H
Sombere stemming in de Langedijk
Sokolofsky
tegen
spreekt zich uit
„Bizonia
HOEST
GRIEP
N
VEE
Export vond geen doorgang
Een kwart van de kooloogst verrot
WEER EEN ZUIDERZEERAAD
IN OPRICHTING
TH
DE KRATER
KALA~)
Militairen
kostwinners
GROOT-BRITTANNIË HERNEEMT ZIJN
PLAATS IN HET NABIJE OOSTEN
Bevin voorstander van centrale
Duitse regering
Grootse werk van inpoldering dient
snel voortgezet
Eerst Zuid-West
polder?
HULSTKAMP
7èae*t
Overvloed hier, gebrek
in Duitsland...
WOENSDAG 21 JANUARI 1948
PAGINA 3
BUITENLANDS OVERZICHT
Irak opent de rij der „vrije" partners,
die met India moet eindigen
GEZINSCONGRES
Zeer Oude Genever
Likeuren
Dry Gin
OMVANGRIJKE KNOEIERIJ
MET MELK
99
&K,
w
VIJF EN DERTIG RETOURTJES
NAAR DE MAAN
Nieuwe frankeerzegels
van
Wordt vervolgd)
Benen als een barometer en
steeds maar rauw weer op til.
Scheen het na de oorlog, als werd de
Britse politiek in het Nabije Oosten
volledig overvleugeld door de Ame
rikaanse, in de laatste tijd is Engeland
ijverig bezig, het verloren prestige terug
te winnen. De sleutel tot deze verande
ring ligt in Palestina, Terwijl de Ameri
kanen in aanzien bij de Arabieren ge
daald zijn door hun tamelijk krachtige
steun aan het tot stand komen van een
Joodse staat, de Britten hebben gedu
rende alle Palestijnse verwikkelingen
toch een voor de Arabieren niet geheel
ongunstige koers gestuurd, weliswaar
zonder de verdeling te bezweren, maar
toch duidelijk genoeg, om in de hoofd
steden van het Nabije Óósten de indruk
van goede bedoelingen te maken. De te
rugtrekking der Engelse troepen uit Pa
lestina heeft bovendien voor de Arabi
sche landen het gevaar nabij gebracht,
dat deze omgeving het toneel werd,
Waarop de AmerikaansRussische span
ning zich ontladen zou. En voor zulk een
rol in de wereldgeschiedenis gevoelen de
Arabieren, zeker op het ogenblik, nu zij
nog te weinig gevorderd zijn, om een
werkzaam aandeel in de politieke struc
tuur van de wereld te hebben, niet veel.
Het verdrag tussen Egypte en Enge
land, dat zolang een ver ideaal leek, is
thans weer wat meer aan de horizon der
mogelijkheden zichtbaar geworden door
het financieel accoord, dat enkele dagen
geleden tussen Londen en Kaïro tot
stand kwam. Dit is een eerste stap naar
versteviging der 'EngelsArabische be
trekkingen, die al spoedig is gevolgd ge
worden door een verdrag tussen Enge
land en Irak, kort geleden te Portsmouth
ondertekend. Volgens een verdrag van
1930 was Engeland gerechtigd, in Irak
troepen te stationneren en enkele steun
punten te handhaven. Vrijwillig heeft
Engeland deze troepen teruggenomen,
althans beloofd dit te zullen doen. Deze
daad was uiteraard niet zo geheel vrij
willig als zij lijkt. Zij is ontstaan uit het
groeiend nationalisme te Bagdad, waar
van de door Rasj id Ali el Gailani in 1941
ontketende revolutie een uiting was.
et nieuwe verdrag is gebouwd op
een nieuw Brits inzicht, n.l., dat
het beter is, Irak door vriend
schap dan door dwang aan Engeland te
binden. Er verandert niet zo veel aan de
feitelijke toestand. Zolang, de vredesver
dragen met Duitsland en Japan niet ge
sloten zijn d.w.z. zolang de spannin
gen tussen degrote mogendheden zo
groot zijn, dat een overeenstemming'
over deze verdragen niet kan worden
bereikt, mag Engeland troepen in Irak
houden en zijn bases handhaven. In
tussen is Irak op militair gebied geheel
afhankelijk van Groot-Brittannië. Van
daar infmers moet het al zijn oorlogs
materiaal ontvangen, terwijl het zich
ook heeft verplicht, zijn defensie te
plaatsen onder een gemengd Iraks-En-
gelse verdedigingsraad.
Dit alles moet dan het land vrijwaren
tegen het grootste buitenlandse gevaar,
het nabije Rusland, en tegen de roerig
heid der Koerden in het binnenland,
die wel eens gemene zaak met de Sov
jets zouden kunnen maken.
De volgende etappe in het nieuwe
verdragensysteem is vermoedelijk een
overeenkomst met Transjordanië, dat
tot heden eveneens sterk afhankelijk is
van Engeland: het z.g. „Arabische Le
gioen" van koning Abdoellah en de
Transjordanisehe strijdkrachten worden
door de Britten uitgerust en getraind.
Ook hier een ondergrond van vriend
schap en vrijwilligheid naar beide kan
ten aan te geven is het doel van on
derhandelingen, die eerstdaags te Lon
den gevoerd zullen worden door Tawfig
Pasja, de premier van Transjordanië.
Emir Peisjal, ïbn Saoed's zoon, die be
last is met het behartigen der buiten-
lanse belangen van Saoedi-Arabië,
wordt eveneens spoedig in de Engelse
hoofdstad verwacht wellicht om de on
beduidende overeenkomst, die dat land
sinds 1943 met Groot-Brittannië heeft,
ingrijpend te wijzigen of een geheel
nieuw verdrag op te stellen.
Het is opmerkelijk, dat zelfs de En
gels-Perzische relaties steviger
schijnen te worden. De visite,
welke Anthony Eden, in zijn jonge ja
ren student in Oosterse talen en onge
twijfeld neg een goed kenner van de
Arabische wereld, onlangs aan Teheran
bracht,-heeft, ofschoon zij „geen politiek
karakter droeg", toch vermoedelijk wel
politieke vruchten afgeworpen. Niet zon
der reden spotten de Iraanse humoris
ten dat Eden maar Perzisch minister
van Buitenlandse Zaken moest worden
in het onlangs gevormde kabinet-Haki-
mi, waarin deze post nog onbezet is ge
bleven.
En het geeft te denken wanneer men
verneemt, dat de Iraanse regering de
eigen oliemaatschappij, die zij denkt op
te richten, wil financieren met de op
brengst van de aan de Britse regering
toebehorende Anglo-Iranian Oil Cy. ver
leende concessie. Dit betekent toch, dat
de Perzische maatschappij in zekere
afhankelijkheid van de Anglo-Iranian
komt te verkeren, hetgeen nog versterkt
wordt door een officieuze mededeling,
dat de regering te Teheran wèl buiten
landse olie-experts wenst aan te nemen,
doch In geen geval Russische of Ame
rikaanse.
Engeland is, naar het ons voorkomt,
vastbesloten op korte termijn zijn
posities in het Nabije Oosten defi
nitief vast te stellen. Op korte termijn,
omdat de toenemende spanning tusssen
Oost en West geen langer uitstel van
het innemen der plaatsen op een zo be
langrijk punt der wereld zonder schade
verdraagt. En omdat vrij binnenkort
vermoedelijk ook Pandit Nehroe naar
Londen zal komen, om« de kwestie-
Kasjmir te bespreken, maar ook om te
onderhandelen over een eventueel In-
disch-Engels militair 'verdrag. Dit ver
drag zou van enorme betekenis voor de
toekomst van het Imperium kunnen zijn
en het is geen wonder, dat de Britten
reeds een behoorlijke onderhandelings
positie opbouwen door het Nabije Oosten
vaster dan voorheen onder hun greep té
brengen.
De Katholieke Bond „Voor het Ge
zin" zal Zaterdag 22 Mei te Utrecht
een gezinscongres houden. Dit congres
staat in het teken van de gezinspoli
tiek, bezien van de natuurrechten van
het gezin uit.
TT'
Ambtenaren van de CCD te Zwolle
zijn een omvangrijke knoeierij met
melk op het spoor gekomen. In de
loop van een half jaar heeft n.l. de
veehouder T. een hoeveelheid van
30.000 liter melk buiten de bonnen
om verkocht.
De boer, die een modelboerderij houdt
in de buurtschap Spoolde (gem. Zwol
lerkerspel, met daaraan verbonden een
TBC-vrije stal, mocht de melk tegen 38
cent per liter verkopen, in verband met
de hoge eisen, welke aan een dergelijk
bedrijf worden gesteld.
Hij kocht echter melk van niet-TBC-
vrije stallen voor 25 cent op, roomde
deze af en verkocht de room voor f 3
per liter, terwijl hij het overgebleven
product voor volle melk verkocht en
hiervoor nog 38 cent per liter ontving
en tevens de indruk vestigde, dat deze
melk uit TBC-vrije stal kwam. Op deze
wijze heeft hij in het afgelopen halve
jaar goede zaken gedaan.
KS
H 'iïtiÜS'
ZWII S'AL I-ABRI EKEN
VPF.I DOORN
In het vroegere Berljjnse Kammerge-
richt, gelegen in de Amerikaanse zone
van de stad, heeft de geallieerde be
stuursraad van Duitsland Dinsdag de
met spanning tegemoet geziene eerste
vergadering na de Londense conferen
tie gehouden. De zitting is echter kalmer
verlopen dan iemand had durven hopen.
Na een korte verklaring van de Ameri
kaanse opperbevelhebber generaal Clav
over de besluiten van frankfort, zeide
maarschalk Sokolofsky, de Russische
opperbevelhebber, dat het Sovjet-opper
bevel op het standpunt bluft staan dat
de centralisatie van het bizonale bestuur
te Frankfort niet mag worden voortge
zet, daar zij door de Sovjets in strijd
geacht wordt meUde overeenkomst van
Potsdam. Het TOrwachte Amerikaanse
voorstel tot het doorvoeren van een
geldsanering voor alle zones is op de
vergadering niet gedaan, doch men
neemt aan, dat dit voorstel ter tafel is
gebracht tijdens een korte bespreking,
die na afloop van de bijeenkomst is ge
houden en waaraan slechts vier verte
genwoordigers van elke delegatie deel
namen. De Franse bevelhebber, generaal
König, nam niet aan deze laatste bespre
king deel.
De discussie over het Frankforter pro
ject begon met een verklaring van gene
raal Clay, die zeer kort uiteenzette waar
om tot deze maatregelen is overgegaan.
Hij zeide dat hierin slechts een verbe
tering van de bestaande toestand mocht
worden gezien en dat de maatregelen
slechts economische en geen politieke
betekenis hadden.
Maarschalk Sokolofsky dankte voor deze
mededeling en legde vervolgens een op
schrift gesteldè verklaring af, waarin
het Russische standpunt ten aanzien van
de te Frankfort gedane voorstellen werd
weergegeven. Sokolofsky zeide kennis te
hebben genomen van de door generaal
Clay te Frankfort afgelegde verklarin
gen en deze te beschouwen als een nieu
we stap naar de splitsing van Duitsland
en naar de stichting van een West-Duit
se staat.
Met betrekking tot Clay's verklaring,
dat de maatregelen getroffen zijn in
overeenstemming met de mening van
leidende Duitsers, die aan de voor
bereiding hebben deelgenomen, zeide
Sokolofsky, dat geen werkelijk demo
cratische Duitsers ei deel aan hadden.
Robertson ging verder in op de be
wering van de Russische bevelhebber,
dat het Russische voorstel tot het in
stellen van een centrale Duitse regering
te Londen was verworpen. Robertson
Vier jongens in de wolken - Moeder en dochter Truman - Gek
is lastig Indiaantje spelen Gewichtige tijding De jeugd van
tegenwoordig heeft nog een goed hart
Jimmy Hartzell, een Amerikaanse
jongen van dertien jaar, had nu en
dan eens een tochtje door de wol
ken mogen maken met zijn vader, die
een enthousiast sportvlieger was. Hij
s°lhjnt van die vluchtjes wel iets opge
stoken te hebben. Dezer dagen besloot
'tij tenminste, het zelf maar eens te
Proberen. Drie van zijn vriendjes nam
hij mee. Ze hielpen hem de machine
uit de hangar te slepen. Het gezelschap
stapte in. Jimmy startte. En zij vlogen!
Twee uur lang bleef het ondernemende
kwartet in de lucht. Toen kregen de
Passagiers er genoeg -van. Jimmy zette
"et toestel ergens op een akker aan de
T"cnd, keurig en wel. En ofscnoon hij
hu alles zó voortreffelijk gedaan heeft,
Jat zelfs papa hem niet zou verbeteren,
heeft hij toch nog een straf gekregen,
hie hem zal heug n. Onbegrijpelijk.
We houden het vandaag bij ver
halen over de jeugd. Margaret
Truman is aan de beurt. De
'arnilie Truman had met Kerstmis een
hPeker spaniel, Feller geheten, cadeau
Sekregen van het personeel van het
itte Huis. De hond gaat de deur uit,
's er misschien al uit. Waarom? Mar
let heeft het onthuld: „Moeder weet
at ik weinig thuis ben, en dat zij dus
oor <je hond zou moeten zorgen. En
ut is gg njet van pian.'! Kijk, zelfs in
P'esidentskringen komen zulk soort
eihe ruzies tussen moeders en dochters
voor
Kwaad kan dat echter nog niet
direct. Veel erger daarentegen is
jyj. het gesteld met de jongedame uit
unchester, die aan haar krant de vol-
v hde vraag stelde: ,,Ik heb de nagel
"lijn duim 5 centimeter lang laten
rt„l?e'6n- Is er iemand met een langere
.-yJ*1"hagel?" Het blad schreef er onder:
U hopen, dat geen van onze lezers
idioot is."
Wee broertjes in Londen, die heel
4. erg genoten hadden van verhalen
Verv. °ver Indianen, en wier fantasie
hawv was van roodhuiden en toma-
iatnrr ?n wiswams, waren zoek. Ouders,
'eieden, buren en politieagenten
Werden tevergeefs de omgeving af. Er
gedregd en men speurde dat het
een lieve lust was. Edoch, de jongens
bleven weg, totdat een oom na een paar
dagen toevallig in "een oude watertank
keek, die il^de nabijheid van het ouder
lijk huis was heergezet. In die tank
zaten de twee knapen, springlevend en
een beetje vreemd uitgedost, zij hadden
de tank namelijk ingericht als hun
hoofdkwartier. Ze hadden er een oude
mat in gelegd, een partijtje fruit ver
zameld, en nu leefden ze in hun wig
wam als twee „echte Indianen1'.
René Mayer, de Franse minister van
Financiën en Economische Zaken,
die te Londen zware besprekingen
voerde met zijn Britse confrater, werd
dezer dagen midden in een gewichtige
conferentie weggeroepen, omdat er tele
foon voor hem was. IJlgesprek nog wel.
Iedereen, Mayer incluis, dacht dat er
een regeringsmededeling uit Parijs voor
hem kwam, iets van hoge politiek. Maar
nee, het was zijn schoonzoon. De doch
ter van de minister had namelijk haar
eerste baby gekregen en men vond, dat
Mayer niet lang onkundig mocht blij
ven van het feit, dat hij grootvader was
geworden.
Verleden Zaterdag schreef B. G.
Elliot in „Children's Mirror", een
Brits kindertijdschrift, een arti
kel over de hoge kosten van belangrijke
en onmisbare gebruiksvoorwerpen. Hij
schijnt de jeugd wel terdege overtuigd
te hebben van de nijpende armoe, waar
in gewone lieden verkeren. Twee dagen
later hadden enkele lezers hem althans
een fiets en een vulpen aangeboden.
De kinderen van tegenwoordig mogen
daii slecht zijn in vergelijking met die
van vroeger jaren, een goed hart heb
ben zü toch nog.
zeide, dat Bevin in werkelijkheid ge
zegd heeft „Wü wensen de politieke en
economische eenheid van Duitsland,
maar deze moet worden gebaseerd op
de beginselen van werkelijke demo
cratie en geen deel van de bevolking
mag worden overheerst door een ander
deel. Wij wensen geen schijnregering"
Robertson zeide, dat deze woorden niet
konden worden uitgelegd als de afwij
zing van een centrale Duitse regering.
Twintig minuten na afloolp der ver
gadering vertrok Clay per vliegtuig
naar Washington. Hij was vergezeld van
zijn politieke adviseur Robert Murphy
Het totaal-aantal gevlogen kilometers
op alle lijnen van het K-L.M.-net steeg
van 17.724.328 K.M. in 1946 tot 24.500.000
K.M. in 1947. In 1947 vloog de K.L.M.
dus 70 maal de afstand aarde—maan.
In de tweede helft van deze maand ko
men nieuwe frankeerzegels van het type
Hartz in omloop, in de waarden van 45,
50 en 60 cent.
De directeur-generaal der P.T.T. maakt
bekend, dat met ingang van 1 Juli de
frankeerzegels van het type „Lebeau"
(het z.g. duifjes-type), alsmede brief
kaarten, postbladen, briefomslagen,
postbewijsformulieren, voorzien van een
zegelafdruk van dit type briefkaarten
met een dergelijke zegelopdruk met ver.
melding ,,nooduitgifte", alsmede brief
kaarten met een Ned—Indische zegelaf
druk van 3% cent met opdruk „Neder
land 5 cent" en geïllustreerde briefkaar
ten, voorzien van een zegelopdruk met
de beeltenis van de Koningin, uitgifte
1923, met opdruk '*,5", buiten gebruik
worden gesteld en voor de frankering
waardeloos worden.
(Van onze speciale verslaggever)
Het is koud deze morgen in Broek op
I.angendijk. De wind is fel en de man
nen, die biljarten in het lage kroegje,
waarin ik na de veiling een warm heen
komen gezocht heb, kijken ontstemd om
zich heen.
Daarvoor is reden. Dertig millioen
kik» gele kool heeft men hier dit jaar
verbouwd. D'r is geen mens, die ze wii
eten en wat nog geveild wordt gaat weg
voer de kapitale som van f 1.50 per 100
k.g. en dient de koeien als groenvoer.
„Als jé ook nog geen lapje witte kool
hebt, kun je je wel ophangen," beweert
een van de biljarters, en met een nijdig
gebaar geeft hij de klossende ballen
een extra stoot na. Inderdaad, het is
een onaangename situatie hier in het
koolcentrum en al behoeft men niet zo
ver te gaan als mijn onbekende vriend
aan het biljart, van een slecht, bitter
slecht kooljaar mag toch zeker zonder
overdrijving gesproken worden.
En dat alles, omdat moeder natuur
dit jaar zo goed op ons is, omdat ze na
een warme zemer de al lang weer on
tevreden Nederlanders ook nog op een
warme winter onthaalt. Want serieus,
dat is de grootste handicap voor de be-
waarkoolteelt. Want warme winters
betekenen een schier eindeloze aanvoer
van spruiten, boerenkool, witlof en
groene kool en zo lang die nog in vol
doende mate te krijgen zijn, eet de Ne
derlander, zelfs al moet hij er aanmer
kelijk meer voor betalen, liever dat dan
gele kool en geen koolbouwer die hem
dit kwalijk neemt. Maar zo komt het,
dat het bewaren in de schuren dit jaar
schier eindeloos duurt, dat de kolen
meer en meer arbeidsloon gaan kosten
en dat door al dat warme weer nu al
naar schatting een kwart van de oogst
door het verwijderen van rottende bla
deren is teloorgegaan. EeA kwart, rond
zeven en een half millioen kilo
Daarom dan ook is het zo ongezellig
hier in het half donkere kroegje en
daarom is er niemand, die anders doet
dan zwijgen of zacht mormelend klagen.
Doch daarom ook nog niet alleen. Er
is. nog meer, dat de zeventien- a acht
tienhonderd tuinders, die zich rond deze
veiling groeperen, bezig houdt. Een on
geluk komt immers nooit alleen. Ook
de hele export is weggevallen. Vorig
jaar ging dit nog zo aardig en nu is
de een na de andere transactie mislukt.
Ten eerste" Oosten jk. Precies op
Oudejaarsdag werd daarmede een goed
contract afgesloten van, 500 wagons, d.i.
5 millioen kg. Alles was prachtig in
kannen en kruiken, 'de volle treinen
behoefden maar weg te rijden, toen plot
seling de bezettingsautoriteiten in Duits
land bepaalden, dat de vracht door dit
land in dollars diende te worden verre
kend. En dollars had men niet
Dan Frankrijk. Tien millioen kilo
zou het afnemen, vast en zeker afne
men, devaluatie van de franc of niet.
Jawel, de eerste licentie moet nog
afkomen
Zo kan men doorgaan, maar het
ergste is Duitsland. Daar lijdt men
honger en hier rijdt men de kostelijke
gele kool voor anderhalve cent een
kilo naar de koeienstal. Dit is iets,
dat hier in mijn kroegje telkens weer
het onderwerp van het gesprek uit
maakt. Die tegenstelling, die wan
verhouding, waarbij aan twee zijden
schade geleden wordt.
Want, lezer, onderschat die schade
niet. Bij normale bedrijfsuitkomsten
wordt de gele kool begroot op negen
gulden de honderd kilo. Nu doet ze
1.50 als veevoer. Het verlies van een
kwart aan afval en gewichtsverlies niet
meegerekend. Wie dat over 30 millioen
kilo in totaal wil becijferen, ga zijn
gang. De uitkomst zal hem ontstellen.
En wat hier tegen te doen, zult ge
vragen. Ja wel, wat te doen. Ten eerste
hopen, iedere dag opnieuw hopen op
het begin van een wat strengere winter.
Meer kou zal meer vraag ook naar gele
kool betekenen en dan valt er misschien
nog iets goed te maken. Vervolgens
worden op het ogenblik én namens de
kwekers én namens dé Stichting van
de Landbouw uitvoerige vertogen ge
houden tegen de minister. Mis
schien leidt dat tot enige ontspan-
Een legkaart van land en water, keurig aaneengepast, lijkt deze streek die
„de Langedijk" genoemd wordt.
(Vari onze parlementaire redacteur)
Bü de behandeling van de begro
ting van het Zuiderzeefonds heeft de
Tweede Kamer zich voornamelijk be
zig gehouden met de inpoldering,
waarhij men algemeen van gevoelen
bleek, dat het grote werk snel moet
worden voortgezet, terwijl men zich
in twee kampen verdeeld toonde over
de vraag of eerst de Zuid-Oostpolder
dan wel de Zuid-Westpolder aan de
beurt moet. komen.
Minister Vos stelde de Kamer zeer
gerust door te verzekeren, dat hij niets
liever wil dan de inpoldering voltooien,
doch men moet dit vraagstuk bezien in
het totale complex van vraagstukken,
die met ruilverkavelingen en ontgin
ningswerken in het algemeen samen
hangen. Wij hebben gebrek aan mate
riaal en aan mensen en moeten ons dus
afvragen, welk werk direct het meeste
voordeel opbrengt. De minister hoopt,
bij de volgende begroting definitieve
planneij in het programma op te kun
nen nemen.
Komt men zover, dan neigt hij voors
hands het meest naar het laten voorgaan
van de Zuid-Westpolder. Een planolo
gisch argument pleit daarvoor: men
heeft stedelijke kernen in de nabijheid,
om van daar uit het werk van de op
bouw vari de nieuwe polder ter hand
te ne'men.
De minister zal advies vragen aan
de Zuiderzeeraad'. Die wordt n.l.
binnenkort weer ingesteld, hoorden
we als een nieuwtje-
Overigens verzuimdehij niet te ver
melden, dat hij zeer verlangend is,
eens met de inpoldering van de Dollard
te kunnen beginnen. Doch dit hangt
goeddeels af van het doorgaan van de
grenscorrecties.
Wanneer de inpoldering van de Zuid-
'Westpolder doorgaat, zal- er ook vanzelf
een oplossing komen voor het vraag
stuk van de dijkverbinding van Marken
naar de vaste wal.
Verder ging het voornamelijk over
grond- en landbouwpolitiek in de
Noord-Oostpolder. De minister zal de
uitgifte van gronden versnellen, doch
hij zei niet hoeveel. Daarbij zullen
dan evenwel eerst de pioniers aan de
beurt moeten komen. Voor het klein
bedrijf in deze polder voelt hij. niets,
want we hebben, zei hij, met land
bouwbedrijven beneden de 10 hecta
ren al zoveel ellende en moeilijkheden
in ons land gehad.
Men gaat dus niet beneden de 12
hectaren. In het algemeen wil de mi
nister met de staats- en maatstafbe-
drfjven een behoorlijke vrijheid heb
ben, om er een behoorlijk aantal van
te stichten. De strijd, merkte hij op
over het vraagstuk staatsbedrijven,
eigen bedrijven of pachtbedrijven, is
nog niet uitgevochten. Daarom is het
van belang, met alle soorten van be
drijven ervaring te kunnen opdoen.
Wat de tuinbouw betreft, door de er
varing wijs geworden, weet men, dat
die toch zal komen in de nieuwe polder.
Evenals de fruitteelt. Daarom gaat het
Rijk zelf de meest geschikte gronden
voor deze doelen uitgeven. En daarbij
is een iets kleinere bedrijfsgrootte dan
bij de landbouw wel verantwoord te
achten.
Er is ook nog gesproken over de
Waddenzeevissers, die op de Wadden
geen bestaan kunnen vinden en voor
het IJsselmeer geen vergunningen kun
nen krijgen. De minister merkte op, dat
de oude vissers, die voor 1918 al op de
Zuiderzee waren, allen vergunningen
hebben, doch dat hij er huiverig voor
is deze ook te geven aan de nieuwe
lichtingen wegens het gevaar van over
bezetting.
bij griep en gevatte kou
Poos 6 cachets 3Qct
door JOSEPH MONTAGUE
vertaling HERMAN ANTONSEN
9)
„Dat niet. Maar ik ben wel een zee
man. In mijn prilste jeugd leerde ik al
een boot besturen zoals tegenwoordig de
jeugd een fiets."
„Maar daarom leert men nog niet met
scheepsvolk omgaan."
Lang keek hem aan en gaf hem een
deels guitig, deels vertrouwelijk knip
oogje en een knikje.
„Dat krijg je, door eerst mensenken
nis op te doen, mijn jongen. Met de
meeste mensen is .dat niet zo ingewik
keld. Ik heb nog al ondervinding van
hen opgedaan: van mensen van allerlei
slag en rasblanken, gelen, bruinen
en zwarten, al telt de huidskleur nu juist
niet het meeste mee. De meerderheid
handelt op het gevoel niet volgens het
verstand. Je leert ze in klassen indelen
en hun onvermijdelijke reacties kennen.
Je moet er alleen een beetje slag van
krijgen, met de menselijke machine om
te gaan. Je kunt, naar ik van Dora hoor,
al aardig met ze overweg."
„Dat zegt nog niet veel voor me. Ik
heb hun alleen verteld, hoe ik over hen
dachten nog niet eens alles. Mün
kameraad hier heeft met zijn helmstok
meer bereikt. Die heeft hen in bedwang
gehouden, totdat ik dat pistool in han
den had."
„Juist. Het is merkwaardig, hoe ze op
de vrees voor de dood reageren. Daar
redeneren ze zeker niet over. Het oog
ziet de loop van het pistool, oog en oor
werken samen, om de wil te doen van
de man, die het wapen in handen heeft
en de zenuwcentra scharen Zich bij die
van het geheugen en de ondervinding.
De reactie isvreesvrees voor de
dood. Waarom? Zuiver instinct en toch
psychologisch. En psychologie is een
van onze hogere, geestelijke vermogens,
waarop we trots zijn, en de vrucht van
het juiste gebruik van onze rede. Waar
om zijn de mensen instinctief bang, om
te sterven? Omdat ze gebrek hebben aan
verbeelding. Ze maken zich geen voor
stelling van de kogel, die door hun her-
sëfcèn heendringt. Het is geen vrees voor
pijn of verminkingalleen angst voor
de dood -.. Als alle rassen die angst
hadden, kon je daarop een stelling op
bouwen. Maar die angst wordt slechts
daar algemeen, Waar zekere opvattingen
wortel geschoten hebben. Niet bij de
Mohammedanen, bij de fanatieke gelo
vigen. Niet bij de woeste Parthen, of de
Japanse samoerai. Maar die angst voor
de dood is een heel bruikbaar ding en
een goed verdedigingsmiddel, als je in
het nauw zit."
Hij sprak als een professor op een ana
tomische les, zonder zich er om te be
kommeren, of de mannen hem verston
den of niet. Warin trachtte hem te vol
gen, betoverd als hij tot op zekere hoog
te was door de redenering van de ge
leerde. Maar zijn gedachten bewogen zich
niet op ditzelfde peil. Hij kon er niets
aan doen, dat hij zich voorstelde, hoe 'n
uitstekende pokerspeler Lang zou zijn.
Toch was het interessant, zich de vraag
te stellen, waarom' juist blanken de dood
vreesden. Hij vroeg zich af, of het met
hem ook het gevkl was en vond het las
tig, een antwoord op die vraag te geven.
Of dat meisje er bang voor was? Of ze,
evenals haar nader, een studie van de
mensen maakte en hen classificeerde in
groepen naar hun verstand en reacties,
afgezien van hun physieke eigenschap
pen? Dat zou geen prettige eigenschap
in een meisje zijn, vond hij.
Als iemand op zo'n meisje verliefd
werd, zou zijn vurigheid voor haar ge
dempt worden door de vraag, in welke
klasse zij hem rangschikte. Of haar eigen
intuïtie, haar vrouwelijke gevoelens
moesten haar varstand dan de baas
worden. Warin schatte het redeneerver
mogen van een vrouw over het alge
meen niet al te hoog.
„Als een vrouw met haar hersens gaat
werken," had een vroegere krijgsmakker
eens tegen hem gezegd, „dan staat haar
mechanisme stil. Ze zijn net als die an
tieke rivierstoomboten, die een hardere
stoomfluit hadden dan alle nieuwere bo
ten. Maar als ze floten, stopten ze!"
Warin' was geneigd, op die manier over
vrouwen te denken, als hij al over ze
dacht. Het was toch wel eigenaardig,
vond hij, dat hij vergelijkingen ging
maken over Dora Lang in verband met
zijn eigen voorkeur, terwijl er toch alle
kans bestond, dat hij haar nooit zou te
rug zien, als de sloep eenmaal veilig en
wel geland was.
Naarmate de dag vorderde, verminder
de zijn twijfel, of die gelukkige toestand
wel ooit werkelijkheid zou worden. De
zee liep nog wel hoog, docp de wind was
gedraaid en joeg de golven mee in Zuid-
Oostelijke richting, waarheen zü ook
moesten en de sloep dobberde lustig on
der een heldere hemel over het water,
als was het een pleziertochtje. Het zeil
deed al het werk. behalve het stuur hou
den en de mannen namen er hun gemak
van. De verschrikking van de nacht ver
dween zelfs geheel en al, toen men, door
de noodzakelijkheid gedwongen, het lijk
van de machinist overboord had gezet. Op
die breedte kon men een dode niet lan
ger dan enkele uren aan de zonnewarmte
blootgesteld laten. In het klimaat, waar.
leven dadelijk tot rijpheid komt, vallen
deze en het bederf vrüwel samen.
Uur na uur verliep, zonder dat ze met
juistheid hun snelheid konden gissen,
doch ze stelden zich tevreden met de
verzekering van Lang, dat ze gemiddeld
zes knopen per uur maakten. Ze hadden
geen kompas, geen kaart en geen chro
nometer, doch dat hinderde niet, daar
die twee)plaatste dingen zonder sextant
toch van geen nut voor hen hadden
kunnen zijn. Ze waren door een hel
heengegaan en bevonden zich in verge
lijking daarmee nu in een paradijs en
de gevaren en de angst werden door het
fraaie weet, waarvan ze genoten, min
der in hun ogen. De middaghitte werd
door het briesje getemperd; ze koester
den zich er in en hadden vertrouwen op
Lang. Alleen de man met de buil op
zün hoofd voelde zich onbehaaglijk en
hü vond weinig medegevoel bü de an
deren.
Warin begreep wel, dat er kans ge
noeg bestond, dat ze Tahiti glad voor
bij zouden varen. Het hoogste punt van
dat eiland was niet veel meer dan twee
duizend meter.
ning, misschien tot nog een verlate ex
port van gele kool. Maar dit is zeker,
als het komen wil, moet het gauw ko
men, want. weer zo vier weken en an
dermaal zal een kwart van de voorraad
door bederf zijn verdwenen.
Enfin, U voelt het weL Het land van
de brede sloten, lage boten en nu in de
winter groezelig bruine koollandjes, zit
weer eens behoorlijk in de kneL Het be
gint weer veel te lijken op de vooroor
logse crisisjaren en ware het niet, dat
de witte kool, waarvan helaas slechts
een dikke 12 millioen kilo verbouwd
werd, goed geld, zelfs „goud geld ople
verde, welnu dan zou vanmorgen de
queue op het biljart helemaal hebben
stil gelegen. Nu werd er nog wat gesto
ten, maar verveeld en zonder animo,
want mag de witte kool het dan nog
houden, de rode, de kool van de vak
man, is sinds een dag of tien op de
markt ook al even weinig in tel als
vliegen in de zomer. En waar moet dat
zo heen? Als niets meer loont en er mil-
lioenen kilo's kool, waarachtig goede,
goedkope kool zijn en niemand, die ze
eten wil....
(Vervolg van pag. 1)
Gaarne wordt toegegeven, dat de bur
gemeester, die belast is met de uitvoe
ring van de vergoedingsvoorschriften, bij
het behandelen van de verzoeken om
vergoeding iets meer armslag zou krijgen,
indien de bepalingen, welke het vergofe-
dingsbedrag naar boven begrenzen, wer
den gewijzigd, zoals in het door u ge
plaatste artikel wordt aanbevolen
Een verlegging van de grens naar b.v.
f 60 (de grens werd, reeds eerder ver
legd en gebracht van f 40 op f 50j zou
echter evenmin voor alle gevallen toe
reikend kunnen worden genoemd.
Van overheidswege heeft men het
daarom beter geacht te bepalen, da{ de
burgemeester, Indien 'zulks hem wense-
lqlfc voorkomt, een voorstel kan doen tot
overschrüding van de bestaande grens,
terwül ook belanghebbende een daartoe
strekkend verzoek tot de minister van
Oorlog of van Marine kan richten.
De ervaring leert, dat de- overheid
voldoende oog heeft voor de noden
van de gezinnen, welke ten gevolge
van het verblijf onder de wapenen van
een der gezinsleden in financiële moei
lijkheden zijn geraakt en die de burge
meester niet kan helpen. Zo zijn er ge
vallen, waarin, ondanks het feit, dat de
achtergebleven verwanten nog wekelijks
gezamenlijk f 75 a f 80 aan inkomsten
hebben, een vergoeding is verstrekt van
f 15 f 20 per week. Het idee van uw
medewerker, voor elke dienstplichtige
een bepaald percentage van het gederfde
loon uit te keren, lijkt, oppervlakkig be
schouwd, wel aardig, doch zou tot
vreemde toestanden leiden. Büna iedere
militair zal alsdan, ook indien hü nim
mer loongevende arbeid heeft verricht
en evenmin kans had, spoedig aan de
slag te gaan, trachten kort vóór zijn
opkomst enige'verdiensten te vinden, w-jl
hü hiervan gedurende zijn gehele dierist-
tüd zou kunnen profiteren. En wat te
zeggen van een zoon uiteen gezin, van
hetwelk wordt vermoed, dat dit zich met
zwarte handel ruime Inkomsten veri
werft? Zou men deze inkomsten nog wil
len vermeerderen met een toelage van
de Staat?
Welk een stijging het aantal vergoe-
dingsposten bij doorvoering van bedoelde
maatregel zou ondergaan, valt moeiiük
te becijferen. Naar ruwe schatting zou
dit aantal te Amsterdam bedragende
ongeveer 2000 meer dan verdubbelen.
De grotere hoeveelheid werk zou nood
zakelijkerwijs tot uitbreiding van het
aantal werkkrachten leiden, terwül juist
allerwege naar inkrimping van het amb
tenarenkorps wordt gestreefd. De prac-
tük leert, dat voor een goede regeling
van de kostwinnersvergoeding het stel
len van grenzen onontbeerlijk is, terwijl
daarnaast de gelegenheid moet open
staan in bijzondere gevallen van die
grenzen af te wijken.
Tenslotte nog een enkel woofd naar
aanleiding van de opmerkingen over het
toekennen van een kindertoeslag, gelijk
staand met de wettelijke regeling, als
mede over het verlenen van vrijstelling
aan dienstplichtigen. Wat het eerste
punt aangaat, meer. fk te mogen vol
staan met te verwüzen naar de hiervo-
ren omschreven berekening voor het
vaststellen van het vergoedingsbedrag
voor een gehuwde dienstplichtige. Hier
uit toch blijkt, dat met de kinderbüslag
reeds rekening wordt gehouden. En wat
de bewering aangaat, dat in de groepen
van arbeiders en werknemende midden
standers (ambtenaren e.d.) het geringste
aantal vrijstéllingen wordt verleend,
deze kan ik bezwaarlük ondersclïrüven.
In 1947 kregen ruim 200 te Amsterdam
wonende personen vrijstelling van de
dienstplicht en wel: 26 wegens persoon
lijke onmisbaarheid, 94 wegens het opge
leid worden tot een geestelijk ambt, 7 we
gens aanwezigheid van een bijzonder ge
val en 75 wegens broederdienst. Het
grootste deel van deze vrijgestelden be
hoorde tot de arbeidersklasse en tot de
kleine middenstand, zodat alhier de
verhouding tot andere bevolkingsgroepen
belangrijk afwijkt van die, welke in uw
blad is vermeld. Of doelt uw bijzondere
medewerker hier wellicht op uitstel van
eerste oefening, dat op uitgebreider
schaai werd verleend en waarvoor gans
andere maatstaven worden aangelegd
dan voor vrijstelling? Ik kan echter van
een' deskundige moeilijk aannemen, dat
hij deze begrippen net elkaar vereen
zelvigt.
Wat net vergoedingsvraagstuk betreft,
meende ik, dat het zijn nut kan heb
ben dit ook eens van een andere züde te
belichten.
Rheumatische pijnen in armen en benen,
neen in alle ledematen nu hier, dan
daar zijn in ons vochtig, wispeiturig
klimaat voor velen onfeilbare voorboden
van verandering van veer. Wapen U tegen
die slopende pijnen. Neem Kruschen Salts.
De aansporende erking van Kruschen
op Uw bloedzuiverende organen drijft de
pijnverwekkende schadelijke zuren op de
vlucht en neemt zo de oorzaak weg van
die steeds weerkerende plaag, die Uw hele
gestel ondermijnt. Tob niet langer door,
vraag vandaag Kruschen bij Uw Apotheker
of' Drogiit en neem van morgen ai regel
matig de kleine dagelijkse dosis in Uw
eerste kopje thee. (Adv.)
