Eerlijkheid
D
o
WC DE NOORMAN-DE STEEN VAN ATLANTIS
D'
Sovjetisering van Letland
wordt verhaast
F
i
D
I
DE KRATER
KALA~)
D
EEN WEDSTRIJD OM DE HEGEMONIE
IN DE LUCHT
s
Verspreiding devaluatie-geruchten
in België scherp gecritiseerd
Katholieken en protestanten in strijd
om de vrijheid één
"""Akkertje
Amerikaanse kwaliteit tegenover
Russische massa-productie
Vaticaan en Italiaanse
verkiezingen
Onderzoek bij nieuwsagentschap Belga
VERZETSBEWEGING IS
ZEER ACTIEF
Koningin steunt mevr.
Spoor-actie
IJsselmeer nog niet
ijsvrij
van
ZATERDAG 6 MAART 1948
PAGINA 3
ati«.
Voor een 8060 en mensyaardte le"
Ook dat weten wij allen. Waarom
Kou gevat
Internationale Katholieke
Universiteiten
Het Epistel van de H. Mis van
morgen uit de brief van St. Pau-
lus aan de Galaten (4-22-31), is
^'èt zonder meer op het eerste gezicht
duidelijk. De diepe zin er van is echter,
kort samengevat, te vangen in deze
^'oorden: Daar wij, Christenen, allen uit
racht van Gods belofte, kinderen ge
borden zijn van het eeuwige, hemelse
Jerusalem, is hét ook onze eerste plicht,
°ns gedrag in alle opzichten consequent
kaar deze waarheid te regelen, ons
einddoel in nietj uit het oog te verlie
en beginselvast te weigeren, ons te
Onderwerpen aan het aardse en zijn
Vrannieke eisen. Wij weten het eigen-
Ük allen heel goed: Wij zijn niet voor
Jjoze aarde geschapen. Ons doel ligt
«oger, oneindig veel hoger dan wat de
karde ons, z®lfs met haar grootste vrij-
8evigheid^_ ooit schenken kan. Geen
Overvloed van stoffelijke goéderen is in
s'aat ons hart en onze verlangens ge-
keel te bevredigen. Diep in ieder men
senhart ligt een drang naar geluk en
^rede, die hier op aarde onvindbaar
'tin. De onmetelijkste rijkdom, de uit-
Sezochtste weelde, de hoogste roem en
Verering, dat is alles niet bij machte
Ohs op de duur te bevredigen. En waar-
Om? Omdaj ons hart geschapen is voor
^od; omdat al onze strevingen uitgaan
kaar het blijvende, het onveranderlijke,
"et hoogste. Dit heimwee, dat alle
■kensen eigen is, hèeft de H. Augustinus
6ens samengevat in de beroemde woor
den: Ons Hart blijft onrustig tot het
kkst in U, o God.
In onze tegenwoordige wereld vinden
?ze woorden weinig weerklank meer.
Menigeen, die ze plotseling hoort, trekt
jj'jn schouders op. Hij verstaat ze 'niet.
Misschien ook zal hij ze belachelijk vin
den en behandelen als de uiting van
6en of andere wereldvreemde en ontoe-
""ekenbare dweper. Zeker is, dat het
Merendeel der mensheid er nauwelijks
ken ernstige gedachte aan schenkt. Of....
bewust uit de weg gaat, omdat ze
Hin geweten op een lastige manier
jakker schudden. En toch is en blijft
ket een onloochenbare waarheid, die
'eder van ons herhaaldelijk aan den
'jve ondervindt: die woorden laten zich
k'et opzij schuiven. Telkens weer
dwingt het leven ons allen stille ogen
likken af, die ons pijnlijk-duidelijk be
lust maken van een allerdiepste onvol
daanheid met ons zelf, ons lot, met het
ale leéen. Dat is de stem van ons ge
beten, de stem van Gods genade, die
er op wijst, dat wij hier op aarde
""mogelijk vinden kunnen, waarnaar
kis hele wezen smacht.
En dan komt het er maar op aan eer
lik te durven zijn. Een streven, dat aan
mensen eigen is, dat vast in de meh-
'klijke natuur verankerd ligt, kan niet
v"ls zijn, kan ons niet bedriegen. Wij,
'kristenen, hebben bovendien de godde-
'iike Openbaring. Klaar en duidelijk
at daarin omschreven wat God van ons
Afwacht, waartoe Hij ons bestemd heeft,
hoe wij ons doel bereiken moeten. Wij
^ten het allen_ Maar wij hebben de
oed niet, eerlijk de consequenties te
J*nvaarden van onze overtuiging. Hoe
ah dat ook, wanneer wij in het gewone,
'agelijkse leven al van zelfbedrog aan
®'kaar hangen? Dat is een onprettige, doch
*«er grote waarheid. Als wij niet gere
ild, eerlijk en oprecht, onze Inwendige
begingen, de motieven van onze ge-
^chten, wensen en handelingen contro
vert, kan er geen sprake zijn van zelf-
'hrtis, dan bedriegen wü ons zelf Waar-
k klagen zoveel mensen, dat er geen
'°emen staan in het tuintje van hun
ven? Eerder krijgen anderen daarvan
ta:
'er
(Van onze luchtvaartmedewerker)
Sinds het samengaan van Amerika
en Rusland als bondgenoten in de
laatste wereldoorlog hebben beide
partijen kosten noch moeiten gespaard,
nauwkeurig op de hoogte te geraken
en te blijven van eikaars vliegtuigpro
ductie. ïn de laatste tijd hebben de Ame
rikaanse autoriteiten om propagandis
tische redenen enkele gegevens over de
Russische luchtmacht, welke hun ove
rigens al lang bekend waren, voor pu
blicatie vrijgegeven.
Zo hebben wij met verbazing enkele
generaals, admiraals en hoge functio
narissen tep} departemente horen ver
tellen, welk een voorsprong de Russen
thans in de lucht op de Amerikanen
behaald hebben. Hun mededelingen wa
ren zó verontrustend, dat de wereld er
van geschrokken is. Rusland zou 7000
jachtvliegtuigen met straalmotoren heb
ben en bovendien van de zwaarste bom
menwerpers een vloot bezitten, die een
veelvoud van het Amerikaanse aantal
vertegenwoordigt. Als het op een ge
vecht te land zou aankomen, kon de
Russische luchtmacht tienduizenden
.„stormoviks" in de strijd werpen, eên
Russische specialiteit, het „slag"-vlieg-
tuig, dat tezamen met tanks, of juist
tegen tank-formaties optreedt.
In totaal wordt de hedendaagse parate
Russische luchtmacht op vijftigduizend
toestellen geschat, hetgeen brduidend
meer is dan de formaties, waarover de
Amerikanen op dit moment beschikken.
Aldus luiden de berichten, waanneei de
zegslieden in Washington de wereld
alarmeerden.
at de Russen In de lucht thans
numeriek sterker zijn, behoeft
niemand meer te verbazen, die
de indrukwekkende dumps van waar
deloos verklaarde vliegtuigen ln de
U.S.A. gezien heeft. By vele duizenden
zlin de zwaarste bommenwerpers en de
lichtste jagers op onafzienbare terrei-
- schuld dan dat men inziet, dat men
Zelf niet geplant heeft. Hebben wij
'Sens een fout gemaakt, met grote
'Wtsvondigheld weten wij een of andere
^•standigheid, of een medemens als de
"^zaak daarvan aan te wijzen. Toege-
dat de enige reden te zoeken is in
'Sen zwakheid of onvolmaaktheid, daar
in verzet zich, vaak tegen beter weten
onze dierbare eigenliefde. Alsof men
)K
Zich ooit voor zou behoeven te scha-
eh, zich vergist te hebben of een fout
r begaan. (Het eerlijk toegeven daarvan
"'-"kent toch in de grond alleen maar,
Wij vandaag wijzer en verstandiger
/lfl dan gisteren). Bovendien is het een
''komen misvatting, dat omstandlghe-
1 de mens zwak maken. De gelegenheid
*&kt niet .zwak. Ze toont ons alleen
4"r, wat wij waard zijn.
A Is wij toch eens de moed hadden
v\ons zelf te critiseren. De aarde zóu
er heel wat bewoonbaarder door
°,rden. Het resultaat zou ons beslist de
ontnemen, nog één liefdeloos woord
onze medemens te wagen. Ergerlpk-
jegens ons zelf is nog ver te zoe-
tl
'hi
En toch blijft het Ideaal, dat wü
zó eerlijk en trouw zijn in onze
^bshouding, dat zij, die ons kennen,
Mer zich te vergissen, van. te voren
'®en kunnen, wat wij in een gegeven
hdigheid gedaan hebben of doen
eh. xjat ts eerst karakter hebben!
dit te bereiken, is het vóór alles
jj 's, eerlijk en oprecht te zijn in de
''be dingen van het leven van alle
In hun gevolgen zün deze zeer
en voor onze karaktervorming van
hoogste gewicht. Als wü nu echter
het gewone leven al onophoudelijk
i,"°Ppertje spelen met ons zelf, mogen
qj dan wèl verwachten, dat wij dit niet
h, zodra het om onze hoogste be-
i3eh gaat? Het moest eigenlijk wel
De ervaring leert evenwel an-
t.j"' Godsdienst en leven zijn niet te
VltJen- Ze horen organisch bij elkaar,
het schepsel de vrijheid niet
zich niets aan te trekken van de
t5chrlften van 'zijn Schepper. Omdat
L geboden "de enige garantie inhou-
Uit Vaticaanstad wordt bericht, dat in
verband met verschillende berichten
over de houding van de Kerk tegenover
de Italiaanse verkiezingen, het Romeinse
blad van de Italiaanse Katholieke Actie,
„II Quotidiano" er aan herinnert, dat
de H. Congregatie van het Consistorie
reeds in 1945 richtlenen heeft gegeven
voor de houding der Katholieken bij de
verkiezingen: Deze richtlijnen werden
op 31 Maart 1947 door dezelfde Congre
gatie bevestigd. De tekst luidde:
„De H. Congregatie van het Con
sistorie, overwegende de grote gé va
ren, waaraan de Kerk en het alge
meen welzijn worden blootgesteld,
gevaren van zo ernstige aard, dat de
samenwerking van alle goedwillenden
noodzakelijk is, waarschuwt alle stem
gerechtigden van onverschillig welke
stand, sexe of leeftijd, ook diegenen,
die iri kloosters verblijven, dat zij in
geweten verplicht zijn, zonder uitzon
dering van dit recht gebruik te ma
ken. De Katholieken moeten hun stem
slechts uitbrengen op die candidaten
of candidatenlijsten, die waarborgen
geven voor de. eerbiediging en de ver
dediging der goddelijke wetten en
voor de rechten van hiet Geloof en de
K. Kerk. zowel in het persoonlijke als
het openbare leven".
nen verzameld, als autokerkhoven langs
de drukke verkeerswegen. Amerika heeft
zijn luchtvloot, die enkele jaren ge
leden de sterkste en de modernste ter
wereld was, voor het grootste gedeelte
afgeschreven. Rusland daarentegen heeft
alles, waarmee het uit de oorlog kwami.
zorgvuldig bewaard en ook zo goed mo
gelijk onderhouden.
Beide] anden hebben een programma
opgesteld, dat in 1952 moet zün afge
werkt. In het begin van dat jaar willen
de V. S. over 35000 vliegtuigen beschik
ken, van de allermodernste types, en
wel 20.000 voor de Airforce en 15.000
voor de Navy.
Dit wordt thans door de Amerikaanse
autoriteiten als een minimum-program
ma beschouwd. Met deze vloot in han
den wanen zü zich slechts voorlopig
veilig. In de jaren 1952—1954 echter
zullen zjj sen1 aanvalsluchtmacht op
bouwen, waarvoor eveneens 35.000 vlieg
tuigen nodig zijn. Slechts 5000 daarvan
zün bestemd voor de Navy. Zo hebben
de V. S. een programma opgesteld voor
zes jaren. Na die tpd menen zij iedere
verstoring van het, evenwicht in de
machtsverhoudingen in de wereld te
kunnen opvangen, elke agressie te kun
nen onderdrukken.
ver het prodactieschema, dat de
Russen hiertegenover hebben ge
steld, is uiteraard minder bekend
geworden. Wel menen goed ingelichte
kringen in Washington, dat de Russen
ook in 1954\ belangrijk meer vliegtuigen
dan de Amerikanen zullen hebben, £cch
deze zullen dan ook belangrijk slechter
zijn dan de Amerikaanse. De V. S. zijn
overtuigd, dat zij in de, komende jaren
niet alleen over de beste vliegtuigen ter
wereld, doch*ook over de krachtigste
vernietigingsmiddelen zullen beschik
ken.
Men spreekt al niet meer over 12.000-
pounders", want de krachtigste bom
men van 1945 zijn verouderd en zullen
niet meer gebruikt worden. .Daarentegen
werkt men thans met begrippen als
,,het leggen van radio-actieve wolken
over stedeA''. Voor het hanteren van
de allermodernste wapenen wordt de
nieuwe Amerikaanse luchtvloot speciaal
ingericht, en het is juist deze specia
lisatie, die de Airforce een voorsprong
zal geven,.* welke in een'reeks van jaren
niet ingehaald kan worden, zelfs niet
door een zich tot het uiterste inspan
nende Sovjet-Unie.
CO*. KAfiTEN TOONDER STUDIO'S
35. Eric was zo nieuwsgierig géworden naar de steen van Atlantis, dat hij be
sloot terug te gaan naar de strgf. en te trachten er meer van te weten te komen.
Daar alle waarschuwingen en smeekbeden van de kleine man hem niet vermoch
ten tegen te houden, besloot deze tenslotte Er.ic zo goed mogelijk te helpen. Om
te beginnen was het nodig Eric's uiterlijk le ieranderen, zodat hij niet herkend
zou worden. Hij kon natuurlijk niet met zijn blonde haar de stad binnen gaan
want dan zou hij ogenblikkelijk herkend worden. Nu kende de kleine man een
vloeistof om haar te kleuren en daarmee behandelde hij nu Eric's hoofd, totdat
zijn haar eindelijk glanzend diep zwart was. Toen het zover was, was Eric een
heel ander mens geworden en door zijn kennis van de tdal zou niemand den
ken dat hij een vreemdeling was. Nog enkele dagen bleven zij in de hut. De kleine
man vertelde Eric alles wat hij moest weten en op een mooie ochtend trok Eric
opnieuw zijn krijgers-uitrusting aan, zette het hoofddeksel met de felgekleurde
veren op en in gezelschap van de dwerg ging hij op reis naar de stad van Atlantis.
(Van onze correspondent)
e arrestatie van de Hongaarse spion
dr. -Tarr in Zwitserland, waar
over wü, enkele dagen geleden
berichtten, geeft aanleiding tot een be
schouwing over de methodes en het sy
steem van de communistische spionnage
in de doo'r hen zelf geregeerde landen
en in het buitenland. Aanleiding daartoe
zün ook de verschrikkelijke scènes, die
zich voor onze ogen afspelen in Tsjecho-
slowakye.
In de door de communisten Beheerde
landen zelf is de interne spionnage vol
maakt georganiseerd. Geen mens weet,
wie hem uithoort, wie zijn doen en laten
aan de geheime politie doorgeeft. En
dan komt de dag, als onlangs in Tsje-
choslowakije en de slachtoffers staan
weerloos. Er blijft hun niets anders over
dan zich aan te sluiten bij de „revolu
tie", haar te loven en te prijzen, aan
alle betogingen deel te nemen en te
vluchten in de communistische partij om
het naakte bestaan te redden.
Men gelooft toch zeker niet. 'dat de
nivellering het gevolg is van karakter
loosheid en zwakte, van opportunisme?
Neen. Slechts van angst om het eigen
Vassil Yourukov. de Bulgaarse gezant
in Brussel, heeft bij de Bulgaarse rege
ring zijn ontslag ingediend, omdat hij
„met langer kan optreden als vertegen
woordiger van een regering, die tot
stand gekomen is tegen de wil van het
volk in".
gooien wij het liever met ons geweten
op een accoordje en proberen ons te
vreden te stellen met een zielig mini
mum aan belangstelling voor God? Wij
zetten blijkbaar eerder roekeloos onze
hoogste belangen op het spel, dan het
roekeloos geloof in God te aanvaarden,
dat Hij van ons eist. Is het eerlük,
van God te verwachten, dat Hij voor
ons klaar staat met Zijn hulp, telkens
als ifi uiterste nood eigenbelang ons
naar Hem toedrijft, terwijl wü ons niet
om Hem bekommeren, zolang het ons
draaglijk gaat? Christus eist van ons,
in alles eerst het Rijk Gods te zoeken.
De rest zal ons dan toegeworpen wor
den. Dat is Gods eigen belofte. En God
is trouw.
Onze vrije wil maakt het ons mogelijk,
hier op aarde Gods bedoelingen met
ons te verijdelen. De verantwoordelijk
heid daarvoor dragen wij alleen. En
God heeft onder alle omstandigheden
het laatste woord. Hoe dit zal uitvallen
ligt uitsluitend aan ons.
L.
Over de huidige situatie in Letland,
een der drie Baltische republieken, die,
sinds de Russische beer er zijn klauwen
naar heeft uitgestrekt, praktisch geheel
van de buitenwereld zijn afgesloten,
vernemen wij uit Scandinavië de vol
gende bijzonderheden:
Aan het hoofd van de Letlandse Re
publiek staat thans professor KirchcV
stein, een oude, ziekelijke man, die in
theorie het gezag uitoefent, tezamen met
de 120 leden van de Opperste Raad. In
de practijk heeft deze Raad echter hoe
genaamd geen macht en zijn leden ge
nieten geen parlementaire onschend
baarheid. De Letlandse ministers, die
het land zgn. besturen, worden in al hun
handelingen en besluiten gecontroleerd
door Russische „vice-ministers" en staan
onder de bevelen van de communisti
sche partij, die in nauwe betrekking
staaf tot Moskou. In feite is Letland een
Russische provincie geworden en niets
wordt nagelaten het proces der Sovjeti
sering te verhaasten.
De Russen mengen zich hoe langer hoe
meer in het industriële en economische
leven van het land. Alles doet voorzien,
dat binnen enkele jaren de Letlandse
bevolking, die meer dan een millioen
zielen telt, geheel zal zijn opgeslorpt
door de Russische „kolonisators". Ter
wijl vóór de oorlog in Letland 170 Let
landse en 20 Russische tijdschriften ver
schenen, zijn er tharfs resp. 30 en 48. D»
130.000 Letten, die in het buitenland le
ven, geven meer boeken en tijdschriften
in hun landstaal uit, dan de bevolking
in Letland zelf.
Katholieken zowel als protestanten
strijden er hardnekkig voor hun vrij
heid. Letland bezit voorts een verzets
beweging, die over het gehele land
vertakkingen heeft, ep over wapens en
munitie beschikt.
De leden worden door de bevolking
van voedsel voorzien. Herhaaldelijk
hebben er bloedige botsingen plaats
tussen de Letlandse partisanen en de
Russische troepen. Omdat de dood
straf officieel is afgestraft, beloopt de
strengste straf hiervoor 25 jaren
dwangarbeid. Gezien echter de toe
standen, die er in de Russische con
centratiekampen heersen, is men al
gemeen van oordeel, dat de doodstraf
een heel wat menselijker maatregel
zou zijnAJle parsonen, die voor
meer dan een jaar veroordeeld zijA,
worden gedeporteerd naar de kampen
in Noord-Rusland en Siberië, indien
zij al niet naar de grenzen van Mongo
lië gestuurd worden.
De vissers en andere onafhankelijke
arbeiders, die in het bezit zijn van hun
eigen materiaal, hebben zich in groepen
verenigd om de confiscatie van hun goe
deren te voorkomen. Maar de communis
tische pers heeft een hevige campagne
ontketend tegen deze organisaties, die
„overblijfselen van het kapitalisme" ge
noemd worden.
De afgewerkte industriële producten
worden naar Rusland gezonden. De kwa
liteit ervan is sterk gedaald tengevolge
van het gebrek aan vakkundige arbei
ders en de verslapping van de arbeids
discipline, waarvoor ook de algemeen
heersende ondervoeding mede verant
woordelijk is. De voedselvoorziening
immers is geheel ontoereikend en de
prijzen zijn onrustbarend hoog. Vorig
jaar kon men zelfs van een algemene
hongersnood spreken.
De bossen worden stelselmatig ge
kapt om tegemoet te komen aan de Rus
sische vraag naar mijnhout, brandhout
en dwarsliggers voor de spoorlijnen. De
ziekenhuizen zijn overvol en de zieken
kunnen er slechts in het uiterste geval
worden opgenomen. Het tekort aan me
disch personeel en geneesmiddelen is
schrikwekkend.
Steden en dorpen worden overstroomd
door duizenden invalide en verminkte
bedelaars, die, evenals trouwens in ge
heel Rusland, tot een ware nationale
plaag zijn geworden, waartegen de auto
riteiten machteloos staan.
Ondanks deze weinig 1 bemoedigende
condities, leeft de Letlandse bevolking
in de hoop op een betere toekomst. Dit
vertrouwen steunt voornamelijk op de
weigering van de Verenigde Staten op
28 Mei 1947, de annexatie van Letland
door de Russen te erkennen.
leven en dat van zün naastbestaanden
Welke waarde zou het hebben hier de
eindeloze rij namen te geven van al de
genen, die in de afgelopen dagen b.v.
alleen al in Boedapest werden „uitge
schakeld." Geen „reactionnairen," maar
rasechte sociaal-democraten, leidende
persoonlijkheden van de arbeiderspartij,
leiders van genationaliseerde bedrijven,
partij-secretarissen, die zich 'n keer ge
uit hadden tegen de fusie van de sociaal
democratische partij met de communis
ten. Thans is er voor hen geen pardon.
Zij vallen als de vliegen in de herfst en
wie kan, tracht te vluchten naar Oosten-
rpk. Velen komen nooit over de grens,
maar worden door kogels getroffen:
Het voorbereidende werk leveren
de Tarrs in het eigen land en in het
buitenland. Niet slechts Hongaarse
maar ook Roemeense, Joegoslavische
en Tsjechische Tarrs. Zij zoeken aan
sluiting bij hun sociaal-democratische
kameraden en trachten vertrouwelijk
met hen te worden. Zij vernemen
veel en hun berichten gaan niet al
leen naar Boedapest, Praag en Bel
grado, maar ook naar Moskou. Een
beangstigend rood net breidt zich op
het ogenblik over geheel Europa uit
en geen mens weet, wanneer en hoe
hij in dit net terecht komt.
Het is hier niet onze bedoeling een
spoókbeeld aan de wand te schilde-
- ren- Wij zagen met onze eigen ogen
de actenmappen van dr. Tarr. De
Zwitserse politie is reeds wekenlang
bezig met haar onderzoek. Zij had
het geluk een draadje in handen te
krijgen, maar slechts zelden levert
het toeval de pclitie zulk materiaal.
De drie onlangs aan Tsjechische mi
nisters gestuurde pakjes explosieven
tonen duidelijk met welke methoden
de communisten werken. Deze bommen
betekenden slechts proefballonnetjes
die opgelaten werden om te weten te
komen hoe de burgers daarop zouden
reageren. Weliswaar werd vastgesteld,
dat de dader een communist .was en
trad deze af als parlementslid, doch hij
is thans weer vrij en de regering Gott-
wald bazuint rond, dat hij een slachtof
fer was van de reactie.
Op de Tsjechische ministeries zaten
overal de vertrouwensmannen van Gott-
wald. Men hoefde geen langdurig on
derzoek te doen. De lijsten van de „vij
anden" lagen klaar en men hoefde hen
slechts uit hun ambten te ontzetten.
Alles was bij de staatsgreep in Tsjecho-
slowakije zo grondig georganiseerd,
dat president Benesj niet eens de ge
legenheid had om het land te verlaten,
of zelfs zich van fie radio te bedienen.
Het zou noodlottig zijn, wanneer men
zich in de Westerse landen in slaap zou
wiegen met de gedachte, dat dit alleen
in het Oosten mogelijk is, dat het
Tsjechische voorbeeld zich niet kan
herhalen. Men zou, vooral meer voor
zichtigheid moeten betrachten bij het
verstrekken van visa aan officiële be
zoekers uit de volksdemocratieën. Het
grootste deel van de zakenreizigers zijn
politieke agenten van hun regeringen.
De Internationale der Katholieke Uni
versiteiten, tot welker oprichting in 1946
te Buenos Aires besloten werd, zal in
1949 tot stand komen.
Gift van f 5000
De Nationale Inspanning Welzijnsver-
zorging Indië (Niwin) is bezig met een
landelijke actie ten behoeve van de zieke
en gewolfde militaire overzee. Zij doet dit
onder de naam „Mevrouw Spoor-Aande-
lenaetie". Deze aandelen worden in grote
en kleine coupures uitgegeven ten behoe
ve van hospitaalradio-installaties, mate
rieel voor de arbeidstherapie en kleine
geschenken bij ziekenbezoek. H. M. de
Koningin heeft ter ondersteuning van
deze actie een gift van 5000 gulden aan
de NIWIN overgemaakt.
De Urker botters 52 en 141 hebben g
teren getracht Urk te bereiken. Zü kwa
men echter niet verder dan de Hoek van
het IJ, waar zij op een circa 12 cM. dikke
ijsbarrière stuitten. Onverrichterzake
keerden zü naar Amsterdam terug.
Woensdag trachtten een stoomboot en
drie motorschepen van Zwartsluis uit
Amsterdam te bereiken, ook zü moesten
naar hun uitgangspunt terugkeren.
De Vijflandenconferentie te Brussel. In het midden de Belgische min.-pres. Svaak, aan
zijn rechterzijde Van Langenhove, voorzitter der conferentie, aan de linkerzijde van de
heer Spaak de Ned. ambassadeur te Brussel, de heer Van Harinxma thoe Slootcn.
Geheel links de heer Als van Luxemburg.
Vrouwen van Nederland, tooit U met de Rijzende Zon - Over
de langere rok en het Atlantic Charter - Koning Michael als opera
zanger De „borrels van Stalin" zijn op.
e Luikenaar, die kans zag kort na
de bevrijding door oneerlijke mani
pulaties een bundel aandelen ter
waarde van 600.000 Belgische francs in
bezit te krijgen, heeft weinig plezier van
zpn snel verworven bezit gehad. Eerst
kwamen de blokkeringsmaatregelen,
waardoor hij zijn francs niet gebruiken
kon, en een dezer dagen kreeg de betrok
kene het bevel zich bü de politie te
melden. Zün kwade geweten begon te
werken en door de schrik bevangen wist
hü niets beters te doen dan het hele pak.
ket aandelen maar in de kachel te wer
pen.
n Denemarken is een beweging geor
ganiseerd om de nieuwe mode our:
hals te brengen. Binnenkort zullen de
leden zelfs een wereld-campagne begin
nen om buitenlandse steun te verkrijgen
voor hun strijd tegen de langere rok. De
beweging heeft de naam aangenomen van
,,S. O. C." wat niet meer of minder be
tekent dan .Save our children, country,
clothes, chances, character, conscience
and currency, of wel ,,Redt onze kinde
ren, contreien, .kleren, kansen, karakter,
geweten en klinkende munt". De leidster
van daze ocfanisatie is een zekere me
vrouw Hansen. In een interview ver
klaarde zij, dat de leden een klein insigne
zouden dragen in de vorm van een ry-
zende zon. „Wacht nog enige tüd", aldus
verklaarde zij, „en dit teken zal door
mannen en vrouwen over de gehele we-
relft gedragen worden." De beweging is
gesticht als protest tegen een enorme
verspilling van geld en materiaal, welke
de nieuwe mode met zich meebrengt.
„Wij moeten er voor waken, dat niet
millioenen jurken over de hele wèreld
eenvoudig worden weggegooid, omdat
de onwyze mode beveelt, dat de japon
nen nu een paar centimeter langer moe
ten zijn", aldus zei de leidster met
krachtige stém. Het ontwerp van het
insigne is geïnspireerd op de -bijeen
komst, waarop het Atlantic Charter tot
stand kwam, omdat toen voor het eerst
na een lange tijd van duisternis de zon
weer begon te schijnen. „Men ging er
van uit," aldus mevrouw Hans Hansen,
„dat iedereen zijn deel zou bijdragen om
de idealen van het Charter in vervul
ling te doen gaan. Wel, hier is dé ge
legenheid voor alle vrouwen en meis
jes". Dus vrouwen van Nederland, volgt
uw leidster. Toont met u de Rijzende Zon.
Behalve, dat u meehelpt aan de redding
van de wereld, geeft u een bijdrage voor
een goed doel. De winst van de in
signes zal namelijk worden afgestaan
aan het fonds „Redt de kindereir'..
door JOSEPH MONTAGUE
vertaling HERMAN ANTONSEN
48)
Ze kwamen over 'een terras, dat afge
zet was met een muur van zulk volmaakt
steenhouwerswdrk, dat het nog büna on
geschonden was, hoewel het eeuwen oud
moest zijn. Lang merkte op dat het een
bouwterrein was. gelijk aan de „pae-
paes" op de Marquesas-èilanden. hoe
wel elk spoor van woningen reeds lang
Was verdwenen. Doch aan de gelijke af
standen, waarop de „papayas" en andere
bomen stonden, was te zien, dat er een
regelmatige
zpn.
Naarmate de zon steeg, begonnen de
nevels sneller op te trekken. Hier en
daar scheen het diepblauwe kratermeelr
er doorheen als het hemelblauw door Ue
wolken na een onweer.
Elk blaadje *was vochtig en schitterde
met de kleuren van de regenboog, zodra
de zon er op scheen. Van een hoogte
beplanting geweest moest
stortte zich een kristallen waterval naar
omlaag. De bcmen waren beladen met
vruchten en de bloeiende klimplanten
en de struiken geleken op de wonder
planten van Alladin's tuin. Elk ogen
blik ontdekten ze nieuwe schoonheden.
„Een paradijs,'' zei Lséig. „Een para-
dps na die hel.''
Het meisje was bledk en betrokken.
Ze kwam Warin vrouwelijker voor dan
hp haar ooit gezien had. Toen ze tegen
hem sprak^ vulden haar ogen zich met
tranen.
„Wat ben jij moedig geweest, door die
balk voor ons te proberen," zei ze. „En
je hebt bovendien mijn leven gered."
„Ik ben blü. dat ik iets heb kunnen
doen, dat de moeite waard was,'' ant
woordde hij een beetje met zpn hou
ding verlegen. Hij had niet gedacht, dat
ze zouden beseffen, waarom hü zich het
eerst op die verrotte balk gewaagd had.
„Dat"is niet eerlijk tegenover je zelf."
„Én ook niet tegenover ons, als je
denkt, dat we alles, wat Je voor ons
gedaan hebt. niet waarderen. Je hebt
juist heel wat gedaan, Peter, en altijd
naar je allerbeste vermogen, jongen,"
voegde haar vader er aan toe.
Afgemat bereikten ze een tweede wa
terval. die uit een bosje varens te
voorschijn kwam en neerstortte in een
door rotsen ommuurde en met gras om
zoomde poel.
„Zullen we hier wat rusten?" stelde
Lang voor. „We behoeven niet bang te
zijn, dat die Turanganezen ons hier
zullen achtervolgen, nu Janson er niet
meer is om hen aan te vuren. Sedert
zijn verdwijning is deze plek natuurlijk
dubbel en dwars „taboe'' voor hen ge
worden. Al hebben ze het niet gelzien,
geloven ze ongetwijfeld, dat hp door
een of ander monster verslonden is.''
„Kpk daar eens!," zei het meisje, zich
vlug verschuilend achter een bos hoge
varens. De anderen volgden werktuige-
lük haar voorbedld en keken daarna in
de door haar aangewezen richting. Een
groot gedeelte van de' kraterrand was
nu vrij van nevels en daar ontdekten
ze, scherp afstekend tegen de zonnige
lucht, drie negelrmatrozen, die. in de
krater naar omlaag keken. Het licht
deed hun geweerlopen glimmen.
„Ze kunnen niet naar beneden ko
men," zei Lang. „Als ze ons niet in
de gaten krijgen, zal het niet lang dft-
ren, of ze ontvluchten die plek.''
„Zouden ze met de schoener wegzei
len?''
„Ik denk van niet. Het is waarschpn-
lüker, dat ze in de sloepen gaan. Die
lui zijn gewend met kano's te varen en
kunnen met een schoener niet overweg.
Ze weten goed genoeg, dat ze de han
digheid missen, om zo'n groot schip te
besturen. Maar ja, Martin is er ook nog.
We zullen op middelen moeten zinnen,
bp hem te komen, anders sterft hü ook
nog bp getorek aan verpleging."
„Als we de bpl nog maar hadden.''
„Och, pieker nü maar niet over die
bijl, Peter. Er zou meer nodig zijn dan
een bpl, om 'n brug over die kloof daar
te leggen. Doch wat die wilde stam in
dertijd gedaan heoft, kunnen wü ook
wel. Maar nu ben ik te moe.''
Dat was met alle drie het geval. Ze
hadden zo weinig gerust, dat hun
krachten zo goed als uitgeput waren. Zo
dra ze zich op de grond neelrlegden, vie
len ze van afmatting in slaap, zonder
zelfs aan eten te denken.
Uren later werden ze met geweld
wakker geschud door het beven van de
grond, waarop ze lagen. Ze durfden niet
opstaan, uit vrees voor een volgende
schok, die hen wellicht zou doen vallen
en waardoor ze een been konden bre
ken. Dus bleven ze doodstil liggen en
keken naar een deel van de beboste hel
ling, dat als een lawine in het meer om.
laag stortte.
Toen het stof was opgetrokken, bleef
er een roodbruin, kaal litteken op de
bergwand achter, in plaats van de vrien
delijkst groene planten, zodra de tweede
beving voorbü was, greep Lang een fak
kel. Warin vqlgde hem en het meisje
ook. Ze konden wel gissen, wat zpn
bedoeling was. De tunnel scheen Warin
ongeschonden toe.
„Die ligt ook niet in de lijn van de
breuk," zet Lang, stilstaande, om adem
te scheppen. „Ik was niet bang voor die
tunnel. Die heeft ai zoveel aardbevingen
doorstaan. Maar die doorgang naast het
beeld
Ze berefikten de kloof, waarin Janson
verdwenen was en hun lichtbundels
drongen door het duister heen en ver
lichtten flauwtjes de wand, waarin zich
de toegang tot de tempel bevonden had.
Die opening was verdwenen. Het was
een ondoorbroken rotswand geworden.
Ze zaten nu in de krater opgesloten.
HOOFDSTUK XIII
Het -leven in de krater
Het was nu al drie'wekengeleden, se
dert ze de drie matrozen boven op de
rand van de krater gezien hadden. In
de twee eerste dagen hadden zich nu en
dan gedaanten op de rand vertoond,
doch ze geloofden niet, dat ze cjpor de
dichte bladeren heen gezien walen.
(Wordt vervotgd
Amerika schijnt er vol van te zpn,
dat ex-koning Michael van Roe
menië naar de Verenigde Sta
ten komt. Nadat de uitgevers de ko
ning bestormd hebben met verzoeken
'om zijn mémoires heeft een stedelijke
opera nu de vroegere koning een aan
bod van 1000 dollar per week gedaan,
indien hij de hoofdrol wil zingen in de
„Desert Song"-opera en enige andere
werken. Vertegenwoordigers van de
opera zijn in Parijs prinses Anna van
Bourbon-Parma aan het bewerken om
haar de rol van Xenia in de zo even
genoemde opera te doen zingen. Leve
de opera!
Een Amerikaanse ex-matroos had
tijdens de oorlog boven een kon
vooi naar Moermansk acht nazi
vliegtuigen neergeschoten en daarvoor
een Russische onderscheiding plus een
klein pensioentje gekregen. Telkens
wanneer hij het pensioen ontvangen
had ging hij met enige vrienden wat
„borrels van Stalin" drinken. Maar
Stalin betaalt nu de borrels niet meer.
De matroos heeft evenais de andere in
dé oorlog onderscheiden Amerikanen
aanzegging gekregen, dat het pensioen
vervallen is. Zpn vrienden waren kwaad
en vroegen zich af hoe het nu met de
„borrels van Stalin moet".
Het Russische gezantschap weigerde
commentaar. „Bevel van Moskou" was
het enige wat men wilde «eggen.
en brave burger liep in een straat
H te «Hongkong, toen hij een kla-
gende stem hoorde: „Ach, mijn
centen, waar zijn mijn centen?" Na
derbij gekomen zag hij een blinde be
delaar, die zoekend langs een muur
kroop. De burger vroeg, wat er aan de
hand was, waarop de man hem ver
telde, dat hij een geldstuk ter waarde
van 40 cent had verloren. De burger
hielp de bedelaar eerst zoeken en gaf
hem later, toen hij niets vond. een
geldstuk van 40 cent. dat met uitbun
dige dank werd aanvaard. De volgende
dag kwam de brave burger met het
medelijdende hart door dezelfde straat
eit hp zag weer een arme blinde man,
die langs een muur kroop en klaaglijk
riep: „Ach mijn centen, waar zpn mpn
centen....'-'
e schoolkinderen van Morovalle,
een dorpje bij Rome, schijnen
gevaarlijk te zijn. Omdat zp het
bruine brood, dat zij krijgen, niet goed
vinden, marcheerden zij onlangs naar
het raadhuis en sloegen burgemeester
Capponi Alessandro met de hard ge
bakken broden zó op het hoofd, dat hij
het bureau van politie moest binnen
vluchten en nu nog met een paar bulten
op zpn hoofd rondloopt.
