IN EEN EUROPESE SAMENWERKING E' Goede gaven van Argentinië voor zuster-klooster r DIT JAAR BOUWPROGRAMMA VAN 28.000 WONINGEN Noodregeling ouderdomsvoorziening Medewerkers van „Vrij Nederland" veroordeeld RUSLANDS PART ECONOMISCHE Feestelijke ontvangst te Steyl Pakjes voor militairen in Indië Financiële moeilijkheden vormen vaak een struikelblok Spoedige aanbesteding gerede bouwplannen V.hOMM/ Hoe en hoelang? L Wie krijgen uitkering en hoeveel? Hoofdschuldige van het verraad krygt 20 jaar gevangenisstraf die terugkeerde DINSDAG 24 JUNI 1947 PAGINA 3 BUITENLANDS OVERZICHT De Volendam naaf Nederland „Bikini Bob" Maagoperatie Huis op de scheepshelling De „Groene Kamer Club". ONVOORZICHTIG MET HANDGRANAAT Eén dode, één gewonde Voorbeelden Wat wordt afgetrokken? Zelf zorgen STOFFELIJKE RESTEN VAN STIJKELGROEP Op weg naar ons land door BARBARA BOWER (Wordt vervolgd) Men moet, in zaken als de voor bereiding van het Amerikaanse hulpprogram voor Europa, niet op alle slakken zout leggen. En nu de Sovjet-Unie zich bereid verklaard heeft, aan de eerste besprekingen deel te nemen, overheerst voldoening de andere gevoelens, omdat hierdoor de mogelijk heid geschapen wordt, geheel Europa binnen één economische kring te bren gen, hetgeen van enorm gewicht kan zijn voor het vervagen van de schei ding tussen Oost en West en daarmee voor de wereldvrede. Toch viel het op, dat de nota, waarin de Russische be reidverklaring was vervat, o. a. een in formatie-'inhield naar aard en omvang van de Amerikaanse hulp. Zomin als men in Engeland en Frankrijk, en wel licht zelfs in Amerika, ai iets weet van die aard en die omvang, zomin weet men het in Moskou. Maar dat doet ook weinig ter zake bij de voorbereidingen, en het is dus geen punt dat uitdrukke lijk in de nota behoefde vermeld te worden. De voorbereidingen hebben namelijk allereerst ten doel, na te gaan, in hoe verre Europa wel Amerikaanse hulp behoeft Of, anders gezegd, in hoeverre Europa zichzelf te hulp kan komen. Het gaat er om, ^gezamenlijk vast te stellen, wat men uit Europa aan Europa kan leveren. Het gaat op de eerste plaats om een inventaris van de eigen hulp bronnen. Vervolgens dienen deze hulp bronnen door een centraal lichaam zo aangewend te worden, dat niet alleen het land van voortbrenging van een be paald product er van profiteert, doch ook de andere landen. En dit niet door allerlei handelsovereenkomsten, doch door delegering van bevoegdheid aan dat centrale lichaam, dat een grote zeg genschap over de nationale economieën behoort te krijgen,. Dit houdt afstand van een deel der souvereiniteit door de afzonder lijke staten aan een inter-Euro- pees economisch orgaan in. En hier ontwaart men in de praktijk moeilijk heden, die onoverkomelijker zijn naar mate de betrokken staten in staat zijn, hun eigen souvereiniteit onbeperkt te handhaven. Die moeilijkheden zijn lo gischerwijs het grootst bij de staat, welke het meest voor zichzelf kan op komen en opgekomen is, de Sovjet- Unie, die aan haar eigen macht nog de zeggenschap over bijna geheel Oost onder druk, niet van een land maar van Europa heeft toegevoegd. M. a. w. Rus land zal heel wat eisen stellen, alvorens met het Amerikaanse plan accoord te gaan, en zal zoveel mogelijk van zijn eigen vrije beschikking trachten te be houden. Ongetwijfeld zal het trachten, alleen of samen met zijn satellieten de boventoon te voeren in de te stichten Europese Commissie en wat daar verder aan organisatie om heen gaat worden gesponnen. Er zal bij het komend over leg, eerst tussen de drie ministers, dan tussen vertegenwoordigers van alle Europese landen, ondanks het idealisme waarmee men zich aan de taak gezet heeft, nog heel wat doodgewone machts politiek bedreven worden, r is nog een kant aan de kwestie, die de moeite van het overwegen waard is. Men stelle vooral zijn verwachtingen ten aanzien van de duur der samenwerking niet te hoog. Het is een samenwerking, die min of meer de armoede tot stand gekomen is, en die geen ogenblik langer behoeft te duren dan die armoede. Marshall's plan bestrijkt voorlopig vijf jaren. Als de vereiste uitwer king resultaten afwerpt, dan zal er een zo niet welvarend, dan toch levens krachtig Europa herleven. Maar dat brengt tevens mee, dat de neiging tot uiteenvallen der unie sterker gewor den is. En ook deze neiging zal het krachtigst zijn bij de Staat, die het meest gesteld is op een eigen politiek en economisch leven en deze wens het best kan uit voeren. Dat is andermaal de Sovjet- Unie, welke zowel in het verleden als in het heden meer dan de anderen zich afgesloten houdt van de rest der we reld, welke, eenmaal op toeren gekomen, in haar uitgestrekt gebied schier alle grondstoffen zal kunnen vinden die zij nu nog van elders moet betrekken, en welke door haar geweldig mensen aantal deze grondstoffen tot alle be nodigde artikelen zal kunnen omwer ken. Zijn er, derhalve, op het ogenblik kansen voor een samengaan tussen West en Oost, er zijn eveneens reeds nu gevaren, dat dit samengaan slechts zo lang zal duren als de nood aan de man is. Zondagmorgen is de „Volendam" uit de haven van Tandjongpriok naar Ne derland vertrokken met demobiliserende militairen (evacué's) K.N.I.L. aan boord, afgekeurde militairen K.L. en terugke rende leden L.S.K. (Van onze speciale verslaggever) Op 25 Juni zal met het ss. „Rio Guateguay" van de Argentijnse Staats- handelsvloot een hoeveelheid goederen afkomstig uit Argentinië te Rotterdam aankomen. Voor het Roode Kruis zullen aan H.K.H. Prinses Juliana worden aan geboden 68 balen met 6500 dekens en 8 balen met kleding. De rest is bestemd voor het klooster „Missie zusters van het H. Hart" te Steyl, dat 23 kisten levensmiddelen en 11 kisten kleding en schoeisel zal ont vangen. Dit is een deel, bijna de helft, van de ruim 46.000 kg. kleding en levensmidde len, welke voor de getroffen landen be stemd zijn. Deze zendingen geschieden door tussen komst van het uitvoerend comité voor hulpverlening aan door de oorlog getrof fen volkeren, een organisatie, die speciaal door generaal Juan Peron in het leven geroepen is op verzoek van het Argentijnse volk. Aldus deelde de consul-generaal van Argentinië, H. S. Wessels, Maandag in een feestelijke bijeenkomst in het moederhuis van de zusters te Steyl mede. Voor de overdracht van dit voor het klooster zo belangrijk geschenk, waren wij gisteren met de oonsul-generaal meegereisd naar Limburg. De auto joeg langs de zonnige veldpn en akkers van ons land, wij hadden haast. Het ge schenk zal worden overhandigd aan de moeder-overste en de rector, die des morgens telefonisch waren verwittigd, dat zij ter voorbereiding daarvan 's mid dags bezoek konden verwachten. Heel eenvoudig, zakelijk, zoals de mannen uit het nieuwe werelddeel nu eenmaal gewenu zijn. Steyl doemt op, een grote verzameling klooster-complexen, het een nog groter dan het ander. We moeten zoeken voor het huis van de „blauwe zusters" ge vonden is, maar dan staan we ook met een voor een hele delegatie paters en zusters. Ook de burgemeester van Steyl, mr. E. Pesch, is aanwezig en de vervan ger van de provinciaal, pater E. Jörgen S.V.D., de missie-proc. H. Meyer S.V.D. en vele anderen. Van de toren hangt de vlag uit en in de grote ontvangzaal, versierd met de Argentijnse kleuren, is het hele convent bijeen. De consul wordt hartelijk toegesproken en toegezongen door een koor van zusters en als hij kond doet van de grootte der zending komt er een verbaasde glimlach op ieder gezicht der grote zusterschaar. Zo had den zij het niet verwacht, zoals ook de consul deze plechtige ontvangst niet ver wacht had. Het is goed te zijn in een klooster en zeker in een Limburgs klooster, waar de vruchten van het veld en de spijzen voor de gasten overvloedig worden opgediend. Dan moet alles bezichtigd worden; de gerestaureerde kapel, waar zuster Ala- cocque, ondanks haar 72 jaren, heel hoog op de steigers werkt om de wandschil deringen, zelfs die van het gewelfd pla fond, opnieuw aan te brengen, de andere tehuizen, de boerderij en de werkplaat sen. Het is enorm, wat een organisatie, zegt de consul, en hij zegt het met een diepe bewondering. Waarom nu juist dit klooster, zult u vragen. Ik heb het mij ook afgevraagd, maar wanneer ge verneemt, dat de pa ters, de broeders en zusters van Steyl een bijzondere plaats in het hart van de Argentijnen innemen, dan is het niet moeilijk te begrijpen. Van de tachtiger jaren af werken de missionarissen van de H. Geest in Argentinië en hun werk is er zo uitgebreid, dat zij er thans 27 kloosters en een aantal scholen, inter naten en ziekenhuizen bezitten. Ook na de oorlog zijn er weer een aantal paters en zusters uit het moederhuis te Steyl vertrokken om zich te voegen bij het le ger der 500 missionarissen en 300 zus ters. De zusters zullen voor verdere dis tributie van de goederen zorgdragen. Ook de „Charitas Missie'' heeft een aandeel gehad bij de voorbereiding van deze zendingen. Tevens heeft zij bewerkt, dat de zendingen, ook die voor Oosten rijk, Polen en Duitsland, in de toekomst over Rotterdam verscheept zullen wor den, terwijl zij vroeger via Stockholm en Antwerpen kwamen. Zo verwacht men nog goederen voor de noodlijdende kloos ters in Duitsland. De directeur dezer mis sie, de zeereerw. heer Od. Schellekens, verblijft thans voor besprekingen hier over te Rome en liet zich excuseren. H:t Amerikaanse tijdschrift „News week" heeft de vorige maand een serie foto's gepubliceerd over de ramp van Texas. Zij hebben by het publiek nog al enige reactie verwekt. Verscheidene lezers trokken de echtheid van de foto's' in twijfel en gaven onom wonden te kennen dat één der foto's althans een opname was van de atoom explosie by Bikini. De redactie van „Newsweek'' plaatste daarop opnamen van beide explosies naast elkaar. Weer hadden enige lezers critiek. Een van hen schreef hierover: De foto die u publi ceert over de atoom-explosie bij Bikini lijkt mu veeleer het resultaat van een opname in 6en dameskapsalon waar een snapshot gemaakt is van een dame die Juist behandeld is. Een ander vroeg of de redactie niet by vergissing in plaats van de explosie een reclamefoto van de Nationale Kappersbond gepubliceerd, had. Een derde suggereerde een nieuwe haartooi die men dan „Bikini Bob" zou kunnen noemen. Hierboven geven wy de gewraakte foto weer. Een 26-jarige visser kwam met zijn maag zodanig op een scherpe tak terecht, dat zy open scheurde. Ten einde bloedverlies te voorkomen maakte hy de wond met een veiligheids speld dicht. Vervolgens sleepte hij zich vyf uur lang door een bebost gebied, tot hij de weg bereikte, waar hy door een voorbijganger gevonden werd. Dr. F. L. Eberhart, die hem te Owen Sound (On tario) in het ziekenhus te behandelen kreeg, zei, dat de veiligheidsspeld zyn leven had gered en dat hy wel spoedig zou opknappen. Een Amerikaans echtpaar Hayden E. Walling, dat in Parys geen onder dak vinden kon dat met hun por- temonnaie in overeenstemming was, zag enige maanden geleden in de Seine een dak van een woonschip boven het water Uitsteken. Na wat onderhandelen slaag den zij erin het schip voor 20,000 francs te kopen. Een kraan haalde het naar boven en Walling, die zyn brood ver dient met het schrijven van detective- en fiction-stories, timmerde er een bad kamer en een keuken in. Een paar weken geleden echter ontwaakten zij door een eigenaardig gorgelend geluid. Het schip was zinkende. Walling sleepte het met zijn vrouw naar een scheepshelling, waar het op het droge getrokken werd. Zij konden het schip echter niet verlaten bij gebrek aan een woning en waren dus gedwongen hun bed aan één kant te verhogen en zy konden de koffiepot maar half vullen, om overlopen te voor komen. De scheepsbouwers zagen geen ander middel dan het schip van onderen met cement op te vullen. Het lukte en na een paar weken verblyf op het droge woont de familie Hayden E. Walling weer op de Seine, welker schilderachtige oevers de schryvers inspireren, Een grootyader, die niet van plan is zich intensief te trainen, zal zich candidaat stellen voor het team, dat de Verenigde Staten naar de Olym pische Spelen in 1948 zullen afvaardi gen. Het is een 53-jarige Amerikaan, die in 1924 en 1936 bijna aan de Olympische Spelen had meegedaan in zyn speciali teit snelwandelen. Nadat een militaire arts hem te ver staan had gegeven, dat hy nog twee jaar te leven had wegens een longaan doening, begon hij deze sport. In 1924 ging zijn kans voor het Olympische team voorby, omdat hij niet op de juiste wijze wandelde en in 1936 was hij vierde van een groep, waarvan er maar drie werden aangewezen. Nu probeert hy het opnieuw. „Laat ze maar lachen omdat ik intussen opa ben geworden," zegt hy tegen iedereen, maar verbaas U niet indien ik nu wel naar de Olympi sche Spelen ga. Ik ben niet voor niets de laatste acht jaar brievenbesteller ge weest." Op het jaarlijkse diner van de En gelse „Groene Kamer Club" gaf een spreker deze wijze raad aan sprekers: „Trek er u niets van aan, in dien uw hoorders op hun horloge kij ken. Maar maak u ernstig ongerust, in dien zij er aan schudden, om te kyken of het niet stil staat." i De Ned.-Indi. P.T.T.-administratie verzoekt ons het volgende mede te de len: Herhaaldelyk komt het voor, dat uit Nederland vertrekkende militairen of andere personen, briefpost, pakjes e.d. voor in Indië gelegerde militairen mee nemen en deze bij aankomst aldaar pos ten, zonder dat hiervoor de vereiste portokosten zijn voldaan. Men verkeert blijkbaar in de mening, dat de verzen ding in Indië gratis geschiedt. Dit is echter niet zo. Voor de veldpost aldaar gelden dezelfde tarieven en bepalingen als voor de Ned.-Ind. P.T.T.-dienst (er bestaat in Indië alleen portvrijdom voor brieven tot en met 20 gram en brief kaarten, indien deze afkomstig zyn van militairen). Het publiek in Nederland wordt aangeraden dergeiyke zendingen langs de normale weg, d.i. de post, te verzenden, ook al omdat lang niet altyd de uit Nederland vertrekkende militai ren op dezelfde plaats in Indië terecht komen als degenen voor wie zij de pak jes e.d. meebrengen. Twee dienstplichtigen, behorende tot de bewakingscompagnie commando lucht vaarttroepen, vliegbasis Leeuwarden, vonden in de berm van het vliegveld te Leeuwarden een handgranaat. Toen zy trachtten de handgranaat te demonte ren, ontplofte dezie, tengevolge waarvan een der militairen onmiddellyk werd ge dood en de andere gewond. In de afgelopen maanden zyn re gelmatig publicaties verschenen, waarin werd vermeld, dat het de bedoeling zou zyn dit jaar 28.000 wo ningen te bouwen. Deze berichten, aldns meldt men ons van bevoegde zijde, behoeven enige correcties. Het ministerie van Wederopbouw en Volkshuisvesting is er by zyn op zet van uitgegaan dat in 1947 een bouwvolume zal worden verwezenlijkt, gelijkstaande met de bouw van 28.000 huizen. In dit programma voor 1947 zijn allereerst begrepen de wo ningen waaraan reeds het vorig jaar werd begonnen, doch die in 1946 niet gereed gekomen zyn. Ook in 1947 zuilen vele huizen op stapel worden gezet, die niet precies op 31 Decem ber kunnen worden geleverd. Het ge tal 28.000 moet dan ook worden op gevat in deze zin dat in 1947 een woningbouwvolume van 28.000 wo ningen dient te worden verwezen lijkt. Hoofdzakelyk door financiële moei lijkheden is de eigenlyke herbouw van verwoeste woningen en ook de particu liere nieuwbouw nog niet in betekenende omvang op gang gekomen. De nieuwbouw in -946 en 1947 geschiedt dus nagenoeg uitsluitend op grond van de woningwet, d.w.z. door de overheid. De gemeentebe sturen hebben hierbij evenwel teza men met de daarvoor bestemde woning bouwverenigingen een belangryke taak te vervullen. Zij behoren te zorgen voor bouwrype gronden. Zij produceren de bouwplannen, zij besteden aan en ver strekken, na verkregen goedkeuring van de centrale directie van de volkshuisves ting, de gunning tot uitvoering van het werk. Op grond van bovenbedoeld wo ningbouwprogramma Is einde 1946 aan alle gemeenten een z.g. bouwvolume voor 1947 toegewezen, waaruit voor de ge meentebesturen de wetenschap voort vloeit, in welke omvang nieuwbouw mo gelijk zal zijn. De provinciale directies van de volks huisvesting hebben het produceren van gerede bouwplannen zoveel mogelyk ge stimuleerd. De aanvragen tot goedkeu ring zyn evenwel in een te langzaam tempo in Den Haag binnengekomen. In het eerste kwartaal behoefden in ver band hiermede geen bijzondere maat regelen te worden genomen, omdat de beschikbare materiaalcontingenten zéér klein waren en eerst werden aangewend tot het voltooien van de 1946 aangevan gen woningbouw. Nu deze eontigenten geleidelijk verhoogd kunnen worden en de materiaienpositie zich althans voor de komende maanden minder ongunstig- laat aanzien, blijkt het nodig, het tem po van aanbestedingen en gunningen aanzienlyk te verhogen. Vele gemeentebesturen bleken reeds in staat te zyn voldoende bouwplannen tot het verwezenlyken van het hun toege- gewézen bouwvolume in te dienen. Te veel gemeenten zijn echter o.m. door moeilijkheden by het verkrijgen van de nodige bouwterreinen ten achter ge bleven. Hierdoor komt het totale bouw programma in gevaar. Vandaar, dat onlangs aan de ge meentebesturen ls medegedeeld, dat ook gerede bouwplannen, die uitgaan boven het aanvankelijk toegewezen - volume kunnen worden aanbesteed, mits dat geschiedt vóór 1 Juli a s. Men is er zich op het ministerie van Wederopbouw en Volkshuisvesting van bewust dat ook aan deze maat regel bezwaren kleven. De noodzaak om iedere mogelijkheid tot bouwen uit te buiten heeft tot deze stap ge leid. Van 1 Januari tot en met 31 Mlei 1947 is goedkeuring tot gunning verleend voor ruim 4000 woningen. Mede ten gevolge van bovengenoemde maatregel zijn in de eerste weken van Juni de aanvragen in grote aantallen binnengestroomd, zo dat men hoopt, dat spoedig een gunsti ger beeld zal worden verkregen. Reeds meermalen hebben wij uitvoe rige mededelingen gepubliceerd over de noodregeling ouderdoms voorziening, waarby naar schatting een half millioen mensen betrokken is. Uit de vele vragen, welke ons over deze zaak bereiken, blykt zo'n grote belang stelling, dat we hieronder, ten gerieve van onze lezers, de duidelyke uiteenzet ting weergeven, welke het orgaan van de Regeringsvoorlichtingsdienst „Com mentaar" in zyn jongste nummer op nam. Een vraag, die de gemoederen der mensen boven de 65 jaar sterk bezig houdt is, wie op deze uitkeringen aan spraak zal kunnen maken. Het is het beste, eerst na te gaan, welke mensen van 65 jaar en ouder geen aanspraak op uitkeringen hebben. Dit zijn in de eerste plaats gehuwde vrouwen. Vervol gens zij, die niet in Nederland wonen of gedurende zes jaren voor de aan vrage niet in Nederland of de Overzeese Gebiedsdelen hebben gewoond, fenzij deze mensen ten gevolge van de oorlog noodgedwongen in het buitenland heb ben geleefd. Ook komen niet in aanmer king zij, die in him eigen levensonder houd voorzien of over een bepaald in komen beschikken, waarvan de grootte onder meer afhankelijk is van het al dan niet getrouwd zijn en van de ge meente, waarin men woont. Voor iemand, die in een grotestadwoont, gel den andere normen dan voor een platte- lnader, daar het leven in de stad over het algemeen duurder is dan op het land. Een Amsterdammer b.v. die gehuwd is en boven de 65 jaar oud, en die P©1' jaar met zyn vrouw minder dan f 1375 inkomen heeft, zal nog juist in aanmer king komen voor een uitkering. Deze grens ligt echter voor een gehuwd echt paar boven de 65 jaar, woonachtig in een klein dorpje in Friesland, by f1075. Amsterdam is n.l. een eerste klasse ge meente, een dorp als Tietjerksteradeel is een vyfde klasse gemeente. Voor een ongehuwde man of vrouw, een weduw naar of een weduwe boven de 65 jaar, is het grensbedrag iy een eerste klasse gemeente f875, in een vyfde klasse ge meente f 675. Elke gemeente is in een der vijf klassen ondergebracht. Men zal, indien men niet weet, tot welke klasse zijn gemeente behoort, dit kun nen vernemen by de Raad van Arbeid ter plaatse. De tweede belangryke vraag is: Hoe hoog is de uitkering? Voorop gesteld dus, dat de aanvrager met zijn inkomen onder de hierboven genoemde bedragen blyft, kan het vol gende gezegd worden. Een gehuwde oude van dagen In een eerste klas gemeente kan maximaal f936 per jaar krijgen. Een ongehuwde man of vrouw maximaal f528 per Jaar. In een vijfde klasse gemeente zijn deze bedragen resp. voor gehuwden f792 en voor ongehuwden f 432 per jaar. By deze uitkeringen wordt rekening ge houden met de inkomsten, die de aan vrager al heeft. Deze inkomsten worden voor de helft in mindering gebracht op de uitkering, behalve wanneer het jaar- lyks eigen inkomen minder dan f 50 bedraagt. In dat geval wordt zulk een bedrag verwaarloosd. Een bejaard echtpaar te Amsterdam heeft een inkomen van f 600. De maxi mum uitkering in Amsterdam (eerste klasse gemeente) is voor een echtpaar f936. De helft van de f 600 éigen inko men, dus f 300, wordt van dat bedrag af getrokken. Het echtpaar in kwestie ont vangt dus f636 ouderdomsuitkering per jaar. Het tweede voorbeeld: Een echtpaar te Amsterdam heeft per jaar f 1200 eigen inkomen. De helft van dit bedrag wordt afgetrokken van de f 936; blijft over f 336. Dit echtpaar krijgt dat be drag echter niet uitbetaald, omdat f 1200 eigen inkomen plus' f 336 uitke ring te zamen f 1536 maakt, dus op deze wijze zou het echtpaar f 161 per jaar meer ontvangen dan het maximum voor een gehuwd echtpaar in een eerste klas se gemeente, f 1375. De zojuist genoem de f 161 wordt daarom afgetrokken van f 336, hetgeen neer zou komen op f 175. Omdat de uitkeringen naar boven afge rond worden dp veelvouden van f 12, wordt dit bedrag tenslotte f 180. Na deze twee voorbeelden blykt wel, dat het ondoenlijk is, de uitkering voor ieder geval afzonderlijk op te geven. De uitkeringen in de onderscheidene klassen tonen slechts miniem verschil. Honderden mogelijkheden kunnen zich voordoen, die de Raden van Arbeid aan de hand van tabellen straks stuk voor stuk moeten bekijken en uitrekenen. De aanvragen voor een oudersdomsuitke- ring moeten n.l. te zijner tijd bij de Raad van Arbeid worden ingediend. Een volgende belangrijke vraag is, wat nu eigenlijk verstaan wordt onder in komsten, die voor de berekening van de uitkering meetellen. Dat zijn alle eigen inkomsten, zoals pensioenen, lyf- renten, ouderdoms- en invaliditeitsren- ten, en vergoedingen voor bepaalde werkzaamheden. Ook inkomsten in na- tura, zoals vrije kost en inwoning, zul len worden gewaardeerd naar een be paalde, voor iedere gemeenteklasse af zonderlijk vast te stellen geldswaarde. Het ligt verder in de bedoeling, het ver mogen, dat de aanvrager bezit, te waar deren volgens de lijfrente-waarde op 65- jarige leeftijd. D.w.z. dat men als in komen beschouwt de lijfrente, welke men van zijn vermogen zou kunnen ko pen. Dat zal dus een ander bedrag zijn, dan hetgeen men b.v. aan rente van een spaarbankboekje of effecten of aan buur van een huis ontvangt. Met alimentatiebydragen en bij dragen van kerkelijke en particulie re instellingen van liefdadigheid, inkomsten uit gemeentelijke onder steuning en ook eventuele kinder bijslagen wordt geen rekening ge houden. Die tellen dus niet mee als inkomsten, die afgetrokken worden. Wanneer reeds een bepaalde ouder domsuitkering is toegekend en de finan ciële omstandigheden van hem, of haar die in het genot van zulk een uitkering verkeert, veranderen, kan de uitkering verlaagd of verhoogd worden. De bedoeling van deze ouderdomsuit kering is, ouden van dagen zoveel mo gelyk tegemoet te komen in de kosten van het levensonderhoud. Daarom is in deze wet een bepaling opgenomen, dat hij of zij, die misbruik van sterke drank pleegt te maken of op andere wijze de toegekende uitkeringen verkeerd be steedt, van verdere betaling wordt uit gesloten. Indien blijkt dat een oude van dagen zelf niet in staat is zyn uitkering behoorlyk te beheren, kan deze uitke ring in handen worden gesteld van personen of instellingen, die in derge- lilke gevallen toezicht willen houden. Het heeft wellicht zin in verband met de vragen, die daarover gesteld worden, iets. te zeggen over de particuliere zorg voor de oude dag. „Wanneer op deze wijze voor ouden van dagen gezorgd wordt," hoort men wel eens zeggen, „dan is het toch onzin, zelf voor zijn oude dag te zorgen, ook als men daar toe in de gelegenheid is. Zullen men sen, die thans betalen voor de een of andere verzekering, er niet van weer houden worden, premies te betalen, om dat zy ook zonder die premies in het bezit van ouderdomsrente kunnen ko men?" Het is wel begrijpelijk, dat men zich dat afvraagt, maar men moet beden ken, dat de regeling, die thans per 1 October ingaat, niet meer dan een tij delijke maatregel is, bedoeld om de grote nood, die bij vele ouden van da gen heerst, te verlichten. Als we verder in de toekomst ky ken, zien we dat het in de bedoeling der regering ligt, over enige jaren een algemene ouderdomsveraeke- ring in het leven te roepen, die voorlopig naast deze noodregeling zal staan en er in de toekomst ge heel voor in de plaats zal komen. Als die regeling er is, zal ieder Neder lander een pensioen genieten, waar voor ook premie is betaald. Het zou zeer voorbarig zyn, over deze regeling, die ten slotte nog in het ver schiet ligt, reeds mededelingen te doen. Maar even voorbarig zou het zyn van het publiek om, wanneer het daartoe in Maandagmorgen zyn de stoffelijke overschotten van de Stijkel-groep de reis naar het vaderland begonnen. De kisten waren geborgen in een vrachtauto van de dienst Identificatie en Berging, de begeleid werd door een kleine colonne auto's, waarin hadden plaats genomen generaal-majoor dr. W. Huender, hoofd van de Nederlandse Missie, kolonel A. Millenaar, belast met de behartiging van de Nederlandse belangen in Duits land, en overste De Ruyter van Steve- ninck, hoofd van de afdeling Identifi catie en Berging. Nadat de stoet in een langzaam tempo door de straten van Berlyn was getrokken, werd halt ge houden aan de grens van de Britse sec tor. Hier brachten generaal Huender en de officieren een groet aan de stoffe- hjke overschotten, waarna de lange reis aanvaard werd. de gelegenheid is, thans niet voor de oude dag te zorgen, of zelfs een lopend® verzekering op te zeggen. Trouwens, uit de noodregeling, die wy hierboven schetsten, blykt ook wel, dat zy, die een uitkering van een pensioenfonds of van een lyfrente hebben, ten slotte een hoger totaal inkomen bereiken, dan zy, die geen inkomsten hebben uit verzeke ringen of uit andere bronnen. Ook by de nieuwe noodregeling wordt eigen spaarzaamheid beloond. Het heeft echter, zoals wy gisteren nog meldden, geen enkele zin, nu reeds naar de Raad van Arbeid te stappen, want men heeft daar nog geen instruc ties ontvangen. De uitkeringen zullen met ingang van 1 October beginnen, terwijl de eerste uitbetalingen aan het eind van die maand verwacht kunnen worden. Het Bijzonder Gerechtshof te Am sterdam, dat Maandag onder presidi. um van mr- M. van Vugt uitspraak heeft gedaan in de verraadzaak „Vrij Nederland", heeft de 40-jarige J. C. M. B-, die lid was van de N.S.B. en van de Wach- und Schutzdienst, als hoofdschuldige van het verraad, dat zulke catastrophale gevolgen voor bij na 40 inwoners van Haarlem heeft gehad, tot 20 jaar gevangenisstraf veroordeeld met ontzetting uit de openbare rechten en de kiesrechten voor het leven, maar met het recht op beroep tot cassatie. Aan B„ die verleden jaar reeds we gens het verraden van de verzekerings agent Bronkhorst uit Haarlem tot 7 jaar is veroordeeld, is dus in het ge heel reeds 27 jaar gevangenisstraf opge legd. De procureur-fiscaal had tegen B. 15 jaar geëist De vriendin van B., de 34-jarige Augusta Th. K., een dienstbode uit Haarlem, tegen wie voor het ver strekken van inlichtingen over de ver. 'ui ■■■■iiiimiiiiiiiiiiiiiiiiuniiiiiiiiiimiiiiiiiiiuii 25) En nu stond Miss Ranskill voor de deur van een huisje. Rechts van haar lag een pynïijk netjes onderhouden stukje tuin, zo in de puntjes en gladgeschoren met zijn rechthoeken en randen, dat zy zich verbaasde over het rijtje slakroppen in het smalle bed onder langs het raam, waarin daar was zij zeker van lobe lia's thuishoorden. Vóór de sla groeide een rand peterselie. Dan kwam er een grintpad en dan weer een door peterselie omzoomd bed vol met netjes in rijtjes ge pote aardappelen. „Vreemd," dacht Miss Ranskill, die wist dat Marjorie's opvattingen omtrent tuinaanleg ongetwijfeld zouden overhellen naar onberispelijke, rechthoekige bloem bedden, te midden van geschoren gras velden. De deur werd opengedaan door een hardhandige slons, die even een blik op de bezoekster wierp en de deur dadelyk weer dichtsmeet met de woorden: „Van daag niet nodig!" De klopper bonkte riog een keer na en Miss Ranskill staarde verbluft tegen de groengeverfde recht hoek aan. Deze slons scheen net zo-min te rij - men met Marjorie als met deze ordelijke tuin en een ogenblik vroeg Miss Ranskill zich af, of, of dit wel het goede huis was. De herinnering aan een koperen naambordje op het hek hief haar twijfel op. Ze strekte haar hand ten tweede male naar de bel uit, maar voor ze er aan kon trekken, ging de deur open en kwa men er drie mensen naar buiten. Twee van hen droegen emmers water en de derde was dat Marjorie? 'n instru ment, dat Miss Ranskill deed denken aan een tuinslang en een motorpomp. „Denk er nu goed aan," zei deze der de...... Ja, het was Marjorie; het gewe tensvolle, autoritaire gezicht onder de tinnen helm liet geen twijfel bestaan. „Denk er nu aan, de bom is precies door het dak van de broeikas heengegaan. Al lemaal op jullie plaatsen." „Marjorie!" riep Miss Ranskill uit, maar haar geluid werd overstemd door het gekletter van de emmers. „Niet pompen vóór ik het zeg," com mandeerde Marjorie. „Het is een brand bom. Ik ben nummer één, jy twee, juf frouw Sprink en juffrouw Jebb is num mer drie. Miss Ranskill vroeg zich af, of zy ook iets moest doen en zo ja, wat; maar voor zij haar mond weer kon opendoen, duwde Marjorie haar opzij en rende met veel geflapper van blauwe broekspijpen het pad tussen de peterselie en de aardappels af. Toen viel ze op haar knieën en begon op handen, en voeten naar de broeikas aan het verste einde van de heg te krui pen Een dunne, grijze slang kroop ach ter haar aan. Jufrouw Sprink of juffrouw Jebb plompte de pomp in de emmer. Juffrouw Jebb of juffrouw Sprink stond naast haar in de houding, maar niet in de kledy, van een Griekse godin, de andere emmer gereedhoüdend. Als er werkeiyk een bom was, dan was het een welopgevoede, dacht Miss Rans kill Toen legde zy haar arm vol gereed schappen neer en stopte haar vingers in de oren. Het was een smadelijk ge baar, maar wat kon zy doen? Was zy werkeiyk naar huis gekomen om gelyk een Nero in de arena, te aan schouwen hoe haar vroegere vriendin in koelen bloede haar dood tegemoet kroop, of was zy getuige van een toneelopvoe ring, of was zy gek geworden? Marjorie bonsde met haar hoofd tegen de deur van de broeikas; juffrouw Sprink of juffrouw Jebb pompte als een razende en juffrouw Jebb of juf frouw Sprink nam de reserve-emmer van de ene hand in de andere. Beider ge zicht droeg een ernstige, grimmige plooi. Miss Ranskill's gedachten gleden te rug naar een dag, jaren geleden, toen zy, op de weg naar Dorset, vóór zich een auto had zien slippen, hem de steile berm had zien schieten, waar hy omsloeg en trillend bleef hangen, ter- wyl een heel gezin er uit werd geschud. Op dat moment had het ongeluk haar niet echt voorgekomen; het was net een reeks opnamen in een bioscoop geweest. Ze had met meer belangstelling dan schrik toegekeken. En zo keek ze ook nu toe. Maar toen hadden haar handen en voeten werktuiglyk de juiste bewe gingen en handgrepen in haar eigen auto uitgevoerd en de wagen tot stil stand gebracht. Ze trok de vingers uit de oren en deed 'n paar onzekere stappen in de richting van de vrouwen met de emmers. Zo zou een jonge recruut zich voelen, wanneer zijn instructeur juist een handgranaat heeft neergesmeten en hij zich afvraagt, of het ding geladen is of niet, of hy zich belachelijk zal maken door hem uit de loopgraaf te gooien, of niet. De soldaat zou het gauw genoeg weten. En ook Miss Ranskill, die haar houding niet wist te bepalen, zou het gauw genoeg weten. Alleen Marjorie's hielen waren nog zichtbaar. De pomp piepte, de emmer rammelde. Zouden deze welhaast tamme geluiden van dit vreemde, nieuwe Enge land overstemd worden door een kraken de ontploffing? Het dichtvallen van een hek deed haar opspringen. Een vrouw met een baby op haar 'arm wandelde het tuinpad op, een gezond blozende, nogal aardige jonge vrouw, die geen enkele notie van gevaar scheen te hebben. Hier lag Miss Rans kill's taak. Ze rende het pad af. „Terug!" hygde zy. „Er ligt een bom in de broeikas!" „Loop heen," zei de onbekende en bukte zich om een wollen schoentje op te ra pen. „Ik was vergeten, dat ze meestal op Donderdag die brandbom-flauwekul uit halen. Ik zal wel wachten tot h'et over is." Ze plofte langs de heg neer, die de tuin van die van het aangrenzende huis scheidde en begon het schoentje aan het voetje van de baby te wurmen. Het onschuldige snoetje van het kind wekte protest in Miss Ranskill op. „Is het daar wel veilig?" „Ik zit hier altyd." De jonge vrouw be voelde de grasrand en bekeek vervolgens haar handpalm, „Het is hier nooit zo vochtig." Als ze zich allemaal zo gedragen, dan zal ik het ook moeten doen, dacht Miss Ranskill en kuierde naar de stoep, trach tend zich onverschillig voor te doen. spreiding van „Vry Nederland" aan B. 8 jaar was geëist, werd veroordeeld tot 4 jaar gevangenisstraf met aftrek van het voorarrest en ontzetting uit de kies- en openbare rechten voor het leven. Het Hof had by het bepalen van deze straf als verzachtende omstandigheid in aan merking genomen, dat zy geheel onder de invloed stond van B. De twee voormalige medewerkers van het illegale blad, die tengevolge van B's verraad in handen der Duitsers vielen en aan wie ten laste was gelegd, dat zy de op de lysten vermelde Haarlemmers, die abonné van het blad waren, niet had den gewaarschuwd, kregen veel lichtere straffen, dan die welke waren geëist. Jan L. (eis 2% Jaar) werd een voorwaarde lijke straf van 6 maanden opgelegd, zyn broer Tom (eis 5 jaar) een voorwaarde lijke gevangenisstraf van 1 jaar. Beiden moeten zich onder toezicht stellen van de Stichting Politieke Delinquenten. Het Hof heeft er in belangryke mate reke. ning mede gehouden, dat Jan zyn vader by diens illegale werkzaamheden heeft by gestaan en Tom in een netelige posi tie verkeerde, toen hy de Duitsers in lichtingen verschafte- De laatste verdachte uit deze zaak, de 33-jarige Haarlemse meubelmaker E. M die reeds twee jaar in een Duits con centratiekamp heeft doorgebracht en te gen wie wegens het onder dwang aan de Duitsers verstrekken van het adres der fam- Lohman 1 jaar voorwaardelijk ge. eist was, werd veroordeeld tot 3 maanden voorwaardeiyk, omdat het Hof niet twy- felde aan zyn trouw aan vaderland en volk. Alle drie veroordeelden kregen het recht op beroep in Het Bijzonder Gerechtshof te Am sterdam deed uitspraak in de zaak te gen de 42-jarige Utrechtse chauffeur G- D., tegen wie 9 Juni j.l. de doodstraf was geëist. Te zamen met twee collega landwachters trok D. In April '45 met paard en wagen plunderend langs dor pen en boerderijen in de omgeving van de hoofdstad. De Duivendrechtse smid J. Robben, by wie de landwachters een al bum aantroffen met foto's van het Oranje Huis, waarvan sommige genomen in Canada, werd door D. op de Diemer- brug neergeschoten. De uitspraak luidde 20 jaar met ontzetting uit de kiesrech ten. J. L. eveneens uit Utrecht, die sa men met D. optrok, kreeg 10 jaar met aftrek en ontzetting uit de kiesrechter! voor het leven.

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Nieuwe Haarlemsche Courant | 1947 | | pagina 3