1 "L rn
A
TSJECHOSLOWAKIJE WIL GEEN
TWEEDE HONGARIJE WORDEN
Verkiezingen werpen hun schaduw vooruit
4
Eerlijkheid in
het gezin
ALS MEESTER EEN VIJAND EN ALS
GELIJKWAARDIGE EEN HELPER?
Egypte is bang voor de cholera
De grenzen zijn practisch gesloten
Avon
Waar de stenen
spreken
7
Doorn tegen terugkeer
der Hohenzollerns
incognito
Moskou wijst Amerik.
protest af
Hongaars voorbeeld
is gevaarlijk
Pensioen voor ontslagen
militairen
KARDINAAL FRINGS
NAAR ONS LAND
DINSDAG 30 SEPTEMBER 1947
PAGINA 3
BUITENLANDS OVERZICHT
Pakistan wendt zich tot Engeland
n
COMMISSIE VOOR GROND-
WETSHERZIENING'
adver
hebben
ls enige
ron van
het
ad
WALVIS IN ZICHT
K.J.M.V.-LEIDERS BIJEEN
Sociaal evenwicht mag
niet verstoord worden
UITWIJZING VAN DUITSERS
Onderzoek onvoldoende?
India en Pakistan, de twee nieuwe Do.
minions, die te langen les'te hun zelf.
standigheid hebben verworven zonder
onverbrekelijk aaneengeklonken te wor
den, zijn in hun korte geschiedenis zo
wijd uit, elkaar gedwaald, dat gezagheb
bende personen op het ogenblik het
woord .oorlog" al openlijk hebben uit
gesproken. Niet dat, men reeds aan
een officiële Strijd toe is. Men
vecht nog altijd onofficieel, doch
niet minder verbitterd, in de Pend-
sjaab, de grote provincie tussen
beide staten in, die door Mohammeda
nen, Hindoes en Sikhs bewoond wordt en
die derhalve tussen India en Pakistan
verdeeld werd. De regeringen schenen
eerst bereid tot nauwe samenwerking om
de ontstane ramp te keren, doch het
verloop van de moordpartijen heeft hun
aanleiding gegeven elkaar te verdenken
en te beschuldigen van kwade trouw ten
opzichte, van de jn hun staat wonende
minderheden. Op een toon, die steeds
vijandiger werd en die thans zo haat
dragend is geworden, dat zelfs Ghandi,
de grote tegenstander van wapengeweld,
Vrijdag heeft gezegd dat, als er geen
arbitrage mogelijk was, oorlog onver
mijdelijk zou zijn. Weliswaar heeft hij
getracht, deze uitspraak later de scherpe
kanten te ontnemen, doch zijn verweer
klinkt niet bijzonder overtuigend.
Intussen is Pakistan wèl tot arbitrage
bereid. Het heeft zich tot Engeland, en
via Londen tot de andere leden van het
Gemenebest, gewend om steun bij het
zoeken naar een uitweg uiir de huidige
moeilijkheden. Militaire steun is ondenk
baar en wordt ook niet bedoeld. Men
denkt veeleer aan verschaffing van ge
neesmiddelen e. d„ en voorzover het de
Politieke kant van de zaak betreft aan
bemiddeling tussen de beide jonge rege
ringen. Doch hier staat het Empire voor
een moeilijkheid: bemiddeling kan slechts
borden ondernomen als beide partijen
zich ertoe willen lenen. Het verzoek van
Pakistan alleen is niet voldoende; ook
*ndia zou zich bereid moeten verklaren,
«en scheidsrechterlijke beslissing te zul
len aanvaarden. En dat is niet gebeurd.
Integendeel heeft een Indische leider ver.
klaard, dat zijn land niets voelt voor
EPlonnage door buitenstaanders. Men is
veel te blij. dat de Engelsen nu eindelijk
bet land verlaten hebben en men is nu
niet van zins, ze als scheidsrechters weer
binnen te halen. Er zijn trouwens aan de
Engelsen zelf verwijten te maken, omdat
ze verzuimd hebben, er bij de uiteraard
nog niet geheel ervaren regeringen op
aan te dringen, dat voldoende militaire
voorzorgsmaatregelen werden genomen in
de Pendsjaab, waar men vooruit wel wist
dat de verdeling ernstige onlusten zou
teweeg brengen. Desondanks is het lang
niet onmogelijk, dat ook India de arbi
trage door het Empire zal accepteren.
Het beroep van Pakistan op de an
dere leden van het Gemenebest is
in sommige opzichten zeer merk
waardig. Het verdient de aandacht, dat
niet de verenigde Naties, de arbitrage
instantie bij uitnemendheid, zijn uitge
kozen om de bemiddelaarsrol te spelen.
Een duidelijke, practische erkenning van
het feit, dat de U.N.O. niet by machte
is, een geschil als het onderhavige op te
lossen. Indien de Moslems hun zaak voor
het wereldtribunaal aanhangig zouden
hebben gemaakt, zou deze slechts een
nieuwe twistappel voor de grote mogend
heden zijn geworden en het is onwaar
schijnlijk, dat een afdoende regeling zou
kunnen worden getroffen.
Opmerkelijk ook, dat staten die. zozeer
hun best gedaan hebben de Britse in
vloed buiten te sluiten, thans eigenlijk
toch op Engeland aangewezen zijn om
in rust en vrede naast elkaar te kunnen
leven. Opmerkelijk eveneens de aarze
ling, die Engeland bevangen heeft, zich
in moeilijkheden te begeven waarvan men
zich juist bevrijd achtte. Een vreemd
spel: degenen die eerst de Britten ver-
Joegen, zien zich genoodzaakt hen al
thans in zekere mate terug te roepen,
en degenen die eerst op haren en snaren
gezet hebben om te kunnen blijven, zijn
in het geheel niet enthousiast, nu men
het niet zonder hen blijkt af te kun
nen.
Typisch tenslotte, hoe een Mohamme
daanse staat zijn heil moet zoeken bij
hetzelfde Engeland, dat met een andere
Mohammedaanse staat, Egypte, een ver
beten politieke strijd voert en dat in
Palestina slechts met uiterste moeite
een botsing met de Mohammedanen weet
te vermijden. Men vraagt zich af, waar
de positie der Engelsen sterker is: in
het Nabije Oosten, waar zij nog aanwe
zig zijn, of in het Verre Oosten,«waan
zij zich in alle plechtigheid hebben te
ruggetrokken.
Nadat Bedell Smith, de Ameri
kaanse ambassadeur in Moskou vo
rige week een krachtig protest bij
de Russische regering had ingediend
tegen een artikel in de „Litteraire
Gazet", waarin president Truman
met Hitier werd vergeleken, heeft
Molotof nu in een officieel antwoord
laten weten dat de Russische rege
ring .„geen verantwoording op zich
kan nemen voor het een of andere
artikel en bijgevolg niet het protest
kan aannemen, dat in verband hier
mede is ingediend".
In Lake Succes heeft deze kwestie
en het in scherpe bewoordingen ge
stelde antwoord van Molotof tot vele
gissingen geleid over de doeleinden
van de felle Russische propaganda.
Men merkt op, dat er een steeds
scherpere houdihg van Rusland tegen
de V. S. ontstaat, waarvan het boven
genoemd artikel slechts een symp
toom is. Molotof zal met zijn ant
woord bovendien hebben willen sug
gereren, dat het artikel een spontane
uiting van een vrije pers is, waarvoor
men moeilijk de regering verant
woordelijk kan stellen.
i - wL '•••V ',%-fc'V v
-ï'
In Limburg te Buggenum is de eerste definitieve spoorwegbrug met veel ceremonieel
in gebruik genomen. Deze brug over de Maas bi) Roermond is van groot belang voor
het kolentransport
Te Cairo bestaat reeds een leven
dige zwarte handel in cholera-vac
cine. De regering heeft 4000 dollar
beloning uitgeloofd voor ieder, die
aanwijzingen geven kan tot ontdek
king van illegale invoer van vaccine.
De leden van het bureau van
United Press in Cairo werden Maan
dag opgeroepen om ingeënt te wor
den. Doch bij aankomst was het hen
nauwelijks mogelijk het kantoor bin
nen te komen, daar honderden zich
voor de deur ophielden om een inocu-
latie te ontvangen. Er werd een ware
veldslag geleverd en slechts met de
grootste moeite slaagden de dokters
er in de naald in een uitgestoken
arm te prikken, die aan iemand in
het mensenkluwen toebehoorde.
Ondertussen wordt Cairo meer
en meer van de buitenwereld afge
sloten. Alle luchtverkeer met de
naburige lapden is practisch stil
komen te liggen. Voor de gewone
reiziger is het bijna niet mogelijk
het land binnen of uit te komen.
De reizigers moeten zijn voorzien
van een inentingskaart en dan nog
moeten zij op de plaats van be
stemming verscheidene dagen in
quarantaine worden gehouden.
Een Amerikaanse torpedojager „Fox
is 30 km. uit de ki - -s
majn gelopen, was
de bemanning wer
Binnenkort is
wachten van mr.
chef der directie
mische Zaken
Buitenlandse Zal
van Nederland ti
De oommissie voor Grondwetsherzie
ning is thans samengesteld. Voorzitter
is dr. L. J. M. Beel; vice-voorzittersmr.
J. H. van Maarseveen, minister van
Justitie, en mr- J. A. Jonkman, minister
van Overzeese Gebiedsdelen; leden: dr.
S. E. B. Bierema, prof. F. I. F. M- Duyn.
stree, jhr. mr. M. van der Goes .van Na_
ters, mr. W. A. van Helsdingcn, prof.
,1. H. A.
mme, J.
Tila-
■- M. J.
het mi-
en; ad-
jen, refe-
Binnen-
Een suiker-oproer in Verd
door De boeren doen
dediging van mijn vrouw,
In Verdun beeft het (voor deee tijd
niet verbazingwekkende) feit plaats
gehad, dat suiker de hoofden van
enige duizenden, anders zeer kalme
mensen op hol heeft gebrachht. De in
woners van bet vermaarde Vea-dun
hebben de laatste decenniën wel bet
een en ar-der meegemaakt, zonder zich
nochtans ooit zó kwaad te maken als
Zaterdagavond j.l. En dat om suiker!
Maar we moeten er aan toevoegen, dat
het sulkier voor Duitsland was. En dat
vonden de meesten toch wel een beetje
dol. Zelf weinig brood, een schijntje
wijn en dan enige schepen met sui
kervoor Duitsland te zien liggen,
gaat boven het verdraaibare uit. Toen
dus de mannen in de stad kwamen om
het benijde goed te lossen en het ver
dere vervoer te regelen, omstuwden
enige duizenden mensen de vijfhonderd
bewakende politie-manscha.ppen, richtten
zelfs straatbarricades op een echte
revolutie waardig en hielden protest
demonstraties. Zo kwam het dat om
wille van de suiker de politie de gum-
mi-kr.uppel moest trekken, de brand
weer de slangen moest richten en spe
ciale eenheden traangasbommen als hun
middel moesten gebruiken. Legervraeht-
auto's voerden nieuwe troepen aan (ter
bescherming van de suiker voor....
Duitsland) maar de soldaten vonden de
straten versperd. Alles is overigens nog
betrekkelijk goed afgelopen. De barrica
des behoefden niet bestormd te worden,
maar Verdun heeft zijn suiker-oproer
gehad en Duitsland krjjgt toch aijn
suiker.
Een ultra moderne uitrusting en een
bedrag aan dollars ter waarde van
drie milliard Franse francs was de
buit, die de politie behaalde, toen zy
een «drukkerij van valse bankbiljetten
bij Marseille ontdekte.Reeds enige
maanden waren in Frankrijk, Duitsland
en Amerika valse dollarbiljetten van 50
en 200 dollar in omloop. De vervalsers
zaten er goed en veilig bij. Hun drukkerij
was voorzien van een groot aantal wa
penen.
Het Is eigenlijk maar een droevige
reden, die de Duitsers Zaterdag
weer eens aan moesten grijpen om
te lachen. Zij hebben zich voor de
tweede keer vrolijk kunnen maken over
de bunker in de Berlijnse Tiergarten,
die opnieuw weerstand bood aan de
tieiudiuizenden kilo's dynamiet, die de
Engelsen er tot ontploffing hebben ge
bracht. Op 30 Augustus werd er 25.000
kilo binnen dej
gebracht, maar
trokken, was
schadigd. De
het idee het b:
proberen. De
laag zou word'
ter.... toen
was opgetrokk]
vóór de expl
die de nieu
afstand moeste:
met moeite de
in hun gezicht]
toch wel wat.
De boeren
meespreke:
van hun
memorandum gl
ter van de
Volken met de
jet-Unie zich t
enige Oost-Eu:
digden in hun
mele motie op
zitting te zu
kwestie. Een v|
Ferenc Nagy
boeren. Georg
leider,
dediging
een
en
van de
Atlantic
n span-
eldkam-
winnaar
die de
eldkam-
-record-
in een
akkeren.
zwaar
oor een
aar 186
De dagelijkse EgyptePalestina-
express loopt nog, doch de Egypti
sche spoorwegen maakten Maandag
bekend, dat het niet meer geoorloofd
zal zijn, dat treinen het gebied waar
de eerste cholera-gevallen zijn waar
genomen, binnenlopen.
De dancings, restaurants en café's
hebben niets te doen, doch de firma's
adverteren met soda en mineraal
water als een uitstekend middel om
cholera te vermijden.
(Vervola van vagina 1)
Van groot archeologisch belang is het
Mausoleum van de Pauselijke familie
Cetenni uit het begin van de tweede
eeuw met verschillende nissen. Naast de
deur ontdekte mer. een sarcophaag van
Grieks marmer uit de derde eeuw met
de inscriptie: „Aan Astoria, mijn vrouw,
die een onvergelijkelijk voorbeeld was
van echtelijke liefde", verder zagen wij
daar de bekende afbeeldingen uit de ca
tacomben zoals de Orante-figuur en de
geschiedenis van Jonas. Een andere af
beelding, die men tot nu toe nergens had
gevonden. Is op een deksel van een mar
meren 4e-eeuwse sarcophaag afgebeeld en
stelt Joseph uit het oude Testament voor.
Deze afbeelding geeft de bevrijding uit
de put en het verkopen aan de Ismaël-
lieten weer. Men geeft aan deze voor
stelling, nu men haar op een sarcophaag
aantreft, de betekenis van de bevrijding
der ziel en die van het lichaam uit de
tijdelijke dood.
Ook de aanbidding van de Wijzen,
die voortdurend in de catacomben en
op sarcophagen wordt aangetroffen,
vindt men hier soms terug. Het merk
waardige van deze jongste ontdek
king is echter, dat achter tJe stoel van
de H. Maagd Maria met het Godde
lijk Kind. een tamelijk groot kruis is
afgebeeld, hetgeen erop wijst, dat het
kruis in de vierde eeuw, en mogelijk
ook reeds vroeger, een openlijk voor
werp van verering was en als zodanig
ook op grafmonumenten en dergelijke
werd afgebeeld.,
Tenslotte zij nog gewezen op het groot
aantal munten dat men gevonden heeft.
Deze muntstukken zijn niet slechts uit
Italië, maar uit verschillende landen van
Europa, waaronder ook Nederland ver
tegenwoordigd is, afkomstig.
Tot zover de belangwekkende resultaten
van de jongste opgravingen onder de St,
Pieter. Evenals de afbeeldingen in de
catacomben, evenals de kerken en kathe
dralen, die de Christenheid de eeuwen
door heeft gebouwd, leggen ook deze
jongste archeologische vondsten getuige
nis af van het ene, zelfde, onverander
lijke geloof van Petrus tot Pius.
.Saxa Loquuntur: de stenen spreken!
Ten behoeve, van militairen, die,
als gevolg van de opheffing van hun
betrekking, na de capitulatie 14 Mei
1940, op wachtgeld zijn gesteld of wer
den gepensionneerd wegens langdu
rige dienst, is by de Tweede Kamer
een wetsontwerp ingediend om hun
pensioenen te regelen.
Uit de Memorie van toelichting blijkt,
dat als werkelijke dienst zal worden be
schouwd de tijd na 14 Juli 1940 tot het
bereiken van de zestigjarige leeftijd of,
wanneer de betrokkenen die leeftijd nog
niet hebben bereikt, een werkelijke dienst
van veertig jaren. Voor degenen, die met
Ingang van 15 Juli 1940 zijn ontslagen
wegens opheffing van hun betrekking,
zal als pensioengrondslag gelden het
vaste bedrag van werkelijke Inkomsten,
waarop zij over het tijdvak van 15 Juli
1939 tot 15 Juli 1940 recht hadden.
(Van onze oorrespondent)
De Sociaaldemocratische partij van
Tsjechoslowakye bevindt zich in een
crisistoestand, die men naar buiten zo
veel mogelijk tracht te verbergen. Men
heeft het devies bekend gemaakt: ,,Wij
willen geen tweede Hongarije worden."
Daaronder moet verstaan worden, dat
de Tsjechoslowaakse Sociaaldemocraten,
tezamen met wat vroeger de Benesj-par
tij heette en nu de naam draagt var.
Volkssocialistische partij", vastbesloten
zijn zich niet door de Cbmmunisten in
een hoek te laten dringen, zioals dat in
Hongarije met de Partij der kleine boe
ren gebeurd is.
In Boedapest wordt de ontwikkeling
der dingen in Tsjcchoslowakye scherp
in het oog gehouden. En in Praag kykt
men over de grens naar Boedapest, om
te zien hoe de Sociaaldemocraten daar
het met de Communisten klaarspelen.
Want de uitkomsten van deze strijd zul
len voor de politieke toestand in Hon
garije zowel als in Tsjechosiowakije van
beslissende invloed zijn.
Wat gebeurt er intussen in Hongarije?
De Hongaarse Sociaal-democratische par
tij had, evenals de Tsjechoslowaakse,
een overeenkomst gesloten met de Com
munisten. Zij wilde als zelfstandige par
tij blijven bestaan, maar toch met de
communistische, als een gelijkgerechtig
de partij, samenwerken. Na de bevrij
ding van het land hadden de Hongaarse
Sociaal-democraten zich terstond geor
ganiseerd onder leiding van Arpad
Szakasits. Dit was echter niet gebeurd
zonder steun van de Communisten. De
verhouding tussen de twee arbeiderspar
tijen bleef niet lang zo hartelijk. De
Communisten drongen zich in alle pos
ten van enig gewicht; zo verzekerden
zij zich van het departement van Bin
nenlandse Zaken met het gehele politie
apparaat. De Sociaal-democraten onder
leiding van Szakasits en van de minis
ters van Justitie, dr. Ries, waren op de
hoogte van de anti-communistische ge
zindheid van het Hongaarse volk. Zij
lieten de communistische terreur, die
zich vooral richtte tegen het burgerlijke
front, op zijn beloop en trachtten samen
met de Communisten de Partij der
kleine boeren er onder te krijgen. Dit
gelukte hun sneller en volkomener dan
zij hadden gedacht. Maar de minister van
Justitie, dr. Ries, heeft er, toen hij met
de Communistische minister van Bin
nenlandse Zaken de nieuwe kieswet ont
wierp, zeker niet aan gedacht, dat oolr
de Sociaal-democraten daarvan het
slachtoffer zouden worden.
De leider der communisten. Mathias
Rakosi, liet er intussen geen twijfel aan
bestaan, dat hij de nakoming van de
belofte der sociaal-democraten eiste,
d.w.z. de samensmelting der bpide ar
beiderspartijen. Szakasits moest toen
kleur bekennen en verklaarde ronduit
dat van een fusie geen sprake kon zijn.
Op deze openlijke „contractbreuk" rea
geerden de communisten op de bekende
wijze. De blauwe stembiljetten en de
royeringen op de kiezerslijsten vlak vóór
de verkiezingen hebben hun effect niet
gemist. De sociaal-democraten hebben
zich met de vierde in plaats van de eer
ste plaats moeten vergenoegen. Het ge
volg was, dat na de verkiezingen een
ernstige crisis in de sociaal-democrati
sche partij uitbrak. Szakasits, die de ge
heime overeenkomst met de communis
ten had afgesloten en nu als de hoofd
schuldige aan de sociaal-democratische
nederlaag werd beschouwd, moest af
treden en trok zich terug in een sana
torium. De gematigde vleugel der partij
stond klaar om in de oppositie te gaan.
Mathias Rakosi zag het gevaar en er
werden pogingen gedaan deze breuk
tussen de arbeiderspartijen te voorko
men.
Intussen heeft Hongarije nog geen
nieuwe regering. De communisten spe
culeren op de crisis bij de Sociaal-demo
craten en maken geen haast. Wel zou
het de Sociaal-democraten mogeiyk zün
in de oppositie hun stellingen zeer te
versterken, maar het verlies van hun
actuele machtspositie valt de leiders
toch te zwaar daar nu aan te den
ken. Bovendien vrezen zij, dat zij door
samen te gaan met de burgerlijke par
tijen direct aan de terreur van de com
munistische politieke politie zonden zijn
blootgesteld en dat zou voor hen in ver
band met zekere dossiers, die zich in
handen van die politie bevinden, slechte
gevolgen kunnen hebben. Zo zUn dus
de Hongaarse Sociaal-democraten met
handen en voeten aan het communisti
sche karretje gebonden.
Voorspel der verkiezihgen
In Tsjechosiowakije volgt men deze
ontwikkeling met angstige aandacht.
Hier zijn het de communisten, de So
ciaal-democraten en de Volkssocialisten
die tezamen de voornaamste partij wil
len vormen. Bovendien zijn de commu
nisten in het Praagse parlement reeds de
facto de sterkste party, terwül zy in
Hongarije die positie pas met de beken
de stembiljettenzwendel hebben bereikt.
De Tsjechische Sociaal-démocraten hel
pen ook nog yverig mee de Democra
tische Volkspartij in Slowakye te elimi
neren en zodoende de communisten daar
vaste voet te geven.
In het komende voorjaar zullen de
verkiezingen in Tsjechoslowakye plaats
vinden. Wanneer de Sociaal-democrati
sche Party dag in Praag niet bewijst,
dat hy handiger en voorzichtiger is dan
de Hongaarse Partydag van Februari j.l.,
zullen de communisten nog in staat zijn
gevaariyke manoeuvres door te voeren.
Ook de Benesj-partij (Volkssocialisten)
zal veel moeten leren van het lot der
Hongaarse kleine boeren, als zij wil ver
hinderen dat Tsjechoslowakye het poli
tieke lot van Hongarye zal delen.
Polygoon-Profilti heeft in opdracht
van de Nederlandse Walvisvaartmy. een
film over de tocht van de „Willem Ba-
rendsz" gemaakt. Maandag werd „Walvis
in zicht" voor de eerste maal voor een
aantal genodigden onder wie de be
manning van de walvisvaarder in het
Tuschinski-theater in Amsterdam ver
toond. Naar wy menen te mogen aanne
men, was het niet de vooropgezette be
doeling van deze rolprent een film in de
artificiële zin van het woord te maken.
In het andere geval zou zy althans niet
op die waardering aanspraak kunnen
maken, die zy nu als filmreportage wel zal
kunnen genieten. Daarvoor is „Walvis in
zicht" namelijk al te zeer een samen-
voegsel van meestal op zich wel geslaag
de opnamen.
Als men zich by deze film inmiddels
niet verveelt, is het hieraan te danken,
dat een walvissenjacht geen alledaagse
bezigheid is en dat het harpoeneren res
pectievelijk opensnijden van een walvis
uiteraard zaken zijn waar men met enige
nieuwsgierigheid naar kykt. Bovendien
kan het vertonen van „Walvis in zicht"
dit, heilzame gevolg hebben, dat de toe
schouwer zich beter bewust wordt van het
feit, dat de kostbare walvistraan en de
daaruit voortvloeiende nog kostbaarder
deviezen slechts verkregen worden dank
zij een noeste ijver en een groot door
zettingsvermogen.
Overwegende bezwaren hebben wy te
gen de gesproken filmtekst, die veel
te uitvoerig- verklaart, waar niets te
verklaren is en die deswege niet zelden
de aandacht van het beeld aftrekt, het
geen, dunkt ons, üe bedoeling er van kan
noch mag zyn.
Ruim honderd leiders üit de K.J.M.V.-
afdelingen van het bisdom Haarlem wa
ren Zondag in Leiden bijeen. Na de
H. Mis bespraken zü de geheel gewij
zigde statuten, die daarna werden goed
gekeurd. 's Middags werd het nieuwe
Jaarprogram „Reddend Christendom"
vooral in zijn practische uitwerking be
zien. Het hoogtepunt van de bijeenkomst
was de toespraak van aalmoezenier
Brans. Hy drong er bij de jonge mid
denstanders op aan, het bestaande be
grip omtrent de middenstand te verbre
den en te verdiepen. Te zeer beperkt
men de omvang tot uitsluitend kleine
ondernemers, terwül er evenzeer be
paalde groepen werknemers en leden
van de vrije beroepen toe behoren. Jn
de middenklasse moet het bewustzijn
van schakel te zijn tussen personen en
groepen weer levend worden, waardoor
deze klasse haar dienstbaarheid aan de
gemeenschap opnieuw gaat beleven. De
middenklassse heeft tot taak de per
soonlijkheid in de mens te redden. Zij
vormt ook de evenwichtscheppende fac
tor tussen de kapitaal-bezitters en de
arbeiders. We zien met vreugde de
krachtige uitgroei van de Kath. Arbei
ders Beweging. Wanneer echter de Mid
denstands Beweging, zowel van zelfstan
dige als van werknemende middenstan
ders zich niet sterk organiseert, dan zou
het sociaal evenwicht op een gevaariyke
wijze verstoord worden.
Uit de documentaire film: Walvis in zicht
Naar wij vernemen, heeft de Aarts
bisschop van Keulen, Z. Em. Joseph
Kardinaal Frings, de uitnodiging
van Z. Em. Joh. Kardinaal De Jong,
om 20 en 21 October een bezoek aan
Utrecht te brengen, aanvaard.
Kardinaal De Jong wenst hiermede
zUn bijzondere belangstelling te tonen
voor de ontwikkeling en de toestanden
in Duitsland en tegeiykertyd bepaalde
vraagstukken te bespreken met Kardinaal
Frings.
Verder wordt ook voor het Katholiek
Genootschap van Geestelijke Vernieuwing
de mogeiykheid geopend met Kardinaal
Frings besprekingen te voeren.
In een bijeenkomst van het landeiyk
comité voor Rechtszekerheid is o.a. ter
sprake gekomen de gang van zaken by
de uitwyzing van de hier te lande woon
achtige Duitsers. Het bestuur van het
landeiyk comité heeft zich thans met
een adres gewend tot de minister van
Justitie, inhoudende een verzoek wyzi-
ging in de thans bestaande toestand te
willen brengen. Het bestuur stelt daarin
voorop, dat het vanzelfsprekend moet
worden geacht, dat Duitsers, die hier te
lande gastvrijheid hebben genoten en
deze gastvryheid hebben misbruikt, on-
verwyid dienen te worden uitgewezen.
De bezwaren van het bestuur echter
richten zich tegen de wyze waarop de
beoordeling van de feiten, waarop de
uitwyzing wordt gegrond, tot dusverre
geschiedt. In tal van gevallen immers
biykt, aldus het adres, dat het onder
zoek totaal onvoldoende is geweest.
door CLARENCE
BUDINCTON KELLANDf
min iiiniuitiiuiiiiiiiiiiiiiiiiii>iii,t,itiMin>
36)
Jane Smith knikte. „Al' doende leert
men," zei ze. „Zün niet alle vaklieden
begonnen als amateur? Maar zelfs de
beste onder hen zal niet slagen met
oneerlijkheid of unfaire concurrentie. Ik
ben jong, mynheer Mantor, en ik heb
nog niet veel ervaring; maar ik voel
wel. dat men geen zaken kan doen
wanneer vertrouwen en eerlijkheid niet
de grondslagen zün. Zowel by hen met
wie men zaken doet als by concur
renten. Anders is het fout. Vertrouwen
moet er zyn In de wereld.".
Mantor glimlachte laatdunkend. „Een
prima methode om zo snel mogeiyk fail
liet te gaan," zei hy.
„Toch niet. Maar niettemin zou ik
liever op eerlijke wijze bankroet gaan,
dan ryk te worden door een minder
waardige handelwijze." Zy glimlachte
tegen hem. „U weet iets, en ik weet
iets en u weet, wit ik weet. Daarom
nadruk-
,En wat weet u dan?"
„Wel," antwoordde Jane luchthartig,
„ik weet wie myn meubelen heeft ver
brand."
„Dan kan ik u alleen maar aanraden
de dader by de politie aan te geven,"
zei hü.
„Neen," zei ze, „dat doe ik niet; geen
politie. Er is een spreekwoord, dat ieder
zijn eigen boontjes moet doppen dat
heb ik als motto gekozen."
„Dat maakt het uw tegenparty erg
gemakkelijk," zei Mantor ironisch. Hy
wendde, zich tot Rapunzel. „Ga je mee?
Ik geloof dat wü alles wel hebben ge
zien."
Rapunzel knikte verstrooid. Toen zei
ze tegen Jane: „Ikhet spyt my
erg."
Jane legde haar hand op de arm van
het meisje. „Je bent lief," zei ze. „Je
bent goéd en eeriyk. Tot ziens."
Mantor en Rapunzel verlieten het
huis en toen de deur achter hen was
dichtgevallen, zag Jane Bowie met een
ondeugende glimlach aan.
„Het is altyd goed om niet alles te
vertellen," zei ze.
„Wat by voorbeeld?" vroeg hy.
Mynheer Mantor zou erg teleurge
steld zUn, wanneer hij het wist en ik
zou het niet kunnen verdragen dat hy
bedroefd was."
„Ik zou hem met genoegen de weg
van hét koffertje uit de torenkamer
laten volgen." zei Bowie bitter. „Maar
wat zou hem zo bedroeven?"
„Dat ik door zyn brandstapel geen
dollar armer ben geworden."
„Neen?"
„Neeni ik ben gewend om op myn
hoede te zijn. Bn daarom had ik de
l&ding dan ook verzekerd."
„Misschien bent u ten slotte toch nog
niet zoo'n erge amateur," zei Bowie.
„Weet u," zei ze, „wanneer je kleine
landje omgeven is door grote staten,
moet men zyn hersens gebruiken in
plaats van soldaten. Van kind af aan
is mij geleerd elke stap te overwegen.
In het zakenleven ben ik een klein,
onmachtig landje en daarom doe ik
alsof ik omgeven ben door Duitsland,
Frankrük, Rusland en Engeland."
„Maar een volgende keer moet u
betere voorzorgen nemen dan alleen de
verzekering," zei hij.
„Dat zal ik zeker doen."
„En een volgende maal zullen zy het
waarschijnlijk niet alleen op meubelen
voorzien, veronderstel ik," zei Bowie.
„U bedoelt my?" vroeg Jane.
„Ja, u."
„Daar zal Ik my niet ongerust over
maken," zei ze. „Dat laat ik aan over.
U zult voor mün veiligheid waken. Zul
len wy weer eens opstappen?'
Toen Jane tegen half vier thuis kwam
zat er een man van middelbare leeftyd
in de wachtkamer. Miss Home had het
blijkbaar niet erg op hem begrepen; zij
verwaardigde de man met geen blik.
„Hy zegt, dat hy van de politie ls, juf
frouw Smith. Hy wil per se wachten."
Jane wendde zich tot de bezoeker.
„Myn naam is Jane Smith," zei ze.
„Waarmede kan ik u van dienst zijn?"
„Juist," zei hy. „Ik ben inspecteur
Henge." Hij knikte in de richting van
miss Horne. „Niet erg toeschietelijk."
vond hij.
„Waarom zou zy?" vroeg Jane.
„Waarover wilt u mij spreken?"
„Hebt u een privékantoor?"
„Ja."
„Dan kunnen wü beter daar praten,"
zei hy. Jane ging hem voor en wachtte
nieuwsgierig wat er komen ging.... In
specteur Henge keek de kamer rond en
fronste de wenkbrauwen.
„U bent Alias Jane Smith?" vroeg hy.
„Men noemt mü zo."
„Juist. Wel grappig, die baarden en
zo. Het zou een goeie truc kunnen zün.'
„Het zou ook niet zo kunnen zün," zei
Jane.
„Juist." Jane merkte, dat dit een zeer
geliefkoosd woord van inspecteur Henge
was. „Wy hebben een mededeling ont
vangen," vervolgde hü, „dat iemand zou
trachten chantage te plegen op mevrouw
Jim Slemp. Kent u haar?"
„Ik kom zo juist by haar vandaan."
„Er belde ons iemand op vanuit een
telefooncel, die vertelde, dat u die per
soon zou zyn." zei Henge. „De onbekende
stem wist ons mede te delen, dat u brie
ven in uw bezit hebt, die u wilt verko
pen."
„Neen," zei Jane kortaf.
„zy zouden hier, in deze kamer moe
ten zyn."
„Als u eens ging zoeken?" stelde Jane
voor.
„Juist," zei de inspecteur. „Wilt u zo
goed zyn om even op te staan?"
Jane voldeed aan zün verzoek en hij
draaide de stoel om. Tegen den onder
kant van de zitting was een pakje be
vestigd.
„Tot nu toe kloppen onze inlichtingen,"
zei hy en scheurde het pakje open. Zon
der een spier van zijn gelaat te vertrek
ken onderzocht hy de inhoud.
„Hoe verklaart u dit?" vroeg hy.
Er kwam een lachje in haar ogen-
Denkt u, dat mevrouw Jlm daar veei
geld voor zou betalen?" vroeg zy.
„Neen, ik veronderstel van niet. Maar
was is nu eigenljjk de clou? De stem zei,
dat wij onder uw stoel moesten kyken.
Wordt vervolgd
v (Vervolg van pag. 1)
Véle ouders zullen dus, willen zy mee
werken aan hun gezinsherstel, zich
zelf moeten herzien, om van zich
zelf principieel eeriyke mensen te maken,
die daarom nog niet feilloos behoeven te
zün. Niets werkj zo' sterk als het voor
beeld der ouderen. De eerlykhèid pre
ken, de eerlykheid van ondergeschikten,
in dij geval dus van zyn kinderen, eisen,
als men zelf niet eeriyk ls, zal altijd een
dwaasheid blijken te zijn. Als vader en
moeder ten opzichte van elkander niet
eerlijk zijn, als zy elkander wat wys
maken, en veel voor elkaar verzwygen,
dan ls het fundament voor de eerlykheid
in zo'n gezin weg.
Dan helpt het niet, of aan de bui
tenkant wat klatergoud van mooie woor
den en schyneeriykheid geplakt wordt.
In zo'n gezin zullen ook de kinderen het
met de „omgangseerlükheid" niet zo
nauw nemen, en een beetje ouder ge
worden, zouden ze zelfs, we zouden
haast zeggen met recht, hun ouders het
recht ontzeggen, eerlijkheid en dus ver
trouwen van hen te eisen. Wanneer de
ouders oogluikend toegelaten praktyken
uit de wereldoorlog voortzetten, moeder
de kruidenier een paar bonnen „door de
neus probeert te boren", vader op de
zaak een paar plankjes, een kleedje, wat
kolen of levensmiddelen „vindt", en deze
feiten in kleuren en geuren bovendien
nog in het gezin verteld worden, dan
stompt men daardoor het eerlijkheids
gevoel der kinderen af. Die zullen wel
dra in staat zün, eveneens zulke „linke
streken" uit te halen. En dan zijn zy
zich van geen oneeriykheid bewust.
De ouders moeten zelf ware voorbeel
den van eerlijkheid worden. Dan zal het
heus zoveel moeite niet kosten de kin
deren tot eerlykheid op te voeden. Hun
eigen eerlykheid is hun sterkste wapen.
Natuuriyk moeten zü waakzaam zijn;
jeugdige kinderen moeten geen geld op
zak hebben en niet voor iedere geboden
hulp een kwartje voor een ysje krygen,
oudere kinderen daarentegen behoren
weer niet al te kort gehouden te worden
en moeten, als de gezinsfinanciën het
toelaten, over een behoorlük zakgeld
kunnen beschikken of de wetenschap be
zitten, dat ze met behooriyke verlangens
steeds by vader en moeder kunnen ko
men.
Hier zyn geen algemene regels te ge
ven. Eerlijke, goedwillende ouders kun
nen naar eigen gevoelens deze zaken re
gelen, uitgaande van het standpunt, al
les te doen om oneerlijkheid te voorko
men. In ieder geval zullen we, om tot
een goed gezinsherstel te komen, onze
byzondere aandacht op de eerlijkheid
moeten concentreren, daar deze tweede
bouwsteen hecht en sterk moet zün.
Tydens de Maandagmiddag gehouden
zitting van de gemèenteraad van Doorn
is de volgende motie aangenomen:
De raad der gerpeente Doorn, in ge
wone openbare vergadering byeen op 29
September 1947, gezien de berichten in
de pers over een mogelyke teruggave van
Huize Doom en de daarbü behorende
bezittingen aan de familie Hohenzollem,
spreekt als zyn mening uit, dat hij iedere
terugkeer van of toelating van Duitsers
in de gemeente Doom volkomen in stryd
acht met de gevoelens, die daaromtrent
onder de Doornse bevolking leven, be
sluit deze uitspraak ter kennis van de
raad van ministers te brengen, hem
daarby verzoekend by het nemen van
een beslissing met die gevoelens rekening
te houden.
„Eten verrader in optima forma" en
„een van de weinigen van wie onom-
stotelük vaststaat dat hy als Neder
lander aan Duitse zyde deel heeft
genomen aan de slag bü Arnhem" zo
noemde de advocaat-fiscaal by de Rot
terdamse Kamer van het Bijzonder Ge
rechtshof Mr J. C. Donker de 29-jarige
ex-kantoorbediende J. P. van Gent, die
zich voor deze kamer voor zün daden
tydens de bezettingstijd had te verant
woorden. De advocaat-fiscaal eiste 15
jaar gevangenisstraf met aftrek.
