RADICALISME DREIGT DEMOCRATIE
IN ITALIË TE VERMORZELEN
H
HAMEA&&?
ER/C DE NOORMAN-DE STEEN
1
VROUWENKIESRECHT IN BELGIE
VAN 21 JULI 1949 AF
POLE
to
D
f 60 millioen brandschade
in 1946
DE KRATER
Jala)
Vraagstuk Duitsland
GENERALE: begrip, dat een
leven vult
SCHUDT UW
LEVER WAKKER
Kou op de borst
NI SOL
Dit is niet nodig
DAMES.'
Koningskwestie speelde bij discussies en
ingediende amendementen een rol
J
Gave eenheid na.harde,
gestage arbeid
Nederlands memorandum
VRIJDAG 20 FEBRUARI 1948
PAGINA 3
BUITENLANDS OVERZICHT
Linksen drijven overigen tot krachtig
en vastbesloten optreden
Benelux-landen op confe
rentie in Londen genodigd
Da Vinci's Laatste Avondmaal
Zal restauratie het werk
wijzigen?
DE DEGRAFENIS VAN KARD.
Dl BELMONTE
Koerd. Selvaggiani deken
van H. College
S.S.-er schiet man
dood
Aan Engeland en Frankrijk
overhandigd
BONNEN VOOR WERKKLEDING
NIEUWE C.A.O. IN HET
BLOEMBOLLENBEDRIJF
van
(Wordt vervolgd)
NEDERLANDSE KINDEREN
NAAR ONS LAND
3 9
ZWIT-SAL FABR I EKEN,» APELDOORN
\~X T aar men in Italië ook op bogen I het vorig jaar reeds van Nenni afscheid-
yy kan, zeker niet op een lange tra- de, Lombardo, die zich verzette tegen
ditie in het edel handwerk der
democratische politiek. Mussolini's dic-
'etuur heeft de ervaring op dit terrein
fel Uit het volk doen verdwijnen. Het
ichijnt, dat men bezig is, dit gebrek
?°ed te maken, door zich met alle macht
deze democratie toe te leggen. Met
!°veel macht, dat diezelfde democratie
spoedig weer om hals gebracht
r6igt te worden.
Deze indruk krijgt althans degene, die
;e voorbereidingen gadeslaat, welke
gorden getroffen, om op 18 April a.s.
e Italiaanse kiezers voor die of die
frtij te doen stemmen. De verkiezings-
:ampagne, enkele weken geleden inge-
!-i, heeft van meet af aan een fel, ja
frbitterd karakter gehad. Alle propa-
aanclistische wapens komen er aan te
fs. en sommigen hebben zelfs niet ge
beld om andere, krachtiger wapens
16 wetten.
Links ging daarbij vooraan. Enkele
"«ken geleden sloten de communisten
an Togliatti en de radicale socialisten
an Nennt een bondgenootschap. Zij
traken af, met een gezamenlijke lijst
an de verkiezingen deel te nemen, ge
meenschappelijke actie te voeren, en
•alle krachten in te spannen om de fas-
Bstisehe regering ten val te brengen."
rivijl nergens in Europa de socialis-
bereid zijn gebleken, de Volksfront-
.^Perimenten van voor de oorlog te her-,
Ja'en, heeft Nenni hierin toch toege-
:fmd. Zijn partij verschilt dan ook
??inig meer van de communistische, en
''J schijnt volkomen onderworpen te zijn
de orders van het communistische
°°fdkwartier.
Spottend noemt men dat hoofdkwar
tier wel eens het „ministerie van
i. de revolutie." Ofschoon de sta-
i tgsbeweging sinds het begin van dit
rfr over haar hoogtepunt heen is, gaat
altijd nog een golf van sociale on-
fst door het land. De communisten
fbben zich zelfs voorzien van een
i?Prt privé-leger, grotendeels gevormd
vroegere partisanen en toegerust met
nieuwste wapens. Z.g. Garibaldi-bri-
,ades maken van hun bestaan geen ge-
'eirn meer, verschijnen: zelfs in vuur-
,'Po uniformen op straat, en dreigen
fpnlijk, dat zij ook de twintigste eeuw
„48" zullen bezorgen, klaarblijkelijk
:°«lend op de troebele gebeurtenissen
honderd jaar geleden.
Öe
regering heeft zich gedwongen
j^tien, tegen deze en dergelijke voor-
v kenen van geweld maatregelen te
T-'Pien. De noodzaak daartoe is des te
Dbgender, omdat men onlangs een
rj'an K" ontdekt heeft, volgens hetwelk
3 gewapende opstand van linkse ele-
S6titen werd voorbereid. De Nationale
jj.-Pgadering heeft een wet gepasseerd,
aan politieke partijen verbood, er
JSen strijdmachten, wier karakter
wChts te vergelijken is met dat van de
en haar soortgencten, op na te
3den.' Tevens is de politiemacht uit-
rPreid tot 150.000 man, terwijl men de
jlfapening heeft versterkt met liefst
Cjj' npntcp
pantserauto's. Ook worden er tot
de verkiezingen meer soldaten in
geweer gehouden dan aanvankelijk
bedoeling was. En wel stoken de
v'Pimunisten ijverig onder deze troe-
1.P, met succes soms (herhaaldelijk
vfhen er gevallen van muiterij voor),
3ar toch moeten deze maatregelen wel
3ge indruk op de leiders van het
(Plksfront hebben gemaakt. Zij zijn
y1 minste ingegaan op het voorstel, dat
3racini, de voorzitter van de Natio-
Vergadering, aan alle politieke
ij en heeft gedaan, en zij hebben,
l-Sbals negen andere partijen, thans be-
3 id, geen geweld te zullen gebruiken,
hun kiezers te beïnvloeden.
tjpks ziet men zich allerlei andere poli-
.eke groeperingen tot „fronten" aan-
jjhsluiten. Het meest opmerkelijke
3r°nder is dat van alle gematigd so
listische partijen Saragat, die zich
de blokvorming van uiterst
samengaan met de communisten en
vervolgens een eigen partij stichtte, en
nog enkele andere verenigingen kwamen
samen in een „socialistische unie", die
eerder met de regering (waarin Sara
gat zitting heeft) dan met de uiterst
linksen verbonden wenst te zijn. Dit
samengaan is een zekere winst voor het
kabinet, dat, na de opname van Saragat
en de Republikeinen in December j.L,
over een parlementaire meerderheid
van 320 uit 556 stemmen beschikte.
st zou echter verkeerd zijn, als vast-
staand aan te nemen, dat deze
meerderheid na de verkiezingen
blijft bestaan. Bij de stembusstrijd van
1946 gingen communisten en socialisten
ieder hun eigen weg. Zij verenigden
toen ruim één derde van alle stemmen'
op zich. De geweldige propaganda, die
zij sindsdien over het ganse land ge
voerd hebben, en die zich vooral tegen
het nu eenmaal moeilijke sociaal-
economische beleid van de regering en
tegen De Gasperi's „slavernij jegens
Washington" keerde, zal allicht enige
vrucht dragen. Daar staat tegenover,
dat De Gasperi, die in Mei 1947 de
uiterst linksen uit zijn kabinet verwij
derde, toch heel wat tot stand gebracht
heeft, en een betere waarborg biedt
voor sociale rust en economische her
bouw dan de schreeuwerige Togliatti en
Nenni. Hij van zijn kant beschuldigt
hen van volledige afhankelijkheid ten
opzichte van het Kremlin en demon
streert in politiek en economisch op
zicht duidelijk, van hoeveel voordeel
de vriendschap met Amerika voor Italië
is. Men weet niet goed, hoe het volk
deze argumenten van weerskanten zal
opnemen, en dit verklaart de hevigheid
van de verkiezingscampagne ten volle.
Het Volksfront gaat nu groot op een
klein succesje, dat het dezer dagen in
Pescara, een stadje aan de Adriatische
Zee, aan de voet van de Abruzzen,
heeft behaald. In de vorige gemeente
raad van Pescara hadden 36 man zitting,
van wie er 17 tot het Volksfront, 19 tot
de andere partijen behoorden. De stem
bus verdeelde de 40 nieuwe zetels gelij
kelijk tussen Volksfront en overigen:
2020 (niet 2J19, zoals eerst werd
bericht), en deze vooruitgang is voor
de linkse pers aanleiding tot ontzaglijk
triomf geschreeuw. Voor de overigen is
het aanleiding, zich eveneens aaneen te
sluiten en het volksdeel, dat dan niet
op het Volksfront geneigd is te stem
men, niet te verwarren door talloze
beginselprogramma's, waarin een een
voudig mens toch heg noch steg weet.
Het succesvol radicalisme van links
drijft ook de meest gematigde zielen van
rechts tot krachtig en vastbesloten op
treden. In het belang van de democra
tie, die in Italië wellicht ernstiger dan
waar ook in West-Europa bedreigd
wordt.
Engeland en de Ver. Staten zijn
overeengekomen om de Beneiux'landen
als volledige deelgenoten te laten
deelnemen aun de Frans-Engels-Ame
rikaanse conferentie, welke te Londen
gehouden zal worden over het vraag
stuk Duitsland. De deelneming blijft
beperkt tot „richtlijnen en algemene
politiek.''
Een werkelijk fgn product ter
verzorging van Uw handen is
Een Hamamelis product van Mijnharde
De refter van het Dominicaner
klooster Santa Maria delle Grazie te
Milaan is nog steeds wegens restau
ratiewerkzaamheden aan 't „Laatste
Avondmaal" van Leonardo da Vinei
gesloten. Men verzekert, dat Cesare
Brandi, de directeur van het insti
tuut, dat met de restauratiewerk
zaamheden is belast, Ijverig aan het
werk is, de beroemde schildering
„in nieuwe luister" te doen herleven.
Niettemin wordt in kringen van
kunstkenners met een zekere onrust
kennis genomen van de verklaring, dat
deze restauratie een volledige verande
ring van het schilderwerk zal meebren
gen de bruine tinten zullen daarin
domineren. Genoemde kringen vragen
zich daarom met bezorgdheid af, hoe
veel er dan nog van Da Vinci's werk
zal overblijven. Het werk is trouwens
al verscheidene malen gerestaureerd, de
laatste keer in 1924 door Silvestri. Ge
zien de uiterst slechte toestand, waarin
Da Vinci's schepping zich al vaak be
vonden heeft, is het practisch uitgeslo
ten, dat de kleurlaag haar oorspronke
lijk aanzien zal herkrijgen. In het
gunstigste geval kunnen tijdens de restau
raties aangebrachte kleuren thans ver
wijderd worden, totdat de door om
standigheden deels verminkte schilde
ring in bruingeworden tinten bloot-
komt, zodat in zekere zin meer dan tot
nu toe haar eigen geest eruit zal kunnen
spreken.
De rouwplechtigheden, die Donderdag
morgen in de St. Pieter voor Kardinaal
Granito Pignatelli di Belmonte werden
22. Eric's onbehaaglijke gevoel werd nog versterkt, toen hij tenslotte door de
dwergen en de soldaat in een grote zaal werd gebracht. Aan het einde van de zaal
troonde op een verhoging een indrukwekkende figuur. Met doordringende zwarte
ogen nam hij Eric van het hoofd tot de voeten op en begon toen met een harde,
koude stem tot hem te spreken. Eric begreep echter geen woord van wat de man
zei. De schildwacht nam nu het woord en scheen de situatie uit te leggen. Toen
deze uitgesproken was, knikte de man op de troon instemmend en sloeg een paar
maal op een grote gongdie naast hem stond. Twee bedienden verschenen en op
een wenk beduidden zij Eric hen te volgen. Nog steeds in afwachting van hetgeen
er moest gebeuren, kon Eric niet anders doen, dan aan deze uitnodiging gevolg
geven en met zijn nieuwe begeleiders verliet hij het vertrek. Nadat zij talloze gangen
waren doorgegaankwamen zij opnieuw op het binnenplein. Verbaasd vroeg ErUs
zich af, wat dit alles te betekenen kon hebben, doch daar deze mensen zich. tot
'nu toe niet onvriendelijk jegens hem hadden betoond, besloot hij maar rustig af
te wachten. Alleen hoopte hij, dat zij hem spoedig iets te eten zouden geven. Zijn
begeleiders staken het binnenplein over en beklommen een grote - trap tot zij voor
een grote deur stil stonden.
gehouden, droegen een uitzonderlijk ka
rakter doordat de begrafenis geschiedde
van de Sint Pieter uit. De pontificale
H. Requiem-Mis werd opgedragen door
de aartspriester van de Sint Pieter, Fe-
derico Kardinaal Tedeschini, waarna Z.
H. de Paus gekleed in dè rode pluviale
en gekroond met de witte mijter, de ab-
soute verrichtte.
Hoezeer de bijna 97-jarige Kardinaal
tot in de laatste dagen van zijn leven de
helderheid van geest behield en tegelijk
de dood zonder vrezen tegemoet zag,
blijkt wel hieruit, dat toen 's Zondags,
daags voor zijn dood, Mgr. Enrico Dante,
prefect der pauselijke ceremonieën de
Kardinaal bezocht, deze hem lachende
vroeg: „Monseigneur, komt u alvast re
gelingen treffen voor mijn begrafenis?"
En tot een zuster, die hem verpleegde
en waarvan hij wist, dat zij een verwoed
verzamelaarster van postzegels was,
zeide hij: „Zuster, ik hoop niet te ver
geten, u uit de Hemel enkele kostbare
postzegels te sturen".
t
De opvolger van Kardinaal Granito
als deken van het H. College van Kar
dinalen is Francesco, Kardinaal Mar-
chettiSelvaggiani, secretaris van de
Congregatie van het H. Officie en Vica
ris-Generaal van Z. H. de Paus voor de
stad en het district Rome.
(Telefonisch van onze Belgische
correspondent)
Brussel, 19 Februari
Na uitvoerige discussies. Woensdag
middag en Donderdagmorgen heeft de
Kamer met algemene stemmen, d.w.z.
183 tegen 3 stemmen, de wet aange
nomen, waarbij aan de Belgische
vrouwen vanaf 21 Juli 1949 het kies
recht wordt toegestaan. Tot nu toe
was België een van de laatste Euro
pese landen, waar de vrouwen nog
geen politieke rechten bezaten, of
schoon er sinds bjjna 50 jaar in het
parlement over wordt gespapken.
Het had overigens niet veel gescheeld
of ook deze keer zouden de zaken nog
niet helemaal beklonken geweest zijn,
ondanks het feit, dat alle partijen het
over het beginsel eens waren. Men weet
dat het vrouwenstemrecht een van de
moeilijke punten geweest is tussen de
twee regeringspartijen.
De socialisten, die van oudsher voor
standers van de politieke gelijkheid van
man en vrouw waren, toonden zich
sinds de koningskwestie giftig tegenover
de toepassing er van. Zij vreesden 1 lijk-
Vastrecht voor verkeerszondaars Margaret Truman denkt
niet aan trouwen Ocharm Meer soepelheid, heren!
Beroepsbezigheden van een filmster.
Parkeren op verboden plaatsen is een
veel voorkomend euvel in Amerika
en de politie heeft druk werk, om
3 lieden, die zich hieraan bezondigen,
bekeuren en de boeten te innen. De
j^bnissaris van New Castle (Indi:
L "Ui
bonnen bevinden. Iedere keer dat
er wat op gevonden. Hij h'.
boekjes
ahs aan automobilisten
laten aanbieden, waarin zich twin-
anq betrapt wordt op fout parkeren,
,.!)-vangt de politieagent een bonnetje,
tj, Waar is Kees. Wat de zaak echter
j JZonder fraai maakt, is, dat zulke boek-
e fnaar één jaar geldig zijn. Wie er
koopt, verplicht zich dus, per jaar
u stens twintig keer de parkeerregels
overtreden!
Ï6 Margaret Truman verloofd? Gaat
?e trouwen? Men zegt het in Wash-
bigt-on. En natuurlijk heeft iemand
«aan de familie gevraagd. Uit het
^tte Uuis is nu een officiële ontken-
loofcj gekotnen' .'Margaret is niet ver-
fceirit
voor iedereen. En het moet maar
en ze gaat niet trouwen. Dat
s uit zijn met alle geruchten."
Joe Stalin, op de grond liggend met een
glas wodka op het voorhoofd, kan op
staan zonder een druppeltje te marsen,
en dat mijnheer Truman de Missouri
Waltz op zijn handen lopend achteruit
kan dansen, dan zouden we pas wer
kelijk opschieten." Maar helaas. Car
naval is al voorbij.
orothy Lamour moet optraden in
een film, die de veelbelovende
titel „Laat ons eens verliefd wor
den'-' gaat dragen. Ze is nu druk bezig
zich daarop voor te bereiden. En haar
taak is voldoende, om alle aspirant-
fllmsteiren af te schrikken. Ze moet
namelijk:
1. In het Engels, met een Frans ac
cent, een Frans liedje zingen.
2. In het Frans hetzelfde liedje nog
eens zingen.
3. Met een Spaans accent een Zuid-
Amerikaans liedje zingen.
4. In Cockney (typisch Londens straat
taaltje) een. Engels liedje zingen.
5. Een balletnummer en vier andere
dansen uitvoeren.
Dat alles moet natuurlijk perfect ge
daan worden en ..echt" zijn. Dorothy
besteedt er dag en nacht aan, om het
tot een goed einde te brengen. Maar
21e droomt al van haar vacantie. Op de
vraag, wat ze gaat doen, wanneer ze
met haar werk klaar is, antwoordde zij
1. Voor een maand vertrekken naar
mijn boerderij in Maryland.
2. Daar in een schommelstoel neer
ploffen.
3. Heel langzaam beginnen te schom
melen.
En dat maakt natuurlijk alles weer
goed.
baar, dat de vrouwenstemmen bij even
tuele verkiezingen Leopold III ten goede
zouden komen, en dat de C.V.P. der
halve er alle belang bij zou hebben ver
vroegde verkiezingen uit te lokken,
zodra het stemrecht der vrouwen effec
tief zou zijn. Uiting van dit wantrouwen
was het amendement, dat zij indienden
bij het wetsvoorstel en dat het van
kracht worden van de wet vaststelde
op de eerst volgende normale verkie
zingen in Mei 1950.
Waarschijnlijk hoopten zij, dat tegen die
tijd de koningskwestie zou zijn opge
lost, terwijl ook andere punten van het
regeringsprogram, die de socialisten na
aan het hart liggen, zoals de structuur
hervormingen, dan langzamerhand hun
beslag zouden hebben gekregen. De
C.V.P. van de andere kant, zou er on
der die omstandigheden alleen maar be
lang bij kunnen hebben de regerings
combinatie voort te zetten, omdat zij
anders de vermeende vruchten van het
vrouwenkiesrecht niet zou plukken.
Het sprak dus van zelf, dat de
C.V.P. tegen dit amendement zou pro
testeren. Het merkwaardige bjj de dis
cussies, die Woensdag door de minister
van Binnenlaiidse Zaken werden in
gezet, was, dat de regering, met voor
aan de socialistische ministers, even
eens verzet aantekenden. De regering
kwam met een eigen amendement,
dat hierop neerkwam, dat zes maan
den na de goedkeuring van de wet,
deze effectief in werking zou treden.
Die zes maanden wfiren uitsluitend
nodig voor technische uitwerking,
met name voor het vervaardigen van
nieuwe kieslijsten.
De C.V.P. stemde in met het rege-
ringsamendement, maar verwierp dat
van de socialisten, en ofschoon het niet
tot grote woorden kwam, was het wan
trouwen tot vermaak van de oppositie
toch wel zo groot, dat minister-presi
dent Spaak tenslotte tussen beide kwam
om te trachten de zaak in der minne
te schikken.
Zijn argumentering, die vooral tegen
zijn partijgenoten gericht was, luidde,
dat zij zich illusies maakten, wanneer
zij als zeker aannamen, dat de konings
kwestie in 1350 geregeld zou zijn. Ik
hoop het van harte, zei Spaak, maar ik
ben er niet van overtuigd. Het feit
bovendien, da' C.V.P. zich formeel
verbonden heeft geen regeringscrisis uit
te lokken, is een blijk van goede wil,
waartegenover men niet met wantrou
wen moet reageren. Zijn voorstel was
dan ook om in een gemeensch ppelijke
commissie naar een accoord te zoeken
betreffende een redelijke termijn. Dit
voorstel werd geaccepteerd en Donder
dagmorgen kwam de commissie bijeen.
Tegen de middag kwam men tot princi
piële overeenstemming op basis van
21 Juli 1949.
leegte merken wij, dat wij honger en
hoofdpijn hebben en toch hebben we
niet meer gedaan dan gezeten en geke
ken, niet geploeterd met een rol, die bij
de generale zo gaaf op de planken
moet staan als bij de première, niet
geworsteld en gedraafd met decors en
rekwisieten, niet gezwoegd en gemar
teld om alles vlot en gaaf te krijgen
want de generale, dat is het proefstuk.
Zij moet bewijzen, dat regisseur en
spelers zich in de vijf, zes weken, die
hun daarvoor ten dienste hebben ge
staan, hebben eigen gemaakt met de
tekst, dat zij zich hebben inger
leefd in de personen en gebeur
tenissen en dat zij er zo gestalte
aan kunnen geven, dat een op
amusement belust toeschouwer in één
avond vatten kan, wat zij in weken-
elders gereed gekomen stukken in elkaar lan8e studie hebben willen waarmaken,
en overeind te zetten. Toen was het elf
uur. de spelers gekapt, gekleed, ge-
(Van onze speciale verslaggever)
„Donderdagmorgen 10 uur generale".
Het is een mededeling, die niet voor ons
bestemd is, omdat we geen toneelspeler
zijn. Maar toch zitten we sinds tien uur
in deze schemerdonkere zaal. Het is nu
twee uur geworden. De repetitie rekt
zich al uren, zonder dat er ook maar
minuten in niets doen voorbijgaan. Het
is begonnen met de ontwerper van de
décors, die met de toneelknechts een
uur lang heeft staan zwoegen om de
schminkt en het spel kon beginnen.
Wij hebben daar al die uren sinds-
dien zitten kijken en ons soms ge
schaamd, dat wij bij al die inspanning
maar zo werkeloos waren. Soms ook.
in het begin, zijn wij geschrokken,
wanneer de regisseur, die wy kennen
als een charmant man, vervaarlijk
uitviel, omdat een klok niet op tijd
sloeg, een stoel ontbrak, ergens in de
zaal onverwacht rumoer opsteeg, en
we durfden onze zakdoek niet te voor
schijn halen, omdat bij elke beweging
onze stoel zo verraderlijk kraakte.
Maar gaandeweg zijn we aan deze
sfeer gewend' geraakt, ai hielden we
tot het laatst» wat medelijden met de
inspiciënt, die telkenmale met zulk een
ontdaan gezicht kwam aangedraafd,
als er weer een gebulder losbrak. Och,
een gebulder, dat soms een humoris
tische klank heeft en nooit werkelijk
bruut is, maar de uitlaatklep van een
sterke energie, die heel dit spel met
één gebaar wil voégen naar de con
ceptie, die de regisseur zich gevormd
Heeft
Het is bijna steeds een stom stuk
rekwisiet, dat oponthoud veroorzaakt:
een paar koperen munten, die niet aan
wezig zijn, een zak, $e niet op een kle
dingstuk genaaid Ms, een tafeltje, dat
vijf centimeter te veel naar rechts staat,
een klokslag, die lijkt op het rammelen
met een gebarsten ketel honderd fu
tiliteiten, die men bij een vlot verlo
pende voorstelling met eens opmerkt,
maar die precies voldoende zijn om de
illusie te verbreken, als zij niet klop
pen. Zij leggen elke keer dat verbeelde
leven op de planken stil en dat is eigen
lijk een zeer eigenaardige gewaarwor
ding. Wij hebben daar mensen horen
praten, zien leven, liefhebben en lijden;
zij grijpen naar een brief, die er niet
is, en het leven, de liefde en het leed
lopen uit hen weg, zij zakken in elkaar
en wachten werkeloos, tot een woord
van de regisseur hen terugroept naar de
verbeelde werkelijkheid. Zij „herne
men," wat zij al gezegd hebben, een
ogenblik zijn het niets dan woorden
waar opeens weer iets in begint te
gloeien, een warmte, die de stem be
zielt, het gezicht, het lichaam, de ar
men, en daar is het leven yeer terug.
Argeloos toeschouwer als wij zijn
worden wij zo tientallen keren meege
sleept in dat verbeelde leven, tientallen
keren vallen wij ook, plotseling losge
laten, in de werkelijkheid van het lege,
halfdonkere theater terug. In zulk een
en n zult 's morgens vreer
kiplekker nit bed springen.
Elke dag moet uw lever een liter gal in
uw Ingewanden doen stromen, anders ver
teert uw voedsel niet, het bederft U raakt
verstopt wordt humeurig en loom. Neem de
plantaardige CARTER'S LEVERPILLETJES
om die liter gal op te wekken en uw spijs
vertering en stoelgang op natuurlijke wijze
te regelen.
Wat zegt een geslaagde uitvoering
ons eigenlijk van al deze inspanning?
Een generale repetitie geeft er enig
idee van: langzaam ziet men brok
stukken, met moeite en overleg tot
stand gekomen, zich aaneen rijen tot
het gave geheel, dat ons straks b(j de
première ontroeren zal. Als we naar
huis gaan denken we aan die bemin
nelijke dichter, die meende, dat een
toneelspeler laat in de middag op
staat, ergens een borreltje gaat drin
ken, goed eet en dan naar de schouw
burg wandelt om er wat te spelen
We geloven, dat hü inderdaad wel
eens een borreltje drinkt, maar overi
gens begint zijn werkdag gewoonlijk
om tien uur 's morgens en hoe dik
wijls eindigt hij niet pas, als wij al
op één oor liggen?
R.
In de nacht van 4 op 5 April 1944
maakte een amok-maker de buurtschap
„Plaswijck" te Breda onveilig. Hij was
gekleed in uniform en sprak gebroken
Duits. Bij verschillende bewoners drong
hij met geweld binnen, zette de boel
op stelten, stak beddegoe l in brand en
perste de mensen geld aI- Het meest
tragische wel viel voor in dc woning van
de destijds 31-jarige tuindersknecht
v. S., die gehuwd was/en twee kinderen
had. Ook hier drong de man de slaap
kamer hinnen en loste een schot op v. S.,
dat hem dodelijk trof. Nadat de onver
laat nog op andere plaatsen ais een
krankzinnige was te ke"r gegaan, ver
dween hij en men hoorde niets meer
van hem. Thans is de Rijkspolitie in
samenwerking met de Bredase politie
er in geslaagd de dader te ontmaskeren.
Het is de 26-jarige A. J uit Oosterhout,
bijgenaamd ,,de Spreeuw", die reeds ge
ruime tijd is opgesloten in het straf
kamp te Hoogerheide vanwege het feit,
dat hij in de bezetting lid was van
de S.S.
Minister van Boetzelaer van Ooster
hout heeft te zijnen departemente ont
vangen de Franse ambassadeur en de
Britse zaakgelastigde, die hem de tekst
hebben aangeboden van een ontwerp
overeenkomst, gebaseerd op de gedach
te, welke Bevin heeft ontwikkeld in
zijn rede voor het Lagerhuis 22 Januari
j.i. Zijnerzijds heeft de heer Van Boet
zelaer aan beide heren een memoran
dum aangeboden, waarin de zienswijze
van de rugeringen van België, Luxem
burg en Nederland is neergelegd ten
aanzien van het oorspronkelijke Frans-
Britse plan.
Soortgelijke stappen zijn ook in
Brussel en Luxemburg gedaan.
De bonnen voor werkkleding H-l en
L-l zijn tot nader order geldig voor het
kopen van werkkleding. Op de bon H-l
kan men kopen: een overall, een werk
pak van drill, keper of satijn, een lange
stofjas, een lange witte jas. een labo
ratorium-jas of een mouwschort (Deze
artikelen zijn thans ook verkrijgbaar op
de oude nog in omloop zijnde werk-
kledingbonnen A.)
Op de bon L-l kan men kopen: een
werkbroek of werkjasje van keper, drill,
satijn, beaverteen, Engels leer, manches
ter of pilow, een korte witte jas, een
koksbuis of een korte stofjas. (Deze ar
tikelen zijn ook verkrijgbaar op oude
werkkledingbonnen B en C).
Voor de goede orde worde er op ge
wezen, dat öe nummers 2 tot en met 12
van de bonnen-H en L nog niet geldig
zijn verklaard. Voorts wordt medege
deeld, dat behalve de oude werkkleding
bonnen A, B en C en de nieuwe bon
nen H en L (gevolgd door een cijfer)
ook rantsoenbonnen voor werkkleding in
omloop worden gebracht, n.l. de rant
soenen F O (waarde gelijk aan bon H)
en de rantsoenbonnen F D (waarde ge
lijk aan bon L). De rantsoenbonnen zijn
onmiddellijk geldig.
Zoals wij reeds gistereeen berichtten
is na vele ondrhandelingen overeenstem
ming bereikt over de nieuwe C.A.O. in
het bloembollenbedrijf. Gisteren is de
overeenkomst zoals zij werd vastgesteld
aan het college van Rijksbemiddelaars
overgelegd ter goedkeuring. Zodra van
deze zijde de goedkeuring is verkregen,
zal de C.A.O. ingaande 1 Maart in wer
king treden.
533
In totaal leed Nederland in 1946,
ruw geschat, 20 millioen directe en
40 millioen indirecte schade door
branden, die voor 70 tot 80 pet. aan
onvoorzichtige nalatigheid of on
bekendheid met gevaar te wijten
zijn. In 1947, met zjjn strenge win
ter en droge zomer, waren deze cij
fers resp. f30 en ƒ60 a ƒ70 mill.
In twee jaar tijds leed de Neder
landse gemeenschap dus ƒ50 mill,
aan materiële en ruim ƒ100 mill,
aan indirecte schade, dat wil zeggen
bedrijfsschade, en arbeidsmogelijk-
heid. Neemt men daarbij de bezwa-
ejuffrouw E. Norris, een zestig
jarige inwoonster van Londen,
tqet werd Woensdagmorgen wakker
«ej, eetx hevige mondbloeding. Ze waar-
de huisgenoten en werd met
ame spoed naar het ziekenhuis ge-
0a. :TJ°rteerd. Daar constateerde men,
fjaar tong deerlijk gehavend was.
Vatl Week? Zij had des nachts gedroomd
V<s
óór heerlijke maaltijden, waarvan ze
haq "e oorlog genoten had, en daarbij
^tie.?e herhaaldelijk op haar tong ge-
het weckfilad Time troffen we in
e correspondentiekolommen de vol-
en<3e passage aan: „Zolang Gus-
JetehVan Zweden nog, op een stoel ge-
Hiw' andere stoel met zijn beide
voe-
't'e andere stoel met zon
kan optillen, zolang hij zijn
a°hter zijn oren kan leggen, en
SI Hirohito van Japan een waaier
ljn tenen van de grond kan op-
htSjj en ter verkoeling kan gaan zwem-
2°lang is er nog hoop voor ons
Maar als we zouden lezen, dat
door JOSEPH MONTAGUE
vertaling HERMAN aNTONSEN
35)
De Haïtiaan, bij wie het bijgeloof het
van zijn verstand en gevoel won, staar
de angstig naar het afgodfbeeld; hij
werd grauw van schrik, zijn ogen puil
den uit zijn hoofd en hij gaf een
schreeuw van ontzetting, toen een zon.
nestraal het beeld bloedrood kleurde
Willoos leunde hij tegen de verschan
sing. Ook Janson stond als op zijn plaats
vastgenageld. Zijn ogen waren met
bloed belopen. Hij kon geen woord uit
brengen. De kleur van zijn gebruind
gelaat werd langzaam aan donkerrood,
als dreigde hem een berodrte. Warln
keerde naar de reling terug, voorzag
zich ongehinderd van een handspaak
en kwam daarmee naast Lang staan, ge
reed om toe te springen en Janson een
geweldige slag te geven, zodra deze een
dreigende beweging maakte. Er ge
beurde niets. Janson bedekte zijn ogen
met de rug van zijn hand en toen hij
die verwijderde, stond hij tegen Lang
te knipperen, draaide zich moe en ver
slagen om, zonder een woord te zeggen
en ging naar de kajuit.
Sam sloop naar het voordek. De Tu-
ranga-negers stonden op de voorplecht
te grijnzen en te praten. Het leek een
ogenblik, alsof zij aan dek de baas wa
ren. De ogen van Balk verschenen in
een kier van het luik. Hij kwam met
een revolver in de hand het dek op en
keek wantrouwend, doch niet dreigend,
naar de kléine groep. Hij voelde wel,,
dat er iets niet in orde was, doch wist
niet, wat te beginnen. Hij was maar
een gewone bewaker, voor wie surveillan
ce alleen bestond in het tonen van zijn
wapens en een zekere ruwe manier van
doen, die hem gevaarlijk deed schijnen.
HOOFDSTUK X
Het indianenhol
Lang stond té beven van inspanning.
Hij was een ogenblik doodop. Dora; had
haar hand op zijn arm gelegd en dat
maakte hem rustig.
„Ik kon niet anders, lieve kind," zei
hij, ook Warin aankijkend. „Het was
een laatste redmiddel. Warin en ik had
den hem al lang moeten aanpakken. Zé
zouden osn natuurlijk neergeschoten
hebben, als er geen wonder gebeurd
was."
„Dat is gebeurd,'' zei Warin. „U hebt
hem als gehypnotiseerd naar zijn hut
géstuurd. Ik heb me afgevraagd, of hij
niet werkelijk min of meer gek was ge
worden. maar
„Dat is hij zeker. Dat wil zeggen, hij
heeft er aanleg toe en ik ben er vrijwel
van overtuigd, dat hij dit zelf ook weet
en er bang voor is. De vorm van zijn
schedel, zijn ogen, zijn tanden, zijn oren
en de inplanting van zijn haar vormen
voor de physioloog even zovéél tekenen
v^n hersenverwording. Zijn lichaam is
prachtig gebouwd, maar zijn hersenbe-
kleding is lang niet best. Die kan het
elk ogenblik begeven. Als hij lang ge
noeg leeft, zal dat ook wel gebeuren. Hij
wordt óf kinds, als hij even zestig is, öf
voor dié tijd krijgt hij een hersenziekte.
Ik heb hem vrij aandachtig bestudeerd.
Zijn manier van doen en redeneren wijst
er op. Bovendien geloof ik. dat hij zich
van zijn zwakheid bewust is, dat hij nu
►en dan aan geheugenzwakte lijdt, zijn
gedachten moeilijk kan regelen en daar
om nu en dan angstig is. Ik vermoad,
dat hij voor mijn wetenschap- meer eer
bied heeft, dan hij erkennen wil. En
toen ik zei, dat hij op het punt stond,
gek te worden, heb ik een spookbeeld
voor hem opgéroepen. dat hem al lange
tijd kwelt. Het zou een Jammerlijke
brutaliteit van me geweest zijn, als lk
er geen enkele grond voor gehad had.
Maar nu heb ik vermoedelijk mijn doel.
tenminste, wat Dora betreft, bereiikt.
Hij zal wel meer wraakzucht gaan voe
len, maar we zijn nog niet met het
eigenlijke spel begonnen. De kaarten
zijn nog pas geschud.
Volgens zün eigen opvatting bezit hij
de brute kracht* en ik de hersens. La
ten we proberen zé te gebruiken. Wat
Sam betreft, die behoort op Haïti thuis
en ik denk, dat ik hem wel naar mijn
hand kan zetten. En als ik de gelegen
heid nog eens krijg, zal dat met die
Turanga-negers wel lukken. Ik weet,
dat ze met dit éiland niet veel op heb
ben. Ze hebben nog geen rustig ogenblik
gehad, van het moment af, dat we die
laatste kaap omvoeren en tussen die
sombere klippen en langs dat prachtige
afgodsbeeld zeilden. Ik ben Janson bijna
dankbaar, dat Hij ons hierheen en niet
naar Kahoe gebracht heeft. Dat beeld
is vrijwel gelijk aan de beelden op het
Paas-eiland, tot zelfs de kroon van ver
schillende steensoorten. Als we maar
een beetje rust kunnen houden, terwijl
Janson zijn gastolen schoener tot een
brik ombouwt, dan is mijn tijd hier
tenminste niet als verloren te beschou
wen."
Ze stonden ta kijken naar het zon
licht, dat langs de barre klippen omlaag
kroop en van de mooie weide verdween,
terwijl de nevels het stervende licht
volgden, tot ze als wolken boven de
hoogvlakte hingen en haar aan het oog
onttrokken en de grote krater geheel
omhulden. Er heerste een merkwaardige
stilte, dié zelfs door het lawaai der
branding niet gestoord scheen te wor
den. De vogels hadden hun nesten op
rotsen en klippen opgezocht. Het gekla
ter van de waterval ging verloren in
het ruisen der branding. Nu en dan deed
een windzuchtje de waaierpalmen ritse
len en op glinsterende, stalen klingen
gelijken. Doch er scheen iets te brocten
achter de hoge, stele klippen, iets, dat
achter de nevels verborgen was, wei-
achter de hoge, steile klippen, iets, dat
even geduldig wachtte als het stand
beeld, dat als op schildwacht stond op
het door de stormen geteisterde voorge
bergte. Geluid en toch stilte; het was
drukkend en angstwekkend.
Dat voelden ze alle drie daar op het
dek. De negers wierpen onrustige blik
ken naar het «strand en vergaten hun
gewone avondzang en hun roken. Balk
keek, toen hij naar de kombuis ging.
om voor het avondeten te zorgen, over
zijn schouder heen met een uitdrukking
van afkeer en vrees naar het strand.
ren in verband met vervangings
waarden en het enorme tekort aan
materiaal voor wederopbouw, dan
zou men de verliezen door brand
verhoudingsgewijs nog hoger moe
ten schatten.
Merkwaardig is dat de verliescijfers
in het buitenland ongeveer dezelfde
zijn. Engeland leed in 1946 direct
12 millioen pond sterling en indirect
60 millioen pond sterling schade. Over
het algemeen kan men zeggen, dat in
de meeste landen per jaar per inwoner,
hoofdelijk omgeslagen, tien gulden
schade door brand wordt geleden.
„Dit is niet nodig", zegt men in
brandweerkringen. Daarom organiseert
de Nederlandse Vereniging van Brand-
weercommandanten van 15 tot 31 Mei
in de Haagse Houtrusthallen een natio
nale brandweertentoonstelling. Men wil
door middel van deze expositie het
Nederlandse publiek doordringen van de
noodzakelijkheid brand te voorkomen,
De Thiddelen daartoe zullen gedemon
streerd worden.
Zoais gemeld zal 24 Februari a.s. de
eerste groep kinderen van Nederlandse
ouders uit Berlijn en de Sowj et-zone in
ons land arriveren. Deze kinderen zul
len gedurende ongeveer drie maanden
in ons land vertoeven. Zij passeren de
grens bij Bentheim en reizen dan via
Oldenzaal naar Utrecht, vanwaar zij
rechtstreeks, over Eindhoven, naar het
kamp Horst-Sevenum bij Venlo worden
gebracht. Daar geschiedt de keuring. De
Protestantse kinderen zullen werden
ondergebracht in Apeldoorn en omge
ving. terwijl de R.K. kinderen door
Haarlem en Amsterdam worden opge
nomen.
Een kip van de landbouwer Heuver„
onder Ades te Daarle slaagde er in een
ei te produceren, dat maar liefst 113
gram woog. Als er eens altijd zulke
eieren op de bon te krijgen waren!
Door de Rijkspolitie groep Raams-
donkveer is een reeks van 52 inbraken
achterhaald, welke sedert 1943 in Breda
en omgeving werden gepleegd. Perso
nen uit Breda, Rotterdam en Mad.e
werden in verband hiermede gearres
teerd en ingesloten
