikking trachten te be
houden. Ongetwijfeld zal het trachten,
alleen of samen met zijn satellieten de
boventoon te voeren in de te stichten
Europese Commissie en wat daar verder
aan organisatie om heen gaat worden
gesponnen. Er zal bij het komend over
leg, eerst tussen de drie ministers, dan
tussen vertegenwoordigers van alle
Europese landen, ondanks het idealisme
waarmee men zich aan de taak gezet
heeft, nog heel wat doodgewone machts
politiek bedreven worden,
r is nog een kant aan de kwestie,
die de moeite van het overwegen
waard is. Men stelle vooral zijn
verwachtingen ten aanzien van de duur
der samenwerking niet te hoog. Het is
een samenwerking, die min of meer
de armoede tot stand gekomen is, en
die geen ogenblik langer behoeft te
duren dan die armoede.
Marshall's plan bestrijkt voorlopig
vijf jaren. Als de vereiste uitwer
king resultaten afwerpt, dan zal er een
zo niet welvarend, dan toch levens
krachtig Europa herleven. Maar dat
brengt tevens mee, dat de neiging tot
uiteenvallen der unie sterker gewor
den is.
En ook deze neiging zal het krachtigst
zijn bij de Staat, die het meest gesteld
is op een eigen politiek en economisch
leven en deze wens het best kan uit
voeren. Dat is andermaal de Sovjet-
Unie, welke zowel in het verleden als
in het heden meer dan de anderen zich
afgesloten houdt van de rest der we
reld, welke, eenmaal op toeren gekomen,
in haar uitgestrekt gebied schier alle
grondstoffen zal kunnen vinden die zij
nu nog van elders moet betrekken,
en welke door haar geweldig mensen
aantal deze grondstoffen tot alle be
nodigde artikelen zal kunnen omwer
ken.
Zijn er, derhalve, op het ogenblik
kansen voor een samengaan tussen
West en Oost, er zijn eveneens reeds nu
gevaren, dat dit samengaan slechts zo
lang zal duren als de nood aan de
man is.
Zondagmorgen is de „Volendam" uit
de haven van Tandjongpriok naar Ne
derland vertrokken met demobiliserende
militairen (evacué's) K.N.I.L. aan boord,
afgekeurde militairen K.L. en terugke
rende leden L.S.K.
(Van onze speciale verslaggever)
Op 25 Juni zal met het ss. „Rio
Guateguay" van de Argentijnse Staats-
handelsvloot een hoeveelheid goederen
afkomstig uit Argentinië te Rotterdam
aankomen.
Voor het Roode Kruis zullen aan
H.K.H. Prinses Juliana worden aan
geboden 68 balen met 6500 dekens
en 8 balen met kleding. De rest is
bestemd voor het klooster „Missie
zusters van het H. Hart" te Steyl,
dat 23 kisten levensmiddelen en 11
kisten kleding en schoeisel zal ont
vangen.
Dit is een deel, bijna de helft, van de
ruim 46.000 kg. kleding en levensmidde
len, welke voor de getroffen landen be
stemd zijn.
Deze zendingen geschieden door tussen
komst van het uitvoerend comité voor
hulpverlening aan door de oorlog getrof
fen volkeren, een organisatie, die speciaal
door generaal Juan Peron in het leven
geroepen is op verzoek van het Argentijnse
volk. Aldus deelde de consul-generaal van
Argentinië, H. S. Wessels, Maandag in een
feestelijke bijeenkomst in het moederhuis
van de zusters te Steyl mede.
Voor de overdracht van dit voor het
klooster zo belangrijk geschenk, waren
wij gisteren met de oonsul-generaal
meegereisd naar Limburg. De auto joeg
langs de zonnige veldpn en akkers van
ons land, wij hadden haast. Het ge
schenk zal worden overhandigd aan de
moeder-overste en de rector, die des
morgens telefonisch waren verwittigd,
dat zij ter voorbereiding daarvan 's mid
dags bezoek konden verwachten. Heel
eenvoudig, zakelijk, zoals de mannen
uit het nieuwe werelddeel nu eenmaal
gewenu zijn.
Steyl doemt op, een grote verzameling
klooster-complexen, het een nog groter
dan het ander. We moeten zoeken voor
het huis van de „blauwe zusters" ge
vonden is, maar dan staan we ook met
een voor een hele delegatie paters en
zusters. Ook de burgemeester van Steyl,
mr. E. Pesch, is aanwezig en de vervan
ger van de provinciaal, pater E. Jörgen
S.V.D., de missie-proc. H. Meyer S.V.D.
en vele anderen. Van de toren hangt de
vlag uit en in de grote ontvangzaal,
versierd met de Argentijnse kleuren, is
het hele convent bijeen. De consul wordt
hartelijk toegesproken en toegezongen
door een koor van zusters en als hij
kond doet van de grootte der zending
komt er een verbaasde glimlach op ieder
gezicht der grote zusterschaar. Zo had
den zij het niet verwacht, zoals ook de
consul deze plechtige ontvangst niet ver
wacht had.
Het is goed te zijn in een klooster en
zeker in een Limburgs klooster, waar de
vruchten van het veld en de spijzen voor
de gasten overvloedig worden opgediend.
Dan moet alles bezichtigd worden; de
gerestaureerde kapel, waar zuster Ala-
cocque, ondanks haar 72 jaren, heel hoog
op de steigers werkt om de wandschil
deringen, zelfs die van het gewelfd pla
fond, opnieuw aan te brengen, de andere
tehuizen, de boerderij en de werkplaat
sen. Het is enorm, wat een organisatie,
zegt de consul, en hij zegt het met een
diepe bewondering.
Waarom nu juist dit klooster, zult u
vragen. Ik heb het mij ook afgevraagd,
maar wanneer ge verneemt, dat de pa
ters, de broeders en zusters van Steyl
een bijzondere plaats in het hart van
de Argentijnen innemen, dan is het niet
moeilijk te begrijpen. Van de tachtiger
jaren af werken de missionarissen van
de H. Geest in Argentinië en hun werk
is er zo uitgebreid, dat zij er thans 27
kloosters en een aantal scholen, inter
naten en ziekenhuizen bezitten. Ook na
de oorlog zijn er weer een aantal paters
en zusters uit het moederhuis te Steyl
vertrokken om zich te voegen bij het le
ger der 500 missionarissen en 300 zus
ters. De zusters zullen voor verdere dis
tributie van de goederen zorgdragen.
Ook de „Charitas Missie'' heeft een
aandeel gehad bij de voorbereiding van
deze zendingen. Tevens heeft zij bewerkt,
dat de zendingen, ook die voor Oosten
rijk, Polen en Duitsland, in de toekomst
over Rotterdam verscheept zullen wor
den, terwijl zij vroeger via Stockholm en
Antwerpen kwamen. Zo verwacht men
nog goederen voor de noodlijdende kloos
ters in Duitsland. De directeur dezer mis
sie, de zeereerw. heer Od. Schellekens,
verblijft thans voor besprekingen hier
over te Rome en liet zich excuseren.
H:t Amerikaanse tijdschrift „News
week" heeft de vorige maand een
serie foto's gepubliceerd over de
ramp van Texas. Zij hebben by het
publiek nog al enige reactie verwekt.
Verscheidene lezers trokken de echtheid
van de foto's' in twijfel en gaven onom
wonden te kennen dat één der foto's
althans een opname was van de atoom
explosie by Bikini. De redactie van
„Newsweek'' plaatste daarop opnamen
van beide explosies naast elkaar. Weer
hadden enige lezers critiek. Een van hen
schreef hierover: De foto die u publi
ceert over de atoom-explosie bij Bikini
lijkt mu veeleer het resultaat van een
opname in 6en dameskapsalon waar een
snapshot gemaakt is van een dame die
Juist behandeld is. Een ander vroeg of
de redactie niet by vergissing in plaats
van de explosie een reclamefoto van de
Nationale Kappersbond gepubliceerd,
had. Een derde suggereerde een nieuwe
haartooi die men dan „Bikini Bob" zou
kunnen noemen. Hierboven geven wy de
gewraakte foto weer.
Een 26-jarige visser kwam met zijn
maag zodanig op een scherpe tak
terecht, dat zy open scheurde.
Ten einde bloedverlies te voorkomen
maakte hy de wond met een veiligheids
speld dicht. Vervolgens sleepte hij zich
vyf uur lang door een bebost gebied, tot
hij de weg bereikte, waar hy door een
voorbijganger gevonden werd. Dr. F. L.
Eberhart, die hem te Owen Sound (On
tario) in het ziekenhus te behandelen
kreeg, zei, dat de veiligheidsspeld zyn
leven had gered en dat hy wel spoedig
zou opknappen.
Een Amerikaans echtpaar Hayden E.
Walling, dat in Parys geen onder
dak vinden kon dat met hun por-
temonnaie in overeenstemming was, zag
enige maanden geleden in de Seine een
dak van een woonschip boven het water
Uitsteken. Na wat onderhandelen slaag
den zij erin het schip voor 20,000 francs
te kopen. Een kraan haalde het naar
boven en Walling, die zyn brood ver
dient met het schrijven van detective- en
fiction-stories, timmerde er een bad
kamer en een keuken in. Een paar weken
geleden echter ontwaakten zij door een
eigenaardig gorgelend geluid. Het schip
was zinkende. Walling sleepte het met
zijn vrouw naar een scheepshelling, waar
het op het droge getrokken werd. Zij
konden het schip echter niet verlaten bij
gebrek aan een woning en waren dus
gedwongen hun bed aan één kant te
verhogen en zy konden de koffiepot
maar half vullen, om overlopen te voor
komen. De scheepsbouwers zagen geen
ander middel dan het schip van onderen
met cement op te vullen. Het lukte en
na een paar weken verblyf op het droge
woont de familie Hayden E. Walling
weer op de Seine, welker schilderachtige
oevers de schryvers inspireren,
Een grootyader, die niet van plan is
zich intensief te trainen, zal zich
candidaat stellen voor het team,
dat de Verenigde Staten naar de Olym
pische Spelen in 1948 zullen afvaardi
gen. Het is een 53-jarige Amerikaan, die
in 1924 en 1936 bijna aan de Olympische
Spelen had meegedaan in zyn speciali
teit snelwandelen.
Nadat een militaire arts hem te ver
staan had gegeven, dat hy nog twee
jaar te leven had wegens een longaan
doening, begon hij deze sport. In 1924
ging zijn kans voor het Olympische
team voorby, omdat hij niet op de juiste
wijze wandelde en in 1936 was hij
vierde van een groep, waarvan er maar
drie werden aangewezen. Nu probeert
hy het opnieuw. „Laat ze maar lachen
omdat ik intussen opa ben geworden,"
zegt hy tegen iedereen, maar verbaas U
niet indien ik nu wel naar de Olympi
sche Spelen ga. Ik ben niet voor niets
de laatste acht jaar brievenbesteller ge
weest."
Op het jaarlijkse diner van de En
gelse „Groene Kamer Club" gaf
een spreker deze wijze raad aan
sprekers: „Trek er u niets van aan, in
dien uw hoorders op hun horloge kij
ken. Maar maak u ernstig ongerust, in
dien zij er aan schudden, om te kyken
of het niet stil staat."
i
De Ned.-Indi. P.T.T.-administratie
verzoekt ons het volgende mede te de
len:
Herhaaldelyk komt het voor, dat uit
Nederland vertrekkende militairen of
andere personen, briefpost, pakjes e.d.
voor in Indië gelegerde militairen mee
nemen en deze bij aankomst aldaar pos
ten, zonder dat hiervoor de vereiste
portokosten zijn voldaan. Men verkeert
blijkbaar in de mening, dat de verzen
ding in Indië gratis geschiedt. Dit is
echter niet zo. Voor de veldpost aldaar
gelden dezelfde tarieven en bepalingen
als voor de Ned.-Ind. P.T.T.-dienst (er
bestaat in Indië alleen portvrijdom voor
brieven tot en met 20 gram en brief
kaarten, indien deze afkomstig zyn van
militairen). Het publiek in Nederland
wordt aangeraden dergeiyke zendingen
langs de normale weg, d.i. de post, te
verzenden, ook al omdat lang niet altyd
de uit Nederland vertrekkende militai
ren op dezelfde plaats in Indië terecht
komen als degenen voor wie zij de pak
jes e.d. meebrengen.
Twee dienstplichtigen, behorende tot
de bewakingscompagnie commando lucht
vaarttroepen, vliegbasis Leeuwarden,
vonden in de berm van het vliegveld te
Leeuwarden een handgranaat. Toen zy
trachtten de handgranaat te demonte
ren, ontplofte dezie, tengevolge waarvan
een der militairen onmiddellyk werd ge
dood en de andere gewond.
In de afgelopen maanden zyn re
gelmatig publicaties verschenen,
waarin werd vermeld, dat het de
bedoeling zou zyn dit jaar 28.000 wo
ningen te bouwen. Deze berichten,
aldns meldt men ons van bevoegde
zijde, behoeven enige correcties.
Het ministerie van Wederopbouw
en Volkshuisvesting is er by zyn op
zet van uitgegaan dat in 1947 een
bouwvolume zal worden verwezenlijkt,
gelijkstaande met de bouw van 28.000
huizen. In dit programma voor
1947 zijn allereerst begrepen de wo
ningen waaraan reeds het vorig jaar
werd begonnen, doch die in 1946 niet
gereed gekomen zyn. Ook in 1947
zuilen vele huizen op stapel worden
gezet, die niet precies op 31 Decem
ber kunnen worden geleverd. Het ge
tal 28.000 moet dan ook worden op
gevat in deze zin dat in 1947 een
woningbouwvolume van 28.000 wo
ningen dient te worden verwezen
lijkt.
Hoofdzakelyk door financiële moei
lijkheden is de eigenlyke herbouw van
verwoeste woningen en ook de particu
liere nieuwbouw nog niet in betekenende
omvang op gang gekomen. De nieuwbouw
in -946 en 1947 geschiedt dus nagenoeg
uitsluitend op grond van de woningwet,
d.w.z. door de overheid. De gemeentebe
sturen hebben hierbij evenwel teza
men met de daarvoor bestemde woning
bouwverenigingen een belangryke taak
te vervullen. Zij behoren te zorgen voor
bouwrype gronden. Zij produceren de
bouwplannen, zij besteden aan en ver
strekken, na verkregen goedkeuring van
de centrale directie van de volkshuisves
ting, de gunning tot uitvoering van het
werk. Op grond van bovenbedoeld wo
ningbouwprogramma Is einde 1946 aan
alle gemeenten een z.g. bouwvolume voor
1947 toegewezen, waaruit voor de ge
meentebesturen de wetenschap voort
vloeit, in welke omvang nieuwbouw mo
gelijk zal zijn.
De provinciale directies van de volks
huisvesting hebben het produceren van
gerede bouwplannen zoveel mogelyk ge
stimuleerd. De aanvragen tot goedkeu
ring zyn evenwel in een te langzaam
tempo in Den Haag binnengekomen. In
het eerste kwartaal behoefden in ver
band hiermede geen bijzondere maat
regelen te worden genomen, omdat de
beschikbare materiaalcontingenten zéér
klein waren en eerst werden aangewend
tot het voltooien van de 1946 aangevan
gen woningbouw. Nu deze eontigenten
geleidelijk verhoogd kunnen worden en
de materiaienpositie zich althans voor
de komende maanden minder ongunstig-
laat aanzien, blijkt het nodig, het tem
po van aanbestedingen en gunningen
aanzienlyk te verhogen.
Vele gemeentebesturen bleken reeds in
staat te zyn voldoende bouwplannen tot
het verwezenlyken van het hun toege-
gewézen bouwvolume in te dienen. Te
veel gemeenten zijn echter o.m. door
moeilijkheden by het verkrijgen van de
nodige bouwterreinen ten achter ge
bleven. Hierdoor komt het totale bouw
programma in gevaar.
Vandaar, dat onlangs aan de ge
meentebesturen ls medegedeeld, dat
ook gerede bouwplannen, die uitgaan
boven het aanvankelijk toegewezen -
volume kunnen worden aanbesteed,
mits dat geschiedt vóór 1 Juli a s.
Men is er zich op het ministerie van
Wederopbouw en Volkshuisvesting
van bewust dat ook aan deze maat
regel bezwaren kleven. De noodzaak
om iedere mogelijkheid tot bouwen
uit te buiten heeft tot deze stap ge
leid.
Van 1 Januari tot en met 31 Mlei 1947
is goedkeuring tot gunning verleend voor
ruim 4000 woningen. Mede ten gevolge
van bovengenoemde maatregel zijn in
de eerste weken van Juni de aanvragen
in grote aantallen binnengestroomd, zo
dat men hoopt, dat spoedig een gunsti
ger beeld zal worden verkregen.
Reeds meermalen hebben wij uitvoe
rige mededelingen gepubliceerd
over de noodregeling ouderdoms
voorziening, waarby naar schatting een
half millioen mensen betrokken is. Uit
de vele vragen, welke ons over deze
zaak bereiken, blykt zo'n grote belang
stelling, dat we hieronder, ten gerieve
van onze lezers, de duidelyke uiteenzet
ting weergeven, welke het orgaan van
de Regeringsvoorlichtingsdienst „Com
mentaar" in zyn jongste nummer op
nam.
Een vraag, die de gemoederen der
mensen boven de 65 jaar sterk bezig
houdt is, wie op deze uitkeringen aan
spraak zal kunnen maken. Het is het
beste, eerst na te gaan, welke mensen
van 65 jaar en ouder geen aanspraak
op uitkeringen hebben. Dit zijn in de
eerste plaats gehuwde vrouwen. Vervol
gens zij, die niet in Nederland wonen
of gedurende zes jaren voor de aan
vrage niet in Nederland of de Overzeese
Gebiedsdelen hebben gewoond, fenzij
deze mensen ten gevolge van de oorlog
noodgedwongen in het buitenland heb
ben geleefd. Ook komen niet in aanmer
king zij, die in him eigen levensonder
houd voorzien of over een bepaald in
komen beschikken, waarvan de grootte
onder meer afhankelijk is van het al
dan niet getrouwd zijn en van de ge
meente, waarin men woont. Voor
iemand, die in een grotestadwoont, gel
den andere normen dan voor een platte-
lnader, daar het leven in de stad over
het algemeen duurder is dan op het
land.
Een Amsterdammer b.v. die gehuwd
is en boven de 65 jaar oud, en die P©1'
jaar met zyn vrouw minder dan f 1375
inkomen heeft, zal nog juist in aanmer
king komen voor een uitkering. Deze
grens ligt echter voor een gehuwd echt
paar boven de 65 jaar, woonachtig in
een klein dorpje in Friesland, by f1075.
Amsterdam is n.l. een eerste klasse ge
meente, een dorp als Tietjerksteradeel
is een vyfde klasse gemeente. Voor een
ongehuwde man of vrouw, een weduw
naar of een weduwe boven de 65 jaar,
is het grensbedrag iy een eerste klasse
gemeente f875, in een vyfde klasse ge
meente f 675. Elke gemeente is in
een der vijf klassen ondergebracht. Men
zal, indien men niet weet, tot welke
klasse zijn gemeente behoort, dit kun
nen vernemen by de Raad van Arbeid
ter plaatse.
De tweede belangryke vraag is: Hoe
hoog is de uitkering?
Voorop gesteld dus, dat de aanvrager
met zijn inkomen onder de hierboven
genoemde bedragen blyft, kan het vol
gende gezegd worden.
Een gehuwde oude van dagen In een
eerste klas gemeente kan maximaal
f936 per jaar krijgen. Een ongehuwde
man of vrouw maximaal f528 per Jaar.
In een vijfde klasse gemeente zijn deze
bedragen resp. voor gehuwden f792 en
voor ongehuwden f 432 per jaar. By
deze uitkeringen wordt rekening ge
houden met de inkomsten, die de aan
vrager al heeft. Deze inkomsten worden
voor de helft in mindering gebracht op
de uitkering, behalve wanneer het jaar-
lyks eigen inkomen minder dan f 50
bedraagt. In dat geval wordt zulk een
bedrag verwaarloosd.
Een bejaard echtpaar te Amsterdam
heeft een inkomen van f 600. De maxi
mum uitkering in Amsterdam (eerste
klasse gemeente) is voor een echtpaar
f936. De helft van de f 600 éigen inko
men, dus f 300, wordt van dat bedrag af
getrokken. Het echtpaar in kwestie ont
vangt dus f636 ouderdomsuitkering per
jaar.
Het tweede voorbeeld: Een echtpaar
te Amsterdam heeft per jaar f 1200
eigen inkomen. De helft van dit bedrag
wordt afgetrokken van de f 936; blijft
over f 336. Dit echtpaar krijgt dat be
drag echter niet uitbetaald, omdat
f 1200 eigen inkomen plus' f 336 uitke
ring te zamen f 1536 maakt, dus op deze
wijze zou het echtpaar f 161 per jaar
meer ontvangen dan het maximum voor
een gehuwd echtpaar in een eerste klas
se gemeente, f 1375. De zojuist genoem
de f 161 wordt daarom afgetrokken van
f 336, hetgeen neer zou komen op f 175.
Omdat de uitkeringen naar boven afge
rond worden dp veelvouden van f 12,
wordt dit bedrag tenslotte f 180.
Na deze twee voorbeelden blykt wel,
dat het ondoenlijk is, de uitkering voor
ieder geval afzonderlijk op te geven.
De uitkeringen in de onderscheidene
klassen tonen slechts miniem verschil.
Honderden mogelijkheden kunnen zich
voordoen, die de Raden van Arbeid aan
de hand van tabellen straks stuk voor
stuk moeten bekijken en uitrekenen. De
aanvragen voor een oudersdomsuitke-
ring moeten n.l. te zijner tijd bij de
Raad van Arbeid worden ingediend.
Een volgende belangrijke vraag is, wat
nu eigenlijk verstaan wordt onder in
komsten, die voor de berekening van
de uitkering meetellen. Dat zijn alle
eigen inkomsten, zoals pensioenen, lyf-
renten, ouderdoms- en invaliditeitsren-
ten, en vergoedingen voor bepaalde
werkzaamheden. Ook inkomsten in na-
tura, zoals vrije kost en inwoning, zul
len worden gewaardeerd naar een be
paalde, voor iedere gemeenteklasse af
zonderlijk vast te stellen geldswaarde.
Het ligt verder in de bedoeling, het ver
mogen, dat de aanvrager bezit, te waar
deren volgens de lijfrente-waarde op 65-
jarige leeftijd. D.w.z. dat men als in
komen beschouwt de lijfrente, welke
men van zijn vermogen zou kunnen ko
pen. Dat zal dus een ander bedrag zijn,
dan hetgeen men b.v. aan rente van een
spaarbankboekje of effecten of aan
buur van een huis ontvangt.
Met alimentatiebydragen en bij
dragen van kerkelijke en particulie
re instellingen van liefdadigheid,
inkomsten uit gemeentelijke onder
steuning en ook eventuele kinder
bijslagen wordt geen rekening ge
houden. Die tellen dus niet mee als
inkomsten, die afgetrokken worden.
Wanneer reeds een bepaalde ouder
domsuitkering is toegekend en de finan
ciële omstandigheden van hem, of haar
die in het genot van zulk een uitkering
verkeert, veranderen, kan de uitkering
verlaagd of verhoogd worden.
De bedoeling van deze ouderdomsuit
kering is, ouden van dagen zoveel mo
gelyk tegemoet te komen in de kosten
van het levensonderhoud. Daarom is in
deze wet een bepaling opgenomen, dat
hij of zij, die misbruik van sterke drank
pleegt te maken of op andere wijze de
toegekende uitkeringen verkeerd be
steedt, van verdere betaling wordt uit
gesloten. Indien blijkt dat een oude van
dagen zelf niet in staat is zyn uitkering
behoorlyk te beheren, kan deze uitke
ring in handen worden gesteld van
personen of instellingen, die in derge-
lilke gevallen toezicht willen houden.
Het heeft wellicht zin in verband met
de vragen, die daarover gesteld worden,
iets. te zeggen over de particuliere zorg
voor de oude dag. „Wanneer op deze
wijze voor ouden van dagen gezorgd
wordt," hoort men wel eens zeggen,
„dan is het toch onzin, zelf voor zijn
oude dag te zorgen, ook als men daar
toe in de gelegenheid is. Zullen men
sen, die thans betalen voor de een of
andere verzekering, er niet van weer
houden worden, premies te betalen, om
dat zy ook zonder die premies in het
bezit van ouderdomsrente kunnen ko
men?"
Het is wel begrijpelijk, dat men zich
dat afvraagt, maar men moet beden
ken, dat de regeling, die thans per 1
October ingaat, niet meer dan een tij
delijke maatregel is, bedoeld om de
grote nood, die bij vele ouden van da
gen heerst, te verlichten.
Als we verder in de toekomst ky
ken, zien we dat het in de bedoeling
der regering ligt, over enige jaren
een algemene ouderdomsveraeke-
ring in het leven te roepen, die
voorlopig naast deze noodregeling
zal staan en er in de toekomst ge
heel voor in de plaats zal komen. Als
die regeling er is, zal ieder Neder
lander een pensioen genieten, waar
voor ook premie is betaald.
Het zou zeer voorbarig zyn, over deze
regeling, die ten slotte nog in het ver
schiet ligt, reeds mededelingen te doen.
Maar even voorbarig zou het zyn van
het publiek om, wanneer het daartoe in
Maandagmorgen zyn de stoffelijke
overschotten van de Stijkel-groep de reis
naar het vaderland begonnen. De kisten
waren geborgen in een vrachtauto van
de dienst Identificatie en Berging, de
begeleid werd door een kleine colonne
auto's, waarin hadden plaats genomen
generaal-majoor dr. W. Huender, hoofd
van de Nederlandse Missie, kolonel A.
Millenaar, belast met de behartiging
van de Nederlandse belangen in Duits
land, en overste De Ruyter van Steve-
ninck, hoofd van de afdeling Identifi
catie en Berging. Nadat de stoet in een
langzaam tempo door de straten van
Berlyn was getrokken, werd halt ge
houden aan de grens van de Britse sec
tor. Hier brachten generaal Huender en
de officieren een groet aan de stoffe-
hjke overschotten, waarna de lange reis
aanvaard werd.
de gelegenheid is, thans niet voor de
oude dag te zorgen, of zelfs een lopend®
verzekering op te zeggen. Trouwens,
uit de noodregeling, die wy hierboven
schetsten, blykt ook wel, dat zy, die
een uitkering van een pensioenfonds of
van een lyfrente hebben, ten slotte een
hoger totaal inkomen bereiken, dan zy,
die geen inkomsten hebben uit verzeke
ringen of uit andere bronnen.
Ook by de nieuwe noodregeling wordt
eigen spaarzaamheid beloond.
Het heeft echter, zoals wy gisteren
nog meldden, geen enkele zin, nu reeds
naar de Raad van Arbeid te stappen,
want men heeft daar nog geen instruc
ties ontvangen. De uitkeringen zullen
met ingang van 1 October beginnen,
terwijl de eerste uitbetalingen aan het
eind van die maand verwacht kunnen
worden.
Het Bijzonder Gerechtshof te Am
sterdam, dat Maandag onder presidi.
um van mr- M. van Vugt uitspraak
heeft gedaan in de verraadzaak „Vrij
Nederland", heeft de 40-jarige J. C.
M. B-, die lid was van de N.S.B. en
van de Wach- und Schutzdienst, als
hoofdschuldige van het verraad, dat
zulke catastrophale gevolgen voor bij
na 40 inwoners van Haarlem heeft
gehad, tot 20 jaar gevangenisstraf
veroordeeld met ontzetting uit de
openbare rechten en de kiesrechten
voor het leven, maar met het recht
op beroep tot cassatie.
Aan B„ die verleden jaar reeds we
gens het verraden van de verzekerings
agent Bronkhorst uit Haarlem tot 7
jaar is veroordeeld, is dus in het ge
heel reeds 27 jaar gevangenisstraf opge
legd. De procureur-fiscaal had tegen B.
15 jaar geëist De vriendin van B., de
34-jarige Augusta Th. K., een dienstbode
uit Haarlem, tegen wie voor het ver
strekken van inlichtingen over de ver.
'ui
■■■■iiiimiiiiiiiiiiiiiiiiuniiiiiiiiiimiiiiiiiiiuii
25)
En nu stond Miss Ranskill voor de
deur van een huisje. Rechts van haar
lag een pynïijk netjes onderhouden stukje
tuin, zo in de puntjes en gladgeschoren
met zijn rechthoeken en randen, dat zy
zich verbaasde over het rijtje slakroppen
in het smalle bed onder langs het raam,
waarin daar was zij zeker van lobe
lia's thuishoorden. Vóór de sla groeide
een rand peterselie. Dan kwam er een
grintpad en dan weer een door peterselie
omzoomd bed vol met netjes in rijtjes ge
pote aardappelen.
„Vreemd," dacht Miss Ranskill, die
wist dat Marjorie's opvattingen omtrent
tuinaanleg ongetwijfeld zouden overhellen
naar onberispelijke, rechthoekige bloem
bedden, te midden van geschoren gras
velden.
De deur werd opengedaan door een
hardhandige slons, die even een blik op
de bezoekster wierp en de deur dadelyk
weer dichtsmeet met de woorden: „Van
daag niet nodig!" De klopper bonkte
riog een keer na en Miss Ranskill staarde
verbluft tegen de groengeverfde recht
hoek aan.
Deze slons scheen net zo-min te rij -
men met Marjorie als met deze ordelijke
tuin en een ogenblik vroeg Miss Ranskill
zich af, of, of dit wel het goede huis
was. De herinnering aan een koperen
naambordje op het hek hief haar twijfel
op. Ze strekte haar hand ten tweede male
naar de bel uit, maar voor ze er aan
kon trekken, ging de deur open en kwa
men er drie mensen naar buiten. Twee
van hen droegen emmers water en de
derde was dat Marjorie? 'n instru
ment, dat Miss Ranskill deed denken
aan een tuinslang en een motorpomp.
„Denk er nu goed aan," zei deze der
de...... Ja, het was Marjorie; het gewe
tensvolle, autoritaire gezicht onder de
tinnen helm liet geen twijfel bestaan.
„Denk er nu aan, de bom is precies door
het dak van de broeikas heengegaan. Al
lemaal op jullie plaatsen."
„Marjorie!" riep Miss Ranskill uit,
maar haar geluid werd overstemd door
het gekletter van de emmers.
„Niet pompen vóór ik het zeg," com
mandeerde Marjorie. „Het is een brand
bom. Ik ben nummer één, jy twee, juf
frouw Sprink en juffrouw Jebb is num
mer drie.
Miss Ranskill vroeg zich af, of zy ook
iets moest doen en zo ja, wat; maar voor
zij haar mond weer kon opendoen, duwde
Marjorie haar opzij en rende met veel
geflapper van blauwe broekspijpen het
pad tussen de peterselie en de aardappels
af. Toen viel ze op haar knieën en begon
op handen, en voeten naar de broeikas
aan het verste einde van de heg te krui
pen Een dunne, grijze slang kroop ach
ter haar aan. Jufrouw Sprink of juffrouw
Jebb plompte de pomp in de emmer.
Juffrouw Jebb of juffrouw Sprink
stond naast haar in de houding, maar
niet in de kledy, van een Griekse godin,
de andere emmer gereedhoüdend.
Als er werkeiyk een bom was, dan was
het een welopgevoede, dacht Miss Rans
kill Toen legde zy haar arm vol gereed
schappen neer en stopte haar vingers
in de oren. Het was een smadelijk ge
baar, maar wat kon zy doen?
Was zy werkeiyk naar huis gekomen
om gelyk een Nero in de arena, te aan
schouwen hoe haar vroegere vriendin in
koelen bloede haar dood tegemoet kroop,
of was zy getuige van een toneelopvoe
ring, of was zy gek geworden?
Marjorie bonsde met haar hoofd tegen
de deur van de broeikas; juffrouw
Sprink of juffrouw Jebb pompte als
een razende en juffrouw Jebb of juf
frouw Sprink nam de reserve-emmer
van de ene hand in de andere. Beider ge
zicht droeg een ernstige, grimmige plooi.
Miss Ranskill's gedachten gleden te
rug naar een dag, jaren geleden, toen
zy, op de weg naar Dorset, vóór zich
een auto had zien slippen, hem de
steile berm had zien schieten, waar hy
omsloeg en trillend bleef hangen, ter-
wyl een heel gezin er uit werd geschud.
Op dat moment had het ongeluk haar
niet echt voorgekomen; het was net een
reeks opnamen in een bioscoop geweest.
Ze had met meer belangstelling dan
schrik toegekeken. En zo keek ze ook
nu toe. Maar toen hadden haar handen
en voeten werktuiglyk de juiste bewe
gingen en handgrepen in haar eigen
auto uitgevoerd en de wagen tot stil
stand gebracht.
Ze trok de vingers uit de oren en deed
'n paar onzekere stappen in de richting
van de vrouwen met de emmers. Zo zou
een jonge recruut zich voelen, wanneer
zijn instructeur juist een handgranaat
heeft neergesmeten en hij zich afvraagt,
of het ding geladen is of niet, of hy zich
belachelijk zal maken door hem uit de
loopgraaf te gooien, of niet. De soldaat
zou het gauw genoeg weten. En ook Miss
Ranskill, die haar houding niet wist te
bepalen, zou het gauw genoeg weten.
Alleen Marjorie's hielen waren nog
zichtbaar. De pomp piepte, de emmer
rammelde. Zouden deze welhaast tamme
geluiden van dit vreemde, nieuwe Enge
land overstemd worden door een kraken
de ontploffing?
Het dichtvallen van een hek deed haar
opspringen. Een vrouw met een baby op
haar 'arm wandelde het tuinpad op, een
gezond blozende, nogal aardige jonge
vrouw, die geen enkele notie van gevaar
scheen te hebben. Hier lag Miss Rans
kill's taak.
Ze rende het pad af.
„Terug!" hygde zy. „Er ligt een bom
in de broeikas!"
„Loop heen," zei de onbekende en bukte
zich om een wollen schoentje op te ra
pen. „Ik was vergeten, dat ze meestal op
Donderdag die brandbom-flauwekul uit
halen. Ik zal wel wachten tot h'et over is."
Ze plofte langs de heg neer, die de tuin
van die van het aangrenzende huis
scheidde en begon het schoentje aan het
voetje van de baby te wurmen.
Het onschuldige snoetje van het kind
wekte protest in Miss Ranskill op. „Is
het daar wel veilig?"
„Ik zit hier altyd." De jonge vrouw be
voelde de grasrand en bekeek vervolgens
haar handpalm, „Het is hier nooit zo
vochtig."
Als ze zich allemaal zo gedragen, dan
zal ik het ook moeten doen, dacht Miss
Ranskill en kuierde naar de stoep, trach
tend zich onverschillig voor te doen.
spreiding van „Vry Nederland" aan B.
8 jaar was geëist, werd veroordeeld tot
4 jaar gevangenisstraf met aftrek van
het voorarrest en ontzetting uit de kies-
en openbare rechten voor het leven. Het
Hof had by het bepalen van deze straf
als verzachtende omstandigheid in aan
merking genomen, dat zy geheel onder
de invloed stond van B.
De twee voormalige medewerkers van
het illegale blad, die tengevolge van B's
verraad in handen der Duitsers vielen
en aan wie ten laste was gelegd, dat zy
de op de lysten vermelde Haarlemmers,
die abonné van het blad waren, niet had
den gewaarschuwd, kregen veel lichtere
straffen, dan die welke waren geëist. Jan
L. (eis 2% Jaar) werd een voorwaarde
lijke straf van 6 maanden opgelegd, zyn
broer Tom (eis 5 jaar) een voorwaarde
lijke gevangenisstraf van 1 jaar. Beiden
moeten zich onder toezicht stellen van
de Stichting Politieke Delinquenten. Het
Hof heeft er in belangryke mate reke.
ning mede gehouden, dat Jan zyn vader
by diens illegale werkzaamheden heeft
by gestaan en Tom in een netelige posi
tie verkeerde, toen hy de Duitsers in
lichtingen verschafte-
De laatste verdachte uit deze zaak, de
33-jarige Haarlemse meubelmaker E.
M die reeds twee jaar in een Duits con
centratiekamp heeft doorgebracht en te
gen wie wegens het onder dwang aan de
Duitsers verstrekken van het adres der
fam- Lohman 1 jaar voorwaardelijk ge.
eist was, werd veroordeeld tot 3 maanden
voorwaardeiyk, omdat het Hof niet twy-
felde aan zyn trouw aan vaderland en
volk. Alle drie veroordeelden kregen het
recht op beroep in
Het Bijzonder Gerechtshof te Am
sterdam deed uitspraak in de zaak te
gen de 42-jarige Utrechtse chauffeur G-
D., tegen wie 9 Juni j.l. de doodstraf
was geëist. Te zamen met twee collega
landwachters trok D. In April '45 met
paard en wagen plunderend langs dor
pen en boerderijen in de omgeving van
de hoofdstad. De Duivendrechtse smid J.
Robben, by wie de landwachters een al
bum aantroffen met foto's van het
Oranje Huis, waarvan sommige genomen
in Canada, werd door D. op de Diemer-
brug neergeschoten. De uitspraak luidde
20 jaar met ontzetting uit de kiesrech
ten. J. L. eveneens uit Utrecht, die sa
men met D. optrok, kreeg 10 jaar met
aftrek en ontzetting uit de kiesrechter!
voor het leven.