Nieuwe Haarlemsche Courant | 1948 | 4 februari 1948 | pagina 3

ER/C DE NOORMAN-DE STEEN VAN ATLANTIS

HIT DOMEMNI DER VROUW

Gedemobiliseerden terug in

de burgermaatschappij

w

DE KRATER

Jala

INDIË-DEBAT GEËINDIGD

Instelling Collegiaal Orgaan bij K.B.

TEGENH0E5

m

Heldendaden in Middel
landse Zee

Voorzorg eerste werk

V'

I

Religieuze huishoudsters

Bewaker uit Mauthausen
gearresteerd

Niet bedoeld!

Weinig enthousiasme over
oorlogsschaderegeling

Spaarbrieven als loten

kl

van

of
t

WOENSDAG 4 FEBRUARI .1948

PAGINA 3

(Vervolg van pag. 1)
de vraag van de heer Schouten,
®»elke categorieën van gevangenen ver-
taan moeten worden onder de clausule,
°lgens welke de gevangenen in vrij-
oeid gesteld zullen worden, luidde het
antwoord: alle gevangenen, behalve
oorlogs- en gewone misdadigers.

e Dat mag dan ook zeker wel, want zo
jj® één ding duidelijk is. dan is het on
getwijfeld wel, dat de kwestie nog in
j- geheel niet» rijp is. Daar kan
e'eh dan nog eens verder praten over
v h probleem als de dubbelhoofdigheid
v h de leiding der Unie-organen en de
^.mnt woordelijkheid van ieder der
^JUsters naar zijn eigen parlement.

ZACHTE ZEEP EN SODA

Gevangenisstraf tegen direc
teur effectenkantoor geëist

M.W.O. voor Nederlands
luitenant ter zee

Het kleine car na val

Neem de oorzaak van
Uw Rheumatiek weg.

DE „JULIAANTJES"

(Wordt vervolgd)

In tegenstelling tot de heer Schou-
k® achtte de minister het niet zo
onaangenaam, althans niet zo veront
rustend, dat de C.G.D. nog op het ter
rein zal blijven. Er is plaats voor haar
om haar taak uitsluitend tussen de
heide partijen gedurende de over
gangstijd te blijven vervullen. Artikel
I" vaö Linggadjati voorziet zelfs in
oe mogelijkheid tot arbitrage.

Voor de vrees, dat de Commissie in
a5 „avis" de status van de Republiek
lif vastgelegd, ziet de minister (altijd
s gezien van de verduisterde notulen
Kalioeran) geen grond. De repu-
uek heeft niet de bevoegdheid, de sta-
p Van de republiek uit te maken. Die
tatus is trouwens ook door de Veilig
heidsraad nooit anders beschouwd dan

s die van partij in het geschil.
„Vervolgens was daar de door de heer
~chouten geopperde zwarigheid tegen
o omschrijving van de instantie, die
hp? hoofd van de Unie zal staan als
61 „Huis van Oranje", terwijl de Ren-
me-overeenkomst spreekt van de
r^oning der Nederlanden". De minister
®6ende. dat „Huis van Oranje" in
?hbdwettelijke zin beter is. De Grond-
]®*zegt ook, dat de Kroon der Neder-
^hden is opgedragen aan Koning
r«lem Frederik (Willem ID en zijn
his Letterlijk staat er echter „en zijn
ppi ge nakomelingen". De staatsrecht-
S5f®®rden mogen uitmaken of dit het
ende is als „Zijn Huis".

Hiermede kwamen we dan op het
Punt van de Unie. Toegevende, dat
het eerste van de zes additionele
Punten van de Renville niet onver
beterlijk is geredigeerd, zette de
jhinister uiteen, dat men de souverei-
hlteit moet zien als verdeeld over de
Y-S.I., het Koninkrijk der Nederlan
den en de Unie. Dit is dus een drie
ledige souvereiniteit, naar de minis-
er bedoelde. Hij sprak er met zoveel
^oorden bij uit, dat de V.S.I. en het
Koninkrijk der Nederlanden gelijk in
'ouvereiniteit zouden zijn. Prof. Rom-
hte verklaarde hier later op, dat het
^voord. door de regering thans ge-
Sproken, niet voor 'tweeërlei duiding
vatbaar is. Hij toonde zich tevreden.

De minister zei evenwel nog meer
j'?r de Unie, dat ons niet zo bijzonder
.uidelijk voorkwam. Hij zei n.l., dat in
st Unie een Nederlands-Indonesisch
aatsrecht zal gelden. Vraag: hoe kan
en twee afzonderlijke staatsrechten
h°r elkaar klutsen? Wil dit voorts
,.pSgen, dat er geen eigen Unie-staats-
J;cht zal zijn? En prof. Romme mag
jpb nogal tevreden zijn geweest, maar
minister trok dan toch de waarde
{3_h het begrip „souvereiniteit" weer in
Seu e? door mr- Joekor toe te geven,
jjh dit begrip een gebrek aan concrete
jUnoud vertoont, hetgeen op zich
ty'st is, maar een uitspraak vormt, die
l, mr. Joekes als muziek in de oren

S'onk.

«Is

maar veel minder prof. Romme,
wij het goed begrepen hebben.

In ieder geval is de minister erin
Seslaagd twee partijen, die het vol
strekt niet erg met elkaar eens zjjn,
tevreden te stellen. En verder ging
hij gretig in op de suggestie, de hele
Jaak in de Vaste Commissie voor
mdische Zaken aan de orde te stellen.

Sjj~e minister blijft dit de beste oplos-
Om? vmden en hij heeft daarbij het niet
vaj hudige argument, dat voor het ge-
(j6 er één Unie-parlement zal komen,
Staten-Generaal zullen worden gere
vierd tot een locaal parlement. Dat
Dol de Kamer natuurlijk niet prettig,
jen voor prof. Romme is daarmee de
°hs niet af.

h «ij stelde vast, dat ook bij dubbel-
or? uigheid der leiding van de Unie-
fl0|hhen, ieder der ministers toch be-
hy d is als een Unie-minister en der-
J0tue Unie-politiek voert. Minister
■bet ?an knikte daarop instemmend
Don, hoofd. In dat geval vond prof.
gUirne het ook maar het beste er nog
Prat 'n een rustige omgeving over te
tyg,en- Hij vertrouwde, dat men dan
Vg' tot het inzicht zou komen, dat de
Shtwoording dan toch maar het

beste voor een en hetzelfde forum af
gelegd kon worden.

De instelling van het Collegiaal Or
gaan bij K.B. heeft minister Jonkman
thans beter verdedigd met verwijzing
naar de uitzonderingstoestand, die in
wezen nog wel bestaat. Het is in vele
opzichten niet mogelijk tot regelma
tige wettige verhoudingen terug te
keren. Het Grondgebied is voorts ten
dele bezet door „wie zich soms als
vijand gedraagt".

De regeling, begrijpend, dat men
een hekel heeft aan het noodrecht, is
overigens genegen dat gedeelte van
het noodrecht, dat nog gehandhaafd
kan worden, in een algemene wet
onder te brengen en dan kan daarin
tevens de instelling van het Collegiaal
Orgaan haar wettelijke sanctie krij
gen. In dat verband verklaarde de re
gering de motie-Romme aannemelijk,
de moties Schouten en Hoogcarspel
daarentegen onaannemelijk.

In wezen blijft hiermede toch de in
stelling van het Collegiaal Orgaan niet
bijster bevredigend geregeld. Niemand,
ook prof. Romme niet, kan waarmaken,
dat de instelling daarvan zo urgent is.
De minister zei zelf, dat er op het
ogenblik in Batavia nog over onderhan
deld wordt. Na zoveel maanden. In de
replieken liet de minister voorts nog
horen, dat men zich de vertegenwoor
diging van de Republiek in de voorlo
pige federale regering met vier van de
twaalf plaatsen gedacht heeft als tevens
te representeren gebieden, die thans
nog onder Nederlandse bezetting staan,
als de Soendalanden en Madoera.

In antwoord op de opmerking van
prof. Romme verklaarde de minister
zich bereid het verlangen van de I.K.P.
om vertegenwoordigd te zijn op de

ZWITSAL.: FABR'ltTCËN'* APEL-D'OORN

West-Java-conferentie bij het Ned.-In-
disch gouvernement te ondersteunen,
Wij blijven niet begrijpen, dat de Ne
derlanders met deze zuiver Indonesische
conferentie iets te maken hebben.

De minister zeide verder, da\ wat wij
reeds bereikt hebben in Indië, voor een
zeer groot deel te danken' is aan de
landvoogd. Het was z. i. rechtvaardig,
dat dit eens in het parlement gezegd
werd.

De motie-Romme is aanvaard met 52
tegen 31 stemmen. De moties Schouten
en Hoogcarspel zijn verworpen, resp
met 24—60 en 32—51.

De politieke recherche heeft dezer dagen
gearresteerd Gerardus Lindeboom, geboren
te 's-Gravenhage 20 April 1921, die in 1940
vrijwillig heeft dienst genomen bij de Waf-
fen S.S. Volgens getuigen, die hem bij con
frontatie pertinent herkenden, heeft hij zich
in het concentratiekamp Mauthausen aan
ernstige mishandelingen van politieke ge
vangenen schuldig gemaakt. Lindeboom
was als gestrafte S.S.-er.in dit kamp werk
zaam als brandweerman en zou aldaar ook
politiediensten hebben verricht. In ver
band hiermede verzoekt de hoofdcom
missaris van politie te 's-Gravenhage, hun,
die inlichtingen kunnen verschaffen over
de misdragingen van genoemde Lindeboom,
zich te vervoegen aan het bureau van de
Politieke Recherche, gebouw Zeerust, Zee
kant 35, Den Haag, op werkdagen tussen
9 en 17 uur.

8. Vol afschuw staarde Eric naar de overblijfselen van menselijke geraamten, die
daar voor hem op de grond lagen. Er waren dus reeds mensen voor hem-- hier
geigeest. Zou hij hun lot moeten delen? Hij liet zich op de knieën vallen en be
keek zijn vondst wat nauwkeuriger. Het moesten lieden van grote beschaving
geweest zijn. Dat zag hij aan de zilveren hoofdband, die nog om de verbleekte,
half vergane schedel zat. Hij vroeg zich af. wat hen hierheen gevoerd kon heb
ben. Speurend keek Eric rond en opeens stiet hij een juichkreet uit. Temidden der
beenderen ontdekte hij een korte speer, een geducht wapen in handen van
iemand, die er mee kon omgaan.' Dit gaf hem nieuwe moed en opnieuw op onder
zoek uitgaande, had hij weldra de houten deur gevonden, die toegang tot de grot

gaf. Terstond zette hij zich aan het werk, doch het viel niet mee de zware deur
te forceren, ook al omdat hij zijn pas gevonden wapen er niet mee wilde be
schadigen. Na lang en voorzichtig werken, week het gevaarte en met een laat
ste krachtige duw vloog het oven. Eric stond in de onderaardse rotsgang! Doch
reeds dreigde een nieuw gevaar. Het lawaai had namelijk de aandacht getrokken
van een der monsters, die als bewaker was achtergebleven. Eric hoorde zijn slui
pende voetstappen naderbij komen en bleef 'roerloos staan. Zijn hand klemde zich
om de speer en hij was vastbesloten zijn leven ditmaal zo duur mogelijk te ver
kopen. Grommend kwam het wezen naderbij en toen het daar plotseling de
blonde reus zag staan, gaf het een nijdige kreet en maakte zich gereed tot de strijd.

Op een reeds eerder ingediend ver
zoek. van een communistisch parle
mentslid heeft de T sjechoslowaakse
minister van Justitie in het Parlement
meegedeeld, dat de huisbewaarder van
het secretariaat der communistische
partij te Olomouc opdracht had gege
ven tot het vervaardigen van de helse
machines, waarmee op 10 September
een aanslag is gepleegd op de vice-
minister-president, dr. Zenkl, de mi
nister van Buitenlandse Zaken, Masa-
ryk en de minister van Justitie, dr.
Drtina.

Bij het gerechtelijk onderzoek, aldus
deelde de minister mee, is komen vast
te staan, dat deze huisbewaarder. Zap.
letal, een groot aantal wapens had ver
borgen in het huis van een zekere Op-
lustil, die in een voorstad van Olo
mouc woonde. Op twee plaatsen vond
men in dit huis wapenvoorraden, waar
onder een zwaar machinegeweer, ver
schillende automatische wapens, een
groot aantal geweren en handgranaten,
en een grote hoeveelheid munitie. De
wapenen waren van Duitse makelij en
verkeerden in zeer goede staat.

Zapletal en Halir, de chauffeur van
het communistische partij-secretari
aat, die hem behulpzaam was geweest,
hadden de wapenen verborgen op be-
vel van het communistische parle
mentslid Sosnar. Oplustil en zijn vrouw
verklaarden, dat Sosnar hen met de
dood had bedreigd voor het geval zij
de aanwezigheid van wapenen in hun
huis zouden verraden.

De minister van Justitie verklaarde,
dat hij niet de indruk wilde wekken,
dat hij de communistische partij of
haar leiders aan de kaak wil stellen,
daar „misdadigers lid kunnen worden

\^van elke politieke partij".

De landelijke federatie van stichtin
gen van oorlogsgetroffenen, die tot nu
toe steeds geijverd heeft voor integrale
vergoeding op basis van vervangings
waarde voor alle getroffenen, heeft, naai
zij ons mededeelt, het ontwerp van wet
op de materiële oorlogsschaden met
weinig enthousiasme ontvangen. Aan de
kleine man moge dan voldoening ge
geven worden, betoogt men, de regering
is in elk geval slechts bereid, om in
35% van de schadegevallen integrale
vergoeding toe te kennen. De federatie
is van oordeel, dat dit niet rechtvaardig
is, omdat de oorlog een door de gemeen
schap gestelde daad is, welks gevolgen
door die gehele gemeenschap gedragen
moeten worden en niet door een aantal
toevallig getroffenen, die min of meer
kapitaalkrachtig zijn.

De federatie heeft het voornemen in
het gehele land protestvergaderingen te
beleggen tegen ontwerp van wet.

Morgen zullen o.m. bonnen worden
aangewezen voor zachte zeep en soda.

Voor de Amsterdamse rechtbank heeft te
recht gestaan de 54-jarige J. B. v. L., di
recteur van een assurantie- en effectenkan
toor. Dit kantoor had genummerde formu
lieren uitgegeven, die bestonden uit zes stro
ken. Vijf a 80 ct. en een a f 1.Als men
deze laatste guklen betaalde, had men de
beschikking over een lichte ongevallenverze
kering. In feite betaalde echter niemand
deze. Het kantoor behield zich nl. het recht
voor de formulieren tiegen een bepaalde
aflossom terug te nemen. Wanneer bij de
Staatsloterij op een bepaald lot een prijs
viel, dan „kocht" het kantoor de spaarbrief
met dit nummer terug voor een bedrag, ge
lijk aan de door de Staatsloterij uitgekeer
de prijs. De transactie geschiedde dan als
het afkopen van een verzekering, waarbij
de verzekeringmaatschappij te kennen
geeft, dat het risico haar te groot wordt.
Voor deze verzekering zorgde de heer C. K.
uit Rotterdam.

Een jaar geleden had dë Amsterdamse
kantonrechter v. L. en K. beiden vrijgespro
ken. De ambtenaar 'van het O. M. ging
daarop in hoger beroep. De rechtbank ver
nietigde het vonnis tegen K., omdat de Am
sterdamse kantonrechter onbevoegd is een
inwoner van Rotterdam wegens een daar
gepleegd misdrijf te veroordelen. De recht
bank verklaarde zichzelf eveneens onbe
voegd, zodat K. kon heengaan.

Tégen v. L. eiste mr. L. Feitsma een ge
vangenisstraf van vier maanden, omdat hij
van mening was, dat een geldboete weinig
nut zou hebben. De gecamoufleerde lote
rijen beschouwen deze nl. als bedrijfsrisico.
Uitspraak 17 Februari.

De Koningin heeft bij K.B. benoemd
tot ridder der 4e kl. der M-W-O. de lui
tenant ter zee der lste kl. H. M. L. F. E.
van Oostrom Soede, wegens het zich in
de strijd onderscheiden door het bedrij
ven van uitstekende daden van moed,
beleid en trouw, door in de jaren 1942
tot en met 1944 in de Middellandse Zee
als commandant van de onderzeeboot
„Dolfijn"' op zeer gedurfde en bekwame
wijze belangrijke successen voor de oor
logvoering tegen de vijand te behalen
en wel in het bijzonder in de volgende
acties: 1. Het tot zinken brengen: a. van
de Italiaanse onderzeeboot „Malachite"
(bij kaap Spartivento op 9 Februari
1943) ondanks de aanwezigheid van twee
vijandelijke onderzeebootjagers, b. Van
een, door een mijnenveger geëscorteerd,

45000 tons koopvaardijschip (bij het
eiland Cavoli 29 Maart 1943). c. Van
een, door een kustvaartuig geëscorteerd,

56000 tons koopvaardijschip (onder
Civita Vecchia 4 Juli 1943) waarbij te
genaanvallen van het kustvaartuig met
dieptebommen de onderzeeboot in groot
gevaar brachten, d. Van een ant.-lucht-
doelschoener van 125 ton en een van
200 ton op 4 en 13 Juli 1943. e. Van een
koopvaardijséhip van 9000 ton bij Bastia
11 September 1943, ondanks de aanwe
zigheid van twee vijandelijke torpedo-
boten- f. Van twee Duitse transport
schepen, elk van 250 ton op 13 Septem
ber 1943 tussen Spezia en Genua 2. De
stoutmoedige poging, de vijand afbreuk
te doen in de baai van Santa Maria
(Ustica), waarbij, nadat de onderzee
boot „Dolfijn" aan de grond was gelo
pen, een gevecht met een vijandelijke
motortorpedoboot moest worden aange
gaan onder mitrailleurvuur van de kust.

Nu de demobilisatie van de Neder
landse strijdkrachten in volle gang
is en de stroom van hen, die in In
dië ons land dienden, reeds vloeit,
heeft het A.N.P. zich gewend tot het
secretariaat van de Nationale De-
mobilisatieraad, met verzoek een en
ander te mogen vernemen omtrent
werkzaamheid en plannen van de
raad.

Deze raad, waarvan Prins Bernhard
het voorzitterschap bekleedt, beoogt een
gecoördineerd optreden van alle krach
ten in den lande. Zijn taak is in het kort
het bevorderen van de opneming ii) de
burgermaatschappij van gedemobiliseer
den, het scheppen van „goodwill" te
hunnen aanzien en het coördineren en
bundelen der op dit gebied werkzame
krachten. Nu liggen de problemen voor
iedere streek en iedere plaats weer an-

Om enkele centimeters rok! - De Wrake haast zich niet
Wij leven in.een grootse maand De aanhouder wint.

Weinig dorpjes hebben een zo lief
lijke naam als het door 1.090
jj inwoners bevolkte oord Sweet
W®*' dat in Oregon (V.S.) ligt. In
dorpjes echter hebben mannen

tot

vr°uwen zlch zo vijandig tegenover
Sesteld als in Sweet Home. Alle
*Ueten vechten daar tegen alle vrouwen,
q,.?''het kopjes en vazen, maar staken-
hebh S' De 1113111:1611 van Sweet Home
Qe °en een uitgesproken afschuw van
Sii UWe mode, met haar lange rokken
Kauwe pasvorm. De vrouwen daaren-
^otp1 Waren 61 enthousiast voor. en be
ll)^11 '.en bloc", zich volgens de nieuwe
iwe te kleden, hetgeen geschiedde. De
en J1611 kwamen in vergadering bijeen
te 2 ?r&ken af, zich tot 17 Maart niet
tot i v scheren, indien de vrouwen niet
r kwamen. De vrouwen hebben

'l°Ud geweigerd, nog langer het huis-
u te doen, wanneer de mannen
11 baard lieten staan.

^e omgeving van de huidige Ca-
Fort William woonden,

V0lgens een oude legende zijn on
geveer drie eeuwen geleden de
^indianen van de Aquehonga-stam,

stad

ederiand.se kolonisten afgezet. Zij
bun jachtvelden o.a. op het
1eria "KUand. en daar wilden de Ne-
Saf d rs zich nu juist vestigen. Men
Veei e Indianen op een mooie avond
dag burwater en toen zij de volgende
?elUeri een kater ontwaakten, ont-
voor enkele guldens
da hadden verkocht aan de vreem-

"l^fheden.

^hieem *S het uur der wrake daar. De
7 bet" ;aad van Fort William wil op
An acKay, die in het reservaat
l dgsooM k°nsa's hgt, een ontspan-
i?diaft v°°r toeristen inrichten. De
ij.' hebben bekend gemaakt, dat

b aoitav-millioen dollar voor de Mount
gernPeiSen> en geen 06114 minder. Als
enteraad er dat millioen niet

voor over heeft, kan hij de berg ook
huren voor 5000 dollar per jaar. De wet
houders dachten er niet aan. De Aque-
honga's ontvingen deze weigering met
i een onverschillig „howg", lachend in
hun vuistje.

oelt ge niet iets bijzonders in de
lucht hangen? Bemerkt ge niet,
dat er iets heel ongewoons aan
de hand is? Wel, indien ge dat nog
niet hebt ontdekt, moet het u noodza
kelijk worden verteld. Wij leven in een
zeer speciale maand Februari. Iedere
vier jaar is er een schrikkeljaar en
krijgt Februari een dagje toe. Dat is
heel normaal. Maar voor het eerst sinds
28 jaar hebben we nu vijf Zondagen in
deze maand, hetgeen werkelijk wel aan
de balk mag. De heer F. O. Madden
heeft in de Times uitgerekend, dat, sinds
men in September 1752 de Gregoriaan
se kalender aannam, slechts zes Febru
ary's vóór deze de eer van vijf Zonda
gen gehad hebben, n.l. die van 1756,
1T84, 1824, 1852, 1880 en 1920. De drie
volgende vallen In 1976, 2004 en 2032.

Dat kén. Met dat luttele beetje Kruschen
Salts iedere morgen in Uw eerste kopje
thee. Dat geeft rleuwe kracht aan Uw
bloedzuiverende organen; 't bloed gaat
weer sneller stromen; onzuiverheden, die
zich nu vastzetten, krijgen dan geen kans
meer, want ze worden afgevoerd, regelmatig
en grondig. De weldadige gevolgen blijken
al gauw. Uw pijnen worden minder en de
aanvallen nemen ln aantal af; elke dag
voelt ge' U méér monter en opgewekt na
een nacht van weldadige rust; Uw levens
lust keert weer, kortom ge voelt allengs U
weer fit als vanouds. Vraag Kruschen Salts
bij Uw Apotheker of Drogist. (Adv.)

n het jaar 1864 werd Thomas J. Wil
liam, soldaat van het Noorden in de
Amerikaanse Burgeroorlog, ernstig
gewond. De dokters konden er niet veel
aan doen, en een dominee bereidde Wil.
liam op de grote reis voor. Hij bleef
echter koppig in het leven en is dezer
dagen in de eerbiedwaardige leeftijd van
106 jaren overleden. Drie-kwart van zijn
leven kwam nog nadat men hem had
opgegeven! Alle vrienden uit de oorlog
waren vóór hem gestorven.

ders en
aard.

ze zijn vaak van individuele

Daarom is de raad overgegaan tot de
centralisatie van zijn werkzaamheden,
door de oprichting van plaatselijke de-
mobilisatie-comité's te stimuleren. De eer
ste 25 zijn thans opgericht op die plaatsen,
waar een gewestelijk arbeidsbureau en
een gewestelijk kantoor van de Sociale
Dienst van het ministerie van Oorlog
gevestigd zijn. Door het nauwe contact
met deze officiële instanties hebben deze
comité's een bijzondere betekenis voor
de streek waarin zij liggen.

Zii vormen daar een centraal punt,
een provinciaal of gewestelijk contact
centrum. De verhouding van deze comi
té's tot de streek wordt aangepast aan
de locale verhoudingen. In de meeste
comité's worden de werkzaamheden ver
deeld over vier werkcommissies voor de
ontvangst, het beroepsadvies, de huis
vesting en de sociale nazorg, terwijl er
een centraal adres is, waar de gedemo
biliseerde en diens verwanten voorlich
ting en advies kunnen krijgen.

Zeer binnenkort zullen ook op vele
andere plaatsen comité's ontstaan van
een meer plaatselijk karakter. Het eind
doel is in iedere gemeente een punt te
hebben, waar de demobilisant of zijn
familie het contact met organen van de
demobilisatieraad kan opnemen.

Het secretariaat legde er de nadruk
op, dat het hoofdwerk zal bestaan uit
voorzorg. Dit voorbereidende werk ge
schiedt niet alleen in comité's en derge
lijke. maar vooral in de organisaties, in
de huisgezinnen, de kerkelijke gemeen
schap, de werkplaatsen, clubs en ver
enigingen.

Eerst als dat werk slaagt, zal de terug
kerende ervaren, dat hij niet alleen terug
kwam, maar dat hij thuis kwam, in zijn
land, -in zijn huis, dat hem verwachtte

en voor zijn ontvangst gereed was. Voor
al voor de invaliden is extra zorg nodig,
maar overigens wordt ook iedere nieï-
invalide individueel behandeld.

De Nationale Demobilisatieraad gaat
van het standpunt uit, dat het de plicht
is van regerifg en volk van Nederland
er voor te zorgen, dat niemand teleur
gesteld wordt in zijn redelijke verwach
tingen.

Het carnaval, die vrolijke
strijd tussen vlees en
vis, is een feest, dat wij
in zijn zuivere vorm boven de
Moerdijk niet kennen. Het
vastenavond-houden moge
hier en daar op het platte
land nog in ere zijn, onze vas
tenavondbals, met moeizaam
bedachte en weinig smaakvol
uitgevoerde charades, kunnen
moeilijk vergeleken worden
met de feesten In het Zuiden,
waaraan iedereen meedoet,
soms bewust, maar vaak ook
onbewust van de diepere be
tekenis, doch altijd beleefd als
iets dat vanzelf spreekt. „Voor
hen" schrijft Van Duinker
ken in zijn Verdediging van
Carnaval „vallen alle bij
komstigheden weg; het leven
wordt tot zijn feestelijk wezen
herleid. De treurnis is voor-
bijgaand, haat en wrevel slij
ten, en al het vergankelijke
is tenslotte zonder waarde; er
is alleen de vreugd en die is
eeuwig. Slechts kinderen en
onsterfelijken vinden elkaar in
deze eenvoud."

Inderdaad, kinderen zijn ge
voelig voor de heerlijkheden
van een verkleedpartij; een
collega in deze rubriek heeft
er al eens op gewezen. Daar
om bieden wij vandaag enkele
eenvoudige voorbeelden, die
zullen helpen bij de voorbe
reiding van een vrolijke mid
dag op de laatste Zondag
voor de Vasten.

Het hierbij afgebèelde har-
lequinpakje is gemakkelijk te
maken Men neemt een °ud
trainingspak en naait daar in
ruitvorm geknipte lapjes van
verschillende kleuren op. Van
een lapje wit goed het mag
gerust oud zijn maakt men,
na hef eerst flink gesteven te
hebben, een plooikraag voor
de hals en de strookjes voor
de mouwen. Dez,; plooikraag
vraagt even attentie. Men
neemt twee cirkelronde lap
jes met een middellijn van
ongeveer 25 c.m. en men
knipt daar in het midden
een rond gat in. Daarna
knipt men de brede ringen,
die aldus gevormd zijn, aan
een zijde door en legt daar
na elke strook tot een sterk
geplooide halve cirkel, waar
na men deze twee halve cir
kels aan elkaar naait en de
kraag is klaar, om, na wat
geplooid en Ingehaald te
zijn, aan de hals van het
pakje te worden genaaid. Op
dezelfde wijze kan men de
mouwtjes van fraai geplooi

de strookjes voorzien. Een
kapje voor het haar kan
overal van gemaakt worden,
desnoods kan met een rand
je van een oud hoedje, dus
zonder bol, worden volstaan.

Het pakje van Mickey
Mouse levert pok niet veel
moeilijkheden op. Een be-

iiiiiiHtmiiimiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiHiiiimiiiiMiiiiiimiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiniiiiii

staand wit blousje, een kort
en wijd terra-bruin klok-
rokje met galgen zijn de
eerste attributen. Enige bruin
geverfde en met een naadje
wat nauwer gemaakte oude
kousen dienen voor arm- en
beenbekleding. Voor de hoofd
bedekking een alpientje of
de bol van een oude hoed.
Het kan van een lapje stof
gemaakt worden*- tegelijk
met de grote oren, die van
dubbele stof met een stevig
stukje linnen of bordpapier
er tussen worden gefabri
ceerd en op het bolletje ge
naaid. Een misdienaartje of
processie-bruidje heeft wel
de bijbehorende witte hand
schoenen.

Niet zo eenvoudig, doch
heel leuk is de kwieke midi-
nette, dié hier een plaatsje
heeft gekregen. Het gestreept
en fel gekleurde rokje kan
misschien van een. oud gor
dijntje worden gemaakt en
voor het strakke en aan de.
onderzijde gedrapeerde lijf
je vindt men wel weer iets
in de lappendoos. De omhoog
gekamde haren met een
zelf gemaakte bloemenhoed-
je zijn geen probleem.

Zo zijn heel wat dankbare
figuurtjes te bedenken, die
met weinig- moeite verwerke
lijkt kunnen worden. Men
bedenke echter, dat voor een
grappig effect steeds felle
en bij elkaar afstekende
kleuren gebruikt dienen te
worden en dat het succes af
hangt van bedrevenheid in
de grote kunst, die hier tot
volle ontplooiing komt: de
kunst van behelpen!

TRUUS

'.•iiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiii£

-at ik nodig heb, is
vrouwen met gezond
verstand. Dat vind
ik veel belangrijker dan al
lerlei diploma's," zegt moe
der M. Agatha, sedert ruim
25 jaar algemeen overste van
de Liefdezusters van de H.
Juliana van Falconerie. In
al die jaren, dat moeder
Agatha deze congregatie
leidt, heeft de ervaring haar
deze theorie geleerd. De Lief
dezusters van de H. Juliana is
een stichting van pater J. Jor-
na S.J., die daartoe in 1915
overging. Zij stellen zich tot
taak het verrichten van huis
houdelijk werk in gezinnen
van de arme en werkende
stand, wanneer de vrouw des
huiges ziek Is. Het is een Ne
derlandse congregatie, die
thans zeven huizen telt ln ons
land. De zusters stelden zich

onder de .bescherming van de
H. Juliana, omdat de deugden,
die deze Heilige tijdens haar
leven beoefende, juist de
deugden zijn, die de zusters
nastreven. De H Juliana was
zeer zuiver, had een grote ver
ering voor het H. Sacrament
en de H. Maagd en zij diende
de armen.

Overal waar de „Juliaan-
tjes" haar werkzaamheden
uitoefenden, o.a. te Haarlem
en Hilversum, zijn zij in korte
tijd populair geworden. In Den
Haag begonnen zij haar werk;
ih 1933 werd het moderne,
fraaie moederhuis in Heiloo
geopend

Moeder Agatha zelf leerde
het huishouden thuis. Het
hulp verlenen in arme gezin
nen breidde haar ervaring al
spoedig uit. Verder volgde zij
nog enige cursussen op huis
houdelijk gebied en zo werd zij
een all-round huisvrouw. Van
haar kennis, ervaring en on
dervinding deelde zij mee aan
haar medezusters, die zich op
haar beurt weer belasten met
het opleiden van postulanten
tot goede, degelijke bulpen in
de huishouding. De zusters
moeten n.l. niet alleen leren,
hoe men b.v. een voedzaam
middagmaal klaar maakt,
maar ook hoe men dat doen
moet zonder al te veel ingre
diënten te gebruiken. Want
zij moeten rekening houden
met de bonnen en de porte-
monnaie van 06 huisvrouw, die
zij "vervangen.

H. Juliana van Falconerie

iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiimiiiiiiniin

Gezond verstand en tact
zijn nodig om te zorgen, dat
de huishoudens op dezelfde
wijze marcheren als het ge
beurt wanneer moeder er is
en daarvoor eist ieder gezin
steeds weer aanpassingsver
mogen. Dat de congregatie er
in slaagt haar leden dit aan
passingsvermogen bij te bren
gen, moge blijken uit de har
telijke waardering en warme
dankbaarheid van hen, die
Ben „Jullaantje" als hulp
lebben gehad. De „Juliaans
tjes" beperken haar werjt*
zaamheden niet tot haar ge
loofsgenoten. Mensen van alle
gezindten, die haar hulp in
roepen, kunnen op haar re-
kenöh. Natuurlijk voor zover
krachten beschikbaar zijn- En
het is het droevigste en
zwaarste van haar werk, dat
soms mensen moeten wor
den afgewezen, die bftter
hard hulp nodig hebben, we
gens gebrek aan zusters. De
zusters zijn overdag van half
acht tot vijf uur in de .ge
zinnen. Zij brengen haar
eigen brood mee en gebrui
ken 's avonds in het kloos
ter de warme maaltijd. De
gezinnen worden desnoods
zonder enige betaling gehol
pen Wel vraagt men zo mo
gelijk een bijdrage naar ver
mogen. En als regel vallen
deze bijdragen nog best mee.
Behalve van deze bijdragen
moeten de kloosters bestaan
van vrijwillige giften Finan
cieel komen de „Jul'iaantjes"
echter nog wel rond. Alleen
zou het zo'n grote voldoe
ning betekenen, wanneer nog
wat meer, meisjes zich in
dienst wilden stellen van God
en de medemens en zich bij
deze betrekkelijk jonge con
gregatie aansluiten. Dan zou
op de duur 't tekort aan zus
ters overwonnen worden. Het
postulaat duurt een half
jaar, het noviciaat twee
jaar. Daarna leggen de zus-
lers driemaal de geloften af
voor de tijd van een jaar.
Eerst na die tijcf volgt de
eeuwige gelofte.

In deze tijd wel meer dan
ooit mogen wij dankbaar
zijn voor het prachtige so
ciale werk, dat deze zusters,
God ter ere en met echt
vrouwelijke offervaardigheid,
verrichten.

door JOSEPH MONTAGUE

vertaling HERMAN ANTONSEN

21)

Warin kreeg een bloedsmaak in zijn
mond, zijn ogen puilden uit zijn
hoofd en hij zag rode vlammen en
strepen en hoorde het als een
zware gong in zijn hersens luiden. Werk
tuiglijk trappelde hij met zijn voeten
op het dek, als een schaap, dat geslacht
wordt. Hij trachtte zijn rug te krommen,
op zijn knieën te komen en Balk van
zich af te schudden, doch zijn kracht
verminderde snel. zijn mond hing open
en zijn tong uit zijn mond. Zijn herse
nen werkten nog slechts bij tussenpo
zen. Hij dacht, dat zijn efinde gekomen
was en dat Balk hem niet zou loslaten,
voordat hij hem had gewurgd. Hij tracht
te zich om te rollen. Balk verslapte ln
zijn greep. Hij was niet zo dronken, of
hij begreep de waarschuwing door Sam
tot hem gericht.

„Je vermoordt hem. Laat los. Anders
moet je er voor hangen."

Balk $as toch al bang voor het ge
recht in Papete. Hij stond onder ver
denking en als men nog slechts enig
bewijs meek tegen hem vond, zou het
er treurig voor hem uitzien. Dus ver
minderde hij de kracht van zijn greep
een weinig, terstond echter bereid, om,
als Warin gevaarlijk werd, hem met
volle kracht te verstikken.

Met een geweldige ruk wietrp Warin
zich onverhoeds opzij. Balk liet een
hand tos om zich staande te houden en
Warin kon een ogenblik wat lucht krij
gen. Na een langdurige en geweldige
worsteling gelukte het hem boven op
zijn tegenstander te gaan zitten, met zijn
knie op diens linkerbovenarm en zijn
hand om zijn linkerpols. En juist wilde
Warin de laatste beslissende slag toe
brengen, toen Sam tussenbeüde kwarm
de slag half opving en: „Tijd!" brulde.

„Het is tijd. Laat hem los. Tijd!"

Onwillig stond Warin op. Janson trad
op Sam toe en snauwde bars: „Geef
hier dat horloge, zwarte stommerik!
Probeer jij Balk en Martin een handje
te helpen?'"'

„Neen, kapitein. Neen, kapitein. Ik
keek eerlijk naar de tijd, kapitein."

Janson stak het horloge in zijn broek
zak .en beval Sam hem te helpen bi] de
verzorging van Warin,

In de derde ronde scharrelde Balk van
de ene kant van het dek naar de andere

en trok zich steeds meer naar bakboord
terug. Tersluiks wierp hij nu en dan een
blik achter zich. Door de welgemikte
slagen en stompen van Warin zakte hij
eindelijk in elkaar, vlak tegen de reling.
Doch het volgend ogenblik had hij een
handspaak gegrepen, zich opgericht en
het zware hout voor een dodelijks slag
opgeheven. En al kwam die slag dan al
niet dodelijk aan, hij zou toch voldoende
zijn om Warin volkomen te verhinderen
zich te bewegen, voordat de „Ahimanu"
zee koos.

Luid schreeuwend zwaaideJiij de spaak
boven het hoofd en op het ogenblik dat
hij hem liet neerdalen, had Warin hem
met bliksemsnelheid een stoot tegen zijn
middenrif gegeven, "did hem deed duize
len van pijn en plotselinge benauwdheid.
Hij liet de handspaak vallen en sloeg
voorover dubbel. Langzaam zakte bij in
elkaar en bleef roerloos op het dek lig
gen. Janson telde hem plichtmatig uit.

„Je hebt gewonnen," zei de kapitein
tegen Warin. „Dat had ik hem van het

eerste begin al gegundwat hij jou

heeft willen bezorgeneen klap met

een handspaak. Hy is het niet waard,
dat Je tegen hem vecht, die dronkenlap.
Gooi de rest van het water maar over
hem uit Martin, dan zujlen we hem
aan wal sturen. Warin, jy blyft hier.

Ga je wassen en aankleden en dan zul
len we er een fuifavondje van maken

„Ik moet noodzakelijk naar wal te
rug," zei Warin diplomatiek. „Ik heb
dat afgesproken."

„Toch waar?" Janson nam hem nors
en wantrouwend op. „Nou, zoals je zin
hebt. Je kunt dan met dat zwyn naar
wal gaan."

Balk kwam op handen en voeten krui
pend naar de kapitein toe. „In 's He
melsnaam, Janson, stuur me toch niet
naar wal terug," kreunde hy. „Ze heb
ben het zo gemeen tegen me in elkaar
gezet, maar ik zweeir je, dat ik het niet
gedaan heb. Ik ben er wel geweest, maar
de lamp werd omvergegooid en er waren
er nog wel een half dozyn anderen bij.
Maar ze stapelen nu allerlei bewyzen
tegen mij op en zullen me nog naar
Noumea sturen."

Janson keek minachtend op Balk
neer, terwül Warin nog befeig was zich
aan te kleden.

„Ik geloof, dat je gelijk hebt Eric,"
antwoordde hij. „Nieuw-Caledonië is je
voorland. Waarom zou ik tussenbeide
komen? jy hebt hier geprobeerd Wa
rin de kop in te slaan en hij heeft je
daar flink voor afgestraft."

„Stuur me niet weg, kapitein! Ik zal

je als een hond

„Ik heb geen honden nodig. Ik heb
gehoord dat die oudel vrouw misschien

toch nog dood gaat. Ze was met een
zakdoek half geworgd. Ik heb horen
vertellen, dat jy in Honoloeloe ook be
trokken bent geweest by een worgpartij.
Je zegt zelf. dat je een hond bent. Ver
tel dan eens op, hondenjong, heb je
het gddaan of niet? Zeg me de waar
heid!"

Eric Balk werd asgrauw. De kapitein
had hem ft" leiyk tussen. Als hij be
kende, was hy in de macht van Jan
son. Als hy ontkende zou de kapitein
hem naar wal sturen en daar laten ver
oordelen want dat was onvermijde-
ïyk, als die vrouw genoeg bükwam en
herstelde, om te kunnen vertellen,
wat er precies gebeurd was.

„Je bent een duivelmompelde

hy. „Als je het dan met alle geweld
weten wiltja, ik heb het gedaan."

„Dat dacht ik wel. Heb je het ook
gehoord, Martin? En jij Sam? Jij hebt
hem het ook horen bekennen, nietwaar,
Warin?"

„Ik heb niet geluisterd."

„Niet? Nou, twee getuigen zijn ge
noeg. Ik stel me v-oor, dat mynheer
Lang me nu ook wel ter wille zal zijn,
nu zijn candidaat gewonnen heeft en het
baantje krijgt. Dan zullen we jou hof-
meetster maken, Eric. 'En als je m'n
hond bent, moet je je hok maar op het
voordek zoeken.