WC DE NOORMAN-DE STEEN VAN ATLANTIS
Italië ontsnapte aan groot
communistisch gevaar
TUSSEN TWEE POLEN/
B
D
Congres der Europese federalisten ten einde
I
MENSEN
MARSHALL'S AANBOD EN MOLOTOV'S
BEREIDHEID TOT PRATEN
O
Donder en bliksem begeleidden
de slotdebatten
I
AAIEN
Spoorwegstaking in V.S.
afgelast
Franse politie op haar
hoede
Molotov over
UITWISSELING VAN
JEUGDIGE PERSONEN
„Elimmatie"-lijsten
gevonden
Franse syndicalisten
roeren zich
HET CONGRES AAN DE
BUITENKANT
Westerse Unie
Schrijven van Kardinaal
De Jong
Wat aan het licht komt is een duidelijke
waarschuwing aan West-Europa
DINSDAG 11 MEI 1948
PAGINA 3
BUITENLANDS OVERZICHT
Nieuwe hoop
neemt het spoorweg-
bedrijf over
Bij bezoek van Prinses
Elizabeth
Regionaal Missie-overste
van Timor
öe !?JUegen-
en
door RICHARD POWELl
(Wordt vervólgd)
Voorzieningen zeelieden
uit gevangenschap
Geblokkeerde spaarsaldi
Radio Moskou verwekte aan het op
pervlak der wereldopinie, n.l. in
de departementen van Buiten-
'apdse Zaken en in de kringen der di-
Notnaten, een golf van voldoening en
opluchting door de publicatie van
JJarshall's nota aan de Sovjet-Unie en
"tolotov's antwoord, waarin hij zich be
drid verklaarde, met de Amerikanen te
•breken over de zaken, waarin de twee
Sr°te mogendheden het met elkaar on-
^ns zijn. Marshall's aanbod is niet meer
toinder dan 'n poging, de spanning, die
het ogenblik de internationale si-
Jéatie beheerst, door een nauw contact
'Ussen de meest verantwoordelijke lei
ders te doen verminderen, niet op een
Jhkei punt, doch overt de gehele linie,
iolotoy's antwoord geeft blijk van
teer goede wil, dan men had durven
Eerwachten en opent de weg voor spoe-
t?e bijeenroeping van een conferentie
twee, wellicht drie of vier ministers
E&a Buitenlandse Zaken en hun poli
tieke, militaire en economische advi-
•eurs.
Voor meer nog niet. Het verleden
getoond, dat de conferenties der
öoten meer door verschil van mening
door eensgezindheid opmerkelijk
*®ren, en het is moeilijk te verwachten,
Jet thans, nu de verhoudingen na de
tXlechoslowaakse en Berlijnse gebeur-
thissen en na de Italiaanse verkiezin
gen' nog zo oneindig veel scherper ge
worden zijn, de eenstemmigheid toch
?°U zijn gegroeid. Doch afgezien van
jtt resultaat, dat een dergelijke con
ventie zou hebben in duidelijk gefor
muleerde punten van overeenstemming,
de winst van de Amerikaans-Russi-
mhe correspondentie op de eerste plaats,
jV beide groten duidelijk laten zien,
5®Us wel anders te willen dan alleen
Nar als kemphanen tegenover elkaar
staan. Het ideaal van „één wereld"
blijft, hoever ook nog van zijn verwe
zenlijking verwijderd, bestaan, en daar
mee wordt nieuwe hoop ingeblazen aan
hen, die hopen op bestendigheid van de
vrede.
j ^resident Truman nam Maandag de
H°0r een staking bedreigde spoorwegen
t?r V.S. over, om een „nationale ramp
|V AMt/kM lil A AA
f voorkomen, die een terugslag zou
tUnen hebben op de gehele wereld."
b^e minister van Oorlog, Kenneth
Jtyal, kreeg opdracht, het gehele spoor-
JL.Sbedrijf over te nemen en te zorgen
v?de dienst ongehinderd voortgang zou
v'uden. Rechter Alan Goldsborough
op verzoek van Royal een stakings-
®rbod uitgevaardigd.
betrokken vakbonden hebben
jjaandagavond laat de staking, die Dins-
j'Sttiorgen zou hebben moeten begin-
b. afgelast.
Een door de president in het leven
Beroepen commissie van onderzoek had
voor de betrokken spoorwegarbeiders
een verhoging van 15.5 dollarcent per
uur geadviseerd. De spoorwegdirecties
jn een aantal vakverbonden accepteer
den deze verhoging, maar de drie
bonden van machinisten, stokers en
Seinwachters weigerden het advies van
he commissie te aanvaarden. Deze
drie bonden, waarbij ongeveer 190.000
van de totaal 1.300.000 spoormannen
*iin aangesloten, eisen een verhoging
Van 30%.
fcftet feit, dat het leger thans verant
woordelijk is voor de goede loop van de
hoorwegen, betekent niet meer, dan dat
6? enkele sleutelposten officieren .ge
ketst zullen worden, om toe te zien,
ï?t de dienst volgens schema verloopt,
t*>rbij het werk in feite blijft bërus-
sn"? bij de algemene leiding van de
"oorwegen. Het leger zelf zou eerst m-
sïjbhakeld moeten worden, indien geen
fiere mogelijkheid overbleef.
president kon tot zijn maatregel
\juetgaan krachtens een wet die dateert
he eerste wereldoorlog.
verigens is de uitgangspositie vöor
de beide belangrijke deelnemers
aan deze conferentie die van
zelfbewustzijn van eigen kracht en van
scherpe critiek op de politiek van de
ander. De tekst van de nota en van
Molotov's verklaring bevat een verdedi
ging der Amerikaanse, respectievelijk
Russische politiek en een aanval op de
Russische, respectievelijk Amerikaanse.
Het verschil van inzicht in de wijze,
waarop de vrede behouden kan worden,
is daarbij zo afgrondelijk diep, dat men
zich haast niet kan voorstellen, dat er
een eendrachtig slot aan de conferentie
zal komen. Het is echter te vroeg, om
enige speculatie te wagen over de vruch
ten, welke Marshali's initiatief zal af
werpen, zolang niets over aard en on
derwerp van de besprekingen, die ge
voerd zullen worden, is bekend gemaakt.
De vreugde geldt voorlopig slechts het
blote feit der bereidheid zelf.
De Franse politie neemt de geruch
ten, volgens welke, de Irgoen zou
trachten Prinses Elizabeth tijdens haar
bezoek aan Parijs aan het eind van de
week te kidnappen of een aanslag op
haar te doen, hoogst ernstig op. In
Britse kringen beschouwt men het ge
val echter als hoogst onwaarschijnlijk.
De chefs van de veiligheidsdienst be
studeren met de grootst mogelijke zorg
vuldigheid een plan tot bescherming
van de prinses en haar echtgenoot, die
tijdens hun bezoek voortdurend be
waakt worden. De Süreté heeft het ge
bied, waardoor de stoet tijdens de ont
vangst zal rijden, uitgekamd. Telkens
wanneer de prins en prinses zich er
gens heen zullen begeven, zal een groot
aantal in civiel geklede agenten wor
den uitgestuurd om zich onder de me
nigte te verspreiden.
„In tegenstelling met de Ameri
kaanse oorlogszuchtige dreigingen,
heeft de Sovjet-regering steeds een
voortdurende vredespolitiek jegens
de V.S. en andere staten gevolgd erf
geen militaire bases trachten te ver
krijgen. Onlangs is een militaire alli
antie van vijf Westelijke landen ge
sloten, terwijl alle verdragen van we
derzijdse bijstand tussen de Sovjet-
Unie ep de Oost-Europese landen en
eveneens met Engeland en Frankrijk
tot doel hebben het voorkomen van
agressie van de kant van Duitsland
en niet gericht zijn tegen enige ge
allieerde staat. De militaire alliantie
van de vijf landen heeft echter niet
alleen Duitsland op het oog, maar kan
in gelijke graad gericht worden tegen
alle staten welke in de laatste oorlog
bondgenoten waren. Het kan niet
worden ontkend, dat de alliantie
slechts mogelijk was, dank zij de
steun van de Amerikaanse regering
en dat zij niet beschouwd kan wor
den als een verdrag voor zelfverdedi
ging". Aldus zegt Molotov in zijn ver
klaring aan Bedell Smith over het
verdrag van de vijf Westelijke landen.
s.
In het Aartsbisdom Utrecht is
Zondag een herderlijk schrijven
voorgelezen van Johannes Kardinaal
de Jong betreffende de uitwisseling
van jeugdige personen tussen Ne
derland en het buitenland, hetwelk
wij hier voor onze lezers laten vol
gen:
Het is Ons gebleken, aldus de Kar
dinaal, dat zowel bij de leiding van
scholen als bij organisaties en comité's
grote belangstelling bestaat voor de
uitwisseling van jeugdige personen
tussen Nederland en het buitenland.
De bedoeling, die hierbij voorzit, kan
men op zich nutty* noemen, maar de
gevaren, die aan deze uitwisseling zijn
verbonden, achten Wij veel groter. Wij
vinden het daarom van belang aan bo
venbedoelde lichamen hiermede te la
ten weten, dat het Onze wens is, dat
noch door de leiding ener katholieke
school, noch door de daaraan verbon
den leerkrachten, 'noch door een ka
tholieke organisatie, noch door een ka
tholiek comité of door katholieke leden
van een officiële of semi-officiële or
ganisatie of comité medewerking aan
deze uitwisseling wordt verleend. Geen
van hen toch is in staat voor de ver
schillende omstandigheden, waarin de
jeugd kan komen te verkeren, de volle
verantwoordelijkheid te dragen. Deze
berust uitsluitend bij de ouders en het
behoren alleen de ouders te zijn, die
individueel voor hun kinderen beslis
sen, of zij een uitwisseling voor hen
al dan niet van nut vinden. Het Hoog
waardig Episcopaat is van mening, dat
het eerder op de weg van katholieke
93. De drie luipaardofficieren begaven zich naar de stallen, waar de grote karren
stonden die gebruikt werden voor troepen-vervoer. De generaal bracht een der wa
gens op gang. Hij wist hoe men zo'n voertuig bedienen moestdat had hij zich at
lang voor laten doen door een der gevangen genomen bestuurders. Het waren geen
snelle wagens, da.ar zij voornamelijk gebouwd waren als transportwagens. Niette
min schoot de wagen met een flinke vaart langs de goed onderhouden heirbanen
van Atlantis. In de buurt van de hoofdstad kwamen de drie luipaardofficieren ver
schillende malen soldaten tegen, die verbaasd de vreemdelingen nastaarden, die
daar voorbij kwamen in een van hun legervoertuigen. Daar een der vreemdelingen
een witte vlag had ontrold, lieten zij hen echter maar begaan. Er was reeds iets
over de gebeurtenissen doorgedrongen tot in de hoofdstad, maar het rechte wist
de bevolking en ook de hogere leiding er nog niet van. De wachtpost op de uit
kijktoren aan de westelijke muur had nu ook de wagen en zijn inzittenden ont
dekt. HU waarschuwde de wachtposten en onmtddellijk gingen enkele de onderhan
delaars tegemoet. Een korte uitleg en toen zagen de luipaardofficieren de westelijke
poort voor zich opengaan.....
instanties ligt de ouders voor deze uit
wisseling te waarschuwen en hun op
te merken, dat de Kerkelijke Overheid
er zeer gereserveerd tegenover staat.
Tot regionaal overste van Timor is
benoemd pater J. Duffels. Daarmede is
de Timor-missie tot een eigen „Regio"
verheven: tot dan toe stond dit missie
gebied onder de regionale overste van
Flores.
(Van onze Romeinse oorrespondent)
Rome, Mei 1948.
Er zijn in deze eerste weken na de
verkiezingen afschuwelijke dingen
aan het licht gekomen. Ieder, die
nog twijfels mocht koesteren aangaande
het lot, dat Italië gewacht zou hebben
ingeval van een communistische over
winning is thans overtuigd, dat het ge
vaar levensgroot was.
De éclatante overwinning van de anti
communistische paitijen heeft met een
zuigkracht, die typisch Italiaans is, plot
seling de overgrote meerderheid van het
volk doen omzwaaien. Men kan gerust
zeggen, dat er op dit moment niet zo
heel veel meer over is van de veelbe
sproken acht millioen stemmen, die op
het Pronte Democratico zijn uitgebracht.
Een logisch gevolg moest wel zijn,
dat over het gehele land tal van ka
meraden aan het praten sloegen, waar
door de ongelooflijkste dingen aan het
licht gekomen zijn. De wapenvondsten
vermenigvuldigden zich. Plannen, lijs
ten. volledig uitgewerkte schema's
werden in handen van leger en politie
gespeeld. En ten slotte, wellicht het
meest beangstigend, heerst er een
storm van misdadigheid, die volkomen
aan de bevrijdings-perióde doet den
ken mensen verdwijnen, kinderen wor
den geroofd, er wordt gemoord, ver
raden en gechanteerd op bijna fan
tastische schaalEn he t kan nie
mand verbazen: dief ruimt diefjesmaat
i i-
Een gejaagde jager - Een schip en een baret - Voorspellende
bespreking? - Barbara als Caddie.
Hoe gevaarlijk haastige spoed kan
zijn, bemerkte een jager in
Bloemfontein, die te paard de
3?°ren van een gewonde eland volgde.
Tjidens deze 6nelle tocht kwam hij plot-
N^ng tegenover een leeuw te staan. Hij
laakte rechtsomkeert en galoppeerde
?e rivier in, waar hijeen krokodil
Nenover zich vond. Deze slokte prompt
vj Paard onder hem weg, waardoor de
een kans kreeg de andere oever
bereiken.
ij alle geschenken, die WinstAn
Churchill de laatste jaren heeft
j, moeten aanvaarden, hebben óe
^°°rse studenten er nu een gevoegd,
aarvoor de oud-premier een extra
(Jnrek aan zijn huis zal moeten, laten
btven. Dat meende hü aanvankelijk
hoorde, dat het
i -wen. uat meent
^bhiinste, toen hij
jjjTeau uit een vikingschip zou bes-aan.
hadere Informatie bleek, dat het ge-
j, Vfhk niet al te grote afmetingen zal
onder andere omdat het in
<wer ls uitgevoerd. De studenten von-
K een schip overigens niet genoeg,
sPCoi&al op maat gemaakte stu-
nbaret zal eveneens worden aar.-
Van de zeven groepen natuuronder-
soekers, die zich in een boog van
cifj ongeveer 8500 kilometer in de Pa-
hadden opgesteld om de zonsver-
v erin» yan 8 Mej waar nemen,
hiw11 slechts twee groepen het na
NoJ^hijnsel gezien. De National
toi,aphic Society, die de expedit.es
tesiUtaT keeft gezet, wacht nog op het
x bie „r®1 van een afzonderlijke poging,
Nhte ia door twee speciaal Inge-
^oesur^ttorten, die boven de wolicen
Nstan,.?oisferlng is onder vrijwel ideale
bha teheden opgenomen op Rebun
5 ehandje ten Noordwester van
°°k in Bangkok goed
T^oht was.
10 verkochten de straatventers
Toen Nino Ronco, tijdelijk voorzitter
van de Italiaanse Senaat, de ver
kiezing van Bonomi tot voorzitter
bekend maakte, vergiste hij zich bij het
voorlezen van de formule en verklaarde
Bonomi gekozen tot „President van de
Republiek" inplaats van tot „President
van de Senaat der Republiek". In de
wandelgangen meende men, dat deze
vergissing wel eens profetisch zou kun
nen blijken te zijn en dat het parlement
inderdaad wel eens Bonomi tot presi
dent van de Republiek zou kunnen ver
kiezen. Eens kijken of het uitkomt.
arbara Ann Scott, de 19-jarige we
reldkampioene kunstrijden, gaat
golfstokken dragen op persoonlijk
verzoek van Mevrouw Truman, de vrouw
van de Amerikaanse president.
Mevr. Truman heeft telefonisch Bar
bara's diensten verzocht voor een wel
dadigheidswedstrijd tussen de Holly-
woodsterren Bing Crosby en Bob Hope,
te houden op 15 Mei in Washington.
Men is nu nog nieuwsgierig wie van
de twee door Barbara geholpen zal wor
den.
rie Zweden zijn in New York aan
gekomen, na een avontuurlijke
zeereis van 10.000 mijl in een 23
voets-zeilboot. Het zijn Gunner Hilde-
brand, Ale Eliassen en Thor Wolff uit
Gothenburg, die elf jaar voor hun tocht
gespaard hadden. Het drietal had 20
Europese havens bezocht en was de At
lantische Oceaan naar West-Indië over
gestoken. Van West-Indië hadden zij hun
reis naar New York voortgezet.
Zij zullen drie weken in New York
blijven en vervolgens naar Zweden te
rugkeren als gasten aan boord van een
Zweeds-Amerikaanse oceaanstomer. De
zeilboot „Monsunen" gaat mee aan boord.
uit de weg omdat hij heeft gepraat of
kan gaan praten!
Zo is de grootste nederlaag der com
munisten eerst gekomen nadat de re
sultaten van de verkiezingen allang
bekend varen. Het is de totale neder
laag die zelfvernietiging met zich
brengt. Weinig verheffend, maar te
vens een dodelijk-ernstige waarschu
wing voor de gehele beschaafde we
reld.
Daar zijn bijvoorbeeld de lijsten, waar
over thans iedereen hier spreekt. In
Noord-Italië, waar de overwinning vol
komen zeker leek, kreeg de politie een
lijst in handen van maar liefst 2800
mensen, die voor onmiddellijke „elimi
natie" in aanmerking kwamen. (Dit be
tekent, nöar men thans precies weet: ter
plaatse neerschieten). De bisschop van
Genua stond nummer één; voor de rest
een zeer gemengd gezelschap van groot
industriëlen tot reaetionnaire huisnaai
sters. Andere lijsten bevatten de namen
van hen, voor wie zonder verwijl con
centratie-kampen dienden te worden in
gericht in afwachting van „latere beslis
singen" ófwel „ter verkrijging van na
dere informaties inzake de reactie". Ook
dit was nog élite-werk met Kardinaal
Schuster als lijst-aanvoerder.De grote
massa „vijanden van het volk" ten slotte,
vele tienduizenden, stonden op de laat
ste categorie lijsten; zij zouden worden
gearresteerd en volgens goed-Russische
gewoonte moeten dienen om de boven
genoemde kampen te bouwen, de wegen
erheen aan te leggen en het verdere
„vuile werk" te verrichten; kortom,
werktuig en speelgoed te worden voor
de nieuwe heren....
Het was allemaal prima georgani
seerd. Te goed eigenlijk, want hier en
daar hebben zich gevallen voorgedaan,
waarin kameraden reeds met de uitvoe
ring begonnen. De propaganda en de
verkiezings-campagne hebben wél in
druk gemaakt: er zijn duizenden „eom-
pagni" geweest, die de verkiezmgs-re-
sultaten eenvoudig weigerden te gelo
ven en rustig de hand aan de ploeg
sloegen. Uiteraard dikwijls met ko
mische gevolgen: er is vaak reden ge
weest tot vrolijkheid in die eerste
weekMaar deze tragische verblin
ding, deze ijskoude misdadigheid bieden
redenen genoeg om zich met ernst te
bezinnen op het wezen van communis
tische partijen!
Voor de rest is thans bewezen, dat
onmiddellijk na de „Macht-Uebernanme"
vanuit Joègo-Slavië' hulp in velerlei
vorm zou aankomen. Voorts, dat inder
daad Noord-Italië, gecombineerd met
Zuid-Frankrijk, het uitgangspunt voor
verdere acties zijn zou. En ten slotte,
dat dit gebied onmiddellijk zou zijn
aangesloten bij 't blok van progressieve
staten. Midden- en Zuid-Italië zouden door
bloed-baden en opstanden vanzelf „rijp
geworden zijn en het heeft thans weinig
zin zich te verdiepen in de vraag of
het de anti-communistische krachten in
Rome zou zijn gelukt nog iets te
bereiken.
Intussen mag men verwachten, dat wat
thans in Italië aan het licht komt, een
duidelijke waarschuwing is voor .geheel
West-Europa. Dit is immers de eerste
keer, dat men een kans krijgt eens na
te gaan hoé de „progressieve krachten
van het proletariaat" zich de gang van
zaken voorstellen. Een tweede gelegen
heid zal zich niet licht weer voordoen.
Dat soortgelijke plannen ook in Neder
land worden of reeds zijn uitgewerkt; is
duidelijk. Ook, dat daar „eliminatie-
lijsten" bestaan....!
(Van onze Haagse redacteur)
Op hoeveel punten de meningen van zovgle vogels van diverse pluimage,
waarmede wij <de afgelopen dagen in contact zijn gekomen, ook mogen
verschillen, er is één punt, dat wij door geen enkele deelnemer aan het
fedemlistencongres hebben horen betwisten: vier dagen is een veel te korte
termijn, om de problemen, die in Den Haag aan de orde waren, enigszins
serieus, laat staan uitputtend, te behandelen. De Maandag is heengegaan
met dè behandeling van de politieke resolutie in de plenaire vergadering,
waarbij een serie verdienstelijke sprekers aan het woord kwam, zonder
dat zij overigens veel hebben verteld, dat de gedelegeerden niet reeds
wisten, met een voortgezette discussie in de economische sectie en daarna
een behandeling in pleno, waaronder wij de tel van de redenaars, die
uiteindelijk slechts drie minuten kregen toegemeten, zijn kwijtgeraakt.
En met de slotzitting, die hoewel er genoeg interessants te beluisteren
viel gekenmerkt werd door een teveel aan mooie woorden. De waarde
van het congres behoeft hiermede niet gekleineerd te worden; er is zeer
veel en goed werk verricht, er was echter ook veel gepraat, dat men royaal
had kunnen missen.
idee eerder te kunnen begeesteren.
Bij een zeer willekeurige greep, nood
zakelijk omdat al het gesprokene onmo
gelijk in. een verslag te comprimeren
valt, noteren wij nog de redevoeringen
van Paul van Zeeland, nogal uitvoerig,
doch steeds rustig overtuigend, en Lady
Grant, het charmante conservatieve
member of parliament, die de aandacht
vroeg voor het vluchtelingenvraagstuk.
Donder, bliksem en hagelslag bege
leidden de debatten; op enkele plaat
sen begon het in de Ridderzaal zelfs
te lekken en buiten woeien de horten
sia's van de trappen een teken van
de hemel bjj de geboorte van het
nieuwe Europa, heeft men bet later
in de gesprekken genoemd; de vraag
is maar hoe het moet worden uitge
legd.
Noemen wü van de politieke spee
ches als de belangrijkste de inleiding
van Ramadier, die o.m. nogmaals na
drukkelijk vaststelde, dat de tijd
voorbjj is, waarin men kon volstaan
met pacten en overeenkomsten, die de
nationale souvereiniteit der landen
onaangetast laten hoe moeilijk ook
te effectueren, een deel der eigen
staatssoevereiniteit zal moeten worden
overgedragen aan een grotere ge
meenschap en, omdat de lezer nog
vrijwel niet van een optreden der
Nederlandse delegatie gehoord heeft,
de toespraak van mr. E. Sassen, waar
in met name beklemtoond werd de
noodzaak het ijzeren gordijn op te
trekken.
De Zwitserse professor Rappard, voor
zitter van de economische vergadering,
gaf zijn auditorium de verzekering, dat
het zich om het onversaagde uithou
dingsvermogen in de lange nachtzitting
van Zondag op Maandag kon rekenen
tot „les héros de la résistance", doch ook
in ander opzicht bleek het verzet in
deze afdeling te broeien, namelijk in de
hoek van de Franse syndicalisten, die
in de late namiddag, toen de economi
sche resolutie moest worden aangeno
men, uiterst gevoelig bleken voor de
wijze, waarop de medewerking van de
arbeiders in de opbouw van een nieuwe
Europese economie zou worden vastge
legd en er tenslotte, nadat e?n verzoe
ningspoging van Drapier, Spaak's kabi
netschef, goeddeels gefaald had, een
naar onze smaak weinig aan de essentie
der resolutie veranderende redactiewij
ziging doordreven, waarmede zij meen
den hun mensen voor de federalistische
Om half vijf verscheen Churchill, zo
als steeds met applaus begroet, in de
vergadering en nam aan de bestuursta
fel plaats, waar men voor het laatst de
grote mannen van Europa, die vier da
gen onze gasten zijn geweest, tezamen
zag, Paul Ramadier en Anthony Eden,
penis de Rougemont en John Mase-
field, Paul van Zeeland en-Paul Rey-
naud....
Churchill zei in zijn fonkelende toe
spraak op de slotzitting, dat men hem
te verstaan had gegeven, dat hij het
congres niet moest domineren wel,
daarom was hij dan maar bij de verga
deringen zoveel mogelijk weggebleven.
Hij pleitte wederom voor het federale
Europa en veroverde, aangenomen dat
dit nog nodig was, de harten van de
Fransen bij dat kostelijk intermezzo,
waarin hij zei, dat hij de zaal op iets
ernstigs moest voorbereiden. Het kwam
er zo serieus uit, dat men inderdaad
zijn gezicht in de plooi trok, doch toen
klonk het: „I am going to speak French
and during the war I am told by
Frenchmen that this is an addition to
Koning Abdoellah van
Transjordanië staat,
wanneer zijn bewerin
gen geen holle phrasen
zijn, voor een beslis
sende stap. Hn wil bü
het einde van het Brit
se mandaat aanstaande
Zaterdag 15 Mei in Pa
lestina ingrijpen door
hulp aan de Arabieren.
Op het moment wor
den in zijn land de
voorbereidingen voor
een eventuele actie
genomen. Enige dagen
geleden inspecteerde de
koning een Arabische
pantser-brigade in Ma-
fraq, een Transjor-
daanse stad., 25 km.
van de Palestijnse
grens. De brigade was
de eerste welke arri
veerde. Op de foto
wordt koning Ab
doellah met de hand
kus begroet door een
soldaat van een Ira
nees medisch corps. De
commandant van de
brigade, generaal Taha,
kijkt toe. Over de
detachementen, die
reeds enige tijd gele
den het H. Land be
treden zouden heb
ben en Jericho zou
den hebben bezet,
wordt niets meer ge
hoord.
F
Z^a Paleis ook naar de ver-
Rêkplron
glaasje.
-s en keizer Hirohito
Bekeken,
48)
Ik schraapte mijn keel. Ik had een ge
voel. alsof iemand knopen in mijn slok
darm had gelegd. „Denk maar niet meer
aan die ondergrondse,'' mompelde Ik.
„Je weet zeker niet precies hoe oud je
bent,, wel?"
„Eh, nee dertien."
„Kan wel," zei ik. Ze kon heel gloed
een jaar of vier, vijf geweest zjjn toen
de oorlog in 1939 begon. Als ze veel jon
ger was geweest, dan had ze zich niet
veel meer over haar leven in Parijs kun
nen herinneren; was ze ouder geweest,
dan moest ze meer weten. Ik geloofde
niet dat ze dertien was; twaalf of elf
kwam beter uit. „Heeft je vader je wel
eens verteld uit welk gedeelte van dit land
Je kwam?" vroeg ik.
„Hij heeft me alleen maar verteld, dat
ik een geboren Amerikaanse ben."
„Er is maar één ding," zei ik vrlen-
delijk, „waarover je een beetje openhar
tiger moet «preken."
„Ik ik weet niet wat je bedoelt."
„Ik doe1 op het feit; dat de mensen
op de ambassades geen tijd hadden je te
helpen."
Ze begon weer te snikken en verborg
haar gezicht tegen mij aan. ,jZe ze
schreven mijn naam op en luisterden
naar mijn verhaal en alles." snikte ze
„Maar dan zeiden ze naderhand, dat er
nergens een Sherry Benay bekend was.
Ze zeiden, dat ze me niet konden hel
pen, tenzij ik Ze verder wegwijs kon ma
ken. En en ik had alles verteld wat
lk wist." Ze schokte heftiger en snikte.
,,En nu geloof jij me natuurlijk ook
niet.'*
„Natuurlijk wel. Je moet hier ergens
bloedverwanten hebben, Sherry. Mis
schien is Je vader zelfs wel hier. We zul
len hem wel vinden."
Het snikken bedaarde en Iets vochtigs
drukte zich tegen mijn hand; waar
schijnlijk haar gezicht. Ik bleef een mi
nuut lang zwijgend nadenken. Vanzelf,
we zouden haar helpen, maar hoe? Ik
kon me Indenken, hoe de mensen op de
ambassade er over gedacht moesten heb
ben. 'n Kind, dat beweerde Amerikaanse
te zijn, maar dat geen enkel bewijs daar
van kon leveren. Europa was ijfll met
van huis en hof verjaagde mensen. Het
merendeel daarvan kon zijn identiteit
niet aantonen en bij die milltoenen wa
ren er duizenden en duizenden, ctte be
weerden Amerikanen te zijn, en het wa
ren. Sherry sprak goéd Engels, maar
dat deden zoveel Europeanen.
„Vertel me eens hoe je van Cuba weg
kient gekomen," zei
„Ik ben stiekum aan boord van een
boot gekropen."
„Jawel, maar hoe heb je die boot ge
vonden? Wat voor.een boot was het?"
„Ik heb hem eigenlijk niet zelf ge
vonden. Dat Franse echtpaar wist welke
boot ik moest hebben. Herinner je je
nog, dat ik zei, dat ih dacht, dat er
mensen bij waren, die vluchtten omdat
ze voor de Duitsers gewerkt hadden?
Nou, dat echtpaar hoorde daar ook bij.
En er waren massa's mensen in Havana
die in hetzelfde geval verkeerden. Zie je,
eerst waren ze uit Frankrijk naar Spanje
gevlucht en toen werden ze bang, dat
die generaal die ln Spanje regeert ik
ben zijn naam vergeten
.Franco."
„Ja, generaal Franco. Ze werden bang.
dat hij vermoord zou worden of zo iets,
en dan zou Spanje niet langer veilig
voor hen zijn. en daarom gingen ze naar
Cuba. Sommigen van hen kwamen af en
toe op bezoek bij monsieur en madame
Venables dat waren de mensen, bij
wie ik inwoonde en vertelden dan
over hun plannen om in Amerika te ko
men. Je zou versteld staan, als je wist,
hoeveel mensen hierheen willen komen.
Maar omdat ze met de Duitsers samen
gespannen hadden, konden ze niet langs
de gewone weg over de grens komen. Ik
luisterde altijd, als ze dachten, dat lk
niets kon horen Op een avond hoorde
ik hoe ze
Ik hoorde Arab met gedempte stem
mijn naam roepen. Ik antwoordde en
zei tegen Sherry, dat ze een andere keer
haar verhaal maar verder moest vertel
len. Ik zocht door het donker op de
tast mijn weg naar beneden, blij dat
Arab terug was. Op die stikdonkere ri
vier kon je van alles verwachten, maar
hier was ze veilig en wel en ze was niet
lang onderweg geweest, en omdat ik met
Sherry gepraat had, had ik geen tijd
gehad om me bezorgd te maken.
Arab stond vlak achter de voordeur.
'Ze hijgde. „Ik dacht, dat ik nooit meer
thuis zou kopien," zei ze. „Heb je in
angst gezeten?"
„Waarover?"
„Dat lk zo lang wegbleef."
„Nou." zei ik, „het is toch zeker pas
Ik'tuurde op mijn polshorloge, verwach
tend dat de beide wijzers om en nabij de
één zouden staan. En toen stond mijn
hart bijna stil. Het was drie uur. Als
Arab twee uur langer dan nodig was op
de rivier was gebleven, dan moest er
iets gebeurd zijn. Waarschijnlijk had ze
haar tijd niet aan 'n pleziertochtje be
steed. „Iemand dood?" vroeg ik schor
„Welnee, liefste. Ik heb alleen
„Weigerden Harry en Chuck pertinent
je achterna te komen?"
Ze gichelde en zei; „Natuurlijk, er is
immers niets aan de hand."
„Dan is mijn horloge misschien de
kluts kwijt," zei ik hoopvol. ,.Ik maak
er uit op, dat je twee uur langer bent
weggebleven dan nodig was, maar mis
schien is het pas één uur."
„Welnee, lieveling, het is drie trur.
Maar zie je, ik had zowat een mijl ge
varen en toen dacht ik aan die vijftig
dollar van ons."
„Vijftig dollar? Van wie?"
„Van ons. Dat geld, dat je aan de
buffetknecht had gegeven. Ik ben terug
gegaan om het te halen."
„Maar die vijftig dollar zyn niet meer
van ons," zei ik nadrukkelijk. „Ik heb
ze ingezet, tegelijk met die vijftig pop
van Harry. Hij heeft gewonnen. Al het
geld is dus van hem."
„O, maar dat komt hem niet toe. Hij
hU is immers een misdadiger."
„Dat neemt niet weg, dat geen wet
een misdadiger verbiedt, een wedden
schap te winnen."
(Van onze Haagse redacteur
In deze dagen, waarop men zo
maar Anthony Eden met Paul
Ramadier over het Buitenhof kon
zien wandelen, waarop de ver
schijning van Winston Churchill
in Den Haag langzamerhand een
vertrouwde werd en in het cen
trum van de residentie misschien
nog meer Frans en Engels dan
Nederlands gehoord is, werd be
halve door de congressisten nog
door honderden uit hun omge
ving enorm veel werk verricht.
Hun meningen over het congres
bestrijken een terrein, dat in de
discussies der gedelegeerden niet
is betreden; wij geven daarom
enkelen hunner hier het woord.
De telefoniste in de kelder van
de Ridderzaal: Het was een inte
ressante afwisselinp in ons toerk;
op de spitsuren hadden wij tien
tallen gesprekken met het bui
tenland lopen; doorgaans zijn wij
er in geslaagd de verbindingen
met alle steden van Europa bin
nen enkele minuten en soms
■seconden tot stand te brengen.
De gérant van het Kurhaus-
hotel: Het was een karwei, deze
700 mensen in groepen van 10
hun diner voor te zetten, maar
het is cms gelukt, dit goed te
laten marcheren; Churchill heeft
mij persoonlijk zijn waardering
hiervoor betuigd.
De tolk in de politieke verga
dering: Ik heb eeir interessante,
maar wat rommelige gedachten,-
wisseling verwerkt als werk
was dit voor mij niet ongewoon,
want ik ken het klappen van de
zweep nop van G'enève.
De chef van de tik- en sten
cilkamer: Wij hebben vrijwel dag
en nacht doorgezwoegd, om de
tientallen communiqué's geregeld
in een oplaag van driehonderd
exemplaren ie laten verschijnen;
wij zijn zo ongeveer bijgebleven
en dat is het voornaamste.
Churchill's particuliere detec
tive: Ik mag volgens de spel
regels van de Britse politie geen
interview geven en ik zeg zélfs
mijn naam niet.
the horror they had already faced". Zo
erg was de uitspraak van de vriende
lijke woorden, die hij in het Frans tot
de vergadering richtte, echter niet
De slotzitting bracht een groot aan
tal hoopvolle ontboezemingen door
sprekers van verschillende landen en
dankbetuigingen, waaronder een ap
plaus, staande de vergadering, vocht
H. M. de Koningin.
Vermelding verdienen ten laatste de
van een zeldzame esprit getuigende ly
riek van de Spanjaard Salvador de Ma-
driaga, die het vele, dat Europa aan
cultuur heeft opgeleverd, meesterlijk
samenvatte en de boodschap van de fe
deralisten aan de wereld, waarin o.m.
werd uitgesproken het verlangen om in
dit werelddeel te komen tot een hand
vest voor de rechten van de mensen,
een Hof van Justitie en een Europese
Assemblée.
Om vijf minuten vóór acht viel
voor het laatst de voorzittershamer in
de Ridderzaal en was het grootse
congres van de Europese federalisten
met zjjn vele voortreffelijke momen
ten en zijn vele fouten ten einde.
Bij de Tweede Kamer is ingediend
een wetsontwerp „Voorzieningen ten
aanzien van zeelieden, die in Azië in
gevangenschap zijn geraakt."
Het wordt niet verantwoord geacht,
over de gehele interneringsperiode nog
een gelijke gage uit te keren als die,
welke de zeelieden ontvangen zouden
hebben, indien zij hun dienst aan boord
waren blijven uitoefenen.
Voorts is niet tot eis gesteld, dat de
internering het gevolg moet zijn geweest
van dienst aan boord van een schip on
der Nederlandse vlag.
Voor de duur van de gevangenschap
wordt aan de zeeman 50 van zijn gage
toegekend, inclusief ancienniteits- en
langereistoeslag, doch exclusief oorlogs
toelagen, haven- of andere toelagen en
premies. Deze uitkeringen zullen moe
ten worden verrekend met de bedragen,
welke gedurende zijn gevangenschap aan
zijn verwanten zijn uitgekeerd.
Op de uitkeringen zal voorts in min
dering worden gebracht het bedrag, dat
de zeeman gedurende zijn gevangen
schap of na zijn bevrijding door of van
wege de Nederlandse regering heeft
ontvangen.
Degenen, die een spaarbankboekje be
zitten met een geblokkeerd tegoed..van
ƒ500 of meer, worden, voor zover zu tot
nu toe nog geen stappen hebben onder
nomen tot het overschrijven van dit te
goed naar een optterekenmg, door de
Ned. Spaarbankbond geadviseerd zich zo
spoedig mogeliik tot hun eigen spaar
bank te wenden.
De kleinere eieren zun enige tijd niet
in distributie gebracht, zodat het. pu
bliek op ziin bonnen bijna uitsluitend
eieren van de gewichtsklassen 1 en 2 ont
ving. Thans worden de winkeliers ook
weer bevoorraad met eieren van de la
gere klassen, zodat men op de bon. wel
ke Donderdag bekend gemaakt wordt,
ook met deze eieren genoegen moet
nemen.
