T
T
1500 schepen met goederen
naar Duitsland vervoerd
HARRIMAN HOUDT DE MIDDENWEG
m
Omzet van meer dan één millioen
in nauwelijks twee jaar
Politie wordt gereorganiseerd
Is de Joodse Raad
schuldig?
v-exdwyjixüig, j
Europa zal hard moeten werken, ook
als Amerika steun verleent
Toestand in Suriname
is rustig
80 samenzweerders
Nieuw plan voor
Palestina
Geen grote excessen in de afgelopen zomer
op het gebied van kleding
Boter wordt duurder
Naar meer algemene
prijsverlaging?
DINSDAG 11 NOVEMBER 1947 PAGINA 3
BUITENLANDS OVERZICHT
-r-
Zal uw mandaat per
1 Maart eindigen?
Hoge onderscheiding voor
J. van Hooff
TWINTIG JAAR VOOR
JODENVERVOLGER
De nood der gemeente
Raadselachtige
Hfj was al buiten, wees naar rechts.
eL
tWordt vervolgd)
Vermicelli, beschuit en
koek op de broodbon
Eerste Leidse Spaar- en
Betaalzegelkas
CLANDESTIENE STOKERIJ
VERRADEN
J. Veldman onderscheiden
oen president Truman het initiatief
nam tot het bijeenroepen van het
Congress voor een speciale zitting
°P 17 November, welke gewijd zou
aan bespreking van het plan-
marshall, werd daarmee een definitieve
stap gezet in de jongste geschiedenis van
Amerika. Sinds dat ogenblik was het
Seker, dat de Verenigde Staten Europa
zouden bijstaan in de moeilijke strijd om
het bestaan, en het enige waaraan nog
twijfel overbleef, was de mate, waarin
me bijstand zou worden verleend. In
Amerika is niet minder dan in Europa
°e aandacht op dit probleem gevestigd.
Wen begrijpt er, dat uitvoering van het
Pian-Marshall gelijk staat met het rich
ten van de ganse Amerikaanse economie
°P Europa; dat welslagen voor een groot
heel een garantie betekent van Amerika's
Welvaart en veiligheid; en dat misluk-
k'hg in feite neerkomt èn op het ver
spillen van veel geld èn op het naderbij
mengen van het gevaar, dat in een Rus
sische overheersing van Europa schuilt,
men ziet aan de overkant terdege de
ontzaglijke ernst van de te nemen be
slissing in. en bezint zich rijpelijk alvo-
*ens tot de daad over te gaan.
Van drie zijden bereidt men op het
Ogenblik de speciale zitting van het Con
gress voor. Van regeringszijde: het State
Department is sinds enige tijd bezig met
net opstellen van" aanbevelingen ten
kanzien van verschillende onderdelen der
hulpverlening. Van de zijde der Republi
keinse „oppositie"-partij. En van de' zijde
der zakenwereld.
Naar verluidt is de regering geneigd,
Europa tamelijk overvloedig te
steunen. Men houdt zich in
heze kringen aan het rapport dat
Parijs door de vertegenwoordigers
her 16 Europese naties werd tot,
stand gebracht. Men meent, dat het
totaal-bedrag 16.5 milliard dollar zal
hioeten bedragen; dat daarvan 6 a 7
milliard in het eerste jaar ter beschik
king moet komen; dat verder 3 milliard
buiten de vastgestelde som moet worden
besteed aan de stichting van een fonds
ter handhaving van de internationale
betalingsmiddelen op het huidige peil; en
hat bovendien ruim 6 millicen dient te
Worden uitgegeven aan hulp gedurende
he periode, waarin het plan nog niet in
Werking is getreden. De som der Ameri
kaanse bijdragen zou dus bijna 20 mil
jard. zijn, hetgeen de Parijse raming van
22 milliard aardig nabijkomt.
De Republikeinen achten de uitvoering
Van het plan-Marshall noodzakelijk,
hoch zij zijn beducht voor enkele ge-
varen. Zij geloven, dat vergroting van
he vraag naar Amerikaanse waren ver
hoging van de prijzen tot gevolg zal heb
ben, en de prijsstijgingen, welke in de
laatste "weken de goederenmarkten der
S. hebben beheerst, laten zien, dat er
*°or deze vrees reden bestaat. Indien
fle artikelen ook voor de Amerikanen
kflf duurdér.worden, wellicht zelfs ehigs-
klns gerantsoeneerd zullen worden, is
&r°te sociale onrust in het land waar-
sphynlyk. Daarenboven, in het verkie-
kuigsprogram der Republikeinse partij
staat vermindering der belastingen ge-
Schreven, en wanneer de partij zich
vastlegt op zulke enorme uitgaven als
voor het plan-Marshall vereist zijn, zal
zy zich, voor het geval zij in 1948 de
regering in handen krygt, bezwaarlik
aan deze belofte kunnen houden. Zij
wenst derhalve zuinig te zijn. Robert
A. Taft, een van haar belangrykste lei
ders, wil per jaar, ook in het eerste
jaar, niet meer dan 4 a 5 milliard uit
geven, hetgeen dus aanzieniyk minder
is dan de regerjng zich voorstelt.
Hier tussen staat hetgeen in het
rapport-Harriman, waarvan wij
gisteren de inhoud meldden, wordt
aangegeven. Harriman, minister van
Handel, heeft, tezamen met een aantal
„vooraanstaande burgers", die represen
tatief geacht worden voor het Ameri
kaanse economische leven, het advies
der Parijse conferentie bestudeerd. De
uitslag daarvan is, dat men het ge
vraagde bedrag te hoog vindt, en er op
sommige punten nogal wat van af doet.
De verdienste van dit standpunt ten
opzichte van de Amerikaanse binnen
landse politieke verhoudingen is, dat
het een middenplaats tussen regering
en oppositie inneemt, en dus als het
ware een brug vormt, die het tegenge
stelde meningen mogelijk maakt, tot
elkaar te komen. Algemeen verwacht
men dan ook, dat de voorstellen, welke
Marshall aan het Congress zal voorleg
gen, het rapport-Harriman als uitgangs
punt zullen nemen. En het is niet on-
waarschyniyk, dat men op deze basis
wel tot een overeenstemming zal kunnen
komen.
Het eindbedrag, dat door Harriman
wordt genoemd, zweeft tussen twee ver
uiteenliggende cijfers. De oorzaak daar
van is de onzekerheid omtrent het ver
loop der Amerikaanse prijzen. Hoe goed
koper de artikelen biyven, des te min
der zal het land behoeven uit te geven
ten koste van Eurrpa. Tijdens de speci
ale Congress-zitting zal ook het pryzen-
probleem, dat zo nauw met het plan-
Marshall verbonden is, besproken worden.
Men vat, terecht, pvjjsverloop en steun
verlening als één probleem op en zal
trachten, dit gehele probleem in één
groep van beslissingen op te lossen. Hoe
het daarbij met de prijzen zal gaan,
staat geenszins vast. Zal er opnieuw een
prysbeheersing worden ingevoerd? Men
weet het nog niet.
Het lydt geen twijfel, of Europa zal,
indien het plan-Harriman aange
nomen zal worden, nog altyd hard
moeten werken, om de gevolgen van de
oorlog te boven te komen. En wanneer
het deze, met behulp van Amerikaans
geld en goed, eenmaal te boven gekomen
is, zal het lange tyd by de V.S. in het
krijt biyven staan. Weliswaar beveelt
Harriman aan, 3,5 milliard niet in de
vorm van een lening, doch van een
schenking beschikbaar te stellen. Dat
neemt echter niet weg, dat een geweldige
schuldenlast voor jaren en jaren op
Europa zal komen te rusten.
Het is verwijdend, dat de commissie
van Harriman uit de benarde positie,
waarin de Oude Wereld verkeert, geen
conclusies wenst te trekken voor even
tuele beïnvloeding der binnenlandse poli
tiek der Europese staten door de V.S
Men wil helpen, zo niet óm te helpen
dan toch slechts om zichzelf voor ge
varen te behoeden, in geen geval oor.' an
dere landen een regeringsopvatting naar
Amerikaans model op te dringen. En
men mag hopen, dat deze bedoeling in
derdaad worde uitgevoerd. Niet alleen bij
het verlenen van de steun, maar ook bij
het ontvangen-der terugbetaling.
Omtrent de gebeurtenissen in Su
riname verneemt het A.N.P. nog na
der, dat bü de beweging tot weder
rechtelijk ingrijpen in de bestaande
bestuursvormen aldaar een 80-tal
personen betrokken is, nagenoeg al
len uit Indië teruggekeerde Suri
naamse oorlogsvrijwilligers.
Om de gedemobiliseerde militairen in
de gelegenheid te stellen zich een positie
in de Surinaamse samenleving te ver
werven heeft de regering een vakoplei
ding in het leven geroepen en een weke
lijkse kostwinnersvergoeding van f 15,—
tot f 20,toegekend.
Onder de samenzweerders heerste ech
ter oen verbitterde stemming, omdat er
naar hun mening vrijwel niets voor hen
gedaan werd.
De leider der beweging, Simon E. H.
Sanches, vertoefde dertien jaren in Ne
derland en by zyn terugkeer in Surina
me in Augustus van dit jaar trachtte hij
zich reeds dadelijk een leiderspositie te
verwerven. Tegelijk met Sanches zijn 15
anderen aangehouden, onder wie 7 Su
rinaamse militairen.
De bedoeling was de gouverneur en
enkele vooraanstaande Nederlanders te
Mej. mr. dr. J. C. Hudig is bij Kon. Be
sluit benoemd tot rechter in de Arrondis
sementsrechtbank te Rotterdam.
gijzelen teneinde de instelling van een
nieuw onafhankeiykheidsbestuur af te
dwingen. De uitvoering van dit plan kon
door tijdig ingrypen van politie en par
ket worden voorkomen. De toestand is
rustig; het onderzoek wordt voortgezet'.
Wegens de wef van.... „Geen artistieke kwaliteiten"
Kanaries, zingen en jenever Pleegde Daphne plagiaat?
Gevolgen van een lekke band Een geplaagd rtian.
Rechter Freund uit Los Angeles
greep terug naar een Romeinse
wet van ongeveer tweeduizend jaar
keieden om zijn beslissing te staven, dat
verlovingsring niet aan de vrouw
behoort, zolang zy niet is getrouwd. Me-
juffrouw Sinclair uit dezelfde stad kon
hiets anders doen dan er zich bij neer-
leggen en haar diamanten ring aan haar
Vroegere verloofde teruggeven. Ten
zijzy hem in plaats van de ring
2jiP0 dollar wil betalen. „De verlovings
ring is een symbool van trouw,'» aldus
te-s de rechter uit de Romeinse wet voor.
rïhdien de trouw verbroken wordt, moet
"e ring aan de schenker worden terug
gegeven."
Margaret Truman, dochter van de
Amerikaanse president en sinds
enige jaren optredend als so
praan -zangeres, moest Zondagavond na
®en uitvoering met 't Oklahoma City Or
chestra vier keer op het podium terug
gen om een applaus in ontvangst te
hemen. Het voornaamste dagblad van
Oklahoma was minder vriendelijk: ..Na
rie keer de sopraan gehoord te hebben,
51® WÜ t°t de conclusie gekomen, dat
"ss Truman's stem geen artistieke kwa-
'heiten
bezit."
Om haar broertje in staat te stellen
weer te kunnen lopen, heeft een
16-jarig meisje in Baltimore een
®tuk been van 20 centimeter uit haar
hnkerbeen opgeofferd. Het stuk been van
het meisje is overgebracht op haar
hfoer, die vüf jaar geleden door kinder-
'evlamming kreupel werd. Het meisje
binnen zes weken weer kunnen lopen,
pt zal echter nog minstens een half
laar, duren, vóór dat men zeggen kan,
d® Jongen baat bij deze ingrijpende
handeling zal vinden.
Mogen we mevr. Grasso uit Hartford
geloven, dan kan 'n doodgewoon
kanariepietje in verhouding beter
gen een hartige dronk dan de mens.
te erkend fokster van deze vogels durft
7® tenminste te beweren, dat een ka-
hariepietje, dat niet wil zingen, met
s paar druppels jenever of whiskey
P1 wat opgevrolijkt kan worden. Zon-
Sch na(teJiSe gevolgen, zonder dronken-
jwah van de betreffende kanarie zelfs.
et te te proberen.
p\ aphne du Maurier, schrijf eter onder
andere van de roman „Rebecca",
in j. Bal binnenkort voor een tribunaal
te-^, 6W York moeten verschijnen, daar
hrac^t haar beschuldigingen rijn inSe"
pla dat zij met haar werk „Rebecca"
<aat heeft gepleegd. Zij zou dit ge-
achrufl en van twee werken van de
die p, f Edwina Lovin Macdonald,
jjj. "5e maanden geleden is overleden,
zoon heeft de zaak echter weer
aan het rollen gebracht en eist een
schadevergoeding en een onmiddeliyk
verbod dat het boek „Rebecca" verder
verkocht wordt. Daphne du Maurier
heeft ontkend, het boek van Edwina
Macdonald vóór 1938 gelezen te hebben,
toen zij „Rebecca'» schreef, zy erkent
echter, dat er enige gelykenis tussen
de werken bestaat.
Een auto-iykwagen reed met het
stoffeiyk overschot van de Mexi
caan Téomiro Zarate naar het
kerkhof van Mexico City. Onderweg
sprong een band van de auto waardoor
de chauffeur de macht over het stuur
verloor, tegen een boom botste en op slag
werd gedood. Twee doden in plaats van
èen, zeiden de omstaanders. Zy vergisten
zich echter, want gepaard met enig ge
stommel hoorden zij de stem van Téo
miro zeggen: „Ik ben niet dood. Begraaf
my niet." Even later kon de door de
schok weer bijgekomen schijndode de kist
verlaten, waar de chauffeur in gelegd
werd. De historie vermeldt niet of Téo
miro nu chauffeur van de wagen wordt.
William Tallman in New Port Beach
is een geplaagd man, volgens
hem? zelf zelfs buitengewoon
geplaagd. Hy doet de gehele dag niets
anders dan olie scheppen. Drie honderd
en vijftig vaten per dag. Het is het eni
ge, wat hy doen kan tegen de olievloed,
die zijn huis dreigt te overstromen. Hy
zou er ryk van kunnen worden, indien
de gemeente niet zulke waanzinnige
verordeningen kende en hy mocht pom
pen en boren in plaats vah laten stro
men.
Vyftien jaar gelede» stroomde er voor
het eerst olie in de tuin van Tallman.
Maar de gemeente dekte de bron af, om
dat er geen rendabele exploitatie rnoge-
lyk was. Intussen is de olieprys geste
gen en de olie in kracht en hoeveelheid
toegenomen. Enige dagen geleden hoor
de Tallman 's nachts een geruis in de
tuin. Toen hy buiten kwam zakte hy in
de olie. Als geen gemeente-verordeningen
het henr verboden zou hij per dag olie
voor 350 vaten kunnen opvangen en 525
dollar verdienen.
Uit een opinie-onderzoek van de
„Daily Express" blykt, dat 41%
van een groep ondervraagden
voorstander is van regeringsmaatregelen
in Engeland tegen de communisten. Acht
en twintig procent verlangde normale
vryheid voor de communisten, terwijl 24%
een nauwkeurig toezicht op de party
noodzakelyk achtte. Van de conservatie
ve deelnemers aan de proefstemming,
meende ruim de helft dat het communis-
me>verboden moest worden, terwyi by de
Labourdeelnemvers 30% deze mening was
toegedaan.
Het hospitaalschip „Grote Beer", eal Woensdag naar Indië vertrekken.
beide directeuren niet op de hoogte te
zijn van welke cyfers ook, hoewel zy
persoonlijk de balansen moesten teke-
Onder presidium van mr. T. A.
M. A. van Löben Seis geschiedde
Maandag voor het Haarlems tribu
naal de behandeling van de gerucht
makende affaire der Abeka, waar
van de procuratiehouder G. v.
Steenbeek en de directeuren W.
Amons en J. Tavenier terecht ston
den. Zowel de eerste als de laatste
werden in Augustus j.l. geïnter
neerd. De zitting die een zeer on-
ordeiyk verloop had, verscheideue
malen werd in Raadkamer gegaan
en men ontzag zich zelfs niet ty-
dens de zitting eenvoudig een per
soneelsvergadering in de rechtzaal'
te houden, trok zeer grote belang
stelling, zodat het publiek opeen-
geperst op de tribune stond.
Als eerste werd gehoord de procuratie
houder G. v. Steenbeek, wie ten laste
was gelegd, dat hij tijdens de bezetting
hulp en steun verleend had aan de
vijand door schepen, geladen met zand
en grint, te charteren voor Duitsland,
en met zijn medeweten schepen voor
zijn firma te laten varen die geladen
waren met Joodse meubelen. Verdachte
erkende de feiten en maakte tsnel de
restrictie dat hij handelde als onderge
schikte.
Het ging de president om de vraag:
wie was de opdrachtgever? En in de
zitting die van 9.30 uur tot 's avonds
half zes duurde en toen nog geschorst
moest worden, werd deze vraag niet be
antwoord. Wel kwam vast te staan, dat
de ene directeur de andere uit de weg
had willen ruimen. De heer Amons had
hiertoe een verzoek gericht tot de heren
De Vries en Van Os om hun revolver te
lenen omdat, naar hy voor het tribunaal
verklaarde, hy zich niet kon verenigen
met de handelingen van Tavenier die
het transport der Jodenmeubelen had
toegejuicht. Tavenier daarentegen ver
klaarde dat Amons bij het horen van de
mogelijkheid de goederen te transpor
teren, in zijn handen had gewreven en
gezegd had: „Prachtig! Wij kunnen het
beter verdienen dan die N.S.B.-ers".
„Jullie zijn een prachtig stel jon-
gens", repliceerde de president.
„Hier de mooie mijnheer uithangen,
en tijdens de bezetting maar de. win
sten in je zakken steken van een
zaak die jullie nu, nu het te laat is,
veroordelen".
In totaal bleken met niet minder
dan 1500 schepen goederen v8or de
Wehrmacht vervoerd te zijn, waar
van 600 met meubels van Joden.
Daar een gedeelte van de boekhouding
is ontvreemd, kon het tribunaal geen
inzicht krijgen van de gemaakte win
sten. Daarnaar gevraagd, antwoordden
Nadat Rusland zyn oorspronkelyke
eisen had laten varen heeft het wêrkco-
mité der Palestinacommissie een nieuw
ontwerp gemaakt voor de uitvoering van
de verdeling van Palestina, dat de vol
gende punten bevat;
Het mandaat zal 1 Maart eindigen, op
welke datum de Britse strijdkrachten
moeten zijn teruggetrokken.
Na de beëindiging van het mandaat en
uiterlyk 1 Juli zal er in Palestina een
onafhankelijke Joodse en Arabische, staat
worden gevormd ir.et goedkeuring van de
Veiligheidsraad.
De Assembiée der V.N. zal een pommis.
sie van 3 a 5 leden benoemen, bestaande
uit kleine mogendheden, die de maatre
gelen ten uitvoer zal brengen, die door
de Algemene Vergadering worden aanbe
volen.
De commissie zal handelen onder auto
riteit van de Veiligheidsraad en zal ver-
antwoordelyk zyn voor het bestuur van
Palestina gedurende de tyd tussen het
einde van het 'mandaat en de stichting
van de twee onafhankelijke staten.
Amons die de zaak probeerde te ba
gatelliseren, kon geen antwoord geven
op de vraag van de president, toen deze
hem vroeg: „Vindt u dat niet veel: een
omzet van f 1.147.000 in nauwelijks twee
jaar? Aan provisies werd byvoorbecld
'rjaariijks niet minder dan 26 mille uit
betaald".
Van de drie advocaten kreeg mr.
Mathuisen uit Amsterdam alleen de ge
legenheid het woord te voeren voor de
procuratiehouder G. v. Steenbeek, voor
wie hij vervallenverklaring der be
schuldiging vroeg, daar deze beschul
digde een ondergeschikte positie be
kleedde. Op zijn verzoek zyn cliënt on
middellijk in vryheid te stellen, ging
het tribunaal, na raadkamer, niet in.
Echter' zal wel over veertien dagen ad
vies worden gegeven.
De beide overige verdedigers moesten
horen dat de zaak van hun cliënt werd
geschorst.
Op het verzoek van mr. De Pont, Ta
venier in vrijheid te stellen evenals de
andere directeur, ging het tribunaal
niet in. Ook het verzoek van mr. dr.
Koen om de zitting te doen voortduren
werd niet ingewilligd, daar het Tribu
naal van plan is tal van getuigen op
te roepen, o.w. de directie van de fa.
Pont uit Zaandam, het bestuur van het
comité van Houtcargadoors waarvan
Tavenier secretaris was, alsmede de
fa.'s Kühne en Nagel uit Rotterdam en
Schulte en Burns die met hun schepen
de besmette lading hadden vervoerd.
Het grint en het zand had de O.T. nodig
voor de vesting Helgoland, de Joden-
meubels gingen naar Bremen, Emme
rich, Essen en Stettin."
Gisteren heeft de familie van wyien
Jan van Hooff, de redder van de Waal
brug, van de Engelse ambassade officieel
bericht ontvangen, dat het Koning George
van Engeland behaagd heeft, aan hun
zoon J. van Hooff, die zich tydens de
oorlog zeer verdienstelyk gemaakt heeft
voor de Geallieerde legermacht, post-
huum te onderscheiden met de „King's
commandation for brave conduct" met
de twee zilveren lauwertakken voor zyn
moedig gedrag.
Twintig jaar met aftrek eiste Maan
dagmiddag de advocaat-fiscaal by de
Rotterdamse Kamer van het Haags Bij.
zonder Gerechtshof tegen de 26?jarige
J. Bijkerk, ex-wachtmeester by de Staats
politie te Rotterdam, aan wie ten laste
was gelegd', dat hy in Juni 1940 was toe
getreden tot de Waffen-SS; van Oct.
1942 tot Maart 1943 te Amsterdam als
lid van het politie-bataljon tweede com
pagnie meer dan 50 Joden aan de S.D.
had overgeleverd en beweerde, dat hy
in September 1944 by de Griine Polizei
had dienst genomen. Verd. was zo actief
geweest bij het oppakken van Joden, dat
hy zelfs eens te Amsterdam twee Joden
meisjes arresteerde in zyn vrye tijd. B.
ontkende by de Waffen-SS te zijn ge
weest, beweerde nooit de leiding by ar
restaties of patrouilles te hebben gehad
volgens hem was hy daarby alleen
tegenwoordig geweest en zeide voorts
tot dienstneming by de Griine Polizei
gedwongen te zyn geweest.
Tijdens de zitting bleek dat de
leden van zyn compagnie voor de
keuze waren gesteld bij de Griine Polizei
dienst te nemen of als arbeider in Duits
land te worden tewerkgesteld. B. had
toen het eerste gekozen, terwijl vele van
zyn makkers naar Duitsland waren ge
gaan.
De minister van Binnenlandse
Zaken is doordrongen van de nood
zaak, de Zondagswet binnen afzien
bare tyd aan herziening te onder
werpen. Het is hem niet gebleken,
dat zich op het gebied van de kle
ding in de afgelopen zomer grote
excessen hebben voorgedaan. Wél
kan in vele gevallen van een zeker
gebrek aan zelfbeheersing en een
tekort aan rekening houden met de
gevoelens van anderen worden ge
sproken. De minister is bereid hier
aan de nodige aandacht te schen
ken. Hij moet voorts ernstig betwij
felen, of van een toenemend mis
bruik van sterke drank, danswoede
en overmatig bioscoopbezoek in het
bijzonder door jeugdige personen
kan worden gesproken, aldus de
Memorie van Antwoord der rege
ring aan de Tweede Kamer inzake
de begroting van Binnenlandse Za
ken.
Het is inderdaad juist, dat de sala
rissen en lonen van het overheidsperso
neel niet in een mate zijn verhoogd,
welke overeenkomt met de verhoging
der kosten van het levensonderhoud.
Echter diept er op gewezen te worden,
dat dit feit niet op zich zelf staat in de
algemene salaris- en loonpolitiek der
regering. Indien men de thans bestaan
de landelijke particuliere loonregelingen
analyseert, zal men tot de ontdekking
komen, dat deze evenmin met een be
paald, voor al die regelingen geldend,
percentage zijn verhoogd.
De minister staat inmiddels op het
standpunt, dat tariffering voor over
heidspersoneel niet tot de onmogelijk
heden behoort en denkt hierbij piet
alleen aan bepaalde werkliedengroepen,
maar ook aan byv. bepaalde categorieën
van kantoorpersoneel. Het voorberei
den van een tariefstelsel dient echter
te geschieden door specialisten en de
bestudering en inyoering daarvan zal
geruime tijd vorderen. De minister ver
trouwt, dat binnen enkele weken de
salariscommissie bijeengeroepen kan
worden voor de definitieve bespreking
der aanhangige voorstellen.
Het met zyn ambtgenoot van So
ciale Zaken gepleegde overleg in
zake de instelling van een Ambtena-
renziekenfonds heeft de minister
tot de conclusie geleid, dat het niet
juist kan worden geacht hangen
de de regeling van het ziekenfonds
wezen ten behoeve van de ca
tegorie overheidsdienaren daarop
te anticiperen.
De minister kan de mening van die
leden, welke naar voren brengen, dat
in de voorstellen van de ccmmissie-
Oud te weinig rekening wórdt gehou
den met het natpurlyk accres der uit
gaven in de gemeenten niet delen.
Gaarna verklaart de minister, dat hy
een open oor heeft voor de nood der
gemeenten. Hij heeft niet het voorne
men, een oplossing van deze noodsitua
tie na te streven ten koste van de ge
meentelijke autonomie of door uithol
ling van de gemeentelijke zelfstandig
heid.
Het doet de minister genoegen, dat
hy, voortbouwend op het werk, dat
terzake door zijn ambtsvoorganger is
verricht, met zijn ambtgenoot van Justi
tie tot overeenstemming is gekomen aan
gaande de nieuwe regeling van het po
litiewezen. De indiening van een daar
toe strekkend ontwerp van wet kan
weldra tegemoet worden gezien.
Naar de minister van Overzeese Ge
biedsdelen, onder wiens ministerie de
repatriëringsdienst en alle zaken de re
patriëring zelf betreffende, mededeelt,
kan het aantal personen, dat nog voor
repatriëring vanuit Nederlands-Indië
in aanmerking komt, gesteld worden op
ongeveer 20.000.
Over de vooruitzichten van terugzen;
ding van gerepatrieerden naar Indië
deelde voornoemde minister nog mede,
dat, indien de beschikbare scheepsgele
genheid zulks toelaat, het in de bedoe
ling ligt, in 1948 een belangrijk aantal
gerepatrieerden, die voldoen aan het
criterium „in Indië geboren en geto
gen", naar Indië terug te zenden.
De procureur-fiscaal van het Bijzon
der Gerechtshof te Amsterdam, mr. N.
J. G. Sikkel, heeft in verband met de
arrestatie van de voorzitters van de
Joodse Raad, prof. dr. D. Cohen en de
heer A. Asscher, het volgende mede
gedeeld:
„Door de grote omvang van het on
derzoek, dat wij na de oorlog in het
algmeen hadden te voeren, scheen het
ons niet juist in een zo gecompliceerde
kwestie, als die van de Joodse Raad,
in te grypen. Dit kon eerst dan ge
schieden, wanneer er aan de hand van
een uitgebreid, omzichtig onderzoek ge
gronde bewijzen gevenden waren voor
de schuld der leidedde figuren in deze
Joodse zaak.
Gedurende de laatste maanden heb
ben wij het onderzoek naar hun beleid
meer intensief ter hand genomen en
het bewijsmateriaal over hun onjuiste
houding heeft zich zozeer opgestapeld,
dat het in het belang van het verdere
onderzoek niet verantwoord was, hen
langer op vrije voeten te laten. De
vraag waar het om draait is: werd door
de werkzaamheid van de Joodse Raad
de deportatie van Joden bevorderd of
belemmerd?
Het antwoord hierop is, dat de taak
van de Joodse Raad zich zo heeft uitge
breid dat men gekomen is tot een niet
meer te pardonneren medewerking aan
de vijand, waardoor de Joodse deporta
tie in belangrijke mate werd verge
makkelijkt. Derhalve moet worden aan
genomen, dat zonder de medewerking
van de Joodse Raad en ook zonder zijn
voortgezette medewerking het aantal
gedeporteerde Joden zeer belangrijk
minder zou zijn geweest".
Mr. Sikkel deelde voorts nog mede,
dat het de leiding van de Joodse Raad
vooral moet worden aangerekend, dat
zy, ook op het tijdstip, dat zjj moest
weten, welk lot de Joden in Duitsland
wachtte, heeft medegewerkt aan het
transporteren van Joodse Nederlanders.
De bundeling en registratie van Jood
se personen heeft het, volgens mr. Sik
kel, mogelijk gemaakt, dat de Duitsers
vry spel hadden met de deportatie.
Ware deze registratie niet door de
Joodse Raad uitgeroerd, dan had het
grootste deel van de Joden zich over
Nederland kunnen verspreiden en kun
nen onderduiken om zo uit de handen
van de Duitsers te blijven.
Mr. Sikkel besloot met de medede
ling, dat het onderzoek nog niet afge
lopen is en dat het met kracht wordt
voortgezet.
(Wij verwonderen ons over deze
mededelingen van mr. Sikkel. Tenslotte
is het niet de Procureur-Fiscaal, maar
het Bijzonder Gerechtshof dat vaststelt
of iemand schuldig is. Het is zeer onge
bruikelijk, dat een vervolgingsambte
naar, die alleen maar iemand verden
ken kan of mag, zich uitlaat in termen
als het bovenstaande. Red.).
Zoals bekend, voert de K.L.M. elke
Maandag een speciale vlucht uit van
Amsterdam naar Berlyn en terug. Ook
gisteren vertrok een twee-motorige Dou
glas DC3, de PHTDD, onder gezag
voerder Meyer naar Berlijn. Boven deze
stad gekomen bleek, dat de weersom
standigheden zo slecht waren, dat de
Nederlandse machine niet kon landen.
De PHTDU zette koers naar het
vliegveld Wunstorf by Hannover, waar
het weerbeter bleek. Gezagvoerder
Meyer heeft zyn toestel daar aan de
grond gezet.
door BRAM VERSCHOOR
20)
„Een mooie boel," zei hij. „Niet alleen
raak ik myn betrekking, mijn bestaan,
kwyt, maar bovendien komt daar nog
een politiezaak ook by te pas, die het
me natuurlijk niet gemakkelijk zal ma
ken, een andere plaats te vinden. Wat
tóch al niet mee zou vallen in deze tyd
Bijna vermoord? Wie is er bijna ver
moord?"
„Dat heeft u1 in de krant kunnen le
zen,'* antwoordde Arie eerlyk, doch
sluw.
„Ik lees geen krant. Dat ls toch alle
maal sensatie."
„Het leven ls soms sensationeel,"
leraarde Arie Arends.
Hy had dit nog niet gezegd, of hy
werd in het geiyk gesteld. Terwyl deze
laatste twee zinnen gewisseld werden,
waren wy de kamer uitgegaan, 't kleine
portaal door, naar de voordeur, die mijn
vriend, juist toe^n hl) zijn kwalificatie
van het leven ten beste gaf, opende. Op
ditzelfde ogenblik floot er Iets langs,
neen, over onze hoofden en ketste een
nydig slagje ergens in het portaaltje.
„Ho," zei Arie. „Ziet u wel? De krant
is er niets by." Hy rukte de deur wa-
genwyd open en stond met één geweldige
stap op de stoep, doch tegenover een
steile helling, waar boven een weg liep,
voordat een bosachtig terrein begon.
„Dat is hier prachtig uitgekiend," zei
hy, „u woont hier zeldzaam geschikt, om
stilletjes te worden doodgeschoten. De
dader ligt natuurlyk al op 't kerkhof."
„Het kerkhof? Moscowa? Dat ligt
daar vlak achter," bibberde Waldhof,
die achter mij weggekropen stond, uit
angst, dat er nog meer geschoten zou
worden.
„Kijk eens aan, dat is de tweede "keer,
dat ik zo maar voor de vuist weg waar
heden als koeien spreek," grinnekte
Arie. „Het leven is sensationeel en de
dader ligt op het kerkhof. Iets énders
moet echter hier liggen. Dat ls de derde
waarheid, die ik evenwel meer als con
clusie geef. Kom, doe de deur nog even
dicht, Bram, en laten we zoeken. Het
floot over onze hoofden, het kwam van
boven, ginds, van de helling en het ket
ste échter ons met een nijdig slagje. Dat
moet tlan zijn in de keukendeur, maar
die is van glas. Of tegen de kalk van
de muur, maar dat zou meer ritseling
veroorzaakt hebben, als de kalk omlaag
stoof. Of wel in de trap. Wel, laat ons
daar beginnen. Zeker zes treden hoog.
Wel, stommerd, hoe kan dat?" Dan zou
dat ding een bocht omhoog hebben moe
ten maken, want het kwam al van "zo
veel hoger. Het moet integendeel veel
dichterby en veel lager zyn, wil het een
rechte baan beschrwen hebben. Open
de deur, Bram, opdat we ons tijd be
sparen. Zie je? Een lijn van boven aan
de helling, over ons hoofd, eindigt niet
hoog, doch laag, ongeveer op deze
hoogte. Nou, mensen, wat zei ik? Toch
in het hout. In de paal van de trap
leuning. Het moet maar een haartje
gescheeld hebben, of één van ons drieën
was er geweest."
Hy praatte snel. Hy wilde ons ofwel
inderdaad uitleggen, wat er eigeniyk, ge
beurd was, ofwel afleiden. Hy had zijn
zakmes, waaraan een stevige priem zat,
reeds te voorschyn gehaald en peuterde
ln het gat onder aan de paal, die de
trapleuning ln het portaal afsloot. Wald
hof stond er beteuterd by, terwyi Arie
splinters uittrok.
„Het duurt te lang," zei hy, ln zich
zelf. „Bram, haal jU dat ding er uit en
u, mijnheer Waldhof, waar kan ik hier
vlakby telefoneren?"
„Hiernaast. Myn buurman heeft tele
foon."
„DadeHjk dan. Deze kant?"
Doch Waldhof schudde van neen en
Arie belde reeds links aan.
Ik peuterde verder in de leuningpaal,
slaagde er, nadat ik een behoorlyk gat
had gemaakt, in, een verwrongen kogel
uit het hout te trekken. Ik had hem
nog niet helemaal vrij, toen Arie reeds
weer terug kwam. Hy stond toe te zien,
terwyl ik het gezochte aan het daglicht
bracht.
„Zo," zei hy. „Lijkt dat op dat an
dere, Bram? Of niet?"
„Je zou zeggen
„Dat er verband bestaat, nietwaar?
En als ik verband zoek, doen de men
sen, of ik niet goed snik ben. Mijnheer
Waldhof, maakt u zich niet bezorgd,
dit was voor my bestemd. Kom, Bram,
we verlaten deze ongastvrye stad."
Wij liepen de straat uit, sloegen de
hoek om en zagen de brede weg, 'waar
over de tram ons hierheen gebracht had.
Er kwam juist een wagen de hoogte af-
gesulsd; we hoorden het zware, electri-
sche remmen bij een halte.
„Die gaat naar het station, Arie,"
merkte ik op.
„wy ook, maar te voet," antwoordde
hy. „Ik wou nog even by mevrouw
Groenewegen aanwippen, om haar te
waarschuwen, zoals ik de dokter ge
waarschuwd heb. En een beetje frisse
lucht mag je na al die benauwenis wel
hebben, dacht ik."
Ik legde me er bij neer. Hy had ge-
lyk, de frisse lucht deed me goed, nu
we de glooiende weg af liepen en ons
by na niet hoefden' in 'te spannen, om
toch tameiyk vlug vooruit te komen.
Ik herinnerde me, hoe hy my opeens
dat mes in de handen had geduwd en
zelf naar buiten was gesprongen, om te
telefoneren.
„Wie moest jy plotseling opbellen?"
vroeg ik.
Hy grinnikte, terwyl hy my van ter
zijde aankeek.
„Men zal my niet verwyten, dat lk
ook maar de kleinste mogelykheid over
het hoofd zie, Brammetje," zei hij. „De
enigen die weten waar wy heen zUn
gegaan, zijn dokter Meertens en mevrouw
Van Bemmelen. ik belde mevrouw Van
Bemmelen, die was thuis. Ik belde het
ziekenhuis, de dokter ligt nog te bed."
„Gek," zei ik. „Hoe wou Je nou, dat
één van die twee
„Dat zei ik toch al? Alleen zy wisten,
waar we waren, want aan het bed van
de dokter heb ik dit adres gekregen en
gezegd, dat we dadeiyk met Waldhof
zouden gaan praten."
„Maar Je bent op straat al direct be
gonnen. met de eerste de beste voorbij
ganger de weg te vragen naar de Ber-
nard Zweerslaan."
(Van onze Haagse redacteur)
By de onlangs gehouden interpellatie-
Wagenasr heeft minister Mansholt in
de Tweede Kamer verklaard, dat slechts
in uiterste noodzaak er toe zou worden
overgegaan, artikelen, die reeds uit de
distributie waren genomen, weer terug
op de bon te doen.
Deze uiterste hondzaak schijnt
thans aanwezig te zijn voor koek,
beschuit en vermicelli e.d., want
ofschoon een definitief besluit nog
niet genomen is, schijnt het toch
wel zeker te zijn, dat deze artikelen
zeer binnenkort weer op de bon
zullen komen."
Aangezien dit een uitvloeisel is van de
meelpositie, ligt het in de bedoeling
geen afzonderlijke bonnen aan te wyzen,
doch de genoemde artikelen op de
broodbonnen verkrijgbaar te stellen, in
mindering dus van het broodrantsoen.
Een ander minder prettig bericht
is, dat de petroleum weer op de bon
zou komen en nu we toch in
mineurstemming zyn men moet
er rekening mee honden, dat de
roomboter duurder zal worden.
Men weet, dat enkele weken geleden
de consumentenprijs van de melk met 3
cent per liter verhoogd is. Het schijnt
wel zeker te zijn, dat deze prysverho-
ging aan de consument zal worden door
berekend. Behalve een verhoging van
de melkprijs heeft dit dan natuur lijk
ook een verhoging van de boterprijs
ten gevolge, die neerkomt op ongeveer
80 cent per kilo.
(Van onze Haagse redacteur)
Toen Philips onlangs een prijsverla
ging bekend maakte, zullen velen be
grepen hebben, dat dit iets te maken
had met streven van de regering om
over de gehele linie voor industriële ar
tikelen een prysdaling te bewerkstelli
gen.
Men kan het zó zien, dat Philips na
overleg met de overheid de kat de bel
heeft aangebonden in de hoop, dat dit
goede voorbeeld door anderen zou wor
den gevolgd. Deze verwachting werd
trouwens by die gelegenheid duidelyk
uitgesproken.
Naar het schynt bestaat er echter
weinig animo by de fabrikanten, om
vrywillig tot prijsverlaging over te gaan.
Thans komt ons ter ore, dat de over
heid overtuigd zynde dat een herzie
ning der pryzen over de gehele linie
mogelijk en gewenst is overweegt, een
gedwongen prijsverlaging voor diverse
artikelen door te voeren.
De commissie uit de crediteuren van
de Eerste Leidse Spaar- en Betaalze
gelkas in liquidatie, waarvan, zoals ge
meld, de vorige week de directie in be
waring is gesteld, heeft besloten haar
taak neer te leggen. De commissie is
tot haar besluit gekomen, omdat de Of
ficier van Justitie te 's Gravenhage haar
heeft doen weten, dat de ambtelyke
voorschriften het niet toelaten, de door
de commissie daartoe aangezochte ac
countants inzage te laten nemen van de
boeken der ELSB, welke de politie te
Leiden in beslag heeft genomen.
Het bedrag, waarop de commissie
ten behoeve van gedupeerden de hand
heeft weten te leggen tot dusverre
f 20.000.is by de Twentse Bank te
Leiden gedeponeerd en zal aan de cu
rator worden overgedragen. -
De Rotterdamse Kamer van t Haagse
Bijzondere Gerechtshof veroordeelde
Maandagmiddag de 41-jarige P. J. F.
van der Pligt, die in 1944 enige personen,
die een clandestiene stokery dreven,
aan de S.D. had verraden, tot zes jaar
met aftrek.
Tevens werd hy veroordeeld voor het
feit, dat hij in 1941 was toegetreden tot
de Waffen-SS.
De Kamer veroordeelde zyn vrouw, de
40-jarige J. Pannekoek, die onder dwang
van haar man de SB. het adres van de
stokerij had medegedeeld, tot een Jaar
en acht maanden met aftrek.
De heer J. Veldman, tweede voor
zitter van de Nederlandse Katholieke
Arbeidersbeweging, is benoemd tot of
ficier in de orde van Oranje Nassau.
