Nieuwe Haarlemsche Courant | 1948 | 13 april 1948 | pagina 3

H

Electrische centrale van Berlijn
wordt opnieuw ingericht

TUSSEN TWEE POLE

ER/C DE NOORMAN-DE STEEN VAM ATLANTIS

Bestrijding van aanstootgevende boeken

Bij dr. H. van Mook, de reuzen-waraan van het

Koningsplein

MENSEN

GROMYKO'S VETO VEELBETEKENEND
VOOR TOESTAND IN ITALIË

In opdracht van Britten en Amerikanen

i

AAIEN en

VAN NELLE

Chili zet door voor
Veiligheidsraad

West-Duitsland vraagt
hulp van Marshall-plan

F

Doèlsanering van uitleenbibliotheken en
straffere wettelijke bepalingen

r

lÉPS

DINSDAG 13 APRIL 1948

PAGINA 3

BUITENLANDS OVERZICHT

Amerika hanteert de meerderheid,
Rusland het veto

Gromyko verzet zich tegen
lasterlijk document?'

nma

lil';

Officiële publicatie

C.P.N. IN MAASTRICHTSE
GEMEENTERAAD

Verklaring van de P, v. d. A.

Nieuwe bioscoopprijzen

door RICHARD POWELL

(Wordt vervolgd)

Zoals te verwachten was, is de toe
lating van Italië tot de Verenigde
Naties andermaal afgesprongen.
En dat is, hoezeer ook voorzien, een
veelbetekenend feit. Men kan zich im
mers afvragen, waarom de Sovjet-Unie
Zich de moeite getroost heeft, een veto
uit të spreken, indien zij er erg van
overtuigd was, dat Italië eerstdaags, na
de verkiezingen van 18 April, een com
munistisch bewind zou hebben. Het
Russische veto is een tamelijk zuivere
richtingwijzer naar een rechtse over
winning bij de stembus en naar een
voortduren van de rechtse regering ook
na de verkiezingen. Men twijfelde er
aan, of de communisten in een even
tuele nederlaag zouden berusten: of zij
niet naar de wapens zouden grijpen en
zich met geweld zouden proberen te ver
schaffen wat zy legaal niet konden
Verkrijgen.

De kansen daarop zijn- aanzienlijk
verminderd door het uiteenvallen van
de partisanenbond, die een groot deel
van de rode strijdmacht vormde. On
tegenzeglijk bestond het merendeel
Van die bond uit communisten en linkse
socialisten, doch het uittreden van de
aanhangers van alle andere partijen
ontneemt aan de bond de grote kracht
en brengt een desorganisatie teweeg,
die niet één-twee-drie is opgeheven-
Bovendien heeft de regering zich, zo
veel als doenlijk was, geprepareerd op
een mogelijke linkse revolutie, volgens
de Sovjet-Unie zelfs met méér man
schappen, dan bij het vredesverdrag
zijn toegestaan.

De Russische weigering, de Italianen
als gelijkgerechtigden te beschouwen in
de zaken van de ganse wereld, vormt
wel een schel contrast met de welwil
lendheid, die de Westerse mogendheden
ook in dit opzicht hebben betoond. Eh
de indruk, die deze houding in Italië
moet maken, kan niet anders dan on
gunstig voor de communisten zjjn. Het
is waax, de bevolking van het Apen-
nijnse schiereiland maakt zich niet zó
heel druk om wat er te Lake Success
bekokstoofd wordt en kijkt meer naar
de noden vlak bij en in huis, doch het
totaalbeeld moet ook voor haar zonder
twijfel zijn, dat Rusland het toch niet
zo goed met Italië voor heeft, als To-
gliatti wel wil doen geloven.

Veelbetekenend is het voorval ook
in een ander opzicht. Warren
Austin, de Amerikaanse afge
vaardigde, stelde voor, dat men voor
Italië en sommige andere mogendheden
de mogelijkheid zou scheppen, zoiets
als „toegevoegd lid" te worden, en de
beslissing hierover niet aan de Veilig
heidsraad doch aan de Algemene Ver
gadering te laten.

Nu het de Verenigde Staten mislukt
te, het veto in onbruik te doen geraken,
en nu ook de z.g „Kleine Assemblée"
niet dat is geworden, wat men er van
had gehoopt, nu is het'dus zaak, zoveel
mogeiijk beslissingen uit de Veiligheids
raad te houden en voor de Algemene
Vergadering te reserveren. Die omtrent
het lidmaatschap is van meet af aan
het privilege van de Veiligheidsraad
geweest. Omtrent „toegevoegde leden*'
staat echter niet vast, welke instantie
het besluit mag' némen, en wanneer de
Veiligheidsraad bepaalt, dat hij niet
bevoegd is, dan wordt het allicht de Al
gemene Vergadering en kan dus geen
veto worden aangewend tegen zulke

toekomstige toegevoegde leden.

Austin maakte een onderscheid tus
sen een aantal landen, dat door veto,
en een ander aantal, dat door meer
derheid van stemmen uit de UU.O.
was geweerd. Door veto de vrienden van
de Westerse democratieën, door meer
derheid van stemmen de vrienden van
de Sovjet-Unie. Dit werpt evenwel een
licht op de reden, waarom Rusland zo
dikwijls, n.l. reeds 23 keer, zijn veto
heeft gebruikt, terwijl de overigen dat
bijna nooit doen.

De overigen behoeven het immers niet
te doen. Een beslissing, die hun, speciaal
de V. S., onwelgevallig is, wordt prac-
ftsch niet genomen, en als een bepaalde
zaak bij nader inzien niet zó is be
slecht, als men te Washington wenst,
gelijk bijvoorbeeld de Palestijnse kwestie,
dan wordt rustig het U.N.O.-besluit
herroepen en een nieuw besluit geno
men, dat Washington beter schikt.

et is onloochenbaar, dat het veel
vuldig gebruik van het veto door
de Russische gedelegeerde een
ondemocratische inbreuk is op het func-
tionneren van de Organisatie der Ver
enigde Volken, voorzover tenminste het
democratisch beginsel van kracht is
voor debetrekkingen tussen staten en
van staten tot de U.N.O., zoals het dat
in vele landen voor de betrekkingen
tussen burgers en van burgers tot rege
ringen is. Even onloochenbaar is even
wel, dat ook de „democratische" wijze,
waarop de Verenigde Staten in de
UJST.O. te werk gaan, niet geheel be-

Chili heeft de Veiligheidsraad officieel
verzocht een sub-commissie samen te
stellen voor een voorlopig onderzoek en
bestudering van de bewijzen van de
Chileense beschuldiging, dat de Sovjet-
Unie zich gemengd heeft in de binnen
landse aangelegenheden van Tsjccho-
slowakije. Gromyko noemde de Chileense
aanklacht een „lasterlijk document" en
verklaarde, dat de Sovjet-Unie niets te
maken had met wat in Tsjechoslowakije
gebeurde. De aanwezigheid van Zoriin, de
Russische plaatsvervangende minister
van Buitenlandse Zaken, in Praag ten
tijde van de politieke ommekeer, hield
verband met handelsbesprekingen en
niets anders.

De getuigen, die Chili wilde oproepen,
zouden „politieke schurken" zijn. In ieder
land zou men alt'ijd duizenden personen
kunnen vinden, die wilden getuigen tegen
hun regering, aldus Gromyko.

De Amerikaanse afgevaardigde, War
ren Austin, vroeg waarom op 't ogenblik
de Tsjechoslowaakse grens ongewoon
sterk wordt bewaakt en wat dè betekenis
was van de vlucht van talrijke personen,
in het bijzonder politici „wier reputatie
en onkreukbaarheid voor het aan de
macht komen van het nieuwe regiem
aan geen twijfel onderhevig waren".

De Raad ging uiteen zonder dat een
datum voor de volgende bijeenkomst werd
vastgesteld.

antwoordt aan de verwachtingen, die
men bij het opstellen van het Handvest
van San Francisco koesterde. En het
eind van het lied is maar, dat er van
de U.N.O. niets terecht komt, hoe
schoon zij ook was opgezet.

De Brits-Amerikaanse autoriteiten
hebben opdracht gegeven Berljjns groot
ste electrische centrale, die in Juni 1945
door de Russen is leeggehaald, opnieuw
In te richten, zo wordt te Berlijn mee
gedeeld. Dit nieuws werd door de Ber-
lijners met vreugde begroet als een be
wijs, dat de Westelijke mogendheden
besloten zijn in de stad te blijven.

Majoor-generaal Brown John, pl.v.
.Brits militair gouverneur, heeft het Rus
sische verzoek, de Britse reparatiepost
voor auto's aan de weg Berlijn-Helm-
stedt op te heffen, ingewilligd. De En
gelse autoriteiten behouden zich ech
ter het recht voor de post aan het be
gin van de nieuwe winter weer te ope
nen. zoals door een overeenkomst in
1945 was toegestaan.

De Amerikaanse autoriteiten hebben
bekend gemaakt, dat hun post binnen
14 dagen zal worden gesloten.

Het Britse militaire vrachtvervoer
per trein van Berlijn naar de Britse
zone is voor onbepaalde tijd gestaakt.

Vliegtuigen van het Amerikaanse le
ger zijn begonnen met het huisraad van
147 Amerikaanse gezinnen uit Berlijn
naar Frankfort of de V. S. te brengen.

De Russen hebben de laatste weken

hun bezettingsstrijdkrachten in Duits
land versterkt, voornamelijk met afde
lingen van de M. V. D. (Geheime Po
litie).

Deze versterking zou volgens een
Amerikaanse zegsman niet massaal zjjn,
maar toch in het oog vallend. Men ge
loofde, dat de versterking van de M.
V. D. verband hield met het verscher
pen van de controle op de zonegrenzen
door de Russen.

Ook het burgerpersoneel van de Rus
sen in Duitsland is kort geleden ver
sterkt. Volgens een onbevestigd Duits
bericht zijn grote aantallen Mongoolse
soldaten te Leipzig aangekomen.

Londense deskundigen inzake
Duitsland, die nauwe betrekkingen
onderhouden met leidende figuren der
Labour Partij, zeiden, dat binnen zes
maanden een West-Deitse regering zal
worden ingesteld. De constitutionele
plannen voor West-Duitsland zouden
zich in een vergevorderd stadium be
vinden.

Van betrouwbare zjjde te Frankfort
werd Maandagavond vernomen, dat
West-Duitsland zal vragen om een im
port ter waarde van 1.250 millioen dol
lar onder het Marshall-plan, welke im
port in hoofdzaak zou bestaan uit
grondstoffen en voedsel. De import is
bedoeld voor de eerste twaalf maanden.
Een vorig verzoek om 2.260 wiillioen
was door Engeland en Amerika als
„overdreven" verworpen.

Barbara gaat naar Hollywood - Hammen als geschenk - Wie
durft het aan? De fiscus heeft lange armen - „Jongeheer
Amerika 1948" De Ponte Vecchio in verval

69. Eveti was Eric met stomheid geslagen; kon Ivet meisje dan niet begrijpen,
dat hij geen vijand was van Atlantis? Hij volgde haar naar buiten en geduldig
begon hij haar zijn toestand uit te leggen vanaf de schipbreuk en de landing
op de kust van Atlantis tot hun ontmoeting op de galei van Kirasso. Langza
merhand verdween de afwijzende trek op het jonge gezicht. Nu begreep zij
waarom hij haar telkins weer gered en verdedigd had.Gij zijt uit het Noor
den gekomenriep zij verbaasd uit en toen verhelderde een glimlach haar ge
zicht. Verheugd dat nu alles opgehelderd was, wendde Eric zich tot de dwerg

en vroeg hem hen te begeleiden tot de rand van de hoofdstad van Atlantis.
Aarzelend stemde deze toe, er dreigden vele gevaren op deze weg! Eric was echter
vastbesloten en besloot deze gevaren dan maar te trotseren. Toen de jonge vrouw
merkte, dat Eric mee wilde naar de hoofdstad van Atlantis, alleen om haar on
derweg te kunnen beschermen, was haar laatste twijfel verdwenen en stemde zij
ook in met het plan van Eric. De tocht werd vastgesteld op de volgende mor
gen, heel vroeg zouden zij vertrekken, nieuwe gevaren tegemoet

Alle verklaringen ten spijt, dat zij
niet voor de film wilde spelen,
heeft Barbara Scott, de Olym
pische 'kampioene kunstrijden van St.
Moritz, een contract met een filmmaat
schappij in Hollywood afgesloten. Voor
lopig zal zij een kleine 6500 gulden in
de week verdienen. Het zal In de toe
komst wel méér worden, daar de di
rectie van de filmmaatschappij ver
vacht, dat Barbara de populariteit
van Sonja Henie nog zal overtreffen,

Enige hammen behoorden tot de
bagage, welke mevrouw Roosevelt
mee naar Engeland heeft geno
den. Zij zijn een geschenk voor de
Britse Koning en Koningin. Mevrouw
Roosevelt heeft enige speciale berei
dingsmethodes bij zich. In de bagage,
die voor haar reis naar Nederland be
stemd is, bevinden zich ook enige ham-
hien voor Koningin Wilhelmina. De
hammên zijn een product van de Val-
'rill-farm, welke een van de-zonen van
President Roosevelt met zijn vrouw
Iriift

Een kasteel, een geest, een druïden-
altaar en één jaar gratis huur
voor iedere dappere man, die het
0(1de kasteel Cam Brea wil restaure-
aldus luidtde advertentie In een
^dgels provinciaal blad. De 83-jarige
'ïenaresse mevrouw Shelley, een verre
?8komeling van de grote dichter, die
kasteel drie jaar geleden heeft ge-
"cht en over weinig geld beschikt,
400 brieven ontvangen op deze ad-
®rtentie.

Bet spook is een oude druïden-prles-
r' die volgens de bewoners In de om
wring iedere nacht in de vestibule van
et kasteel verschijnt en zich dan naar
-zplder begeeft. Het druïden-altaar
-'hdt zich in de tuin, doch heeft in
eeuwen dienst gedaan. Het kasteel
triefP geen stromend water noch elec-
eh of sanitaire installaties, doch
j. r.van de vijf bewoonbare kamers
eert eigen telefoon. Het kasteel ligt in
^°rnwall.

Et*1 geheimzinnige getuige, wiens
pofd in een bruine papieren zak
kriw.f J, werd Zaterdag voor de Britse
Vast aa geleid- HT1 zat met een boei
bUrBert7n 6en Brftse soldaat en droeg
de 5q j®rtn- moest getuigen tegen
ge John stuart Smith, een

Britse officier van gezondheid, wie dood
slag én verwaarlozing van Duitse ge-
interneerden ten laste wordt gelegd.
Niemand weet tot nu toe wie de getuige-
met-de-kap is.

Een ontdekkingsreiziger, die een be
zoek van negen maanden heeft ge
bracht aan een weinig bekende
streek diep in het hart van Afrika en
daar inboorlingen heeft ontmoet van de
stam der Turkana's, welke volgens hem
waarschijnlijk de minst bekende van alle
Afrikaanse stammen is, heeft medege
deeld, dat deze mensen jaarlijks de te
genwaarde van 1.25 dollar aan het plaat
selijke Britse bestuur als belasting beta#
len.

Hij voegde hieraan toe, dat deze stam
woont in een van de meest onvruchtba
re streken der wereld, waar 1.25 dollar
een heel bedrag is.

Na Miss America, mevrouw Ame
rika enz. is er nu ook een „jon
geheer Amerika". De jongens
clubs van de Verenigde Staten hebben

n.l. de veertienjarige Frank Harrison
uit Valdosta in Georgië tot „boy 1948"
gekozen. Maar hij verdient het ook,
want hij is de kostwinner van een
gezin van zes personen, krijgt de bes
te cijfers op school, speelt voetbal,
basketball en baseball en staat elke
morgen om half vier op om kranten
rond te brengen voor hij naar school
gaat.

In Florence is men ernstig ongerust
over de veiligheid van de Ponte
Vecchio, de 14de eeuwse brug
over de Arno, waar Michel Angelo als
jongen in een zilversmederij gewerkt
zou hebben. De Ponte Vecchio, de eni
ge van de bruggen over de Arno, die
nog is overgebleven, is door gevechts
handelingen tijdens de oorlog licht
beschadigd. Twee maanden geleden
werd het verkeer over de brug be
perkt, toen er scheuren in de steen en
het metselwerk werden ontdekt. Vol-
g-ns de laatste berichten uit Floren
ce heeft de gemeenteraad de hulp van
werktuigkundigen ingeroepen. inzake
versterking van de drie bogen, waar
op de brug rust. Ook deze zouden
ernstige tekenen van verval tonen.

(Van een onzer speciale verslaggevers)
In Den Haag aan de Raamweg is
een politionele instantie gevestigd, die
de naam draagt van Centrale ter be
strijding van de pornografie.

Het is Ivooral dank zij de bemoeiingen
van dit lichaam, dat op het ogenblik
over het gehele land door de zeden
politie een actie gevoerd wordt om de
zgn. particuliere bibliotheken, waarover
enige tijd geleden zowel Henri De
Greeve als „De Linie" het hunne ge
zegd hebben, te zuiveren van al die
boeken, die aanstootgevend zijn voor
de eerbaarheid of zinneprikkeiend
voor de jeugd.

Deze actie staat niet op zich. Men mag
haar zien als een eerste poging om in
overleg met de vele bonafide bibliotheek
houders te komen tot een doeltreffende
sanering -van dit bedrijf Een sanering,
waarvan men hoopt, dat zij haar be
kroning zal vinden in de invoering van
de vestigingswet ook voor deze branche,
En dit streven past op zjjn beurt weer
in het kader van de totale activiteit van
bovengenoemde Centrale, die kort gele
den ook de stationskiosken In haar
werkzaamheid heeft betrokken en welker
oogmerk het is In de toekomst te komen
tot straffere wettelijke bepalingen. Met
deze dan hopelijk nauwkeuriger gefor
muleerde bepalingen als basis hoopt
men, wanneer een grotere vrijheid van
in- en uitvoer de contröle op boeken en
tijdschriften zal bemoeilijken, het kwaad
toch doeltreffend te kunnen blijven be
strijden, wat niet betekent, dat op het
ogenblik, nu de boeken- en bladen-
import aan officiële regelingen is onder
worpen, -geen waakzaamheid zou zijn ge
boden.

Het is voorgekomen in het na-oor-
logse Nederland zij het dan ook, dat
de Nederlandse autoriteiten daarbij
volkomen te goeder trouw waren
dat, gedekt door officiële invoer
vergunningen van het Dep. van Eco
nomische Zaken en betaald met door
de overheid beschikbaar gestelde de
viezen, vrachtauto's vol lectuur uit
België ons land zijn binnengekomen,
waaronder aanzienlijke hoeveelheden
duidelijke pornografie. Dat begrip
„duidelijk" in deze kwestie ft be
langrijk-

Immers, zo kan men begrijpen, de
overheid kan zich in deze strijd slechts
beroepen op wettelijke voorschriften. En
wél uitsluitend op de beide moeilijk
hanteerbare artikelen 240 en 451bis
van het Wetboek van Strafrecht.
Het eerste daarvan richt zich speciaal te
gen alles, dat aanstootgevend voor de
eerbaarheid genoemd moet worden, het
tweede tegen datgene, wat de wetgever
prikkelend acht voor de jeugd.

De moeilijkheid is nu natuurlijk, uit te
maken, wanneer .voor een bepaald boek
of tijdschrift voldoende termen aanwe
zig geacht mogen worden, dat daarop
een veroordeling tot vernietiging kan
volgen. Een zeer belangrijke kwestie,
want het is wel voorgekomen, dat door
de zedenpolitie een boekwerk in beslag
werd genomen, dat achteraf, hoewel af
keurenswaardig, toch niet bij rechterlijk
vonnis vernietigd kon worden. De ver
koper plaatste het groot opgemaakt in
zijn étalage: Door de zedenpolitie in be
slag genomen en weer vrijgegeven. Het
boek beleefde meerdere drukken

Daarvoor nu, om in. deze kwesties op
de juiste wijze voorlichting te kunnen
geven, is aan de Haagse centrale een
commissie van advies verbonden, waarin
naast een kunsthistoricus, een paedagoog
en een litterator o.a. prof. Pompe zitting
heeft en welke commissie niet alleen
adviseert tot inbeslagneming van een be
paald boek, schilderij, plaat of tijd
schrift, maar die ook scherp geformu
leerd de gronden aangeeft, waarop een
en ander wettelijk mogelijk moet zijn.

Zo werkt de Centrale voor pornogra-
fie-bestrijding typisch voorlichtend. Zij
adviseert en assisteert de zedenpolitie
overal in den lande. Zij onderzoekt of
een bepaalde uitgave werkelijk kan
worden verboden en zij heeft een lijst
samengesteld van al die boeken, die in
Nederland zijn verschenen en die wet
telijk op grónd van hun zedeloosheid
zijii verboden. De bonafide boekhande

laar kan. wanneer hij dat wil, een der
gelijke lijst inzien. Daarmee nu worden
op het ogenblik de bibliotheken gecon
troleerd en het is beschamend, maar
daarbij zijn het volgens de man. die
deze Centrale leidt bijna altijd de
meest stukgelezen exemplaren, die ver
boden blijken.

Vaak is dat echter zeer moeilijk te
achterhalen, want niet zelden verschuilt
zich onder een onschuldig omslag van
Dostojewski, of wie dan ook, een erger
lijk pornografisch boek; de omslag dient
dan als camouflage.

Geheel Nederland overziend, zegt
men in Den Haag, dat het aardig ge
kuist is. Maar, voegt men er haastig
aan toe, dat komt voor een niet ge
ring deel, omdat door allerlei import
beperkingen centraal een scherpe
contröle kan worden uitgeoefend. In
ieder geval houdt men in het buiten
land terdege rekening met de Hol
landse contröle. En zo komt het voor,
dat speciaal voor het „preutse" Neder
land van bepaalde dure buitenlandse
uitgaven,, die ondanks hun meer dan
bijzondere verzorging bepaald porno
grafisch zijn, speciale minder erge
Hollaódse uitgaven worden gemaakt.
En als ook die dan worden ge
weigerd en bestemd voor vernietiging,
komt uit het buitenland soms hei be
richt: Terugsturen s.v.p., dan kunnen
.wij ze hier veilen.

Men mag dan ook de wens uitspre
ken, dat de huidige bewindsman de be-
strijding zal blijven bevorderen, dat
een herziening van ons strafrecht ook
een herziening en verbetering van de

Het onderwerp, waarover een
onzer speciale verslaggevers
schrijft in nevenstaande reportage
is geenszins verkwikkend. Toch
hebben wij gemeend, dat het zijn
nut kon hebben hierover onze
lezers naar behoren in te lichten.
Het is immers, dunkt ons, belang
rijk te weteif, hoe tegen een der
miserabelste uitwassen in onze
maatschappij, de pornografie in
beeld en geschrift, door onze
Nederlandse politie en jitstitie
wordt opgetreden en hoe door
preventieve en repressieve maat
regelen getracht wordt dit kivaad
in de kiem te smoren.

Vooral de jeugd, opgroeiend in
een toch reeds niet al te kies ge
werden Nederland, is bij de uitslag
ten zeerste geïnteresseerd. j

voor dit werk geldende bepalingen zal
betekenen en dat wanneer straks het
werk moeilijker zal worden, ook de
centrale dienovereenkomstig zal worden
uitgebreid. Want dit is nuttig, hoogst
belangrijk preventief werk. Tien
twaalf grote boekenkasten vol ver
schillende specimen van alle vie
zigheid, die sinds de tijd, dat deze cen
trale in 1908 als Rijksbureau werd op
gericht, ts verschenen, zijn er in Den
Haag om dit te bewijzen.

Gelegenheid tot aanvragen
van werkkleding

Het Centraal Distributiekantoor deelt
mede, dat zij, die werkzaam zijn in een
zelfstandig beroep of in een bedrijf met.
minder dan 5 werkkleding dragende
arbeiders op een formulier MD 33-08
een aanvraag om werkkleding bij de
distributiedienst kunnen indienen, in
dien zy dit in Februari van dit jaar heb
ben verzuimd. Alleen zij komen in aan
merking, die na 20 September 1947 geen
bonnen voor werkkleding hebben ont
vangen. De" distributiediensten zullen
plaatselijk nader bekend maken wan
neer hiertoe tussen 16 en 20 April a s.
gelegenheid zal bestaan. Zij, die in aan
merking komen voor werkkleding, zul
len onmiddellijk een bon ontvangen,
welke bon voorzien is van een der num
mers 1 tot en met 6. De nummers 1 en
2 van deze bonnen zijn reeds geldig ver
klaard, zodat hierop onmiddellijk kan
worden gekocht. Omtrent de geldigver
klaring van de overige nummers zal
telkenmale een afzonderlijke publicatie
verschijnen.

Voorts kunnen in genoemd tijdvak ook
bedrijven met 5 of meer werkkleding
dragende arbeiders ten behoeve van hun
arbeiders bonnen voor werkkleding aan
vragen, voor zover zij dit in Januari j.l.
niet hebben gedaan. Aan deze bedrijven
zullen bonnen genummerd 1 tot en met
12 onmiddellijk worden uitgereikt, waar
van derhalve op de bonnen 1 en 2 reeds
terstond kan worden gekocht.

Naar verwacht wordt, zal de Tweede
Kamer niet vóór 20 April in het open
baar bijeenkomen. Wellicht zullen in
die week kunnen worden behandeld
het vyflandenpact, de wijziging der
dienstplichtwet en de technische her
ziening der lagere onderwijswet. In de
week daarop zal dan de grondwetsher
ziening aan de orde komen.

::*vl

De „Nlwin" zendt hedenavond hl het radioprogramma een interview uit met Kick Smit
en Wim Roozen. Deze voetballers zullen als sportvertegenwoordigers optreden in het
plaatselijk Niwin-comité. De Niwin gaat een actie voeren, waarbij het motto zal zijn;
.jElke vereniging een wedstrijd ten bate van de Niwin." De bedoeling is hierbij alle
takken van sport te betrekken.

Gisteravond heeft de fractievoorzitter
van de P. v. d. A. in de Maastrichtse
gemeenteraad een verklaring afgelegd
over de houding van zijn partij tegen
over de C.P.N. in de raad. „De Partij
van de Arbeid heeft in het verleden
steeds geweigerd en zal in de toekomst
blijven weigeren enige toenadering of
samenwerkng met de C.P.N. te voeren
of te aanvaarden," aldus spr. De frac
tie van de P. v. d. A. zal van heden af
bij eventuele benoemingen voor raads
commissies of anderszins haar stem niet
uitbrengen voor de vertegenwoordiger
van de C.P.N. of haar nevenorganisaties.

Hierna heeft de voorzitter van de Ka
tholieke Democratische Fractie een
soortgelijke verklaring afgelegd.

De vermakelijkheidsbelasting voor bios
coopvoorstellingen is of wordt in de loop
van deze maand in de meeste gemeenten
verhoogd. Het publiek zal van" deze ver
hoging niet veel bemerken, daar tevens
een nieuwe prijzenbeschikking ingaat, die
de opbrengst voor de bioscoopexploitanten
met ongeveer evenveel verlaagt als de be
lasting wordt verhoogd. Tegelijkertijd heeft
het Directoraat-Generaal voor de Prijzen
goedgevonden, dat het vooroorlogse
systeem van prijsverschillen tussen avond
en middagvoorstellingen, Zondag- en week-
-voofstellingen, binnen zekere grenzen en
op zekere voorwaarden, weer wordt inge
voerd. De bioscooptheaters, die van deze
mogelijkheid gebruik maken, kunnen dus
b.v. de avondvoorstellingen met 5 a 10 et.
per plaats verhogen. Zij zijn echter ver
plicht de prijzen van andere voorstellingen
te verlagen.

Zoals de luitenant-gouvemeur-ge-
neraal dr. Hubertus van Mook.
daar voor ons zat op de Empire-
canapé in zijn karakteristieke houding,
de armen zijwaarts, steunende op ge
spreide handen, het hoofd met de brede
lijn van neus en miond en half toe-
genepen ogen iets weggezakt tussen de
schouders, flitste' ons de afbeelding door
de geest die wij ooit zagen van de reu-
ren-waraan, de haast legendarische, bij
kans uitgèstorven hagedis van voorwe
reldlijke afmeting, die nog voorkomt op
het eiland Flores. De symbolische ver
gelijkingen, die dit beeld bij ons opriep,
met deze waarschijnlijk laatste der im
posante rij, die aanvangt voor drie en een
halve eeuw bij Jan Pieterszoon Coen,
drongen zich onweerstaanbaar aan ons
op.

Stellig echter, dal geen der 162 mach-

IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIUIMIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIlllllllllllimi

tlge bewindvoerders wier portretten nog
op het paleis te Batavia worden be
waard. ons zou hebben ontvangen met
de gemoedelijkheid van deze lanc^oogd.
Hij stond daar in ons midden, in de
simpele, moderne khaki-tropendracht,
de halskraag los, een luchtige plastic
riem om het middel. En hij begToette
ons glunder-joviaal, het doorzonde ge
laat één gulle lach, de Indische oom
onzer kinderdromen met, zijn koffers vol
geschenken voor neefjes en nichtjes. En
wij, die geïmponeerd langs rood fluweel
het blinkende marmer hadden betre
den van de tempelachtige voorgalerij
met haar Venetiaanse kronen. Het wit
der zuilen was schier onheilspellend te-

r

25)

Toen ik de volgende ochtend ontwaak
te, leverde een stel spotvogels buiten mijn
raam een geslaagde imitatie van een
brandweersirene, terwijl een specht ver
woed de regenpijp zat te bewerken. Van
beneden dreven heerlijke geuren van kof
fie en geroosterd brood naar boven,
waaruit ik opmaakte, dat Arab het ont
bijt aan hef klaarmaken was.

Ik waste me en daalde moeizaam de
trap af. Arab huppelde me al tegemoet
en vloog mij liefderijk om de hals. Ik
moest me schrap zetten om niet omver
gegooid te worden; Arab ziet er ten-
gertjes en popperig uit, maar ze heeft
jarenlang in de voorhoede van de Phila
delphia dameshockeyploeg gespeeld en
ik heb haar vaak genoeg tegenstandsters
omver zien stormen, waarvan er hoog
stens twaalf of dertien in éen ton gin
gen.

„Het speet me ao voor je van gister

avond," zei ze, terwijl ze zich tegen me
aan vlijde.

Ik haaide voorzichtig adem en stelde
vast, dat mijn ribben nog allemaal heel
waren, hoogstens een beetje verbogen.
„Mü speet het ook," zei ik. „Maar ik ben
niet zo veranderlijk als jij. Mij spijt het
nog.'»

„Ga dan maar gauw zitten en ontbijt
eens stevig, dan zul je je straks een stuk
beter voelen," zei ze, terwijl ze me, om
zichtig als een blindenhond, de eetkamer
binnen voerde.

„Ik zal me pas beter voelen," zei lk,
„als ik het stof van Philadelphia's Stra
ten aanschouwd heb, wanneer ik de trol
leybussen heb horen ratelen, zodra ik de
chloorlucht van Philadelphia's water op.
gesnoven heb."

„In het water hier zit ook chloor, lie
veling."

„Dit chloor heeft een ander aroma,"
mompelde ik.

Ze bracht me mijn ontbijt, ging tegen
over me zitten, sloeg me met milde, lief
devolle ogen gade en zei, na een korte
stilte: „Je hebt m« nog niet verteld wat
er gisteravond eigenlijk in Georgia's huis
is voorgevallen."

„O, alleen maar een tweede moord
aanslag."

„Vertel eens.'*

„Ik zag een kerel in een rood-met-wit
gestreepte trui," zei ijc met toonloze

stem, „die me volgde en ik wist dat het
Chuck was; daarom stelde ik me aan als
een dronken vent, zodat de buren me
konden horen. Ik ontdekte, dat Georgia
niet thuis was. dus ging ik naar binnen
en snuffelde rond, op mijn vingers ge
keken door Chuck, terwijl ik alsmaar
deed of ik dronken was; en toen giag ik
tenslotte zitten om wat te drinken en
toen is hij achter me naar binnen ge
slopen en heeft me een dreun ln mijn
nek verkocht er. toen ik bijkwam, had-ie
zich in de eetkamer verstopt en daar
bleef hij op Georgia wachten, klaar om
haar hersens in te slaan met een zware
glazen karaf, waar mijn vingerafdrukken
op stonden. En dan zouden de buren
hebben horen gillen en zouden ze de po
litie opgebeld hebben en de politie zou
het Hik van een vrouw aangetroffen heb
ben en een dronken kerel, die kennelijk
de boel overhoop had gehaald en Geor
gia in zyn dronkemansroes vermoord
had, omdat ze tegenstand had geboden.
Het klinkt niet bijster geloofwaardig,
wel?"

„Wie zou er dan gegild hebben?"

„Chuck natuurlijk. Hij zou een heel
hóge stem opgezet hebben, zodat de bu
ren zweren zouden, dat ze Georgia hoor
den."

„Andy, liefste, ik wil je natuurlijk niet
van de wijs brengen, maar was die wit-
met-rood gestreepte trui het enige waar

aan je Chuck herkende?"

„Ik zei je immers dat 't niet erg ge
loofwaardig klonk? Ik verwacht hele
maal niet, dat je het voor zoete koek
opeet."

„Nu, in ieder geval," zei ze, „kim je
een poosje op verhaal komen. Ik gleloof
dat Chuck vandaag voor dat vistochtje
vertrekt

„Ik hoop, dat je 't me niet kwalijk
neemt, indien ik. me daarvan persoonlijk
overtuig. Dat zal mijn nachtrust vrij wat
ten goede komen."

„Je deed beter, Georgia in de gaten te

houdenvan een afstand althans.

Heb je gisteravond niets verdachts in
haar huis gvonden? Iets dat verband
kan houden met Sherry?"

„Nee," mompelde ik. „Maar ik kan me
niet losmaken van de gedachte, dat ze
dat kind hier ergens in de buurt verbor
gen houdt. Er zijn hier massa's lege
huizen en garages. Veronderstel nu eens,
dat jij hier een meisje van een jaar of
twaalf in een leeg huis verstopt had.
Wat zou je haar dan geven, zodat ze zo'n
beetje voor zichzelf kon zorgen?"

„Nou," zei Arab nadenkend, „een kus
sensloop, twee lakens, een handdoek en
een washandje, een tandenborstel, melk.
boter, suiker, vlees in blik, een'blikope
ner, mes, vork. lepel, misschien ook een
paar borden en pannen, ofschoon je die
in een leeg huis meestal wel vinden

kunt. De boel zou natuurlijk bederven in
dit klimaat, als je geen huis uitzocht
met een ijskast, waar gas en electriciteit
niet waren afgesloten."

Er doemde een vage herinnering in mij
op. „Noem die dingen nog eens op."

„Kussensloop, twee lakens, badhand
doek. washandje, tandenborstel, melk.
brood, boter, suiker, vlees in blik, blik
opener

„Een blikopener!"

„Natuurlijk, Andy, zonder zo'n ding
heb je toch niets aan je blikje6."

„Dat bedoel ik juist! Er was er geen
in Georgia's bungalow. Ik heb overal ge
zocht, want ik wilde een fles spuitwater
openmaken. En toen ik Georgia er naar
vroeg, zei ze, dat ze ér geen had. En er
lag 'n leeg kippensoepblikje in de vuil
nisbak. Georgia heeft een goed gebit,
maar ik denk niet, dat ze er blikjés mee
open.pleegt te bijten. Luister. Eergister
avond was Sherry bij ons. Georgia is gis
teren de hele dag met ons mee geweest.

gen de zwart-blauwe tropische onweers-
lucht buitên boven het Koningsplein.
Met de bloedrode bloesemtros van een
bougainville boven het marmer van het
bordes leek het een schilderij van Wil
link. Geruisloos zweefden de blote bruine
voeten der djongos door die ruimte, waar
palmen en Oosters beeldhouwwerk en
het schemerig verschiet van diepe, mar
mer-belegde zalen iets van het verhe
vene opriepen, dat door Bauer met de
etsnaald werd gegrepen en door Van
Deyssel gezegd hi zijn Akedysseril.
Het beeld van de waraan verdrong
dat van de Indische oom in het ont-
vangstvertrek, Empire gemeubeld met
aan de witte wanden schilderijen van
Raden Saleh, liet Javaanse landschap
in al zijn romantische pracht. Een
Chinees tapijt bedekte de vloer. Er stond
een kastje met blauw porcelein. En een
grote staande klok sloeg het uur. Het
was er koel in de zephir der fans aan
het plafond. Hurkend voor elk der gas
ten boden de djongos verversingen aan.
De landvoogd sprak en terwijl wij hem
observeerden in houding en gebaar, ver
vaagde het gemoedelijke in zijn ver
schijning. De trekken van zijn gezicht
verstrakten, de twinkeling in zijn blik
werd een smeulende gloed achter het
haardscherm der brilleglazen. De reu
zen waraan. die wij een ogenblik in de
verbeelding zagen, nam menselijke vor
men aan: een machtige van het Oosten,
Nabob, Groot-Mogol, een heerser even
sterk van wil als rijk aan verbeeldings
kracht.

Dr. Hubertus van Mook beantwoordde
onze vragen. De Indische specialisten
van het gezelschap hadden de hunne
zorgvuldig geformuleerd. Zij waren
nochtans als pijlen, die machteloos neer-
zwenkten pal voor 'het doel. Het leek een
neuswijs gepiep van prille kuikens te
gen het moederlijk gekokkel in van 't
oude bedachtzame hoen. En ook het
beeld van dit hoen sublimeerde zich tot
dat van de Maraboe, de wijze Maraboe
van het Oosten. Onder de indruk van
die wijsheid namen wij afscheid en het
was toen opeens geen reuzen-waraan
meer, geen Nabob of Groot-Mogol, geen
wijze', geheimzinnige Maraboe, maar
weer de gulle Indische oom, die nog
een ogenblik met ons toefde in de voor-
galerfc.