Nieuwe Haarlemsche Courant | 1947 | 30 augustus 1947 | pagina 3

Van plichten
en rechten

fantastische mogelijkheden

betective, huisknecht en

verkeersagent

Tellen tot 50.000
in één minuut

nog Prinsesje
was

KONINGIN

PALJAS.HANS

HEMEL
WATER

E'

DE EGYPTISCHE KWESTIE BIEDT
SLECHTS WEINIG PERSPECTIEF

Onderscheidingen
in Oost en West

TOEN ONZE

SPINNETJE SPIJKER en HOLLETJE HAAIEWIET

l'HOTO-ELECTBISCTIE CEL BIEDT

VAN MORGEN

No. 42

op avoetuur

ZATERDAG 30 AUGUSTUS 1947

PAGINA 3

BUITENLANDS OVERZICHT

Rusland gooit een anker uit

Gelukwensen voor
de Koningin

Een aubade te Den Haag

Geestelijken

(Vervolg van pag. 1)
We zouden niet graag de indruk, Wek
ken alsof hier van een algemeen ver
schijnsel sprake is. In verschillende in
dustrieën bereikt de werkprestatie een
Indexcijfer, dat weer beduidend boven
'38 uitgaat, o.-a. de wolindustrie en even
eens hebben wü goddank verscheidene
werkgevers gesproken, die hun eerlijke
bewondering uitspraken voor hun mede.
werkers in de onderneming: de arbei
ders. Maar we willen toch niet nalaten
onze verontwaardiging te luchten over
het gedrag van sommigen, die daarmede
Immers dreigen de goede naam van Uien
grondig te vernielen. We zijn ons daar
bij goed bewust van het feit, dat er vele
redenen zijn voor de arbeiders om over
de gang van zaken in het economische
leven niet voldaan te zijn. In dezelfde
brief, die we boven aanhaalden en
waarin o.m. werd getuigd; „goddank zijn
er ook nog vele loffelijke uitzonderin
gen, mensen, die werkelijk met een
ideëele instelling arbeiden en hard
werken," stond ook geschreven: „maar
wat wilt ge, deze mensen komen week
voor week geld tekort, hun loon is be
slist onder het sociale minimum."

„Joh. van Oldenbarnevelt"
nog niet vertrokken

t n de „^Wereld van Morgen" is de phoio-eleclrische cel al
weer oud nieuws. Ge ziei een luchtledige lamp, waarvan
draden zijn bestreken mei een meiaal, dat elecironen
^izetidi (caesium bijv.) wanneer hei door een lichtstraal
^°rdi getroffen. Deze stroom loopt bij belichting normaal
°or, maar valt er een schaduw op de lamp, dan wordt deze

<U:

reci verbroken.

Fruit sorteren.

TEKENCURSUS

'irvii i

Syrië en de Libanon tegen
Groot-Syrië

De regel is, dat een geval pas aan
de Veiligheidsraad wordt voor
gelegd, als het niet kan worden
°Pgelost door onderlinge besprekingen
de betrokken staten. Aan die voor-
Harde voldeed de Egyptische kwestie,
,'e op het ogenblik të Lake Success ter
pfei is, ruimschoots. Uit den treure
'filmers, en altijd weer zonder resultaat,
fifibben Londen en Cairo onderhandeld
°Ver terugtrekking der Britse troepen
over de Soedan, Het afspringen van
®eze onderhandelingen heeft Egypte er
™e gebracht, zijn zaak voor het wereld-
r'kmnaal te brengen. En men kan de
Hede -begrijpen, waarmede de Egypte-
Hren kennis genomen hebben van het
aoor Brazilië in de Raad gedane voor-
de twee partijen nog weer eens te
'aten onderhandelen. Dat zou niets
'binder betekend hebben dan dat men
andermaal moest praten met de Engels
man, die in het verleden noch het Suez-
Hhaal noch de Soedan geheel wilde
opgeven, en die in de toekomst wel niet
blinder bokkig zal blijken. Aanvaarding
an het Braziliaanse voorstel zou een
Stote nederlaag voor Egypte geweest
*Jtn, omdat het Nokrasjy Pdsja en zijn
jannen terugbracht op het punt, dat
'iJ ook zónder de Veiligheidsraad ai be-
e'kt hadden, en waar zij uitdrukkelijk
b°oit meer op wensen terug te komen.

Geen wonder dan ook, dat, gelijk wij
«stenen meldden, wat explosieven voor
0- Braziliaanse legatie te Cairo zijn
neergelegd. En geen wonder, dat een
opgewonden volksmenigte een week ge
iden door de straten van die stad trok,
mrwensingen schreeuwend tegen Enge
rd en Amerika, en een „Leven Rusland
b Polen" daaratm toevoegend. Rusland
b Polen toch hebben zich met succes
erzet tegen het hervatten van de on-
Oofhandelingen, en het schijnt, dat hun
de sympathie van wel enkele Egyp-
^baren heeft opgeleverd.

Hun winst is dan dubbel. Op de
eerste plaats brengen zij de Vei-
ligheidsraad lelijk in het nauw.
jfe'pte beroept zich op de slechte pas-
firm van het verdrag, dat Engeland en
^?ypte in 1936 sloten. Dat verdrag geldt
Ripens Nokrasjy niet meer, omdat het
Hbgegaan werd onder omstandigheden,
b'e hemelsbreed verschillen van die,
'aarin zijn land nu verkeert. Het is
°°r de Veiligheidsraad natuurlijk ten
benmale onmogelijk, deze opvatting
pbtrent de geldigheid van verdragen
,Ver te nemen: dit zou in feite mee-
oopgen, dat geen enkel verdrag langer
ah korte tijd geldig bleef. Aan de
bdere kant echter is er toch vrij groot
biedeieven met het jonge, vooruitstre-
®bde land, dat zich van de Engelse last
Probeert te bevrijden. Met name Ame-
?ka ziet zulke bevrijding niet ongaarne,
om ook in Egypte de plaats der
^r'tten in te nemen, maar is toch ook
zóveel bondgenoot van Engeland,
het de Egyptenaren niet geheel ge-

j secretaris van H M. de Koningin
^It ons het volgende mede:

„31 Augustus plegen talloze Neder
landers schriftelijk en telegrafisch
F'. M. de Koningin gelukwensen
te bieden. Deze bewijzen van
hiedeleven worden steeds bijzonder
°P prijs gesteld.

Gezien echter Haar vele werk
zaamheden zal het voor de Koningin
®it jaar niet wel mogelijk zijn1 aan
deze gelukwensen evenals andere
laren Haar persootnlijke aandacht te
'chenkcn."

i H. m. de Koningin heeft de wens te
>®brien gegeven de aubade oip 1 Sep-
?biber van de Ring 's-Gravenhage ^van
Kon. Bond van Christelijke Zar.g- en
^atoriumverenigingen in ontvangst
q hemen. De aubade zal gezangen wor-
j'b op het voorplein van Het Konink-
■'h Paleis „Huis ten Bosch", om 10 uur.

lijk wil geven. Nu de Braziliaanse uit
weg onbegaanbaar is gemaakt, zal de
Raad nog eens moeten nadenken, welk
kronkelpad hem thans hit het moeilijke
parket kan redden. Het is geen kleinig
heid, iets te verzinnen, dat noch Enge
land noch Egypte geheel in het gelijk
of in het ongelijk stelt en dat niet
temin het steeds meer denkbeeldig wor
dende prestige van de Veiligheidsraad
geen te groot geweld aandoet.

Op de tweede plaats is het winst, dat
er thans een duidelijk teken gegeven is
van Moskouse sympathie met de Ara
bieren. In de Palestijnse kwestie bleek
deze sympathie nog niet zo erg. Het
geval-Egypte is een begin. Men kan er
van op aan, dat de Sovjets, wier pro-
paganda-apparaaa in Noord-Afrika sinds
de oorlog stelselmatig is uitgebreid, dit
begin zullen aangrijpen om hun invloed
bij de leden van de Arabische Liga en
in de staten, die daarmede sympathi
seren, te versterken. De algemene po
litieke situatie in de wereld is voor zulke
pogingen nogal gunsjtig. En het ziet er
enigszins naar uit, da,t de enige, die wer
kelijke voordelen zal halen uit de be
handeling van de Egyptische kwestie
door de Veiligheidsraad, niet Egypte,
niet Engeland, niet Amerika, doch al
leen de Sovjet-Unie zal zijn.

Bjj K. B. is de luit.-Gouverneur-
Generaal van Ned.-Indië, dr. H. J.
van Mook, bevorderd tot Grootkruis
in de Orde van Oranje-Nassau,

Bij Koninklijk Besluit zijn voorts nog de
volgende onderscheldlngcn verleend:

Tot Groot Officier ln de Orde van Oranje
Nassau ls benoemd: TJokorde Gde Ktfke
Soekawati, president van Oost-Indonesië.

Tot commandeur ln de Orde van Oranje
Nassau ls benoemd: w. Ch. de la Try El
lis, ondervoarz. raad van bestuur in Su
riname.

Tot Riddor in de Orde van de Nederl.
Leeuw zijn benoemd:

Mgr. J. F. M. Pessers, titulair bisschop
van candijba en A post. Vicaris van Ti-
mor te Haüloelik.

Mgr. J. H. van Valenberg, titulair bis
schop van Komtba, A pos tl. vicaris van
Pontianak.

Dr. P. J. Koets, dir. kabinet van de
Lt.-G.-G. van Nederl.-Indië.

W. Muusze, wd. voorz. alg. rekenkamer
in Indië.

Mr. Ch. W. A. Abbenhuis, wd. Gouver
neur. laatstelijk algem. hoofd tijdel k be
stuursdienst Java.

Mr. S. G. Graaf van Randwljck, oud-
zendingsconsui ln Indië.

Prof. dr. w. Radsma, hoogleraar facul
teit der med. universiteit van Indonesië.

Prof, dr. L. G. M. Baas Becking, dir.
plantentuin Indië.

Dr. ir. P. Honig, adv. econ. aangelegen
heden, voorz. raad van bestuur rubber-
fonds.

W. C. J. Versteegh, dir. KNILM.
Ir. G. J. Wally, hoofd mijnbouw Indië.
D. C. Buurman van vreeden, gen .-ma
joor van de gen. staf Kon. Ned.-Ind. le
ger. chef van de gen. staf.

J. C. van Waveren, pres. Javase Bank.
Dr. P. A. Kasteel, Gouverneur van Cu
rasao.

Benoemd totofficier ln de orde van
Oranje-Nassau zijn:

Pastoor B. F. J. Reynen, aalmoezenier
te Pontianak en pastoor J. Bouma te
Naona-Endeh op Flores.

Tot ridder in de orde van Oranje Nas
sau werden benoemd: zuster Hermene-
gildus, in de wereld mej. E. van der
Hulst, hoofdverpleegster aan de missla
leprozerie „Aleverno" te Singkawang;
broeder Emmanuel ln de wereld broeder
Compiet, overste congregatie broader»
van Huybergen te Pontianak; moeder
Angelina, in de wereld mej. W. A. C.
van Zeyl, overste klooster congregatie
Dochters van O. L. Vrouwe van het H.
Hart te Elat; frater M. Theofridus. in
de wereld C. van Staveren, administra
teur van het katholiek bijzonder onder
wijs te Curacao en zuster Bathilde, in
de wereld mej. A. M. Hoogendoorn,
hoofd lagere school katholiek bijzonder
onderwijs op Curacao. Tot broeder in
de orde van de Nederlandse Leeuw
broeder H. van Haren van de broeaer-
congregatie van het H. Hart (Tilburg)
te Langgoer.

Eén arbeider uit B. schreef ons: „Wat
vindt li, ben ik een kankerpiC nu ik
u weer met deze lange brief lastig val.
maar Ik kan toch werkelijk met f 35.
per week niet rondkomen" en een groep
arbeiders uit V. schrijft ons letterlijk:
„Wees er van overtuigd, dat we graag
bereid zijn te werken. Het aardap-
pelrooien staat voor de deur, men gaat
op ons weer een beroep doen, utstekend.
men kan op ons rekenen, maar wij
moeten er dan op kunnen rekenen, dat
we werkkleding kunnen kopen en schoe
nen. Aan bonnen alleen hebben we
niets."

Het is dringend noodzakelijk, dat
enerzijds de arbeidersleiders en niet al
leen de vrijgestelden, maar ook de
plaatselijk verantwoordelijke mensen,
voorzitters van de K.A.B.-afdelingen, de
voorzitters van de vakafdelingen, de
Credo Pugnomannen vooral, er voortdu
rend bij hun mensen op aandringen, dat
zij als plichtsgetrouwe mensen in het
leven moeten staan. Hoe zwaar het ook
valt, zij hebben hun plicht te doen, ook
als aan het recht niet geheel voldaan is.
Misschien zal men deze laatste zin nog
eens willen herlezen, doe het en wees
het er desnoods niet mee eens, maar
laten we zorgen, dat, terwijl de arbei
dersbeweging een prachtnaam heeft, de
arbeiders zelf niet het odium op zich
zouden laden van lieden te zijn, die
geen verantwoordelijkheid weten te
dragen.

Anderzijds hebben diezelfde arbeiders
leiders er met alle macht naar te stre
ven, dat de oorzaken tot ontevredenheid
worden weggenomen. Geen minuut mag
men aflaten er de aandacht op te vesti
gen dat het ln strijd ls met rechtvaar
digheid, in strijd is vooral met de
Christelijke liefde, wanneer mensen in
harde arbeid hun plicht doen en dan
niet ln staat zijn om tengevolge van die
arbeid "„in het zweet huns aanschijns"
hun brood te verdienen.

Het m.s. ,,Johan van Oldenbarne
velt" van de Maatschappij Neder
land, dat aanvankelijk gistermiddag
met 1300 vrouwen en kinderen in het
kader van de gezinshereniging naar
Indië zou vertrekken, is tengevolge
van een technische storing in de
machinekamer nog niet vertrokken.
Zeer vermoedelijk zou het schip nu
Zaterdagmorgen om elf uur uit Am
sterdam vertrekken en om circa drie
uur IJmuiden passeren.

In verband met de voorschriften der
douane en grensbewaking is na de in
scheping geen communicatie meer mo
gelijk tussen schip en wal.

Aan boord bevinden zich hoofdzakelijk
vrouwen en kinderen van employé's der
verschillende ondernemingen in Indië,
die een jaar geleden derwaarts vertrok
ken. Ook zijn bij de passagiers vrouwen
en kinderen van militairen.

men het principe wist, wat een
ov°"°-clectrische cel was, ging men er toe
lne'' behulp van filters de cel kleur-
v?*hg te maken.

cel is tot artistenwerk in staat,
he spectrophotometer, een toestel,

is „riri de photocel aan de spectrometer

Vek°PPeld, kan men niet minder dan
tnillioen kleuren onderscheiden.
VHjMWc daarmede eens het vermogen
ht>t tte schilder met scherpe ogen, ^dle
Va a't.per tot enkele duizenden brengt..
Vst ar hat de spectrophotometer toege-
'«b. ^ordt bij de selectie van verfstof-
Vp-,

c'!jk S^^hger en fijner dan het men-
°°B, maakt de photo-electrische cel
fifii mens mogelijk dikte, gewicht en
even we'ke andere stoffelijke
~®r tp ''ap van een lichaam nauwgezet-
sta» Opalen dan het beste tot nu toe
ahde instrument.

photo-electrische cel telt tot

50.000 ln één minuut, het electronen-
oog controleert een machine, die 7000
toeren per minuut doet. net zo ge
makkelijk als u en ik onze schaa^c
bankbiljetten in de portefeuille.
Maar het doet meer: het ontdekt het
geringste defect in machine -onderde-

len, lang voor dit enig gevaar kan op
leveren.

4

Dit electrische oog zal ook in de toe
komst onze ogen beschermen door het
licht in huis te ontsteken bij donker weer
of als de avond valt. Het zal ook in staat
zijn, al naar men wil de lichtsterkte te
regelen en het licht weer te doven als
wü de kamer verlaten....

Zo zal de electrische huisknecht oas in
de toekomst op de hielen zitten, stroom

sparend waar dit mogelijk is en.... het
werk in huis dirigerend.

In andere gevallen zal de photo-e'ec-
trische cel tellen hoeveel mensen een
kamer of zaal hebben verlaten en het
licht uitschakelen als de laatste is ver
trokken. Reeds controleert men op deze
wijze het verkeer in diverse tunnels in
Amerika: binnenkort zullen een milliard
photo-electrische verkeersagenten de
wacht houden, zorgen voor „veilig ver
keer" en niet toestaan dat schuldigen bij
een aanrijding ontkomen.

In de fabrieken zullen duizenden ar
beidskrachten bevrijd worden van het
sorteren, nummeren en verpakken der
afgewerkte producten, in de grote waren-
hulzen zullen op deze wijze kleptomanen
en andere leden van het gauwdlevengilde
op de handen gekeken worden.

Fruitkwekers in Amerika sparen nu
reeds millioenen dollars uit door de se
lectie van hun producten aan de electro.
nen toe te vertrouwen. Vruchten, die te
zwaar, te licht, te bleek of te hel van
kleur zijn, worden machinaal gekeurd
met een snelheid, waartegen geen mens
is opgewassen.

Over enkele jaren zullen de fruithan
delaren naast hun weegschaal een elec-
trisch keuringsapparaat hebben, dat de
keper volledig informeert over de kwali
teit der vruchten.

Maar daarmede is het nog niet uit. In
de laboratoria ontdekt men steeds nieuwe
mogelijkheden voor de toepassing van de
photo-e'ectrische cel, die verbindings
agente is tussen het licht, dat alles op
neemt (ook de snelste beweging) en de
electriciteit, die Mies kan.

atiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiitiijB
1ste JAARGANG

niiiiiitiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii

foinrfc

aiHiittiiiiiiimitiiiiiitiiiiiiimiiuiiifa

nimmimmiimmiiimitmiiimniiin

Dit is de titel wan ©en boek,
Waarin persoonlijke herinnerin
gen uit de kinderjaren van onze
Koningin fijn te lezen en dat ge.
schreven is door haar vroegere
gouvernante. Wij laten hier een
klein verhaaltje volgen hoe
Prinses Wilhelmina met haar
poppen speelde:

Geen kind zelfs geen Ko
ningskind dat gezegend is
me^ een verstandige moeder be.
hoeft op. vijf jarige leeftijd reeds
lessen te leren. Toen ik bij haar
kwam leidde de klein® Prinses
dan ook net zulk een gelukkig,
eenvoudig leven als de meeste
kindexen in die jaren, wanneer
hun grootste verantwoordelijk
heid bestaat in d® zorg voor hun
poppen, en hun grootste droef,
heid veroorzaak^ wordt door een
gebarsten hoofd of gebroken
arm of been van een hunner
lievelingen.

De Koningin hechtte grote
waarde aan de wijze, waarop
haar kind met de poppen
speelde. Hare Majesteit was te
recht van oordeel, dat de karak
tertrek van beschermende teder
heid die zulk een bóofdtrek
moet vormen in het karakter
der volwassen vrouw -- in kleine
meisjes reeds geleidelijk ont.
wikkelö kan worden, door ze
aan te moedigen, haar poppen
te behandelen en te verzorgen
als warin zij geen poppen, maar
menselijke wezentjes.

Voor dit doel had een jong
Frans meisj® een tij<j in het Ko
ninklijk gezin doorgebracht. Zij
had een manier van spelen met
de poppen ingevoerd, die aller
aardigst was, en zich geheel
aansloot aan het gewone leven.
De dusgenoemde „kinderen"
werden altijd genoemd bij hun
eigen namen. Zij hadden een ka
mer voor zich, waar niets ont.
brak, en die zo ingericht was,
dat ook de Volwassenen, die op
ze passen moesten, zich er zon.
der moeite konden bewegen en
van de aardige meuibeltjes kon.

Jeugdportret van Koningin Emma met
Wilhelmina

driejarige prinses

den gebruik maken.

De poppenfamilie bestond uit
jongens en meisjes van allerlei
leeftijd en grootte, en een klein,
tje nog in de lange kleren. Hun
verzorging nam een goed deel
Van de dag ln beslag. Want zij
werden uitgekleed en in bed
gebracht, gewekt en weer aan.
gekleed, gingen mee ifit rijden,
speelden spelletjes, luisterden
naar verhalen, r.et als echte
kindertjes. Ze hadden zelfs hun
vaste maaltijden, waarvoor met
zoveel zorg werd gedekt, alsof
de popHenkinders heus verorber,
den wat hun werd voorgezet!!

Het gewone verloop van het
dagelijkse leven bood niet veel
afwisseling, maar als regel werd
het begin van de morgen besteed
voor dit spel met de verschillen,
de poppen. Daarna nam een
wandeling of rijtoer d® tijd in
beslag.

PALJAS-HANS

Holletje rammelde
van de schrik. Spin
netje hield zich flink
en vroeg brutaal:
„Woont hiér Jan zon
der Land, de roofrid
der? Die heeft Valen-
tijn, de zoon van rid
der Boudewijn, ont-
voerd."

De man in de deuropening
begon zo hard te lachen, dat
de eekhoorns in de bomen
van schrik hun dennenappels
lieten vallen.

„Ze gooien met bommen,"
galmde Holletje, die een paar
van die dingen op z'n helm
kreeg.

De min trad naar voren en
zij zagen onmiddellijk dat hij
een grote, zware knuppel in z'n
hand had.

„Dus jullie zoeken de roof
ridders," brulde hij, „jullie al
lebei."

„Begin je het te begrijpen?"
vroeg Spin.

„Of ik het begrijp. En ik zal
jullie heipen ook."

„Da's aardig van je," mosst
Holletje toegeven. Hij begreep
belaas niet, wat de man be
doelde. Deze klapte- plots heel
hard in z'n handen.

„Komt ie nou?" vroeg Spin.

„En brengt hij Valentijn
meteen mee?" waagde Holletje
zelfs te vrager..

Maar weldra kwamen ze tot
andere gedachten. Want nauwe
lijks was het geluid van het
handgeklap weggestorven, of
van alle kanten doken soldaten
op en in minder dan geen tijd
zagen de twee ridders zich door

een grote groep van die grim
mig uitziende kerels omringd.

De man uit het huisje begon
weer te lachen. „Hallo, vrienden,
zien jullie hier die twee, aan
hun paarden vastgeklonkn
stijve harkgji? Ze zoeken onze
heer! Ze komen Valefltijn ha
len."

„Ha, ha! Ha, ha!" klonk het
va» alle kanten_ „Laten we die
twee dapperen 'onze welkomst
groeten brengen!" Meteen gin
gen speren, knotsen en zwaar
den omhodf. Nog net had
Spinnetje de tijd iets in de ge
helmde hand van z'n makker
te doen glijden. Toen daalde
een regen van slagen en stoten
op de weerloze harnasfigureri
neer.

Och, óch, wat sloegen die
kerels. De stukken .vlogen van
de knotsen en de harnassen
af. De helmen waren weldra

niet veel meer dan
platte petten.

.Genoeg, genoeg,"
brulde de man uit het
huisje tenslotte. „An
ders slaan j/e ze dood."

„Wat wou je dan
doen?" vroeg een der
soldaten

„Onze heer en mees
ter mee laten genieten van zo'n
stei dwazen. Ruk hen het har
nas vam hun lichamen, dan
kunnen we hun dappere ge
zichten aanschouwen."

Met z'n allen vielen ze op de
in elkaar gedrukte harnassen
aan. Plots echter viel er een
vreemde stilte. Ze deden, een
ontdekking. Er zaten geen licha.
men ondei het ijzer. -Zé hielden
niets in him handen over dan
een vormloze massa. Van men
sen geen spoor!

„Wat is dat?" riep de man
uit 't huisje verschrikt. „En
ze hebben toch tegen me ge
sproken!"

,,'t Zijn spoken," kermden ze
allemaal. „Nu zijn we verloren 1
Tegen spoken kunnen we niet
vechten!"

Niemand wachtte enig ver
der teken of bevel af, maar
allen namen de vlucht.

Toen kroop er een lange,
$malle gedaante uit de struiken
te voorschijn, 't Was Spinnetje.

„Kom maar, Holletje," riep
hij. ,,'t Is veilig."

Langs een boomstam kwam
de lange sliert, die Holletje was,
omlaag gegleden.

„Bedankt voor je pilletje,
Spin," zei hij

Nu morgen H. M. de Konin
gin jarig is, geven wij als te
kenvoorbeeld de vlag van Ko
ningin Wilhelmina.

Op een vierkant veld (de vlag
zelf) van oranje kleur, staat
een blauw kruis (op de teke
ning gearceerd), waarin het
Nederlandse wapen staat, met
leeuw en kroon. In elke hoek
van de vlag staat een jacht
hoorn, eveneens blauw ge
kleurd, doch met witte randjes
en rood koord. Je tekent düs
eerst het vierkant met het kruis
ln' het midden. Denk er aan:
de vier jachthoorns staan pre
cies in het midden van elk
vierkant. Het wapentje met
Nederlandse leeuw in het mid
den is niet zo gemakkelijk, doch
waarschijnlijk heb je thuis
wel zo'n wapen in een of ander
boekje staan. (Het juiste wa
pen gaan Ve op een andere
keer eens precies tekenen).

Als je dus ooit zulk een vlag
als deze op het paleis van de
Koningin in Den Haag of Am.
sterdam ziet wapperen, bete
kent het, dat de Koningin aan.
wezig is. Zie je op straat of op
een weg 'n auto met zo'n vlag
getje voorop, dan zit de Konin
gin in die auto_

Als je deze vlag hebt gete
kend, weet je dus voor altijd
dat dit de Koninklijke vlag ls.

'-Vul ril

l Hlll'f

Huiswerk maken vond Hans
nu juist geen prettige bezig
heid. Maar nu 't vanavond zo
stil was ln de huiskamer va
der was voor zaken op reis en
de kleintjes lagen al ln bed
begon Hans er echt schik in te
krijgen. Alleen moeder zat aan
de tafel te breien: tik-tik gin
gen haar breinaalden. Tik-tak,
tik-tak, zei ook de klok op de
schoorsteen. Verder was 't stil,
doodstil in de kamer.

„Ik schiet al op, moeder." ver
brak Hans zelf de stilte. „M'n
sommen heb ik al af, M'n taal
werk ook al."

„Prachtig, jongen," lachte
moeder, „dan ben je nu zeker
kla^r?"

„Nog niet, moeder. Ik moet
nog even een paar van die lam
me reizen leren. Snapt u nu
waar dat voor nodig is? Nou
moet ik helemaal van Rotter
dam naar Tokio reizenEn

als ik daar ben, moet ik meteen
weer door naar Mexico. Wat 'n
onzin niet?"

„Och, als meneer 't opgeeft,
zal 't wel nodig zijn. Leer ze
maar gauw."

Tik-tik, zeiden de breinaal
den, tik-tak zei de klok weer.
En Hans leerde. Met z'n vin
ger wees hij op de kaart al de
plaatsen aan, die hij leren
moest. „Wat een reis," dacht
ie weer bij zichzelf Hoe lang
zou die wel duren? Onzin, om
eigenlijk nog met een trein te
gaan. Waarom vlogen alle
mensen niet? Als alle mensen
een paar vleugels hadden, kon
den ze allemaal ln een wip
overal heenvliegen en hadden
ze al die plaatsnamen niet
meer nodig Leuke boel zou dat
worden. Hans keek eens op
naar de tikkende klok. Daar
achter in de spiegel zag hij
z'n eigen lachend gezicht. En
daarboven, op de rand van de
spiegel, de lachende paljaskop.
Hemeltje-Hef, wat een gezicht
had die vent eigenlijk. Gek, dat
ie daar nooit zo op gelet had
De lippen van de paljas vorm
den één lange vette rode streep;
de punt van de lange neus
raakte die lippenstreep bijna.
De donkere ogen staarden Hans
grijnzend aan. „Ja, lach jij
maar," mompelde de jongen
haast onmerkbaar. „Jij bent
en blijft een lachend stuk
steen.

(Wordt vervolgd)

Nu het tijdens de vacantie zo
lang mooi .weer is geweest, heb
ben jullie daar zeker volop van
genoten. Maar de boeren spre
ken van een ramp, daar de re
gen.' zolang wegbleef. Je hebt
zeker wel gehoord dat bijvoor
beeld in Zeeland de* grond van
de droogte ging scheurenen
dat er op talrijke plaatsen door
de droogte en onvoorzichtigheid
met vuur talrijke branden ont
stonden en zelfs een heleboel
boerderijen in vlammen opgin
gen.

Dezer dagen heeft het na een
lange tijd te Parijs geregend,
nadat men ook daar, evenals in
ons land, er om gebeden en ge
smeekt had. In de ochtenduren
zagen de Parijzenaars de hemel
langzaam betrekken, later begon
een mot. of stofregen, die over.
ging in regenbuien, welke de ge.
hele dag duurden.

Dat ls nu het mooie van de
natuur, waar wij het even over
willen hebben, namelijk, dat na
een periode van droogte, wan.
neer het begint te regenen, dit
zachtjes aan begint (behalve als
er onweer is natuurlijk).

De dampen uit de lucht val
len, door een of andere weersge.
steldheid, ln druppels naar be.
neden. Zijn de druppels fijn,
dan noemt men ze stof- of mot-
regen. Zijn de druppels veel in
getal en groot, dan wordt het
stortregen genoemd. Het verschil
der druppels hangt af van de
dikheid en de weerstand van de
lucht die ze vormen.

Viel de regdn niet in zachte
druppels maar met dikke zware
stralen, zoals m®n uit een kan
giet, dan zouden de planten wor.
den gekwetst, de aard® zo hard
als steen gemaakt en mensen
en dieren zouden te lijden heb.
ben. Daarom ziet men meestal,
nadat het lang en sterk heeft
gedroogd, zoals deze zomer, dat
de regen eerst als een stofregen
begint te vallen, waardoor d«
grond langzamerhand zacht
wordt om de sterkere regendrup.
pels te kunnen ontvangen.

Nu nog een andere regen:
men heeft eens op de Veluwe
garnalen zien regenen. Die wa.
ren door een windhoos uit het
IJsselmeer opgenomen, die ze
daar liet vallen!

Op Walcheren in Zeeland is de
grond totaal uitgedroogd en in
de kleigrond vertonen zich hier
en daar scheuren.

Syrië en de Libanon hebben Donder,
dagavond een gezamenlijk communiqué
uitgegeven, waarin d® proclamatie van
koning Abdoellah van Augustus met
betrekking tot diens voorstellen voor
„Groot.Syrië" werd afgekeurd.

In het communiqué werd gezegd dat
de presidenten van Syrië en de Liba.
non en hun premiers en ministers van
Buitenlandse Zaken de proclamatie van
de koning een onaangenam® verrassing
hadden genoemd en zijn Inmenging in
de aangelegenheden van Syrië en de
Libanon ten sterkste veroordeelden. In 't
communiqué werd betoogd, dat een
dergelijke inmenging in tegenspraak
was met he^ pact van de Arabische Liga
en ©en schending betekende van de be.
ginsel-en van het internationale recht.

Nieuwe vonnissen in
Boedapest

De volksrechtbank in Boedapest heeft
opnieuw enkele vonnissen uitgesproken
tegen „deelnemers aan het complot te.
gen het democratische regiem." André
Misthet, voormalig minister van weder,
opbouw en lid van de Hongaarse partij
der kleine boeren, werd veroordeeld tot
3'/i jaar tuchthuisstraf. Tibor Ham,
voormalig lid der partij der kleine boe.
ren, werd vrijgesproken. De afgevaardig.
den der kleine-boerenpartij Karl Haczko,
Sandro Kiss en Laslo Vachi kregen ge.
vangenisstraffen van resp, 4, 2'/a ea een
half jaar.

Handel ik fair? Gaat de huwelijksreis niet door? Tito vreest
geen atoombommen Hoeveel ton roet op Birminghams daken?

Een goede Engelse dame van 70 jaar,
bezield door de wens altijd fair té
zijn, stond gisteren op haar
eigen vérzcek voor het tribunaal van
haar woonplaats. Zij had de eerste étage
van haar huis verhuurd aan twee jonge
vrouwen voor ongeveer zeventien gulden
per week. Haar vraag was nu: „Handel
ik hiermede fair?". Ze is gerustgesteld
naar huis gegaan, want het tribunaal
prees haar, omdat zij woongelegenheid
aan mensen had gegeven. En trots over
dit succes verleende de dame na afloop
©en interview, Waarin zij het ABC uit
eenzette van allen, die gedwongen of
vrijwillig moeten samenwonen. Haar
raad is: „Geef en neem. maar geen be
perkingen, geef uw medebewoners de
huissleutels, laat ze de radio spelen en
gun hun bezoek, wanneer ze dat willen.
Zij moeten natuurlijk redelijk blijven.
Mochten er strubbelingen komen, praat
ze dan uit bij een kopje thee".

Van een huwelijksreis van prinses
Elizabeth en prins Philip zal door
de nieuwste maatregelen van de
Britse regering wel niets komen. Ze kun
nen samen een weekje naar Schotland

gaan, desnoods naar Ierland, waar het
Britse pond vrij ingewisseld kan worden,
maar verder niet. Alle beperkingen, die
de regering nu weer over het land uit
stort, doen ook weer stemmen opkomen
om de bruiloft toch maar niet met alle
praal en luister van de traditie te vie
ren. Kan het niet Iets eenvoudiger?,
vragen lezers in verschillende bladen
weer. Officieel praat men er niet meer
over, maar wel werd te verstaan gege
ven, dat prinses Elizabeth alle acht hu
welijkstaarten, gewoonte getrouw, zelf
zal aans»ijdcn. Daar kunnen dus allen,
die niets van versobering en wijzigingen
van de protocol willen weten, genist op
zijn.

Maarschalk Tito heeft zich in een
rede weer eens als een flink en
dapper man deen kennen. Na
alle berichten, die langzamerhand ook
buiten de grenzen van zijn land door
dringen, dat er partisanen-activiteit te
gen zijn bewind zou zijn, heeft hij ver
klaard, dat Yoego-Slavië niet in het
minst voor de atoombom bevreesd is.
Om alle onzekerheid uit de weg te rui

men, voegde hij er aan toe, dat Yoego-
Slavië weliswaar èen klein land is, maar
zich door zijn offers in de oorlog als de
gelijke van Engeland en de Verenigde
Staten beschouwt.

Wanneer een gezondheidskundige
uit Birmingham niet overdreven
heeft, dan zijn de Engelse ste
den op het ogenblik tweemaal zo vuil
als na het einde van de oorlog. De ge
zondheid van de stadsbewoners is er

evenredig mee achteruit gegaanen

Bat omdat de fabrieken zulke slechte
koien moeten stoken.

De deskundige heeft, om tot deze ont
dekking te komen, tochten gemaakt over
alle daken en langs alle pijpen, die
de stad rijk is, en met een borsteltje het
roet onderzocht, dat de pannen van
de huizen bedekt. Hij kwam tot de ver
rassende ontdekking, dat zelfs in een
half landelijke buitenwijk van de stad
7.5 ton roet per vierkante mijl de hulzen
bedekt. In 1945 was het slechts bijna 5
ton. In het fabriekscentrum van de stad
bleek per vierkante mijl zich bijna 29
ton roet op huis en hof te hebben vast
gezet.